ΠερίληψηΟ Βεελζεβούλ κατέβηκε για τέταρτη φορά στον πλανήτη Γη, γιατί του το ζήτησε ο φίλος της ουσίας του ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, ο οποίος του ζήτησε να τον ενημερώνει για τις ιδιαιτερότητες του ψυχισμού των ανθρώπων. Μια μέρα καθώς παρατηρούσαν με το «Τεσκουάνο» από τον πλανήτη Άρη τα όντα του πλανήτη γη, παρατήρησαν ότι οι Αμερικάνοι αυτή την φορά, αναστατώθηκαν πάλι μ’ αυτό που ονομάζουν «ζήτημα των πιθήκων», δηλαδή κατά περιόδους γεννιέται μέσα τους η επιθυμία να μάθουν πάση θυσία αν αυτά κατάγονται από τους πιθήκους, ή οι πίθηκοι κατάγονται από αυτά. Έτσι ανέλαβε ο Βεελζεβούλ την υποχρέωση να κατεβεί στην επιφάνεια εκείνου του πλανήτη, για να πιάσει μερικά όντα που εκεί κάτω τα λένε «πιθήκους» και να τα φέρει στον Κρόνο, για να κάνουν κάποια πειράματα που θα φώτιζαν αυτό το γεγονός. Στην τέταρτη πτήση στον πλανήτη Γη, το σκάφος του Ευκαιρία προσθαλασσώθηκε στη λεγόμενη «Ερυθρά Θάλασσα» στην Αφρική και ειδικότερα στην πόλη Θήβα, η οποία τότε ήταν η πρωτεύουσα της κατοπινής Αιγύπτου. Ανέβαλε τον αρχικό σκοπό του, επειδή ένα μέλος της φυλής του που κατοικούσε στη γη του ανέφερε για ένα αστεροσκοπείο που κτιζόταν σε μια περιοχή που σήμερα ονομάζεται «βαθύπεδο της πόλης Καΐρου» και έτσι το επισκέφτηκε για να το παρατηρήσει σε όλες του τις λεπτομέρειες. Περιγράφει τα «Τεσκουάνο» ή τα «τηλεσκόπια» τους — τα σχέδια για τα οποία, προέρχονταν επίσης από τους μακρινούς προγόνους τους — τα οποία είχαν μία ιδιομορφία. Δεν ήταν τοποθετημένα στην επιφάνεια του πλανήτη, αλλά πολύ βαθιά μέσα στη γη και παρατηρούσαν τις κοσμικές συγκεντρώσεις που βρίσκονται έξω από την ατμόσφαιρα του πλανήτη τους μέσα από ειδικά σκαμμένες πέντε «στοές». Ο Βεελζεβούλ εξηγεί στον Χασίν ότι η «συνειδητή δύναμη» που εκδηλωνόταν στη δημιουργία εκείνων των αρχιτεκτονημάτων ήταν αποτέλεσμα των επιτευγμάτων των συνηθισμένων τρίμυαλων όντων, που ήταν μέλη της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών, η οποία ιδρύθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα, 735 χρόνια πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, με πρωτοβουλία του Μπελκουλτάσι, ο οποίος μπόρεσε να προωθήσει την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών του μερών μέχρι το είναι ενός άγιου «Αιώνιου Ατόμου» και αυτό το ανώτερο μέρος του κατοικεί σήμερα στον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου. Με τη λέξη «Αχαλντάν» εκφραζόταν τότε η εξής ιδέα: «Να προσπαθείς να συνειδητοποιείς τη σημασία και το σκοπό του Είναι των όντων». Τα μέλη εκείνης της πρώτης μεγάλης γήινης σοφής εταιρίας, χωρίστηκαν τότε σε επτά ανεξάρτητες ομάδες, ή, όπως λένε αλλιώς, «τομείς», και κάθε ομάδα ή τομέας είχε ένα ορισμένο όνομα. Το έμβλημα της εταιρίας των Αχαλντανών ήταν ένα πέτρινο άγαλμα «η Σφίγγα» και ονομαζόταν «Συνείδηση». Αυτό το άγαλμα χρησίμευε σε όλα τα μέλη σαν κίνητρο για να τους θυμίζει αδιάκοπα και να ξυπνάει μέσα τους τις παρορμήσεις που αντιστοιχούν σε ό,τι αντιπροσωπεύει. Ο Βελζεβούλ εξηγεί στον Χασίν ότι την ιστορία αυτή την έμαθε από κάτι που το ονομάζουν «Τηλεογκινάρα». Η Τηλεογκινάρα είναι μια υλοποιημένη ιδέα ή σκέψη που μετά την εμφάνισή της διατηρείται σχεδόν αιώνια μέσα στην ατμόσφαιρά του πλανήτη στον οποίο αναδύθηκε. Μια συνεχής σειρά από οντικές ιδέες που έχουν υλοποιηθεί με αυτό τον τρόπο ονομάζονται «Κορκαπτιλιανές ταινίες σκέψης». Στην συνέχεια αφού φόρτωσαν τα όντα-πιθήκους στον ειδικό θάλαμο του πλοίου Ευκαιρία, που είχαν διαμορφώσει σύμφωνα με τις οδηγίες του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, ξανανέβηκαν στον πλανήτη Άρη, και από εκεί, ύστερα από τρεις Αρειανές ημέρες, πέταξαν με το ίδιο σκάφος, μαζί με τους πιθήκους, ως τον πλανήτη Κρόνο, για να παραστούν σε μια οικογενειακή εορτή που θα γινόταν σύντομα εκεί. |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
23.235.Α |
Ο Βεελζεβούλ ξανάρχισε: |
23.235.Α |
— Κατέβηκα για τέταρτη φορά στον πλανήτη Γη, γιατί μου το ζήτησε ο φίλος της ουσίας μου ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ. |
23.235.Α |
Πρέπει να σου πω ότι, αφού γίναμε φίλοι με τον Γκορναχούρ Χαρχάρχ, συνήθιζα, στη διάρκεια «υποκειμενικών ανταλλαγών απόψεων», να του ανακοινώνω τις εντυπώσεις μου για τον παράδοξο ψυχισμό των τρίκεντρων όντων του πλανήτη σου. Και οι συζητήσεις μας για τους ευνοουμένους σου ξύπνησαν και το δικό του ενδιαφέρον σε τέτοιο βαθμό, ώστε μόνος του με παρακάλεσε μια μέρα, πολύ σοβαρά, να τον ενημερώνω τακτικά — σε γενικές τουλάχιστο γραμμές — για τις παρατηρήσεις μου πάνω σ’ αυτούς. Από τότε, του έστελνα, όπως και του θείου σου Τουιλάν, ένα αντίγραφο όλων των σημειώσεών μου για τις ιδιαιτερότητες του ψυχισμού τους. |
23.235.Α |
Θα σου εξηγήσω τώρα πώς ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ έγινε η αιτία της τέταρτης επίσκεψής μου. |
23.235.Α |
Μετά από την τρίτη μου κάθοδο στον πλανήτη σου, τύχαινε καμιά φορά, όπως σου είπα, να ανεβαίνω στον πλανήτη Κρόνο για να ξεκουραστώ στου φίλου μου. Μένοντας τόσο συχνά μαζί του, πείστηκα για την έκταση των γνώσεών του, και μια μέρα σκέφτηκα να του ζητήσω να κατέβει στον πλανήτη Άρη με το σκάφος μας Ευκαιρία, για να με βοηθήσει με τις γνώσεις του στην οριστική εγκατάσταση του αστεροσκοπείου μου, του οποίου η κατασκευή μόλις είχε τελειώσει. |
23.235-6.Α |
Θα πρέπει επίσης να τονίσω ότι αν το αστεροσκοπείο μου έγινε ονομαστό, και πραγματικά ήταν το αρτιότερο από όλες τις παρόμοιες κατασκευές σε όλο το Σύμπαν, αυτό πάνω απ’ όλα οφείλεται στην επιστημονική κατάρτιση του φίλου της ουσίας μου. |
23.236.Α |
Αφού σκέφτηκε λίγο, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ δέχτηκε την πρόσκλησή μου, και αμέσως συζητήσαμε για το πώς θα πραγματοποιούσαμε τα σχέδιά μας. Ο δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να πάμε από τον πλανήτη Κρόνο στον πλανήτη Άρη περνούσε από κοσμικές σφαίρες των οποίων η παρουσία δε συμφωνούσε καθόλου με αυτήν του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, γιατί εκείνο το ον είχε τότε μόνο τις δυνατότητες που αντιστοιχούν στη συνηθισμένη πλανητική ύπαρξη. |
23.236.Α |
Αποτέλεσμα των συζητήσεών μας ήταν, την επόμενη μέρα, να τοποθετήσουν οι βοηθοί του στο σκάφος μας Ευκαιρία έναν ειδικό θάλαμο, σύμφωνα με τις οδηγίες του, και να βάλουν εκεί μέσα διάφορες συσκευές για την επεξεργασία των ουσιών που συγκροτούν την ατμόσφαιρα του πλανήτη Κρόνου, και στις οποίες είχε προσαρμοστεί από τη Φύση η ύπαρξη του Γκορναχούρ Χαρχάρχ. |
23.236.Α |
Αφού τελείωσαν όλες αυτές οι προετοιμασίες, ύστερα από ένα «Χρ-χρ-χρου» ξεκινήσαμε το ταξίδι μας προς την κατεύθυνση του πλανήτη Άρη, όπου φτάσαμε χωρίς εμπόδια. Εκεί, επειδή ο Άρης έχει σχεδόν την ίδια ατμόσφαιρα με τον Κρόνο, ο φίλος της ουσίας μου Γκορναχούρ Χαρχάρχ εγκλιματίστηκε πολύ γρήγορα και άρχισε να αισθάνεται σχεδόν άνετα. |
23.236.Α |
Τότε, σ’ εκείνη ακριβώς την επίσκεψή του στον Άρη, επινόησε το «Τεσκουάνο», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, το «τηλεσκόπιο», που έμελλε να κάνει το αστεροσκοπείο μου ξακουστό σ’ ολόκληρο το Σύμπαν. Το Τεσκουάνο που κατασκεύασε είναι πραγματικά ένα θαύμα οντικής ευφυΐας, γιατί αυξάνει την ορατότητα των μακρινών κοσμικών συγκεντρώσεων μέχρι 7.000.285 φορές, τόσο κατά τη διάρκεια ορισμένων διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα στις κοσμικές ουσίες των ατμοσφαιρών που περιβάλλουν όλες σχεδόν αυτές τις συγκεντρώσεις, όσο και κατά τη διάρκεια ορισμένων διαδικασιών στο κοσμικό Αιθεροκρίλνο των ενδοατμοσφαιρικών διαστημάτων. |
23.237.Α |
Με το Τεσκουάνο μπορούσα μερικές φορές, κατά την διαδικασία της συνολικής κίνησης των συστημάτων να παρατηρώ άνετα, από το σπίτι μου στον Άρη, όλα σχεδόν όσα συνέβαιναν στα διάφορα μέρη της επιφάνειας των άλλων πλανητών αυτού του ηλιακού συστήματος, που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο οπτικό πεδίο του αστεροσκοπείου μου. |
23.237.Α |
Μια μέρα, καλό μου παιδί, που φιλοξενούσα τον Γκορναχούρ Χαρχάρχ και παρατηρούσαμε μαζί την ύπαρξη των ευνοουμένων σου, ένα ορισμένο γεγονός που έτυχε να επισημάνουμε έγινε η αφορμή μιας σοβαρότατης συζήτησής μας σχετικά με τα τρίκεντρα όντα του παράδοξου πλανήτη σου. |
23.237.Α |
Το αποτέλεσμα αυτής της «ανταλλαγής απόψεων» ήταν ότι ανέλαβα την υποχρέωση να κατεβώ στην επιφάνεια εκείνου του πλανήτη, για να πιάσω μερικά όντα που εκεί κάτω τα λένε «πιθήκους» και να τα φέρω στον Κρόνο, για να κάνουμε πάνω τους κάποια πειράματα που θα φώτιζαν το γεγονός το οποίο μας είχε αφήσει έκπληκτους. |
23.237.Α |
Σ’ αυτό το σημείο της αφήγησής του, έφεραν στο Βεελζεβούλ ένα «Λεϊτουτσάνμπρος», ένα είδος μεταλλικής πλάκας πάνω στην οποία εγγράφεται το κείμενο των Αιθερογραμμάτων· ο παραλήπτης δεν έχει παρά να το προσαρμόσει στο ακουστικό του όργανο, και ακούει το μήνυμα που θέλουν να του μεταβιβάσουν. |
23.237.Α |
Όταν ο Βεελζεβούλ άκουσε το περιεχόμενο του «Λεϊτουτσάνμπρος» με τον τρόπο αυτό, γύρισε στον εγγονό του και του είπε: |
23.237.Α |
— Βλέπεις, παιδί μου, τι συμπτώσεις υπάρχουν στο Σύμπαν μας! Τούτο το Αιθερόγραμμα αφορά ακριβώς τους ευνοουμένους σου και τους «πιθήκους», για τους οποίους τώρα δα σου έκανα λόγο. Μου το έστειλαν από τον πλανήτη Άρη, και μου ανακοινώνουν μεταξύ άλλων, ότι τα τρίκεντρα όντα του πλανήτη Γη αναστατώθηκαν πάλι μ’ αυτό που ονομάζουν «ζήτημα των πιθήκων». |
23.237-8.Α |
Θα πρέπει να σου πω σχετικά μ’ αυτό, ότι στην παρουσία των παράδοξων εκείνων τρίμυαλων όντων που εμφανίζονται και υπάρχουν στον πλανήτη Γη εδώ και πολύν καιρό, έχει κρυσταλλωθεί ένας περίεργος παράγοντας, που κι αυτός επίσης οφείλεται στην αφύσικη οντική τους ύπαρξη· κατά περιόδους, λοιπόν, εντείνεται η λειτουργία αυτού του παράγοντα, για να προξενήσει στην παρουσία τους μια «αυξανόμενη παρόρμηση», κάτω από την επίδραση της οποίας γεννιέται μέσα τους η επιθυμία να μάθουν πάση θυσία αν αυτά κατάγονται από τους πιθήκους, ή οι πίθηκοι κατάγονται από αυτά. |
23.238.Α |
Κρίνοντας από το Αιθερόγραμμα, το ζήτημα αυτή τη φορά αναστάτωσε ιδιαίτερα εκείνα τα όντα που κατοικούν σε μια ήπειρο που λέγεται «Αμερική». |
23.238.Α |
Μολονότι λοιπόν το θέμα αυτό, λίγο-πολύ, πάντοτε τους αναστατώνει, μερικές φορές γίνεται, για μεγάλα χρονικά διαστήματα, το «φλέγον θέμα της ημέρας», όπως λένε τα ίδια. |
23.238.Α |
Θυμάμαι πολύ καλά τον πρώτο «αναβρασμό των πνευμάτων» για το θέμα της καταγωγής των πιθήκων, τον καιρό που «κέντρο του πολιτισμού» τους, κατά την αγαπημένη τους έκφραση, ήταν η χώρα Τικλιαμουίς. Αυτός ο «αναβρασμός των πνευμάτων» προκλήθηκε από τις «σοφιστείες» κάποιου σοφού της νέας φουρνιάς, κάποιου Μένιτκελ. |
23.238.Α |
Αυτός ο Μένιτκελ έγινε σοφός, πρώτον γιατί η άτεκνη θεία του ήταν, όπως λένε, μεγάλη «προξενήτρα» και είχε στενές σχέσεις με όντα «ισχυρά»· και δεύτερον επειδή όταν έφτασε στην ηλικία που ήταν πια στο κατώφλι να γίνει υπεύθυνο όν, του έκαναν δώρο για τα γενέθλιά του ένα βιβλίο με τίτλο: «Εγχειρίδιο Καλών Τρόπων και Ερωτικής Αλληλογραφίας». Με την οικονομική ανεξαρτησία που του εξασφάλιζε η κληρονομιά του θείου του, που ήταν πρώην ιδιοκτήτης ενεχειροδανειστηρίου, και με την ελευθερία που απέκτησε έτσι, κάθησε από ανία και έγραψε ένα χοντρό επιστημονικό βιβλίο, «μαγειρεύοντας» ολόκληρη θεωρία για την καταγωγή των πιθήκων και χρησιμοποιώντας διάφορες «λογικές αποδείξεις», τέτοιες όμως «λογικές αποδείξεις» που μόνο στο νου των ιδιόρρυθμων όντων που σ’ ενδιαφέρουν μπορούν να συλληφθούν και να κρυσταλλωθούν. |
23.238-9.Α |
Αυτός ο Μένιτκελ «αποδείκνυε» με τις θεωρίες του ότι οι «κουμπάροι τους οι πίθηκοι» κατάγονταν, ούτε λίγο ούτε πολύ, από αυτό που ονομάζουν «ανθρώπους που ξαναγύρισαν στην άγρια κατάσταση». Τα άλλα γήινα όντα της εποχής εκείνης, με την ευπιστία που τους χαρακτήριζε πια, πίστεψαν στα τυφλά, χωρίς καμιά «κριτική ουσίας», αυτό το «ανηψάκι της θείας του»· και το ζήτημα που αναστάτωνε τον παράδοξο «νου» των ευνοουμένων σου έγινε στη συνέχεια αντικείμενο φαντασιώσεων και τσακωμών, και παρέμεινε τέτοιο ως την έβδομη «μεγάλη περιοδική πλανητική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής». |
23.239.Α |
Η ολέθρια αυτή ιδέα παγίωσε επίσης στο ένστικτο των περισσότερων από αυτούς τους δυστυχισμένους «έναν τυραννικό παράγοντα» αφύσικο, που προξένησε στη συνολική τους παρουσία το απατηλό συναίσθημα ότι εκείνα τα όντα-πίθηκοι ήταν όντα ιερά. Ο ανώμαλος παράγοντας της βέβηλης αυτής παρόρμησης, περνώντας κληρονομικά από γενιά σε γενιά, επηρεάζει ακόμα και σήμερα το ένστικτο πάρα πολλών όντων. |
23.239.Α |
Όσο για την ιδέα την ίδια — ιδέα ψεύτικη, που την εισήγαγε εκεί κάτω εκείνο το «βλαστάρι του ενεχειροδανειστηρίου» — αυτή διατηρήθηκε δύο σχεδόν αιώνες δικούς τους και έγινε ένα με το «νου» των περισσοτέρων τους· άρχισε να εξαλείφεται σιγά-σιγά, μέχρι που εξαφανίστηκε τελείως από την παρουσία τους, αποκλειστικά και μόνο χάρη σε διάφορα συμβάντα που προέρχονταν από την έβδομη γενική πλανητική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής, που κράτησε σχεδόν μισό αιώνα. |
23.239.Α |
Όταν όμως η ήπειρος που ονομάζεται «Ευρώπη» έγινε κέντρο του πολιτισμού τους, και ξαναήρθε εκεί κάτω η ώρα να εκδηλωθεί η παράδοξη αρρώστια τους, η «σοφιστεία», στη μέγιστη έντασή της — αφού από πολύν καιρό είχε πια υποταχθεί στο θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, σύμφωνα με τον οποίο οι μεταβολές της έντασή της έπρεπε κι αυτές να ανταποκρίνονται σε μια ορισμένη περιοδικότητα — αυτό το «ζήτημα των πιθήκων», δηλαδή «ποιος κατάγεται από ποιον», ξαναεμφανίστηκε, προς μεγάλη λύπη των τρίμυαλων όντων ολόκληρου του Σύμπαντος, και, αφού κρυσταλλώθηκε, ξανάγινε ένα με τον αφύσικο «νου» των ευνοουμένων σου. |
23.239-40.Α |
Το «ζήτημα των πιθήκων» ξεπήδησε κι αυτή τη φορά από τις παρορμήσεις ενός σοφού όντος, «σπουδαίου» επίσης βέβαια, αλλά σοφού της «πολύ νέας φουρνιάς», που ονομαζόταν Δαρβίνος. Κι ο «μέγας» αυτός σοφός, βασίζοντας, όπως πάντα, τη θεωρία του στη δική τους «λογική», βάλθηκε να «αποδείξει» ακριβώς το αντίθετο από αυτό που είχε αποδείξει ο Μένιτκελ, ότι δηλαδή αυτοί οι ίδιοι ήταν που κατάγονταν από τους Κυρίους Πιθήκους. |
23.240.Α |
Ως προς την αντικειμενική πραγματικότητα των δύο θεωριών εκείνων των γήινων «μεγάλων σοφών», θυμήθηκα ένα σοφό απόφθεγμα του σεβάσμιου Ναστραντίν Χότζα: |
23.240.Α |
«Η τύχη χαμογέλασε και στους δύο, αφού κατόρθωσαν να βρουν την πραγματική νονά της ασύγκριτης Σεχραζάντ μέσα σ’ έναν σωρό χωνεμένης κοπριάς». |
23.240.Α |
Να θυμάσαι πάντως καλά ότι, εδώ και πάρα πολλούς αιώνες, αυτό το ζήτημα — μαζί με άλλα εξίσου εφήμερα ζητήματα — τροφοδοτεί μόνιμα το είδος της σκέψης εκείνης που οι ευνοούμενοί σου θεωρούν ως την «ανώτατη εκδήλωση του νου». |
23.240.Α |
Οι ευνοούμενοί σου, που αναστατώνονται συνέχεια μ’ αυτό το ζήτημα, την καταγωγή δηλαδή των πιθήκων, θα μπορούσαν, κατά τη γνώμη μου, να λάβουν μια απόλυτα σωστή απάντηση αν γνώριζαν πώς να εφαρμόσουν, στην περίπτωση αυτή, άλλο ένα από τα σοφά αποφθέγματα του καλού μας Ναστραντίν Χότζα, που το έλεγε σε κάθε ευκαιρία: «Πίσω από κάθε παρεξήγηση, δεν έχεις παρά να ψάξεις για τη γυναίκα». |
23.240.Α |
Αν ήξεραν να εκμεταλλευτούν αυτή τη σοφή μέθοδο για να λύσουν αυτό το αινιγματικό ζήτημα, ίσως μπορούσαν να μάθουν από πού κρατάει η σκούφια των κουμπάρων τους. |
23.240.Α |
Επειδή το ζήτημα της γενεαλογίας των πιθήκων είναι πραγματικά από τα πιο πολύπλοκα και από τα πιο ιδιότυπα, θα ενημερώσω το νου σου από κάθε δυνατή άποψη. |
23.240.Α |
Στην πραγματικότητα, ούτε αυτά κατάγονται από τους πιθήκους ούτε οι πίθηκοι απ’ αυτά, αλλά… στην καταγωγή αυτών των πιθήκων — όπως άλλωστε και σε κάθε παρανόηση εκεί κάτω — βρίσκει κανείς και πάλι τις γυναίκες τους. |
23.240.Α |
Θα πρέπει πρώτα-πρώτα να ξέρεις ότι, πριν από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, δεν είχε ακόμα εμφανιστεί κανένα από τα όντα-πιθήκους που υπάρχουν σήμερα στη Γη σε μεγάλη ποικιλία εξωτερικών μορφών· η γενεαλογία του είδους τους αρχίζει μετά την καταστροφή αυτή. |
23.240-1.Α |
Όπως όλα τα λίγο-πολύ σοβαρά γεγονότα, σοβαρά, βέβαια, με την αντικειμενική σημασία της λέξης, που συμβαίνουν στην επιφάνεια του άμοιρου εκείνου πλανήτη, έτσι και η περίπτωση της προέλευσης του «παρεξηγημένου» αυτού είδους, οφείλεται σε δύο πρωταρχικά αίτια, τελείως άσχετα μεταξύ τους. |
23.241.Α |
Το πρώτο είναι πάντοτε αυτή η ίδια απρονοησία ορισμένων Ανώτατων και Αγιότατων Κοσμικών Ατόμων, και το δεύτερο, για μία ακόμη φορά, οι αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που μόνα τους καθέρωσαν. |
23.241.Α |
Πραγματικά, κατά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, μαζί με την κυριότερη ήπειρο Ατλαντίδα, καταποντίστηκαν στα βάθη εκείνου του κακότυχου πλανήτη πολλοί μεγάλοι και μικροί όγκοι στεριάς και στη θέση τους εμφανίστηκαν νέοι σχηματισμοί. Αυτές οι μετατοπίσεις, που πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα μερικών ημερών σε διάφορα μέρη της συνολικής παρουσίας της Γης, συνοδεύτηκαν από επανειλημένους σεισμούς και από εκδηλώσεις που δεν μπορούσαν παρά να προκαλέσουν τη φρίκη στη συνείδηση και στις αισθήσεις των όντων κάθε είδους. |
23.241.Α |
Αυτή την περίοδο, πολλοί τρίμυαλοι ευνοούμενοί σου, μαζί με όντα άλλων μορφών, μονόμυαλα και δίμυαλα, που έτυχε να μείνουν, όπως κι αυτοί, σώα και αβλαβή, βρέθηκαν αναπάντεχα πάνω σε νεοσχηματισμένες ηπείρους — σε μέρη που τους ήταν τελείως άγνωστα. Τότε ακριβώς, πάρα πολλά από τα παράδοξα εκείνα τρίμυαλα Κεστσαπμαρτνιανά όντα ενεργητικού και παθητικού φύλου, ή, όπως λένε, ένας μεγάλος αριθμός «αντρών» και «γυναικών», αναγκάστηκαν για μερικά χρόνια να υπάρχουν χωριστά τα μεν από τα δε, στερημένα δηλαδή από το αντίθετο φύλο. |
23.241.Α |
Πριν σου πω πώς έγιναν όλα αυτά, θα σου μιλήσω διεξοδικά για την ιερή ουσία που δημιουργείται στην παρουσία κάθε όντος, αδιάκριτα από το «σύστημα μυαλών», ως τελικό αποτέλεσμα των εξελικτικών μετασχηματισμών κάθε οντικής τροφής. Η ιερή αυτή ουσία, που εμφανίζεται μέσα στην παρουσία όλων των όντων, ονομάζεται σχεδόν παντού «Εξιοεχάρυ»· αλλά οι ευνοούμενοί σου, στον πλανήτη Γη, την ονομάζουν «σπέρμα». |
23.241-2.Α |
Χάρη στην πολυεύσπλαχνη προνοητικότητα και την εντολή του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ και σύμφωνα με την πραγματοποίηση της Μεγάλης Φύσης, η ιερή αυτή ουσία σχηματίζεται στην παρουσία όλων των όντων, αδιάκριτα από το «σύστημα μυαλών» και την εξωτερική επένδυση, για να εκπληρώνουν όλα τους, με την μεσολάβησή της, συνειδητά ή αυτόματα, το μέρος εκείνο του οντικού τους καθήκοντος που είναι η διαιώνιση του είδους· στην παρουσία όμως των τρίμυαλων όντων, η ουσία αυτή δημιουργείται επίσης και για να την μετασχηματίζουν συνειδητά για το δικό τους Είναι και την επένδυση των ανώτερων οντικών τους σωμάτων. |
23.242.Α |
Πριν από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή — την οποία τα σύγχρονα τρίμυαλα όντα ορίζουν με τις λέξεις: «η καταστροφή της ηπείρου Ατλαντίδος» — τον καιρό που άρχιζαν να κρυσταλλώνονται μέσα στην παρουσία τους διάφορες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, εμφανίστηκε σιγά-σιγά μέσα τους μια οντική παρόρμηση, που αργότερα κυριάρχησε πάνω τους. |
23.242.Α |
Η παρόρμηση αυτή ονομάζεται σήμερα «ηδονή», και για να την ικανοποιήσουν είχανε φτάσει στο σημείο να ζούνε με τρόπο ανάξιο για τρίκεντρα όντα, δηλαδή τα περισσότερα κατάντησαν, με τον καιρό, να χρησιμοποιούν την έκκριση της ιερής αυτής οντικής ουσίας αποκλειστικά και μόνο για την ικανοποίηση αυτής της παρόρμησης. |
23.242.Α |
Κι έτσι που λες, παιδί μου, τα περισσότερα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη προκαλούσαν από τότε τη διαδικασία έκκρισης αυτής της ουσίας, που δημιουργείται συνέχεια μέσα τους, και εκτός από τις περιόδους εκείνες που καθιερώθηκαν κανονικά από τη Μεγάλη Φύση για τα διάφορα όντα, ανάλογα με την οργάνωσή τους, και με μοναδικό σκοπό τη διαιώνιση του είδους· και αφού τα περισσότερα απ’ αυτά έπαψαν να τη χρησιμοποιούνε πια συνειδητά για την επένδυση των ανώτερων οντικών τους σωμάτων, το αποτέλεσμα ήταν, όταν δεν την απέρριπταν με μέσα που εκείνο περίπου τον καιρό τους είχαν γίνει μηχανικά, να νιώθουν, όπως είναι φυσικό, μία κατάσταση που λέγεται «Σιρκλινιμάνα», κάτι που αυτά τα ίδια την εκφράζουν με τις λέξεις: «δεν είμαι στα καλά» — κατάσταση που συνοδεύεται πάντα από μία «μηχανική ταλαιπωρία». |
23.242-3.Α |
Να μου θυμίσεις, με την πρώτη ευκαιρία, να σου εξηγήσω διεξοδικά καθετί που αφορά την περίοδο στην οποία αναφέρθηκα, αυτήν που καθιερώθηκε από τη Φύση για να επιδίδονται τα όντα «διαφόρων μυαλικών συστημάτων» στη φυσιολογική διαδικασία της χρησιμοποίησης των «Εξιοεχάρυ» για τη διαιώνιση του είδους. |
23.243.Α |
Τα όντα λοιπόν αυτά, όπως κι εμείς, δεν είναι παρά Κεστσαπμαρτνιανά όντα, στα οποία η φυσιολογική έκκριση εκείνης της ιερής ουσίας, που συνέχεια δημιουργείται μέσα τους, πρέπει να πραγματοποιείται αποκλειστικά και μόνο με το αντίθετο φύλο — όταν τη χρησιμοποιούν για τη διαιώνιση του είδους μέσω της ιερής διαδικασίας του «Ελμουάρνο». Τα τρίμυαλα όμως όντα, όσα τυχαία γλίτωσαν από την καταστροφή, δεν την χρησιμοποιούσαν πια για την επένδυση των ανώτερων σωμάτων τους, και καθώς εκείνη την εποχή ζούσαν ήδη με τρόπο που δεν άρμοζε σε τρίκεντρα όντα, όταν υποχρεώθηκαν να παραμείνουν επί πολλά έτη δικά τους, χωριστά από τα όντα του αντίθετου φύλου, άρχισαν να καταφεύγουν, για την έκκριση της ιερής ουσίας Εξιοεχάρυ, σε διάφορες παρά φύσιν μεθόδους. |
23.243.Α |
Τα όντα αρσενικού φύλου κατέφυγαν στις παρά φύσιν μεθόδους που ονομάζονται «Μουρντουρτέν» και «Ανδρεραστεία», ανωμαλίες που στη Γη τις λένε «αυνανισμό» και «παιδεραστεία», και οι οποίες τους ικανοποιούσαν πλήρως. |
23.243.Α |
Όσο για τα τρίμυαλα όντα «παθητικού φύλου», ή, όπως τα ονομάζουν εκεί πέρα, τις «γυναίκες» τους, αυτές οι παρά φύσιν μέθοδοι δεν τις ικανοποιούσαν αρκετά και οι καημένες οι «ορφανές γυναίκες» του καιρού εκείνου, που ήταν ήδη πολύ πονηρότερες και επινοητικότερες από τους άνδρες, άρχισαν να αναζητούν όντα άλλων μορφών για να τα μάθουν να γίνουν «παρτεναίρ» τους. Και από κάτι τέτοια «ζευγαρώματα», εμφανίστηκε μέσα στο Σύμπαν μας ένα είδος όντων που, όπως θα έλεγε και ο καλός μας ο Ναστραντίν Χότζας, δεν ήταν «ούτε κρέας ούτε ψάρι». |
23.243.Α |
Όμως, σχετικά με τη δυνατότητα της πραγματοποίησης της αφύσικης αυτής συγχώνευσης των δύο ετερογενών Εξιοεχάρυ, προκειμένου να γίνει η σύλληψη και ο σχηματισμός ενός νέου πλανητικού σώματος κάποιου όντος, είναι απαραίτητο να σου εξηγήσω και τούτο: |
23.243-4.Α |
Στον πλανήτη Γη, όπως και στους άλλους πλανήτες του Σύμπαντός μας που κατοικούνται από Κεστσαπμαρτνιανά όντα — δηλαδή από τρίμυαλα όντα που ο σχηματισμός των ιερών Εξιοεχάρυ τους, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα νέο ον, πρέπει οπωσδήποτε να γίνει στην παρουσία δύο διαφορετικών και ανεξάρτητων φύλων — η ουσιώδης διαφορά ανάμεσα στα Εξιοεχάρυ των όντων αντίθετου φύλου, δηλαδή του «άντρα» και της «γυναίκας», είναι η εξής: κατά το σχηματισμό του Εξιοεχάρυ στην παρουσία των όντων αρσενικού γένους συμμετέχει η άγια «καταφατική» ή «θετική» δύναμη του ιερού Τριαμαζικάμνω, ενώ κατά το σχηματισμό του Εξιοεχάρυ του θηλυκού γένους συμμετέχει η άγια «αρνητική» δύναμη, ή «δύναμη αντίδρασης», του ίδιου ιερού νόμου. |
23.244.Α |
Χάρη στην πολυεύσπλαχνη πρόνοια του ΠΑΤΕΡΑ Όλων Όσων Υπάρχουν στο Σύμπαν, και σύμφωνα με τη εντολή Του που είναι προσαρμοσμένη στη συνολική τάξη της Μεγάλης Μητέρας Φύσης, κατά τη διαδικασία που πραγματώνεται ανάμεσα σε δύο όντα διαφορετικού φύλου και ονομάζεται «διαδικασία του ιερού Ελμουάρνο» — κάτω από ορισμένες συνθήκες του περιβάλλοντος και με τη συμμετοχή της τρίτης ξέχωρα εντοπισμένης άγιας δύναμης του ιερού Τριαμαζικάμνω, της «Συμφιλιωτικής» δύναμης — η συγχώνευση των δύο Εξιοεχάρυ που σχηματίζονται μέσα στα δύο αυτά ανεξάρτητα όντα δημιουργεί την αρχή του σχηματισμού ενός νέου όντος. |
23.244.Α |
Μια τόσο αφύσικη συγχώνευση δύο ετερογενών Εξιοεχάρυ θα ήταν αδύνατη, σ’ αυτή την περίπτωση, αν δεν, υπήρχε ένας κοσμικός νόμος που ονομάζεται «νόμος της συγγένειας του συνόλου των δονήσεων» — ένας νόμος που εμφανίστηκε μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή που υπέστη εκείνος ο άμοιρος πλανήτης, και του οποίου η δράση ακόμα συνεχίζεται στη συνολική του παρουσία. |
23.244-5.Α |
Σχετικά με τον κοσμικό αυτό νόμο, θα πρέπει να σου πω ότι εμφανίστηκε και διατηρήθηκε μέσα στο Σύμπαν έπειτα από την τροποποίηση που επέφερε ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ στο θεμελιώδη ιερό νόμο του Τριαμαζικάμνω, με σκοπό να κάνει τον Ηρωπάς ακίνδυνο, δηλαδή αφού τα μέχρι τότε τελείως ανεξάρτητα στοιχεία αυτού του νόμου είχαν αρχίσει να υποκύπτουν σε εξωγενείς δυνάμεις. Δεν θα μπορέσεις ωστόσο να καταλάβεις τον κοσμικό αυτό νόμο από όλες του τις πλευρές αν δεν σου εξηγήσω με κάθε λεπτομέρεια, όπως ήδη σου υποσχέθηκα, τους θεμελειώδεις νόμους της Δημιουργίας και Ύπαρξης του Κόσμου. |
23.245.Α |
Στο μεταξύ πρέπει σχετικά με το θέμα αυτό να ξέρεις, ότι, λόγω του κοσμικού νόμου που σου ανέφερα, το Εξιοεχάρυ το οποίο σχηματίζεται στην παρουσία ενός τρίμυαλου όντος που διαθέτει όργανα αντίληψης και μετασχηματισμού για τον εντοπισμό του άγιου καταφατικού μέρους του ιερού Τριαμαζικάμνω, ενός δηλαδή Κεστσαπμαρτνιανού όντος αρσενικού φύλου, δεν μπορεί ποτέ, σε κανέναν πλανήτη, προικισμένο με φυσιολογική ύπαρξη, του Μεγάλου μας Σύμπαντος, να συγχωνευτεί με το Εξιοεχάρυ που σχηματίζεται στην παρουσία δίμυαλων Κεστσαπμαρτνιανών όντων αντίθετου φύλου. |
23.245.Α |
Αντίθετα, το Εξιοεχάρυ που σχηματίζεται στα Κεστσαπμαρτνιανά τρίμυαλα όντα «θηλυκού» φύλου μπορεί μερικές φορές, όταν η ένωση των κοσμικών δυνάμεων γίνεται με κάποιο ιδιαίτερο συνδυασμό, υπό την επίδραση και πάλι του νόμου της «συγγένειας του συνόλου των δονήσεων» και κάτω από ορισμένες συνθήκες του περιβάλλοντος, να συγχωνευτεί τέλεια με το Εξιοεχάρυ που σχηματίζεται σε δίμυαλα Κεστσαπμαρτνιανά όντα «αρσενικού» φύλου — τη φορά όμως αυτή με την ιδιότητα του ενεργητικού παράγοντα της διαδικασίας πραγματοποίησης του θεμελιώδους ιερού Τριαμαζικάμνω. |
23.245.Α |
Με λίγα λόγια, στον πλανήτη σου δημιουργήθηκε, τα τρομερά εκείνα χρόνια, ένα φαινόμενο πολύ σπάνιο μέσα στο Σύμπαν· έγινε δηλαδή συγχώνευση των Εξιοεχάρυ δύο Κεστσαπμαρτνιανών όντων αντίθετου φύλου και διαφορετικού συστήματος μυαλών, μια συγχώνευση που έγινε αιτία να εμφανιστούν οι πρόγονοι των «παρεξηγημένων» εκείνων γήινων όντων που ονομάζονται σήμερα πίθηκοι, και που δεν αφήνουν σε ησυχία τους ευνοούμενούς σου μέχρι σημείου ν’ αναστατώνουν εντελώς, από καιρό σε καιρό, τον παράδοξο νου τους. |
23.245.Α |
Όταν πέρασε η τρομερή αυτή περίοδος και αποκαταστάθηκε πάλι στον πλανήτη σου μία κάπως φυσιολογική διαδικασία συνηθισμένης ύπαρξης, και όταν ξαναντάμωσαν οι ευνοούμενοί σου των δύο φύλων και ζευγάρωναν πάλι μαζί, η διαιώνιση του είδους στα «όντα-πιθήκους» πραγματωνόταν πια, από κει και ύστερα, μεταξύ ομοίων. |
23.246.Α |
Και η διαιώνιση του είδους των «όντων-πιθήκων» που εμφανίστηκαν ανώμαλα εκεί κάτω, μπόρεσε να συνεχιστεί μεταξύ τους επειδή η σύλληψη των πρώτων αυτών αφύσικων όντων έγινε κάτω από τις ίδιες εξωτερικές συνθήκες που προανέφερα, χάρη στις οποίες προσδιορίζεται η παρουσία των μελλοντικών Κεστσαπμαρτνιανών όντων ενεργητικού ή παθητικού φύλου. |
23.246.Α |
Το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα της υπερβολικά αφύσικης αυτής εκδήλωσης των τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου είναι ότι υπάρχουν εκεί πολλά είδη απογόνων των πρώτων όντων-πιθήκων, με μεγάλη ποικιλία εξωτερικών μορφών· το καθένα από τα διαφορετικά αυτά είδη έχει εξάλλου εντυπωσιακή ομοιότητα με τη μία ή την άλλη μορφή δίμυαλων τετραπόδων όντων, που υπάρχουν ακόμα και σήμερα. |
23.246.Α |
Και τούτο συμβαίνει διότι, κατά την πράξη της συγχώνευσης που έγινε στην αρχή της εμφάνισης των προγόνων εκείνων των πιθήκων, το Εξιοεχάρυ των τρίμυαλων Κεστσαπμαρτνιανών όντων «θηλυκού φύλου» ενώθηκε με το ενεργητικό Εξιοεχάρυ των πιο ποικιλόμορφων τετραπόδων όντων που υπάρχουν ακόμα και σήμερα. |
23.246.Α |
Και πραγματικά, παιδί μου, όταν συναντούσα τυχαία στα ταξίδια που έκανα, κατά την τελευταία προσωπική μου επίσκεψη στον Πλανήτη Γη, τα διάφορα ανεξάρτητα είδη πιθήκων, και τα παρατηρούσα από συνήθεια που μου έγινε δεύτερη φύση, διαπίστωσα ότι, καθ’ όλες τις ενδείξεις, το σύνολο της εξωτερικής συμπεριφοράς κάθε ξεχωριστής «οικογένειας» των σημερινών πιθήκων, οι λεγόμενες δηλαδή «αυτόματες συνήθειές» τους μέχρι και τα «χαρακτηριστικά» του προσώπου τους, είναι ίδια κι απαράλλαχτα στη συνολική παρουσία των διάφορων φυσιολογικών τετραπόδων όντων εκεί κάτω· και όσο για τα «ψυχικά χαρακτηριστικά» τους, αυτά, αντίθετα, είναι σε όλες τις ξεχωριστές οικογένειες των πιθήκων, απολύτως όμοια, μέχρι την παραμικρή τους λεπτομέρεια, με τα χαρακτηριστικά του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων «θηλυκού φύλου» που υπάρχουν εκεί.» |
23.246-7.Α |
Σ’ αυτό το σημείο της ιστορίας του ο Βεελζεβούλ σώπασε. Ύστερα από μια μεγάλη παύση, στα χείλη του διαγράφηκε ένα χαμόγελο που είχε προφανώς διπλή σημασία· και κοιτάζοντας τον αγαπημένο του Χασίν, ξανάρχισε χαμογελώντας πάντα: |
23.247.Α |
— Το κείμενο του Αιθερογράμματος που μόλις έλαβα λέει ακόμη ότι για να ξεκαθαρίσουν τέλος πάντως ποιος κατάγεται από ποιον — ο άνθρωπος από τον πίθηκο, ή ο πίθηκος από τον άνθρωπο — εκείνοι οι μυστήριοι, οι ευνοούμενοί σου, αποφάσισαν να επιδοθούν σε «επιστημονικά πειράματα», και μάλιστα αρκετοί από αυτούς πήγαν για το λόγο αυτό στην ήπειρο της Αφρικής, όπου αφθονούν οι πίθηκοι, για να μαζέψουν όσους χρειάζονται για τις «επιστημονικές έρευνές» τους. |
23.247.Α |
Σύμφωνα με το Αιθερόγραμμα, τα όντα του πλανήτη Γη που σ’ ενδιαφέρουν, παραδόθηκαν για άλλη μια φορά σε μία από τις συνηθισμένες τους «εκκεντρικότητες». |
23.247.Α |
Απ’ όλα όσα έμαθα γι’ αυτούς από τις παρατηρήσεις μου, προβλέπω ότι αυτό το «επιστημονικό πείραμα» σίγουρα θα ενδιαφέρει υπερβολικά και τους υπόλοιπους ευνοούμενούς σου, και θα χρησιμέψει για αρκετόν καιρό σαν πρώτης τάξεως υλικό για το παράξενο νου τους, προκαλώντας ατέλειωτες συζητήσεις και διαπληκτισμούς. Πράγμα που είναι, άλλωστε, συνηθισμένο εκεί κάτω. |
23.247.Α |
Όσον αφορά το «επιστημονικό πείραμα» που σκοπεύουν να κάνουν με τους πιθήκους που θα πάρουν από την Αφρική, μπορώ προκαταβολικά να πω με βεβαιότητα ότι το πρώτο του μέρος θα «στεφθεί με εξαιρετική επιτυχία». |
23.247.Α |
Και θα «στεφθεί με εξαιρετική επιτυχία», επειδή οι πίθηκοι, μια και είναι όντα που προέρχονται από κάποιο λεγόμενο «γαργαλιστικό αποτέλεσμα», έχουν μια έντονη τάση, από τη φύση τους, να ασχολούνται με «γαργαλητά», πράγμα που μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα το κάνουν από την πρώτη κιόλας στιγμή, βοηθώντας με όλες τους τις δυνάμεις τους ευνοούμενους σου στα «επιστημονικά πειράματά» τους. |
23.247-8.Α |
Όσο για τα όντα εκεί κάτω που σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν αυτό το «επιστημονικό πείραμα», και για την ωφέλεια που μπορεί να προκύψει από αυτό για τα άλλα τρίμυαλα όντα, τα όμοιά τους, μπορούμε να πάρουμε μια ιδέα αν θυμηθούμε τούτο το σοφότατο απόφθεγμα του σεβάσμιου Ναστραντίν Χότζα: «Μακάριος ο πατέρας που ο γιος του ασχολείται με φόνους και ληστείες: γιατί έτσι δεν θα του μένει καιρός να εμβαθύνει στο κεφάλαιο των γαργαλητών». |
23.248.Α |
Τέλος πάντων, παιδί μου, μου φαίνεται ότι μέχρι τώρα δεν σου έχω πει το γιατί και το ποιος μου στέλνει κάπου-κάπου Αιθερογράμματα, τώρα που έφυγα πια από το ηλιακό σύστημα Ορς, και με ενημερώνει για τα σημαντικά γεγονότα που συμβαίνουν στους διάφορους πλανήτες εκείνου του συστήματος και, φυσικά, ανάμεσα στους άλλους και στο δικό σου πλανήτη τη Γη. |
23.248.Α |
Θα θυμάσαι, σου το είπα, ότι υπεύθυνος για την πρώτη προσωπική μου κάθοδο στην επιφάνεια του πλανήτη σου ήταν ένα νεαρό ον της φυλής μας, που δε θέλησε μετά να μείνει άλλο εκεί κάτω και επέστρεψε μαζί μας στον πλανήτη Άρη, όπου έγινε αργότερα εξαιρετικός κυβερνήτης όλων των όντων σαν και μας που κατοικούσαν εκεί, πριν τελικά γίνει κυβερνήτης όλων γενικά των όντων της φυλής μας που για διάφορους λόγους υπάρχουν ακόμη σε ορισμένους πλανήτες του συστήματος Ορς. |
23.248.Α |
Όταν που λες, παιδί μου, έφυγα από εκείνο το σύστημα, του χάρισα το περίφημο αστεροσκοπείο μου με όλα όσα περιείχε· κι αυτός, από τη μεριά του, μου υποσχέθηκε να με ενημερώνει κάθε χρόνο, κατά πώς υπολογίζουν βέβαια το χρόνο στον πλανήτη Άρη, για όλα τα σημαντικά γεγονότα που θα συνέβαιναν στους πλανήτες του συστήματος εκείνου. Τώρα με πληροφορεί τακτικότατα για τα γεγονότα που συμβαίνουν σε όλους τους πλανήτες, όπου εξακολουθεί να παραμένει· και ξέροντας το μεγάλο μου ενδιαφέρον για τα τρίκεντρα όντα που ζουν στον πλανήτη Γη, κάνει όπως βλέπω τώρα ό,τι μπορεί για να μου στέλνει πληροφορίες σχετικά με όλες τις εκδηλώσεις τους, ώστε να είμαι ενήμερος όλης της διαδικασίας της συνηθισμένης τους ύπαρξης, παρόλο που τη στιγμή αυτή βρίσκομαι σε τεράστια απόσταση, απρόσιτη ακόμα και για την απίστευτα πανάλαφρη σκέψη τους. |
23.248-9.Α |
Ο κυβερνήτης αυτός συγκεντρώνει ο ίδιος τις διάφορες πληροφορίες που μου στέλνει για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, είτε παρατηρώντας τα με το μεγάλο Τεσκουάνο που του άφησα, είτε από αναφορές που του στέλνουν τα τρία όντα της φυλής μας, τα οποία προτίμησαν να μείνουν για πάντα στον πλανήτη Γη, κι έχουν σήμερα στην ιδιοκτησία τους, στην ήπειρο της Ευρώπης, μεγάλες ανεξάρτητες επιχειρήσεις — πράγμα απαραίτητο για κάθε ον που υπάρχει εκεί, κάτω από τις σημερινές συνθήκες. |
23.249.Α |
Ο ένας έχει σε μια μεγάλη πόλη ένα «γραφείο επικήδειων τελετών»· ο δεύτερος διευθύνει ένα γραφείο «γαμήλιων συνοικεσίων και διαζυγίων» σε μια άλλη μεγάλη πόλη· και ο τρίτος είναι ιδιοκτήτης πολλών πρακτορείων και γραφείων που ίδρυσε σε διάφορα κέντρα, για να κάνει αυτό που λένε «χρηματομεσιτείες». |
23.249.Α |
Ωστόσο, παιδί μου, τούτο το Αιθερόγραμμα με έκανε να απομακρυνθώ πολύ από τη διήγηση μου. Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν στο αρχικό μας θέμα. |
23.249.Α |
Στην τέταρτη πτήση του, στον πλανήτη Γη, το σκάφος μας Ευκαιρία προσθαλασσώθηκε στη λεγόμενη «Ερυθρά θάλασσα». Διαλέξαμε την περιοχή εκείνη, πρώτα-πρώτα γιατί περιέβρεχε τα ανατολικά της ηπείρου που ονομαζόταν τότε «Γκραμποντζέ», τη σημερινή «Αφρική», όπου ήθελα να πάω διότι τα όντα-πίθηκοι που χρειαζόμουνα ήταν πολύ περισσότερα από ό,τι σε άλλα μέρη ξηράς της επιφάνειας του πλανήτη σου, και ταυτόχρονα διότι, εκείνη ειδικά την περίοδο, βόλευε για αγκυροβόλιο του σκάφους μας Ευκαιρία· κυρίως όμως επειδή ήταν κοντά στη χώρα που ονομαζόταν «Νειλία», τη σημερινή «Αίγυπτο», όπου τότε υπήρχαν ακόμα όντα της φυλής μας τα οποία είχαν ζητήσει να παραμείνουν σ’ εκείνο τον πλανήτη, και με την βοήθεια των οποίων σκόπευα να πιάσω τους πιθήκους. |
23.249.Α |
Κατεβήκαμε λοιπόν στην Ερυθρά θάλασσα, αφήσαμε το σκάφος Ευκαιρία και αποβιβαστήκαμε με τα «Ιπποντρενεκάχ» μας στην ακτή· από κει πήγαμε με καμήλες στην πόλη που έμεναν οι δικοί μας, η οποία τότε ήταν η πρωτεύουσα της κατοπινής Αιγύπτου. Η πρωτεύουσα αυτή ονομαζόταν «Θήβαι». |
23.249-50.Α |
Την πρώτη μέρα που έφτασα στην πόλη των Θηβών, ένα από τα όντα της φυλής μας που κατοικούσε εκεί, καθώς συζητούσαμε μου είπε μεταξύ άλλων ότι τα γήινα όντα της χώρας εκείνης είχαν επινοήσει ένα νέο σύστημα για να παρατηρούν από τον πλανήτη τους τις άλλες κοσμικές συγκεντρώσεις, ότι είχαν αρχίσει να κατασκευάζουν τα αναγκαία οικοδομήματα για την υλοποίηση του, και ότι οι δυνατότητες και οι ασύγκριτες ευκολίες που πρόσφερε το νέο αυτό σύστημα ήταν, κατά κοινή ομολογία, χωρίς προηγούμενο στη Γη. |
23.250.Α |
Έπειτα μου εξέθεσε όλα όσα είχε δει με τα ίδια του τα μάτια, κι αμέσως ενδιαφέρθηκα πολύ, γιατί, ακούγοντας τον να μου περιγράφει ορισμένες λεπτομέρειες ενός νέου οικοδομήματος, μου φάνηκε πως εκείνα τα γήινα όντα ίσως είχαν βρει έναν τρόπο να υπερνικήσουν τις δυσκολίες που με είχαν απασχολήσει τόσο πολύ όταν ολοκλήρωνα την κατασκευή του αστεροσκοπείου μου στον πλανήτη Άρη. |
23.250.Α |
Έτσι αποφάσισα να αναβάλω την πραγματοποίηση του αρχικού μου σκοπού, που ήταν να προχωρήσω προς τα νότια της ηπείρου και να πιάσω εκεί όσους πιθήκους χρειαζόμουνα, και πήγα πρώτα στο μέρος όπου χτιζόταν το οικοδόμημα, για να το παρατηρήσω σε όλες του τις λεπτομέρειες και να δω και μόνος μου περί τίνος επρόκειτο. |
23.250.Α |
Την επόμενη μέρα της άφιξης μου στην πόλη των Θηβών, μαζί βέβαια με τον Αχούν, πήρα για οδηγό ένα ον της φυλής μας που είχε πολλές φιλίες εκεί γύρω — ανάμεσα στις οποίες ήταν και ο πρωτομάστορας εκείνου του οικοδομήματος — και κατέβηκα μ’ ένα «Τσουρτετέβ», όπως το λένε, τον μεγάλο ποταμό που σήμερα λέγεται Νείλος. |
23.250.Α |
Κοντά στο σημείο όπου ο ποταμός αυτός χύνεται σε μια μεγάλη «Σαλιακουριαπινή έκταση» βρήκαμε σχεδόν τελειωμένα τα αρχιτεκτονήματα, τα περισσότερα από τα οποία μ’ ενδιέφεραν. |
23.250.Α |
Η περιοχή όπου χτιζόταν εκείνο το «νέο αστεροσκοπείο», όπως το έλεγαν, καθώς και πολλά άλλα κτίρια που είχαν κατασκευάσει για την άνετη διαβίωσή τους, ονομαζόταν τότε «Αβαζλίν»· μερικά χρόνια αργότερα την ονόμασαν «Καϊρονανά»· και σήμερα την ονομάζουν απλώς «βαθύπεδο της πόλης του Καΐρου». |
23.250.Α |
Τα αρχιτεκτονήματα αυτά είχαν αρχίσει να χτίζονται, πολύ πριν την τέταρτη πτήση μου προς τη Γη, από έναν «Φαραώ» — όνομα που έδιναν στους βασιλιάδες τους τα όντα εκεί κάτω — και τώρα, κατά την πρώτη μου επίσκεψη σ’ εκείνη την περιοχή, τα αποπεράτωνε ο εγγονός του, ένας άλλος «Φαραώ». |
23.250-1.Α |
Το αστεροσκοπείο που μ’ ενδιέφερε δεν είχε ακόμα τελειώσει, αλλά μπορούσε κανείς να κάνει παρατηρήσεις, για την ορατότητα των κοσμικών συγκεντρώσεων και να μελετά τα αποτελέσματα που έδιναν οι συγκεντρώσεις αυτές, καθώς και την αμοιβαία δράση των αποτελεσμάτων τους. |
23.251.Α |
Την περίοδο εκείνη, τα όντα που επιδίδονταν σε τέτοιες παρατηρήσεις και έρευνες, ονομάζονταν στη Γη «αστρολόγοι». Αργότερα όμως, όταν παγιώθηκε οριστικά η ψυχική τους ασθένεια που ονομάζεται «δοκησισοφία» — ασθένεια στην οποία οφείλεται η «παρακμή» αυτών των ειδικών σε δήθεν «ειδικούς», που το μόνο που μπορούσαν να κάνουν ήταν να δίνουν ονόματα σε μακρινές κοσμικές συγκεντρώσεις — τότε κατάντησαν να τους αποκαλούν «αστρονόμους». |
23.251.Α |
«Η διαφορά, ως προς την ποιότητά τους και ως προς το λόγο υπάρξεώς τους για τα άλλα όντα του περιβάλλοντός τους, ανάμεσα σ’ αυτούς τους επαγγελματίες του παρελθόντος και σε όσους σήμερα ασκούν, κατά κάποιον τρόπο, την αστρολογία, μπορεί να σου αποδείξει κατηγορηματικά, τη «συνεχή πτώση του βαθμού κρυστάλλωσης» των δεδομένων που προξενούν την «υγιή λογική σκέψη», την οποία οι ευνοοούμενοί σου, σαν τρίμυαλα όντα, πρέπει να έχουν στις παρουσίες τους· γι’ αυτό το λόγο νομίζω ότι είναι απαραίτητο να σου πω ορισμένα πράγματα για την παρακμή αυτή και να σε βοηθήσω κάπως να την καταλάβεις. |
23.251.Α |
Την εποχή εκείνη, τα γήινα τρίμυαλα όντα υπεύθυνης ηλικίας που οι άλλοι τα ονόμαζαν «αστρολόγους» — εκτός από τις παρατηρήσεις και τις έρευνες που έκαναν σε διάφορες άλλες κοσμικές συγκεντρώσεις με σκοπό την συστηματική επέκταση αυτού του κλάδου της επιστήμης τους — αναλάμβαναν απέναντι στα όντα του περιβάλλοντός τους και πολλές άλλες συγκεκριμένες και ουσιαστικές υποχρεώσεις. |
23.251-2.Α |
Μεταξύ των κυριοτέρων υποχρεώσεών τους ήταν και το να δίνουν — όπως ακριβώς κάνουν και οι Τζιρλικνέρ μας — συμβουλές σε όλα τα ζευγάρια των «πιστών» τους, όπως έλεγαν τότε, σχετικά με το χρόνο και τη μορφή της ιερής πράξης του «Ελμουάρνο», ανάλογα με τον τύπο των ζευγαριών αυτών, για μια επιθυμητή και ταιριαστή σύλληψη των αποτελεσμάτων τους. Έπειτα, αφού πραγματοποιόντουσαν τα αποτελέσματα αυτά — τα «νεογέννητα», όπως τα έλεγαν — έπρεπε να φτιάξουν το «Ομπλεκιουνερίς» τους, εκείνο δηλαδή που οι σύγχρονοι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «ωροσκόπιο»· με βάση το «Ομπλεκιουνερίς» αυτό, αναλάμβαναν μετά την υποχρέωση — είτε αυτοί οι ίδιοι είτε μέσω αντιπροσώπων τους — να τα καθοδηγούν, πρώτα καθ’ όλη την περίοδο του σχηματισμού τους, μέχρι την υπεύθυνη ύπαρξη, και μετά, κατά τη διαδικασία αυτής της ίδιας της ύπαρξης, και να τους δίνουν όλες τις αναγκαίες υποδείξεις, συνεκτιμώντας, φυσικά, και τους κοσμικούς νόμους, που τους διασαφήνιζαν συνεχώς, τους σχετικούς με τη δράση των αποτελεσμάτων άλλων μεγάλων κοσμικών συγκεντρώσεων πάνω στη διαδικασία της οντικής ύπαρξης των όντων όλων των πλανητών. |
23.252.Α |
Οι υποδείξεις τους και οι «προληπτικές συμβουλές» τους ήταν οι εξής: |
23.252.Α |
Μόλις στην παρουσία ενός όντος από το «ποίμνιο» τους, κάποια λειτουργία του βρισκόταν σε δυσαρμονία ή άρχιζε να δυσαρμονίζεται, το ον αυτό απευθυνόταν στον αστρολόγο της συνοικίας του. Εκείνος τότε, σύμφωνα με το Ομπλεκιουνερίς που ήδη είχε φτιάξει και σύμφωνα με τις μεταβολές των ατμοσφαιρικών διαδικασιών, μεταβολές που προκαλούσε η δράση άλλων πλανητών του ηλιακού τους συστήματος, κάτι που προβλεπόταν στους υπολογισμούς του, του υπεδείκνυε τι να κάνει με το πλανητικό του σώμα κατά τις περιόδους που καθορίζονταν από την Κρεντοναλνιανή κίνηση του πλανήτη τους· για παράδειγμα, προς ποια κατεύθυνση έπρεπε να πλαγιάζει, πώς να αναπνέει, ποιες κινήσεις να προτιμάει να κάνει, ποιους τύπους όντων να αποφεύγει να συναναστρέφεται, κι ένα σωρό τέτοιες συνταγές. |
23.252.Α |
Επιπλέον, όταν έφτανε ο έβδομος χρόνος της ύπαρξης ενός από εκείνα τα όντα, του καθόριζε, πάντοτε σύμφωνα με το Ομπλεκιουνερίς του, το ον του αντίθετου φύλου που του αντιστοιχούσε για την εκπλήρωση ενός από πιο σημαντικά οντικά καθήκοντα, τη συνέχιση του είδους — με άλλα λόγια του υπεδείκνυε, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, μια «σύζυγο» ή έναν «σύζυγο». |
23.252.Α |
Οι ευνοούμενοί σου εκείνης της εποχής, το σωστό να λέγεται, ακολουθούσαν πιστά τις συμβουλές των αστρολόγων, όσο αυτοί υπήρχαν ανάμεσά τους, και δεν γινόταν συζυγική ένωση παρά μόνο σύμφωνα με τις υποδείξεις τους. |
23.252-3.Α |
Έτσι τα ζευγάρια ταιριάζανε πάντοτε σαν τύποι, με την ίδια σχεδόν ακρίβεια που ταιριάζουν και σε όλους τους άλλους πλανήτες που κατοικούνται από Κεστσαπμαρτνιανά όντα. Οι αρχαίοι εκείνοι γήινοι «αστρολόγοι», αν και απείχαν πολύ από το να γνωρίζουν πολλές κοσμικές Τρωγωαυτοεγωκρατικές αλήθειες, πετύχαιναν σ’ αυτά τα ζευγαρώματα, επειδή ήξεραν τουλάχιστον πολύ καλά τους νόμους της δράσης των διάφορων πλανητών του ηλιακού τους συστήματος πάνω στα όντα που ζούσαν στον πλανήτη τους, δηλαδή τη δράση των πλανητών πάνω στο ον κατά τη στιγμή της σύλληψης του ως προς το μελλοντικό σχηματισμό του, και στη συνέχεια κατά την περίοδο της πλήρους απόκτησης της οντότητας ενός υπεύθυνου όντος. |
23.253.Α |
Χάρη στην πρακτική πείρα που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων, και που μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά, ήξεραν καλά ποιοι τύποι του παθητικού φύλου αντιστοιχούσαν σε ποιους τύπους του ενεργητικού φύλου. Έτσι, σχεδόν πάντα, τα ζευγάρια που επιλέγονταν σύμφωνα με τις οδηγίες τους ήταν ταιριαστά, αντίθετα μ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα, όπου τα ζευγάρια σχηματίζονται σχεδόν πάντοτε, μεταξύ τύπων που είναι τελείως αταίριαστοι, έτσι που σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους η μισή σχεδόν «εσωτερική ζωή» τους αντικατοπτρίζει εκείνο που ο Ναστραντίν Χότζας εκφράζει με τα λόγια: |
23.253.Α |
«Τι καλοί που είναι οι σύζυγοι όταν ο εσωτερικός τους κόσμος, και του ενός και του άλλου, δεν γεμίζει από την ασταμάτητη “γκρίνια” του άλλου του ημίσεως!» |
23.253.Α |
Όπως και να ’χει το πράγμα, παιδί μου, αν οι «αστρολόγοι» συνέχιζαν να υπάρχουν εκεί κάτω, θα είχαν με τον καιρό αποκτήσει μια τέτοια πείρα ώστε η ύπαρξη των όντων του άμοιρου εκείνου πλανήτη να είχε αρχίσει σήμερα να μοιάζει, έστω και ελάχιστα, τουλάχιστο στον τομέα των οικογενειακών σχέσεων, με την ύπαρξη των αντίστοιχών τους όντων στους άλλους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος. Όσο ευεργετικό όμως κι αν ήταν το έθιμο αυτό για τη διαδικασία της ύπαρξης, οι ευνοούμενοί σου όχι μόνο δεν μπήκαν στον κόπο να επωφεληθούν, αλλά το πέταξαν, όπως άλλωστε κάνουν με οποιοδήποτε καλό τους επίτευγμα, στα «λαίμαργα γουρούνια» του σεβάσμιου Ναστραντίν Χότζα μας. |
23.253-4.Α |
Οι αστρολόγοι τους άρχισαν κι αυτοί να «εκφυλίζονται», όπως συμβαίνει πάντοτε εκεί κάτω, με αποτέλεσμα να εξαφανιστούν τελείως. |
23.254.Α |
Όταν οι αστρολόγοι έπαψαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, παρουσιάστηκαν άλλοι επαγγελματίες στον ίδιο κλάδο, τη φορά όμως αυτή στρατολογημένοι μέσα από τους «σοφούς της νέας φουρνιάς», που υποκρίνονταν ότι κι αυτοί επιδίδονταν στην παρατήρηση και τη μελέτη των αποτελεσμάτων που προξενούν οι μεγάλες κοσμικές συγκεντρώσεις, καθώς και των επιδράσεών τους στην ύπαρξη των όντων του πλανήτη τους· σύντομα, όμως, ακόμα και τα συνηθισμένα όντα του περιβάλλοντος εκείνων των επαγγελματιών πρόσεξαν πως οι «παρατηρήσεις» τους και οι «μελέτες» τους δεν ήταν τίποτε άλλο από το να επινοούν ονόματα για διάφορους απομακρυσμένους και ασήμαντους ήλιους και πλανήτες που δεν είχαν καμιά σημασία γι’ αυτούς, τέτοιους που υπάρχουν κατά δισεκατομμύρια στο Σύμπαν, και να μετρούν, δήθεν, με μια μέθοδο που μόνο αυτοί γνώριζαν και η οποία ήταν το επαγγελματικό τους μυστικό, την απόσταση ανάμεσα στα κοσμικά σημεία που έβλεπαν από τον πλανήτη τους με τα «παιγνιδάκια» τους που τα ονόμαζαν οι ίδιοι «τηλεσκόπια» — και τότε τους ονόμασαν «αστρονόμους». |
23.254.Α |
Και τώρα, παιδί μου, μια και μιλάμε για τους σύγχρονους αστούς «υπερ-φαντασιόπληκτους», δεν θα ήταν κακό να διαφωτίσω το νου σου για τη πραγματική τους σπουδαιότητα, που τόσο πολύ εκτιμάται από τους ευνοοουμένους σου. |
23.254.Α |
Θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθεις ότι υπάρχει «κάτι» που πραγματοποιήθηκε γι’ αυτούς τους γήινους τύπους — «κάτι» που πραγματοποιείται πάντα από μόνο του για κάθε κοσμική ενότητα, για να χρησιμεύσει σαν «πρωταρχικός παράγοντας» κατανόησης για κάθε ον προικισμένο με Αντικειμενικό Νου που αναζητά την εξήγηση, τη σημασία και το λόγο για κάθε δεδομένο κοσμικό αποτέλεσμα. Αυτό το «κάτι», που χρησιμεύει σαν «πρωταρχικός παράγοντας» για να εκτιμηθεί η σπουδαιότητα των σύγχρονων αυτών γήινων τύπων, είναι ένας εντυπωσιακός χάρτης στον οποίο μόνοι τους έδωσαν, ασφαλώς ασυνείδητα, το όνομα: «χάρτης καταγραφής των ουράνιων διαστημάτων». |
23.254-5.Α |
Δεν είναι ανάγκη να βγάλουμε άλλα λογικά συμπεράσματα από τούτον τον «πρωταρχικό παράγοντα», που πραγματοποιήθηκε ειδικά γι’ αυτούς· αρκεί απλώς να πούμε ότι και μόνο το όνομα αυτού του χάρτη δείχνει ότι οι ενδείξεις του δεν μπορεί παρά να είναι σχετικές, γιατί με τα μέσα που διαθέτουν, δεν μπορούν να δουν από τον πλανήτη τους, όσο κι αν σπάζουν το «αξιότιμο κεφάλι» τους, επινοώντας ονόματα και κάνοντας διαφόρων ειδών υπολογισμούς, παρά μόνο τους ήλιους και τους πλανήτες των οποίων η τροχιά της πτώσης, για καλή τους τύχη, δεν μεταβάλλεται πολύ γρήγορα σε σχέση με τη δική τους, κι έχουν έτσι την άνεση να τους παρατηρούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα — μεγάλα βέβαια σε σύγκριση με την συντομία της δικής τους ύπαρξης — και όπως με στόμφο το διατυπώνουν, «να σημειώνουν τη θέση τους». |
23.255.Α |
Όπως και να ’χει το πράγμα, παιδί μου, όσο ανάξια κι αν είναι τα αποτελέσματα της δραστηριότητας των σημερινών αυτών εκπροσώπων της «επιστήμης», δεν υπάρχει λόγος να τους κακίζουμε. Κι αν δεν προσφέρουν κανένα όφελος στους ευνοούμενούς σου, τουλάχιστον δεν τους προξενούν και μεγάλο κακό. Εν πάση περιπτώσει πρέπει κι αυτοί ν’ ασχολούνται με κάτι. |
23.255.Α |
Άλλωστε κάποιο λόγο θα έχουν που φορούν γυαλιά γερμανικής κατασκευής και ρόμπες ραμμένες στην Αγγλία. Και τέλος πάντων ας τους αφήσουμε στη δουλίτσα τους! Ο Δημιουργός μαζί τους! |
23.255.Α |
Διαφορετικά, όπως οι περισσότεροι από τους αλλόκοτους εκεί κάτω που ασχολούνται με τα λεγόμενα «ανώτερα θέματα», θα κατέληγαν από ανία να «διαιτητεύουν τη μάχη των πέντε εναντίον ενός». Και είναι γνωστό ότι τα όντα που ασχολούνται με τέτοια πράγματα εκπέμπουν πάντα πολύ επιζήμιες δονήσεις για το περιβάλλον τους. |
23.255.Α |
Αρκετά λοιπόν… Ας τους αφήσουμε πια ήσυχους αυτούς τους σημερινούς γήινους «γαργαλιστές» κι ας ξαναπιάσουμε το θέμα που διακόψαμε. |
23.255-6.Α |
Πριν συνεχίσω την περιγραφή εκείνου του αστεροσκοπείου και των άλλων οικοδομημάτων που ανεγέρθηκαν για το καλό της οντικής ύπαρξης, και επειδή η «συνειδητή δύναμη» που εκδηλωνόταν στη δημιουργία εκείνων των αρχιτεκτονημάτων που είδα με τα ίδια μου τα μάτια — παρόμοια των οποίων δεν ξανάγιναν ούτε πριν ούτε μετά την περίοδο αυτή — ήταν επίσης αποτέλεσμα των επιτευγμάτων των συνηθισμένων τρίμυαλων όντων που ήταν μέλη της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών, η οποία ιδρύθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα πριν τη δεύτερη μεγάλη γήινη καταστροφή, θα ήταν νομίζω καλύτερα να σου διηγηθώ, όσο γίνεται πιο σύντομα, την ιστορία τούτης της πραγματικά σημαντικής «επιστημονικής εταιρίας». |
23.256.Α |
Είναι οπωσδήποτε σημαντικό να σε πληροφορήσω σχετικά, επειδή, πολύ πιθανόν, κατά τη διάρκεια των εξηγήσεων που θα σου δώσω για τα τρίμυαλα όντα που τόσο σου αρέσουν, να αναγκαστώ να αναφέρω συχνά αυτή την εταιρία των σοφών. |
23.256.Α |
Και ο λόγος που θα σου πω την ιστορία της ίδρυσης και της λειτουργίας εκείνης της εταιρίας στην ήπειρο Ατλαντίδα είναι για να σου δώσω να καταλάβεις ότι αν κάποια τρίμυαλα όντα ολοκληρώσουν κάτι πάνω στον πλανήτη σου — χάρη στα «οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», δηλαδή χάρη στη συνειδητή τους εργασία και στις θεληματικές τους ταλαιπωρίες, όχι μόνον ωφελούνται από όσα απέκτησαν για το δικό τους μόνο «είναι», αλλά και κάποιο μέρος απ’ αυτά μεταδίδεται, όπως και σε μας, κληρονομικά, και γίνεται πατρογονική κληρονομιά των άμεσων απογόνων τους. |
23.256.Α |
Μπορείς να αντιληφθείς αυτό το νομοτελειακό αποτέλεσμα από το γεγονός ότι, παρά τις αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που είχαν καθιερωθεί στην ήπειρο Ατλαντίδα λίγο πριν τον αφανισμό της, και οι οποίες μάλιστα χειροτέρεψαν μετά τη δεύτερη μεγάλη καταστροφή, με τέτοια ταχύτητα ώστε «συντρίφτηκε» τελικά μέσα τους κάθε ικανότητα να εκδηλώνουν τις δυνατότητες που προσιδιάζουν στην παρουσία κάθε τρίμυαλου όντος, ένα τουλάχιστον μέρος από αυτές τις «επιστημονικές κατακτήσεις» τους μπόρεσε να μεταδοθεί αυτομάτως κληρονομικά στους μακρινούς απογόνους τους. |
23.256-7.Α |
Πριν απ’ όλα πρέπει να σου πω ότι αυτή την ιστορία την έμαθα από κάτι που το ονομάζουν «Τηλεογκινάρα», που κι αυτό βρίσκεται μέσα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη σου, της Γης. Επειδή ίσως να μην ξέρεις ακόμα τι ακριβώς είναι η Τηλεογκινάρα, προσπάθησε να μεταστοιχειώσεις μέσα στα κατάλληλα μέρη της συνολικής σου παρουσίας τις πληροφορίες σχετικά με την κοσμική αυτή πραγματοποίηση. |
23.257.Α |
Η Τηλεογκινάρα είναι μια υλοποιημένη ιδέα ή σκέψη, που μετά την εμφάνιση της διατηρείται σχεδόν αιώνια μέσα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη στον οποίο αναδύθηκε. |
23.257.Α |
Μια Τηλεογκινάρα αποτελείται από την ποιότητα οντικού διαλογισμού που διαθέτουν και μπορούν να ενεργοποιήσουν εκείνα μόνο τα τρίμυαλα όντα που έχουν επενδύσει στην παρουσία τους τα ανώτερα οντικά τους σώματα, και προώθησαν την τελειοποίηση του Νου των ανώτερων οντικών τους μερών μέχρι τη βαθμίδα του ιερού «Μαρτφωτάι». Μια συνεχής σειρά από οντικές ιδέες που έχουν υλοποιηθεί με αυτό τον τρόπο, σε όποιο γεγονός κι αν αναφέρονται, ονομάζονται «Κορκαπτιλιανές ταινίες σκέψης». |
23.257.Α |
Οι «Κορκαπτιλιανές ταινίες σκέψης» που αφορούν την ιστορία της δημιουργίας της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών παγιώθηκαν σκόπιμα, όπως έμαθα πολύ αργότερα, από κάποιον Ασουχιλών, το σημερινό άγιο «Αιώνιο Άτομο», που επένδυσε τη συνολική παρουσία ενός τρίμυαλου όντος, ονόματι Τετετός, και γεννήθηκε στον πλανήτη σου στην ήπειρο Ατλαντίδα, όπου έζησε τέσσερις αιώνες πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή. |
23.257.Α |
Αυτές οι «Κορκαπτιλιανές ταινίες σκέψης» δεν καταστρέφονται ποτέ, όσο διατηρείται στον πλανήτη σου ο ίδιος «ρυθμός κίνησης» με εκείνον που υπήρχε τη στιγμή της εμφάνισής τους· δεν υπόκεινται σε καμία από τις μεταβολές, από οποιαδήποτε κοσμική αιτία, στις οποίες υπόκεινται περιοδικά όλες οι άλλες κοσμικές ουσίες και κρυσταλλώσεις. Και όσος καιρός κι αν περάσει, κάθε τρίμυαλο ον που έχει αποκτήσει στην παρουσία του την ικανότητα να πραγματοποιεί την οντική κατάσταση που ονομάζεται «Σουρπτακαλκνιανός διαλογισμός» μπορεί να προσλάβει και να συνειδητοποιήσει το περιεχόμενο αυτών των Κορκαπτιλιανών ταινιών σκέψης. |
23.257-8.Α |
Έτσι λοιπόν έμαθα κι εγώ, παιδί μου, τις λεπτομέρειες για τη δημιουργία της εταιρίας των Αχαλντανών, εν μέρει από το περιεχόμενο της Τηλεογκινάρας που προανέφερα και εν μέρει χάρη σε πολλά δεδομένα που συγκέντρωσα πολύ αργότερα, όταν επιδόθηκα σε έρευνες, διεξοδικές όπως πάντα, σχετικά με ένα γεγονός που με ενδιέφερε πολύ. Σύμφωνα με το κείμενο της Τηλεογκινάρας, και από τα δεδομένα που συγκέντρωσα αργότερα, μου έγινε απόλυτα σαφές ότι αυτή η εταιρία των Αχαλντανών, η οποία εμφανίστηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα και την αποτελούσαν τρίκεντρα όντα της Γης, ιδρύθηκε 735 χρόνια πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή. |
23.258.Α |
Ιδρύθηκε με πρωτοβουλία ενός όντος, ονόματι Μπελκουλτάσι, ο οποίος μπόρεσε να προωθήσει την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών του μερών μέχρι το είναι ενός άγιου «Αιώνιου Ατόμου»· αυτό το ανώτερο μέρος του κατοικεί σήμερα στον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου. |
23.258.Α |
Ερευνώντας όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές οντικές παρορμήσεις και εκδηλώσεις που οδήγησαν τον Μπελκουλτάσι να ιδρύσει αυτή την αληθινά μεγάλη εταιρία συνηθισμένων τρίμυαλων όντων, την οποία θεωρούσαν στον καιρό τους «άξια προς μίμηση» σε ολόκληρο το Σύμπαν, ανακάλυψα ότι εκείνο το μελλοντικό Άγιο Άτομο, ο Μπελκουλτάσι, ενώ βρισκόταν κάποια μέρα σε διαλογισμό, όπως συνηθίζουν όλα τα φυσιολογικά όντα, κι ενώ οι σκέψεις του συνειρμικά συγκεντρώνονταν στον εαυτό του, δηλαδή στο λόγο και στο σκοπό της ύπαρξής του, ένιωσε και αναγνώρισε ξαφνικά ότι η διαδικασία λειτουργίας του συνόλου του δεν είχε εξελιχθεί μέχρι την στιγμή εκείνη όπως θα έπρεπε να είχε, σύμφωνα με την υγιή λογική. |
23.258.Α |
Η απροσδόκητη αυτή διαπίστωση τον εκλόνισε τόσο βαθιά, που από τη στιγμή εκείνη αφιέρωσε ολόκληρο τον εαυτό του στην προσπάθεια να το ξεδιαλύνει αυτό και να το καταλάβει πάση θυσία. |
23.258.Α |
Αποφάσισε πριν απ’ όλα να αγωνιστεί για ν’ αποκτήσει χωρίς αναβολή τη «θέληση» που θα του έδινε τη δύναμη και τη δυνατότητα να είναι απόλυτα ειλικρινής με τον εαυτό του, που θα του επέτρεπε δηλαδή να υπερνικήσει τις παρορμήσεις που είχε πια συνηθίσει η λειτουργία της συνολικής του παρουσίας, λόγω μιας πλημμυρίδας πολλαπλών ετερογενών συνειρμών που προκαλούνταν από τυχαίους ερεθισμούς όλων των ειδών, τόσο εξωτερικούς όσο και παραγόμενους βαθιά μέσα του, παρορμήσεις όπως η «φιλαυτία», η «περηφάνεια», η «κενοδοξία», και άλλες. |
23.258-9.Α |
Και όταν μετά από απίστευτες «σωματικές» και «ψυχικές προσπάθειες το κατόρθωσε, άρχισε να σκέφτεται και να θυμάται ανελέητα όλες εκείνες τις οντικές παρορμήσεις που ήταν έμφυτες στην παρουσία του, το πότε ακριβώς οι παρορμήσεις αυτές εμφανίστηκαν μέσα του κατά το παρελθόν της ύπαρξής του, σε ποιο είδος ανήκαν, και πώς είχε αντιδράσει συνειδητά ή ασυνείδητα. |
23.259.Α |
Αναλύοντας έτσι τον εαυτό του, στην αρχή θυμήθηκε, σιγά-σιγά, ποιες ήταν οι παρορμήσεις που είχαν προκαλέσει τούτη ή την άλλη αντίδραση στα «ανεξάρτητα πνευματοποιημένα» μέρη του, δηλαδή στο σώμα του, στα συναισθήματα του και στις σκέψεις του· ύστερα αναλογίστηκε τι συνέβαινε στην ουσία του όταν εκείνη αντιδρούσε λίγο-πολύ προσεκτικά σε κάτι· και τέλος, πότε και πώς εκδηλωνόταν συνειδητά μετά από αυτές τις αντιδράσεις το «εγώ»του, ή πότε ο ίδιος ενεργούσε με τρόπο αυτόματο, οδηγημένος από το ένστικτό του και μόνο. |
23.259.Α |
Όταν πια εκείνος ο φορέας ενός μελλοντικού Άγιου Ατόμου, ο Μπελκουλτάσι, θυμήθηκε έτσι όλες τις προηγούμενες προσλήψεις, τα συναισθήματα και τις εκδηλώσεις του, τότε διαπίστωσε ξεκάθαρα ότι οι εξωτερικές του εκδηλώσεις δεν αντιστοιχούσαν καθόλου ούτε με τις προσλήψεις ούτε και με τις καθορισμένες παρορμήσεις που σχηματίζονταν μέσα του. |
23.259.Α |
Έπειτα αφιερώθηκε, με την ίδια ειλικρίνεια, στο να παρατηρεί τις εσωτερικές και εξωτερικές εντυπώσεις που γίνονταν αντιληπτές εκείνη τη στιγμή από τη συνολική του παρουσία, εξασκώντας τον ίδιο πλήρη και συνειδητό έλεγχο για να επιβεβαιώσει τον τρόπο με τον οποίο γίνονταν αντιληπτές αυτές οι εντυπώσεις από το καθένα πνευματοποιημένο μέρος του, σε ποιες περιπτώσεις και με ποιον τρόπο η συνολική παρουσία του τις προσλάμβανε και ποιες ακριβώς εκδηλώσεις είχαν προκαλέσει. |
23.259.Α |
Οι συνειδητές παρατηρήσεις του, που συνεχίστηκαν προς κάθε κατεύθυνση, καθώς και οι αμερόληπτες διαπιστώσεις του, έπεισαν οριστικά τον Μπελκουλτάσι ότι στην παρουσία του την ίδια κάτι δεν πήγαινε καλά, όπως θα ’πρεπε να γίνεται σύμφωνα με την υγιή οντική λογική. |
23.259-60.Α |
Όπως μου έδειξαν στην συνέχεια οι συστηματικές μου έρευνες, ο Μπελκουλτάσι, παρόλο που είχε πειστεί απόλυτα για την ακρίβεια των παρατηρήσεων που έκανε στον εαυτό του, άρχισε να αμφιβάλλει για την ακρίβεια των αισθήσεων και των αντιλήψεών του, και άρχισε να αναρωτιέται μήπως ήταν εσφαλμένη η δική του ψυχική οργάνωση· προσπάθησε λοιπόν να επαληθεύσει, πριν απ’ όλα, αν ο ίδιος ήταν ισορροπημένος που τα καταλάβαινε όλα αυτά και τα ένιωθε μ’ εκείνον ακριβώς τον τρόπο και όχι με διαφορετικό. |
23.260.Α |
Για να φέρει το έργο αυτό σε πέρας, αποφάσισε να ξεκαθαρίσει αν και οι άλλοι ένιωθαν και αναγνώριζαν το ίδιο πράγμα μ’ αυτόν. Για να το πετύχει άρχισε να ρωτάει τους φίλους και τους γνωστούς του, ζητώντας να μάθει πώς τα ένιωθαν όλα αυτά, και πώς συνειδητοποιούσαν τις περασμένες και τις παρούσες προσλήψεις και εκδηλώσεις τους· εννοείται ότι το έκανε πολύ προσεκτικά, έτσι ώστε να μη θίξει τις παρορμήσεις που και σ’ αυτούς ήταν έμφυτες, όπως: η «φιλαυτία», ο «κομπασμός», κ.λπ… |
23.260.Α |
Με τις ερωτήσεις του, ο Μπελκουλτάσι κατάφερε σιγά-σιγά να προκαλέσει την ειλικρίνεια των φίλων και των γνωστών του, πράγμα που τους έκανε να δουν και να νιώσουν μέσα τους τα ίδια πράγματα. |
23.260.Α |
Βρέθηκαν λοιπόν ανάμεσά τους πολλά σοβαρά όντα που, επειδή δεν είχαν ακόμη υποταχθεί ολοκληρωτικά στη δράση των συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, διείσδυσαν ως το βάθος των πραγμάτων και, αποκτώντας και οι ίδιοι πραγματικό ενδιαφέρον για το ζήτημα, άρχισαν να επισημαίνουν αυτά που τους συνέβαιναν, και να παρατηρούν το περιβάλλον τους ανεπηρέαστα. |
23.260.Α |
Λίγο αργότερα, με πρωτοβουλία πάντοτε του Μπελκουλτάσι, άρχισαν να συγκεντρώνονται από καιρό σε καιρό, για να ανταλλάξουν τις παρατηρήσεις και τις διαπιστώσεις τους. Μετά από μακρόχρονες επαληθεύσεις, παρατηρήσεις και αμερόληπτες διαπιστώσεις, ολόκληρη εκείνη η ομάδα των γήινων όντων πείστηκαν κατηγορηματικά, όπως πρωτύτερα και ο ίδιος ο Μπελκουλτάσι, ότι δεν ήταν αυτό που θα έπρεπε να είναι. |
23.260.Α |
Λίγο αργότερα, έγιναν μέλη της ομάδας τους πολλά όντα που είχαν αποκτήσει την ίδια παρουσία. Και στη συνέχεια ίδρυσαν την εταιρία την οποία ονόμασαν «Εταιρία των Αχαλντανών». |
23.260-1.Α |
Με τη λέξη «Αχαλντάν» εκφραζόταν τότε η εξής ιδέα: «Να προσπαθείς να συνειδητοποιείς τη σημασία και το σκοπό του Είναι των όντων». |
23.261.Α |
Από την αρχή που ιδρύθηκε η εταιρία αυτή, επικεφαλής της μπήκε ο Μπελκουλτάσι, και με τη δική του καθοδήγηση πραγματοποιήθηκαν οι κατοπινές δραστηριότητες των μελών της. Για πολλά από τα χρόνια τους, εκείνη η εταιρία διατήρησε το όνομα της, και τα όντα-μέλη της είχαν το όνομα «Αχαλντανσοβόρ». Όταν όμως, για γενικότερους σκοπούς, χωρίστηκαν σε πολλές ανεξάρτητες ομάδες, τα μέλη της κάθε ομάδας πήραν διαφορετικά ονόματα. |
23.261.Α |
Ο διαχωρισμός τους σε διάφορες ομάδες έγινε για τον παρακάτω λόγο: |
23.261.Α |
Όταν πείστηκαν οριστικά ότι η παρουσία τους περιείχε κάτι το πολύ ανεπιθύμητο και ανέλαβαν μια έρευνα, με όσα μέσα διέθεταν, που θα τους επέτρεπε να το αποβάλλουν, προκειμένου να γίνουν όπως θα έπρεπε λογικά να είναι, ώστε με αυτό τον τρόπο να ανταποκρίνονται στο λόγο και στο σκοπό της ύπαρξής τους — έρευνα την οποία είχαν αποφασίσει να φέρουν σε αίσιο πέρας πάση θυσία, θεωρώντας την σαν βάση του έργου τους — σύντομα κατάλαβαν, όταν προχώρησαν στην πρακτική υλοποίηση της αποστολής που ο νους τους είχε αποδεχτεί, ότι για να την πραγματοποιήσουν τους ήταν εντελώς απαραίτητο να συγκεντρώσουν περισσότερες λεπτομερείς πληροφορίες για διάφορους ειδικούς κλάδους της γνώσης. |
23.261.Α |
Και επειδή διαπίστωσαν ότι δεν θα μπορούσε το κάθε μέλος να αποκτήσει χωριστά τις απαιτούμενες ειδικές γνώσεις, χωρίστηκαν σε πολλές ομάδες, για ευκολία, και η καθεμιά τους μελετούσε μία από τις ειδικές επιστήμες που χρειάζονταν για τον κοινό σκοπό τους. |
23.261-2.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, πρέπει να ξέρεις ότι εκείνη ακριβώς τη στιγμή πρωτοεμφανίστηκε και άρχισε να υπάρχει η αληθινή αντικειμενική επιστήμη, η οποία αναπτύχθηκε με φυσιολογικό τρόπο μέχρι τη δεύτερη μεγάλη καταστροφή που υπέστη ο πλανήτης τους· πρέπει επίσης να μάθεις ότι ορισμένοι από τους κλάδους της προόδευαν την εποχή εκείνη με έναν ρυθμό άνευ προηγουμένου. Έτσι, πολλές μικρές και μεγάλες κοσμικές «αντικειμενικές αλήθειες», σιγά-σιγά κατά την περίοδο εκείνη, άρχισαν να γίνονται προφανείς στα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν. |
23.262.Α |
Τα μέλη εκείνης της πρώτης, που ήταν ίσως και η τελευταία μεγάλη γήινη σοφή εταιρία, χωρίστηκαν τότε σε επτά ανεξάρτητες ομάδες, ή, όπως λένε αλλιώς, «τομείς», και κάθε ομάδα ή τομέας είχε ένα ορισμένο όνομα. |
23.262.Α |
Τα μέλη της πρώτης ομάδας της εταιρίας των Αχαλντανών ονομάστηκαν «Αχαλντανφοχσοβόρ», που σήμαινε ότι τα όντα που την αποτελούσαν επιδίδονταν στη μελέτη της παρουσίας του πλανήτη τους και της αμοιβαίας δράσης των ξεχωριστών του μερών. |
23.262.Α |
Τα μέλη του δεύτερου τομέα ονομάστηκαν «Αχαλντανστρασοβόρ», που σήμαινε ότι τα όντα που ανήκαν σ’ αυτή την ομάδα μελετούσαν αυτό που ονομάζουν «ακτινοβολία» των υπόλοιπων πλανητών του ηλιακού τους συστήματος, καθώς και την αμοιβαία δράση των διάφορων αυτών ακτινοβολιών. |
23.262.Α |
Τα μέλη που ανήκαν στον τρίτο τομέα ονομάστηκαν «Αχαλντανμετροσοβόρ», που σήμαινε ότι αυτά τα όντα μελετούσαν έναν κλάδο της επιστήμης παρόμοιο μ’ εκείνον που ονομάζουμε «Σιλκουρνάνο», και αντιστοιχεί εν μέρει με αυτό που οι σημερινοί ευνοούμενοί σου ονομάζουν «μαθηματικά». |
23.262.Α |
Τα μέλη της τέταρτης ομάδας ονομάζονταν «Αχαλντανψυχοσοβόρ»· τα ονόμαζαν έτσι, επειδή οι παρατηρήσεις τους αφορούσαν τις προσλήψεις, τα συναισθήματα και τις εκδηλώσεις των ομοίων τους — παρατηρήσεις που έλεγχαν με τη στατιστική. |
23.262.Α |
Τα μέλη που ανήκαν στην πέμπτη ομάδα ονομάστηκαν «Αχαλντανχαρνοσοβόρ», που σήμαινε ότι τα όντα του τομέα αυτού επιδίδονταν στη μελέτη ενός κλάδου της επιστήμης ο οποίος περιείχε τις δύο σημερινές επιστήμες που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν εκεί κάτω «χημεία» και «φυσική». |
23.262.Α |
Τα μέλη που ανήκαν στον έκτο τομέα ονομάστηκαν «Αχαλντανμιστεσοβόρ»· αυτοί μελετούσαν όλα τα γεγονότα που παράγονταν έξω από τα όντα, τόσο εκείνα που προκαλούνται συνειδητά απ’ έξω, όσο και εκείνα που εμφανίζονται αυτόματα· και προσπαθούσαν να προσδιορίσουν ποια από αυτά τα γεγονότα και σε ποιες περιπτώσεις γίνονταν αντιληπτά από τα όντα κατά τρόπο λαθεμένο. |
23.263.Α |
Τα όντα, τέλος, της έβδομης και τελευταίας ομάδας ονομάστηκαν «Αχαλντανγκεζπουντζνισοβόρ»· αυτά τα μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών μελετούσαν τις εκδηλώσεις εκείνες που πραγματώνονται στην παρουσία των όντων του πλανήτη τους, όχι απλώς σαν επακόλουθο διαφόρων λειτουργιών που προέρχονται από διαφορετικού είδους παρορμήσεις και προκαλούνται από τα δεδομένα που κατέχουν, αλλά και σαν επακόλουθο εξωτερικών κοσμικών επιδράσεων πέρα από τον έλεγχό τους. |
23.263.Α |
Όσα από τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου έγιναν μέλη εκείνης της εταιρίας, προσέγγισαν έτσι πολύ την αντικειμενική επιστήμη, σε βαθμό που δεν έφθασαν έκτοτε εκεί κάτω, και που ίσως ποτέ δε θα ξαναφθάσουν. |
23.263.Α |
Δεν μπορεί κανείς να μην εκφράσει, για μία ακόμη φορά, λύπη, αν θυμηθεί ότι, για κακή τύχη των τρίμυαλων όντων όλων των κατοπινών εποχών εκεί κάτω, τη στιγμή ακριβώς που είχε τελικά καθιερωθεί στα όντα-μέλη της μεγάλης εκείνης εταιρίας, μετά από απίστευτες οντικές προσπάθειες, ο απαιτούμενος ρυθμός εργασίας — τόσο από την πλευρά μιας συνειδητής από μέρους τους διορατικότητας όσο και μιας ασυνείδητης προετοιμασίας προς όφελος των απογόνων τους — στο αποκορύφωμα λοιπόν ακριβώς των προσπαθειών τους, ορισμένοι από αυτούς διαπίστωσαν, όπως ήδη είπα, ότι πολύ σύντομα κάτι πολύ σοβαρό θα συνέβαινε στον πλανήτη τους. |
23.263.Α |
Για να διαγνώσουν το χαρακτήρα του σοβαρού αυτού γεγονότος που περίμεναν, σκορπίστηκαν σε όλες τις ηπείρους, και, ύστερα από λίγο, όπως ξέρεις, ο άτυχος πλανήτης τους υπέστη τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή. |
23.263-4.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, ύστερα από αυτή την καταστροφή, ορισμένα από τα όντα-μέλη εκείνης της μεγάλης σοφής εταιρίας που έμειναν σώα και αβλαβή, ξανασυγκεντρώθηκαν σιγά-σιγά, και επειδή δεν είχαν πια πατρίδα, εγκαταστάθηκαν, στην αρχή, μαζί με διάφορα άλλα όντα που είχαν επιζήσει, στο κέντρο της ηπείρου Γκραμποντζέ· αργότερα όμως, όταν «συνήλθαν» κάπως μετά από τον «μη νομοτελειακό εκείνο κοσμοχαλασμό», αποφάσισαν να δοκιμάσουν να ξαναφτιάξουν όλοι μαζί την εταιρία τους, και, ίσως έτσι, να συνέχιζαν και να πραγματοποιούσαν το έργο που αποτελούσε τη βάση της αποδεκατισμένης εταιρίας τους. Για κακή τους όμως τύχη, εκείνη την εποχή, σ’ αυτό το μέρος της επιφάνειας της ηπείρου Γκραμποντζέ, οι ανώμαλες συνθήκες της οντικής ύπαρξης των περισσότερων τρίμυαλων όντων εκεί κάτω, συνθήκες που είχαν καθερωθεί πριν την καταστροφή, είχαν κιόλας ξαναφουντώσει· έτσι όσα μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών επέζησαν, βάλθηκαν να αναζητούν, στην ίδια εκείνη ήπειρο, ένα άλλο μέρος μόνιμης ύπαρξης, πιο ευνοϊκό για την εργασία τους, η οποία απαιτούσε απόλυτη γαλήνη. |
23.264.Α |
Για τα σχέδια τους έκριναν κατάλληλη την κοιλάδα ενός μεγάλου ποταμού που κυλούσε προς τα βόρεια αυτής της ηπείρου, και μετανάστευσαν όλοι εκεί με τις οικογένειές τους, με σκοπό να συνεχίσουν απομονωμένοι την ολοκλήρωση του έργου που είχε αναλάβει η εταιρία τους. |
23.264.Α |
Την περιοχή αυτή, από την οποία περνούσε εκείνος ο μεγάλος ποταμός, την ονόμασαν αρχικά «Σακρουνακάρι». Το όνομα αυτού του τόπου άλλαξε έκτοτε πολλές φορές· σήμερα ονομάζεται «Αίγυπτος», και ο μεγάλος ποταμός, που ονομαζότανε τότε «Νιπιλχουάτσι», σήμερα λέγεται «Νείλος», όπως άλλωστε σου είπα. |
23.264.Α |
Λίγον καιρό αργότερα, αφού ορισμένα από τα πρώτα μέλη της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών είχαν εγκατασταθεί σ’ εκείνο το μέρος της επιφάνειας του πλανήτη Γη, πήγαν επίσης να μείνουν εκεί όλα τα μέλη της φυλής μας, όσα υπήρχαν τότε στην επιφάνεια εκείνου του πλανήτη που σε ενδιαφέρει. Ανάμεσα στα τρίμυαλα όντα της φυλής μας που κατοικούσαν σ’ εκείνο το μέρος της επιφάνειας του πλανήτη σου και στους πρώτους μετανάστες των παλαιών μελών της εταιρίας των Αχαλντανών που κατά τύχη επέζησαν, υπήρχε η ακόλουθη σχέση: |
23.264-5.Α |
Σου είπα κάποτε ότι ακριβώς πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, η Πυθία μας, σε μια προφητεία της, είχε υποδείξει σε όλα τα όντα της φυλής μας να μεταναστεύσουν, χωρίς καθυστέρηση, και να συνεχίσουν την ύπαρξή τους, σε ένα συγκεκριμένο σημείο της επιφάνειας της ηπείρου που τώρα ονομάζεται «Αφρική». Το συγκεκριμένο εκείνο μέρος της ηπείρου που υποδείχτηκε από την Πυθία βρισκόταν στις όχθες του μεγάλου ποταμού «Νιπιλχουάτσι»· σε όλη τη διάρκεια της δεύτερης μεγάλης Τρανσαπαλνιανής διαταραχής, τα όντα της φυλής μας έμειναν εκεί, και συνέχισαν να βρίσκονται εκεί, μέχρις ότου όλα επανήλθαν σιγά-σιγά σε μια σχετικά φυσιολογική κατάσταση. Όταν τα περισσότερα από τα όντα εκεί κάτω που επέζησαν είχαν σχεδόν ξεχάσει το τι είχε συμβεί, διαπιστώνοντας ότι δεν έπαθαν τίποτα, θεμελίωσαν πάλι ένα από τα περίφημα «πολιτιστικά κέντρα» τους στο μέσο ακριβώς αυτής της μελλοντικής Αφρικής, και τα παλαιά μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών που είχαν αρχίσει, όπως σου είπα, ν’ αναζητούν έναν τόπο μόνιμης διαμονής κατάλληλο για την ύπαρξή τους, συνάντησαν κατά τύχη ορισμένα όντα της φυλής μας, που τους συμβούλεψαν να μεταναστεύσουν προς τις εκβολές του ποταμού που είπαμε. |
23.265.Α |
Οι φιλικές σχέσεις των δικών μας με πολλά μέλη της αρχαίας εταιρίας των Αχαλντανών χρονολογούνταν από την εποχή που γνωρίστηκαν στην ήπειρο Ατλαντίδα, σχεδόν από την ίδρυση της εταιρίας αυτής. Σου είπα ήδη, αν θυμάσαι, ότι όταν κατέβηκα για πρώτη φορά σ’ εκείνον τον πλανήτη και όταν τα όντα της φυλής μας συγκεντρώθηκαν στη πόλη Σάμλιος για να βρουν, με τη βοήθεια μου, μια διέξοδο από τη δύσκολη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί την εποχή εκείνη, οι γενικές συνελεύσεις των δικών μας γίνονταν σ’ ένα παράρτημα του κεντρικού «κτιρίου» της εταιρίας των Αχαλντανών. Έτσι σφυρηλατήθηκαν φιλικές σχέσεις ανάμεσα στα όντα της φυλής μας και σε ορισμένα μέλη εκείνης της εταιρίας. |
23.265.Α |
Εκεί, στη μελλοντική Αίγυπτο, όπου και οι μεν και οι δε μετανάστευσαν με τον τρόπο που είπαμε, οι σχέσεις των δικών μας με τα παλαιά μέλη που κατά τύχη επέζησαν, ή με τους απογόνους τους, όχι μόνο δεν διακόπηκαν, αλλά συνεχίστηκαν μέχρι τη στιγμή που οι δικοί μας εγκατέλειψαν τον πλανήτη σου. |
23.265.Α |
Η ελπίδα μερικών μελών της εταιρίας των Αχαλντανών που διασώθηκαν, να αναβιώσουν την εταιρία τους και να ολοκληρώσουν το έργο της, δεν πραγματοποιήθηκε. Παρόλα αυτά, χάρη σ’ αυτούς διατηρήθηκε στην παρουσία των όντων για πολλές γενιές μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, το νόημα και η «ενστικτώδης πεποίθηση» για την αναγκαιότητα αυτού που ονομάζεται «ολοκληρωμένο προσωπικό Είναι». |
23.266.Α |
Και χάρη σ’ αυτούς, επίσης, διατηρήθηκαν ορισμένα από τα επιτεύγματα του νου των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω, όσο τουλάχιστον ο νους τους παρέμεινε φυσιολογικός. Για ορισμένο δε χρονικό διάστημα, αυτά μεταδόθηκαν κληρονομικά από γενιά σε γενιά, για να φτάσουν μέχρι τα όντα πολύ μεταγενέστερων εποχών, ακόμα και μέχρι ορισμένα σύγχρονα όντα. |
23.266.Α |
Ανάμεσα στα αποτελέσματα των σοφών επιτευγμάτων που οφείλονται στα μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών που μεταδόθηκαν κληρονομικά, αναμφίβολα συγκαταλέγονται τα επιβλητικά και μεγαλοφυή «αρχιτεκτονήματα» που είδα να χτίζονται, κατά την τέταρτη κάθοδο μου στον πλανήτη σου, από τα όντα που ζούσαν σ’ εκείνο το κομμάτι της ηπείρου που σήμερα ονομάζεται «Αφρική», και για τα οποία θα σου μιλήσω σε λίγο. |
23.266.Α |
Παρόλο που εκείνο το νέο αστεροσκοπείο, το οποίο ο συμπατριώτης μας είχε τόσο επαινέσει, δεν δικαίωσε τις προσδοκίες μου, ήταν, πάντως, όπως και τα άλλα αρχιτεκτονήματα των όντων εκείνου του τόπου, εξαιρετικό και δημιούργησε στη συνολική μου παρουσία δεδομένα κατάλληλα για τον εμπλουτισμό της συνειδητότητάς μου με πολυάριθμες γόνιμες πληροφορίες. |
23.266.Α |
Για να μπορέσεις να σχηματίσεις μια καθαρή εικόνα και για να καταλάβεις πώς ανεγέρθηκαν από τα τρίμυαλα όντα εκείνου του τόπου τα κτίσματα εκείνα για το καλό της οντικής τους ύπαρξης, νομίζω ότι θα είναι αρκετό αν σου εξηγήσω, με όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες, σε τι συνίστατο η ιδιαιτερότητα των συνετών και πρακτικών τους επινοήσεων σ’ εκείνο το νέο αστεροσκοπείο, χάρη του οποίου αποφάσισα να επισκεφτώ εκείνα τα μέρη. |
23.266.Α |
Θα πρέπει πρώτα να σε πληροφορήσω για δύο γεγονότα που αφορούν τις μεταβολές της συνολικής παρουσίας των τρίμυαλων όντων που τόσο σ’ ενδιαφέρουν. |
23.266-7.Α |
Το πρώτο γεγονός είναι ότι, αρχικά, όταν ζούσαν ακόμα φυσιολογικά, όπως αρμόζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα, και είχαν αυτό που λέγεται «Ολουεστεσνοχνιανή όραση», μπορούσαν να διακρίνουν με τα ίδια τους τα μάτια το είδωλο όλων των μικρών και μεγάλων κοσμικών συγκεντρώσεων που βρίσκονταν στην ακτίνα της όρασης ενός συνηθισμένου τρίμυαλου όντος, κάτω από οποιαδήποτε διαδικασία του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ που πραγματωνόταν στην ατμόσφαιρά τους. |
23.267.Α |
Όσο για εκείνα που είχαν τελειοποιηθεί συνειδητά και είχαν οδηγήσει την ευαισθησία της αντίληψης των οπτικών τους οργάνων — όπως άλλωστε το κάνουν παντού όλα τα τρίμυαλα όντα — μέχρι την «Ολουεσουλτρατεσνοχνιανή» κατάσταση, αυτά απέκτησαν τη δυνατότητα να διακρίνουν στην ίδια αυτή απόσταση το είδωλο κάθε κοσμικής ενότητας, της οποίας η εμφάνιση και η μετέπειτα ύπαρξη εξαρτιόταν από κρυσταλλώσεις που προέκυπταν απευθείας από τον ιερό Θεομερτμάλογο, δηλαδή από τις εκπορεύσεις του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου μας. |
23.267.Α |
Αργότερα όμως, παιδί μου, όταν παγιώθηκαν οριστικά εκεί κάτω οι αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, και όταν η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε, για τους λόγους που σου είπα, ανάμεσα σε άλλα περιοριστικά μέτρα, να εκφυλίσει και τη λειτουργία των οπτικών τους οργάνων μέχρι το επίπεδο της λεγόμενης «Κοριτεσνοχνιανής» όρασης — όραση που προσιδιάζει στην παρουσία μονόμυαλων και δίμυαλων μόνο όντων — το είδωλο κάθε μικρής ή μεγάλης κοσμικής συγκέντρωσης γινόταν αντιληπτό μόνον όταν πραγματωνόταν στους κόλπους του Πανταχού Παρόντος Ενεργού Στοιχείου Οκιντανόχ, στην ατμόσφαιρα του πλανήτη τους, η ιερή διαδικασία «Αϊεϊοϊουοά», όταν δηλαδή — σύμφωνα με μια κατανόηση που αρμόζει στις δικές τους προσλήψεις — ήτανε «βαθύ σκοτάδι». |
23.267-8.Α |
Και το δεύτερο γεγονός, που είναι επακόλουθο του εκφυλισμού της όρασής τους ως το Κοριτεσνοχνιανό επίπεδο, βασίζεται σ’ ένα νόμο κοινό σε όλα τα όντα, ότι δηλαδή τα αποτελέσματα κάθε εκδήλωσης του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ δεν γίνονται αντιληπτά από τα όργανα της όρασης παρά μόνο μετά την άμεση επαφή με τις δονήσεις που σχηματίζονται στα όντα και πραγματοποιούν τη λειτουργία του οπτικού οργάνου, προκειμένου αυτό να αντιληφθεί, στη δεδομένη στιγμή, το είδωλο των κοσμικών συγκεντρώσεων· αυτό σημαίνει ότι τα αποτελέσματα των εκδηλώσεων του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ γίνονται αντιληπτά μόνο στην περίπτωση που πραγματώνονται μέσα σε συγκεκριμένα όρια που εξαρτώνται από την προσληπτική ποιότητα του συγκεκριμένου οργάνου, πέρα από τα οποία παύει η «αδράνεια της παρόρμησής» του· τα όντα αυτά δεν βλέπουν, με άλλα λόγια, παρά μόνο εκείνα τα αντικείμενα που βρίσκονται σχεδόν δίπλα τους. |
23.268.Α |
Όταν όμως τα αποτελέσματα αυτά πραγματώνονται έξω από τα παραπάνω όρια, τότε η εκδήλωσή τους δεν φτάνει μέχρις εκείνα τα όντα, η παρουσία των οποίων έχει όργανα οπτικής αντίληψης που σχηματίστηκαν μόνο από τα αποτελέσματα ολόκληρου του Ιτοκλανότζ. |
23.268.Α |
Θα πρέπει, με τούτη την ευκαιρία, να σου θυμίσω ένα από τα βαθυστόχαστα αποφθέγματα του Ναστραντίν Χότζα, πολύ χαρακτηριστικά για την περίπτωση αυτή, σε τι δηλαδή σημείο περιορίζεται η οπτική αντίληψη των σημερινών ευνοουμένων σου. Το σοφό αυτό απόφθεγμα, που σπάνια αναφέρεται, έχει ως εξής: |
23.268.Α |
«Δείξε μου πρώτα τον ελέφαντα που είδε ο τυφλός, και μόνο τότε θα σε πιστέψω που λες ότι είδες μια μύγα». |
23.268.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, χάρη στα μηχανήματα που κατασκεύασαν στη μετέπειτα Αίγυπτο, με πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το νου των μακρινών απογόνων των μελών της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών, και τα οποία προορίζονταν για την παρατήρηση άλλων κοσμικών συγκεντρώσεων, ο καθένας από τους δύστυχους ευνοουμένους σου απόχτησε, παρόλο που η όρασή τους είχε ήδη καταντήσει «Κοριτεσνοχνιανή», τη δυνατότητα να διακρίνει ανεμπόδιστα, όποτε ήθελε, ή, όπως λένε, «μέρα-νύχτα», τα είδωλα όλων των μακρινών κοσμικών συγκεντρώσεων που βρίσκονταν, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της «συνολικής αρμονικής κίνησης», μέσα στο πεδίο των παρατηρήσεών τους. |
23.268.Α |
Για να αντισταθμίσουν την αδυναμία των οργάνων της οπτικής τους αντίληψης, επινόησαν το εξής: Αντί να εγκαταστήσουν τα «Τεσκουάνο» ή τα «τηλεσκόπια» τους — τα σχέδια για τα οποία, θα πρέπει με αυτή την ευκαιρία να πούμε, προέρχονταν επίσης από τους μακρινούς προγόνους τους — στην επιφάνεια του πλανήτη, όπως γινόταν συνήθως εκεί κάτω και όπως γίνεται ακόμα και σήμερα, τα τοποθέτησαν, αντίθετα, πολύ βαθιά μέσα στη γη και επιδόθηκαν στην παρατήρηση των κοσμικών συγκεντρώσεων που βρίσκονται έξω από την ατμόσφαιρα του πλανήτη τους, μέσα από ειδικά σκαμμένες «στοές». |
23.268-9.Α |
Το αστεροσκοπείο που είδα είχε πέντε τέτοιες στοές. Ανοίγονταν προς διαφορετικές περιοχές του ουράνιου θόλου και σε διαφορετικά σημεία του χώρου μέσα στο αστεροσκοπείο, αλλά όλες συναντιόνταν σε μια μικρή υπόγεια κοιλότητα που σχημάτιζε ένα είδος κρύπτης. Εκεί, οι ειδικοί της εποχής, οι «αστρολόγοι», επιδίδονταν στις παρατηρήσεις τους για τη μελέτη, όπως ήδη σου είπα, της ορατής παρουσίας και των αποτελεσμάτων της αμοιβαίας δράσης άλλων κοσμικών συγκεντρώσεων που ανήκουν είτε στο δικό τους ηλιακό σύστημα, ή σε άλλα συστήματα του Μεγάλου μας Σύμπαντος. |
23.269.Α |
Έκαναν τις παρατηρήσεις τους μέσα από κάποια από τις πέντε στοές, που ήταν προσανατολισμένες σε διαφορετικές κατευθύνσεις του ουράνιου θόλου, ανάλογα με τη στιγμιαία θέση του πλανήτη τους, στη διαδικασία της «συνολικής αρμονικής κίνησης», σε σχέση με την παρατηρούμενη κοσμική συγκέντρωση. |
23.269.Α |
Επαναλαμβάνω, παιδί μου, ότι η μεγάλη ιδιαιτερότητα του αστεροσκοπείου που έχτισαν τα τρίμυαλα όντα της μελλοντικής Αιγύπτου δεν ήταν πρωτόγνωρη για μένα, γιατί είχα εφαρμόσει την ίδια αρχή και στο παρατηρητήριό μου στον Άρη — με τη μόνη διαφορά ότι οι εφτά μεγάλου μήκους σωλήνες μου είχαν τοποθετηθεί στην επιφάνεια του πλανήτη και όχι στο εσωτερικό του· όμως, όλες οι καινοτομίες τους ήταν τόσο ενδιαφέρουσες στις λεπτομέρειές τους, ώστε, για κάθε ενδεχόμενο, έκανα ένα σκαρίφημα από όλα όσα είδα εκεί πέρα, και μάλιστα επωφελήθηκα απ’ αυτά, αργότερα, στο αστεροσκοπείο μου. |
23.269.Α |
Όσον αφορά τα άλλα αρχιτεκτονήματα εκεί πέρα, γι’ αυτά θα σου μιλήσω λίγο αργότερα με λεπτομέρειες· στο μεταξύ, θα σου πω μόνο ότι όλα εκείνα τα ανεξάρτητα μισοτελειωμένα οικοδομήματα χτίζονταν κοντά στο αστεροσκοπείο, και — όπως έμαθα όταν τα επισκέφτηκα, με ξεναγό πάντοτε τον πρωτομάστορα που ήταν φίλος ενός δικού μας και μας συνόδευε — μερικά από αυτά προορίζονταν, επίσης, για την παρατήρηση των άλλων ήλιων και των πλανητών του Μεγάλου μας Σύμπαντος, ενώ τα υπόλοιπα χρησίμευαν για να καθορίζουν και να κατευθύνουν σκόπιμα τις μεταβολές της ατμόσφαιρας εκεί γύρω, ώστε να πετυχαίνουν το επιθυμητό «κλίμα». |
23.269-70.Α |
Όλα αυτά τα αρχιτεκτονήματα απλώνονταν σε αρκετά μεγάλη έκταση εκείνης της περιοχής και περιβάλλονταν από ένα ειδικό δικτυωτό πλέγμα φτιαγμένο από τα φυτά που ονομάζονται εκεί κάτω «Ζαλνακατάρ». |
23.270.Α |
Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο ότι στην κύρια είσοδο του πελώριου εκείνου περιβόλου είχαν στήσει ένα αρκετά μεγάλο πέτρινο άγαλμα — μεγάλο, βέβαια, σε σχέση με το μέγεθος της συνολικής τους παρουσίας — που το έλεγαν «Σφίγγα» και το οποίο μου θύμισε πολύ ένα άγαλμα που είχα δει κατά την πρώτη προσωπική μου κάθοδο στον πλανήτη σου, στην πόλη Σάμλιος, μπροστά ακριβώς από το τεράστιο οικοδόμημα που ανήκε στη σοφή εταιρία των Αχαλντανών, και που τότε το ονόμαζαν «κεντρική μητρόπολη» της εταιρίας αυτής. |
23.270.Α |
Εκείνο το άγαλμα που μου προξένησε τόσο έντονο ενδιαφέρον, στην πόλη Σάμλιος, ήταν το έμβλημα της εταιρίας· και ονομαζόταν «Συνείδηση». |
23.270.Α |
Παρίστανε ένα αλληγορικό ον, ένα ον δηλαδή του οποίου το πλανητικό σώμα σχηματιζόταν από διαφορετικά μέλη πλανητικών σωμάτων κάποιων όντων καθορισμένης μορφής που υπάρχουν στη Γη, και που σύμφωνα με τις κρυσταλλωμένες αντιλήψεις των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω, το καθένα τους εκπροσωπούσε το ιδανικό κάποιας οντικής λειτουργίας. |
23.270.Α |
Η κύρια μάζα του πλανητικού σώματος του αλληγορικού εκείνου όντος παρίστανε τον «κορμό» ενός όντος συγκεκριμένης μορφής που λέγεται εκεί «Ταύρος». |
23.270.Α |
Αυτός ο «κορμός» του Ταύρου στηριζόταν πάνω στα τέσσερα πόδια ενός άλλου όντος, συγκεκριμένης πάλι μορφής, με το όνομα «Λιοντάρι»· πάνω στο μέρος του κορμού του Ταύρου, το οποίο ονομάζεται «ράχη», ήταν προσαρμοσμένες δυο μεγάλες φτερούγες, ίδιες με τα φτερά ενός δυνατού όντος-πουλιού που το ονομάζουν «Αετό». |
23.270.Α |
Και στο σημείο όπου θα ’πρεπε να βρίσκεται η κεφαλή, είχαν προσαρτηθεί στον κορμό, μ’ ένα κομμάτι «Κεχριμπάρι», δυο μαστοί που παρίσταναν τα «Στήθη μιας παρθένου». |
23.270.Α |
Με πολύ ενδιαφέρον γι’ αυτή την παράξενη αλληγορική μορφή, ζήτησα να μάθω τη σημασία της, και ένα από τα σοφά μέλη εκείνης της μεγάλης εταιρίας των όντων-ανθρώπων μου την εξήγησε ως εξής: |
23.270-1.Α |
«Αυτό το άγαλμα είναι το έμβλημα της εταιρίας των Αχαλντανών και χρησιμεύει σε όλα τα μέλη σαν κίνητρο για να τους θυμίζει αδιάκοπα και να ξυπνάει μέσα τους τις παρορμήσεις που αντιστοιχούν σε ό,τι αντιπροσωπεύει». |
23.271.Α |
Έπειτα συνέχισε: |
23.271.Α |
«Καθένα από τα μέρη της αλληγορικής αυτής μορφής προκαλεί στα τρία ανεξάρτητα συνειρμικά μέρη της συνολικής μας παρουσίας, δηλαδή στο σώμα, στη σκέψη και στο συναίσθημα, έναν ερεθισμό που καθορίζει τους κατάλληλους συνειρμούς για τις ξεχωριστές εκείνες γνώσεις που είναι και οι μόνες οι οποίες μπορούν, στο σύνολό τους, να μας απαλλάξουν σταδιακά από τους ανεπιθύμητους παράγοντες που βρίσκονται στον καθένα μας — παράγοντες οι οποίοι, μεταδόθηκαν κληρονομικά, ή που αποκτήσαμε εμείς μόνοι μας, και οι οποίοι, προκαλώντας σιγά-σιγά μέσα μας ολέθριες παρορμήσεις, γίνονται η αιτία να μην είμαστε αυτό που θα μπορούσαμε να είμαστε. |
23.271.Α |
«Η Σφίγγα μας θυμίζει και μας δείχνει συνεχώς, ότι δεν είναι δυνατό να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε αυτούς τους παράγοντες παρά μόνο υποχρεώνοντας ασταμάτητα τη συνολική μας παρουσία να σκέφτεται, να αισθάνεται και να ενεργεί πάντοτε, στις αντίστοιχες περιστάσεις, με τον τρόπο που εκφράζει αυτό το έμβλημα. |
23.271.Α |
«Και όλοι εμείς, τα μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών, κατανοούμε το έμβλημά μας με τον παρακάτω τρόπο: |
23.271.Α |
«Ο κορμός αυτού του αλληγορικού όντος, που παριστάνεται με τον κορμό ενός “Ταύρου” σημαίνει ότι οι κρυσταλλωμένοι μέσα μας παράγοντες που προξενούν ολέθριες παρορμήσεις στην παρουσία μας και που αποκτήθηκαν τόσο κληρονομικά όσο και προσωπικά, δεν μπορούν να αναμορφωθούν παρά μόνο με πεισματικό μόχθο σαν κι αυτόν για τον οποίο, ανάμεσα σε όλα τα όντα του πλανήτη μας, ο ταύρος είναι ιδιαίτερα κατάλληλος. |
23.271.Α |
«Και το ότι ο κορμός αυτός στηρίζεται στα πόδια ενός “Λιονταριού” σημαίνει πως αυτός ο μόχθος πρέπει να πραγματοποιείται με τη συνείδηση και τη συναίσθηση του θάρρους και της πίστης στην προσωπική “δύναμη” του καθενός, μια και η “δύναμη” αυτή είναι η ιδιότητα που διαθέτει, περισσότερο από όλα τα όντα του πλανήτη, το ον που έχει αυτά τα πόδια, το πανίσχυρο Λιοντάρι. |
23.271-2.Α |
«Και οι φτερούγες του δυνατότερου πουλιού, εκείνου που πετάει πιο ψηλά από όλα τα άλλα, του “Αετού”, προσαρμοσμένες καθώς είναι στον κορμό του Ταύρου, θυμίζουν συνεχώς στα μέλη της εταιρίας μας ότι, σ’ αυτό το μόχθο, και κατά την εσωτερική δράση αυτών των ψυχικών ιδιοτήτων της εκτίμησης του εαυτού, σημασία έχει να διαλογίζεται κανείς ασταμάτητα πάνω σε ζητήματα που δεν αφορούν καθόλου τις εκδηλώσεις που άμεσα απαιτούνται για τη συνηθισμένη οντική ύπαρξη. |
23.272.Α |
«Όσο για την παράξενη εμφάνιση της κεφαλής του αλληγορικού μας όντος που παριστάνεται με τα “Στήθια της παρθένου”, αυτή σημαίνει πως παντού και πάντα, σε όλες τις λειτουργίες, τόσο τις εσωτερικές όσο και τις εξωτερικές, που προκαλούνται από τη συνείδησή μας την ίδια, θα πρέπει να κυριαρχεί η “Αγάπη” — μια αγάπη που μπορεί να εμφανιστεί και να υφίσταται μόνο μέσα στην παρουσία συγκεντρώσεων που συγκροτούνται στα εναρμονισμένα προς τους νόμους μέρη κάθε ολοκληρωμένου υπεύθυνου όντος στο οποίο εναπόθεσε τις ελπίδες του ο ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ. |
23.272.Α |
«Και το ότι το κεφάλι αυτό στέκεται στον κορμό του Ταύρου, πάνω σε κεχριμπάρι, σημαίνει ότι η αγάπη αυτή πρέπει να είναι απόλυτα αμερόληπτη, δηλαδή απόλυτα απομονωμένη απ’ όλες τις άλλες λειτουργίες που πραγματώνονται στη συνολική παρουσία κάθε υπεύθυνου όντος». |
23.272.Α |
Για να καταλάβεις όμως, παιδί μου, τέλεια το νόημα του τελευταίου αυτού συμβόλου, που σχετίζεται με το υλικό που εκεί το λένε «κεχριμπάρι», πρέπει να ξέρεις ότι το κεχριμπάρι είναι ένας από τους επτά πλανητικούς σχηματισμούς, στη συγκρότηση των οποίων συμμετέχουν εξίσου τα τρία ξεχωριστά, ανεξάρτητα και ιερά μέρη του Πανταχού Παρόντος Ενεργού Στοιχείου Οκιντανόχ· και τούτοι οι ενδοπλανητικοί και επιπλανητικοί σχηματισμοί χρησιμεύουν στη διαδικασία της πλανητικής πραγμάτωσης σαν «εμπόδια» στις τρεις διακεκριμένες ροές αυτών των τριών άγιων μερών που εντοπίζονται ανεξάρτητα.» |
23.272.Α |
Στο σημείο αυτό της ιστορίας του, ο Βεελζεβούλ έκανε μια μικρή παύση, σα να συλλογιζόταν κάτι, και ξανάρχισε: |
23.272-3.Α |
— Ενώ σου περιέγραφα αυτά που είδα σ’ εκείνο το σημείο της στεριάς του πλανήτη σου, που σώζεται μέχρι σήμερα, κι όπου υπάρχουν ακόμα ορισμένοι απευθείας απόγονοι των μελών της πραγματικά μεγάλης σοφής εταιρίας των Αχαλντανών, άρχισε σιγά-σιγά να ξαναζεί μέσα μου — σαν αποτέλεσμα των εκδηλώσεων του οντικού μου νου, και με την επίδραση διαφόρων αναμνήσεων που είναι συνδεδεμένες με κάθε είδους εντυπώσεις παγιωμένες στην παρουσία μου, που προξενήθηκαν από τις οπτικές προσλήψεις του τοπίου εκείνης της περιοχής — όλη η σειρά των συνειρμικών σκέψεων που συνδέονταν με τις σκηνές οι οποίες προκάλεσαν ένα από τα οντικά συναισθήματα που ένιωσα κατά την τελευταία παραμονή μου εκεί κάτω, στη διάρκεια μιας επίσκεψής μου στη σημερινή Αίγυπτο, μια μέρα που, βυθισμένος στους στοχασμούς μου, καθόμουνα στη βάση ενός από εκείνα τα αρχαία οικοδομήματα που κατά τύχη έμειναν ανέπαφα, και σήμερα ονομάζονται «Πυραμίδες». |
23.273.Α |
Στη συνολική λειτουργία του νου μου κυλούσαν μεταξύ άλλων και σκέψεις όπως αυτές: |
23.273.Α |
«Πολύ πιθανόν!… Το ότι κανένα από τα αγαθά που άλλοτε κατακτήθηκαν με το νου των όντων της ηπείρου Ατλαντίδος για τη συνηθισμένη οντική ύπαρξη δεν έγινε πατρογονική κληρονομιά των σημερινών όντων αυτού του πλανήτη — αυτό μπορεί ακόμη να εξηγηθεί λογικά, από το απλό γεγονός ότι, για κοσμικούς λόγους που δεν προέρχονταν και δεν εξαρτιόνταν καθόλου από τα εδώ τρίμυαλα όντα, έγινε στον πλανήτη τους μια δεύτερη μεγάλη μη νομοτελειακή καταστροφή, στη διάρκεια της οποίας η ήπειρος αυτή καταποντίστηκε μαζί με όλα σχεδόν τα υπάρχοντα της. |
23.273.Α |
«Τι απόγινε όμως αυτή η Αίγυπτος; «Το μεγαλείο της είναι ακόμα πρόσφατο! |
23.273.Α |
«Βέβαια, λόγω της τρίτης καταστροφής του άμοιρου αυτού πλανήτη, καθώς και της πέμπτης — για την οποία θα σου μιλήσω αργότερα — το κομμάτι αυτό της επιφανείας του σκεπάστηκε με άμμο. Τα τρίμυαλα όμως όντα που το κατοικούσαν δεν χάθηκαν, αλλά διασκορπίστηκαν απλώς σε διάφορα άλλα μέρη τούτης της ίδιας ηπείρου. Έτσι, όποιες κι αν ήταν οι νέες συνθήκες στις οποίες βρέθηκαν, τα κρυσταλλωμένα αποτελέσματα, αυτά που μεταδίδονται κληρονομικά, των τελειοποιημένων παραγόντων για τη συγκρότηση μια φυσιολογικής οντικής “λογικής σκέψης”, θα έπρεπε να διατηρούνται στην παρουσία τους…» |
23.273-4.Α |
Έτσι, παιδί μου, όταν μετά το μελαγχολικό «Αλστουζόρι» μου, ή όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, μετά από τους «πικρούς συλλογισμούς» μου, θέλησα να αποκαλύψω την πραγματική αιτία του αξιοθρήνητου εκείνου γεγονότος, οι διεξοδικές μου έρευνες μου έδωσαν να καταλάβω και να αναγνωρίσω με όλο μου το είναι ότι η ανωμαλία αυτή οφειλόταν αποκλειστικά και μόνο σε μια χαρακτηριστική όψη της κυριότερης ιδιαιτερότητας του αλλόκοτου ψυχισμού τους, ιδιαιτερότητας που κρυσταλώθηκε πια και έγινε αναπόσπαστο μέρος της συνολικής τους παρουσίας, και η οποία χρησιμεύει σαν αφορμή για την περιοδική εμφάνιση μέσα τους αυτού που ονομάζεται «επιτακτική δίψα να καταστρέφουν τα πάντα έξω από τον εαυτό τους». |
23.274.Α |
Γιατί όταν φτάσει στον παροξυσμό της η λειτουργία αυτής της πρωτάκουστης ιδιαιτερότητας του ψυχισμού εκείνων των τρίμυαλων όντων — τρομακτική από κάθε άποψη — και την εκδηλώσουν εξωτερικά, όταν δηλαδή αρχίσουν να πραγματοποιούν σε κάποιο μέρος της επιφάνειας του πλανήτη τους τη διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής, τότε μ’ αυτή την ευκαιρία καταστρέφουν, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, χωρίς καν αυτό που λέγεται «οργανική ανάγκη», όλα όσα τύχει να βρεθούν στο πεδίο αντίληψης των οπτικών τους οργάνων. Στις περιόδους του πρωτάκουστου ψυχοπαθητικού παροξυσμού τους, τα όντα που στα μέρη τους πραγματοποιείται η τρομερή αυτή διαδικασία δεν καταστρέφουν μόνο οτιδήποτε έχουν τα ίδια σκόπιμα πραγματοποιήσει, αλλά και όλα τα έργα που τους κληροδοτήθηκαν από τα όντα προγενέστερων εποχών, και τα οποία τυχαία διατηρήθηκαν ανέπαφα ως τις μέρες τους. |
23.274.Α |
Όταν λοιπόν, παιδί μου, κατά την περίοδο της τέταρτης προσωπικής μου παραμονής στην επιφάνεια του πλανήτη σου, μετά τον ερχομό μου στη χώρα που ονομάζεται σήμερα Αίγυπτος, έζησα μερικές μέρες ανάμεσα στους μακρινούς απογόνους εκείνων των όντων-μελών της μεγάλης σοφής εταιρίας των Αχαλντανών, και έμαθα για ορισμένα αποτελέσματα των οντικών τους Πάρτκντολγκ-καθηκόντων, αποτελέσματα που παρέμειναν ανέπαφα για το καλό των απογόνων τους, έφυγα, μαζί με δύο μέλη της φυλής μας, για τις νότιες χώρες εκείνης της ηπείρου, και εκεί, με τη βοήθεια των τρίμυαλων όντων της περιοχής, πιάσαμε όσα όντα-πιθήκους χρειαζόμασταν. |
23.275.Α |
Μόλις τελείωσε κι αυτή η δουλειά, ειδοποίησα αμέσως τηλεπαθητικά το σκάφος μας Ευκαιρία, και την επόμενη νύχτα, που για καλή μας τύχη ήταν σκοτεινή, το σκάφος κατέβηκε κάπου κοντά μας. Αφού φορτώσαμε τα όντα-πιθήκους στον ειδικό θάλαμο του πλοίου Ευκαιρία, που είχαμε διαμορφώσει σύμφωνα με τις οδηγίες του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, ξανανεβήκαμε στον πλανήτη Άρη, και από εκεί, ύστερα από τρεις αρειανές ημέρες, πέταξα με το ίδιο σκάφος, μαζί με τους πιθήκους, ως τον πλανήτη Κρόνο. |
23.275.Α |
Είχαμε αποφασίσει να αρχίσουμε τα πειράματα με τους πιθήκους τον επόμενο χρόνο, όταν πια θα είχαν εγκλιματιστεί και προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες ύπαρξής τους, και δεν θα τους πήγαινα τόσο γρήγορα στον πλανήτη Κρόνο, αν δεν είχα υποσχεθεί στον Γκορναχούρ Χαρχάρχ, κατά την τελευταία μας συνάντηση, να παραστώ σε μια οικογενειακή εορτή που θα γινόταν σύντομα εκεί. |
23.275.Α |
Στην οικογενειακή εκείνη τελετή, που λέγεται «Χρι-χρα-χρι», τα όντα του περιβάλλοντος του Γκορναχούρ Χαρχάρχ θα βάφτιζαν τον πρώτο του κληρονόμο, τον οποίο είχε πρόσφατα αποκτήσει. |
23.275.Α |
Υποσχέθηκα να παρευρεθώ, αναλαμβάνοντας απέναντι στον πρόσφατα εμφανισμένο κληρονόμο του αυτό που ονομάζεται «Αλνατουρορνιανή οντική υποχρέωση». |
23.275.Α |
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι το έθιμο της ανάληψης μιας παρόμοιας οντικής υποχρέωσης υπήρχε και στην αρχαιότητα, στα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου, και έφτασε μάλιστα μέχρι τους σύγχρονους ευνοουμένους σου, αλλά αυτοί δεν διατήρησαν παρά μόνο την εξωτερική μορφή της σοβαρής και σημαντικής αυτής διαδικασίας. Τα όντα που αναλαμβάνουν, τρόπος του λέγειν, αυτή την υποχρέωση ονομάζονται από τους σημερινούς ευνοουμένους σου «νονός» και «νονά». |
23.275.Α |
Ο πρώτος εκείνος κληρονόμος του Γκορναχούρ Χαρχάρχ πήρε τότε το όνομα «Ραούρχ». |