ΠερίληψηΜη Διαθέσιμη |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
47.306.Γ |
Ο Βεελζεβούλ ήθελε να πει κάτι ακόμα, όταν ξαφνικά φωτίστηκαν τα πάντα κι έμοιαζαν να διαποτίζονται από «κάτι γαλαζωπό». Αμέσως η πτώση του σκάφους Καρνάκ ελαττώθηκε αισθητά. |
47.306.Γ |
Αυτό σήμαινε ότι, σ’ εκείνη τη σφαίρα του Σύμπαντός τους, πλησίαζε μια από τις μεγάλες κοσμικές «Εγκολιονοπτίες», που ετοιμαζόταν να πλευρίσει το διαστημικό σκάφος Καρνάκ. |
47.306.Γ |
Και πραγματικά, μέσα από τα διάφανα τοιχώματα του Καρνάκ, φάνηκε σε λίγο η πηγή απ’ όπου προερχόταν αυτό το «γαλαζωπό κάτι», το οποίο φώτιζε όχι μόνο το εσωτερικό του πλοίου, αλλά και όλο το χώρο του Σύμπαντος γύρω από τη μεγάλη κοσμική «Εγκολιονοπτία», όσο έφτανε η συνηθισμένη όραση των όντων. |
47.306.Γ |
Υπάρχουν μόνο τέσσερις τέτοιες μεγάλες «Εγκολιονοπτίες» στο Σύμπαν, και η καθεμιά βρίσκεται υπό τη δικαιοδοσία ενός από τους Στυλοβάτες-Όλων-των-Τεταρτημορίων του Σύμπαντος. |
47.306.Γ |
Μια πυρετώδης δραστηριότητα, ανάμικτη με κάποια ανησυχία, κυρίευσε τα όντα που βρίσκονταν στο σκάφος, και, σε σύντομο χρονικό διάστημα, όλοι οι επιβάτες και τα μέλη του πληρώματος συγκεντρώθηκαν στη μεγάλη αίθουσα στο κέντρο του σκάφους. |
47.306.Γ |
Όλοι κρατούσαν στο ένα χέρι ένα κλαδί μυρτιάς και στο άλλο ένα «Ντεστζελκασέ». |
47.306.Γ |
Όταν η μεγάλη κοσμική Εγκολιονοπτία έφτασε δίπλα στο σκάφος Καρνάκ, ορισμένα τοιχώματα του παραμέρισαν με ειδικό τρόπο, και τότε είδαν να κατευθύνεται από την Εγκολιονοπτία προς τη μεγάλη αίθουσα του σκάφους μια πομπή από πολλούς Αρχαγγέλους και χιλιάδες Αγγέλους, Χερουβείμ και Σεραφείμ, που όλοι τους κρατούσαν, αυτή τη φορά, κλαδιά βαΐων. |
47.306-7.Γ |
Επικεφαλής της πομπής πήγαινε ένας σεβάσμιος Αρχάγγελος, και πίσω του δύο Χερουβείμ, κρατώντας με επισημότητα ένα είδος κασετίνας όπου έλαμπε «κάτι πορτοκαλί». |
47.307.Γ |
Μόνος, μπροστά από όλους, στη μεγάλη αίθουσα του σκάφους Καρνάκ, στεκόταν ο Βεελζεβούλ· πίσω του, οι συγγενείς του και ο κυβερνήτης του σκάφους, και πίσω απ’ αυτούς, σε μια απόσταση λόγω σεβασμού, όλοι οι υπόλοιποι. |
47.307.Γ |
Όταν η πομπή από την Εγκολιονοπτία έφτασε κοντά στα όντα της ίδιας φύσης με το Βεελζεβούλ, που συνάχτηκαν για να την περιμένουν, σταμάτησε· οι δυο ομάδες των διαφορετικής φύσεως τρίμυαλων όντων έψαλαν τότε έναν ύμνο στην ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας, ύμνο που ψάλλεται πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις σε ολόκληρο το Σύμπαν από τα όντα, ανεξάρτητα από τη φύση τους και τη μορφή της εξωτερικής τους επένδυσης. |
47.307.Γ |
Το κείμενο του ύμνου που ψάλλεται είναι: |
47.307.Γ |
Ω Εσύ, απείρως υπομονετικέ Δημιουργέ όλων όσων αναπνέουν, |
47.307.Γ |
Όταν ο ύμνος τελείωσε, ο σεβάσμιος Αρχάγγελος, που βρισκόταν στην κεφαλή της πομπής, πλησίασε το Βεελζεβούλ και διακήρυξε επίσημα: |
47.308.Γ |
«Κατά διαταγή του Στυλοβάτη-Όλων-των-Τεταρτημορίων, του Αρχιχερουβείμ Πεστβογνέρ, παρουσιαζόμαστε ενώπιόν σας, Σεβασμιότατε, έχοντας το προσωπικό άγιο σκήπτρο του, για να σας αποδώσουμε και πάλι — σύμφωνα με τη Χάρη που λάβατε Άνωθεν λόγω ορισμένων αρετών σας — τα κέρατα που χάσατε όταν εξοριστήκατε». |
47.308.Γ |
Μ’ αυτά τα λόγια, ο σεβάσμιος Αρχάγγελος στράφηκε προς την κασετίνα που κρατούσαν τα Χερουβείμ, και πολύ προσεκτικά έβγαλε ευλαβικά το ιερό σκήπτρο. |
47.308.Γ |
Αμέσως όλοι οι παρόντες γονάτισαν, ενώ οι Άγγελοι και τα Χερουβείμ έψαλαν τα ανάλογα ιερά τροπάρια. |
47.308.Γ |
Έπειτα ο Αρχάγγελος, κρατώντας στο χέρι το ιερό σκήπτρο, ξαναγύρισε προς το Βεελζεβούλ και απευθύνθηκε στα όντα της φύσης του Βεελζεβούλ με τα παρακάτω λόγια: |
47.308.Γ |
«Όντα δημιουργημένα από το ΑΙΩΝΙΟ μας ΠΑΝ-ΟΝ, λόγω της άπειρης Χάρης του ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας, το ον Βεελζεβούλ, το οποίο αμάρτησε άλλοτε, συγχωρέθηκε σήμερα και γίνεται και πάλι αποδεκτό από τους ομοίους του! |
47.308.Γ |
«Αφού το σθένος και η βαθμίδα του νου στα όντα της δικής σας φύσης προσδιορίζονται και φανερώνονται από τα κέρατα που έχετε, πρέπει τώρα, με τη συγκατάθεση του Στυλοβάτη-Όλων-των-Τεταρτημορίων και με τη βοήθειά σας, να αποκαταστήσουμε τα χαμένα κέρατα του Βεελζεβούλ. |
47.308.Γ |
«Όντα δημιουργημένα από τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΟΙΝΟ μας ΠΑΤΕΡΑ, η βοήθειά σας θα είναι η εξής: ότι το καθένα σας θα αποδεχτεί να απαρνηθεί θεληματικά, για χάρη του Βεελζεβούλ που αξιώθηκε τη Χάρη του, ένα ελάχιστο κομματάκι από το υλικό των κεράτων σας. |
47.308.Γ |
«Όσα λοιπόν από σας συμφωνούν και το επιθυμούν, ας πλησιάσουν το ιερό σκήπτρο κι ας αγγίξουν τη λαβή του. Από τη διάρκεια αυτής της επαφής, θα εξαρτηθεί πόσα από τα ενεργά στοιχεία που βρίσκονται στα δικά σας κέρατα θα χρησιμεύσουν για το σχηματισμό κεράτων τα οποία θα αντιστοιχούν με τα προσόντα αυτού του ευλογημένου όντος που έχει την ίδια με σας φύση». |
47.308-9.Γ |
Μετά από τα λόγια αυτά, ο σεβάσμιος Αρχάγγελος στάθηκε πάνω από τον γονατισμένο Βεελζεβούλ, και, κρατώντας τη σφαίρα του ιερού σκήπτρου, έστρεψε τη λαβή προς τους παρευρισκομένους, για να μπορέσουν να πλησιάσουν και να το αγγίξουν όσοι επιθυμούσαν. |
47.309.Γ |
Αμέσως επικράτησε μεγάλη αναταραχή στην ομάδα των όντων της ίδιας με τον Βεελζεβούλ φύσης, γιατί όλα προσπαθούσαν να προχωρήσουν και να αγγίξουν πρώτα, για όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο, το ιερό σκήπτρο. |
47.309.Γ |
Η τάξη όμως αποκαταστάθηκε σύντομα: το καθένα ερχόταν με τη σειρά του και κρατούσε τη λαβή όση ώρα άφηνε ο κυβερνήτης του σκάφους, ο οποίος ανάλαβε την ευθύνη να διευθύνει την τελετή αυτή. |
47.309.Γ |
Κατά τη διάρκεια της τελετουργίας, τα κέρατα άρχισαν να φυτρώνουν στο κεφάλι του Βεελζεβούλ. |
47.309.Γ |
Στην αρχή, πριν ακόμα καλοσχηματιστούν, όσοι συμμετείχαν φέρονταν με ήρεμη και συγκρατημένη σοβαρότητα. Από τη στιγμή όμως που εμφανίστηκαν οι πρώτες τους διακλαδώσεις, το ενδιαφέρον πολλαπλασιάστηκε και η περιέργεια κορυφώθηκε. Και αυτό γιατί ήταν όλοι πολύ ανυπόμονοι να δουν τον αριθμό των διακλαδώσεων που θα εμφανίζονταν στα κέρατα του Βεελζεβούλ, επειδή ο αριθμός αυτός προσδιόριζε, σύμφωνα με τον ιερό Μετρητή του Αντικειμενικού Νου, τη βαθμίδα του Νου που είχε φτάσει ο Βεελζεβούλ. |
47.309.Γ |
Μια πρώτη διακλάδωση σχηματίστηκε, ύστερα μια δεύτερη, μια τρίτη, και η εμφάνιση της καθεμιάς από αυτές προκαλούσε σε όλους όσους παρευρίσκονταν μια βαθιά ικανοποίηση, που τους έκανε να σκιρτούν από χαρά. |
47.309.Γ |
Όταν όμως σχηματίστηκε η τέταρτη διακλάδωση, η ένταση όλων αποκορυφώθηκε, γιατί ο σχηματισμός της διακλάδωσης αυτής σήμαινε ότι ο Νους του Βεελζεβούλ είχε ήδη τελειοποιηθεί ως το «ιερό Τερνουνάλντα», δηλαδή δεν έμεναν πια στο Βεελζεβούλ παρά δύο βαθμίδες για να φτάσει το ιερό Ανκλάντ. |
47.309.Γ |
Η ιερή αυτή τελετουργία πλησίαζε προς το τέλος της, και οι παριστάμενοι δεν είχαν προλάβει να συνέλθουν από το έντονο συναίσθημα της χαράς τους, όταν στα κέρατα του Βεελζεβούλ εμφανίστηκε, αναπάντεχα από μόνη της, μια πέμπτη διακλάδωση με χαρακτηριστικό σχήμα, που όλοι τους γνώριζαν. |
47.309-10.Γ |
Όλα ανεξαιρέτως τα όντα που βρισκόταν εκεί, μαζί και ο ίδιος ο σεβάσμιος Αρχάγγελος, έπεσαν να προσκυνήσουν τον Βεελζεβούλ, ο οποίος είχε πια σηκωθεί, κι έστεκε όρθιος, μεταμορφωμένος, ξεχειλίζοντας από το μεγαλείο που του έδιναν τα μεγαλόπρεπα κερατά του. |
47.310.Γ |
Και τον προσκύνησαν όλοι, γιατί η πέμπτη διακλάδωση των κεράτων του σήμαινε ότι διέθετε ήδη το Νου του «ιερού Πόντκουλαντ», δηλαδή την τελευταία νοητική βαθμίδα πριν από το ιερό Ανκλάντ. |
47.310.Γ |
Ο Νους του ιερού Ανκλάντ, η υψηλότερη βαθμίδα που μπορεί γενικά να φτάσει ένα ον, είναι ο τρίτος μετά τον Απόλυτο Νου της ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ μας. |
47.310.Γ |
Και ο Νους όμως του ιερού Πόντκουλαντ, μέχρι τον οποίο είχε τελειοποιηθεί ο Βεελζεβούλ, είναι επίσης σπανιότατος μέσα στο Σύμπαν. Γι’ αυτό και ο ίδιος ο σεβάσμιος Αρχάγγελος έπεσε να τον προσκυνήσει, επειδή αυτός είχε ακόμα το Νου ενός «ιερού Ντέγκιννταντ», του χρειάζονταν δηλαδή τρεις βαθμίδες ακόμα για να φτάσει το ιερό Ανκλάντ. |
47.310.Γ |
Όταν ξανασηκώθηκαν όλοι, ο σεβάσμιος Αρχάγγελος απευθύνθηκε αυτή τη φορά σε όλα τα παρόντα με διάφορες φύσεις όντα, και είπε: |
47.310.Γ |
«Όντα δημιουργημένα από τον ίδιο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ! «Αξιωθήκαμε να είμαστε οι πρώτοι που αντικρίσαμε αυτή την πραγματοποίηση του ιερού Πόντκουλαντ, κάτι που είναι το όνειρο όλων μας, καθώς και κάθε όντος του Μεγαλόκοσμού μας. |
47.310.Γ |
«Ας αγαλλιάσουμε κι ας ψάλουμε τη χαρά μας για ένα τόσο μεγάλο προνόμιο, επειδή αυτή ενεργεί σαν ζωογόνος παρόρμηση στη δύναμη που έχουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια στην ίδια μας την αρνητική αρχή, τη μόνη δύναμη που μας οδηγεί στο ιερό Πόντκουλαντ, στο οποίο έφτασε ένας από τους γιους του ΚΟΙΝΟΥ μας ΠΑΤΕΡΑ, που αν και στην αρχή αμάρτησε λόγω της νεαρής ηλικίας του, έμελλε αργότερα να αξιωθεί στην ουσία του να γίνει, χάρη στις συνειδητές του προσπάθειες και τις θεληματικές του ταλαιπωρίες, ένα από τα σπανιότατα ιερά Πόντκουλαντ ολόκληρου του Μεγάλου μας Σύμπαντος». |
47.310.Γ |
Μετά από την παραίνεση του Αρχάγγελου, όλα τα όντα τα οποία βρίσκονταν στο διαστημικό σκάφος Καρνάκ έψαλαν τον ιερό ύμνο που ψάλλεται πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, γνωστό με το όνομα «Αγαλλίαση». |
47.310-1.Γ |
Και όταν ο ιερός ύμνος τελείωσε, όλοι οι Άγγελοι και τα Χερουβείμ, με το σεβάσμιο Αρχάγγελο μπροστά, γύρισαν στην κοσμική Εγκολιονοπτία, η οποία απομακρύνθηκε αμέσως από το σκάφος Καρνάκ και χάθηκε σιγά-σιγά στο διάστημα. Οι επιβάτες του σκάφους σκόρπισαν τότε, και το Καρνάκ ξανάρχισε την πτώση του προς τον προορισμό του. |
47.311.Γ |
Ύστερα από αυτή τη σημαντικότατη συμπαντική τελετή, ο Βεελζεβούλ, ο εγγονός του και ο γερο-υπηρέτης του ο Αχούν, βαθιά συγκινημένοι, όπως και όλοι οι άλλοι επιβάτες, από το απροσδόκητο εκείνο γεγονός, ξαναγύρισαν στο μέρος του σκάφους όπου έγιναν όλες οι συζητήσεις τους για τα όντα-ανθρώπους που εμφανίζονται και υπάρχουν στη Γη. |
47.311.Γ |
Κι όταν ο Βεελζεβούλ, του οποίου η αλλαγμένη όψη ταίριαζε πια με τις αρετές του κάθισε στη συνηθισμένη του θέση, ο γέρος υπηρέτης του ο Αχούν, που του ήταν αφοσιωμένος σε όλη σχεδόν τη διάρκεια της ύπαρξής του, πρόσπεσε να προσκυνήσει μπροστά του, και, με φωνή ειλικρινά παρακλητική, του είπε: |
47.311.Γ |
«Ιερό Πόντκουλαντ του Μεγαλόκοσμού μας! «Ελέησέ με και συγχώρεσέ με, εμένα το δύστυχο συνηθισμένο τρίκεντρο ον, για όλες τις παλιότερες, θεληματικές και αθέλητες, ασεβείς εκδηλώσεις μου απέναντι στην ιερή ουσία σου. |
47.311.Γ |
«Ελέησέ με και συγχώρεσέ με, συγχώρεσε αυτό το τρίκεντρο ον που υπάρχει τόσο πολύν καιρό, αλλά που για κακή του τύχη — μόνο και μόνο επειδή, κατά την προπαρασκευαστική του ηλικία, κανείς από τους συγγενείς του δεν βοήθησε να σχηματιστούν μέσα του οι ψυχικοί παράγοντες που παρέχουν την ικανότητα της εντατικής εκπλήρωσης των αναγκαίων σε κάθε τρίμυαλο ον οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων — δεν είχε τη διορατικότητα να νιώθει κάπου-κάπου, ούτε καν από ένστικτο, την παν-οντική και ακράδαντη πραγματικότητα την κρυμμένη κάτω από περιβλήματα τα οποία καλύπτουν, σύμφωνα με τον κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη και τις συνθήκες του περιβάλλοντος, μια πραγματικότητα ιερή για καθετί που αναπνέει, και η οποία ονομάζεται “αντικειμενικός Νους”». |
47.311.Γ |
Λέγοντας αυτά, ο Αχούν έμεινε εκστατικός και κοκάλωσε σε μια βουβή αναμονή. |
47.311-2.Γ |
Ο Βεελζεβούλ, μένοντας σιωπηλός, τον κοίταξε με βλέμμα φανερά γεμάτο αγάπη και συγχώρεση, αλλά μέσα στο οποίο διαφαινόταν και μια θλίψη της ουσίας και μια υποταγή στο αναπόφευκτο. |
47.312.Γ |
Όσο κρατούσε η σκηνή, ο Χασίν καθόταν παράμερα, στη στάση που είναι παντού γνωστή με το όνομα «στάση-του-πασίγνωστου-στο-Σύμπαν-ερημίτη-Χαρνατουλκπαραράνα-του-πλανήτη-Κιρμανκσάνα». |
47.312.Γ |
Κι όταν, ύστερα από λίγο, ο Βεελζεβούλ, ρίχνοντας μια ματιά γύρω του, πρόσεξε τη στάση του εγγονού του, γύρισε προς αυτόν και του είπε: |
47.312.Γ |
— Τι λες, παιδί μου; Μπορεί να συμβαίνει και στη δική σου παρουσία το ίδιο πράγμα όπως και σ’ εκείνη του γερο-Αχούν μας; |
47.312.Γ |
Στην ερώτηση του Βεελζεβούλ, ο Χασίν απάντησε ντροπαλά και με τόνο διστακτικό, κάτι που δεν το συνήθιζε και πολύ: |
47.312.Γ |
— Ναι…, κάτι τέτοιο, ιερό Πόντκουλαντ του Μεγαλόκοσμού μας. Με τη μόνη διαφορά πως η παρόρμηση της αγάπης φουντώνει τη στιγμή αυτή μέσα μου δυνατότερη, και προς τον Αχούν μας, και προς τα όντα του πλανήτη Γη. |
47.312.Γ |
Η παρόρμηση της αγάπης φουντώνει μέσα μου δυνατότερη, επειδή όλοι αυτοί έχουν συμβάλει πολύ, νομίζω, στο να γίνω άξιος μάρτυρας του δοξασμού εκείνου που ήταν η αιτία της αιτίας της έλευσής μου, και ο οποίος, ενώ ήταν μέχρι σήμερα πολύ απλά ο «πολυαγαπημένος μου παππούς», γίνεται τώρα και για μένα ένα από τα ιερά Πόντκουλαντ του Μεγαλόκοσμού μας, μπροστά στο οποίο τα πάντα υποκλίνονται, και μπροστά στο οποίο έχω την ευτυχία να βρίσκομαι αυτή τη στιγμή. |
47.312.Γ |
— Ε, ε, ε!… αναφώνησε ο Βεελζεβούλ, ενώ τα χαρακτηριστικά του προσώπου του έπαιρναν την έκφραση που συνήθιζε όσον καιρό έμενε στη Γη. Έπειτα τους είπε: |
47.312.Γ |
«Πρώτα θέλω να εκφράσω δυνατά, με λέξεις του σεβάσμιου Ναστραντίν Χότζα, μια σκέψη που μου ήρθε συνειρμικά, σχετικά με τα εντελώς ασυνήθιστα λόγια του Αχούν, και με την τόσο ασυνήθιστη γι’ αυτόν στάση. |
47.312.Γ |
Ο καλός μας Δάσκαλος θα έλεγε σε παρόμοια περίπτωση: «Μη χύνεις άσκοπα δάκρυα, σαν το φτωχό κροκόδειλο που δεν κατάφερε να αρπάξει το αριστερό μπούτι του ψαρά». |
47.312.Γ |
Και τώρα, ξανακαθήστε στις θέσεις σας, κι ας μιλήσουμε λίγο. |
47.312-3.Γ |
Αν και το σκάφος μας μπήκε ήδη στην ατμόσφαιρα του πλανήτη Καρατάς, δεν θα πλησιάσουμε γρήγορα, γιατί τα διαστημικά σκάφη πρέπει πάντα να ελαττώνουν την ορμή που απόκτησαν πριν φτάσουν στην αποβάθρα του προορισμού τους.» |
47.313.Γ |
Ο Χασίν και ο Αχούν συμμορφώθηκαν αμέσως, χωρίς να πουν λέξη, στην προτροπή του Βεελζεβούλ. Ήταν φανερό από τις κινήσεις τους, μα και απ’ ό,τι συνέβαινε στον ψυχισμό τους, πως μια βαθιά αλλαγή είχε συμβεί μέσα τους αναφορικά με το πρόσωπο του Βεελζεβούλ, μετά το συμπαντικό γεγονός που έγινε πριν λίγο. |
47.313.Γ |
Όταν γύρισαν στις θέσεις τους και ξανακάθισαν — όχι με την άνεση που είχαν άλλες φορές — ο Βεελζεβούλ στράφηκε προς το Χασίν και του είπε: — Πριν απ’ όλα, παιδί μου, σου δίνω το λόγο μου — εκτός και αν μας εμποδίσει κάποιο γεγονός εξωτερικής προέλευσης, άσχετο από την ουσία μας — να σου εξηγήσω, όταν φτάσουμε στο σπίτι, όλα όσα υποσχέθηκα ότι θα πούμε για τους ευνοουμένους σου, αλλά τα οποία άφησα, για τον άλφα ή βήτα λόγο, σε εκκρεμότητα. |
47.313.Γ |
Στο μεταξύ, αν έχεις κάποια ερώτηση που απαιτεί μια άμεση εξήγηση, μπορείς να με ρωτήσεις. |
47.313.Γ |
Σε προειδοποιώ, όμως, ότι δεν έχουμε πια αρκετό χρόνο για να σου απαντήσω με τον τρόπο που χρησιμοποίησα στη διάρκεια των συνομιλιών μας· προσπάθησε λοιπόν να διατυπώσεις την ερώτηση σου με τρόπο ώστε να μπορέσει η απάντησή μου να είναι σύντομη. |
47.313.Γ |
Έτσι θα μου δείξεις, για μια ακόμη φορά, μέχρι ποιο σημείο προόδευσε η λογική σου σκέψη κατά τη διάρκεια των ιστοριών μου σχετικά με τον αλλόκοτο ψυχισμό των τρίκεντρων όντων τα οποία εμφανίζονται και υπάρχουν στον πλανήτη Γη.» |
47.313.Γ |
Ο Χασίν συλλογίστηκε βαθιά για κάμποσο χρονικό διάστημα την πρόταση του παππού του, κι έπειτα είπε κάπως εκθειαστικά: |
47.313.Γ |
— Ιερό Πόντκουλαντ και βασική αιτία της έλευσής μου! |
47.313.Γ |
Ύστερα από την τελετή που έγινε πριν λίγο, κι από τη στιγμή που η ιερή σου ουσία περιβλήθηκε μια όψη που της προσιδιάζει, κι όταν έτσι όλη η σημασία της, την οποία μόνο ελάχιστα τρίμυαλα όντα μπορούν να προσλάβουν και να κατανοήσουν, έγινε ολοφάνερη και χειροπιαστή, σε μένα καθώς και σε κάθε άλλη κοσμική ενότητα έξω από σένα, η κάθε λέξη σου, η κάθε συμβουλή σου, απόκτησε για μένα τη δύναμη του νόμου. |
47.313-4.Γ |
Έτσι θα πρέπει να προσπαθήσω, με όλη μου την παρουσία, να συμμορφωθώ με την υπόδειξη που μου κάνεις, και να δοκιμάσω να διατυπώσω την ερώτηση μου όσο καλύτερα και συντομότερα γίνεται. |
47.314.Γ |
Ιερό Πόντκουλαντ, και αιτία της αιτίας της έλευσής μου! |
47.314.Γ |
Για να μπορέσουν να κρυσταλλωθούν οριστικά οι πεποιθήσεις που σχηματίστηκαν μέσα μου από τις εξηγήσεις σου σχετικά με τις ανωμαλίες που προκαλούνται στον πλανήτη Γη, θα ήθελα να μάθω την ειλικρινή προσωπική σου γνώμη σε τούτο το ερώτημα: Τι θα απαντούσες αν ο ίδιος ο ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΚΛΕΙΩΝ ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας σε καλούσε και σε ρωτούσε: |
47.314.Γ |
|
47.314.Γ |
«Εσύ που είσαι, από όλες τις πραγματοποιήσεις μου, ένα από τα γρηγορότερα αναμενόμενα αποτελέσματα, διατύπωσε συνοπτικά τα συμπεράσματα των μακροχρόνιων παρατηρήσεων σου και των αμερόληπτων μελετών σου πάνω στον ψυχισμό των τρίκεντρων όντων τα οποία εμφανίζονται στον πλανήτη Γη, και πες μου, υπάρχει ακόμα κανένας τρόπος για να σωθούν και να μπουν στο σωστό δρόμο;» |
47.314.Γ |
Λέγοντας αυτά, ο Χασίν σηκώθηκε, και, διατηρώντας μια στάση βαθύτατου σεβασμού, έριξε ένα βλέμμα γεμάτο προσμονή προς το Βεελζεβούλ. |
47.314.Γ |
Με τη σειρά του, σηκώθηκε και ο Αχούν. |
47.314.Γ |
Ο Βεελζεβούλ, χαμογελώντας στοργικά στην ερώτηση του Χασίν, είπε πως ήταν πια εντελώς σίγουρος ότι οι αφηγήσεις του έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα στον εγγονό του· έπειτα, με σοβαρό τόνο, πρόσθεσε ότι αν ο ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΚΛΕΙΩΝ ΠΑΝ-ΟΝΤΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ τον καλούσε πραγματικά για να του θέσει μια τέτοια ερώτηση, θα απαντούσε… |
47.314.Γ |
Ξαφνικά κι ο ίδιος ο Βεελζεβούλ πετάχτηκε όρθιος, και, τεντώνοντας το δεξί του χέρι εμπρός, και το αριστερό πίσω, κάρφωσε το βλέμμα του κάπου μακριά, σα να ήθελε να διαπεράσει τα ίδια τα βάθη του διαστήματος. |
47.314.Γ |
Ταυτόχρονα «κάτι αχνοκίτρινο» άρχισε να εμφανίζεται σιγά-σιγά γύρω από το Βεελζεβούλ και να τον τυλίγει, κάτι που ήταν αδύνατο να το καταλάβουν και να διακρίνουν την προέλευσή του. Άραγε αυτό το «κάτι» προερχόταν από τον ίδιο το Βεελζεβούλ, ή έφτανε από μακρινές πηγές του διαστήματος; |
47.314-5.Γ |
Μέσα στους κόλπους αυτού του κοσμικού σχηματισμού που ήταν ακατανόητος για κάθε τρίμυαλο ον, ο Βεελζεβούλ, με πολύ δυνατή φωνή που δεν τη συνήθιζε καθόλου, πρόφερε με διαπεραστική φωνή τα λόγια: |
47.315.Γ |
«Ω ΕΣΥ, ΠΑΝ του ΠΑΝΤΟΣ του ΟΛΟΥ μου! |
47.315.Γ |
«Το μοναδικό μέσο σωτηρίας των όντων του πλανήτη Γη θα ήταν να εμφυτευθεί σήμερα στην παρουσία τους ένα νέο όργανο, ανάλογο με το Κουνταμπάφερ, αλλά προικισμένο αυτή τη φορά με ιδιότητες τέτοιες, ώστε το καθένα από εκείνα τα δύστυχα, κατά τη διαδικασία της ύπαρξής του, να νιώθει και να συνειδητοποιεί αδιάκοπα το αναπόφευκτο του δικού του θανάτου, καθώς και του θανάτου κάθε πράγματος στο οποίο πέφτει το βλέμμα του ή η προσοχή του. |
47.315.Γ |
«Μόνο αυτή η αίσθηση κι αυτή η γνώση μπορούν να εκμηδενίσουν σήμερα τον εγωισμό, που κρυσταλλώθηκε οριστικά μέσα τους και απορροφά ολόκληρη την ουσία τους, και να καταστρέψουν ταυτόχρονα την τάση τους να μισούν τους άλλους, η οποία προέρχεται από τον εγωισμό τους, τάση που καθορίζει τις αμοιβαίες εκείνες σχέσεις, η ύπαρξη των οποίων είναι η κυριότερη αιτία όλων των ανωμαλιών τους, των ανάξιων για τρίμυαλα όντα, και των ολέθριων τόσο για τα ίδια όσο και για ολόκληρο το Σύμπαν». |