Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Πάρτκντολγκ-καθήκοντα

 

13 Γιατί μέσα στο νου του ανθρώπου το φανταστικό μπορεί να γίνει αντιληπτό σαν πραγματικό

13.92.Α

— Σε παρακαλώ, πολυαγαπημένε μου παππού, εξήγησε μου λιγάκι, πώς γίνεται εκείνα τα όντα του πλανήτη Γη να νομίζουν ότι το «εφήμερο» είναι πραγματικό;

13.92.Α

Στην ερώτηση του εγγονού του, ο Βεελζεβούλ απάντησε:

13.92.Α

— Τούτη η ιδιαιτερότητα του ψυχισμού τους, παιδί μου, δεν εμφανίστηκε παρά τις τελευταίες περιόδους. Κι αυτό επειδή το ουσιαστικό μέρος, που συγκροτείται μέσα τους όπως και μέσα σε όλα τα τρίμυαλα όντα, άφησε λίγο-λίγο τα άλλα μέρη της συνολικής τους παρουσίας να αντιλαμβάνονται όλες τις νέες εντυπώσεις χωρίς να εκπληρώνουν κανένα «οντικό Πάρτκντολγκ-καθήκον», δηλαδή να τις αντιλαμβάνονται αποκλειστικά και μόνο όπως το κάνουν οι ξεχωριστές και ανεξάρτητες εντοπίσεις τους, που ονομάζονται «οντικά κέντρα». Ή, για να μιλήσουμε όπως εκείνα, πιστεύουν όλα όσα τους λένε, αντί να πιστεύουν μόνο σε ό,τι μπόρεσαν μόνα τους να γνωρίσουν μετά από συνετούς συλλογισμούς, δηλαδή σε κάτι για το οποίο μπόρεσαν να πειστούν από τα αποτελέσματα μιας «αντιπαραθετικής σύγκρισης» όλων των δεδομένων που έχουν ήδη εναποτεθεί μέσα τους, και στα οποία βασίζεται ο σχηματισμός διάφορων εννοιών σε καθεμιά από τις διαφορετικής φύσης εντοπίσεις τους.

13.92-3.Α

Γενικά, μια νέα ιδέα δεν κρυσταλλώνεται στην παρουσία εκείνων των παράξενων όντων παρά μόνο αν κάποιος κύριος Παπαδόπουλος εκφράσει μια γνώμη για κάποιον ή για κάτι. Κι αν τύχει κάποιος κύριος Παπαδάκης να μιλήσει με τη σειρά του για το ίδιο πράγμα με τον ίδιο τρόπο, τότε πια είναι απόλυτα σίγουροι ότι τα πράγματα είναι ακριβώς έτσι και ότι δε θα μπορούσαν να είναι αλλιώς.

Εξαιτίας αυτής της ιδιαιτερότητας του ψυχισμού τους, όλα τα όντα εκεί κάτω που άκουσαν να μιλούν με τον τρόπο που ξέρεις για το συγγραφέα εκείνον, έχουν πειστεί αυτή τη στιγμή πως είναι πράγματι ένας μεγάλος, μα πολύ μεγάλος ψυχολόγος, κι ένας ασύγκριτος γνώστης του ψυχισμού των όντων του πλανήτη του.

13.93.Α

Αλλά κατά τη διάρκεια της τελευταίας παραμονής μου ανάμεσά τους, όταν θέλησα να επισκεφθώ αυτόν τον συγγραφέα για τον οποίο είχα κι εγώ ακούσει τόσο καλά λόγια, με σκοπό να διευκρινίσω ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, βρέθηκα, στην πραγματικότητα, μπροστά σ’ ένα ον που, σύμφωνα με την κατανόησή μου, έμοιαζε με όλους τους σημερινούς συγγραφείς εκεί κάτω, είχε δηλαδή εξαιρετικά περιορισμένη αντίληψη, και, όπως λέει και ο καλός μας Ναστραντίν Χότζας, «δεν έβλεπε πέρα από τη μύτη του». Όσο για τη γνώση του αληθινού ψυχισμού των όντων του πλανήτη του μέσα στις πραγματικές συνθήκες της ύπαρξής τους, σ’ αυτό το θέμα ήτανε τελείως αδαής.

13.93.Α

Το επαναλαμβάνω, η ιστορία αυτού του συγγραφέα δείχνει με χαρακτηριστικό τρόπο, μέχρι ποιο σημείο τα τρίμυαλα όντα που σ’ αρέσουν — και προπαντός τα σημερινά — αποφεύγουν να πραγματοποιήσουν τα «οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα». Αποδεικνύει δε ότι μέσα τους δεν κρυσταλλώνονται ποτέ «υποκειμενικές οντικές πεποιθήσεις» οι οποίες είναι καρπός δικών τους λογικών συλλογισμών — όπως συμβαίνει με τα περισσότερα τρίμυαλα όντα — αλλά αποκλειστικά και μόνο «οντικές πεποιθήσεις» που εξαρτώνται από τη γνώμη κάποιου άλλου.

13.93.Α

Κι επειδή έχουν πάψει να εκπληρώνουν τα οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα — τα μόνα που μπορούν να δώσουν σ’ ένα ον τη γνώση μιας υπαρκτής πραγματικότητας — νόμισαν ότι διέκριναν σ’ εκείνον το συγγραφέα κάποιες ανύπαρκτες ιδιότητες.

13.93.Α

Αυτό το ιδιότυπο χαρακτηριστικό του ψυχισμού τους — που συνίσταται στο να δίνουν βάση μόνο σε ό,τι λέει ο κύριος Παπαδόπουλος ή ο κύριος Παπαδάκης, χωρίς να κάνουν κάποια προσπάθεια να μάθουν κάτι περισσότερο — έχει ριζώσει μέσα τους από πολύ παλιά και τώρα ούτε καν ψάχνουν να γνωρίσουν κάτι που μπορεί να γίνει κατανοητό μόνο με προσωπικούς ενεργητικούς συλλογισμούς.

13.93-4.Α

Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι αυτό δεν πρέπει να το αποδώσουμε στο όργανο Κουνταμπάφερ που είχε εμφυτευφθεί στους προγόνους τους, ούτε και στις συνέπειές του που κρυσταλλώθηκαν μέσα τους από το λάθος ορισμένων Ιερών Ατόμων, και στη συνέχεια μεταδόθηκαν κληρονομικά από γενιά σε γενιά.

13.94.Α

Όχι. Είναι ένοχα τα ίδια, καθώς δημιούργησαν μόνα τους, λίγο-λίγο, τις αφύσικες συνθήκες της εξωτερικής οντικής τους ύπαρξης, οι οποίες τελικά σχημάτισαν στη συνολική τους παρουσία αυτό που σήμερα είναι ο εσωτερικός «Κακοποιός Θεός» τους, αυτός που ονομάζεται «Αυτο-Καθησυχαστής».

 

17 Το Αρχι-παράλογο
Σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του Βεελζεβούλ, ο ήλιος μας ούτε φωτίζει ούτε θερμαίνει.

17.127-8.Α

Λοιπόν, παιδί μου, η βασική ιδιαιτερότητα του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ είναι ότι, καθώς υφίσταται τη διαδικασία «Ντζαρτκλόμ» μέσα στην παρουσία των όντων, την υφίσταται, τη φορά αυτή, χωρίς να έρθει σε επαφή με τις εκπορεύσεις μιας μεγάλης κοσμικής συγκέντρωσης· και οι παράγοντες αυτής της διαδικασίας στην παρουσία των όντων είναι: είτε τα αποτελέσματα των Πάρτκντολγκ-καθηκόντων που πραγματοποιούνται συνειδητά από τα ίδια τα όντα — και για τα οποία θα σου μιλήσω, λεπτομερέστερα αργότερα — είτε η διαδικασία της Μεγάλης Φύσης που υπάρχει στο Σύμπαν με την ονομασία «Κερκουλνουαρνιανή πραγμάτωση», η οποία συνίσταται στην «πραγματοποίηση-του-απαιτούμενου-συνόλου-των-δονήσεων-μέσω-προσαρμογής».

Αυτή η τελευταία διαδικασία πραγματώνεται στα όντα χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της συνειδητότητάς τους.

17.128.Α

Και στις δύο περιπτώσεις, μόλις το Οκιντανόχ διεισδύσει στην παρουσία ενός όντος και υποστεί το Ντζαρτκλόμ, το καθένα από τα συστατικά του μέρη συγχωνεύεται με όσα συστατικά μέρη των προσλήψεων του όντος τού αντιστοιχούν τη δεδομένη στιγμή, ανάλογα με τη «συγγένεια των δονήσεών» τους, και έπειτα συγκεντρώνεται στις εντοπίσεις που του αρμόζουν, δηλαδή στα αντίστοιχα μυαλά.

Αυτές οι συγχωνεύσεις ονομάζονται «Οντικά Ιμπουλσάκρι».

17.129.Α

Λοιπόν, γεγονός είναι ότι τα όντα που έχουν το τρίμυαλο σύστημα μπορούν, με τη συνειδητή και σκόπιμη εκπλήρωση των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων τους, να χρησιμοποιήσουν για τη δική τους παρουσία τις τρεις άγιες δυνάμεις του Οκιντανόχ, απελευθερωμένες δια του Ντζαρτκλόμ, και να οδηγήσουν την παρουσία τους ως την κατάσταση που καλείται «Σακρονουλαντσακνιανή»· μπορούν δηλαδή να γίνουν Άτομα που έχουν το δικό τους ιερό νόμο του Τριαμαζικάμνω, αυτόν που τους δίνει τη δυνατότητα να απορροφήσουν συνειδητά και να επενδύσουν ολοκληρωτικά στη συνολική τους παρουσία το «Ιερό» εκείνο που ευνοεί μέσα στις κοσμικές ενότητες, μεταξύ των άλλων, την πραγμάτωση της λειτουργίας του Αντικειμενικού ή Θείου Νου.

17.129.Α

Ωστόσο, παιδί μου, συμβαίνει κάτι το φοβερό. Παρόλο που τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη που σε ενδιαφέρουν διαθέτουν κι αυτά, μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή τους, τρεις ανεξάρτητες εντοπίσεις, ή «οντικά μυαλά», μέσω των οποίων μετασχηματίζονται, με την προοπτική μιας περαιτέρω κατάλληλης πραγμάτωσης, οι τρεις άγιες αρχές του Ιερού Τριαμαζικάμνω τις οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν για την τελειοποίηση του εαυτού τους, η συμφορά είναι ότι λόγω των ακατάλληλων συνθηκών της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που δημιούργησαν μόνα τους, αφήνουν αυτές τις δυνατότητες να χτυπούν μάταια τα φτερά τους.

17.130-1.Α

Λοιπόν, παιδί μου, το Οκιντανόχ υφίσταται και μέσα στην παρουσία των ευνοουμένων σου τη διαδικασία του Ντζαρτκλόμ, και η καθεμία από τις τρεις άγιες αρχές του συγχωνεύεται ξεχωριστά με άλλες κοσμικές κρυσταλλώσεις, με σκοπό την αντίστοιχη πραγμάτωση. Επειδή όμως έπαψαν πλέον οριστικά να εκπληρώνουν τα οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα σαν συνέπεια των αφύσικων συνθηκών ύπαρξης που βαθμιαία δημιούργησαν από μόνα τους, η μόνη από τις τρεις άγιες αρχές όλων όσων υπάρχουν, που μεταστοιχειώνεται για τη δική τους παρουσία, είναι η «αρνητική αρχή».

17.131.Α

Οι κρυσταλλώσεις της πρώτης και της τρίτης άγιας αρχής που γίνονται μέσα τους εξυπηρετούν σχεδόν αποκλειστικά τη συνολική, κοσμική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία· και μόνο οι κρυσταλώσεις του δεύτερου μέρους του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, της Άγιας Άρνησης, χρησιμεύουν στην επένδυση της δικής τους παρουσίας. Και έτσι η παρουσία των περισσοτέρων τους συγκροτείται μόνο από το πλανητικό τους σώμα το οποίο, σαν τέτοιο, θα καταστραφεί για πάντα.

 

19 Ο Βεελζεβούλ μιλάει για τη δεύτερη κάθοδό του στον πλανήτη Γη

19.157.Α

Σου είπα κάποτε, κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας μας, ότι τα περισσότερα από τα όντα της φυλής μας που είχαν διαλέξει για τόπο διαμονής τους τον πλανήτη σου, βρίσκονταν, την εποχή της πρώτης μου καθόδου, στην ήπειρο της Ατλαντίδος.

19.157.Α

Έτυχε όμως, ένα χρόνο πριν την καταστροφή, η «Πυθία της φυλής» μας, όπως την ονομάζαμε, να δώσει ένα χρησμό, σύμφωνα με τον οποίο όλοι οι δικοί μας έπρεπε να εγκαταλείψουν την ήπειρο Ατλαντίδα και να μεταναστεύσουν σε μια μικρή γειτονική ήπειρο, και να εξακολουθήσουν να ζουν εκεί, σ’ ένα μέρος που εκείνη τους υπέδειξε.

19.157.Α

Αυτή η μικρή ήπειρος ονομαζόταν τότε «Γκραμποντζέ», και το μέρος που τους καθόρισε η Πυθία γλίτωσε πραγματικά από τις φοβερές διαταραχές που έγιναν σε όλα τα άλλα μέρη της συνολικής παρουσίας εκείνου του άτυχου πλανήτη.

19.157.Α

Εκείνη η μικρή ήπειρος, η «Γκραμποντζέ, που υπάρχει ακόμα και σήμερα και ονομάζεται Αφρική, μετά από τις διαταραχές μεγάλωσε περισσότερο, καθώς και άλλες στεριές αναδύθηκαν από τα νερά του πλανήτη και ενώθηκαν μαζί της.

19.157.Α

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, με την προειδοποίησή της, η «Πυθία μας» κατόρθωσε να σώσει από ένα σχεδόν αναπόφευκτο «Αποκαλυπτικό τέλος» τα όντα της φυλής μας, όσα ήταν υποχρεωμένα να υπάρχουν εκείνα τα χρόνια πάνω σ’ εκείνο τον πλανήτη· και το κατόρθωσε χάρη σε μία ιδιαίτερη οντική ιδιότητα, την οποία άλλωστε μπορούν να αποκτήσουν όλα τα όντα — με μοναδικό όρο ότι θα εκτελούν θεληματικά τα «οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», για τα οποία θα σου μιλήσω λίγο αργότερα.

 

21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες

21.212.Α

Μια μέρα, όταν απευθύνθηκε στον στενό κύκλο αυτών που είχε μυήσει, ο Άγιος Βούδας μίλησε με μεγάλη σαφήνεια για ένα μέσο που είχαν, προκειμένου να καταστρέψουν στη φύση τους τα αποτελέσματα των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που μεταδίδονται κληρονομικά.

21.212.Α

Τους είπε ανάμεσα σ’ άλλα κι αυτά τα λόγια:

21.212.Α

«Ένα από τα καλύτερα μέσα για να εξουδετερωθούν οι προδιαθέσεις των συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που κρυσταλλώνονται στις φύσεις σας, είναι η “θεληματική ταλαιπωρία”· και η μεγαλύτερη «θεληματική ταλαιπωρία» που μπορούμε να προκαλέσουμε στις παρουσίες μας είναι να αναγκαστούμε να “αντέξουμε” τις δυσάρεστες εκδηλώσεις των άλλων προς εμάς».

21.212.Α

Αυτή η εξήγηση του Άγιου Βούδα διαδόθηκε στα συνηθισμένα όντα από τους στενότερους μυημένους Του, μαζί με τις άλλες εντολές Του, κι όταν κι αυτοί υπόκυψαν στην ιερή διαδικασία του «Ρασκουάρνο», συνέχισε να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.

21.212-3.Α

Όπως ήδη σου είπα, παιδί μου, μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος μέσα στον ψυχισμό εκείνων των τρίκεντρων όντων θεμελιώθηκε μια ιδιαιτερότητα που τη λένε «οργανοψυχική ανάγκη για σοφιστείες». Και κάτω από την επίδραση αυτής της ιδιαιτερότητας, τα όντα της δεύτερης και της τρίτης γενιάς που διαδέχθηκαν τους συγχρόνους του Άγιου Βούδα άρχισαν κι αυτά με τη σειρά τους, προς δυστυχία όλων των σύγχρονων και μελλοντικών τρίμυαλων όντων της Γης, να προσπαθούν όλο και περισσότερο να επεξεργάζονται με «σοφιστείες» εκείνη τη συμβουλή του Άγιου Βούδα, ώσπου τελικά σχημάτισαν γι’ αυτήν μια πολύ συγκεκριμένη άποψη, η οποία μεταδόθηκε με τη σειρά της από γενιά σε γενιά. Νόμιζαν λοιπόν ότι αυτή την «αντοχή» απέναντι στους άλλους πρέπει κανείς απαραίτητα να την αποκτήσει μέσα σε απόλυτη μοναξιά.

21.213.Α

Εδώ, η παραξενιά της ψυχής των ευνοουμένων σου εκδηλώθηκε με τον ίδιο τρόπο που εκδηλώνεται και σήμερα, με το ότι δεν σκέφτηκαν και δεν κατάλαβαν το προφανές — προφανές δηλαδή για έναν υγιή Νου — ότι ο Θείος Διδάσκαλος, ο Άγιος Βούδας, όταν τους συνιστούσε να αποκτήσουν αυτό το είδος της «αντοχής», προφανώς εννοούσε ότι θα την αποκτούσαν μέσα στην κανονική τους ζωή, έτσι ώστε η συχνή επανάληψη αυτής της Άγιας οντικής πραγματοποίησης μπρος στις δυσάρεστες εκδηλώσεις των άλλων θα τους προκαλούσε εκείνο που ονομάζεται «Τρεντρουντιανός», ή, όπως θα το περιέγραφαν οι ίδιοι, το «φυσικοχημικό αποτέλεσμα» το οποίο προξενεί μέσα στην παρουσία κάθε τρίκεντρου όντος τα αναγκαία δεδομένα για την εμφάνιση της μιας από τις τρεις άγιες δυνάμεις του ιερού οντικού Τριαμαζικάμνω· αυτή η «άγια δύναμη», μέσα στα όντα, γίνεται πάντοτε καταφατική σε σχέση με το σύνολο των αρνητικών ιδιοτήτων που ήδη βρίσκονται εκεί.

21.213.Α

Λοιπόν, παιδί μου, από τότε που διαδόθηκε εκεί κάτω αυτή η συγκεκριμένη άποψη, ορισμένοι από τους ευνοουμένους σου, στην παρουσία των οποίων είχε ενταθεί η προδιάθεση να κρυσταλλώνονται οι συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, απομακρύνθηκαν με τη θέλησή τους από τις καθιερωμένες πια συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης.

Κι όμως, όπως είχε συμπεράνει ο Θείος Διδάσκαλος Βούδας, αυτές οι συνθήκες ήταν οι μόνες μέσα τις οποίες αυτή η «αντοχή», στις δυσάρεστες εκδηλώσεις των άλλων προς αυτούς, θα μπορούσε να κρυσταλλώσει στην παρουσία τους τις θεληματικές πραγματοποιήσεις, όπως τα «Πάρτκντολγκ-καθήκοντα» που απαιτούνται γενικά απ’ όλα τα τρίκεντρα όντα και χωρίς τα οποία καμιά «τελειοποίηση του εαυτού» δεν είναι δυνατή.

21.213.Α

Έτσι, για ν’ αντέξουν στις περίφημες «δοκιμασίες» τους, πολλά τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου αποσύρθηκαν από την κοινωνία των ομοίων τους, είτε χωριστά, είτε σε ομάδες ατόμων που σκέφτονταν όπως κι αυτά.

21.213-4.Α

Ίδρυσαν ακόμη γι’ αυτό το σκοπό, ειδικά κοινόβια, οργανωμένα πάνω στη βάση μιας κοινής ύπαρξης, όπου το καθετί φτιάχτηκε για να μπορέσουν να αποκτήσουν αυτή την «αντοχή» μέσα στη μοναξιά.

21.214.Α

Τότε ακριβώς εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τα περίφημα «μοναστήρια» τους, όπως εκείνα που ως σήμερα υπάρχουν εκεί, κι όπου ορισμένοι από τους ευνοουμένους σου πηγαίνουν για «να σώσουν τις ψυχές τους», όπως λένε.

21.215.Α

Φαίνεται ότι ο Άγιος Βούδας τους είπε ακόμη:

21.215.Α

«Κι εσείς, τα τρίκεντρα όντα του πλανήτη Γη, που σας δόθηκε η δυνατότητα να αποκτήσετε αυτόνομη λειτουργία των δύο βασικών παγκόσμιων ιερών νόμων, έχετε, χάρη σ’ αυτήν, όλες τις πιθανότητες να επενδύσετε στον εαυτό σας αυτό το ιερότατο μόριο του Μέγιστου Παν-Περιλαμβάνοντος όλα όσα υπάρχουν, και να το τελειοποιήσετε μέχρι την επιθυμητή βαθμίδα του Θείου Νου.

21.215.Α

«Και αυτό το Μέγιστο Παν-Περιλαμβάνον όλα τα υπαρκτά πράγματα φέρει το όνομα “Άγιο Πράνα”».

21.215.Α

Την ακριβέστατη αυτή εξήγηση του Άγιου Βούδα την κατάλαβαν καλά οι σύγχρονοί του, κι ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς έκανε έντονες προσπάθειες να αφομοιώσουν, κι έπειτα να επενδύσουν στην παρουσία τους μόρια του Ανώτατου Μεγαλείου, και με τη μεσολάβησή τους να εκφραστεί έτσι ο Θείος Αντικειμενικός Νους.

21.215.Α

Αλλά τα όντα της δεύτερης και της τρίτης γενιάς, που προήλθαν από τους συγχρόνους του Άγιου Βούδα, αφού άρχισαν ατέλειωτες σοφιστείες με τις εξηγήσεις που τους είχε δώσει για τις κοσμικές αλήθειες, συνέλαβαν με την παράδοξη λογική τους και, με σκοπό τη μεταγενέστερη μετάδοση των εξηγήσεων αυτών, σχημάτισαν την πολύ συγκεκριμένη εικόνα ότι εκείνος ο «Κύριος Πράνα» βρισκόταν μέσα τους από τη στιγμή του ερχομού τους στον κόσμο.

21.215-6.Α

Εξαιτίας αυτής της πλάνης, τα όντα εκείνης της περιόδου και όλων των επόμενων γενεών φαντάστηκαν, όπως κάνουν ακόμα και σήμερα, ότι, χωρίς να έχουν εκπληρώσει κανένα οντικό Πάρτκντολγκ-καθήκον, ήταν ήδη κοινωνοί του Ανώτατου Μεγαλείου που προσδιορίστηκε από τον ίδιο τον Άγιο Βούδα με ακριβέστατο τρόπο.

 

23 Τέταρτη προσωπική επίσκεψη του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη

23.255-6.Α

Πριν συνεχίσω την περιγραφή εκείνου του αστεροσκοπείου και των άλλων οικοδομημάτων που ανεγέρθηκαν για το καλό της οντικής ύπαρξης, και επειδή η «συνειδητή δύναμη» που εκδηλωνόταν στη δημιουργία εκείνων των αρχιτεκτονημάτων που είδα με τα ίδια μου τα μάτια — παρόμοια των οποίων δεν ξανάγιναν ούτε πριν ούτε μετά την περίοδο αυτή — ήταν επίσης αποτέλεσμα των επιτευγμάτων των συνηθισμένων τρίμυαλων όντων που ήταν μέλη της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών, η οποία ιδρύθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα πριν τη δεύτερη μεγάλη γήινη καταστροφή, θα ήταν νομίζω καλύτερα να σου διηγηθώ, όσο γίνεται πιο σύντομα, την ιστορία τούτης της πραγματικά σημαντικής «επιστημονικής εταιρίας».

23.256.Α

Είναι οπωσδήποτε σημαντικό να σε πληροφορήσω σχετικά, επειδή, πολύ πιθανόν, κατά τη διάρκεια των εξηγήσεων που θα σου δώσω για τα τρίμυαλα όντα που τόσο σου αρέσουν, να αναγκαστώ να αναφέρω συχνά αυτή την εταιρία των σοφών.

23.256.Α

Και ο λόγος που θα σου πω την ιστορία της ίδρυσης και της λειτουργίας εκείνης της εταιρίας στην ήπειρο Ατλαντίδα είναι για να σου δώσω να καταλάβεις ότι αν κάποια τρίμυαλα όντα ολοκληρώσουν κάτι πάνω στον πλανήτη σου — χάρη στα «οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», δηλαδή χάρη στη συνειδητή τους εργασία και στις θεληματικές τους ταλαιπωρίες, όχι μόνον ωφελούνται από όσα απέκτησαν για το δικό τους μόνο «είναι», αλλά και κάποιο μέρος απ’ αυτά μεταδίδεται, όπως και σε μας, κληρονομικά, και γίνεται πατρογονική κληρονομιά των άμεσων απογόνων τους.

23.256.Α

Μπορείς να αντιληφθείς αυτό το νομοτελειακό αποτέλεσμα από το γεγονός ότι, παρά τις αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που είχαν καθιερωθεί στην ήπειρο Ατλαντίδα λίγο πριν τον αφανισμό της, και οι οποίες μάλιστα χειροτέρεψαν μετά τη δεύτερη μεγάλη καταστροφή, με τέτοια ταχύτητα ώστε «συντρίφτηκε» τελικά μέσα τους κάθε ικανότητα να εκδηλώνουν τις δυνατότητες που προσιδιάζουν στην παρουσία κάθε τρίμυαλου όντος, ένα τουλάχιστον μέρος από αυτές τις «επιστημονικές κατακτήσεις» τους μπόρεσε να μεταδοθεί αυτομάτως κληρονομικά στους μακρινούς απογόνους τους.

23.274.Α

Όταν λοιπόν, παιδί μου, κατά την περίοδο της τέταρτης προσωπικής μου παραμονής στην επιφάνεια του πλανήτη σου, μετά τον ερχομό μου στη χώρα που ονομάζεται σήμερα Αίγυπτος, έζησα μερικές μέρες ανάμεσα στους μακρινούς απογόνους εκείνων των όντων-μελών της μεγάλης σοφής εταιρίας των Αχαλντανών, και έμαθα για ορισμένα αποτελέσματα των οντικών τους Πάρτκντολγκ-καθηκόντων, αποτελέσματα που παρέμειναν ανέπαφα για το καλό των απογόνων τους, έφυγα, μαζί με δύο μέλη της φυλής μας, για τις νότιες χώρες εκείνης της ηπείρου, και εκεί, με τη βοήθεια των τρίμυαλων όντων της περιοχής, πιάσαμε όσα όντα-πιθήκους χρειαζόμασταν.

 

27 Η τάξη πραγμάτων που δημιούργησε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς για την ανθρώπινη ύπαρξη

27.337.Α

Στο μεταξύ, αφομοίωσε καλά τα εξής: όταν ολοκληρώθηκε ο σχηματισμός της ψυχικής ιδιότητας του «εγωισμού» στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου και προκάλεσε, όπως άλλωστε συνεχίζει ακόμα να προκαλεί, τις διάφορες δευτερεύουσες οντικές παρορμήσεις για τις οποίες σου μίλησα, και ενώ, από την άλλη μεριά, η ιερή παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης» έπαψε τελείως να συμμετέχει στη συνειδητότητα του ξύπνου τους, τα τρίμυαλα όντα που εμφανίστηκαν και υπάρχουν στον πλανήτη Γη, τόσο πριν όσο και έπειτα από τις Αγιότατες Δραστηριότητες του Ασιάτα Σεϊμάς, αναγκάζονταν συνέχεια, κατά τη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης, να αγωνίζονται αποκλειστικά και μόνο για την προσωπική τους ευημερία.

27.337.Α

Και καθώς γενικά δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρχει σε κανέναν πλανήτη του Μεγάλου μας Σύμπαντος, αρκετή ποσότητα όλων όσων χρειάζονται για να εξασφαλιστεί στον καθένα η ίδια εξωτερική ευημερία, ανεξάρτητα ακόμα κι από αυτό που ονομάζεται «αντικειμενική προσωπική αξία», κατέληξε η ευημερία μερικών να στηρίζεται πάντοτε πάνω στην ανέχεια των υπολοίπων.

27.337.Α

Αυτή η συνεχής ενασχόληση τους με την ευημερία τους κρυστάλλωσε βαθμιαία στον ψυχισμό τους ιδιότητες απόλυτα μοναδικές και χωρίς προηγούμενο, όπως η «πονηριά», η «περιφρόνηση», το «μίσος», η «δουλικότητα», η «ψευτιά», η «κολακεία» και άλλες, οι οποίες με τη σειρά τους έγιναν παράγοντες ανάρμοστων για τρίμυαλα όντα εκδηλώσεων, οι οποίες προκαλούν παράλληλα τη σταδιακή καταστροφή όλων των εσωτερικών δυνατοτήτων με τις οποίες τους προίκισε η Φύση με σκοπό να γίνουν μόρια του «Μεγάλου Νοήμονος Όλου».

27.337-8.Α

Έτσι, παιδί μου, όταν τα αποτελέσματα του Άγιου Μόχθου του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς ενσωματώθηκαν στη διαδικασία που ονομάζουν «εσωτερική» και «εξωτερική» ύπαρξη, και όταν, στη συνέχεια, τα δεδομένα για την θεία παρόρμηση της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης που έμειναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους πήραν προοδευτικά μέρος στη λειτουργία της «συνειδητότητας του ξύπνου» τους, η οντική τους ύπαρξη, τόσο από την προσωπική τους πλευρά όσο και από την πλευρά των αμοιβαίων τους σχέσεων, άρχισε σ’ εκείνο τον πλανήτη να κυλάει όπως σχεδόν κυλούσε και στους άλλους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος που κατοικούνται από τρίμυαλα όντα.

27.338.Α

Οι ευνοούμενοί σου άρχισαν από τότε να συμπεριφέρονται, ο ένας στον άλλον, σαν να βρίσκονται μπροστά στις διάφορες βαθμίδες των εκδηλώσεων ενός ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, και εξεδήλωναν σεβασμό στον καθένα, μόνο ανάλογα με τα προσόντα που αυτός είχε αποκτήσει μόνος του με τη βοήθεια των «οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων», δηλαδή με τη βοήθεια ενός συνειδητού, προσωπικού μόχθου και θεληματικών ταλαιπωριών.

27.338.Α

Γι’ αυτό, εκείνα τα χρόνια, έπαψαν να υπάρχουν οι δύο κυριότερες ολέθριες μορφές της συνηθισμένης τους ύπαρξης, δηλαδή η διαίρεση σε διάφορες ανεξάρτητες κοινότητες και ο διαχωρισμός, μέσα στις κοινότητες τους, σε διαφορετικές «κάστες», ή, όπως τις λένε τώρα εκεί κάτω, σε διαφορετικές «τάξεις».

27.338.Α

Τότε, όλα τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη θεωρούσαν τους εαυτούς τους και τους ομοίους τους απλώς και μόνο όντα που έφεραν μέσα τους τα σωματίδια των εκπορεύσεων της θλίψης του ΚΟΙΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας.

 

28 Ο κύριος ένοχος της καταστροφής των Άγιων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς

28.359.Α

Όσον αφορά το τρίτο είδος Ατόμων Χασναμούς — τα οποία αποτελούνται από τα ανώτερα οντικά σώματα τρίμυαλων όντων, στην επένδυση των οποίων συμμετείχε εκείνο το «κάτι», αλλά σε επίπεδο τέτοιο ώστε η δυνατότητα να απαλλαγούν από αυτό δεν χάθηκε για πάντα — η μοίρα τους είναι ακόμη πιο θλιβερή. Γιατί, καθώς είναι ανώτερες οντικές εκδηλώσεις — προορισμένες, σύμφωνα με την πρόνοια της ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ να χρησιμεύσουν ως βοηθοί στη διακυβέρνηση του αυξανόμενου Κόσμου, πράγμα που τις κάνει υπεύθυνες, μόλις ολοκληρωθεί ο σχηματισμός τους και πριν ακόμα μπορέσουν να τελειοποιηθούν νοητικά, για κάθε υποκειμενική, θεληματική ή αθέλητη εκδήλωση τους — έχουν τη δυνατότητα να εξαλείψουν από την παρουσία τους εκείνο το «κάτι», αποκλειστικά και μόνο με τη δράση των αποτελεσμάτων των «οντικών πάρτκντολγκ-καθηκόντων» που θεληματικά πραγματοποιούν, δηλαδή με αυτά που ονομάζονται «συνειδητές προσπάθειες και θεληματικές ταλαιπωρίες».

 

29 Οι καρποί των αρχαίων πολιτισμών και τα άνθη των συγχρόνων

29.24.Β

Για να καταλάβεις και να συλλάβεις καλύτερα γιατί αυτά τα σπορ δεν κάνουν άλλο από το να συντομεύουν την ύπαρξή τους, καλό θα ήταν να σου εξηγήσω εδώ, όπως κάποτε σου υποσχέθηκα, τη διαφορά ανάμεσα στη διάρκεια της οντικής ύπαρξης σύμφωνα με τη «Φουλασνιταμνιανή» αρχή και στη διάρκεια της οντικής ύπαρξης σύμφωνα με την αρχή του «Ιτοκλανότζ».

29.24.Β

Θυμάσαι, παιδί μου, ότι τότε που σου εξήγησα το πώς καθόριζαν οι ευνοούμενοί σου το «πέρασμα του χρόνου», σου έλεγα ότι όταν πια απαλλάχτηκε η παρουσία τους από το όργανο Κουνταμπάφερ κι απ’ όλες του τις ιδιότητες — και η διάρκεια της ύπαρξής τους, σύμφωνα με τη «Φουλασνιταμνιανή» αρχή, καθώς ήταν από κει και πέρα ίδια με την ύπαρξη όλων των φυσιολογικών τρίμυαλων όντων ολόκληρου του Σύμπαντος — θα έπρεπε κατ’ ανάγκη να υπάρχουν έως ότου το δεύτερο οντικό τους σώμα, το «σώμα Κεστζάν», επενδυθεί εντελώς μέσα τους και τελειοποιηθεί νοητικά μέχρι το «ιερό Ισμέτς».

29.24-5.Β

Αργότερα όμως, όταν άρχισαν να υπάρχουν με τρόπο όλο και λιγότερο αντάξιο για τρίμυαλα όντα και σταμάτησαν τελείως να πραγματοποιούν στην παρουσία τους τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα που προβλέπονται από τη Μεγάλη Φύση, τα μόνα κατάλληλα να προμηθεύσουν στην παρουσία των τρίκεντρων όντων τα δεδομένα για την επένδυση των ανώτερων μερών της — και όταν σα συνέπεια όλων αυτών, η ποιότητα της ακτινοβολίας τους δεν ανταποκρινόταν πια στις απαιτήσεις της μεγάλης παγκόσμιας Τρωγωαυτοεγωκρατικής διαδικασίας — η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε, για να αποκαταστήσει την «ισορροπία των δονήσεων», να προσαρμόσει προοδευτικά τη διάρκεια της ύπαρξής τους στην αρχή που λέγεται «Ιτοκλανότζ», αυτήν που διέπει γενικά παντού τη διάρκεια της ύπαρξης των μονόμυαλων και δίμυαλων όντων, τα οποία στερήθηκαν των δυνατοτήτων που δόθηκαν στα τρίμυαλα όντα και επομένως είναι ανίκανα να πραγματοποιήσουν στις παρουσίες τους τα Πάρτκντολγκ-καθήκοντα που πρόβλεψε η Φύση.

29.25.Β

Σύμφωνα με την αρχή αυτή, η διάρκεια της οντικής τους ύπαρξης, καθώς και ολόκληρο το περιεχόμενο της συνολικής τους παρουσίας, εξαρτώνται συνήθως από αποτελέσματα που προέρχονται από τα εξής επτά περιβαλλοντικά δεδομένα:

(1) Την κληρονομικότητα, γενικά.
(2) Τις συνθήκες και το περιβάλλον τη στιγμή της σύλληψης.
(3) Το συνδυασμό της ακτινοβολίας όλων των πλανητών του ηλιακού τους συστήματος κατά τη διάρκεια του σχηματισμού τους μέσα στα σπλάχνα εκείνης που θα τα γεννήσει.
(4) Το επίπεδο των οντικών εκδηλώσεων των γεννητόρων τους — όσο δεν έχουν τα ίδια φτάσει στην ηλικία ενός υπεύθυνου όντος.
(5) Την ποιότητα της οντικής ύπαρξης των όντων του άμεσου περιβάλλοντός τους.
(6) Την ποιότητα των κυμάτων σκέψης που ονομάζονται «Τελεοκριμαλνιτσνιανά» και σχηματίζονται στην ατμόσφαιρα που τα περιβάλλει — και πάλι μέχρι την ενηλικίωση τους· με άλλα λόγια, τις γεμάτες καλοσύνη πράξεις και επιθυμίες που εκδηλώνονται ειλικρινά από τα «όντα με το ίδιο αίμα». Και τέλος…
(7) Την ποιότητα από τις δικές τους «οντικές Εγωπλαστικούρες», δηλαδή των οντικών προσπαθειών που κάνουν για να μετουσιώσουν μέσα τους όλα τα αναγκαία δεδομένα για την απόκτηση ενός αντικειμενικού Νου.

29.25-6.Β

Η κύρια ιδιαιτερότητα μιας ύπαρξης υποταγμένης στο Ιτοκλανότζ είναι ότι, κάτω από την επιρροή των επτά εξωτερικών δεδομένων που απαρίθμησα, μέσα στην παρουσία των όντων που υπάρχουν σύμφωνα μ’ αυτή την αρχή, κρυσταλλώνονται στις «οντικές εντοπίσεις» τους, ή, όπως λένε οι ευνοούμενοί σου, στα «μυαλά» τους — τα οποία συγκροτούν τα κεντρικά σημεία εκδήλωσης όλων των ανεξάρτητων μερών της συνολικής τους παρουσίας — τα λεγόμενα «Μπομπινοκαντηλομάρς», «κάτι πράγματα», δηλαδή, που παρέχουν σ’ αυτές τις «εντοπίσεις», ή «μυαλά», μια συγκεκριμένη ποσότητα ενδεχομένων συνειρμών ή «βιωμάτων».

29.26.Β

Έτσι, παιδί μου, καθώς οι σημερινοί ευνοούμενοί σου, τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, δεν εμφανίζονται πια παρά μόνο σύμφωνα με την αρχή του Ιτοκλανότζ, γι’ αυτό και από τη στιγμή της σύλληψης ως την ηλικία ενός υπεύθυνου τρίμυαλου όντος κρυσταλλώνονται στα μυαλά τους αυτά τα Μπομπινοκαντηλομάρς με τις πολύ συγκεκριμένες δυνατότητες για την πραγματοποίηση της διαδικασίας των συνειρμών.

29.26.Β

Για να σου το κάνω πιο λιανά και να σε βοηθήσω να το καταλάβεις καλύτερα, και για να μη χάνω χρόνο με εξηγήσεις για την ίδια την ουσία και τον τρόπο λειτουργίας των κοσμικών αυτών πραγματοποιήσεων, των Μπομπινοκαντηλομάρς — που κρυσταλλώνονται, σύμφωνα με τους νόμους, στις «εντοπίσεις» ή «μυαλά» των όντων που ζουν σύμφωνα μόνο με την αρχή Ιτοκλανότζ — θα πάρω για παράδειγμα τα «Τζάμτεστερνοχ» που έχουν και οι ευνοούμενοί σου και που τα ονομάζουν «μηχανικά ρολόγια».

29.26.Β

Όπως ξέρεις, όλα αυτά τα Τζάμτεστερνοχ ή μηχανικά ρολόγια, αν και δουλεύουν με διαφορετικά συστήματα, είναι ωστόσο όλα κατασκευασμένα σύμφωνα με την ίδια αρχή της «πίεσης-ή-τάσης-του-εκτυλυσσόμενου-ελατηρίου».

29.26.Β

Μερικά από τα συστήματα των Τζάμτεστερνοχ, ή μηχανικών ρολογιών, έχουν ένα ελατήριο υπολογισμένο και συναρμολογημένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ξετυλίγεται ακριβώς μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες· σε κάποιο άλλο σύστημα, το ελατήριο δεν χρειάζεται κούρντισμα παρά μόνο μια φορά τη βδομάδα· ενώ σ’ ένα τρίτο, απλώς κάθε μήνα.

29.26-7.Β

Το Μπομπινοκαντηλομάρς στο μυαλό των όντων που ζούνε σύμφωνα μόνο με την αρχή Ιτοκλανότζ, αντιστοιχεί στο ελατήριο διαφόρων συστημάτων «μηχανικών ρολογιών».

Όπως ακριβώς η διάρκεια λειτουργίας στα «μηχανικά ρολόγια» εξαρτάται από το ελατήριο που έχουν, έτσι και στα όντα η διάρκεια της ύπαρξής τους εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τα Μπομπινοκαντηλομάρς που δημιουργούνται στα μυαλά τους από τη στιγμή της εμφάνισης τους, και κατόπιν κατά τη διαδικασία του μετέπειτα σχηματισμού τους.

29.27.Β

Όπως ακριβώς το ελατήριο των ρολογιών «κουρντίζεται» για μια καθορισμένη διάρκεια, έτσι και τα όντα μπορούν να «συσχετίζουν» ή να έχουν εμπειρίες, στο μέτρο ακριβώς που η Φύση εναπόθεσε τις αντίστοιχες δυνατότητες μέσα σ’ αυτά τα Μπομπινοκαντηλομάρς, όταν αυτά κρυσταλλώνονταν στα μυαλά τους.

29.27.Β

Μπορούν να συσχετίζουν, και κατά συνέπεια να υπάρχουν, τόσο ακριβώς χρόνο, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο.

29.27.Β

Τα «μηχανικά ρολόγια» μπορούν, αφού κουρντιστούν, να λειτουργούν όσο το ελατήριο είναι «τεντωμένο»· κατά τον ίδιο τρόπο, τα όντα, στα μυαλά των οποίων κρυσταλλώνονται τα Μπομπινοκαντηλομάρς, μπορούν να έχουν εμπειρίες, και κατά συνέπεια να υπάρχουν, όσο τα Μπομπινοκαντηλομάρς τα οποία σχηματίστηκαν στα μυαλά τους κάτω από την επιρροή των επτά εξωτερικών συνθηκών που αναφέρθηκαν δεν έχουν ακόμα εξαντληθεί.

29.27.Β

Από τη στιγμή λοιπόν, παιδί μου, που έλειψαν από την παρουσία των ευνοουμένων σου τα αποτελέσματα των Πάρτκντολγκ-καθηκόντων, και η διάρκεια της ύπαρξής τους άρχισε να εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τα αποτελέσματα εκείνων των εφτά τυχαίων εξωτερικών συνθηκών, τούτη η διάρκεια, ιδιαίτερα για τα σύγχρονα όντα, άρχισε να ποικίλλει.

29.27.Β

Η διάρκεια της ύπαρξής τους μπορεί να ποικίλλει σήμερα από ένα από τα λεπτά τους μέχρι εβδομήντα ή ενενήντα από τα χρόνια τους…

29.27.Β

Κι έτσι, σαν επακόλουθο αυτών που σου είπα, όποιος και να ’ναι ο τρόπος ύπαρξης των ευνοουμένων σου, όσα μέτρα κι αν πάρουν — ακόμα κι αν μπουν «μέσα σε γυάλα», κατά την έκφραση τους — μόλις εξαντληθεί το περιεχόμενο των Μπομπινοκαντηλομάρς που κρυσταλλώθηκαν στα μυαλά τους, παύει αμέσως να λειτουργεί το άλφα ή βήτα μυαλό τους.

 

30 Η Τέχνη

30.61.Β

Οι σοφοί λοιπόν, στην εποχή της Βαβυλώνας, που ανήκαν στην ομάδα των μυστηρίων, κατέγραφαν διάφορες χρήσιμες πληροφορίες, καθώς και γνώσεις που είχαν αποκτήσει, μέσω της λεγόμενης «ροής των συνειρμικών κινήσεων» όσων συμμετείχαν στα μυστήρια.

30.61.Β

Παρόλο που τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου, εκείνη την εποχή, γνώριζαν όσο καλύτερα γίνεται τους νόμους της «ροής των συνειρμικών κινήσεων», μέχρι τα σημερινά τρίμυαλα όντα δεν έφτασε καμία απολύτως πληροφορία που να αναφέρεται σ’ αυτούς τους νόμους.

30.61.Β

Δεδομένου ότι αυτή η «ροή των συνειρμικών κινήσεων» δεν πραγματοποείται, ούτε στο ελάχιστο, στην παρουσία των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν, όπως πραγματοποιείται στην παρουσία όλων γενικά των άλλων τρίμυαλων όντων, κάτι που συμβαίνει για τελείως ιδιαίτερους, δικούς τους λόγους, θα πρέπει πριν απ’ όλα να σου μιλήσω γι’ αυτό το θέμα λεπτομερώς.

30.61.Β

Σ’ εκείνα τα όντα, όπως και σ’ εμάς, αυτή η διαδικασία είναι η ίδια· σ’ εμάς όμως πραγματοποιείται μόνο όταν αναπαυόμαστε σκόπιμα, για ν’ αφήσουμε το σύνολο της λειτουργίας της συνολικής μας παρουσίας να μετασχηματίσει κατά βούληση, χωρίς να ενοχλείται από τη θέλησή μας, τις κάθε είδους οντικές ενέργειες που απαιτούνται για τη συνέχιση της ενεργητικής ύπαρξης σε όλους τους τομείς· σ’ εκείνα, αντίθετα, αυτές οι οντικές ενέργειες διαφορετικού είδους δεν μπορούν να εμφανιστούν — ούτε βέβαια και «με χίλια παρακάλια» — παρά μόνον όταν είναι εντελώς αδρανή, δηλαδή στη διάρκεια του λεγόμενου «ύπνου» τους.

30.61-2.Β

Ωστόσο, όπως και όλα τα άλλα τρίμυαλα όντα του Μεγάλου μας σύμπαντος, έχουν τρία ξέχωρα και ανεξάρτητα πνευματοποιημένα μέρη, και το κάθε μέρος τους διαθέτει, για το σύνολο της λειτουργίας του, ένα κεντρικό σημείο συγκέντρωσης, με άλλα λόγια μια δική του εντόπιση, στην οποία μόνα τους έδωσαν το όνομα «μυαλό». Έτσι, κάθε εντύπωση, είτε προέρχεται από έξω είτε από μέσα, γίνεται ανεξάρτητα αντιληπτή, ανάλογα με τη Φύση της, από το καθένα μυαλό τους, και στη συνέχεια οι εντυπώσεις αυτές συνδυάζονται — όπως συμβαίνει στην παρουσία όλων των όντων, ανεξάρτητα από το σύστημα των μυαλών τους — με τις προγενέστερες εντυπώσεις, για να σχηματίσουν ένα σύνολο δεδομένων, τα οποία, κάτω από την επίδραση τυχαίων σοκ, θα προκαλέσουν σε κάθε ξεχωριστό μυαλό ανεξάρτητους συνειρμούς.

30.62.Β

Από τότε λοιπόν, παιδί μου, που οι ευνοούμενοί σου έπαψαν τελείως να πραγματοποιούν συνειδητά τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα στη συνολική παρουσία τους — τα αποτελέσματα των οποίων είναι τα μόνα που μπορούν να προκαλέσουν, από διάφορα είδη συνειρμών, την εμφάνιση στα όντα της λεγόμενης υγιούς «συγκριτικής σκέψης», καθώς και τη δυνατότητα συνειδητών, ενεργών εκδηλώσεων — τα ξεχωριστά τους μυαλά, των οποίων οι αντίστοιχοι συνειρμοί κυλούν με τρόπο τελείως ανεξάρτητο, προξενούν σε μία και την αυτή συνολική παρουσία τρεις οντικές παρορμήσεις διαφορετικής προέλευσης, πράγμα που προκαλεί το σταδιακό σχηματισμό μέσα τους τριών προσωπικοτήτων, όπως θα λέγαμε, οι οποίες δεν έχουν τίποτε το κοινό μεταξύ τους, ούτε σε ανάγκες, ούτε σε ενδιαφέροντα.

30.62-3.Β

Οι περισσότερες από τις μισές ανωμαλίες που δημιουργούνται στο συνολικό ψυχισμό των ευνοουμένων σου, κυρίως τα τελευταία χρόνια, οφείλονται, πρώτον, στο ότι σ’ ολόκληρη την παρουσία τους πραγματοποιείται η διαδικασία αυτή των τριών διαφορετικών ειδών ανεξάρτητων συνειρμών, οι οποίοι προξενούν μέσα τους τις οντικές παρορμήσεις τριών εντοπίσεων τελείως διαφορετικών ως προς τη φύση τους και τις ιδιότητες τους· δεύτερον, στο ότι υπάρχει, μεταξύ των τριών αυτών εντοπίσεων, στα όντα αυτά, όπως άλλωστε σε κάθε είδος τρίμυαλων όντων, μια σύνδεση που προορίζεται από τη Μεγάλη Φύση για άλλες λειτουργίες της συνολικής τους παρουσίας· και τρίτον, στο ότι κάθε σοκ, που προκαλείται από μια οποιαδήποτε εντύπωση που νιώθουν ή αντιλαμβάνονται, βάζει σε κίνηση τρεις διαφορετικού είδους συνειρμούς εντυπώσεων στις τρεις αυτές εντοπίσεις τους, και προξενεί κατά συνέπεια, σε μια και μόνη παρουσία, τρεις οντικές παρορμήσεις τελείως διαφορετικού είδους. Έτσι, σχεδόν πάντα νιώθουν πολλά ταυτόχρονα συναισθήματα, και το καθένα από τα συναισθήματα αυτά προκαλεί για λογαριασμό του, σε ολόκληρο το είναι τους, την ανάγκη μιας αντίστοιχης εκδήλωσης, η οποία, σύμφωνα με τα συγκεκριμένα μέρη της συνολικής τους παρουσίας, πραγματοποιείται με μια αντίστοιχη κίνηση.

30.63.Β

Κι αυτά τα διαφορετικής προελεύσεως συνειρμικά συναισθήματα κυλούν στο σύνολο της παρουσίας τους και διαδέχονται το ένα το άλλο, για άλλη μια φορά, σύμφωνα με το Νόμο του Επτά.

30.65-6.Β

Τα τρίκεντρα όντα δεν μπορούν να αποκτήσουν την ιδιότητα «Ιχριλτατζκάκρα» πριν αποκτήσουν στην παρουσία τους τη λεγόμενη «Εγωαϊτουρασιανή θέληση», η οποία με τη σειρά της δεν Μπορεί να αποκτηθεί παρά μόνο χάρη στα «οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», δηλαδή μέσα από συνειδητές προσπάθειες και θεληματική ταλαιπωρία.

30.83.Β

Και τα πράγματα είναι έτσι για τα γήινα τρίμυαλα όντα από την εποχή που, όπως ήδη σου είπα, η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε κάποτε να αντικαταστήσει τη «Φουλασνιταμνιανή» αρχή, που ήταν ως τότε έμφυτη στην παρουσία τους, με την αρχή Ιτοκλανότζ. Από κει και πέρα, καθιερώθηκε στη διαδικασία της ύπαρξής τους μία ιδιαιτερότητα που συνεχίζει να δρα ως σήμερα: εάν, όπως λένε, «κοιμηθούν καλά», κατά τον ίδιο τρόπο «θα ξυπνήσουν καλά»· αντίθετα αν έχουν «ξυπνήσει άσχημα», θα κοιμηθούν και πάλι άσχημα.

30.83.Β

Όμως, παιδί μου, καθώς άρχισαν τα τελευταία χρόνια να ζουν υπερβολικά αφύσικα, ο αυτόματος ρυθμός που καθιερώθηκε άλλοτε, που ευνοούσε κατά κάποιον τρόπο μέσα τους την παραγωγή των απαιτούμενων συνειρμών, βρέθηκε κι αυτός τροποποιημένος, έτσι που τώρα κοιμούνται άσχημα, και η κατάσταση του ξύπνου τους είναι ακόμη χειρότερη από πριν.

30.83.Β

Και τα σημερινά «θέατρα» με τους «αρτίστες» τους, βρέθηκαν τυχαία ότι εξυπηρετούν τη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου τους, λόγω των εξής περιστάσεων:

30.83-4.Β

Όταν εξαφανίστηκε τελείως από την παρουσία των περισσοτέρων τους η ανάγκη να πραγματοποιούν μέσα τους τα «οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», και στη διαδικασία του ξύπνου τους, οι συνειρμοί, που όλοι προέρχονται αναπόφευκτα από ένα σοκ, δεν παγιώνονται πια παρά μόνο με βάση κάποιες «ήδη αυτοματοποιημένες αλληλουχίες παλαιότερων αποτυπωμάτων» που απαρτίζονταν από «εντυπώσεις που ένιωσαν από πολύ παλιά» και επαναλαμβάνονταν αναρίθμητες φορές, τότε εξαφανίστηκε με τη σειρά της και η ενστικτώδης ανάγκη, η έμφυτη στα τρίμυαλα όντα, να δέχονται νέες παρορμήσεις, είτε από τα εσωτερικά οντικά τους μέρη τα χωριστά πνευματοποιημένα, είτε από προσλήψεις εξωτερικής προέλευσης, κατάλληλες να σχηματίζουν τους συνειδητούς οντικούς συνειρμούς από τους οποίους ακριβώς εξαρτάται η ένταση του μετασχηματισμού κάθε είδους «οντικής ενέργειας» στην παρουσία των όντων.

30.84.Β

Κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες, η διαδικασία η ίδια της ύπαρξής τους έγινε τέτοια, ώστε στην παρουσία των περισσοτέρων τους δεν εμφανίζονται σχεδόν καθόλου, κατά τη διάρκεια της καθημερινής ζωής τους, οι «αντιθετικοί οντικοί συνειρμοί», που εμφανίζονται συνήθως στα τρίμυαλα όντα χάρη στις κάθε είδους νέες προσλήψεις, και οι οποίοι είναι οι μόνοι που επιτρέπουν την κρυστάλλωση μέσα τους δεδομένων για την ατομικότητα τους την ίδια.

 

31 Η έκτη και τελευταία παραμονή του Βεελζεβούλ στην επιφάνεια της Γης

31.110-1.Β

Εκείνη όμως την εποχή, όλα τα δεδομένα για την εμφάνιση στην παρουσία τους της οντικής παρόρμησης που λέγεται «ειλικρίνεια» είχαν τόσο πολύ ατροφήσει μέσα τους, ώστε δεν είχαν πια, ακόμα κι αν το ήθελαν, την παραμικρή δυνατότητα να είναι ειλικρινή, όχι μόνο απέναντι στα όντα τα όμοια τους, αλλά κι απέναντι στον εαυτό τους, δηλαδή ήταν ανίκανα, μέσω ενός από τα πνευματοποιημένα μέρη τους, να δουν αμερόληπτα ή να κρίνουν ένα άλλο τμήμα του εαυτού τους.

31.111.Β

Επί του προκειμένου, οι τελευταίες μου ειδικές έρευνες μου κατέδειξαν ότι η ατροφία των δεδομένων τα οποία θα έπρεπε να διαθέτουν και τα όντα αυτά, για να είναι ικανά να είναι ειλικρινή απέναντι στον εαυτό τους, έχει μια ορισμένη προέλευση, και ότι η ατροφία της δυνατότητας να είναι ειλικρινή απέναντι στα άλλα όντα έχει μια εντελώς διαφορετική προέλευση.

31.111.Β

Η αιτία για την ατροφία της ειλικρίνειας απέναντι στον εαυτό τους πηγάζει από τη διαταραχή που προκλήθηκε στο συντονισμό του συνολικού τους ψυχισμού.

31.111.Β

Το γεγονός είναι ότι στην αρχή της έκτης μου παραμονής κοντά στους ευνοουμένους σου κρυσταλλώνονταν ακόμη στη συνολική τους παρουσία τα κατάλληλα δεδομένα που προκαλούν μέσα τους, όπως και μέσα σε κάθε τρίμυαλο ον, την οντική παρόρμηση που ονομάζεται «τύψεις του εαυτού», κάτι που εκείνα ονομάζουν «τύψεις συνειδήσεως»· από την άλλη πάλι πλευρά, όλες οι εσωτερικές και εξωτερικές εκδηλώσεις, στη συνηθισμένη διαδικασία της οντικής τους ύπαρξης, άρμοζαν όλο και λιγότερο σε τρίμυαλα όντα.

31.111-2.Β

Κατά συνέπεια, στην παρουσία τους εμφανίζονταν όλο και πιο συχνά οι αιτίες για την εκδήλωση της οντικής παρόρμησης των «τύψεων συνειδήσεως». Καθώς όμως οι οντικές αισθήσεις που διεγείρονται μ’ αυτό τον τρόπο μοιάζουν μ’ εκείνες που προκαλούνται από τα «οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», είχαν σαν αναπόφευκτη συνέπεια την καταπίεση και την υποδούλωση της «αρνητικής αρχής», που είναι σύμφυτη στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων, και που ονομάζεται «καθησυχασμός του εαυτού». Από κει και ύστερα, όχι βέβαια χωρίς να προκαλείται μέσα τους μια νέα δυσάρεστη αίσθηση «τύψεων συνείδησης», καταπνίγουν, ή και σταματούν σιγά-σιγά — στην αρχή, θεληματικό, με πρωτοβουλία των τμημάτων τους που είναι περισσότερο ξυπνητά, και ύστερα με τη δύναμη της αποκτημένης συνήθειας — κάθε «κριτική του εαυτού», σε κάθε εκδήλωση, εσωτερική ή εξωτερική, της συνολικής τους παρουσίας που προκαλείται από τις φυσικές παροτρύνσεις της μιας ή της άλλης ανεξάρτητης και μεμονωμένα πνευματοποιημένης εντόπισης που προσιδιάζει σε τρίκεντρα όντα.

Κι αυτή η «αδυναμία», καθώς εκυρίευε όλο και περισσότερο το σύστημά τους, είχε σαν αποτέλεσμα, με τη συχνή επανάληψη της, τη γενική δυσαρμονία της λειτουργίας του ψυχισμού τους· και έτσι προκάλεσε τελικά την εξαφάνιση από τη συνολική τους παρουσία των δεδομένων που αναγκαστικά είναι έμφυτα σε όλα τα τρίμυαλα όντα του Μεγάλου μας Σύμπαντος για την εκδήλωση της ειλικρίνειας, ακόμα κι απέναντι στον εαυτό τους.

 

34 Ο Βεελζεβούλ στη Ρωσία

34.203-4.Β

Για να σχηματίσεις σαφέστερη εικόνα και να κατανοήσεις σε βάθος με ποιον τρόπο τα έθιμα και οι χρήσιμες συνήθειες της συνηθισμένης τους ύπαρξης, που αποκτήθηκαν αυτόματα με το πέρασμα των αιώνων, εξαφανίζονται χωρίς να αφήσουν ίχνη ή εκφυλίζονται λόγω εκείνης της ιδιότητας του παράξενου ψυχισμού τους, ας πάρουμε πάλι για παράδειγμα τα γήινα τρίμυαλα όντα που τα άλλα όντα του πλανήτη σου τα ονομάζουν «Ρώσους», και τα οποία αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της κοινότητας που λέγεται «Ρωσία».

34.204.Β

Η ύπαρξη των όντων που αποτέλεσαν τη βάση εκείνης της μεγάλης σημερινής κοινότητας εκεί κάτω, καθώς και η ύπαρξη των απογόνων τους, κύλησε για πολλούς αιώνες πλάι σε όντα που ανήκαν σε ορισμένες ασιατικές κοινότητες, τα οποία τυχαία διατήρησαν για σχετικά μεγάλες χρονικές περιόδους στον τρόπο της καθημερινής τους ζωής, όπως συμβαίνει σχεδόν παντού σε παρόμοιες περιπτώσεις, πάρα πολά χρήσιμα ήθη και έθιμα, τα οποία ακολούθως προσαρτήθηκαν και παγιώθηκαν από μόνα τους μέσα στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης. Έτσι οι Ρώσοι, οι οποίοι συναντιόνταν συχνά με τα όντα αυτών των «αρχαίων» κοινοτήτων — «αρχαίων» κατά την άποψη των ευνοουμένων σου — και διατηρούσαν μάλιστα μερικές φορές μαζί τους φιλικές σχέσεις, άρχισαν σιγά-σιγά να εφαρμόζουν πολλά από-τούτα τα χρήσιμα ήθη και έθιμα και να τα εισάγουν στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

34.204.Β

Όμως, παιδί μου, λόγω αυτής της παράξενης ιδιότητας των τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου, η οποία εμφανίστηκε και παγιώθηκε στον ψυχισμό τους λίγο μετά τον «Τικλιαμουισιανό πολιτισμό», με ένταση που αυξανόταν λόγω της επιδείνωσης των συνθηκών της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που μόνα τους είχαν καθιερώσει — ψυχική ιδιότητα η οποία, από την αρχή, έγινε έμφυτη στη συνολική παρουσία των όντων που συγκρότησαν αυτή τη μελλοντικά μεγάλη κοινότητα — βρίσκονταν όλα, κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων αιώνων, κάτω από την επιρροή των όντων της μιας ή της άλλης ασιατικής κοινότητας· με αποτέλεσμα όλη η «εξωτερική διάταξη» της συνηθισμένης τους ύπαρξης και ολόκληρη η «συνειρμική ψυχική μορφή» της να εξαρτώνται απ’ αυτές τις επιρροές.

34.204-5.Β

Όμως, έπειτα από μια αλλαγή των περιστάσεων, και πάλι λόγω της διαδικασίας της «περιοδικής αμοιβαίας καταστροφής», χαρακτηριστικής εκείνου μόνο του πλανήτη, όσα όντα του πλανήτη Γη κατοικούσαν στο μέρος της ηπείρου Ασίας, το οποίο λεγόταν και λέγεται ακόμη «Ρωσία», στερήθηκαν αυτές τις επιρροές· και καθώς είχαν από καιρό πάψει να πραγματοποιούν στη συνολική τους παρουσία τα «οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα» — προκαλώντας έτσι τη βαθμιαία ενίσχυση της πιο ολέθριας ιδιότητας του ψυχισμού τους, της λεγόμενης «ενδοτικότητας» — αναγκάστηκαν, αφού δεν μπορούσαν μόνα τους να «διάγουν ανεξάρτητον ύπαρξιν», να υποταχθούν σε μια νέα επιρροή, στην επιρροή όντων διάφορων ευρωπαϊκών κοινοτήτων, και κυρίως της κοινότητας που εκεί κάτω υπάρχει με το όνομα «Γαλλία».

34.205.Β

Από τότε, τα όντα της κοινότητας της «Γαλλίας» ασκούσαν αυτόματα την επιρροή τους στον ψυχισμό των όντων της κοινότητας της «Ρωσίας», και τα όντα της Ρωσίας πάσχιζαν κυριολεκτικά να μιμηθούν στο καθετί τα όντα της Γαλλίας· έτσι, σιγά-σιγά, ξέχασαν όλες τις χρήσιμες συνήθειες που είχαν στη διαδικασία της ύπαρξής τους, και όσα ήθη και έθιμά τους είχανε γίνει έμφυτα και τα οποία τα είχαν δανειστεί μηχανικά ή μισοσυνειδητά από τα όντα αρχαίων ασιατικών κοινοτήτων, για να αποκτήσουν νέα — «γαλλικά».

34.205.Β

Ανάμεσα στα αυτόματα ήθη και έθιμα που τους είχαν μεταδώσει τα όντα παλιότερων ασιατικών κοινοτήτων, υπήρχαν χιλιάδες, που ήταν πράγματι υπέροχα.

34.210-1.Β

Έτσι, παιδί μου, πολλά άλλα εξαίρετα ήθη και έθιμα που αφομοιώθηκαν στο πέρασμα των αιώνων από τα ρώσικα όντα, και ενσωματώθηκαν στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης, εξαλείφθηκαν βαθμιαία με τον ίδιο τρόπο, τους δύο τελευταίους αιώνες, από τότε που οι Ρώσοι άρχισαν να βρίσκονται κάτω από την επιρροή των ευρωπαϊκών όντων. Στη θέση τους, νέα ήθη και έθιμα καθιερώθηκαν εκεί, συνήθειες όπως το «χειροφίλημα των κυριών», οι «φιλοφρονήσεις προς τις νεαρές κοπέλες», το «κοίταγμα μιας κυρίας μόνο με το αριστερό μάτι αν παρευρίσκεται ο σύζυγος της», και ούτω καθεξής.

34.211.Β

Πρέπει εδώ να υπογραμμίσω, με διάθεση ιδιαίτερης θλίψης ότι παρόμοια γεγονότα εξακολουθούν να συμβαίνουν και σήμερα στη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης των όντων όλων των κοινοτήτων εκεί κάτω, σε όλες τις ηπείρους.

34.211.Β

Ελπίζω ότι τώρα, παιδί μου, μπορείς λίγο-πολύ να απαντήσεις μόνος σου στο ερώτημα που αναδύθηκε στο είναι σου, και να αντιληφθείς ξεκάθαρα γιατί, αν και το είδος τους υπάρχει εδώ και τόσα χρόνια, οι δυστυχισμένοι ευνοούμενοί σου δεν είδαν να σχηματίζονται μέσα τους αυτές οι αυτόματες οντικές συνήθειες και αυτά τα ενστικτώδη έθιμα, χάρη στα οποία η ύπαρξή τους θα κυλούσε με κάπως υποφερτό τρόπο, ακόμη και με την απουσία μιας αντικειμενικής συνειδητότητας.

34.211.Β

Το επαναλαμβάνω, λόγω της ιδιότητας που πρόσφατα παγιώθηκε στο σύνολο του ψυχισμού τους, τους είναι φυσικό, σαν να ήταν κάτι σύμφωνο προς τους νόμους, είτε να επηρεάζουν τα άλλα όντα, ή να βρίσκονται κάτω από την επιρροή τους.

34.211.Β

Και στις δύο περιπτώσεις, τα αποτελέσματα της δράσης αυτής της περίεργης ιδιότητας λαμβάνονται χωρίς καμία συμμετοχή της συνειδητότητάς τους, και χωρίς τη δικιά τους επιθυμία.

34.211.Β

Από όλα όσα σου είπα για το πώς οι σημερινοί Ρώσοι ακολουθούν πάντα το παράδειγμα των άλλων, και πώς τους μιμούνται συνέχεια σε καθετί, θα μπορέσεις να καταλάβεις πολύ καθαρά μέχρι ποιο σημείο αποδιοργανώθηκε η λειτουργία των δεδομένων που ευνοούν μια λογική συγκριτική σκέψη στην παρουσία των γήινων τρίμυαλων όντων.

34.211.Β

Γενικά, το να ακολουθείς το παράδειγμα των άλλων, ή να είσαι υπόδειγμα για τους άλλους, θεωρείται και αναγνωρίζεται, παντού στο Σύμπαν, σαν ορθότατο και απόλυτα απαραίτητο. Κι αν τα τρίμυαλα όντα της μεγάλης κοινότητας της Ρωσίας ακολουθούν το παράδειγμα των όντων της Γαλλίας, αυτό είναι κάτι πολύ συνετό. Γιατί να μην ακολουθήσεις ένα παράδειγμα όταν αυτό είναι σωστό;

34.211-2.Β

Αλλά λόγω εκείνης της παράξενης ιδιότητας του ψυχισμού τους, καθώς και πολλών άλλων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του παράξενου χαρακτήρα τους, τα οποία οριστικά παγιώθηκαν μέσα τους, από τότε που η συνήθεια να πραγματοποιούν μερικές φορές τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα εξαφανίστηκε τελείως από την παρουσία τους, εκείνα τα δυστυχισμένα κατάντησαν όπως λένε «αξιολύπητο κερί για μοντέλα», κι έτσι άρχισαν να ακολουθούν όλα τα κακά παραδείγματα, και έφτασαν να απορρίπτουν όσα σωστά έθιμα είχαν στον τόπο τους, μόνο και μόνο επειδή αυτά δεν υπήρχαν πουθενά αλλού.

34.212.Β

Και ούτε μπορούν να καταλάβουν, λόγου χάρη, ότι οι συνθήκες της συνηθισμένης ύπαρξης των Γάλλων μπορεί να θεμελιώθηκαν με αφύσικο τρόπο, και ότι δεν είχαν ως τώρα το χρόνο να αναγνωρίσουν την ανάγκη να πλένονται πού και πού στα χαμάμ και να μασούν το Κέβα μετά την κατανάλωση της πρώτης οντικής τροφής.

34.212.Β

Αλλά το να απορρίπτουν τα σωστά έθιμα που απόκτησαν, μόνο και μόνο επειδή δεν τα συνηθίζουν τα όντα της Γαλλίας, το παράδειγμα των οποίων ακολουθούν, ε, αυτό πια είναι σκέτη «γαλλοπουλίαση».

 

38 Η θρησκεία

38.282.Β

Όσο για τα γήινα όντα που εκπροσωπούν την πλειοψηφία, και τα οποία, για πολλούς λόγους — αλλά κυρίως γιατί τους είναι έμφυτο, από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής τους, να ασχολούνται με το «Μουρντουρτέν» — μεταβάλλονται συνήθως, όταν φτάσουν στην υπεύθυνη ηλικία, σε κάτι που ονομάζουν «ψυχοπαθείς», πιστεύουν τυφλά, λέξη προς λέξη, χωρίς καμιά συμμετοχή της λογικής οντικής τους σκέψης, σε όλες τις απίθανες ανοησίες που φτάνουν στ’ αυτιά τους.

Τότε σχηματίζεται αυτόματα μέσα τους μία «πίστη» πολύ ειδικής κατηγορίας προς αυτή τη «θρησκευτική διδασκαλία», λες και αντιπροσωπεύει, μόνο αυτή, το σύνολο όλων των «αληθειών» που αφορούν το ιερό Άτομο, τον Ιησού Χριστό, το σκόπιμα πραγματοποιημένο Άνωθεν ανάμεσά τους.

38.282-3.Β

Οι πληροφορίες για το γεγονός που ονομάζεται «Μυστικός Δείπνος», οι οποίες περιέχονται στη «συλλογή των σημειώσεων» που έφτασαν μέχρι τους σημερινούς ευνοουμένους σου, και οι οποίες, όπως λένε, αντιπροσωπεύουν την ακριβή και αληθινή ιστορία εκείνου του ιερού Ατόμου, και τις ονομάζουν «Αγία Γραφή», δεν είναι τίποτε άλλο από την περιγραφή της προετοιμασίας για το μεγάλο μυστήριο του Αλμτζνοσίνου που έγινε στο σώμα Κεστζάν του Άγιου Ιησού Χριστού.

38.283.Β

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ακόμη κι ανάμεσα σε όλες τις πληροφορίες που συγκεντρώθηκαν «από δω κι από κει», το σύνολο των οποίων οι ευνοούμενοί σου το λένε «Αγία Γραφή», βρίσκονται πολλές που περιέχουν αυθεντικές λέξεις, ακόμη και ολόκληρες φράσεις, οι οποίες λέχθηκαν στη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, τόσο από το Θείο Διδάσκαλο όσο κι από τους πιο κοντινούς μυημένους Του, που, μέσα στις Γραφές, ονομάζονται, «μαθητές» ή «απόστολοι». Τα σημερινά όμως γήινα όντα κατανοούν αυτές τις λέξεις κι αυτές τις φράσεις όπως ακριβώς καταλαβαίνουν όλα τα πράγματα, δηλαδή κατά λέξη, χωρίς να συνειδητοποιούν την εσωτερική σημασία που τους είχε δοθεί.

38.283.Β

Και η κατά λέξη κατανόηση προέρχεται αποκλειστικά από το ότι έπαψαν από καιρό να πραγματώνουν στη συνολική τους παρουσία τις αναγκαίες οντικές προσπάθειες για την εκπλήρωση των Πάρτκντολγκ-καθηκόντων, τα οποία είναι τα μόνα που κρυσταλλώνουν στα τρίμυαλα όντα τα δεδομένα μιας ικανότητας αληθινού οντικού διαλογισμού.

38.283.Β

Γι’ αυτό, παιδί μου, τους είναι αδύνατο να κατανοήσουν ότι, ούτε στα χρόνια εκείνου του ιερού Ατόμου, του Ιησού Χριστού, αλλά ούτε και την εποχή που γράφτηκε η Αγία Γραφή, τα όντα δε χρησιμοποιούσαν τόσες πολλές συγκεκριμένες λέξεις όσες σήμερα.

 

39 Ο Άγιος Πλανήτης του Καθαρτηρίου

39.309.Β

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, στην αρχή, μόλις αυτές οι κοσμικές πραγματοποιήσεις τελειοποιούνταν μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα της «ιερής κλίμακας του Νου», τις πήγαιναν στον Απόλυτο Ήλιο, για να εκπληρώσουν εκεί το ρόλο που τους είχε ορίσει ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ.

39.309.Β

Σχετικά δε με τον προσδιορισμό του βαθμού της ατομικότητας, θα πρέπει να ξέρεις ότι τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ μας καθόρισαν ευθύς εξαρχής τον «ιερό προσδιοριστή του Νου» που υπάρχει μέχρι σήμερα, ο οποίος μετρά τον Νου, ή για την ακρίβεια μετρά το «σύνολο της συνειδητότητας του εαυτού» όλων των κοσμικών συγκεντρώσεων, μικρών ή μεγάλων, και προσδιορίζει το «βαθμό δικαίωσης ως προς το λόγο και το σκοπό της ύπαρξής τους», καθώς και τον μελλοντικό ρόλο καθενός Ατόμου σε σχέση προς καθετί που υπάρχει μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας.

39.309.Β

Αυτός ο ιερός προσδιοριστής του «καθαρού Νου» δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια «επίσημη κλίμακα» που χωρίζεται σε ίσα μέρη· στο ένα άκρο αυτής της κλίμακας βρίσκεται η πλήρης έλλειψη νου, που αντιστοιχεί στην απόλυτη ηρεμία· και στο άλλο, ο Απόλυτος Νους, δηλαδή ο Νους του ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας.

39.309.Β

Νομίζω ότι δε θα ήταν κακό να σου εξηγήσω τώρα τη διαφορά φύσης που υπάρχει ανάμεσα στις πηγές εκδήλωσης του οντικού νου στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων.

39.309.Β

Σε κάθε τρίμυαλο ον, όποιος κι αν είναι ο τόπος εμφάνισης και η μορφή της εξωτερικής του επένδυσης, είναι δυνατό να κρυσταλλωθούν δεδομένα που αντιστοιχούν σε τρία ανεξάρτητα είδη οντικής σκέψης, που το σύνολο των αποτελεσμάτων τους εκφράζει τη βαθμίδα του νου που του προσιδιάζει.

39.309-10.Β

Τα δεδομένα που αντιστοιχούν σ’ αυτά τα τρία είδη οντικού νου κρυσταλλώνονται στην παρουσία κάθε τρίμυαλου όντος κατά το ακριβές μέτρο που επενδύονται και τελειοποιούνται μέσα του, χάρη στα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, τα ανώτερα οντικά μέρη, χωρίς τα οποία η συνολική του παρουσία δε θα μπορούσε να αποτελέσει ένα όλον.

39.310.Β

Το πρώτο και υψηλότερο είδος οντικού νου είναι ο «καθαρός» ή «αντικειμενικός Νους», που είναι έμφυτος στο ανώτερο οντικό σώμα, και τον οποίο κατέχει μόνο το ον μέσα στην παρουσία του οποίου έχει ήδη σχηματιστεί και τελειοποιηθεί αυτό το ανώτερο μέρος — και πάλι όμως μόνο στην περίπτωση που αυτός ο Νους αποτελεί «αφετηρία εκκινήσεως» της ατομικής λειτουργίας στην παρουσία του όντος.

39.310.Β

Το δεύτερο είδος οντικού νου, που λέγεται «Οκιαρταϊτόχσα», εμφανίζεται στην παρουσία των τρίμυαλων όντων στα οποία το δεύτερο οντικό σώμα, ή σώμα Κεστζάν, έχει πια ολοκληρωτικά επενδυθεί και λειτουργεί ανεξάρτητα.

39.310.Β

Όσο για το τρίτο είδος νου, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από την αυτοματική λειτουργία που συντελείται στην παρουσία όλων γενικά των όντων, καθώς και σε όλους τους επιπλανητικούς οντικούς σχηματισμούς, κάτω από τη δράση αλλεπάλληλων σοκ τα οποία προέρχονται από έξω, σοκ που προκαλούν μέσα τους τις συνηθισμένες αντιδράσεις με αφετηρία δεδομένα ήδη κρυσταλλωμένα, και αντίστοιχα με προηγούμενες συμπτωματικά αποκτημένες εντυπώσεις.

39.327.Β

Έτσι λοιπόν, όπως σου είπα, η πρώτη οντική τροφή μετασχηματίζεται προοδευτικά σε συγκεκριμένες ουσίες που λέγονται «οντικά Τεταρτοεχάρυ», κι αυτές οι ουσίες συγκεντρώνονται στα δύο «εγκεφαλικά ημισφαίρια» των ευνοουμένων σου.

39.327.Β

Το ένα μέρος από αυτά τα «οντικά Τεταρτοεχάρυ» που εντοπίζονται στα δύο εγκεφαλικά τους ημισφαίρια χρησιμεύει τότε, χωρίς μετατροπές, για τις ανάγκες του πλανητικού σώματος του όντος· το άλλο μέρος, το οποίο περιέχει, σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, όλες τις δυνατότητες μιας ανεξάρτητης εξέλιξης, συνεχίζει να εξελίσσεται χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια, και, όταν συγχωνευτεί κάτω από την επίδραση της διαδικασίας Χαρνέλ-μιατσνέλ με τις ανώτερες ουσίες που ήδη βρίσκονται σ’ εκείνο το ον, μετασχηματίζεται σιγά-σιγά σε συγκεκριμένα «ανώτερα ενεργά στοιχεία», που λέγονται «οντικά Πεντοεχάρυ».

39.327.Β

Αυτές οι ουσίες συγκεντρώνονται κυρίως στο «Σιανουρινάμ», που βρίσκεται επίσης στο κεφάλι· οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν αυτό το κομμάτι του πλανητικού τους σώματος «παρεγκεφαλίδα».

39.327-8.Β

Σύμφωνα με το πέμπτο διάστημα του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αυτές οι ουσίες είναι πάντα επιρρεπείς στο να εξαπολύουν, μέσα στις εκδηλώσεις της συνολικής παρουσίας των τρίμυαλων όντων, πότε το ένα και πότε το άλλο διαμετρικά αντίθετο αποτέλεσμα.

39.328.Β

Γι’ αυτό και τα όντα θα πρέπει να είναι πάντα πολύ επιφυλακτικά ως προς αυτές τις οντικές ουσίες, για να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες συνέπειες πάνω στο σύνολο της ολότητάς τους.

39.328.Β

Το ένα μέρος από τις συγκεκριμένες ουσίες της «παρεγκεφαλίδας» χρησιμοποιείται με τη σειρά του για τις ανάγκες του πλανητικού σώματος· το άλλο, καθώς κατέρχεται «μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο» κατά μήκος των «νευρικών γαγγλίων» της ράχης και του στήθους, συγκεντρώνεται τελικά μέσα στους «όρχεις» ή μέσα στις «ωοθήκες», που είναι, στη συνολική παρουσία των όντων, τόποι συγκέντρωσης των «οντικών Εξιοεχάρυ», τα οποία αποτελούν για τα όντα το πιο ιερό απόκτημα. Πρέπει να ξέρεις ότι ο «ιδιαίτερος τρόπος» που ανάφερα ονομάζεται «Τρνλβά».

39.328.Β

Και τότε αυτές οι κοσμικές ουσίες, οι οποίες εισχώρησαν στα «όντα-συσκευές» για να συνεχίσουν εκεί μέσα την εξέλιξή τους, δηλαδή, για να μπορέσουν να ξεπεράσουν το «κατώτερο Μντνελ-ιν» της βασικής ανταλλαγής των ουσιών, μετασχηματίζονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο σύνολο κοσμικών ουσιών, η παραγωγή του οποίου αποτελεί την αυτόματη δικαίωση του λόγου ύπαρξης όλων γενικά των όντων, και ιδιαίτερα των σημερινών τρίμυαλων όντων που κατοικούν στον πλανήτη Γη. Το σύνολο αυτό των κοσμικών ουσιών ονομάζεται παντού «Εξιοεχάρυ».

39.328-9.Β

Λοιπόν, παιδί μου, τούτα τα «Εξιοεχάρυ», που προέρχονται από την εξέλιξη της πρώτης οντικής τροφής μέσα από τα «όντα-συσκευές», έχουν δονήσεις αντίστοιχες προς το τελευταίο Στόπιντερ του οντικού Επταπαραπαρσινόχ, και φθάνουν, ανάλογα με την ιδιαιτερότητα αυτού του Στόπιντερ, ως το «θεληματικά πραγματοποιήσιμο ανώτερο Μντνελ-ιν» του νόμου του Επταπαραπαρσινόχ. Αλλά, για να πετύχουν το μετασχηματισμό τους σε καινούργιες ουσίες, ανώτερης τάξης, και να αποκτήσουν δονήσεις αντίστοιχες προς τη ζωογονητική δύναμη της επόμενης βαθμίδας, προς το πέμπτο δηλαδή Στόπιντερ της θεμελιώδους διαδικασίας του ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, τους χρειάζεται οπωσδήποτε η εξωτερική βοήθεια την οποία μπορούν να προσφέρουν, στην παρουσία των τρίμυαλων όντων, μόνο οι παράγοντες που συγκροτούνται από τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, για τα οποία σου μίλησα πολλές φορές — με άλλα λόγια οι παράγοντες που ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ευδόκησε να ορίσει σαν τα πρέποντα μέσα τα οποία επιτρέπουν σε ορισμένους Τεταρτόκοσμους να γίνουν, ενώ θα εξυπηρετούν τους σκοπούς του συνολικού κοσμικού Ιρανιρανουμάνζ, αρωγοί στη διοίκηση του διευρυνόμενου κόσμου. Αυτοί οι παράγοντες που είναι το μόνο μέχρι σήμερα μέσο για να αφομοιωθούν οι αναγκαίες κοσμικές ουσίες για την επένδυση και την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών σωμάτων ονομάζονται σήμερα: «συνειδητή εργασία» και «θεληματική ταλαιπωρία».

39.329.Β

Θα ήταν καλό να υπογραμμίσουμε και να σημειώσουμε εδώ, ότι, από το σύνολο εκείνων των πολύ συγκεκριμένων κοσμικών ουσιών οι οποίες συγκροτούνται και βρίσκονται πάντοτε μέσα στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, αυτοί γνωρίζουν καλά μόνο τα «οντικά Εξιοεχάρυ» που ονομάζουν «σπέρμα» — και το οποίο έχουν πια γίνει μάστορες στο να το υποβάλλουν σε κάθε είδους «κόλπα».

39.329.Β

Με το όνομα όμως αυτό προσδιορίζουν και θεωρούν μόνο όσες ουσίες συγκροτούνται μέσα στην παρουσία των όντων αρσενικού φύλου, χωρίς να δίνουν κανένα όνομα και καμιά βαρύτητα στο σύνολο των «ύστατων ουσιών» που συγκροτούνται στα όντα θηλυκού φύλου.

39.329.Β

Το σύνολο αυτό των ουσιών που κρυσταλλώνονται αναπόφευκτα στην παρουσία των όντων ως τελικό αποτέλεσμα των μετασχηματισμών της πρώτης οντικής τροφής τους, παύοντας, από τότε που τα όντα αμελούν να εκτελούν τα οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, να δέχεται, σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, την απαραίτητη εξωτερική βοήθεια για να επιτύχει την εξέλιξη του, δηλαδή τη μεταστοιχείωση του σε νέα ενεργά στοιχεία ανώτερης τάξης, ενελίσσεται πάλι προς το σημείο απ’ όπου ξεκίνησε, για να ξαναγίνει τελικά ίδιο με τις κρυσταλλώσεις που ήταν προηγουμένως.

Από τότε, αυτές οι ενελικτικές διαδικασίες έγιναν παράγοντες που προκαλούν στη συνολική τους παρουσία την εμφάνιση των αναρίθμητων «ασθενειών» τους, που, και μόνο επειδή τις έχουν, υπονομεύουν το σχηματισμό της ατομικότητάς τους, συντομεύοντας τη διάρκεια της ύπαρξής τους.

39.329-30.Β

Οι ευνοούμενοί σου από τη Γη, και κυρίως αυτοί της σημερινής εποχής, έπαψαν εντελώς να χρησιμοποιούν συνειδητά τα «οντικά Εξιοεχάρυ», είτε για τη δική τους τελειοποίηση, είτε για τη συνειδητή αναπαραγωγή ενός καινούργιου όντος κατ’ εικόνα τους.

39.330.Β

Αυτές οι ιερές κοσμικές ουσίες, όταν σχηματιστούν με τον τρόπο που σου είπα, χρησιμοποιούνται μόνο για την εξυπηρέτηση του Μέγιστου Κοσμικού Τρωγωαυτοεγωκράτη, χωρίς καμιά συμμετοχή της οντικής τους συνείδησης ή της ατομικής τους επιθυμίας, είτε στην ακούσια σύλληψη ενός νέου κατ’ εικόνα τους όντος, το οποίο δεν είναι παρά το αξιοθρήνητο αποτέλεσμα της συγχώνευσης δύο ιερών ουσιών των δύο φύλων, που αντιπροσωπεύουν τις δύο αντίθετες δυνάμεις του ιερού Τριαμαζικάμνω — συγχώνευση που συντελείται κατά την εκπλήρωση της λειτουργίας η ικανοποίηση της οποίας κατέληξε να είναι το κυριότερο βίτσιο των σημερινών τρίμυαλων όντων, που επηρεάζονται από την «κληρονομιά» των αρχαίων Ρωμαίων.

39.340.Β

Μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, ορισμένες γνώσεις για την προέλευση και την πραγματική σημασία των «οντικών Εξιοεχάρυ»διατηρήθηκαν και μεταδόθηκαν, κι αυτές επίσης, από γενιά σε γενιά.

39.340-1.Β

Εδώ και τριάντα ή τριάντα πέντε από τους αιώνες τους, μετά από μια μεγάλη διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής, οι περισσότεροι από αυτούς — όπως συμβαίνει πάντοτε μετά τις φοβερές παρεκτροπές τους — άρχισαν να βλέπουν τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, και να βρίσκουν λιγότερη ικανοποίηση στις συνθήκες της συνηθισμένης τους ύπαρξης· έτσι, ορισμένοι από αυτούς, που ένιωσαν με ιδιαίτερη δύναμη το κενό της ύπαρξής τους, αναζητώντας έναν τρόπο να γεμίσουν αυτό το κενό, έμαθαν κατά τύχη την ύπαρξη των αποσπασμάτων της γνώσης που αφορούσαν τη σημασία των οντικών Εξιοεχάρυ και που είχαν διασωθεί με την αυθεντική τους μορφή.

39.341.Β

Αυτές οι αποσπασματικές αλλά αυθεντικές πληροφορίες απόδειχναν με πειστικότατο τρόπο ότι τους ήταν δυνατό να τελειοποιηθούν μέσα από το υλικό των «Εξιοεχάρυ» ή «σπέρματος», το οποίο σχηματιζόταν μέσα τους· δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, δεν τους υπόδειχναν τι έπρεπε να κάνουν για να πετύχουν το σκοπό τους, ούτε πώς έπρεπε να το κάνουν.

39.341.Β

Ορισμένοι άρχισαν τότε να συλλογίζονται και να προσπαθούν επίμονα να καταλάβουν τι έπρεπε να κάνουν για να εργαστούν για την τελειοποίηση του εαυτού τους χρησιμοποιώντας αυτή την ουσία, η οποία σχηματιζόταν αναπόφευκτα στην παρουσία τους.

39.341.Β

Οι σοβαροί τους συλλογισμοί τους οδήγησαν στην πεποίθηση ότι η τελειοποίηση του εαυτού τους μπορούσε αναμφίβολα να πραγματοποιηθεί με την εγκράτεια, δηλαδή εάν απόφευγαν να αποβάλλουν με το συνηθισμένο τρόπο την ουσία που έλεγαν «σπέρμα» και που σχηματιζόταν στην παρουσία τους· τότε κάποιοι από αυτούς αποφάσισαν να σχηματίσουν ομάδες και να ζουν όλοι μαζί, για να εξακριβώσουν πρακτικά αν η πεποίθησή τους μπορούσε να δώσει τα προσδοκόμενα αποτελέσματα.

39.341.Β

Εκείνα όμως τα όντα του πλανήτη σου που πρώτα ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτό το ζήτημα, όσο κι αν πάσχισαν να το λύσουν, δεν έφτασαν πουθενά, και χρειάστηκαν μακροχρόνιες συνειδητές παρατηρήσεις και έντονοι ενεργητικοί συλλογισμοί, για να κατανοήσει τελικά η δεύτερη γενιά τους κατηγορηματικά ότι η μόνη και μοναδική προϋπόθεση για να γίνει το πράγμα δυνατό ήταν η αδιάκοπη εκπλήρωση των οντικών τους Πάρτκντολγκ-καθηκόντων. Τα όντα αυτής της γενιάς, όπως και των δύο επόμενων που αφιερώθηκαν σοβαρά στο ίδιο έργο, έφτασαν πραγματικά στα αναμενόμενα αποτελέσματα.

39.341.Β

Τέσσερις όμως γενιές αργότερα, τα όντα που ενδιαφέρονταν γι’ αυτό το ζήτημα δεν ήταν πια οπαδοί από πεποίθηση-της-ουσίας-τους, αλλά κάτω από την επιρροή μιας ιδιότητας που ονομάζεται «μίμηση» και που ήταν πια έμφυτη σ’ εκείνα τα γήινα τρίμυαλα όντα — κι έτσι συνέχιζαν να ζουν μαζί και να κάνουν δήθεν το ίδιο πράγμα.

39.341-2.Β

Από εκείνα τα χρόνια μέχρι τις μέρες μας, αυτοί οι «οπαδοί» δεν έπαψαν να οργανώνονται αυτόματα σε ομάδες, σχηματίζοντας πότε-πότε ισχυρές αιρέσεις με διάφορα ονόματα, βασισμένοι πάντοτε στην αρχή της «εγκράτειας», ζώντας μακριά από όλους σε απομονωμένες κοινότητες.

39.342.Β

Οι τόποι όπου αποσύρονται όλοι μαζί λέγονται «μοναστήρια», και τα όντα που ανήκουν σ’ αυτές τις αιρέσεις «μοναχοί».

39.342.Β

Υπάρχουν σήμερα εκεί κάτω πολλά τέτοια μοναστήρια, και είναι αλήθεια ότι «πολυάριθμοι «μοναχοί» που αποσύρονται εκεί απέχουν αυστηρότατα από το να αποβάλλουν με τον συνηθισμένο τρόπο την ουσία των «οντικών Εξιοεχάρυ», ή «σπέρματος», που σχηματίζεται μέσα τους, εννοείται όμως ότι η εγκράτειά τους δε δίνει ποτέ κανένα αισθητό αποτέλεσμα· και δεν το δίνει, επειδή ούτε που περνάει από το μυαλό αυτών των κακόμοιρων σημερινών «μοναχών» η ιδέα ότι, για να μπορέσει η τελειοποίηση του εαυτού τους να γίνει μέσα από αυτή την ουσία, πρέπει να απορροφούν θεληματικά και να αφομοιώνουν συνειδητά τη δεύτερη και την τρίτη οντική τροφή — πράγμα που είναι δυνατό μόνο σε όποιον προηγουμένως μπόρεσε να συνηθίσει όλα τα μέρη της παρουσίας του να εκπληρώνουν συνειδητά τα δύο «ιερά οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», τα οποία είναι η «συνειδητή εργασία», και η «θεληματική ταλαιπωρία».

39.342.Β

Είναι πάντως άδικο να πούμε ότι εκείνοι οι «μοναχοί» δεν αποκομίζουν κανένα «αισθητό αποτέλεσμα»: αποκομίζουν, και μάλιστα δύο ειδών.

39.342.Β

Για να καταλάβεις γιατί η εγκράτεια των σημερινών μοναχών δίνει τούτα τα δύο είδη αποτελέσματα πρέπει να σου επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι, σύμφωνα με τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, όλοι οι μεγάλοι ή μικροί σχηματισμοί του Μεγαλόκοσμού μας οι οποίοι, κατά τη διαδικασία της εξέλιξής τους δε δέχονται την επιθυμητή εξωτερική βοήθεια τη στιγμή που ξεπερνάνε τα δύο Μντνελ-ιν του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αναγκάζονται να ενελιχθούν για να ξαναγυρίσουν στην κατάσταση όπου βρίσκονταν πριν την εξέλιξή τους.

39.342.Β

Το ίδιο, φυσικά, συμβαίνει και σ’ αυτή τη συγκεκριμένη κοσμική ουσία η οποία σχηματίζεται στην παρουσία εκείνων των γήινων «μοναχών» που εφαρμόζουν την εγκράτεια.

39.342-3.Β

Έτσι, παιδί μου, επειδή εκείνοι η γήινοι μοναχοί, και ιδιαίτερα οι σύγχρονοι, δεν μπορούν πια να βοηθήσουν θεληματικά την παραπέρα εξέλιξη αυτής της ουσίας που σχηματίζεται αναπόφευκτα μέσα τους από τη συνεχή χρήση της πρώτης οντικής τροφής — δηλαδή επειδή δεν πραγματώνουν πια στη συνολική τους παρουσία, ούτε σκόπιμα ούτε αυτόματα κανένα οντικό Πάρτκντολγκ-καθήκον — και ταυτόχρονα δεν την αποβάλλουν με τον φυσιολογικό τρόπο που προνοήθηκε από τη Φύση, αυτή η ουσία αναγκάζεται να ενελιχθεί μέσα τους.

Κατά τη διάρκεια της ενέλιξης των οντικών Εξιοεχάρυ, ή «σπέρματος», παρασκευάζεται στη συνολική τους παρουσία, εκτός από τις πολλές ενδιάμεσες ουσίες που παράγει αυτή η ενελικτική διαδικασία, μια συγκεκριμένη ουσία που έχει την ιδιότητα να προκαλεί δύο διαφορετικές δράσεις στη συνολική λειτουργία του πλανητικού σώματος ενός όντος.

39.343.Β

Η πρώτη δράση αυτής της συγκεκριμένης ουσίας είναι ότι ευνοεί την υπερβολική συσσώρευση του «Καρατζιάγκα», ή, όπως το λένε εκεί πέρα, του «λίπους». Ενώ η δεύτερη, ευνοεί την εμφάνιση και τη διάδοση, σε ολόκληρο το πλανητικό σώμα, των «Ποϊζονινοσκιριανών δονήσεων».

39.343.Β

Στην πρώτη περίπτωση, οι γήινοι μοναχοί που εφαρμόζουν την εγκράτεια γίνονται υπερβολικά, όπως λένε, «χοντροί»· και πραγματικά, συναντάς κάποτε εκεί κάτω, ανάμεσα σ’ αυτούς τους «χοντρούς» μοναχούς, παραδείγματα με τόσο υπερβολικά αποθέματα λίπους που θα μπορούσαν άνετα να συναγωνιστούν το είδος εκείνων των όντων που εκτρέφονται εκεί ειδικά για να αυξήσουν το στρώμα λίπους του πλανητικού τους σώματος, τα οποία ονομάζουν «γουρούνια».

39.343-4.Β

Αντίθετα, στη δεύτερη περίπτωση, οι μοναχοί γίνονται, όπως και πάλι τους λένε, «πειναλέοι κοκαλιάρηδες», και η διαπεραστική δράση των δικών τους «Ποϊζονινοσκιριανών δονήσεων» γίνεται αισθητή παντού στο σύνολο του ψυχισμού τους, ο οποίος χωρίζεται σε δύο σαφώς διαφορετικά μέρη, που οι εκδηλώσεις τους έχουν διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες: ο ένας είναι εξωτερικός, φανερός, ορατός και αντιλητπός απ’ όλους· ενώ ο άλλος είναι εσωτερικός, κρυμμένος, και τον οποίο τα συνηθισμένα όντα εκεί κάτω, κυρίως τα σημερινά, είναι τελείως ανίκανα πια να αποκαλύψουν και να αντιληφθούν. Με άλλα λόγια, αυτοί οι «Ποϊζονινοσκιριανόπληκτοι μοναχοί» εμφανίζονται, στις ορατές εξωτερικές εκδηλώσεις τους, σαν «θρησκευόμενοι πρώτης τάξεως», ενώ, μέσα στις μύχιες, μυστικές και ανομολόγητες εσωτερικές εκδηλώσεις τους, είναι «διαβόητοι κυνικοί», όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου.

 

40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ

40.4.Γ

Ο Βεελζεβούλ συλλογίστηκε μια στιγμή, και είπε:

40.4.Γ

— Εντάξει, καλό μου παιδί, θα προσπαθήσω να σε απαλλάξω από μια τόσο φυσική απορία. Μου φαίνεται ότι σου είπα κιόλας ότι ύστερα από εκείνη τη διαταραχή, τα περισσότερα τρίμυαλα όντα της Γης κατέχουν μόνο έναν «αυτόματο νου», πράγμα που οφείλεται στις συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης που καθιερώθηκαν αφύσικα. Ωστόσο συμβαίνει κάποτε ορισμένα από αυτά να ξεφεύγουν κατά τύχη από την κοινή τους μοίρα, και αντί για τον συνηθισμένο «αυτόματο νου» συγκροτείται μέσα τους ο αληθινός «αντικειμενικός οντικός νους» που προσιδιάζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα του Μεγαλόκοσμού μας.

40.4.Γ

Τέτοιες εξαιρέσεις είναι σπάνιες, ιδιαίτερα τους τελευταίους αιώνες· παρόλα αυτά, στο επαναλαμβάνω, συμβαίνουν.

40.4-5.Γ

Για να μπορέσεις λίγο-πολύ να συλλάβεις και να κατανοήσεις πώς δημιουργούνται εκεί αυτές οι εξαιρέσεις, πρέπει πρώτα απ’ όλα να θυμάσαι ότι αν και ο νους τους, από τη στιγμή που κρυσταλλώθηκαν μέσα τους τα αποτελέσματα των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, κατάντησε εντελώς αυτόματος, η παρουσία του καθενός τους, από τη στιγμή που γεννιούνται και αρχίζουν να σχηματίζονται, δεν έπαψε να περιέχει πάντα το σπέρμα όλων των δυνατοτήτων που ευνοούν ακόμα και σήμερα, κατά τον οριστικό σχηματισμό ενός υπεύθυνου όντος, την κρυστάλλωση των οντικών δεδομένων τα οποία μπορούν να προκαλέσουν στη συνέχεια την εμφάνιση και τη λειτουργία του «αντικειμενικού νου» — ενός νου που πρέπει να έχουν στη παρουσία τους τα τρίμυαλα όντα κάθε φύσεως και εξωτερικής μορφής, και που δεν είναι άλλος από τον «αντιπρόσωπο της ίδιας της Ουσίας της Θεότητας».

40.5.Γ

Η μεγαλύτερη κακοτυχία τους, αντικειμενικά μιλώντας, που την έχεις κιόλας «υποπτευθεί ενστικτωδώς», όπως μου έδειξε η ερώτησή σου και ιδιαίτερα ο υπαινιγμός σου για την Οσκιάνο, είναι ότι παρά τις δυνατότητες που πραγματικά έχουν από τη γέννησή τους, οι ανωμαλίες που καθιερώθηκαν στη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης από τα όντα του περιβάλλοντός τους, αυτά που έφτασαν πια στην υπεύθυνη ηλικία, τα αναγκάζουν από τις πρώτες κιόλας μέρες, μόλις βγουν από την κοιλιά της μάνας τους, να υποκύψουν στην ανελέητη επιρροή του ολέθριου εκείνου μέσου που επινόησαν για δική τους χρήση, δηλαδή της περίεργης Οσκιάνο που ονόμασαν «εκπαίδευση».

40.5.Γ

Στη συνέχεια, οι δυνατότητες για ελεύθερη ανάπτυξη όλων όσων μπορούν να συντελέσουν στην εμφάνιση του «αντικειμενικού οντικού νου» ατροφούν σιγά-σιγά σ’ αυτά τα νεαρότατα και εντελώς αθώα όντα, και εν τέλει εξαφανίζονται για πάντα κατά την περίοδο που αντιστοιχεί στην «προπαρασκευαστική ηλικία».

Έτσι, όταν φτάσουν κάποτε στην «υπεύθυνη ηλικία», τα νεαρά αυτά όντα, αντί για τον «αντικειμενικό νου» που θα ’πρεπε να κατέχουν στο «κέντρο βάρους της ουσίας τους», δεν διαθέτουν παρά ένα αλλόκοτο σύνολο από τεχνητές ή και παραπλανητικές εντυπώσεις που έχουν προσλάβει αυτόματα, οι οποίες, ενώ δεν έχουν τίποτε το κοινό με τις εντοπίσεις των πνευματοποιημένων οντικών τους μερών, αποκτούν παρόλα αυτά ένα δεσμό με τις διακεκριμένες λειτουργίες της συνολικής τους παρουσίας. Σαν αποτέλεσμα, όχι μόνο το σύνολο της διαδικασίας της ύπαρξής τους κυλά με τρόπο αυτόματο, αλλά και ολόκληρη σχεδόν η διαδικασία της λειτουργίας του πλανητικού τους σώματος καταλήγει να εξαρτάται αποκλειστικά από τυχαίες εξωτερικές εντυπώσεις, που κι αυτές προσλαμβάνονται με τρόπο αυτόματο.

40.5-6.Γ

Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, ορισμένοι από τους ευνοουμένους σου, όταν φθάνουν στην υπεύθυνη ηλικία, κατέχουν τον αληθινό «καθαρό νου», που χαρακτηρίζει τα υπεύθυνα τρίμυαλα όντα.

Αυτό γίνεται συνήθως με τον ακόλουθο τρόπο:

Συμβαίνει, για παράδειγμα, ένα από αυτά τα νέα όντα, μόλις βγει από την κοιλιά της μάνας του, να συναντήσει για τον μετέπειτα σχηματισμό του τέτοιες συνθήκες στο περιβάλλον του, ώστε να ξεφύγει από την αυτόματη επίδραση των ανωμαλιών από τις οποίες ξεχειλίζει η διαδικασία της εξωτερικής οντικής ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκείνου του άμοιρου πλανήτη. Έτσι τα σπέρματα που του είχαν εμφυτευτεί για την απόκτηση του «καθαρού νου» δεν προλαβαίνουν, κατά τη διαδικασία του σχηματισμού του, να ατροφήσουν εντελώς.

Συμβαίνει ακόμα καμιά φορά, μέσα σε σχετικά φυσιολογικές συνθήκες, το ίδιο νεαρό τρίμυαλο ον, κατά τη διάρκεια της προπαρασκευαστικής ηλικίας του για μια υπεύθυνη ύπαρξη, να βρει σαν υπεύθυνο οδηγό και βοηθό της ολοκλήρωσης του σχηματισμού του, ένα τρίμυαλο ον που σχηματίσθηκε — τυχαία εννοείται — κατά τον ίδιο τρόπο, ένα ον που διαθέτει μια αφυπνισμένη συνειδητότητα που στη λειτουργία της συμμετέχουν, χάρη στη συχνή πραγματοποίηση των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων του, όσα δεδομένα παραμένουν ανέπαφα στο υποσυνείδητο του για να προκαλούν εκεί τη θεία παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης».

40.6-7.Γ

Αυτός λοιπόν ο οδηγός, αναγνωρίζοντας με όλη του την παρουσία τη μεγάλη σημασία της ευθύνης που ανέλαβε απέναντι σ’ αυτό το νέο ον, το οποίο έφτασε στην προπαρασκευαστική ηλικία μέσα από τις συνθήκες που σου είπα, αρχίζει να δημιουργεί για την Οσκιάνο του, εντελώς συνειδητά και αμερόληπτα, πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες που ευνοούν την πρόσληψη κατάλληλων εντυπώσεων, ώστε να κρυσταλλωθούν στη συνολική του παρουσία όλα τα δεδομένα, που το σύνολό τους μόνο μπορεί να προσδώσει σ’ ένα τρίμυαλο ον, όταν φθάσει στην υπεύθυνη ηλικία, τη δύναμη να είναι «Σβολιμπρουνολνιανό», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, τη δύναμη «να μη νοιάζεται, και να μην ταυτίζεται με τα εξωτερικά πράγματα μέσα από τα αναπόφευκτα δικά του πάθη». Γιατί μόνο η οντική παρόρμηση που διεγείρεται σ’ ένα ον από τέτοια δεδομένα του επιτρέπει να διαπιστώνει ελεύθερα και αντικειμενικά όλα τα πραγματικά φαινόμενα που εκτυλίσσονται μέσα στα κοσμικά αποτελέσματα που το περιβάλλουν.

40.10.Γ

Θα θυμάσαι, στο έχω ξαναπεί, ότι στην ήπειρο Ασία υπήρχε κάποτε μια χώρα που την έλεγαν «Μαραλπλεϊσίς», στην οποία βασίλευε ένας αυτοκράτορας με τ’ όνομα «Κονιουτσιόν», απόγονος του σοφού μέλους της κοινότητας των Αχαλντανών που είχε έρθει από την Ατλαντίδα για να παρατηρήσει σ’ εκείνα τα μέρη τα κάθε είδους φυσικά φαινόμενα του πλανήτη τους, κι ότι αυτός ο αυτοκράτορας είχε πλάσει για τους υπηκόους του τον «πάνσοφο μύθο» που σου διηγήθηκα, για να τους σώσει από την ολέθρια συνήθεια να μασούν τους σπόρους του άνθους «Γκουλγκουλιάν».

40.10.Γ

Λοιπόν, ο εγγονός του αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, που στέφθηκε με τη σειρά του αυτοκράτορας των όντων της ίδιας ομάδας, απόκτησε δύο αποτελέσματα αρσενικού φύλου, δίδυμα, που το πρώτο ονομάστηκε Τσουν-Κιλ-Τες, και το δεύτερο Τσουν-Τρο-Πελ. Στη χώρα Μαραλπλεϊσίς, η λέξη «Τσουν» σήμαινε «πρίγκιπας».

40.10-1.Γ

Τα δύο αδέλφια, άμεσοι απόγονοι ενός από τα επιφανέστερα μέλη εκείνης της επιστημονικής κοινότητας, επειδή βρέθηκαν σε ικανοποιητικές συνθήκες κατά την «προπαρασκευαστική τους ηλικία», προσπαθούσαν από μόνα τους να μην αφήσουν να ατροφήσει η κληρονομική ιδιότητα, που ήταν παρούσα σ’ αυτά όπως και σε κάθε νέο γήινο τρίμυαλο ον, της κρυστάλλωσης των δεδομένων που προξενούν την ικανότητα της εκπλήρωσης των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων. Και καθώς άλλωστε η «καταφατική πηγή» της έλευσής τους, ή, όπως λένε, ο «πατέρας» τους, είχε αποφασίσει να κατευθύνει την υπεύθυνη ύπαρξή τους προς τη σταδιοδρομία του σοφού, παίρνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για να τα προετοιμάσει, έγιναν από την αρχή της υπεύθυνης ηλικίας τους, όπως είναι σχεδόν όλα τα τρίμυαλα όντα σε όλους τους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας που επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό, όσα προωθούν εννοείται τις επιστημονικές τους έρευνες όχι για να ικανοποιήσουν τις αδυναμίες που λέγονται «αλαζονεία», «κενοδοξία» και «φιλαυτία» — όπως κάνουν, κυρίως στις μέρες μας, εκείνα τα όντα όταν διαλέγουν αυτή τη σταδιοδρομία — αλλά για να φτάσουν σ’ ένα ανώτερο οντικό επίπεδο.

40.11.Γ

Στην αρχή έγιναν σοφοί-ειδικευμένοι-στην ιατρική, όπως λένε, και ύστερα απλώς σοφοί.

40.11.Γ

Το χρονικό διάστημα της προπαρασκευαστικής τους ηλικίας και τα πρώτα χρόνια της υπεύθυνης ύπαρξής τους τα πέρασαν στην πόλη Γκομπ, στη χώρα Μαραλπλεϊσίς· όταν όμως η χώρα τους άρχισε να σκεπάζεται από την άμμο, ακολούθησαν και οι δυο τους, τους μετανάστες που κατευθύνονταν προς την Ανατολή.

40.11.Γ

Η ομάδα των γήινων όντων, στις τάξεις της οποίας βρέθηκαν τα δίδυμα αδέλφια, οι μελλοντικοί εκείνοι μεγάλοι σοφοί, αφού έφυγε από τη Μαραλπλεϊσίς και διέσχισε τα υψίπεδα της Ανατολής, εγκαταστάθηκε τελικά στις ακτές μιας μεγάλης υδάτινης έκτασης.

40.11.Γ

Αυτά τα γήινα τρίμυαλα όντα σχημάτισαν αργότερα εκεί μια σημαντική κοινότητα, που τώρα ονομάζεται «Κίνα» και υπάρχει ακόμα και σήμερα.

40.11.Γ

Και στο νέο τόπο μόνιμης ύπαρξής τους, την «Κίνα», πρώτοι αυτοί, μετά την καταστροφή της ηπείρου Ατλαντίδος, συνειδητοποίησαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ.

40.11-2.Γ

Είναι πολύ περίεργο και πολύ ενδιαφέρον να σημειωθεί εδώ ότι, στην αρχή, οι έρευνές τους στράφηκαν στο σύνολο των κοσμικών ουσιών που εντοπίζονταν σ’ εκείνον τον επιπλανητικό σχηματισμό που σήμερα λέγεται εκεί κάτω «Παπαβερούν», ή «παπαρούνα».

Σου έχω κιόλας αναφέρει ότι ο προπάππος τους, ο μεγάλος αυτοκράτορας Κονιουτσιόν, είχε παλαιότερα επινοήσει την περίφημη «θρησκευτική διδασκαλία» του για να καταστρέψει στους υπηκόους του τη βαθιά ριζωμένη συνήθεια να μασούν τους σπόρους της παπαρούνας.

40.12.Γ

Ασφαλώς εκείνοι οι δύο αξιόλογοι γήινοι σοφοί είχαν κληρονομήσει από τον πρόγονό τους, τον αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, εκτός από την ικανότητα να καταλαβαίνουν και να αναγνωρίζουν τα οντικά τους καθήκοντα προς τα όντα του περιβάλοντός τους, κι ένα παθιασμένο ενδιαφέρον για την μελέτη αυτού του προϊόντος, που ήταν πάντα για τους ευνοουμένους σου ένας από τους πολλούς ολέθριους παράγοντες οι οποίοι οδήγησαν τον ψυχισμό τους, ήδη αρκετά εξασθενημένο και χωρίς αυτόν, στον οριστικό εκφυλισμό.

40.12.Γ

Για να μπορέσεις να καταλάβεις και να αντιληφθείς καλύτερα γιατί και πώς αυτός ο μικρός επιπλανητικός σχηματισμός, που λέγεται «Γκουλγκουλιάν» ή παπαρούνα, επέτρεψε στους δύο γήινους σοφούς να ανακαλύψουν ξανά εκείνον τον μεγάλο κοσμικό νόμο, πρέπει να ξέρεις καταρχήν ότι, σε όλους τους πλανήτες και σε όλους τους επιπλανητικούς και ενδοπλανητικούς σχηματισμούς, και ιδιαίτερα σε όσους αποτελούν αυτό που λέγεται «χλωρίδα», εμφανίζονται, με σκοπό το μετασχηματισμό των κοσμικών ουσιών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας Ιρανιρανουμάνζ, τρεις τάξεις κρυσταλλώσεων.

40.12.Γ

Οι κρυσταλλώσεις που ανήκουν στην πρώτη τάξη ονομάζονται «Ουναστραλνιανές εμφανίσεις»· όσες ανήκουν στη δεύτερη τάξη, «Οχταστραλνιανές εμφανίσεις»· και όσες ανήκουν στην τρίτη τάξη, «Πολορμεντερχτικές εμφανίσεις».

40.12.Γ

Με την μεσολάβηση των «Ουναστραλνιανών» εμφανίσεων μετασχηματίζονται, στη διάρκεια των εξελικτικών ή ενελικτικών διαδικασιών, οι κοσμικές κρυσταλλώσεις, ή «ενεργά στοιχεία», που προέρχονται μόνο από στοιχεία που μετασχηματίζονται από τον ίδιο τον πλανήτη όπου συγκροτείται αυτό το είδος των επιπλανητικών ή ενδοπλανητικών σχηματισμών, εν όψει του γενικού κοσμικού Ιρανιρανουμάνζ.

40.12-3.Γ

Με τη μεσολάβηση των «Οχταστραλνιανών» εμφανίσεων μετασχηματίζονται, εκτός από τις κοσμικές κρυσταλλώσεις για τις οποίες μόλις σου μίλησα, και τα «ενεργά στοιχεία» που προέρχονται από ουσίες οι οποίες μετασχηματίζονται από τον ίδιο τον ήλιο και από τους άλλους πλανήτες του δεδομένου ηλιακού συστήματος.

40.13.Γ

Και με τη μεσολάβηση των εμφανίσεων τρίτης τάξης που ονομάζονται «Πολορμεντερχτικές», μετασχηματίζονται, εκτός από τις κοσμικές εμφανίσεις των δύο πρώτων τάξεων, τα «ενεργά στοιχεία» που προέρχονται από τον μετασχηματισμό των ουσιών διάφορων κοσμικών συγκεντρώσεων οι οποίες ανήκουν σε άλλα «ηλιακά συστήματα» του κοινού μας Μεγαλόκοσμου.

40.13.Γ

Ο επιπλανητικός σχηματισμός που είναι γνωστός στον πλανήτη σου με τ’ όνομα «άνθος της παπαρούνας» ανήκει σ’ αυτήν ακριβώς την τάξη των Πολορμεντερχτικών εμφανίσεων· μέσα από αυτές, διενεργείται η εξέλιξη ή η ενέλιξη του συνόλου εκείνων των αποτελεσμάτων μετασχηματισμού όλων των άλλων «κεντροβαρικών κοσμικών συγκεντρώσεων» που διεισδύουν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη σου στη διάρκεια της γενικής κοσμικής διαδικασίας που λέγεται «συμπαντική διάδοση των ακτινοβολιών όλων των κοσμικών συγκεντρώσεων».

40.13.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, όταν εγκαταστάθηκαν στον νέο τους μόνιμο τόπο ύπαρξης, σ’ εκείνη την ακόμα νεότατη Κίνα, οι δύο αξιόλογοι γήινοι σοφοί, ο Τσουν-Κιλ-Τες και ο Τσουν-Τρο-Πελ, ξανάρχισαν τη θεληματική εκπλήρωση του οντικού Πάρτκντολγκ-καθήκοντός τους, που είχε διακοπεί άθελά τους, το οποίο σχετιζόταν με τη σταδιοδρομία που είχαν επιλέξει για την υπεύθυνη ύπαρξή τους, δηλαδή τις επιστημονικές έρευνες στον τομέα της ιατρικής.

40.41.Γ

Για να σου δώσω μία «λαμπρή εικόνα» της ουσίας των σύγχρονων ευνοουμένων σου, επισημαίνοντας διάφορες παρανοήσεις που αναδύονται στο πεδίο εκείνου του κλάδου της επιστήμης και διαδίδονται πλατιά μεταξύ τους — παρανοήσεις χαρακτηριστικές και κατάλληλες να σου χρησιμεύσουν ως εξαίρετο υλικό για να αντιληφθείς και να εκτιμήσεις τη σημασία και την αντικειμενική σπουδαιότητα όλων των άλλων ανεξάρτητων κλάδων των σημερινών τους «θετικών επιστημών» — το θεωρώ απαραίτητο να σου εξηγήσω λεπτομερώς τις θεωρίες των «ηχητικών δονήσεων» που μελετούν και ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν οι σύγχρονοι «σοφοί της συμφοράς».

40.41.Γ

Αλλά πριν σου μιλήσω γι’ αυτά, η ουσία μου, για άλλη μια φορά, προστάζει ολόκληρη την παρουσία μου να εκφράσει την ειλικρινή συμπόνοια της για τη μοίρα όλων εκείνων των σημερινών τρίμυαλων όντων, που, ασκώντας αδιάκοπα τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντά τους, έφθασαν σε τέτοιο βαθμό εξέλιξης του νου, ώστε τους είναι αναπόφευκτα αναγκαίο να αποκτήσουν στην παρουσία τους τα δεδομένα που αντιστοιχούν στις αληθινές πληροφορίες σχετικά με το νόμο των δονήσεων.

40.41.Γ

Αυτό μου ξανάρχεται τούτη τη στιγμή στη μνήμη, συνειρμικά, μαζί με μια παρόρμηση οίκτου, επειδή συνάντησα πολλές φορές, κατά την περίοδο της τελευταίας παραμονής μου κοντά τους, πολλά τέτοια τρίμυαλα όντα, στα οποία τους είχε γίνει απαραίτητο, λόγω της κατάστασης της «ψυχικής τελειοποίησης» τους, να προσλάβουν και να αφομοιώσουν αληθινές πληροφορίες για το νόμο των δονήσεων· και συγχρόνως καταλάβαινα ότι προφανώς δεν είχαν καμιά πηγή απ’ όπου θα αντλούσαν τέτοιου είδους πληροφορίες.

40.42.Γ

Είναι αλήθεια ότι σήμερα έχουν κάποιο «σύνολο πληροφοριών», ή, όπως λένε τα ίδια, μια «θεωρία των δονήσεων», αλλά τα δύστυχα όντα τα οποία έχουν την ανάγκη αυτών των γνώσεων δεν μπορούν να αντλήσουν τίποτε που θα ικανοποιούσε τις αναζητήσεις τους, παρά την επιθυμία τους και όλες τις προσπάθειές τους — εκτός από διάφορες ιδέες αμφίβολες και αντιφατικές.

40.42.Γ

Έτσι, παιδί μου, η αφετηρία όλων των γήινων παρανοήσεων είναι το γεγονός ότι κάποια αποσπάσματα πληροφοριών που σχετίζονται με τον «νόμο των δονήσεων» φτάσανε στα σύγχρονα όντα από δύο διαφορετικές πηγές, δηλαδή από τους αρχαίους Κινέζους και τους αρχαίους Έλληνες, των οποίων η κοινότητα, στο είπα κιόλας αν θυμάσαι, συγκροτήθηκε εδώ και πολύ καιρό, ανάμεσα στις ηπείρους της Ασίας και της Ευρώπης, από Ασιάτες ψαράδες, εκείνους που από βαρεμάρα επινοούσαν, όταν είχε κακοκαιρία, κάθε λογής «επιστήμες», και μεταξύ άλλων και την «επιστήμη των δονήσεων του ήχου».

40.42.Γ

Στη συνέχεια, αυτή η «επιστήμη», περνώντας από γενιά σε γενιά, έφθασε στους σημερινούς ευνοουμένους σου σχεδόν ταυτόχρονα με την κινέζικη επιστήμη.

40.42.Γ

Όλες οι μεταγενέστερες παρανοήσεις προήλθαν από το γεγονός ότι οι πληροφορίες που έφθασαν από τους αρχαίους Κινέζους καθόριζαν ότι μια ολόκληρη οκτάβα δονήσεων περιείχε «επτά Ρεστοριάλ», δηλαδή η οκτάβα απαρτιζόταν από «επτά κεντροβαρικούς ήχους», ενώ οι ελληνικές πληροφορίες ανέφεραν ότι ολόκληρη η οκτάβα των δονήσεων περιείχε πέντε Ρεστοριάλ, δηλαδή απαρτιζόταν από πέντε κέντρα βάρους ή πέντε ολόκληρους τόνους.

40.42-3.Γ

Όμως, και μόνο από το γεγονός ότι η λειτουργία των κρυσταλλωμένων δεδομένων κατά τους τελευταίους αιώνες στην παρουσία των ευνοουμένων σου για μια «λογική οντική κατανόηση» γίνεται σχεδόν «αντίστροφα», και επειδή σύμφωνα με την κουτσουρεμένη λογική τους αυτές οι δύο πληροφορίες από διαφορετικές πηγές τους φάνηκαν εξίσου αληθοφανείς, τα όντα του σύγχρονου πολιτισμού που ρίχνονται στο μαγείρεμα κάθε λογής «επιστημονικών σπεσιαλιτέ» με την ίδια ευχέρεια που φτιάχνουν τις κρέπες, βούλιαξαν σε μεγάλη «αμηχανία» και, για πολλά χρόνια, δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ποια από αυτές τις δύο τελείως αντιφατικές πληροφορίες να προτιμήσουν, για να την υιοθετήσουν και να τη δεχτούν στους κλάδους της «επίσημης επιστήμης» τους.

40.43.Γ

Αφού «ξόδεψαν πολύ σάλιο», όπως λένε, αποφάσισαν τελικά, για να μην τα χαλάσουν με κανένα, και για να περιλάβει ο αντίστοιχος κλάδος της επιστήμης τους ταυτόχρονα και τις δύο αντιφατικές θεωρίες που κληρονόμησαν από τα αρχαία χρόνια, να τις ενώσουν σε μία και μόνη. Και λίγο αργότερα, ένα ον, που λεγόταν Γαϊδορόπουλος, επινόησε μια μακροσκελέστατη «μαθηματική» ερμηνεία αυτής της παρανόησης, καθορίζοντας γιατί η μία από τις θεωρίες μιλούσε για μια διαίρεση της οκτάβας σε επτά ολόκληρους τόνους και η άλλη μόνο σε πέντε ολόκληρους τόνους, και πώς είχε δημιουργηθεί αυτή η σημαντική αντίφαση· έκτοτε οι μαθηματικές επεξηγήσεις του καθησύχασαν οριστικά όλους τους αρμόδιους αντιπροσώπους του σύγχρονου πολιτισμού σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα συνδυάζουν, με τη συνείδηση ήσυχη, όλες τις «φαντασμαγορίες» τους σχετικά με τις δονήσεις, στηριγμένοι στις μαθηματικές επεξηγήσεις εκείνου του «καλού Γαϊδορόπουλου».

40.49.Γ

Μ’ αυτή την ευκαιρία, μπορούμε να χαράξουμε μια παραλληλία, ώστε να παρουσιάσουμε την ταυτόσημη πραγμάτωση του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ σε δύο διαδικασίες που εξωτερικά δεν έχουν τίποτα το κοινό.

Όπως ακριβώς και η πρώτη οντική τροφή που αποκτά τη ζωογονητική της δύναμη μόνο μετά τον μετασχηματισμό της σε «οντικό Πεντοεχάρυ», έτσι και στο πιάνο, οι δονήσεις μιας χορδής αποκτούν την αντίστοιχη ζωογονητική ικανότητα μόνο μετά την συγχώνευσή τους με τις προηγούμενες δονήσεις που παράγονται, αρχίζοντας από το σύνολο των «κεντροβαρικών δονήσεων» της νότας «σολ».

40.49.Γ

Μπορούμε να πεισθούμε κατηγορηματικά για την πιο πάνω ιδιαιτερότητα του ιερού νόμου του Επταπαραπαρσινόχ με το πιάνο, διαπιστώνοντας και μόνο ότι οι δονήσεις στις νότες «μι» και «σι», αν εκπέμπονται σ’ ένα χώρο ερμητικά κλειστό, παύουν ακαριαία· με άλλα λόγια, οι νότες «μι» και «σι», λόγω της αδράνειας που οφείλεται στο σοκ που τις προξένησε, υφίστανται μία ενέλιξη και παύουν ακαριαία: η νότα «μι» επιστρέφει στη νότα «ντο», και η νότα «σι» στο κατώτερο «φα».

40.49-50.Γ

Ολοκληρώνοντας τις ερμηνείες που σου έδωσα για τη διαίρεση της οκτάβας των ήχων σε επτά τόνους, έτσι όπως υφίσταται στους ευνοουμένους σου, μου χρειάζεται για άλλη μια φορά, αλίμονο, να επιμείνω στο γεγονός ότι κι αν τους έλαχε κάποιο ψίχουλο γνώσης, ξέχασαν το ουσιώδες. Και για τον ίδιο πάντα λόγο: την εγκατάλειψη κάθε πραγματοποίησης των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων στη συνολική παρουσία τους, εγκατάλειψη που εκεί κάτω είναι η καθαυτό αιτία της βαθμιαίας παρακμής της ίδιας της σκέψης στα τρίμυαλα όντα.»

40.50.Γ

Στο σημείο αυτό της αφήγησης του, ο Βεελζεβούλ βυθίστηκε πάλι σε βαθείς συλλογισμούς, και κατόπιν το βλέμμα του καρφώθηκε στη ρίζα της μύτης του εγγονού του.

 

41 Ο Δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ από την Μπουχάρα

41.55.Γ

Στις μέρες μας, όποιο και αν είναι το αγαθό συναίσθημα που αισθάνεται ένα ον προς ένα άλλο, αν, για οποιονδήποτε λόγο, το πρώτο απευθύνει προς το δεύτερο, λόγια τα οποία θεωρούνται άπρεπα και έξω απ’ τους «καλούς τρόπους», πάει και τέλειωσε· σε όλες τις χωριστά πνευματοποιημένες εντοπίσεις εκείνου εκεί θα κρυσταλλωθούν οπωσδήποτε δεδομένα που συνειρμικά θα προκαλέσουν στην παρουσία του την πεποίθηση ότι αυτό το ον, το οποίο ήθελε στην πραγματικότητα το καλό του, υπάρχει μόνο και μόνο για να του κάνει παντού και πάντα τις χειρότερες «αισχρότητες», όπως λένε.

41.55.Γ

Έγινε μάλιστα απαραίτητο, τα τελευταία χρόνια εκεί κάτω, αν θέλει κανείς να κάνει φίλους και όχι «άσπονδους εχθρούς», να ξέρει πάνω από όλα πολλούς «τρόπους για να απευθύνεται» στα άλλα άτομα.

41.56.Γ

Η αφύσικη ύπαρξη που διάγουν εκείνα τα παράδοξα τρίμυαλα όντα διέφθειρε όχι μόνο τον δικό τους ψυχισμό, αλλά, από αντανάκλαση, και όλων σχεδόν των γήινων όντων, δίμυαλων και μονόμυαλων.

41.56.Γ

Τα δεδομένα τα οποία προκαλούν την εσωτερική οντική παρόρμηση που σου είπα, έπαψαν πια να συγκροτούνται στην παρουσία των δίμυαλων και μονόμυαλων όντων, με τα οποία έχουν σήμερα, όπως και παλαιότερα, συχνές επαφές τα παράδοξα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν.

41.56.Γ

Τα οντικά αυτά δεδομένα εμφανίζονται ακόμη στην παρουσία κάποιων δίμυαλων και μονόμυαλων όντων εκεί κάτω, όπως είναι οι «τίγρεις», τα «λιοντάρια», οι «αρκούδες», οι «ύαινες», τα «φίδια», οι «αράχνες», οι «σκορπιοί», κ.λπ… που ο τρόπος ύπαρξής τους δεν είχε, ούτε έχει καμιά επαφή και σχέση με τους δίποδους ευνοουμένους σου. Ωστόσο, λόγω των αφύσικων συνθηκών της συνηθισμένης ύπαρξης που διαμορφώθηκαν από τους ευνοούμενους σου, εμφανίστηκε ήδη στην παρουσία των όντων που απαρίθμησα μία πολύ παράξενη και πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα· εκείνες δηλαδή οι τίγρεις, τα λιοντάρια, οι αρκούδες, οι ύαινες, τα φίδια, οι αράχνες, οι σκορπιοί, κ.λπ. … αντιλαμβάνονται το συναίσθημα του φόβου που δοκιμάζουν μπροστά τους τα άλλα όντα σαν εχθρότητα απέναντί τους· αγωνίζονται έτσι να τα καταστρέψουν για να απαλλαγούν από την «απειλή» τους.

41.56.Γ

Αυτό προέρχεται από το ότι οι ευνοούμενοί σου, εξαιτίας των αφύσικων πάντα συνθηκών της ύπαρξής τους, έγιναν σιγά-σιγά, απ’ την κορφή ως τα νύχια, «φουκαράδες φοβιτσιάρηδες», όπως λένε· κι ακόμη, επειδή ρίζωσε μέσα τους, πάλι από την κορφή ως τα νύχια, η ανάγκη να καταστρέφουν την ύπαρξη των άλλων. Γι’ αυτό, όταν οι ευνοούμενοί σου, που έγιναν τώρα φοβιτσιάρηδες «πρώτης τάξης», πάνε να καταστρέψουν την ύπαρξη εκείνων των όντων με άλλες μορφές — τα οποία έγιναν για κακή τους τύχη και προς μεγάλη μας λύπη, πολύ δυνατότερα από αυτούς, τόσο σωματικά όσο και από την άποψη άλλων οντικών αρετών — ή όταν τα συναντήσουν κατά τύχη, τους πιάνει τέτοιος φόβος που τα «κάνουν επάνω τους», όπως λένε.

41.56-7.Γ

Ταυτόχρονα, σπρωγμένοι από τη ριζωμένη στην παρουσία τους ανάγκη να καταστρέφουν την ύπαρξη άλλων όντων που ζουν στον πλανήτη τους, βρίσκουν ασφαλώς τον τρόπο να το κάνουν.

41.57.Γ

Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, και υπό τη δράση ακτινοβολιών που προσιδιάζουν σ’ αυτούς τους εκκεντρικούς, συγκροτείται σιγά-σιγά, στη συνολική παρουσία των όντων με άλλες μορφές, αντί των δεδομένων που θα ’πρεπε να υπάρχουν μέσα τους για τη δημιουργία μιας παρόρμησης ενός «εντικτώδους σεβασμού και συμπάθειας», ένα άλλο δεδομένο, η ιδιαίτερη λειτουργία του οποίου είναι να τα κάνει να εκλαμβάνουν ως «απειλή» το συναίσθημα της δειλίας που νιώθουν μπροστά τους οι ευνοούμενοί σου.

41.57.Γ

Να γιατί εκείνα τα δίμυαλα και μονόμυαλα όντα, όταν συναντήσουν τους ευνοουμένους σου, προσπαθούν πάντα να καταστρέψουν την ύπαρξή τους για να απομακρύνουν κάθε κίνδυνο από τη δική τους.

41.57.Γ

Άλλοτε, όλα τα όντα του πλανήτη σου, παρά τις διαφορές των εξωτερικών τους μορφών και των μυαλικών συστημάτων τους, ζούσαν μαζί μονιασμένα και ειρηνικά. Ακόμα και στις μέρες μας, συμβαίνει μερικές φορές να τελειοποιείται κάποιος από τους ευνοουμένους σου μέχρι σημείου να νιώθει, με όλα τα πνευματοποιημένα του μέρη, ότι κάθε όν, ή κάθε «πλάσμα», όπως λένε, είναι, για τον ΑΙΩΝΙΟ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, εξίσου κοντινό και αγαπημένο, και από το άλλο μέρος, εκπληρώνοντας τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, καταλήγει στην ολική καταστροφή των δεδομένων που προκαλούν στην παρουσία του την παρόρμηση δειλίας απέναντι στα όντα των άλλων μορφών· σε τέτοιο μάλιστα σημείο που αυτά τα τελευταία, όχι μόνο δεν απειλούν την ύπαρξη του, αλλά του δείχνουν σεβασμό και διάθεση να τον υπηρετήσουν, σαν ένα ον το οποίο έχει περισσότερες αντικειμενικές δυνατότητες από αυτά.

 

42 Ο Βεελζεβούλ στην Αμερική

42.124.Γ

Τα όντα του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού είχαν επινοήσει ένα είδος «αναπαυτικού ανακλίντρου», το οποίο μπορούσαν να το χρησιμοποιούν και για να κοιμούνται και για το «Κεϊφόβ» τους, έτσι που όταν κανείς ξάπλωνε σ’ αυτή την υπέροχη επινόηση, μπορούσε να εκτελεί, χωρίς να πραγματοποιεί την παραμικρότερη οντική προσπάθεια, την απαραίτητη λειτουργία για την οποία τα σύγχρονα όντα της αμερικάνικης ηπείρου επινόησαν τα «βολικά τους καθίσματα».

42.124.Γ

Εκείνα τα «θαυμαστά ανάκλιντρα» ήταν έτσι φτιαγμένα ώστε μόλις έσπρωχνες ελαφρά ένα μοχλό στο πλάι, χωρίς να σηκωθείς από το κρεβάτι, τα πάντα τακτοποιούνταν και μπορούσες να ικανοποιήσεις, «με όλη σου την άνεση», εκείνη την αναπόφευκτη ανάγκη, όσο «αναπαυτικότερα» γινόταν, κι επιπλέον, με τη μεγαλύτερη «χάρη».

42.124.Γ

Δεν θα σου ήταν περιττό να μάθεις, παιδί μου, ότι αυτά τα περίφημα ανάκλιντρά τους είχαν σαν αποτέλεσμα να προκαλέσουν σπουδαία και σοβαρά γεγονότα στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

42.124-5.Γ

Όσο επικρατούσε εκεί πέρα το πατροπαράδοτο και σχετικά φυσιολογικό σύστημα της εκπλήρωσης αυτής της οντικής ανάγκης, η ύπαρξή τους κυλούσε με ειρήνη και ομόνοια· μόλις όμως ορισμένα όντα «που είχαν εξουσίες και πλούτη» επινόησαν εκείνα τα περίφημα «αναπαυτικά ανάκλιντρα», τα οποία ονομάστηκαν:

«αν θέλεις να χαίρεσαι απόλυτα την ευτυχία πρέπει να την απολαμβάνεις με πάταγο», τότε εμφανίστηκε, ανάμεσα στα συνηθισμένα όντα, αυτό που οδήγησε στις σοβαρές και λυπηρές συνέπειες για τις οποίες σου μίλησα.

42.125.Γ

Πρέπει να προσθέσω ότι την εποχή που τα όντα της Τικλιαμουίς επινόησαν αυτά τα «θαυμαστά ανάκλιντρα», ο πλανήτης τους υποβαλλόταν στη γενική κοσμική διαδικασία «Τσιρνουανόβο», δηλαδή, για να συμμορφωθεί με τη μετατόπιση του κέντρου βάρους εκείνου του ηλιακού συστήματος, στα πλαίσια της συνολικής κοσμικής αρμονικής κίνησης, το κέντρο βάρους της Γης μετατοπίστηκε κι αυτό.

42.125.Γ

Κατά τη διάρκεια παρόμοιων περιόδων, όπως ξέρεις, αυξάνονται στον ψυχισμό των όντων του πλανήτη που υποβάλλεται στο «Τσιρνουανόβο» τα «Μπλαγκονουαρνιανά» αισθήματα, ή, όπως τα λένε αλλοιώς, οι «τύψεις της συνείδησης» για τις παλιότερες κακές πράξεις τους, τις αντίθετες προς τις δικές τους πεποιθήσεις.

42.125.Γ

Αλλά για διάφορους λόγους, άλλους συμπτωματικούς κι άλλους για τους οποίους έφταιγαν μόνο οι ίδιοι, η συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου έγινε τόσο παράξενη, ώστε η δράση εκείνης της γενικής κοσμικής πραγματοποίησης συνέβαινε μέσα τους διαφορετικά απ’ ό,τι στην παρουσία των τρίμυαλων όντων που κατοικούν στους άλλους πλανήτες· δηλαδή, αντί για «τύψεις της συνείδησης», εμφανίζονταν συνήθως, και διαδίδονταν ευρύτατα, ορισμένες συγκεκριμένες διαδικασίες που λέγονται «αμοιβαία καταστροφή των Μικρόκοσμων μέσα στους Τεταρτόκοσμους», διαδικασίες τις οποίες θεωρούσαν και ονόμαζαν «επιδημίες», και τα αρχαία χρόνια ήταν γνωστές με τα ονόματα «Καλιουνιούμ», «Μορκρόχ», Σελνοάνο» κ.λπ… ενώ σήμερα τις λένε «Πανούκλα», «Χολέρα», «Ισπανική Γρίππη», και ούτω καθεξής.

42.125-6.Γ

Τα όντα, λοιπόν, της Τικλιαμουίς παρατήρησαν ότι η πλειονότητα όσων χρησιμοποιούσαν τα αναπαυτικότατα «ανάκλιντρα-κρεβάτια» υπέφεραν συχνά από πάρα πολλές αρρώστιες, οι οποίες τότε ονομάζονταν «Κολμπάνα», «Τιρντιάνκ», «Μογιασούλ», «Τσαμπαρνάχ», κι άλλες, που τα σημερινά όντα ονομάζουν «Φθίση», «Σκλήρυνση κατά πλάκας», «Αιμορροΐδες», «Ισχυαλγία», «Ημιπληγία», και ούτω καθεξής. Ορισμένα μάλιστα από τα όντα, τα οποία δεν εκπλήρωναν πια ποτέ τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντά τους, και είχαν κρυσταλλώσει στην παρουσία τους κληρονομικά δεδομένα για διάφορες Χασναμουσιανές ιδιότητες, και ιδιαίτερα για «επαναστατικές» παρορμήσεις, παρατήρησαν αυτή την ιδιομορφία, και αποφάσισαν να την εκμεταλλευτούν για τα δικά τους τα σχέδια. Τα όντα αυτού του τύπου έσπειραν ανάμεσα στους συγχρόνους τους την ιδέα ότι όλες οι επιδημίες που είπαμε προέρχονταν από τους «παρασιτικούς αστούς», οι οποίοι, επειδή χρησιμοποιούσαν τα ανάκλιντρα «αν θέλεις να χαίρεσαι απόλυτα την ευτυχία πρέπει να την απολαμβάνεις με πάταγο», κολλούσαν κάθε είδους αρρώστιες, με τις οποίες αργότερα μόλυναν τις μάζες.

42.126.Γ

Χάρη στην παράξενή τους έμφυτη ιδιότητα για την οποία ήδη σου μίλησα και η οποία λέγεται «ενδοτικότητα», όλα τα όντα γύρω τους, όπως ήταν φυσικό, πίστεψαν τούτη την «προπαγάνδα»· κι αφού το συζήτησαν για πολύ, όπως γίνεται συνήθως σε παρόμοιες περιπτώσεις, κρυσταλλώθηκε στο καθένα τους ένας παράγοντας, του οποίου η περιοδική εμφάνιση προκαλεί στη συνολική τους παρουσία την περίεργη και σχετικά μακρόχρονη ψυχική κατάσταση, που θα ’πρεπε να ονομάσω «απώλεια της αίσθησης του εαυτού». Το αποτέλεσμα ήταν να καταστρέψουν τα πάντα, όπως άλλωστε το συνηθίζουν, και όχι μόνο όλα τα «θαυμαστά ανάκλιντρα», αλλά και την ύπαρξη των όντων που τα χρησιμοποιούσαν.

42.126.Γ

Παρόλο που γρήγορα η οξύτητα της κρίσης μειώθηκε στην παρουσία των περισσότερων από τα συνηθισμένα όντα εκείνης της περιόδου, η «ανελέητη καταστροφή» όλων των ανακλίντρων και των όντων που τα χρησιμοποιούσαν συνεχίστηκε για πολλά ακόμα χρόνια από κεκτημένη ταχύτητα, ωσότου εκείνη η κακοήθης επινόηση τέθηκε οριστικά σε αχρηστία· ξέχασαν μάλιστα πολύ γρήγορα ότι υπήρχαν κάποτε τέτοιου είδους ανάκλιντρα πάνω στον πλανήτη τους.

 

45 Κατά το Βεελζεβούλ το γεγονός ότι οι άνθρωποι βγάζουν τον ηλεκτρισμό από τη Φύση και τον ξοδεύουν χρησιμοποιώντας τον είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της ελάττωσης της διάρκειας της ανθρώπινης ζωής

45.292.Γ

Με αυτά τα λόγια, συνεπαρμένος ακόμα από το θέμα του, ο αγαπημένος μου βαφτιστικός, ο νεαρός και φλογερός Γκορναχούρ Ραούρχ, τελείωσε τα λεγόμενα του.

45.292.Γ

Ενώ ο Γκορναχούρ Ραούρχ μου εξηγούσε τις ιδιότητες της πανταχού παρούσας κοσμικής ουσίας Οκιντανόχ και τις αναπόφευκτες συνέπειες που συνεπάγεται η εξαγωγή της από τη συνολική παρουσία κάθε πλανήτη και η τελική καταστροφή της, μια υποψία γεννήθηκε μέσα μου, και ήρθαν στη μνήμη μου κάθε είδους εικόνες, σχετικές με προηγούμενες εντυπώσεις της συνηθισμένης ύπαρξης των ευνοουμένων σου — που είχα αντιληφθεί, είτε στη διάρκεια της παραμονής μου κοντά τους, είτε όταν τους παρατηρούσα προσεκτικά από τον πλανήτη Άρη — εικόνες που αφορούσαν τους διάφορους τρόπους με τους οποίους, κατά καιρούς, έβγαζαν από τη φύση του πλανήτη τους αυτή την ουσία, ή τα διακεκριμένα μέρη της, και τα χρησιμοποιούσαν αφελώς για εγωιστικούς σκοπούς.

45.292-3.Γ

Κι ενώ ο Γκορναχούρ Ραούρχ συνέχιζε τις εξηγήσεις του, θυμήθηκα συνειρμικά την παράκληση του μεγάλου Τουφ-νεφ-τεφ του πλανήτη Άρη· συνειδητοποίησα τότε με όλο μου το είναι, και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, όλες τις ολέθριες συνέπειες μιας εκδήλωσης των τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου.

45.293.Γ

Στο σύνολο αυτής της ουσίας, ή στα διακεκριμένα μέρη της, που και για εκείνα τα όντα είναι ιερή, έδωσαν κατά καιρούς πολλά και διάφορα ονόματα· σήμερα, ονομάζουν το αποτέλεσμα της συνένωσης και της αλληλοκαταστροφής των δύο μερών της πανταχού παρούσας ουσίας: «ηλεκτρισμό».

45.293.Γ

Και πραγματικά, παρόλο που είχαν ήδη ανακαλύψει επανελημμένα σε παλιότερες εποχές, πάντα εννοείται συμπτωματικά, πώς να εξάγουν από τη φύση του πλανήτη τους και πώς να χρησιμοποιούν για διάφορους «αφελώς εγωιστικούς» σκοπούς τα διακεκριμένα μέρη της πανταχού παρούσας ουσίας, της απόλυτα απαραίτητης για τις φυσιολογικές κοσμικές διαδικασίες, ποτέ δεν την κατάστρεφαν σε τόσο μεγάλες ποσότητες όσο σήμερα.

45.293.Γ

Έτσι, χάρη στις εξηγήσεις του «εξωτερικού Κεστζανιανού αποτελέσματος» μου, απόκτησα την ακλόνητη βεβαιότητα για τον ολέθριο χαρακτήρα της επίδρασης που ήδη ασκούν τα αποτελέσματα της αφύσικης συνηθισμένης ύπαρξης των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν· και απαντήθηκε από μόνο του το βασανιστικό ερώτημα του παλιού μου φίλου, που ήθελε να μάθει: γιατί, εδώ και πολύν καιρό, γινόταν όλο και πιο δύσκολο να τελειοποιηθούν τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Άρη.

45.293.Γ

Κι αν θες να μάθεις πώς λύθηκε αυτό το πρόβλημα, θα πρέπει να χρησιμοποιήσω ένα σοφό γνωμικό, που λέγεται σπανιότατα, του σεβαστού μας Ναστραντίν Χότζα:

45.293.Γ

«Ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα σε βοηθήσει να ξελασπώσεις».

45.293-4.Γ

Είναι αλήθεια ότι, για να απαντηθεί το ερώτημα του, ο παλιός μου φίλος υπολόγιζε σε Άτομα των οποίων τα δεδομένα και οι δυνατότητες ήταν τελείως διαφορετικές από των κρόνιων φίλων μου, που ήταν απλά συνηθισμένα τρίμυαλα όντα. Δεν είχε φαίνεται υποψιαστεί ότι, για τέτοια ζητήματα, τα συνηθισμένα τρίμυαλα όντα, που αποκτούν πληροφορίες για κάθε είδους πραγματικά κοσμικά γεγονότα αποκλειστικά και μόνο χάρη στα «οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντά» τους, είναι σίγουρα αρμοδιότερα, στις περισσότερες περιπτώσεις, από οποιοδήποτε Χερουβείμ και Άγγελο με το ολοκληρωμένο του είναι, που, αν και είναι τελειοποιημένος ως προς το Νου μέχρι τις ανώτατες βαθμίδες, είναι δυνατό να μοιάζει, σε θέματα τουλάχιστον πρακτικών αντιπαραθέσεων, με το άτομο που περιγράφεται από τον αιώνια σεβαστό μας Ναστραντίν Χότζα, με τα εξής λόγια:

45.294.Γ

«Δε θα καταλάβει ποτέ τα βάσανα κάποιου άλλου αν δεν τα δοκιμάσει ο ίδιος, ακόμα κι αν διαθέτει το θεϊκό Νου και τη φύση ενός αυθεντικού Διαβόλου».

 

46 Ο Βεελζεβούλ εξηγεί στον εγγονό του τη σημασία της μορφής και της σειράς που διάλεξε για να εκθέσει τις πληροφορίες του σχετικά με τους ανθρώπους

46.299.Γ

Και τώρα, παιδί μου, για να καταλάβεις καλύτερα τι σου λέω τη στιγμή αυτή, είναι ανάγκη να σου επαναλάβω, με ακριβέστερη μορφή, τη διαφορά που έχω πολλές φορές επισημάνει ανάμεσα στη «μάθηση» και την «κατανόηση» την οποία μπορούν να έχουν τα τρίμυαλα όντα.

46.299.Γ

Για να μπορέσεις να ξεδιαλύνεις σαφέστερα τη διαφορά αυτή, θα πάρω πάλι σαν παράδειγμα τον συνηθισμένο νου των ευνοουμένων σου.

46.299.Γ

Αν συγκρίνουμε αυτό που ονομάζουν «συνειδητό νου» τους, ο οποίος παγιώθηκε ήδη οριστικά στα σημερινά όντα εκεί κάτω, με το νου των τρίμυαλων όντων που ζουν στους άλλους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, ο πρώτος μπορεί να ονομαστεί «νους της μάθησης» και ο δεύτερος «νους της κατανόησης».

46.299.Γ

Ο «νους της κατανόησης», ο συνειδητός νους που προσιδιάζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα και τον είχαν τα γήινα όντα των περασμένων εποχών, είναι κάτι που συγχωνεύεται με τη συνολική τους παρουσία· επίσης κάθε πληροφορία που προσλαμβάνεται από έναν τέτοιο νου, γίνεται για πάντα αναπόσπαστο μέρος του εαυτού τους.

46.299-300.Γ

Όσο κι αν αλλάξει ένα ον, ή το περιβάλλον μέσα στο οποίο βρίσκεται, όλες οι πληροφορίες που προσλαμβάνονται από το νου του, και όλα τα αποτελέσματα που προξενεί ο οντικός διαλογισμός του συνόλου των πληροφοριών που προηγουμένως προσέλαβε αυτός ο νους, θα αποτελούν για πάντα αναπόσπαστο μέρος της ουσίας του.

46.300.Γ

Ενώ για το «νου της μάθησης», που έγινε κάτι συνηθισμένο για τους περισσότερους σύγχρονους ευνοουμένους σου, κάθε νέα εντύπωση που προσλαμβάνει, και κάθε θεληματικό ή απλώς αυτόματο αποτέλεσμα των προηγούμενων εντυπώσεών του, δεν αποτελούν μέρος του όντος παρά μόνο προσωρινά· οι εντυπώσεις μπορούν να εμφανιστούν μέσα τους μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις και υπό την προϋπόθεση ότι οι πληροφορίες στις οποίες βασίζονται «φρεσκάρονται» και «επαναλαμβάνονται» κάθε τόσο· αλλιώς, οι προηγούμενες εντυπώσεις αλλοιώνονται από μόνες τους ή ακόμη και «εξανεμίζονται» για πάντα από την παρουσία εκείνων των τρίμυαλων όντων.

46.300.Γ

Παρόλο που, σε ό,τι αφορά το ιερό Τριαμαζικάμνω, η διαδικασία σχηματισμού αυτών των δύο οντικών νοών συμβαίνει με πανομοιότυπο τρόπο, οι παράγοντες που καθορίζουν την εκδήλωση των τριών ανεξάρτητων άγιων δυνάμεών τους είναι διαφορετικοί.

Για το σχηματισμό του «νου της μάθησης», ο καταφατικός και ο αρνητικός παράγοντας συγκροτούνται από αντιφατικές προηγούμενες εντυπώσεις, που κρυσταλλώθηκαν σε κάποια από τις τρεις εντοπίσεις που διαθέτουν τα τρίμυαλα όντα· και μόνο οι νέες εντυπώσεις που πρόσφατα προσλαμβάνουν από έξω, τους χρησιμεύουν, σ’ αυτή την περίπτωση, ως τρίτος παράγοντας.

46.300.Γ

Για το «νου της κατανόησης», ο πρώτος παράγοντας, εκείνος δηλαδή της «Άγιας Κατάφασης», συγκροτείται από τις εντυπώσεις οι οποίες προσλήφθηκαν πρόσφατα, στην εντόπιση που εκείνη τη στιγμή διατηρεί το «λειτουργικό κέντρο βάρους». Ο δεύτερος, εκείνος της «Άγιας Άρνησης», σχηματίζεται από τα αντίστοιχα δεδομένα που είναι ήδη παρόντα σε κάποια άλλη εντόπιση. Ο τρίτος, τέλος, παράγοντας συγκροτείται από αυτά τα οποία ονομάζονται «οντικά Αυτοκολιτζικνέρ» ή «Χουντατζβαμπογκνάρι», όπως καμιά φορά λέγονται. Η σημασία αυτής της λέξης είναι η εξής: «αποτελέσματα της τάσης, που συντηρείται επίμονα, να εκδηλώνεται η δική σου ατομικότητα».

46.300-1.Γ

Με την ευκαιρία αυτή, δεν θα ήταν ανώφελο να σου θυμίσω, ακόμα και αν το ξέρεις ήδη, ότι στις τρεις εντοπίσεις των τρίμυαλων όντων, τα «οντικά Αυτοκολιτζικνέρ» τα επεξεργάζονται αποκλειστικά και μόνο τα αποτελέσματα της πραγματοποίησης των «οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων», που είναι οι παράγοντες οι προορισμένοι από τον ΚΟΙΝΟ μας ΠΑΤΕΡΑ, από την αρχή της εμφάνισης των τρίμυαλων όντων, να χρησιμεύουν ως μέσα για την τελειοποίηση του εαυτού.

46.301.Γ

Αυτοί οι σχηματισμοί, στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων, πραγματοποιούν, ως τρίτη άγια δύναμη του Τριαμαζικάμνω, την έλευση του «νου της κατανόησης».

46.301.Γ

Μόνο αυτοί οι παράγοντες επιτρέπουν, κατά τη διαδικασία της συγχώνευσης των νεο-προσλαμβανόμενων εντυπώσεων, και με βάση το ιερό Τριαμαζικάμνω, την κρυστάλλωση δεδομένων που ευνοούν μια προσωπική γνώση και κατανόηση, που αρμόζουν δηλαδή στο καθένα· ενώ παράλληλα, μόνο κατά τη διάρκεια αυτών των διαδικασιών κρυστάλλωσης δεδομένων που ευνοούν την απόκτηση της συνειδητότητας, παράγεται στην παρουσία τους αυτό που ονομάζουμε «Ζερνοφουκαλνιανή τριβή», η οποία προδιαγράφει στα τρίμυαλα όντα το σχηματισμό των δύο ιερών ουσιών «Αμπρουστντονίς» και «Χελκντονίς», που είναι απαραίτητες στην επένδυση και τελειοποίηση των ανώτερων μερών τους.

46.301.Γ

Θα πρέπει πάντως να σου πω, μ’ αυτή την ευκαιρία, ότι μόνο οι νέες εντυπώσεις που κρυσταλλώνονται μ’ αυτή τη σειρά, και εμφανίζονται σε ένα ον σαν αποτέλεσμα συνειδητής σκέψης, αφομοιώνονται, στις εντοπίσεις αυτού του όντος, σε σειρές δεδομένων που αντιστοιχούν με παρόμοιες εντυπώσεις ήδη παγιωμένες μέσα του.

 

47 Νομοτελειακό αποτέλεσμα μιας αμερόληπτης σκέψης

47.307.Γ

Όταν ο ύμνος τελείωσε, ο σεβάσμιος Αρχάγγελος, που βρισκόταν στην κεφαλή της πομπής, πλησίασε το Βεελζεβούλ και διακήρυξε επίσημα:

47.308.Γ

«Κατά διαταγή του Στυλοβάτη-Όλων-των-Τεταρτημορίων, του Αρχιχερουβείμ Πεστβογνέρ, παρουσιαζόμαστε ενώπιόν σας, Σεβασμιότατε, έχοντας το προσωπικό άγιο σκήπτρο του, για να σας αποδώσουμε και πάλι — σύμφωνα με τη Χάρη που λάβατε Άνωθεν λόγω ορισμένων αρετών σας — τα κέρατα που χάσατε όταν εξοριστήκατε».

47.308.Γ

Μ’ αυτά τα λόγια, ο σεβάσμιος Αρχάγγελος στράφηκε προς την κασετίνα που κρατούσαν τα Χερουβείμ, και πολύ προσεκτικά έβγαλε ευλαβικά το ιερό σκήπτρο.

47.308.Γ

Αμέσως όλοι οι παρόντες γονάτισαν, ενώ οι Άγγελοι και τα Χερουβείμ έψαλαν τα ανάλογα ιερά τροπάρια.

47.308.Γ

Έπειτα ο Αρχάγγελος, κρατώντας στο χέρι το ιερό σκήπτρο, ξαναγύρισε προς το Βεελζεβούλ και απευθύνθηκε στα όντα της φύσης του Βεελζεβούλ με τα παρακάτω λόγια:

47.308.Γ

«Όντα δημιουργημένα από το ΑΙΩΝΙΟ μας ΠΑΝ-ΟΝ, λόγω της άπειρης Χάρης του ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας, το ον Βεελζεβούλ, το οποίο αμάρτησε άλλοτε, συγχωρέθηκε σήμερα και γίνεται και πάλι αποδεκτό από τους ομοίους του!

47.308.Γ

«Αφού το σθένος και η βαθμίδα του νου στα όντα της δικής σας φύσης προσδιορίζονται και φανερώνονται από τα κέρατα που έχετε, πρέπει τώρα, με τη συγκατάθεση του Στυλοβάτη-Όλων-των-Τεταρτημορίων και με τη βοήθειά σας, να αποκαταστήσουμε τα χαμένα κέρατα του Βεελζεβούλ.

47.308.Γ

«Όντα δημιουργημένα από τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΟΙΝΟ μας ΠΑΤΕΡΑ, η βοήθειά σας θα είναι η εξής: ότι το καθένα σας θα αποδεχτεί να απαρνηθεί θεληματικά, για χάρη του Βεελζεβούλ που αξιώθηκε τη Χάρη του, ένα ελάχιστο κομματάκι από το υλικό των κεράτων σας.

47.308.Γ

«Όσα λοιπόν από σας συμφωνούν και το επιθυμούν, ας πλησιάσουν το ιερό σκήπτρο κι ας αγγίξουν τη λαβή του. Από τη διάρκεια αυτής της επαφής, θα εξαρτηθεί πόσα από τα ενεργά στοιχεία που βρίσκονται στα δικά σας κέρατα θα χρησιμεύσουν για το σχηματισμό κεράτων τα οποία θα αντιστοιχούν με τα προσόντα αυτού του ευλογημένου όντος που έχει την ίδια με σας φύση».

47.308-9.Γ

Μετά από τα λόγια αυτά, ο σεβάσμιος Αρχάγγελος στάθηκε πάνω από τον γονατισμένο Βεελζεβούλ, και, κρατώντας τη σφαίρα του ιερού σκήπτρου, έστρεψε τη λαβή προς τους παρευρισκομένους, για να μπορέσουν να πλησιάσουν και να το αγγίξουν όσοι επιθυμούσαν.

47.309.Γ

Αμέσως επικράτησε μεγάλη αναταραχή στην ομάδα των όντων της ίδιας με τον Βεελζεβούλ φύσης, γιατί όλα προσπαθούσαν να προχωρήσουν και να αγγίξουν πρώτα, για όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο, το ιερό σκήπτρο.

47.309.Γ

Η τάξη όμως αποκαταστάθηκε σύντομα: το καθένα ερχόταν με τη σειρά του και κρατούσε τη λαβή όση ώρα άφηνε ο κυβερνήτης του σκάφους, ο οποίος ανάλαβε την ευθύνη να διευθύνει την τελετή αυτή.

47.309.Γ

Κατά τη διάρκεια της τελετουργίας, τα κέρατα άρχισαν να φυτρώνουν στο κεφάλι του Βεελζεβούλ.

47.309.Γ

Στην αρχή, πριν ακόμα καλοσχηματιστούν, όσοι συμμετείχαν φέρονταν με ήρεμη και συγκρατημένη σοβαρότητα. Από τη στιγμή όμως που εμφανίστηκαν οι πρώτες τους διακλαδώσεις, το ενδιαφέρον πολλαπλασιάστηκε και η περιέργεια κορυφώθηκε. Και αυτό γιατί ήταν όλοι πολύ ανυπόμονοι να δουν τον αριθμό των διακλαδώσεων που θα εμφανίζονταν στα κέρατα του Βεελζεβούλ, επειδή ο αριθμός αυτός προσδιόριζε, σύμφωνα με τον ιερό Μετρητή του Αντικειμενικού Νου, τη βαθμίδα του Νου που είχε φτάσει ο Βεελζεβούλ.

47.309.Γ

Μια πρώτη διακλάδωση σχηματίστηκε, ύστερα μια δεύτερη, μια τρίτη, και η εμφάνιση της καθεμιάς από αυτές προκαλούσε σε όλους όσους παρευρίσκονταν μια βαθιά ικανοποίηση, που τους έκανε να σκιρτούν από χαρά.

47.309.Γ

Όταν όμως σχηματίστηκε η τέταρτη διακλάδωση, η ένταση όλων αποκορυφώθηκε, γιατί ο σχηματισμός της διακλάδωσης αυτής σήμαινε ότι ο Νους του Βεελζεβούλ είχε ήδη τελειοποιηθεί ως το «ιερό Τερνουνάλντα», δηλαδή δεν έμεναν πια στο Βεελζεβούλ παρά δύο βαθμίδες για να φτάσει το ιερό Ανκλάντ.

47.309.Γ

Η ιερή αυτή τελετουργία πλησίαζε προς το τέλος της, και οι παριστάμενοι δεν είχαν προλάβει να συνέλθουν από το έντονο συναίσθημα της χαράς τους, όταν στα κέρατα του Βεελζεβούλ εμφανίστηκε, αναπάντεχα από μόνη της, μια πέμπτη διακλάδωση με χαρακτηριστικό σχήμα, που όλοι τους γνώριζαν.

47.309-10.Γ

Όλα ανεξαιρέτως τα όντα που βρισκόταν εκεί, μαζί και ο ίδιος ο σεβάσμιος Αρχάγγελος, έπεσαν να προσκυνήσουν τον Βεελζεβούλ, ο οποίος είχε πια σηκωθεί, κι έστεκε όρθιος, μεταμορφωμένος, ξεχειλίζοντας από το μεγαλείο που του έδιναν τα μεγαλόπρεπα κερατά του.

47.310.Γ

Και τον προσκύνησαν όλοι, γιατί η πέμπτη διακλάδωση των κεράτων του σήμαινε ότι διέθετε ήδη το Νου του «ιερού Πόντκουλαντ», δηλαδή την τελευταία νοητική βαθμίδα πριν από το ιερό Ανκλάντ.

47.310.Γ

Ο Νους του ιερού Ανκλάντ, η υψηλότερη βαθμίδα που μπορεί γενικά να φτάσει ένα ον, είναι ο τρίτος μετά τον Απόλυτο Νου της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ μας.

47.310.Γ

Και ο Νους όμως του ιερού Πόντκουλαντ, μέχρι τον οποίο είχε τελειοποιηθεί ο Βεελζεβούλ, είναι επίσης σπανιότατος μέσα στο Σύμπαν. Γι’ αυτό και ο ίδιος ο σεβάσμιος Αρχάγγελος έπεσε να τον προσκυνήσει, επειδή αυτός είχε ακόμα το Νου ενός «ιερού Ντέγκιννταντ», του χρειάζονταν δηλαδή τρεις βαθμίδες ακόμα για να φτάσει το ιερό Ανκλάντ.

47.310.Γ

Όταν ξανασηκώθηκαν όλοι, ο σεβάσμιος Αρχάγγελος απευθύνθηκε αυτή τη φορά σε όλα τα παρόντα με διάφορες φύσεις όντα, και είπε:

47.310.Γ

«Όντα δημιουργημένα από τον ίδιο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ!

«Αξιωθήκαμε να είμαστε οι πρώτοι που αντικρίσαμε αυτή την πραγματοποίηση του ιερού Πόντκουλαντ, κάτι που είναι το όνειρο όλων μας, καθώς και κάθε όντος του Μεγαλόκοσμού μας.

47.310.Γ

«Ας αγαλλιάσουμε κι ας ψάλουμε τη χαρά μας για ένα τόσο μεγάλο προνόμιο, επειδή αυτή ενεργεί σαν ζωογόνος παρόρμηση στη δύναμη που έχουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην ίδια μας την αρνητική αρχή, τη μόνη δύναμη που μας οδηγεί στο ιερό Πόντκουλαντ, στο οποίο έφτασε ένας από τους γιους του ΚΟΙΝΟΥ μας ΠΑΤΕΡΑ, που αν και στην αρχή αμάρτησε λόγω της νεαρής ηλικίας του, έμελλε αργότερα να αξιωθεί στην ουσία του να γίνει, χάρη στις συνειδητές του προσπάθειες και τις θεληματικές του ταλαιπωρίες, ένα από τα σπανιότατα ιερά Πόντκουλαντ ολόκληρου του Μεγάλου μας Σύμπαντος».

47.310.Γ

Μετά από την παραίνεση του Αρχάγγελου, όλα τα όντα τα οποία βρίσκονταν στο διαστημικό σκάφος Καρνάκ έψαλαν τον ιερό ύμνο που ψάλλεται πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, γνωστό με το όνομα «Αγαλλίαση».

47.310-1.Γ

Και όταν ο ιερός ύμνος τελείωσε, όλοι οι Άγγελοι και τα Χερουβείμ, με το σεβάσμιο Αρχάγγελο μπροστά, γύρισαν στην κοσμική Εγκολιονοπτία, η οποία απομακρύνθηκε αμέσως από το σκάφος Καρνάκ και χάθηκε σιγά-σιγά στο διάστημα. Οι επιβάτες του σκάφους σκόρπισαν τότε, και το Καρνάκ ξανάρχισε την πτώση του προς τον προορισμό του.

47.311.Γ

Ύστερα από αυτή τη σημαντικότατη συμπαντική τελετή, ο Βεελζεβούλ, ο εγγονός του και ο γερο-υπηρέτης του ο Αχούν, βαθιά συγκινημένοι, όπως και όλοι οι άλλοι επιβάτες, από το απροσδόκητο εκείνο γεγονός, ξαναγύρισαν στο μέρος του σκάφους όπου έγιναν όλες οι συζητήσεις τους για τα όντα-ανθρώπους που εμφανίζονται και υπάρχουν στη Γη.

47.311.Γ

Κι όταν ο Βεελζεβούλ, του οποίου η αλλαγμένη όψη ταίριαζε πια με τις αρετές του κάθισε στη συνηθισμένη του θέση, ο γέρος υπηρέτης του ο Αχούν, που του ήταν αφοσιωμένος σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της ύπαρξής του, πρόσπεσε να προσκυνήσει μπροστά του, και, με φωνή ειλικρινά παρακλητική, του είπε:

47.311.Γ

«Ιερό Πόντκουλαντ του Μεγαλόκοσμού μας!

«Ελέησέ με και συγχώρεσέ με, εμένα το δύστυχο συνηθισμένο τρίκεντρο ον, για όλες τις παλιότερες, θεληματικές και αθέλητες, ασεβείς εκδηλώσεις μου απέναντι στην ιερή ουσία σου.

47.311.Γ

«Ελέησέ με και συγχώρεσέ με, συγχώρεσε αυτό το τρίκεντρο ον που υπάρχει τόσο πολύν καιρό, αλλά που για κακή του τύχη — μόνο και μόνο επειδή, κατά την προπαρασκευαστική του ηλικία, κανείς από τους συγγενείς του δεν βοήθησε να σχηματιστούν μέσα του οι ψυχικοί παράγοντες που παρέχουν την ικανότητα της εντατικής εκπλήρωσης των αναγκαίων σε κάθε τρίμυαλο ον οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων — δεν είχε τη διορατικότητα να νιώθει κάπου-κάπου, ούτε καν από ένστικτο, την παν-οντική και ακράδαντη πραγματικότητα την κρυμμένη κάτω από περιβλήματα τα οποία καλύπτουν, σύμφωνα με τον κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη και τις συνθήκες του περιβάλλοντος, μια πραγματικότητα ιερή για καθετί που αναπνέει, και η οποία ονομάζεται “αντικειμενικός Νους”».