Study of Beelzebub's Tales

17.124.Α

Το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ εμφανίζεται στο διάστημα έξω από τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, και προέρχεται από τη συγχώνευση αυτών των τριών ανεξάρτητων δυνάμεων σε μία και μοναδική· αργότερα, κατά τη διάρκεια των περαιτέρω ενελίξεών του, τροποποιείται αντίστοιχα, ως προς τη «ζωογόνο δύναμη των δονήσεών» του, ανάλογα με τα περάσματά του μέσα από αυτά που ονομάζονται «Στόπιντερ» ή «κέντρα βάρους» του θεμελιώδους ιερού Επταπαραπαρσινόχ.

39.293.Β

Για τον πρώτο πρωταρχικό ιερό κοσμικό νόμο, το νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, η αντικειμενική κοσμική επιστήμη δίνει την ακόλουθη διατύπωση:

39.296.Β

Η σημαντική τροποποίηση που επέφερε στη λειτουργία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ έγινε πάνω σε τρία από τα Στόπιντέρ του, και συνίστατο σε μια αλλοίωση της «υποκειμενικής δράσης» τους. Στο ένα παρέτεινε τη διάρκεια, τη συντόμευσε στο άλλο, και στο τρίτο την απεναρμόνισε.

39.297.Β

Έτσι, παιδί μου, από τη στιγμή που ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας έκανε στον Ιερό Νόμο Επταπαραπαρσινόχ τούτη τη σοβαρή τροποποίηση, που αφορούσε την υποκειμενική δράση των Στόπιντερ, αυτή παρεμβαλλόταν στη διαδικασία πραγματοποίησης όλων των κοσμικών σχηματισμών, μικρών και μεγάλων.

39.298.Β

Χάρη στη νέα ιδιαιτερότητα του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, οι εκπορεύσεις που προέρχονταν από τον Απόλυτο Ήλιο ασκούσαν τη δράση τους, σε ορισμένα σημεία στο διάστημα του Σύμπαντος, πάνω στην αρχέγονη κοσμική ουσία Αιθεροκρίλνο και συμπύκνωναν έτσι, χάρη στο σύνολο των παλιών και νέων ιδιαιτεροτήτων των πρωταρχικών ιερών νόμων, κάποιες καθορισμένες συγκεντρώσεις.

39.299-300.Β

Σ’ αυτό το στάδιο της διαδικασίας του πρώτου εξωτερικού κύκλου του θεμελιώδους ιερού Επταπαραπαρσινόχ — δηλαδή μετά το σχηματισμό των Ήλιων Τρίτης Τάξης ή «πλανητών» — και σύμφωνα με το πέμπτο τροποποιημένο Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, που ονομάζεται Χαρνέλ-Χάουτ, η αρχική παρόρμηση που προοριζόταν για το σύνολο της διαδικασίας, έχοντας χάσει τη μισή από τη ζωογόνο δύναμη της, δεν εκδήλωνε πια έξω από αυτήν, στη μετέπειτα λειτουργία της, παρά το μισό της δράσης της, κρατώντας το υπόλοιπο μέσα της για τη δική της λειτουργία. Επομένως πάνω σ’ αυτές τις τελευταίες μεγάλες συγκεντρώσεις που ονομάζονται «Ήλιοι Τρίτης Τάξης» ή «πλανήτες», άρχισαν να εμφανίζονται «αναλογίες προηγούμενων εμφανίσεων».

39.301.Β

Όσο για τους μικρότερους από εκείνους τους «σχετικά ανεξάρτητους σχηματισμούς», που εμφανίστηκαν στους πλανήτες σύμφωνα με τη νέα ιδιαιτερότητα του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, και που είναι οι απειροελάχιστες αναλογίες του Παντός, αυτοί ονομάστηκαν «Μικρόκοσμοι».

Τέλος, οι «συναθροίσεις των Μικρόκοσμων» που κι αυτές συγκεντρώθηκαν πάνω στους πλανήτες, σύμφωνα με τον κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που ονομάζεται «αμοιβαία έλξη των ομοίων», ονομάστηκαν «Τεταρτόκοσμοι».

39.310-1.Β

Τώρα, παιδί μου, πριν εμπλακούμε σε λεπτομερέστερες εξηγήσεις για τον τρόπο με τον οποίο τα ανώτερα οντικά σώματα επενδύονταν και τελειοποιούνταν στη συνολική παρουσία των πρώτων Τεταρτόκοσμων, καθώς κι αυτών που αργότερα ονομάστηκαν «όντα», το θεωρώ απαραίτητο να σου δώσω μερικές πληροφορίες για το πώς συνέβη εμείς, οι οποίοι εμφανιστήκαμε στον πλανήτη Καρατάς, όπως και τα όντα που είδαν το φως στον πλανήτη σου τη Γη, να μην είμαστε πια, σαν τα πρώτα όντα που προήλθαν από τον άμεσο μετασχηματισμό των Τεταρτόκοσμων, όντα «Πολορμεντερχτικά» — ή, όπως τα λένε ακόμα και στις μέρες μας, «Μονενφυή» — αλλά όντα «Κεστσαπμαρτνιανά», με άλλα λόγια, σχεδόν ημι-όντα, κάτι που κάνει την πλήρη διαδικασία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ να μην πραγματώνεται πια μέσα από εμάς, ούτε και μέσα από τους τρίμυαλους ευνοουμένους σου του πλανήτη Γη, ακριβώς όπως πραγματωνόταν τότε σε εκείνους. Και είμαστε όντα Κεστσαπμαρτνιανά επειδή το τελευταίο θεμελιώδες Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αυτό που σήμερα ονομάζεται από όλα σχεδόν τα όντα του Μεγαλόκοσμού μας «ιερό Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δε βρίσκεται στο κέντρο του πλανήτη πάνω στον οποίο εμφανιστήκαμε — όπως συμβαίνει γενικά στους περισσότερους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας — αλλά στο κέντρο του δορυφόρου του, του μικρού εκείνου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος που τον λέμε «Πρνοχ-Παϊόχ», και αποτελεί, για τον πλανήτη μας τον Καρατάς, ό,τι είναι για τον πλανήτη Γη τα παλιά του κομμάτια, τα οποία σήμερα λέγονται «Σελήνη» και «Ανούλιος».

39.313-4.Β

Όσο για τις ιδιαιτερότητες του μετασχηματισμού των κοσμικών ουσιών με τις οποίες πραγματοποιείται σήμερα η συνέχιση του είδους στα διάφορα είδη των όντων, με ποικίλους τρόπους, θα περιοριστώ προς το παρόν να σου πω ότι εξαρτώνται από τον τόπο συγκέντρωσης των «ιερών Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δηλαδή από τον τόπο συγκέντρωσης των κοσμικών ουσιών που είναι τα αποτελέσματα του τελευταίου Στόπιντερ του συνολικού κοσμικού Ανσαμπλουιτζάρ.

39.319.Β

Για την ακρίβεια, οι ουσίες οι οποίες — στη διαδρομή της ανοδικής εξελικτικής τους επιστροφής στον Αγιότατο Πρωτόκοσμο με αφετηρία το «ιερό Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δηλαδή μετά το τελευταίο Στόπιντερ του ιερού θεμελιώδους Επταπαραπαρσινόχ — μετατρέπονται, με τη βοήθεια του πλανήτη τους, σε αντίστοιχους ανώτερους επιπλανητικούς σχηματισμούς, εισέρχονται μέσα τους, με τη μορφή της «πρώτης οντικής τροφής», των συνηθισμένων δηλαδή «τροφών» και «ποτών», κι εκεί μετασχηματίζονται.

39.322-3.Β

Όπου κι αν βρίσκονται, αυτά τα «ενεργά στοιχεία» με τις διαφορετικές ιδιότητες, που προέρχονται από τα επτά Στόπιντερ του θεμελιώδους κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, χωρίζονται και κατατάσσονται, σύμφωνα με το Στόπιντερ από το οποίο προήλθαν, σε επτά «Οκταπανατσαχιανές τάξεις», ανάλογα με τη «συγγένεια των δονήσεών» τους. Και όλες οι ήδη οριστικοποιημένες συγκεντρώσεις του Μεγαλόκοσμού μας, μικρές και μεγάλες, αποτελούνται από ενεργά στοιχεία που ανήκουν στις επτά αυτές ανεξάρτητες τάξεις, και έχουν, όπως σου είπα, τις ιδιαίτερες υποκειμενικές ιδιότητές τους.

39.323.Β

Πρέπει ακόμα να σου πω ότι η πρώτη εμφάνιση των κάθε είδους συγκεντρώσεων που προέρχονται από το Αιθεροκρίλνο, το οποίο υπάρχει παντού μέσα στο Σύμπαν, όταν υπόκειται στον κοσμικό νόμο της «έλξης και της συγχώνευσης των ομοίων», γίνεται με τον ακόλουθο τρόπο:

39.324.Β

Όταν αυτά τα ενεργά στοιχεία, κατά την ανοδική τους εξελικτική επιστροφή με αφετηρία το τελευταίο Στόπιντερ του θεμελιώδους ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, εισδύουν στη συνολική παρουσία των «όντων-συσκευών» σαν πρώτη οντική τροφή, αρχίζουν, μόλις μπουν μέσα στο στόμα, να μετατρέπονται ακολουθώντας τη διαδικασία του νόμου δεύτερης τάξης που λέγεται Χαρνέλ-μιατσνέλ, δηλαδή αναμιγνύονται και συγχωνεύονται, ανάλογα με τη «συγγένεια των δονήσεών» τους, με τα ενεργά στοιχεία τα οποία, έχοντας ήδη εξελιχτεί μέσα στην παρουσία των όντων, έχουν αποκτήσει μια ποιότητα δονήσεων αντίστοιχη προς το επόμενο Στόπιντερ της διαδικασίας του οντικού Επταπαραπαρσινόχ. Μέσα στο στομάχι μετασχηματίζονται σε συγκεκριμένα ενεργά στοιχεία που λέγονται «οντικά Πρωτοεχάρυ», τα οποία αντιστοιχούν, με τις δονήσεις τους, στο τέταρτο ανερχόμενο Στόπιντερ του θεμελιώδους ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ.

39.326.Β

Οι ουσίες αυτών των «Αστραλνομιανών Πρωτοεχάρυ», που εισδύουν στην παρουσία των όντων για να ολοκληρώσουν εκεί τη δική τους εξέλιξη, και περιέχουν ακόμη, σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, όλες τις δυνατότητες εξέλιξης με αφετηρία τα δικά τους κέντρα βάρους, μόνο με τη βοήθεια της διαδικασίας του Χαρνέλ-μιατσνέλ, συγχωνεύονται με όλες τις ουσίες της «πρώτης οντικής τροφής», που εξελίχθηκαν ήδη μέχρι το τρίτο Στόπιντερ του οντικού Επταπαραπαρσινόχ.

Εξελισσόμενες λοιπόν με τις ουσίες της «πρώτης οντικής τροφής», τις βοηθούν να ξεπεράσουν το «κατώτερο μηχανικο-συμπτωτικό Μντνελ-ιν» και να μετασχηματιστούν σε άλλες συγκεκριμένες ουσίες, που λέγονται «οντικά Τεταρτοεχάρυ» — ενώ οι ίδιες μετασχηματίζονται σε «Αστραλνομιανά οντικά Δευτεροεχάρυ».

39.326-7.Β

Αν ο μετασχηματισμός των ουσιών, με τη μεσολάβηση των «όντων-συσκευών», γινόταν σύμφωνα με το νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ όπως είχε πριν την τροποποίηση ορισμένων από τα Στόπιντέρ του, δηλαδή, όπως αυτός λειτουργούσε πριν τη δημιουργία του τωρινού Μεγαλόκοσμου, οι κοσμικές ουσίες οι οποίες αποτελούν την «πρώτη οντική τροφή», αφού θα εισχωρούσαν μέσα σ’ εκείνες τις «συσκευές-κόσμους» για να υποστούν εκεί την τοπική διαδικασία εξέλιξης, θα συνέχιζαν την άνοδό τους μέχρι τον πλήρη μετασχηματισμό τους σε συγκεκριμένα «ανώτερα ενεργά στοιχεία», χωρίς κανένα εμπόδιο και χωρίς να χρειάζονται καμιά εξωτερική βοήθεια, μόνο με τη διαδικασία του Χαρνέλ-μιατσνέλ. Σήμερα όμως, από τότε που η λειτουργία αυτού του πρωταρχικού ιερού νόμου, έγινε, από ανεξάρτητη που ήταν, εξαρτημένη, η εξέλιξη και η ενέλιξη των ουσιών στο επίπεδο όπου τροποποιήθηκαν αυτά τα Στόπιντερ, πρέπει πάντα να εξαρτάται από εξωτερικές εκδηλώσεις «ξένης προέλευσης».

39.328-9.Β

Λοιπόν, παιδί μου, τούτα τα «Εξιοεχάρυ», που προέρχονται από την εξέλιξη της πρώτης οντικής τροφής μέσα από τα «όντα-συσκευές», έχουν δονήσεις αντίστοιχες προς το τελευταίο Στόπιντερ του οντικού Επταπαραπαρσινόχ, και φθάνουν, ανάλογα με την ιδιαιτερότητα αυτού του Στόπιντερ, ως το «θεληματικά πραγματοποιήσιμο ανώτερο Μντνελ-ιν» του νόμου του Επταπαραπαρσινόχ. Αλλά, για να πετύχουν το μετασχηματισμό τους σε καινούργιες ουσίες, ανώτερης τάξης, και να αποκτήσουν δονήσεις αντίστοιχες προς τη ζωογονητική δύναμη της επόμενης βαθμίδας, προς το πέμπτο δηλαδή Στόπιντερ της θεμελιώδους διαδικασίας του ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, τους χρειάζεται οπωσδήποτε η εξωτερική βοήθεια την οποία μπορούν να προσφέρουν, στην παρουσία των τρίμυαλων όντων, μόνο οι παράγοντες που συγκροτούνται από τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, για τα οποία σου μίλησα πολλές φορές — με άλλα λόγια οι παράγοντες που ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ευδόκησε να ορίσει σαν τα πρέποντα μέσα τα οποία επιτρέπουν σε ορισμένους Τεταρτόκοσμους να γίνουν, ενώ θα εξυπηρετούν τους σκοπούς του συνολικού κοσμικού Ιρανιρανουμάνζ, αρωγοί στη διοίκηση του διευρυνόμενου κόσμου. Αυτοί οι παράγοντες που είναι το μόνο μέχρι σήμερα μέσο για να αφομοιωθούν οι αναγκαίες κοσμικές ουσίες για την επένδυση και την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών σωμάτων ονομάζονται σήμερα: «συνειδητή εργασία» και «θεληματική ταλαιπωρία».

40.49.Γ

Στο πιάνο, οι «δονήσεις ξένης προέλευσης» προέρχονται από διαφορετικά σοκ, θορύβους, επαφές, αλλά κυρίως από κάτι που ονομάζεται «αέριες δονήσεις αδράνειας», που δημιουργούνται γενικά στην ατμόσφαιρα με αφορμή προηγούμενες φυσικές δονήσεις.