Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Τικλιαμουισιανός

 

24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά

24.282-3.Α

Πριν συνεχίσω, είναι σημαντικό να καθορίσω εδώ ποια είναι τα όντα του πλανήτη σου που ονομάζονται «σοφοί» από τα άλλα όντα.

24.283.Α

Πράγματι, πολύ πριν από την πέμπτη μου παραμονή εκεί κάτω, πριν από την περίοδο που, όπως σου είπα, η Βαβυλώνα ήταν σε πλήρη άνθηση, εκείνοι που θεωρούνταν από τους άλλους «σοφοί» δεν έμοιαζαν σε τίποτα με όλα εκείνα τα όντα που, μέσα σ’ ολόκληρο το Σύμπαν, αξίζουν πράγματι να θεωρούνται σοφά, δηλαδή αυτά που αποκτούν καταρχήν, χάρη στη συνειδητή τους εργασία και στις θεληματικές τους ταλαιπωρίες, την ικανότητα να ατενίζουν την κάθε λεπτομέρεια οποιουδήποτε πράγματος σε συσχετισμό με την προέλευση του Κόσμου και την ύπαρξη του Κόσμου, πράγμα που τους επιτρέπει να τελειοποιούν το ανώτερο σώμα τους μέχρι το βαθμό που απαιτεί ο ιερός Μετρητής του αντικειμενικού Νου, με σκοπό να αποκτήσουν αργότερα την ικανότητα να νιώθουν τις κοσμικές αλήθειες που είναι προσιτές στο ανώτερο οντικό σώμα ανάλογα με το επίπεδο τελειοποίησής του.

Αλλά από την εποχή του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού, και ιδιαίτερα στις μέρες μας, «σοφοί» γίνονται, σχεδόν πάντοτε, αυτοί που «αναμασούν» όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες κάθε είδους και χωρίς περιεχόμενο, σαν τις γριούλες που τους αρέσει να επαναλαμβάνουν αυτά που κατά τη γνώμη τους λέγονταν τον παλιό καλό καιρό.

24.285.Α

Για να σχηματίσεις σαφή εικόνα και να καταλάβεις καλύτερα για ποιον ακριβώς λόγο εμφανίστηκε στην ατομικότητα εκείνου του Πέρση μονάρχη η παράδοξη αυτή μανία, που χαρακτήριζε μόνο αυτόν, πρέπει να ξέρεις ότι κάποιο σοφό τρίμυαλο όν, ονόματι Χαρναχούμ — του οποίου η ουσία αργότερα κρυσταλλώθηκε σ’ αυτό που ονομάζεται «Αιώνιο Χασναμουσιανό Άτομο» — φαντάστηκε κατά την περίοδο του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού, στην πόλη που ονομαζόταν «Τσικλαράλ», ότι ήταν τάχατες πολύ εύκολο να μετατραπεί οποιοδήποτε από τα μέταλλα που αφθονούν στην επιφάνεια του πλανήτη, σ’ εκείνο το σπάνιο μέταλλο, το «χρυσάφι»· έφτανε, λέει, γι’ αυτό να ξέρεις ένα πολύ μικρό μυστικό.

 

30 Η Τέχνη

30.79.Β

Από τότε που τα θέατρα τους έγιναν της μόδας, μαζεύονταν εκεί, όπως κάνουν ακόμη και σήμερα, όχι για να δουν και να μελετήσουν τις ερμηνείες των «σημερινών καλλιτεχνών» τους, αλλά αποκλειστικά και μόνο για να ικανοποιήσουν ένα από τα αποτελέσματα των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που κρυσταλλώθηκε πολύ γρήγορα στη συνολική παρουσία των περισσοτέρων τους που λεγόταν τότε «Ουρνέλ», και που οι σημερινοί ευνοούμενοί σου το λένε «φιλεπιδειξία».

30.79.Β

Αυτό λοιπόν το αποτέλεσμα του οργάνου Κουνταμπάφερ εμπνέει στην παρουσία των περισσότερων από τα σημερινά όντα την παράξενη ανάγκη να προκαλούν στους άλλους την έκφραση της οντικής παρόρμησης που ονομάζεται «έκπληξη», και να παρακολουθούν την αντανάκλαση της στα πρόσωπα εκείνων που τους περιστοιχίζουν.

30.79.Β

Λόγω της παράδοξης αυτής ανάγκης, δεν αισθάνονται ικανοποίηση παρά μόνο όταν δουν την έκπληξη που προκαλεί στους άλλους η εξωτερική τους εμφάνιση, η οποία ακολουθεί με ακρίβεια τις απαιτήσεις αυτού που ονομάζουν εκεί κάτω «μόδα», μιας ολέθριας συνήθειας που καθιερώθηκε από τον καιρό του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού, και που στις μέρες μας έγινε ένας από τους οντικούς παράγοντες ο αυτοματισμός των οποίων δεν τους αφήνει πια ούτε το χρόνο, ούτε τη δυνατότητα να βλέπουν και να νιώθουν την πραγματικότητα.

30.79.Β

Σύμφωνα με την τόσο ολέθρια αυτή συνήθεια, αλλάζουν κατά περιόδους την εξωτερική μορφή αυτού που ονομάζεται «κάλυμμα της μηδαμινότητας τους».

30.86.Β

Ένα θαυμάσιο παράδειγμα θα επιβεβαιώσει όσα σου λέω: η συνήθεια που όλοι έχουν σήμερα, σε παγκόσμια κλίμακα, να ξυρίζουν τα γένια και τα μουστάκια τους.

30.86.Β

Και πραγματικά, στις παλιότερες εποχές, όλοι οι γήινοι επαγγελματίες αρτίστες έπρεπε να έχουν πάντα, στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης, ξυρισμένα γένια και μουστάκια.

30.86-7.Β

Και έπρεπε να ξυρίζουν, λέει, τα «τεκμήρια» αυτά της αρρενωπότητας και της ενεργητικότητας τους, πρώτα απ’ όλα επειδή, παίζοντας πάντα το ρόλο άλλων όντων, έπρεπε να αλλάζουν συχνά όψη, όχι μόνο κάνοντας το κατάλληλο «μπογιάντισμα» στο πρόσωπο τους, αλλά και φορώντας περούκες, ψεύτικες γενειάδες και μουστάκια, πράγμα που δε θα ήταν δυνατόν αν είχαν τα δικά τους· κι από το άλλο μέρος, επειδή τα συνηθισμένα όντα όλων των αρχαίων κοινοτήτων εκεί κάτω θεωρούσαν τους αρτίστες βρομιάρηδες και κακόβουλους, κι από φόβο μήπως δεν τους αναγνωρίσουν αν τύχαινε να τους συναντήσουν σε συνηθισμένες συνθήκες ύπαρξης και τους ακουμπήσουν κατά λάθος, έβγαλαν ένα φιρμάνι που υποχρέωνε όσα όντα ασκούσαν το επάγγελμα του αρτίστα ή του ηθοποιού να ξυρίζουν τα γένια και τα μουστάκια τους.

30.87.Β

Ενώ τώρα σου εξηγούσα τους λόγους για τους οποίους επιβλήθηκε αυτή η συνήθεια στους αρτίστες, θυμήθηκα κάποιο πολύ συνετό και οικονομικό «μέτρο δικαίου», που πάρθηκε από τα τρίμυαλα όντα της εποχής του «Τικλιαμουισιανού πολιτισμού», σχετικό με το ξύρισμα των τριχών, τη φορά όμως αυτή για τις τρίχες που φυτρώνουν πάνω στο κεφάλι.

30.87.Β

Είχε θεσπιστεί, την περίοδο εκείνη, ένας νόμος που εφαρμοζόταν με τη μεγαλύτερη αυστηρότητα, και όριζε ότι όσοι μικροεγκληματίες δικάστηκαν και καταδικάστηκαν από επτά ηλικιωμένα όντα της περιοχής τους για κάποια «ανηθικότητα» ή «παράπτωμα» που ενέπιπτε σε μία από τέσσερις προκαθορισμένες κατηγορίες — εγκληματίες σαν κι αυτούς που πλυμμηρίζουν σήμερα όλες σχεδόν τις «φυλακές» τους — ήταν υποχρεωμένοι να κυκλοφορούν παντού, για ορισμένο χρόνο, με ξυρισμένη τη μία από τις τέσσερις πλευρές του κεφαλιού τους· επιπλέον ο καθένας τους ήταν αναγκασμένος, κατά τη διάρκεια της συναναστροφής ή της συνομιλίας του με άλλα άτομα, να έχει πάντα το κεφάλι ξέσκεπο.

 

32 Ο υπνωτισμός

32.138.Β

Έτσι, παιδί μου, όταν ο υπνωτιστής καταφέρει, τροποποιώντας το ρυθμό της κυκλοφορίας του αίματός τους, να διακόψει προσωρινά τη δράση της εντοπισμένης ψεύτικης συνειδητότητάς τους που έγινε ο «απόλυτος άρχοντας» της συνολικής τους παρουσίας — πράγμα το οποίο επιτρέπει στα ιερά δεδομένα της αληθινής τους συνειδητότητάς να συγχωνευτούν ελεύθερα κατά τη διάρκεια της κατάστασης του ξύπνου τους με το σύνολο των λειτουργιών του πλανητικού τους σώματος — κι αν τότε αυτός διευκολύνει, με το σωστό τρόπο, την κρυστάλλωση δεδομένων που επιτρέπουν να εμφανιστεί στην εντόπισή τους μια ιδέα αντίθετη προς οτιδήποτε έχει παγιωθεί εκεί, κι αν κατευθύνει τη δράση που προκαλείται από αυτήν την ιδέα στο δυσαρμονισμένο μέρος του πλανητικού τους σώματος — τότε μπορεί να προκαλέσει στο μέρος εκείνο μια επιταχυνόμενη τροποποίηση της κυκλοφορίας του αίματος.

32.138.Β

Κατά την περίοδο του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού, όταν τα σοφά όντα της Μαραλπλεϊσίς διαπίστωσαν για πρώτη φορά τη δυνατότητα τέτοιων «συνδυασμών» στο συνολικό τους ψυχισμό, και προσπάθησαν να επιβάλουν τα μεν στα δε, θεληματικά, αυτή την ιδιαίτερη κατάσταση, σύντομα ανακάλυψαν και κατάλαβαν τον τρόπο να τα καταφέρουν με τη βοήθεια αυτού που ονομάζεται «οντικό Χανμπλεντζόιν», δηλαδή με την κοσμική ύλη της οποίας την ουσία τα τρίμυαλα όντα του σημερινού πολιτισμού κόντεψαν σχεδόν να καταλάβουν, και την ονόμασαν «ζωικό μαγνητισμό».

32.147.Β

Τα τελευταία χρόνια της παραμονής μου σ’ εκείνο τον άτυχο πλανήτη, είχε μόλις αρχίσει να ανθίζει ένα καινούργιο ολέθριο μέσο, το οποίο είχε στον ψυχισμό των όντων εκεί κάτω την ίδια επίδραση που ασκούσε κάποτε και συνεχίζει ακόμα να ασκεί ο κλάδος της επιστήμης τους που λέγεται «υπνωτισμός».

32.147.Β

Το καινούργιο τούτο μέσο ονομάστηκε «ψυχανάλυση».

32.147.Β

Είναι απαραίτητο να μάθεις, παιδί μου, ότι όταν τα όντα του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού διαπίστωσαν για πρώτη φορά αυτή την παράξενη ψυχική ιδιότητα και κατάλαβαν ότι μ’ αυτήν μπορούσαν να καταστρέψουν ορισμένες ιδιαίτερα αταίριαστες γι’ αυτά ιδιότητες, θεώρησαν τη διαδικασία που προκαλεί σε κάποιο άλλο ον αυτή την κατάσταση ιερή διαδικασία, και την πραγματοποιούσαν αποκλειστικά και μόνο μέσα στους ναούς τους μπροστά σε όλο το εκκλησίασμα.

 

33 Ο Βεελζεβούλ επαγγελματίας υπνωτιστής

33.148.Β

Και ο Βεελζεβούλ ξανάρχισε την ιστορία του:

33.148.Β

— Έτσι λοιπόν, ενώ περιέφερα την ύπαρξη μου ανάμεσα στους ευνοουμένους σου με την ιδιότητα του επαγγελματία υπνωτιστή, εξακολούθησα τα πειράματα μου για τον ψυχισμό τους χρησιμοποιώντας κυρίως εκείνη την ιδιαίτερη κατάσταση που τα σημερινά όντα εκεί κάτω την ονομάζουν «κατάσταση ύπνωσης».

33.148.Β

Για να τους φέρνω σ’ αυτή την κατάσταση, κατέφευγα αρχικά στα ίδια μέσα με τα οποία τα όντα της περιόδου του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού έφερναν το ένα το άλλο στην κατάσταση αυτή, ενεργώντας δηλαδή πάνω τους μέσω του δικού μου «Χανμπλεντζόιν».

 

34 Ο Βεελζεβούλ στη Ρωσία

34.204.Β

Η ύπαρξη των όντων που αποτέλεσαν τη βάση εκείνης της μεγάλης σημερινής κοινότητας εκεί κάτω, καθώς και η ύπαρξη των απογόνων τους, κύλησε για πολλούς αιώνες πλάι σε όντα που ανήκαν σε ορισμένες ασιατικές κοινότητες, τα οποία τυχαία διατήρησαν για σχετικά μεγάλες χρονικές περιόδους στον τρόπο της καθημερινής τους ζωής, όπως συμβαίνει σχεδόν παντού σε παρόμοιες περιπτώσεις, πάρα πολά χρήσιμα ήθη και έθιμα, τα οποία ακολούθως προσαρτήθηκαν και παγιώθηκαν από μόνα τους μέσα στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης. Έτσι οι Ρώσοι, οι οποίοι συναντιόνταν συχνά με τα όντα αυτών των «αρχαίων» κοινοτήτων — «αρχαίων» κατά την άποψη των ευνοουμένων σου — και διατηρούσαν μάλιστα μερικές φορές μαζί τους φιλικές σχέσεις, άρχισαν σιγά-σιγά να εφαρμόζουν πολλά από-τούτα τα χρήσιμα ήθη και έθιμα και να τα εισάγουν στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

34.204.Β

Όμως, παιδί μου, λόγω αυτής της παράξενης ιδιότητας των τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου, η οποία εμφανίστηκε και παγιώθηκε στον ψυχισμό τους λίγο μετά τον «Τικλιαμουισιανό πολιτισμό», με ένταση που αυξανόταν λόγω της επιδείνωσης των συνθηκών της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που μόνα τους είχαν καθιερώσει — ψυχική ιδιότητα η οποία, από την αρχή, έγινε έμφυτη στη συνολική παρουσία των όντων που συγκρότησαν αυτή τη μελλοντικά μεγάλη κοινότητα — βρίσκονταν όλα, κατά τη διάρκεια αυτών των τελευταίων αιώνων, κάτω από την επιρροή των όντων της μιας ή της άλλης ασιατικής κοινότητας· με αποτέλεσμα όλη η «εξωτερική διάταξη» της συνηθισμένης τους ύπαρξης και ολόκληρη η «συνειρμική ψυχική μορφή» της να εξαρτώνται απ’ αυτές τις επιρροές.

34.204-5.Β

Όμως, έπειτα από μια αλλαγή των περιστάσεων, και πάλι λόγω της διαδικασίας της «περιοδικής αμοιβαίας καταστροφής», χαρακτηριστικής εκείνου μόνο του πλανήτη, όσα όντα του πλανήτη Γη κατοικούσαν στο μέρος της ηπείρου Ασίας, το οποίο λεγόταν και λέγεται ακόμη «Ρωσία», στερήθηκαν αυτές τις επιρροές· και καθώς είχαν από καιρό πάψει να πραγματοποιούν στη συνολική τους παρουσία τα «οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα» — προκαλώντας έτσι τη βαθμιαία ενίσχυση της πιο ολέθριας ιδιότητας του ψυχισμού τους, της λεγόμενης «ενδοτικότητας» — αναγκάστηκαν, αφού δεν μπορούσαν μόνα τους να «διάγουν ανεξάρτητον ύπαρξιν», να υποταχθούν σε μια νέα επιρροή, στην επιρροή όντων διάφορων ευρωπαϊκών κοινοτήτων, και κυρίως της κοινότητας που εκεί κάτω υπάρχει με το όνομα «Γαλλία».

 

37 Η Γαλλία

37.242.Β

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να μάθεις ότι τα όντα τα αφιερωμένα ολοκληρωτικά στον «εσωτερικό Θεό της απώλειάς» τους, όταν συγκεντρωθούν από διάφορα μέρη σ’ ένα από τα σημαντικά «πολιτισμικά κέντρα», συνηθίζουν, ανάμεσα σε άλλες δυσάρεστες πράξεις, να καταπιάνονται, σαν χασομέρηδες που είναι, απλώς και μόνο για να ικανοποιήσουν τα καπρίτσια τους, με νέους τρόπους εκδήλωσης των Χασναμουσιανών τους ιδιοτήτων, ή, όπως λένε, με τη νέα «μόδα», που διαδίδουν στη συνέχεια σε όλο τον πλανήτη.

37.242.Β

Αυτή η Χασναμουσιανή συνήθεια, η «δημιουργία της νέας μόδας», υπήρχε και στους πανάρχαιους πολιτισμούς· τον καιρό του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού ονομαζόταν «Αντιάτ»· και κατά τη βαβυλωνιακή περίοδο λεγόταν «Αηδία».

37.242.Β

«Αντιάτ», «Αηδία», ή «μόδα», είναι γι’ αυτούς η επινόηση νέων τρόπων οντικών εκδηλώσεων της συνηθισμένης ύπαρξης, καθώς και διαφόρων μεθόδων να τροποποιούν και να κρύβουν την πραγματικότητα της παρουσίας τους.

 

42 Ο Βεελζεβούλ στην Αμερική

42.123-4.Γ

Θυμάμαι πολύ καλά μία από αυτές τις εποχές, όταν τα τότε όντα — τα οποία, παρεμπιπτόντως, οι σημερινοί ευνοούμενοί σου θα τα θεωρούν απλούς «αγρίους» — είχαν επινοήσει κάθε είδους άνεση για να ικανοποιούν αυτή την οντική ανάγκη, την πεζή, μα την αλήθεια, αλλά αναπόφευκτη, για την οποία οι σύγχρονοι Αμερικάνοι, που νομίζουν όλο αφέλεια ότι έφτασαν στο «nec plus ultra» του πολιτισμού, έχουν επινοήσει εκείνα τα αναπαυτικά καθίσματα για τα «αποχωρητήριά» τους.

42.124.Γ

Τούτο συνέβηκε την εποχή που το κυριότερο κέντρο πολιτισμού ολόκληρου του πλανήτου σου ήταν η χώρα Τικλιαμουίς, όταν αυτή η χώρα βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της.

42.124.Γ

Τα όντα της χώρας Τικλιαμουίς επινόησαν τότε, γι’ αυτή την οντική ανάγκη, κάτι που έμοιαζε μ’ εκείνα τα αναπαυτικά αμερικάνικα καθίσματα, κι αυτή η κακοήθης επινόηση διαδόθηκε και τότε ευρύτατα σε όλες τις άλλες χώρες που κατοικούνταν από τα τρίμυαλα όντα εκείνου του κακότυχου πλανήτη.

42.124.Γ

Αν θα σύγκρινε κανείς την επινόηση των όντων του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού με αυτή των σύγχρονων Αμερικάνων, τότε θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την τελευταία, χρησιμοποιώντας μια έκφραση που οι ίδιοι μεταχειρίζονται για τις συγκρίσεις τους, απλό «παιδικό παιχνιδάκι».

42.124.Γ

Τα όντα του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού είχαν επινοήσει ένα είδος «αναπαυτικού ανακλίντρου», το οποίο μπορούσαν να το χρησιμοποιούν και για να κοιμούνται και για το «Κεϊφόβ» τους, έτσι που όταν κανείς ξάπλωνε σ’ αυτή την υπέροχη επινόηση, μπορούσε να εκτελεί, χωρίς να πραγματοποιεί την παραμικρότερη οντική προσπάθεια, την απαραίτητη λειτουργία για την οποία τα σύγχρονα όντα της αμερικάνικης ηπείρου επινόησαν τα «βολικά τους καθίσματα».

 

44 Για το Βεελζεβούλ, η ανθρώπινη αντίληψη της δικαιοσύνης είναι, μιλώντας αντικειμενικά, μία «καταραμένη αυταπάτη»

44.278.Γ

Τα γεγονότα που δημιούργησαν την απίθανη σύμπτωση, εξαιτίας της οποίας εκείνα τα παράξενα τρίμυαλα όντα συνδύασαν τα ονόματα όντων της φυλής μας με την απίστευτη ιδέα τους, ήταν τα εξής:

44.278.Γ

Λίγο μετά την αναχώρηση των δικών μας, ένας κάποιος Αρμανατούργκα, που ζούσε στην εποχή που άκμαζε ο Τικλιαμουισιανός πολιτισμός, και ασκούσε το επάγγελμα του αρχιερέα, από εκείνους μάλιστα τους οποίους οι άλλοι θεωρούσαν τότε «σοφούς αρχιερείς», οικοδόμησε μια ολόκληρη θρησκευτική διδασκαλία πάνω στην ολέθρια αυτή ιδέα.

44.278.Γ

Εξήγησε, με τη θρησκευτική αυτή διδασκαλία, για πρώτη φορά, ότι ορισμένα αόρατα πνεύματα που υπήρχαν ανάμεσά τους μετέδιδαν το «εξωτερικό» Καλό και Κακό, αναγκάζοντάς τους ανθρώπους να δέχονται και να εκδηλώνουν αυτό το Καλό και το Κακό· τα πνεύματα μεταδότες του Καλού ονομάζονταν «Άγγελοι», τα πνεύματα μεταδότες του Κακού «Διάβολοι».

 

48 Συμπεράσματα του συγγραφέα

48.361-2.Γ

Μετά από όσα σας είπα, μου φαίνεται αναγκαίο να επιμείνω στο γεγονός ότι τα ιστορικά δεδομένα που έφτασαν ως εμάς και τυχαία έπεσαν στα χέρια μου — μιλώ για δεδομένα που αναφέρονται σε ό,τι συνέβαινε πραγματικά στη ζωή των ανθρώπων του παρελθόντος, και όχι σε αυτά που επινοήθηκαν από τους σύγχρονους «σοφούς», κυρίως τους «Γερμανούς σοφούς», των οποίων οι «ιστορίες» παραγέμισαν τα μυαλά της νέας γενιάς σε όλη τη Γη — δείχνουν καθαρά ότι οι άνθρωποι των παλιότερων εποχών δεν χωρίζονταν σε δύο ρεύματα, αλλά όλοι ακολουθούσαν ένα και μοναδικό ρεύμα ζωής.

48.362.Γ

Η συνολική ζωή της ανθρωπότητας χωρίστηκε σε δύο ρεύματα, μόνο μετά τον λεγόμενο «Τικλιαμουισιανό» πολιτισμό, ο οποίος ήταν ο αμέσως προηγούμενος του Βαβυλωνιακού πολιτισμού.

48.362.Γ

Από εκείνη τη στιγμή οργανώθηκε σιγά-σιγά ο τρόπος της σημερινής ύπαρξης της ανθρωπότητας, η ζωή της οποίας, όπως μπορεί να διαπιστώσει κάθε φρόνιμος άνθρωπος, μπορεί από δω και πέρα να κυλά κάπως υποφερτά, μόνο αν οι άνθρωποι χωρίζονται σε αφέντες και σκλάβους.

48.362.Γ

Παρόλο που το να είναι αφέντες ή σκλάβοι είναι εξίσου ανάξιο του πώς θα έπρεπε να είναι οι άνθρωποι στις μεταξύ τους σχέσεις, σαν παιδιά του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ, θα πρέπει σύμφωνα με τις υπάρχουσες συνθήκες στις οποίες υποβάλλεται όλη η διαδικασία της συλλογικής ζωής των ανθρώπων, και η αρχή των οποίων χάνεται στα βάθη των αιώνων, να συμβιβαστούμε με τούτο το γεγονός και να δεχτούμε ένα συμβιβασμό που, κατά την άποψη ενός αμερόληπτου νου, αντιστοιχεί στο προσωπικό μας καλό χωρίς να είναι καθόλου αντίθετος στις εντολές που δόθηκαν ειδικά για μας, τους ανθρώπους, από την «Πρωταρχική-Πηγή-όλων-όσων-υπάρχουν».

48.362.Γ

Ένας τέτοιος συμβιβασμός είναι δυνατός αν, κατά τη γνώμη μου, ορισμένοι άνθρωποι βάλουν συνειδητά κύριο σκοπό της ύπαρξής τους την απόκτηση στην παρουσία τους όλων των αναγκαίων δεδομένων για να γίνουν αφέντες ανάμεσα στους ομοίους τους.

48.362.Γ

Ξεκινώντας από αυτή την αρχή και ακολουθώντας το σοφό αρχαίο απόφθεγμα που διαβεβαιώνει ότι «για να γίνεις δίκαιος και καλός αλτρουιστής, θα πρέπει πρώτα να γίνεις καθαρόαιμος εγωιστής», ο καθένας μας θα πρέπει να κάνει βασικό σκοπό του να γίνει αφέντης, με τη βοήθεια του κοινού νου που μας δόθηκε από τη Μεγάλη Φύση.