Study of Beelzebub's Tales

Περίληψη

Ο Βεελζεβούλ εξηγεί στον Χασίν όλα όσα αφορούν τον Αγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου όταν ο Χασίν του ζητάει να του εξηγήσει γιατί, το ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟ Μας ΠΑΝ-ΟΝ εμφανίζεται τόσο συχνά στον Αγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου. Η αφήγηση αρχίζει μόλις το κοσμικό σκάφος Καρνάκ απομακρύνθηκε από τον Αγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου και άρχισε πάλι να πέφτει προς τον πλανήτη Καρατάς που ήταν ο τόπος έλευσης του Β.

Ο Β. λέει στον Χασίν ότι ο άγιος πλανήτης που φέρει το όνομα Καθαρτήριο είναι, για ολόκληρο το Σύμπαν μας, η καρδιά και ο τόπος συγκέντρωσης όλων των αποτελεσμάτων των δονήσεων όλων όσων λειτουργούν και υπάρχουν στο Σύμπαν και ότι ο ΑΙΏΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΣ Μας ΠΑΤΕΡΑΣ εμφανίζεται εκεί τόσο συχνά, μόνο και μόνο επειδή αυτός ο άγιος πλανήτης είναι ο τόπος ύπαρξης των πιο δυστυχισμένων από τα «ανώτερα οντικά σώματα» που πραγμάτωσαν την επένδυσή τους σε διάφορους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος. H ανάγκη μιας λειτουργίας σαν αυτή που πραγματοποιεί τώρα ο Άγιος Πλανήτης του Καθαρτηρίου σε παγκόσμια κλίμακα έγινε αισθητή μετά την συμπαντική καταστροφή που σήμερα ονομάζουμε «φοβερή Τσουτμπογκλιτανική περίοδο».

Του λέει επίσης ότι θα απαντήσει στην ερώτησή του—«γιατί η ΑΙΩΝΙΌΤΗΤΑ μας ευφραίνει τόσο συχνά τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου με την εμφάνισή ΤΗΣ—έτσι που να του δώσει ταυτόχρονα και τις εξηγήσεις τις οποίες του έχει κιόλας αρκετές φορές υποσχεθεί, γύρω από το ζήτημα των θεμελιωδών κοσμικών νόμων, που σύμφωνα με τις αρχές τους υπάρχει και διατηρείται ο τωρινός μας κόσμος και ότι αν συνδυάσει αυτά τα δύο ζητήματα, θα έχει αρκετά δεδομένα, για να σχηματίσει μία ιδέα και να καταλάβει τέλεια τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου, αποκτώντας ταυτόχρονα καινούργιες αντιλήψεις για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη που τον ενδιαφέρουν. Όπως επισημαίνει αυτή η γνώση είναι απαραίτητη σε κάθε τρίμυαλο ον, για να μπορέσει να υπάρχει προς μια κατεύθυνση που εξυπηρετεί εκείνον τον άγιο πλανήτη, και η οποία σαφώς αντιστοιχεί στον αντικειμενικό σκοπό και λόγο ύπαρξης κάθε τρίμυαλου όντος, φορέα για οποιονδήποτε αιτία του σπέρματος ενός ανώτερου οντικού σώματος.

Του εξηγεί ότι ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας δημιούργησε τον «Μεγαλόκοσμό» μας, δηλαδή το «σύμπαν» που υπάρχει σήμερα, από ανάγκη. Ότι η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας αναγκάστηκε να υιοθετήσει ορισμένα κατάλληλα μέτρα ώστε ο αμείλικτος Ηρωπάς, δηλαδή ο Χρόνος, να μην προξενήσει την εξαφάνιση του Αγιότατου Ήλιου μας και ότι πραγματοποίησε τελικά το σχέδιό ΤΗΣ, τροποποιώντας την Aρχή της λειτουργίας των θεμελιωδών ιερών νόμων, του Ιερού Τριαμαζικάμνω και του Ιερού Επταραπαρσινόχ, κάνοντας την μέχρι τότε αυτόνομη λειτουργία τους να εξαρτάται από δυνάμεις προερχόμενες απ’ έξω. Καθώς αυτή η καινούργια αρχή απαιτούσε κατάλληλες πηγές που βρισκόταν έξω από τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, απ’ όπου θα μπορούσαν ν’ αναβλύζουν τέτοιες δυνάμεις και να εισρέουν μέσα του, αναγκάστηκε να δημιουργήσει τον Μεγαλόκοσμό μας. Του εξηγεί ότι το νέο σύστημα που διατηρεί την ύπαρξη του Απόλυτου Ήλιου καλείται «Τρωγωαυτοεγωκράτης», ενώ το προηγούμενο σύστημα όπου οι νόμοι λειτουργούσαν με τρόπο ανεξάρτητο, χωρίς την βοήθεια οποιασδήποτε εξωτερικής δύναμης, ονομαζόταν «Αυτοεγωκράτης».

Προτρέπει τον Χασίν να προσπαθήσει ν’ αφομοιώσει καλά ό,τι αφορά τους δύο θεμελιώδεις κοσμικούς νόμους, αφού η γνώση των νόμων αυτών και ιδιαίτερα του ιερού Επταραπαρσινόχ θα του επιτρέψει να καταλάβει σε βάθος και όλους του δευτερεύοντες και τριτεύοντες νόμους της «δημιουργίας του κόσμου» και της «ύπαρξης του κόσμου». Αναφέρει τα ονόματα που έδωσαν τα Χερουβείμ και Σεραφείμ στους κόσμους και ότι για να διακρίνουν μεταξύ τους τις διάφορες τάξεις εμφάνισης των κόσμων, πρόσθεταν σ’ αυτόν τον όρο ένα αντίστοιχο πρόθεμα. Οι διαφορετικής τάξεις κόσμοι ονομάστηκαν: «Πρωτόκοσμος», «Δευτερόκοσμος», «Τριτόκοσμος», «Μικρόκοσμοι», «Τεταρτόκοσμοι». Έδωσαν επίσης ονόματα και στις εκπορεύσεις και στις ακτινοβολίες που εκλύονται απ’ όλους τους διαφορετικής κλίμακας κόσμους και μέσα από τις οποίες εκπληρώνεται ο Μέγιστος κοσμικός Τρωγοαυτοεγωκράτης, τα οποία είναι: 1.«Θεομερτμάλογος», ή «Θεός ο Λόγος», 2. «Μεντοκιφετζόιν», 3.«Δυναμουμτζόιν», 4. «Φωτοϊντζόιν», 5. «Χανμπλεντζόιν», 6. «Αστρολουολουσιτζόιν», 7. «Πολοροθεοπαρλ». Ονόμασαν τέλος το σύνολο των αποτελεσμάτων που προκύπτουν απ’ όλες τις μικρές ή μεγάλες κοσμικές πηγές «συνολικό κοσμικό Ανσαμπλουιτζάρ», που σημαίνει, σύμφωνα με την αντικειμενική επιστήμη, «το Όλον προέρχεται από το Όλον και επιστρέφει στο Όλον».

Αναφέρεται στους Τεταρτόκοσμους, δηλαδή στις «συναθροίσεις των Μικρόκοσμων» που συγκεντρώθηκαν πάνω στους πλανήτες, σύμφωνα με τον κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που ονομάζεται «αμοιβαία έλξη των ομοίων» και στις ανεξάρτητες κρυσταλλώσεις που συγκροτούνται μέσα στους Τεταρτόκοσμους που έχουν τα ακόλουθα ονόματα: 1.Πρωτοεχάρυ, 2.Δευτεροεχάρυ,3.Τριτοεχάρυ, 4.Τεταρτοεχάρυ, 5.Πεντοεχάρυ, 6.Εξιοεχάρυ, 7.Ρεζουλζάριον

Μετά απ’όλα αυτά που εξήγησε στον Χασίν του λέει ότι μπορεί τώρα να επανέλθει στο θέμα τους: γιατί και πως τα ανώτερα οντικά σώματα, ή «ψυχές», εμφανίστηκαν στο Σύμπαν, και γιατί ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΝΟΝΤΙΚΟΣ μας ΠΑΤΕΡΑΣ έστρεψε τη Θεία προσοχή ΤΟΥ προς αυτές ακριβώς τις κοσμικές εκφάνσεις;

Καθώς ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας παρατηρούσε τους Τεταρτόκοσμους πρόσεξε ότι στην παρουσία του καθενός τους εμφανίστηκε η αυτόματη ιδιότητα να κινούνται ανεξάρτητα, από το ένα μέρος στο άλλο στην επιφάνεια των πλανητών και τότε ΤΟΥ ήρθε για πρώτη φορά η Θεία έμπνευση να την χρησιμοποιήσει σαν βοήθεια στην διακυβέρνηση του διευρυνόμενου Κόσμου.

Έτσι, λοιπόν, εκείνη η θεία προσοχή που δόθηκε στους Τεταρτόκοσμους είχε σαν αποτέλεσμα στην συνολική παρουσία ορισμένων από αυτούς να μπορούν να μεταστοιχειωθούν και να κρυσταλλωθούν και εκείνα τα ενεργά στοιχεία από τα οποία θα μπορούσαν να επενδυθούν μέσα τους νέοι ανεξάρτητοι σχηματισμοί με την ιδιότητα ν’ αποκτούν έναν «ατομικό νου». Άρχισαν έτσι να επενδύονται στην συνολική παρουσία ορισμένων Τεταρτόκοσμων κοσμικές ουσίες «Μεντοκιφετζόιν» δηλαδή ουσίες που μετασχηματίζονταν από τον Ήλιο και τους Πλανήτες του Ηλιακού τους συστήματος και έτσι η παρουσία ορισμένων από αυτούς συγκροτήθηκε από τότε από δύο ανεξάρτητους σχηματισμούς, που είχαν μία κοινή ύπαρξη σαν να είχαν τοποθετηθεί ο ένας μέσα στον άλλο και τότε έπαψαν να ονομάζονται «Τεταρτόκοσμοι» και ονομάστηκαν «όντα», λέξη που σημαίνει «τα έχοντα δύο φύσεις» και η δεύτερη επένδυσή τους ονομάστηκε τότε «σώμα Κεστζάν».

Αργότερα, όταν το δεύτερο σώμα απέκτησε όλα όσα του χρειαζόταν, εκείνοι οι σχηματισμοί άρχισαν ν’ απορροφούν και να αφομοιώνουν κοσμικές ουσίες που προερχόταν κατευθείαν από τον Αγιότατο Θεομερτμάλογο, από τις οποίες επενδύθηκαν μέσα τους αναλογίες ενός τρίτου είδους. Αυτές οι επενδύσεις, που αποτελούν τα ιερά ανώτερα μέρη» των όντων, ονομάστηκαν «ανώτερα οντικά σώματα». Και ακόμη αργότερα, τα «ανώτερα οντικά σώματα» μετά την οριστική τους επένδυση έπρεπε ν’ αποκτήσουν όλες τις αντίστοιχες λειτουργίες και κυρίως να κρυσταλλώσουν μέσα τους τα δεδομένα που επιδέχονται τη γέννηση της ιερής λειτουργίας που λέγεται «αντικειμενικός Νους».

Εξηγεί στον Χασίν ότι όταν τα όντα υπέκυπταν στο Ιερό Ρασκουάρνο, μόνο τότε τα ανώτερα οντικά σώματα αποκτούσαν την δυνατότητα να ενωθούν με τον Αγιότατο μας Απόλυτο Ηλιο και του εξηγεί επίσης την σειρά με την οποία συνέβαινε το Ρασκουάρνο στους πρώτους Τεταρτόκοσμους και πως συμβαίνει σήμερα στα τρίμυαλα όντα. Έτσι λοιπόν στην αρχή, μόλις αυτές οι κοσμικές πραγματοποιήσεις τελειοποιούνταν μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα της «ιερής κλίμακας του Νου», τις πήγαιναν στον Απόλυτο Ηλιο, για να εκπληρώσουν εκεί το ρόλο που τους είχε ορίσει ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ.

Αναφέρει επίσης ότι καθένα από αυτά αντιπροσωπεύει αφεαυτού από κάθε άποψη, μία άποψη του Μεγαλόκοσμου και ότι η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα σε κάθε ον και στον Μεγαλόκοσμό μας είναι μόνο διαφορά κλίμακας. Περιγράφει με λεπτομέρειες την διαδικασία μετασχηματισμού των κοσμικών ουσιών διαμέσου των τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη, δηλαδή τον μετασχηματισμών των τριών διαφορετικών ειδών οντικής τροφής, που προέρχονται από τρεις διαφορετικές πηγές και εισέρχονται μέσα τους, η πρώτη με την μορφή των συνηθισμένων τροφών και ποτών, η δεύτερη με τον αέρα που αναπνέουν και η τρίτη με τις εντυπώσεις που δέχονται. Αναφέρει επίσης ότι αρχικά τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδας, θεωρούσαν την διαδικασία απορρόφησης αυτών των ανώτερων οντικών τροφών σαν τον κύριο λόγο ύπαρξης του και ονόμαζαν την δεύτερη οντική τροφή «Αμαρλούς», που σήμαινε «βοήθεια για την Σελήνη» και την Τρίτη οντική τροφή «ιερό Αμαρχουντάν», που σήμαινε γι’ αυτούς «βοήθεια για τον Θεό» ενώ τα σημερινά τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, επειδή έπαψαν ν΄απορροφούν συνειδητά αυτές τις κοσμικές ουσίες που είναι απαραίτητες για να γεννηθούν και να υπάρξουν τα ανώτερα οντικά τους μέρη έχασαν, εκτός από κάθε διάθεση τελειοποίησης του εαυτού τους και κάθε δυνατότητα για «θεληματικό διαλογισμό»—διαλογισμό που για την ακρίβεια αποτελεί τον κύριο παράγοντα αφομοίωσης αυτών των ιερών κοσμικών ουσιών.

Αναφερόμενος πάλι στο κύριο θέμα, εξηγεί στον Χασίν ότι αρχικά τα ανώτερα οντικά σώματα που τελειοποιήθηκαν μέχρι την επιθυμητή βαθμίδα του αντικειμενικού Νου, μόλις αποχωριζόταν από τα κατώτερα οντικά τους μέρη, θεωρούνταν άξια να έλθουν σε κοινωνία με την Αγιότατη Αρχική Πηγή και αυτό συνεχιζόταν μέχρι εκείνο το φοβερό κοσμικό γεγονός που είναι σήμερα γνωστό με το όνομα «Τσουτμπογκλιτανική περίοδος». Μετά το φοβερό αυτό γεγονός εκείνα τα Άγια Άτομα βρέθηκαν σε πραγματικό αδιέξοδο, γιατί μη μπορώντας πια, εξαιτίας των «αμαρτιών» που περιείχε η ύπαρξής τους, να ξαναενσωματωθούν στους κόλπους της Αρχικής Πηγής του μεγάλου Παντός, είχαν χάσει και τη δυνατότητα μιας ελεύθερης ύπαρξης στην επιφάνεια των συνηθισμένων πλανητών, επειδή υποτάχτηκαν στον κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που ονομάζεται «Τετετζέντερ»—τον οποίο τους επέβαλε η βαθμίδα της ιερής Κλίμακας του Νου που είχαν κατακτήσει. Τότε με διαταγή του ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας διάλεξαν τον καλύτερο πλανήτη, τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου, για να έχουν έτσι όλες τις δυνατότητες να εξαγνιστούν από τα ανεπιθύμητα στοιχεία που περιείχε η παρουσία τους. Την οργάνωση και την διοίκησή του ανέλαβε με την θέλησή του ο Στυλοβάτης-Όλων-των-Τεταρτημορίων, ο Μέγας Αρχι-Χερουβείμ Χελκγκεμάτιος, ο ίδιος που, πρώτος μετά την δημιουργία του κόσμου, άξιζε το «ιερό Ανκλάντ», που πρώτος, δηλαδή, έφτασε την υψηλότερη βαθμίδα του Νου, βαθμίδα που είναι η Τρίτη μετά τον Απόλυτο Νου της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ μας.

Αν και αυτός ο πλανήτης είναι από κάθε άποψη πραγματικά καλύτερος και τα πάντα στο εξωτερικό του είναι τέτοια ώστε κάθε ανεξάρτητο Άτομο τα αντιλαμβάνεται με «Ισκολιουνιτσιριανό» τρόπο, δηλαδή «απολαυστικά μαγευτικό», ωστόσο τα ανώτερα οντικά σώματα που κατοικούν εκεί δεν τα νοιάζει καθόλου, επειδή είναι πάντοτε βαθύτατα απορροφημένα από την έντονη εργασία τους πάνω στον εαυτό τους, με σκοπό να εξαγνίσουν την παρουσία τους από τα ανεπιθύμητα στοιχεία που περιέχει, για λόγους τελείως ξένους προς την ατομικότητάς του.

Αναφέρει επίσης ότι τα αποσπάσματα των Λεγομινισμών σχετικά με τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου συνεχίστηκε εκεί κάτω από γενιά σε γενιά με την μεσολάβηση αληθινών μυημένων και ότι αυτά παρέμειναν αναλλοίωτα, μέχρι την πολύ πρόσφατη εποχή που ονομάζεται «βαβυλωνιακή» αλλά εκφυλίστηκαν σταδιακά και κατέληξαν να «κονιορτοποιηθούν» και αυτό προήλθε από τους μυημένους εκείνης της εποχής. Κατά την γνώμη του η σύγχυση στα μυαλά των μυημένων της βαβυλωνιακής εποχής προερχόταν από εκείνη την περίφημη θεωρία των δυϊστών της Βαβυλώνας σύμφωνα με την οποίαν υπάρχουν σ’ έναν άλλο κόσμο, ένας «Παράδεισος» και μία «Κόλαση». Είναι γεγονός ότι ένας από τους Λεγομινισμούς για τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου περιείχε πραγματικά τις δύο αυτές λέξεις «Παράδεισος» και «Κόλαση» αλλά αυτές οι δύο λέξεις εκφράζανε της παρακάτω αντιλήψεις: Η λέξη «Παράδεισος» προσδιόριζε την λαμπρότητα και τον πλούτο που βασιλεύουν σ’ εκείνο τον Άγιο Πλανήτη, και η λέξη «κόλαση» καθόριζε την εσωτερική κατάσταση που πράγματι νιώθουν τα ανώτερα οντικά σώματα τα οποία κατοικούν εκεί—μία κατάσταση δηλαδή αδιάκοπου άγχους, θλίψης και καταπίεσης.

Επισημαίνει επίσης ότι την ίδια τύχη είχαν και οι γνώσεις που είχαν τα όντα της Ατλαντίδας όσον αφορά τα «οντικά Εξιοεχάρυ», δηλαδή ότι τα όντα, με τις συνειδητές τους προσπάθειες και τις θεληματικές τους ταλαιπωρίες, μπορούν ν’ αφομοιώσουν αυτές τις ουσίες με σκοπό την τελειοποίηση του εαυτού τους και πως στην συνέχεια αυτές οι γνώσεις διαστρεβλώθηκαν από τους μοναχούς που εφάρμοζαν την αρχή της «εγκράτειας» και επίσης αναλύει τις συνέπειες που υφίστανται οι μοναχοί που την εφαρμόζουν. Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Β. αναλύει στον Χασίν αυτό το ζήτημα για να μπορέσει έτσι να ξεκαθαρίσει με κάπως πιο συγκεκριμένο τρόπο ορισμένες ιδιαιτερότητες, που ήδη του υπέδειξε, του θεμελιώδους κοσμικού νόμου, του Ιερού Επταραπαρσινόχ

39.288.Β

ΜΕΤΑ από αρκετά Ντιανόσκ, το κοσμικό σκάφος Καρνάκ απομακρύνθηκε από τον άγιο πλανήτη και άρχισε πάλι να πέφτει προς τον τελικό του προορισμό, προς τον πλανήτη που ήταν ο τόπος έλευσης του Βεελζεβούλ και στον οποίον επέστρεφε για να τελειώσει τη μακρόχρονη ύπαρξη του, μια ύπαρξη που, λόγω πολύ συγκεκριμένων περιστάσεων, είχε υποχρεωθεί να περάσει σε διάφορες κοσμικές συγκεντρώσεις του Μεγάλου μας Σύμπαντος, κάτω από συνθήκες πάντοτε ανεπιθύμητες γι’ αυτόν, και την οποία παρόλα αυτά διήγε, από αντικειμενική άποψη, με απόλυτα αξιέπαινο τρόπο.

39.288.Β

Όταν λοιπόν το σκάφος ξαναπέκτησε τον συνηθισμένο του ρυθμό πτώσης, ο Χασίν, ο εγγονός του Βεελζεβούλ, κάθισε στα πόδια του και του είπε:

39.288.Β

— Παππού, πολυαγαπημένε μου παππού! Εξήγησέ μου, σε παρακαλώ, γιατί, όπως μου είπε ο θείος Τουιλάν, το ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΜΑΣ ΠΑΝ-ΟΝ εμφανίζεται τόσο συχνά στον πλανήτη που μόλις αφήσαμε;»

39.288.Β

Στην ερώτηση του εγγονού του, ο Βεελζεβούλ, αφού συλλογίστηκε λίγο περισσότερο και με μεγαλύτερη συγκέντρωση απ’ ό,τι συνήθως, απάντησε αργά-αργά:

39.288.Β

— Ναι… Δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω, καλό μου παιδί, για ν’ απαντήσω στην ερώτηση σου με τρόπο που να ικανοποιεί κι εμένα· επειδή, εκτός των άλλων υποχρεώσεων που ανέλαβα για την Οσκιάνο σου, αποφάσισα να ενεργήσω με τρόπο που θα αποκτήσεις, σ’ αυτήν ακριβώς την ηλικία, κάθε δυνατή γνώση και κατανόηση γι’ αυτόν τον άγιο πλανήτη.

39.288-9.Β

Σίγουρα, πάντως, πρέπει πρώτα να σου πω ότι ο άγιος πλανήτης που φέρει το όνομα Καθαρτήριο είναι, για ολόκληρο το Σύμπαν μας, η καρδιά και ο τόπος συγκέντρωσης όλων των αποτελεσμάτων των δονήσεων όλων όσων λειτουργούν και υπάρχουν στο Σύμπαν.

39.289.Β

Και ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ εμφανίζεται εκεί τόσο συχνά, μόνο και μόνο επειδή αυτός ο άγιος πλανήτης είναι ο τόπος ύπαρξης των πιο δυστυχισμένων από τα «ανώτερα οντικά σώματα» που πραγμάτωσαν την επένδυσή τους σε διάφορους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος.

39.289.Β

Τα «ανώτερα οντικά σώματα» που αξιώθηκαν πλέον να κατοικούν σ’ αυτόν τον άγιο πλανήτη υποφέρουν όπως ίσως δεν υποφέρει τίποτε και κανείς σε ολόκληρο το Μεγάλο μας Σύμπαν.

39.289.Β

Να γιατί ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ, ΠΟΛΥΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ, ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΟΣ και ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας, καθώς δεν έχει καμιά άλλη δυνατότητα να βοηθήσει αυτά τα δυστυχισμένα ανώτερα οντικά σώματα, εμφανίζεται εκεί τόσο συχνά, για να τα ανακουφίζει έστω και λίγο με την Παρουσία Του μέσα στην τρομερή αλλά αναπόφευκτη κατάσταση των ανέκφραστων βασάνων τους.

39.289.Β

Εκείνος ο άγιος πλανήτης άρχισε να εκπληρώνει το σκοπό για τον οποίο υπάρχει σήμερα, πολύ μετά την αποπεράτωση της διαδικασίας «δημιουργίας» του παρόντος «κόσμου».

39.289.Β

Αρχικά, όλα τα «ανώτερα οντικά σώματα», σαν κι εκείνα που μένουν τώρα στον άγιο πλανήτη, πήγαιναν κατευθείαν στον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο μας· αλλά αργότερα, αφού προκλήθηκε μέσα στο Μεγαλόκοσμο η συμπαντική καταστροφή που σήμερα ονομάζουμε «φοβερή Τσουτμπογκλιτανική περίοδο», τα ανώτερα οντικά σώματα σαν κι εκείνα που μένουν πάνω στον άγιο πλανήτη, έχασαν τη δυνατότητα της κατευθείαν συγχώνευσης με τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο μας.

39.289.Β

Γι’ αυτό, μετά την Τσουτμπογκλιτανική περίοδο, έγινε αισθητή η ανάγκη μιας λειτουργίας σαν αυτή που πραγματοποιεί τώρα ο Άγιος Πλανήτης του Καθαρτηρίου, σε παγκόσμια κλίμακα.

39.289.Β

Κι από τότε, ολόκληρη η επιφάνεια αυτού του άγιου πλανήτη οργανώθηκε κατάλληλα και προσαρμόστηκε στα ανώτερα οντικά σώματα, έτσι ώστε να γίνει ο τόπος της αναπόφευκτης πια ύπαρξής τους.»

39.289.Β

Όταν είπε αυτά ο Βεελζεβούλ, συλλογίστηκε λίγο και ύστερα ξανάρχισε μ’ ένα αμυδρό χαμόγελο:

39.289-90.Β

— Ο Άγιος Πλανήτης του Καθαρτηρίου δεν είναι μόνο το σημείο συγκέντρωσης των αποτελεσμάτων της λειτουργίας όλων όσων υπάρχουν, είναι επίσης ο καλύτερος, ο πλουσιότερος και ο ωραιότερος απ’ όλους τους πλανήτες του Σύμπαντός μας.

39.290.Β

Όσο ήμασταν εκεί κάτω, θα θυμάσαι, ότι βλέπαμε και αισθανόμασταν πάντα πως ολόκληρο το διάστημα του Μεγάλου μας Σύμπαντος, ή, όπως θα το ’λεγαν οι ευνοούμενοί σου, ο ουρανός εκείνου του ασύγκριτου άγιου πλανήτη, έμοιαζε ν’ αντανακλά τη λάμψη του περίφημου «τυρκουάζ Αλμακούρ». Και η ατμόσφαιρα του ήταν τόσο καθαρή, όσο κι ο λεγόμενος «θαυμαστός Σακρουαλνιανός κρύσταλλος».

39.290.Β

Κάθε άτομο, εκεί κάτω, νιώθει με όλη του την παρουσία τον εξωτερικό κόσμο με τρόπο «Ισκολιουνιτσιριανό», ή, όπως θα ’λεγαν οι ευνοούμενοί σου, «απολαυστικά μαγευτικό».

39.290.Β

Πάνω στον άγιο πλανήτη, οι πηγές με μεταλλικό ή πόσιμο νερό, με τις οποίες, όπως λένε οι γνώστες, δεν θα μπορούσαν να συγκριθούν, ως προς την καθαρότητα και τη διαύγειά τους, οι πηγές κανενός άλλου πλανήτη του Μεγάλου μας Σύμπαντος, είναι γύρω στις δέκα χιλιάδες.

39.290.Β

Απ’ όλες τις γωνιές του Σύμπαντός μας συγκεντρώθηκαν εκεί, όπως λένε οι ειδικοί, περίπου δώδεκα χιλιάδες είδη από τα ωραιότερα και τα καλύτερα ωδικά πτηνά.

39.290.Β

Όσο για τους επιπλανητικούς σχηματισμούς, όπως τα «λουλούδια», τα «φρούτα», τους «καρπούς» και τα άλλα, καλύτερα να μη μιλήσουμε. Φτάνει να σου πω ότι εκεί μαζεύτηκε και εγκλιματίστηκε σχεδόν ολόκληρη η «χλωρίδα», η «πανίδα» και η «φοσκαλία» απ’ όλους τους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος.

39.290.Β

Παντού, στον άγιο εκείνο πλανήτη, σε φαράγγια με καλό προσανατολισμό, έχουν διαμορφωθεί άνετες σπηλιές με κάθε είδους εσωτερική διαρρύθμιση, άλλες φυσικές κι άλλες τεχνητές, που από την είσοδό τους απολαμβάνεις συναρπαστική θέα, και όπου βρίσκεις ό,τι απαιτεί μια ύπαρξη ηρεμίας και μακαριότητας, απαλλαγμένη από οποιαδήποτε οντική φροντίδα για τα διάφορα μέρη της παρουσίας κάθε ανεξάρτητου κοσμικού Ατόμου — σαν αυτά που μπορούν να γίνουν τα «ανώτερα οντικά σώματα».

39.290.Β

Σ’ αυτές τις σπηλιές υπάρχουν, λοιπόν, με δική τους επιλογή, όλα τα ανώτερα οντικά σώματα που, λόγω των αρετών τους, έρχονται απ’ όλο το Μεγάλο μας Σύμπαν να συνεχίσουν την ύπαρξή τους σε τούτο τον άγιο πλανήτη.

39.290-1.Β

Επιπλέον, διαθέτουν εκεί τις καλύτερες, τις πιο άνετες και τις ταχύτερες «Εγκολιονοπτίες», ή, όπως τις λένε καμιά φορά, «πανταχού παρούσες πλατφόρμες».

39.291.Β

Αυτές οι Εγκολιονοπτίες μετακινούνται ελεύθερα μέσα στην ατμόσφαιρα του άγιου πλανήτη προς όλες τις κατευθύνσεις, όσο γρήγορα θέλεις, φτάνοντας ακόμη και την ταχύτητα με την οποία πέφτουν οι Ήλιοι Δεύτερης Τάξης του Μεγάλου μας Σύμπαντος.

39.291.Β

Το σύστημα των Εγκολιονοπτιών μου φαίνεται ότι επινοήθηκε ειδικά γι’ αυτόν τον άγιο πλανήτη από τον διάσημο Άγγελο, και τώρα πια Αρχάγγελο, Χερκισίωνα.»

39.291.Β

Ο Βεελζεβούλ σώπασε ξαφνικά, και ξαναβυθίστηκε σε βαθύ συλλογισμό, ενώ ο Χασίν και ο Αχούν τον κοίταζαν έκπληκτοι.

39.291.Β

Κι αφού για αρκετό διάστημα έμεινε σιωπηλός, ο Βεελζεβούλ, κουνώντας το κεφάλι, γύρισε προς τον εγγονό του και του είπε:

39.291.Β

— Σκέφτομαι ότι θα ήταν πολύ φρόνιμο από μέρους μου να απαντήσω τώρα στην ερώτηση σου — «γιατί η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας ευφραίνει τόσο συχνά τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου με την εμφάνιση ΤΗΣ» — έτσι που να σου δώσω ταυτόχρονα και τις εξηγήσεις τις οποίες σου έχω κιόλας αρκετές φορές υποσχεθεί γύρω από το ζήτημα των θεμελιωδών κοσμικών νόμων, που σύμφωνα με τις αρχές τους υπάρχει και διατηρείται ο τωρινός μας κόσμος.

Εξάλλου, αν συνδυάσεις αυτά τα δύο ζητήματα, θα έχεις αρκετά δεδομένα, για να σχηματίσεις μια ιδέα και να καταλάβεις τέλεια τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου, αποκτώντας ταυτόχρονα καινούργιες αντιλήψεις για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη που σ’ ενδιαφέρουν.

39.291.Β

Θα ’θελα να σου δώσω τώρα αμέσως όσο το δυνατόν πιο σαφείς και λεπτομερείς εξηγήσεις γι’ αυτόν τον άγιο πλανήτη, αφού, αργά ή γρήγορα, κάποτε θα τον γνωρίσεις, όπως και κάθε υπεύθυνο τρίμυαλο ον, που όποια κι αν είναι η αιτία και ο τόπος του ερχομού του στον κόσμο, καθώς και η μορφή της εξωτερικής του επένδυσης, πρέπει τελικά να μάθει σε βάθος όλα όσα σχετίζονται μ’ αυτόν.

39.291-2.Β

Και του είναι απαραίτητη αυτή η γνώση, για να προσπαθεί να υπάρχει προς μία κατεύθυνση που εξυπηρετεί εκείνον τον άγιο πλανήτη, και η οποία σαφώς αντιστοιχεί στον αντικειμενικό σκοπό και λόγο ύπαρξης κάθε τρίμυαλου όντος, φορέα, για οποιαδήποτε αιτία, του σπέρματος ενός ανώτερου οντικού σώματος.

39.292.Β

Λοιπόν, παιδί μου, πρώτα απ’ όλα σου ξαναθυμίζω ότι η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας δημιούργησε τον κόσμο, όπως υπάρχει σήμερα, μόνο από ανάγκη.

39.292.Β

Αρχικά, τον καιρό που τίποτε δεν είχε ακόμη εκδηλωθεί, και το Σύμπαν μας δεν ήταν παρά ένα άπειρο κενό διάστημα που το γέμιζε η παρουσία της πρωταρχικής Κοσμικής ουσίας Αιθεροκρίλνο, μόνος, μέσα σε όλο αυτό το κενό, υπήρχε ο Μέγιστος και Αγιότατος Απόλυτος Ήλιος μας, κι αυτή η μοναδική κοσμική συγκέντρωση ήταν για τον ΠΑΝ-ΟΝΤΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μας, καθώς και για τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ του, ο τόπος διαμονής του Δοξασμένου ΤΟΥ Είναι.

39.292.Β

Τότε εμφανίστηκε, στον ΣΤΥΛΟΒΑΤΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μας, η επιτακτική ανάγκη να δημιουργήσει τον «Μεγαλόκοσμό» μας, δηλαδή το «σύμπαν» που υπάρχει σήμερα.

39.292.Β

Χάρη στον τρίτο Αγιότατο Ψαλμό των Χερουβείμ και Σεραφείμ μας, αξιωθήκαμε να μάθουμε ότι ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας διαπίστωσε μια μέρα ότι, με τρόπο σχεδόν ανεπαίσθητο αλλά κανονικό, ο Απόλυτος Ήλιος, όπου Αυτός υπήρχε με τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ Του, ελαττωνόταν σε όγκο.

39.292.Β

Καθώς αυτή η θεία διαπίστωσή ΤΟΥ φάνηκε πολύ σοβαρή, αποφάσισε να αναθεωρήσει αμέσως όλους τους νόμους που διατηρούσαν την ύπαρξη εκείνης της κοσμικής συγκέντρωσης. Κατά τη διάρκεια αυτής της αναθεώρησης, ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας κατάλαβε, για πρώτη φορά, ότι η αιτία αυτής της βαθμιαίας ελάττωσης του όγκου του Απόλυτου Ήλιου ήταν απλούστατα ο Ηρωπάς, το ίδιο δηλαδή το πέρασμα του Χρόνου.

39.292.Β

Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας έπεσε τότε σε βαθύ συλλογισμό, γιατί συνειδητοποίησε καθαρά ότι αν ο Απόλυτος Ήλιος συνέχιζε έτσι να ελαττώνεται σε όγκο από τη δράση του Ηρωπάς, ο μοναδικός αυτός Τόπος του Είναι ΤΟΥ θα υπέκυπτε αργά ή γρήγορα στον οριστικό αφανισμό.

39.292.Β

Τότε, παιδί μου, η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας αναγκάστηκε να υιοθετήσει ορισμένα κατάλληλα μέτρα, ώστε ο αμείλικτος Ηρωπάς να μην μπορέσει, τελικά, να προξενήσει την εξαφάνιση του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου μας.

39.292-3.Β

Ύστερα, πάντα χάρη σ’ έναν από τους ιερούς ψαλμούς των Χερουβείμ και Σεραφείμ μας — τον πέμπτο αυτή τη φορά — αξιωθήκαμε να μάθουμε ότι αφού αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην αναζήτηση ενός μέσου για να αποτρέψει την απειλή του αναπόφευκτου τέλους που θα συνέβαινε σύμφωνα με την αμείλικτη νομοτέλεια του Ηρωπάς, η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας, έπειτα από μακρόχρονους και θείους συλλογισμούς, αποφάσισε να δημιουργήσει τον «Μεγαλόκοσμο» που υπάρχει ως τις μέρες μας.

39.293.Β

Για να καταλάβεις καλύτερα το πώς η ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας αποφάσισε να εξουδετερώσει την ολέθρια δράση του αμείλικτου Ηρωπάς, και πώς πραγματοποίησε τελικά το σχέδιο ΤΗΣ, πρέπει πρώτα να μάθεις ότι, αρχικά, η ύπαρξη του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου βασιζόταν στην Αρχή που ονομάζεται «Αυτοεγωκράτης», σύμφωνα με την οποία, οι εσωτερικές δυνάμεις που διατηρούσαν την ύπαρξη αυτής της κοσμικής συγκέντρωσης λειτουργούσαν ανεξάρτητα, χωρίς να εξαρτώνται από καμιά εξωτερική δύναμη. Κι αυτό το σύστημα δυνάμεων βασιζόταν, με τη σειρά του, πάνω στους δύο θεμελιώδεις ιερούς κοσμικούς νόμους δια των οποίων διατηρείται το σύνολο του σημερινού μας Μεγαλόκοσμου, δηλαδή πάνω στους πρωταρχικούς ιερούς κοσμικούς νόμους που φέρουν το όνομα «ιερό Επταπαραπαρσινόχ» και «ιερό Τριαμαζικάμνω».

39.293.Β

Σου έχω μιλήσει άλλη μια φορά γι’ αυτούς τους δύο θεμελιώδεις ιερούς κοσμικούς νόμους· τώρα θα προσπαθήσω να στους εξηγήσω με κάπως περισσότερες λεπτομέρειες.

39.293.Β

Για τον πρώτο πρωταρχικό ιερό κοσμικό νόμο, το νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, η αντικειμενική κοσμική επιστήμη δίνει την ακόλουθη διατύπωση:

39.293.Β

«Η γραμμή που ακολουθεί η ροή των δυνάμεων εκτρέπεται πάντα σε κανονικά διαστήματα, έτσι που τα άκρα της να ξαναενώνονται».

39.293.Β

Η γραμμή σύμφωνα με την οποία εκφράζεται αυτός ο ιερός κοσμικός νόμος παρουσιάζει επτά σημεία εκτροπής, ή, όπως επίσης λέγονται, επτά «κέντρα βάρους»· και η απόσταση που χωρίζει δύο σημεία εκτροπής, ή κέντρα βάρους», ονομάζεται «Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ».

39.293.Β

Η πλήρης διαδικασία αυτού του ιερού νόμου, που ασκείται σε όλα όσα υπάρχουν, από την εμφάνισή τους κιόλας, περιλαμβάνει λοιπόν πάντα επτά «Στόπιντερ».

39.294.Β

Όσο για τον δεύτερο πρωταρχικό κοσμικό νόμο, το νόμο του ιερού Τριαμαζικάμνω, η αντικειμενική κοσμική επιστήμη τον διατυπώνει με τον ορισμό:

39.294.Β

«Κάθε νέα εμφάνιση προέρχεται από προηγούμενες εμφανίσεις δια του “Χαρνέλ-μιατσνέλ”, δηλαδή δια μιας συγχωνεύσεως που η διαδικασία της συντελείται με τον εξής τρόπο: το υψηλότερο συνενώνεται με το χαμηλότερο, για να πραγματοποιηθεί από την ένωσή τους το ενδιάμεσο, που γίνεται τότε, με τη σειρά του, ανώτερο για το κατώτερο που ακολουθεί και κατώτερο για το ανώτερο που προηγείται».

Σου είπα κιόλας ότι το ιερό Τριαμαζικάμνω περιλαμβάνει τρεις ανεξάρτητες δυνάμεις που ονομάζονται:

η πρώτη «Σουρπ-Οθεός»,
η δεύτερη, «Σουρπ-Σχυρός»,
η τρίτη, «Σουρπ-Αθάνατος».

Η αντικειμενική επιστήμη ονομάζει αυτές τις τρεις άγιες δυνάμεις του ιερού Τριαμαζικάμνω:

την πρώτη, «Καταφατική Δύναμη», ή «Δύναμη Παρόρμησης», ή απλώς «Δύναμη Συν»,
τη δεύτερη, «Αρνητική Δύναμη», ή «Δύναμη Αντίστασης», ή απλώς «Δύναμη Πλην»,
και την τρίτη, «Συμφιλιωτική Δύναμη», ή «Δύναμη εξισορρόπησης», ή ακόμη «Εξουδετερωτική Δύναμη».

39.294.Β

Σ’ αυτό το σημείο των εξηγήσεων μου, σχετικά με τους θεμελιώδεις νόμους της «δημιουργίας του κόσμου» και της «διατήρησης του κόσμου», αξίζει να σημειωθεί ότι τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη που τόσο σου αρέσει είχαν κι αυτά επίσης αρχίσει, από τον καιρό που οι συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ δεν είχαν ακόμη κρυσταλλωθεί στη συνολική τους παρουσία, να αντιλαμβάνονται τις τρεις άγιες δυνάμεις του ιερού Τριαμαζικάμνω, τις οποίες τότε ονόμαζαν:

την πρώτη, «Θεός ο Πατήρ»,
τη δεύτερη, «Θεός ο Υιός»,
την τρίτη, «Θεός το Άγιον Πνεύμα».

39.294-5.Β

Σε διάφορες περιστάσεις, εκφράζανε την απόκρυφη σημασία αυτών των Δυνάμεων και την ελπίδα τους να δεχτούν την ευεργετική τους δράση στην ίδια τους την ατομικότητα, με τις ακόλουθες προσευχές:

«Πηγές των θείων
Αγαλλιάσεων, εξεγέρσεων και βασάνων,
Κατευθύνετε τη δράση σας προς εμάς»·

ή πάλι:

«Άγια Κατάφαση,
Άγια Άρνηση
Άγια Συμφιλίωση
Μετουσιωθείτε μέσα μου
για το Είναι μου»·

ή ακόμη:

«Άγιος ο Θεός,
Άγιος Ισχυρός
Άγιος Αθάνατος,
Ελέησον ημάς».

39.295.Β

Και τώρα, παιδί μου, άκουσε προσεκτικά αυτά που θα ακολουθήσουν.

39.295.Β

Όπως σου έχω ήδη πει, αρχικά ο Αγιότατος Απόλυτος Ήλιος μας διατηρούνταν με τη βοήθεια αποκλειστικά των δύο πρωταρχικών ιερών νόμων· αυτοί όμως οι νόμοι λειτουργούσαν τότε με τρόπο ανεξάρτητο, χωρίς τη βοήθεια οποιασδήποτε εξωτερικής δύναμης. Αυτό το σύστημα ονομαζόταν «Αυτοεγωκράτης».

39.295.Β

Στη συνέχεια, η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας αποφάσισε να τροποποιήσει την Αρχή της λειτουργίας αυτών των θεμελιωδών ιερών νόμων, κάνοντας την μέχρι τότε αυτόνομη λειτουργία τους να εξαρτάται από δυνάμεις προερχόμενες απ’ έξω.

39.295-6.Β

Αλλά καθώς αυτή η καινούργια αρχή απαιτούσε κατάλληλες πηγές που βρίσκονταν έξω από τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, απ’ όπου θα μπορούσαν να αναβλύζουν τέτοιες δυνάμεις και να εισρέουν μέσα Του, η παντοδύναμη ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας αναγκάστηκε να δημιουργήσει το Μεγαλόκοσμό μας, με όλους τους κόσμους των διάφορων βαθμίδων και όλους τους σχετικά ανεξάρτητους κοσμικούς σχηματισμούς που βρίσκονται μέσα του.

Και από τότε, το σύστημα που διατηρεί την ύπαρξη του Απόλυτου Ήλιου καλείται «Τρωγωαυτοεγωκράτης».

39.296.Β

Όταν ο ΚΟΙΝΟΣ μας ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΑΝ-ΟΝΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ αποφάσισε να τροποποιήσει την Αρχή σύμφωνα με την οποία διατηρούνταν η ύπαρξη αυτής της μοναδικής κοσμικής συγκέντρωσης που είναι ο τόπος του Δοξασμένου Είναι ΤΟΥ, πρώτα απ’ όλα μετέβαλε την ίδια τη λειτουργία των δύο ιερών πρωταρχικών νόμων, και ιδιαίτερα του ιερού Επταπαραπαρσινόχ.

39.296.Β

Η σημαντική τροποποίηση που επέφερε στη λειτουργία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ έγινε πάνω σε τρία από τα Στόπιντέρ του, και συνίστατο σε μια αλλοίωση της «υποκειμενικής δράσης» τους. Στο ένα παρέτεινε τη διάρκεια, τη συντόμευσε στο άλλο, και στο τρίτο την απεναρμόνισε.

39.296.Β

Για να εξασφαλίσει στο Στόπιντερ που βρίσκεται ανάμεσα στο τρίτο και τέταρτο «σημείο εκτροπής» την απαιτούμενη ιδιότητα να απορροφά, προς όφελος της λειτουργίας του, την αυτόματη συρροή όλων των γειτονικών δυνάμεων, του παρέτεινε την διάρκεια.

39.296.Β

Αυτό είναι εκείνο ακριβώς το Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ που ονομάζουμε «μηχανικο-συμπτωτικό Μντνελ-ιν».

39.296.Β

Όσο για το Στόπιντερ που συντόμευσε, αυτό βρίσκεται ανάμεσα στο τελευταίο «σημείο εκτροπής» και την αρχή ενός νέου κύκλου της διαδικασίας του Επταπαραπαρσινόχ. Με τούτη την αλλοίωση, που προοριζόταν να διευκολύνει το ξεκίνημα του νέου κύκλου, ανάθεσε σ’ αυτό το Στόπιντερ μια λειτουργία που εξαρτάται αποκλειστικά από τη συρροή των εξωτερικών δυνάμεων τις οποίες του φέρνουν τα αποτελέσματα της δράσης της κοσμικής συγκέντρωσης μέσα στην οποία πραγματώνεται ολόκληρη η διαδικασία αυτού του ιερού πρωταρχικού νόμου.

39.296.Β

Κι αυτό είναι το Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ που ακόμα και στις μέρες μας το ονομάζουμε «σκόπιμα πραγματοποιούμενο Μντνελ-ιν».

39.296.Β

Όσο για το τρίτο Στόπιντερ του οποίου τροποποίησε την «υποκειμενική δράση», το πέμπτο της σειράς, αυτό που ονομάστηκε «Χαρνέλ-Χάουτ», η δυσαρμονία του επιτελέστηκε από μόνη της, σαν συνέπεια της τροποποίησης των άλλων δύο Στόπιντερ.

39.296-7.Β

Αυτή η δυσαρμονία της υποκειμενικής του λειτουργίας, που είναι αποτέλεσμα της σχετικής του ασυμμετρίας μέσα στο σύνολο της διαδικασίας του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, συνίσταται σε τούτο:

39.297.Β

Όταν η διαδικασία αυτού του ιερού νόμου πραγματώνεται μέσα σε συνθήκες τέτοιες ώστε να υποβάλλεται στη δράση πολλών δονήσεων που προέρχονται από «πολλαπλές αιτίες» άσχετες προς αυτήν, δίνει μόνο εξωτερικά αποτελέσματα.

39.297.Β

Αν όμως αυτή η ίδια διαδικασία πραγματώνεται σε απόλυτη ηρεμία, σε παντελή απουσία δονήσεων που προέρχονται από πολλαπλές αιτίες ξένες προς αυτήν, όλα τα αποτελέσματα της δράσης της παραμένουν στο εσωτερικό της συγκέντρωσης όπου αυτή ολοκληρώνεται, και τα αποτελέσματα της δεν γίνονται αντιληπτά απ’ έξω παρά μόνο στην περίπτωση μιας κατευθείαν και άμεσης επαφής.

39.297.Β

Αν καμιά από τούτες τις δύο διαμετρικά αντίθετες συνθήκες δεν επικρατήσει στη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα αποτελέσματα της δράσης της χωρίζονται συνήθως σε εσωτερικά και εξωτερικά.

39.297.Β

Έτσι, παιδί μου, από τη στιγμή που ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας έκανε στον Ιερό Νόμο Επταπαραπαρσινόχ τούτη τη σοβαρή τροποποίηση, που αφορούσε την υποκειμενική δράση των Στόπιντερ, αυτή παρεμβαλλόταν στη διαδικασία πραγματοποίησης όλων των κοσμικών σχηματισμών, μικρών και μεγάλων.

39.297-8.Β

Στο επαναλαμβάνω, αγαπημένε μου Χασίν, προσπάθησε ν’ αφομοιώσεις καλά ό,τι αφορά αυτούς τους δύο θεμελιώδεις κοσμικούς νόμους, αφού η γνώση των δύο ιερών νόμων, και προπαντός των ιδιαιτεροτήτων του Επταπαραπαρσινόχ, θα σου επιτρέψει στη συνέχεια να καταλάβεις σε βάθος και χωρίς δυσκολία όλους τους δευτερεύοντες και τριτεύοντες νόμους της «δημιουργίας του κόσμου» και της «ύπαρξης του κόσμου».

Γιατί σε κάθε τρίμυαλο ον, όποια κι αν είναι η μορφή της εξωτερικής του επένδυσης, η βαθιά γνώση των ιερών νόμων αναπτύσσει τη δυνατότητα, μπροστά σε οποιονδήποτε κοσμικό παράγοντα που δεν εξαρτάται από το ίδιο — ευνοϊκό ή δυσμενή — να αναλογιστεί το λόγο της ύπαρξής του και να συλλέξει τα απαραίτητα δεδομένα για να εξηγήσει στον εαυτό του και να αποδεχτεί την «εσωτερική σύγκρουση» που προκαλεί γενικά στα τρίμυαλα όντα η αντίφαση ανάμεσα στα συγκεκριμένα αποτελέσματα της διαδικασίας όλων των κοσμικών νόμων και σ’ εκείνα τα αποτελέσματα που η «υγιής λογική» τους τα κάνει να προεξοφλούν, ακόμα και να περιμένουν στα σίγουρα κάτι. Έτσι, εκτιμώντας σωστά την ουσιώδη σημασία της ίδιας τους της παρουσίας, γίνονται ικανά να συνειδητοποιήσουν τη θέση που πραγματικά τους αντιστοιχεί μέσα στο σύνολο των κοσμικών αυτών πραγματοποιήσεων.

39.298.Β

Με άλλα λόγια, η αφομοίωση μιας σφαιρικής κατανόησης της λειτουργίας των δύο ιερών θεμελιωδών νόμων συμβάλλει τελικά στην κρυστάλλωση, στην παρουσία των τρίμυαλων όντων, δεδομένων τα οποία γεννούν τη Θεϊκή ιδιότητα — την απαραίτητη σε κάθε φυσιολογικό τρίμυαλο ον — που υπάρχει με το όνομα «Σεμουνιρανούς», ιδιότητα για την οποία οι ευνοούμενοί σου έχουν μια προσεγγιστική ιδέα, και τη λένε «αμεροληψία».

39.298.Β

Έτσι λοιπόν, καλό μου παιδί, όταν ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ανέλαβε να τροποποιήσει τη λειτουργία των δύο πρωταρχικών ιερών νόμων, κατηύθυνε τη δράση τους, που εκπήγαζε από το εσωτερικό του Απόλυτου Ήλιου, προς το συμπαντικό διάστημα, δημιουργώντας έτσι την «εκπόρευση του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου», που σήμερα ονομάζεται «Θεομερτμάλογος» ή «Θεός ο Λόγος».

39.298.Β

Για να διευκρινιστούν ορισμένες από τις κατοπινές μου εξηγήσεις, πρέπει να σημειώσω εδώ ότι η Θεϊκή «Δύναμη Βούλησης» της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ μας δεν συμμετείχε στη διαδικασία δημιουργίας του σημερινού κόσμου παρά μόνο στην αρχή.

39.298.Β

Κατόπιν, η δημιουργία συνεχίστηκε αυτόματα, από μόνη της, χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της Θεϊκής του «Δύναμης Βούλησης», απλώς και μόνο από τη δράση των δύο κοσμικών νόμων που τροποποιήθηκαν όπως περιγράψαμε.

39.298.Β

Και η διαδικασία της δημιουργίας πραγματώθηκε με την ακόλουθη σειρά:

39.298.Β

Χάρη στη νέα ιδιαιτερότητα του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, οι εκπορεύσεις που προέρχονταν από τον Απόλυτο Ήλιο ασκούσαν τη δράση τους, σε ορισμένα σημεία στο διάστημα του Σύμπαντος, πάνω στην αρχέγονη κοσμική ουσία Αιθεροκρίλνο και συμπύκνωναν έτσι, χάρη στο σύνολο των παλιών και νέων ιδιαιτεροτήτων των πρωταρχικών ιερών νόμων, κάποιες καθορισμένες συγκεντρώσεις.

39.299.Β

Έπειτα, χάρη στους ίδιους παράγοντες, οι συγκεντρώσεις αποκτούσαν τους δικούς τους νόμους Επταπαραπαρσινόχ και Τριαμαζικάμνω, που συνδέονταν με την αμοιβαία τους δράση· κι από τότε κρυσταλλώθηκε σ’ αυτές, σιγά-σιγά, καθετί το αναγκαίο για την εμφάνιση των μεγάλων κοσμικών συγκεντρώσεων που υπάρχουν ακόμα και σήμερα, και στις οποίες δίνουμε το όνομα «Ήλιοι Δεύτερης Τάξης».

39.299.Β

Μόλις αυτοί οι νέοι ήλιοι πραγματοποιήθηκαν εντελώς, και η λειτουργία των δύο θεμελιωδών τους νόμων καθιερώθηκε οριστικά, άρχισαν, κατ’ εικόνα του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου, να μετασχηματίζουν και να ακτινοβολούν τα ίδια τους τα αποτελέσματα, τα οποία, καθώς ενώνονταν με τις εκπορεύσεις του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου στο διάστημα του Σύμπαντος, γίνονταν, με τη σειρά τους, παράγοντες πραγματοποίησης της θεμελιώδους κοσμικής διαδικασίας του ιερού νόμου «Τριαμαζικάμνω».

Με άλλα λόγια:

39.299.Β

Ο Αγιότατος Θεομερτμάλογος εκδηλωνόταν με τις ιδιότητες της τρίτης άγιας δύναμης του ιερού Τριαμαζικάμνω, ενώ τα αποτελέσματα της δράσης του καθενός από τους νέους «Ήλιους Δεύτερης Τάξης» πήραν τη θέση της πρώτης άγιας δύναμης, και τα αποτελέσματα που εξασκούνταν στον καθένα από αυτούς τους νέους «Ήλιους Δεύτερης Τάξης», από το σύνολο των άλλων, πήραν τη θέση της δεύτερης άγιας δύναμης του ιερού νόμου.

39.299.Β

Μόλις η κοσμική διαδικασία του ιερού Τριαμαζικάμνω καθιερώθηκε με αυτό τον τρόπο μέσα στο διάστημα του Σύμπαντος, κρυσταλλώσεις διαφορετικής «πυκνότητας» άρχισαν να συγκροτούνται από το αρχέγονο Αιθεροκρίλνο και να ομαδοποιούνται γύρω από κάθε Ήλιο Δεύτερης Τάξης, για να σχηματίσουν νέες συγκεντρώσεις — και μ’ αυτό τον τρόπο εμφανίσθηκαν οι νέοι Ήλιοι, που αυτή τη φορά ονομάστηκαν «Ήλιοι Τρίτης Τάξης».

39.299.Β

Οι κοσμικές συγκεντρώσεις Τρίτης Τάξης είναι αυτές που σήμερα ονομάζονται «πλανήτες».

39.299-300.Β

Σ’ αυτό το στάδιο της διαδικασίας του πρώτου εξωτερικού κύκλου του θεμελιώδους ιερού Επταπαραπαρσινόχ — δηλαδή μετά το σχηματισμό των Ήλιων Τρίτης Τάξης ή «πλανητών» — και σύμφωνα με το πέμπτο τροποποιημένο Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, που ονομάζεται Χαρνέλ-Χάουτ, η αρχική παρόρμηση που προοριζόταν για το σύνολο της διαδικασίας, έχοντας χάσει τη μισή από τη ζωογόνο δύναμη της, δεν εκδήλωνε πια έξω από αυτήν, στη μετέπειτα λειτουργία της, παρά το μισό της δράσης της, κρατώντας το υπόλοιπο μέσα της για τη δική της λειτουργία. Επομένως πάνω σ’ αυτές τις τελευταίες μεγάλες συγκεντρώσεις που ονομάζονται «Ήλιοι Τρίτης Τάξης» ή «πλανήτες», άρχισαν να εμφανίζονται «αναλογίες προηγούμενων εμφανίσεων».

39.300.Β

Και καθώς οι περιβάλλουσες συνθήκες πραγματοποίησης είχαν παντού καθιερωθεί σύμφωνα με την δεύτερη ιδιαιτερότητα του πέμπτου Στόπιντερ του θεμελιώδους ιερού Επταπαραπαρσινόχ, το ξεδίπλωμα του πρώτου εξωτερικού κύκλου του Επταπαραπαρσινόχ περατώθηκε, και ολόκληρη η δράση της λειτουργίας του μεταφέρθηκε από τότε αποκλειστικά στα αποτελέσματα που ήδη είχαν εκδηλωθεί· από τότε αυτά τα τελευταία υποτάχτηκαν στις δικές τους μόνιμες διαδικασίες μετασχηματισμού, οι οποίες ονομάστηκαν «εξέλιξη» και «ενέλιξη».

39.300.Β

Έπειτα, αυτή τη φορά σύμφωνα μ’ έναν κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης, που ονομάζεται «Λιτσβρτς», ή «νόμος της συνάθροισης των ομοιογενών», αυτοί οι «σχετικά ανεξάρτητοι» σχηματισμοί, που ονομάσαμε «αναλογίες προηγουμένων εμφανίσεων», ομαδοποιήθηκαν πάνω στους πλανήτες για να συγκροτήσουν, με τη σειρά τους, νέους, «σχετικά ανεξάρτητους» σχηματισμούς.

39.300.Β

Εξάλλου χάρη σ’ αυτές τις διαδικασίες «εξέλιξης» και «ενέλιξης» που χαρακτηρίζουν το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, άρχισαν να κρυσταλλώνονται και να ξεκρυσταλλώνονται, στην παρουσία όλων των κοσμικών συγκεντρώσεων, μικρών ή μεγάλων, κάθε είδους συγκεκριμένες κοσμικές ουσίες, με ειδικές υποκειμενικές ιδιότητες, που η αντικειμενική επιστήμη ορίζει με το όνομα «ενεργά στοιχεία».

39.300.Β

Και τα αποτελέσματα της εξέλιξης και της ενέλιξης αυτών των ενεργών στοιχείων, πραγματοποιώντας την Τρωγωαυτοεγωκρατική αρχή ύπαρξης, μέσω της αμοιβαίας θρέψης και συντήρησης όλων των πραγμάτων του Σύμπαντος, συγκρότησαν στο σύνολό τους την κοινή κοσμική διαδικασία «Ιρανιρανουμάνζ», ή, όπως ήδη σου είπα, αυτό που η αντικειμενική επιστήμη ονομάζει «παγκόσμια ανταλλαγή ουσιών».

39.300-1.Β

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, λόγω αυτού του νέου συστήματος αμοιβαίας θρέψης όλων όσων υπάρχουν, στο οποίο συμμετείχε και ο Ίδιος ο Αγιότατος Απόλυτος Ήλιος, επήλθε στο Σύμπαν αυτή η ισορροπία, που δεν αφήνει τώρα πια καμιά δυνατότητα στον αμείλικτο Ηρωπάς να προξενήσει οτιδήποτε απρόβλεπτο στον Μέγιστο και Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο μας. Μ’ αυτό τον τρόπο, κάθε αιτία θεϊκής ανησυχίας του ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΠΑΝ-ΟΝΤΙΚΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας για την ακεραιότητα του τόπου της αιώνιας διαμονής ΤΟΥ εξαφανίστηκε μια για πάντα.

39.301.Β

Είναι απαραίτητο να σου επισημάνω εδώ ότι από τη στιγμή που επιτεύχθηκε η μέγιστη αυτή θεία πραγματοποίηση, τα νικηφόρα Χερουβείμ και Σεραφείμ μας έδωσαν για πρώτη φορά σε όλους τους νέους σχηματισμούς ονόματα, τα οποία διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα. Κάθε σχετικά ανεξάρτητη συγκέντρωση προσδιορίστηκε με τον όρο «κόσμος»· και για να διακρίνουν μεταξύ τους τις διάφορες τάξεις εμφάνισης αυτών των κόσμων, πρόσθεσαν σ’ αυτόν τον όρο ένα αντίστοιχο πρόθεμα.

39.301.Β

Ονόμασαν την Αγιότατη Πρωταρχική Πηγή, που είναι ο Απόλυτος Ήλιος μας: «Πρωτόκοσμο».

39.301.Β

Καθέναν από τους νεοεμφανισμένους «Ηλιους Δεύτερης Τάξης», μαζί με το σύνολο των συγκεκριμένων αποτελεσμάτων του: «Δευτερόκοσμο».

39.301.Β

Και κάθε «Ήλιο Τρίτης Τάξης», που σήμερα ονομάζουμε «πλανήτη»: «Τριτόκοσμο».

39.301.Β

Όσο για τους μικρότερους από εκείνους τους «σχετικά ανεξάρτητους σχηματισμούς», που εμφανίστηκαν στους πλανήτες σύμφωνα με τη νέα ιδιαιτερότητα του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, και που είναι οι απειροελάχιστες αναλογίες του Παντός, αυτοί ονομάστηκαν «Μικρόκοσμοι».

Τέλος, οι «συναθροίσεις των Μικρόκοσμων» που κι αυτές συγκεντρώθηκαν πάνω στους πλανήτες, σύμφωνα με τον κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που ονομάζεται «αμοιβαία έλξη των ομοίων», ονομάστηκαν «Τεταρτόκοσμοι».

39.301.Β

Και το σύνολο των κόσμων που απαρτίζουν τον σημερινό μας Κόσμο ονομάστηκε «Μεγαλόκοσμος».

39.301-2.Β

Τα Χερουβείμ μας, έδωσαν επίσης ονόματα στις εκπορεύσεις και στις ακτινοβολίες που εκλύονται απ’ όλους τους διαφορετικής κλίμακας κόσμους και μέσα από τις οποίες εκπληρώνεται ο Μέγιστος κοσμικός Τρωγωαυτοεγωκράτης.

Τα ονόματα που τους έδωσαν υπάρχουν μέχρι τις μέρες μας, και είναι:

39.302.Β

1. Για τις εκπορεύσεις του Ίδιου του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου, όπως ήδη σου είπα: «Θεομερτμάλογος», ή «Θεός ο Λόγος».

39.302.Β

2. Για τις ακτινοβολίες καθενός από τους Ήλιους Δεύτερης Τάξης: «Μεντοκιφετζόιν».

39.302.Β

3. Για τις ακτινοβολίες κάθε πλανήτη χωριστά: «Δυναμουμτζόιν».

39.302.Β

4. Γι’ αυτές των μικρόκοσμων: «Φωτοϊντζόιν».

39.302.Β

5. Για τις ακτινοβολίες που εκλύονται από τους Τεταρτόκοσμους: «Χανμπλεντζόιν».

39.302.Β

6. Για τις ακτινοβολίες του συνόλου των πλανητών κάθε ηλιακού συστήματος: «Αστρολουολουσιτζόιν».

39.302.Β

7. Για το σύνολο των ακτινοβολιών όλων των πρωτοεμφανιζόμενων Ήλιων Δεύτερης Τάξης «Πολοροθεοπάρλ».

39.302.Β

Ονόμασαν τέλος το σύνολο των αποτελεσμάτων που προκύπτουν απ’ όλες τις μικρές ή μεγάλες κοσμικές πηγές «συνολικό κοσμικό Ανσαμπλουιτζάρ».

39.302.Β

Αξίζει να σημειωθεί πως η αντικειμενική επιστήμη δίνει για το «συνολικό κοσμικό Ανσαμπλουιτζάρ» τον ακόλουθο ορισμό: «Το Όλον προέρχεται από το Όλον και επιστρέφει στο Όλον».

39.302.Β

Συγκεκριμένα ονόματα δόθηκαν επίσης σε όλες τις «πρόσκαιρες ανεξάρτητες κρυσταλλώσεις» που εμφανίζονται πάνω στον καθένα από τους αναρίθμητους κόσμους κατά τη διάρκεια των εξελικτικών και των ενελικτικών διαδικασιών των θεμελιωδών ιερών νόμων.

39.302.Β

Δεν θα απαριθμήσω τα ονόματα όλων των «κέντρων βάρους» που κρυσταλλώνονται στον καθένα από τους κόσμους· θα κατονομάσω μόνο τα «κεντροβαρικά ενεργά στοιχεία» που κρυσταλλώνονται μέσα στους κόσμους στους οποίους θα αναφερθούν οι κατοπινές επεξηγήσεις μου — αυτά δηλαδή που κρυσταλλώνονται στην παρουσία των Τεταρτόκοσμων, όπου συγκροτούν «προσωπικά ανεξάρτητα κέντρα βάρους».

39.302-3.Β

Αυτές οι ανεξάρτητες κρυσταλλώσεις που συγκροτούνται μέσα στους Τεταρτόκοσμους έχουν τα ακόλουθα ονόματα:

1. Πρωτοεχάρυ
2. Δευτεροεχάρυ
3. Τριτοεχάρυ
4. Τεταρτοεχάρυ
5. Πεντοεχάρυ
6. Εξιοεχάρυ
7. Ρεζουλζάριον

39.303.Β

Και τώρα, παιδί μου, μετά απ’ όλα αυτά που σου εξήγησα, μπορούμε να επανέλθουμε στο θέμα μας: γιατί και πώς τα ανώτερα οντικά σώματα, ή, όπως τα λένε οι ευνοούμενοί σου, οι «ψυχές», εμφανίστηκαν στο Σύμπαν, και γιατί ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΝ-ΟΝΤΙΚΟΣ μας ΠΑΤΕΡΑΣ έστρεψε τη Θεία προσοχή ΤΟΥ προς αυτές ακριβώς τις κοσμικές εκφάνσεις;

39.303.Β

Πραγματικά, μόλις «η συνολική ισορροπία της κοσμικής αρμονίας» είχε καθιερωθεί και είχε ρυθμιστεί σε όλους τους κόσμους της κάθε κλίμακας, οι Τεταρτόκοσμοι, αυτές δηλαδή οι σχετικά ανεξάρτητες «συναθροίσεις των μικρόκοσμων» που εμφανίστηκαν στην επιφάνεια των πλανητών, βρήκαν εκεί περιβάλλουσες συνθήκες οι οποίες αντιστοιχούσαν συμπτωματικά σε ορισμένα παρόντα σ’ αυτούς δεδομένα που τους επέτρεπαν να υπάρχουν για ένα καθορισμένο χρονικό διάστημα χωρίς «Σεκρουάνο», μ’ άλλα λόγια χωρίς «σταθερή ατομική ένταση». Τότε λοιπόν στην παρουσία του καθενός τους εμφανίστηκε η αυτόματη δυνατότητα να κινούνται ανεξάρτητα, από το ένα μέρος στο άλλο, στην επιφάνεια των πλανητών.

39.303.Β

Κι όταν ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας πρόσεξε αυτή την αυτόματη κίνησή τους, ΤΟΥ ήρθε για πρώτη φορά η Θεία έμπνευση να τη χρησιμοποιήσει σαν βοήθεια στη διακυβέρνηση του διευρυνόμενου Κόσμου.

39.303-4.Β

Από εκείνη τη στιγμή, βάλθηκε να προσανατολίζει όλες τις σχετικές πραγματοποιήσεις στους Τεταρτόκοσμους, έτσι που το αναπόφευκτο «Οκρουάλνο», δηλαδή ο περιοδικός κύκλος της πλήρους διαδικασίας του Επταπαραπαρσινόχ, να εκπληρώνεται με τέτοιο τρόπο στη συνολική παρουσία ορισμένων από αυτούς, ώστε, μέσω μιας τροποποίησης της λειτουργίας της, να μπορούν να μεταστοιχειωθούν και να κρυσταλλωθούν — εκτός από τα αποτελέσματα που έπρεπε να μετασχηματιστούν εκεί για τη νέα συνολική κοσμική ανταλλαγή ουσιών — και εκείνα τα ενεργά στοιχεία από τα οποία θα μπορούσαν να επενδυθούν μέσα τους νέοι ανεξάρτητοι σχηματισμοί με την ιδιότητα να αποκτούν έναν «ατομικό νου».

39.304.Β

Το γεγονός ότι αυτή η ιδέα ήρθε τότε μόλις για πρώτη φορά στην ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας, μας αποκαλύφθηκε από τα λόγια των ιερών ψαλμών με τους οποίους τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ μας δοξάζουν σήμερα, σε κάθε θεία τελετή, τα μεγαλειώδη έργα του ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας.

39.304.Β

Πριν συνεχίσω να σου αφηγούμαι το πώς πραγματοποιήθηκαν όλα αυτά, πρέπει να σου πω ότι η λειτουργία του συνολικού κοσμικού Ιρανιρανουμάνζ είναι εναρμονισμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε τα αποτελέσματα των μετασχηματισμών που επιτελούνται στους διάφορους κόσμους συγκεντρώνονται πάντα σύμφωνα με την «ποιότητα των δονήσεών» τους, κι έπειτα διεισδύουν παντού μέσα στο Σύμπαν, παίζοντας τον ιδιαίτερο ρόλο τους, τόσο στους πλανητικούς όσο και στους επιπλανητικούς σχηματισμούς. Ο προσωρινός τόπος της ελεύθερης συγκέντρωσής τους είναι γενικά αυτό που ονομάζεται «ατμόσφαιρα», που περιβάλλει όλους τους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, και μέσα από την οποία καθιερώνονται οι σχέσεις που είναι αναγκαίες για το κοσμικό Ιρανιρανουμάνζ.

39.304.Β

Έτσι, λοιπόν, εκείνη η θεία προσοχή που δόθηκε στους Τεταρτόκοσμους είχε σαν αποτέλεσμα να τους προσφέρει, μια και είναι συσκευές που υπηρετούν τον Μέγιστο κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη, την ακόλουθη δυνατότητα: εκτός από τις κοσμικές ουσίες που μετασχηματίζονταν μέσα από αυτούς, τόσο για τις ανάγκες αυτής της μέγιστης διαδικασίας όσο και για τις απαραίτητες απώλειες στη διαδικασία της δικής τους ύπαρξης — ουσίες αποτελούμενες αποκλειστικά από κοσμικές κρυσταλλώσεις που προκύπτουν από μετασχηματισμούς του ίδιου του πλανήτη όπου εκείνοι οι Τεταρτόκοσμοι είδαν το φως — παρουσιάζονταν στη συνολική τους παρουσία και αποτελέσματα ανάλογα προς εκείνα που προέρχονται από κοσμικές πηγές ανώτερης τάξης και επομένως συγκροτούνται από δονήσεις μιας μεγαλύτερης «ζωογονητικότητας».

39.304-5.Β

Κι έτσι, με αφετηρία τα κοσμικά αποτελέσματα αυτής της τάξης, άρχισαν να επενδύνονται στη συνολική τους παρουσία μορφές πανομοιότυπες προς αυτούς, που αρχικά αποτελούνταν από κοσμικές ουσίες «Μεντοκιφετζόιν», δηλαδή από ουσίες που μετασχηματίζονταν από τον ήλιο και τους πλανήτες του ηλιακού συστήματος στα όρια του οποίου αυτοί οι Τεταρτόκοσμοι είδαν το φως, ουσίες που έφταναν σε κάθε πλανήτη με τις ακτινοβολίες εκείνων των κοσμικών συγκεντρώσεων.

39.305.Β

Με αυτόν τον τρόπο, η συνολική παρουσία ορισμένων Τεταρτόκοσμων συγκροτήθηκε, από τότε, από δύο ανεξάρτητους σχηματισμούς, που προέρχονταν από δύο τελείως διαφορετικές κοσμικές πηγές, κι αυτοί οι σχηματισμοί είχαν μία κοινή ύπαρξη, σαν να είχαν τοποθετηθεί ο ένας μέσα στον άλλο.

39.305.Β

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, μόλις συμπληρώθηκε αυτή η καινούργια επένδυση και άρχισε να λειτουργεί με τον επιθυμητό τρόπο στην παρουσία εκείνων των Τεταρτόκοσμων, τούτοι έπαψαν πια να λέγονται «Τεταρτόκοσμοι» και ονομάστηκαν «όντα», λέξη που σήμαινε «τα έχοντα δύο φύσεις», και η δεύτερη επένδυσή τους ονομάστηκε τότε «σώμα Κεστζάν».

39.305.Β

Αργότερα, όταν αυτό το δεύτερο σώμα των σχηματισμών με διπλή φύση απόκτησε όλα όσα του χρειάζονταν, και όταν όλες οι λειτουργίες που αρμόζουν στις κοσμικές πραγματώσεις αυτής της τάξης καθιερώθηκαν με τρόπο οριστικό, εκείνοι οι σχηματισμοί άρχισαν με τη σειρά τους, και στην ίδια βάση, διαμέσου μιας ορισμένης μεταβολής της λειτουργίας τους, να απορροφούν και να αφομοιώνουν κοσμικές ουσίες που προέρχονταν κατευθείαν από τον Αγιότατο Θεομερτμάλογο, από τις οποίες επενδύθηκαν μέσα τους αναλογίες ενός τρίτου είδους.

Αυτές οι επενδύσεις, που αποτελούν τα «ιερά ανώτερα μέρη» των όντων, ονομάστηκαν «ανώτερα οντικά σώματα».

39.305-6.Β

Κι ακόμη αργότερα, τα «ανώτερα οντικά σώματα», μετά την οριστική τους επένδυση, έπρεπε να αποκτήσουν όλες τις αντίστοιχες λειτουργίες και κυρίως να κρυσταλλώσουν μέσα τους τα δεδομένα που επιδέχονται τη γέννηση της ιερής λειτουργίας που λέγεται «αντικειμενικός Νους», δεδομένα που δεν μπορούν να κρυσταλλωθούν παρά μόνο στην παρουσία κοσμικών πραγματοποιήσεων αυτής της τάξης. Και μόνο τη στιγμή που εκείνοι οι «Τεταρτόκοσμοι», ή «όντα», υπέκυπταν στο Ρασκουάρνο, δηλαδή τη στιγμή που αυτοί «οι τριφυείς σχηματισμοί «διαιρούνταν στις τρεις διαφορετικές φύσεις τους, μόνο τότε αυτά «τα ανώτερα οντικά μέρη» αποκτούσαν τη δυνατότητα να ενωθούν με τον Αγιότατό μας Απόλυτο Ήλιο, το Αίτιο των Αιτίων όλων όσων υπάρχουν, και να εκπληρώσουν έτσι το σχέδιο πάνω στο οποίο η ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΥΣΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας είχε εναποθέσει τις ελπίδες ΤΗΣ.

39.306.Β

Πρέπει τώρα να σου εξηγήσω με κάθε λεπτομέρεια τη σειρά με την οποία συνέβαινε αυτό το ιερό Ρασκουάρνο στους πρώτους Τεταρτόκοσμους και πώς συμβαίνει σήμερα στα τρίμυαλα όντα.

39.306.Β

Αρχικά, πάνω σε κάθε πλανήτη, το «δεύτερο οντικό σώμα», ή «σώμα Κεστζάν», και το «τρίτο οντικό σώμα» αποχωρίζονται από το «θεμελιώδες πλανητικό σώμα» και, αφού αφήσουν αυτό το τελευταίο πάνω στον πλανήτη, ανυψώνονται και τα δύο μαζί μέχρι τη σφαίρα που είναι ο τόπος συγκέντρωσης των κοσμικών ουσιών από τις οποίες σχηματίζεται το «σώμα Κεστζάν».

39.306.Β

Και μόνο μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, αυτές οι πραγματοποιήσεις με «διπλή φύση» υποκύπτουν στο οριστικό και κύριο ιερό Ρασκουάρνο, μετά από το οποίο τα «ανώτερα οντικά μέρη» αυτής της τάξης γίνονται ανεξάρτητα Άτομα με τον δικό τους ατομικό Νου.

Παλιότερα — πριν από την Τσουτμπογκλιτανική περίοδο — μόλις ολοκληρωνόταν η δεύτερη διαδικασία του ιερού Ρασκουάρνο, αυτή η ιερή κοσμική πραγματοποίηση κρινόταν άξια είτε για να ενωθεί με την παρουσία του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου, ή για να σταλεί σε άλλες κοσμικές συγκεντρώσεις όπου ήταν αισθητή η ανάγκη τέτοιων ανεξάρτητων Ατόμων.

39.306.Β

Όταν όμως έρθει η στιγμή της οριστικής διαδικασίας του ιερού Ρασκουάρνο, και οι κοσμικές πραγματοποιήσεις αυτής της τάξης δεν έχουν ακόμη φτάσει ως την απαιτούμενη βαθμίδα της ιερής κλίμακας του Νου, αυτά τα ανώτερα οντικά σώματα πρέπει να υπάρχουν μέσα στη σφαίρα που ανέφερα μέχρι να τελειοποιήσουν το Νου τους ως την αναγκαία βαθμίδα.

39.306.Β

Εδώ είναι αδύνατο να μην επισημάνουμε τον αντικειμενικό τρόμο που δοκιμάζουν εκείνα τα ήδη συγκροτημένα ανώτερα οντικά μέρη, που δεν έχουν τελειοποιηθεί ακόμη ως την αναγκαία βαθμίδα του Νου, εξαιτίας του συνόλου των αποτελεσμάτων που δεν προβλέφθηκαν Άνωθεν στις νέες κοσμικές διαδικασίες.

39.306-7.Β

Είναι γεγονός, ότι, σύμφωνα με διάφορους κοσμικούς νόμους δεύτερης τάξης, το «οντικό σώμα Κεστζάν» δεν μπορεί να υπάρχει για πολύ μέσα σ’ αυτή τη σφαίρα, και μετά από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα πρέπει να αποσυντεθεί, ακόμα και αν το ανώτατο οντικό μέρος που βρίσκεται μέσα του δεν έχει αποκτήσει την απαιτούμενη βαθμίδα του Νου. Επομένως τούτο το ανώτατο οντικό μέρος, όσο δεν έχει τελειοποιηθεί μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα του Νου, πρέπει πάντα να εξαρτάται από μία Κεστζανική πραγμάτωση· επίσης, αμέσως μετά το δεύτερο ιερό Ρασκουάρνο, τούτο το ανώτερο οντικό μέρος, που δεν τελειοποιήθηκε ακόμα, βρίσκεται σε μια κατάσταση που ονομάζεται «Τεσγκεκντνέλ», ή «αναζήτηση για μια παρόμοια διφυή πραγματοποίηση που να του αντιστοιχεί», με την ελπίδα — μόλις το ανώτερο μέρος εκείνης της άλλης διφυούς πραγματοποίησης φτάσει στην απαιτούμενη βαθμίδα του Νου, αφού πρώτα υποστεί το τελικό ιερό Ρασκουάρνο, και πριν γίνει αισθητή η ταχύρρυθμη αποσύνθεση του αντίστοιχου σώματος Κεστζάν — να μπορέσει να εισχωρήσει, στη στιγμή, στο ξένο σώμα Κεστζάν και να συνεχίσει να υπάρχει εκεί με προοπτική τη μελλοντική τελειοποίηση του, τελειοποίηση η οποία πρέπει να εκπληρωθεί, αργά ή γρήγορα, από κάθε ανώτερο οντικό μέρος.

39.307.Β

Να γιατί, μέσα στη σφαίρα όπου ανυψώνονται τα ανώτερα οντικά σώματα, μετά το πρώτο ιερό Ρασκουάρνο, συντελείται η διαδικασία που ονομάζεται «Οκιπαχαλεβιανή αντικατάσταση των εξωτερικών μερών των ψυχών» ή «αντικατάσταση του παλιού οντικού σώματος Κεστζάν μ’ ένα καινούργιο».

39.307.Β

Πρέπει να σου πω, μ’ αυτή την ευκαιρία, ότι οι ευνοούμενοί σου σχημάτισαν για την Οκιπαχαλεβιανή αντικατάσταση, μια παρόμοια φαινομενικά ιδέα· έχουν μάλιστα επινοήσει για να την ορίζουν ένα σοφότατο όνομα: τη λένε «μετεμψύχωση» ή «μετενσάρκωση». Δημιούργησαν άλλωστε γύρω από αυτό το θέμα, τον τελευταίο αιώνα, έναν κλάδο της περίφημης «επιστήμης» τους ο οποίος έγινε σιγά-σιγά, και παραμένει μέχρι σήμερα, ένας από τους πολλούς ολέθριους παράγοντες που κάνουν τον ήδη αρκετά αλλόκοτο και χωρίς αυτόν τον παράγοντα νου τους, όλο και περισσότερο «Σουρούμ-μπουρούμ», όπως θα τον ονόμαζε ο καλός μας Ναστραντίν Χότζας.

39.307-8.Β

Σύμφωνα με τις απίθανες θεωρίες αυτού του κλάδου της «επιστήμης» τους, τον οποίο ονομάζουν «πνευματισμό», υποθέτουν, μεταξύ άλλων, ότι ο καθένας τους έχει ήδη ένα ανώτερο οντικό σώμα, ή, όπως το λένε, μια «ψυχή», κι ότι αυτή η ψυχή πρέπει να υποστεί αδιάκοπες μετενσαρκώσεις, δηλαδή κάτι που μοιάζει με την Οκιπαχαλεβιανή αντικατάσταση για την οποία σου έλεγα λίγο πρωτύτερα.

39.308.Β

Βέβαια, αν αυτοί οι δυστυχισμένοι μπορούσαν απλώς και μόνο να πληροφορηθούν ότι, σύμφωνα με τον κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που λέγεται «Τενικντόα», ή «νόμος της βαρύτητας», το οντικό αυτό μέρος, στις σπάνιες περιπτώσεις που εμφανίζεται μέσα τους, ανυψώνεται αμέσως μετά το πρώτο Ρασκουάρνο — ή, όπως λένε, μετά το «θάνατο» του όντος — πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη τους, τότε ίσως θα καταλάβαιναν ότι οι εξηγήσεις και οι άφθονες αποδείξεις εκείνου του κλάδου της «επιστήμης» τους, για όλων των ειδών τα φαινόμενα που υποτίθεται ότι προκαλούν αυτές οι «φανταστικές» ψυχές εκεί πέρα, δεν είναι παρά οι καρποί της ξεστρατισμένης φαντασίας τους, και ταυτόχρονα θα καταλάβαιναν ότι και όλες οι άλλες «αποδείξεις» εκείνης της επιστήμης δεν είναι τίποτε περισσότερο από «μπούρδες» αλλά Ναστραντίν Χότζα.

39.308.Β

Και τώρα άκουσε τι συμβαίνει στα δύο πρώτα οντικά σώματα, δηλαδή στο πλανητικό σώμα και στο σώμα Κεστζάν:

Μετά το πρώτο ιερό Ρασκουάρνο, το πλανητικό σώμα, το οποίο αποτελείται από μικρόκοσμους, δηλαδή από κρυσταλλώσεις που μετασχηματίστηκαν από τον πλανήτη, αποσυντίθεται σύμφωνα μ’ έναν κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που λέγεται «Ρεταρνοτολτούρ», και διασπάται βαθμιαία στις πρωταρχικές του ουσίες πάνω στον ίδιο τον πλανήτη.

39.308.Β

Όσο για το δεύτερο οντικό σώμα, το σώμα Κεστζάν, επειδή αποτελείται από ουσίες που εκπέμπονται είτε από άλλες συγκεντρώσεις του Τριτόκοσμου, είτε από τον ήλιο εκείνου του ηλιακού συστήματος από τον οποίο εξαρτάται, ανυψώνεται μέχρι τη σφαίρα για την οποία μιλήσαμε, όπου και αποσυντίθεται με τη σειρά του, μετά το δεύτερο Ρασκουάρνο, έτσι ώστε οι κρυσταλλώσεις που το αποτελούν να επιστρέψουν και πάλι στη σφαίρα της αρχικής τους εμφάνισης.

39.308-9.Β

Το ανώτερο όμως οντικό σώμα, επειδή αποτελείται από κρυσταλλώσεις που προέρχονται κατευθείαν από τον ιερό Θεομερτμάλογο, δεν μπορεί ποτέ να αποσυντεθεί μέσα στα όρια του ηλιακού εκείνου συστήματος όπου το ον είδε το φως και όπου πέρασε την ύπαρξη του. Αυτό το ανώτερο μέρος πρέπει να παραμείνει μέσα σ’ εκείνο το ηλιακό σύστημα για όσο διάστημα δεν έχει τελειοποιηθεί μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα του Νου, η οποία παρέχει στους κοσμικούς σχηματισμούς αυτής της τάξης την ικανότητα του «Ιρανκιπαέχ», την ικανότητα δηλαδή που έχουν οι πραγματώσεις οι οποίες συγκροτούνται από ιερότατες ουσίες να υπάρχουν χωρίς να εξαρτώνται από κάποιον Κεστζανικό σχηματισμό, ούτε και από την «οδυνηρή επίδραση» κανενός εξωτερικού κοσμικού παράγοντα, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός.

39.309.Β

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, στην αρχή, μόλις αυτές οι κοσμικές πραγματοποιήσεις τελειοποιούνταν μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα της «ιερής κλίμακας του Νου», τις πήγαιναν στον Απόλυτο Ήλιο, για να εκπληρώσουν εκεί το ρόλο που τους είχε ορίσει ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ.

39.309.Β

Σχετικά δε με τον προσδιορισμό του βαθμού της ατομικότητας, θα πρέπει να ξέρεις ότι τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ μας καθόρισαν ευθύς εξαρχής τον «ιερό προσδιοριστή του Νου» που υπάρχει μέχρι σήμερα, ο οποίος μετρά τον Νου, ή για την ακρίβεια μετρά το «σύνολο της συνειδητότητας του εαυτού» όλων των κοσμικών συγκεντρώσεων, μικρών ή μεγάλων, και προσδιορίζει το «βαθμό δικαίωσης ως προς το λόγο και το σκοπό της ύπαρξής τους», καθώς και τον μελλοντικό ρόλο καθενός Ατόμου σε σχέση προς καθετί που υπάρχει μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας.

39.309.Β

Αυτός ο ιερός προσδιοριστής του «καθαρού Νου» δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια «επίσημη κλίμακα» που χωρίζεται σε ίσα μέρη· στο ένα άκρο αυτής της κλίμακας βρίσκεται η πλήρης έλλειψη νου, που αντιστοιχεί στην απόλυτη ηρεμία· και στο άλλο, ο Απόλυτος Νους, δηλαδή ο Νους του ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας.

39.309.Β

Νομίζω ότι δε θα ήταν κακό να σου εξηγήσω τώρα τη διαφορά φύσης που υπάρχει ανάμεσα στις πηγές εκδήλωσης του οντικού νου στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων.

39.309.Β

Σε κάθε τρίμυαλο ον, όποιος κι αν είναι ο τόπος εμφάνισης και η μορφή της εξωτερικής του επένδυσης, είναι δυνατό να κρυσταλλωθούν δεδομένα που αντιστοιχούν σε τρία ανεξάρτητα είδη οντικής σκέψης, που το σύνολο των αποτελεσμάτων τους εκφράζει τη βαθμίδα του νου που του προσιδιάζει.

39.309-10.Β

Τα δεδομένα που αντιστοιχούν σ’ αυτά τα τρία είδη οντικού νου κρυσταλλώνονται στην παρουσία κάθε τρίμυαλου όντος κατά το ακριβές μέτρο που επενδύονται και τελειοποιούνται μέσα του, χάρη στα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, τα ανώτερα οντικά μέρη, χωρίς τα οποία η συνολική του παρουσία δε θα μπορούσε να αποτελέσει ένα όλον.

39.310.Β

Το πρώτο και υψηλότερο είδος οντικού νου είναι ο «καθαρός» ή «αντικειμενικός Νους», που είναι έμφυτος στο ανώτερο οντικό σώμα, και τον οποίο κατέχει μόνο το ον μέσα στην παρουσία του οποίου έχει ήδη σχηματιστεί και τελειοποιηθεί αυτό το ανώτερο μέρος — και πάλι όμως μόνο στην περίπτωση που αυτός ο Νους αποτελεί «αφετηρία εκκινήσεως» της ατομικής λειτουργίας στην παρουσία του όντος.

39.310.Β

Το δεύτερο είδος οντικού νου, που λέγεται «Οκιαρταϊτόχσα», εμφανίζεται στην παρουσία των τρίμυαλων όντων στα οποία το δεύτερο οντικό σώμα, ή σώμα Κεστζάν, έχει πια ολοκληρωτικά επενδυθεί και λειτουργεί ανεξάρτητα.

39.310.Β

Όσο για το τρίτο είδος νου, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από την αυτοματική λειτουργία που συντελείται στην παρουσία όλων γενικά των όντων, καθώς και σε όλους τους επιπλανητικούς οντικούς σχηματισμούς, κάτω από τη δράση αλλεπάλληλων σοκ τα οποία προέρχονται από έξω, σοκ που προκαλούν μέσα τους τις συνηθισμένες αντιδράσεις με αφετηρία δεδομένα ήδη κρυσταλλωμένα, και αντίστοιχα με προηγούμενες συμπτωματικά αποκτημένες εντυπώσεις.

39.310-1.Β

Τώρα, παιδί μου, πριν εμπλακούμε σε λεπτομερέστερες εξηγήσεις για τον τρόπο με τον οποίο τα ανώτερα οντικά σώματα επενδύονταν και τελειοποιούνταν στη συνολική παρουσία των πρώτων Τεταρτόκοσμων, καθώς κι αυτών που αργότερα ονομάστηκαν «όντα», το θεωρώ απαραίτητο να σου δώσω μερικές πληροφορίες για το πώς συνέβη εμείς, οι οποίοι εμφανιστήκαμε στον πλανήτη Καρατάς, όπως και τα όντα που είδαν το φως στον πλανήτη σου τη Γη, να μην είμαστε πια, σαν τα πρώτα όντα που προήλθαν από τον άμεσο μετασχηματισμό των Τεταρτόκοσμων, όντα «Πολορμεντερχτικά» — ή, όπως τα λένε ακόμα και στις μέρες μας, «Μονενφυή» — αλλά όντα «Κεστσαπμαρτνιανά», με άλλα λόγια, σχεδόν ημι-όντα, κάτι που κάνει την πλήρη διαδικασία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ να μην πραγματώνεται πια μέσα από εμάς, ούτε και μέσα από τους τρίμυαλους ευνοουμένους σου του πλανήτη Γη, ακριβώς όπως πραγματωνόταν τότε σε εκείνους. Και είμαστε όντα Κεστσαπμαρτνιανά επειδή το τελευταίο θεμελιώδες Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αυτό που σήμερα ονομάζεται από όλα σχεδόν τα όντα του Μεγαλόκοσμού μας «ιερό Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δε βρίσκεται στο κέντρο του πλανήτη πάνω στον οποίο εμφανιστήκαμε — όπως συμβαίνει γενικά στους περισσότερους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας — αλλά στο κέντρο του δορυφόρου του, του μικρού εκείνου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος που τον λέμε «Πρνοχ-Παϊόχ», και αποτελεί, για τον πλανήτη μας τον Καρατάς, ό,τι είναι για τον πλανήτη Γη τα παλιά του κομμάτια, τα οποία σήμερα λέγονται «Σελήνη» και «Ανούλιος».

39.311.Β

Επομένως η πλήρης διαδικασία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, που διέπει τη συνέχιση του είδους, δεν εκπληρώνεται μέσα από ένα μόνο ον, όπως στους Τεταρτόκοσμους, αλλά μέσα από δύο όντα διαφορετικού φύλου, τα οποία εμείς τα λέμε «Ακταβάς» και «Πασσαβάς», και στη Γη λέγονται, «άντρας» και «γυναίκα».

39.311-2.Β

Μ’ αυτή την ευκαιρία, μάθε ότι υπάρχει ακόμα μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας ένας πλανήτης επάνω στον οποίο ο ιερός νόμος του Επταπαραπαρσινόχ πραγματώνει την πλήρη διαδικασία του, για τη συνέχιση του είδους των τρίμυαλων όντων, μέσα από τρία ανεξάρτητα άτομα.

Πρέπει άλλωστε να γνωρίσεις κάπως λεπτομερέστερα αυτόν τον ασυνήθιστο πλανήτη, επειδή τα όντα που κατοικούν εκεί εκτιμούνται ιδιαίτερα, παντού μέσα στο Μεγάλο μας Σύμπαν, και θεωρούνται η ιδανικότερη μορφή τρίμυαλου όντος από όλες τις αμέτρητες μορφές εξωτερικής επένδυσης. Όλοι εξάλλου οι Άγγελοι και οι Αρχάγγελοι που υπάρχουν σήμερα, καθώς και τα περισσότερα ιερά Άτομα τα πλησιέστερα στην Αιωνιότητα μας, προέρχονται από τούτον ακριβώς το θαυμαστό πλανήτη.

Αυτός ο πλανήτης λέγεται «Μοντικθεό» και ανήκει στο σύστημα του «Πρωτόκοσμου».

Κατοικείται από τρίμυαλα όντα, όμοια με όλα τα άλλα όντα που βλέπουν το φως στους άλλους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας. Η εξωτερική τους εμφάνιση μοιάζει πολύ με τη δική μας. Και ο μετασχηματισμός των αναγκαίων κοσμικών ουσιών για τη συνολική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία, σύμφωνα με τον ιερό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, γίνεται μέσα από την παρουσία τους σύμφωνα με τις ίδιες αρχές που γίνεται και μέσα από τη δική μας και από αυτή των ευνοουμένων σου που κατοικούν τον πλανήτη Γη.

Αυτός ο ιερός νόμος πραγματώνει την πλήρη διαδικασία του, μέσα από τρία είδη όντων, μονάχα ως προς τη συνέχιση του είδους τους: γι’ αυτό κι εκείνα τα όντα ονομάστηκαν «Τριακρκομνιανά». Όπως λοιπόν εμείς ονομάζουμε τα όντα διαφορετικού φύλου «Ακταβάς» και «Πασσαβάς» — και στον πλανήτη σου «άντρας» και «γυναίκα» — έτσι και στον πλανήτη Μοντικθεό, τα όντα διαφορετικού φύλου λέγονται αντιστοίχως «Μάρτνα», «Σπίρνα» και «Όκινα». Και παρόλο που όλα μοιάζουν εξωτερικά, η εσωτερική τους δομή διαφέρει εντελώς.

39.312.Β

Η διαδικασία συνέχισης του είδους γίνεται σ’ αυτά με τον ακόλουθο τρόπο:

39.312.Β

Και τα τρία όντα διαφορετικού φύλου ιερουργούν ταυτόχρονα το «ιερό Ελμουάρνο» — αυτό που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «σύλληψη». Αφού πραγματοποιηθεί το «ιερό Ελμουάρνο», ή «σύλληψη», μένουν χωριστά για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, τελείως απομονωμένα μεταξύ τους· το καθένα τους όμως υπάρχει με σαφέστατα καθορισμένες τις προθέσεις, τις προσλήψεις και τις εκδηλώσεις του.

39.312.Β

Κι όταν φτάσει η στιγμή που πρέπει να εκδηλωθούν τα αποτελέσματα αυτών των συλλήψεων, ή, όπως λένε στη Γη, όταν φτάσει ο καιρός του «τοκετού», εκείνα τα τρία εξαιρετικά όντα νιώθουν το ένα για το άλλο μια, όπως λέμε, «Ακλονοατιστιανή» κλίση — σαν αυτήν που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «οργανο-σωματική έλξη». Κι όσο πλησιάζει η στιγμή αυτής της οντικής εκδήλωσης ή «γέννησης», τόσο περισσότερο πλησιάζουν αναμεταξύ τους και τελικά σχεδόν κολλάνε το ένα πάνω στο άλλο· και τότε, ακριβώς την ίδια στιγμή, πραγματοποιούν, μ’ έναν ορισμένο τρόπο, τα αποτελέσματα της σύλληψής τους.

39.312.Β

Κατά τη διάρκεια όμως αυτής της πραγματοποίησης, τα τρία αποτελέσματα συγχωνεύονται ξαφνικά σε ένα, κι έτσι εμφανίζεται στο Μεγαλόκοσμό μας ένα νέο τρίμυαλο ον, με τόσο ασυνήθιστη δομή.

39.312.Β

Κι ένα τέτοιο τρίμυαλο ον αντιπροσωπεύει ό,τι ιδανικότερο μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας, επειδή, από τη στιγμή κιόλας του ερχομού του έχει και τα τρία οντικά σώματα.

39.313.Β

Και τούτο συμβαίνει γιατί ο καθένας από τους «παραγωγούς» αυτού του όντος — «Μάρτνα», «Σπίρνα» και «Όκινα» — συλλαμβάνει ξεχωριστά ένα από τα τρία οντικά σώματα και, με τη χαρακτηριστική του αντίστοιχη ύπαρξη, βοηθά το ιερό Επταπαραπαρσινόχ να σχηματίσει μέσα του, ως την εντέλεια, τούτο το οντικό σώμα, και να το κάνει να συγχωνευτεί με τα άλλα τη στιγμή του «τοκετού».

39.313.Β

Σημείωσε εδώ, παιδί μου, ότι τα όντα που κατοικούν σ’ εκείνον τον ασύγκριτο και θαυμαστό πλανήτη, αντίθετα προς τα όντα που εμφανίζονται στους συνηθισμένους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, δεν έχουν ανάγκη, για να επενδύσουν τα ανώτερα οντικά τους σώματα, να καταφύγουν στα καθορισμένα από τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μας μέσα που χρησιμεύουν σαν παράγοντες τελειοποίησης, αυτά τα οποία ονομάζουμε σήμερα «συνειδητή εργασία» και «θεληματική ταλαιπωρία».

39.313.Β

Και τώρα, αγαπημένε μου Χασίν, για να σου δώσω νέες λεπτομέρειες σχετικά με τη διαδικασία μετασχηματισμού των κοσμικών ουσιών διαμέσου όλων γενικά των όντων, θα πάρω σαν παράδειγμα την παρουσία των ευνοουμένων σου.

39.313.Β

Είναι άλλωστε πολύ φρόνιμο να πάρουμε τους ευνοουμένους σου για παράδειγμα, επειδή παρόλο που η διαδικασία μετασχηματισμού των ουσιών για τη συνέχιση του είδους τους δεν γίνεται πια, ούτε σ’ εμάς, ούτε στα γήινα τρίμυαλα όντα, όπως γινόταν στα πρώτα όντα που προέρχονταν κατευθείαν από τους Τεταρτόκοσμους, εντούτοις αυτός ο μετασχηματισμός λειτουργεί ακριβώς όπως και στους αρχικούς Τεταρτόκοσμους. Ταυτόχρονα θα βρεις εδώ πληροφορίες για ορισμένες λιγότερο σημαντικές λεπτομέρειες, που αφορούν τις ιδιαιτερότητες του παράξενου ψυχισμού τους, καθώς και τον ιδιαίτερο τρόπο που αντιλαμβάνονται και βλέπουν το κυριότερο οντικό καθήκον τους — που είναι να υπηρετούν τη γενική κοσμική διαδικασία του Ιρανιρανουμάνζ — καταστρέφοντας, για να γεμίσουν τις κοιλίτσες τους, κάθε είδους πραγματοποιήσεις, οι οποίες προορίζονται, σύμφωνα με τους νόμους, για το καλό ολόκληρου του Μεγαλόκοσμού μας.

39.313-4.Β

Όσο για τις ιδιαιτερότητες του μετασχηματισμού των κοσμικών ουσιών με τις οποίες πραγματοποιείται σήμερα η συνέχιση του είδους στα διάφορα είδη των όντων, με ποικίλους τρόπους, θα περιοριστώ προς το παρόν να σου πω ότι εξαρτώνται από τον τόπο συγκέντρωσης των «ιερών Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δηλαδή από τον τόπο συγκέντρωσης των κοσμικών ουσιών που είναι τα αποτελέσματα του τελευταίου Στόπιντερ του συνολικού κοσμικού Ανσαμπλουιτζάρ.

39.314.Β

Τώρα, παιδί μου, σου το ξαναλέω: καθένας από τους ευνοουμένους σου είναι, σαν κι εμάς, και όπως όλα τα άλλα τρίκεντρα όντα του Μεγαλόκοσμού μας, μια μηχανή που προορίζεται για τον Μέγιστο Κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη, όπως ακριβώς και οι αρχικοί Τεταρτόκοσμοι από τους οποίους προήλθαν οι πρόγονοι των σημερινών όντων του πλανήτη Γη και των άλλων πλανητών του Μεγάλου μας Σύμπαντος.

Οι κοσμικές ουσίες που αντιστοιχούν στα επτά Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, θα μπορούσαν έτσι να μετασχηματιστούν μέσω αυτών. Και ακόμα και σήμερα, ο καθένας από αυτούς, ενώ θα υπηρετούσε μηχανικά τον Μέγιστο Κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη, θα μπορούσε με τον ίδιο τρόπο να αντλεί από τις κοσμικές ουσίες που θα μετασχηματίζονταν περνώντας από μέσα του, οτιδήποτε του ήταν απαραίτητο για την επένδυση και την τελειοποίηση των δύο ανώτερων οντικών του σωμάτων. Πραγματικά, κάθε τρίμυαλο ον που βλέπει το φως στον πλανήτη σου αντιπροσωπεύει αφεαυτού, από κάθε άποψη, όπως άλλωστε και κάθε άλλο τρίμυαλο ον, μια άποψη του Μεγαλόκοσμου.

39.314.Β

Η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο κάθε ον και στο Μεγαλόκοσμό μας είναι μόνο διαφορά κλίμακας.

39.314.Β

Εδώ πρέπει να μάθεις ότι οι σημερινοί ευνοούμενοί σου χρησιμοποιούν πολύ συχνά μια ιδέα, την οποία δεν ξέρω αν τη νιώθουν, αν είναι ενστικτώδης, ή αν την επαναλαμβάνουν μόνο μηχανικά, και την οποία εκφράζουν κάπως έτσι: «Είμαστε φτιαγμένοι κατ’ εικόνα του Θεού».

39.314.Β

Εκείνοι οι δυστυχισμένοι ούτε καν υποψιάζονται ότι, από όλες τους τις γνώσεις για τις κοσμικές αλήθειες εκείνη που εκφράζεται με αυτή τη διατύπωση είναι η μόνη που θα μπορούσε να είναι σωστή.

39.314.Β

Γιατί πραγματικά, καθένας τους είναι η εικόνα του Θεού. Όχι του «Θεού» που φαντάζονται με την σπιθαμιαία φαντασία τους, αλλά του αληθινού Θεού — έτσι όπως μερικές φορές ονομάζουμε το Μεγαλόκοσμό μας.

39.315.Β

Ο καθένας από αυτούς, μέχρι τις παραμικρότερες λεπτομέρειές του, είναι η ακριβής εικόνα, σε μικρογραφία, του συνόλου του Μεγαλόκοσμου, και ο καθένας τους έχει όλες τις διακεκριμένες λειτουργίες που πραγματοποιούν, μέσα στην παρουσία του Μεγαλόκοσμου, το κοσμικό Ιρανιρανουμάνζ, ή την «αρμονική ανταλλαγή των ουσιών», που διατηρεί σε ένα ενιαίο σύνολο μέσα στο Μεγαλόκοσμο την ύπαρξη όλων όσων υπάρχουν.

39.315.Β

Μα την αλήθεια, η έκφρασή τους: «Είμαστε η εικόνα του Θεού», ξεκαθαρίζει θαυμάσια μέχρι ποιο σημείο έχει πια ατροφήσει μέσα τους κάθε «αισθαντική οντική λογική», ή, όπως ονομάζεται μερικές φορές, «Τελεονοφνιανή σκέψη».

39.315.Β

Παρόλο που χρησιμοποιούν αυτή την έκφραση που ανταποκρίνεται στην αλήθεια, στην πραγματικότητα, γι’ αυτήν, όπως και για τόσες άλλες εκφράσεις, ακόμα κι αν ήθελαν ειλικρινά και ενεργητικά και με όλη τους την παρουσία να την καθορίσουν με τις εσωτερικές εικόνες και την ουσιαστική κατανόηση που διαθέτουν, η παράδοξα μυωπική σκέψη τους θα σκάρωνε, στην καλύτερη περίπτωση, κάτι σαν και τούτο:

39.315.Β

«Ωραία… Αν είμαστε φτιαγμένοι “κατ’ εικόνα του Θεού”… αυτό σημαίνει… αυτό σημαίνει… ότι ο “Θεός” μας μοιάζει, και ότι έχει την ίδια όψη με μας… Αυτό σημαίνει ότι ο “Θεός” έχει κι αυτός μουστάκια, γενειάδα και μύτη, όπως κι εμείς, και ότι φοράει ρούχα σαν τα δικά μας. Ντύνεται σαν εμάς γιατί όπως κι εμείς, χωρίς αμφιβολία, του αρέσει η σεμνότητα. Δεν έδιωξε για το τίποτα τον Αδάμ και την Εύα από τον παράδεισο, όταν ξέχασαν να φορέσουν το φύλλο συκής…»

39.315.Β

Σε ορισμένα όντα εκεί κάτω, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία χρόνια, η Τελεονοφνιανή οντική σκέψη, ή, «αισθαντική λογική», έχει εκφυλιστεί τελείως, έτσι ώστε σύμφωνα με την εικόνα που έχουν για το Θεό τους, τον βλέπουν ξεκάθαρα μ’ ένα χτενάκι να προεξέχει από το αριστερό τσεπάκι, χτενάκι που χρησιμοποιεί για να χτενίζει πού και πού την περίφημη γενειάδα του.

39.315-6.Β

Αυτή η παράξενη Τελεονοφνιανή ιδέα που οι ευνοούμενοί σου σχηματίζουν για το Θεό τους, προέρχεται κυρίως από τις Χασναμουσιανές εκδηλώσεις εκείνων των «σοφών» όντων, που, όπως θυμάσαι, είχαν μαζευτεί στην πόλη της Βαβυλώνας, για να επινοήσουν διάφορα κακοήθη «μυθεύματα» γύρω από το Θεό τους, τα οποία αργότερα έτυχε να διαδοθούν σε ολόκληρη την επιφάνεια του κακόμοιρου πλανήτη τους — επειδή εκείνη την εποχή τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, αρχίζοντας να ζουν μ’ έναν ιδιαίτερα «Σελζελνουαλνιανό» τρόπο, δηλαδή παραμένοντας «παθητικά» απέναντι στις οντικές προσπάθειες που απαιτούνται από τα τρίκεντρα όντα, απορροφούσαν και αφομοίωναν με απληστία κάθε τέτοια ολέθρια επινόηση.

39.316.Β

Αργότερα, κατά τη μετάδοσή τους από γενιά σε γενιά, κρυσταλλώθηκε προοδευτικά μέσα τους ένα τερατώδες «Λογικνεστεριανό υλικό», που είχε σαν αποτέλεσμα να ευνοείται στον ψυχισμό των σημερινών τρίμυαλων όντων η Τελεονοφνιανή οντική σκέψη, που είναι τόσο τρομερά αφύσικη.

39.316.Β

Και φαντάζονται το Θεό τους με μεγάλη γενειάδα, επειδή μέσα στις ολέθριες επινοήσεις των Βαβυλωνίων «σοφών» λεγόταν ότι ο περίφημος «Θεός» τους είχε την όψη ενός σεβάσμιου γέροντα με πλούσια γενειάδα.

Μέσα όμως στη φαντασία τους, οι σημερινοί ευνοούμενοί σου έφτασαν ακόμη μακρύτερα: βλέπουν το Θεό τους σαν έναν «γέρο Εβραίο», αφού, στον κουτσουρεμένο νου τους, όλα τα άγια πρόσωπα ανήκουν σ’ αυτή τη φυλή.

39.316.Β

Όπως και να ’χει το πράγμα, παιδί μου, κάθε ευνοούμενος σου είναι από κάθε άποψη, στο σύνολο της παρουσίας του, η ακριβής εικόνα του Μεγαλόκοσμού μας.

39.316.Β

Κάποτε σου είπα ότι, σ’ αυτούς όπως και σ’ εμάς, το κεφάλι είναι η έδρα όπου συγκεντρώνονται ειδικές κοσμικές ουσίες, οι λειτουργίες των οποίων αντιστοιχούν, στο σύνολό τους, ακριβώς στο σύνολο των λειτουργιών που καθορίστηκαν για τον Αγιότατο Πρωτόκοσμό μας σε σχέση με ολόκληρο τον Μεγαλόκοσμο.

39.316.Β

Τη συγκέντρωση των ουσιών, που εντοπίζεται μέσα στο κεφάλι τους, την ονομάζουν «εγκέφαλο». Τα «Οσανιάκι», ή «πρωτοπλάσματα», ή, όπως τα λένε οι γήινοι σοφοί, τα «εγκεφαλικά κύτταρα», προορίζονται να εκπληρώνουν, για ολόκληρη την παρουσία του καθενός τους, τον ίδιο ακριβώς ρόλο που παίζουν για το σύνολο του Μεγάλου μας Σύμπαντος τα ανώτερα οντικά σώματα των τρίμυαλων όντων τα οποία βρίσκονται ήδη σε κοινωνία με τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο μας — ή Πρωτόκοσμο.

39.316-7.Β

Αφού συντελεστεί αυτή η κοινωνία, τα ανώτερα μέρη των τρίμυαλων όντων που τελειοποιήθηκαν μέχρι την αντίστοιχη βαθμίδα του αντικειμενικού Νου, εκπληρώνουν τότε τη λειτουργία των Οσανιάκι, ή «εγκεφαλικών κυττάρων», όπως ακριβώς το πρόβλεψε ο ΠΑΝΑΓΑΘΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ μας κατά τη δημιουργία του παρόντος Κόσμου, όταν ευδόκισε ν’ αποφασίσει, όπως σου είπα, να χρησιμοποιήσει στο μέλλον αυτούς τους σχηματισμούς που είχαν αποκτήσει ανεξάρτητη ατομικότητα μέσα στους Τεταρτόκοσμους, σαν βοήθεια για τη διοίκηση του διευρυνόμενου κόσμου.

39.317.Β

Αφετέρου, η «σπονδυλική στήλη» στον καθένα τους είναι η έδρα μιας άλλης συγκέντρωσης που τη λένε «νωτιαίο μυελό»· εκεί βρίσκονται οι «αρνητικές πηγές» οι οποίες προορίζονται, με τη δράση τους, να εκπληρώσουν για τον εγκέφαλο τον ίδιο ρόλο που οι Ήλιοι Δεύτερης Τάξης του Μεγαλόκοσμου παίζουν για τον Αγιότατο Πρωτόκοσμο.

39.317.Β

Πρέπει οπωσδήποτε να επισημανθεί ότι, σε απόμακρες εποχές, οι ευνοούμενοί σου γνώριζαν κάτι για την ειδική λειτουργία ορισμένων τμημάτων του «νωτιαίου μυελού» τους και ήξεραν επίσης ορισμένα «μηχανικά μέσα», στα οποία κατέφευγαν όταν ήθελαν να επέμβουν στα αντίστοιχα τμήματα του νωτιαίου τους μυελού κατά τις περιόδους που ένιωθαν μια κάποια δυσαρμονία στην «ψυχική τους κατάσταση»· αλλά, σιγά-σιγά, οι πληροφορίες σχετικά μ’ αυτό το είδος της γνώσης «εξατμίστηκαν», και οι σημερινοί ευνοούμενοί σου, παρόλο που γνωρίζουν ότι ο νωτιαίος μυελός τους είναι η έδρα ορισμένων συγκεντρώσεων, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για ποιες λειτουργίες προορίζονται από τη Μεγάλη Φύση αυτές οι συγκεντρώσεις, και τους αρκεί να τις αποκαλούν «νευρικά γάγγλια του νωτιαίου μυελού».

39.317.Β

Τα νευρικά λοιπόν γάγγλια του νωτιαίου μυελού είναι οι πηγές της άρνησης για τις κάθε αποχρώσεως καταφάσεις που προέρχονται από τον «εγκέφαλό» τους, ακριβώς όπως και οι Ήλιοι Δεύτερης Τάξης είναι οι πηγές της άρνησης για όλων των αποχρώσεων τις καταφάσεις που προέρχονται από τον Αγιότατο Πρωτόκοσμο.

39.317-8.Β

Τελικά, όπως και μέσα στο Μεγαλόκοσμο, το σύνολο των αποτελεσμάτων που απορρέουν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αφενός από την κατάφαση του Αγιότατου Πρωτόκοσμου και αφετέρου από τις αρνήσεις κάθε απόχρωσης που προέρχονται από τους νεοεμφανισμένους Ήλιους, χρησιμεύει σαν «συμβιβαστική αρχή» ανάμεσα στο σύνολο τούτων των νέων εμφανίσεων και σ’ εκείνο που ήδη υπήρχε, κατά τον ίδιο τρόπο υπάρχει και στα όντα μια αντίστοιχη συγκέντρωση όλων των αποτελεσμάτων τα οποία απορρέουν από την κατάφαση του «εγκεφάλου» και από τις κάθε αποχρώσεως αρνήσεις που προέρχονται από το «νωτιαίο μυελό» τους, αποτελέσματα τα οποία χρησιμεύουν αργότερα σαν «ρυθμιστική», ή «συμβιβαστική αρχή» για τη λειτουργία της όλης παρουσίας του καθενός από αυτά.

39.318.Β

Όσο για την έδρα της συγκέντρωσης που χρησιμεύει σαν ρυθμιστική και συμβιβαστική αρχή στη συνολική παρουσία των γήινων τρίμυαλων όντων, πρέπει να σου πω ότι, αρχικά, αυτή η τρίτη συγκέντρωση βρισκόταν στους ευνοουμένους σου, όπως και σ’ εμάς, με τη μορφή ενός ανεξάρτητου μυαλού, μέσα στη «θωρακική κοιλότητα».

39.318.Β

Αλλά από τότε που η διαδικασία της συνηθισμένης τους οντικής ύπαρξης υπέστη τόσο σοβαρές μεταβολές, η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε, για ορισμένους λόγους που οφείλονται στη συνολική κοσμική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία, να τροποποιήσει το σύστημα εντόπισης αυτού του μυαλού, χωρίς να καταστρέψει τη λειτουργία του.

39.318.Β

Ενώ δηλαδή είχε αρχικά εντοπίσει αυτό το όργανο σ’ ένα μόνο σημείο, έπειτα το διέσπειρε σιγά-σιγά σε μικρές εντοπίσεις, παντού μέσα στη συνολική τους παρουσία, και ιδιαίτερα μέσα στη «στομαχική τους κοιλότητα». Σήμερα ονομάζουν αυτό το σύνολο των μικρών εντοπίσεων «ηλιακό πλέγμα» ή «σύνολο των νευρικών γαγγλίων του συμπαθητικού συστήματος».

39.318-9.Β

Μέσα σ’ αυτά τα νευρικά γάγγλια, τα διάσπαρτα σε ολόκληρο το πλανητικό τους σώμα, συσσωρεύονται σήμερα όλα τα αποτελέσματα των καταφατικών εκδηλώσεων του «εγκεφάλου» τους και των αρνητικών εκδηλώσεων της «σπονδυλικής τους στήλης». Αφού πια σταθεροποιηθούν μέσα σ’ αυτά τα διάσπαρτα σε ολόκληρη την παρουσία τους νευρικά γάγγλια, τα αποτελέσματα αυτά γίνονται η εξουδετερωτική αρχή στη μετέπειτα διαδικασία της κατάφασης και της άρνησης που επιτελείται ανάμεσα στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό — όπως και στο Μεγαλόκοσμο, το σύνολο των αποτελεσμάτων των καταφατικών εκδηλώσεων του Πρωτόκοσμου και των αρνητικών των νεοεμφανισμένων Ήλιων χρησιμεύει σαν «εξουδετερωτική δύναμη» κατά την κατοπινή διαδικασία Κατάφασης και Άρνησης.

39.319.Β

Έτσι λοιπόν, ακριβώς όπως κι εμείς, τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη δεν είναι μόνο συσκευές για το μετασχηματισμό — χάρη στις ιδιότητες των τριών δυνάμεων του θεμελιώδους κοσμικού Τριαμαζικάμνω — των κοσμικών ουσιών που χρειάζεται ο Μέγιστος Τρωγωαυτοεγωκράτης, αλλά έχουν τη δυνατότητα, όσο απορροφούν εκείνες τις ουσίες που προέρχονται από τις τρεις ανεξάρτητες πηγές, να αφομοιώνουν, εκτός από τις απαραίτητες για τη συντήρηση της ύπαρξής τους ουσίες, και ορισμένες που προορίζονται για την επένδυση και την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών σωμάτων τους.

39.319.Β

Με αυτόν τον τρόπο, τούτες οι ουσίες, που προέρχονται από τρεις διαφορετικές πηγές και εισχωρούν στη συνολική τους παρουσία για να μετασχηματιστούν, αποτελούν, γι’ αυτά όπως και για μας, τρία διαφορετικά είδη οντικής τροφής.

39.319.Β

Για την ακρίβεια, οι ουσίες οι οποίες — στη διαδρομή της ανοδικής εξελικτικής τους επιστροφής στον Αγιότατο Πρωτόκοσμο με αφετηρία το «ιερό Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δηλαδή μετά το τελευταίο Στόπιντερ του ιερού θεμελιώδους Επταπαραπαρσινόχ — μετατρέπονται, με τη βοήθεια του πλανήτη τους, σε αντίστοιχους ανώτερους επιπλανητικούς σχηματισμούς, εισέρχονται μέσα τους, με τη μορφή της «πρώτης οντικής τροφής», των συνηθισμένων δηλαδή «τροφών» και «ποτών», κι εκεί μετασχηματίζονται.

39.319.Β

Οι ουσίες της «δεύτερης πηγής», που προέρχονται από μετασχηματισμούς του ήλιου και των πλανητών του ηλιακού τους συστήματος, οι ακτινοβολίες των οποίων τις μεταφέρουν μέσα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη τους, εισδύουν μέσα τους για τον παραπέρα εξελικτικό τους μετασχηματισμό — ανάλογο προς αυτόν που συμβαίνει και σ’ εμάς — σαν δεύτερη οντική τροφή, η οποία αποτελείται από τον «αέρα» τον οποίο αναπνέουν· κι αυτές ακριβώς οι ουσίες του αέρα χρησιμεύουν για την επένδυση και τη συντήρηση της ύπαρξης του «δεύτερου οντικού σώματός» τους.

39.319.Β

Τέλος, οι ουσίες της «πρώτης πηγής», οι οποίες, γι’ αυτά όπως και για εμάς, είναι το τρίτο είδος οντικής τροφής, χρησιμεύουν στην επένδυση και την τελειοποίηση του «ανώτερου οντικού σώματός» τους.

39.320.Β

Δυστυχώς, στους κακότυχους ευνοουμένους σου, αυτές οι ιερές κοσμικές ουσίες υφίστανται τα θλιβερά αποτελέσματα όλων των περασμένων και τωρινών ανωμαλιών της διαδικασίας της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που καθιέρωσαν μόνοι τους.

39.320.Β

Αν και αυτές οι ιερές ουσίες που αποτελούν την ύψιστη οντική τροφή δεν σταμάτησαν ποτέ να εισδύουν μέσα τους, τώρα εισέρχονται — κυρίως στα σημερινά εκείνα όντα — από μόνες τους, χωρίς τη συμμετοχή της συνειδητής τους πρόθεσης, και μόνο κατά το μέτρο που τους είναι απαραίτητες για τους μετασχηματισμούς που πραγματώνονται μέσα από αυτούς, όπως απαιτούν η συνολική Τρωγωαυτοεγωκρατική αρμονία και η απαιτούμενη από τη Φύση αυτόματη διαιώνιση του είδους τους.

39.320.Β

Όταν οι αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης παγιώθηκαν οριστικά εκεί κάτω, γεγονός που προκάλεσε την εξαφάνιση από την ουσία τους κάθε τάσης για τελειοποίηση του εαυτού, ενστικτώδη ή θεληματική, όχι μόνο έπαψαν να αισθάνονται την ανάγκη να απορροφούν συνειδητά αυτές τις κοσμικές ουσίες αλλά έχασαν κι αυτήν ακόμα την επίγνωση και την έννοια ότι υπάρχουν «ανώτερες οντικές τροφές».

39.320.Β

Σήμερα, εκεί κάτω, οι ευνοούμενοί σου γνωρίζουν μόνο την πρώτη από τις οντικές τροφές, και τη γνωρίζουν επειδή, καλώς ή κακώς, είναι υποχρεωμένοι να τη μάθουν οπωσδήποτε, κι επειδή άλλωστε η κατανάλωσή της τους έγινε πια κακιά συνήθεια, και κατέχει περίοπτη θέση ανάμεσα στις άλλες αδυναμίες που σιγά-σιγά κρυσταλλώθηκαν στην παρουσία τους λόγω των ιδιοτήτων του ολέθριου οργάνου Κουνταμπάφερ.

39.320.Β

Μέχρι σήμερα, ούτε ένας ανάμεσά τους δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει, ότι αυτή η «πρώτη τροφή» αποτελείται, σχεδόν αποκλειστικά, από ουσίες χρήσιμες για τη συντήρηση της ύπαρξής του χονδροειδούς πλανητικού τους σώματος, που αποτελεί την αρνητική αρχή, και ότι για τα ανώτερα μέρη της παρουσίας τους, αυτή η «πρώτη οντική τροφή» δεν μπορεί να προσφέρει σχεδόν τίποτε.

39.320-1.Β

Όσο για τις ανώτερες κοσμικές ουσίες, μια ορισμένη ποσότητα των οποίων πρέπει οπωσδήποτε να μετασχηματιστεί μέσα τους, τόσο για τη συνέχιση του είδους τους όσο και για τη συντήρηση της συνολικής αρμονίας του «κοσμικού Ανσαμπλουιτζάρ», οι σημερινοί ευνοούμενοί σου δεν έχουν κανένα λόγο να ενοχλήσουν τον «αυτο-καθησυχαστικό» εσωτερικό τους Θεό, επειδή, όπως σου είπα, αυτός ο μετασχηματισμός γίνεται σήμερα μέσα τους εντελώς αυτόματα, χωρίς καμιά συνειδητή πρόθεση από μέρους τους.

39.321.Β

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι, αρχικά, αμέσως δηλαδή μετά την καταστροφή του οργάνου Κουνταμπάφερ, τα τρίμυαλα όντα που κατοικούσαν στον πλανήτη σου γνώριζαν κι αυτά, επίσης, τις δύο ανώτερες οντικές τροφές, και τις χρησιμοποιούσαν με συνειδητή πρόθεση· ορισμένα μάλιστα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος, λίγο πριν την εξαφάνισή της, θεωρούσαν τη διαδικασία απορρόφησης αυτών των ανώτερων οντικών τροφών σαν τον κυριότερο λόγο της ύπαρξής τους.

39.321.Β

Τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος ονόμαζαν τότε τη δεύτερη οντική τροφή «Αμαρλούς», που σήμαινε «βοήθεια για τη Σελήνη»· και την τρίτη οντική τροφή «ιερό Αμαρχουντάν», που σήμαινε γι’ αυτούς «βοήθεια για το Θεό».

39.321.Β

Και μια και μιλάμε για την απουσία, από τον ψυχισμό των σημερινών ευνοουμένων σου, κάθε συνειδητής ανάγκης να απορροφούν τις ιερές κοσμικές τροφές, θέλω να επιστήσω την προσοχή σου σε μια πολύ σπουδαία συνέπεια που αυτή η απουσία επιφέρει μέσα τους.

39.321.Β

Παύοντας να απορροφούν συνειδητά εκείνες τις κοσμικές ουσίες τις απαραίτητες για να γεννηθούν και να υπάρξουν τα ανώτερα οντικά μέρη τους, έχασαν, εκτός από κάθε διάθεση τελειοποίησης του εαυτού τους, και κάθε δυνατότητα για «θεληματικό διαλογισμό» — διαλογισμό που για την ακρίβεια αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα αφομοίωσης αυτών των ιερών κοσμικών ουσιών. Κι από τότε, για να εξασφαλίσει την απορρόφηση και την αφομοίωση τούτων των ουσιών στις αναγκαίες ποσότητες, η Φύση έπρεπε να προσαρμοστεί σιγά-σιγά, και να τα κανονίσει έτσι ώστε, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της ύπαρξής τους, να συμβαίνουν στον καθένα τους τα «απρόοπτα εκείνα γεγονότα» που δε συμβαίνουν σε κανένα άλλο τρίμυαλο ον του Μεγαλόκοσμού μας, και που δεν θα έπρεπε άλλωστε να τους συμβαίνουν σε καμιά περίπτωση.

39.321-2.Β

Κι αν η καημένη η Φύση έπρεπε να προσαρμοστεί εκεί κάτω σε τέτοιες ανωμαλίες, ήταν για να τους αναγκάσει, μ’ εκείνα τα «απρόοπτα», να έχουν χωρίς να το θέλουν, και κάτω από συνθήκες που δεν εξαρτώνται από αυτούς, ορισμένες έντονες οντικές εμπειρίες, καθώς και ορισμένους ενεργητικούς συλλογισμούς, χάρη στους οποίους θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί αυτόματα μέσα τους ο μετασχηματισμός και η αφομοίωση των απαραίτητων αυτών ιερών σωματιδίων των ανώτερων οντικών τροφών.

39.322.Β

Και τώρα, παιδί μου, ας ασχοληθούμε με τις ίδιες τις διαδικασίες του μετασχηματισμού, οι οποίες γίνονται με τη μεσολάβηση τέτοιων μηχανών, όπως είναι όλοι οι ευνοούμενοί σου, κατά τη διάρκεια των εξελικτικών και ενελικτικών κινήσεων όλων των κοσμικών ουσιών που εξυπηρετούν το σύνολο της διαδικασίας του Μέγιστου Τρωγωαυτοεγωκράτη. Και σ’ αυτούς όπως και σ’ εμάς — όπως άλλωστε και σε όλους τους κόσμους, μεγάλους ή μικρούς του κοινού μας Μεγαλόκοσμου — αυτοί οι μετασχηματισμοί είναι αυστηρά καθορισμένοι από τους δύο θεμελιώδεις κοσμικούς νόμους: το ιερό Επταπαραπαρσινόχ και το ιερό Τριαμαζικάμνω.

39.322.Β

Πριν σου εξηγήσω τον τρόπο που μετασχηματίζονται οι κοσμικές ουσίες οι οποίες εισχωρούν μέσα στην παρουσία των τρίμυαλων όντων, με τη μορφή της «πρώτης οντικής τροφής», για να υπηρετήσουν το σύνολο της κοσμικής Τρωγωαυτοεγωκρατικής διαδικασίας, καθώς και την επένδυση και τελειοποίηση των ανώτερων μερών τους — υπό τον όρο ότι διαθέτουν την επιθυμητή στάση απέναντι σ’ αυτή τη διαδικασία — θα σου πω καταρχήν, για να έχεις μια ξεκάθαρη εικόνα, ότι οι Τρωγωαυτοεγωκρατικές διαδικασίες κάθε είδους οι οποίες επιτελούνται στο Μεγαλόκοσμό μας παράγουν εκατοντάδες εκατοντάδων «ενεργά στοιχεία», προικισμένα με συγκεκριμένες υποκειμενικές ιδιότητες, κι αυτά τα «ενεργά στοιχεία» συμμετέχουν στη συγκρότηση νέων σχηματισμών.

39.322-3.Β

Όπου κι αν βρίσκονται, αυτά τα «ενεργά στοιχεία» με τις διαφορετικές ιδιότητες, που προέρχονται από τα επτά Στόπιντερ του θεμελιώδους κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, χωρίζονται και κατατάσσονται, σύμφωνα με το Στόπιντερ από το οποίο προήλθαν, σε επτά «Οκταπανατσαχιανές τάξεις», ανάλογα με τη «συγγένεια των δονήσεών» τους. Και όλες οι ήδη οριστικοποιημένες συγκεντρώσεις του Μεγαλόκοσμού μας, μικρές και μεγάλες, αποτελούνται από ενεργά στοιχεία που ανήκουν στις επτά αυτές ανεξάρτητες τάξεις, και έχουν, όπως σου είπα, τις ιδιαίτερες υποκειμενικές ιδιότητές τους.

39.323.Β

Αυτές οι υποκειμενικές τους ιδιότητες, καθώς επίσης και η «αναλογική ζωογονητική ικανότητά» τους, καθορίζονται κατά πρώτον από τη μορφή που παίρνει η λειτουργία του πέμπτου Στόπιντερ της διαδικασίας του ιερού Επταπαραπαρσινόχ που εκπληρώνεται κατά τη στιγμή της εμφάνισής τους, και κατά δεύτερον από τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτά τα ενεργά στοιχεία σχηματίστηκαν, είτε σαν αποτέλεσμα μιας συνειδητής πρόθεσης ενός ανεξάρτητου ατόμου, είτε προξενήθηκαν με αυτόματο τρόπο, χάρη σ’ έναν κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που λέγεται «νόμος της έλξης και της συγχώνευσης των ομοίων».

39.323.Β

Τα εκατοντάδες ενεργά στοιχεία τα οποία ανήκουν στις επτά Οκταπανατσαχιανές τάξεις και είναι προικισμένα με επτά υποκειμενικές ιδιότητες, ανάμεσα στις οποίες κυριαρχούν οι ικανότητες «ζωογόνησης» και «αποσύνθεσης» συγκροτούν στο σύνολό τους το θεμελιώδες κοσμικό Ανσαμπλουιτζάρ από το οποίο εξαρτάται η πραγματοποίηση του Μέγιστου κοσμικού Τρωγωαυτοεγωκράτη, του αλάθητού μας σωτήρα, από τη νομοτελειακή δράση του αμείλικτου Ηρωπάς.

39.323.Β

Πρέπει ακόμα να σου πω ότι η πρώτη εμφάνιση των κάθε είδους συγκεντρώσεων που προέρχονται από το Αιθεροκρίλνο, το οποίο υπάρχει παντού μέσα στο Σύμπαν, όταν υπόκειται στον κοσμικό νόμο της «έλξης και της συγχώνευσης των ομοίων», γίνεται με τον ακόλουθο τρόπο:

39.323.Β

Αν, για τον άλφα ή βήτα λόγο, τα σωματίδια του Αιθεροκρίλνο, που ήδη βρίσκονται μέσα στις διάφορες σφαίρες των επτά Στόπιντερ του θεμελιώδους κοσμικού Ανσαμπλουιτζάρ, συγκρουστούν, παράγουν τότε με τους συνδυασμούς τους «κρυσταλλώσεις», οι οποίες δεν έχουν ακόμη καμία υποκειμενική ιδιότητα· στη συνέχεια εκείνοι οι συνδυασμοί σωματιδίων του Αιθεροκρίλνο, που βρίσκονται τυχαία μέσα σε συνθήκες όπου διενεργείται η διαδικασία του «Χαρνέλ-μιατσνέλ», συγχωνεύονται αναμεταξύ τους και μετασχηματίζονται σε ενεργά στοιχεία, προικισμένα αυτή τη φορά, ανάλογα με τη φύση των δονήσεών τους, με ειδικές ιδιότητες καλά προσδιορισμένες.

39.323-4.Β

Αργότερα, αν αυτά τα καθορισμένα ενεργά στοιχεία με τις ειδικές υποκειμενικές ιδιότητες υποβληθούν σε νέες διαδικασίες Χαρνέλ-μιατσνέλ, κάτω από διαφορετικές συνθήκες, συγχωνεύονται με τη σειρά τους, τα μεν με τα δε, σύμφωνα με τον ίδιο νόμο των συγγενών δονήσεων, και, αποκτώντας έτσι καινούργιες ιδιότητες, μετασχηματίζονται σε ενεργά στοιχεία μιας άλλης Οκταπανατσαχιανής τάξης — και ούτω καθεξής.

39.324.Β

Αυτός είναι ο λόγος που μέσα στον Μεγαλόκοσμό μας υπάρχει ένας τόσο μεγάλος αριθμός ανεξάρτητων ενεργών στοιχείων που είναι προικισμένα με ειδικές υποκειμενικές ιδιότητες.

39.324.Β

Αν τώρα, παιδί μου, αντιλαμβάνεσαι ικανοποιητικά το ξετύλιγμα της διαδικασίας μετασχηματισμού των κοσμικών ουσιών με τη μεσολάβηση των «όντων-συσκευών», μέσα στην παρουσία των οποίων εισδύουν αυτές οι ουσίες με τη μορφή της «πρώτης οντικής τροφής», τότε θα καταλάβεις, ταυτόχρονα με τη διαδικασία της ενέλιξης και της εξέλιξης των ανώτερων οντικών τροφών, και όλα σχεδόν όσα έχουν σχέση με τις βασικές ιδιαιτερότητες του ιερού νόμου του Επταπαραπαρσινόχ.

39.324.Β

Όταν αυτά τα ενεργά στοιχεία, κατά την ανοδική τους εξελικτική επιστροφή με αφετηρία το τελευταίο Στόπιντερ του θεμελιώδους ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, εισδύουν στη συνολική παρουσία των «όντων-συσκευών» σαν πρώτη οντική τροφή, αρχίζουν, μόλις μπουν μέσα στο στόμα, να μετατρέπονται ακολουθώντας τη διαδικασία του νόμου δεύτερης τάξης που λέγεται Χαρνέλ-μιατσνέλ, δηλαδή αναμιγνύονται και συγχωνεύονται, ανάλογα με τη «συγγένεια των δονήσεών» τους, με τα ενεργά στοιχεία τα οποία, έχοντας ήδη εξελιχτεί μέσα στην παρουσία των όντων, έχουν αποκτήσει μια ποιότητα δονήσεων αντίστοιχη προς το επόμενο Στόπιντερ της διαδικασίας του οντικού Επταπαραπαρσινόχ. Μέσα στο στομάχι μετασχηματίζονται σε συγκεκριμένα ενεργά στοιχεία που λέγονται «οντικά Πρωτοεχάρυ», τα οποία αντιστοιχούν, με τις δονήσεις τους, στο τέταρτο ανερχόμενο Στόπιντερ του θεμελιώδους ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ.

39.324.Β

Έπειτα, αυτό το σύνολο ενεργών στοιχείων, των οποίων το «κέντρο βάρους δονήσεων» είναι ίδιο με των «οντικών Πρωτοεχάρυ», εξελίσσεται προοδευτικά, αποκτώντας έτσι, και πάλι μόνο χάρη στη διαδικασία του Χαρνέλ-μιατσνέλ, την αρμόζουσα ποιότητα δονήσεων. Αφού φτάσουν στον δωδεκαδάκτυλο, τούτα τα στοιχεία μετασχηματίζονται οριστικά σε «οντικά Δευτεροεχάρυ».

39.324-5.Β

Ακολουθώντας τότε αυτό που ονομάζεται «εντερική διαδρομή», ένα μέρος από εκείνες τις συγκεκριμένες ουσίες, ή «οντικά Δευτεροεχάρυ», χρησιμοποιείται για τις ανάγκες του ίδιου του πλανητικού σώματος, καθώς και για το τοπικό Χαρνέλ-μιατσνέλ που υφίσταται η νεοεισερχόμενη φρέσκια τροφή, ενώ το υπόλοιπο μέρος τους, με τη βοήθεια της ίδιας διαδικασίας του Χαρνέλ-μιατσνέλ τοπικού χαρακτήρα, συνεχίζει την ανεξάρτητη εξέλιξη του για να μετασχηματιστεί τελικά σε ειδικές ανώτερες ουσίες, που λέγονται «οντικά Τριτοεχάρυ».

39.325.Β

Όλες αυτές οι κοσμικές ουσίες που κρυσταλλώνονται προσωρινά στη συνολική παρουσία των «όντων-συσκευών», και που οι δονήσεις τους αντιστοιχούν στα «οντικά Τριτοεχάρυ», συγκεντρώνονται κυρίως στο όργανο το οποίο λέγεται «συκώτι».

39.325.Β

Σ’ αυτό το σταθμό του «οντικού Ανσαμπλουιτζάρ» βρίσκεται το «κατώτερο Μντνελ-ιν» του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, που λέγεται «μηχανικο-συμπτωτικό Μντνελ-ιν»· έτσι οι ουσίες από τις οποίες αποτελούνται τα «οντικά Τριτοεχάρυ» παύουν να εξελίσσονται με ανεξάρτητο τρόπο, με μόνη τη διαδικασία του Χαρνέλ-μιατσνέλ.

39.325.Β

Πραγματικά, λόγω της τροποποίησης που έγινε στη συνολική λειτουργία του πρωταρχικού νόμου του ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, το σύνολο των ουσιών που λέγονται «οντικά Τριτοεχάρυ» δεν μπορεί από δω και πέρα να εξακολουθήσει την εξέλιξη του παρά μόνο με τη βοήθεια δυνάμεων που προέρχονται απ’ έξω.

39.325.Β

Κι αν τα «οντικά Τριτοεχάρυ» δεν πάρουν καμιά εξωτερική βοήθεια για να συνεχίσουν να εξελίσσονται μέσα στη συνολική παρουσία των όντων, αυτές οι ουσίες, ακριβώς όπως κι εκείνες που προηγουμένως κρυσταλλώθηκαν σαν κέντρα βάρους του οντικού Ανσαμπλουιτζάρ, πρέπει οπωσδήποτε να ενελιχθούν μέχρι το σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν, για να ξαναγίνουν οι συγκεκριμένες κοσμικές κρυσταλλώσεις που ήταν προηγουμένως.

39.325-6.Β

Για να τους εξασφαλίσει αυτή τη βοήθεια, η Φύση, μέσα στην απέραντη σοφία της, προσάρμοσε την εσωτερική οργάνωση των όντων με τέτοιο τρόπο, ώστε οι ουσίες που εισέρχονται αναγκαστικά στη συνολική τους παρουσία για να επενδύσουν και να θρέψουν το «δεύτερο οντικό σώμα» ή «σώμα Κεστζάν» — δηλαδή οι κοσμικές ουσίες που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «αέρα» — να μπορούν ταυτόχρονα να αποτελέσουν την απαραίτητη εξωτερική βοήθεια για την εξέλιξη των ουσιών της «πρώτης οντικής τροφής».

39.326.Β

Τα ενεργά στοιχεία τα οποία αποτελούν τη «δεύτερη οντική τροφή», ή «αέρα», εισχωρούν από τη μύτη μέσα στην παρουσία των όντων, για να εξελιχτούν εκεί, κάτω από τη δράση πολλών διαφορετικών διαδικασιών Χαρνέλ-μιατσνέλ τοπικού χαρακτήρα, και, αφού φτάσουν μέχρι τους «πνεύμονες» των όντων, μετασχηματίζονται με τη σειρά τους σε «Πρωτοεχάρυ», αλλά αυτή τη φορά, σε «Αστραλνομιανά Πρωτοεχάρυ».

39.326.Β

Οι ουσίες αυτών των «Αστραλνομιανών Πρωτοεχάρυ», που εισδύουν στην παρουσία των όντων για να ολοκληρώσουν εκεί τη δική τους εξέλιξη, και περιέχουν ακόμη, σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, όλες τις δυνατότητες εξέλιξης με αφετηρία τα δικά τους κέντρα βάρους, μόνο με τη βοήθεια της διαδικασίας του Χαρνέλ-μιατσνέλ, συγχωνεύονται με όλες τις ουσίες της «πρώτης οντικής τροφής», που εξελίχθηκαν ήδη μέχρι το τρίτο Στόπιντερ του οντικού Επταπαραπαρσινόχ.

Εξελισσόμενες λοιπόν με τις ουσίες της «πρώτης οντικής τροφής», τις βοηθούν να ξεπεράσουν το «κατώτερο μηχανικο-συμπτωτικό Μντνελ-ιν» και να μετασχηματιστούν σε άλλες συγκεκριμένες ουσίες, που λέγονται «οντικά Τεταρτοεχάρυ» — ενώ οι ίδιες μετασχηματίζονται σε «Αστραλνομιανά οντικά Δευτεροεχάρυ».

39.326.Β

Εδώ, παιδί μου, θα βρεις στις εξηγήσεις μου τον τρόπο να κατανοήσεις ξεκάθαρα τη διαφορά ανάμεσα στον «Αυτοεγωκράτη» και στον «Τρωγωαυτοεγωκράτη», τη διαφορά, δηλαδή, ανάμεσα στο πανάρχαιο «Αυτοεγωκρατικό» σύστημα της διατήρησης της ύπαρξης του Απόλυτου Ήλιου και στο «Τρωγωαυτοεγωκρατικό» σύστημα το οποίο δημιουργήθηκε μετά τη δημιουργία του Μεγαλόκοσμου.

39.326-7.Β

Αν ο μετασχηματισμός των ουσιών, με τη μεσολάβηση των «όντων-συσκευών», γινόταν σύμφωνα με το νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ όπως είχε πριν την τροποποίηση ορισμένων από τα Στόπιντέρ του, δηλαδή, όπως αυτός λειτουργούσε πριν τη δημιουργία του τωρινού Μεγαλόκοσμου, οι κοσμικές ουσίες οι οποίες αποτελούν την «πρώτη οντική τροφή», αφού θα εισχωρούσαν μέσα σ’ εκείνες τις «συσκευές-κόσμους» για να υποστούν εκεί την τοπική διαδικασία εξέλιξης, θα συνέχιζαν την άνοδό τους μέχρι τον πλήρη μετασχηματισμό τους σε συγκεκριμένα «ανώτερα ενεργά στοιχεία», χωρίς κανένα εμπόδιο και χωρίς να χρειάζονται καμιά εξωτερική βοήθεια, μόνο με τη διαδικασία του Χαρνέλ-μιατσνέλ. Σήμερα όμως, από τότε που η λειτουργία αυτού του πρωταρχικού ιερού νόμου, έγινε, από ανεξάρτητη που ήταν, εξαρτημένη, η εξέλιξη και η ενέλιξη των ουσιών στο επίπεδο όπου τροποποιήθηκαν αυτά τα Στόπιντερ, πρέπει πάντα να εξαρτάται από εξωτερικές εκδηλώσεις «ξένης προέλευσης».

39.327.Β

Σε τούτη την περίπτωση, η εξωτερική αυτή βοήθεια που απαιτεί ο πλήρης μετασχηματισμός, μέσα από τα όντα, εκείνων των κοσμικών κρυσταλλώσεων σε «ανώτερες κρυσταλλώσεις», έρχεται από τη «δεύτερη οντική τροφή», με εντελώς διαφορετική προέλευση, και προορισμένη να πραγματοποιήσει εντελώς διαφορετικά κοσμικά αποτελέσματα.

39.327.Β

Αργότερα, θα σου εξηγήσω με περισσότερες λεπτομέρειες πώς γίνεται στα όντα ο μετασχηματισμός των ουσιών της δεύτερης και της τρίτης οντικής τροφής· στο μεταξύ, μάθε μονάχα ότι αυτές οι ανώτερες κοσμικές ουσίες μετασχηματίζονται στα όντα σύμφωνα με τις ίδιες αρχές όπως και οι ουσίες της «πρώτης οντικής τροφής».

39.327.Β

∅

39.327.Β

Έτσι λοιπόν, όπως σου είπα, η πρώτη οντική τροφή μετασχηματίζεται προοδευτικά σε συγκεκριμένες ουσίες που λέγονται «οντικά Τεταρτοεχάρυ», κι αυτές οι ουσίες συγκεντρώνονται στα δύο «εγκεφαλικά ημισφαίρια» των ευνοουμένων σου.

39.327.Β

Το ένα μέρος από αυτά τα «οντικά Τεταρτοεχάρυ» που εντοπίζονται στα δύο εγκεφαλικά τους ημισφαίρια χρησιμεύει τότε, χωρίς μετατροπές, για τις ανάγκες του πλανητικού σώματος του όντος· το άλλο μέρος, το οποίο περιέχει, σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, όλες τις δυνατότητες μιας ανεξάρτητης εξέλιξης, συνεχίζει να εξελίσσεται χωρίς καμία εξωτερική βοήθεια, και, όταν συγχωνευτεί κάτω από την επίδραση της διαδικασίας Χαρνέλ-μιατσνέλ με τις ανώτερες ουσίες που ήδη βρίσκονται σ’ εκείνο το ον, μετασχηματίζεται σιγά-σιγά σε συγκεκριμένα «ανώτερα ενεργά στοιχεία», που λέγονται «οντικά Πεντοεχάρυ».

39.327.Β

Αυτές οι ουσίες συγκεντρώνονται κυρίως στο «Σιανουρινάμ», που βρίσκεται επίσης στο κεφάλι· οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν αυτό το κομμάτι του πλανητικού τους σώματος «παρεγκεφαλίδα».

39.327-8.Β

Σύμφωνα με το πέμπτο διάστημα του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αυτές οι ουσίες είναι πάντα επιρρεπείς στο να εξαπολύουν, μέσα στις εκδηλώσεις της συνολικής παρουσίας των τρίμυαλων όντων, πότε το ένα και πότε το άλλο διαμετρικά αντίθετο αποτέλεσμα.

39.328.Β

Γι’ αυτό και τα όντα θα πρέπει να είναι πάντα πολύ επιφυλακτικά ως προς αυτές τις οντικές ουσίες, για να αποφύγουν τις ανεπιθύμητες συνέπειες πάνω στο σύνολο της ολότητάς τους.

39.328.Β

Το ένα μέρος από τις συγκεκριμένες ουσίες της «παρεγκεφαλίδας» χρησιμοποιείται με τη σειρά του για τις ανάγκες του πλανητικού σώματος· το άλλο, καθώς κατέρχεται «μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο» κατά μήκος των «νευρικών γαγγλίων» της ράχης και του στήθους, συγκεντρώνεται τελικά μέσα στους «όρχεις» ή μέσα στις «ωοθήκες», που είναι, στη συνολική παρουσία των όντων, τόποι συγκέντρωσης των «οντικών Εξιοεχάρυ», τα οποία αποτελούν για τα όντα το πιο ιερό απόκτημα. Πρέπει να ξέρεις ότι ο «ιδιαίτερος τρόπος» που ανάφερα ονομάζεται «Τρνλβά».

39.328.Β

Και τότε αυτές οι κοσμικές ουσίες, οι οποίες εισχώρησαν στα «όντα-συσκευές» για να συνεχίσουν εκεί μέσα την εξέλιξή τους, δηλαδή, για να μπορέσουν να ξεπεράσουν το «κατώτερο Μντνελ-ιν» της βασικής ανταλλαγής των ουσιών, μετασχηματίζονται σε ένα πολύ συγκεκριμένο σύνολο κοσμικών ουσιών, η παραγωγή του οποίου αποτελεί την αυτόματη δικαίωση του λόγου ύπαρξης όλων γενικά των όντων, και ιδιαίτερα των σημερινών τρίμυαλων όντων που κατοικούν στον πλανήτη Γη. Το σύνολο αυτό των κοσμικών ουσιών ονομάζεται παντού «Εξιοεχάρυ».

39.328-9.Β

Λοιπόν, παιδί μου, τούτα τα «Εξιοεχάρυ», που προέρχονται από την εξέλιξη της πρώτης οντικής τροφής μέσα από τα «όντα-συσκευές», έχουν δονήσεις αντίστοιχες προς το τελευταίο Στόπιντερ του οντικού Επταπαραπαρσινόχ, και φθάνουν, ανάλογα με την ιδιαιτερότητα αυτού του Στόπιντερ, ως το «θεληματικά πραγματοποιήσιμο ανώτερο Μντνελ-ιν» του νόμου του Επταπαραπαρσινόχ. Αλλά, για να πετύχουν το μετασχηματισμό τους σε καινούργιες ουσίες, ανώτερης τάξης, και να αποκτήσουν δονήσεις αντίστοιχες προς τη ζωογονητική δύναμη της επόμενης βαθμίδας, προς το πέμπτο δηλαδή Στόπιντερ της θεμελιώδους διαδικασίας του ιερού κοσμικού Επταπαραπαρσινόχ, τους χρειάζεται οπωσδήποτε η εξωτερική βοήθεια την οποία μπορούν να προσφέρουν, στην παρουσία των τρίμυαλων όντων, μόνο οι παράγοντες που συγκροτούνται από τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, για τα οποία σου μίλησα πολλές φορές — με άλλα λόγια οι παράγοντες που ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ευδόκησε να ορίσει σαν τα πρέποντα μέσα τα οποία επιτρέπουν σε ορισμένους Τεταρτόκοσμους να γίνουν, ενώ θα εξυπηρετούν τους σκοπούς του συνολικού κοσμικού Ιρανιρανουμάνζ, αρωγοί στη διοίκηση του διευρυνόμενου κόσμου. Αυτοί οι παράγοντες που είναι το μόνο μέχρι σήμερα μέσο για να αφομοιωθούν οι αναγκαίες κοσμικές ουσίες για την επένδυση και την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών σωμάτων ονομάζονται σήμερα: «συνειδητή εργασία» και «θεληματική ταλαιπωρία».

39.329.Β

Θα ήταν καλό να υπογραμμίσουμε και να σημειώσουμε εδώ, ότι, από το σύνολο εκείνων των πολύ συγκεκριμένων κοσμικών ουσιών οι οποίες συγκροτούνται και βρίσκονται πάντοτε μέσα στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, αυτοί γνωρίζουν καλά μόνο τα «οντικά Εξιοεχάρυ» που ονομάζουν «σπέρμα» — και το οποίο έχουν πια γίνει μάστορες στο να το υποβάλλουν σε κάθε είδους «κόλπα».

39.329.Β

Με το όνομα όμως αυτό προσδιορίζουν και θεωρούν μόνο όσες ουσίες συγκροτούνται μέσα στην παρουσία των όντων αρσενικού φύλου, χωρίς να δίνουν κανένα όνομα και καμιά βαρύτητα στο σύνολο των «ύστατων ουσιών» που συγκροτούνται στα όντα θηλυκού φύλου.

39.329.Β

Το σύνολο αυτό των ουσιών που κρυσταλλώνονται αναπόφευκτα στην παρουσία των όντων ως τελικό αποτέλεσμα των μετασχηματισμών της πρώτης οντικής τροφής τους, παύοντας, από τότε που τα όντα αμελούν να εκτελούν τα οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, να δέχεται, σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, την απαραίτητη εξωτερική βοήθεια για να επιτύχει την εξέλιξη του, δηλαδή τη μεταστοιχείωση του σε νέα ενεργά στοιχεία ανώτερης τάξης, ενελίσσεται πάλι προς το σημείο απ’ όπου ξεκίνησε, για να ξαναγίνει τελικά ίδιο με τις κρυσταλλώσεις που ήταν προηγουμένως.

Από τότε, αυτές οι ενελικτικές διαδικασίες έγιναν παράγοντες που προκαλούν στη συνολική τους παρουσία την εμφάνιση των αναρίθμητων «ασθενειών» τους, που, και μόνο επειδή τις έχουν, υπονομεύουν το σχηματισμό της ατομικότητάς τους, συντομεύοντας τη διάρκεια της ύπαρξής τους.

39.329-30.Β

Οι ευνοούμενοί σου από τη Γη, και κυρίως αυτοί της σημερινής εποχής, έπαψαν εντελώς να χρησιμοποιούν συνειδητά τα «οντικά Εξιοεχάρυ», είτε για τη δική τους τελειοποίηση, είτε για τη συνειδητή αναπαραγωγή ενός καινούργιου όντος κατ’ εικόνα τους.

39.330.Β

Αυτές οι ιερές κοσμικές ουσίες, όταν σχηματιστούν με τον τρόπο που σου είπα, χρησιμοποιούνται μόνο για την εξυπηρέτηση του Μέγιστου Κοσμικού Τρωγωαυτοεγωκράτη, χωρίς καμιά συμμετοχή της οντικής τους συνείδησης ή της ατομικής τους επιθυμίας, είτε στην ακούσια σύλληψη ενός νέου κατ’ εικόνα τους όντος, το οποίο δεν είναι παρά το αξιοθρήνητο αποτέλεσμα της συγχώνευσης δύο ιερών ουσιών των δύο φύλων, που αντιπροσωπεύουν τις δύο αντίθετες δυνάμεις του ιερού Τριαμαζικάμνω — συγχώνευση που συντελείται κατά την εκπλήρωση της λειτουργίας η ικανοποίηση της οποίας κατέληξε να είναι το κυριότερο βίτσιο των σημερινών τρίμυαλων όντων, που επηρεάζονται από την «κληρονομιά» των αρχαίων Ρωμαίων.

39.330.Β

Δεν μπορώ, παιδί μου, να μην επισημάνω εδώ, με θλίψη, ότι τούτη η διεφθαρμένη τάση, που ήδη σταθεροποιήθηκε οριστικά μέσα τους, αντιπροσωπεύει για τους σημερινούς ευνοουμένους σου, με την αυτόματη δράση της, το ασφαλέστερο μέσο καταστροφής, μέχρι τις ρίζες τους ακόμη, των παρορμήσεων που προξενούν κάποτε την εμφάνιση στην παρουσία τους ορισμένων εκδηλώσεων πραγματικά αντάξιων για τρίμυαλα όντα, και οι οποίες προκαλούν μέσα τους αυτό που ονομάζουμε «δίψα του είναι».

39.330.Β

Σου επαναλαμβάνω ότι όχι μόνο έπαψαν οι ευνοούμενοί σου, και ιδιαίτερα οι σύγχρονοι, να χρησιμοποιούν συνειδητά αυτές τις ιερές ουσίες — που πρέπει πάντοτε να κρυσταλλώνονται μέσα τους — για την επένδυση και την τελειοποίηση των «ανώτερων μερών» τους, καθώς και για την εκπλήρωση του οντικού εκείνου χρέους το οποίο προβλέπεται από τη Φύση και συνίσταται στη διαιώνιση του είδους τους, αλλά και όταν τυχαία τους συμβεί αυτό το πράγμα, το αντιμετωπίζουν σαν μεγάλη δυστυχία, επειδή οι συνέπειες που προέρχονται από αυτό τους εμποδίζουν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα την ελεύθερη ικανοποίηση των πολλών και ποικίλων βίτσιων που ήδη παγιώθηκαν στην ουσία τους.

39.330-1.Β

Έτσι τα σημερινά όντα προσπαθούν, σε μια τέτοια περίπτωση, να εμποδίσουν με όλη τους την παρουσία και με όλα τα μέσα την πραγματοποίηση αυτής της συμπτωματικής και ακούσιας εκδήλωσης, μολονότι και ιερή είναι και προβλέπεται από τη Μεγάλη Φύση.

39.331.Β

Εδώ και μερικούς αιώνες, πολλά από τα όντα, στα οποία είναι σταθερότερα κρυσταλλωμένα τα ευνοϊκά δεδομένα για κάθε είδους «Χασναμουσιανές ιδιότητες», εξειδικεύτηκαν στην καταστροφή αυτών των άγιων οντικών εκπληρώσεων που πραγματοποιούνται συμπτωματικά· εκείνοι οι ειδικοί ονομάστηκαν εκεί κάτω «κατασκευαστές αγγέλων».

39.331.Β

Αυτή η «οντική πράξη», που οι ευνοούμενοί σου μετέτρεψαν σε βασικό τους βίτσιο, θεωρείται αντίθετα από τα όντα κάθε μορφής, στο Μεγάλο μας Σύμπαν, ως το ιερότερο απ’ όλα τα θεία μυστήρια.

39.331.Β

Πολλά επίσης δίμυαλα και μονόμυαλα γήινα όντα, των οποίων η «νομοτελειακή παρουσία» δεν έχει σε καμιά περίπτωση τη δυνατότητα για «συγκριτική λογική», όπως οι «ύαινες», οι «γάτες», οι «λύκοι», τα «λιοντάρια», οι «τίγρεις», οι «άγριοι σκύλοι», τα «βατράχια», και πλήθος άλλα, εξακολουθούν μέχρι σήμερα, βέβαια απλώς και μόνο με το ένστικτό τους, να νιώθουν αυτή την πράξη ιερή, και να την πραγματοποιούν μόνο κατά τις περιόδους που καθορίστηκαν από τη Μεγάλη Φύση γι’ αυτό το ιερό μυστήριο. Παντού όλα τα τρίμυαλα όντα ονομάζουν αυτή την περίοδο, η οποία συμπίπτει με την αρχή ενός νέου κύκλου του πλανήτη όπου ζουν, «Ντιανόσκ του ιερού μυστηρίου του Μεγάλου Σερουαζάρ»· αυτά τα Ντιανόσκ στον πλανήτη που σ’ ενδιαφέρει τα λένε «ανοιξιάτικες μέρες».

39.331.Β

— Μήπως δεν ξέρεις ακόμη, παιδί μου, τι είναι το «ιερό μυστήριο του Μεγάλου Σερουαζάρ»;

39.331.Β

Στην ερώτηση του Βεελζεβούλ, ο Χασίν απάντησε:

39.331-2.Β

— Όχι, αγαπημένε μου παππού, δεν έμαθα γι’ αυτό πολλές λεπτομέρειες. Ξέρω μόνο ότι αυτά τα Ντιανόσκ θεωρούνται σε μας, πάνω στον πλανήτη Καρατάς, πολύ μεγάλες γιορτές και ονομάζονται «Ντιανόσκ που βοηθούν το Θεό». Ξέρω επίσης ότι όλα τα όντα μας, τα «Ακταβάς» όπως και τα «Πασσαβάς», μόλις τελειώσει μία απ’ αυτές τις γιορτές, ετοιμάζονται αμέσως για την επόμενη, και ότι κατά τη «Λούνια» που προηγείται αυτού του ιερού μυστηρίου, οι νέοι όπως και οι γέροι, παύουν να απορροφούν την «πρώτη οντική τροφή» και ευχαριστούν νοερά κατά τη διάρκεια ιερών τελετών τον Κοινό μας Δημιουργό, επειδή τους χάρισε την ύπαρξη.

39.332.Β

Ξέρω ακόμη ότι οι δύο τελευταίες από αυτές τις μεγαλοπρεπείς τελετές ονομάζονται «δοξαστικά Ντιανόσκ του πρώτου γεννήτορα» κάθε οικογένειας.

39.332.Β

Γι’ αυτό και κάθε χρόνο, σ’ αυτά τα Ντιανόσκ, σε θυμόμαστε και μιλάμε μόνο για σένα, αγαπημένε μας παππού· καθένας από εμάς, με όλο του το είναι, προσπαθεί τότε να εκδηλώσει την ειλικρινή επιθυμία, ώστε η μοίρα σου να σου δημιουργεί πάντοτε τέτοιες συνθήκες οντικής ύπαρξης που να βοηθούν τις προσπάθειες σου να οδηγήσεις γρήγορα και εύκολα το νου σου μέχρι την απαιτούμενη ιερή βαθμίδα, έτσι που να μπορέσεις σύντομα να απελευθερωθείς από τη σημερινή σου «συνηθισμένη οντική ύπαρξη», που είναι τόσο οδυνηρή για σένα.»

39.332.Β

Αφού είπε αυτά τα λόγια, με επίσημο τόνο, ο Χασίν σώπασε.

39.332.Β

— Πολύ καλά, παιδί μου, είπε ο Βεελζεβούλ. Θα μιλήσουμε για το ιερό μυστήριο Σερουαζάρ όταν θα φτάσουμε στον αγαπημένο μας Καρατάς.

39.332.Β

Εκεί θα σου εξηγήσω με λεπτομέρειες πού και πώς γίνεται το ιερό μυστήριο Σερουαζάρ για την συνέχιση του είδους, σε ποια περίπτωση και με ποιον τρόπο πραγματοποιείται και ποια αποτελέσματα επιφέρει η συγχώνευση των δύο διαφορετικών «οντικών Εξιοεχάρυ», τα οποία επιτελούν το μετασχηματισμό τους, το πρώτο ως καταφατική αρχή, μέσα από τα «όντα-συσκευές» που είναι τα «Ακταβάς» στον πλανήτη μας Καρατάς και τα όντα αρσενικού φύλου στον πλανήτη Γη, και το δεύτερο ως αρνητική αρχή, μέσα από τα «όντα συσκευές» που είναι τα «Πασσαβάς» στον πλανήτη μας Καρατάς και τα όντα θηλυκού φύλου στον πλανήτη Γη.

39.332.Β

Ας ξαναγυρίσουμε τώρα σ’ εκείνα τα «ανώτερα οντικά σώματα», ή «ψυχές», τα οποία, αφού τελειοποιηθούν, έρχονται στον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου, και στα οποία αναφέρονταν οι προηγούμενες εξηγήσεις μου.

39.332-3.Β

Λοιπόν, στις αρχές, τον καιρό που αυτά τα ανώτατα οντικά μέρη εμφανίζονταν στα όντα με τη διαδικασία που σου περιέγραψα, και τελειοποιούνταν μέχρι την επιθυμητή βαθμίδα του αντικειμενικού Νου — μ’ άλλα λόγια, όταν σύμφωνα προς το «κατώτερο Μντνελ-ιν» του ιερού Επταπαραπαρσινόχ σχηματιζόταν στα όντα το σώμα Κεστζάν από τη δεύτερη οντική τροφή, κι όταν σύμφωνα προς το «ανώτερο Μντνελ-ιν» του ίδιου ιερού νόμου επενδυόταν και τελειοποιόταν το «τρίτο οντικό σώμα» ή «ανώτερο σώμα» από την τρίτη οντική τροφή — μόλις αυτά τα ανώτερα οντικά σώματα, που τελειοποιήθηκαν ολότελα, αποχωρίζονταν από τα κατώτερα οντικά τους μέρη, θεωρούνταν άξια να έλθουν σε κοινωνία με την Αγιότατη Αρχική Πηγή και να εκπληρώσουν έτσι το θείο πεπρωμένο τους.

39.333.Β

Κι αυτό συνεχιζόταν έτσι μέχρι εκείνο το φοβερό κοσμικό γεγονός που, όπως σου είπα, είναι σήμερα γνωστό με το όνομα «Τσουτμπογκλιτανική περίοδος».

39.333.Β

Πριν από αυτή τη γενική κοσμική συμφορά, όλα τα «ανώτερα οντικά σώματα», τα οποία εμφανίζονταν και τελειοποιούνταν σε ορισμένους Τεταρτόκοσμους και στους άμεσους απογόνους τους, έρχονταν σε απευθείας κοινωνία με τον ίδιο τον Αγιότατο Πρωτόκοσμο, επειδή η συνολική τους παρουσία πραγμάτωνε ακόμη αποτελέσματα που Του αντιστοιχούσαν πλήρως.

39.333.Β

Μέχρις αυτό το τρομερό κοσμικό γεγονός, ο ιερός Θεομερτμάλογος, που εκπήγαζε από τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, υπήρχε ακόμη σε καθαρή κατάσταση, χωρίς την πρόσμιξη κανενός σχηματισμού ξένης προέλευσης προικισμένου με ιδιαίτερες υποκειμενικές ιδιότητες, κι έτσι όταν ο ιερός Θεομερτμάλογος εισχωρούσε στην ατμόσφαιρα των πλανητών όπου συγκροτούνταν οι ιερές κρυσταλλώσεις, τα αποτελέσματα των οποίων, μετά από μετασχηματισμό διαμέσου των «όντων-συσκευών», υπηρετούσαν την επένδυση και την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών σωμάτων, αυτά τα τελευταία αποκτούσαν μια παρουσία απόλυτα σύμφωνη προς τις συνθήκες που απαιτούνται για την ύπαρξη στη σφαίρα του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου.

39.333-4.Β

Αργότερα, όμως, όταν πια εκείνη η κοσμική καταστροφή ανάγκασε τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο να προσδώσει στις εκπορεύσεις του ιερού Θεομερτμάλογου υποκειμενικές ιδιότητες προερχόμενες από συγκεντρώσεις ξένης προέλευσης, τούτοι οι ιεροί κοσμικοί σχηματισμοί έχασαν τη δυνατότητα να αντιστοιχούν προς τις συνθήκες που απαιτούνται για την ύπαρξη στη σφαίρα της Αγιότατης Αρχικής Πηγής.

39.334.Β

Η παρεμβολή της ξένης προέλευσης συγκεντρώσεων στον ιερό Θεομερτμάλογο ήταν εντελώς απροσδόκητη και έγινε για τους παρακάτω λόγους:

39.334.Β

Κάθε ανώτερο οντικό σώμα, αφού τελειοποιόταν μέχρι το επίπεδο ενός ανεξάρτητου Ατόμου, αποκτούσε το δικό του νόμο του ιερού Τριαμαζικάμνω και γινόταν, σε μικρογραφία, μια πηγή εκπορεύσεως ανάλογη προς τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο. Όταν όμως αυτά τα ανεξάρτητα ιερά Άτομα αυξήθηκαν, τότε καθιερώθηκε ανάμεσα στις εκπορεύσεις τους και στην ατμόσφαιρα του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου μια «Γενεοτριαμαζικαμνιανή επαφή», η οποία προκάλεσε σ’ αυτά τα «τελειοποιημένα ανώτερα οντικά μέρη» τη φοβερή καταστροφή που είπαμε.

39.334.Β

Βέβαια, η δράση του αποτελέσματος αυτής της «Γενεοτριαμαζικαμνιανής επαφής» εναρμονίστηκε σε λίγο με τη δράση που ήδη ασκούσε ο Αγιότατος Απόλυτος Ήλιος μας· από εκείνη όμως τη στιγμή, οι εκπορεύσεις του ιερού Θεομερτμάλογου παρέμειναν τροποποιημένες και οι πρώτες συνέπειες αυτής της συμφοράς προκάλεσαν, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, διάφορες διαταραχές στις αρμονικές κινήσεις πολλών ηλιακών συστημάτων, καθορίζοντας έτσι μια δυσαρμονία στην εσωτερική λειτουργία ορισμένων πλανητών τους.

39.334.Β

Τότε ακριβώς αποσπάστηκε από το ηλιακό σύστημα «Χλαρτουμάνο» ο πασίγνωστος πλανήτης, ο προικισμένος με εντελώς εξαιρετικές ιδιαιτερότητες που από τότε παραμένει απομονωμένος στο διάστημα, και σήμερα ονομάζεται «Τύψεις συνειδήσεως».

39.334.Β

Αυτή η «Γενεοτριαμαζικαμνιανή επαφή» συνέβη διότι, μέσα στην ίδια την ατμόσφαιρα του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου, εκείνα τα ανώτερα οντικά σώματα άρχισαν να εκλύουν ασυνήθιστες δονήσεις διαφόρων προελεύσεων, οι οποίες, όταν συγχωνεύονταν με τις εκπορεύσεις του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου, εισχωρούσαν μαζί τους παντού μέσα στο Μεγαλόκοσμο, φτάνοντας μέχρι τους πλανήτες όπου εξακολουθούσαν να αναδύονται μέσα στα όντα τα ανώτερα οντικά σώματα. Αυτές οι ασυνήθιστες δονήσεις μετασχηματίζονταν τότε και κρυσταλλώνονταν μαζί με τον ιερό Θεομερτμάλογο, συμμετέχοντας έτσι στην επένδυση των «ανώτερων μερών» των όντων.

39.335.Β

Από τότε, η παρουσία αυτών των ιερών πραγματοποιήσεων απέκτησε ιδιαίτερες ιδιότητες που οφείλονταν στο ότι ορισμένες εκδηλώσεις των άλλων μερών του όντος, μέσα στο οποίο αυτές οι ιερές πραγματοποιήσεις επενδύονταν, συμμετείχαν στο σχηματισμό τους και ενσωματώνονταν μαζί τους για να δώσουν παράδοξα αποτελέσματα, τα οποία αργότερα ονομάστηκαν και ονομάζονται ακόμη και σήμερα «οι αμαρτίες του σώματος της ψυχής».

39.335.Β

Τα διάφορα αυτά αποτελέσματα έγιναν η αιτία ώστε εκείνες οι κοσμικές πραγματοποιήσεις, ακόμα κι αν είχαν ήδη προωθήσει την τελειοποίησή τους μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα του αντικειμενικού Νου, να πάψουν να αντιστοιχούν, με τη συνολική τους παρουσία, στις συνθήκες της ύπαρξης που βασίλευαν μέσα στη σφαίρα του Αγιότατου Πρωτόκοσμου, και έχασαν από τότε κάθε πιθανότητα να αξιωθούν να έρθουν σε κοινωνία μαζί Του.

39.335.Β

Μόλις ήρθε στο φως η απελπιστική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν όσα από τα ανώτερα εκείνα σώματα είχαν τελειοποιηθεί κατά το νου και γίνει «ανεξάρτητα ιερά κοσμικά Άτομα», αλλά η παρουσία τους, δεν αντιστοιχούσε πια στον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, ο ΒΑΘΥΤΑΤΑ ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας μέσα στην απέραντη Δικαιοσύνη και Φιλευσπλαχνία ΤΟΥ, έλαβε αμέσως όλα τα απαιτούμενα μέτρα γι’ αυτό το απρόβλεπτο και θλιβερότατο φαινόμενο.

39.335.Β

Το θλιβερό αυτό φαινόμενο έφερε εκείνα τα Άγια Άτομα σε ένα πραγματικό αδιέξοδο, γιατί μη μπορώντας πια, εξαιτίας των «αμαρτιών» που περιείχε η ύπαρξή τους, να ξαναενσωματωθούν στους κόλπους της Αρχικής Πηγής του Μεγάλου Παντός, είχαν χάσει και τη δυνατότητα μιας ελεύθερης ύπαρξης στην επιφάνεια των συνηθισμένων πλανητών, επειδή υποτάχτηκαν στον κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που ονομάζεται «Τετετζέντερ» — τον οποίο τους επέβαλε η βαθμίδα της ιερής Κλίμακας του Νου που είχαν κατακτήσει.

39.335.Β

Ανάμεσα στα πολλά θεία μέτρα που πάρθηκαν ήταν και η διαταγή ΤΟΥ να διαλέξουν τον καλύτερο πλανήτη ολόκληρου του Μεγαλόκοσμού μας, διαμορφώνοντας ειδικά την επιφάνεια του, και να τον κρατήσουν αποκλειστικά για την περαιτέρω ελεύθερη ύπαρξη όλων των ανώτερων και με τελειοποιημένο Νου οντικών σωμάτων, για να έχουν έτσι όλες τις δυνατότητες να εξαγνιστούν από τα ανεπιθύμητα στοιχεία που περιείχε η παρουσία τους.

39.336.Β

Τότε λοιπόν, για πρώτη φορά, αυτός ο Άγιος Πλανήτης χαρακτηρίστηκε με το όνομα «Καθαρτήριο», και την οργάνωση και τη διοίκηση του ανάλαβε με τη θέληση του ο Στυλοβάτης-Όλων-των-Τεταρτημορίων, ο Μέγας Αρχι-Χερουβείμ Χελκγκεμάτιος, ο ίδιος που, πρώτος μετά τη δημιουργία του κόσμου, άξιζε το «ιερό Ανκλάντ», που πρώτος, δηλαδή, έφτασε την υψηλότερη βαθμίδα του Νου στην οποία μπορεί να φτάσει ένα ανεξάρτητο Άτομο, όποια και να ’ναι η φύση του, βαθμίδα που είναι η τρίτη μετά τον Απόλυτο Νου της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ μας.

39.336.Β

Αν και αυτός ο πλανήτης είναι από κάθε άποψη πραγματικά ο καλύτερος, όπως μπόρεσες να διαπιστώσεις κι εσύ ο ίδιος, και τα πάντα στο εξωτερικό του είναι τέτοια ώστε κάθε ανεξάρτητο Άτομο τα αντιλαμβάνεται, όπως ήδη σου είπα, με «Ισκολιουνιτσιριανό» τρόπο, δηλαδή «απολαυστικά μαγευτικό», ωστόσο τα ανώτερα οντικά σώματα που κατοικούν εκεί δεν τα νοιάζει καθόλου, επειδή είναι πάντοτε βαθύτατα απορροφημένα από την έντονη εργασία τους πάνω στον εαυτό τους, με σκοπό να εξαγνίσουν την παρουσία τους από τα ανεπιθύμητα στοιχεία που περιέχει, για λόγους τελείως ξένους προς την ατομικότητά τους.

39.336.Β

Στη συνολική παρουσία αυτών των κακότυχων ανώτερων οντικών σωμάτων, των τελειοποιημένων κατά το Νου μέχρι το υπέρτατο όριο το προσιτό σε ανώτερα κοσμικά Άτομα, βρίσκεται ένα και μοναδικό δεδομένο το οποίο πού και πού διεγείρει μέσα τους την ελπίδα ότι θα μπορέσουν μια μέρα να εξαγνιστούν και να αξιωθούν την ευτυχία να γίνουν, καθώς θα ενώνονται μαζί ΤΟΥ, ένα κομματάκι του «Μεγαλείου» που πραγματώνει ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΑ ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, για το καλό και την ευδαιμονία όλων όσων υπάρχουν μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας.

39.336.Β

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι όλα σχεδόν τα τρίμυαλα όντα που κατοικούν στους διάφορους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, γνωρίζουν ή αισθάνονται ενστικτωδώς την ύπαρξη του Άγιου Πλανήτη του Καθαρτηρίου· μόνο τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου δεν έμαθαν τίποτα γι’ αυτόν, τα περισσότερα τουλάχιστον από όσα γεννήθηκαν λίγο πριν την καταστροφή της Ατλαντίδος, ή μετά την εξαφάνιση της.

39.336-7.Β

Όλα τα τρίμυαλα όντα του Μεγαλόκοσμού μας, οποιαδήποτε κι αν είναι η εξωτερική επένδυσή τους, και σε όποιον βαθμό συνειδητότητας του εαυτού κι αν φτάσουν, αρχίζουν αμέσως να ονειρεύονται, συνειδητά ή ασυνείδητα, πώς θα πάνε σ’ αυτόν τον Άγιο Πλανήτη, για να έχουν μετά την ευτυχία να γίνουν ένα κομματάκι του Μεγαλείου με το οποίο κάθε ουσία είναι προορισμένη να συνενωθεί αργά ή γρήγορα.

Όσο για τα τρίμυαλα όντα που μπόρεσαν να φτάσουν σ’ ένα ανώτερο επίπεδο συνειδητότητας του εαυτού, δέχονται ευχαρίστως, ακόμη και με χαρά, για να πραγματοποιήσουν το όνειρό τους, να βαστάξουν στη συνολική τους παρουσία τις δυσκολίες που της προκαλούν, κατά την καθημερινή τους ύπαρξη, οι στερήσεις οι οποίες επιβάλλονται στο πλανητικό τους σώμα, επειδή καταλαβαίνουν πια απόλυτα, και νιώθουν οργανικά, ότι το «κατώτερο οντικό σώμα» τους αποτελεί μέσα στον δικό τους ιερό κοσμικό νόμο του Τριαμαζικάμνω τη βέβαιη πηγή κάθε είδους αρνητικών εκδηλώσεων, και θα πρέπει επομένως, σαν τέτοια που είναι, να εκδηλώνεται πάντοτε αρνητικά απέναντι στο καταφατικό μέρος τους — με άλλα λόγια, ότι οι εκδηλώσεις του κατώτερου μέρους τους θα πρέπει πάντοτε να εναντιώνονται προς αυτό που απαιτεί το ανώτερο οντικό μέρος τους.

39.337.Β

Κάθε επιθυμία του πλανητικού σώματος γίνεται λοιπόν αντιληπτή σαν ανεπιθύμητη από το ανώτερο θεϊκό μέρος που πρέπει να επενδυθεί και να τελειοποιηθεί μέσα του. Να γιατί όλα τα τρίκεντρα όντα του Μεγαλόκοσμού μας διεξάγουν αδιάκοπα μια ανελέητη πάλη ενάντια στις επιθυμίες του πλανητικού τους σώματος, ώστε να ξεπηδήσουν μέσα τους, κατά τη διάρκεια αυτής της «Ανταγωκριαλνιανής σύγκρουσης» οι ιερές κρυσταλλώσεις από τις οποίες θα συγκροτηθεί και θα τελειοποιηθεί στην παρουσία τους το θείο οντικό τους μέρος.

39.337.Β

Σ’ αυτή τη συνεχή πάλη, η εξισορροποιητική και εναρμονιστική αρχή είναι το δεύτερο οντικό τους σώμα, το οποίο, μέσα στον δικό τους ιδιαίτερο νόμο του Τριαμαζικάμνω, αντιπροσωπεύει την εξουδετερωτική πηγή. Επίσης το δεύτερο οντικό σώμα αδιαφορεί πάντοτε για τις μηχανικές εκδηλώσεις τους· αλλά σε όλες τις ενεργητικές τους εκδηλώσεις, έχει πάντα την τάση, σύμφωνα με τον κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης «Ουρντεχπλιφάτα», να ενώνεται με τις δυνατότερες επιθυμίες, μέσα στο ένα ή το άλλο από τα δύο αντίθετα οντικά τους μέρη.

39.338.Β

Όπως σου είπα, τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου είχαν κι αυτά αρχικά, πριν δηλαδή την καταστροφή της Ατλαντίδος, κάποια σχετική επίγνωση του Άγιου Πλανήτη του Καθαρτηρίου, και από τότε ακόμα υπήρχαν πολλοί Λεγομινισμοί γι’ αυτό το θέμα. Μετά τον καταποντισμό της Ατλαντίδος, ορισμένα αποσπάσματα αυτών των Λεγομινισμών διατηρήθηκαν τυχαία από μερικά σοφά όντα της τότε εποχής, τα οποία έμειναν σώα και αβλαβή, για να μεταδοθούν από γενιά σε γενιά.

Αργότερα, όμως, όταν στον ψυχισμό εκείνων των παράξενων τρίμυαλων όντων παρουσιάστηκε η ιδιότυπη αρρώστια που καθόρισα με τη λέξη «σοφιστεία», ο τρόπος με τον οποίο άρχισαν να μεταχειρίζονται τα αποσπάσματα των πληροφοριών που τους δόθηκαν για το θέμα του Άγιου Πλανήτη του Καθαρτηρίου ήταν τέτοιος που, μέσα στον ψυχισμό των όντων των επόμενων γενεών σχηματίστηκαν και παγιώθηκαν, πάνω σε εν μέρει αυθεντικές πληροφορίες, εικόνες και αντιλήψεις, που ο ασύγκριτος και σεβαστός μας Ναστραντίν Χότζας καθορίζει ιδανικότατα με την μοναδική του αναφώνηση: «Ουστ-ξου-Διάβολε!»

39.338.Β

Όσο για τα αποσπάσματα των Λεγομινισμών σχετικά με τον Άγιο Πλανήτη, η μετάδοση των οποίων συνεχίστηκε εκεί κάτω από γενιά σε γενιά με τη μεσολάβηση αληθινών μυημένων, αυτά παρέμειναν, σχεδόν αναλλοίωτα, μέχρι την πολύ πρόσφατη εποχή που ονομάζεται «βαβυλωνιακή»· όμως, λόγω της αναστάτωσης που κυρίευσε όλα τα πνεύματα στη Βαβυλώνα, που οφειλόταν όπως σου είπα στα σοφά όντα της «νέας φουρνιάς» που είχαν αποκτήσει πολλές ιδιότητες ανάρμοστες για τρίμυαλα όντα, αυτά τα αποσπάσματα εκφυλίστηκαν σταδιακά και κατέληξαν να «κονιορτοποιηθούν».

39.338-9.Β

Πραγματικά, οι μυημένοι εκείνων των χρόνων ήταν ακόμη φυσιολογικά όντα, σχετικά υπεύθυνα, που δεν άλλαζαν τα ιδανικά τους τόσο εύκολα όσο τα περισσότερα σύγχρονα τους όντα — δηλαδή τόσο συχνά όσο οι «Φου-φου-κλέδες του Λονδίνου» αλλάζουν γάντια. Εκείνη όμως την εποχή, η ψύχωση που είχε κυριεύσει όλα τούτα τα αλλόκοτα τρίμυαλα όντα, καθώς ενδιαφέρονταν να μάθουν οπωσδήποτε αν είχαν «ψυχή», κι αν αυτή η «ψυχή» ήταν αθάνατη, ήταν τόσο ισχυρή και διαδόθηκε τόσο πλατιά, που η αρρωστημένη ανάγκη του ψυχισμού τους άγγιξε και μόλυνε ως και την ευθυκρισία των πραγματικά μυημένων της εποχής, οι οποίοι, κάτω από την επίδραση αυτής της ψύχωσης, έβαλαν μέσα στους Λεγομινισμούς που αφορούσαν τον Άγιο πλανήτη Καθαρτήριο τέτοιες «ασυναρτησίες», που η ουρά του φίλου μας του Εωσφόρου, από ικανοποίηση, έγινε χρώμα «Τανγκό».

39.339.Β

Η σύγχυση στα μυαλά των μυημένων όντων εκείνης της εποχής προερχόταν, κατά τη γνώμη μου, από εκείνη την ωραία θεωρία των δυϊστών της Βαβυλώνας σύμφωνα με την οποία υπάρχουν, σ’ έναν άλλο κόσμο, ένας «Παράδεισος» και μια «Κόλαση».

39.339.Β

Κι αυτές οι δύο εκφράσεις, «Παράδεισος» και «Κόλαση», έγιναν αιτία για όλες τις μετέπειτα «ασυναρτησίες».

39.339.Β

Είναι γεγονός ότι ένας από τους Λεγομινισμούς για τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου, περιείχε πραγματικά και τις δύο αυτές λέξεις, «Παράδεισος» και «Κόλαση».

39.339.Β

Δεν ξέρω όμως αν, τελικά, αυτές οι λέξεις πάρθηκαν απευθείας από τον Λεγομινισμό, ή αν πρόκειται απλώς για σύμπτωση.

39.339.Β

Όπως κι αν έχει το πράγμα, στον Λεγομινισμό που αφορούσε τον Άγιο Πλανήτη Καθαρτήριο, αυτές οι δύο λέξεις εκφράζανε τις παρακάτω αντιλήψεις:

Η λέξη «Παράδεισος» προσδιόριζε τη λαμπρότητα και τον πλούτο που βασιλεύουν σ’ εκείνο τον Άγιο Πλανήτη, και η λέξη «Κόλαση» καθόριζε την εσωτερική κατάσταση που πράγματι νιώθουν τα ανώτερα οντικά σώματα τα οποία κατοικούν εκεί — μια κατάσταση δηλαδή αδιάκοπου άγχους, θλίψης και καταπίεσης.

39.339.Β

Μέσα σ’ έναν από εκείνους τους Λεγομινισμούς δινόταν η λεπτομερέστατη εξήγηση για τα αίτια αυτής της κατάστασης. Έλεγε ότι τα «ανώτερα οντικά σώματα» ή «ψυχές», που έφταναν τελικά ως αυτόν τον πλανήτη τερματίζοντας έτσι με απίστευτους κόπους τα συνειδητά τους βάσανα, όταν πια έβλεπαν και καταλάβαιναν την πραγματικότητα και το λόγο ύπαρξης όλων όσων υπάρχουν, και κυρίως θεωρώντας από τόσο κοντά και τόσο συχνά τον ΚΟΙΝΟ ΑΙΩΝΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μας, συνειδητοποιούσαν ότι λόγω των ανεπιθύμητων στοιχείων που περιείχε ακόμη η παρουσία τους, δεν ήταν σε θέση να τον βοηθήσουν στην ολοκλήρωση του Αγιότατου Έργου ΤΟΥ, για το καλό ολόκληρου του Μεγαλόκοσμού μας.

39.339-40.Β

Έτσι, αυτές οι δύο λέξεις πιθανότατα να οδήγησαν τους καημένους μύστες εκείνης της εποχής, μολυσμένους από τη γενική ψύχωση, να φανταστούν ότι η καλοφτιαγμένη απίθανη θεωρία των μελλοντικών «Βαβυλωνίων Χασναμούς» μιλούσε για τα ίδια πράγματα, μόνο με περισσότερη ακρίβεια, και τότε άρχισαν να προσθέτουν, μισο-συνειδητά, ορισμένες λεπτομέρειες αυτής της απίθανη θεωρίας στους Λεγομινισμούς για τον Άγιο Πλανήτη. Αργότερα τούτες οι πληροφορίες, περνώντας από γενιά σε γενιά, πλουτίστηκαν με κάθε είδους «φιοριτούρες» για τις οποίες ο αγαπημένος μας Ναστραντίν Χότζας έχει μια μόνο λέξη: «Χραλκανατοναχαχαμάρ».

39.340.Β

Μετά απ’ όλα αυτά που σου είπα, παιδί μου, μπορείς και μόνος σου να εκτιμήσεις τι είδους αντιλήψεις και ιδέες έχουν σήμερα οι ευνοούμενοί σου γύρω από τα λεγόμενα «ζητήματα για το υπερπέραν».

Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι αν τυχαία οι κότες μας άκουγαν αυτές τις αντιλήψεις και τις ιδέες τους, θα ξέσπαγαν σε τόσο τρελά γέλια που μάλλον θα πάθαιναν ό,τι παθαίνουν οι ευνοούμενοί σου όταν πίνουν «ρετσινόλαδο».

39.340.Β

Για να νιώσεις και να καταλάβεις καλύτερα — μέχρι την υπερβατική φώτιση — την έννοια των εκφράσεων που χρησιμοποίησα, «γέλιο της κότας» και «ρετσινόλαδο», πρέπει να πω και για μια άλλη συνέπεια των «υπερ-ραδιουργιών» των ευνοουμένων σου, που αυτή τη φορά αφορά τα «οντικά Εξιοεχάρυ» και κυρίως γιατί έτσι θα μπορέσεις να ξεκαθαρίσεις με κάπως πιο συγκεκριμένο τρόπο ορισμένες ιδιαιτερότητες, που ήδη σου υπέδειξα, του θεμελιώδους κοσμικού νόμου του ιερού Επταπαραπαρσινόχ.

39.340.Β

Μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, ορισμένες γνώσεις για την προέλευση και την πραγματική σημασία των «οντικών Εξιοεχάρυ»διατηρήθηκαν και μεταδόθηκαν, κι αυτές επίσης, από γενιά σε γενιά.

39.340-1.Β

Εδώ και τριάντα ή τριάντα πέντε από τους αιώνες τους, μετά από μια μεγάλη διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής, οι περισσότεροι από αυτούς — όπως συμβαίνει πάντοτε μετά τις φοβερές παρεκτροπές τους — άρχισαν να βλέπουν τα πράγματα όπως είναι πραγματικά, και να βρίσκουν λιγότερη ικανοποίηση στις συνθήκες της συνηθισμένης τους ύπαρξης· έτσι, ορισμένοι από αυτούς, που ένιωσαν με ιδιαίτερη δύναμη το κενό της ύπαρξής τους, αναζητώντας έναν τρόπο να γεμίσουν αυτό το κενό, έμαθαν κατά τύχη την ύπαρξη των αποσπασμάτων της γνώσης που αφορούσαν τη σημασία των οντικών Εξιοεχάρυ και που είχαν διασωθεί με την αυθεντική τους μορφή.

39.341.Β

Αυτές οι αποσπασματικές αλλά αυθεντικές πληροφορίες απόδειχναν με πειστικότατο τρόπο ότι τους ήταν δυνατό να τελειοποιηθούν μέσα από το υλικό των «Εξιοεχάρυ» ή «σπέρματος», το οποίο σχηματιζόταν μέσα τους· δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, δεν τους υπόδειχναν τι έπρεπε να κάνουν για να πετύχουν το σκοπό τους, ούτε πώς έπρεπε να το κάνουν.

39.341.Β

Ορισμένοι άρχισαν τότε να συλλογίζονται και να προσπαθούν επίμονα να καταλάβουν τι έπρεπε να κάνουν για να εργαστούν για την τελειοποίηση του εαυτού τους χρησιμοποιώντας αυτή την ουσία, η οποία σχηματιζόταν αναπόφευκτα στην παρουσία τους.

39.341.Β

Οι σοβαροί τους συλλογισμοί τους οδήγησαν στην πεποίθηση ότι η τελειοποίηση του εαυτού τους μπορούσε αναμφίβολα να πραγματοποιηθεί με την εγκράτεια, δηλαδή εάν απόφευγαν να αποβάλλουν με το συνηθισμένο τρόπο την ουσία που έλεγαν «σπέρμα» και που σχηματιζόταν στην παρουσία τους· τότε κάποιοι από αυτούς αποφάσισαν να σχηματίσουν ομάδες και να ζουν όλοι μαζί, για να εξακριβώσουν πρακτικά αν η πεποίθησή τους μπορούσε να δώσει τα προσδοκόμενα αποτελέσματα.

39.341.Β

Εκείνα όμως τα όντα του πλανήτη σου που πρώτα ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτό το ζήτημα, όσο κι αν πάσχισαν να το λύσουν, δεν έφτασαν πουθενά, και χρειάστηκαν μακροχρόνιες συνειδητές παρατηρήσεις και έντονοι ενεργητικοί συλλογισμοί, για να κατανοήσει τελικά η δεύτερη γενιά τους κατηγορηματικά ότι η μόνη και μοναδική προϋπόθεση για να γίνει το πράγμα δυνατό ήταν η αδιάκοπη εκπλήρωση των οντικών τους Πάρτκντολγκ-καθηκόντων. Τα όντα αυτής της γενιάς, όπως και των δύο επόμενων που αφιερώθηκαν σοβαρά στο ίδιο έργο, έφτασαν πραγματικά στα αναμενόμενα αποτελέσματα.

39.341.Β

Τέσσερις όμως γενιές αργότερα, τα όντα που ενδιαφέρονταν γι’ αυτό το ζήτημα δεν ήταν πια οπαδοί από πεποίθηση-της-ουσίας-τους, αλλά κάτω από την επιρροή μιας ιδιότητας που ονομάζεται «μίμηση» και που ήταν πια έμφυτη σ’ εκείνα τα γήινα τρίμυαλα όντα — κι έτσι συνέχιζαν να ζουν μαζί και να κάνουν δήθεν το ίδιο πράγμα.

39.341-2.Β

Από εκείνα τα χρόνια μέχρι τις μέρες μας, αυτοί οι «οπαδοί» δεν έπαψαν να οργανώνονται αυτόματα σε ομάδες, σχηματίζοντας πότε-πότε ισχυρές αιρέσεις με διάφορα ονόματα, βασισμένοι πάντοτε στην αρχή της «εγκράτειας», ζώντας μακριά από όλους σε απομονωμένες κοινότητες.

39.342.Β

Οι τόποι όπου αποσύρονται όλοι μαζί λέγονται «μοναστήρια», και τα όντα που ανήκουν σ’ αυτές τις αιρέσεις «μοναχοί».

39.342.Β

Υπάρχουν σήμερα εκεί κάτω πολλά τέτοια μοναστήρια, και είναι αλήθεια ότι «πολυάριθμοι «μοναχοί» που αποσύρονται εκεί απέχουν αυστηρότατα από το να αποβάλλουν με τον συνηθισμένο τρόπο την ουσία των «οντικών Εξιοεχάρυ», ή «σπέρματος», που σχηματίζεται μέσα τους, εννοείται όμως ότι η εγκράτειά τους δε δίνει ποτέ κανένα αισθητό αποτέλεσμα· και δεν το δίνει, επειδή ούτε που περνάει από το μυαλό αυτών των κακόμοιρων σημερινών «μοναχών» η ιδέα ότι, για να μπορέσει η τελειοποίηση του εαυτού τους να γίνει μέσα από αυτή την ουσία, πρέπει να απορροφούν θεληματικά και να αφομοιώνουν συνειδητά τη δεύτερη και την τρίτη οντική τροφή — πράγμα που είναι δυνατό μόνο σε όποιον προηγουμένως μπόρεσε να συνηθίσει όλα τα μέρη της παρουσίας του να εκπληρώνουν συνειδητά τα δύο «ιερά οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», τα οποία είναι η «συνειδητή εργασία», και η «θεληματική ταλαιπωρία».

39.342.Β

Είναι πάντως άδικο να πούμε ότι εκείνοι οι «μοναχοί» δεν αποκομίζουν κανένα «αισθητό αποτέλεσμα»: αποκομίζουν, και μάλιστα δύο ειδών.

39.342.Β

Για να καταλάβεις γιατί η εγκράτεια των σημερινών μοναχών δίνει τούτα τα δύο είδη αποτελέσματα πρέπει να σου επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι, σύμφωνα με τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, όλοι οι μεγάλοι ή μικροί σχηματισμοί του Μεγαλόκοσμού μας οι οποίοι, κατά τη διαδικασία της εξέλιξής τους δε δέχονται την επιθυμητή εξωτερική βοήθεια τη στιγμή που ξεπερνάνε τα δύο Μντνελ-ιν του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αναγκάζονται να ενελιχθούν για να ξαναγυρίσουν στην κατάσταση όπου βρίσκονταν πριν την εξέλιξή τους.

39.342.Β

Το ίδιο, φυσικά, συμβαίνει και σ’ αυτή τη συγκεκριμένη κοσμική ουσία η οποία σχηματίζεται στην παρουσία εκείνων των γήινων «μοναχών» που εφαρμόζουν την εγκράτεια.

39.342-3.Β

Έτσι, παιδί μου, επειδή εκείνοι η γήινοι μοναχοί, και ιδιαίτερα οι σύγχρονοι, δεν μπορούν πια να βοηθήσουν θεληματικά την παραπέρα εξέλιξη αυτής της ουσίας που σχηματίζεται αναπόφευκτα μέσα τους από τη συνεχή χρήση της πρώτης οντικής τροφής — δηλαδή επειδή δεν πραγματώνουν πια στη συνολική τους παρουσία, ούτε σκόπιμα ούτε αυτόματα κανένα οντικό Πάρτκντολγκ-καθήκον — και ταυτόχρονα δεν την αποβάλλουν με τον φυσιολογικό τρόπο που προνοήθηκε από τη Φύση, αυτή η ουσία αναγκάζεται να ενελιχθεί μέσα τους.

Κατά τη διάρκεια της ενέλιξης των οντικών Εξιοεχάρυ, ή «σπέρματος», παρασκευάζεται στη συνολική τους παρουσία, εκτός από τις πολλές ενδιάμεσες ουσίες που παράγει αυτή η ενελικτική διαδικασία, μια συγκεκριμένη ουσία που έχει την ιδιότητα να προκαλεί δύο διαφορετικές δράσεις στη συνολική λειτουργία του πλανητικού σώματος ενός όντος.

39.343.Β

Η πρώτη δράση αυτής της συγκεκριμένης ουσίας είναι ότι ευνοεί την υπερβολική συσσώρευση του «Καρατζιάγκα», ή, όπως το λένε εκεί πέρα, του «λίπους». Ενώ η δεύτερη, ευνοεί την εμφάνιση και τη διάδοση, σε ολόκληρο το πλανητικό σώμα, των «Ποϊζονινοσκιριανών δονήσεων».

39.343.Β

Στην πρώτη περίπτωση, οι γήινοι μοναχοί που εφαρμόζουν την εγκράτεια γίνονται υπερβολικά, όπως λένε, «χοντροί»· και πραγματικά, συναντάς κάποτε εκεί κάτω, ανάμεσα σ’ αυτούς τους «χοντρούς» μοναχούς, παραδείγματα με τόσο υπερβολικά αποθέματα λίπους που θα μπορούσαν άνετα να συναγωνιστούν το είδος εκείνων των όντων που εκτρέφονται εκεί ειδικά για να αυξήσουν το στρώμα λίπους του πλανητικού τους σώματος, τα οποία ονομάζουν «γουρούνια».

39.343-4.Β

Αντίθετα, στη δεύτερη περίπτωση, οι μοναχοί γίνονται, όπως και πάλι τους λένε, «πειναλέοι κοκαλιάρηδες», και η διαπεραστική δράση των δικών τους «Ποϊζονινοσκιριανών δονήσεων» γίνεται αισθητή παντού στο σύνολο του ψυχισμού τους, ο οποίος χωρίζεται σε δύο σαφώς διαφορετικά μέρη, που οι εκδηλώσεις τους έχουν διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες: ο ένας είναι εξωτερικός, φανερός, ορατός και αντιλητπός απ’ όλους· ενώ ο άλλος είναι εσωτερικός, κρυμμένος, και τον οποίο τα συνηθισμένα όντα εκεί κάτω, κυρίως τα σημερινά, είναι τελείως ανίκανα πια να αποκαλύψουν και να αντιληφθούν. Με άλλα λόγια, αυτοί οι «Ποϊζονινοσκιριανόπληκτοι μοναχοί» εμφανίζονται, στις ορατές εξωτερικές εκδηλώσεις τους, σαν «θρησκευόμενοι πρώτης τάξεως», ενώ, μέσα στις μύχιες, μυστικές και ανομολόγητες εσωτερικές εκδηλώσεις τους, είναι «διαβόητοι κυνικοί», όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου.

39.344.Β

Όσο για την αιτία για την οποία, σε ορισμένους από αυτούς τους μοναχούς, η ενελικτική διαδικασία των Εξιοεχάρυ προκαλεί, αντί της συσσώρευσης του λίπους, τις Ποϊζονινοσκιριανές δονήσεις, υπάρχει και πάλι εκεί κάτω, γι’ αυτό το θέμα, μια πολύ εμπεριστατωμένη «θεωρία», την οποία επεξεργάστηκε εδώ και πολλούς αιώνες κάποιος «καθολικός μοναχός», και η οποία αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι αυτό συμβαίνει, γιατί οι «κοκαλιάρηδες» μοναχοί ασχολούνταν με ζήλο, κατά τη διάρκεια της νεότητας της ύπαρξής τους, με μια απασχόληση που προκαλεί την εμφάνιση στο πρόσωπο των εφήβων της Γης κάτι «σπυριών», που τα γνωρίζει ακόμα και η σημερινή τους ιατρική.

39.344.Β

Για να αντιληφθείς και να καταλάβεις ολότελα τη σημασία της εγκράτειας αυτού του είδους για τους σημερινούς μοναχούς εκεί κάτω, μου απομένει να σου εκμυστηρευτώ κάτι για το οποίο βεβαιώθηκα κατά την τελευταία μου παραμονή ανάμεσά τους, όταν έμαθα ότι η ενελικτική διαδικασία των Εξιοεχάρυ έχει ως αποτέλεσμα την υπερβολική διευκόλυνση και επομένως την ενίσχυση, μέσα στην παρουσία των δυστυχισμένων μοναχών που εφαρμόζουν την εγκράτεια, της κρυστάλλωσης των διαφόρων συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ».

39.344.Β

Σ’ αυτό το σημείο της αφήγησης του, ο Βεελζεβούλ διακόπηκε από έναν της υπηρεσίας του σκάφους που του έδωσε ένα «Λεϊτουτσάνμπρος», το οποίο πλησίασε στο αυτί του και άρχισε να ακούει το περιεχόμενο του.