| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Κονιουτσιόν |
|---|---|
20 Η τρίτη πτήση του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη |
|
20.186-7.Α |
Πολύ αργότερα σχημάτισαν στα νοτιοανατολικά της θάλασσας ένα κέντρο ομαδικής ύπαρξης, που το ονόμασαν πόλη «Γκομπ». Και αυτή η πόλη έγινε ο κύριος τόπος διαμονής των αρχηγών τους, τους οποίους πρώτα αυτά τα όντα ονόμασαν «αυτοκράτορες». Η εξουσία του αυτοκράτορα ήταν κληρονομική και πήγαζε από τον πρώτο αρχηγό που είχαν εκλέξει, το σοφό εκείνο μέλος της εταιρίας των Αχαλντανών. |
20.187.Α |
Στην περίοδο κατά την οποία εκτυλίσσεται η αφήγησή μου, αυτοκράτορας των όντων εκείνης της ομάδας ήταν ο εγγονός του δισέγγονου αυτού του σοφού, που ονομαζόταν Κονιουτσιόν. |
20.187.Α |
Οι διεξοδικές αναζητήσεις και έρευνες μου μου αποκάλυψαν, αργότερα ότι ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν, για να ξεριζώσει ένα «τρομαχτικό» κακό που εμφανίστηκε ανάμεσα στα όντα τα οποία έγιναν υπήκοοι του από θέλημα της μοίρας, έλαβε ένα σοφότατο και πολύ ευεργετικό μέτρο. Ιδού ο λόγος που έλαβε το σοφό μέτρο. |
20.187.Α |
Κάποια μέρα ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν διαπίστωσε ότι τα όντα της κοινότητάς του γίνονταν όλο και λιγότερο ικανά για εργασία, ενώ αυξάνονταν οι κλοπές, τα σκάνδαλα, η βία και πολλές άλλες εκδηλώσεις που δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ στο παρελθόν, παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. |
20.187.Α |
Αυτές οι διαπιστώσεις αιφνιδίασαν και λύπησαν τον αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, ο οποίος άρχισε να σκέφτεται πολύ και αποφάσισε να ανακαλύψει την αιτία αυτού του τόσο θλιβερού φαινομένου. |
20.187.Α |
Μετά από μακρόχρονες παρατηρήσεις κατάλαβε τελικά ότι αιτία όλων αυτών ήταν η νέα συνήθεια που είχαν αποκτήσει τα όντα της κοινότητάς του να μασουλάνε τα σπόρια ενός φυτού που τότε ονομαζόταν «Γκουλγκουλιάν». Αυτός ο επιπλανητικός σχηματισμός ανθίζει ακόμη και σήμερα εκεί κάτω, και όσοι από τους ευνοουμένους σου θεωρούνται «καλά πληροφορημένοι» τον ονομάζουν «Παπαβερούν»· ενώ οι άλλοι απλούστατα τον λένε «άνθος της παπαρούνας». Τα όντα της Μαραλπλεϊσίς είχαν λοιπόν ένα πάθος για τα σπόρια αυτού του επιπλανητικού σχηματισμού — και κυρίως για όσα εμάζευαν την περίοδο της «ωρίμανσης», όπως έλεγαν. |
20.187-8.Α |
Κατά τη διάρκεια των προσεκτικών παρατηρήσεων και ερευνών του, ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν αντιλήφθηκε ξεκάθαρα ότι εκείνοι οι σπόροι περιείχαν «κάτι» το οποίο είχε τη δύναμη να τροποποιεί ριζικά, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, όλες τις συνήθειες που είχε αποκτήσει ο ψυχισμός τους. Άρχιζαν λοιπόν να βλέπουν, να καταλαβαίνουν, να αισθάνονται, να νιώθουν και να ενεργούν τελείως διαφορετικά απ’ ό,τι συνήθως. Έτσι, ένας κόρακας τους φαινόταν ότι είναι παγώνι· ένας κουβάς νερό, θάλασσα· μια κακοφωνία, μουσική· έπαιρναν την καλοσύνη για εχθρότητα, μια προσβολή για αγάπη, και πάει λέγοντας… |
20.188.Α |
Αφού επείσθηκε τελείως γι’ αυτά, ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν αμέσως έστειλε παντού μερικούς πιστούς υπηκόους του, διαλεγμένους από το στενό του περιβάλλον, για να απαγορεύσουν αυστηρά εν ονόματί του, στα όντα της κοινότητάς του να μασούν τα σπόρια εκείνου του φυτού· είχε ακόμα προβλέψει ποινές και κυρώσεις για όσους θα παρέβαιναν τις διαταγές του. |
20.188.Α |
Χάρη σ’ αυτά τα μέτρα, το μάσημα των σπόρων φάνηκε να ελαττώνεται στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς. Αλλά γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν ελαττωνόταν παρά μόνο επιφανειακά· στην πραγματικότητα ο αριθμός αυτών που μασούσαν αυξανόταν ασταμάτητα. Βλέποντάς το αυτό ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν αποφάσισε να τιμωρήσει ακόμη αυστηρότερα τους απείθαρχους· ενίσχυσε την επιτήρηση των υπηκόων του και έγινε δυο φορές πιο αυστηρός στην εκτέλεση των ποινών. Άρχισε να γυρίζει μέσα στη Γκομπ, ανακρίνοντας ο ίδιος τους ενόχους και επιβάλλοντάς τους διάφορες ποινές, ηθικές και σωματικές. |
20.189.Α |
Όταν ο σοφός αυτοκράτορας Κονιουτσιόν πείστηκε τελικά ότι ήταν αδύνατο να ξεριζώσει το πάθος του μασήματος των σπόρων του «Γκουλγκουλιάν» με το φόβο ποινών, κι αφού αναγνώρισε ότι το μόνο αποτέλεσμα που πέτυχε ήταν ο θάνατος ενός μικρού αριθμού ενόχων, ανέστειλε όλα τα μέτρα που είχε πάρει και ξανάρχισε να συλλογίζεται στα σοβαρά να βρει κάποιο άλλο μέσο πιο αποτελεσματικό για να καταστρέψει αυτό το κακό, το τόσο ολέθριο για την κοινότητά του. |
20.189.Α |
Όπως έμαθα πολύ αργότερα από ένα αρχαίο μνημείο που είχε παραμείνει ανέπαφο, ο μεγάλος αυτοκράτορας Κονιουτσιόν κλείστηκε μέσα στο δωμάτιο του για δεκαοχτώ μέρες χωρίς να πιεί και να φάει, χωρίς να κάνει τίποτα άλλο από το να σκέφτεται. |
20.189.Α |
Ο αυτοκράτορας Κονιουτσιόν, σύμφωνα με τις μεταγενέστερες έρευνές μου, όσο έβλεπε τις υποθέσεις της κοινότητάς του να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, τόσο περισσότερο επιθυμούσε να βρει αυτό το μέσο. Τα όντα που υπέκυπταν σ’ αυτό το πάθος δεν εργάζονταν σχεδόν καθόλου· οι εισπράξεις του θησαυροφυλακίου είχαν σταματήσει και η χρεωκοπία φαινόταν αναπόφευκτη. |
20.189.Α |
Τελικά, ο σοφός αυτοκράτορας αποφάσισε να παλέψει ενάντια στη συμφορά με πλάγιο τρόπο, παίζοντας με τις αδύναμες χορδές του ψυχισμού των όντων της κοινότητάς του. Έτσι επινόησε ένα «θρησκευτικό δόγμα», από τα πιο πρωτότυπα, τέλεια προσαρμοσμένο στην ψυχή των όντων εκείνης της εποχής· κι έπειτα μεταχειρίστηκε όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή του για να διαδώσει αυτή την επινόηση στους υπηκόους του. |
20.189.Α |
Το θρησκευτικό του δόγμα έλεγε, ότι μακριά από την ήπειρο Ασχάρκ βρισκόταν ένα μεγάλο νησί πάνω στο οποίο υπήρχε ο «Κύριος Θεός» μας. |
20.189-90.Α |
Πρέπει να μάθεις ότι, εκείνη την εποχή, κανένα από τα συνηθισμένα γήινα όντα δεν υποπτευόταν ότι υπήρχαν κι άλλες κοσμικές συγκεντρώσεις πέρα από τον πλανήτη τους. Τα όντα του πλανήτη Γη εκείνης της εποχής είχαν πεισθεί ότι τα «μικρά φωτεινά σημαδάκια» που μόλις διέκριναν μακριά μέσα στο διάστημα, δεν ήταν τίποτ’ άλλο παρά το σχέδιο του «πέπλου του Σύμπαντος», δηλαδή του πέπλου του πλανήτη τους, αφού, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, ολόκληρο το Σύμπαν περιοριζόταν, όπως σου είπα, μόνο στον πλανήτη τους. Πίστευαν ακόμη ότι αυτό το «πέπλο» στηριζόταν σαν «Κάλυπτρο» από ειδικούς στήλους, των οποίων οι βάσεις ακουμπούσαν στη γη. |
20.190.Α |
Σύμφωνα με το πρωτότυπο δόγμα του σοφού αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, ο «Κύριος Θεός» είχε σκόπιμα τοποθετήσει στις ψυχές μας τα όργανα και τα μέλη που έχουμε σήμερα, τόσο για να μας προφυλάξει από τα έξω όσο και για να μας επιτρέψει να Τον υπηρετήσουμε αποτελεσματικά — και όχι μόνον Αυτόν, αλλά και τις ψυχές τις οποίες είχε ήδη πάρει στο νησί Του. |
20.190.Α |
«Στην πραγματικότητα», έλεγε αυτό το Δόγμα, «όταν πεθάνουμε και η ψυχή μας απελευθερωθεί απ’ όλα τα πρόσθετα μέρη με τα οποία είναι συνδεδεμένη, γίνεται τέτοια που θα έπρεπε να είναι· τότε παραλαμβάνεται αιχμάλωτη αμέσως σ’ εκείνο το νησί, και ανάλογα με τον τρόπο που έζησε όσον καιρό είχε τα όργανα και τα μέλη της στην ήπειρό μας την Ασχάρκ, ο Κύριος Θεός μας της καθορίζει τη θέση που της ταιριάζει για τη μετέπειτα ύπαρξή της. |
20.192.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, όταν έφτασα για πρώτη φορά στη χώρα Μαραλπλεϊσίς, όλα τα τρίμυαλα όντα ακολουθούσαν τη «Θρησκεία» που είχε οικοδομηθεί πάνω στο πρωτότυπο δόγμα για το οποίο σου μίλησα, κι αυτή η «θρησκεία» ανθούσε τότε σε όλο της το μεγαλείο. |
20.192.Α |
Ο σοφός αυτοκράτορας Κονιουτσιόν, που συνέλαβε τούτο το ευφυές δόγμα, είχε πια υποστεί το «ιερό Ρασκουάρνο»· μ’ άλλα λόγια, ήταν «νεκρός από πολύ καιρό». Αλλά η επινόηση του είχε τόσο καλά ριζώσει εκεί πέρα, εξαιτίας του αλλόκοτου ψυχισμού των ευνοουμένων σου, ώστε ούτε ένα ον σ’ ολόκληρη τη χώρα Μαραλπλεϊσίς δεν αμφέβαλλε για την ορθότητα της πρωτότυπης αλήθειας της. |
20.193.Α |
Μετά από ώριμους συλλογισμούς, θεώρησα απαραίτητο να προσθέσω κάτι στο «θρησκευτικό δόγμα» που υπήρχε εκεί κάτω, σκοπεύοντας να διαδώσω για τα καλά ανάμεσά τους τις νέες ιδέες μου, όπως ακριβώς είχε κάνει κι ο σοφός αυτοκράτορας Κονιουτσιόν. Σκέφτηκα λοιπόν ότι τα πνεύματα που ήτανε καλυμμένα με το «σκουφί-που-τα-κάνει-αόρατα», αυτά που επιβλέπουν τις ενέργειες και τις σκέψεις μας, σύμφωνα με τη διδασκαλία εκείνης της μεγάλης θρησκείας, είναι απλούστατα τα όντα με διαφορετικές μορφές που ζουν ανάμεσά μας. Αυτά είναι που μας κατασκοπεύουν και αναφέρουν τα πάντα στον Κύριο Θεό μας. |
24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά |
|
24.300.Α |
Η πρώτη αντίληψη υπάρχει εκεί κάτω, με την ακόλουθη διατύπωση: |
24.300.Α |
«Κάθε ανθρώπινη πράξη είναι καλή, με την αντικειμενική σημασία της λέξης, όταν την εκτελεί κανείς σύμφωνα με τη συνείδηση του· και κάθε πράξη είναι κακή, αν αργότερα πρόκειται να νιώσει γι’ αυτήν “τύψεις”. |
24.300.Α |
Η δεύτερη αντίληψη εμφανίστηκε λίγο μετά τη «σοφή επινόηση» του μεγάλου αυτοκράτορα Κονιουτσιόν και, περνώντας από γενιά σε γενιά μέσω των συνηθισμένων όντων εκεί κάτω, διαδόθηκε σιγά-σιγά σε όλο σχεδόν τον πλανήτη σου με το όνομα «ηθική». |
24.300-1.Α |
Αξίζει να προσέξεις μία από τις ιδιομορφίες που η «ηθική» αυτή απόκτησε εκεί κάτω, αμέσως μόλις εμφανίστηκε, και που τελικά συγχωνεύτηκε μαζί της. |
24.301.Α |
Το ποια ακριβώς είναι αυτή η ιδιομορφία της γήινης «ηθικής», εύκολα μπορείς να το φανταστείς και να το καταλάβεις αν σου πω ότι διαθέτει, μέσα κι έξω, εκείνη τη «μοναδική ιδιότητα» η οποία αποτελεί χαρακτηριστικό ενός όντος που ονομάζεται «χαμαιλέων». |
24.301.Α |
Η παραξενιά και η πρωτοτυπία σ’ αυτή την ιδιομορφία της «ηθικής» — και κυρίως της σύγχρονης «ηθικής» — είναι ότι η λειτουργία της εξαρτάται αυτόματα και ολοκληρωτικά από τις διαθέσεις των «τοπικών αρχών»· διαθέσεις που κι αυτές με τη σειρά τους εξαρτώνται αυτόματα από την κατάσταση των τεσσάρων πηγών επιρροής που υπάρχουν εκεί κάτω, και που ονομάζονται «πεθερά», «χώνεψη», «τσιγαράκι», και «παραδάκι». |
38 Η θρησκεία |
|
38.252.Β |
Οι πρώτοι κιόλας απόγονοι της γενιάς του Άγιου Μωυσή το βρήκαν ωφέλιμο, πιθανόν για να εξυπηρετήσουν τα ιδιαίτερα σχέδιά τους, να παρεμβάλουν μέσα στη διδασκαλία του σχεδόν ολόκληρο το περιεχόμενο του απίθανου δόγματος για το οποίο σου μίλησα, θυμάσαι, όταν αναφέρθηκα στα τρίμυαλα όντα της δεύτερης ομάδας της ηπείρου Ασχάρκ, ή Ασίας, την οποία ο σοφός αυτοκράτορας Κονιουτσιόν, που αργότερα έγινε άγιος, είχε επινοήσει, για να γλιτώσει τους υπηκόους του από την καταστροφική συνήθεια να μασάνε τα σπόρια της παπαρούνας. |
40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ |
|
40.10.Γ |
Θα θυμάσαι, στο έχω ξαναπεί, ότι στην ήπειρο Ασία υπήρχε κάποτε μια χώρα που την έλεγαν «Μαραλπλεϊσίς», στην οποία βασίλευε ένας αυτοκράτορας με τ’ όνομα «Κονιουτσιόν», απόγονος του σοφού μέλους της κοινότητας των Αχαλντανών που είχε έρθει από την Ατλαντίδα για να παρατηρήσει σ’ εκείνα τα μέρη τα κάθε είδους φυσικά φαινόμενα του πλανήτη τους, κι ότι αυτός ο αυτοκράτορας είχε πλάσει για τους υπηκόους του τον «πάνσοφο μύθο» που σου διηγήθηκα, για να τους σώσει από την ολέθρια συνήθεια να μασούν τους σπόρους του άνθους «Γκουλγκουλιάν». |
40.10.Γ |
Λοιπόν, ο εγγονός του αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, που στέφθηκε με τη σειρά του αυτοκράτορας των όντων της ίδιας ομάδας, απόκτησε δύο αποτελέσματα αρσενικού φύλου, δίδυμα, που το πρώτο ονομάστηκε Τσουν-Κιλ-Τες, και το δεύτερο Τσουν-Τρο-Πελ. Στη χώρα Μαραλπλεϊσίς, η λέξη «Τσουν» σήμαινε «πρίγκιπας». |
40.11-2.Γ |
Είναι πολύ περίεργο και πολύ ενδιαφέρον να σημειωθεί εδώ ότι, στην αρχή, οι έρευνές τους στράφηκαν στο σύνολο των κοσμικών ουσιών που εντοπίζονταν σ’ εκείνον τον επιπλανητικό σχηματισμό που σήμερα λέγεται εκεί κάτω «Παπαβερούν», ή «παπαρούνα». Σου έχω κιόλας αναφέρει ότι ο προπάππος τους, ο μεγάλος αυτοκράτορας Κονιουτσιόν, είχε παλαιότερα επινοήσει την περίφημη «θρησκευτική διδασκαλία» του για να καταστρέψει στους υπηκόους του τη βαθιά ριζωμένη συνήθεια να μασούν τους σπόρους της παπαρούνας. |
40.12.Γ |
Ασφαλώς εκείνοι οι δύο αξιόλογοι γήινοι σοφοί είχαν κληρονομήσει από τον πρόγονό τους, τον αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, εκτός από την ικανότητα να καταλαβαίνουν και να αναγνωρίζουν τα οντικά τους καθήκοντα προς τα όντα του περιβάλοντός τους, κι ένα παθιασμένο ενδιαφέρον για την μελέτη αυτού του προϊόντος, που ήταν πάντα για τους ευνοουμένους σου ένας από τους πολλούς ολέθριους παράγοντες οι οποίοι οδήγησαν τον ψυχισμό τους, ήδη αρκετά εξασθενημένο και χωρίς αυτόν, στον οριστικό εκφυλισμό. |