Study of Beelzebub's Tales

39.342.Β

Είναι πάντως άδικο να πούμε ότι εκείνοι οι «μοναχοί» δεν αποκομίζουν κανένα «αισθητό αποτέλεσμα»: αποκομίζουν, και μάλιστα δύο ειδών.

39.342.Β

Για να καταλάβεις γιατί η εγκράτεια των σημερινών μοναχών δίνει τούτα τα δύο είδη αποτελέσματα πρέπει να σου επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι, σύμφωνα με τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, όλοι οι μεγάλοι ή μικροί σχηματισμοί του Μεγαλόκοσμού μας οι οποίοι, κατά τη διαδικασία της εξέλιξής τους δε δέχονται την επιθυμητή εξωτερική βοήθεια τη στιγμή που ξεπερνάνε τα δύο Μντνελ-ιν του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αναγκάζονται να ενελιχθούν για να ξαναγυρίσουν στην κατάσταση όπου βρίσκονταν πριν την εξέλιξή τους.

39.342.Β

Το ίδιο, φυσικά, συμβαίνει και σ’ αυτή τη συγκεκριμένη κοσμική ουσία η οποία σχηματίζεται στην παρουσία εκείνων των γήινων «μοναχών» που εφαρμόζουν την εγκράτεια.

39.342-3.Β

Έτσι, παιδί μου, επειδή εκείνοι η γήινοι μοναχοί, και ιδιαίτερα οι σύγχρονοι, δεν μπορούν πια να βοηθήσουν θεληματικά την παραπέρα εξέλιξη αυτής της ουσίας που σχηματίζεται αναπόφευκτα μέσα τους από τη συνεχή χρήση της πρώτης οντικής τροφής — δηλαδή επειδή δεν πραγματώνουν πια στη συνολική τους παρουσία, ούτε σκόπιμα ούτε αυτόματα κανένα οντικό Πάρτκντολγκ-καθήκον — και ταυτόχρονα δεν την αποβάλλουν με τον φυσιολογικό τρόπο που προνοήθηκε από τη Φύση, αυτή η ουσία αναγκάζεται να ενελιχθεί μέσα τους.

Κατά τη διάρκεια της ενέλιξης των οντικών Εξιοεχάρυ, ή «σπέρματος», παρασκευάζεται στη συνολική τους παρουσία, εκτός από τις πολλές ενδιάμεσες ουσίες που παράγει αυτή η ενελικτική διαδικασία, μια συγκεκριμένη ουσία που έχει την ιδιότητα να προκαλεί δύο διαφορετικές δράσεις στη συνολική λειτουργία του πλανητικού σώματος ενός όντος.

39.343.Β

Η πρώτη δράση αυτής της συγκεκριμένης ουσίας είναι ότι ευνοεί την υπερβολική συσσώρευση του «Καρατζιάγκα», ή, όπως το λένε εκεί πέρα, του «λίπους». Ενώ η δεύτερη, ευνοεί την εμφάνιση και τη διάδοση, σε ολόκληρο το πλανητικό σώμα, των «Ποϊζονινοσκιριανών δονήσεων».

39.343.Β

Στην πρώτη περίπτωση, οι γήινοι μοναχοί που εφαρμόζουν την εγκράτεια γίνονται υπερβολικά, όπως λένε, «χοντροί»· και πραγματικά, συναντάς κάποτε εκεί κάτω, ανάμεσα σ’ αυτούς τους «χοντρούς» μοναχούς, παραδείγματα με τόσο υπερβολικά αποθέματα λίπους που θα μπορούσαν άνετα να συναγωνιστούν το είδος εκείνων των όντων που εκτρέφονται εκεί ειδικά για να αυξήσουν το στρώμα λίπους του πλανητικού τους σώματος, τα οποία ονομάζουν «γουρούνια».

39.343-4.Β

Αντίθετα, στη δεύτερη περίπτωση, οι μοναχοί γίνονται, όπως και πάλι τους λένε, «πειναλέοι κοκαλιάρηδες», και η διαπεραστική δράση των δικών τους «Ποϊζονινοσκιριανών δονήσεων» γίνεται αισθητή παντού στο σύνολο του ψυχισμού τους, ο οποίος χωρίζεται σε δύο σαφώς διαφορετικά μέρη, που οι εκδηλώσεις τους έχουν διαμετρικά αντίθετους χαρακτήρες: ο ένας είναι εξωτερικός, φανερός, ορατός και αντιλητπός απ’ όλους· ενώ ο άλλος είναι εσωτερικός, κρυμμένος, και τον οποίο τα συνηθισμένα όντα εκεί κάτω, κυρίως τα σημερινά, είναι τελείως ανίκανα πια να αποκαλύψουν και να αντιληφθούν. Με άλλα λόγια, αυτοί οι «Ποϊζονινοσκιριανόπληκτοι μοναχοί» εμφανίζονται, στις ορατές εξωτερικές εκδηλώσεις τους, σαν «θρησκευόμενοι πρώτης τάξεως», ενώ, μέσα στις μύχιες, μυστικές και ανομολόγητες εσωτερικές εκδηλώσεις τους, είναι «διαβόητοι κυνικοί», όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου.

39.344.Β

Όσο για την αιτία για την οποία, σε ορισμένους από αυτούς τους μοναχούς, η ενελικτική διαδικασία των Εξιοεχάρυ προκαλεί, αντί της συσσώρευσης του λίπους, τις Ποϊζονινοσκιριανές δονήσεις, υπάρχει και πάλι εκεί κάτω, γι’ αυτό το θέμα, μια πολύ εμπεριστατωμένη «θεωρία», την οποία επεξεργάστηκε εδώ και πολλούς αιώνες κάποιος «καθολικός μοναχός», και η οποία αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι αυτό συμβαίνει, γιατί οι «κοκαλιάρηδες» μοναχοί ασχολούνταν με ζήλο, κατά τη διάρκεια της νεότητας της ύπαρξής τους, με μια απασχόληση που προκαλεί την εμφάνιση στο πρόσωπο των εφήβων της Γης κάτι «σπυριών», που τα γνωρίζει ακόμα και η σημερινή τους ιατρική.