Study of Beelzebub's Tales

Περίληψη

Ο Βεελζεβούλ συνεχίζοντας την αφήγησή του εξηγεί στον Χασίν πως οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταραπαρσινόχ Η αφήγηση αυτή λαμβάνει χώρα αφού το κοσμικό σκάφος Καρνάκ απομακρύνθηκε από τον Αγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου και άρχισε πάλι να πέφτει προς τον πλανήτη Καρατάς που ήταν ο τόπος έλευσης του Β.

Η αφήγηση αρχίζει όταν ο Χασίν ζητάει από τον Β. να του εξηγήσει πως είναι δυνατόν τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη να αντιλαμβάνονται τους δύο ιερούς κοσμικούς νόμους, αφού δεν διαθέτουν στην υπεύθυνη ηλικία μόνο έναν αυτόματο νου» και μ’ έναν μόνο νου είναι αδύνατο να γίνουν αντιληπτοί. Ο Βεελζεβούλ απαντά, ότι σε σπάνιες εξαιρέσεις ορισμένα όντα ξεφεύγουν «κατά τύχη» από την κοινή τους μοίρα και συγκροτείται μέσα τους ο «αληθινός αντικειμενικός οντικός νους», το σπέρμα του οποίου ενυπάρχει σε κάθε ον και ότι ακόμη και σήμερα ανάμεσα στους αληθινά σοφούς, εμφανίζονται όντα υπεύθυνα, με σχετικά ορθή οντική σκέψη. Ένα απ’ αυτά τα όντα ήταν ο Θεοφάνης, ο οποίος έθεσε τις ορθολογικές βάσεις της αληθινής επιστήμης, όταν είδε ότι το μείγμα για μαστίχα, από: εκχύλισμα φυτού «πατετούκ», ρετσίνι ελάτου και κρέμα γάλακτος από κατσίκες «Χενιονάν», πήζοντας στο μάρμαρο, έπαιρνε μορφή με επτά ξεχωριστές όψεις. Από την στιγμή που άρχισε τις έρευνες ο Θεοφάνης ενδιαφέρθηκαν γι΄αυτές και άλλοι σοφοί. Το επακόλουθο των συνειδητών εργασιών εκείνων των σοφών είναι ότι εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στην Ατλαντίδα ο κλάδος της φυσιολογικής επιστήμης «Τατζαλουρινονό», δηλ. η επιστήμη των επτά όψεων κάθε ολοκληρωμένου φαινομένου, αλλά μετά την εξαφάνιση αυτής της ηπείρου δεν απέμεινε τίποτε από εκείνο τον κλάδο της αληθινής επιστήμης.

Ετσι κύλησαν πολλοί αιώνες προτού ξαναγίνει γνωστή η επιστήμη του ιερού Επταραπαρσινόχ, τώρα χάρη σε δύο γήινους Κινέζους σοφούς τους αδελφούς Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν–Τρο–Πελ, απόγονοι του αυτοκράτορα «Κονιουτσιόν», που στην συνέχεια έγιναν άγιοι και βρίσκονται πια στον Αγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου.

Οι έρευνες τους στράφηκαν αρχικά στο σύνολο των κοσμικών ουσιών που εντοπίζονται σ’ εκείνον τον επιπλανητικό σχηματισμό που σήμερα λέγεται εκεί κάτω «Παπαβερούν», ή «παπαρούνα». Αργότερα οι δύο σοφοί άρχισαν να ερευνούν τρία αποτελέσματα: το όπιο, την ακτίνα λευκού φωτός και τον ήχο και μελετώντας αυτές τις τρεις διαφορετικές εκδηλώσεις των κοσμικών διαδικασιών πείσθηκαν απόλυτα ότι τα τρία αυτά αποτελέσματα ενώ δεν είχαν τίποτε κοινό μεταξύ τους, δεν έπαυαν να παρουσιάζουν απόλυτη ομοιότητα στην εσωτερική δομή και λειτουργία τους. Οι δύο Άγιοι σοφοί ονόμασαν τον κλάδο της αληθινής επιστήμης τους, που έμοιαζε πολύ μ’ εκείνη που ονομαζόταν στην ήπειρο Ατλαντίδα «επιστήμη των επτά εκφάνσεων κάθε ολόκληρου φαινομένου», «Νόμο του Εννέα».

Κατασκεύασαν μία πολύ πολύπλοκη συσκευή, την οποία ονόμασαν «Αλλά–ατταπάν», που αποτελούνταν από τρία ανεξάρτητα μέρη. Το μπροστινό μέρος μέρος ονομαζόταν «Λουσοτσεπάνα», το κεντρικό μέρος «Ντζεντβόχ», και το πίσω μέρος «Ριανκποχορταρτζ».

Η γνώση των δύο σοφών εξαπλώθηκε, αλλά με την πάροδο του χρόνου σχεδόν εκφυλίστηκε και μόνο ορισμένες πληροφορίες διασώθηκαν με τη μεσολάβηση πραγματικά μυημένων. Μεταξύ των διαδόχων τους εμφανίστηκε, ενάμιση αιώνα μετά τον θάνατο των δύο Αγίων αδερφών, ένας αληθινός σοφός με το όνομα Κινγκ-Του-Τοζ, ο οποίος βασιζόμενος στις αρχές της κατασκευής του κεντρικού τμήματος της συσκευής «Αλλά-ατταπάνν» του «Ντζεντβόχ», θεμελίωσε τη θεωρία της «εξέλιξης και ενέλιξης των δονήσεων». Ορισμένα αποσπάσματα της γνώσης που απέκτησε αυτός ο αληθινός σοφός μεταδόθηκαν πάλι στις επερχόμενες γενιές, ώσπου εμφανίστηκε ένας σοφός της νέας φουρνιάς, ο «Τσάι–Γιου», ο οποίος επιχείρησε, με βάση πληροφορίες που σχετιζόταν με τις λεπτομέρειες της μεγάλης συσκευής «Λαβ-Μερτζ-Νοχ», όχι μόνο να σκαρώσει μία θεωρία του γούστου του, αλλά και να κατασκευάσει ένα νέο όργανο παραγωγής ήχων, απλοποιημένο, που το ονόμασαν «Κινγκ». Παρόλο που η θεωρία που σκάρωσε δεν στάθηκε για πολύ, το όργανο παραγωγής ήχων «Κινγκ» που κατασκεύασε έγινε προσιτό σε όλους, χάρη στην απλότητά του και αποτέλεσε τον πρόδρομο των σύγχρονων οργάνων παραγωγής ήχων.

Στο τέλος της αφήγησης ο Β. αναφέρει στον Χασίν ότι ο λόγος που οι άνθρωποι ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταραπαρσινόχ είναι πάντα ο ίδιος: η εγκατάλειψη κάθε πραγματοποίησης των Παρτκντολγκ Καθηκόντων στην συνολική παρουσία τους, εγκατάλειψη που εκεί κάτω είναι η καθαυτό αιτία της βαθμιαίας παρακμής της ίδιας της σκέψης στα τρίμυαλα όντα.

40.3.Γ

Μόλις ο Βεελζεβούλ άκουσε το «Λεϊτουτσάνμπρος» που του δώσανε, ο εγγονός του ο Χασίν γύρισε και του είπε:

40.3.Γ

— Πολυαγαπημένε μου παππού! Βοήθησε με σε παρακαλώ να ξεκαθαρίσω μια αντίφαση που δεν εναρμονίζεται με τις λογικές μου αντιπαραθέσεις.

40.3.Γ

Όταν άρχισες να μου εξηγείς για τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου, μου ανάθεσες το καθήκον να εμβαθύνω σε όλα όσα έλεγες, χωρίς να μου ξεφύγει τίποτε, και να διατηρώ την «ενεργητική σκέψη» μου σε διαρκή ένταση, έτσι ώστε να κρυσταλλωθούν πλήρως μέσα μου τα απαραίτητα δεδομένα για μια σωστή αντίληψη όλων των λεπτομερειών που σχετίζονται με τους δύο πρωταρχικούς ιερούς κοσμικούς νόμους. Όσο άκουγα τις εξηγήσεις σου προσπάθησα πραγματικά να το κάνω, και οι δύο ιεροί κοσμικοί νόμοι μου έγιναν τόσο σαφείς, ώστε εύκολα θα μπορούσα τώρα να τους εξηγήσω σε κάποιον άλλο.

40.3.Γ

Εν πάση περιπτώσει, μπορώ τώρα να αντιληφθώ πολύ καλά τον ιερό νόμο του Τριαμαζικάμνω και τις ιδιαιτερότητες των τριών άγιων ανεξάρτητων δυνάμεων του· και τον συνειδητοποίησα κατά τρόπο που να ικανοποιεί πλήρως την ουσία μου. Για τον ιερό όμως νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, ορισμένες λεπτομέρειες, που άλλωστε μου φαίνονται μικρότερης σημασίας, παραμένουν ακόμα κάπως ασαφείς στο νου μου, αλλά ελπίζω ότι συνεχίζοντας να τις συλλογίζομαι ενεργητικά, θα τις κατανοήσω.

40.3-4.Γ

Ωστόσο προσπαθώντας να αφομοιώσω πληρέστερα αυτούς τους ιερούς νόμους, ένιωσα καθαρά πόσο πολύπλοκοι είναι και πόσο δύσκολα θα έφτανα σε μια «ολική» κατανόησή τους. Αναρωτήθηκα τότε κάτι που πολύ με εξέπληξε και συνεχίζει να με μπερδεύει και να κεντρίζει το ενδιαφέρον μου: «Πώς γίνεται τα τρίμυαλα όντα που βλέπουν το φως της ημέρας και υπάρχουν στον πλανήτη Γη, να αντιλαμβάνονται αυτούς τους ιερούς κοσμικούς νόμους και να τους αναγνωρίζουν στα κοσμικά αποτελέσματα που τα περιβάλλουν, αφού, από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, καθένα από αυτά, σύμφωνα με την εντύπωση που σχημάτισα από τις αφηγήσεις σου, δεν διαθέτει στην υπεύθυνη ηλικία, λόγω της αφύσικης «Οσκιάνο» του, παρά μόνο έναν «αυτόματο νου»; Όμως με έναν μόνο νου είναι αδύνατο να γίνουν αντιληπτοί οι δύο ιεροί κοσμικοί νόμοι, όπως πείστηκα κι εγώ με όλη την ουσία μου όταν προσπάθησα να το κατορθώσω.»

40.4.Γ

Και ο Χασίν έριξε στον αγαπημένο του παππού ένα ερωτηματικό βλέμμα, γεμάτο έντονη περιέργεια.

40.4.Γ

Ο Βεελζεβούλ συλλογίστηκε μια στιγμή, και είπε:

40.4.Γ

— Εντάξει, καλό μου παιδί, θα προσπαθήσω να σε απαλλάξω από μια τόσο φυσική απορία. Μου φαίνεται ότι σου είπα κιόλας ότι ύστερα από εκείνη τη διαταραχή, τα περισσότερα τρίμυαλα όντα της Γης κατέχουν μόνο έναν «αυτόματο νου», πράγμα που οφείλεται στις συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης που καθιερώθηκαν αφύσικα. Ωστόσο συμβαίνει κάποτε ορισμένα από αυτά να ξεφεύγουν κατά τύχη από την κοινή τους μοίρα, και αντί για τον συνηθισμένο «αυτόματο νου» συγκροτείται μέσα τους ο αληθινός «αντικειμενικός οντικός νους» που προσιδιάζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα του Μεγαλόκοσμού μας.

40.4.Γ

Τέτοιες εξαιρέσεις είναι σπάνιες, ιδιαίτερα τους τελευταίους αιώνες· παρόλα αυτά, στο επαναλαμβάνω, συμβαίνουν.

40.4-5.Γ

Για να μπορέσεις λίγο-πολύ να συλλάβεις και να κατανοήσεις πώς δημιουργούνται εκεί αυτές οι εξαιρέσεις, πρέπει πρώτα απ’ όλα να θυμάσαι ότι αν και ο νους τους, από τη στιγμή που κρυσταλλώθηκαν μέσα τους τα αποτελέσματα των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, κατάντησε εντελώς αυτόματος, η παρουσία του καθενός τους, από τη στιγμή που γεννιούνται και αρχίζουν να σχηματίζονται, δεν έπαψε να περιέχει πάντα το σπέρμα όλων των δυνατοτήτων που ευνοούν ακόμα και σήμερα, κατά τον οριστικό σχηματισμό ενός υπεύθυνου όντος, την κρυστάλλωση των οντικών δεδομένων τα οποία μπορούν να προκαλέσουν στη συνέχεια την εμφάνιση και τη λειτουργία του «αντικειμενικού νου» — ενός νου που πρέπει να έχουν στη παρουσία τους τα τρίμυαλα όντα κάθε φύσεως και εξωτερικής μορφής, και που δεν είναι άλλος από τον «αντιπρόσωπο της ίδιας της Ουσίας της Θεότητας».

40.5.Γ

Η μεγαλύτερη κακοτυχία τους, αντικειμενικά μιλώντας, που την έχεις κιόλας «υποπτευθεί ενστικτωδώς», όπως μου έδειξε η ερώτησή σου και ιδιαίτερα ο υπαινιγμός σου για την Οσκιάνο, είναι ότι παρά τις δυνατότητες που πραγματικά έχουν από τη γέννησή τους, οι ανωμαλίες που καθιερώθηκαν στη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης από τα όντα του περιβάλλοντός τους, αυτά που έφτασαν πια στην υπεύθυνη ηλικία, τα αναγκάζουν από τις πρώτες κιόλας μέρες, μόλις βγουν από την κοιλιά της μάνας τους, να υποκύψουν στην ανελέητη επιρροή του ολέθριου εκείνου μέσου που επινόησαν για δική τους χρήση, δηλαδή της περίεργης Οσκιάνο που ονόμασαν «εκπαίδευση».

40.5.Γ

Στη συνέχεια, οι δυνατότητες για ελεύθερη ανάπτυξη όλων όσων μπορούν να συντελέσουν στην εμφάνιση του «αντικειμενικού οντικού νου» ατροφούν σιγά-σιγά σ’ αυτά τα νεαρότατα και εντελώς αθώα όντα, και εν τέλει εξαφανίζονται για πάντα κατά την περίοδο που αντιστοιχεί στην «προπαρασκευαστική ηλικία».

Έτσι, όταν φτάσουν κάποτε στην «υπεύθυνη ηλικία», τα νεαρά αυτά όντα, αντί για τον «αντικειμενικό νου» που θα ’πρεπε να κατέχουν στο «κέντρο βάρους της ουσίας τους», δεν διαθέτουν παρά ένα αλλόκοτο σύνολο από τεχνητές ή και παραπλανητικές εντυπώσεις που έχουν προσλάβει αυτόματα, οι οποίες, ενώ δεν έχουν τίποτε το κοινό με τις εντοπίσεις των πνευματοποιημένων οντικών τους μερών, αποκτούν παρόλα αυτά ένα δεσμό με τις διακεκριμένες λειτουργίες της συνολικής τους παρουσίας. Σαν αποτέλεσμα, όχι μόνο το σύνολο της διαδικασίας της ύπαρξής τους κυλά με τρόπο αυτόματο, αλλά και ολόκληρη σχεδόν η διαδικασία της λειτουργίας του πλανητικού τους σώματος καταλήγει να εξαρτάται αποκλειστικά από τυχαίες εξωτερικές εντυπώσεις, που κι αυτές προσλαμβάνονται με τρόπο αυτόματο.

40.5-6.Γ

Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, ορισμένοι από τους ευνοουμένους σου, όταν φθάνουν στην υπεύθυνη ηλικία, κατέχουν τον αληθινό «καθαρό νου», που χαρακτηρίζει τα υπεύθυνα τρίμυαλα όντα.

Αυτό γίνεται συνήθως με τον ακόλουθο τρόπο:

Συμβαίνει, για παράδειγμα, ένα από αυτά τα νέα όντα, μόλις βγει από την κοιλιά της μάνας του, να συναντήσει για τον μετέπειτα σχηματισμό του τέτοιες συνθήκες στο περιβάλλον του, ώστε να ξεφύγει από την αυτόματη επίδραση των ανωμαλιών από τις οποίες ξεχειλίζει η διαδικασία της εξωτερικής οντικής ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκείνου του άμοιρου πλανήτη. Έτσι τα σπέρματα που του είχαν εμφυτευτεί για την απόκτηση του «καθαρού νου» δεν προλαβαίνουν, κατά τη διαδικασία του σχηματισμού του, να ατροφήσουν εντελώς.

Συμβαίνει ακόμα καμιά φορά, μέσα σε σχετικά φυσιολογικές συνθήκες, το ίδιο νεαρό τρίμυαλο ον, κατά τη διάρκεια της προπαρασκευαστικής ηλικίας του για μια υπεύθυνη ύπαρξη, να βρει σαν υπεύθυνο οδηγό και βοηθό της ολοκλήρωσης του σχηματισμού του, ένα τρίμυαλο ον που σχηματίσθηκε — τυχαία εννοείται — κατά τον ίδιο τρόπο, ένα ον που διαθέτει μια αφυπνισμένη συνειδητότητα που στη λειτουργία της συμμετέχουν, χάρη στη συχνή πραγματοποίηση των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων του, όσα δεδομένα παραμένουν ανέπαφα στο υποσυνείδητο του για να προκαλούν εκεί τη θεία παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης».

40.6-7.Γ

Αυτός λοιπόν ο οδηγός, αναγνωρίζοντας με όλη του την παρουσία τη μεγάλη σημασία της ευθύνης που ανέλαβε απέναντι σ’ αυτό το νέο ον, το οποίο έφτασε στην προπαρασκευαστική ηλικία μέσα από τις συνθήκες που σου είπα, αρχίζει να δημιουργεί για την Οσκιάνο του, εντελώς συνειδητά και αμερόληπτα, πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες που ευνοούν την πρόσληψη κατάλληλων εντυπώσεων, ώστε να κρυσταλλωθούν στη συνολική του παρουσία όλα τα δεδομένα, που το σύνολό τους μόνο μπορεί να προσδώσει σ’ ένα τρίμυαλο ον, όταν φθάσει στην υπεύθυνη ηλικία, τη δύναμη να είναι «Σβολιμπρουνολνιανό», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, τη δύναμη «να μη νοιάζεται, και να μην ταυτίζεται με τα εξωτερικά πράγματα μέσα από τα αναπόφευκτα δικά του πάθη». Γιατί μόνο η οντική παρόρμηση που διεγείρεται σ’ ένα ον από τέτοια δεδομένα του επιτρέπει να διαπιστώνει ελεύθερα και αντικειμενικά όλα τα πραγματικά φαινόμενα που εκτυλίσσονται μέσα στα κοσμικά αποτελέσματα που το περιβάλλουν.

40.7.Γ

Θα ήταν καλό να σημειωθεί εδώ ότι στους περισσότερους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, όπου εμφανίζονται και υπάρχουν τρίκεντρα όντα, υπάρχει ένα ρητό, το ίδιο παντού, που διατυπώνεται ως εξής:

40.7.Γ

«Πλάστης κάθε τρίκεντρου όντος είναι ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΟΙΝΟΣ μας ΠΑΤΕΡΑΣ. Αλλά ο πραγματικός υπεύθυνος της ουσίας του κατά τη περίοδο της προπαρασκευαστικής του ηλικίας, είναι ο “Οσκιανοτσνέρ” του» — εκείνος δηλαδή που από τους ευνοουμένους σου ονομάζεται «παιδαγωγός» ή «δάσκαλος».

40.7.Γ

Μπορεί λοιπόν να συμβεί εκεί κάτω, ακόμη και τους τελευταίους αιώνες, σε κάποιον ευνοούμενό σου που έφτασε στην υπεύθυνη ηλικία και είναι πια ολότελα σχηματισμένος και προετοιμασμένος να δεχτεί τις εξωτερικές προσλήψεις με έναν προσδιορισμένο τρόπο, να διαπιστώσει κατά τύχη στα κοσμικά αποτελέσματα που τον περιβάλλουν κάποια νομοτελειακή ιδιαιτερότητα. Αρχίζει τότε να τη μελετά από κάθε άποψη, και όταν φτάνει τελικά μετά από επίμονες προσπάθειες σε μια αντικειμενική αλήθεια, μυεί σ’ αυτή την αλήθεια και άλλα όντα του περιβάλλοντός του.

40.7.Γ

Τώρα, παιδί μου, άκου να δεις πώς ανακάλυψαν αυτά τα ανεπανάληπτα τρίμυαλα όντα για πρώτη φορά τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, πώς κατάφεραν ορισμένα όντα της αρχαιότητας να συνειδητοποιήσουν διάφορες λεπτομέρειές του, και πώς το σύνολο των πληροφοριών που αναφέρονταν σ’ αυτό το νόμο, καθώς μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά, έγινε για κάθε τρίμυαλο ον του πλανήτη σου μια διαθήκη που του καθιστούσε προσιτή αυτή τη γνώση — και από την άλλη μεριά, τι κατάφερε ο παράξενος ψυχισμός τους να κάνει με όλα αυτά.

40.7-8.Γ

Θα σου εξηγήσω μάλιστα με το λεπτομερέστερο δυνατό τρόπο, και θα σου αφηγηθώ με ιστορική σειρά, όλα όσα αφορούν τόσο τη συνειδητοποίηση αυτού του ιερού νόμου όσο και το πώς σιγά-σιγά λησμονήθηκε· έτσι οι εξηγήσεις μου θα σε βοηθήσουν πολύ να διαφωτίσεις αυτές που ονόμασες «λεπτομέρειες μικρότερης σημασίας», οι οποίες δεν έχουν ακόμα εντελώς μετουσιωθεί στο νου σου. Θα μάθεις επίσης ότι ακόμα και σήμερα μερικές φορές εμφανίζονται, ανάμεσα σε όσους από τους ευνοουμένους σου γίνονται τελικά αληθινοί σοφοί, όντα υπεύθυνα, τα οποία, με τις συνειδητές τους προσπάθειες, απαλλαγμένα από κάθε κενοδοξία και αμεροληψία, θα μπορούσαν, υπό τον όρο πάντοτε ότι τα άλλα τρίμυαλα όντα ζούνε λίγο-πολύ φυσιολογικά, να προκαλέσουν τη γέννηση και την ανάπτυξη σιγά-σιγά, σ’ εκείνον τον άμοιρο πλανήτη, της αληθινής αντικειμενικής επιστήμης — πράγμα που ίσως τους φέρει τα καλά τα οποία απολαμβάνουν εδώ και πολύ καιρό, χάρη στις αρετές τους, τα τρίμυαλα όντα όλων των άλλων πλανητών του Μεγαλόκοσμού μας.

40.8.Γ

Αρχικά, τότε που τα τρίκεντρα όντα εκείνου του πλανήτη είχαν ακόμα το όργανο Κουνταμπάφερ, δεν υπήρχε φυσικά περίπτωση να αποκτήσουν επίγνωση οποιασδήποτε κοσμικής αλήθειας.

40.8.Γ

Αλλά αργότερα, όταν αυτό το ολέθριο όργανο ξεριζώθηκε από την παρουσία τους και, στη συνέχεια, ο ψυχισμός τους απελευθερώθηκε κι έγινε κατά κάποιο τρόπο δικός τους και «προσωπικός», άρχισαν αμέσως κάθε είδους ιστορίες που προκλήθηκαν από την «σχετικά ορθή» οντική τους σκέψη.

40.8.Γ

Η πρώτη φορά που τα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν αντιλήφθηκαν το θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ και τον συνειδητοποίησαν με όλη τους την παρουσία, ήταν στην ήπειρο Ατλαντίδα, κατά την περίοδο που ορισμένα όντα — όπως σου έχω διηγηθεί αν θυμάσαι — κατάλαβαν από μόνα τους ότι υπήρχε στην παρουσία τους «κάτι ύποπτο» και ανακάλυψαν επίσης πως είχαν κάποιες δυνατότητες που τους επέτρεπαν να καταστρέψουν αυτό το «κάτι ύποπτο», ώστε να γίνουν όπως θα έπρεπε να είναι.

40.8-9.Γ

Κατά την περίοδο εκείνη, όταν ορισμένα απ’ αυτά τα όντα είχαν αρχίσει να παρατηρούν τις, σύμφωνα με τη συνετή οντική σκέψη, «αφύσικες» λειτουργίες που πραγματώνονταν στη συνολική παρουσία τους, και να αναζητούν τους λόγους αυτών των ανωμαλιών, και να προσπαθούν να βρουν τα μέσα για να τις ξεπεράσουν, πάρα πολλοί κλάδοι της αληθινής επιστήμης έφθασαν στην πιο υψηλή βαθμίδα εξέλιξης.

Ανάμεσα στα όντα που ενδιαφέρονταν σοβαρά για κάτι που λεγόταν τότε «η ουσιωδέστερη δραστηριότητα του νου», βρισκόταν κι ένα γήινο τρίμυαλο ον που ονομαζόταν Θεοφάνης, ο πρώτος που έβαλε τις ορθολογικές βάσεις πάνω στις οποίες θα μπορούσε να αναπτυχθεί αυτός ο κλάδος της αληθινής επιστήμης.

40.9.Γ

Όπως τυχαία έμαθα αργότερα, μια μέρα που ο Θεοφάνης στέγνωνε πάνω σε μια μαρμάρινη πλάκα ένα μίγμα που περιείχε το εκχύλισμα ενός φυτού που λέγεται «Πατετούκ», ρετσίνι από έλατο, και κρέμα γάλακτος από τις περίφημες «κατσίκες Χενιονάν», για να φτιάξει, όταν θα έπηζε το μίγμα, μια μαστίχα που θα μπορούσε να μασηθεί μετά τα γεύματα, παρατήρησε ότι εκείνο το μίγμα, όποια κι αν ήταν η ποσότητα του κι όποιος κι αν ήταν ο τρόπος που το έχυνε πάνω στο μάρμαρο, έπηζε πάντα με τον ίδιο τρόπο, και, αφού κρύωνε εντελώς, έπαιρνε μια μορφή που εμφάνιζε πάντοτε επτά ξεχωριστές όψεις.

40.9.Γ

Αυτό το γεγονός, που διαπίστωσε απροσδόκητα ο Θεοφάνης, τον άφησε εμβρόντητο· εκδηλώθηκε τότε στη συνολική του παρουσία μία έντονη επιθυμία να διαφωτίσει στο νου του τις θεμελιώδεις αιτίες, που του ήταν ακόμη άγνωστες, του φαινομένου αυτού, σύμφωνα με τους νόμους.

40.9.Γ

Έτσι βάλθηκε να επαναλαμβάνει αυτό που έκανε, τώρα όμως με συνειδητό σκοπό.

Απ’ τη στιγμή που άρχισε τις έρευνες ο Θεοφάνης, ενδιαφέρθηκαν γι’ αυτές κι άλλοι σοφοί φίλοι του, στους οποίους είχε εκμυστηρευτεί τις διαπιστώσεις του και οι οποίοι στη συνέχεια εργάστηκαν μαζί του.

40.9.Γ

Μετά από μακρόχρονες κι εξονυχιστικές έρευνες, η ομάδα αυτή των σοφών τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου αναγνώρισε για πρώτη φορά και πείστηκε κατηγορηματικά ότι όλα σχεδόν τα κοσμικά αποτελέσματα που εκδηλώνονταν γύρω τους, των οποίων να πρόσκαιρα εξωτερικά αποτελέσματα γίνονταν αντιληπτά από τα αισθητήρια όργανα των όντων με την άλφα ή βήτα προσδιορισμένη μορφή, παρουσίαζαν πάντοτε, κατά την πραγματοποίησή τους, επτά ανεξάρτητες όψεις.

40.9.Γ

Το επακόλουθο των συνειδητών εργασιών εκείνων των λίγων τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου είναι ότι εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα ο κλάδος της σχεδόν φυσιολογικής επιστήμης ο οποίος λεγόταν «Τατζαλουρινονό», και σήμαινε «επιστήμη των επτά όψεων κάθε ολοκληρωμένου φαινομένου».

40.9.Γ

Αλλά μετά την εξαφάνιση αυτής της ηπείρου δεν απόμεινε τίποτε από εκείνον τον κλάδο της αληθινής επιστήμης, σε σημείο που, για πάρα πολλούς αιώνες, τα όντα του πλανήτη σου αγνοούσαν τα πάντα για τούτον τον ιερό κοσμικό νόμο.

40.10.Γ

Φαίνεται ότι αυτός ο κλάδος της επιστήμης ήταν τόσο γνωστός στην ήπειρο Ατλαντίδα, που τα σοφά εκείνα όντα το θεώρησαν περιττό να καταχωρήσουν στους Λεγομινισμούς τους κάποιες πληροφορίες γύρω από αυτό το θέμα, όπως συνήθιζαν να κάνουν με όλες τις γνώσεις που ήθελαν να μεταδώσουν ανέπαφες στα όντα των επερχόμενων γενεών.

40.10.Γ

Αν υπήρχε έστω κι ένας Λεγομινισμός σχετικά με αυτόν τον κλάδο της επιστήμης, θα είχαν αναμφίβολα διασωθεί κάποια αποσπάσματα από τα άτομα που γλίτωσαν την καταστροφή, όπως συνέβηκε με τις άλλες επιστήμες που κατείχαν τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος.

40.10.Γ

Έτσι εκύλησαν πολλοί αιώνες προτού ξαναγίνει γνωστή η επιστήμη του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, τώρα χάρη σε δύο γήινους σοφούς, τους αδελφούς Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ, που στη συνέχεια έγιναν Άγιοι, και βρίσκονται πια στον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου που μόλις επισκεφθήκαμε.

40.10.Γ

Θα θυμάσαι, στο έχω ξαναπεί, ότι στην ήπειρο Ασία υπήρχε κάποτε μια χώρα που την έλεγαν «Μαραλπλεϊσίς», στην οποία βασίλευε ένας αυτοκράτορας με τ’ όνομα «Κονιουτσιόν», απόγονος του σοφού μέλους της κοινότητας των Αχαλντανών που είχε έρθει από την Ατλαντίδα για να παρατηρήσει σ’ εκείνα τα μέρη τα κάθε είδους φυσικά φαινόμενα του πλανήτη τους, κι ότι αυτός ο αυτοκράτορας είχε πλάσει για τους υπηκόους του τον «πάνσοφο μύθο» που σου διηγήθηκα, για να τους σώσει από την ολέθρια συνήθεια να μασούν τους σπόρους του άνθους «Γκουλγκουλιάν».

40.10.Γ

Λοιπόν, ο εγγονός του αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, που στέφθηκε με τη σειρά του αυτοκράτορας των όντων της ίδιας ομάδας, απόκτησε δύο αποτελέσματα αρσενικού φύλου, δίδυμα, που το πρώτο ονομάστηκε Τσουν-Κιλ-Τες, και το δεύτερο Τσουν-Τρο-Πελ. Στη χώρα Μαραλπλεϊσίς, η λέξη «Τσουν» σήμαινε «πρίγκιπας».

40.10-1.Γ

Τα δύο αδέλφια, άμεσοι απόγονοι ενός από τα επιφανέστερα μέλη εκείνης της επιστημονικής κοινότητας, επειδή βρέθηκαν σε ικανοποιητικές συνθήκες κατά την «προπαρασκευαστική τους ηλικία», προσπαθούσαν από μόνα τους να μην αφήσουν να ατροφήσει η κληρονομική ιδιότητα, που ήταν παρούσα σ’ αυτά όπως και σε κάθε νέο γήινο τρίμυαλο ον, της κρυστάλλωσης των δεδομένων που προξενούν την ικανότητα της εκπλήρωσης των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων. Και καθώς άλλωστε η «καταφατική πηγή» της έλευσής τους, ή, όπως λένε, ο «πατέρας» τους, είχε αποφασίσει να κατευθύνει την υπεύθυνη ύπαρξή τους προς τη σταδιοδρομία του σοφού, παίρνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για να τα προετοιμάσει, έγιναν από την αρχή της υπεύθυνης ηλικίας τους, όπως είναι σχεδόν όλα τα τρίμυαλα όντα σε όλους τους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας που επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό, όσα προωθούν εννοείται τις επιστημονικές τους έρευνες όχι για να ικανοποιήσουν τις αδυναμίες που λέγονται «αλαζονεία», «κενοδοξία» και «φιλαυτία» — όπως κάνουν, κυρίως στις μέρες μας, εκείνα τα όντα όταν διαλέγουν αυτή τη σταδιοδρομία — αλλά για να φτάσουν σ’ ένα ανώτερο οντικό επίπεδο.

40.11.Γ

Στην αρχή έγιναν σοφοί-ειδικευμένοι-στην ιατρική, όπως λένε, και ύστερα απλώς σοφοί.

40.11.Γ

Το χρονικό διάστημα της προπαρασκευαστικής τους ηλικίας και τα πρώτα χρόνια της υπεύθυνης ύπαρξής τους τα πέρασαν στην πόλη Γκομπ, στη χώρα Μαραλπλεϊσίς· όταν όμως η χώρα τους άρχισε να σκεπάζεται από την άμμο, ακολούθησαν και οι δυο τους, τους μετανάστες που κατευθύνονταν προς την Ανατολή.

40.11.Γ

Η ομάδα των γήινων όντων, στις τάξεις της οποίας βρέθηκαν τα δίδυμα αδέλφια, οι μελλοντικοί εκείνοι μεγάλοι σοφοί, αφού έφυγε από τη Μαραλπλεϊσίς και διέσχισε τα υψίπεδα της Ανατολής, εγκαταστάθηκε τελικά στις ακτές μιας μεγάλης υδάτινης έκτασης.

40.11.Γ

Αυτά τα γήινα τρίμυαλα όντα σχημάτισαν αργότερα εκεί μια σημαντική κοινότητα, που τώρα ονομάζεται «Κίνα» και υπάρχει ακόμα και σήμερα.

40.11.Γ

Και στο νέο τόπο μόνιμης ύπαρξής τους, την «Κίνα», πρώτοι αυτοί, μετά την καταστροφή της ηπείρου Ατλαντίδος, συνειδητοποίησαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ.

40.11-2.Γ

Είναι πολύ περίεργο και πολύ ενδιαφέρον να σημειωθεί εδώ ότι, στην αρχή, οι έρευνές τους στράφηκαν στο σύνολο των κοσμικών ουσιών που εντοπίζονταν σ’ εκείνον τον επιπλανητικό σχηματισμό που σήμερα λέγεται εκεί κάτω «Παπαβερούν», ή «παπαρούνα».

Σου έχω κιόλας αναφέρει ότι ο προπάππος τους, ο μεγάλος αυτοκράτορας Κονιουτσιόν, είχε παλαιότερα επινοήσει την περίφημη «θρησκευτική διδασκαλία» του για να καταστρέψει στους υπηκόους του τη βαθιά ριζωμένη συνήθεια να μασούν τους σπόρους της παπαρούνας.

40.12.Γ

Ασφαλώς εκείνοι οι δύο αξιόλογοι γήινοι σοφοί είχαν κληρονομήσει από τον πρόγονό τους, τον αυτοκράτορα Κονιουτσιόν, εκτός από την ικανότητα να καταλαβαίνουν και να αναγνωρίζουν τα οντικά τους καθήκοντα προς τα όντα του περιβάλοντός τους, κι ένα παθιασμένο ενδιαφέρον για την μελέτη αυτού του προϊόντος, που ήταν πάντα για τους ευνοουμένους σου ένας από τους πολλούς ολέθριους παράγοντες οι οποίοι οδήγησαν τον ψυχισμό τους, ήδη αρκετά εξασθενημένο και χωρίς αυτόν, στον οριστικό εκφυλισμό.

40.12.Γ

Για να μπορέσεις να καταλάβεις και να αντιληφθείς καλύτερα γιατί και πώς αυτός ο μικρός επιπλανητικός σχηματισμός, που λέγεται «Γκουλγκουλιάν» ή παπαρούνα, επέτρεψε στους δύο γήινους σοφούς να ανακαλύψουν ξανά εκείνον τον μεγάλο κοσμικό νόμο, πρέπει να ξέρεις καταρχήν ότι, σε όλους τους πλανήτες και σε όλους τους επιπλανητικούς και ενδοπλανητικούς σχηματισμούς, και ιδιαίτερα σε όσους αποτελούν αυτό που λέγεται «χλωρίδα», εμφανίζονται, με σκοπό το μετασχηματισμό των κοσμικών ουσιών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας Ιρανιρανουμάνζ, τρεις τάξεις κρυσταλλώσεων.

40.12.Γ

Οι κρυσταλλώσεις που ανήκουν στην πρώτη τάξη ονομάζονται «Ουναστραλνιανές εμφανίσεις»· όσες ανήκουν στη δεύτερη τάξη, «Οχταστραλνιανές εμφανίσεις»· και όσες ανήκουν στην τρίτη τάξη, «Πολορμεντερχτικές εμφανίσεις».

40.12.Γ

Με την μεσολάβηση των «Ουναστραλνιανών» εμφανίσεων μετασχηματίζονται, στη διάρκεια των εξελικτικών ή ενελικτικών διαδικασιών, οι κοσμικές κρυσταλλώσεις, ή «ενεργά στοιχεία», που προέρχονται μόνο από στοιχεία που μετασχηματίζονται από τον ίδιο τον πλανήτη όπου συγκροτείται αυτό το είδος των επιπλανητικών ή ενδοπλανητικών σχηματισμών, εν όψει του γενικού κοσμικού Ιρανιρανουμάνζ.

40.12-3.Γ

Με τη μεσολάβηση των «Οχταστραλνιανών» εμφανίσεων μετασχηματίζονται, εκτός από τις κοσμικές κρυσταλλώσεις για τις οποίες μόλις σου μίλησα, και τα «ενεργά στοιχεία» που προέρχονται από ουσίες οι οποίες μετασχηματίζονται από τον ίδιο τον ήλιο και από τους άλλους πλανήτες του δεδομένου ηλιακού συστήματος.

40.13.Γ

Και με τη μεσολάβηση των εμφανίσεων τρίτης τάξης που ονομάζονται «Πολορμεντερχτικές», μετασχηματίζονται, εκτός από τις κοσμικές εμφανίσεις των δύο πρώτων τάξεων, τα «ενεργά στοιχεία» που προέρχονται από τον μετασχηματισμό των ουσιών διάφορων κοσμικών συγκεντρώσεων οι οποίες ανήκουν σε άλλα «ηλιακά συστήματα» του κοινού μας Μεγαλόκοσμου.

40.13.Γ

Ο επιπλανητικός σχηματισμός που είναι γνωστός στον πλανήτη σου με τ’ όνομα «άνθος της παπαρούνας» ανήκει σ’ αυτήν ακριβώς την τάξη των Πολορμεντερχτικών εμφανίσεων· μέσα από αυτές, διενεργείται η εξέλιξη ή η ενέλιξη του συνόλου εκείνων των αποτελεσμάτων μετασχηματισμού όλων των άλλων «κεντροβαρικών κοσμικών συγκεντρώσεων» που διεισδύουν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη σου στη διάρκεια της γενικής κοσμικής διαδικασίας που λέγεται «συμπαντική διάδοση των ακτινοβολιών όλων των κοσμικών συγκεντρώσεων».

40.13.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, όταν εγκαταστάθηκαν στον νέο τους μόνιμο τόπο ύπαρξης, σ’ εκείνη την ακόμα νεότατη Κίνα, οι δύο αξιόλογοι γήινοι σοφοί, ο Τσουν-Κιλ-Τες και ο Τσουν-Τρο-Πελ, ξανάρχισαν τη θεληματική εκπλήρωση του οντικού Πάρτκντολγκ-καθήκοντός τους, που είχε διακοπεί άθελά τους, το οποίο σχετιζόταν με τη σταδιοδρομία που είχαν επιλέξει για την υπεύθυνη ύπαρξή τους, δηλαδή τις επιστημονικές έρευνες στον τομέα της ιατρικής.

40.13.Γ

Βάλθηκαν λοιπόν να μελετούν το σύνολο των κοσμικών ουσιών που από πολύ παλιά οι ευνοούμενοί σου είχαν μάθει να βγάζουν από ένα Πολορμεντερχτικό φυτό, σύνολο που το έλεγαν «όπιο» και σήμαινε στη γλώσσα των όντων της ομάδας τους, «χορηγός ονείρων».

40.13.Γ

Αυτά τα δύο σημαντικά αδέλφια καταπιάστηκαν με τη μελέτη του όπιου επειδή παρατήρησαν, μαζί με πολλά άλλα τρίμυαλα όντα του καιρού τους, ότι η λήψη ενός κάποιου εκχυλίσματος εκείνης της ουσίας εξαφάνιζε πρόσκαιρα κάθε αίσθηση πόνου.

40.13-4.Γ

Άρχισαν να ερευνούν τη δράση όλων των ιδιοτήτων του, ελπίζοντας να ανακαλύψουν μια μέθοδο που θα τους επέτρεπε να εκμεταλευτούν μια από τις ιδιότητες του για να καταστρέψουν, ή τουλάχιστον να περιορίσουν, μια «ψυχική αρρώστια» με ιδιάζουσα μορφή και πολύ διαδεδομένη τότε ανάμεσα στους γύρω τους πρόσφυγες.

40.14.Γ

Κατά τις έρευνές τους, παρατήρησαν καταρχήν ότι το όπιο περιλάμβανε επτά ανεξάρτητες κρυσταλλώσεις, προικισμένες με πολύ συγκεκριμένες υποκειμενικές ιδιότητες.

40.14.Γ

Εξακολουθώντας τις έρευνές τους, διαπίστωσαν καθαρά ότι καθεμία από τις επτά ανεξάρτητες κρυσταλλώσεις της «ολότητας» περιείχε με τη σειρά της άλλες επτά διακεκριμένες κρυσταλλώσεις, προικισμένες πάλι με ανεξάρτητες υποκειμενικές ιδιότητες, που με τη σειρά τους περιείχαν άλλες επτά κρυσταλλώσεις — και ούτω καθεξής, σχεδόν επ’ άπειρον.

40.14.Γ

Αυτό το γεγονός τους προξένησε κατάπληξη και τόσο ζωηρό ενδιαφέρον, που, αφήνοντας κατά μέρος όλα τα προβλήματα που τους απασχολούσαν προηγουμένως, αφιερώθηκαν από κει και πέρα επίμονα και αποκλειστικά στην εξέταση αυτού του εκπληκτικού φαινομένου που το διαπίστωσαν πρώτοι, και τελικά πέτυχαν αποτελέσματα χωρίς προηγούμενο, και μετά τον καιρό της ηπείρου Ατλαντίδος αξεπέραστα ως σήμερα για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου, κάθε εποχής.

40.14.Γ

Αφού λοιπόν μπόρεσα — πολλούς αιώνες μετά την πλανητική ύπαρξη αυτών των δύο αξιόλογων γήινων σοφών και σημερινών Αγίων Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ — να πληροφορηθώ, για τις ανάγκες κάποιων ερευνών μου, το λεπτομερές χρονικό της δραστηριότητάς τους, έμαθα ότι όταν βεβαιώθηκαν αμετάκλητα πως το σύνολο των κοσμικών ουσιών που λέγεται «όπιο» συγκροτούνταν από μία ολόκληρη σειρά συνδυασμών επτά ενεργών στοιχείων με ξεχωριστές υποκειμενικές ιδιότητες, βάλθηκαν να μελετούν, έχοντας τον ίδιο σκοπό, πολλά άλλα κοσμικά αποτελέσματα, ή «φαινόμενα» που δημιουργούνταν γύρω τους.

Αργότερα, όμως, περιόρισαν τις έρευνές τους σε τρία απ’ αυτά τ’ αποτελέσματα: στο «όπιο», σε κάτι που λέγεται «ακτίνα λευκού φωτός», και στον «ήχο».

40.14-5.Γ

Μελετώντας τούτες τις τρεις διαφορετικές εκδηλώσεις των κοσμικών διαδικασιών, τους έγινε σαφές και πείσθηκαν απόλυτα ότι αυτά τα τρία αποτελέσματα, ενώ δεν είχαν μεταξύ τους τίποτα το κοινό, ούτε κατά την προέλευση ούτε κατά τις εξωτερικές εκδηλώσεις τους, δεν έπαυαν να παρουσιάζουν απόλυτη ομοιότητα στην εσωτερική δομή και λειτουργία τους, μέχρι και στις τελευταίες λεπτομέρειες.

40.15.Γ

Συνοπτικά, για δεύτερη φορά στον πλανήτη σου, πολύ μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, διαπιστώθηκε και αποδείχθηκε κατηγορηματικά από τους δίδυμους αδελφούς, για όλα τα ανεξάρτητα και, εξωτερικά, διαφορετικά φαινόμενα, ότι το καθένα τους, αν θεωρηθεί σαν μια ενότητα, περιλαμβάνει στο σύνολο των εκδηλώσεων του επτά ανεξάρτητες ενότητες δεύτερης τάξης, προικισμένες με ειδικές υποκειμενικές ιδιότητες· ότι αυτές οι «ανεξάρτητες ενότητες δεύτερης τάξης» συγκροτούνται με τη σειρά τους από επτά ενότητες τρίτης τάξης, και ούτω καθεξής, σχεδόν επ’ άπειρον· και ότι, σε καθεμιά από τις ενότητες πρώτης τάξης, δεύτερης τάξης, τρίτης τάξης, και λοιπά, οι διαδικασίες αμοιβαίας σχέσης και επίδρασης πραγματώνονταν με την αυστηρότερη ακρίβεια, σε όλες τις λεπτομέρειες, με τον ίδιο τρόπο και με τις ίδιες συνέπειες.

40.15.Γ

Όρισαν τότε για πρώτη φορά κατά τις έρευνές τους, δίνοντάς τους διαφορετικά ονόματα, τις επτά ανεξάρτητες εκφάνσεις που απομόνωσαν ξεκινώντας από ένα πλήρες αποτέλεσμα, καθώς και τα παράγωγά τους δεύτερης και τρίτης τάξης.

40.15.Γ

Τις εφτά πρώτες εκφάνσεις κάθε συνόλου τις ονόμασαν:

1. Έρτι-Πικάν-Ον
2. Όρι-Πικάν-Ον
3. Σάμι-Πικάν-Ον
4. Όχτι-Πικάν-Ον
5. Χούτι-Πικάν-Ον
6. Έπσι-Πικάν-Ον
7. Σβίντι-Πικάν-Ον

40.15.Γ

Ενώ της δεύτερης τάξης:

1. Έρτι-Νούρα-Τσάκα
2. Όρι-Νούρα-Τσάκα
3. Σάμι-Νούρα-Τσάκου
4. Όχτι-Νούρα-Τσάκα
5. Χούτι-Νούρα-Τσάκα
6. Έπσι-Νούρα-Τσάκα
7. Σβίντι-Νούρα-Τσάκου

40.16.Γ

Και, για να προσδιορίσουν σε ποιο από τα τρία αποτελέσματα των κοσμικών διαδικασιών αναφέρονταν κάθε όρος, έκαναν την εξής προσθήκη:

Για να ορίσουν τις αποχρώσεις του ήχου, αφού είχαν επισημάνει τον αριθμό των δονήσεων του, πρόσθεταν πάντα τη λέξη «Αλίλ».

40.16.Γ

Για να ορίσουν τις ιδιαιτερότητες της σύνθεσης της «ακτίνας λευκού φωτός», πρόσθεταν την έκφραση «Ναρ-Χρα-Νούρα».

40.16.Γ

Και για να ορίσουν τα ενεργά στοιχεία του Πολορμεντερχτικού προϊόντος που λέγεται «όπιο», πρόσθεταν απλώς τον αριθμό που αντιστοιχούσε στο «ειδικό βάρος» του.

40.16.Γ

Τέλος, για να προσδιορίσουν τις ειδικές δονήσεις και το ειδικό βάρος, εκείνοι οι αξιόλογοι γήινοι σοφοί πήραν σαν μονάδα αναφοράς τη δόνηση του ήχου, που πρώτοι ονόμασαν «Παγκόσμιο Νιριουνοσιανό ήχο».

40.16.Γ

Αργότερα θα σου εξηγήσω τι σημαίνει «Παγκόσμιος Νιριουνοσιανός ήχος», έκφραση που για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν εκείνοι οι δύο αξιόλογοι γήινοι σοφοί. Στο μεταξύ, για να καταλάβεις ξεκάθαρα τις εξηγήσεις που πρόκειται να ακολουθήσουν για το δεδομένο θέμα, πρέπει να ξέρεις ότι, σε όλους τους πλανήτες, οι αληθινοί σοφοί παίρνουν σαν μονάδα αναφοράς για τους συγκριτικούς υπολογισμούς του ειδικού βάρους και των ειδικών δονήσεων, εκείνο που η αντικειμενική επιστήμη ορίζει ως το απειροελάχιστο σωματίδιο του Αγιότατου Θεομερτμάλογου που εμπεριέχει ακόμα τη «ζωογονητική πληρότητα» των τριών άγιων δυνάμεων του ιερού Τριαμαζικάμνω. Ενώ στον πλανήτη σου, οι αληθινοί σοφοί, όπως ακριβώς και οι σοφοί της νέας φουρνιάς κάθε εποχής, για να πετύχουν τον ίδιο στόχο, δηλαδή για να «υπολογίσουν συγκριτικά» κάθε διακεκριμένο μέρος, με διαφορετικές ιδιότητες, μιας οποιασδήποτε ολότητας — για να προσδιορίσουν, ας πούμε, το «ειδικό βάρος» των διάφορων ενεργών στοιχείων που ανακαλύπτουν από όλα τα άλλα στοιχεία που πρέπει να βρίσκονται στις σφαίρες όπου κυλάει η ύπαρξή τους — έπαιρναν ανέκαθεν ως μονάδα αναφοράς αυτό που ονομάζουν «άτομο του υδρογόνου», θεωρώντας, δεν ξέρουμε γιατί, ότι ήταν ταυτόχρονα αδιαίρετο και το μικρότερο από τα πάντα.

40.16-7.Γ

Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι οι «σοφοί της συμφοράς», εκεί στους ευνοούμενους σου, ούτε καν υποψιάζονται ότι παρόλο που, σε όλες τις σφαίρες του πλανήτη τους, το «άτομο του υδρογόνου» τους είναι πραγματικά αδιαίρετο και συγκροτεί την ελάχιστη μονάδα, αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να διασπαστεί πολλές ακόμα φορές στα όρια άλλων ηλιακών συστημάτων, ή και στις σφαίρες κάποιων άλλων πλανητών του δικού τους ηλιακού συστήματος.

40.17.Γ

Μ’ αυτή την ευκαιρία, μάθε ότι το «υδρογόνο» είναι ακριβώς η μία από τις επτά κοσμικές ουσίες των οποίων το σύνολο πραγματοποιεί, για το δεδομένο «ηλιακό σύστημα, κάτι που ονομάζεται «εσωτερική Ανσαπαλνιανή οκτάβα» των κοσμικών ουσιών, οκτάβα ανεξάρτητη, που με τη σειρά της είναι ένα από τα επτά ανεξάρτητα μέρη της «θεμελιώδους κοσμικής Ανσαπαλνιανής οκτάβας».

40.17.Γ

Στο ηλιακό σύστημα στο οποίο ανήκει ο αγαπημένος μας Καρατάς, υπάρχει άλλη μία ανεξάρτητη «εσωτερική Ανσαπαλνιανή οκτάβα», και ονομάζουμε τις επτά ετερογενείς κοσμικές της ουσίες, που είναι προικισμένες με διάφορες ιδιότητες, ως εξής:

1. Πλανοκουράμπ, που είναι ακριβώς το υδρογόνο τους.
2. Αληλλονοφαράμπ
3. Κριλνομολνιφαράμπ
4. Ταλκοπραφαράμπ
5. Χριτοφαλμονοφαράμπ
6. Σιριουνοριφαράμπ
7. Κλανανοϊτζουφαράμπ

40.17.Γ

Στον πλανήτη σου, οι αληθινοί σοφοί έδωσαν, ανάλογα με τις εποχές, διάφορα ονόματα σ’ αυτές τις επτά «σχετικά ανεξάρτητες» κρυσταλλώσεις τις προικισμένες με διαφορετικές ιδιότητες, ή, κατά την διατύπωσή τους, σ’ αυτά τα «ενεργά στοιχεία» που συγκροτούν την «εσωτερική Ανσαπαλνιανή οκτάβα» του ηλιακού τους συστήματος· στις μέρες μας, οι «σοφοί χημικοί», που ήδη είναι «υπέρσοφοι της νέας φουρνιάς», τα ονομάζουν:

1. Υδρογόνο
2. Φθόριο
3. Χλώριο
4. Βρώμιο
5. Ιώδιο

40.17-8.Γ

Όσο για τις δύο τελευταίες ξεχωριστές κρυσταλλώσεις, δεν τους δίνουν κανένα όνομα, γιατί τα ονόματα που τους έδωσαν οι πρόγονοί τους δεν έφθασαν μέχρις αυτούς, και στις μέρες μας δεν υποψιάζονται καν την ύπαρξη εκείνων των δύο κοσμικών ουσιών στον πλανήτη τους, παρόλο που είναι βασικοί και απαραίτητοι παράγοντες για την ίδια τους την ύπαρξη.

40.18.Γ

Οι δύο τελευταίες κοσμικές ουσίες, που γίνονται πολύ εύκολα αντιληπτές και είναι προσιτές σε όλες τις σφαίρες του πλανήτη τους, ήταν ακόμη γνωστές, πριν δύο μόλις αιώνες, από κάτι όντα που τότε εκεί κάτω τα έλεγαν «αλχημιστές» — αλλά που οι σημερινοί «γελοίοι σοφοί» τα λένε απλώς «τσαρλατάνους αποκρυφιστές», θεωρώντας τα χυδαίους «εκμεταλευτές της ανθρώπινης αφέλειας». Εκείνοι λοιπόν οι αλχημιστές τις ονόμαζαν «Υδροουμιάκ», και «Πιοτρκαρνιάκ».

40.18.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, οι αξιόλογοι εκείνοι γήινοι σοφοί, οι σημερινοί Άγιοι, τα δίδυμα αδέλφια, Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ, ήταν οι πρώτοι, μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, που έθεσαν πάλι τις βάσεις αυτής της επιστήμης. Και όχι μόνο έθεσαν τις βάσεις του «συνόλου των ειδικών πληροφοριών» της, αλλά υπήρξαν και οι πρώτοι κάτοικοι της Γης που διαπίστωσαν δύο από τις τρεις θεμελειώδεις ιδιαιτερότητες που συνεπάγεται ο μεγάλος νόμος για τον οποίο σου μίλησα, δηλαδή διαπίστωσαν την ύπαρξη των δύο «Μντνελ-ιν» του. Έδωσαν τότε σ’ εκείνον τον κλάδο της αληθινής επιστήμης, που έμοιαζε πολύ μ’ εκείνη που ονομαζόταν στην ήπειρο Ατλαντίδα «επιστήμη των επτά εκφάνσεων κάθε ολόκληρου φαινομένου», το όνομα «Νόμος του Εννέα»· κι αυτό γιατί πρόσθεταν στις επτά ευδιάκριτες εκδηλώσεις, που τις ονόμασαν «Ντούζτζακο», εκείνου του μεγάλου νόμου, τις ιδιαιτερότητες που για πρώτη φορά διαπίστωσαν, και ονόμασαν «Σουανσοτουραμπίτζο», που σήμαινε «υποχρεωτικά ασυνεχής έκφανση της ελεύθερης ροής του συνόλου». Και ονόμασαν έτσι αυτό το νόμο, γιατί πριν απ’ όλα πείστηκαν απόλυτα, κατά τη διάρκεια της σε βάθος έρευνάς τους, ότι, σε όλα τα «παροδικά κοσμικά αποτελέσματα» που μελετούσαν, οι ιδιαιτερότητες, τις οποίες πρώτοι αυτοί διαπίστωσαν, λάβαιναν χώρα υποχρεωτικά σε ορισμένες μόνο στιγμές της διαδικασίας εκείνου του μεγάλου νόμου.

40.18-9.Γ

Οι δύο σημαντικοί Κινέζοι σοφοί κατέφυγαν τότε για τις έρευνές τους σε κάθε είδους πειράματα της χημείας, της φυσικής και της μηχανικής, ώσπου επινόησαν μια εξαιρετικά πολύπλοκη συσκευή, από τις πιο διδακτικές, την οποία ονόμασαν «Αλλά-ατταπάνν».

40.19.Γ

Μέσω της συσκευής «Αλλά-ατταπάνν», μπόρεσαν τότε να αποδείξουν στον εαυτό τους και να δείξουν στους άλλους ότι τα τρία «παροδικά αποτελέσματα» των κοσμικών διαδικασιών, δηλαδή το Πολορμεντερχτικό προϊόν που καλείται «όπιο», η «λευκή ακτίνα» και ο «ήχος», περιείχαν στην ίδια την ουσία τους μια κοινή ιδιότητα — με άλλα λόγια ότι αυτά τα τρία κοσμικά φαινόμενα, με την ολωσδιόλου διαφορετική εξωτερική εμφάνιση, είχαν ακριβώς την ίδια «δομή πραγμάτωσης», πράγμα που τους παρείχε, για να εκδηλωθούν, την ίδια «νομοτέλεια», η οποία γεννούσε αμοιβαίες δράσεις· και ότι χάρη σ’ αυτή τη νομοτέλεια, οι τρεις αυτές φαινομενικά ανεξάρτητες και διαφορετικής όψεως εκδηλώσεις δρούσαν η μία πάνω στην άλλη όπως ακριβώς και στο εσωτερικό των δικών τους ορίων. Με άλλα λόγια, το «Ντούζτζακο» αυτών των αποτελεσμάτων δρα στο αντίστοιχο «Ντούζτζακο» κάποιου άλλου αποτελέσματος ακριβώς όπως πρέπει να συμβαίνει στα πλαίσια του δεδομένου «Ντούζτζακο» το οποίο είναι η μία από τις επτά εκφάνσεις του άλλου ολόκληρου κοσμικού αποτελέσματος.

40.19.Γ

Εκείνη τη συσκευή με την οποία οι αξιόλογοι αδελφοί πειραματίζονταν, την είδα με τα ίδια μου τα μάτια πολλούς αιώνες μετά την περίοδο που υπήρξαν εκεί κάτω, και απόκτησα βαθιά γνώση της κατασκευής της.

40.19.Γ

Επειδή ο λόγος των συμπτωματικών περιστάσεων οι οποίες με οδήγησαν να γνωρίσω τις λειτουργικές και κατασκευαστικές λεπτομέρειες εκείνης της αξιόλογης πειραματικής συσκευής Αλλά-ατταπάνν συνδέεται με τον φίλο της ουσίας μου Γκορναχούρ Χαρχάρχ, πιστεύω ακράδαντα πως θα είναι πολύ ενδιαφέρον και πολύ διδακτικό για σένα να σου την περιγράψω εξονυχιστικά.

40.19.Γ

Η λεπτομερής εξέταση εκείνης της εκπληκτικής συσκευής, η οποία, χάρη στον Γκορναχούρ Χαρχάρχ, έγινε τελικά ξακουστή σε όλους τους αληθινούς σοφούς ολόκληρου σχεδόν του Μεγαλόκοσμού μας, άρχισε με τα ακόλουθα τυχαία περιστατικά.

40.19-20.Γ

Μια μέρα, όταν πήγα να επισκεφτώ το φίλο της ουσίας μου Γκορναχούρ Χαρχάρχ στον πλανήτη Κρόνο, αυτός, που επίσης είχε ακούσει να μιλούν για τούτη τη συσκευή, με παρακάλεσε καθώς κουβεντιάζαμε να του προμηθεύσω μία από τον πλανήτη Γη, αν ξαναπήγαινα εκεί κάτω.

40.20.Γ

Και όταν λίγο αργότερα κατέβηκα στον πλανήτη Γη, προμηθεύτηκα μία από εκείνες τις συσκευές και την κουβάλησα στον πλανήτη Άρη, με την πρόθεση, μόλις οι περιστάσεις το επέτρεπαν, να τη στείλω στο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, που βρισκόταν στον πλανήτη Κρόνο.

40.20.Γ

Όμως, καθώς το σκάφος μας Ευκαιρία για πολύ καιρό δεν έτυχε να ταξιδέψει στον πλανήτη Κρόνο, κράτησα τη συσκευή Αλλά-ατταπάνν στον Άρη· εκεί βρισκόταν συχνά στο πεδίο της αυτόματης αντίληψης των οπτικών οργάνων μου, και όταν αναπαυόμουνα από τις ενεργητικές σκέψεις, την παρατηρούσα με προσοχή, τόσο που τελικά εξοικειώθηκα με όλες τις κατασκευαστικές και λειτουργικές της λεπτομέρειες.

40.20.Γ

Αυτό το περίφημο όργανο πειραμάτων, το Αλλά-ατταπάνν, το αποτελούσαν τρία ανεξάρτητα μέρη.

40.20.Γ

Το μπροστινό μέρος ονομαζόταν «Λουσοτσεπάνα», το κεντρικό μέρος «Ντζεντβόχ», και το τελευταίο, το πίσω μέρος, «Ριάνκ-ποχορτάρτζ».

40.20.Γ

Το μπροστινό μέρος, το «Λουσοτσεπάνα», περιλάμβανε ένα είδος κωνικού σωλήνα, του οποίου το πλατύτερο άκρο είχε ερμητικά προσαρμοσθεί στο πλαίσιο του μοναδικού παράθυρου του δωματίου όπου γίνονταν τα πειράματα, ενώ το άλλο άκρο παρουσίαζε μια μικρή σχισμή μ’ ένα «συγκεντρωτικό δίσκο», από τον οποίο εκείνα που τα λένε ακτίνες του «φωτός της ημέρας», μπαίνοντας από το παράθυρο, μετασχηματίζονταν, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, σε «συγκεντρωμένη ακτίνα λευκού φωτός».

40.20.Γ

Αυτή η «συγκεντρωμένη ακτίνα λευκού φωτός» περνούσε τότε από έναν κρύσταλλο με ειδικό σχήμα που τη διαθλούσε σε επτά «ξεχωριστές έγχρωμες ακτίνες», οι οποίες έπεφταν πάνω σε μια μικρή πλάκα από ελεφαντόδοντο, την «Πιριντζιέλ».

40.20.Γ

Η πλάκα «Πιριντζιέλ» ήταν κατασκευασμένη και τοποθετημένη έτσι που οι έγχρωμες ακτίνες συγκεντρώνονταν και πάλι, με άλλο τρόπο αυτή τη φορά, και, διαπερνώντας ένα δεύτερο κρύσταλλο, επίσης ειδικού σχήματος, έπεφταν πάνω σε μια άλλη πλάκα πιο μεγάλη, και πάλι από ελεφαντόδοντο, που την έλεγαν «Πολορισμπουρντά».

40.21.Γ

Μπροστά στην «Πολορισμπουρντά» βρισκόταν μια μικρή ειδικά κατασκευασμένη συσκευή, μέσω της οποίας, με μια κατάλληλη μετατόπιση, μπορούσε να απομονωθεί μία από τις έγχρωμες ακτίνες που έπεφταν πάνω στην «Πολορισμπουρντά» και να προβληθεί πιο πέρα, στο τρίτο τμήμα του Αλλά-ατταπάνν, στο «Ριάνκ-Ποχορτάρτζ».

40.21.Γ

Εδώ καλό θα ήταν να σου πω ότι οι γνώσεις σχετικά με τις ιδιότητες του πρώτου κρυστάλλου αυτού του μέρους της συσκευής Αλλά-ατταπάνν έχουν φτάσει μέχρι τους συγχρόνους ευνοουμένους σου· κι ένα τέτοιο κρύσταλλο το ονομάζουν «πρίσμα».

40.21.Γ

Μέσω του πρίσματος, και οι σύγχρονοι σοφοί της Γης παίρνουν επτά έγχρωμες ακτίνες από την ακτίνα λευκού φωτός, και ονειρεύονται ακόμα ότι θα μπορέσουν μ’ αυτόν τον τρόπο να γνωρίσουν ορισμένα άλλα κοσμικά φαινόμενα.

40.21.Γ

Αλλά εννοείται, όλα τους τα όνειρα και οι υπόλοιπες μορφές του «επιστημονικού γαργαλίσματός» τους δεν θα δώσουν τίποτα, και μόνο από το γεγονός ότι μέσω του «πρίσματος» παίρνουν μόνο αυτό που ονομάζεται «αρνητικές έγχρωμες ακτίνες» της ακτίνας λευκού φωτός, και ότι, για να κατανοήσουν οποιοδήποτε άλλο κοσμικό φαινόμενο που αναφέρεται στις μεταβατικές τροποποιήσεις της ακτίνας λευκού φωτός, είναι απόλυτα αναγκαίο να έχουν στη διάθεσή τους τις θετικές έγχρωμες ακτίνες της.

40.21.Γ

Εντούτοις, οι σύγχρονοι ευνοούμενοί σου φαντάζονται ότι οι έγχρωμες ακτίνες που αποκτούν από το παιδικό παιχνιδάκι που ονομάζουν «πρίσμα» είναι «θετικές ακτίνες», ίδιες μ’ εκείνες που έπαιρναν οι μεγάλοι σοφοί, και, από αφέλεια, πιστεύουν ότι το «φάσμα» που εξάγουν από την λευκή ακτίνα παρουσιάζει την ίδια ακριβώς σειρά εμφάνισης των ακτινών με αυτή με την οποία αναβλύζουν από την πηγή τους.

40.21.Γ

Με λίγα λόγια, γι’ αυτούς τους νεοσχηματισμένους σοφούς της συμφοράς, δε θα μπορούσαμε παρά να επαναλάβουμε την έκφραση που τους απευθύνουν τόσο συχνά οι ευνοούμενοί σου:

«Δεν πάνε στο διάβολο!»

40.21.Γ

Δεν είναι άσχετο που κάποια από τα «Ιερά Άτομα» μας δεν βρίσκουν άλλη λέξη για να προσδιορίσουν τους ευνοούμενους σου από «χωρατατζήδες».

40.22.Γ

Έτσι, λοιπόν, μέσω αυτών των δύο κρυστάλλων, εκείνοι οι αξιόλογοι σοφοί μπορούσαν να εξάγουν από την ακτίνα λευκού φωτός τις θετικές έγχρωμες ακτίνες, και, μετά, με τη βοήθεια της πλάκας «Πολορισμπουρντά», στο κεντρικό μέρος του «Λουσοτσεπάνα», καθεμία από τις έγχρωμες ακτίνες κατευθυνόταν προς το τρίτο και κυριότερο μέρος εκείνης της εκπληκτικής συσκευής, στο «Ριάνκ-Ποχορτάρτζ».

40.22.Γ

Αυτό το μέρος αποτελείτο από ένα κοινό «τρίποδο», που στην κορυφή του ήταν προσαρμοσμένες, μ’ έναν ορισμένο τρόπο, η μία πάνω στην άλλη, δύο σφαίρες, πάλι από ελεφαντόδοντο· η επάνω σφαίρα ήταν λίγο μεγαλύτερη από την κάτω.

40.22.Γ

Η μικρή σφαίρα, η χαμηλότερη, είχε, ακριβώς μπροστά στο μέρος του Λουσοτσεπάνα που το διαπερνούσαν οι «θετικές έγχρωμες ακτίνες», ένα βαθούλωμα με ιδιαίτερο σχήμα, όπου τοποθετούσαν, για τα πειράματα, είτε το ολοκληρωμένο Πολορμεντερχτικό προϊόν που ονομαζόταν «όπιο», είτε ένα από τα ενεργά στοιχεία του, που είχε απομονωθεί για τις ανάγκες του πειράματος.

40.22.Γ

Η υψηλότερη σφαίρα ήταν τρυπημένη οριζόντια πέρα για πέρα, στο ύψος του Λουσοτσεπάνα, ενώ, κάθετα σ’ αυτό τον ευρύχωρο κύλινδρο, υπήρχε ένα άνοιγμα μικρότερο και λιγότερο βαθύ, που έφτανε μόνο ως το κέντρο, και αντίκριζε κατευθείαν το Λουσοτσεπάνα.

40.22.Γ

Αυτό το δεύτερο άνοιγμα που δεν ξεπερνούσε το κέντρο, ήταν έτσι ρυθμισμένο ώστε να μπορούν να κατευθύνουν κατά βούληση τις έγχρωμες ακτίνες, είτε κατευθείαν από το Λουσοτσεπάνα, είτε ανακλώντας τες από την κοιλότητα της μικρής χαμηλότερης σφαίρας.

40.22.Γ

Μέσα στην κυλινδρική τρύπα της μεγάλης σφαίρας μπορούσε να κινηθεί με ευχέρεια ένα «μπαμπού» ειδικά προετοιμασμένο από πρωτύτερα.

40.22-3.Γ

Πολύ πριν αρχίσει το πείραμα, έπαιρναν μερικά από αυτά τα μπαμπού και τα άφηναν σε απόλυτο σκοτάδι ή σ’ ένα «φως χρώματος πορτοκαλί», όπως λένε στη Γη, που το παίρνουν καίγοντας το «Σιμκαλάς» που εξάγεται από ένα είδος «αργίλου», τα στρώματα του οποίου συνήθως βρίσκονται στον πλανήτη σου σε εδάφη κορεσμένα από «Σαλουνιλοβιανά» οξέα, που με τη σειρά τους τα δημιουργεί η «Μασμολίνη», ή, σύμφωνα με την ορολογία που χρησιμοποιούν οι ευνοούμενοί σου, η «νάφθα».

40.23.Γ

Έπειτα τα μπαμπού τα μούσκευαν σ’ ένα υγρό που περιείχε:

1. Ασπράδι από αυγό πουλιού που το λένε «Αμερσαμαρσκανάρα».
2. Χυμό φυτού που ονομάζεται «Τσιλτουνάχ».
3. Κόπρανα τετραπόδου όντος που φέρει το όνομα «Κεσμαράλ».
4. Αμάλγαμα υδραργύρου προετοιμασμένο με ειδικό τρόπο.

40.23.Γ

Αφού εμποτίζονταν καλά-καλά, τα μπαμπού έμπαιναν ένα-ένα μέσα σε άλλα πιο παχιά μπαμπού, μη επεξεργασμένα, των οποίων τα άκρα σφραγίζονταν ερμητικά.

40.23.Γ

Όλη αυτή η διαδικασία, φυσικά, γινόταν πάντα μέσα σε απόλυτο σκοτάδι, ή με το πορτοκαλί φως του «Σιμκαλάς».

40.23.Γ

Στη συνέχεια, όποτε τους χρειαζόταν για κάποιο πείραμα ένα από τα εμποτισμένα μπαμπού, έβαζαν τη μία άκρη του μη εμποτισμένου παχύτερου μπαμπού, με ορισμένο τρόπο, στην κυλινδρική οπή που διαπερνούσε τη μεγαλύτερη σφαίρα του «Ριάνκ-Ποχορτάρτζ», το άνοιγαν με τη βοήθεια ενός άγκιστρου στερεωμένου σε ένα ραβδάκι, και με αυτό μπορούσαν να χειριστούν το εμποτισμένο μπαμπού με την επιθυμητή ταχύτητα.

40.23.Γ

Η δράση του υγρού με το οποίο είχαν εμποτίσει τα μπαμπού ήταν τέτοια, ώστε το μέρος του εμποτισμένου μπαμπού στο οποίο έπεφτε μια έγχρωμη ακτίνα — που ερχόταν κατευθείαν από το Λουσοτσεπάνα ή με ανάκλαση από την κοιλότητα της χαμηλότερης μικρής σφαίρας — χρωματιζόταν ακαριαία και ανεξίτηλα με το χρώμα αυτής της ακτίνας.

40.23.Γ

Τα απογυμνωμένα μέρη των εμποτισμένων μπαμπού έπαιρναν επίσης τα χρώματα που αντιστοιχούσαν στις «ηχητικές δονήσεις» οι οποίες έφταναν ως αυτά, δονήσεις που παράγονταν από τις τεντωμένες χορδές στο κεντρικό τμήμα της συσκευής, εκείνο που λεγόταν «Ντζεντβόχ».

40.23.Γ

Το «Ντζεντβόχ» είχε πολύ σταθερό πλαίσιο, ειδικού σχήματος, φτιαγμένο από χαυλιόδοντες «μαμούθ», όπου ήταν τεντωμένες πολλές χορδές διαφορετικού μήκους και πάχους, φτιαγμένες άλλες από «στριμμένα έντερα κατσικιών», κι άλλες από τρίχες της ουράς όντων με διάφορες εξωτερικές μορφές.»

40.24.Γ

— Πες μου, σε παρακαλώ, καλέ μου παππού: τι είναι το «μαμούθ»; ρώτησε ο Χασίν.

40.24.Γ

— Το μαμούθ, απάντησε ο Βεελζεβούλ, ήταν ένα δίμυαλο ον· υπήρχε κάποτε στον πλανήτη σου, και, σε σχέση με τα άλλα όντα οποιουδήποτε μυαλικού συστήματος, η εξωτερική του εμφάνιση ήταν τεραστίων διαστάσεων.

40.24.Γ

Τα όντα αυτού του είδους έγιναν θύματα των συνεπειών της καταστροφής, στην διάρκεια της οποίας αποσπάσθηκε από τον πλανήτη Γη εκείνο το μεγάλο κομμάτι το οποίο σήμερα ονομάζεται «Σελήνη», και το οποίο έγινε τελικά, όπως το χαρακτήρισα, ένας ανεξάρτητος «πλανητικός τυχάρπαστος» στους κόλπους του ηλιακού συστήματος Ορς, ενώ παραμένει για τον άτυχο πλανήτη σου η κύρια πηγή κάθε κακού.

40.24.Γ

Όταν η ατμόσφαιρα εκείνου του μικρού «τυχάρπαστου» πλανήτη συγκροτήθηκε και σιγά-σιγά εναρμονίστηκε, η ατμόσφαιρα του πλανήτη Γη σαρώθηκε, όπως ήδη σου είπα, από θυελλώδεις ανέμους που μετέτρεψαν κάποιες περιοχές της επιφάνειας του σε αμμώδεις έρημους, ενώ στον «Βόρειο» και «Νότιο» πόλο το χιόνι έπεφτε συνεχώς, τόσο ώστε να ξεχειλίσουν όλα τα κοιλώματα του εδάφους στις στεριές των δύο «πόλων».

40.24.Γ

Τα όντα που τώρα τα λένε «μαμούθ» κατοικούσαν συνήθως στις στεριές ενός πόλου της επιφάνειας του πλανήτη σου, και, κατά τις φοβερές «χιονοθύελλες», όπως τις λένε, θάφτηκαν όλα· έκτοτε αυτό το είδος των όντων δεν ξαναφάνηκε ποτέ εκεί κάτω.

40.24.Γ

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι βρίσκουν ακόμα και σήμερα θαμμένα κάτω από τα χιόνια, που γέμισαν τις κοιλότητες κι αργότερα ξανασκεπάστηκαν από «Κασιμάν», δηλαδή από το υλικό που συγκροτεί την επιφάνεια του πλανήτη σου που ονομάζουν «χώμα», πλανητικά σώματα μαμούθ, σε εξαιρετική κατάσταση συντήρησης.

40.24-5.Γ

Ο λόγος που συντηρήθηκαν τόσο καλά, και για τόσο πολύ καιρό, είναι γιατί το χιόνι ξανασκεπάστηκε ταχύτατα από «Κασιμάν», δημιουργώντας έτσι τις συνθήκες «Χλανιανής απομόνωσης», ή, όπως θα λέγανε οι ευνοούμενοί σου, τις συνθήκες μιας ερμητικά κλεισμένης σφαίρας, στο εσωτερικό της οποίας τα «πλανητικά σώματα των μαμούθ» δεν εκτέθηκαν ποτέ σε κάτι που εκεί κάτω το λένε «αποσύνθεση»· με άλλα λόγια τα «ενεργά στοιχεία» τα οποία συγκροτούσαν το σύνολο των πλανητικών τους σωμάτων δεν ενελίχτηκαν ποτέ εντελώς μέχρι την «πρώτη αρχή» τους.

40.25.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, η εκπληκτική συσκευή Αλλά-ατταπάνν αποδείκνυε ότι τα τρία «παροδικά αποτελέσματα» των κοσμικών διαδικασιών για τα οποία σου μίλησα, όχι μόνο παίρνουν στις εσωτερικές τους εκδηλώσεις ανάλογες μορφές, αλλά συγκροτούνται από τους ίδιους παράγοντες.

40.25.Γ

Μέσω αυτής της συσκευής ήταν δυνατό να εξακριβωθεί και να αποδειχθεί, αφενός μεν ότι στο καθένα από εκείνα τα τρία παροδικά αποτελέσματα των γενικών κοσμικών διαδικασιών, παρόλο που δεν είχαν μεταξύ τους τίποτα το κοινό εξωτερικά, πραγματώνονταν οι ίδιες αμοιβαίες δράσεις, που επήγαζαν η μια από την άλλη για να συγκροτήσουν μια κοινή λειτουργία και ότι, σε ό,τι αφορούσε τις εξελικτικές και ενελικτικές ιδιαιτερότητες του νόμου Επταπαραπαρσινόχ, σε καθένα από τα ενδιάμεσα στάδια η δράση της γενικής λειτουργίας του ενός αποτελέσματος ασκούσε μια επίδραση στην δράση ενός άλλου στο αντίστοιχο στάδιο, ακριβώς όπως και μέσα στα δικά του όρια — και αφετέρου ότι υπήρχε πλήρης συνάφεια ανάμεσα σ’ εκείνα τα παροδικά κοσμικά αποτελέσματα, ως προς τις ιδιότητες των δονήσεων που τα αποτελούσαν.

40.25.Γ

Αυτή η πλήρης συνάφεια στις αμοιβαίες εσωτερικές σχέσεις των τριών παροδικών αποτελεσμάτων που δεν είχαν μεταξύ τους καμία εξωτερική σχέση αποδεικνυόταν με τον ακόλουθο τρόπο:

40.25.Γ

Εάν, για παράδειγμα, κάποια έγχρωμη ακτίνα που έπεφτε σε κάποιο ενεργό στοιχείο του όπιου, το μετασχημάτιζε σ’ ένα άλλο ενεργό στοιχείο, τότε οι νέες δονήσεις αντιστοιχούσαν στις δονήσεις της έγχρωμης ακτίνας που είχαν ενεργήσει πάνω του.

40.25.Γ

Το ίδιο αποτέλεσμα είχαν όταν κατεύθυναν προς το ίδιο ενεργό στοιχείο, αντί εκείνης της έγχρωμης ακτίνας, τις αντίστοιχες ηχητικές δονήσεις από τις χορδές του Ντζεντβόχ.

40.25-6.Γ

Εάν πάλι περνούσαν την τάδε έγχρωμη ακτίνα μέσα από το δείνα ενεργό στοιχείο του όπιου, εκείνη η ακτίνα αποκτούσε με το πέρασμα της μια απόχρωση που οι δονήσεις της αντιστοιχούσαν στις δονήσεις του ενεργού στοιχείου· ή εάν κάποια έγχρωμη ακτίνα κατευθυνόταν έτσι που να διασχίσει το «κύμα των ηχητικών δονήσεων», που αντηχούσαν εκείνη τη στιγμή από την αντίστοιχη της χορδή του Ντζεντβόχ, αποκτούσε, περνώντας μέσα από το κύμα, ένα άλλο χρώμα, το οποίο αντιστοιχούσε στις δονήσεις που έδινε η χορδή.

40.26.Γ

Εάν, τέλος, κάποια χρωματιστή ακτίνα και κάποιες ηχητικές δονήσεις έπεφταν ταυτόχρονα σ’ ένα από τα ενεργά στοιχεία του όπιου, το οποίο είχε επιλεγεί από αυτά που ο αριθμός των δονήσεών τους ήταν μικρότερος από το σύνολο των δονήσεων της έγχρωμης ακτίνας και του ήχου, εκείνο το ενεργό στοιχείο του όπιου μετασχηματιζόταν σ’ ένα άλλο, του οποίου ο αριθμός των δονήσεων ανταποκρινόταν ακριβώς στο σύνολο των δονήσεων που έβγαιναν από εκείνες τις δύο διαφορετικές αιτίες, και ούτω καθεξής.

40.26.Γ

Εκείνη η ανεπανάληπτη πειραματική συσκευή αποδείκνυε επίσης ότι οι υψηλότερες δονήσεις ενός αποτελέσματος επέβαλλαν πάντα την κατεύθυνσή τους σε όλες τις χαμηλότερες δονήσεις των άλλων «παροδικών κοσμικών αποτελεσμάτων».

40.26.Γ

Μετά από όλα όσα σου είπα, παιδί μου, είσαι πια σε θέσει να καταλάβεις τις πληροφορίες εκείνες, χάρη στις οποίες θα μπορέσουν να κρυσταλλωθούν στη σκέψη σου δεδομένα που θα σου επιτρέψουν να αντιληφθείς αφενός μεν τη γενική μορφή που έλαβαν στην Κίνα τα αποτελέσματα της συνειδητής, αμερόληπτης και επίμονης εργασίας των δύο άγιων αδελφών, εκείνων των μεγάλων γήινων σοφών, και αφετέρου το βαθμό διάλυσης στον οποίο έπεσε η οντική διάνοια στην παρουσία των δύστυχων γήινων τρίμυαλων όντων.

40.26-7.Γ

Έτσι, λοιπόν, για δεύτερη φορά στη διάρκεια των παρατηρήσεων μου σχετικά με την ύπαρξη των τρίμυαλων όντων που συμπαθείς, είδα να εμφανίζεται και σ’ εκείνη την ολοκαίνουργια Κίνα, χάρη στους δύο δίδυμους αδελφούς, εκείνους τους αξιόλογους γήινους σοφούς, ένας ανεξάρτητος κλάδος της αληθινής επιστήμης, συγκροτημένος από «ένα σύνολο πληροφοριών που αφορούσαν το ειδικό πρόβλημα» για το οποίο είχε πλήρη συνείδηση ο τελειοποιημένος νους των τρίμυαλων όντων των περασμένων εποχών, και σχετιζόταν με τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ που τότε ονομαζόταν «Νόμος του Εννέα». Κατά την διάρκεια των δύο ή τριών αιώνων που ακολούθησαν το ιερό Ρασκουάρνο των δύο αξιόλογων δίδυμων αδελφών, αυτός ο κλάδος της επιστήμης όχι μόνο μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά με τρόπο σχεδόν φυσιολογικό και χωρίς παραμόρφωση, αλλά, χάρη σε άλλους αληθινούς σοφούς που τους διαδέχθηκαν, έγινε λεπτομερέστερος και τελικά προσιτός ακόμα και στα κοινά όντα.

40.27.Γ

Και τα πράγματα έγιναν έτσι, επειδή πριν απ’ όλα είχαν διατηρήσει μια συνήθεια, καθιερωμένη από τα σοφά όντα της ηπείρου Ατλαντίδος, να μη μεταδίδουν τέτοιου είδους πληροφορίες στα όντα μεταγενέστερων γενεών παρά μόνο με τη μεσολάβηση των αληθινά μυημένων.

40.27.Γ

Εδώ, δεν μπορώ, παιδί μου, να μην επισημάνω και να μην παραδεχτώ ότι, σίγουρα, αν αυτή η συνετή συνήθεια, καθιερωμένη από τόσο παλιά, είχε έστω και αυτόματα διατηρηθεί, στη διαδικασία ύπαρξης εκείνων των δύστυχων τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν, είναι αναμφισβήτητο, στην περίπτωσή μας, ότι το σύνολο των αληθινών πληροφοριών που συνειδητοποίησε πλήρως ο νους των προγόνων τους, των «σχετικά φυσιολογικών» ακόμη, θα είχε διατηρηθεί, και θα μπορούσε να γίνει κληρονομιά των σύγχρονων ευνοουμένων σου· έτσι, όσοι από αυτούς καταβάλλουν ακόμα σταθερές προσπάθειες για να μην καταλήξουν οριστικά θύματα των συνεπειών του κακοήθους οργάνου Κουνταμπάφερ, θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτές τις πληροφορίες για να βοηθηθούν στον εσωτερικό τους αγώνα που έχει κιόλας γίνει σχεδόν αδύνατος.

40.27.Γ

Προς λύπη όλων των λίγο ή πολύ συνειδητών και σχετικά ανεξάρτητων Ατόμων του Μεγαλόκοσμού μας, και για κακή τύχη όλων των τρίμυαλων όντων που κατοικούν στον άμοιρο πλανήτη σου, κατάφεραν σιγά-σιγά να διαφθείρουν και να καταστρέψουν, σχεδόν οριστικά, το αγαθό που οι μεγάλοι τους πρόγονοι, κατά την περίοδο για την οποία σου μιλώ και μέσα σε δύο ή τρεις από τους αιώνες τους, είχαν δημιουργήσει γι’ αυτά, χάρη στις «συνειδητές προσπάθειες» και στις «θεληματικές ταλαιπωρίες» τους.

40.27.Γ

Αυτό συνέβηκε για δύο λόγους.

40.27.Γ

Ο πρώτος ήταν ότι, εξαιτίας των αφύσικων συνθηκών της εξωτερικής οντικής ύπαρξης που μόνα τους είχαν καθιερώσει, κάποια από αυτά, μόλις έγιναν υπεύθυνα όντα, ανάπτυξαν μια ιδιαίτερη «ψυχο-οργανική ανάγκη» που θα μπορούσαμε να την εκφράσουμε στη γλώσσα τους κάπως έτσι:

40.28.Γ

«Άσβεστη δίψα να θεωρούνται σοφοί από τα όντα του περιβάλλοντός τους».

Κι αυτή η ψυχο-οργανική ανάγκη προκάλεσε την εμφάνιση ενός παράδοξου ορμέμφυτου, για το οποίο σου έχω μιλήσει περισσότερο από μια φορά, κάτι που εκείνα ονομάζουν «κλίση για δόλιες σοφιστείες».

40.28.Γ

Μ’ αυτή την ευκαιρία μάθε, παιδί μου, μια για πάντα, ότι όταν χρησιμοποιώ την έκφραση «σοφοί της νέας φουρνιάς» υπαινίσσομαι πάντα εκείνους από τους ευνοουμένους σου που μαστίζονται από το συγκεκριμένο αυτό ορμέμφυτο.

40.28.Γ

Ο δεύτερος λόγος εξαρτιόταν από ορισμένες πρόσκαιρες περιστάσεις, ανεξάρτητες από αυτά, που οφείλονταν σε γενικές κοσμικές διαδικασίες, κυρίως στη δράση του νόμου «Σολιουνένσιους», κάτω από την επίδραση των οποίων άρχισαν να εξασθενούν, στη συνολική παρουσία των αληθινών μυημένων εκεί κάτω, τα κρυσταλλωμένα οντικά δεδομένα που τους προξενούσαν τις παρορμήσεις που ονομάζονται «διορατικότητα» και «πρόγνωση». Άρχισαν τότε να βλέπουν εκείνους τους τύπους νέας φουρνιάς, που μόλις σου περιέγραψα, σαν να ήταν δικοί τους, και τους μυούσαν σε μερικές από τις αληθινές πληροφορίες, των οποίων το σύνολο ήταν γνωστό μόνο σ’ αυτούς· έκτοτε αυτός ο κλάδος της αληθινής επιστήμης, έχοντας γίνει κτήμα πάρα πολλών όντων, υποβαθμίστηκε σιγά-σιγά, για να καταλήξει πάλι σχεδόν να ξεχαστεί.

40.28.Γ

Χρησιμοποίησα το «σχεδόν», γιατί μετά από αυτή την περίοδο, μόλις αποκαταστάθηκε μια διαδικασία οντικής ύπαρξης σχετικά φυσιολογική, ορισμένα στοιχεία από το σύνολο των σημαντικών αληθινών αντικειμενικών πληροφοριών μεταδόθηκαν πάλι στις επερχόμενες γενιές με τη μεσολάβηση μόνο αληθινών μυημένων, και, έχοντας μεταδοθεί από γενιά σε γενιά, έφτασαν ανέπαφα σε έναν πολύ περιορισμένο αριθμό, είναι αλήθεια, σημερινών ευνοουμένων σου.

40.28.Γ

Οι περισσότεροί τους, από όλη την αληθινή γνώση που είχαν συνειδητοποιήσει οι μεγάλοι μακρινοί πρόγονοί τους, δεν κληρονόμησαν παρά κάποια πρακτικά στοιχεία χωρίς σημασία, που έφτασαν αυτόματα μέχρις αυτούς, και τα οποία, κατά την ταραχώδη περίοδο στην οποία αναφέρθηκα, διαδόθηκαν πλατιά στα συνηθισμένα όντα της ακόμα νεότατης Κίνας.

40.29.Γ

Μέσα στις αποσπασματικές πληροφορίες οι οποίες έφτασαν αυτόματα σ’ αυτούς, υπήρχαν καταρχήν πολλές μέθοδοι που επιτρέπουν να εξάγονται από το Πολορμεντερχτικό προϊόν που ονομάζεται «όπιο» μερικά από τα ανεξάρτητα ενεργά στοιχεία του· υπήρχε επίσης ο «νόμος συνδυασμού των χρωμάτων»· και τέλος, η «επτάφθογγη κλίμακα των ήχων».

40.29.Γ

Όσον αφορά την πρώτη από τις τρεις πληροφορίες τις σχετικές με τα πρακτικά αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από τον νου των τρίμυαλων όντων της αρχαίας Κίνας, πρέπει να σου πω ότι ορισμένα από τα συστατικά μέρη του προϊόντος που ονομάζεται «όπιο», επειδή είχαν την ιδιαίτερη ιδιότητα να ασκούν μια ευχάριστη επίδραση στον αφύσικο συνολικό ψυχισμό τους, άρχισαν να τα χρησιμοποιούν συνέχεια, κι έτσι η γνώση των μεθόδων για την εξαγωγή ορισμένων ανεξάρτητων ενεργών στοιχείων του μεταδόθηκε από γενιά σε γενιά και έφτασε στους σημερινούς ευνοουμένους σου.

40.29.Γ

Ακόμα και σήμερα, εξάγουν έναν μεγάλο αριθμό των διακεκριμένων στοιχείων του και τα χρησιμοποιούν με πάθος για να ικανοποιήσουν τις συνέπειες, τις ήδη κρυσταλλωμένες μέσα τους, των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ.

40.29.Γ

Τα στοιχεία που εξάγονται από τη συνολική σύνθεση αυτού του Πολορμεντερχτικού προϊόντος πήραν φυσικά νέες ονομασίες από τους σημερινούς ευνοουμένους σου.

40.29.Γ

Ένας σύγχρονος «ιδιόρρυθμος χημικός σοφός», κάποιος Μεντελέγιεφ, έχει συγκεντρώσει τα ονόματα όλων των γνωστών ενεργών στοιχείων, και τα έχει δήθεν ταξινομήσει σύμφωνα με τα «ατομικά βάρη» τους.

40.29.Γ

Αν και η ταξινόμηση του δεν ανταποκρίνεται σε τίποτα με την πραγματικότητα, μπορεί κανείς πάντως να ανασχηματίσει κατά προσέγγιση, σύμφωνα μ’ αυτά τα «ατομικά βάρη», την ταξινόμηση που καθιέρωσαν οι μεγάλοι γήινοι σοφοί της Κίνας.

40.29-30.Γ

Από τα τετρακόσια ενεργά στοιχεία του «όπιου» που τότε γνώριζαν τα αξιόλογα αδέλφια, οι σύγχρονοι χημικοί της Γης δεν μπορούν πια να εξάγουν παρά μόνο σαράντα δύο, τα οποία σήμερα έχουν τα ακόλουθα ονόματα:

40.30.Γ

Κατά την τελευταία παραμονή μου στον πλανήτη σου, έμαθα ότι τα σύγχρονα σοφά όντα της κοινότητας της Γερμανίας ισχυρίζονταν ότι είχαν ανακαλύψει μεθόδους για να εξάγουν από το όπιο κι άλλα πολυάριθμα ανεξάρτητα ενεργά στοιχεία.

40.30.Γ

Αλλά καθώς ήδη είχα πειστεί ότι οι σύγχρονοι «σοφοί» εκείνης της κοινότητας δεν κάνουν τίποτε άλλο, στις περισσότερες περιπτώσεις, από το να παραδίνονται στις φαντασιώσεις τους και, όπως ακριβώς τα όντα της αρχαίας Ελλάδας, δεν παρασκευάζουν τίποτα καλό και χρήσιμο για τις επόμενες γενιές, δεν ενδιαφέρθηκα γι’ αυτές τις «επιστημονικές ανακαλύψεις», όπως τις ονομάζουν, και αγνοώ τις σημερινές ονομασίες των νέων ενεργών στοιχείων.

40.30-1.Γ

Όσον αφορά τη δεύτερη από τις πληροφορίες που έφτασαν στα σύγχρονα όντα γύρω από τα πρακτικά αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από τον νου των όντων της αρχαίας Κίνας, δηλαδή την επιστήμη που σχετίζεται με το «νόμο του συνδυασμού των χρωμάτων», μεταδόθηκε επίσης με τρόπο σχεδόν συνεχή από γενιά σε γενιά, αλλά, όσο περνούσαν τα χρόνια, με μορφή όλο και πιο αφύσικη, για να βυθιστεί τελικά μόλις πριν δύο αιώνες σε ολική σχεδόν λήθη.

40.31.Γ

Στις μέρες μας, ορισμένες πληροφορίες γι’ αυτόν το νόμο συνεχίζουν να μεταδίδονται, αλλά δεν τις γνωρίζουν πια παρά μερικά τρίμυαλα όντα τα οποία ανήκουν στην κοινότητα που υπάρχει με το όνομα «Περσία». Εξάλλου, από τότε που η επίδραση της περίφημης «μοντέρνας ευρωπαϊκής ζωγραφικής» διαδίδεται αυτόματα μεταξύ εκείνων των όντων, πρέπει να περιμένουμε, όπως λέει κι ο σεβαστός μας δάσκαλος, ότι θα εξατμιστούν με τη σειρά τους «ταχύτατα και μια για πάντα».

40.31.Γ

Για την «επτάφθογγη κλίμακα ήχων», όμως, η οποία τους κληροδοτήθηκε από τα όντα της αρχαίας Κίνας, χρειάζεται να σου δώσω όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες, καταρχήν επειδή έτσι θα καταλάβεις καλύτερα τους νόμους των δονήσεων που επιτρέπουν τον προσδιορισμό και τη γνώση όλων των ιδιαιτεροτήτων του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, και στη συνέχεια γιατί έστειλα στο σπίτι, ανάμεσα στα άλλα αντικείμενα που σκόπιμα κατασκευάστηκαν από τα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν και τα χρησιμοποιούν καθημερινά στη συνηθισμένη τους ύπαρξη, ένα «όργανο παραγωγής ήχων» με το όνομα «πιάνο», στο οποίο οι «χορδές» που παράγουν τους ήχους είναι διευθετημένες και μπορούν να κουρδιστούν όπως στο «Ντζεντβόχ», το δεύτερο δηλαδή από τα βασικά μέρη της περίφημης πειραματικής συσκευής Αλλά-ατταπάνν, το δημιούργημα των αξιόλογων δίδυμων αδελφών.

Όταν επιστρέψουμε στον αγαπημένο μας Καρατάς, θα μπορέσω να σου κάνω στο πιάνο μια άμεση επίδειξη αυτού που ονομάζεται «σειρά διαδοχής των διαδικασιών αμοιβαίας συγχώνευσης των δονήσεων». Χάρη στις πρακτικές μου εξηγήσεις θα μπορέσεις να αντιληφθείς καλύτερα και να κατανοήσεις μέχρις ένα ορισμένο σημείο το πώς και με ποια σειρά πραγματώνεται στον Μεγαλόκοσμό μας η διαδικασία του Μέγιστου Τρωγωαυτοεγωκράτη, και με ποιον τρόπο αναδύονται οι μεγάλες και οι μικρές κοσμικές συγκεντρώσεις.

40.31-2.Γ

Πριν σου διηγηθώ πώς επιβίωσαν οι πληροφορίες σχετικά με τα «πρακτικά αποτελέσματα» που προέρχονται από μια αληθινή πανάρχαιη επιστήμη, και πώς έφθασαν με αυτόματο τρόπο μέχρι τους σύγχρονους ευνοουμένους σου, θα σου εξηγήσω πρώτα ακριβέστερα τον ίδιο το νόμο των δονήσεων, που τα αξιόλογα αδέλφια διατύπωσαν για πρώτη φορά και ονόμασαν «νόμο των ηχητικών δονήσεων με επτά κέντρα βάρους».

40.32.Γ

Σου έχω ήδη πει ότι, στην αρχή, όταν τούτο το σύνολο των αληθινά αυθεντικών πληροφοριών, ή τούτο το απόσπασμα της αληθινής γνώσης, μεταδιδόταν από τα όντα της μιας γενιάς στις επόμενες, μόνο με τη μεσολάβηση των αληθινών μυημένων, δεν διατηρήθηκε απλώς η ακριβής σημασία που τους είχαν προσδώσει σε όλη την πληρότητα της, αλλά αυτές οι πληροφορίες έγιναν και πιο «λεπτομερείς», χάρη σε άλλους αληθινούς σοφούς που τους διαδέχθηκαν, έτσι που τελικά έγιναν προσιτές στην αντίληψη πολλών συνηθισμένων τρίμυαλων γήινων όντων.

40.32.Γ

Μεταξύ των διαδόχων τους εμφανίστηκε, ενάμιση αιώνα μετά το ιερό Ρασκουάρνο των αγίων αδελφών, ένας αληθινός σοφός με το όνομα Κινγκ-Του-Τοζ, ο οποίος βασιζόμενος στις αρχές της κατασκευής του κεντρικού μέρους της συσκευής Αλλά-ατταπάνν, του «Ντζεντβόχ», θεμελίωσε μια πολύ λεπτομερή θεωρία που τιτλοφόρησε «θεωρία εξέλιξης και ενέλιξης των δονήσεων»· για να στηρίξει τη θεωρία του, κατασκεύασε μια ειδική συσκευή επιδείξεων, την οποία ονόμασε «Λαβ-μερτζ-νοχ», και που αργότερα έγινε πασίγνωστη, πρέπει να πούμε, κι αυτή επίσης σε όλα σχεδόν τα σοφά όντα του δικού μας Μεγαλόκοσμου.

40.32.Γ

Αυτή η συσκευή, το «Λαβ-μερτζ-νοχ», ήταν ίδια κι απαράλλαχτη με το κεντρικό μέρος του Αλλά-ατταπάνν, είχε δηλαδή ένα πολύ γερό πλαίσιο, στο οποίο ήταν τεντωμένες πολλές χορδές φτιαγμένες από έντερα ή από τρίχες διάφορων τετραπόδων όντων από εκεί κάτω.

40.32.Γ

Η μία άκρη των χορδών ήταν στερεωμένη στη μια πλευρά του πλαισίου και η άλλη σε καβίλιες τοποθετημένες στην απέναντι πλευρά.

40.32.Γ

Οι καβίλιες ήταν έτσι προσαρμοσμένες ώστε να περιστρέφονται ελεύθερα στις «υποδοχές» τους, και οι χορδές που ήταν στερεωμένες επάνω τους μπορούσαν να τεντώνονται ή να χαλαρώνουν κατά βούληση, ώστε να παράγουν τον απαιτούμενο αριθμό δονήσεων.

40.32-3.Γ

Απ’ όλες εκείνες τις τεντωμένες χορδές του Λαβ-μερτζ-νοχ, σαράντα εννέα ήταν χρώματος λευκού, και η «ολότητα των δονήσεων» της καθεμιάς τους, δηλαδή ο συγκεκριμένος ήχος που παρήγαν οι παλμικές της κινήσεις, ονομαζόταν «κέντρο βάρους της οκτάβας». Αυτός ο συγκεκριμένος ήχος αντιστοιχούσε σε κάτι που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν σήμερα «ολόκληρο τόνο».

40.33.Γ

Κάθε ομάδα επτά χορδών, που δίνει τους «κεντροβαρικούς ήχους» ή «ολόκληρους τόνους» λεγόταν και λέγεται ακόμα οκτάβα.

40.33.Γ

Στη συσκευή Λαβ-μερτζ-νοχ, λοιπόν, τεντώνονταν χορδές που αντιπροσώπευαν επτά οκτάβες «ολόκληρων τόνων», η ολική αρμονία των οποίων έδινε αυτό που ονομάζεται «ιερό Χανζιάνο», δηλαδή εκείνο ακριβώς που τα δύο αξιόλογα αδέλφια είχαν διαισθανθεί και συνέπιπτε σχεδόν ακριβώς με αυτό που ονόμασαν, όπως ήδη σου είπα, «παγκόσμιο Νιριουνοσιανό ήχο».

40.33.Γ

Καθεμιά από αυτές τις οκτάβες χορδών του Λαβ-μερτζ-νοχ έδινε την ολότητα των δονήσεων η οποία, κατά τους υπολογισμούς των αξιόλογων δίδυμων αδελφών, αντιστοιχούσε στο σύνολο των δονήσεων όλων των κοσμικών ουσιών που αναφύονται από επτά διακεκριμένες ανεξάρτητες πηγές, ουσίες που συγκροτούν το ένα από τα επτά κέντρα βάρους της «θεμελιώδους κοσμικής Ανσαπαλνιανής οκτάβας».

40.33.Γ

Στο Λαβ-μερτζ-νοχ του, το σοφό ον της Κίνας, ο Κινγκ-Του-Τοζ, κούρδιζε χωριστά κάθε λευκή χορδή, ώστε να δίνει τον ανάλογο αριθμό δονήσεων που θα έπρεπε να βρίσκεται, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αξιόλογων αδελφών, στις ουσίες που συγκροτούν το ένα από τα επτά κέντρα βάρους ενός δεδομένου συνόλου ουσιών, σύνολο που συγκροτεί με τη σειρά του το ένα από τα επτά κέντρα βάρους της θεμελιώδους κοσμικής οκτάβας των ουσιών.

40.33.Γ

Στο Λαβ-μερτζ-νοχ, κάθε οκτάβα, όπως και κάθε ολόκληρος τόνος της οκτάβας, είχε το όνομα της.

40.33.Γ

Έτσι, η ανώτερη οκτάβα των χορδών ονομαζόταν «Αρατσιαπλμουίς».

η δεύτερη από πάνω οκτάβα «Ερκρορντιαπάν»
η τρίτη από πάνω «Ερορντιαπάν»
η τέταρτη από πάνω «Τσαρορντιαπάν»
η πέμπτη από πάνω «Παντζιαπάν»
η έκτη από πάνω «Βετσερορντιαπάν»
η έβδομη από πάνω «Οχτερορντιαπάν»

40.33-4.Γ

Όσο για τις «κεντροβαρικές χορδές» που ήταν βαμμένες λευκές, είχαν σε όλες τις οκτάβες το ίδιο όνομα, που συνοδευόταν από το όνομα της δεδομένης κάθε φορά οκτάβας.

40.34.Γ

Αυτοί οι ολόκληροι τόνοι ονομάζονταν:

ο πρώτος, στην κορυφή της Οκτάβας, «Ανταστανάς»
ο δεύτερος «Εβοτανάς»
ο τρίτος «Γκεβοργκτανίς»
ο τέταρτος «Μαϊκιτανάς»
ο πέμπτος «Μιντοτανάς»
ο έκτος «Λουκοτανάς»
ο έβδομος «Σονιτανίς»

40.34.Γ

Τα σημερινά γήινα όντα ονομάζουν αυτούς τους ίδιους ολόκληρους τόνους: ντο, σι, λα, σολ, φα, μι, ρε.

40.34.Γ

Τώρα, παιδί μου, για να γίνει ακόμη πιο φανερό το μεγαλείο των δύο Άγιων αδελφών, θα τραβήξω την προσοχή σου στο γεγονός ότι οι υπολογισμοί τους, για να διαπιστώσουν την «ποιότητα ζωογονητικότητας των ηχητικών δονήσεων», η οποία, σύμφωνα με τις υποθέσεις τους αντιστοιχούσε στη ζωογονητικότητα των κοσμικών πηγών των ουσιών, έτυχε να συμπίπτουν σχεδόν ακριβώς με την πραγματικότητα.

40.34.Γ

Η αξία τους είναι άλλωστε μεγαλύτερη, αφού τότε δεν κατείχαν, ως γήινα όντα, καμία αληθινή πληροφορία γι’ αυτό το θέμα. Και αν στάθηκαν ικανοί να κάνουν σωστές υποθέσεις και σχεδόν ακριβείς υπολογισμούς για όλες τις αντικειμενικές κοσμικές αλήθειες, αυτό έγινε αποκλειστικά χάρη στις συνειδητές προσπάθειες και τη θεληματική ταλαιπωρία τους.

40.34-5.Γ

Έπειτα εκείνος ο σοφός, ο Κινγκ-Του-Τοζ, προσάρμοσε στο Λαβ-μερτζ-νοχ, σε ορισμένα σημεία κάθε οκτάβας, ανάμεσα στις λευκές χορδές που αντιστοιχούσαν στους ολόκληρους τόνους, πέντε άλλες χορδές, που αυτή τη φορά τις έβαψαν μαύρες. Ονόμασε τις μαύρες χορδές «Ημισαχσάχσα», που αντιστοιχούσαν, σύμφωνα με την ορολογία των γήινων όντων, σε αυτά που ονομάζουν «ημιτόνια».

Στο Λαβ-μερτζ-νοχ, καμία «χορδή ημιτονίων» δεν τεντώθηκε ανάμεσα στις χορδές ολόκληρων τόνων, όπου, κατά τις υποδείξεις των Αγίων Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ, και σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, δεν υπάρχει δυνατότητα ανεξάρτητης εξέλιξης ή ενέλιξης των δονήσεων του ήχου — τα διαστήματα αυτά ήταν οι πρώτοι που τα ονόμασαν «χάσματα». Και ακριβώς στα σημεία της οκτάβας όπου έπρεπε να βρίσκονται τα «χάσματα», εκείνο το σοφό ον, ο Κινγκ-Του-Τοζ, προσάρμοσε ανάμεσα στους ολόκληρους τόνους ειδικές χορδές φτιαγμένες από τρίχες που τις πήρε από την ουρά των όντων που εκεί κάτω λέγονται «άλογα».

40.35.Γ

Αυτές οι τρίχινες χορδές έδιναν δονήσεις που δεν ήταν πάντα οι ίδιες· έτσι ο Κινγκ-Του-Τοζ τις ονόμασε «χαοτικές δονήσεις».

40.35.Γ

Ο αριθμός των δονήσεων που παράγονταν από τις τρίχινες χορδές δεν εξαρτιόταν από το τέντωμά τους, όπως στις άλλες χορδές, αλλά από διαφορετικές αιτίες — κυρίως από τρεις συνθήκες που προέρχονταν από κοσμικά αποτελέσματα του περιβάλλοντος, όπως: τη δράση των δονήσεων οι οποίες διαχέονταν γύρω τους και προέρχονταν από τις άλλες χορδές του Λαβ-μερτζ-νοχ, την κατάσταση αυτού που ονομάζουν «θερμοκρασία της ατμόσφαιρας» στη δεδομένη στιγμή, και τις ακτινοβολίες των όντων που βρίσκονταν κοντά, χωρίς διάκριση μυαλικού συστήματος.

40.35.Γ

Στο Λαβ-μερτζ-νοχ είχαν επίσης προστεθεί, σε κάθε οκτάβα, ανάμεσα στις μαύρες, τις λευκές και τις τρίχινες χορδές, άλλες δεκατέσσερις χορδές, κι αυτές επίσης φτιαγμένες από στριμμένα έντερα, που βάφτηκαν κόκκινες και ονομάστηκαν «Κισκεστσούρ»· αν τα σύγχρονα γήινα όντα χρησιμοποιούσαν αυτές τις χορδές, θα τις ονόμαζαν «τέταρτα του τόνου».

40.35.Γ

Επιπλέον, όλες οι χορδές «τέταρτων του τόνου» που είχαν τεντωθεί δίπλα στις τρίχινες χορδές ήταν προσαρμοσμένες με τρόπο που, τεντώνοντας τες ή χαλαρώνοντας τες, μπορούσε κανείς κάθε στιγμή να αλλάζει κατά βούληση τις παραγόμενες δονήσεις· έτσι οι δονήσεις μπορούσαν να ρυθμιστούν και να συγχωνευτούν, στο αυτί, με τις «χαοτικές δονήσεις» από τις τρίχινες χορδές.

40.35-6.Γ

Και αυτό, γιατί οι συχνές μεταβολές των δονήσεων των τρίχινων χορδών — των οποίων η ποιότητα εξαρτιόταν, όπως σου είπα, από τη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας, τις ακτινοβολίες των όντων που βρίσκονταν κοντά, και ένα σωρό άλλες αιτίες — προσέδιδαν στις δονήσεις των κόκκινων χορδών την ιδιότητα, όταν δεν συγχωνεύονταν μ’ αυτές των τρίχινων χορδών, να δρουν, στα όντα που ήταν παρόντα, με έναν τρόπο πολύ «κακοφωνικό και βλαβερό», που μπορούσε να φτάσει μέχρι την ολική καταστροφή τους.

40.36.Γ

Τροποποιώντας όμως συχνά το τέντωμα των κόκκινων χορδών, και προκαλώντας τη συγχώνευση των δονήσεών τους με αυτές που προέρχονταν από το Λαβ-μερτζ-νοχ, τις καθιστούσαν αβλαβείς, δηλαδή το σύνολο των δονήσεων που προέρχονταν από το Λαβ-μερτζ-νοχ γινόταν τελικά, για τα όντα που τις δέχονταν, ένα «κύμα αρμονίας» και έπαυε να δρα πάνω τους με τρόπο βλαβερό.

40.36.Γ

Πάντως, παιδί μου, η συσκευή Λαβ-μερτζ-νοχ, όπως και η λεπτομερής θεωρία εκείνου του ευσυνείδητου σοφού όντος της αρχαιότητας του Κινγκ-Του-Τοζ, υπέστησαν την ίδια μοίρα με την απαράμιλλη συσκευή Αλλά-ατταπάνν και με το σύνολο των αληθινών πληροφοριών που είχαν συνειδητοποιήσει τα αξιόλογα αδέλφια.

40.36.Γ

Επειδή στα μέρη ορισμένων ευνοουμένων σου σχηματίζονταν επίμονα, και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό, οι νέου τύπου σοφοί με την έμφυτη κλίση τους να «αμπελοφιλοσοφούν πονηρά», όλο αυτό το σύνολο των πληροφοριών αλλοιώθηκε, και σιγά-σιγά η αληθινή σημασία και η πραγματική σπουδαιότητα του ξεχάστηκαν.

40.36.Γ

Ορίστε τώρα πώς εξηγείται το γεγονός ότι η βασική αρχή της διάταξης των χορδών της συσκευής Λαβ-μερτζ-νοχ, όπως ακριβώς και του Ντζεντβόχ, του κεντρικού μέρους του Αλλά-ατταπάνν, έχει αυτόματα φτάσει ως τους σημερινούς ευνοουμένους σου:

40.36-7.Γ

Όταν πέρασε η οξεία κρίση εκείνης της «ταραγμένης περιόδου», ορισμένα αποσπάσματα που παρέμεναν ανέπαφα από τα επιτεύγματα που οφείλονταν στο νου τρίμυαλων όντων που ήταν ακόμα «σχετικά φυσιολογικά», μεταδόθηκαν πάλι στις επερχόμενες γενιές με τον τρόπο που είχε καθιερωθεί προηγουμένως στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης, που βασιζόταν αποκλειστικά στο ότι υπήρχαν όντα άξια να μυηθούν και να αποκτήσουν τη γνώση. Ωστόσο, από χρόνο σε χρόνο, όλο και αυξανόταν ο αριθμός των υπεύθυνων όντων που μαστίζονταν από εκείνη την περιβόητη τάση τους· τότε λοιπόν εμφανίστηκε στην Κίνα ένα τρίμυαλο ον με το όνομα «Τσάι-Γιου», το οποίο, φτάνοντας στην υπεύθυνη ηλικία, έγινε με τη σειρά του σοφός της νέας φουρνιάς. Ο Τσάι-Γιου έγινε η αφορμή, που αυτή η επιστήμη της επτάφθογγης κλίμακας ήχων και η πρακτική εφαρμογή της έγινε προσιτή σε όλους και μεταδόθηκε αυτόματα από γενιά σε γενιά μέχρι τους σύγχρονους ευνοουμένους σου.

40.37.Γ

Στα πρώτα χρόνια της υπεύθυνης ύπαρξής του, ο Τσάι-Γιου, εξαιτίας ορισμένων αντίστοιχων υποκειμενικών αρετών, προοριζόταν για υποψήφιος του τίτλου «μυημένος πρώτης τάξης»· εν συνεχεία, χωρίς να το ξέρει, τον βοήθησε κάποιος αρμόδιος, σύμφωνα με μια συνήθεια καθιερωμένη από πολύ παλιά μεταξύ των αληθινών μυημένων, έτσι ώστε να πάρει όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες σχετικά με πολλά και διάφορα πραγματικά γεγονότα τα οποία συνέβησαν άλλοτε στον πλανήτη τους.

40.37.Γ

Όπως απέδειξαν αργότερα οι εμπεριστατωμένες έρευνες μου, αξιώθηκε να γνωρίσει όλες τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες της μεγάλης συσκευής Λαβ-μερτζ-νοχ.

40.37.Γ

Και τότε, θέτοντας μοναδικό σκοπό του να θεωρηθεί «σοφός» από τα όντα του περιβάλλοντος του, εκείνος ο Τσάι-Γιου, ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους τύπους «ιδανικού σοφού της νέας φουρνιάς», δηλαδή ένα ον με εντελώς ανεπτυγμένη την τάση της «σοφιστείας», επιχείρησε, με βάση πληροφορίες που σχετίζονταν με τις λεπτομέρειες της μεγάλης συσκευής Λαβ-μερτζ-νοχ, τις οποίες έμαθε με τον τρόπο που σου είπα, όχι μόνο να σκαρώσει μια θεωρία του γούστου του — θεωρία που δεν επικύρωνε ούτε απέρριπτε τίποτα απολύτως στο θέμα των νόμων των δονήσεων — αλλά και να κατασκευάσει ένα νέο όργανο παραγωγής ήχων, απλοποιημένο, που το ονόμασε «Κινγκ».

40.37.Γ

Αυτή η απλοποίηση συνίστατο στο ότι, χωρίς να υπολογίσει ούτε τις κόκκινες χορδές ούτε τις τρίχινες χορδές που υπήρχαν στο Λαβ-μερτζ-νοχ, πήρε σαν βάση, για το δικό του όργανο παραγωγής ήχων, μόνο τις λευκές και τις μαύρες χορδές, διατηρώντας μόνο τον αριθμό των χορδών που αντιστοιχούσαν σε δύο οκτάβες, και τις διέταξε έτσι ώστε ολόκληρη η μεσαία οκτάβα χρειαζόταν, για να αναπτυχθεί εξελικτικά και ενελικτικά, το μισό της ανώτερη επόμενης οκτάβας και το μισό της κατώτερης προηγούμενης οκτάβας.

40.37-8.Γ

Παρόλο που η θεωρία που «σκάρωσε» ο Τσάι-Γιου δεν στάθηκε για πολύ, το όργανο παραγωγής ήχων «Κινγκ» που κατασκεύασε έγινε προσιτό σε όλους, χάρη στην απλότητα του. Και καθώς τα αποτελέσματα που έδινε η σκόπιμη χρήση του αποδείχθηκαν έξοχα και πλέον κατάλληλα για να «γαργαλούν» τα πολυάριθμα κρυσταλλωμένα δεδομένα της συνολικής τους παρουσίας λόγω των συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, πέρασε αυτόματα από γενιά σε γενιά.

40.38.Γ

Η εξωτερική εμφάνιση αυτού του οργάνου, ο τρόπος κατασκευής του πλαισίου του, το κούρντισμα των χορδών, ακόμα και οι ονομασίες τους, τροποποιήθηκαν συχνότατα από τα όντα των επερχόμενων γενεών, για να καταλήξουν σήμερα, στους ευνοουμένους σου, σε κάτι ασήκωτα όργανα παραγωγής ήχων, περίπλοκα μέχρις ηλιθιότητας — τα οποία δεν αντιστοιχούν ούτε κατ’ ελάχιστο με τη σωματική τους δύναμη που ξανάπεσε σε νηπιακό επίπεδο — όργανα που τα ονομάζουν «κλειδοκύμβαλα», «κλαβεσέν», «εκκλησιαστικά όργανα», «όρθια πιάνα», «πιάνα με ουρά», «αρμόνια», και λοιπά… Ωστόσο, η θεμελιώδης αρχή αυτού που ονομάζεται «εναλλαγή των κεντροβαρικών ήχων» έχει παραμείνει ως τις μέρες μας ίδια μ’ αυτή που εφάρμοσαν τα Άγια αδέλφια Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ στο Ντζεντβόχ, δηλαδή στο κεντρικό μέρος της απαράμιλλης πειραματικής συσκευής Αλλά-ατταπάνν που επινόησαν.

40.38.Γ

Γι’ αυτό, παιδί, μου, η «κινέζικη υποδιαίρεση της επτάφθογγης ηχητικής οκτάβας» που απλοποιήθηκε από τον Τσάι-Γιου και έφτασε μέχρι τους σύγχρονους ευνοουμένους σου, οι οποίοι την εφαρμόζουν σήμερα σε όλα τα όργανα παραγωγής ήχων που σου απαρίθμησα, μπορεί ακόμα να χρησιμεύσει, όπως σου είπα, στην «άμεση συγκριτική μελέτη» και στην κατά προσέγγιση γνώση του τρόπου με τον οποίο συγκροτούνται οι κοσμικές ουσίες με διαφορετική πυκνότητα και ζωογονητικότητα, στη διάρκεια της μέγιστης Τρωγωαυτοεγωκρατικής διαδικασίας, αρχίζοντας από αυτό που λέγεται «ροή των δονήσεων που γεννώνται οι μεν από τις δε», και τον τρόπο με τον οποίο ενώνονται και χωρίζονται για να σχηματίσουν μεγάλες και μικρές, σχετικά ανεξάρτητες συγκεντρώσεις, πραγματωποιώντας έτσι το γενικό κοσμικό Ιρανιρανουμάνζ.

40.38-9.Γ

Θα πεισθείς άλλωστε σε λίγο μόνος σου γι’ αυτό, όταν, αφού φτάσουμε στον αγαπητό μας Καρατάς, θα σου δείξω και θα σου εξηγήσω πρακτικά, όπως σου υποσχέθηκα, τη σημασία της αρχής κουρντίσματος του οργάνου που σήμερα το λένε «πιάνο», του οργάνου παραγωγής ήχων που πήρα μαζί με άλλα αντικείμενα από την επιφάνεια του πλανήτη σου για να διευκρινίσω πειραματικά στο σπίτι μου, με όλη μου την άνεση — αφού δε βρήκα χρόνο επιτόπου — μια από τις ιδιαιτερότητες του, που συνδέεται με τον παράδοξο ψυχισμό των τρίμυαλων όντων που σε ενδιαφέρουν και με τις δονήσεις διαφορετικής ζωογονητικότητας που παράγονται γύρω τους.

40.39.Γ

Και τώρα θα σε ενημερώσω για μια μικρή διαπίστωση που έκανα κατά τη διάρκεια της τελευταίας μου παραμονής κοντά τους: τα σύγχρονα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου, παρόλο που κατασκευάζουν όλα τα όργανά τους παραγωγής ήχων σε επτά τόνους με βάση την κινέζικη υποδιαίρεση, και παρόλο που καθημερινά προσλαμβάνουν τα αποτελέσματα αυτών των οργάνων, δεν εμπνέονται ούτε κατ’ ελάχιστο απ’ αυτά — όπως αντικειμενικά θα έπρεπε να συμβαίνει — αλλά αντίθετα, διατηρούν θεληματικά μέσα τους, κάτω από τη δράση αυτού του τρόπου κουρντίσματος, χωρίς καμιά τύψη, ακόμη και με ικανοποίηση, τη ροή των συνειρμών που εμφανίζονται στη συνολική τους παρουσία, μέσα σε όλα τα πνευματοποιημένα μέρη τους, κάτω από την επίδραση των δεδομένων που κρυσταλλώθηκαν μέσα τους από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του καταραμένου οργάνου Κουνταμπάφερ.

Μετά από την πρακτική επίδειξη στο πιάνο, θα καταφέρεις, είμαι σίγουρος, όχι μόνο να αντιληφθείς κατά προσέγγιση αυτό που εννοούμε όταν λέμε «ροή κεντροβαρικών δονήσεων που προκύπτουν οι μεν από τις δε και συγχωνεύονται αρμονικά», αλλά και να διαπιστώσεις ακόμα μια φορά, με έκπληξη, πόσο έχει εξασθενίσει, στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, η ουσία της δράσης των οντικών δεδομένων τα οποία πρέπει γενικά να κρυσταλλώνονται στην παρουσία όλων των τρίμυαλων όντων, και που το σύνολό τους καλείται «εκλέπτυνση του ενστίκτου».

40.39-40.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, από το ένα μέρος η συνεχής υποβάθμιση, στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, της ποιότητας λειτουργίας των δεδομένων που κρυσταλλώθηκαν μέσα τους για μια υγιή οντική σκέψη, και από το άλλο μέρος ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός εκείνων που γίνονταν «υπεύθυνα όντα νέου τύπου» ανάμεσά τους, δηλαδή «σοφοί της νέας φουρνιάς», έκαναν να μη φτάσει τίποτε μέχρι τα σημερινά τρίμυαλα όντα που κατοικούν σ’ εκείνο το δύστυχο πλανήτη, από το σύνολο των λεπτομερών πληροφοριών, σχεδόν χωρίς προηγούμενο στο Σύμπαν, που ο νους των ομοίων τους κατανόησε κάποτε απόλυτα και που χρησιμοποιούνται σήμερα για το καλό των συνηθισμένων τρίμυαλων όντων σε όλους τους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, με εξαίρεση μόνο τον πλανήτη όπου αυτές πρωτοεμφανίστηκαν — τίποτε άλλο, λέω, εκτός ίσως από αυτό που ορίζει ο σεβαστός μας Ναστραντίν Χότζας με τα ακόλουθα λόγια:

40.40.Γ

«Δόξα σοι, ω Δημιουργέ, που δεν έκανες τα δόντια του λύκου σαν τα κέρατα του καλού μου βουβάλου, κι έτσι μπορώ σήμερα να φτιάχνω κάθε είδους θεσπέσια χτένια για την αγαπημένη μου σύζυγο».

40.40.Γ

Στην ιδιαίτερη περίπτωση της «κινέζικης υποδιαίρεσης της οκτάβας σε επτά τόνους», παρόλο που έφτασε ως τους σημερινούς ευνοουμένους σου και έχει όλο και περισσότερη εφαρμογή στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης, ούτε καν υποπτεύονται ότι αυτή η υποδιαίρεση είχε ειδικά δημιουργηθεί και κατασκευαστεί σύμφωνα με τις ακλόνητες αρχές στις οποίες βασίζονται όλα τα πράγματα που υπάρχουν στον Μεγαλόκοσμό μας.

40.40.Γ

Αν εξαιρεθεί ένας ασήμαντος αριθμός όντων που ανήκει σε ορισμένες μικρές ομάδες οι οποίες υπάρχουν στην ήπειρο της Ασίας, κι έχουν ενστικτωδώς συλλάβει την κρυμμένη σημασία της «κινέζικης υποδιαίρεσης ενός ολόκληρου ήχου σε επτά χωριστά κέντρα βάρους» και τα οποία περιορίζουν την πρακτική εφαρμογή της σ’ εκείνες τις εκδηλώσεις τους που θεωρούν ιερές, μπορούμε άφοβα να πούμε ότι στην παρουσία όλων σχεδόν των τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου σταμάτησαν εντελώς να κρυσταλλώνονται, κατά τους τελευταίους αιώνες, τα δεδομένα που επιτρέπουν να αναγνωρίζεται το ύψος της σκέψης και η σημασία που περιέχει αυτή η «υποδιαίρεση». Και στην ίδια την ήπειρο της Ασίας, όπως και στις άλλες στεριές της επιφάνειας του πλανήτη σου, τα σύγχρονα όντα, έχοντας ήδη χάσει κάθε ενστικτώδη ευαισθησία, χρησιμοποιούν αυτή την υποδιαίρεση με μόνο σκοπό να ικανοποιούν τις ευτελείς επιθυμίες τους, ανάξιες για τρίμυαλα όντα.

40.40-1.Γ

Εκείνο που παρουσιάζει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε όλη την ιστορία που σου διηγήθηκα για τις γνώσεις που τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου είχαν για τον ιερό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, είναι ότι παρά τον μεγάλο αριθμό πληροφοριών κάθε είδους — ή, όπως λένε, τους «ανεξάρτητους κλάδους της επιστημονικής γνώσης» που έχουν πάλι εμφανιστεί εκεί και αναγκάζονται «να αποστηθίζουν» συνεχώς, όπως λένε — ο «νόμος των δονήσεων», ο οποίος αποτελεί και τον σπουδαιότερο κλάδο, αυτόν που δίνει τη δυνατότητα, τουλάχιστον κατά προσέγγιση, να αναγνωρίσουν την πραγματικότητα, εξακολουθεί και τους είναι εντελώς άγνωστος, με εξαίρεση, βέβαια, την περίφημή τους «θεωρία του ήχου», πρόσφατης σχετικά εμφάνισης, θεωρία που λέγεται ότι μελετήθηκε σε βάθος και είναι πασίγνωστη στους σύγχρονους «σοφούς φυσικούς» και «σοφούς μουσικούς» τους.

40.41.Γ

Για να σου δώσω μία «λαμπρή εικόνα» της ουσίας των σύγχρονων ευνοουμένων σου, επισημαίνοντας διάφορες παρανοήσεις που αναδύονται στο πεδίο εκείνου του κλάδου της επιστήμης και διαδίδονται πλατιά μεταξύ τους — παρανοήσεις χαρακτηριστικές και κατάλληλες να σου χρησιμεύσουν ως εξαίρετο υλικό για να αντιληφθείς και να εκτιμήσεις τη σημασία και την αντικειμενική σπουδαιότητα όλων των άλλων ανεξάρτητων κλάδων των σημερινών τους «θετικών επιστημών» — το θεωρώ απαραίτητο να σου εξηγήσω λεπτομερώς τις θεωρίες των «ηχητικών δονήσεων» που μελετούν και ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν οι σύγχρονοι «σοφοί της συμφοράς».

40.41.Γ

Αλλά πριν σου μιλήσω γι’ αυτά, η ουσία μου, για άλλη μια φορά, προστάζει ολόκληρη την παρουσία μου να εκφράσει την ειλικρινή συμπόνοια της για τη μοίρα όλων εκείνων των σημερινών τρίμυαλων όντων, που, ασκώντας αδιάκοπα τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντά τους, έφθασαν σε τέτοιο βαθμό εξέλιξης του νου, ώστε τους είναι αναπόφευκτα αναγκαίο να αποκτήσουν στην παρουσία τους τα δεδομένα που αντιστοιχούν στις αληθινές πληροφορίες σχετικά με το νόμο των δονήσεων.

40.41.Γ

Αυτό μου ξανάρχεται τούτη τη στιγμή στη μνήμη, συνειρμικά, μαζί με μια παρόρμηση οίκτου, επειδή συνάντησα πολλές φορές, κατά την περίοδο της τελευταίας παραμονής μου κοντά τους, πολλά τέτοια τρίμυαλα όντα, στα οποία τους είχε γίνει απαραίτητο, λόγω της κατάστασης της «ψυχικής τελειοποίησης» τους, να προσλάβουν και να αφομοιώσουν αληθινές πληροφορίες για το νόμο των δονήσεων· και συγχρόνως καταλάβαινα ότι προφανώς δεν είχαν καμιά πηγή απ’ όπου θα αντλούσαν τέτοιου είδους πληροφορίες.

40.42.Γ

Είναι αλήθεια ότι σήμερα έχουν κάποιο «σύνολο πληροφοριών», ή, όπως λένε τα ίδια, μια «θεωρία των δονήσεων», αλλά τα δύστυχα όντα τα οποία έχουν την ανάγκη αυτών των γνώσεων δεν μπορούν να αντλήσουν τίποτε που θα ικανοποιούσε τις αναζητήσεις τους, παρά την επιθυμία τους και όλες τις προσπάθειές τους — εκτός από διάφορες ιδέες αμφίβολες και αντιφατικές.

40.42.Γ

Έτσι, παιδί μου, η αφετηρία όλων των γήινων παρανοήσεων είναι το γεγονός ότι κάποια αποσπάσματα πληροφοριών που σχετίζονται με τον «νόμο των δονήσεων» φτάσανε στα σύγχρονα όντα από δύο διαφορετικές πηγές, δηλαδή από τους αρχαίους Κινέζους και τους αρχαίους Έλληνες, των οποίων η κοινότητα, στο είπα κιόλας αν θυμάσαι, συγκροτήθηκε εδώ και πολύ καιρό, ανάμεσα στις ηπείρους της Ασίας και της Ευρώπης, από Ασιάτες ψαράδες, εκείνους που από βαρεμάρα επινοούσαν, όταν είχε κακοκαιρία, κάθε λογής «επιστήμες», και μεταξύ άλλων και την «επιστήμη των δονήσεων του ήχου».

40.42.Γ

Στη συνέχεια, αυτή η «επιστήμη», περνώντας από γενιά σε γενιά, έφθασε στους σημερινούς ευνοουμένους σου σχεδόν ταυτόχρονα με την κινέζικη επιστήμη.

40.42.Γ

Όλες οι μεταγενέστερες παρανοήσεις προήλθαν από το γεγονός ότι οι πληροφορίες που έφθασαν από τους αρχαίους Κινέζους καθόριζαν ότι μια ολόκληρη οκτάβα δονήσεων περιείχε «επτά Ρεστοριάλ», δηλαδή η οκτάβα απαρτιζόταν από «επτά κεντροβαρικούς ήχους», ενώ οι ελληνικές πληροφορίες ανέφεραν ότι ολόκληρη η οκτάβα των δονήσεων περιείχε πέντε Ρεστοριάλ, δηλαδή απαρτιζόταν από πέντε κέντρα βάρους ή πέντε ολόκληρους τόνους.

40.42-3.Γ

Όμως, και μόνο από το γεγονός ότι η λειτουργία των κρυσταλλωμένων δεδομένων κατά τους τελευταίους αιώνες στην παρουσία των ευνοουμένων σου για μια «λογική οντική κατανόηση» γίνεται σχεδόν «αντίστροφα», και επειδή σύμφωνα με την κουτσουρεμένη λογική τους αυτές οι δύο πληροφορίες από διαφορετικές πηγές τους φάνηκαν εξίσου αληθοφανείς, τα όντα του σύγχρονου πολιτισμού που ρίχνονται στο μαγείρεμα κάθε λογής «επιστημονικών σπεσιαλιτέ» με την ίδια ευχέρεια που φτιάχνουν τις κρέπες, βούλιαξαν σε μεγάλη «αμηχανία» και, για πολλά χρόνια, δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ποια από αυτές τις δύο τελείως αντιφατικές πληροφορίες να προτιμήσουν, για να την υιοθετήσουν και να τη δεχτούν στους κλάδους της «επίσημης επιστήμης» τους.

40.43.Γ

Αφού «ξόδεψαν πολύ σάλιο», όπως λένε, αποφάσισαν τελικά, για να μην τα χαλάσουν με κανένα, και για να περιλάβει ο αντίστοιχος κλάδος της επιστήμης τους ταυτόχρονα και τις δύο αντιφατικές θεωρίες που κληρονόμησαν από τα αρχαία χρόνια, να τις ενώσουν σε μία και μόνη. Και λίγο αργότερα, ένα ον, που λεγόταν Γαϊδορόπουλος, επινόησε μια μακροσκελέστατη «μαθηματική» ερμηνεία αυτής της παρανόησης, καθορίζοντας γιατί η μία από τις θεωρίες μιλούσε για μια διαίρεση της οκτάβας σε επτά ολόκληρους τόνους και η άλλη μόνο σε πέντε ολόκληρους τόνους, και πώς είχε δημιουργηθεί αυτή η σημαντική αντίφαση· έκτοτε οι μαθηματικές επεξηγήσεις του καθησύχασαν οριστικά όλους τους αρμόδιους αντιπροσώπους του σύγχρονου πολιτισμού σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα συνδυάζουν, με τη συνείδηση ήσυχη, όλες τις «φαντασμαγορίες» τους σχετικά με τις δονήσεις, στηριγμένοι στις μαθηματικές επεξηγήσεις εκείνου του «καλού Γαϊδορόπουλου».

40.43.Γ

Οι επεξηγήσεις του βασίζονταν στις ακόλουθες θέσεις:

40.43.Γ

Ο καλός μας Γαϊδορόπουλος υπολόγισε, με κάποιον τρόπο που μόνον αυτός ήξερε, τον αριθμό των δονήσεων των κινέζικων «επτά ολόκληρων τόνων», και εξηγούσε ότι στην κινέζικη οκτάβα των επτά τόνων οι ολόκληροι τόνοι που λέγονται «μι» και «σι» δεν ήταν πραγματικά ολόκληροι τόνοι, αλλά μόνο ημιτόνια, αφού ο αριθμός των δονήσεών τους αντιστοιχούσε σχεδόν με αυτόν των ελληνικών ημιτονίων, τα οποία, σύμφωνα με τη διαίρεση της ελληνικής οκτάβας, βρίσκονταν ακριβώς ανάμεσα στους ολόκληρους κινέζικους τόνους «μι»-«φα» και «σι»-«ντο».

40.43.Γ

Στη συνέχεια, υπέθεσε ότι πιθανόν βόλευε τους Κινέζους να έχουν κι αυτοί κάποια «Ρεστοριάλ», δηλαδή κέντρα βάρους της φωνής, στα ίδια ημοτόνια, και ότι γι’ αυτό το λόγο διαιρούσαν τις οκτάβες τους όχι όπως οι Έλληνες σε πέντε ολόκληρους τόνους, αλλά σε επτά τόνους, και ούτω καθεξής.

40.43.Γ

Μετά από την επεξήγηση του κυρίου Γαϊδορόπουλου, όλοι οι σύγχρονοι σοφοί της νέας φουρνιάς καθησύχασαν οριστικά, όπως σου είπα, και κόλλησαν μία ετικέτα σ’ αυτόν τον νέο κλάδο των «επίσημων επιστημών» τους.

40.43-4.Γ

Από τότε ο κλάδος αυτός υπάρχει με τον τίτλο «θεωρία του νόμου των δονήσεων», και, όπως θα έλεγε ο σοφός μας δάσκαλος Ναστραντίν Χότζας, τους «ευφραίνει την καρδίαν».

40.44.Γ

Με αυτή την ευκαιρία, θυμήθηκα ακόμα ένα σοφό απόφθεγμα που δεν μπορώ να μην το εκφράσω υψηλόφωνα· είναι και πάλι του σεβάσμιού μας Ναστραντίν Χότζα, που το διατυπώνει έτσι:

40.44.Γ

«Ε! σεις, γελοίοι Κουρφουριστανοί! Τι να χρησιμοποείτε μουλάρι τι λαγό στις δουλειές του χωραφιού; Μήπως και τα δυο δεν είναι τετράποδα;»

40.44.Γ

Ασφαλώς, οι σύγχρονοι ευνοούμενοί σου δεν ξέρουν, ούτε καν υποψιάζονται, ότι οι δύο τρόποι διαίρεσης της οκτάβας σε ολόκληρους τόνους, διαιρέσεις που ονομάζουν «κινέζικη» και «ελληνική», ξεκίνησαν από δύο αιτίες ολότελα διαφορετικές: η πρώτη, δηλαδή η κινέζικη διαίρεση, ήταν, όπως σου είπα, αποτέλεσμα της βαθιάς γνώσης που είχαν για τον νόμο του Επταπαραπαρσινόχ οι δύο αξιόλογοι δίδυμοι αδελφοί, που παρέμειναν στη Γη σοφοί ασύγκριτοι· η δεύτερη, δηλαδή η ελληνική διαίρεση, οικοδομήθηκε μόνο με βάση τα «Ρεστοριάλ της φωνής» που έρχονταν φυσιολογικά στα όντα της Ελλάδας την εποχή που έγινε η σύνθεση της ελληνικής πεντατονικής οκτάβας.

40.44.Γ

Τα «Ρεστοριάλ της φωνής», ή, όπως εξακολουθούν μερικές φορές να τα λένε, «οι εύκολοι φωνητικοί φθόγγοι», συγκροτούνταν και συγκροτούνται και τώρα από τους ευνοουμένους σου σε αριθμητικές ποσότητες που πλησιάζουν σχεδόν τις ανεξάρτητες συναθροίσεις, στις οποίες ανέκαθεν χωρίζονταν και χωρίζονται ακόμα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι εύκολοι φθόγγοι της φωνής συγκροτούνται γενικά στα όντα αρχίζοντας από ποικίλες περιβαλλοντικές συνθήκες, εξωτερικές και εσωτερικές, ανεξάρτητες από αυτά: γεωγραφικές, κληρονομικές, θρησκευτικές, ακόμα και από την ποιότητα της τροφής, ή από την «ποιότητα των αμοιβαίων επιδράσεων», και ούτω καθεξής.

40.44-5.Γ

Οι σύγχρονοι ευνοούμενοί σου δεν μπορούν φυσικά να καταλάβουν ότι παρόλες τις επιθυμίες και τις προσπάθειές τους, οι αρχαίοι Έλληνες, «όσο ενσυνείδητη κι αν ήταν η στάση τους σ’ αυτό το θέμα», δεν βρήκαν, όταν διαιρούσαν την οκτάβα των ήχων σε προσδιορισμένους τόνους, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από πέντε ολόκληρους τόνους. Πραγματικά το σύνολο των εσωτερικών και εξωτερικών συνθηκών, των ανεξάρτητων από αυτούς, δεν τους επέτρεπε να στηρίζονται, όταν τραγουδούσαν, παρά σε πέντε «Ρεστοριάλ της φωνής» τους.

40.45.Γ

«Ρεστοριάλ» ή «φωνητικοί κεντροβαρικοί ήχοι» ονομάζονται όσοι, απ’ όλους τους διαφορετικούς ήχους που παράγονται από τα αντίστοιχα όργανα, εκπέμπονται από τα όντα — σύμφωνα με ιδιότητες που παγιώθηκαν μέσα τους και εξαρτώνται από τη συνολική λειτουργία της παρουσίας τους, ιδιότητες που με τη σειρά τους είναι αποτέλεσμα κληρονομικότητας και επίκτητων ιδιοτήτων — σε μια εκδήλωση ελεύθερη, άνετη, και μεγάλης διάρκειας, χωρίς να προκαλούν την παραμικρή ένταση στις υπόλοιπες διακεκριμένες λειτουργίες τους. Με άλλα λόγια, τα «Ρεστοριάλ» προκύπτουν όταν ο ρυθμός του αποτελέσματος αυτής της εκδήλωσης εναρμονίζεται απόλυτα με τις άλλες λειτουργίες της συνολικής τους παρουσίας, ο ρυθμός της οποίας έχει ήδη παγιωθεί από όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης.

40.45.Γ

Λόγω διαφόρων συνθηκών τοπικού χαρακτήρα και κάποιων κληρονομικών ιδιοτήτων, στα όντα κάθε σχεδόν ομάδας ή και κάθε γεωγραφικής περιοχής, συγκροτούνται διαφορετικά «Ρεστοριάλ» ή «φωνητικοί κεντροβαρικοί ήχοι»· έτσι η διαίρεση της οκτάβας σε ολόκληρους τόνους διαφέρει εντελώς στα όντα, ανάλογα με την περιοχή της επιφάνειας του πλανήτη σου όπου κατοικούν.

40.45.Γ

Υπάρχουν σήμερα, μεταξύ των ευνοουμένων σου, ομάδες όντων που έχουν την ικανότητα να βγάζουν όχι μόνο πέντε ή επτά «κεντροβαρικούς ήχους», αλλά δεκατρείς ή και δεκαεπτά ολόκληρους φθόγγους της οκτάβας των ήχων.

40.45.Γ

Για να το καταλάβεις αυτό, θα χρησιμοποιήσω το εξαιρετικό παράδειγμα των όντων μιας μικρής κοινότητας της ασιατικής ηπείρου. Μου άρεσε πολύ να ακούω τα τραγούδια τους, γιατί διέθεταν εκτός από τις άλλες φυσικές τους αρετές — ενώ είχαν τα δεδομένα να εκδηλώνουν μόνο τρία «Ρεστοριάλ» — κι εκείνη που τους επέτρεπε να βγάζουν στα τραγούδια τους μέχρι σαράντα διαφορετικούς και καθορισμένους ήχους.

40.45.Γ

Τα τραγούδια τους ήταν έξοχα, κι όμως, όσο κι αν ήταν το εύρος της φωνής τους, η ηρεμία της εκφοράς και η διάρκεια των ηχητικών δονήσεων εξαρτιόταν μόνο από το ένα από τα τρία οργανικά τους Ρεστοριάλ.

40.45-6.Γ

Η φυσιολογική ιδιαιτερότητα των όντων εκείνης της μικρής ομάδας ήταν ότι διατηρούσαν σταθερά, σε όλη την οκτάβα της φωνής τους, όποιος και αν ήταν ο αριθμός των παραγόμενων ήχων, ένα «αμετάβλητο σύνολο δονήσεων» με βάση μόνο τα τρία έμφυτα Ρεστοριάλ τους, τα οποία, καθ’ όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων τους, είχαν την ιδιότητα να προκαλούν σε ολόκληρη την παρουσία κάποιου άλλου όντος αυτό που ονομάζεται «επικέντρωση» ή «αντήχηση».

Αυτό το κατάλαβα πολύ καθαρά, όταν, με αφορμή το ενδιαφέρον μου για τα τραγούδια τους, άρχισα να μελετώ τούτη την ιδιαιτερότητά τους, τόσο σπάνια στους σημερινούς ευνοουμένους σου, χρησιμοποιώντας τρία ειδικά «διαπασόν» που κατασκεύασα, καθώς και πολλούς ευαίσθητους «παλμογράφους» που μου ανήκαν και είχε επινοήσει μετά από παραγγελία μου ο φίλος της ουσίας μου ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ.

40.46.Γ

Η κινέζικη διαίρεση της οκτάβας σε ολόκληρους τόνους δεν λάμβανε καθόλου υπόψη της αυτή την οντική ιδιότητα.

40.46.Γ

Η διαίρεση της οκτάβας σε επτά ολόκληρους τόνους, καθώς και οι πληροφορίες που συγκροτούν το σύνολο του ειδικού κλάδου της επιστήμης τους που σχετίζεται με τον Νόμο του Εννέα, ήταν βασισμένες στα αποτελέσματα της συνειδητής εργασίας και στις θεληματικές ταλαιπωρίες των δύο αξιόλογων δίδυμων αδελφών, των οποίων τα ανώτατα σώματα αξιώθηκαν τελικά την μακαριότητα, και κατοικούν τώρα στον άγιο πλανήτη όπου πρόσφατα είχαμε την ευτυχία να βρεθούμε.

40.46.Γ

Όπως και να ’ναι, παιδί μου, λυπάμαι πολύ που είναι αδύνατον με εκείνο το σύγχρονο όργανο παραγωγής ήχων, το πιάνο που πήρα από τον πλανήτη σου, να σου δώσω ολοκληρωμένη ερμηνεία των νόμων των δονήσεων που προέρχονται από όλες τις πηγές, και πραγματοποιούν το γενικό κοσμικό Ανσαμπλουιτζάρ, πράγμα που θα μπορούσε κανείς να πετύχει με ιδανικό τρόπο με το εντυπωσιακό Λαβ-μερτζ-νοχ, το δημιούργημα εκείνου που διαδέχθηκε τους αξιόλογους δίδυμους αδελφούς, και εξίσου ονομαστού σοφού, του Κινέζου Κινγκ-Του-Τοζ.

40.46-7.Γ

Σ’ αυτή την εντυπωσιακή πειραματική συσκευή, το Λαβ-μερτζ-νοχ, ο Κινγκ-Του-Τοζ διάταξε και κούρδισε, με τη μέθοδο υπολογισμού των αξιόλογων αδελφών, τόσες ακριβώς χορδές παραγωγής δονήσεων όσες είναι και οι διαδοχικές πηγές του Σύμπαντος, από τον οποιοδήποτε πλανήτη μέχρι τον Πρωτόκοσμο, στην παρουσία των οποίων οι δονήσεις των κοσμικών ουσιών, ενώ μεταβάλλονται νομοτελειακά, συγχωνεύονται κατάλληλα κατά την Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία, για να επιφέρουν όλες τις περαιτέρω πραγματώσεις.

40.47.Γ

Ωστόσο, παιδί μου, παρόλο που το όργανο παραγωγής ήχων, το πιάνο, το οποίο πήρα από την επιφάνεια του πλανήτη σου, είναι μία πολύ χαρακτηριστική εφεύρεση των σημερινών ευνοουμένων σου, εξακολουθεί να υπάρχει η δυνατότητα, επειδή ο τρόπος κουρδίσματος των χορδών των «ολόκληρων τόνων» του και των «ημιτονίων» του δεν υπέστη καμιά αλλοίωση, να αποδειχθούν πειραματικά, παρατηρώντας τη σειρά συγχώνευσης των δονήσεων που βγάζουν οι χορδές με τον επιθυμητό τρόπο, οι νόμοι που διέπουν τις δονήσεις που προέρχονται από οποιαδήποτε από τις θεμελιώδεις κοσμικές οκτάβες των ουσιών, που προέρχονται δηλαδή από το ένα από τα επτά σύνολα των θεμελιωδών πηγών. Μπορούμε έτσι να αντιληφθούμε και να γνωρίσουμε με ποιον τρόπο όλες οι δονήσεις αναφύονται οι μεν από τις δε, και δρουν οι μεν πάνω στις δε, όποια και να ’ναι η πηγή τους· πράγματι, όπως σου είπα, όλοι οι κόσμοι διαφορετικής κλίμακας, όπως και καθένα από τα επτά ανεξάρτητα μέρη αυτών των κόσμων και καθεμία από τις εκδηλώσεις τους, μοιάζουν, σε όλα σχεδόν τα σημεία του Μεγαλόκοσμου, και σε καθεμία από αυτές τις ενότητες οι επταπλές πηγές των δονήσεων ασκούν οι μεν πάνω στις δε τις ίδιες αμοιβαίες δράσεις που ασκούν στον Μεγαλόκοσμο· επομένως, αν κατανοήσουμε τους νόμους των δονήσεων για ένα οποιοδήποτε κέντρο βάρους, αποκτούμε τη δυνατότητα να τους κατανοήσουμε κατά προσέγγιση για όλα τα κέντρα βάρους, υπό τον όρο βέβαια ότι λαμβάνουμε υπόψη τη διαφορά κλίμακας.

40.47.Γ

Το επαναλαμβάνω, αν κουρδίσουμε με τον επιθυμητό τρόπο τις χορδές του πιάνου και προκαλέσουμε τις απαιτούμενες δονήσεις στις αντίστοιχες χορδές, η συγχώνευση των δονήσεων που προκύπτει συμπίπτει σχεδόν ακριβώς, ακόμα και από μαθηματική σκοπιά, με το σύνολο των δονήσεων των ουσιών που προέρχονται από τις κατάλληλες κοσμικές πηγές σύμφωνα με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ.

40.47-8.Γ

Στο πιάνο, οι δονήσεις κάθε «ολόκληρου τόνου» και κάθε «ημιτονίου», οποιασδήποτε οκτάβας, περνούν οι μεν στις δε αυστηρά σύμφωνα με το νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, έτσι που οι δονήσεις τους, όπως συμβαίνει παντού και πάντα στο Σύμπαν, βοηθούνται αμοιβαία να εξελιχθούν ή να ενελιχθούν.

40.48.Γ

Επ’ ευκαιρία, αξίζει να επισημανθεί εδώ ότι ο λόγος που οι υπολογισμοί και οι υποθέσεις εκείνων των αξιόλογων γήινων σοφών αποδείχθηκαν σχεδόν ακριβείς, ήταν επειδή πήραν κατά τύχη σαν βάση των υπολογισμών τους την ίδια μονάδα που χρησιμοποιείται παντού στον Μεγαλόκοσμο, δηλαδή το απειροελάχιστο σωματίδιο της αγιότατης ουσίας του Θεομερτμάλογου, που μπορεί ακόμα να εμπεριέχει ολόκληρη τη ζωογονητική δύναμη που του είναι σύμφυτη.

40.48.Γ

Θα σου εξηγήσω τώρα, παιδί μου, όπως σου υποσχέθηκα, τον «παγκόσμιο Νιριουνοσιανό ήχο».

40.48.Γ

Ο «παγκόσμιος Νιριουνοσιανός ήχος» είναι ο ήχος του οποίου οι δονήσεις χρησίμευαν κατά την αρχαιότητα ως «απόλυτες δονήσεις» της νότας «ντο» — όπως γίνεται και σήμερα από έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ευνοουμένων σου, κυρίως στην Κίνα — για το κούρδισμα των οργάνων παραγωγής ήχων.

40.48.Γ

Να πώς διαπιστώθηκε η ύπαρξη αυτού του ήχου στον πλανήτη σου:

40.48.Γ

Ο πρώτος που τον ανακάλυψε ήταν ένα σοφό μέλος της εταιρίας των Αχαλντανών που ιδρύθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα, ο οποίος ήταν πρόγονος των δύο σοφών αδελφών, και αν θυμάσαι, συνάντησε κατά τύχη τους πρώτους κατοίκους της χώρας Μαραλπλεϊσίς, κι εκείνοι αμέσως τον έκαναν αρχηγό τους.

40.48.Γ

Εκείνα τα χρόνια, αυτό το σοφό ον της εταιρίας των Αχαλντανών εξακολουθούσε να παρατηρεί τα κάθε είδους κοσμικά φαινόμενα που προέκυπταν τόσο σ’ εκείνον τον πλανήτη όσο και αλλού, κι έτσι διαπίστωσε ότι, σε κάποια περιοχή αυτής της χώρας, πολύ κοντά στα μέρη που αργότερα χτίστηκε η πόλη Γκομπ, δύο φορές το χρόνο, μετά από κάποιες ατμοσφαιρικές διαταραχές, ο συγκεκριμένος ήχος ακουγόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

40.48-9.Γ

Κατασκεύασε τότε εκεί ένα κτίσμα που του ήταν απαραίτητο για την παρατήρηση των «ουράνιων σωμάτων», όπως λένε εκεί κάτω. Ενώ η πραγματική πρόθεση του ήταν, συνεχίζοντας την εργασία του, να αφοσιωθεί σε κάθε είδους παρατηρήσεις και έρευνες γι’ αυτό το κοσμικό αποτέλεσμα, που σε πρώτη προσέγγιση του ήταν εντελώς ακατανόητο.

40.49.Γ

Αργότερα, όταν οι δύο αξιόλογοι αδελφοί και μελλοντικοί Άγιοι, επιχείρησαν να ερευνήσουν τον κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, γνωρίζοντας ήδη αυτό το κοσμικό αποτέλεσμα, διάλεξαν επίτηδες να εγκατασταθούν στον ίδιο τόπο, και εκεί κατόρθωσαν να διαφωτίσουν τον χαρακτήρα και τη φύση εκείνου του παράδοξου ήχου, απ’ όπου και προέκυψε η μονάδα μέτρησης για όλους γενικά τους υπολογισμούς τους.

40.49.Γ

Στο πιάνο, οι «δονήσεις ξένης προέλευσης» προέρχονται από διαφορετικά σοκ, θορύβους, επαφές, αλλά κυρίως από κάτι που ονομάζεται «αέριες δονήσεις αδράνειας», που δημιουργούνται γενικά στην ατμόσφαιρα με αφορμή προηγούμενες φυσικές δονήσεις.

40.49.Γ

Μ’ αυτή την ευκαιρία, μπορούμε να χαράξουμε μια παραλληλία, ώστε να παρουσιάσουμε την ταυτόσημη πραγμάτωση του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ σε δύο διαδικασίες που εξωτερικά δεν έχουν τίποτα το κοινό.

Όπως ακριβώς και η πρώτη οντική τροφή που αποκτά τη ζωογονητική της δύναμη μόνο μετά τον μετασχηματισμό της σε «οντικό Πεντοεχάρυ», έτσι και στο πιάνο, οι δονήσεις μιας χορδής αποκτούν την αντίστοιχη ζωογονητική ικανότητα μόνο μετά την συγχώνευσή τους με τις προηγούμενες δονήσεις που παράγονται, αρχίζοντας από το σύνολο των «κεντροβαρικών δονήσεων» της νότας «σολ».

40.49.Γ

Μπορούμε να πεισθούμε κατηγορηματικά για την πιο πάνω ιδιαιτερότητα του ιερού νόμου του Επταπαραπαρσινόχ με το πιάνο, διαπιστώνοντας και μόνο ότι οι δονήσεις στις νότες «μι» και «σι», αν εκπέμπονται σ’ ένα χώρο ερμητικά κλειστό, παύουν ακαριαία· με άλλα λόγια, οι νότες «μι» και «σι», λόγω της αδράνειας που οφείλεται στο σοκ που τις προξένησε, υφίστανται μία ενέλιξη και παύουν ακαριαία: η νότα «μι» επιστρέφει στη νότα «ντο», και η νότα «σι» στο κατώτερο «φα».

40.49-50.Γ

Ολοκληρώνοντας τις ερμηνείες που σου έδωσα για τη διαίρεση της οκτάβας των ήχων σε επτά τόνους, έτσι όπως υφίσταται στους ευνοουμένους σου, μου χρειάζεται για άλλη μια φορά, αλίμονο, να επιμείνω στο γεγονός ότι κι αν τους έλαχε κάποιο ψίχουλο γνώσης, ξέχασαν το ουσιώδες. Και για τον ίδιο πάντα λόγο: την εγκατάλειψη κάθε πραγματοποίησης των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων στη συνολική παρουσία τους, εγκατάλειψη που εκεί κάτω είναι η καθαυτό αιτία της βαθμιαίας παρακμής της ίδιας της σκέψης στα τρίμυαλα όντα.»

40.50.Γ

Στο σημείο αυτό της αφήγησης του, ο Βεελζεβούλ βυθίστηκε πάλι σε βαθείς συλλογισμούς, και κατόπιν το βλέμμα του καρφώθηκε στη ρίζα της μύτης του εγγονού του.

40.50.Γ

Αφού έμεινε πολλή ώρα σιωπηλός, του είπε:

40.50.Γ

— Αχ, καλό μου παιδί…

Θέλοντας και μη, πρέπει τώρα να σου αφηγηθώ τα πειράματα που σχετίζονται με τους νόμους των δονήσεων, όπως τα είδα με τα μάτια μου στον πλανήτη Γη.

Και θα σου τα περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια για τους ακόλουθους δύο λόγους:

40.50.Γ

Πρώτα γιατί σου μίλησα ήδη αρκετά γι’ αυτόν τον πρώτο ιερό θεμελιώδη νόμο Επταπαραπαρσινόχ, και θα με ενοχλούσε αρκετά αν για οποιονδήποτε λόγο δεν κατόρθωνες να συλλάβεις καθαρά όλες τις ιδιαιτερότητες του.

40.50.Γ

Κι έπειτα επειδή το γήινο ον που πραγματοποίησε αυτά τα πειράματα, χάρη στη γνώση που είχε αποκτήσει για τις κοσμικές δονήσεις, ήταν το μοναδικό, μέσα στους τόσους αιώνες που πέρασα στη Γη, το οποίο αναγνώρισε την αληθινή μου φύση.