Study of Beelzebub's Tales

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 42
Ο Βεελζεβούλ στην Αμερική

Περίληψη

Μη Διαθέσιμη

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

42.91.Γ

ΔΥΟ «Ντιανόσκ» αργότερα, όταν το σκάφος Καρνάκ ξανάρχισε την πτώση του και οι πιστοί οπαδοί του σεβαστού Ναστραντίν Χότζα κάθισαν στις συνηθισμένες θέσεις τους, ο Χασίν γύρισε πάλι προς τον Βεελζεβούλ και του είπε:

42.91.Γ

— Αγαπημένε μου παππού, μπορώ να σου θυμίσω, όπως μου ζήτησες… τα τρίμυαλα όντα… του πλανήτη Γη… εκείνα τα… πώς τα λένε;… εκείνα τα οποία εμφανίζονται και υπάρχουν στη διαμετρικά αντίθετη πλευρά του πλανήτη από αυτήν όπου άνθισε ο σύγχρονος γήινος πολιτισμός… τα όντα που μου είπες ότι ειδικεύονται στην τέχνη του χορού «φοξ-τροτ»…

42.91.Γ

— Ποιους; τους Αμερικάνους;

42.91.Γ

— Ναι, ναι, τους Αμερικάνους! φώναξε χαρούμενα ο Χασίν.

42.91.Γ

— Έχεις δίκιο, το θυμάμαι… Σου είχα υποσχεθεί να σου μιλήσω λίγο περισσότερο γι’ αυτά τα σύγχρονα «φαινόμενα».

42.91.Γ

Και ο Βεελζεβούλ άρχισε έτσι:

42.91.Γ

— Επισκέφτηκα εκείνο το κομμάτι της επιφάνειας του πλανήτη σου, που σήμερα λέγεται «Βόρειος Αμερική», ακριβώς πριν αναχωρήσω από εκείνο το ηλιακό σύστημα.

42.91.Γ

— Πήγα εκεί, όταν έφυγα από την πόλη του Παρισιού, της ευρωπαϊκής ηπείρου, η οποία ήταν και ο κυριότερος τόπος της ύπαρξής μου τον τελευταίο καιρό.

42.91.Γ

Από την ήπειρο της Ευρώπης, απέπλευσα με ένα άνετο «ατμόπλοιο», όπως κάνουν σήμερα όλοι οι «κάτοχοι δολαρίων», και έφτασα στην πρωτεύουσα της Βορείου Αμερικής, στην πόλη της Νέας Υόρκης, ή, όπως την αποκαλούν μερικές φορές, «πόλη χωνευτήρι όλων των λαών της Γης».

42.91-2.Γ

Από την αποβάθρα, πήγα κατευθείαν σ’ ένα ξενοδοχείο που λέγεται «Ματζέστικ», το οποίο μου είχαν συστήσει οι φίλοι μου στο Παρίσι, και το οποίο, για κάποιον περίεργο λόγο, ονομαζόταν, ανεπίσημα, το «εβραίικο ξενοδοχείο».

42.92.Γ

Εγκαταστάθηκα στο «Ματζέστικ», στο «εβραίικο ξενοδοχείο», και την ίδια μέρα άρχισα να ψάχνω για κάποιον «Μίστερ», τον οποίο επίσης μου είχαν συστήσει άλλοι φίλοι μου από το Παρίσι.

42.92.Γ

Σ’ εκείνη την ήπειρο ονομάζουν «Μίστερ», κάθε ον αρσενικού φύλου το οποίο δεν φοράει αυτό που ονομάζεται «φούστα».

42.92.Γ

Όταν μπήκα στο γραφείο του «Μίστερ», προς τον οποίο είχα ένα συστατικό γράμμα, τον βρήκα, όπως ταιριάζει σε κάθε γνήσιο τέκνο των αμερικάνικων «μπίζνες», να είναι βουτηγμένος μέχρι το λαιμό σε αμέτρητες «μπίζνες δολαρίων».

42.92.Γ

Νομίζω ότι θα ήταν σωστό να επισημάνω τώρα, στην αρχή της ιστορίας μου για τους Αμερικάνους, πως όλα τα σημερινά τρίμυαλα όντα που αποτελούν τον κύριο όγκο του πληθυσμού εκείνου του μέρους της επιφάνειας του πλανήτη σου, ασχολούνται αποκλειστικά και μόνο με αυτές τις «μπίζνες δολαρίων».

42.92.Γ

Οι άλλες τέχνες και τα επαγγέλματα τα απαραίτητα στη διαδικασία της οντικής ύπαρξης, ασκούνται μόνο από όντα που έχουν έρθει, προσωρινά, από τις άλλες ηπείρους, με σκοπό να «κάνουν λεφτά», όπως λένε.

42.92.Γ

Κάτω από τέτοιες προϋποθέσεις, οι συνθήκες της οντικής ύπαρξης κατάντησαν για τους ευνοουμένους σου, κυρίως για όσους κατοικούν σ’ εκείνη την ήπειρο, εντελώς «Τραλαλαλαουλαλαλά», ή, όπως θα ’λεγε ο σεβάσμιος δάσκαλός μας ο Ναστραντίν Χότζας, «μοιάζουν με σαπουνόφουσκες που μπορούν ν’ αντέξουν μόνο σ’ ένα ήρεμο περιβάλλον».

42.92.Γ

Σήμερα, εκεί κάτω, οι συνθήκες είναι τέτοιες, που αν, για κάποιο λόγο, οι ειδικευμένοι επαγγελματίες όλων των κατηγοριών, οι οποίοι είναι απαραίτητοι για τη συλλογική τους ύπαρξη, σταματούσαν να έρχονται από τις άλλες ηπείρους ελπίζοντας να «κάνουν λεφτά», μπορεί κανείς να πει με σιγουριά, ότι, μέσα σ’ ένα μήνα, ολόκληρη η τάξη της συνηθισμένης τους ύπαρξης θα καταστρεφόταν, αφού κανένας από αυτούς δεν θα ήταν σε θέση ούτε ψωμί να ψήσει.

42.92-3.Γ

Ο κύριος λόγος της βαθμιαίας επέκτασης αυτής της ανωμαλίας πρέπει να αναζητηθεί, από το ένα μέρος, στους νόμους που οι ίδιοι θέσπισαν για να προσδιορίσουν τις εξουσίες των γονιών πάνω στα παιδιά τους, κι από το άλλο μέρος, στην καθιέρωση, σε κάθε σχολείο τους, ενός «ταμείου φύλαξης δολαρίων», που ανταποκρίνεται στην ανάγκη να εμφυτεύεται στα παιδιά η αγάπη για τα δολάρια.

42.93.Γ

42.93.Γ

Γι’ αυτό και ο καθένας τους ασχολείται πάντα με «μπίζνες δολαρίων», και πάντα με πολλές ταυτόχρονα.

42.93.Γ

Ο «Μίστερ», για τον οποίο είχα το συστατικό γράμμα, ήταν λοιπόν κι αυτό βυθισμένος στις μπίζνες των δολαρίων του· παρόλα αυτά, με υποδέχτηκε πολύ ευγενικά. Διαβάζοντας το γράμμα που του έδωσα, προξενήθηκε μέσα του μια παράξενη διαδικασία, την οποία μπορούν να παρατηρήσουν ακόμα και μερικοί από τους ευνοουμένους σου — επειδή έγινε πια έμφυτη στα σημερινά όντα — και η οποία λέγεται «κορδώνομαι υποσυνείδητα».

42.93.Γ

Αυτή η παράξενη διαδικασία ξεκίνησε μέσα του, γιατί στο γράμμα που του έδωσα αναφέρονταν οι συστάσεις κάποιου άλλου «Μίστερ» τον οποίο γνώριζα, που θεωρούνταν από πολλά πρόσωπα, κι ανάμεσά τους κι από αυτόν το «Μίστερ», «κατεργάρης πρώτης τάξεως», όπως τον έλεγαν πίσω από την πλάτη του — δηλαδή, εξαιρετικά ειδικευμένος στα δολάρια.

42.93.Γ

Παρόλο που, αρχικά, κατακυριεύτηκε από αυτή την έμφυτη στους σύγχρονους ευνοουμένους σου τάση, σιγά-σιγά ηρέμησε μιλώντας μου, και, τελικά, με διαβεβαίωσε ότι βρισκόταν «απόλυτα στη διάθεση μου». Έπειτα, θυμήθηκε ξαφνικά κάτι, και πρόσθεσε ότι με μεγάλη του λύπη, λόγω περιστάσεων που ήταν ανεξάρτητες από τη θέληση του, δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο ν’ ασχοληθεί μαζί μου εκείνη την ημέρα, και ότι ήταν υποχρεωμένος να το αφήσει για την επόμενη, καθώς ήταν πολύ απασχολημένος με σημαντικότατες υποθέσεις.

42.93.Γ

Άλλωστε, ακόμα κι αν είχε τις καλύτερες προθέσεις του κόσμου, πάλι δεν θα μπορούσε ν’ ασχοληθεί μαζί μου, γιατί οι κακόμοιροι οι Αμερικάνοι, που καταπιέζονται συνέχεια από τις μπίζνες των δολαρίων τους, δεν μπορούν ποτέ να κάνουν ό,τι θέλουν, παρά μόνον την Κυριακή — κι εκείνη η μέρα δεν ήταν Κυριακή.

42.93.Γ

Εκεί κάτω, σ’ εκείνη την ήπειρο, οι μπίζνες των δολαρίων, ή οι άλλες υποθέσεις τους, δεν εξαρτώνται από τα όντα· το αντίθετο, οι ευνοούμενοί σου είναι αυτοί που εξαρτώνται ολοκληρωτικά από τις μπίζνες των δολαρίων τους.

42.94.Γ

Με δυο λόγια, επειδή εκείνη η μέρα δεν ήταν Κυριακή, αυτός ο γνήσιος «Αμερικανός Μίστερ» δεν μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε, δηλαδή να έρθει μαζί μου και να με συστήσει στα πρόσωπα που έπρεπε. Δώσαμε λοιπόν ραντεβού για το επόμενο πρωινό, σ’ ένα ορισμένο σημείο του πασίγνωστού τους «Μπρόντγουεη».

42.94.Γ

Το Μπρόντγουεη δεν είναι απλώς ο κυριότερος δρόμος της Νέας Υόρκης, αλλά είναι και ο μεγαλύτερος δρόμος όλων των σημερινών μεγαλουπόλεων του πλανήτη σου.

42.94.Γ

Την επόμενη μέρα, πήγα στο σημείο που καθορίσαμε.

42.94.Γ

Επειδή το «ταξί» που πήρα δεν προερχόταν από τα εργοστάσια του κυρίου Φορντ, έφτασα νωρίτερα, κι ο Μίστερ μου δεν ήταν ακόμη εκεί.

42.94.Γ

Περιμένοντας τον, άρχισα να περιφέρομαι άσκοπα. Αλλά καθώς στο κομμάτι εκείνο του Μπρόντγουεη όλοι οι Νεοϋορκέζοι «χρηματομεσίτες» κάνουν τον καθημερινό τους «περίπατο» πριν το καθιερωμένο «μεσημεριανό» τους, ο συνωστισμός αυξήθηκε τόσο πολύ, που για να τον αποφύγω αποφάσισα να πάω να καθίσω σε κάποιο μέρος απ’ όπου θα μπορούσα να δω τον Μίστερ μου να έρχεται.

42.94.Γ

Εκεί κοντά υπήρχε, ευτυχώς, ένα από τα χαρακτηριστικά «ρεστωράν» τους, μέσα από τα τζάμια του οποίου μπορούσε κανείς να βλέπει τους περαστικούς.

42.94.Γ

Πρέπει να πω ότι πουθενά στον πλανήτη σου, σε κανένα άλλο μέρος συνάθροισης των ευνοουμένων σου, δεν υπάρχουν τόσα πολλά ρεστωράν όσα στη Νέα Υόρκη. Τα περισσότερα βρίσκονται στο κέντρο της πόλης, και οι ιδιοκτήτες αυτών των ρεστωράν είναι οι περισσότεροι «Αρμένηδες», «Έλληνες» και «Ρώσο-εβραίοι».

42.94.Γ

Και τώρα, παιδί μου, για να σε ξεκουράσω από τις ενεργητικές σκέψεις, θα περιοριστώ για λίγο στον τρόπο σκέψης του αγαπημένου μας δασκάλου του Ναστραντίν Χότζα, και θα σου μιλήσω για ένα από τα πιο παράξενα έθιμα, που εδώ και μερικά χρόνια είναι πολύ συνηθισμένο μέσα στα νεοϋορκέζικα ρεστωράν.

42.94-5.Γ

Επειδή οι κάτοχοι εξουσίας αυτής της κοινότητας απαγορεύουν αυστηρά, στα συνηθισμένα όντα, την κατασκευή, την εισαγωγή και την κατανάλωση κάθε «αλκοολικού υγρού», κι έχουν δώσει επιτούτου ρητές διαταγές στα όντα πάνω στα οποία στηρίζουν τις ελπίδες της γαλήνης τους, υποτίθεται ότι είναι γι’ αυτά τελείως αδύνατο να προμηθεύονται αλκοολικά ποτά. Απαγορεύεται λοιπόν στα νεοϋορκέζικα ρεστωράν να σερβίρονται όλα αυτά που λέγονται «Αράκ», «Ούζο», «Σκωτσέζικο Ουίσκι», «Μπενεντικτίν», «Βότκα», «Γκραν-Μαρνιέ», και διάφορα άλλα «αλκοολικά υγρά», — τα οποία όλα παρασκευάζονται κατ’ αποκλειστικότητα στη θάλασσα πάνω σε παλιές «μαούνες», αραγμένες κοντά στις ακτές αυτής της ηπείρου.

42.95.Γ

Όλο το «γούστο» αυτής της ιστορίας είναι ότι αν κουνήσεις το δαχτυλάκι σου και, σκεπάζοντας με τη δεξιά παλάμη σου το μισό στόμα σου, αναφέρεις το όνομα οποιουδήποτε υγρού, τότε αυτό το ποτό, χωρίς καμιά δυσκολία, εμφανίζεται αμέσως στο τραπέζι σου — αλλά μέσα σ’ ένα μπουκάλι από λεμονάδα ή στα πασίγνωστα μπουκάλια του γαλλικού «νερού του Βισύ».

42.95.Γ

Προσπάθησε τώρα να τεντώσεις τη θέληση σου ως το ζενίθ, και να πραγματώσεις στην παρουσία σου μια συνολική κινητοποίηση όλων των «οργάνων αντίληψης» που διαθέτεις, για να ακούσεις και να αφομοιώσεις, χωρίς να σου ξεφύγει τίποτα, όλα όσα θα σου πω για τη μέθοδο με την οποία παρασκευάζουν στη θάλασσα, πάνω στις παλιές μαούνες κοντά στις ακτές της ηπείρου τους, τα «αλκοολικά ποτά» που απαρίθμησα.

42.95.Γ

Λυπάμαι πολύ, αλλά δεν μπόρεσα να εξοικειωθώ περισσότερο με αυτή τη σύγχρονη γήινη επιστήμη.

42.95.Γ

Όλο κι όλο που μπόρεσα να μάθω είναι ότι, μέσα σε κάθε συνταγή των παρασκευασμάτων τους, έβαζαν τα εξής οξέα: «θειικό», «νιτρικό», «υδροχλωρικό» και, προπαντός, τα «ξόρκια» του διάσημου σύγχρονου Γερμανού καθηγητή «Κίσμενχοφ».

42.95.Γ

Αυτό το τελευταίο συστατικό, τα ξόρκια δηλαδή του καθηγητή Κίσμενχοφ για τα αλκοολικά υγρά, είναι απολαυστικά ενδιαφέρον.

Γίνονται, λένε, με τον ακόλουθο τρόπο:

42.95.Γ

Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται να προετοιμαστούν κατάλληλα, σύμφωνα με μια παλιά συνταγή, γνωστή στους ειδικούς του θέματος, χίλιες μπουκάλες υγρού. Και χρειάζονται ακριβώς χίλιες, γιατί αν προετοίμαζαν έστω και μία περισσότερη ή λιγότερη, τα ξόρκια δεν θα έπιαναν.

42.95-6.Γ

Έπειτα βάζουν τις χίλιες μπουκάλες πλαγιαστά, τη μία πάνω στην άλλη, και, μέσα σε απόλυτη ησυχία, τοποθετούν στο κέντρο ανάμεσά τους μια μπουκάλα με οποιοδήποτε αυθεντικό αλκοολικό ποτό, σαν αυτά που βρίσκονται σχεδόν παντού εκεί κάτω.

Περιμένουν σιωπηλά δέκα λεπτά, και, μετά, ξύνοντας το δεξί τους αυτί με το αριστερό χέρι, προφέρουν αργά-αργά, με καθορισμένες παύσεις, τα μαγικά ξόρκια του αλκοόλ.

42.96.Γ

Αμέσως τότε, όχι μόνο το υγρό στα χίλια μπουκάλια γίνεται, στιγμιαία, ίδιο με το αλκοολικό υγρό που βρίσκεται στο κεντρικό μπουκάλι, αλλά και κάθε μπουκάλα αποκτά την ίδια ετικέτα που έχει το αυθεντικό μπουκάλι.

42.96.Γ

Ανάμεσα στα ξόρκια αυτού του απαράμιλλου Γερμανού καθηγητή Κίσμενχοφ, βρίσκονται, όπως έμαθα, και μερικά ιδιαιτέρως εκπληκτικά.

42.96.Γ

Τα βαρυσήμαντα μάγια του, ο διάσημος Γερμανός ειδικός, πολύ εξειδικευμένος στον κλάδο του, άρχισε να τα «επινοεί» πολύ πρόσφατα· όλα χρονολογούνται μετά το ξεκίνημα της τελευταίας μεγάλης ευρωπαϊκής διαδικασίας αμοιβαίας καταστροφής.

42.96.Γ

Όταν το πρόβλημα της διατροφής έγινε οξύτατο στην πατρίδα του τη «Γερμανία», ο διάσημος καθηγητής, θέλοντας να συμπαρασταθεί στα βάσανα των συμπατριωτών του, επινόησε τα πρώτα του ξόρκια, τα οποία συνέβαλαν στην ετοιμασία μιας γευστικής και φτηνής «κοτόσουπας».

42.96.Γ

Η πρώτη αυτή μαγική συνταγή, που είναι άκρως ενδιαφέρουσα και ονομάζεται «γερμανική κοτόσουπα», γίνεται με τον εξής τρόπο:

42.96.Γ

Μέσα σ’ ένα μεγάλο καζάνι, που το βάζουν στη φωτιά, χύνουν μπόλικο κοινό νερό, κι έπειτα προσθέτουν λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό.

42.96.Γ

Ανοίγουν τότε διάπλατα τις δύο πόρτες της κουζίνας, κι αν δεν υπάρχει δεύτερη πόρτα ανοίγουν ένα παράθυρο· μετά, ενώ απαγγέλουν με δυνατή φωνή τα ξόρκια, κυνηγούν όσο πιο, γρήγορα μπορούν μέσα στην κουζίνα ένα κοτόπουλο.

42.96.Γ

Την ίδια στιγμή, αχνίζει μέσα στο καζάνι μια υπέροχη «κοτόσουπα».

42.96.Γ

Παρέλειψα να σου πω ότι, στα χρόνια της μεγάλης διαδικασίας αμοιβαίας καταστροφής τους, τα όντα της Γερμανίας χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά τέτοια μάγια, επειδή αυτή η μέθοδος παρασκευής της «κοτόσουπας» ήταν αποδεδειγμένα εξαιρετική και, πώς να το κάνουμε, πολύ οικονομική.

42.96-7.Γ

Γεγονός πάντως είναι ότι, το ίδιο το κοτόπουλο, τραβούσε τα πάνδεινα, γιατί μπορούσαν να το κυνηγούν και να το ξανακυνηγούν επ’ αόριστον, μέχρι να απαυδίσει και να «απεργήσει», όπως λένε, οπότε αρνιόταν ακόμα και να αναπνεύσει.

42.97.Γ

Για την περίπτωση που το κοτόπουλο, ενόσω υπήρχε ανάμεσα στους ευνοουμένους σου, δεν ήθελε να μολυνθεί από την υποκρισία τους και αρνιόταν να αναπνεύσει έστω και για μια στιγμή περισσότερο, τα όντα της κοινότητας της Γερμανίας είχαν καθιερώσει το παρακάτω έθιμο:

42.97.Γ

Όταν το κοτόπουλο έκανε «απεργία», οι ιδιοκτήτες του το έψηναν με επισημότητα στο φούρνο, και, για να γιορτάσουν αυτή τη σπάνια ευκαιρία, δεν παρέλειπαν ποτέ να καλέσουν για φαΐ και όλο τους το σόι.

42.97.Γ

Είναι ενδιαφέρον να επισημάνω εδώ, ότι, κι ένας άλλος καθηγητής τους, κι αυτός επίσης ξακουστός, με τ’ όνομα Στάινερ, κατά τη διάρκεια των «επιστημονικών ερευνών του πάνω στα υπερφυσικά φαινόμενα», απέδειξε μαθηματικώς, ότι, όταν χρησιμοποιούσαν ένα από αυτά τα κοτόπουλα για τα «μεγάλα φαγοπότια» τους, η οικοδέσποινα επαναλάμβανε πάντα το ίδιο πράγμα.

42.97.Γ

Κάθε νοικοκυρά σήκωνε τα μάτια της προς τον ουρανό, και, δείχνοντας με το δάχτυλο της το κοτόπουλο, έλεγε κατανυκτικά ότι τούτος ήταν ένας από τους περίφημους «φασιανούς του Παμίρ», και ότι τους τον έστειλε συστημένο ο αγαπημένος τους ανιψιός, ο οποίος στο Παμίρ έκανε χρέη προξένου της μεγάλης τους «Φάτερλαντ».

42.97.Γ

Σ’ εκείνο τον πλανήτη υπάρχουν πάρα πολλά ξόρκια για κάθε είδους σκοπό.

42.97.Γ

Τα ξόρκια άρχισαν να πολλαπλασιάζονται, ιδιαίτερα από τότε που πολλά όντα εκείνου του περίεργου πλανήτη ειδικεύτηκαν στα υπερφυσικά φαινόμενα και ονομάστηκαν «αποκρυφιστές», «πνευματιστές», «θεοσοφιστές», «μενεξεδένιοι μάγοι», «χειρομάντεις», και ούτω καθεξής.

42.97.Γ

Αυτοί οι ειδικοί έχουν, εκτός από την ικανότητα να «δημιουργούν υπερφυσικά φαινόμενα», το αναμφισβήτητο χάρισμα να «πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες».

42.97-8.Γ

Η απαγόρευση της κατανάλωσης του αλκοόλ, στην Αμερική, μπορεί να μας χρησιμέψει σαν φωτεινό παράδειγμα, για να δούμε πόσο έχει πια ατροφήσει, στα υπεύθυνα όντα που σήμερα κατέχουν την εξουσία, η δυνατότητα να κρυσταλλώνουν τα δεδομένα μιας υγιούς οντικής εκτίμησης κάποιας κατάστασης, αφού άλλωστε παρόμοιοι παραλογισμοί έχουν επαναληφθεί αρκετές φορές εκεί κάτω.

42.98.Γ

Λόγω της απαγόρευσης, όλοι ανεξαίρετα, σ’ εκείνη την ήπειρο, καταναλώνουν σήμερα το αλκοόλ, ακόμη κι αυτοί που σε άλλη περίπτωση δεν θα το κατανάλωναν ποτέ.

42.98.Γ

Σήμερα στην Αμερική συμβαίνει, με την κατανάλωση του αλκοόλ, αυτό που συνέβαινε κάποτε στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς με το μάσημα των σπόρων της παπαρούνας.

42.98.Γ

Η διαφορά είναι ότι τότε τουλάχιστον, στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς, τα όντα παθιάζονταν με τη χρήση των αληθινών σπόρων της παπαρούνας, ενώ τώρα, στην Αμερική, τα όντα καταναλίσκουν ό,τι υγρό τους πέσει στα χέρια, αρκεί να έχει το όνομα κάποιου αλκοολικού υγρού που υπάρχει κάπου στον πλανήτη τους.

42.98.Γ

Μια άλλη διαφορά είναι ότι, για να ρουφήξουν το απαγορευμένο τους αλκοόλ, τα όντα που κατοικούν στην ήπειρο της Αμερικής, δεν είναι τώρα τόσο αφελή όσο ήταν τα όντα της Μαραλπλεϊσίς στην τέχνη της αποφυγής του κυβερνητικού ελέγχου.

42.98.Γ

Θα διαπιστώσεις και μόνος σου, από τα παρακάτω παραδείγματα, πόσο προχωρημένοι είναι οι ευνοούμενοί σου από αυτή την άποψη.

42.98.Γ

Σήμερα, κάθε νεαρός, στα χείλη του οποίου ακόμα δε στέγνωσε καλά-καλά «το μητρικό γάλα», κουβαλάει μαζί του μία τελείως ακίνδυνη εξωτερικά «θήκη για τσιγάρα» ή «για πούρα»· κι όταν βρεθεί στο εστιατόριο, ή σ’ ένα από τα περίφημα «ντάνσιγκ» τους, και βγάλει από την τσέπη του τη θήκη των τσιγάρων ή των πούρων του, όλος ο κόσμος γύρω του υποθέτει φυσικά ότι θέλει να καπνίσει.

42.98.Γ

Τουναντίον! Αρκεί να στρίψει λίγο τη θήκη των τσιγάρων του, και ιδού εμφανίζεται μέσα στην αριστερή του παλάμη ένα μικρούλικο κυπελάκι, στο οποίο, με το δεξί του χέρι, χύνει πολύ αργά και πολύ ήρεμα το υγρό που περιέχει η θήκη των τσιγάρων ή των πούρων του — πιθανότατα σκωτσέζικο ουίσκι, φτιαγμένο όμως, όπως σου είπα, πάνω σε κάποια παλιά μαούνα κοντά στις αμερικάνικες ακτές.

42.98.Γ

Καθώς έκανα τις παρατηρήσεις μου, μια μέρα ήμουν μάρτυρας μιας άλλης σκηνής.

42.99.Γ

Μέσα σ’ ένα εστιατόριο, κοντά στο τραπέζι μου, κάθισαν δύο νεαρές Αμερικανίδες.

42.99.Γ

Αυτός που τις εξυπηρετούσε, ή όπως τον λένε, ο «σερβιτόρος», τους έφερε ένα μπουκάλι μεταλλικό νερό και δύο ποτήρια.

42.99.Γ

Μια από τις κοπέλες έστριψε, μ’ έναν ορισμένο τρόπο, τη λαβή της μοντέρνας ομπρέλας της, κι από τη λαβή, πολύ αργά και πολύ ήρεμα, χύθηκε μέσα στα ποτήρια τους κάποιο υγρό, πιθανότατα πάλι σκωτσέζικο ουίσκι ή κάτι παρόμοιο.

42.99.Γ

Με λίγα λόγια, παιδί μου, στην ήπειρο της Αμερικής επαναλαμβάνονται τα ίδια ακριβώς που συνέβαιναν πριν λίγο στη μεγάλη κοινότητα της Ρωσίας, στην οποία τα όντα που κατείχαν την εξουσία είχαν κι εκείνα απαγορεύσει την κατανάλωση της περιβόητης «ρώσικης βότκας», και όπου, λόγω αυτής της απαγόρευσης, τα όντα συνήθισαν πολύ γρήγορα να αντικαθιστούν τη «βότκα» με την εξίσου περιβόητη «Χάντζα», που προκαλεί ακόμη και σήμερα το θάνατο χιλιάδων δυστυχισμένων εκεί πέρα.

42.99.Γ

Πρέπει όμως να είμαστε δίκαιοι απέναντι στα σημερινά όντα της Αμερικής: με την επιδεξιότητά τους να κρύβουν από τις αρχές την κατανάλωση του αλκοόλ, δείχνουν να είναι πιο «πολιτισμένα» από τα όντα της κοινότητας της Ρωσίας.

42.99.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, τη μέρα εκείνη, για να αποφύγω το στρίμωγμα, χώθηκα μέσα σ’ ένα από τα χαρακτηριστικά νεοϋορκέζικα ρεστωράν, κάθισα σ’ ένα τραπέζι και άρχισα να παρατηρώ το πλήθος μέσα από το τζάμι.

42.99.Γ

Κι επειδή συνηθίζεται παντού στον πλανήτη σου, όταν κάθεσαι σ’ ένα εστιατόριο ή σε κάποιο άλλο παρόμοιο χώρο, να πληρώνεις κάτι, με αυτά που αποκαλούν «χρήματα», προς όφελος του ιδιοκτήτη της επιχείρησης, παράγγειλα κι εγώ, για να κάνω όπως κι εκείνοι, ένα ποτήρι από την περίφημη «πορτοκαλάδα» τους.

42.99.Γ

Τούτο το πασίγνωστο αμερικάνικο ποτό γίνεται από την ανάμιξη χυμού πορτοκαλιού με χυμό «γκρέϊπφρουτ»· και τα όντα εκείνης της ηπείρου το καταναλώνουν παντού και πάντα σε απίστευτες ποσότητες.

42.99.Γ

Μερικές φορές η περίφημη «πορτοκαλάδα» τους είναι πράγματι δροσιστική, ιδιαίτερα στις μεγάλες ζέστες, αλλά η επίδραση της στις «βλεννογόνες μεμβράνες» του στομαχιού και του εντέρου τους είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες, το σύνολο των οποίων προκαλεί, ίσως αργά αλλά σταθερά, τη φθορά εκείνης της «ανώφελης και αμελητέας» λειτουργίας που ονομάζουν «πεπτική λειτουργία του στομαχιού».

42.100.Γ

Καθισμένος, λοιπόν, μπροστά στην πορτοκαλάδα μου, κοιτούσα τους περαστικούς, ελπίζοντας να δω ανάμεσά τους τον Μίστερ που περίμενα, και άρχισα από βαρεμάρα να εξετάζω προσεκτικά την αίθουσα εκείνου του ρεστωράν.

42.100.Γ

Ανάμεσα στα αντικείμενα που βρίσκονταν πάνω στο τραπέζι, είδα το «μενού».

42.100.Γ

Στον πλανήτη σου, ονομάζουν «μενού» ένα φύλλο χαρτί, πάνω στο οποίο είναι γραμμένα όλα τα φαγητά και τα ποτά που μπορεί να προμηθεύσει το ρεστωράν.

42.100.Γ

Διαβάζοντας αυτά που ήταν γραμμένα σ’ εκείνο το χαρτί, είδα, ανάμεσα σε άλλα, ότι εκείνη την ημέρα μπορούσε κανείς να παραγγείλει εβδομήντα οκτώ διαφορετικά πιάτα.

42.100.Γ

Έμεινα άναυδος, και αναρωτήθηκα τι λογής φούρνο θα έπρεπε να έχουν αυτοί οι Αμερικάνοι στην κουζίνα τους, για να μπορούν να ετοιμάζουν εβδομήντα οκτώ πιάτα σε μια μόνο μέρα.

42.100.Γ

Όπως ξέρεις, είχα επισκεφτεί όλες τις ηπείρους τους, και είχα φιλοξενηθεί από πάρα πολλά όντα όλων των τάξεων. Επειδή είχα συχνά παρευρεθεί στην ετοιμασία του φαγητού, και στα μέρη τους και στο σπίτι μου, ήξερα πάνω-κάτω ότι, για να ετοιμαστεί ένα πιάτο, χρειάζονταν τουλάχιστον τρεις-τέσσερις κατσαρόλες. Υπολόγισα λοιπόν ότι αυτοί οι Αμερικάνοι έπρεπε σίγουρα να έχουν, αφού ετοίμαζαν εβδομήντα οκτώ πιάτα σε μια μόνο κουζίνα, περίπου τριακόσιες κατσαρόλες.

42.100.Γ

Επιθυμούσα πολύ να δω ο ίδιος πώς ήταν δυνατό να βολευτούν τριακόσιες κατσαρόλες πάνω σ’ ένα φούρνο, κι αποφάσισα να δώσω αυτό που αποκαλούν ένα «καλό φιλοδώρημα» στο σερβιτόρο, που μου έφερε την πορτοκαλάδα, για να με αφήσει να δω με τα ίδια μου τα μάτια την κουζίνα του ρεστωράν.

42.100.Γ

Ο σερβιτόρος τακτοποίησε το θέμα, και πήγα στην κουζίνα.

42.100.Γ

Μπαίνοντας… τι φαντάζεσαι; Ποια εικόνα πιστεύεις ότι αντίκρισα; Ένα φούρνο με τριακόσιες χύτρες και κατσαρόλες;

42.100.Γ

— Αμ δε!…

42.100-1.Γ

— Δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από μια άθλια «μικρή γκαζιέρα», σαν κι αυτές που έχουν στα δωμάτιά τους οι «εκ πεποιθήσεως εργένηδες» ή οι «μίσανδρες», δηλαδή οι «ανίκανες γεροντοκόρες».

42.101.Γ

Κοντά στη μικρούλα γκαζιέρα καθόταν ένας μάγειρας με χοντρό λαιμό, σκωτσέζικης καταγωγής, ο οποίος διάβαζε την εφημερίδα του, όπως αισθάνεται υποχρεωμένος να κάνει κάθε Αμερικάνος· διάβαζε, αν θυμάμαι, τους «Τάιμς».

42.101.Γ

Κοίταζα έκπληκτος γύρω μου, και κοίταζα επίσης και τον ταυρίσιο σβέρκο εκείνου του μάγειρα.

42.101.Γ

Ενώ έμενα έτσι, εμβρόντητος, μπήκε ένας σερβιτόρος, από την αίθουσα του ρεστωράν στην κουζίνα και, με τα παράξενα αγγλικά του, παράγγειλε στο μάγειρα με τον παχύ λαιμό ένα πολύ περίπλοκο πιάτο.

42.101.Γ

Επίτρεψέ μου εδώ να σου πω ότι, και μόνο από την προφορά του σερβιτόρου, ο οποίος παράγγειλε το πιάτο με το περίπλοκο όνομα, μάντεψα ότι είχε πρόσφατα μεταναστέψει από την ήπειρο της Ευρώπης, με το όνειρο να γεμίσει τις τσέπες του με αμερικάνικα δολάρια — όνειρο που το κάνουν γενικά όλοι οι Ευρωπαίοι που δεν έχουν πάει ακόμα στην Αμερική, και το οποίο σήμερα δεν αφήνει πια κανέναν τους να κοιμηθεί ήσυχα.

42.101.Γ

Όταν ο υποψήφιος «Αμερικάνος πολυεκατομμυριούχος» παράγγειλε το περίπλοκο πιάτο στο μάγειρα με το χοντρό σβέρκο, εκείνος, αργά-αργά και χωρίς να βιάζεται, σηκώθηκε από τη θέση του και ξεκρέμασε ένα μικρό «εργένικο τηγάνι», όπως το λένε εκεί κάτω.

42.101.Γ

Αφού άναψε τη «μικρή γκαζιέρα» του, ακούμπησε πάνω της το τηγάνι· πάντοτε το ίδιο αργοκίνητα, πήγε σε μια από τις πολλές ντουλάπες που βρίσκονταν εκεί, έβγαλε μια κονσέρβα, την άνοιξε, κι άδειασε το περιεχόμενο της μέσα στο τηγάνι.

42.101.Γ

Έπειτα, με τον ίδιο τρόπο, πήγε σ’ ένα άλλο ντουλάπι, από το οποίο πήρε μια άλλη κονσέρβα· αυτή τη φορά, όμως, άδειασε μόνο ένα μικρό μέρος του περιεχομένου της μέσα στο τηγάνι και ανακατεύοντας το μίγμα, τα έβαλε όλα πολύ προσεχτικά μέσα σ’ ένα πιάτο, το οποίο το ακούμπησε πάνω στο τραπέζι. Τότε ξανακάθισε στη θέση του και ξανάρχισε το διάβασμα της εφημερίδας του, που το είχε αναγκαστικά διακόψει.

42.101-2.Γ

Ο μάγειρας με το χοντρό λαιμό τα έκανε όλα αυτά με πλήρη αδιαφορία, σαν να ήταν ένα πραγματικό αυτόματο· από τις κινήσεις του ήταν ολοφάνερο ότι οι σκέψεις του πετούσαν μακριά, χωρίς αμφιβολία στο μέρος όπου γίνονταν τα γεγονότα που περιγράφονταν στην αμερικάνικη εφημερίδα του.

42.102.Γ

Σε λίγο, ξαναγύρισε ο σερβιτόρος που είχε παραγγείλει το περίπλοκο πιάτο, κουβαλώντας ένα μεγάλο χάλκινο δίσκο, πάνω στον οποίο ήταν αραδιασμένα μπόλικα «μοντέρνα σερβίτσια» από κούφιο μέταλλο· έβαλε πάνω στο δίσκο το πιάτο με το παράξενο φαγητό, και τα μετέφερε όλα μαζί στην αίθουσα του ρεστωράν.

42.102.Γ

Όταν γύρισα και ξανακάθισα στο τραπέζι μου, είδα σ’ ένα κοντινό τραπέζι έναν «Μίστερ» που έτρωγε, γλείφοντας τα χείλη του, το πιάτο του οποίου την ετοιμασία έτυχε να δω στην κουζίνα.

42.102.Γ

Κοιτάζοντας από το παράθυρο, διέκρινα τελικά, μέσα στο πλήθος, τον Μίστερ που περίμενα· πλήρωσα το λογαριασμό και βγήκα έξω.

42.102.Γ

Και τώρα, παιδί μου, διατηρώντας πάντα τον τρόπο που σκέφτεται ο αγαπημένος μας δάσκαλος, θέλω να σου πω λίγα πράγματα για τη «γλώσσα» των αμερικάνικων όντων.

42.102.Γ

Πρέπει να προσθέσω ότι, πριν πάω σ’ εκείνη την ήπειρο, μιλούσα ήδη τη γλώσσα των όντων που την κατοικούν, δηλαδή την «αγγλική γλώσσα».

42.102.Γ

Από την ημέρα όμως που έφτασα στην πρωτεύουσα της Βορείου Αμερικής, δυσκολευόμουν πάρα πολύ να γίνω κατανοητός, επειδή παρόλο που οι Αμερικάνοι χρησιμοποιούν την αγγλική γλώσσα για την προφορική τους επικοινωνία, στην προκειμένη περίπτωση είναι μια «αγγλική γλώσσα» πολύ δική τους και, μα την αλήθεια, πολύ ιδιότυπη.

42.102.Γ

Καθώς λοιπόν συναντούσα τόσες δυσκολίες, αποφάσισα να μελετήσω την παράδοξη «αγγλική γλώσσα» τους.

42.102.Γ

Την τρίτη μέρα μετά την άφιξή μου, πηγαίνοντας να συναντήσω εκείνον τον Μίστερ που γνώριζα, για να τον παρακαλέσω να μου συστήσει κάποιον δάσκαλο που θα μπορούσε να μου διδάξει την «αγγλική τους γλώσσα», είδα ξαφνικά να προβάλλεται στον ουρανό η φωτεινή επιγραφή μιας «αμερικάνικης διαφήμισης» που έλεγε:

42.102.Γ

SCHOOL OF LANGUAGES BY THE SYSTEM OF MR. CHATTERLITZ 13 North 293rd Street

42.103.Γ

Και είχε έναν κατάλογο απ’ τις γλώσσες που διδάσκανε, μαζί με το χρόνο για την εκμάθηση της καθεμιάς. Τονίζανε ιδιαίτερα ότι η εκμάθηση της «αμερικάνικης αγγλικής γλώσσας» χρειαζόταν από πέντε λεπτά μέχει είκοσι τέσσερις ώρες.

42.103.Γ

Δεν μπόρεσα αμέσως να καταλάβω τι εσήμαιναν όλα αυτά· αποφάσισα όμως να πάω, το επόμενο κιόλας πρωί, στη διεύθυνση που έγραφε η διαφήμιση.

42.103.Γ

Την άλλη μέρα πήγα στον Μίστερ Τσάτερλιτζ· με δέχτηκε ο ίδιος προσωπικά, και, ακούγοντας ότι ήθελα να μάθω την «αμερικάνικη αγγλική γλώσσα» με το δικό του σύστημα, άρχισε να μου εξηγεί ότι ήταν της γνώμης πως αυτή τη γλώσσα μπορούσε κανείς να τη μάθει με τρεις διαφορετικούς τρόπους, και ότι ο καθένας τους αντιστοιχούσε σε μια ιδιαίτερη ανάγκη.

42.103.Γ

«Ο πρώτος τρόπος», είπε, «διδάσκει την καθημερινή γλώσσα στους ανθρώπους οι οποίοι έχουν απόλυτη ανάγκη να κερδίσουν τα αμερικάνικα δολάριά μας.

42.103.Γ

«Ο δεύτερος απευθύνεται σ’ αυτούς οι οποίοι, αν και δεν έχουν άμεση ανάγκη των δολαρίων μας, επιθυμούν εντούτοις “να βγάζουν δολάρια”, και θέλουν να παριστάνουν, ανάμεσα στους Αμερικάνους, ότι δεν είναι τυχαίοι, αλλά αληθινοί “τζέντλεμεν”, αναθρεμμένοι στην Αγγλία.

42.103.Γ

«Όσο για τον τρίτο, αυτός χρειάζεται σ’ εκείνους που θέλουν να έχουν την ικανότητα να προμηθεύονται παντού και πάντα το σκωτσέζικο ουίσκι».

42.103.Γ

Επειδή το ωράριο του δεύτερου τρόπου διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας με βόλευε καλύτερα, αποφάσισα να του πληρώσω αμέσως τα δολάρια που ζητούσε, για να μάθω το μυστικό του συστήματος του.

42.103.Γ

Μόλις του έδωσα τα δολάρια, τα οποία εξαφάνισε γρήγορα και δήθεν αδιάφορα μέσα στην κρυφή του τσέπη — αλλά στην πραγματικότητα με την ίδια απληστία που χαρακτηρίζει όλα τα όντα του πλανήτη σου — μου εξήγησε ότι για να μάθω τον δεύτερο τρόπο, θα έπρεπε να αποστηθίσω μόνο πέντε λέξεις:

1. Maybe
2. Perhaps
3. Tomorrow
4. Oh! I see
5. All right

42.104.Γ

Πρόσθεσε ότι αν κάποτε θα έπρεπε να μιλήσω σε έναν ή σε περισσότερους από τους «Μίστερ» τους, δεν είχα παρά να εκστομίζω πότε-πότε μια από αυτές τις πέντε λέξεις.

42.104.Γ

«Αυτό είναι αρκετό», είπε, «για να πεισθούν όλοι γύρω σας ότι γνωρίζετε τέλεια την αγγλική γλώσσα, και ότι είστε “αυθεντία” στις μπίζνες των δολαρίων».

42.104.Γ

Αν και το σύστημα του αξιότιμου Μίστερ Τσάτερλιτζ ήταν πολύ αποτελεσματικό και πρωτότυπο, δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να το δοκιμάσω.

42.104.Γ

Κι αυτό επειδή, την άλλη μέρα, συνάντησα τυχαία στο δρόμο έναν παλιό μου φίλο, διευθυντή μιας εφημερίδας στην ήπειρο της Ευρώπης, ο οποίος μου εμπιστεύτηκε ένα ακόμη καλύτερο μυστικό για την εκμάθηση της αμερικάνικης γλώσσας.

42.104.Γ

Καθώς του διηγόμουν, ανάμεσα στ’ άλλα, ότι την προηγούμενη μέρα είχα πάει στο Μίστερ Τσάτερλιτζ, και του έλεγα για το σύστημα του, με διέκοψε:

42.104.Γ

«Ξέρετε κάτι, αγαπητέ μου γιατρέ; Μια και είστε ένας από τους συνδρομητές της εφημερίδας μας, δεν μπορώ να μη σας αποκαλύψω ένα από τα μυστικά της γλώσσας των ντόπιων».

42.104.Γ

Και πρόσθεσε:

42.104.Γ

«Καθώς μιλάτε ήδη πολλές από τις ευρωπαϊκές γλώσσες, αν χρησιμοποιήσετε το μυστικό μου, θα μάθετε τέλεια και τη γλώσσα αυτής της χώρας και θα μπορείτε να μιλήσετε για οτιδήποτε θελήσετε, αντί να κάνετε απλώς τους άλλους να πιστεύουν ότι γνωρίζετε την αγγλική γλώσσα — πράγμα για το οποίο είναι άλλωστε εξαιρετικό το σύστημα του Τσάτερλιτζ».

42.104.Γ

Μου εξήγησε στη συνέχεια ότι, αν, προφέροντας μια οποιαδήποτε λέξη κάποιας ευρωπαϊκής γλώσσας, φανταζόμουν ότι έχω μέσα στο στόμα μου μια ζεματιστή βρασμένη πατάτα, τότε προκύπτει αναμφίβολα μια αγγλική λέξη.

42.104.Γ

«Κι αν τώρα φανταστείτε ότι αυτή η ζεματιστή πατάτα είναι πασπαλισμένη με μπόλικη τριμμένη “καυτερή πιπεριά”, τότε θα κρατάτε το κλειδί της ιδανικής προφοράς της αμερικάνικης αγγλικής γλώσσας».

42.104-5.Γ

Με συμβούλεψε επίσης να μη βασανίζομαι για την επιλογή των λέξεων, αφού, γενικά, η αγγλική γλώσσα αποτελείται από ένα συνονθύλευμα λέξεων που πάρθηκαν τυχαία απ’ όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες· κι έτσι αυτή η γλώσσα περιέχει πολλές λέξεις για κάθε συνηθισμένη έννοια, «με αποτέλεσμα να πέφτεις σχεδόν πάντοτε πάνω στη σωστή λέξη».

42.105.Γ

«Κι αν, ασυναίσθητα, τύχει να χρησιμοποιήσετε μια λέξη η οποία δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο της γλώσσας μας, μικρό το κακό: στη χειρότερη περίπτωση, ο συνομιλητής σας θα νομίσει απλούστατα ότι ο ίδιος δεν γνωρίζει αυτή τη λέξη.

42.105.Γ

«Όλο κι όλο που έχετε να κάνετε είναι να φαντάζεστε πάντα τη ζεματιστή πατάτα… κι έπειτα, τέρμα! τελείωσαν οι “σαχλαμάρες”.

42.105.Γ

«Γι’ αυτό το μυστικό, σας εγγυούμαι ο ίδιος· και θα φτάσω μέχρι το σημείο να σας πω ότι μπορείτε να ακυρώσετε τη συνδρομή σας αν, ακολουθώντας τη συμβουλή μου, τα “αμερικάνικά” σας δεν είναι άψογα».

42.105.Γ

Έπειτα από μερικές μέρες, έπρεπε να πάω στο Σικάγο.

42.105.Γ

Αυτή η πόλη είναι η δεύτερη σε μέγεθος της ηπείρου της Αμερικής, κάτι σαν δεύτερη πρωτεύουσα.

42.105.Γ

Ο φίλος μου από τη Νέα Υόρκη με συνόδεψε ως το σταθμό και μου έδωσε ένα συστατικό γράμμα για κάποιον «Μίστερ» της άλλης πόλης.

42.105.Γ

Μόλις έφτασα, πήγα αμέσως στον άλλον «Μίστερ».

42.105.Γ

Ο «Μίστερ» του Σικάγου ήταν πολύ αξιαγάπητος και περιποιητικότατος.

42.105.Γ

Τον έλεγαν «Μίστερ Αφαλός».

42.105.Γ

Το πρώτο βράδυ, ο αξιαγάπητος «Μίστερ Αφαλός» μου πρότεινε να τον συνοδέψω στο σπίτι κάποιου φίλου του, γιατί, όπως έλεγε, έπρεπε κάτι να κάνω στην ξένη πόλη.

42.105.Γ

Φυσικά, δέχτηκα.

42.105.Γ

Εκεί βρήκαμε αρκετούς νεαρούς Αμερικάνους.

42.105.Γ

Όλοι οι καλεσμένοι ήταν ιδιαίτερα εύθυμοι και «αστείοι».

42.105.Γ

Έλεγαν με τη σειρά «ανέκδοτα», και τα γέλια τους αιωρούνταν μέσα το δωμάτιο, όπως ο καπνός από τις καμινάδες των αμερικάνικων εργοστασίων που φτιάχνουν τα λουκάνικα που τα λένε «hot-dogs», όταν φυσάει νοτιάς.

42.105.Γ

Επειδή κι εμένα μου αρέσουν πολύ τα ανέκδοτα, η πρώτη βραδιά μου στην πόλη του Σικάγου πέρασε πολύ ευχάριστα.

42.105.Γ

Κι όλα θα ήταν σωστά κι ευχάριστα, αν δεν με είχε βαθύτατα στενοχωρήσει και εκπλήξει ένα κοινό χαρακτηριστικό όλων των ανεκδότων τους.

42.106.Γ

Αυτό που με εξέπληξε και με στενοχώρησε τόσο πολύ, ήταν τα «διφορούμενα» και οι «αισχρολογίες» τους.

42.106.Γ

Οι αισχρολογίες και τα διφορούμενα των λεγομένων τους ήταν τόσο πολλά, που οποιοσδήποτε από εκείνους τους νεαρούς Αμερικάνους ανεκδοτολόγους θα μπορούσε να προσφέρει μια ντουζίνα θέματα στον ξακουστό «Βοκκάκιο».

42.106.Γ

«Βοκκάκιος» ονομάζεται ένας συγγραφέας, ο οποίος έγραψε ένα διδακτικότατο έργο για τα όντα της Γης, με τίτλο «Το Δεκαήμερον», πασίγνωστο σε όλες τις ηπείρους εκεί κάτω, που είναι και το αγαπημένο βιβλίο των σημερινών όντων απ’ όλες σχεδόν τις κοινότητες.

42.106.Γ

Την επόμενη μέρα, ο καλός εκείνος Μίστερ Αφαλός με πήγε να περάσω τη βραδιά μου σε κάτι άλλους φίλους του.

42.106.Γ

Εκεί υπήρχαν, πάλι, πάρα πολλά νεαρά αμερικάνικα όντα και από τα δύο φύλα, τα οποία κάθονταν στις γωνιές ενός μεγάλου σαλονιού, μιλώντας χαμηλόφωνα και πολύ ήρεμα.

42.106.Γ

Λίγο αφού καθήσαμε, με πλησίασε μια νεαρή και όμορφη Αμερικανίδα, στρώθηκε δίπλα μου κι άρχισε την κουβεντούλα.

42.106.Γ

Όπως ήταν σωστό, της έπιασα τη συζήτηση. Κουβεντιάσαμε για κάθε λογής πράγματα. Με ρωτούσε πολλά για την πόλη του Παρισιού.

42.106.Γ

Συνεχίζοντας να μιλάει, εκείνη η «νεαρά ύπαρξη», όπως λένε, άρχισε ξαφνικά, χωρίς λόγο, να μου χαϊδεύει το λαιμό.

42.106.Γ

Σκέφτηκα: «Τι καλή που είναι! Χωρίς αμφιβολία θα είδε έναν «ψύλλο» στο λαιμό μου, και μου τον χαϊδεύει για να ανακουφίσει πιο γρήγορα τον ερεθισμό από το τσίμπημα».

42.106.Γ

Έπειτα όμως παρατήρησα ότι όλοι οι νεαροί Αμερικάνοι που βρίσκονταν εκεί αλληλοχαϊδεύονταν· έμεινα κατάπληκτος, μην μπορώντας να καταλάβω τι συνέβαινε.

42.106.Γ

Η πρώτη υπόθεση μου καταρρίφθηκε από μόνη της, επειδή ήταν αδύνατο να φανταστώ ότι όλοι εκεί είχαν ψύλλους στο λαιμό τους.

42.106.Γ

Αναρωτιόμουν τι να σήμαιναν όλα αυτά. Αλλά παρά τις προσπάθειες μου δεν μπορούσα να τα ερμηνεύσω.

42.106.Γ

Όταν λίγο αργότερα, τη στιγμή που βγαίναμε από το σπίτι, ρώτησα τον Μίστερ Αφαλός, αυτός έσκασε στα γέλια και, γελώντας ασταμάτητα, με χαρακτήρισε «αφελή» και «άξεστο χωριάτη». Όταν ηρέμησε λίγο, μου είπε:

42.107.Γ

«Τι παράξενος που είσαι; Τι νόμιζες; Μόλις φύγαμε από ένα «petting-party».

Και συνεχίζοντας να γελά με την αφέλεια μου, μου εξήγησε ότι, την προηγούμενη μέρα, ήμασταν σ’ ένα άλλο πάρτυ, σ’ ένα «story-party».

«Αύριο», συνέχισε, «σκεφτόμουν να σε πάω σ’ ένα «swimming-party», όπου όλοι οι νέοι κολυμπούν μαζί, ντυμένοι, φυσικά, με ειδικά μαγιώ».

42.107.Γ

Όταν είδε ότι το πρόσωπο μου είχε ακόμη την ίδια χαρακτηριστική έκπληξη, πρόσθεσε· «Αλλά αν αυτές οι “σεμνές συγκεντρώσεις” δεν σ’ αρέσουν, μπορούμε να δοκιμάσουμε κι άλλες που δεν είναι ανοιχτές για όλο τον κόσμο: εδώ γίνονται πολλά τέτοια “πάρτυ”, και είμαι μέλος σε πολλά από αυτά. Μέσα στις ιδιωτικές μας συγκεντρώσεις, μπορούμε να βρούμε, αν το επιθυμείς, κάτι πιο “ουσιαστικό”».

42.107.Γ

Δεν εκμεταλλεύτηκα όμως την ευγένεια του εξυπηρετικότατου και πολύ αξιαγάπητου Μίστερ Αφαλός, επειδή την άλλη μέρα έλαβα ένα τηλεγράφημμα που με καλούσε πίσω στη Νέα Υόρκη».

42.107.Γ

Στο σημείο αυτό της αφήγησης του, ο Βεελζεβούλ σταμάτησε, άρχισε να συλλογίζεται, κι έπειτα, μετά από αρκετή ώρα, αναστέναξε βαθιά και ξανάρχισε:

42.107.Γ

— Την επομένη, αντί να φύγω με το πρωινό τρένο, όπως σκόπευα όταν πήρα το τηλεγράφημμα, ξεκίνησα το ταξίδι μου το βράδυ.

42.107.Γ

Ο λόγος που καθυστέρησα την αναχώρηση μου από το Σικάγο θα είναι για σ’ ένα ένα θαυμάσιο παράδειγμα για το κακό που μπορεί να προκαλέσει μια εφεύρεση των Αμερικάνων, εφεύρεση πολύ διαδεδομένη πάνω στον πλανήτη σου, η οποία είναι μία από τις κυριότερες αιτίες αυτού που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «μαράζωμα του ψυχισμού» όλων των τρίμυαλων όντων των άλλων ηπείρων. Γι’ αυτό και θα σου την περιγράψω με περισσότερες λεπτομέρειες.

42.107-8.Γ

Η κακοήθης εφεύρεση των όντων της Αμερικής, την οποία θα σου περιγράψω σε λίγο, δεν αποτελεί μόνο την αιτία του «μαραζώματος» που υφίσταται, με όλο και περισσότερο επιταχυνόμενο ρυθμό, ο ψυχισμός των όντων εκείνου του κακόμοιρου πλανήτη, αλλά ήταν και είναι η αιτία της ολοκληρωτικής καταστροφής της μοναδικής οντικής λειτουργίας που προσιδιάζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα, η οποία μέχρι και τον τελευταίο αιώνα εμφανιζόταν από μόνη της στην παρουσία τους, και λέγεται παντού «φυσιολογικό ένστικτο να αντιλαμβάνονται την αλήθεια».

42.108.Γ

Στη θέση αυτής της απαραίτητης σε κάθε τρίμυαλο ον λειτουργίας, κρυσταλλώθηκε σιγά-σιγά στους ευνοουμένους σου μια άλλη συγκεκριμένη λειτουργία, η δράση της οποίας προκαλεί μέσα τους μια συνεχή αμφιβολία για τα πάντα.

42.108.Γ

Την κακοήθη εκείνη εφεύρεση τους, τη λένε «διαφήμιση».

42.108.Γ

Για να καταλάβεις καλύτερα αυτά που θα ακολουθήσουν, πρέπει να σου πω ότι, πολλά χρόνια πριν πάω στην Αμερική, ταξιδεύοντας κάποτε στην ήπειρο της Ευρώπης, αγόρασα μερικά βιβλία για να τα διαβάσω μέσα στο τρένο και να συντομεύσω έτσι τις ατέλειωτες και βαρετές ώρες του ταξιδιού μου. Σ’ ένα από εκείνα τα βιβλία, γραμμένο από έναν διάσημο συγγραφέα, διάβασα ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στην Αμερική, όπου έλεγε πολλά για τα ονομαστά «σφαγεία» του Σικάγου.

42.108.Γ

Ονομάζουν «σφαγείο», εκεί κάτω, ένα ειδικό μέρος, όπου τα γήινα τρίμυαλα όντα καταστρέφουν την ύπαρξη όντων διαφόρων μορφών, των οποίων το πλανητικό σώμα καταναλώνουν ευχαρίστως για την πρώτη οντική τους τροφή — σύμφωνα με τις αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που μόνα τους καθιέρωσαν.

42.108.Γ

Κι επιπλέον, όταν επιδόδονται σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις μέσα σ’ αυτά τα ιδρύματα, ισχυρίζονται και πιστεύουν ότι εκπληρώνουν ένα αναγκαίο χρέος, και μάλιστα, όπως λένε, με μεγάλη «ανθρωπιά».

42.108.Γ

Ο διάσημος εκείνος σύγχρονος συγγραφέας περιέγραφε με θαυμασμό, αφού τα είχε δει με τα ίδια του τα μάτια, τα σφαγεία της πόλης του Σικάγου, τα τόσο καταπληκτικά οργανωμένα, κατά τη γνώμη του.

42.108-9.Γ

Εκθείαζε την τελειότητα κάθε μηχανής, κι εκστασιαζόταν μπρος στην εξαιρετική καθαριότητα που βασίλευε εκεί πέρα. «Όχι μόνο», έγραφε, «ο ανθρωπισμός προς τα όντα διαφορετικών μορφών αγγίζει στα σφαγεία μας ένα θεϊκό βαθμό, αλλά ακόμα και οι μηχανές τους είναι τόσο τελειοποιημένες, ώστε αν βάλουμε ένα ζωντανό βόδι από μια πόρτα, μπορούμε, αν θέλουμε, να το ξαναβρούμε μετά από δέκα λεπτά, σε μια πόρτα στην άλλη άκρη, υπό τη μορφή πανέτοιμων λεπτών λουκάνικων». Τέλος, επέμενε στο γεγονός, ότι όλα αυτά γίνονταν χωρίς να τα αγγίζει ανθρώπου χέρι, αποκλειστικά και μόνο χάρη σε κάποιες τελειότατες μηχανές, και ότι, ως επακόλουθο όλων αυτών, τα πάντα ήταν καθαρότατα και ορεκτικότατα στο έπακρο.

42.109.Γ

Αρκετά χρόνια αφού διάβασα αυτό το βιβλίο, βρήκα ένα άρθρο σε κάποιο πολύ σοβαρό ρώσικο περιοδικό, στο οποίο έπλεκαν, με τα ίδια λόγια, το εγκώμιο εκείνων των σφαγείων.

42.109.Γ

Άκουσα ακόμη να μιλούν γι’ αυτά χιλιάδες άτομα, πολλά από τα οποία είχαν δει με τα μάτια τους όλα τα θαυμαστά που περιέγραφαν.

42.109.Γ

Με λίγα λόγια, πριν πάω στην πόλη του Σικάγου, ήξερα ότι εκεί πέρα υπήρχε ένα «θαύμα», ανεπανάληπτο σε όλη τη Γη.

42.109.Γ

Πρέπει να σου πω ότι ενδιαφερόμουν ανέκαθεν για τέτοιες εγκαταστάσεις, όπου οι ευνοούμενοί σου καταστρέφουν την ύπαρξη των γήινων όντων με διαφορετική μορφή· κι ακόμη ότι, αφότου αποφάσισα να εγκαταστήσω όλες εκείνες τις μηχανές στο αστεροσκοπείο μου, στον πλανήτη Άρη, εκδήλωνα πάντοτε ζωηρότατο ενδιαφέρον για κάθε είδους μηχανήματα.

42.109.Γ

Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν έτυχε να βρεθώ στην πόλη του Σικάγου, σκέφτηκα ότι θα ήμουν ασυγχώρητος αν δεν εκμεταλλευόμουνα αυτή την ευκαιρία για να επισκεφθώ τα σφαγεία, κι αποφάσισα λοιπόν, το τελευταίο πρωινό πριν φύγω, να πάω, μαζί με έναν από τους καινούργιους Αμερικάνους φίλους μου, να δω αυτό το σπάνιο οικοδόμημα των ευνοουμένων σου.

42.109.Γ

Φθάνοντας εκεί, με τη συμβουλή ενός από τους βοηθούς του διευθυντή, πήραμε ως οδηγό κάποιον υπάλληλο μιας τράπεζας που συνεργαζόταν με τα σφαγεία, και μαζί του ξεκινήσαμε την επίσκεψη των εγκαταστάσεων.

42.109.Γ

Μας υπέδειξε να επισκεφθούμε πρώτα τα μέρη όπου μάντρωναν εκείνα τα δυστυχισμένα τετράποδα πριν τα σφάξουν. Αυτά τα μέρη ήταν ολόιδια με όσα έχουν οι παρόμοιες εγκαταστάσεις παντού στον πλανήτη σου, μόνο που εδώ ήταν πολύ μεγαλύτερης κλίμακας· αντίθετα, ήταν πολύ πιο βρόμικα από εκείνα των σφαγείων που είχα δει σε άλλες χώρες.

42.109-10.Γ

Έπειτα περάσαμε από πάρα πολλά παραρτήματα. Στο ένα βρίσκονταν τα ψυγεία όπου αποθήκευαν τα έτοιμα κρέατα· σ’ ένα άλλο κατάστρεφαν την ύπαρξη των τετραπόδων όντων με τη βοήθεια απλών σφυριών και τα διαμέλιζαν επιτόπου — ακριβώς όπως κάνουν σε όλα τα σφαγεία.

42.110.Γ

Καθώς περνούσαμε από αυτό το παράρτημα, σκεφτόμουν ότι εκεί, χωρίς αμφιβολία, θα έσφαζαν τα ζώα που προορίζονται ειδικά για τους Εβραίους, οι οποίοι σύμφωνα με τον θρησκευτικό τους κώδικα πρέπει, όπως ήδη ήξερα, να καταστρέφουν τα ζώα μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο.

42.110.Γ

Περπατούσαμε πολλή ώρα μέσα σε διάφορα παραρτήματα, και περίμενα ότι, από στιγμή σε στιγμή, θα φτάναμε τελικά στο τμήμα για το οποίο είχα ακούσει τόσα πολλά, και το οποίο ήθελα οπωσδήποτε να επισκεφτώ.

42.110.Γ

Όταν όμως είπα στον οδηγό μας την επιθυμία μου να πάμε εκεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα, αυτός μου απάντησε ότι είχαμε δει τα πάντα μέσα στα περίφημα σφαγεία τους, κι ότι δεν υπήρχε άλλο τμήμα.

Λοιπόν, αγαπημένο μου παιδί, πουθενά δεν είχα δει το παραμικρό μηχάνημα, με εξαίρεση τα μικρά βαγονέτα πάνω σε σιδηροτροχιές που μετέφεραν τους βαριούς σκελετούς, και τα οποία υπάρχουν σε όλα τα σφαγεία. Όσο για τη βρόμα, αντίθετα, είδα άφθονη από δαύτην στα σφαγεία του Σικάγου.

42.110.Γ

Σε καθαριότητα και οργάνωση, τα σφαγεία της πόλης της Τιφλίδας, τα οποία είχα δει δύο χρόνια νωρίτερα, ήταν εκατό βαθμούς ανώτερα από αυτά της πόλης του Σικάγου.

42.110.Γ

Στην Τιφλίδα, για παράδειγμα, δεν θα έβλεπες ποτέ στο πάτωμα ούτε σταγόνα αίμα, ενώ στο Σικάγο, δεν μπορούσες βήμα να κάνεις χωρίς να συναντήσεις ολόκληρες λιμνούλες.

42.110.Γ

Προφανώς κάποια ομάδα Αμερικανών μπίζνεσμεν, στους οποίους ρίζωσε η συνήθεια να καταφεύγουν στη «διαφήμιση» για τις επιχειρήσεις τους, θέλησε να διαφημίσει και τα σφαγεία του Σικάγου, για να παρουσιάσει, σε όλο τον υπόλοιπο πλανήτη, μια εικόνα που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

42.110.Γ

Κι αυτή τη φορά, όπως το συνηθίζουν εκεί, δεν τσιγκουνεύτηκαν τα δολάριά τους. Και καθώς η ιερή οντική λειτουργία της ηθικής συνείδησης έχει πια ατροφήσει τελείως στους γήινους συγγραφείς και δημοσιογράφους, το αποτέλεσμα είναι ότι, σε όλους σχεδόν τους ευνοουμένους σου που κατοικούν σε κάθε ήπειρο του πλανήτη σου, έχει κρυσταλλωθεί μια υπερβολικά μεγαλοποιημένη άποψη για τα σφαγεία του Σικάγου.

42.111.Γ

Όλα αυτά έγιναν, μπορούμε να πούμε, με πολύ «αμερικάνικο τρόπο».

42.111.Γ

Στην ήπειρο της Αμερικής, τα τρίμυαλα όντα έγιναν τέτοιες αυθεντίες στην τέχνη της διαφήμισης, ώστε θα μπορούσε κάλλιστα να τους ταιριάξει το απόφθεγμα του αγαπημένου μας Ναστραντίν Χότζα:

«Φίλος του Αρχι-κερασφόρου θα γίνει εκείνος που θα τελειοποιηθεί ως τη βαθμίδα του Νου και του είναι που θα του επιτρέπει να κάνει τη μύγα ελέφαντα».

42.111.Γ

Πράγματι, έγιναν πολύ ικανοί στο να κάνουν τις μύγες ελέφαντες, και το κάνουν τόσο συχνά σήμερα, ώστε κι αν κάποτε συναντήσουμε έναν αληθινό αμερικάνικο ελέφαντα, θα πρέπει «να θυμηθούμε τον εαυτό μας με όλο μας το είναι», για να μη μας μπει η ιδέα ότι είναι μια απλή μύγα.

42.111.Γ

Από το Σικάγο ξαναγύρισα στη Νέα Υόρκη, και επειδή πραγματοποίησα πολύ γρήγορα και με ικανοποιητικό τρόπο όλα τα σχέδια που είχα καταστρώσει φτάνοντας στην ήπειρο αυτή, και καθώς, επιπλέον, οι συνθήκες της καθημερινής ύπαρξης μέσα στις οποίες βρέθηκα ταίριαζαν απόλυτα με την ανάγκη της πλήρους ανάπαυσης η οποία μου γινόταν περιοδικά απαραίτητη κατά τη διάρκεια της τελευταίας μου καθόδου στον πλανήτη σου, αποφάσισα να παρατείνω τη διαμονή μου σ’ αυτή την πόλη και να υπάρχω εκεί, αφήνοντας τις σχέσεις μου με τα άλλα όντα εκεί κάτω να συντελούνται σύμφωνα μόνο προς τους οντικούς συνειρμούς οι οποίοι κυλούσαν αναπόφευκτα μέσα μου.

42.111-2.Γ

Ζώντας λοιπόν μ’ αυτόν τον τρόπο μέσα στο σημαντικότερο κέντρο εκείνης της μεγάλης σύγχρονης κοινότητας, και συναναστρεφόμενος για πολλούς και διαφόρους λόγους με όντα όλων των τύπων και όλων των κύκλων, διαπίστωσα μια μέρα, χωρίς καμιά προμελέτη — μόνο χάρη στη συνήθεια που είχα αποκτήσει, να συγκεντρώνω πάντοτε, «ανάμεσα στ’ άλλα», υλικό για τις συγκριτικές μου στατιστικές της εξάπλωσης των οντικών ασθενειών και των παράξενων «υποκειμενικών βίτσιων» των όντων από διάφορες κοινότητες — ένα γεγονός, το οποίο μου κίνησε έντονα το ενδιαφέρον: είδα δηλαδή ότι, στην παρουσία των μισών σχεδόν τρίμυαλων όντων που συναντούσα, οι λειτουργίες που Χρησιμεύουν στο μετασχηματισμό της πρώτης οντικής τροφής βρίσκονταν σε δυσαρμονία, ή, όπως έλεγαν οι ίδιοι, τα πεπτικά τους όργανα ήταν σε κακά χάλια, κι ότι περίπου το ένα τέταρτο από αυτά τα όντα ήταν ήδη, ή επρόκειτο να γίνει, υποψήφιο για μια ειδική αρρώστια, πολύ χαρακτηριστική των όντων εκεί κάτω, την οποία τα ίδια ονομάζουν «ανικανότητα». Αυτή η αρρώστια στερεί για πάντα από πάρα πολλά όντα του πλανήτη σου τη δυνατότητα να διαιωνίσουν το είδος τους.

42.112.Γ

Όταν έκανα τις τυχαίες διαπιστώσεις μου, κυριεύτηκα από ένα τέτοιο ενδιαφέρον για τα όντα αυτής της νέας ομάδας, που άλλαξα τον τρόπο που είχα αποφασίσει να υπάρχω ανάμεσά τους· από τότε, διέθετα το μισό χρόνο της ανάπαυσης μου για να κάνω παρατηρήσεις και ειδικές έρευνες πάνω στα αίτια εκείνου του, τόσο παράξενου για μένα αλλά τόσο λυπηρού γι’ αυτά, γεγονότος. Μου χρειάστηκε ακόμη να κάνω, για το σκοπό μου, ταξίδια και σε άλλες επαρχίες εκείνης της μεγάλης σύγχρονης κοινότητας, και επισκέφτηκα διάφορα κέντρα, όπου άλλωστε δεν έμενα παραπάνω από μια-δυο μέρες, εκτός από την πόλη της Βοστώνης, ή, όπως τη λένε μερικές φορές, «την πόλη όσων απέφυγαν τον εκφυλισμό του έθνους», όπου πέρασα μια ολόκληρη εβδομάδα.

42.112.Γ

Το αποτέλεσμα των παρατηρήσεων και των στατιστικών μου ερευνών μου έδωσε τις αποδείξεις ότι και οι δύο αυτές αρρώστιες έχουν κατά κάποιον τρόπο διαδοθεί στα σύγχρονα όντα που κατοικούν σε όλες τις ηπείρους. Αλλά επάνω σ’ αυτή την ήπειρο είναι τόσο διαδεδομένες, που οι συνέπειές τους μου παρουσιάστηκαν αμέσως: «Αν τα πράγματα συνεχιστούν με τον ίδιο ρυθμό», σκέφτηκα, «τότε τούτη η μεγάλη ανεξάρτητη ομάδα τρίμυαλων όντων που τόσο σου αρέσουν, θα υποστεί, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, τα ίδια που συνέβηκαν στην κοινότητα που ονομαζόταν πριν λίγο “μοναρχική Ρωσία”, δηλαδή θα καταστραφεί με τη σειρά της. Η μόνη διαφορά θα βρίσκεται στη διαδικασία της καταστροφής της».

42.112-3.Γ

Όπως ήδη σου είπα, παιδί μου, η διαδικασία της καταστροφής της μεγάλης κοινότητα που λεγόταν «μοναρχική Ρωσία» άρχισε από τον αφύσικο χαρακτήρα του νου των όντων που «κατείχαν την εξουσία». Ενώ η διαδικασία της καταστροφής της αμερικανικής κοινότητας θα είναι συνέπεια οργανικών ανωμαλιών.

Με άλλα λόγια, ο «θάνατος» της πρώτης κοινότητας προήλθε από τη φθορά του «πνεύματος», όπως λένε· ενώ ο θάνατος της δεύτερης θα προέλθει από το «στομάχι και το σεξ».

42.113.Γ

Πράγματι, από πολύ παλιά είχε διαπιστωθεί ότι, γενικά, η δυνατότητα της μακρόχρονης ύπαρξης των σημερινών τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την ομαλή πορεία των δύο οντικών λειτουργιών που ανέφερα, ή, καλύτερα, από την κατάσταση του πεπτικού τους συστήματος και τη λειτουργία των γεννητικών τους οργάνων.

42.113.Γ

Και ακριβώς αυτά τα δύο οργανικά υπόβαθρα των τόσο αναγκαίων λειτουργιών για τη συνολική τους παρουσία τείνουν σήμερα να ατροφήσουν — με διαρκώς επιταχυνόμενο ρυθμό.

42.113.Γ

Η κοινότητα της Αμερικής είναι ακόμη πολύ νέα· κι όπως λένε στον πλανήτη σου, μοιάζει με «βυζανιάρικο», που το γάλα δεν στέγνωσε ακόμη στα χείλη του.

42.113.Γ

Κι εφόσον, στα όντα μιας τόσο νέας κοινότητας, οι δύο βασικοί κινητήρες της ύπαρξής τους μπήκαν ήδη στο δρόμο της επαναγωγής, σκέφτομαι ότι ακόμα κι εκεί — όπως συμβαίνει σε όλα όσα υπάρχουν στο Σύμπαν — το τελικό στάδιο προς την συνένωση με το Άπειρο θα εξαρτηθεί από την κατεύθυνση και την ένταση των δυνάμεων που εξαπολύθηκαν από την αρχική παρόρμηση.

42.113.Γ

Μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας, όλα τα προικισμένα με νου όντα θεωρούν απαράβατο νόμο, παντού και πάντα, να φυλάγονται από την αρχική παρόρμηση, επειδή, αποκτώντας αδράνεια, η δύναμη την οποία προξενεί δίνει κυρίως την ώθηση σε όλα όσα υπάρχουν, για να τα επαναφέρει στο Πρωταρχικό Ον.»

42.113.Γ

Εκείνη τη στιγμή, έδωσαν στο Βεελζεβούλ ένα «Λεϊτουτσάνμπρος». Αφού άκουσε το περιεχόμενο του, γύρισε πάλι προς το Χασίν και του είπε:

42.113.Γ

— Νομίζω, παιδί μου, ότι αν σου εξηγήσω με περισσότερες λεπτομέρειες τα αίτια της δυσαρμονίας των δύο αυτών βασικών λειτουργιών στην παρουσία των αμερικάνικων τρίμυαλων όντων, τότε θα μπορέσεις να καταλάβεις καλύτερα και να δεις καθαρότερα την ιδιομορφία του ψυχισμού τους.

42.113.Γ

Για να σου τα παρουσιάσω καλύτερα, θα σου τα εξηγήσω χωριστά, αρχίζοντας πρώτα από τα αίτια της δυσαρμονίας στη λειτουργία του μετασχηματισμού της «πρώτης οντικής τροφής», ή, όπως τα ίδια θα έλεγαν, τις αιτίες που χαλάει το στομάχι τους.

42.114.Γ

Η δυσαρμονία αυτών των λειτουργιών οφείλεται σε πολλές συγκεκριμένες αιτίες, κατανοητές ακόμα και για τον φυσιολογικό νου ενός συνηθισμένου τρίμυαλου όντος. Η σημαντικότερη από όλες είναι ότι, από τότε που σχηματίστηκε η κοινότητά τους, απέκτησαν βαθμιαία — εξαιτίας ενός συνόλου συνθηκών και περιβαλλοντικών επιδράσεων που πηγάζουν από μια εξουσία η οποία καθιερώθηκε αυτόματα από μόνη της — τη συνήθεια, την ακλόνητα παγιωμένη μέσα τους, να μη χρησιμοποιούν τίποτα φρέσκο για την πρώτη οντική τους τροφή, και να χρησιμοποιούν μόνο προϊόντα σε αποσύνθεση.

42.114.Γ

— Σήμερα, τα όντα εκείνης της ομάδας δεν καταναλώνουν ποτέ, για την πρώτη οντική τους τροφή, τα φαγώσιμα προϊόντα όταν αυτά περιέχουν ακόμη όλα τα «ενεργά στοιχεία» με τα οποία τα προίκισε η Μεγάλη Φύση, που είναι απαραίτητα για τη φυσιολογική ύπαρξη κάθε όντος· αλλά αφού πρώτα «συντηρήσουν», «παγώσουν» και «συμπυκνώσουν» όλα τα προϊόντα τους, τα καταναλώνουν μόνο όταν τα περισσότερα «ενεργά στοιχεία», τα αναγκαία για μια φυσιολογική ύπαρξη έχουν πια εξανεμιστεί.

42.114.Γ

Ο λόγος που αυτή η ανωμαλία ρίζωσε στη συνηθισμένη διαδικασία της οντικής ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκείνης της νέας ομάδας, και συνέχεια εξαπλώνεται και παγιώνεται παντού σε όλους τους ευνοουμένους σου, είναι πάντοτε ο ίδιος: από τότε που όλα τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου έπαψαν να πραγματοποιούν τις απαραίτητες οντικές προσπάθειες, έχασαν κάθε δυνατότητα να κρυσταλλώνουν μέσα τους τα οντικά δεδομένα, χάρη στα οποία μπορούν να νιώσουν ενστικτωδώς το κακό που τους προκαλεί κάποια απ’ τις εκδηλώσεις τους, ακόμη κι αν τους λείπει η αληθινή κατευθυντήρια γνώση.

42.114-5.Γ

Στην παρούσα περίπτωση, αν έστω και λίγα από αυτά τα κακόμοιρα είχαν τούτο το ένστικτο που αρμόζει στα τρίμυαλα όντα, τότε θα μπορούσαν, μόνο με τους τυχαίους συνειρμούς και τους συνηθισμένους οντικούς τρόπους αντιμετώπισης, να συνειδητοποιήσουν, πρώτα τα ίδια, κι έπειτα να ανακοινώσουν στα άλλα, ότι από τη στιγμή που διακόπτεται ο αρχικός σύνδεσμος ανάμεσα στα προϊόντα που προορίζονται για την «πρώτη οντική τροφή» από τη Μεγάλη Φύση, τα αποκομμένα προϊόντα, δηλαδή τα παγωμένα, τα συντηρημένα ή τα συμπυκνωμένα μέσα σε «ερμητικά σφραγισμένα» δοχεία, πρέπει αναγκαστικά, όπως και κάθε πράγμα μέσα το Σύμπαν, να μεταβάλλονται και να σαπίζουν απλώς και μόνο με τη δράση του χρόνου, σύμφωνα με την ίδια αρχή και με την ίδια σειρά με την οποία σχηματίστηκαν.

42.115.Γ

Πρέπει εδώ να σου πω, ότι τα ενεργά στοιχεία από τα οποία η Φύση σχημάτισε όλους τους κοσμικούς σχηματισμούς — τόσο αυτούς που μπορούν να μετασχηματίζονται από τους Τεταρτόκοσμους κατά την κατανάλωση των προϊόντων τα οποία προορίζονται για την πρώτη τους τροφή, όσο και αυτούς από τους οποίους σχηματίζονται όλες οι άλλες πνευματοποιημένες η μισο-πνευματοποιημένες εμφανίσεις — αναγκάζονται, μόλις έρθει η ώρα τους, και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν βρίσκονται, να αποχωριστούν από τη μάζα στους κόλπους της οποίας είχαν συγχωνευτεί κατά την Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία, με κάποια ορισμένη σειρά.

42.115.Γ

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τα προϊόντα τα οποία τόσο πολύ εκτιμούν τα αμερικάνικα όντα, και τα οποία συντηρούν μέσα σ’ εκείνα τα «ερμητικά σφραγισμένα κονσερβοκούτια» τους.

42.115.Γ

Όσο απομονωμένα κι αν είναι τα προϊόντα αυτά, τα ερμητικά κλεισμένα μέσα στα κουτιά τους, όταν φτάσει η ώρα της «αποσύνθεσής» τους, τα αντίστοιχα «ενεργά τους στοιχεία» αρχίζουν οπωσδήποτε να αποχωρίζονται από το σύνολο της μάζας τους. Αφού αποσπαστούν από την υπόλοιπη μάζα, τα ενεργά στοιχεία, ανάλογα πάντοτε με την προέλευσή τους, συγκεντρώνονται στο εσωτερικό των ερμητικά σφραγισμένων δοχείων με τη μορφή «σταγόνων» ή «φυσαλλίδων», οι οποίες «απελευθερώνονται» ακαριαία μόλις ανοιχτούν τα κονσερβοκούτια για να καταναλωθούν τα προϊόντα τους, και εξατμίζονται στον αέρα όπου ξαναβρίσκουν τις αντίστοιχες θέσεις τους.

42.115.Γ

Βέβαια, τα όντα εκείνης της ηπείρου μερικές φορές καταναλώνουν και φρέσκα φρούτα. Αλλά, μα την αλήθεια, τα φρούτα τους δεν είναι καν φρούτα — είναι απλώς, όπως θα έλεγε κι ο αγαπημένος μας διδάσκαλος, «τερατουργήματα».

42.115.Γ

Με τις κάθε είδους «επεμβάσεις» τις οποίες επιχειρούν στα οπωροφόρα δέντρα τους, τα οποία φυτρώνουν άφθονα σ’ εκείνη την ήπειρο, οι «σοφοί της νέας σοδειάς» κατάφεραν σήμερα να κάνουν σταδιακά τα αμερικάνικα φρούτα «χάρμα οφθαλμών» — και όχι μορφή οντικής τροφής.

42.115-6.Γ

Τα φρούτα καλλιεργούνται με τέτοιον τρόπο εκεί κάτω, ώστε όταν ωριμάσουν δεν περιέχουν σχεδόν τίποτε από αυτά με τα οποία πρέπει, όπως προκαθορίστηκε από τη Μεγάλη Φύση, να τρέφεται κάθε φυσιολογική οντική ύπαρξη.

42.116.Γ

Ασφαλώς, οι σύγχρονοι γήινοι σοφοί ούτε καν υποψιάζονται, ότι κάθε τεχνητά μπολιασμένος επιπλανητικός σχηματισμός, που υποβλήθηκε σε τέτοια μεταχείρηση, φτάνει σε κατάσταση που ονομάζεται, από την αντικειμενική επιστήμη, «Αμπσοϊζομόζα», μέσα στην οποία αντλεί, από το περιβάλλον του, μόνο τις κοσμικές ουσίες που του χρειάζονται στην περιβολή της «υποκειμενικής του παρουσίας που υφίσταται την αυτόματη αναπαραγωγή».

42.116.Γ

Πράγματι, από την αρχή του τελευταίου αυτού πολιτισμού τους, τα όντα των αναρίθμητων ομάδων, εκεί κάτω, δεν αφομοίωναν πια παρά μόνο τη μία από τις επτά όψεις της κύριας εντολής που δόθηκε σε όλα τα τρίμυαλα όντα Άνωθεν, η οποία λέει «αγωνίσου να αποκτήσεις εσωτερική και εξωτερική αγνότητα». Η μοναδική όψη που κράτησαν — πάλι με νοθευμένη μορφή — και την έκαναν ιδανικό τους μπορεί να καθοριστεί με τη φράση: «Βοηθήστε τα πάντα γύρω σας, έμψυχα ή άψυχα, να αποκτήσουν ωραία εμφάνιση».

42.116.Γ

Και πραγματικά, προσπάθησαν, κυρίως κατά τους τελευταίους δύο αιώνες, να δίνουν σε όλα «ωραία εμφάνιση», αλλά, εννοείται, μόνο στα εξωτερικά αντικείμενα που τυχαίνει εκείνη την περίοδο να είναι «της μόδας».

42.116.Γ

Την εποχή για την οποία μιλάμε, δεν τα ένοιαζε αν τα εξωτερικά αντικείμενα δεν είχαν την παραμικρή ουσία — φτάνει να είχαν, όπως έλεγαν, «εντυπωσιακό εξωτερικό».

42.116.Γ

Για να επιστρέψουμε στα επιτεύγματα των σημερινών όντων εκείνης της ηπείρου, στον τομέα της πραγματοποίησης της «εξωτερικής ομορφιάς» των φρούτων τους, πρέπει να σου πω, παιδί μου, ότι πουθενά στις άλλες ηπείρους του πλανήτη τους, ούτε και στους άλλους πλανήτες εκείνου του ηλιακού συστήματος, δεν είδα φρούτα με τόσο ωραία εμφάνιση όπως στην ήπειρο της Αμερικής· αντίθετα, για την εσωτερική τους ουσία, δεν μπορώ να μην επαναλάβω μαζί με τον αγαπημένο μας δάσκαλο το Ναστραντίν Χότζα: «Η μεγαλύτερη ευλογία για τον άνθρωπο είναι η δράση του ρετσινόλαδου».

42.116-7.Γ

Όσο για την τελειότητα με την οποία φτιάχνουν τις περίφημες κομπόστες από φρούτα, αυτή, «δεν υπάρχουν λόγια να την εκφράσεις, ούτε πένα να την περιγράψεις». Πρέπει να τις δει κανείς με τα ίδια του τα μάτια για να νιώσει στη συνολική του παρουσία το βαθμό της «αγαλλίασης» στον οποίο μπορεί να οδηγήσει η οπτική αντίληψη του εξωτερικού κάλλους που έχουν οι αμερικάνικες κομπόστες.

42.117.Γ

Όταν περπατάς στους κεντρικούς δρόμους μιας πόλης της ηπείρου τους, κυρίως της Νέας Υόρκης, και πλησιάσεις στη βιτρίνα οποιουδήποτε μαγαζιού που έχει φρούτα, σου είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσεις, με την πρώτη ματιά, τι ακριβώς έχεις μπροστά σου: μήπως είναι μια έκθεση με «Φουτουριστικούς» πίνακες από την πόλη του Βερολίνου, της ηπείρου της Ευρώπης, ή μήπως είναι η βιτρίνα κάποιου πασίγνωστου αρωματοπωλείου για τους ξένους, στο Παρίσι, την «πρωτεύουσα του κόσμου»;

42.117.Γ

Μόνο ύστερα από αρκετή ώρα, όταν κατορθώσεις να αφομοιώσεις τις διάφορες διακοσμητικές λεπτομέρειες της βιτρίνας, κι έχεις λίγο-πολύ ξαναβρεί την ευθυκρισία σου, διαπιστώνεις ξεκάθαρα πόσο η ποικιλία των χρωμάτων και των σχημάτων των «βάζων» και των «δοχείων» με φρούτα, στις αμερικάνικες βιτρίνες ξεπερνάει όλες τις ανάλογες βιτρίνες, στην ήπειρο της Ευρώπης. Κι αυτή η ποικιλία των χρωμάτων και των σχημάτων οφείλεται, ασφαλώς, στον συγκερασμό που γίνεται, στο συνολικό ψυχισμό των όντων αυτής της καινούργιας ομάδας, από την ανάμιξη των προγενέστερων ανεξάρτητων φυλών, ένα συνδυασμό ο οποίος τυχαίνει να αντιστοιχεί σε μια καλύτερη αντίληψη και μια πληρέστερη κατανόηση της σημασίας και της αξίας των θαυμάτων που πραγματοποιούνται, τόσο από το νου των όντων της κοινότητας της Γερμανίας, σε ό,τι αφορά τις χημικές ουσίες που έχουν εφεύρει με τα ονόματα «ανιλίνη» και «αλιζαρίνη», όσο και από το νου των όντων της κοινότητας της Γαλλίας σε ό,τι αφορά την «αρωματοποιία».

42.117.Γ

Όταν εγώ είδα για πρώτη φορά μια απ’ αυτές τις βιτρίνες, δεν μπόρεσα να κρατηθώ, και μπήκα μέσα στο μαγαζί για ν’ αγοράσω καμιά σαρανταριά βαζάκια όλων των σχημάτων, γεμάτα με κομπόστες, τα οποία κάλυπταν όλη τη χρωματική κλίμακα.

42.117-8.Γ

Τα αγόρασα για να ευχαριστήσω τα όντα που με συνόδευαν τότε, και τα οποία κατάγονταν από τις ηπείρους της Ασίας και της Ευρώπης, όπου δεν μπορεί ακόμη να βρει κανείς φρούτα με τόσο υπέροχη εμφάνιση. Πράγματι, όταν πήγα τα ψώνια μου στο σπίτι και τους τα μοίρασα, εντυπωσιάστηκαν και ενθουσιάστηκαν όσο κι εγώ από την εμφάνισή τους, αλλά όταν αργότερα τα κατανάλωσαν ως πρώτη τροφή, έφτανε κανείς να δει τις γκριμάτσες τους και την αλλαγή των χρωμάτων στα πρόσωπα τους, για να καταλάβει το αποτέλεσμα που αυτά τα φρούτα έχουν στον οργανισμό των όντων.

42.118.Γ

Υπάρχουν και χειρότερα: μιλάω για όσα συμβαίνουν σ’ αυτή την ήπειρο με ένα από τα σπουδαιότερα προϊόντα που χρησιμοποιούν ως πρώτη οντική τροφή, όπως και όλα σχεδόν τα τρίμυαλα όντα του Σύμπαντος — και εννοώ το «πρόσφορο», στο οποίο έδωσαν το όνομα «ψωμί».

42.118.Γ

Πριν σου μιλήσω για το αμερικάνικο ψωμί, πρέπει να ξέρεις ότι αυτό το κομμάτι της στεριάς στην επιφάνεια του πλανήτη σου που λέγεται «Βόρεια και Νότια Αμερική», σχηματίστηκε — έπειτα από πολλούς συμπτωματικούς συνδυασμούς οι οποίοι προήλθαν πρώτα από τη δεύτερη μεγάλη «μη σύμφωνη προς τους νόμους καταστροφή» που συνέβηκε στον άτυχό τους πλανήτη, και δεύτερο από τη θέση που καταλαμβάνει αυτή η στεριά μέσα στη διαδικασία της «συνολικής κίνησης των συστημάτων» — από ένα στρώμα «εδάφους» το οποίο ήταν και είναι από τα πιο κατάλληλα για την παραγωγή του «θείου σπόρου» από τον οποίο παρασκευάζεται το «πρόσφορο». Το έδαφος στην επιφάνεια αυτής της ηπείρου, αν ήξεραν να το εκμεταλλευτούν συνειδητά, έχει τη δυνατότητα να πραγματώσει, σε μία μόνο «καλή σοδειά», το σύνολο ολόκληρης της διαδικασίας του ιερού Επταπαραπαρσινόχ· με άλλα λόγια, μπορεί να αποδώσει τη «σαρανταεννιαπλάσια» συγκομιδή. Ακόμη κι όταν καλλιεργούν το έδαφος μισο-συνειδητά, όπως κάνουν σήμερα, οι συγκομιδές του «θείου σπόρου» είναι πολύ αφθονότερες από αυτές των άλλων ηπείρων.

42.118-9.Γ

Λοιπόν, παιδί μου, όταν τα καλότυχα όντα αυτής της ηπείρου απέκτησαν, χάρη σε ευνοϊκές συμπτώσεις, υπερβολικές ποσότητες από αυτά που είναι το αντικείμενο των ονείρων του παράξενου ψυχισμού των σημερινών ευνοουμένων σου, και τα οποία παντού λέγονται «δολάρια», και απέκτησαν για τα όντα των άλλων ηπείρων μια «οντική φαντασίωση», η οποία λέγεται «αίσθημα υπεροχής», άρχισαν τις σοφιστείες τους όπως πάντα, σύμφωνα με μια πολύ παλιά συνήθειά τους, ελπίζοντας να επιτύχουν το ιδανικό για το οποίο σου μίλησα — και οι σοφιστείες τους αφορούσαν ιδιαίτερα τον θείο σπόρο με τον οποίο φτιάχνουν το «πρόσφορο».

42.119.Γ

Από την αρχή, και με κάθε μέσο, «έπεσαν με τα μούτρα» πάνω στο θείο σπόρο, για να προσδώσουν στο προϊόν του οποίου αυτός είναι το κυριότερο συστατικό, «μια όμορφη και εντυπωσιακή εμφάνιση».

42.119.Γ

Για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα, επινόησαν κάθε είδους μηχανήματα, με τα οποία «ξύνουν», «χτενίζουν», «στρώνουν» και «γυαλίζουν» το σιτάρι που έχει την ατυχία να εμφανιστεί στην ήπειρό τους, μέχρι να καταστραφούν ολοκληρωτικά όλα τα «ενεργά συστατικά» τα οποία είναι συγκεντρωμένα στην επιφάνεια του σπόρου, λίγο πιο κάτω από αυτό που λέγεται «φλούδα», εκείνα ακριβώς που προορίζονται από τη Μεγάλη Φύση να ανανεώνουν, στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων, όσα ξόδεψαν για να την υπηρετήσουν επάξια.

42.119.Γ

Έτσι, παιδί μου, το «πρόσφορο», ή ψωμί, που φτιάχνουν από το άφθονο σιτάρι αυτής της ηπείρου, δεν περιέχει σήμερα τίποτα χρήσιμο για τα όντα που το καταναλώνουν· και το μόνο που αποκομίζουν είναι βλαβερά αέρια κι αυτά που λέγονται «σκουλίκια των εντέρων».

42.119.Γ

Πρέπει, για να είμαστε δίκαιοι, να σημειώσουμε ότι αν και από το σιτάρι δεν παίρνουν τίποτα που να τους επιτρέπει να υπηρετήσουν καλύτερα και πιο συνειδητά τη Μεγάλη Φύση, παράγοντας τα σκουλίκια των εντέρων βοηθούν ασυνείδητα πάρα πολύ τον πλανήτη τους στη σωστή εξυπηρέτηση του Μέγιστου γενικού κοσμικού Τρωγωαυτοεγωκράτη. Μήπως και τα σκουλίκια δεν είναι όντα, με τη μεσολάβηση των οποίων μετασχηματίζονται οι κοσμικές ουσίες;

42.119.Γ

Εν πάση περιπτώσει, τα όντα που πολλαπλασιάζονται σ’ αυτή την ήπειρο κατάφεραν πια, με τις επεμβάσεις που κάνουν στο ψωμί τους, αυτό το οποίο επιθυμούσαν και προσπαθούσαν τόσο έντονα να πετύχουν, αφού τα όντα σε όλες τις άλλες ηπείρους δεν παραλείπουν ποτέ να λένε γι’ αυτά, επί παραδείγματι:

42.119.Γ

«Φοβεροί αυτοί οι Αμερικάνοι! Ακόμη και το ψωμί τους είναι κάτι το καταπληκτικό: τόσο “όμορφο”, τόσο “λευκό”, αληθινό θαύμα! Είναι το θαύμα των θαυμάτων του σύγχρονου πολιτισμού».

42.120.Γ

Και τι τους νοιάζει αν το ψωμί τους είναι πια «άχρηστο», έπειτα από τις ασχήμιες που έκαναν στο σιτάρι, κι αν αποτελεί έναν από τους αμέτρητους παράγοντες που χαλάνε το στομάχι τους; Μήπως δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του λεγόμενου «Δυτικού πολιτισμού»;

42.120.Γ

Το πιο περίεργο είναι ότι, μέσα στην αφέλειά τους, δίνουν ό,τι καλύτερο και χρησιμότερο σχημάτισε η Φύση γι’ αυτά, μέσα σ’ εκείνο το θείο σπόρο, στα… γουρούνια τους — όταν δηλαδή δεν το καίνε. Ενώ τα ίδια καταναλώνουν μόνο την ουσία που προορίζεται από τη Φύση να συνδέει και να συντηρεί τα ενεργά συστατικά, η οποία βρίσκεται κυρίως, όπως σου είπα, κάτω ακριβώς από τη φλούδα του σπόρου.

42.120.Γ

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας της δυσαρμονίας των πεπτικών λειτουργιών των κακότυχων αμερικάνικων όντων είναι το σύστημα που πρόσφατα επινόησαν για να εκκενώνουν τα κατάλοιπα της πρώτης τροφής τους, τα αναπαυτικά δηλαδή καθίσματα των «αποχωρητηρίων» τους.

42.120.Γ

Εκτός του ότι αυτή η καταστροφική επινόηση εξακολουθεί να είναι ένας από τους κυριότερους παράγοντες της δυσαρμονίας η οποία εμφανίζεται μέσα τους, όπως και σε όλα σχεδόν τα όντα των άλλων ηπείρων — όντα που, άλλωστε, τώρα τελευταία, άρχισαν να μιμούνται με ζήλο όλες τις περίεργες «βοηθητικές» μεθόδους τους της μετασχηματιστικής λειτουργίας — επιτρέπει στους ευνοουμένους σου, οι οποίοι προσπαθούν σήμερα να εκπληρώνουν αυτή την απαραίτητη οντική λειτουργία με τη μεγαλύτερη δυνατή αίσθηση ευχάριστης ηρεμίας, να έχουν ένα νέο κίνητρο για να υπηρετούν με περισσότερη ζέση τον «αυτο-καθησυχαστή» Θεό τους, εκείνον τον Θεό, ο οποίος, όπως σου είπα πολλές φορές, αποτελεί ακόμη και σήμερα το μεγαλύτερο από όλα τα κακά τα οποία γεννούν και προκαλούν τις ανωμαλίες του ψυχισμού τους και ολόκληρης της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης.

42.120-1.Γ

Να ένα γεγονός, φωτεινό σαν «αμερικάνικη διαφήμιση-παγίδα», το οποίο θα σου χρησιμέψει σαν εξαιρετικό παράδειγμα για να αντιληφθείς τι ασυνήθιστες μελλοντικές προοπτικές τους ανοίγει αυτή η επινόηση. Ορισμένα από τα σημερινά αμερικάνικα όντα, όταν πια αποκτήσουν, εντελώς τυχαία εννοείται, μπόλικα από τα πασίγνωστα δολάριά τους, τοποθετούν, μέσα στα «αποχωρητήριά τους με τα αναπαυτικά καθίσματα», διάφορα αξεσουάρ, όπως ένα τραπεζάκι, ένα τηλέφωνο, μια «συσκευή ραδιοφώνου», έτσι ώστε να μπορούν, καθισμένα άνετα, να συνεχίζουν την «αλληλογραφία» τους ή να μιλούν από το τηλέφωνο για όλες τις «μπίζνες των δολαρίων» τους, ή κάποτε να διαβάζουν αν θέλουν με την ησυχία τους εκείνες τις περιβόητες εφημερίδες, τις οποίες δεν μπορούν ν’ αφήσουν από το χέρι τους, ή ακόμη να ακούν τα μουσικά έργα διαφόρων Χασναμούς από εκεί κάτω, έργα που κάθε Αμερικάνος «μπίζνεσμαν» είναι υποχρεωμένος να ξέρει μόλις αυτά γίνουν «της μόδας».

42.121.Γ

Το μεγαλύτερο κακό που προξενεί αυτή η αμερικάνικη επινόηση στο θέμα της δυσαρμονισμένης λειτουργίας της πέψης των σημερινών τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου, οφείλεται στους εξής λόγους:

42.121.Γ

Παλιότερα, όταν στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου κρυσταλλώνονταν κάπως φυσιολογικά δεδομένα για να δημιουργήσουν εκεί τον αντικειμενικό Νου, και μπορούσαν ακόμα να συλλογιστούν μόνοι τους, ή τουλάχιστον να καταλάβουν, πότε άλλα όντα όμοια με αυτούς, που ήταν ήδη φωτισμένα, τους έδιναν τις πρέπουσες εξηγήσεις, τότε έπαιρναν τη σωστή στάση που χρειαζόταν αυτή η λειτουργία. Αργότερα, όταν αυτά τα οντικά δεδομένα έπαψαν οριστικά να κρυσταλλώνονται μέσα τους, και εκπλήρωναν πια αυτή τη λειτουργία μόνο με αυτόματο τρόπο, το πλανητικό τους σώμα μπορούσε ακόμη, χάρη στο σύστημα που επικρατούσε πριν από την αμερικάνικη επινόηση, να παίρνει από μόνο του την αναγκαία στάση, μόνο με τη δύναμη του «ζωικού τους ενστίκτου». Από τότε όμως που τα αμερικάνικα όντα χρησιμοποιούν, για την επιτακτική τους πράξη, κάτι αναπαυτικά καθίσματα, δικής τους επινόησης, το πλανητικό τους σώμα έχασε κάθε ικανότητα να διπλώνεται, έστω και ενστικτωδώς, στην απαιτούμενη στάση, κι έτσι προοδευτικά ατρόφησαν οι μύες που είναι επιφορτισμένοι να πραγματοποιούν αυτή την επιτακτική οντική λειτουργία, και απέκτησαν αυτό που αποκαλούν «δυσκοιλιότητα», καθώς και διάφορες συγκεκριμένες αρρώστιες, οι οποίες παρουσιάζονται μόνο μέσα στην παρουσία εκείνων των παράξενων τρίμυαλων όντων του Μεγάλου μας Σύμπαντος.

42.121-2.Γ

Ανάμεσα σε όλους τους πρωταρχικούς και τους δευτερεύοντες λόγους, το σύνολο των οποίων προκαλεί την προοδευτική δυσαρμονία αυτής της βασικής λειτουργίας στη συνολική παρουσία των σημερινών ευνοουμένων σου που κατοικούν στην ήπειρο της Βόρειας Αμερικής, υπάρχει κι ένας ιδιαίτερα παράξενος και πολύ «κραυγαλέα φανερός» λόγος, ο οποίος όμως, χάρη στην «κοκορομυαλοσύνη» τους αναπτύσσεται «αθέατος», και συνοδεύεται από μια παρόρμηση εγωιστικής ικανοποίησης.

42.122.Γ

Ο παράξενος αυτός λόγος, που άρχισε με τη σειρά του, ήρεμα και ειρηνικά, να αποδιοργανώνει αμείλικτα αυτή τη λειτουργία, είναι το ασίγαστο πάθος που νιώθουν τα όντα εκείνης της μεγάλης ομάδας να επισκέπτονται όσο το δυνατό συχνότερα την ήπειρο της Ευρώπης.

42.122.Γ

Πρέπει να σε ενημερώσω και γι’ αυτό το παράξενο φαινόμενο, επειδή έτσι θα καταλάβεις άλλο ένα ολέθριο αποτέλεσμα που προκαλούν σε όλους τους ευνοουμένους σου οι καταστρεπτικές σοφιστείες των σημερινών «σοφών» τους.

42.122.Γ

Για να κατανοήσεις και να φανταστείς καλύτερα το γιατί υπάρχει μια τέτοια αποδιοργάνωση στη συνολική παρουσία των αμερικάνικων όντων, πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθεις ορισμένες λεπτομέρειες για τα όργανα που πραγματοποιούν μέσα τους αυτή τη λειτουργία.

42.122.Γ

Ένα από τα όργανα που χρησιμεύουν στον πλήρη μετασχηματισμό της πρώτης τους τροφής είναι κι αυτό το οποίο υπάρχει σχεδόν παντού και λέγεται «Τουσπουσόχ», ή, όπως το λένε με τη δική τους επιστημονική ορολογία, «σκωληκοειδή απόφυση».

42.122.Γ

Αυτό το όργανο δρα, σύμφωνα με τις επιταγές της Μεγάλης Φύσης, εναποθηκεύοντας, υπό μορφή αερίου, διάφορες συνδετικές κοσμικές ουσίες, οι οποίες αποσχίζονται κατά τη διάρκεια του μετασχηματισμού των διαφόρων επιπλανητικών κρυσταλλώσεων που αποτελούν την πρώτη κοσμική τροφή, για να βοηθήσουν αργότερα, με την πίεση που ασκούν, στην εκτέλεση της πράξης με την οποία εκκενώνονται τα κατάλοιπα της τροφής από τη συνολική παρουσία του όντος.

42.122.Γ

Τα αέρια που συσσωρεύονται μέσα σ’ αυτό το όργανο πραγματώνουν, με την «εκτόνωσή» τους, το μηχανικό αποτέλεσμα που προβλέπει η Φύση, ανεξάρτητα από τη συνολική λειτουργία του μετασχηματισμού ο οποίος επιτελείται στα όντα, και τούτο γίνεται μόνο σε συγκεκριμένες στιγμές, οι οποίες διαφέρουν από ον σε ον, ανάλογα με τις υποκειμενικές του συνήθειες.

42.123.Γ

Όμως, παιδί μου, κατά τα συχνά ταξίδια που κάνουν προς την ήπειρο της Ευρώπης, η συνολική διάρκεια των οποίων, μαζί με το πήγαιν’ έλα, κυμαίνεται από δώδεκα μέρες ως ένα μήνα, δημιουργούνται συνθήκες οι οποίες προκαλούν καθημερινές αλλαγές της σταθερής ώρας για την τέλεση αυτής της πράξης, πράγμα που αποτελεί έναν παράγοντα προοδευτικής αποδιοργάνωσης της διαδικασίας της κυριότερης λειτουργίας του μετασχηματισμού. Όταν δηλαδή, λόγω αυτής της καθημερινής διαταραχής, μείνουν πολλές μέρες χωρίς να εκπληρώσουν την επιτακτική τους λειτουργία, και δεν χρησιμοποιήσουν για τον προβλεπόμενο σκοπό τα «αέρια» που συσσωρεύονται μέσα σ’ εκείνο το όργανο, τούτα εδώ, μην μπορώντας να ολοκληρώσουν το σχέδιο που καθορίστηκε από τη Μεγάλη Φύση, ξεφεύγουν σιγά-σιγά από την παρουσία τους και διασκορπίζονται ανώφελα μέσα στο διάστημα — το σύνολο, άλλωστε, αυτών των εκδηλώσεών τους κάνει την παραμονή μέσα στα επιβατικά ατμόπλοιά τους σχεδόν ανυπόφορη για ένα ον το οποίο έχει ένα κάπως φυσιολογικό όργανο αίσθησης των οσμών. Κι έτσι καταλήγουν να υποφέρουν συχνά από «μηχανική δυσκοιλιότητα», κάτι που με τη σειρά του προκαλεί την προοδευτική αποδιοργάνωση αυτής της σημαντικής μετασχηματιστικής λειτουργίας.

42.123.Γ

Όταν άρχισα να σου εξηγώ, παιδί μου, τις αιτίες της αποδιοργάνωσης των λειτουργιών που είναι επιφορτισμένες με το μετασχηματισμό της πρώτης οντικής τροφής μέσα στην παρουσία των αμερικάνικων όντων, σου είπα μεταξύ άλλων, όταν αναφέρθηκα στα «αναπαυτικά καθίσματα» που ανακάλυψαν, ότι οι ευνοούμενοί σου του πλανήτη Γη προσπαθούσαν πάλι να εκτελούν κι αυτήν την απαραίτητη οντική λειτουργία με τη μεγαλύτερη δυνατή αίσθηση ενδόμυχης ικανοποίησης. Είπα «πάλι», επειδή κι άλλοτε τα παράξενα τρίμυαλα όντα που τόσο σου αρέσουν, είχαν καθιερώσει, σε διάφορες εποχές, παρόμοιες βελτιώσεις στις συνήθειες της καθημερινής τους ύπαρξης.

42.123-4.Γ

Θυμάμαι πολύ καλά μία από αυτές τις εποχές, όταν τα τότε όντα — τα οποία, παρεμπιπτόντως, οι σημερινοί ευνοούμενοί σου θα τα θεωρούν απλούς «αγρίους» — είχαν επινοήσει κάθε είδους άνεση για να ικανοποιούν αυτή την οντική ανάγκη, την πεζή, μα την αλήθεια, αλλά αναπόφευκτη, για την οποία οι σύγχρονοι Αμερικάνοι, που νομίζουν όλο αφέλεια ότι έφτασαν στο «nec plus ultra» του πολιτισμού, έχουν επινοήσει εκείνα τα αναπαυτικά καθίσματα για τα «αποχωρητήριά» τους.

42.124.Γ

Τούτο συνέβηκε την εποχή που το κυριότερο κέντρο πολιτισμού ολόκληρου του πλανήτου σου ήταν η χώρα Τικλιαμουίς, όταν αυτή η χώρα βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της.

42.124.Γ

Τα όντα της χώρας Τικλιαμουίς επινόησαν τότε, γι’ αυτή την οντική ανάγκη, κάτι που έμοιαζε μ’ εκείνα τα αναπαυτικά αμερικάνικα καθίσματα, κι αυτή η κακοήθης επινόηση διαδόθηκε και τότε ευρύτατα σε όλες τις άλλες χώρες που κατοικούνταν από τα τρίμυαλα όντα εκείνου του κακότυχου πλανήτη.

42.124.Γ

Αν θα σύγκρινε κανείς την επινόηση των όντων του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού με αυτή των σύγχρονων Αμερικάνων, τότε θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την τελευταία, χρησιμοποιώντας μια έκφραση που οι ίδιοι μεταχειρίζονται για τις συγκρίσεις τους, απλό «παιδικό παιχνιδάκι».

42.124.Γ

Τα όντα του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού είχαν επινοήσει ένα είδος «αναπαυτικού ανακλίντρου», το οποίο μπορούσαν να το χρησιμοποιούν και για να κοιμούνται και για το «Κεϊφόβ» τους, έτσι που όταν κανείς ξάπλωνε σ’ αυτή την υπέροχη επινόηση, μπορούσε να εκτελεί, χωρίς να πραγματοποιεί την παραμικρότερη οντική προσπάθεια, την απαραίτητη λειτουργία για την οποία τα σύγχρονα όντα της αμερικάνικης ηπείρου επινόησαν τα «βολικά τους καθίσματα».

42.124.Γ

Εκείνα τα «θαυμαστά ανάκλιντρα» ήταν έτσι φτιαγμένα ώστε μόλις έσπρωχνες ελαφρά ένα μοχλό στο πλάι, χωρίς να σηκωθείς από το κρεβάτι, τα πάντα τακτοποιούνταν και μπορούσες να ικανοποιήσεις, «με όλη σου την άνεση», εκείνη την αναπόφευκτη ανάγκη, όσο «αναπαυτικότερα» γινόταν, κι επιπλέον, με τη μεγαλύτερη «χάρη».

42.124.Γ

Δεν θα σου ήταν περιττό να μάθεις, παιδί μου, ότι αυτά τα περίφημα ανάκλιντρά τους είχαν σαν αποτέλεσμα να προκαλέσουν σπουδαία και σοβαρά γεγονότα στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

42.124-5.Γ

Όσο επικρατούσε εκεί πέρα το πατροπαράδοτο και σχετικά φυσιολογικό σύστημα της εκπλήρωσης αυτής της οντικής ανάγκης, η ύπαρξή τους κυλούσε με ειρήνη και ομόνοια· μόλις όμως ορισμένα όντα «που είχαν εξουσίες και πλούτη» επινόησαν εκείνα τα περίφημα «αναπαυτικά ανάκλιντρα», τα οποία ονομάστηκαν:

«αν θέλεις να χαίρεσαι απόλυτα την ευτυχία πρέπει να την απολαμβάνεις με πάταγο», τότε εμφανίστηκε, ανάμεσα στα συνηθισμένα όντα, αυτό που οδήγησε στις σοβαρές και λυπηρές συνέπειες για τις οποίες σου μίλησα.

42.125.Γ

Πρέπει να προσθέσω ότι την εποχή που τα όντα της Τικλιαμουίς επινόησαν αυτά τα «θαυμαστά ανάκλιντρα», ο πλανήτης τους υποβαλλόταν στη γενική κοσμική διαδικασία «Τσιρνουανόβο», δηλαδή, για να συμμορφωθεί με τη μετατόπιση του κέντρου βάρους εκείνου του ηλιακού συστήματος, στα πλαίσια της συνολικής κοσμικής αρμονικής κίνησης, το κέντρο βάρους της Γης μετατοπίστηκε κι αυτό.

42.125.Γ

Κατά τη διάρκεια παρόμοιων περιόδων, όπως ξέρεις, αυξάνονται στον ψυχισμό των όντων του πλανήτη που υποβάλλεται στο «Τσιρνουανόβο» τα «Μπλαγκονουαρνιανά» αισθήματα, ή, όπως τα λένε αλλοιώς, οι «τύψεις της συνείδησης» για τις παλιότερες κακές πράξεις τους, τις αντίθετες προς τις δικές τους πεποιθήσεις.

42.125.Γ

Αλλά για διάφορους λόγους, άλλους συμπτωματικούς κι άλλους για τους οποίους έφταιγαν μόνο οι ίδιοι, η συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου έγινε τόσο παράξενη, ώστε η δράση εκείνης της γενικής κοσμικής πραγματοποίησης συνέβαινε μέσα τους διαφορετικά απ’ ό,τι στην παρουσία των τρίμυαλων όντων που κατοικούν στους άλλους πλανήτες· δηλαδή, αντί για «τύψεις της συνείδησης», εμφανίζονταν συνήθως, και διαδίδονταν ευρύτατα, ορισμένες συγκεκριμένες διαδικασίες που λέγονται «αμοιβαία καταστροφή των Μικρόκοσμων μέσα στους Τεταρτόκοσμους», διαδικασίες τις οποίες θεωρούσαν και ονόμαζαν «επιδημίες», και τα αρχαία χρόνια ήταν γνωστές με τα ονόματα «Καλιουνιούμ», «Μορκρόχ», Σελνοάνο» κ.λπ… ενώ σήμερα τις λένε «Πανούκλα», «Χολέρα», «Ισπανική Γρίππη», και ούτω καθεξής.

42.125-6.Γ

Τα όντα, λοιπόν, της Τικλιαμουίς παρατήρησαν ότι η πλειονότητα όσων χρησιμοποιούσαν τα αναπαυτικότατα «ανάκλιντρα-κρεβάτια» υπέφεραν συχνά από πάρα πολλές αρρώστιες, οι οποίες τότε ονομάζονταν «Κολμπάνα», «Τιρντιάνκ», «Μογιασούλ», «Τσαμπαρνάχ», κι άλλες, που τα σημερινά όντα ονομάζουν «Φθίση», «Σκλήρυνση κατά πλάκας», «Αιμορροΐδες», «Ισχυαλγία», «Ημιπληγία», και ούτω καθεξής. Ορισμένα μάλιστα από τα όντα, τα οποία δεν εκπλήρωναν πια ποτέ τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντά τους, και είχαν κρυσταλλώσει στην παρουσία τους κληρονομικά δεδομένα για διάφορες Χασναμουσιανές ιδιότητες, και ιδιαίτερα για «επαναστατικές» παρορμήσεις, παρατήρησαν αυτή την ιδιομορφία, και αποφάσισαν να την εκμεταλλευτούν για τα δικά τους τα σχέδια. Τα όντα αυτού του τύπου έσπειραν ανάμεσα στους συγχρόνους τους την ιδέα ότι όλες οι επιδημίες που είπαμε προέρχονταν από τους «παρασιτικούς αστούς», οι οποίοι, επειδή χρησιμοποιούσαν τα ανάκλιντρα «αν θέλεις να χαίρεσαι απόλυτα την ευτυχία πρέπει να την απολαμβάνεις με πάταγο», κολλούσαν κάθε είδους αρρώστιες, με τις οποίες αργότερα μόλυναν τις μάζες.

42.126.Γ

Χάρη στην παράξενή τους έμφυτη ιδιότητα για την οποία ήδη σου μίλησα και η οποία λέγεται «ενδοτικότητα», όλα τα όντα γύρω τους, όπως ήταν φυσικό, πίστεψαν τούτη την «προπαγάνδα»· κι αφού το συζήτησαν για πολύ, όπως γίνεται συνήθως σε παρόμοιες περιπτώσεις, κρυσταλλώθηκε στο καθένα τους ένας παράγοντας, του οποίου η περιοδική εμφάνιση προκαλεί στη συνολική τους παρουσία την περίεργη και σχετικά μακρόχρονη ψυχική κατάσταση, που θα ’πρεπε να ονομάσω «απώλεια της αίσθησης του εαυτού». Το αποτέλεσμα ήταν να καταστρέψουν τα πάντα, όπως άλλωστε το συνηθίζουν, και όχι μόνο όλα τα «θαυμαστά ανάκλιντρα», αλλά και την ύπαρξη των όντων που τα χρησιμοποιούσαν.

42.126.Γ

Παρόλο που γρήγορα η οξύτητα της κρίσης μειώθηκε στην παρουσία των περισσότερων από τα συνηθισμένα όντα εκείνης της περιόδου, η «ανελέητη καταστροφή» όλων των ανακλίντρων και των όντων που τα χρησιμοποιούσαν συνεχίστηκε για πολλά ακόμα χρόνια από κεκτημένη ταχύτητα, ωσότου εκείνη η κακοήθης επινόηση τέθηκε οριστικά σε αχρηστία· ξέχασαν μάλιστα πολύ γρήγορα ότι υπήρχαν κάποτε τέτοιου είδους ανάκλιντρα πάνω στον πλανήτη τους.

42.126.Γ

Εν πάση περιπτώσει, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι αν ο σύγχρονος πολιτισμός εξακολουθήσει να αναπτύσσεται με το ίδιο πνεύμα και με τον ίδιο ρυθμό που σήμερα έχει ανάμεσα στα όντα και στις ομάδες που κατοικούν στην ήπειρο της Αμερικής, τότε δεν θα αργήσουν να «εκπολιτιστούν», μέχρι το σημείο να αποκτήσουν «ανάκλιντρα-κρεβάτια» τόσο εκπληκτικά όσο και τα ανάκλιντρα που ονομάζονταν «αν θέλεις να χαίρεσαι απόλυτα την ευτυχία πρέπει να την απολαμβάνεις με πάταγο».

42.127.Γ

Και τώρα, παιδί μου, θα ήταν καλό να σου παρουσιάσω μερικά παραδείγματα σχετικά με την εφεύρεση των κονσερβοποιημένων προϊόντων για την πρώτη οντική τροφή και για την εφαρμογή τους στη διαδικασία της ύπαρξης των όντων αυτής της σύγχρονης ομάδας, που θεωρούνται από τον παράξενο νου των όντων των υπόλοιπων ηπείρων σαν «πρότυπα για μίμηση», μόνο και μόνο επειδή νομίζουν ότι είναι τα πρώτα πάνω στον πλανήτη τους που επινόησαν τόσο πρακτικές και τόσο ευεργετικές οντικές συνήθειες — και, εν προκειμένω, το κόλπο να τρέφονται με κονσερβοποιημένα προϊόντα, εξοικονομώντας έτσι, καθώς λένε, χρόνο.

42.127.Γ

Είμαι βέβαιος, ότι τα δυστυχισμένα σημερινά τρίμυαλα όντα που κατοικούν στον πλανήτη σου δεν ξέρουν, κι ούτε καν υποπτεύονται, πως, σε άλλες εποχές, οι μακρινοί τους πρόγονοι, που είχαν σχηματιστεί σαν υπεύθυνα όντα πολύ πιο φυσιολογικά, είχαν «σπαζοκεφαλιάσει», όπως λένε, για να ανακαλύψουν μια πρακτική μέθοδο για να χάνουν όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο όταν εκπλήρωναν την απαραίτητη οντική λειτουργία της διατροφής. Κάθε φορά όμως που εύρισκαν μια μέθοδο, πείθονταν, αφού τη δοκίμαζαν για λίγο, ότι όλα ανεξαιρέτως τα προϊόντα, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν διατηρούνταν, σάπιζαν με τον καιρό και γίνονταν ακατάλληλα ως πρώτη τους τροφή. Κι από τότε έπαψαν να χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

42.127.Γ

Σαν παράδειγμα, θα σου αναφέρω μια μέθοδο που μοιάζει με τον σημερινό τρόπο συντήρησης των προϊόντων που χρησιμοποιούν ως πρώτη οντική τους τροφή, που είδα στη χώρα Μαραλπλεϊσίς.

42.127.Γ

Ήταν τα χρόνια που τα όντα της περιοχής της Μαραλπλεϊσίς «ανταγωνίζονταν» στα πάντα με τα όντα της χώρας Τικλιαμουίς, και τα αντιμετώπιζαν και τα ανταγωνίζονταν αμείλικτα, ελπίζοντας να κατακτήσουν για τη χώρα τους τον τίτλο του «κυριότερου κέντρου πολιτισμού».

42.127.Γ

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, είχαν εφεύρει κάτι ανάλογο με τις αμερικάνικες κονσέρβες.

42.127.Γ

Πάντως, τα όντα της Μαραλπλεϊσίς δεν διατηρούσαν τα φαγώσιμα προϊόντα τους σε τενεκεδένια κουτιά «με τοξικές εκκρίσεις», όπως αυτά που χρησιμοποιούν τα όντα της ηπείρου της Αμερικής, αλλά σε «Σιχαρενιονιανά» δοχεία.

42.128.Γ

Τα «Σιχαρενιονιανά» δοχεία φτιάχνονταν στη Μαραλπλεϊσίς από το υλικό που λέγεται «φίλντισι», ψιλοκοπανισμένο, τον κρόκο του αυγού της κότας, και την κόλλα που βγαίνει από το ψάρι που λέγεται «οξύρρυγχος Τσούζνα».

42.128.Γ

Αυτά τα δοχεία είχαν την όψη και τις ιδιότητες των αγυάλιστων γυάλινων μπουκαλιών, που ακόμα και σήμερα υπάρχουν στον πλανήτη σου.

42.128.Γ

Παρά τα προφανή πλεονεκτήματα που παρουσίαζαν αυτά τα δοχεία για τη συντήρηση των προϊόντων τους, ορισμένα μυαλωμένα όντα της Μαραλπλεϊσίς διαπίστωσαν ότι, στους συμπατριώτες τους που συνήθιζαν να χρησιμοποιούν τα συντηρημένα με αυτόν τον τρόπο προϊόντα, ατροφούσε προοδευτικά αυτό που ονομάζεται «οργανική ντροπή».

Μόλις μετέδωσαν δεξιά κι αριστερά σε όλα τα συνηθισμένα όντα την πληροφορία της διαπίστωσής τους, όλοι τριγύρω τους έπαψαν να χρησιμοποιούν εκείνη τη μέθοδο, η οποία έπεσε σε τέτοια αχρηστία, που οι απόγονοί τους της πέμπτης και της έκτης γενιάς ούτε που έμαθαν την ύπαρξη της.

42.128.Γ

Σε κάθε σχεδόν ιστορική περίοδο, στην ήπειρο της Ασίας, χρησιμοποιούσαν διάφορες μεθόδους συντήρησης των φαγώσιμων προϊόντων· ακόμα και στις μέρες μας, τα όντα εκεί πέρα γνωρίζουν πολλές μεθόδους, που τους δόθηκαν από τους μακρινούς προγόνους τους.

42.128.Γ

Καμιά όμως από αυτές δεν είναι τόσο βλαβερή όσο αυτή που επινόησαν τα σημερινά όντα της Αμερικής, με τα τενεκεδένια κουτάκια που έχουν τοξικές εκκρίσεις.

42.128.Γ

Η αρχή της διατήρησης των προϊόντων, σε δοχεία «ερμητικά σφραγισμένα», για να τα απαλλάξουν από την επίδραση της ατμόσφαιρας, είναι γνωστή σε ορισμένες σημερινές ασιατικές ομάδες, αλλά ποτέ τους δεν κατέφυγαν στα αμερικάνικα τενεκεδένια κουτιά.

42.128.Γ

Στην Ασία, γι’ αυτόν τον σκοπό χρησιμοποιούν μόνο το υλικό που ονομάζουν λίπος του «Κουρντιούκ».

42.128.Γ

Το λίπος του «Κορντιούκ» είναι ένα υλικό που συγκεντρώνεται σε μεγάλη ποσότητα γύρω από την ουρά των τετραπόδων δίμυαλων όντων που ονομάζονται εκεί κάτω «πρόβατα», και που βρίσκονται παντού σ’ εκείνη την ήπειρο.

42.128-9.Γ

Αυτό το λίπος της ουράς του προβάτου δεν περιέχει καμιά κοσμική κρυστάλλωση βλαβερή για τη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων· η ίδια είναι ένα από τα κυριότερα προϊόντα που χρησιμοποιούν ως πρώτη τους τροφή τα περισσότερα όντα της ηπείρου Ασίας. Αντίθετα, τα μέταλλα με τα οποία τα σημερινά όντα της ηπείρου Αμερικής κατασκευάζουν τα κουτιά που χρησιμοποιούν για να διατηρούν τα προϊόντα τους, ακόμα κι όταν η εσωτερική επιφάνειά τους είναι τελείως απομονωμένη από την επίδραση της ατμόσφαιρας, αποβάλλουν κάποτε ορισμένα από τα ενεργητικά τους στοιχεία, μερικά από τα οποία είναι «τοξικά», όπως τα λένε, για τη συνολική παρουσία των όντων.

42.129.Γ

Τα τοξικά ενεργά στοιχεία που αποβάλλονται από τον κασσίτερο ή άλλα παρόμοια μέταλλα, παραμένουν στο εσωτερικό αυτών των ερμητικά κλειστών κουτιών και δεν μπορούν να εξατμιστούν στο διάστημα. Συναντώντας τότε, μέσα στα συντηρημένα προϊόντα, κάποια στοιχεία που τους αντιστοιχούν από τη λεγόμενη «συγγένεια των ειδών» και τον αριθμό των δονήσεων τους, συνενώνονται μαζί τους σύμφωνα με τον κοσμικό νόμο της «συγχώνευσης»· και μαζί με αυτά τα προϊόντα, μπαίνουν αργότερα μέσα στον οργανισμό των όντων που τα καταναλώνουν.

42.129.Γ

Οι σημερινοί ευνοούμενοί σου της ηπείρου Αμερικής, δεν χρησιμοποιούν μόνο τα δοχεία που «εκκρίνουν δηλητήριο» και είναι τόσο βλαβερά, αλλά τους αρέσει πολύ να διατηρούν τα προϊόντα τους και σε ωμή κατάσταση.

42.129.Γ

Τα όντα, τώρα, στην ήπειρο της Ασίας διατηρούν όλα τα φαγώσιμα προϊόντα τους σε ψημένη ή βρασμένη κατάσταση, επειδή σύμφωνα με τις ιδέες που έχουν από τους μακρινούς προγόνους τους, τα προϊόντα που διατηρούνται με αυτόν τον τρόπο δεν σαπίζουν τόσο γρήγορα όσο στην ωμή κατάσταση.

42.129.Γ

Αυτό συμβαίνει επειδή, όταν ένα προϊόν ψηθεί ή βραστεί, προκαλείται με τεχνητό τρόπο μια «χημική συγχώνευση», ανάμεσα σε ορισμένα ενεργά στοιχεία που αποτελούν την κύρια μάζα του προϊόντος, κι αυτή η σύντηξη επιτρέπει σε πολλά ενεργά στοιχεία, χρήσιμα στα όντα, να παραμείνουν αμετάβλητα μέσα στο προϊόν για ένα πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

42.129.Γ

Σε συμβουλεύω, ακόμη μια φορά, να αποκτήσεις βαθύτερη γνώση του νόμου των κάθε είδους «χημικών και μηχανικών συγχωνεύσεων» που πραγματοποιούνται μέσα στο Μεγαλόκοσμο.

42.129-30.Γ

Η γνώση, άλλωστε, αυτού του κοσμικού νόμου θα σε βοηθήσει να αντιληφθείς και να κατανοήσεις καλά, γιατί και πώς εμφανίζονται μέσα στη Φύση οι διάφοροι αναρίθμητοι και πολύμορφοι σχηματισμοί.

42.130.Γ

Και θα κατανοήσεις απόλυτα τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται η σταθερή συγχώνευση των ενεργών στοιχείων στο εσωτερικό των προϊόντων, από το ψήσιμο ή το βράσιμο, αν μπορέσεις να αντιληφθείς τη διαδικασία που γίνεται όταν παρασκευάζεται τεχνητά το «Πρόσφορο».

42.130.Γ

Παντού όπου τα όντα παρασκευάζουν το «Πρόσφορο» ή «ψωμί», το κάνουν συνειδητοποιώντας την ιερή σημασία του· οι σημερινοί ευνοούμενοί σου είναι οι μόνοι που το παρασκευάζουν χωρίς να συνειδητοποιούν καθόλου την πράξη τους, με την απλή δύναμη μιας αυτόματης συνήθειας που απέκτησαν κληρονομικά.

42.130.Γ

Μέσα στο ψωμί, οι κρυσταλλώσεις των κοσμικών ουσιών γίνονται και πάλι, σύμφωνα με τον νόμο του Τριαμαζικάμνω, του οποίου οι τρεις άγιες δυνάμεις αντιπροσωπεύονται, εδώ, από τις ουσίες τριών σχετικά ανεξάρτητων πηγών: η Άγια Κατάφαση, ή ενεργητική αρχή, αντιπροσωπεύεται από το σύνολο των κοσμικών ουσιών οι οποίες αποτελούν αυτό που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «νερό»· η Άγια Άρνηση, ή παθητική αρχή, από το σύνολο των ουσιών οι οποίες αποτελούν αυτό που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «αλεύρι»· και η Άγια Συμφιλίωση, ή έξουδετερωτική αρχή, από τις ουσίες οι οποίες είναι το αποτέλεσμα κάθε ανάφλεξης, αυτό που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «φωτιά».

42.130.Γ

Για να ξεκαθαρίσουμε καλύτερα τη σκέψη που εξέφρασα για τη σημασία της σταθερής συγχώνευσης των κοσμικών ουσιών από διαφορετικές πηγές, ας πάρουμε για παράδειγμα το σύνολο των σχετικά ανεξάρτητων ουσιών το οποίο είναι το ενεργητικό στοιχείο στο σχηματισμό του «Πρόσφορου» ή «ψωμιού», αυτό δηλαδή το σύνολο που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «νερό».

42.130-1.Γ

Τούτο το σύνολο των κοσμικών ουσιών, που στη Γη ονομάζεται «νερό» και αποτελεί ένα «φυσικό μηχανικό μίγμα», μπορεί να διατηρηθεί αμετάβλητο μόνο υπό τον όρο ότι θα διατηρεί το δεσμό του με τη Φύση. Αν αποκόψουμε το δεσμό που συνδέει το «νερό» με τη Φύση, αν δηλαδή πάρουμε λίγο νερό από ένα ποτάμι για να το φυλάξουμε μέσα σε κάποιο δοχείο, έπειτα από ένα ορισμένο χρονικό διάστημα αυτό το νερό αρχίζει οπωσδήποτε να καταστρέφεται σταδιακά, ή, όπως το λένε με άλλο τρόπο, να αποσυντίθεται — μια διαδικασία που προκαλεί άλλωστε στα όργανα αντίληψης των όντων «ένα δύσοσμο αποτέλεσμα» — με άλλα λόγια, σύμφωνα με την έκφραση των ευνοουμένων σου, «τούτο το νερό αρχίζει να βρομάει».

42.131.Γ

Η ίδια διαδικασία παρατηρείται και κατά την ανάμιξη· αν το νερό αναμιχθεί με αλεύρι, έχουμε ένα προσωρινό μηχανικό μίγμα που λέγεται «ζυμάρι», μέσα στο οποίο, έπειτα από ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, το νερό καταλήγει πάντοτε να χαλάσει.

42.131.Γ

Αν όμως αυτό το ζυμάρι, δηλαδή το μίγμα νερού και αλευριού, ψηθεί πάνω στη φωτιά, τότε, χάρη στις ουσίες που προέρχονται ή δημιουργούνται από τη φωτιά, και οι οποίες σ’ αυτή την περίπτωση αντιπροσωπεύουν, όπως σου είπα, την τρίτη άγια δύναμη, την εξουδετερωτική, του ιερού νόμου του Τριαμαζικάμνω, θα προκληθεί μια «χημική συγχώνευση», δηλαδή μία «σταθερή συγχώνευση των ουσιών», το αποτέλεσμα της οποίας είναι ένα νέο σύνολο ουσιών με βάση το νερό και το αλεύρι, το λεγόμενο «Πρόσφορο», ή «ψωμί», το οποίο τώρα θα αντισταθεί στον αμείλικτο Ηρωπάς και θα αργήσει πολύ να χαλάσει.

42.131.Γ

Το ψωμί που αποκτιέται μ’ αυτό τον τρόπο μπορεί να ξεραθεί, να γίνει ψίχουλα, ακόμα και, σύμφωνα με όλα τα φαινόμενα, να μοιάζει τελείως κατεστραμμένο, τα στοιχεία όμως του νερού που συμμετείχαν στη διαδικασία του μετασχηματισμού θα καταστραφούν έπειτα από ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου θα διατηρήσουν τη δραστηριότητά τους ως «μόνιμα ενεργά φωσφορικά στοιχεία».

42.131.Γ

Και το επαναλαμβάνω, παιδί μου, ο λόγος που τα σημερινά όντα που κατοικούν στην ήπειρο της Ασίας διατηρούν τα προϊόντα τους αποκλειστικά και μόνο ψημένα ή βρασμένα, και όχι ωμά, όπως προτιμούν να κάνουν τα αμερικάνικα όντα, είναι επειδή αυτή η συνήθεια προέρχεται από προγόνους των οποίων η κοινότητα υπήρχε για πολλούς αιώνες, και οι οποίοι, γι’ αυτό το λόγο, είχαν αποκτήσει μακρόχρονη πείρα, ενώ τα αμερικάνικα όντα ανήκουν σε μια κοινότητα «γεννημένη μόλις χθες», όπως θα έλεγε και ο σοφός μας Διδάσκαλος.

42.131-2.Γ

Για να μπορέσεις να αξιολογήσεις καλύτερα την πραγματική σημασία αυτής της επινόησης, που είναι αυθεντικός καρπός του σύγχρονου πολιτισμού και οφείλεται στα όντα που κατοικούν στην ήπειρο της Αμερικής, δε θα ήταν ανώφελο να σε ενημερώσω και για τις μεθόδους που χρησιμοποιούν ως σήμερα τα όντα της ηπείρου της Ασίας για να διατηρούν ορισμένα προϊόντα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον τρόπο που παρασκευάζουν αυτό που λέγεται «Καβουρμάς», ένα προϊόν που εκτιμούν ιδιαίτερα τα όντα πολλών ομάδων της ηπείρου της Ασίας.

42.132.Γ

Ο «Καβουρμάς» παρασκευάζεται, στην ήπειρο της Ασίας, με πολύ απλό τρόπο: ψήνουν προσεκτικά το κρέας, κομμένο σε μικρά κομματάκια, κι έπειτα το βάζουν μέσα σ’ ένα «πήλινο τσουκάλι» ή ένα «Μπουρντιούκ»1 από κατσίκα.

42.132.Γ

Τα κομματάκια του ψημένου κρέατος τα περιχύνουν έπειτα με λιωμένο λίπος από ουρά προβάτου.

42.132.Γ

Βέβαια, κι αυτά, με τη σειρά τους, χαλάνε τελικά· όμως, κατά τη διάρκεια ενός αρκετά μεγάλου χρονικού διαστήματος, δεν αποκτούν καθόλου τοξικότητα.

42.132.Γ

Τα όντα της ηπείρου της Ασίας καταναλώνουν τον «Καβουρμά» κρύο ή ξαναζεσταμένο.

42.132.Γ

Στην τελευταία περίπτωση, το κρέας είναι τέτοιο που νομίζει κανείς ότι το ζώο σκοτώθηκε την ίδια μέρα.

42.132.Γ

Ένα άλλο προϊόν πολύ αγαπητό εκεί πέρα, που μπορεί να διατηρηθεί πολύν καιρό, είναι αυτό που λέγεται «Γιαγκουίγεμονίς», και που το φτιάχνουν από διάφορα φρούτα, όλα φρεσκοκομμένα και περασμένα σ’ ένα σπόγγο, «σαν κολιέ», τα οποία τα βράζουν προσεκτικά μέσα στο νερό· μετά, μόλις το παράξενο αυτό κολιέ μισοκρυώσει, το βουτάνε πολλές φορές μέσα σε λιωμένο λίπος από προβατοουρά κι έπειτα το κρεμούν και το εκθέτουν στον αέρα.

42.132.Γ

Όσο είναι κρεμασμένα, τα φρούτα που συντηρήθηκαν με αυτόν τον τρόπο δε χαλούν σχεδόν ποτέ, κι όταν θελήσουν να χρησιμοποιήσουν για τροφή αυτό το πρωτότυπο «φαγώσιμο κολιέ», το βουτούν για λίγο μέσα σε ζεστό νερό. Η θερμότητα λιώνει τότε το λίπος που καλύπτει τα φρούτα, και τα ίδια τα φρούτα έχουν την ίδια νοστιμιά με εκείνα που κόβονται απ’ το δέντρο.

42.132-3.Γ

Παρόλο όμως ότι τα φρούτα που διατηρούνται με αυτόν τον τρόπο διαφέρουν ελάχιστα στη γεύση από τα άλλα, και αντέχουν για πάρα πολύν καιρό, τα ευκατάστατα όντα της ηπείρου της Ασίας προτιμούν πάντα τα φρέσκα φρούτα.

42.133.Γ

Κι αυτό προφανώς συμβαίνει, επειδή είναι οι κατευθείαν απόγονοι των όντων που ανήκαν σε πανάρχαιες κοινότητες, και, στα περισσότερα από αυτά, λόγω ικανοτήτων που απέκτησαν κληρονομικά, η κρυστάλλωση των δεδομένων που ευνοούν την ενστικτώδη αίσθηση των αληθινών πραγμάτων είναι πιο έντονη απ’ ό,τι στους περισσότερους από τους σημερινούς ευνοουμένους σου.

42.133.Γ

Σου ξαναλέω, παιδί μου, ότι τα όντα παλιότερων εποχών, κυρίως στην ήπειρο της Ασίας, επιχείρησαν πάρα πολλές φορές, στο παρελθόν, να χρησιμοποιήσουν διάφορους τρόπους συντήρησης των φαγώσιμων προϊόντων· κάτι τέτοιο, όμως, σταματούσε πάντοτε με τον ίδιο τρόπο: κάποια μέρα, ορισμένα άτομα, με τις συνειδητές ή τις τυχαίες παρατηρήσεις τους, ανακάλυπταν τις βλαβερές και ανεπιθύμητες συνέπειες που ήταν επακόλουθο αυτής της πρακτικής, τόσο για τα ίδια όσο και για τους άλλους γύρω τους· τις αποκάλυπταν τότε σε όλα τα άλλα όντα, τα οποία με όσο το δυνατόν αμερόληπτη εξέταση πείθονταν για την ορθότητα αυτών των συμπερασμάτων και απέβαλλαν αυτή τη συνήθεια από τη διαδικασία της ύπαρξής τους.

42.133.Γ

Ακόμα και πριν από λίγον καιρό, ορισμένα όντα στην ήπειρο της Ασίας όχι μόνο προσπάθησαν να βρουν μια μέθοδο συντήρησης των φαγώσιμων προϊόντων, αλλά αποπειράθηκαν να ανακαλύψουν μία τελείως καινούργια μέθοδο για να σπαταλούν τον λιγότερο δυνατό χρόνο στην τόσο απαραίτητη οντική ανάγκη να απορροφούν την πρώτη οντική τροφή, και τελικά έφτασαν μέχρι τα πρόθυρα να βρουν μία απόλυτα ικανοποιητική λύση.

42.133.Γ

Θα σου περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια τα ενδιαφέροντα αποτελέσματα των ερευνών τους σ’ αυτόν τον τομέα, επειδή γνώρισα προσωπικά το τρίμυαλο γήινο ον που βρήκε αυτή τη λύση χάρη στις συνειδητές του προσπάθειες, κι επειδή παρευρέθηκα σε μερικά από τα διαφωτιστικά του πειράματα, που έγιναν πάνω στις δυνατότητες εφαρμογής αυτής της μεθόδου στα όντα.

42.133-4.Γ

Το όνομα του ήταν Ασιμάν· ήταν μέλος μιας ομάδας τρίμυαλων όντων της Ασίας, τα οποία είχαν αναγνωρίσει την υποδούλωσή τους σε ορισμένες αιτίες που βρίσκονταν μέσα τους, και τα οποία είχαν οργανώσει μία από κοινού διαβίωση για να μπορούν να εργαστούν πάνω στον εαυτό τους, με σκοπό να απελευθερωθούν από την εσωτερική σκλαβιά.

42.134.Γ

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η ομάδα αυτή των γήινων τρίμυαλων όντων, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο αδελφός Ασιμάν, βρισκόταν αρχικά στη χώρα της Περλανίας, η οποία ονομάζεται σήμερα Ινδουστάν· όταν όμως τα όντα από την ήπειρο της Ευρώπης εισέβαλαν εκεί, βάζοντας εμπόδια στην ειρηνική εργασία τους, μετανάστευσαν στα «Ιμαλάια όρη» και μερικά εγκαταστάθηκαν στο «Θιβέτ», ενώ άλλα στα μέρη που λέγονται «κοιλάδες του Ινδοκούς».

42.134.Γ

Ο αδελφός Ασιμάν ήταν ανάμεσα στα όντα που εγκαταστάθηκαν στις κοιλάδες του Ινδοκούς.

42.134.Γ

Καθώς ο χρόνος ήταν πολύτιμος για όλα τα μέλη αυτής της αδελφότητας τα οποία αφιερώνονταν στην τελειοποίηση του εαυτού τους, και η διαδικασία της διατροφής τους έπαιρνε αρκετό χρόνο, ο αδελφός Ασιμάν, άριστα ενημερωμένος στην επιστήμη που τότε λεγόταν «Αλχημεία», άρχισε να εργάζεται σοβαρότατα, ελπίζοντας να ανακαλύψει ένα «χημικό παρασκεύασμα» το οποίο αν εισαγόταν σε κάποιο ον, αυτό θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς να χάνει τόσες ώρες προετοιμάζοντας και καταναλώνοντας τα κάθε είδους προϊόντα που χρησιμεύουν σαν πρώτη οντική τροφή.

42.134.Γ

Μετά από μακρόχρονες και εντατικές εργασίες, ο αδελφός Ασιμάν παρασκεύασε ένα συνδυασμό χημικών ουσιών σε μορφή «σκόνης», που αν τον έπαιρνε κανείς μια φορά το εικοσιτετράωρο, στην ποσότητα μιας μικρής «δαχτυλήθρας», θα του επέτρεπε να επιβιώσει χωρίς να απορροφά τίποτε άλλο εκτός από νερό, και να εκπληρώνει με απόλυτα ικανοποιητικό τρόπο όλες τις οντικές του υποχρεώσεις.

42.134.Γ

Όταν έτυχε να επισκεφτώ το μοναστήρι όπου ζούσε ο Ασιμάν μαζί με τους άλλους αδελφούς εκείνης της μικρής ομάδας των σημερινών ευνοουμένων σου, όλοι τους έκαναν χρήση αυτού του παρασκευάσματος ήδη για πέντε περίπου μήνες, και ο αδελφός Ασιμάν, με τη βοήθεια άλλων αδελφών που γνώριζαν καλά το θέμα, συνέχιζε τα πειράματα του με έντονο ρυθμό και σε μεγάλη κλίμακα.

42.134-5.Γ

Τούτα όμως τα πειράματά τους απέδειξαν ότι ούτε κι αυτή η πρακτική δε θα μπορούσε τελικά να είναι ικανοποιητική για τη φυσιολογική ύπαρξη των όντων.

42.135.Γ

Μόλις έκαναν αυτή τη διαπίστωση, δεν έπαψαν απλώς να κάνουν χρήση εκείνου του παρασκευάσματος, αλλά κατέστρεψαν ακόμα και την ίδια του τη συνταγή, αυτήν που είχε βρει ο αδελφός Ασιμάν.

42.135.Γ

Μερικούς μήνες αργότερα, είχα πάλι την ευκαιρία να επιστρέψω σ’ εκείνο το μοναστήρι, και τότε ενημερώθηκα για ένα έγγραφο που είχαν συντάξει οι αδελφοί, την ίδια μέρα που έπαψαν για πάντα να χρησιμοποιούν εκείνο το πραγματικά εκπληκτικό παρασκεύασμα.

42.135.Γ

Αυτό το έγγραφο περιείχε, ανάμεσα στα άλλα, και ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σχετικά με τη δράση του παρασκευάσματος του αδελφού Ασιμάν. Έλεγε ότι αφού αυτό εισαγόταν στην παρουσία των όντων, εκτός από τις θρεπτικές ιδιότητες του, είχε μία τελείως ιδιαίτερη επίδραση πάνω στα «κινητικά νεύρα» του στομαχιού: όχι μόνο απέβαλλε κάθε ανάγκη για τροφή, αλλά αφαιρούσε και κάθε επιθυμία εισαγωγής και του ελάχιστου ακόμα φαγώσιμου προϊόντος· κι αν για κακή του τύχη κάποιο ον έτρωγε κάτι δια της βίας, τότε παρέμενε για πολύν καιρό υπό την επιρροή μιας συγκεκριμένης δυσάρεστης κατάστασης, την οποία προκαλούσε η βίαιη εισαγωγή αυτής της τροφής.

42.135.Γ

Έλεγε επίσης ότι, τον πρώτο καιρό, καμιά αλλαγή δεν είχε παρατηρηθεί στην παρουσία των όντων που τρέφονταν με αυτό το προϊόν: ούτε και το βάρος τους ελαττωνόταν. Μόνο αφού πέρασαν πέντε μήνες έγιναν αισθητές οι βλαβερές συνέπειες που είχε στη συνολική παρουσία κάποιων όντων, ελαττώνοντας προοδευτικά τη δύναμη και την ευαισθησία ορισμένων οργάνων αίσθησης και εκδήλωσης. Για παράδειγμα, η φωνή τους αδυνάτιζε, η όραση και η ακοή τους χειροτεύρευαν, και ούτω καθεξής. Επιπλέον, σε ορισμένους από αυτούς, μετά τη διαταραχή των οντικών τους λειτουργιών ακολουθούσε μια αλλαγή της συνολικής ψυχικής τους κατάστασης.

42.135.Γ

Το έγγραφο που συντάχθηκε από τους αδελφούς περιείχε λεπτομερέστατες περιγραφές των μεταβολών του χαρακτήρα των όντων τα οποία, επί πέντε μήνες, χρησιμοποιούσαν το ασυνήθιστο παρασκεύασμα του Ασιμάν — και όλα αυτά ήταν διανθισμένα με ωραιότατες και πολύ ορθές συγκρίσεις.

42.136.Γ

Αν και δεν συγκράτησα στη μνήμη μου κανένα από τα παραδείγματα που βρίσκονταν μέσα σ’ εκείνο το έγγραφο, η «γεύση» που μου έμεινε θα μου επιτρέψει να σου μεταδώσω το γενικό τους νόημα, χρησιμοποιώντας κι αυτή τη φορά τα λόγια του σεβάσμιου Ναστραντίν Χότζα.

42.136.Γ

Ένας αδελφός, για παράδειγμα, που είχε ένα χαρακτήρα ίδιο κι απαράλλαχτο μ’ έναν «άγγελο Κυρίου», όπως θα έλεγαν, γινόταν ξαφνικά τόσο νευρικός, όσο και το πρόσωπο για το οποίο ο αγαπημένος μας Ναστραντίν Χότζας έλεγε μια μέρα:

42.136.Γ

«Είναι οξύθυμος σαν τον ασθενή που μόλις τελείωσε τη θεραπεία του σε έναν ξακουστό Ευρωπαίο, ειδικό στις νευρικές παθήσεις».

42.136.Γ

Άλλοτε πάλι, όντα τα οποία μέχρι χθες ήταν τόσο ήρεμα όσο και τα μικρά «αρνάκια γάλακτος», τα οποία οι ευσεβείς βάζουν στο περίλαμπρο επίσημο τραπέζι τους όταν έχουν τις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές τους, σήμερα ήταν οξύθυμα σαν τους Γερμανούς καθηγητές όταν ένας Γάλλος καθηγητής ανακαλύπτει κάτι πρωτότυπο στον τομέα της σύγχρονης επιστήμης.

42.136.Γ

Αυτός, τέλος, του οποίου η αγάπη, χθες ακόμη, έμοιαζε με την αγάπη που εκδηλώνει ένας γήινος μνηστήρας κάποιας πλούσιας χήρας — όσο εννοείται δεν έχει πάρει από αυτήν ούτε ένα φράγκο — γινόταν τόσο μνησίκακος όσο και τα μοχθηρά εκείνα άτομα που θα βλέπαμε, με αφρούς στο στόμα, να επιτίθενται στον καημένο το συγγραφέα ο οποίος αυτή τη στιγμή γράφει, για σένα και για μένα, ένα βιβλίο με τίτλο Μια αντικειμενικά αμερόληπτη κριτική της ζωής του ανθρώπου.

42.136.Γ

Αυτός ο ταλαίπωρος τυχάρπαστος συγγραφέας θα είναι μισητός, μια που το ’φερε η κουβέντα, τόσο από τους «καθαρόαιμους υλιστές» όσο και από τους «θεϊστές 24 καρατίων», ακόμη και από εκείνους τους ευνοουμένους σου που είναι «αδιόρθωτα αισιόδοξοι» όταν το στομάχι τους είναι γεμάτο και η «φιλενάδα» τους δεν τους κάνει «σκηνές», οι οποίοι, όμως, όταν είναι νηστικοί, γίνονται : αντίθετα «αμείλικτα απαισιόδοξοι».

42.136.Γ

Τώρα που αρχίσαμε κατά τύχη να μιλάμε γι’ αυτόν τον «παράξενο τυχάρπαστο συγγραφέα», πρέπει πια οπωσδήποτε να σου αναφέρω, παιδί μου, τη σύγχυση που νιώθω σχετικά με αυτόν, εδώ και πολύν καιρό, η οποία άλλωστε αυξάνεται, και αφορά την αφέλεια που επιδεικνύει.

42.137.Γ

Πρέπει να σου πω ότι κι αυτός έγινε, από την αρχή της υπεύθυνης ύπαρξής του — ίσως συμπτωματικά, ή από τη θέληση της Μοίρας, ούτε που το ξέρω — οπαδός, και μάλιστα ορκισμένος οπαδός, του σοφού και αξιοσέβαστου Ναστραντίν Χότζα, κι ότι δεν άφησε ποτέ να περάσει η παραμικρότερη ευκαιρία χωρίς να ενεργήσει, κατά τη συνηθισμένη διαδικασία της οντικής του ύπαρξης, σύμφωνα με τα αμίμητα και χωρίς προηγούμενο αποφθέγματα του λατρευτού μας δασκάλου.

Έτσι, σύμφωνα με αυτά που λένε οι πληροφορίες που πήρα από κάτι Αιθερογράμματα, νάτος τώρα που ενεργεί αντίθετα προς μία από τις σοβαρότερες και πρακτικότερες συμβουλές — η οποία σίγουρα δεν είναι στη διάθεση του καθενός — συμβουλή που ο δάσκαλος των διδασκάλων διατυπώνει έτσι:

42.137.Γ

«Ε! Φτωχέ φίλε! Εδώ στη Γη αν λες την αλήθεια, είσαι μεγάλος ηλίθιος· αλλά αν υποκρίνεσαι, είσαι ένα εξίσου μεγάλο “κάθαρμα”!

«Πίστεψε με, καλύτερα να μην κάνεις τίποτα, πήγαινε απλώς να ξαπλώσεις στο ντιβάνι σου και μάθε να τραγουδάς όπως τραγουδούν τα σπουργίτια, που δεν μετατράπηκαν ακόμη σε “αμερικάνικα καναρίνια”».

42.137.Γ

Και τώρα, παιδί μου, βάλε καλά στο μυαλό σου τις πληροφορίες που θα σου δώσω για τις αιτίες της προοδευτικής δυσαρμονίας, στην παρουσία των σημερινών όντων της ηπείρου της Αμερικής, της δεύτερης βασικής οντικής λειτουργίας τους, του «σεξ».

42.137.Γ

Η δυσαρμονία αυτής της λειτουργίας οφείλεται σε πολλές αιτίες διαφορετικού χαρακτήρα, αλλά η κυριότερη, κατά τη γνώμη μου, είναι η αμέλεια που δείχνουν εκείνα τα όντα σχετικά με την καθαριότητα των γεννητικών τους οργάνων, αμέλεια «ριζωμένη στην ουσία τους και ήδη ενσωματωμένη στη φύση τους».

42.137.Γ

Όσο φροντίζουν το πρόσωπό τους και το συντηρούν με τη βοήθεια πολυάριθμων καλλυντικών — όπως ακριβώς κάνουν και τα ευρωπαϊκά όντα — τόσο παραμελούν τα γεννητικά τους όργανα· παρόλο που ακριβώς αυτά τα όργανα απαιτούν τη μεγαλύτερη καθαριότητα από μέρους κάθε τρίμυαλου όντος που είναι λίγο-πολύ συνειδητό.

42.137-8.Γ

Πάντως, δεν μπορούμε να τα κατακρίνουμε εντελώς, επειδή, σχετικά μ’ αυτό το θέμα, τα όντα της ηπείρου της Ευρώπης φταίνε πολύ περισσότερο, λόγω των εθίμων που υιοθέτησαν κατά τη διαδικασία της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης.

42.138.Γ

Είναι γεγονός ότι εκείνη η μεγάλη σύγχρονη ομάδα, που είναι πολύ νέα ακόμη, αποτελείται σχεδόν ολοκληρωτικά από όντα τα οποία προέρχονταν, και συνεχίζουν άλλωστε να έρχονται, από μεγάλες και μικρές ομάδες που κατοικούν στην ήπειρο της Ευρώπης.

42.138.Γ

Αν τώρα τα περισσότερα από τα τρίμυαλα όντα που αποτελούν σήμερα αυτή τη νέα κοινότητα δεν είναι τα ίδια μετανάστες, οι πατεράδες τους και οι παππούδες τους ήταν· και φτάνοντας στη νέα ήπειρο κουβάλησαν μαζί τους όλες τις ευρωπαϊκές συνήθειες, ανάμεσα στις οποίες μερικές είχαν σαν επακόλουθο την αμέλεια προς τα γεννητικά τους όργανα.

42.138.Γ

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, παιδί μου, όταν θα σου εξηγώ ποιο είναι το σεξουαλικό πρόβλημα των Αμερικάνων, καθετί που θα σου λέω θα αφορά επίσης και τα όντα της ηπείρου της Ευρώπης.

42.138.Γ

Τα αποτελέσματα της ακαθαρσίας των σημερινών τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη που κατοικούν στις ηπείρους της Ευρώπης και της Αμερικής προκύπτουν καθαρότατα από τις στατιστικές μου.

42.138.Γ

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, αυτά που εκεί κάτω τα λένε «αφροδίσια νοσήματα». Έχουν τόσο διαδοθεί σ’ εκείνες τις δύο ηπείρους, που είναι πολύ δύσκολο να βρεις σήμερα έστω κι ένα ον το οποίο να μην είχε κάποτε προσβληθεί από κάποια μορφή αυτών των νοσημάτων.

42.138.Γ

Δε θα έβλαπτε αν μάθαινες, ανάμεσα στα άλλα, τα ενδιαφέροντα δεδομένα που εμφανίζονται μέσα στις στατιστικές μου, και δείχνουν πόσο αυτές οι αρρώστιες είναι περισσότερο διαδεδομένες ανάμεσα στα όντα της Αμερικής και της Ευρώπης παρά ανάμεσα σ’ αυτά της ηπείρου Ασίας.

42.138.Γ

Πολλά από τα «αφροδίσια νοσήματα» απουσιάζουν ολότελα στα όντα των παλιών ασιατικών κοινοτήτων, ενώ στα ευρωπαϊκά και στα αμερικάνικα όντα, εξαπλώνονται σχεδόν σαν επιδημίες.

42.138-9.Γ

Ας πάρουμε το παράδειγμα του πασίγνωστου «Σκουλαμέντο» ή, όπως το λένε οι σοφοί εκεί κάτω, της «βλεννόρροιας». Στις ηπείρους της Ευρώπης και της Αμερικής, όλα σχεδόν τα όντα, τόσο του θηλυκού όσο και του αρσενικού φύλου, έχουν κάποτε κολλήσει αυτή την αρρώστια, σε κάποιο από τα διάφορα στάδια της, ενώ στην ήπειρο της Ασίας, τη συναντάμε μόνο στα σύνορα, εκεί όπου τα όντα έρχονται σε συνεχή επαφή με τους Ευρωπαίους.

42.139.Γ

Τα όντα που ανήκουν στην κοινότητα που υπάρχει στην ήπειρο της Ασίας με το όνομα Περσία είναι λαμπρό παράδειγμα αυτού που είπα.

42.139.Γ

Ανάμεσα στα όντα που κατοικούν σ’ αυτή τη σχετικά σημαντική περιοχή, δε συναντάμε τούτη την αρρώστια ούτε στο κέντρο, ούτε στα ανατολικά, ούτε στα νότια, ούτε και στα δυτικά της χώρας.

42.139.Γ

Αντίθετα, στα βορινά, και κυρίως στην περιοχή που λέγεται «Αζερμπαϊτζάν», και έχει άμεση επαφή με τη μεγάλη μισο-ευρωπαϊκή, μισο-ασιατική κοινότητα της Ρωσίας, τα ποσοστά αυτής της αρρώστιας αυξάνονται όσο πλησιάζουμε προς τη Ρωσία.

42.139.Γ

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στις χώρες στα ανατολικά της ηπείρου της Ασίας. Το εκατοστιαίο ποσοστό αυτής της αρρώστιας αυξάνεται ανάλογα προς τη συχνότητα της επαφής των όντων εκείνων των χωρών με τα όντα της ηπείρου της Ευρώπης. Στην «Ινδία», για παράδειγμα, και σ’ ένα κομμάτι της Κίνας, αυτή η αρρώστια διαδόθηκε, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, στα μέρη όπου τα όντα της χώρας έρχονται σε άμεση επαφή με τους Ευρωπαίους από την κοινότητα της Αγγλίας.

42.139.Γ

Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι οι κυριότεροι μεταδότες της αρρώστιας ανάμεσα στα όντα της ηπείρου της Ασίας είναι, στα βορειοδυτικά τα όντα της κοινότητας της Ρωσίας, και στα ανατολικά εκείνα της κοινότητας της Αγγλίας.

42.139.Γ

Ο λόγος που αυτή η αρρώστια, όπως και πολλά άλλα κακά, απουσιάζει τελείως από την υπόλοιπη ήπειρο της Ασίας, προέρχεται κατά τη γνώμη μου από το γεγονός ότι τα περισσότερα όντα εκείνης της ηπείρου διατήρησαν, στην καθημερινή τους ύπαρξη, μερικά εξαιρετικά έθιμα τα οποία έφτασαν ως αυτούς από τους αρχαίους προγόνους τους.

42.139-40.Γ

Αυτά τα έθιμα είναι τόσο βαθιά ριζωμένα από τη θρησκεία τους μέσα στην καθημερινή τους ύπαρξη, που τηρώντας τα μηχανικά, χωρίς σοφιστείες, παραμένουν ασφαλή από ορισμένα κακά τα οποία εμφανίζονται στον κακόμοιρο τον πλανήτη σου όλο και σε μεγαλύτερους αριθμούς, λόγω των αφύσικων συνθηκών της ύπαρξης που καθιερώθηκαν εκεί.

42.140.Γ

Το ότι τα όντα των περισσότερων ομάδων της ηπείρου της Ασίας προστατεύονται από τα πολυάριθμα αφροδίσια νοσήματα και τις άλλες «σεξουαλικές ανωμαλίες», το οφείλουν απλούστατα στα έθιμα που είναι γνωστά εκεί κάτω με τα ονόματα «Σουνιάτ» και «Αμπντέστ».

42.140.Γ

Το πρώτο από αυτά τα έθιμα, η λεγόμενη «Σουνιάτ», ή όπως τη λένε μερικές φορές, «περιτομή», γλιτώνει από πολλά αφροδίσια νοσήματα το μεγαλύτερο μέρος των ασιατικών όντων που έφτασαν στην υπεύθυνη ηλικία· επίσης, προστατεύει τα περισσότερα παιδιά και τα νεαρά άτομα από μια «μάστιγα», γνωστή με το όνομα «αυνανισμός», η οποία κάνει τόση θραύση ανάμεσα στη νεολαία των ηπείρων της Ευρώπης και της Αμερικής.

42.140.Γ

Σύμφωνα με αυτό το έθιμο, τα «ενήλικα» όντα όλων σχεδόν των σημερινών ομάδων της ηπείρου της Ασίας κάνουν στα «αποτελέσματά» τους, δηλαδή στα παιδιά τους, όταν αυτά φτάσουν στην απαιτούμενη ηλικία, μια ιεροτελεστία που για τα αγόρια είναι η αποκοπή αυτών που λέγονται «χαλινός» και «ακροποσθία».

42.140.Γ

Σήμερα, τα παιδιά των γήινων όντων που αυτόματα υποβάλλονται σ’ αυτό το έθιμο, έχουν σχεδόν απαλλαγεί από τις αναπόφευκτες συνέπειες ορισμένων κακών, που ήδη παγιώθηκαν οριστικά στη διαδικασία της ύπαρξης των ευνοουμένων σου.

42.140.Γ

Σύμφωνα με τις στατιστικές μου, για παράδειγμα, η «μάστιγα» την οποία ανάφερα, δηλαδή ο «αυνανισμός των νεαρών», είναι σπανιότατος ανάμεσα σε όσα υποβλήθηκαν στο έθιμο της «περιτομής», ενώ τα νεαρά άτομα τα οποία δεν την έκαναν, υποκύπτουν όλα, χωρίς εξαίρεση, σ’ αυτή τη σεξουαλική ανωμαλία.

42.140.Γ

Το δεύτερο έθιμο, το «Αμπντέστ», στο οποίο άλλωστε οι διάφορες ασιατικές ομάδες δίνουν όλες διαφορετικά ονόματα, δεν είναι τίποτε άλλο από το υποχρεωτικό πλύσιμο των γεννητικών οργάνων μετά από κάθε επίσκεψη στο μέρος που λέγεται «αποχωρητήριο».

42.140.Γ

Κυρίως χάρη στο δεύτερό τους έθιμο, οι περισσότεροι ευνοούμενοί σου που κατοικούν στην ήπειρο της Ασίας προστατεύονται από τα αφροδίσια νοσήματα και από τις «σεξουαλικές ανωμαλίες» κάθε είδους.»

42.141.Γ

Μόλις είπε αυτά τα λόγια, ο Βεελζεβούλ άρχισε να συλλογίζεται. Έπειτα από μια μακρόχρονη σιωπή, ξανάρχισε:

42.141.Γ

— Όσα λέμε αυτή τη στιγμή, μου ξανάφεραν στη μνήμη μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία που είχα όταν έμενα στη Γαλλία μ’ ένα νεαρό τρίμυαλο ον ιδιαίτερα συμπαθητικό.

Για να σε βοηθήσω να καταλάβεις καλύτερα αυτά που σου είπα, θα σου παραθέσω ολόκληρη εκείνη τη συνομιλία, επειδή, όχι μόνο θα σου δώσει την εξήγηση για το έθιμο του «Αμπντέστ» ή των «πλύσεων», αλλά θα σου εξηγήσει και πολλά άλλα θέματα σχετικά με τον παράξενο ψυχισμό των ευνοουμένων σου.

42.141.Γ

Το ον με το οποίο είχα αυτή τη συζήτηση ήταν εκείνος ο νεαρός Πέρσης, ο οποίος, αν θυμάσαι, κατά παράκληση των κοινών μας φίλων έγινε ο «ξεναγός» μου στην πόλη του Παρισιού, όπου έμενα ακριβώς πριν αναχωρήσω για την ήπειρο της Αμερικής.

42.141.Γ

Μια μέρα, περίμενα αυτόν το νεαρό Πέρση στη βεράντα του περίφημου Γκραν Καφέ της πόλης του Παρισιού.

42.141.Γ

Μόλις ήρθε, είδα στα μάτια του ότι ήταν περισσότερο «μεθυσμένος» απ’ ό,τι συνήθως.

42.141.Γ

Γενικά έπινε πολύ, κι όταν πηγαίναμε στα εστιατόρια της Μονμάρτρης, όπου η σαμπάνια είναι απαραίτητη, καθώς εμένα δε μου άρεσε και δεν την έπινα, αυτός αναλάμβανε πρόθυμα να την πίνει μόνος του.

42.141.Γ

Δεν του έφτανε να είναι συνέχεια μεθυσμένος, αλλά επίσης ήταν, όπως λένε εκεί κάτω, μεγάλος «κυνηγός του ποδόγυρου».

42.141.Γ

Μόλις έβλεπε το «γλυκό προσωπάκι» ενός όντος θηλυκού φύλου, η έκφραση και η αναπνοή του άλλαζαν αμέσως.

42.141.Γ

Όταν παρατήρησα ότι εκείνη την ημέρα ήταν περισσότερο μεθυσμένος απ’ ό,τι συνήθως, μόλις κάθισε δίπλα μου και παράγγειλε έναν καφέ κι ένα «απεριτίφ», τον ρώτησα:

42.141.Γ

Πείτε μου, παρακαλώ, νεαρέ μου φίλε, γιατί πίνετε συνέχεια αυτό το δηλητήριο;

42.141.Γ

Στην ερώτηση μου απάντησε:

42.141.Γ

«Αχ! αγαπητέ μου γιατρέ! Αυτό το δηλητήριο το πίνω πρώτα απ’ όλα επειδή το συνήθισα πια, και δεν μπορώ να το κόψω χωρίς να υποφέρω, κι έπειτα επειδή η επίδραση του οινοπνεύματος μου επιτρέπει να βλέπω ατάραχος τις “βρομιές που συμβαίνουν εδώ πέρα”, και έκανε με το χέρι του μια κυκλική κίνηση.

42.141-2.Γ

«Αυτό το “δηλητήριο”, όπως το είπατε, το άρχισα μια μέρα λόγω απρόβλεπτων και ιδιαίτερα δυσάρεστων για μένα περιστάσεων, οι οποίες με ανάγκασαν να έρθω σε τούτη τη βλαβερή Ευρώπη και να ζήσω εδώ για πολύ χρόνο.

42.142.Γ

«Στην αρχή έπινα, επειδή όλοι όσους συναναστρεφόμουν έπιναν κι αυτοί· γιατί αν δεν πίνεις σε φωνάζουν αμέσως “γυναικούλα”, “κουκλίτσα”, “μικρούλα”, “αγαπούλα”, “γλύκα”. “μη μου απτού” και άλλα παρατσούκλια του ίδιου είδους. Και καθώς δεν ήθελα οι γνωστοί μου στη δουλειά να με κοσμούν με αυτά τα προσβλητικά επίθετα, άρχισα να πίνω κι εγώ.

42.142.Γ

«Διαπίστωσα ακόμη, όταν πρωτοήρθα στην ήπειρο της Ευρώπης, πόσο διαφέρουν εδώ οι συνθήκες της ζωής, σε θέματα ηθικής και πατριαρχίας, από αυτές μέσα στις οποίες μεγάλωσα, και τότε αισθάνθηκα ένα αρρωστημένο συναίσθημα ντροπής και ακατανόητης αμηχανίας. Ταυτόχρονα, παρατήρησα ότι το οινόπνευμα δεν ξαλάφρωνε απλώς το άγχος μου, αλλά ότι μου επέτρεπε να τα βλέπω όλα αυτά με ήρεμο βλέμμα, και ότι μου ερχόταν μάλιστα η όρεξη να συμμετέχω σ’ αυτή την αφύσικη ζωή, που ήταν τόσο αντίθετη προς τη φύση μου και προς τον τρόπο της αντίληψης μου.

42.142.Γ

«Και γι’ αυτό, από τότε, κάθε φορά που αρχίζω να νιώθω αυτή τη δυσάρεστη αίσθηση, αρχίζω να πίνω οινόπνευμα, βρίσκοντας μάλιστα έτσι και κάποιο αίσθημα αυτο-δικαίωσης, κι έτσι σιγά-σιγά συνήθισα σ’ αυτό που τόσο σωστά χαρακτηρίσατε ως δηλητήριο».

42.142.Γ

Αφού είπε αυτά τα λόγια με μια εμφανή παρόρμηση βαθιάς λύπης, σώπασε για λίγες στιγμές για ν’ ανάψει ένα τσιγάρο από χαρμάνι καπνού και «Ταμπάκου». Τότε επωφελήθηκα να τον ρωτήσω:

42.142.Γ

«Έστω… Ας παραδεχτούμε ότι λίγο-πολύ κατάλαβα τη δικαιολογία που μου δίνετε για τα ασυγχώρητα μεθύσια σας, και ότι μπορώ να συμμεριστώ τη θέση σας. Τι θα μου πείτε όμως για το άλλο, και για μένα επίσης ασυγχώρητο βίτσιο σας, το οποίο σας μεταβάλλει σε αδιόρθωτο “γυναικά”;

«Μα την αλήθεια! Τρέχετε πίσω από κάθε φουστάνι, φτάνει να κυματίζει γύρω από τους γοφούς ενός πλάσματος με μακριά μαλλιά!»

42.142-3.Γ

Στην ερώτηση μου, αναστέναξε βαθιά κι έπειτα απάντησε: «Μου φαίνεται ότι κι αυτή η συνήθεια οφείλεται κατά ένα μέρος στο λόγο που προανάφερα, σκέφτομαι όμως ότι μπορώ να της δώσω μια άλλη ψυχολογική ερμηνεία, που επίσης είναι πολύ ενδιαφέρουσα.

42.143.Γ

«Αν δεν σας κουράζω, αγαπητέ μου γιατρέ, θα σας αφηγηθώ λεπτομερώς πώς την καταλαβαίνω εγώ ο ίδιος».

42.143.Γ

Φυσικά εξέφρασα την επιθυμία να τον ακούσω, αλλά του πρότεινα να πάμε πριν απ’ όλα να καθήσουμε μέσα στο Γκραν Καφέ, στην αίθουσα του εστιατορίου, επειδή έξω είχε αρχίσει να κάνει υγρασία.

42.143.Γ

Αφού βολευτήκαμε, παραγγείλαμε ένα μπουκάλι από την περίφημη «σαμπάνια» τους, και τότε συνέχισε:

42.143.Γ

«Κατά την παραμομή σας στην πατρίδα μου, την Περσία, είχατε ίσως την ευκαιρία, γιατρέ μου, να παρατηρήσετε την πολύ χαρακτηριστική συμπεριφορά των ανδρών προς τις γυναίκες.

42.143.Γ

«Σ’ εμάς, στην Περσία, οι άνδρες έχουν προς τις γυναίκες δύο «οργανικές στάσεις» σαφώς διαχωρισμένες, σύμφωνα με τις οποίες χωρίζουμε ασυνείδητα τις γυναίκες σε δύο κατηγορίες.

42.143.Γ

«Η πρώτη στάση απευθύνεται στη γυναίκα που είναι μία σημερινή ή μέλλουσα μητέρα, και η δεύτερη στη «γυναίκα-θηλυκό», θα μπορούσαμε να πούμε.

42.143.Γ

«Αυτή η ιδιαιτερότητα των Περσών, να έχουν στη φύση τους δεδομένα που επιτρέπουν δύο τόσο ανεξάρτητες συμπεριφορές, σχηματίστηκε μέσα τους εδώ και δυόμισι μόλις αιώνες.

42.143.Γ

«Σύμφωνα με τις εξηγήσεις που μου έδωσε μια μέρα ο θείος μου ο μουλάς — τον οποίο όλοι γύρω του τον φώναζαν πίσω από την πλάτη του “μουλά της παλιάς σχολής” — εδώ και δύο ή τρεις αιώνες, οι άνδρες, για λόγους που εξαρτιόνταν προφανώς από ορισμένους ανώτερους παγκόσμιους νόμους, επιχείρησαν παντού σχεδόν πάνω στη Γη, και κυρίως στα μέρη μας, στην Ασία, πολέμους πιο βίαιους απ’ ό,τι συνήθως, ενώ ταυτόχρονα το θρησκευτικό αίσθημα αδυνάτιζε σαφώς στους περισσότερους, σε σημείο να εξαφανιστεί τελείως από ορισμένους ανάμεσά τους.

42.143.Γ

«Τότε μεταδόθηκε ανάμεσα στους άνδρες μια ψυχική ασθένεια με ιδιαίτερη μορφή, η οποία οδήγησε πολλούς απ’ αυτούς στην παραφροσύνη ή στην αυτοκτονία.

42.143-4.Γ

«Έτσι, ορισμένοι σοφοί άνθρωποι που ανήκαν σε διάφορες ανεξάρτητες ομάδες της ηπείρου της Ασίας, με τη βοήθεια των εκπροσώπων της ιατρικής εκείνης της εποχής — κατά πολύ ανώτερης, μια και το ’φερε ο λόγος, από τη σύγχρονη ιατρική — αποφάσισαν να αναζητήσουν με σοβαρότητα τα αίτια της νέας αυτής ανθρώπινης συμφοράς.

42.144.Γ

«Μετά από μακρόχρονη και αμερόληπτη εργασία ανακάλυψαν, από τη μια μεριά, ότι οι μόνοι άνδρες που κολλούσαν αυτή την αρρώστια ήταν εκείνοι, μέσα στο υποσυνείδητο των οποίων δεν εμφανιζόταν πια καμιά παρόρμηση πίστης για οποιονδήποτε ή σχετικά με οτιδήποτε, και, από την άλλη, ότι οι ενήλικες άνδρες οι οποίοι εκπλήρωναν περιοδικά με τις γυναίκες τη φυσιολογική ιεροτελεστία του ζευγαρώματος δεν υπέφεραν καθόλου από αυτήν.

42.144.Γ

«Όταν μαθεύτηκαν σε όλη την ήπειρο της Ασίας τα συμπεράσματα στα οποία είχαν καταλήξει, οι κυβερνήτες και οι αρχηγοί των διάφορων ομάδων θορυβήθηκαν, καθώς όλοι σχεδόν οι τακτικοί στρατοί τους οποίους διέθεταν αποτελούνταν από ενήλικες άνδρες, και οι συνεχείς πόλεμοι δεν επέτρεπαν σε κανέναν τους να ζει φυσιολογικά με την οικογένεια του.

42.144.Γ

«Και καθώς, εκείνα τα χρόνια, όλοι οι αρχηγοί των διάφορων ασιατικών κρατών ένιωθαν έντονα την ανάγκη να έχουν ένα στράτευμα ισχυρό και υγιές, αναγκάστηκαν να κάνουν μια ανακωχή και να πάνε οι ίδιοι, ή να στείλουν αντιπροσώπους, στην πρωτεύουσα του Χανάτου του “Κιλμαντούς”, για να βρουν εκεί όλοι μαζί, μια διέξοδο από την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί.

42.144.Γ

«Μετά από μακρόχρονες σκέψεις και συζητήσεις, εκείνοι οι κάτοχοι εξουσίας των διαφόρων ασιατικών ομάδων, ή οι αντιπρόσωποί τους, έφτασαν στο συμπέρασμα, με τη σύμφωνη γνώμη των εκπροσώπων της ιατρικής εκείνης της εποχής, ότι δε θα μπορούσαν να δώσουν τέλος σ’ αυτή την κατάσταση αν δεν οργάνωναν παντού σε όλη την Ασία — όπως γίνεται σήμερα και στην ήπειρο της Ευρώπης — αυτό που ονομάζεται “πορνεία”, και ενθαρρύνοντας την με όλα τα μέσα, να εξασφαλίσουν την πλήρη ανάπτυξη της.

42.144-5.Γ

«Όλοι σχεδόν οι αρχηγοί των κρατών της εποχής συμφώνησαν με τα συμπεράσματα των αντιπροσώπων των λαών της ηπείρου της Ασίας, που συγκεντρώθηκαν στην πρωτεύουσα του Χανάτου του Κιλμαντούς, κι από τότε άρχισαν, χωρίς την παραμικρότερη τύψη συνείδησης, να ενθαρρύνουν όλες τις γυναίκες — με εξαίρεση τις δικές τους κόρες — να ασχοληθούν μ’ αυτό το επάγγελμα, τόσο αηδιαστικό και τόσο αντίθετο προς τη φύση κάθε φυσιολογικού όντος, και πρόσφεραν τη βοήθειά τους, χωρίς να διακρίνουν κάστα ή θρήσκευμα, σε όλες τις γυναίκες που επιθυμούσαν να συμμετέχουν στη βρομερή τους επινόηση — και αυτά τα έκαναν μάλιστα μ’ ένα αίσθημα ευσέβειας, σαν να επρόκειτο για την ευγενέστερη ανθρώπινη εκδήλωση.

42.145.Γ

«Τώρα που αγγίξαμε αυτό το θέμα, επιτρέψτε μου, αγαπητέ γιατρέ, να κάνω μια μικρή παρέκβαση και να παραθέσω τους σοφούς και ενδιαφέροντες συλλογισμούς του θείου μου, του μουλά, σχετικά με τις αιτίες αυτής της μάστιγας του σύγχρονου πολιτισμού.

42.145.Γ

«Μια μέρα που συζητούσαμε οι δυο μας, μέσα στο Ραμαζάνι, περιμένοντας το κάλεσμα του μουλά της γειτονιάς μας που θα ανάγγελνε την ώρα του γεύματος, αρχίσαμε να μιλάμε γι’ αυτήν την ανθρώπινη “μάστιγα”, και τότε ο θείος μου μου είπε ανάμεσα σε άλλα:

42.145.Γ

«“Είναι άδικο να κατηγορείς και να περιφρονείς τις γυναίκες αυτού του είδους.

42.145.Γ

«“Οι περισσότερές τους δεν είναι προσωπικά υπαίτιες για τη θλιβερή τους τύχη· οι αληθινοί υπαίτιοι είναι οι γονείς τους, οι σύζυγοί τους ή οι κηδεμόνες τους.

42.145.Γ

«“Ναι, οπωσδήποτε, οι μόνοι που πρέπει να κατηγορηθούν και να περιφρονηθούν είναι οι γονείς, οι σύζυγοι και οι κηδεμόνες τους, οι οποίοι, κατά την περίοδο της προπαρασκευαστικής ηλικίας ενός ενήλικου όντος, τότε που εκείνες δεν είχαν ακόμη αποκτήσει τη δική τους ορθή κρίση, τις άφησαν να γίνουν λεία μιας ιδιότητας που λέγεται τεμπελιά.

42.145.Γ

«“Παρόλο που σ’ αυτή την ηλικία η τεμπελιά είναι απλώς και μόνο αυτόματη και τα νεαρά άτομα δε χρειάζεται να κάνουν μεγάλες προσπάθειες για να την ξεπεράσουν, γεγονός που τους επιτρέπει, αποκτώντας τη δική τους ορθή κρίση, να εμποδίζουν την τεμπελιά να τα κατακυριεύει, εντούτοις, σύμφωνα με αποτελέσματα ανεξάρτητα από τη θέλησή μας που προέρχονται από κοσμικούς νόμους, η ψυχική οργάνωση των γυναικών είναι τέτοια, που, σε κάθε πρωτοβουλία τους και σε κάθε καλή εκδήλωσή τους, η ενεργητική αρχή πρέπει αδιάκοπα να παρεμβαίνει.

42.145-6.Γ

«“Όμως, από το φταίξιμο διαφόρων ιδεών που χαρακτηρίζουν τον σημερινό πολιτισμό σχετικά με τα ‘γυναικεία δικαιώματα’, διανθισμένων με συνθήματα όπως ‘ψήφο στις γυναίκες’, ‘ισότητα δικαιωμάτων’, ‘ισότητα ευκαιριών’ — ιδέες που μοιάζουν αφελείς στα μάτια κάθε ανθρώπου που έζησε τη ζωή του με φυσιολογικό τρόπο, αλλά οι οποίες γίνονται ασυνείδητα αποδεκτές από τους περισσότερους σύγχρονους ανθρώπους — αυτές οι δυστυχισμένες γυναίκες, που δεν προετοιμάστηκαν σωστά για να γίνουν μια μέρα μητέρες, δε βρίσκουν κοντά τους, κατά τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής τους, τις απαιτούμενες πηγές της ενεργητικής αρχής, τις σύμφωνες προς τους νόμους, τέτοιες που θα όφειλαν να είναι οι γονείς ή οι κηδεμόνες τους και αργότερα οι σύζυγοί τους, στους οποίους μεταβιβάζεται η ευθύνη από τη στιγμή του γάμου. Από τότε οι γυναίκες εκαταλείπονται στην εντατική διαδικασία της φαντασίας και του χαρακτηριστικού ενθουσιασμού αυτής της μεταβατικής ηλικίας, μιας νομοτελειακής διαδικασίας, η οποία προβλέπεται από τη Φύση για την καλύτερη πραγματοποίηση των δεδομένων που ευνοούν την ανάπτυξη της ορθής τους κρίσης, και γι’ αυτό λοιπόν η αυτόματη τεμπελιά εισχωρεί σταδιακά στην ουσία τους και γίνεται μέσα τους μια ανάγκη όλο και πιο απαιτητική.

42.146.Γ

«“Μια τέτοια γυναίκα δεν θέλει προφανώς να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις μιας αληθινής ‘γυναίκας-μητέρας’, και καθώς η πορνεία της επιτρέπει να μην κάνει τίποτα και να βιώνει μεγάλες απολαύσεις, σχηματίζεται λίγο-λίγο στη φύση της, καθώς και στην ‘παθητική συνείδηση’ που τη χαρακτηρίζει, μια ακατανίκητη τάση να γίνει ‘γυναίκα-θηλυκό’.

42.146.Γ

«“Καθώς όμως τα εγγενή δεδομένα κάθε γυναίκας που προκαλούν μέσα της την παρόρμηση της ‘ντροπής’ δεν ατροφούν απότομα στα ένστικτα αυτών των ‘γυναικών-θηλυκών’, κι επειδή καμιά τους, παρά τις εκάστοτε νοερές επιθυμίες της, δεν μπορεί να υποφέρει να γίνει πόρνη στη χώρα που γεννήθηκε, όλες τους προσπαθούν, από ένστικτο και μισο-συνειδητά, να φύγουν μακριά από την πατρίδα τους, για να αφοσιωθούν ανεπιφύλακτα, με όλη τους την ησυχία, σ’ ένα επάγγελμα το οποίο θα τους προσφέρει τόση ικανοποίηση.

42.146-7.Γ

«“Όσο για την εξάπλωση που έχει σήμερα σε ολόκληρη τη Γη αυτή η μάστιγα της ανθρωπότητας, τούτη προέρχεται, κατά τη γνώμη μου, μόνο και μόνο από το γεγονός ότι πάρα πολλοί άντρες αισθάνονται όπως ακριβώς εκείνες οι νεαρές γυναίκες, οι μελλοντικές πόρνες, και για τους ίδιους λόγους γεννιέται μέσα τους, μια ‘βασική οργανική ανάγκη να μην κάνουν τίποτε άλλο από το να γλεντάνε’. Και ένας από τους τρόπους με τον οποίο αυτά τα σύγχρονα ‘καρκινώματα’ ικανοποιούν τις εγκληματικές τους ανάγκες είναι να διαφθείρουν εκείνες τις γυναίκες, κι έπειτα να διευκολύνουν την αναχώρησή τους για κάποια ξένη χώρα.

42.147.Γ

«“Πολλά μυαλωμένα άτομα μπόρεσαν ήδη να παρατηρήσουν ότι αυτά τα όντα και των δύο φύλων, θύματα της ίδια αρρώστιας, αλληλοαναζητιούνται κατά κανόνα, συνειδητά ή ενστικτωδώς, και τελικά συναντιούνται πάντοτε, δικαιώνοντας για μια ακόμη φορά την παλιά παροιμία ‘Κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι’”…»

42.147.Γ

«Έτσι, αγαπητέ μου γιατρέ, για όλους αυτούς τους λόγους, που τόσο καλά καταλάβαινε ο σοφός μου θείος ο μουλάς, πάρα πολλές γυναίκες πόρνες ήρθαν στα χρόνια που ακολούθησαν στην Περσία, προερχόμενες από διάφορες άλλες χώρες.

42.147.Γ

«Λόγω όμως της ενστικτώδους στάσης που απέκτησαν στη διάρκεια των αιώνων οι Περσίδες γυναίκες, χωρίς διάκριση θρησκεύματος, απέναντι στις ηθικές και πατροπαράδοτες οικογενειακές παραδόσεις, αυτές οι ξένες γυναίκες δεν μπόρεσαν να αναμιχθούν με τη μάζα των Περσίδων γυναικών, κι από τότε υπάρχουν στον τόπο μας οι δύο κατηγορίες των γυναικών για τις οποίες σας μίλησα.

42.147.Γ

«Και καθώς οι περισσότερες από τις ξένες γυναίκες ζούσαν τελείως ελεύθερα ανάμεσά μας και εμφανίζονταν παντού, μέσα στις αγορές και σε άλλους δημόσιους χώρους, τραβούσαν πολύ συχνά τα βλέματα των Περσών όσο διαρκούσε αυτό που λέγεται «λειτουργία του σεξουαλικού κέντρου βάρους», γι’ αυτό σχηματίστηκε λίγο-λίγο μέσα τους, εννοείται ασυνείδητα, δίπλα στη στάση τους προς τη γυναίκα “ως μητέρα”, μια άλλη στάση προς τη γυναίκα, ειδομένη ως απλό θηλυκό.

42.147.Γ

«Η ιδιότητα να τηρούν εκείνες τις δύο συγκεκριμένες στάσεις απέναντι στις γυναίκες, περνούσε κληρονομικά από γενιά σε γενιά, και τελικά ρίζωσε σε τέτοιο σημείο μέσα τους, που οι Πέρσες αναγνωρίζουν σήμερα τις δύο αυτές κατηγορίες γυναικών από την εμφάνισή τους, όπως ξεχωρίζουν έναν άνθρωπο από ένα πρόβατο, ένα σκύλο από ένα γάιδαρο, κ.λπ… αλλά έχουν ακόμη αποκτήσει κάτι που, από ένστικτο, τους εμποδίζει να μπερδέψουν Μία γυναίκα της μιας κατηγορίας με κάποια της άλλης.

42.147-8.Γ

«Κι εγώ ο ίδιος μπορούσα από πολύ μακριά να ξεχωρίζω, με την πρώτη ματιά, χωρίς ποτέ να πέφτω έξω, το είδος της γυναίκας που περνούσε. Αλλά, με την καλύτερη θέληση στον κόσμο, δε θα μπορούσα να σας εξηγήσω τώρα από πού τις ξεχώριζα: ίσως ήταν το βάδισμά τους, ή κάποια άλλη ένδειξη. Γεγονός είναι ότι θα τις ξεχώριζα οπωσδήποτε, ακόμα κι αν αυτές οι δύο κατηγορίες γυναικών φορούσαν τα ίδια ρούχα.

42.148.Γ

«Και κάθε φυσιολογικός Πέρσης — θέλω να πω καθένας που δεν βρίσκεται κάτω από την επιρροή του «Ταμπάκου», του οινοπνεύματος ή του όπιου, η κατανάλωση των οποίων διαδίδεται δυστυχώς όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια ανάμεσά μας — μπορεί πάντα να πει αλάνθαστα ποια γυναίκα είναι “γυναίκα-μητέρα” και ποια είναι “γυναίκα-θηλυκό”, δηλαδή “πόρνη”.

42.148.Γ

«Στα μέρη μας, τη “γυναίκα-μητέρα”, σε όποια θρησκεία κι αν ανήκει και ασχέτως των άλλων οικογενειακών ή προσωπικών σχέσεων, κάθε φυσιολογικός Πέρσης τη θεωρεί πραγματική αδελφή του, ενώ οι γυναίκες της δεύτερης κατηγορίας είναι γι’ αυτόν απλώς ζώα που του προκαλούν αναπόφευκτα ένα αίσθημα αποστροφής.

42.148.Γ

«Η ικανότητα μιας τέτοιας ενστικτώδους συμπεριφοράς απέναντι στις γυναίκες είναι πολύ δυνατή στα μέρη μας, και είναι κάτι που δεν εξαρτάται καθόλου από τη συνειδητότητά μας.

42.148.Γ

«Για παράδειγμα, αν φανταστείτε ότι, για έναν οποιοδήποτε λόγο, η νεότερη και ωραιότερη γυναίκα της Περσίας βρίσκεται στο ίδιο κρεβάτι μ’ έναν άντρα από την περιοχή της, αυτός ο άντρας, αν δεν βρίσκεται, επαναλαμβάνω, υπό την επιρροή του όπιου ή του οινοπνεύματος, θα είναι οργανικά ανίκανος, ακόμη κι αν είναι αποφασισμένος, να της συμπεριφερθεί σαν να ήταν θηλυκό.

42.148.Γ

«Θα της φερθεί όπως θα φερόταν στην αδελφή του· ακόμη κι αν αυτή εκδήλωνε μια «οργανική δράση» απέναντι του, αυτός θα τη λυπόταν περισσότερο και θα έκανε τα πάντα για να τη βοηθήσει να αποφύγει τον κίνδυνο.

42.148-9.Γ

«Ο ίδιος άλλωστε Πέρσης, αν φυσικά βρίσκεται σε φυσιολογική κατάσταση, θα φερθεί σε μια γυναίκα της δεύτερης κατηγορίας, δηλαδή σε μια πόρνη, όπως σε μια “γυναίκα-θηλυκό”, και όσο νέα και ωραία κι αν είναι, θα νιώσει γι’ αυτήν μια αναπόφευκτη οργανική απέχθεια· και δε θα μπορέσει να της φερθεί σαν να ήταν γυναίκα παρά μόνο αν βάλει μέσα στον οργανισμό του τα ολέθρια για τον άνθρωπο μεθυστικά προϊόντα που ανάφερα.

42.149.Γ

«Κι έτσι, αγαπητέ μου γιατρέ, έζησα στην Περσία μέχρι να γίνω είκοσι χρονών, σεβόμενος αυτά τα ήθη και τις παραδόσεις όπως και κάθε φυσιολογικός Πέρσης.

42.149.Γ

«Στα είκοσι μου χρόνια, κληρονόμησα κάτι μετοχές, με τις οποίες έγινα συνέταιρος ενός σπουδαίου εμπορικού οίκου, που ειδικευόταν στις εξαγωγές ξηρών καρπών από την Περσία σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.

42.149.Γ

«Με τη βοήθεια συμπτώσεων ανεξάρτητων από τη θέληση μου, η θέση μου μέσα στον εμπορικό οίκο βελτιώθηκε και έγινα γενικός αντιπρόσωπος για τις χώρες της ηπείρου της Ευρώπης στις οποίες έκανε εξαγωγές των φρούτων του.

42.149.Γ

«Πρώτα πήγα στη Ρωσία, έπειτα στη Γερμανία, στην Ιταλία, και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και τελικά, εδώ και επτά χρόνια, ζω στη Γαλλία.

42.149.Γ

«Στην καθημερινή ζωή, σ’ αυτές τις ξένες χώρες δεν υπάρχει τόσο σαφής διάκριση ανάμεσα στους δύο τύπους γυναίκας, τη “γυναίκα-μητέρα” και τη “γυναίκα-πόρνη”, σαν τη διάκριση που έβλεπα και ένιωθα στην πατρίδα μου σε όλη τη διάρκεια της νεότητας μου.

42.149.Γ

«Παντού, στα μέρη τους, η συμπεριφορά που έχουν οι άντρες απέναντι στις γυναίκες είναι καθαρά διανοητική, δηλαδή φανταστική, και όχι οργανική.

42.149.Γ

«Εδώ, για παράδειγμα, όσο συχνά κι αν τον απατά η γυναίκα του, ποτέ ένας σύζυγος δε θα μάθει ότι του είναι άπιστη αν δεν το δει ή δεν ακούσει να μιλούν γι’ αυτό.

42.149.Γ

«Αντίθετα, στα μέρη μας, στην Περσία, χωρίς να το έχει δει ούτε και να το μάθει, ένας σύζυγος νιώθει από ένστικτο ότι η γυναίκα του είναι άπιστη· και με τον ίδιο τρόπο, η γυναίκα θα νιώσει πάντοτε και την παραμικρότερη απιστία του συζύγου της.

42.149.Γ

«Μερικοί σοφοί από την ήπειρο της Ευρώπης άρχισαν πρόσφατα, στα μέρη μας, ειδικές σοβαρότατες έρευνες σχετικά μ’ αυτή την ιδιαίτερη ενστικτώδη διαίσθηση.

42.149-50.Γ

«Όπως έτυχε κάποτε να μάθω, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, στις χώρες όπου κυριαρχούν η “πολυανδρία” ή η “πολυγαμία”, όπου δηλαδή τα τοπικά ήθη επιτρέπουν “πολλούς συζύγους” ή “πολλές γυναίκες”, οι παντρεμένοι αποκτούν μια ιδιαίτερη “οργανικο-ψυχική” προδιάθεση στις αμοιβαίες συζυγικές σχέσεις τους.

42.150.Γ

«Μια τέτοια οργανικο-ψυχική προδιάθεση υπάρχει και σε μας τους Πέρσες, αφού είμαστε, όπως ξέρετε, πιστοί της μουσουλμανικής θρησκείας, και συνεπώς έχουμε το έθιμο της πολυγαμίας, δηλαδή ο νόμος μας επιτρέπει σε κάθε άντρα να έχει έως επτά γυναίκες.

42.150.Γ

«Κι αυτή η ιδιαιτερότητα εκδηλώνεται έτσι, που μία νόμιμη σύζυγος δε νιώθει ποτέ το συναίσθημα της απιστίας του συζύγου της όταν πρόκειται για τις άλλες νόμιμες συζύγους του.

42.150.Γ

«Αυτό το συναίσθημα εμφανίζεται μέσα της μόνο όταν ο σύζυγος της την απατά με μια ξένη γυναίκα.

42.150.Γ

«Και μόνο τώρα, αγαπητέ μου γιατρέ, αφού έζησα στην Ευρώπη και είδα όλα όσα συμβαίνουν εδώ ανάμεσα στα ζευγάρια, αναγνωρίζω πλήρως την αξία του εθίμου μας της πολυγαμίας, που καθιερώθηκε με τόσο συνετό τρόπο και είναι τόσο ευεργετικό για τους άντρες και για τις γυναίκες μας.

42.150.Γ

«Παρόλο που στα μέρη μας κάθε άντρας μπορεί να πάρει πολλές συζύγους και όχι μόνο μία, όπως γίνεται στην Ευρώπη, όπου επικρατεί η χριστιανική πίστη που επιτρέπει μόνο μία, είναι αδύνατη η σύγκριση της τιμιότητας και της ευσυνειδησίας που έχουν οι Πέρσες, στη συμπεριφορά τους προς τις συζύγους τους, με αυτή που έχουν οι Ευρωπαίοι απέναντι στη μία σύζυγό τους, και γενικά στην οικογένειά τους.

42.150.Γ

«Κοιτάξτε λοιπόν γύρω σας και δείτε τι γίνεται.

42.150.Γ

«Ρίξτε μόνο μια ματιά γύρω στις αίθουσες του Γκραν Καφέ, όπου, εκτός από τις εξ επαγγέλματος πόρνες και τους “ζιγκολό” που συχνάζουν εδώ, εκατοντάδες άντρες και γυναίκες, καθισμένοι στα μικρά τραπεζάκια, συζητούν εύθυμα μεταξύ τους.

42.150.Γ

«Με την πρώτη ματιά, θα υποθέσετε ότι αυτοί οι άντρες και οι γυναίκες είναι παντρεμένα ζευγάρια, που ήρθαν να επισκεφτούν το Παρίσι, ή έχουν κάποια οικογενειακή υπόθεση.

42.150.Γ

«Στην πραγματικότητα, είναι σχεδόν σίγουρο ότι σε όλες τις αίθουσες του Γκραν Καφέ, ούτε ένα από τα ζευγάρια των αντρών και των γυναικών που φλυαρούν τόσο εύθυμα δεν είναι νόμιμοι σύζυγοι, αν και σύμφωνα με τα χαρτιά τους, ο καθένας τους είναι ο νόμιμος σύζυγος ή η νόμιμη σύζυγος κάποιου άλλου.

42.150-1.Γ

«Την ώρα που τούτοι οι άντρες και οι γυναίκες κουβεντιάζουν εδώ, τα «νόμιμα μισά τους» που έμειναν στο σπίτι, στην επαρχία, είναι σίγουρο ότι φαντάζονται και διηγούνται στους γνωστούς τους πως η “νόμιμη σύζυγος” ή ο “νόμιμος σύζυγός” τους πήγε στο Παρίσι, την πρωτεύουσα του κόσμου, για να κάνει πολύ σημαντικές αγορές για την οικογένεια, ή για να συναντήσει ένα πολύ χρήσιμο για την οικογένεια πρόσωπο, ή κάτι άλλο με την ίδια γεύση.

42.151.Γ

«Ενώ, στην πραγματικότητα, για να έρθουν εδώ, αυτά τα διαβατάρικα πουλιά χρησιμοποίησαν διάφορες προφάσεις για έναν ολόκληρο χρόνο και σκέφτηκαν κάθε είδους παραμύθια, με σκοπό να πείσουν τα νόμιμα μισά τους ότι το ταξίδι τους ήταν αναγκαίο. Και τώρα που βρίσκονται εδώ, παρέα με απατεώνες και ραδιούργους σαν κι αυτούς, προσπαθούν, στο όνομα του Ιερού Υμεναίου και προς μέγιστη δόξα του, βοηθούμενοι από την τελειότητα της τέχνης στα παρόμοια θέματα του ανώτερου σύγχρονου πολιτισμού, να στολίσουν το κούτελο των νόμιμων μισών τους, που έμειναν σπίτι, με όσο γίνεται μεγαλύτερα και πιο “περίτεχνα κέρατα”.

42.151.Γ

«Στην Ευρώπη, η οικογενειακή ζωή είναι θεμελιωμένη με τέτοιον τρόπο ώστε αν συναντήσετε έναν άντρα συντροφιά με μια γυναίκα, και κατά τη συνομιλία τους διακρίνετε στη φωνή τους κάποιες εύθυμες νότες, ενώ ένα χαμόγελο εμφανίζεται στα πρόσωπά τους, μπορείτε να είστε εντελώς σίγουρος ότι φροντίζουν με όλα τα μέσα, αν δεν το έχουν ήδη κάνει, να φιλοδωρήσουν το “νόμιμο μισό” τους με το μεγαλύτερο και λαμπρότερο ζευγάρι κέρατα.

42.151.Γ

«Έτσι, λοιπόν, κάθε άνδρας, αν είναι λίγο πονηρός, θεωρείται να είναι εντιμότατος σύζυγος και “πατριαρχικός πάτερ φαμίλιας”.

42.151.Γ

Λίγο νοιάζεται το περιβάλλον του που αυτός ο “έντιμος” και “πατριαρχικός πάτερ φαμίλιας” έχει συγχρόνως — αν βεβαίως του το επιτρέπουν τα οικονομικά του — όσες “φιλεναδίτσες” θέλει· αντίθετα, του δείχνουν συνήθως περισσότερο σεβασμό απ’ ό,τι στους άντρες που είναι ανίκανοι να έχουν έστω και μία φιλενάδα.

42.151.Γ

«Οι “έντιμοι σύζυγοι” που έχουν κάποια περιουσία έχουν γενικά, εκτός από τη μια και μοναδική νόμιμη σύζυγό τους, όχι μόνον επτά, αλλά μερικές φορές μέχρι επτά φορές επτά “παράνομες συζύγους”.

42.152.Γ

«Κι εκείνοι οι Ευρωπαίοι σύζυγοι που δεν έχουν τα μέσα να συντηρήσουν πολλές “παράνομες συζύγους” εκτός από το “νόμιμο ήμισύ” τους, περνούν όλη σχεδόν την ώρα τους με το να “τους τρέχουν τα σάλια”, όπως λένε, δηλαδή καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας παρακολουθούν και “καταβροχθίζουν με τα μάτια” όλες τις γυναίκες που περνούν.

42.152.Γ

«Με άλλα λόγια, απατούν, ολόκληρη την ημέρα, τη μία και μοναδική “νόμιμη σύζυγό” τους, με τη σκέψη και με το συναίσθημα, αναρίθμητες φορές.

42.152.Γ

«Στα μέρη μας, στην Περσία, παρόλο που οι άντρες μπορούν να έχουν μέχρι επτά νόμιμες γυναίκες, οι σκέψεις και τα συναισθήματά τους απασχολούνται νύχτα και μέρα στο πώς θα οργανώσουν όσο το δυνατόν καλύτερα την εσωτερική και εξωτερική ζωή των διαφορετικών νομίμων συζύγων τους.

«Αυτές οι τελευταίες τους είναι, με τη σειρά τους, βαθιά αφοσιωμένες, και προσπαθούν νύχτα και μέρα, με όλη τους την ψυχή, να τους βοηθούν στις υποχρεώσεις της ζωής τους.

42.152.Γ

«Εδώ, οι εσωτερικές σχέσεις ανάμεσα στους παντρεμένους έχουν την ίδια αξία: όπως όλη σχεδόν η εσωτερική ζωή του συζύγου αναλώνεται στην προδοσία της μοναδικής νόμιμης συζύγου του, έτσι και από την πλευρά της η εσωτερική ζωή αυτής της μοναδικής νόμιμης συζύγου, από την πρώτη μέρα της ένωσής τους, το σκάει για πάντα μακριά από την οικογένεια.

42.152.Γ

«Συνήθως, η Ευρωπαία γυναίκα, από την ημέρα του γάμου της, θεωρεί το σύζυγο της, βαθιά μέσα της, ως “προσωπική της ιδιοκτησία”.

42.152.Γ

«Μετά την πρώτη νύχτα, θεωρώντας από δω και πέρα εξασφαλισμένη την ιδιοκτησία της, αφιερώνει όλη την εσωτερική της ζωή στο κυνήγι αυτού του “κάτι”, που συγκροτεί το ακαθόριστο ιδανικό από το οποίο διακατέχονται από την παιδική τους ηλικία οι Ευρωπαίες δεσποινίδες, χάρη σ’ εκείνη την περίφημη «εκπαίδευση» που σκόπιμα εφευρίσκεται, με όλο και περισσότερη φινέτσα, από ορισμένους ασυνείδητους συγγραφείς εκεί κάτω.

42.152-3.Γ

«Κατά την παραμονή μου στις ευρωπαϊκές χώρες, παρατήρησα ότι μέσα στο είναι των γυναικών δε σχηματίζεται πια τίποτα από αυτό που θα έπρεπε συνεχώς να διατηρεί, σ’ αυτές όπως και στις δικές μας, εκείνο που λέγεται “οργανική ντροπή”, ή τουλάχιστον μια τάση προς αυτή την ντροπή, ένα συναίσθημα πάνω στο οποίο βασίζεται, για μένα, το “θηλυκό καθήκον”, και το οποίο τις βοηθά να αποφεύγουν ενστικτωδώς τις ενέργειες που κάνουν τις γυναίκες ανήθικες.

42.153.Γ

«Γι’ αυτό, κάθε φορά που της παρουσιάζεται η ευκαιρία, κάθε ντόπια γυναίκα μπορεί εύκολα, χωρίς να υποφέρει και χωρίς καθόλου τύψεις συνείδησης, να απατά το σύζυγο της.

42.153.Γ

«Κατά τη γνώμη μου, η απουσία αυτής της ντροπής από τις Ευρωπαίες έχει σιγά-σιγά καταργήσει τα σύνορα που χωρίζουν τη “γυναίκα-μητέρα” από τη “γυναίκα-πόρνη”· σήμερα, αυτές οι δύο κατηγορίες γυναικών έγιναν πια, από καιρό, μία και μοναδική, και οι άντρες δε διαχωρίζουν πια τις γυναίκες με αυτόν τον τρόπο, ούτε στη σκέψη ούτε στα συναισθήματά τους, όπως κάνει σχεδόν κάθε Πέρσης.

42.153.Γ

«Σήμερα, εδώ, κανένας δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη “γυναίκα μητέρα” από τη “γυναίκα θηλυκό” παρά μόνο αν δει με τα ίδια του τα μάτια όλες τις εκδηλώσεις της.

42.153.Γ

«Μέσα στις ευρωπαϊκές συνθήκες της οικογενειακής ζωής, η απουσία του ευεργετικού θεσμού της πολυγαμίας — θεσμού που θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να είχε εισαχθεί εδώ από παλιά, για τον απλούστατο λόγο ότι, σύμφωνα με τις στατιστικές οι γυναίκες είναι πολύ περισσότερες από τους άντρες — γεννάει χιλιάδες άλλα βάσανα και απρέπειες που θα μπορούσαν κάλλιστα να μην υπάρχουν.

42.153.Γ

«Έτσι, λοιπόν, αξιότιμε γιατρέ μου, η κύρια αιτία του δεύτερου βίτσιου μου είναι ότι μεγάλωσα και ανατράφηκα σύμφωνα με ηθικές παραδόσεις διαμετρικά αντίθετες προς τα ήθη εδώ πέρα, και ότι ήρθα στην Ευρώπη σε μια ηλικία που τα ζωώδη πάθη κοχλάζουν ιδιαίτερα έντονα στον άνθρωπο. Η μεγάλη μου ατυχία ήταν, με λίγα λόγια, ότι ήρθα στην Ευρώπη πολύ νέος, και ότι θεωρούμαι εδώ πολύ γοητευτικός. Χάρη στα ανατολίτικα χαρακτηριστικά μου, έγινα αντικείμενο ενός επίμονου κυνηγητού από πάρα πολλές νεαρές γυναίκες, για τις οποίες αντιπροσώπευα έναν πολύ πρωτότυπο τύπο αρσενικού.

42.153.Γ

«Άρχισαν να με κυνηγούν σαν ένα σπάνιο θήραμα.

42.153.Γ

«Και πραγματικά, ήμουν γι’ αυτές ένα “σπάνιο θήραμα”, λόγω της ευγένειας και της αβρότητας που είχαν αναπτυχθεί μέσα μου από τα παιδικά μου χρόνια προς τις Περσίδες “γυναίκες μητέρες” μας.

42.154.Γ

«Όταν ήρθα εδώ, συνέχισα απόλυτα φυσιολογικά, και χωρίς να το σκέφτομαι, να δείχνω προς τις γυναίκες την ίδια ευγένεια και την ίδια αβροφροσύνη.

42.154.Γ

«Στην αρχή, κατά τις συναντήσεις μου με τις Ευρωπαίες γυναίκες, δεν κάναμε τίποτε άλλο από το να συζητάμε — τις περισσότερες φορές για το σύγχρονο πολιτισμό και για τον δήθεν καθυστερημένο περσικό μας πολιτισμό. Μια μέρα, όμως, κάτω από την επίδραση του οινοπνεύματος, το οποίο ήδη κατανάλωνα υπερβολικά, υπέκυψα για πρώτη φορά, δηλαδή φέρθηκα με τρόπο ανάρμοστο για έναν μελλοντικό υπεύθυνο πατέρα.

42.154.Γ

«Παρόλο που αυτό μου κόστισε μεγάλους πόνους και τύψεις συνείδησης, η επίδραση του περιβάλλοντος μου, σε συνδυασμό με τη δράση του οινοπνεύματος, με ανάγκασαν σε λίγο να υποκύψω για δεύτερη φορά. Από τότε δεν έκανα τίποτε άλλο από το να κατρακυλώ στον κατήφορο, έτσι ώστε, από αυτήν την άποψη κατάντησα σήμερα το πιο βρομερό ζώο.

42.154.Γ

«Κάπου-κάπου, τώρα τελευταία, όταν συμβαίνει να είμαι απελευθερωμένος από τη δράση του οινοπνεύματος, νιώθω ηθικά μια μεγάλη στενοχώρια και μισώ τον εαυτό μου με όλο μου το είναι· εκείνες τις στιγμές, βιάζομαι να καταπιώ οινόπνευμα, για να τα ξεχάσω όλα και να δώσω ένα τέλος στα βάσανα μου.

42.154.Γ

«Αφού έζησα αυτήν την τερατώδη ζωή μέσα στις διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, εγκαταστάθηκα τελικά στο Παρίσι, την πόλη όπου, από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου, οι γυναίκες έρχονται με την καταφανή πρόθεση να “φορέσουν κέρατα” στο κούτελο των νόμιμων συζύγων τους.

«Στο Παρίσι, παραδόθηκα ολότελα και στα δύο ανθρώπινα βίτσια, το οινόπνευμα και το “κυνήγι του ποδόγυρου”, σύμφωνα με την έκφρασή σας. Άρχισα να τρέχω δεξιά-αριστερά, χωρίς την παραμικρή διάκριση· και τώρα, η ικανοποίηση των δύο αυτών βίτσιων μου έγινε πιο απαραίτητη από την ικανοποίηση της πείνας μου.

42.154.Γ

«Αυτή ήταν η ζωή μου μέχρι τη σημερινή μέρα. Γι’ αυτά που με περιμένουν αργότερα, δεν ξέρω τίποτα, κι ούτε θέλω να μάθω.

42.154.Γ

«Προσπαθώ άλλωστε πάντοτε να παλεύω ενάντια στον εαυτό μου για να μη τα σκέφτομαι πια».

42.154.Γ

Λέγοντας αυτά τα τελευταία λόγια, αναστέναξε βαθιά και κατέβασε το κεφάλι εξουθενωμένος. Τότε τον ρώτησα:

42.155.Γ

Πείτε μου, όμως, σας παρακαλώ, δε φοβάστε καθόλου μήπως μολυνθείτε από όλες τις φοβερές αρρώστιες που έχουν οι περισσότερες γυναίκες τις οποίες ακολουθούν οι «κυνηγοί των μεσοφοριών» όπως εσείς;

42.155.Γ

Σ’ αυτή την ερώτηση, αναστέναξε πάλι, σώπασε για λίγο και ξανάρχισε:

42.155.Γ

«Λοιπόν, αγαπητέ και σεβαστέ μου γιατρέ, αυτό το πρόβλημα το έχω σκεφτεί πολύ τα τελευταία χρόνια· μου έγινε μάλιστα αντικείμενο ενός τέτοιου ενδιαφέροντος, που για χάρη του η άθλια εσωτερική μου ζωή μπόρεσε, παρόλα αυτά, να ρέει με τρόπο λίγο-πολύ υποφερτό,

42.155.Γ

«Σκέφτομαι ότι, υπό την ιδιότητά σας ως γιατρού, θα σας ενδιαφέρει να μάθετε πώς και γιατί αυτό το ερώτημα με κατακυρίευσε τόσο, εδώ και μερικά χρόνια, και σε ποια συμπεράσματα με οδήγησαν οι παρατηρήσεις και οι σοβαρότατες μελέτες που έκανα, κάθε φορά που ξαναγυρνούσα σε μια κάπως φυσιολογική κατάσταση.

42.155.Γ

«Πριν πέντε περίπου χρόνια, πέρασα μια τέτοια νευρική κατάθλιψη, που το οινόπνευμα δεν ενεργούσε σχεδόν καθόλου επάνω μου και δεν ήταν πια αρκετό για να ηρεμήσει την ψυχική μου κατάσταση.

42.155.Γ

«Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μου συνέβη να συναντήσω πολλές φορές φίλους και γνωστούς, που συζητούσαν πολύ μεταξύ τους για τις βρόμικες αρρώστιες και για την ευκολία με την οποία τις κολλούσε κανείς.

42.155.Γ

«Αυτές οι συζητήσεις μ’ έκαναν προσεκτικό, και σιγά-σιγά άρχισα να ανησυχώ σαν κάτι υστερικές γυναίκες.

42.155.Γ

«Έλεγα στον εαυτό μου ότι καθώς ήμουν σχεδόν πάντα μεθυσμένος, θα είχα συνέχεια σχέσεις με μολυσμένες γυναίκες, και ότι παρόλο που μέχρι τότε δεν παρουσίαζα ακόμη κανένα φανερό σύμπτωμα αυτών των ασθενειών, θα είχα ήδη πιθανότατα μέσα μου τα μικρόβια μιας από αυτές.

42.155.Γ

«Αποφάσισα λοιπόν να απευθυνθώ σε διάφορους ειδικούς, για να μάθω ποια ήταν η αρρώστια που μπορεί να είχα κολλήσει.

42.155.Γ

«Κανένας από τους ειδικούς δε μου βρήκε τίποτα, εγώ όμως δεν έπαψα να ανησυχώ, επειδή και η φοβία μου για τις αρρώστιες, καθώς και η κοινή λογική, συντηρούσαν την πεποίθηση μου ότι είχα ήδη μολυνθεί.

42.156.Γ

«Αποφάσισα να μην υπολογίσω τα έξοδα και κάλεσα σε συμβούλιο πολλούς ειδικούς, που επέλεξα ανάμεσα στους διασημότερους της Ευρώπης. Άλλωστε μπορούσα να επιτρέψω κάτι τέτοιο στον εαυτό μου, επειδή, καθώς ο παγκόσμιος πόλεμος είχε διακόψει όλες τις επικοινωνίες και οι τιμές είχαν ανέβει στα ύψη, ο εμπορικός μας οίκος, χάρη στα μεγάλα αποθέματα ξηρών καρπών σε όλες τις αποθήκες του, είχε πραγματοποιήσει εκείνη τη χρονιά σημαντικά κέρδη, και στο μερίδιο μου έπεσε ένα στρογγυλούτσικο ποσό.

42.156.Γ

«Οι σπουδαίοι Ευρωπαίοι ειδικοί που κάλεσα, αφού επιδόθηκαν σε “λεπτομερέστατες” έρευνες και σε χημικές αναλύσεις, των οποίων κατέχουν τα μυστικά, μου δήλωσαν ομόφωνα ότι ο οργανισμός μου δεν παρουσίαζε το παραμικρό ίχνος αφροδίσιου νοσήματος.

42.156.Γ

«Τα συμπεράσματά τους καθησύχασαν τις φοβίες που αισθανόμουνα. Ανέπτυξαν όμως μέσα μου ένα αίσθημα περιέργειας κι ένα τόσο έντονο ενδιαφέρον γι’ αυτό το ζήτημα, που από τότε η διερεύνηση και η λύση του μου έγιναν μια αληθινή μανία, ένα είδος «έμμονης ιδέας”.

42.156.Γ

«Από εκείνη τη στιγμή άρχισα σοβαρότατες μελέτες και παρατηρήσεις για τα αφροδίσια νοσήματα· αυτές οι έρευνες ζωντάνεψαν την «άθλια ζωή» μου και της έδωσαν ένα νόημα.

42.156.Γ

«Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν σταμάτησα ποτέ να ασχολούμαι με αυτές τις μελέτες και τις παρατηρήσεις με όλο το αληθινό εσωτερικό “εγώ” μου — είτε ήμουνα μεθυσμένος, μισομεθυσμένος ή ξεμέθυστος.

42.156.Γ

«Άρχισα, ανάμεσα σε άλλα, να διαβάζω με απληστία κάθε είδους βιβλία σχετικά με αυτές τις αρρώστιες· διάβασα, για παράδειγμα, όλη σχεδόν τη γαλλική και γερμανική βιβλιογραφία πάνω στο θέμα.

42.156.Γ

«Μου ήταν εξάλλου εύκολο να το κάνω, αφού, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, γνωρίζω άριστα τη γαλλική γλώσσα, τόσο που δύσκολα θα υπέθετε κανείς ότι δεν είμαι καθαρόαιμος Γάλλος διανοούμενος. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γερμανική γλώσσα, καθώς έζησα αρκετό καιρό στη Γερμανία, μελετώντας από βαρεμάρα, στις ελεύθερες ώρες μου, τη γλώσσα και τη λογοτεχνία αυτής της χώρας.

42.156-7.Γ

«Έτσι μου δόθηκε η δυνατότητα, όταν ενδιαφέρθηκα γι’ αυτό το θέμα, να μάθω όλα όσα συσσώρευσε σαν γνώση ο σύγχρονος πολιτισμός για τα αφροδίσια νοσήματα.

42.157.Γ

«Τα βιβλία αυτά δίνουν εκατοντάδες θεωρίες και εκατοντάδες υποθέσεις για τις αιτίες αυτών των νοσημάτων· αλλά δεν βρήκα ούτε μία εξήγηση αληθινά πειστική για το λόγο για τον οποίο ορισμένα άτομα μολύνονται, ενώ άλλα όχι.

«Και σύντομα πείστηκα ότι οι επιστήμες που υπάρχουν σήμερα στην Ευρώπη δε θα μου το μάθαιναν.

42.157.Γ

«Όλη η βιβλιογραφία — χωρίς να υπολογίσουμε, εννοείται, όλα εκείνα τα χοντρά “επιστημονικά έργα”, που το περιεχόμενό τους αποδεικνύει αμέσως σε κάθε λίγο-πολύ φυσιολογικό άτομο ότι γράφτηκαν από “κούτσουρα απελέκητα”, δηλαδή από πρόσωπα που δεν ξέρουν τίποτα για καμιά ανθρώπινη αρρώστια — μου έδωσε τη βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι κολλούν τα αφροδίσια νοσήματα, μόνο λόγω της ατελούς ατομικής καθαριότητάς τους.

42.157.Γ

«Αφού έφτασα σ’ αυτό το κατηγορηματικό συμπέρασμα, δεν μου έμενε πια άλλο από το να συγκεντρώσω όλη την προσοχή μου και να ερευνήσω τι θα μπορούσε να ήταν αυτό που στην ατομική μου καθαριότητα με είχε προστατέψει ως τώρα τόσο καλά από κάθε μόλυνση.

42.157.Γ

«Άρχισα τότε να συλλογίζομαι με τον ακόλουθο τρόπο:

42.157.Γ

«Δεν ντύνομαι πιο καθαρά απ’ όλους αυτούς που ζουν εδώ, στην Ευρώπη. Όπως όλος ο κόσμος, κάθε πρωί, πλένω το πρόσωπο και τα χέρια μου. Κι όπως όλος ο κόσμος, φαίνεται ότι, κι εγώ, συνήθισα να πηγαίνω μια φορά την εβδομάδα στα τούρκικα λουτρά… Με λίγα λόγια, αναλογίστηκα για τα καλά όλες τις συνήθειες μου, και δεν βρήκα τίποτα στο οποίο εγώ αποτελούσα εξαίρεση από κάποια άποψη. Και παρόλα αυτά, παρέμενε το γεγονός ότι με την τερατώδη ζωή μου διακινδύνευα πολύ περισσότερο από τους άλλους να μολυνθώ.

42.157.Γ

«Από εκείνη τη στιγμή οι σκέψεις μου στηρίχτηκαν σε δύο αμερόληπτες πεποιθήσεις, ήδη εντελώς ριζωμένες μέσα μου: η πρώτη ήταν, ότι κάποιος που έχει σχέσεις με τέτοιες γυναίκες πρέπει αργά ή γρήγορα να μολυνθεί, και η δεύτερη, ότι, μόνο η καθαριότητα προφυλάσσει τον άνθρωπο από κάθε μόλυνση.

42.157-8.Γ

«Εξακολούθησα να σκέφτομαι έτσι για μια ολόκληρη σχεδόν εβδομάδα, μέχρι που θυμήθηκα ξαφνικά μια συνήθεια που την έκρυβα πάντα επιμελώς από όλους τους Ευρωπαίους γνωστούς μου, συνήθεια στην οποία, στην Περσία, δίνουμε το όνομα “Αμπντέστ”.

42.158.Γ

«Το έθιμο του Αμπντέστ, ή, όπως ακόμα το λένε, των «πλύσεων», κατέχει στα μέρη μας, στην Περσία, μία από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα έθιμα της χώρας.

42.158.Γ

«Για την ακρίβεια, κάθε οπαδός της ισλαμικής θρησκείας πρέπει να συμμορφώνεται μ’ αυτή τη συνήθεια, αλλά μόνον οι σιίτες Μουσουλμάνοι την ακολουθούν αυστηρά. Και καθώς όλοι σχεδόν οι Πέρσες είναι σιίτες, αυτή η συνήθεια δεν είναι πουθενά τόσο διαδεδομένη όσο στα μέρη μας.

42.158.Γ

«Η συνήθεια του Αμπντέστ είναι, για κάθε Πέρση σιίτη, τόσο του θηλυκού όσο και του αρσενικού φύλου, να πλένει υποχρεωτικά τα σεξουαλικά του όργανα μετά από κάθε επίσκεψη στο “αποχωρητήριο”. Γι’ αυτό το σκοπό, κάθε οικογένεια έχει στην κατοχή της ορισμένα ειδικά σκεύη, κάτι δοχεία με χαρακτηριστικό σχήμα που ονομάζονται “Ιμπρχ”, και τα οποία θεωρούνται απαραίτητα εξαρτήματα. Και όσο πιο εύπορη είναι η οικογένεια, τόσο περισσότερα “Ιμπρχ” πρέπει να έχει, επειδή εννοείται ότι ένα τέτοιο δοχείο πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκεται στη διάθεση κάθε καινούργιου καλεσμένου, από την άφιξή του ώσπου να φύγει.

42.158.Γ

«Είχα κι εγώ ακολουθήσει αυτό το έθιμο από την πιο τρυφερή ηλικία, και λίγο-λίγο εισχώρησε τόσο βαθιά μέσα στην καθημερινή μου ζωή, που ακόμη κι όταν ήρθα στην Ευρώπη, όπου απουσιάζει τελείως, δεν μπόρεσα ούτε μια μέρα να περάσω χωρίς να κάνω αυτές τις “πλύσεις”.

42.158.Γ

«Μου είναι πράγματι πολύ ευκολότερο να μείνω με άπλυτο πρόσωπο, ακόμα και μετά τον πονοκέφαλο που ακολουθεί το μεθύσι, παρά να μην πλύνω με κρύο νερό ορισμένα μέρη του σώματος μου μετά την επίσκεψη στο “αποχωρητήριο”.

42.158.Γ

«Από τότε που βρίσκομαι στην Ευρώπη, πρέπει να υποβάλλομαι, λόγω αυτής της συνήθειας μου, σε πολλές σκοτούρες, μέχρι που έφτασα να απαρνηθώ ολότελα τις μοντέρνες ανέσεις που θα μπορούσα να έχω στη διάθεση μου.

42.158-9.Γ

«Για παράδειγμα, τώρα που ζω στο Παρίσι, η οικονομική μου κατάσταση μου δίνει τη δυνατότητα να κατοικώ στα καλύτερα ξενοδοχεία, με όλες τις σύγχρονες ανέσεις. Αυτή όμως η συνήθεια δεν μου επιτρέπει να το κάνω: είμαι λοιπόν αναγκασμένος να ζω σε κάποιο βρομερό ξενοδοχείο, μακριά από το κέντρο κι απ’ όλα τα μέρη που πρέπει να πηγαίνω καθημερινά.

42.159.Γ

«Το ξενοδοχείο όπου ζω σήμερα παρουσιάζει μία και μοναδική ουσιώδη ευκολία για μένα. Αυτή είναι ότι το κτίριο, πολύ παλιάς κατασκευής, έχει ακόμη “καμπινέδες παλιού τύπου”, αντί για εκείνες τις νέες αμερικάνικες επινοήσεις. Τούτος ο παλιός τύπος καμπινέδων είναι ακριβώς αυτός που ταιριάζει καλύτερα στη συνήθεια μου.

42.159.Γ

«Ποιος ξέρει; Μπορεί ακόμη και να διάλεξα μισοσυνειδητά τη Γαλλία για τόπο μόνιμης διαμονής μου, μόνον επειδή εδώ μπορεί ακόμη να βρεθούν, κυρίως στην επαρχία, καμπινέδες παλιού τύπου, ίδιοι με τους δικούς μας.

42.159.Γ

«Στις άλλες χώρες της Ευρώπης, οι “καμπινέδες αλά Τούρκο”, όπως τους λένε, σχεδόν δεν υπάρχουν πια. Τους αντικαθιστούν όλο και συχνότερα με το αμερικάνικο σύστημα, που αποτελείται από “αναπαυτικά άνετα καθίσματα”, καλά λουστραρισμένα, πάνω στα οποία εγώ δεν μπόρεσα ποτέ να κάνω τίποτε άλλο από το να αναπαύομαι, διαβάζοντας ένα πασίγνωστο βιβλίο τους με τίτλο “Δεκάμερον”.

42.159.Γ

«Κι έτσι, αγαπητέ μου γιατρέ, όταν θυμήθηκα ξαφνικά αυτή τη συνήθεια, κατάλαβα αμέσως ότι ο λόγος που μέχρι τώρα είχα αποφύγει αυτές τις ελεηνές αρρώστιες ήταν απλώς και μόνο το γεγονός ότι έπλενα συχνά τα γεννητικά μου όργανα με κρύο νερό».

42.159.Γ

Έπειτα από αυτές τις εξηγήσεις, ο νεαρός και συμπαθητικός Πέρσης ύψωσε τα χέρια προς τον ουρανό και είπε με όλο του το είναι:

42.159.Γ

«Ευλογημένη ας είναι στους αιώνες των αιώνων η μνήμη εκείνων που δημιούργησαν για μας αυτό το ευεργετικό έθιμο».

42.159.Γ

Έπειτα σώπασε κι εξέτασε για πολλή ώρα, σκεπτικά, μια παρέα Αμερικάνων που κάθονταν κοντά μας, οι οποίοι συζητούσαν εκείνη τη στιγμή αν οι γυναίκες ντύνονταν καλύτερα στην Αγγλία ή στη χώρα τους.

Και τότε, ξαφνικά, γύρισε προς εμένα και μου είπε:

42.159.Γ

«Αγαπητέ μου, αξιοσέβαστε γιατρέ! Από τότε που σας γνώρισα, έχω πειστεί ότι είσαστε πολύ μορφωμένος άνθρωπος, και επιπλέον πολύ καλλιεργημένος.

42.159-60.Γ

«Θα είχατε ίσως την καλοσύνη να μου πείτε τη γνώμη σας και να με βοηθήσετε να λύσω ένα πρόβλημα που, τα τελευταία χρόνια, εμποδίζει τις σκέψεις μου να κυλήσουν ήρεμα;

42.160.Γ

«Δεν μπορώ να καταλάβω πώς, τόσα χρόνια που ζω στην Ευρώπη, ανάμεσα στους πιστούς μιας θρησκείας που την ακολουθεί η μισή σχεδόν ανθρωπότητα, δεν συνάντησα ακόμα ούτε μια καλή συνήθεια που να επικρατεί στην καθημερινή τους ζωή, ενώ σε μας που ομολογούμε πίστη στη μουσουλμανική θρησκεία, υπάρχουν τόσες πολλές!

42.160.Γ

«Γιατί συμβαίνει αυτό; Ποια είναι η αιτία;

«Είναι δυνατόν οι ιδρυτές αυτής της μεγάλης θρησκείας να μην έχουν καθιερώσει κανένα συνετό κανόνα για την καθημερινή ζωή των πιστών της;»

42.160.Γ

Λοιπόν, παιδί μου, επειδή κατά τη διάρκεια της γνωριμίας μας αυτός ο νεαρός Πέρσης είχε κερδίσει τη συμπάθεια μου, δεν μπορούσα να αρνηθώ ν’ απαντήσω στην ερώτηση του· αποφάσισα τότε να του δώσω μερικές εξηγήσεις, αλλά με τρόπο, εννοείται, που να μην υποπτευθεί ποιος ήμουνα, ούτε ποια ήταν η αληθινή μου φύση.

42.160.Γ

Και του απάντησα:

42.160.Γ

«Λέτε ότι η θρησκεία στην οποία ανήκει η μισή ανθρωπότητα — εννοείτε προφανώς τη “χριστιανική θρησκεία” — δεν περιέχει καλά έθιμα όπως η δική σας, η μουσουλμανική θρησκεία.

42.160.Γ

«Πώς το λέτε αυτό; Αντίθετα! Αυτή η θρησκεία έχει να επιδείξει πολύ περισσότερα καλά έθιμα απ’ όλες όσες υπάρχουν σήμερα· καμιά από τις θρησκευτικές διδασκαλίες της αρχαιότητας δεν έδωσε τόσους εξαιρετικούς κανόνες για τη συνηθισμένη καθημερινή ζωή όσο εκείνη στην οποία στηρίχθηκε η “χριστιανική θρησκεία”.

42.160.Γ

«Τώρα, αν οι οπαδοί αυτής της μεγάλης θρησκείας, και κυρίως αυτοί που στο μεσαίωνα ονομάζονταν “Πατέρες της Εκκλησίας”, φέρθηκαν σιγά-σιγά σ’ αυτή τη διδασκαλία όπως ο “Κυανοπώγων” φερόταν στις γυναίκες του — δηλαδή τη βασάνισαν μέχρι το σημείο να προκαλέσουν την εξαφάνιση όλης της χάρης και της ομορφιάς της — αυτό είναι άλλο θέμα.

42.160-1.Γ

«Πρέπει πάντως να σας πω ότι όλες γενικά οι μεγάλες αυθεντικές θρησκείες που υπάρχουν ακόμη ως τις μέρες μας — και οι οποίες δημιουργήθηκαν, όπως το αποδεικνύει η ίδια η ιστορία, από ανθρώπους που είχαν όλοι τους φτάσει στην ίδια βαθμίδα τελειοποίησης από άποψη καθαρού Νου — βασίστηκαν πάνω στις ίδιες αλήθειες.

«Οι μοναδικές διαφορές ανάμεσα σ’ αυτές τις θρησκείες βρίσκονται στις ακριβείς οδηγίες που δίνουν για την εκπλήρωση ορισμένων λεπτομερειών σχετικά με τις ιεροτελεστίες τους. Και τούτες οι διαφορές προέρχονται από τον τρόπο με τον οποίο καθένας από τους μεγάλους ιδρυτές τους προσάρμοσε σκόπιμα τούτες τις οδηγίες στο επίπεδο της νοητικής τελειοποίησης των ανθρώπων της εποχής του.

42.161.Γ

«Στη βάση κάθε διδασκαλίας πάνω στην οποία θεμελιώνεται μια νέα θρησκεία, βρίσκουμε πάντοτε δόγματα που ανήκουν σε προγενέστερες θρησκείες, και είναι ήδη σταθερά παγιωμένα στη ζωή των ανθρώπων.

42.161.Γ

«Έτσι δικαιώνεται απόλυτα ένα απόφθεγμα που μας έρχεται από τα αρχαιότερα χρόνια: “Ουδέν καινόν υπό τον ήλιον”.

42.161.Γ

«Σε κάθε θρησκευτική διδασκαλία, όπως είπα, τα μόνα καινούργια πράγματα είναι οι μικρές λεπτομέρειες που οι ιδρυτές της σκόπιμα βάζουν μέσα της, προσαρμόζοντάς την στο επίπεδο της νοητικής τελειοποίησης των ανθρώπων του καιρού τους.

Με τον ίδιο τρόπο, η διδασκαλία πάνω στην οποία βασίστηκε η χριστιανική θρησκεία στηρίζεται σχεδόν ολόκληρη σε μια προγενέστερη μεγάλη θρησκεία, η οποία σήμερα ονομάζεται Ιουδαϊσμός, και αριθμούσε άλλοτε, κι αυτή, πιστούς σ’ ένα μεγάλο μέρος του κόσμου.

42.161.Γ

«Οι μεγάλοι ιδρυτές της χριστιανικής θρησκείας, έχοντας στηριχτεί στην ιουδαϊκή διδασκαλία, τροποποίησαν μόνο τις εξωτερικές της λεπτομέρειες, για να τις προσαρμόσουν στο πνευματικό επίπεδο των “συγχρόνων του Ιησού Χριστού”. Και είναι αλήθεια ότι την εφοδίασαν αποτελεσματικά με καθετί που θα ήταν πραγματικά αναγκαίο για το καλό των ανθρώπων,

42.161.Γ

«Είχαν προνοήσει κανόνες τόσο για την ψυχή όσο και για το σώμα, και είχαν μάλιστα δώσει όλες τις απαραίτητες οδηγίες για μια ειρηνική και ευτυχισμένη ύπαρξη. Όλα με απαράμιλλη σοφία, έτσι ώστε αυτή η θρησκεία να είναι κατάλληλη πάντοτε για τους ανθρώπους, ακόμη και στο πολύ μακρινό μέλλον.

42.161-2.Γ

«Αν η διδασκαλία αυτής της θρησκείας δεν είχε αλλοιωθεί, ίσως θα ταίριαζε και στους σημερινούς ανθρώπους, τους οποίους ο Ναστραντίν Χότζας χαρακτηρίζει έτσι: “Ανοικοκλείνουν τα μάτια μόνο αν τους μπήξεις εκεί μέσα ένα παλούκι”.

42.162.Γ

«Με τις καινούργιες οδηγίες που προβλέφτηκαν ειδικά για τη συνηθισμένη ζωή, και οι οποίες ανταποκρίνονταν στις ανάγκες των συγχρόνων του Ιησού Χριστού, στην αρχή πέρασαν μέσα στη χριστιανική θρησκεία πάρα πολλά εξαιρετικά έθιμα που είχαν ήδη παγιωθεί σταθερά στη ζωή των πιστών της ιουδαϊκής θρησκείας.

42.162.Γ

«Ακόμη και τα δικά σας ωφέλιμα έθιμα, όπως αυτό της “Σουνιάτ” ή “περιτομής”, τα οποία η μουσουλμανική θρησκεία δανείστηκε από την ιουδαϊκή θρησκεία, αρχικά υπήρχαν επίσης και στη χριστιανική θρησκεία. Στην αρχή ήταν υποχρεωτικά και όλοι οι πιστοί τα τηρούσαν αυστηρά· και μόνο αργότερα, δεν ξέρουμε γιατί, εξαφανίστηκαν ξαφνικά από αυτή τη θρησκεία.

42.162.Γ

«Αν θέλετε, νεαρέ μου φίλε, θα σας αφηγηθώ λεπτομερώς το ιστορικό του εθίμου της Σουνιάτ, από τότε που πρωτοεμφανίστηκε, και θα καταλάβετε γιατί η ιουδαϊκή θρησκεία περιείχε μια συνήθεια τόσο ευεργετική για την υγεία και τη φυσιολογική ζωή των ανθρώπων, και πώς, αφού η διδασκαλία αυτής της θρησκείας χρησίμεψε σαν βάση της χριστιανικής θρησκείας, η ίδια συνήθεια δεν μπορούσε παρά να ενσωματωθεί στη διαδικασία της συνηθισμένης ζωής των πιστών της.

42.162.Γ

«Το έθιμο που ονομάσατε “Σουνιάτ” δημιουργήθηκε και μπήκε μέσα στην ιουδαϊκή διδασκαλία από τον μεγάλο Μωυσή.

42.162.Γ

«Και το γιατί το έβαλε μέσα στη θρησκεία του λαού των Ιουδαίων, το έμαθα από ένα αρχαίο χαλδαϊκό χειρόγραφο.

42.162.Γ

«Αυτό το χειρόγραφο έλεγε ότι ο μεγάλος Μωυσής, από τον καιρό που οδήγησε το λαό των Ιουδαίων από τη γη της Αιγύπτου στη γη Χαναάν, διαπίστωσε ότι ανάμεσα στα παιδιά και στους εφήβους εκείνου του λαού, τον οποίο του εμπιστεύτηκαν Άνωθεν, είχε διαδοθεί πλατιά μια αρρώστια που τότε λεγόταν “Μουρντουρτέν”, και που τώρα οι σύγχρονοί μας τη λένε “αυνανισμό”.

42.162.Γ

«Σύμφωνα πάντα μ’ εκείνο το χειρόγραφο, ο μεγάλος Μωυσής ανησύχησε πολύ, και επιδόθηκε σε προσεκτικότατες παρατηρήσεις, για ν’ ανακαλύψει την αιτία του κακού και τον τρόπο να το ξεριζώσει.

42.162-3.Γ

Συνεχίζοντας τις έρευνες του, ο απαράμιλλος εκείνος σοφός έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο “Τούχα τες ναλούλ παν”, που σημαίνει στη σημερινή γλώσσα “Το απόσταγμα των συλλογισμών μου”.

42.163.Γ

«Και τούτο το σημαντικό βιβλίο έτυχε να το διαβάσω κάποτε.

42.163.Γ

«Αρχίζοντας τις εξηγήσεις του για την αρρώστια “Μουρντουρτέν” έλεγε, ανάμεσα στ’ άλλα, ότι η Μεγάλη Φύση είχε τελειοποιήσει σε τέτοιο βαθμό κάθε όργανο του ανθρώπινου οργανισμού, που έφτασε να τα εξοπλίσει με τα μέσα να αμύνονται ενάντια σε κάθε εξωτερική απειλή, κι ότι, επομένως, αν ορισμένα όργανα δε λειτουργούσαν σωστά στους ανθρώπους, το λάθος ήταν πάντοτε των ίδιων των ανθρώπων, λόγω των συνθηκών της καθημερινής ζωής που είχαν καθιερώσει.

42.163.Γ

«Σχετικά με την προέλευση της αρρώστιας Μουρντουρτέν στα παιδιά, έλεγε στο κεφάλαιο έξι, παράγραφος έντεκα, εκείνου του απαράμιλλου βιβλίου, ότι τα παιδιά κολλούσαν αυτή την αρρώστια για τους εξής λόγους:

42.163.Γ

«Ανάμεσα στις συγκεκριμένες ουσίες που παρασκευάζει ο ανθρώπινος οργανισμός και τις οποίες αποβάλλει αδιάκοπα ως περιττές βρίσκεται μία που λέγεται “Κουλναμπό”.

42.163.Γ

«Αυτή η ουσία, που παρασκευάζεται μέσα στον οργανισμό των όντων για να εξουδετερώνει άλλες ουσίες, αναγκαίες στη λειτουργία των γεννητικών οργάνων τους, σχηματίζεται και συμμετέχει στη λειτουργία αυτών των οργάνων λίγο μετά την εμφάνιση του όντος, δηλαδή από τη νηπιακή ηλικία του, και άσχετα με το φύλο του.

42.163.Γ

«Η Μεγάλη Φύση έχει ρυθμίσει τα πράγματα με τρόπο ώστε τα κατάλοιπα αυτής της ουσίας, όταν γίνουν άχρηστα, να αποβάλλονται από τον οργανισμό των αγοριών από το μέρος που βρίσκεται ανάμεσα στο “Τουλχτοτίνο” και το “Σαρνουονίνο”, και των κοριτσιών, από το μέρος που βρίσκεται ανάμεσα στα “Καρτοταχνιανά εξογκώματα”.

42.163.Γ

«Τα μέρη που σ’ αυτό το απαράμιλλο βιβλίο ονομάζονταν “Τουλχτοτίνο” και “Σαρνουονίνο” αντιστοιχούν στα τμήματα του “πέους” που η σύγχρονη ιατρική χαρακτηρίζει με τα ονόματα “βάλανος” και “ακροποσθία”, και τα οποία βρίσκονται στην άκρη του γεννητικού οργάνου των αγοριών. Τα “Καρτοταχνιανά εξογκώματα” που, στα κορίτσια, καλύπτουν την κλειτορίδα, ονομάζονται “labia majora” και “labia minora”, ή “μεγάλα και μικρά χείλη”.

42.163.Γ

«Η ουσία “Κουλναμπό” δεν έχει όνομα στη σύγχρονη ιατρική, επειδή της είναι τελείως άγνωστη σαν ανεξάρτητη ουσία.

42.164.Γ

«Η σύγχρονη ιατρική γνωρίζει μόνο τη συνολική μάζα των ουσιών που περιλαμβάνουν μαζί με άλλες και την ουσία “Κουλναμπό”.

42.164.Γ

«Αυτή η μάζα, που λέγεται “έκκριμμα”, συγκροτείται από τελείως ετερογενείς ουσίες που εκκρίνονται από διάφορους αδένες που δεν έχουν τίποτα το κοινό μεταξύ τους, τέτοιοι όπως: οι “λιπογόνοι” αδένες, οι “βαρθολίνειοι” αδένες, οι αδένες του “Κούπερ”, οι “Νολνιολνιανοί” αδένες, και άλλοι.

42.164.Γ

«Η αποβολή και η εξάτμιση των καταλοίπων αυτών των ουσιών θα έπρεπε να συντελείται, στα μέρη εκείνα του οργανισμού, από τις κάθε είδους τυχαίες επαφές και από διάφορες μετακινήσεις που δημιουργούνται στην ατμόσφαιρα

42.164.Γ

«Τα ρούχα όμως που οι άνθρωποι σκέφτηκαν να φορέσουν, και τα οποία δεν προβλέφτηκαν από τη Φύση, εμποδίζουν αυτούς τους παράγοντες να συμβάλλουν στη διαδικασία της αποβολής και της εξάτμισης εκείνων των ουσιών, και τούτο έχει σαν επακόλουθο τις παρακάτω συνέπειες: το Κουλναμπό, παραμένοντας για πολύ μέσα σ’ εκείνα τα μέρη, προκαλεί μια εφίδρωση, της οποίας τα συστατικά δημιουργούν ένα ευνοϊκό περιβάλλον για τον πολλαπλασιασμό των μικροβίων που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα ή μέσα στις “υποκειμενικές σφαίρες” όλων των αντικειμένων με τα οποία έρχονται σε άμεση επαφή τα παιδιά. Αυτή η συσσωρευτική διαδικασία προκαλεί στα παιδιά, στα μέρη εκείνα του οργανισμού τους, κάτι που λέγεται “φαγούρα”.

42.164-5.Γ

«Η φαγούρα κάνει αρχικά τα παιδιά να τρίβονται και να ξύνονται ασυνείδητα.

«Όμως, καθώς σ’ εκείνες τις περιοχές του οργανισμού βρίσκονται όλες οι απολήξεις των νεύρων που δημιουργήθηκαν από τη Μεγάλη Φύση για την ειδική απαραίτητη αίσθηση της εκπλήρωσης της ιερής διαδικασίας του Ελμουάρνο, η οποία εμφανίζεται στους ενήλικες προς το τέλος του ζευγαρώματος, το γεγονός ότι τρίβονται ή ξύνονται — κυρίως κατά τις περιόδους που επιτελείται μέσα στα παιδικά όργανα μια προκαταρκτική διαδικασία για τη μελλοντική σεξουαλική λειτουργία — τα κάνει να νιώσουν μια κάποια ευχάριστη αίσθηση. Από τότε, νιώθοντας ενστικτωδώς ποια είναι η κίνηση που τους δίνει αυτή την ευχάριστη αίσθηση, αρχίζουν να τρίβουν εκείνες τις περιοχές με δική τους πρωτοβουλία, ακόμα κι όταν δεν αισθάνονται καθόλου φαγούρα. Πράγμα που κάνει τις τάξεις των μικρών “Μουρντουρτενιστών” να αυξάνονται αλματωδώς στη Γη από μέρα σε μέρα.

42.165.Γ

«Όσο για τα μέτρα που πήρε ο μεγάλος Μωυσής για να ξεριζώσει αυτό το κακό, αυτά δεν τα πληροφορήθηκα από το απαράμιλλο βιβλίο “Τούχα τες ναλούλ παν”, αλλά από έναν πανάρχαιο πάπυρο.

42.165.Γ

«Το κείμενο του παπύρου έλεγε ξεκάθαρα ότι ο μεγάλος Μωυσής είχε αντλήσει ένα πρακτικό συμπέρασμα από τις ιδέες που αναφέρονταν στο βιβλίο “Τούχα τες ναλούλ παν”, δημιουργώντας για το λαό του δύο ιεροτελεστίες, η πρώτη από τις οποίες ονομάστηκε “Σικτ νερ τσορν” και η άλλη “Τζελ πουτζ καν”.

42.165.Γ

«Η ιερή “Σικτ νερ τσορν” δημιουργήθηκε ειδικά για τα αγόρια, και η ιερή “Τζελ πουτζ καν” για τα κορίτσια· και η τέλεσή τους ήταν υποχρεωτική.

42.165.Γ

«Η ιεροτελεστία “Σικτ νερ τσορν” ήταν πανομοιότυπη με τη δική σας “Σουνιάτ”· κόβοντας στα αγόρια το “Βοζιάνο”, ή “χαλινό”, ελευθέρωναν το κεφάλι του γεννητικού τους οργάνου από το δέρμα ή την “ακροποσθία” που το επικάλυπτε, και έδιναν στο δέρμα τη δυνατότητα να γλιστρά προς τα πίσω.

42.165.Γ

«Όπως δείχνουν οι πληροφορίες που μας ήρθαν από τα πανάρχαια χρόνια — σύμφωνα άλλωστε και με τον κοινό νου — ο μεγάλος Μωυσής, πραγματική αυθεντία στην ιατρική επιστήμη, επιθυμούσε μ’ αυτόν τον τρόπο να κάνει τις ουσίες που συσσωρεύονταν σ’ εκείνο το μέρος να εξαλείφονται μόνες τους, μηχανικά, χάρη στις τυχαίες επαφές κάθε είδους, και να πάψουν έτσι να προκαλούν εκείνη την ολέθρια φαγούρα.

«Το μέγεθος των ιατρικών γνώσεων του μεγάλου Μωυσή επιβεβαιώνεται από πάμπολλες ιστορικές πηγές· αυτές εδώ συμφωνούν στις μαρτυρίες τους, ότι χρωστούσε τις γνώσεις του στους αρχιερείς των οποίων ήταν μαθητής κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αίγυπτο, και οι οποίοι πήραν την επιστήμη τους από τους προγόνους τους της ηπείρου Ατλαντίδος, εκείνους τους πρώτους και τελευταίους αληθινούς σοφούς της Γης, τα μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών.

42.165.Γ

«Τα ευεργετικά αποτελέσματα των εθίμων που δημιουργήθηκαν από το μεγάλο Μωυσή είναι ορατά ακόμη και σήμερα.

42.165-6.Γ

«Σε ότι αφορά το έθιμο της περιτομής, εγώ ο οποίος έχω μια εξαιρετική διαγνωστική ικανότητα, και ξέρω να ξεχωρίζω με μια μόνο ματιά, στο πρόσωπο ενός ανθρώπου, ποια είναι η δυσαρμονία από την οποία υποφέρει ο οργανισμός του, μπορώ να σας διαβεβαιώσω άφοβα, ότι αυτή η φοβερή παιδική αρρώστια που λέγεται “αυνανισμός” συναντιέται σπανιότατα στα παιδιά τα οποία υποβλήθηκαν σ’ αυτή την ιεροτελεστία, ενώ τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν τήρησαν αυτό το έθιμο είναι σχεδόν όλα υποχείρια της.

42.166.Γ

«Ορισμένα ανάμεσά τους, παρόλο που δεν υποβλήθηκαν στην ιεροτελεστία της περιτομής, αποφεύγουν τον αυνανισμό· αλλά πρόκειται για κάποια σπάνια παιδιά των οποίων οι γονείς είναι καλλιεργημένοι, με όλη τη σημασία της λέξης, και καταλαβαίνουν καθαρά ότι η μελλοντική δυνατότητα φυσιολογικής νόησης στα παιδιά τους θα εξαρτηθεί αποκλειστικά και μόνο από το αν θα περάσουν ή όχι αυτήν την αρρώστια στην παιδική τους ηλικία η στην εφηβεία τους.

42.166.Γ

«Οι καλλιεργημένοι αυτοί γονείς ξέρουν πολύ καλά ότι αν τα αγόρια ή τα κορίτσια τους νιώσουν, έστω και μια φορά, στο νευρικό τους σύστημα, πριν φτάσουν στην ενηλικίωση τους, την οργασμική αίσθηση της “Ουαμονουανοσινιανής” διαδικασίας, δεν θα είναι πια ποτέ ικανά για φυσιολογική διανόηση όταν θα ωριμάσουν. Έτσι αυτοί οι γονείς θεωρούν πάντα σαν πρώτο και κυριότερο καθήκον τους την ανατροφή των παιδιών τους προς αυτή την κατεύθυνση.

42.166.Γ

«Και δεν νομίζουν, όπως νομίζουν οι περισσότεροι σημερινοί γονείς, ότι το μοναδικό αντικείμενο της εκπαίδευσης των παιδιών τους είναι πώς θα αναγκαστούν να μάθουν απέξω τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ποιημάτων που είχαν συνθέσει διάφοροι “ψυχοπαθείς Μουρντουρτενιστές” ή να ξέρουν πώς θα κάνουν όμορφες υποκλίσεις μπροστά στους φίλους και στους γνωστούς τους — γιατί δυστυχώς σε κάτι τέτοια περιορίζεται όλη η μόρφωση τους, σύμφωνα με τις σύγχρονες αντιλήψεις των ανθρώπων.

42.166.Γ

«Έτσι λοιπόν, αγαπητέ, και πολύ διεφθαρμένε, αλλά παρόλα αυτά συμπαθητικότατε νεαρέ μου φίλε…

42.166-7.Γ

«Αυτές οι δύο ιεροτελεστίες, που δημιουργήθηκαν από τον μεγάλο Μωυσή και μπήκαν στην καθημερινή ζωή του λαού της Ιουδαίας για να αντισταθμίσουν την ολέθρια επινόηση των ρούχων — επινόηση που είχε καταστρέψει παράγοντες που πρόβλεψε η Φύση για να προφυλάσσει εκείνα τα όργανα από την καταστροφική δράση των ουσιών τις οποίες εκκρίνουν — μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά, τόσο από τους πιστούς της ιουδαϊκής θρησκείας όσο και από άλλους λαούς που τις υιοθέτησαν, χωρίς να τις αλλάξουν σχεδόν καθόλου. Και μόνο μετά το θάνατο του μεγάλου Σολομώντα έπαψε να τηρείται το έθιμο “Τζελ πουτζ καν” από τους οπαδούς της ιουδαϊκής θρησκείας· ενώ διατηρήθηκε αυτόματα μόνο το έθιμο “Σικτ νερ τσορν” και έφτασε ως τους σημερινούς εκπροσώπους της φυλής τους.

42.167.Γ

«Αυτό το έθιμο, όπως και τόσες άλλες συνήθειες των αρχαίων Ιουδαίων, πέρασε στη χριστιανική θρησκεία· οι οπαδοί της το τηρούσαν στην αρχή σχολαστικά στην καθημερινή ζωή τους, αλλά δεν άργησε να εξαφανιστεί από τη νέα ακόμη θρησκεία, και ποτέ πια δεν ξανακούστηκε να μιλούν γι’ αυτό.

42.167.Γ

«Βέβαια, αγαπητέ μου φίλε, αν τη διδασκαλία του θείου Ιησού Χριστού την είχαν σεβαστεί πιστά στην αρχική της μορφή, τότε η θρησκεία που βασίστηκε επάνω της, και η οποία θεμελιώθηκε με απαράμιλλη σοφία, θα ήταν η καλύτερη απ’ όλες τις θρησκείες που υπάρχουν σήμερα, ακόμη κι από όλες όσες θα μπορούσαν να ιδρυθούν στο μέλλον.

42.167.Γ

«Για να ξαναγυρίσουμε στη μουσουλμανική σας θρησκεία, εκτός από το έθιμο της πολυγαμίας, δεν περιέχει τίποτε άλλο που να μην μπορεί να βρεθεί στα ιουδαϊκά και τα χριστιανικά δόγματα.

42.167.Γ

«Το έθιμο της πολυγαμίας, που καθιερώθηκε σύμφωνα με τα επιστημονικά πορίσματα του πασίγνωστου Άραβα σοφού Ναουλάν-ελ-Αούλ, μπήκε στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων μετά την ίδρυση της χριστιανικής θρησκείας.

42.167.Γ

«Η θρησκεία σας εμφανίστηκε πολύ αργότερα. Οι ιδρυτές της της έβαλαν σκόπιμα περισσότερους περιορισμούς, επειδή ήθελαν να τονίσουν ιδιαίτερα ορισμένες καθημερινές συνήθειες.

42.167.Γ

«Κι αυτό το έκαναν, επειδή εκείνη την εποχή είχαν γίνει ολοφάνερα δύο γεγονότα: η παρακμή της χριστιανικής θρησκείας, και η εμφανέστατη απώλεια, στα συνηθισμένα όντα, της ικανότητας του ορθού λογισμού, της μόνης κατάστασης με την οποία μπορούν να γίνουν κατανοητές οι αλήθειες που εκτίθενται λεπτομερειακά στις αληθινές θρησκευτικές διδασκαλίες.

42.167-8.Γ

«Όταν πρόσεξαν αυτά τα γεγονότα οι μεγάλοι δημιουργοί της μουσουλμανικής θρησκείας, αποφάσισαν αφενός μεν να απλοποιήσουν τη διδασκαλία, κι από την άλλη να τονίσουν ορισμένες συνήθειες, έτσι ώστε η καθημερινή ζωή των οπαδών της νέας θρησκείας, οι οποίοι είχαν χάσει την ικανότητα για ορθό λογισμό, άρα και τη δυνατότητα για συνειδητή κατανόηση των αληθειών, να μπορεί τουλάχιστον να ρέει μηχανικά με κάπως υποφερτό τρόπο.

42.168.Γ

«Τότε ακριβώς καθιέρωσαν, δίνοντάς τους μια ιδιαίτερη βαρύτητα, τα έθιμα της Σουνιάτ, του Αμπντέστ και της πολυγαμίας, τα ευεργετικά αποτελέσματα των οποίων μπορούμε να διαπιστώσουμε ακόμη και σήμερα.

42.168.Γ

«Για παράδειγμα, όπως πολύ σωστά προσέξατε κι εσείς ο ίδιος, χάρη στην περιτομή και στις πλύσεις παρατηρούμε στους οπαδούς αυτής της θρησκείας την πλήρη σχεδόν απουσία του «αυνανισμού» και ορισμένων αφροδίσιων νοσημάτων. Παράλληλα, χάρη στην πολυγαμία, η οικογενειακή τους ζωή στηρίζεται πάνω σ’ εκείνο το αμοιβαίο ψυχοσωματικό στήριγμα που λείπει σχεδόν τελείως από τους σημερινούς οπαδούς της χριστιανικής θρησκείας.

42.168.Γ

«Από όλες τις ωφέλιμες συνήθειες που έμπασαν οι μεγάλοι ιδρυτές της χριστιανικής θρησκείας στη ζωή των οπαδών της για να προστατέψουν την υγεία και την ηθική, που είναι απαραίτητες για μια ευτυχισμένη ύπαρξη, δεν απόμεινε τίποτα, εκτός ίσως από τις περιοδικές νηστείες, δηλαδή τη συνήθεια να απέχουν, σε ορισμένες περιόδους της χρονιάς, από την κατανάλωση συγκεκριμένων φαγώσιμων προϊόντων.

42.168.Γ

«Πάντως κι αυτό το ευεργετικό έθιμο, όσο ακόμη δεν το εγκαταλείπουν τελείως, υφίσταται αλλοιώσεις από χρόνο σε χρόνο, επειδή οι οπαδοί αυτής της θρησκείας το τηρούν με τρόπο που δεν απολαμβάνουν πια τα οφέλη για τα οποία καθιερώθηκε.

42.168.Γ

«Οι μεταβολές που παρεμβάλλονται στη διαδικασία της νηστείας είναι από τις πιο χαρακτηριστικές και αποτελούν ένα θαυμάσιο παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο όλες οι καλές χριστιανικές συνήθειες παραποιήθηκαν με τα χρόνια, μέχρι να εξαφανιστούν οριστικά.

42.168.Γ

«Ο τρόπος με τον οποίο οι “Ρώσοι Χριστιανοί ορθόδοξοι” νηστεύουν σήμερα θα ξεκαθαρίσει απόλυτα αυτό που σας είπα.

42.168.Γ

«Οι Ρώσοι Χριστιανοί ορθόδοξοι πήραν ολόκληρη τη θρησκεία τους από τους Έλληνες ορθόδοξους, οι οποίοι τους μετέδωσαν, ανάμεσα σε άλλα χριστιανικά έθιμα, κι αυτό της “νηστείας”.

42.169.Γ

«Εκατομμύρια Ρώσοι Χριστιανοί ορθόδοξοι εξακολουθούν και σήμερα να νηστεύουν “σύμφωνα με όλους τους κανόνες”, ακριβώς όπως τα περιγράφει ο “ορθόδοξος κώδικας”,

42.169.Γ

«Ο τρόπος όμως με τον οποίο νηστεύουν, φέρνει αθέλητα στο νου κάποιο ρητό του αγαπημένου μας Ναστραντίν Χότζα, ο οποίος δεν χάνει την ευκαιρία να λέει σε τέτοιες περιπτώσεις: “Τι κι αν τραγουδώ σαν γάιδαρος, αφού με φωνάζουν αηδόνι;”

42.169.Γ

«Το ίδιο συμβαίνει και με τη νηστεία των Ρώσων Χριστιανών ορθοδόξων: αφού ονομάζονται Χριστιανοί, και μάλιστα ορθόδοξοι, τι σημασία έχει αν η νηστεία δεν τους προσφέρει κανένα όφελος;

42.169.Γ

«Όπως ήδη σας είπα, οι Ρώσοι Χριστιανοί ορθόδοξοι τηρούν ακόμη και τώρα πολύ ευσυνείδητα τις περιόδους και τις μέρες των νηστειών, όπως ακριβώς υποδεικνύονται από τον κώδικά τους.

42.169.Γ

«Τι όμως επιτρέπεται και τι απαγορεύεται να τρώνε κατά τη διάρκεια μιας νηστείας; σ’ αυτό ακριβώς το ερώτημα “βρίσκεται θαμμένο το αριστερό πόδι του σγουρομάλλη σκύλου του τέως αυτοκράτορα Γουλιέλμου”.

42.169.Γ

«Θα καταλάβετε καλύτερα πώς νηστεύουν σήμερα, αν σας επαναλάβω τα λόγια που μου είπε πρόσφατα, στη Ρωσία, ένας από εκείνους τους “αληθινούς” Χριστιανούς ορθόδοξους.

42.169.Γ

«Αφού συνάντησα αυτόν τον Ρώσο για δουλειές, συνδέθηκα μαζί του και τον επισκεπτόμουν συχνά.

42.169.Γ

«Όλοι γύρω του τον θεωρούσαν ευσεβή Χριστιανό και πατριαρχικό πάτερ φαμίλια. Ανήκε στους λεγόμενους “Παλαιοημερολογίτες”.

42.169.Γ

42.169.Γ

«Οι Παλαιοημερολογίτες είναι οι Χριστιανοί ορθόδοξοι των οποίων οι πρόγονοι είχαν αρνηθεί, εδώ και πολλούς αιώνες, να δεχτούν τους νέους κανόνες που επινοήθηκαν από κάποια “αυθεντία”, κι έμειναν πιστοί στους αρχαίους κανόνες, που επίσης είχαν επινοηθεί από κάποια άλλη “αυθεντία”, έναν ή δύο αιώνες όμως πριν το θρησκευτικό σχίσμα για το οποίο μιλάμε.

42.169.Γ

«Μια μέρα που έτρωγα σπίτι του, μαζί με πολλούς άλλους Ρώσους Χριστιανούς ορθόδοξους, εκείνος ο ευσεβής Παλαιοημερολογίτης απευθύνθηκε προς εμένα και μου είπε:

42.169.Γ

«“Ε, φιλαράκο μου!”

42.169-70.Γ

«Πρέπει να σας πω ότι τα όντα εκείνης της κοινότητας έχουν τη συνήθεια, μετά το δεύτερο ποτήρι γνήσιας ρώσικης βότκας, να βγάζουν στους φίλους τους διάφορα παρατσούκλια, όπως “φιλαράκο μου”, “μωρουδάκι μου”, “ομορφούλα κοιλαρού μου”, “κρασοκανάτα μου”, κι άλλα τέτοια.

42.170.Γ

«Κι έτσι, εκείνος ο αξιοσέβαστος “αληθινός” Ρώσος Χριστιανός ορθόδοξος, που με τίμησε με τον τίτλο του “φιλαράκου”, μου είπε:

42.170.Γ

«“Μη σε νοιάζει, φιλαράκο μου, σε λίγο θα έρθει η Σαρακοστή… Και τότε θα απολαύσουμε παρέα τα αληθινά ρωσικά πιάτα.

42.170.Γ

«“Μα την αλήθεια, τις μέρες της ‘κρεατοφαγίας’, εδώ στη Ρωσία, τρώμε πάντοτε τα ίδια και τα ίδια.

42.170.Γ

«“Ενώ την εποχή της νηστείας, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά! Και ιδιαίτερα τη Σαρακοστή!

42.170.Γ

«“Δεν υπάρχει ούτε μια μέρα που να μην της ταιριάζουν τα πιο νόστιμα πιάτα.

42.170.Γ

«“Ξέρεις κάτι, φιλαράκο μου;

42.170.Γ

«“Μια μέρα έκανα σ’ αυτό το θέμα μια σημαντική ‘ανακάλυψη’.

42.170.Γ

«“Αυτή η ανακάλυψη μου είναι χίλιες φορές ανώτερη από εκείνη του γερο-Κοπέρνικου, ο οποίος, ξαπλωμένος στο χώμα μια μέρα που ήταν σκνίπα στο μεθύσι, πίστεψε ότι ένιωσε σαφώς τη Γη μας να γυρίζει.

42.170.Γ

«“Χα! Σιγά το θαύμα!

«“Από τέτοιες ανακαλύψεις έχουμε χορτάσει· μόνο στη μητερούλα μας τη Μόσχα γίνονται χιλιάδες κάθε μέρα!

42.170.Γ

«“Όχι!… Η δική μου ανακάλυψη είναι αληθινή, μυαλωμένη και διδακτική στον ύψιστο βαθμό.

42.170.Γ

«“Εγώ ανακάλυψα ότι, μέχρι σήμερα, όλοι μας ήμασταν τελείως χαζοί και ηλίθιοι νομίζοντας, και μάλιστα έχοντας απόλυτα πειστεί, ότι ο λόγος που κατά τη Σαρακοστή βλέπουμε να παρελαύνουν τόσα διαφορετικά και νόστιμα πιάτα, οφείλεται στην έξοχη τέχνη των σεφ και των μαγείρων μας.

42.170.Γ

«“Η πραγματικά ευλογημένη μέρα για όλους τους δικούς μου, που αξιώθηκα να καταλάβω την αλήθεια, ήταν τότε που ο ασύγκριτός μας Ντουμιάσα πέτυχε επιτέλους τη δεύτερη στρώση της πίτας του — απαραίτητο συμπλήρωμα της ‘σούπας από καλκάνι και συκωτάκια κοκωβιού’. Εκείνη την ημέρα, κατάλαβα με όλο μου το είναι πού βρισκόταν το λάθος μας.

42.170-1.Γ

«“Πρώτα το κατάλαβα εγώ ο ίδιος· κι έπειτα απέδειξα σε όλους τους δικούς μου ότι αν, κατά τις νηστείες, γευόμαστε τόσα διαφορετικά και νόστιμα πιάτα, οι μόνοι προς τους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι είναι τα ευλογημένα υπέροχα ψάρια μας.

42.171.Γ

«“Την εποχή της νηστείας, και ιδιαίτερα κατά τη Σαρακοστή, τα σπίτια μας ευφραίνονται από τις συχνές εμφανίσεις της
Αξιοσέβαστης Μουρούνας και του
Αξιότιμου Κολιού και της
Σεβαστής Γλώσσας και του
Αλησμόνητου Καλκανιού και της
Αυτού Εξοχότητας του Σολωμού και του
Αρμονικού Σκουμπριού και της
Τροφαντής Εύπλαστης Πέρκας και του
Οξύθυμου Λαυρακιού και του
Σεμνότυφου Κυπρίνου και της
Σπαρταριστής Πέστροφας και του
Υπέροχου Μπακαλιάρου και της
Υπερήφανης Ρέγγας και του
Σαργού με την ισχυρή προσωπικότητα
και όλων των άλλων ευεργετών μας, και όλων των άλλων προστατών μας.

42.171.Γ

42.171.Γ

«“Στο άκουσμα και μόνο των ονομάτων τους, η τρυφερή μας καρδιά γοργοχτυπάει στα στήθια μας.

42.171.Γ

«“Τα ονόματά τους δεν είναι απλά ονόματα, αλλά πραγματική μελωδία.

«“Είναι άραγε δυνατό να συγκρίνει κανείς τους ήχους της μουσικής που βρήκαν οι διάφοροι Μπετόβεν, ή Σοπέν, και οι άλλοι αργόσχολοι αυτού του είδους, με την αρμονία των ονομάτων των ευλογημένων ψαριών;

42.171.Γ

«“Ακούγοντας τα ονόματα αυτών των υπέροχων πλασμάτων, ένα συναίσθημα ευδαιμονίας εισχωρεί μέσα μας και διαποτίζει όλες τις φλέβες και όλα τα νεύρα μας.

42.171.Γ

«“Αχ! Μακάρια ψάρια! Εσείς που δημιουργηθήκατε πρώτα από το Δημιουργό μας! Λυπηθείτε μας και συντηρήστε μας και κατά τις μέρες της κρεατοφαγίας! Αμήν!”

42.171.Γ

«Μετά από αυτή την προσευχή, ο αξιοσέβαστος εκείνος Ρώσος Χριστιανός ορθόδοξος κατέβασε ένα πολύ μεγάλο ποτήρι πεντακάθαρη βότκα, κι έπειτα κοίταξε με τρυφερότητα ένα αγαλματάκι της “Αφροδίτης και της Ψυχής” που ήταν κοντά του.

42.172.Γ

«Κι αυτή είναι η αλήθεια, φίλε μου· κάθε Ρώσος Χριστιανός ορθόδοξος αντιμετωπίζει τη νηστεία λίγο-πολύ με τον ίδιο τρόπο.

42.172.Γ

«Κατά τις χριστιανικές αυτές νηστείες, που τις πήραν από τους Έλληνες ορθοδόξους, όλοι τρώνε κρέας ψαριού.

42.172.Γ

«Δεν είναι γι’ αυτούς “αμαρτία”, και το τρώνε με την καρδιά τους σαν “νηστήσιμο” φαγητό!

42.172.Γ

«Ένα μόνο πράγμα μου είναι ακατανόητο: πού το βρήκαν αυτοί οι Ρώσοι ορθόδοξοι της συμφοράς ότι, κατά τις χριστιανικές νηστείες, και κυρίως κατά τη Σαρακοστή, μπορούν να τρώνε κρέας ψαριού;

42.172.Γ

42.172.Γ

«Ακόμα και σήμερα, οι Έλληνες τρώνε ψάρι μόνο μια μέρα της Σαρακοστής, σύμφωνα με τον κώδικα της ορθόδοξης Εκκλησίας, για να τιμήσουν τη μνήμη μιας μέρας από τη ζωή του θείου Ιησού Χριστού.

42.172.Γ

«Το αποτέλεσμα μιας νηστείας όπου επιτρέπεται να τρώγεται το κρέας του ψαριού δεν είναι μόνο ανώφελο γι’ αυτόν που νηστεύει, αλλά είναι και εντελώς αντίθετο προς αυτό που επιθυμούσε και δίδασκε ο θείος Διδάσκαλος Ιησούς Χριστός, καθώς και προς το λόγο για τον οποίο οι μεγάλοι ιδρυτές της χριστιανικής θρησκείας είχαν καθιερώσει αυτό το έθιμο.

42.172.Γ

«Για να υποστηρίξω αυτά που λέω, θα σας παραθέσω, νεαρέ μου φίλε, κάτι που διάβασα κάποτε για τη χριστιανική θρησκεία σε ένα αρχαίο “Ιουδαιο-Εσσαιϊκό” χειρόγραφο.

42.172.Γ

«Αυτό το αρχαίο χειρόγραφο βεβαίωνε ότι το έθιμο να νηστεύουν σε ορισμένες εποχές του χρόνου, που προοριζόταν για τους πιστούς της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, καθιερώθηκε πολύ μετά το θάνατο του, δηλαδή το έτος 214 της χριστιανικής εποχής.

42.172.Γ

«Το έθιμο της νηστείας είχε καθιερωθεί και εισαχθεί στη χριστιανική θρησκεία από τη Μεγάλη μυστική Σύνοδο του “Κελνουάν”.

42.172.Γ

«Αυτή η μυστική Σύνοδος του Κελνουάν, στην οποία πήραν μέρος όλοι οι οπαδοί της ακόμα νέας διδασκαλίας, έγινε στην περιοχή του Κελνούκ, στις όχθες της Νεκρής θάλασσας. Εξ ου και το όνομα “Σύνοδος του Κελνουάν”, με το οποίο είναι γνωστή στην ιστορία της χριστιανικής θρησκείας.

42.172.Γ

«Κρατήθηκε μυστική γιατί εκείνα τα χρόνια εκείνοι που ακολουθούσαν τη διδασκαλία του Χριστού καταδιώκονταν αμείλικτα παντού από τους κατόχους εξουσίας.

42.173.Γ

«Και ο λόγος που οι κάτοχοι εξουσίας τους καταδίωκαν με αυτόν τον τρόπο, ήταν επειδή φοβόντουσαν πολύ, ότι στην περίπτωση που όλοι θα άρχιζαν να ζουν σύμφωνα με τούτη τη διδασκαλία — κι αν ακόμη οι ίδιοι θα κέρδιζαν μια καλύτερη ζωή — θα έχαναν κάθε ευκαιρία να κάνουν τους άλλους να αισθάνονται τη δύναμή τους, κι επομένως θα στερούνταν τις παρορμήσεις των οποίων η ικανοποίηση προκαλούσε το γαργάλημα του εσωτερικού τους Θεού, της “αγάπης του εαυτού”.

42.173.Γ

«Έτσι λοιπόν, κατά τη διάρκεια της Συνόδου του Κελνουάν, καθιερώθηκε για πρώτη φορά το έθιμο, σύμφωνα με το οποίο οι πιστοί της διδασκαλίας του Χριστού σταματούσαν, ορισμένες μέρες, να τρέφονται με ορισμένα φαγώσιμα προϊόντα.

42.173.Γ

«Το έναυσμα για να ξεκινήσει η καθιέρωση της νηστείας ήταν μια διένεξη που έγινε στη Σύνοδο του Κελνουάν ανάμεσα σε δύο διάσημους σοφούς της εποχής, τον μεγάλο “Χερτουνανό” και τον επιφανή Έλληνα φιλόσοφο “Βεγγενδιάδη”.

42.173.Γ

«Ο μεγάλος Χερτουνανό εκπροσωπούσε όλους τους πιστούς που κατοικούσαν στις όχθες της Ερυθράς θάλασσας· ο φιλόσοφος Βεγγενδιάδης εκπροσωπούσε όλους τους πιστούς της Ελλάδας.

42.173.Γ

«Ο φιλόσοφος Βεγγενδιάδης ήταν γνωστός για τη σοφία του, μόνο μέσα στη δική του πατρίδα. Ο Χερτουνανό ήταν πασίγνωστος σε όλη τη Γη, και τον θεωρούσαν σαν την ύψιστη αυθεντία σε ό,τι αφορούσε τη γνώση των νόμων της εσωτερικής οργάνωσης του ανθρώπου· πρόσθετα, ήταν μεγάλος γνώστης της επιστήμης της “αλχημείας” — η οποία, βέβαια, δεν είχε καμιά σχέση μ’ εκείνη την “επιστήμη” που οι σημερινοί άνθρωποι προσδιορίζουν με το ίδιο όνομα.

42.173.Γ

«Εκείνη η περίφημη διαμάχη ανάμεσα στον μεγάλο Χερτουνανό και στον Βεγγενδιάδη έγινε υπό τις παρακάτω συνθήκες:

42.173.Γ

«Ο φιλόσοφος Βεγγενδιάδης προσπαθούσε, όπως λένε, για δύο ολόκληρες μέρες, να εκθέσει και να αποδείξει ότι ήταν απολύτως αναγκαίο να διαδώσουν σε όλους τους πιστούς της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού την ιδέα ότι το σκότωμα των ζώων, με προοπτική να τραφούν με τη σάρκα τους, ήταν μία από τις σοβαρότερες αμαρτίες, κι επιπλέον ότι το κρέας ήταν μια τροφή πολύ βλαβερή για την υγεία — και ούτω καθεξής.

42.174.Γ

«Μετά τον φιλόσοφο Βεγγενδιάδη, μίλησαν πολλοί εκπρόσωποι, υποστηρίζοντας ή κατακρίνοντας τη θεωρία του.

42.174.Γ

«Τελικά, με σοβαρό και μετρημένο περπάτημα ανέβηκε στην έδρα ο μεγάλος Χερτουνανό, και άρχισε να μιλάει, με τον σαφή και ήρεμο τρόπο που τον χαρακτήριζε.

42.174.Γ

«Σύμφωνα με αυτά που έγραφε το χειρόγραφο, πήρε το λόγο και είπε:

42.174.Γ

«“Συμφωνώ απόλυτα με όλα τα επιχειρήματα και όλες τις αποδείξεις που αναφέρθηκαν εδώ από τον εν Ιησού Χριστώ αδελφό μου, το φιλόσοφο Βεγγενδιάδη.

42.174.Γ

«“Θα προσθέσω μάλιστα σε όλα τα συμπεράσματα του ότι το να φονεύουμε τα άλλα ζωντανά, με μοναδικό σκοπό να γεμίζουμε την κοιλιά μας είναι η χειρότερη απ’ όλες τις άνανδρες πράξεις, για τις οποίες μόνο ο άνθρωπος είναι ικανός.

42.174.Γ

«“Αν δεν είχα κι εγώ επίσης ενδιαφερθεί επί πολλά χρόνια γι’ αυτό το ζήτημα, κι αν δεν είχα καταλήξει σε εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα, μετά απ’ όλα αυτά που ο εν Ιησού Χριστώ αδελφός μας Βεγγενδιάδης μας απέδειξε, δε θα δίσταζα ούτε στιγμή, και χωρίς να το σκεφτώ θα ήμουν έτοιμος να σας πείσω όλους και να σας εξορκίσω να μην περιμένετε ως αύριο, αλλά να επιστρέψετε αμέσως στις πόλεις και στα χωριά σας, χωρίς να κοιτάξετε πίσω σας, για να βροντοφωνάξετε σε όλες τις πλατείες: ‘Σταματήστε, άνθρωποι, σταματήστε!… Πάψτε πια να τρέφεστε με σάρκες! Αυτή η συνήθεια είναι αντίθετη προς όλες τις εντολές του Θεού κι αυτή είναι η αιτία όλων των ασθενειών σας’.

42.174.Γ

«“Όπως βλέπετε, δεν κάνω τίποτα. Και δεν το κάνω, επειδή οι μακρόχρονες και επίμονες έρευνες μου σ’ αυτόν τον τομέα με οδήγησαν, όπως είπα, σε εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα.

42.174.Γ

«“Το μόνο που μπορώ προς το παρόν να σας διαβεβαιώσω, είναι ότι δεν θα έρθει ποτέ η ώρα που πάνω στη Γη όλοι οι άνθρωποι θα ομολογούν την ίδια θρησκεία. Εκτός από τη δική μας, τη χριστιανική θρησκεία, θα υπάρχουν πάντοτε κι άλλες θρησκείες· και ποιος θα μπορούσε να πει αν οι πιστοί τους θα απέχουν επίσης από το κρέας;

42.174-5.Γ

«“Αν όμως δεν μπορούμε σήμερα να είμαστε βέβαιοι ότι όλοι οι άνθρωποι θα πάψουν μια μέρα να τρέφονται με κρέας, θα πρέπει να πάρουμε άλλα μέτρα, πιο αποτελεσματικά, σ’ ό,τι αφορά αυτή τη συνήθεια· πραγματικά, αν ορισμένοι άνθρωποι τρώνε κρέας, ενώ οι άλλοι δεν τρώνε καθόλου, αυτοί οι τελευταίοι, σύμφωνα με τις πειραματικές έρευνες μου, θα υποστούν τα φοβερότερα κακά που μπορεί να υπάρξουν.

42.175.Γ

«“Οι εμπεριστατωμένες πειραματικές μου έρευνες μου έδειξαν, για παράδειγμα, ότι στους ανθρώπους που απέχουν από το κρέας, αλλά ζουν μαζί με όσους το τρώνε, παύει να δημιουργείται αυτό που ονομάζουμε ‘δύναμη της θέλησης’.

42.175.Γ

«“Αυτές επίσης μου απέδειξαν ότι παρόλο που βελτιώνεται η σωματική υγεία εκείνων που δεν καταναλώνουν κρέας, με το να ζουν κοντά σε όσους το τρώνε, η ψυχική τους κατάσταση χειροτερεύει αναπόφευκτα — ακόμη κι αν η σωματική τους κατάσταση συνεχίζει να βελτιώνεται.

42.175.Γ

«“Επομένως, έχουν πιθανότητες να δουν κάποιο καλό αποτέλεσμα, μόνο αν ζήσουν σε απόλυτη απομόνωση.

42.175.Γ

«“Όσο για κείνους που συνέχεια καταναλώνουν κρέας ή προϊόντα τα οποία περιέχουν το στοιχείο που λέγεται ‘Εκνόχ’, παρόλο που η κατάσταση του οργανισμού τους φαίνεται να μην αλλάζει, εντούτοις ο ψυχισμός τους — και κυρίως τα κύρια χαρακτηριστικά του, τα οποία μερικές φορές προσδιορίζουμε με το γενικό όνομα ‘χαρακτήρας’ — χάνει σταδιακά τα θετικά και ηθικά χαρίσματα του, και αλλοιώνεται μέχρι να γίνει αγνώριστος.

42.175.Γ

«“Πρέπει να σας πω ότι όλα αυτά τα συμπεράσματα τα άντλησα από μια σειρά πειραμάτων που έκανα στη διάρκεια πολλών χρόνων, χάρη σε δύο ανοιχτοχέρηδες και φιλάνθρωπους ανθρώπους, τον πλούσιο κτηνοτρόφο Αλλάχ-Εκ-Λινόχα, ο οποίος με βοήθησε με τα λεφτά του, και το σοφό που που όλοι μας σεβόμαστε, τον Ελ-Κούνα-Νάσσα, από τον οποίο δανείστηκα μια συσκευή δικής του επινόησης, που ονομάζεται ‘Αροστοντεσόχ’.

42.175.Γ

«“Μέσω αυτής της εκπληκτικής συσκευής, μπορούσα καθημερινά, και για πολλά χρόνια, να καταγράφω τη συνολική κατάσταση του οργανισμού χιλιάδων ανθρώπων οι οποίοι ζούσαν υπό τις απαιτούμενες συνθήκες, με έξοδα του καλού τσέλιγκα Αλλάχ-Εκ-Λινόχα.

42.175.Γ

42.175-6.Γ

«“Χάρη στις πειραματικές μου έρευνες, πείστηκα απόλυτα ότι αν οι άνθρωποι συνέχιζαν να τρώνε κρέας, θα προέκυπταν γι’ αυτούς τα μεγαλύτερα κακά, αλλά, από το άλλο μέρος, αν ορισμένοι από αυτούς έπαυαν να το καταναλώνουν, δεν θα βλέπαμε πάλι κανένα καλό. Από κει και πέρα, αφιερώθηκα ολόκληρος στο ακόλουθο πρόβλημα: Τι θα μπορούσε άραγε να γίνει, παρόλα αυτά, για το μελλοντικό καλό των περισσότερων ανθρώπων;

42.176.Γ

«“Στην αρχή πείστηκα κατηγορηματικά για δύο πράγματα:

«“Το πρώτο ήταν, ότι οι άνθρωποι είχαν τόσο πολύ συνηθίσει, μέσα στους αιώνες, να τρέφονται με κρέας, ώστε με την αδύναμη θέλησή τους δεν θα μπορούσαν ποτέ να το απαρνηθούν μόνοι τους και να απελευθερωθούν από αυτή την εγκληματική τάση· το δεύτερο ήταν, ότι ακόμα κι αν οι άνθρωποι αποφάσιζαν να μην τρώνε κρέας, ακόμα κι αν έδιναν το λόγο τους για έναν ορισμένο χρόνο και κατέληγαν να αποβάλλουν αυτή τη συνήθεια, δε θα ήταν, παρόλα αυτά, ποτέ σε θέση να απέχουν τόσο, ώστε να το σιχαθούν. Και ούτε και θα είναι ποτέ ικανοί να το κάνουν, επειδή ποτέ πάνω στη Γη οι άνθρωποι δεν θα έχουν όλοι την ίδια θρησκεία, ούτε θα σχηματίσουν μια και μοναδική αυτοκρατορία, και έξω από τούτες τις συνθήκες δεν είναι δυνατό να υπάρξει καμία επιρροή, έστω κι αν είναι πειστική, αυταρχική ή απειλητική, η οποία θα μπορούσε να ασκηθεί ομοιόμορφα πάνω σε όλους τους ανθρώπους — που είναι πάντα επιρρεπείς να παρασύρονται από το κακό παράδειγμα, τη ζήλεια, ή κάποια μαγνητική επίδραση — και να τους εξασφαλίσει την απόλυτη δύναμη να εκπληρώνουν τις αποφάσεις που παίρνουν.

42.176.Γ

«“Παρά τα συμπεράσματά μου, τα τόσο αναμφισβήτητα, ξανάρχισα, παίρνοντας τα από κει και πέρα σαν βάση των ερευνών μου, κι αναζητούσα επίμονα μια διέξοδο από τη θλιβερή κατάσταση μέσα στην οποία βρίσκονται οι άνθρωποι.

42.176.Γ

«“Και πάλι, βέβαια, μπόρεσα να ξαναρχίσω της μεγάλης κλίμακας έρευνες μου μόνο χάρη στα ανεξάντλητα πλούτη του τσέλιγκα Αλλάχ-Εκ-Λινόχα και στην εκπληκτική συσκευή του σοφού Ελ-Κούνα-Νάσσα.

42.176.Γ

«“Οι καινούργιες έρευνες μου κατέδειξαν ότι παρόλο που ο ψυχισμός των ανθρώπων παρακμάζει μετά τη συνεχή εισαγωγή στον οργανισμό τους της ουσίας ‘Εκνόχ’, εντούτοις η δράση αυτής της ουσίας είναι ιδιαίτερα βλαβερή μόνο σε ορισμένες εποχές του χρόνου.

42.176-7.Γ

«“Έτσι λοιπόν, εν Ιησού Χριστώ αδελφοί μου, βασισμένος πάνω σε όλα όσα σας είπα, και ιδιαίτερα στα αποτελέσματα των τελευταίων μου παρατηρήσεων, που συνεχίζονταν καθημερινά πάνω σε πολλά άτομα, αποτελέσματα που έκαναν ολοφάνερη την ελάττωση της βλαβερότητας του Εκνόχ σε ορισμένες περιόδους της χρονιάς, μπορώ τώρα να σας εκθέσω την προσωπική μου γνώμη, αν δηλαδή διαδιδόταν ανάμεσα στους πιστούς της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού το έθιμο να απέχουν, σε καθορισμένες εποχές, από τα προϊόντα μέσα στη σύνθεση των οποίων υπερισχύει η ουσία Εκνόχ, τότε αυτό το έθιμο θα είχε κάποια πιθανότητα να τηρηθεί και να φέρει στους ανθρώπους κάποιο πραγματικό όφελος.

42.177.Γ

«“Οι υπομονετικές αλχημιστικές μου έρευνες μου απέδειξαν ότι η ουσία Εκνόχ εισέρχεται στη σύσταση όλων ανεξαιρέτως των ζωντανών οργανισμών, για παράδειγμα μέσα στο αμνιακό υγρό κάθε θηλυκού όντος που εγκυμονεί, σε οποιοδήποτε είδος κι αν ανήκει, καθώς και μέσα σε ορισμένα προϊόντα όπως το γάλα, τα αυγά, το χαβιάρι, και ούτω καθεξής”.

42.177.Γ

«Οι ιδέες του μεγάλου Χερτουνανό προκάλεσαν στα μέλη της Συνόδου του Κελνουάν τόση έκπληξη και ταραχή που η οχλαγωγία τον υποχρέωσε να διακόψει τη διάλεξη του· αρνήθηκε λοιπόν να συνεχίσει, και κατέβηκε από την έδρα.

42.177.Γ

«Το χειρόγραφο έλεγε παρακάτω ότι η κατάληξη εκείνης της ημέρας ήταν, τα μέλη της Συνόδου να αποφασίσουν ομόφωνα να καθορίσουν, με τη βοήθεια του μεγάλου Χερτουνανό, τα συγκεκριμένα εκείνα διαστήματα της χρονιάς που η ουσία Εκνόχ ασκούσε στους ανθρώπους τη βλαβερότερη δράση, και να διαδώσουν με ζήλο ανάμεσα στους οπαδούς του Ιησού Χριστού το έθιμο να νηστεύουν σ’ εκείνα ακριβώς τα διαστήματα, δηλαδή να απέχουν από προϊόντα που περιέχουν την ουσία Εκνόχ, την τόσο βλαβερή γι’ αυτούς.

42.177.Γ

«Κι έτσι τελείωνε το Ιουδαιο-Εσσαιϊκό χειρόγραφο.

42.177.Γ

«Όπως βλέπετε, οι θεμελιωτές αυτού του εθίμου ήθελαν να κάνουν τους πιστούς της χριστιανικής θρησκείας να απέχουν ορισμένες εποχές του χρόνου από όλα τα προϊόντα που περιέχουν μια τόσο βλαβερή ουσία για την υγεία τους, κι ακόμη περισσότερο για τον ψυχισμό τους.

42.177-8.Γ

«Όσο για τους δυστυχισμένους Ρώσους Χριστιανούς ορθόδοξους, αν και θεωρούνται αληθινοί οπαδοί εκείνης της μεγάλης θρησκείας, και νηστεύουν κι αυτοί, εντούτοις δεν παύουν να καταναλώνουν το κρέας των ψαριών, ο οργανισμός των οποίων περιέχει στα σίγουρα, σύμφωνα με τις έρευνες του μεγάλου Χερτουνανό, το στοιχείο Εκνόχ, ενάντια στη δράση του οποίου καθιερώθηκε αυτό το σοφό και σωτήριο έθιμο».

42.178.Γ

Εδώ, παιδί μου, τελείωσε η συνομιλία μου μ’ εκείνον το νεαρό συμπαθητικό Πέρση.

42.178.Γ

Για το θέμα της καταστροφής ή της μεταβολής που τα σημερινά όντα προκαλούν στα ευεργετικά έθιμα τα οποία έφτασαν ως αυτά από τους σοφούς προγόνους τους, ο ασύγκριτος Ναστραντίν Χότζας έχει ένα απόφθεγμα από τα πιο σοφά και τα πιο κατάλληλα:

42.178.Γ

«Αχ, άνθρωποι, άνθρωποι! Γιατί να είστε άνθρωποι; Αν δεν ήσασταν άνθρωποι, μπορεί να ήσασταν εξυπνότεροι!»

42.178.Γ

Με το αγαπημένο του γνωμικό, ο πασίγνωστος «θείος Σαμ» από την Αμερική διατύπωσε άριστα την ίδια ακριβώς ιδέα. Λένε ότι όταν έπινε λίγο παραπάνω τζιν, ο θείος Σαμ έλεγε πάντοτε, στο ενδιάμεσο δύο ποτηριών: «When nothing’s right, only then, all is right».

42.178.Γ

Όσο για μένα, θα έλεγα απλούστατα:

«Μοχθηρή Σελήνη!»

42.178.Γ

Εν πάση περιπτώσει, αγαπημένο μου παιδί, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ορισμένα έθιμα των αρχαιότατων χρόνων, που έφτασαν ως τα σημερινά όντα του πλανήτη σου, κάνουν πολύ καλό στη συνηθισμένη τους ύπαρξη.

42.178.Γ

Και τους κάνουν πολύ καλό, επειδή δημιουργήθηκαν και εισήχθησαν στη διαδικασία ύπαρξης των ομοίων τους από γήινα τρίμυαλα όντα τα οποία είχαν τελειοποιήσει το νου τους μέχρι τις ύψιστες βαθμίδες, ως τις οποίες σήμερα κανένα δεν μπορεί δυστυχώς να φτάσει πια.

42.178.Γ

Τα μόνα έθιμα που οι σύγχρονοι άνθρωποι-όντα είναι ικανοί να καθιερώσουν, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εξαχρειώνουν την ποιότητα του ψυχισμού τους.

42.178.Γ

Γι’ αυτό και πρόσφατα, εκεί κάτω, απέκτησαν τη συνήθεια να χορεύουν παντού και πάντα ένα χορό που λέγεται «φοξ-τροτ».

42.178-9.Γ

Σήμερα, το φοξ-τροτ τους έγινε σφοδρό πάθος. Το χορεύουν κάθε στιγμή της ημέρας και της νύχτας, τόσο τα μόλις σχηματισμένα νεαρά άτομα που δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει τη σημασία και το σκοπό της ύπαρξής τους, όσο και πολλά άλλα, που τα χαρακτηριστικά τους προδίδουν ολοκάθαρα, στα μάτια κάθε κάπως συνετού τρίμυαλου όντος, ότι ως προς τη διάρκεια της ύπαρξής τους, όπως θα έλεγε ο Δάσκαλός μας, «δεν έχουν απλώς το ένα πόδι στον τάφο, αλλά και τα δύο». Πάντοτε σ’ εκείνα τα όντα, κατά τη διάρκεια των φοξ-τροτισμών τους, συμβαίνει η ίδια ακριβώς διαδικασία με αυτή των παιδιών που προσβάλλονται από την αρρώστια που ο μεγάλος Μωυσής ονόμασε «Μουρντουρτέν».

42.179.Γ

Ο μεγάλος Μωυσής είχε αφιερώσει τη μισή του ύπαρξη για να ξεριζώσει αυτή την αρρώστια από τα παιδιά· οι σύγχρονοι ευνοούμενοί σου της υπεύθυνης ηλικίας την ανάστησαν, θα ’λεγε κανείς, εκ προμελέτης, και τη διαδίδουν όχι μόνο ανάμεσα στα παιδιά, αλλά και ανάμεσα στους ενήλικες, ακόμη κι ανάμεσα στους γέροντες.

42.179.Γ

Όπως ήδη σου είπα, απ’ όλα τα ευεργετικά έθιμα των αρχαίων χρόνων που έφτασαν μέχρι τους σημερινούς ευνοουμένους σου, μερικά τηρούνται ακόμη από τα όντα διαφόρων κοινοτήτων της ηπείρου της Ασίας.

42.179.Γ

Ορισμένα έθιμα παρουσιάζουν εκ πρώτης όψεως, στις εξωτερικές εκδηλώσεις τους, μια παραξενιά και μια βαρβαρότητα που αγγίζουν το παράλογο. Εξετάζοντας όμως από πιο κοντά, με αμερόληπτο τρόπο, την πραγματική σημασία ενός οποιουδήποτε τέτοιου εθίμου, μένει κανείς έκθαμβος από την επιτηδειότητα με την οποία ενσωματώθηκαν μέσα τους διάφορα ευεργετήματα, ηθικής ή υγιεινής, από τα οποία επωφελούνται όσοι τα τηρούν.

42.179.Γ

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, ένα από τα πιο παράλογα εκ πρώτης όψεως έθιμα, που το συναντάμε στα όντα μιας ασιατικής φυλής, τα οποία λέγονται «Λουρ του Κολέν», ή «Τσιγγάνοι του Κολέν», και τα οποία κατοικούν ανάμεσα στην Περσία και το Αφγανιστάν.

Αυτό το έθιμο, που τα όντα των άλλων φυλών του έδωσαν το όνομα «Τσιγγάνικος υποκαπνισμός», όσο ανόητο κι αν φαίνεται, έχει τα ίδια αποτελέσματα με τις «πλύσεις», η «Αμπντέστ», των Περσών.

Αυτή η τσιγγάνικη φυλή θεωρείται η πιο ακάθαρτη απ’ όλες όσες υπάρχουν στη Γη. Και πράγματι, είναι τόσο βρόμικοι που τα ρούχα τους είναι πάντοτε γεμάτα από κάτι έντομα που λέγονται «ψείρες».

42.180.Γ

Το έθιμο του «ατομικού υποκαπνισμού» χρησιμεύει εκτός των άλλων και για την καταστροφή αυτών των εντόμων.

42.180.Γ

Αν και τα μέλη αυτής της φυλής είναι, μα την αλήθεια, από τα πιο βρόμικα, δεν κόλλησαν ποτέ τους κανένα αφροδίσιο νόσημα· επιπλέον αγνοούν και την ύπαρξη ακόμη τέτοιων νοσημάτων, και δεν άκουσαν ποτέ τους ότι οι άνθρωποι μπορούν να τα κολλήσουν.

42.180.Γ

Κατά τη γνώμη μου, η ανοσία τους προέρχεται από αυτό το έθιμο, που το σκέφτηκε ένας συνετός άνθρωπος της αρχαιότητας για το καλό των συνανθρώπων του, και το οποίο, περνώντας αργότερα από γενιά σε γενιά, έφτασε συμπτωματικά ως εκείνα τα ακάθαρτα όντα της φυλής των «Τσιγγάνων του Κολέν».

42.180.Γ

Για το τυπικό του «ατομικού υποκαπνισμού», κάθε τσιγγάνικη οικογένεια έχει ένα «Ατεσκάιν», δηλαδή ένα σκαμνάκι ειδικής μορφής, που θεωρείται ιερότατο. Όλη η τελετουργία εκπληρώνεται με τη βοήθεια αυτού του ιερού σκαμνιού.

42.180.Γ

Κάθε τσιγγάνικη οικογένεια έχει επίσης ένα «Ταντούρι», ένα σκάμμα δηλαδή στο χώμα, με χαρακτηριστικό σχήμα, πολύ συνηθισμένο στην Ασία, που τους χρησιμεύει για φούρνος και μέσα του ψήνουν το ψωμί και μαγειρεύουν τα φαγητά τους.

42.180.Γ

Μέσα στο «Ταντούρι» καίνε κατά προτίμηση «Κιζιάκ», ένα είδος καύσιμης ύλης με βάση τα περιττώματα τετραπόδων ζώων.

42.180.Γ

Η τελετουργία αρχίζει έτσι:

Όταν όλη η οικογένεια των Τσιγγάνων μαζευτεί το βράδυ στο σπίτι, η πρώτη φροντίδα καθενός τους είναι να βγάλει τα ρούχα του και να τα τινάξει μέσα στο Ταντούρι.

42.180.Γ

Μέσα στο Ταντούρι, κάνει σχεδόν πάντα πολλή ζέστη, επειδή η κοπριά καίγεται πολύ αργά, και η στάχτη που σχηματίζεται γύρω από το «Κιζιάκ» διατηρεί για πολύ τη φωτιά.

42.180.Γ

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί πως όταν αυτοί οι Τσιγγάνοι τινάζουν τα ρούχα τους μέσα στο «Ταντούρι», συμβαίνει ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα: οι ψείρες που κυκλοφορούν στα ρούχα πηδούν και, πέφτοντας στη φωτιά, σκάνε πριν καούν. Οι ήχοι λοιπόν που παράγονται όταν σκάνε οι ψείρες αυτές, ποικίλων διαστάσεων, συνθέτουν στο σύνολό τους μια εκπληκτική «μουσική συμφωνία».

42.180.Γ

Μερικές φορές το σκάσιμο απ’ τις ψείρες αυτές δίνει στον ακροατή την εντύπωση ότι κροταλίζουνε δεκάδες οπλοπολυβόλα.

42.181.Γ

Αφού οι αξιότιμοι Τσιγγάνοι τινάξουν τα εξίσου αξιότιμα ρούχα τους, προχωρούν στην ιερή τελετουργία τους.

42.181.Γ

Πρώτα απ’ όλα, τοποθετούν με επισημότητα μέσα στο Ταντούρι, ακολουθώντας ένα ορισμένο τυπικό, το ιερό σκαμνάνι της οικογένειας· έπειτα, ο καθένας με τη σειρά του, από τους γεροντότερους μέχρι τους πιο νέους, πηγαίνουν να σταθούν επάνω του.

42.181.Γ

Το ιερό σκαμνί αποτελείται από μια απλή σανίδα, αρκετά στενή, η οποία στηρίζεται σε τέσσερα σιδερένια πόδια. Έτσι μπορούν να στέκονται όρθιοι μέσα στο Ταντούρι, χωρίς να καίνε τα πόδια τους στις ζεστές στάχτες.

42.181.Γ

Μόλις ένα μέλος της οικογένειας πάρει τη θέση του μέσα στο Ταντούρι, όλα τα υπόλοιπα ψάλλουν μια ιερή ψαλμωδία, ενώ αυτός που στέκεται στο σκαμνί, λυγίζοντας τα γόνατα του, χαμηλώνει και υψώνεται αργά-αργά με σοβαρότητα, καθώς απαγγέλει μια προσευχή — αυτό γίνεται μέχρι να αισθανθεί σε όλα τα μέρη των γεννητικών του οργάνων το κάψιμο απ’ το Ταντούρι.

42.181.Γ

Ένα άλλο έθιμο που μοιάζει με τούτο, και επιφανειακά είναι εξίσου ηλίθιο, διατηρείται στη μικρή φυλή των «Κούρδων Τουσούλι», τους οποίους επισκέφτηκα στην Υπερκαυκασία, πολύ κοντά στο όρος «Αραράτ».

42.181.Γ

Η φυλή αυτή δεν είναι τόσο βρόμικη όσο η φυλή των «Τσιγγάνων του Κολέν»· αντίθετα, εκείνοι οι Κούρδοι, χάρη στο καθημερινό τους μπάνιο στα νερά του ποταμού «Αράξ», και στην υπαίθρια ζωή τους, αφού οι περισσότεροι είναι βοσκοί προβάτων, είναι τόσο καθαροί, που ούτε καν αναδίδουν τη χαρακτηριστική μυρουδιά που έχουν όλα σχεδόν τα όντα των μικρών φυλών που κατοικούν στην απέραντη Ασία.

42.181.Γ

Στους Κούρδους Τουσούλι, κάθε οικογένεια έχει τη δική της «Σάκλια», η οποία τους χρησιμεύει σαν τόπος κατοικίας και υποδοχής, καθώς η συνήθεια να ανταλλάσσουν συχνές επισκέψεις είναι πολύ ανεπτυγμένη σ’ αυτή τη φυλή.

42.181.Γ

Λοιπόν, συνηθίζουν να έχουν, σε μια γωνιά της εισόδου κάθε «Σάκλιας», ένα «ιερό Μαγγάλι», ένα είδος εστίας, όπου μόνιμα καίνε ξυλοκάρβουνα ή Κιζιάκ. Κοντά σε κάθε Μαγγάλι, κρέμεται ένα «Κταλνότς», δηλαδή ένα μικρό ξύλινο κουτί, που πρέπει πάντοτε να περιέχει τις ρίζες ενός ορισμένου φυτού.

42.181-2.Γ

Το τυπικό του υποκαπνισμού απαιτεί εδώ, από κάθε μέλος της οικογένειας, ή από κάθε καλεσμένο, πριν μπει μέσα στον κύριο χώρο της Σάκλιας, χωρίς διάκριση φύλου, να πλησιάσει το ιερό Μαγγάλι για να εξαγνιστεί, όπως λένε, από την επίδραση των κακών πνευμάτων, από τα οποία ο άνθρωπος είναι πάντοτε περικυκλωμένος όταν κάνει τις τίμιες δουλειές του.

42.182.Γ

Αυτός ο «εξαγνισμός» γίνεται με τον ακόλουθο τρόπο:

42.182.Γ

Κάθε άτομο πρέπει να πλησιάσει το κουτί, να πάρει από μέσα μια ρίζα, και να τη ρίξει στη φωτιά· έπειτα, πρέπει να εκθέσει τα γεννητικά του όργανα στην κάπνα που βγάζει αυτή η ρίζα.

Αν πρόκειται για γυναίκα, απλώνει απλώς τη φούστα της και στέκεται πάνω από το Μαγγάλι· αν είναι άντρας, ανασηκώνει ή κατεβάζει τα «σαλβάρια» του και στέκεται επίσης πάνω από τον καπνό.

42.182.Γ

Μόνο έπειτα από τον «εξαγνισμό» μορούν να μπουν μέσα στο κυρίως δωμάτιο· αλλιώς, πιστεύουν ότι όχι μόνο θα εισχωρήσουν κακές επιρροές μέσα στο σπίτι, αλλά ότι η συσσώρευση αυτών των επιρροών μπορεί να προξενήσει σε κάποιον άνθρωπο σοβαρές αρρώστιες.

42.182.Γ

Αυτά τα ιερά Μαγγάλια είναι συνήθως κρυμμένα πίσω από τα καλύτερα «Ντζετζίν», ένα είδος κεντημάτων που φτιάχνουν μόνο οι Κούρδοι.

42.182.Γ

Σου επαναλαμβάνω, παιδί μου, ότι σήμερα υπάρχουν στην ήπειρο της Ασίας πάρα πολλά παρόμοια έθιμα.

42.182.Γ

Εγώ ο ίδιος είδα εκατοντάδες τέτοια έθιμα, επιφανειακά παράξενα και βάρβαρα, αλλά η κρυμμένη σημασία των οποίων αποκαλύπτεται από μια σοβαρή και αμερόληπτη μελέτη, σημασία που προσανατολίζεται πάντοτε προς τον ίδιο σκοπό, αυτόν της καταστροφής των ολέθριων μέσων που μεταδίδουν διάφορες αρρώστιες, ενισχύοντας ταυτόχρονα την ηθική ντροπή.

42.182.Γ

Αντίθετα, στην ήπειρο της Ευρώπης, δεν έχω, εδώ που τα λέμε, συναντήσει ούτε ένα έθιμο που να δημιουργήθηκε ειδικά με σκοπό την υγιεινή ή για να εμπνεύσει στις μάζες την έννοια της ηθικής.

42.182-3.Γ

Υπάρχουν, βεβαίως, στην Ευρώπη κάθε είδους έθιμα, και μάλιστα χιλιάδες από δαύτα· αλλά όλα τους καθιερώθηκαν από εκείνα τα όντα μόνο για να έχουν περισσότερες πιθανότητες να ευχαριστιούνται μεταξύ τους, ή για να κρύβουν την αληθινή κατάσταση των πραγμάτων, δηλαδή για να μεταμφιέζουν τις ανεπιθύμητες μορφές της εξωτερικής τους εμφάνισης — ανεπιθύμητες, εννοείται, σύμφωνα με τις υποκειμενικές τους αντιλήψεις — ώστε να κρύβουν τη μηδαμινότητα της δικής τους εσωτερικής αξίας.

42.183.Γ

Τα έθιμα που κυριαρχούν σήμερα, εκεί κάτω, επιδεινώνουν κάθε χρόνο και περισσότερο την αντίθεση της προσωπικότητας και της νόησης των ανθρώπων.

42.183.Γ

Το χειρότερο είναι ότι σήμερα ολόκληρο το «Οσκιανοτζνέλ», ή εκπαιδευτικό σύστημα, των νεώτερων γενεών περιορίζεται στην επιβολή διαφόρων συνηθειών στα παιδιά, οι οποίες δεν επιφέρουν παρά την ανηθικότητα. Στη συνέχεια, τα δεδομένα που κρυσταλλώθηκαν ανά τους αιώνες για να βοηθήσουν στο σχηματισμό ενός όντος κατ’ εικόνα του Θεού, και όχι απλώς ενός «ζώου», όπως κι οι ίδιοι θα έλεγαν, από το ένα μέρος ξεκρυσταλλώνονται όλο και περισσότερο από χρόνο σε χρόνο· ενώ από το άλλο μέρος, ο ψυχισμός τους γίνεται σχεδόν αντάξιος μ’ εκείνον που ο αγαπημένος μας Διδάσκαλος προσδιορίζει με τα λόγια: «Υπάρχουν τα πάντα μέσα του, εκτός από αυτόν τον ίδιο».

42.183.Γ

Και πράγματι, παιδί μου, λόγω της ολικής απουσίας των ευεργετικών πατριαρχικών εθίμων, η περιβόητη «εκπαίδευσή» τους έχει αμετάκλητα μετατρέψει τα σημερινά όντα αυτής της ηπείρου σε κάτι που τα λένε «αυτόματα» ή ζωντανές μηχανοκίνητες κούκλες.

42.183.Γ

Σήμερα, μπορούν να ζωντανέψουν και να εκδηλωθούν, μόνο αν πατηθούν κατά τύχη τα «κουμπιά» τους, που αντιστοιχούν σε εντυπώσεις τις οποίες αντιλήφτηκαν μηχανικά κατά την προπαρασκευαστική τους ηλικία.

42.183.Γ

Αν δεν πατηθούν τούτα τα «κουμπιά», το καθένα από αυτά τα όντα δεν είναι τίποτε περισσότερο, όπως πάλι λέει ο σοφότατος Ναστραντίν Χότζας, από ένα «συνονθύλευμα από κομμάτια κρέας».

42.183-4.Γ

Πρέπει να επισημάνω εδώ, παιδί μου, ότι μία από τις κύριες αιτίες της κατάστασης στην οποία βρίσκονται τα όντα του σύγχρονου πολιτισμού είναι, για μια ακόμη φορά, ο αυνανισμός.

Αυτή η αρρώστια, που τα τελευταία χρόνια πήρε τις διαστάσεις επιδημίας, είναι άλλο ένα αποτέλεσμα της εκπαίδευσής τους, η οποία έχει σαν αρχή να τους εντυπώνει την κακοήθη ιδέα, τη βαθιά ριζωμένη μέσα στη συνειδητότητά τους, ότι είναι απαραίτητο να αποφεύγεται με κάθε τρόπο να μιλάμε στα παιδιά για το σεξουαλικό ζήτημα.

42.184.Γ

Και πάλι τονίζω το γεγονός ότι αυτή η ιδέα, που τόσο περιορισμένα την αντιλαμβάνεται ο αφελής νους τους, και τη σημασία της οποία κανένας ανάμεσά τους δεν καταλαβαίνει, αφού τη θεωρούν απλώς ζήτημα «ευπρέπειας» ή «απρέπειας», είναι, μα την αλήθεια, η πρωταρχική αιτία της εκπληκτικής τους «ψυχικής μηχανικότητας».

42.184.Γ

Μέσα σε όλες εκείνες τις ακλόνητες αντιλήψεις που ονομάζουν «εκπαίδευση», ξεχωριστή θέση κατέχει ο ακριβής και λεπτομερέστατος προσδιορισμός του τι πρέπει να λέμε στα παιδιά και τι δεν πρέπει — με άλλα λόγια, τι θα πρέπει να θεωρείται «πρέπον» ή «απρεπές».

42.184.Γ

Οφείλω να σου πω ότι, προς το τέλος της τελευταίας μου παραμονής στην επιφάνεια του πλανήτη σου, χρειάστηκε να μελετήσω αυτό το δυσάρεστο θέμα από όλες τις απόψεις του.

42.184.Γ

Για να μάθεις, μέσες-άκρες, σε τι αποτέλεσμα οδηγεί η σημερινή εκπαίδευση των παιδιών, θα σου αφηγηθώ ένα επεισόδιο που ξύπνησε μέσα μου το ιδιαίτερο εκείνο ενδιαφέρον μου γι’ αυτή τη γήινη συμφορά.

42.184.Γ

Παρόλο που η ιστορία που θα σου πω συνέβηκε στη μεγάλη κοινότητα της Ρωσίας, θα σου δώσει μια ζωντανή εικόνα του είδους της εκπαίδευσης που παίρνουν όλα τα παιδιά στο σύγχρονο πολιτισμό.

42.184.Γ

Είναι επίσης πολύ χαρακτηριστική, επειδή στη μεγάλη κοινότητα της Ρωσίας, τα «υπεύθυνα» όντα, και κυρίως αυτά της «άρχουσας» τάξης, προσπαθούν να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους ακριβώς όπως τα εκπαιδεύουν και τα «υπεύθυνα» όντα των άλλων κοινοτήτων που κατοικούν στις ηπείρους της Ευρώπης και της Αμερικής.

42.184.Γ

Πριν σου αφηγηθώ αυτό το επεισόδιο, θα αρχίσω εξιστορώντας κάποια προηγούμενα γεγονότα, που θα σου δείξουν την ακριβή σημασία εκείνου που ονομάζουν «εκπαίδευση», τα οποία συνέβαλαν, επίσης, στο να προκαλέσουν μέσα μου ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’ αυτό το ζήτημα.

42.184-5.Γ

Εκείνη τη χρονιά χρειάστηκε να μείνω, για πολλούς μήνες συνέχεια, στην πρωτεύουσα αυτής της κοινότητας, στην πόλη Αγία Πετρούπολη.

42.185.Γ

Εκεί έπιασα φιλίες με ένα ζευγάρι ηλικιωμένων.

42.185.Γ

Ο σύζυγος ήταν «γερουσιαστής»· η σύζυγος, που ανήκε στην «υψηλή κοινωνία», είχε υπό την προστασία της πολλά αγαθοεργά ιδρύματα.

42.185.Γ

Πήγαινα συχνά να τους επισκεφτώ και μου άρεσε να παίζω σκάκι με το γερουσιαστή, όπως έκαναν τότε τα «ευυπόληπτα άτομα».

42.185.Γ

Αυτό το ηλικιωμένο ζευγάρι είχε πολλές κόρες.

42.185.Γ

Οι μεγαλύτερες είχαν ήδη «αποκατασταθεί», δηλαδή ήταν παντρεμένες. Στο σπίτι έμενε μόνο η μικρότερη, ένα κοριτσάκι δώδεκα χρόνων.

42.185.Γ

Καθώς το ζευγάρι δεν είχε πια τη φροντίδα των άλλων κοριτσιών, αποφάσισε να προσφέρει στη νεότερη κόρη τους την καλύτερη δυνατή μόρφωση, σύμφωνα με τις αντιλήψεις της εποχής. Γι’ αυτό το σκοπό, την έβαλαν «οικότροφη» σ’ ένα από τα καλύτερα ιδρύματα δημόσιας εκπαίδευσης που εκεί τα ονόμαζαν «ινστιτούτα».

42.185.Γ

Το παιδί ερχόταν στο σπίτι μόνο τις Κυριακές και τις ημέρες των μεγάλων εορτών· μια φορά τη βδομάδα, την ίδια πάντα μέρα, ο πατέρας και η μητέρα της πήγαιναν να τη δουν στο οικοτροφείο.

42.185.Γ

Τις Κυριακές και τις γιορτές τους επισκεπτόμουν σχεδόν πάντοτε, και στο σπίτι τους συναντούσα εκείνο το γλυκό κοριτσάκι, που ήταν ακόμα πολύ μικρό για να είναι κακομαθημένο· μερικές φορές, μάλιστα, κάναμε μαζί καμιά βόλτα στο γειτονικό πάρκο.

42.185.Γ

Κατά τους περιπάτους μας, πότε αστειευόμασταν, πότε μου μιλούσε για τα μαθήματα της ή πάλι μου διηγόταν τις νέες της εντυπώσεις.

42.185.Γ

Οι συναντήσεις και οι συζητήσεις μας δημιούργησαν ανάμεσά μας ένα είδος φιλίας, που δυνάμωνε από βδομάδα σε βδομάδα.

42.185.Γ

Ήταν πολύ εύστροφη στις παρατηρήσεις και στις εκδηλώσεις της, ή, για να το πω με τα λόγια που χρησιμοποιούσαν στο περιβάλλον της, ήταν μια κοπελίτσα «ζωηρούλα κι όμως σοβαρή».

42.185.Γ

Κάποια στιγμή, στο φίλο μου το γερουσιαστή του ανάθεσε η κυβέρνηση του μια μακρινή «επιθεώρηση», κάπου στη Σιβηρία.

42.185-6.Γ

Η γυναίκα του ήθελε να τον συνοδέψει, επειδή ο γερουσιαστής υπέφερε απ’ το συκώτι του, κι αυτό απαιτούσε συνεχείς φροντίδες. Την εμπόδιζε όμως το πρόβλημα της μικρότερης κόρης τους, η οποία δεν θα είχε κανέναν να την προσέχει.

42.186.Γ

Έτσι οι γονείς της, οι ηλικιωμένοι φίλοι μου, ήρθαν μια ωραία πρωία να με βρουν, για να με ρωτήσουν αν θα δεχόμουνα κατά την απουσία τους να τους αντικαταστήσω κοντά στην κόρη τους, δηλαδή να πηγαίνω να τη βλέπω κάθε βδομάδα στο ινστιτούτο, και να τη φιλοξενώ στο σπίτι μου τις γιορτές.

42.186.Γ

Φυσικά, δέχτηκα αμέσως την πρότασή τους.

Ο γερουσιαστής και η γυναίκα του έφυγαν σύντομα για τη Σιβηρία, κι εγώ άρχισα να εκπληρώνω τακτικά τις υποχρεώσεις που είχα αναλάβει απέναντι στην κόρη τους, η οποία έγινε αληθινά η μικρή προστατευόμενη μου.

42.186.Γ

Από την πρώτη επίσκεψη μου σ’ εκείνο το ειδικά δημιουργημένο για την εκπαίδευση των παιδιών ίδρυμα, πρόσεξα κάτι παράξενο, που με έκανε αργότερα να παρατηρήσω και να μελετήσω τις συνέπειες που προκαλεί στους σημερινούς ευνοουμένους σου αυτή η «μάστιγα» που επινόησαν.

42.186.Γ

Την ημέρα που επισκέφτηκα εκείνο το «διαπρεπές ίδρυμα», όπως λένε, υπήρχε πολύς κόσμος μέσα στην αίθουσα υποδοχής, όπου οι γονείς και οι κηδεμόνες συνομιλούσαν με τα παιδιά τους ή τα προστατευόμενά τους.

42.186.Γ

Μερικοί γονείς μόλις είχαν φτάσει, άλλοι συζητούσαν με τα παιδιά, άλλοι πάλι κάθονταν και περίμεναν, με όλη τους την προσοχή στραμμένη προς τις πόρτες απ’ όπου έμπαιναν συνήθως τα μαθητούδια του ιδρύματος.

Αφού είπα στην επιμελήτρια υπηρεσίας ποια επιθυμούσα να δω, κάθισα με τη σειρά μου να περιμένω την κατά συγκυρία κόρη μου. Στο μεταξύ, κοιτούσα τριγύρω μου.

Όλες οι μαθήτριες του «διαπρεπούς ιδρύματος» φορούσαν τα ίδια ρούχα, και όλες ήταν χτενισμένες με τον ίδιο τρόπο: τα μαλλιά τους ήταν χωρισμένα σε δύο κοτσίδες που κρέμονταν στην πλάτη τους, και που οι άκρες τους ήταν δεμένες με κορδέλες.

42.186.Γ

Κάτι παράξενο σ’ αυτές τις κοτσίδες μου χτύπησε αμέσως στο μάτι.

Σε ορισμένες μαθήτριες, οι κορδέλες κυμάτιζαν ελεύθερα στη ράχη, ενώ σε άλλες ήταν δεμένες μ’ έναν ορισμένο τρόπο.

42.186-7.Γ

Την επόμενη γιορτάσιμη ημέρα, όταν έφερα το κορίτσι στο σπίτι μου, το ρώτησα, την ώρα του τσαγιού, μπροστά στο σαμοβάρι:

42.187.Γ

«Θα ήθελες, σε παρακαλώ, Σοφία, να μου εξηγήσεις γιατί στις μαθήτριες του ινστιτούτου σας, όπου όλα είναι τόσο αυστηρά στο θέμα της ομοιομορφίας, επιτρέπουν αυτόν τον αυτοσχεδιασμό σχετικά με τις κοτσίδες τους;»

Κοκκίνισε κι έμεινε σιωπηλή, με τα μάτια καρφωμένα στο τσάι της, και τελικά απάντησε με κάποια νευρικότητα:

42.187.Γ

«Ναι, είναι αλήθεια. Αλλά δεν είναι τόσο απλό. Είναι μάλιστα το μεγάλο μυστικό του ινστιτούτου. Παρόλα αυτά δεν μπορώ να το κρύψω από σας που είστε φίλος μου, γιατί είμαι απόλυτα βέβαιη ότι δε θα το πείτε σε κανέναν κι ότι δε θα προδώσετε το μεγάλο μας μυστικό».

42.187.Γ

Και μου εκμυστηρεύτηκε με ειλικρίνεια τα εξής:

42.187.Γ

«Τον τρόπο που δένουμε τα κορδελάκια, τον σκέφτηκαν σκόπιμα οι οικότροφες, για να μπορούν να ξεχωρίζουν αναμεταξύ τους, δηλαδή για να αναγνωρίζουν σε ποιο «κλαμπ» ανήκει η κάθε μαθήτρια, χωρίς οι καθηγήτριες, οι επιμελήτριες, και γενικά όλοι αυτοί που δεν μαθητεύουν στο ινστιτούτο, να μπορούν να υποπτευθούν και να μαντέψουν το μυστικό μας.

42.187.Γ

«Όλες οι οικότροφες του ινστιτούτου χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: μερικές ανήκουν στο “αρσενικό κλαμπ”, και οι άλλες στο “θηλυκό κλαμπ” και αναγνωριζόμαστε από τον τρόπο με τον οποίο είναι δεμένες οι κορδέλες μας».

42.187.Γ

Έπειτα μου εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια ποιες ήταν οι διαφορές αυτών των δύο κλαμπ.

42.187.Γ

Είπε ότι, στο ινστιτούτο, κάθε νεοφερμένη εθεωρείτο αυτόματα μέλος του θηλυκού κλαμπ, και μόνον αργότερα, αν έδειχνε κάποια τόλμη απέναντι στην καθηγήτρια της τάξης της ή στην επιμελήτρια, ή αν δειχνόταν ικανή για μια οποιαδήποτε πρωτοβουλία, γινόταν, με τη συγκατάθεση όλων των μαθητριών, ένα από τα μέλη του αρσενικού κλαμπ:

«Από εκείνη τη στιγμή, μπορεί να δέσει κόμπο μεταξύ τους τις δύο κορδέλες από τις κοτσίδες της.

42.187.Γ

«Το κλαμπ μας συνεδριάζει συνήθως είτε σε μια αδειανή τάξη, ή στους κοιτώνες, κι ακόμη συχνότερα στις τουαλέτες.

42.187-8.Γ

«Τα μέλη του αρσενικού κλαμπ απολαμβάνουν γενικά τα παρακάτω προνόμια: έχουν το δικαίωμα να διαλέγουν, για να έχουν υπό τις διαταγές τους, όσα μέλη του θηλυκού κλαμπ κι αν επιθυμούν, και τούτα είναι υποχρεωμένα να ικανοποιούν πάντοτε τις παραμικρότερες απαιτήσεις των μελών του αρσενικού κλαμπ, και να κάνουν το παν για να γίνει πιο ευχάριστη η διαμονή τους στο οικοτροφείο μας, για παράδειγμα στρώνοντάς τους τα κρεβάτια το πρωί, αντιγράφοντάς τους τα μαθήματα, δίνοντάς τους ένα μέρος από τις λιχουδιές που τους στέλνουν οι γονείς τους, και ούτω καθεξής.

42.188.Γ

«Η κυριότερη απασχόληση στα κλαμπ είναι να διαβάζουν όλες μαζί διάφορα απαγορευμένα βιβλία, που φέρνει κάποια από εμάς — και κυρίως ένα σπανιότατο χειρόγραφο, που αγοράσαμε με χρήματα από ένα γενικό έρανο όλου του ινστιτούτου. Αυτό το χειρόγραφο εκθέτει λεπτομερώς τη διδασκαλία της διάσημης Σαπφούς».

42.188.Γ

Εδώ πρέπει να σου πω, παιδί μου, ότι η Σαπφώ ήταν μια Ελληνίδα ποιήτρια, η οποία, πρώτη επάνω στον πλανήτη σου, ανακάλυψε «την οδό της αληθινής ευτυχίας» για την ικανοποίηση αμέτρητων γυναικών, τόσο στα χρόνια του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού όσο και στις μέρες μας.

42.188.Γ

Αυτή η μεγάλη δημιουργός της «γυναικείας ευτυχίας» κατοικούσε στο νησί Λέσβος. Και το όνομα του νησιού της έγινε τίτλος τιμής των γυναικών που αξιώθηκαν να καταλάβουν και να πραγματοποιήσουν στη διαδικασία της ύπαρξής τους τη διδασκαλία αυτή της αξιόλογης γυναίκας· κι έτσι σήμερα τις αποκαλούν «λεσβίες».

42.188.Γ

Η μαθητριούλα μου — που κατά τύχη γινόταν η μυσταγωγός μου στις λεπτές αποχρώσεις του ψυχισμού των όντων θηλυκού γένους του πλανήτη σου — μου εξήγησε ακόμη πως κάθε μαθήτρια του ινστιτούτου, αν ήταν μέλος του αρσενικού κλαμπ, μπορούσε να διαλέγει, για τη διασκέδαση της, όσες συντρόφους επιθυμούσε. Εννοείται ότι αυτές οι διασκεδάσεις ήταν απόλυτα σύμφωνες προς τη διδασκαλία της ποιήτριας Σαπφούς.

42.188.Γ

Ένα γεγονός σαν κι αυτό που μόλις σου αφηγήθηκα, παρμένο ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα, θα σε κάνει να καταλάβεις, πιστεύω, ότι ένα τέτοιο εκπληκτικό τερατούργημα δεν θα ήταν δυνατό να εμφανιστεί ανάμεσα στη νέα γενιά αν δεν υπήρχε η κακοήθης εκείνη ιδέα ότι το να μιλάς στα παιδιά για σεξουαλικά θέματα είναι τελείως απρεπές.

42.189.Γ

Αυτή η έννοια της «ευπρέπειας» είναι άλλωστε μια κληρονομιά, που τα όντα του σημερινού πολιτισμού απόκτησαν από τους προγόνους τους της εποχής που λέγεται «Μεσαίωνας».

42.189.Γ

Οι υποψήφιοι εκείνοι Χασναμούς του Μεσαίωνα, οι κυριότεροι καταστροφείς της αληθινής σημασίας της διδασκαλίας του θείου Διδασκάλου Ιησού Χριστού, τους κληροδότησαν έναν ακόμα κανόνα καθημερινής συμπεριφοράς, δικής τους επινόησης, τον οποίο είχαν ονομάσει «καλούς τρόπους». Κι αυτή η κακοήθης επινόηση ρίζωσε τόσο βαθιά μέσα στον ψυχισμό των μαζών, που τους έγινε οργανική ανάγκη και μεταδόθηκε κληρονομικά από γενιά σε γενιά, έτσι που σήμερα οι ευνοούμενοί σου, η θέληση των οποίων κατάντησε τόσο ασθενική, δεν μπορούν πια, ακόμα κι αν το αποφασίσουν συνειδητά, να απαλλαγούν από τη αφύσικη αντίληψη που είναι μπηγμένη στον ψυχισμό τους, ότι το να μιλούν στα παιδιά τους για «σεξουαλικά θέματα» είναι ένδειξη αισχρότητας.

42.189.Γ

Πώς; Να μιλήσεις στα δικά σου τα παιδιά για σεξουαλικά θέματα; Μα δεν υπάρχει τίποτα πιο απρεπές!

42.189.Γ

Τα μόνα θέματα που αγγίζουν οι άνθρωποι του σημερινού πολιτισμού, για να διδάξουν τα παιδιά τους, είναι οι ερμηνείες που συγκεντρώθηκαν από διάφορους υποψήφιους Χασναμούς μέσα σ’ αυτά που αποκαλούνται «εγχειρίδια καλών τρόπων».

42.189.Γ

Και καθώς μέσα σ’ αυτά τα εγχειρίδια λέγεται ότι το να μιλάει κανείς για το σεξουαλικό ζήτημα είναι ιδιαίτερα ανάρμοστο, και μάλιστα είναι ανήθικο στην περίπτωση των παιδιών, οι άνθρωποι σήμερα, ακόμη κι όταν διαπιστώσουν ότι ο αγαπημένος τους γιος, ή η μονάκριβη κόρη τους, ετοιμάζεται να «σαπίσει», δεν τολμούν ούτε και μπορούν, όσο κι αν έχουν τη «διανοητική επιθυμία», να εξηγήσουν με ειλικρίνεια στα παιδιά τους γιατί αυτή η εγκληματική συνήθεια είναι πράγματι κάτι κακό και είναι αμαρτία.

42.189.Γ

Κι έτσι, παιδί μου, όταν ο γερουσιαστής και η γυναίκα του γύρισαν από τη Σιβηρία, και απαλλάχτηκα από την υποχρέωση που είχα αναλάβει για τη μικρότερη κόρη τους, συνέβηκε ένα επεισόδιο που ήταν το σημείο εκκίνησης, όπως σου είπα, για τις εμπεριστατωμένες έρευνες μου και τις μελέτες μου σχετικά με το φοβερό αυτό σύγχρονο πρόβλημα.

42.190.Γ

Το θλιβερό αυτό επεισόδιο συνέβηκε στην Αγία Πετρούπολη, σ’ ένα παρόμοιο ίδρυμα.

Η διευθύντρια εκείνου του ιδρύματος, κρίνοντας ότι μία από τις οικότροφες είχε ενεργήσει αντίθετα προς τους περίφημους «κανόνες ευπρεπείας» τους, τη μάλωσε τόσο αυστηρά και τόσο άδικα, που η κατηγορουμένη, μαζί με μια φίλη της — δύο νεαρές έφηβες που είχαν σε σπόρο όλα τα δεδομένα για να γίνουν φυσιολογικές «γυναίκες-μητέρες» — κρεμάστηκαν.

42.190.Γ

Οι έρευνες μου γι’ αυτή την υπόθεση απέδωσαν τα παρακάτω:

42.190.Γ

Ανάμεσα στις μαθήτριες εκείνου του ιδρύματος βρισκόταν και κάποια Ελισάβετ, την οποία οι γονείς της την είχαν φέρει, από τα αγροκτήματά τους στην επαρχία, κατευθείαν στην Αγία Πετρούπολη, για να αποκτήσει εκεί, μέσα σ’ εκείνη την «ανώτατη εστία μαθήσεως» την πιο μοντέρνα μόρφωση.

42.190.Γ

Αφού μπήκε στο οικοτροφείο, το δεκατριάχρονο αυτό παιδί έγινε η αχώριστη φίλη μιας άλλης κοπελίτσας, που λεγόταν Μαρία.

42.190.Γ

Εκείνη τη χρονιά, την ημέρα της «γιορτής της Άνοιξης», δηλαδή της Πρωτομαγιάς, όλες οι μαθήτριες του ιδρύματος έκαναν, όπως συνήθιζαν, ένα μεγάλο περίπατο στην εξοχή. Οι δύο «αχώριστες φίλες» είχαν τοποθετηθεί σε διαφορετικές ομάδες, οι οποίες περπατούσαν σε κάποια απόσταση μεταξύ τους.

42.190.Γ

Και να που, μέσα στα λειβάδια, η Ελισάβετ είδε να περνά κοντά της ένα τετράποδο ζώο που λέγεται «ταύρος».

Θέλοντας να τραβήξει την προσοχή της καλής της φίλης πάνω σ’ εκείνο το όμορφο τετράποδο ζώο, της φώναξε πολύ δυνατά: «Μαρία, Μαρία, κοίτα, ένας “ταύρος”».

42.190.Γ

Μόλις ξεστόμισε τη λέξη «ταύρος», αμέσως όλες οι επιμελήτριες έπεσαν πάνω στη φτωχή Ελισάβετ κι άρχισαν να εκτοξεύουν σκληρές επιπλήξεις:

42.190.Γ

«Ορίστε μας! Πώς τόλμησες να μιλήσεις για “ταύρο”; Ντροπή σου! Αυτό το τετράποδο ζώο έχει πράγματα… για τα οποία δεν πρέπει ποτέ να μιλάει ένα καλοαναθρεμμένο άτομο, πόσο μάλλον ένα κορίτσι που ανήκει σ’ ένα καθώς πρέπει ίδρυμα όπως το δικό μας».

42.190-1.Γ

Την ώρα που οι επιμελήτριες χυμούσαν στην ταλαίπωρη Ελισάβετ, όλες οι μαθήτριες του ινστιτούτου μαζεύτηκαν γύρω τους. Ξαφνικά, εμφανίστηκε η ίδια η διευθύντρια. Μαθαίνοντας τι ακριβώς συνέβαινε, άρχισε με τη σειρά της να μαλώνει αυστηρότατα το κοριτσάκι: «Μα δε ντρέπεσαι! Να λες τέτοιες λέξεις… που θεωρούνται τόσο πρόστυχες!»

42.191.Γ

Στο τέλος, η Ελισάβετ, μην μπορώντας πια να κρατηθεί, ρώτησε κλαίγοντας:

42.191.Γ

«Πως θα έπρεπε λοιπόν να το πω, αυτό το τετράποδο ζώο, αφού είναι πράγματι “ταύρος”;»

42.191.Γ

Η διευθύντρια απάντησε: «Αυτό το ζώο το ονόμασες με το όνομα που του δίνει ο όχλος. Αλλά εσύ, και μόνο από το γεγονός ότι βρίσκεσαι στο ινστιτούτο, δεν ανήκεις πια στις τάξεις του όχλου, και συνεπώς, πρέπει πάντοτες να ’χεις την πνευματική ετοιμότητα να δίνεις στα άσεμνα πράγματα ονόματα που δεν ηχούν απρεπώς.

42.191.Γ

«Για παράδειγμα, τη στιγμή που αντιλήφθηκες ένα άσεμνο ζώο, αν ήθελες να το δει κι η φίλη σου, μπορούσες να φωνάξεις: «Μαρία, κοίταξε, να ένα φιλέτο!» ή ακόμη: «Μαρία, κοίταξε μέσα στο λιβάδι κάτι που είναι τόσο νόστιμο φαγητό όταν πεινάμε”».

42.191.Γ

Όλα αυτά δημιούργησαν στη δύστυχη Ελισάβετ τόσο εκνευρισμό — κυρίως επειδή τη μάλωσαν μπροστά σε όλες τις φιλενάδες της — που δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί περισσότερο, και φώναξε με όλη της τη δύναμη:

42.191.Γ

«Βρε σεις! Δυστυχισμένες γεροντοκόρες! Κινούμενα σκιάχτρα! Υπολείμματα της κόλασης! Επειδή είπα ένα ζώο με τ’ όνομα του, πέσατε πάνω μου να μου πιείτε το αίμα. Να είσαστε τρισκατάρατες!»

42.191.Γ

Και λέγοντας αυτά τα λόγια, λιποθύμησε.

Έπειτα, με τη σειρά τους, λιποθύμησαν η διευθύντρια και πολλές καθηγήτριες και επιμελήτριες.

42.191.Γ

Όσο για τις άλλες καθηγήτριες και επιμελήτριες εκείνου του καθώς πρέπει ιδρύματος, έκαναν ένα σαματά που θύμιζε τις Εβραίες στην αγορά της πόλης Μπερντιτσέφ όταν παζαρεύουν.

42.191-2.Γ

Με αποτέλεσμα, όταν οι λιπόθυμες καθηγήτριες και επιμελήτριες συνήλθαν, συγκάλεσαν μέσα στα λειβάδια, υπό την προεδρία της ίδιας της διευθύντριας, ένα «καθηγητικό συμβούλιο», το οποίο αποφάνθηκε ότι έπρεπε να στείλουν, μόλις επέστρεφαν στην πόλη, ένα τηλεγράφημα στον πατέρα της Ελισάβετ, παρακαλώντας τον να έρθει να πάρει την κόρη του, αφού είχε αποβληθεί οριστικά από το ινστιτούτο και είχε στερηθεί του δικαιώματος να εισαχθεί σε οποιοδήποτε άλλο ινστιτούτο του κράτους της Ρωσίας.

42.192.Γ

Το ίδιο βράδυ, μια ώρα μετά την επιστροφή όλων των μαθητριών, ένας από τους θυρωρούς βρήκε τυχαία μέσα στην αποθήκη των ξύλων τις δύο νεαρές, που μια μέρα θα μπορούσαν να γίνουν μητέρες, να ταλαντεύονται στην άκρη δυο σχοινιών που ήταν δεμένα στα δοκάρια της οροφής.

42.192.Γ

Μέσα στην τσέπη της Μαρίας βρέθηκε ένα σημείωμα, που έγραφε: «Είμαι συνυπεύθυνη της αγαπημένης μου Ελισάβετ. Δεν μπορώ πια να ζήσω με μηδαμινότητες σαν κι εσάς. Φεύγω μαζί της σε έναν καλύτερο κόσμο».

42.192.Γ

Αυτή η υπόθεση μου είχε τότε κινήσει τόσο πολύ το ενδιαφέρον, που άρχισα, εννοείται ιδιωτικά, βαθιές ψυχαναλυτικές έρευνες του ψυχισμού όλων όσων συμμετείχαν σ’ αυτή τη θλιβερή ιστορία.

Κατάλαβα, ανάμεσα στα άλλα, ότι τη στιγμή του ξεσπάσματος της υπήρχε στο ψυχισμό της καημένης της Ελισάβετ ένα φοβερό «χάος».

42.192.Γ

Και θα ήταν πράγματι εκπληκτικό αν μια τέτοια σύγχυση δεν προέκυπτε στο ψυχισμό μιας κοπελίτσας δεκατριών χρόνων, που δεν είχε ακόμα συνειδητοποιήσει τον εαυτό της, και η οποία, πριν από αυτό το επεισόδιο ζούσε συνέχεια στο πατρικό της, ένα από εκείνα τα τεράστια ρώσικα αγροκτήματα, όπου οι αισθήσεις της πλημμυρίζονταν από τον ίδιο πλούτο της φύσης που βασίλευε εκείνη την ημέρα στους αγρούς, κοντά στην πόλη της Αγίας Πετρούπολης.

42.192.Γ

Την έστειλαν σ’ αυτή την πολυθόρυβη και πνιγηρή πρωτεύουσα, όπου την κράτησαν για πολλές εβδομάδες κλεισμένη μέσα σ’ ένα αυτοσχέδιο κλουβί. Και ξαφνικά, βρέθηκε μέσα σ’ ένα περιβάλλον, όπου κάθε νέα εντύπωση ξυπνούσε μέσα της τις αναμνήσεις θαυμαστών αισθήσεων.

42.192-3.Γ

Στον πλανήτη σου, οι πρώτες μέρες της Άνοιξης προσφέρουν μερικές φορές εικόνες, στων οποίων τη γοητεία δύσκολα αντιστέκεσαι. Φαντάσου κάτι τέτοιο:

Στο βάθος βόσκουν γελάδια… Στα πόδια σου ασπρολούλουδα προβάλλουν ντροπαλά από το χώμα… Κοντά στο αυτί σου, ένα πουλάκι πετάει… Στα δεξιά σου ανυψώνεται το τραγούδι ενός άγνωστου πουλιού… Από αριστερά έρχεται το διαπεραστικό άρωμα κάποιου κρυμμένου λουλουδιού…

42.193.Γ

Με λίγα λόγια, σε παρόμοιες στιγμές, ένα ον τόσο νεαρό σαν την Ελισάβετ, που θα βρεθεί ξαφνικά μέσα σ’ ένα περιβάλλον που αποτελείται από ένα πλήθος ασυνήθιστων εντυπώσεων, αφού έζησε τόσο πολύ μέσα στην αποπνιχτική πόλη, πρέπει να νιώθει μια φυσιολογική οντική χαρά, η οποία προκαλεί μέσα του την εμφάνιση ενός ολόκληρου κόσμου συνειρμών.

42.193.Γ

Και κάτι τέτοιο η Ελισάβετ θα έπρεπε να το ένιωσε πολύ δυνατότερα, αφού, πριν πάει στο ινστιτούτο, ζούσε συνέχεια στην εξοχή, μέσα στα κτήματα του πατέρα της, μακριά από τις ήδη ιδιαίτερα αφύσικες συνθήκες των πόλεων.

42.193.Γ

Κάθε νέα αίσθηση έπρεπε λοιπόν να ξυπνάει μέσα της τις απόμακρες εντυπώσεις της παιδικής της ηλικίας, που με τη σειρά τους συνδέονταν με διάφορες άλλες ευχάριστες αναμνήσεις.

42.193.Γ

Δεν είναι δύσκολο να συλλάβουμε ότι η απροσδόκητη εμφάνιση εκείνου του τετραπόδου ζώου που λέγεται «ταύρος», ξαναθυμίζοντας της αυτόν που είχε γνωρίσει στα κτήματα του πατέρα της — και που όλα τα παιδιά αγαπούσαν, σε σημείο να του φέρνουν κρυφά ψωμί — ξεσήκωσε μέσα στην ευαίσθητη και ασχημάτιστη κοπελίτσα τους αντίστοιχους συνειρμούς, που την έκαναν να αισθανθεί μια ειλικρινή χαρά· και καθώς δεν είχε ακόμη μολυνθεί από τις αφύσικες συνθήκες ύπαρξης που καθιερώθηκαν εκεί κάτω, θέλησε να τη μοιραστεί με την καρδιακή της φίλη, η οποία βρισκόταν λίγο μακρύτερα, και τη φώναξε, για να τραβήξει την προσοχή της στον όμορφο «ταύρο».

42.193.Γ

Σε ρωτάω τώρα, πώς θα έπρεπε να ονομάσει αυτό το τετράποδο ον, αφού ήταν πράγματι «ταύρος»;

42.193.Γ

Ήταν άραγε «φιλέτο», όπως της είπε η «σεβαστή» διευθύντρια εκείνου του «καθώς πρέπει ιδρύματος» που είχε δημιουργηθεί ειδικά για την «εκπαίδευση των παιδιών», σύμφωνα με το βάρβαρο σύστημα που υπάρχει, για κακή τους τύχη, σήμερα εκεί κάτω;

42.193-4.Γ

Όπως βλέπεις, παιδί μου, θέλοντας να σου δώσω όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες για τα τρίμυαλα όντα που κατοικούν στην ήπειρο της Αμερικής, έφτασα να σου μιλώ για τα όντα που υπάρχουν σε όλες τις ηπείρους εκείνου του παράδοξου πλανήτη.

42.194.Γ

Δε νομίζω, άλλωστε, να μην το ήθελες, αφού με αυτόν τον τρόπο έμαθες πολλά γεγονότα που φωτίζουν νέες απόψεις του παράξενου ψυχισμού τους.

42.194.Γ

Όσο για το «βαθμό εκφυλισμού» στον οποίο έχει πέσει η συνολική παρουσία των όντων που συγκροτούν τη μεγάλη σύγχρονη κοινότητα της Βόρειας Αμερικής, από την άποψη της δυνατότητάς τους να αποκτήσουν ένα είναι πιο κοντινό προς το είναι των φυσιολογικών τρίμυαλων όντων, μπορώ να σου πω κάτι καθησυχαστικό: κατά την άποψη μου, το ποσοστό των όντων, από την παρουσία των οποίων αυτή η δυνατότητα δεν έχει τελείως χαθεί, είναι ανάμεσά τους πολύ υψηλότερο από αλλού.

42.194.Γ

Αν και αυτή η νέα κοινότητα σχηματίστηκε από μια συρροή, που συνεχίζεται ως σήμερα, τρίμυαλων όντων που προέρχονταν από την ήπειρο της Ευρώπης, όπου, για να ανακαλύψεις τα όντα που διατήρησαν αυτή τη δυνατότητα, χρειάζεται, όπως λέει ο αγαπημένος μας δάσκαλος ο Ναστραντίν Χότζας, «ειδικό ψάξιμο με προβολέα υψηλής τάσεως», αυτό το ποσοστό, το επαναλαμβάνω, είναι πολύ υψηλότερο στην Αμερική απ’ ό,τι στις ευρωπαϊκές χώρες.

42.194.Γ

Κι αυτό συμβαίνει, νομίζω, επειδή τα όντα που έχουν μεταναστεύσει, και όσα μεταναστεύουν ακόμη από τη «γηραιά ήπειρο», είναι τα περισσότερα «άσημης καταγωγής», και όχι βλαστοί ευρωπαϊκών όντων που ανήκουν στην άρχουσα τάξη, στα οποία η προδιάθεση προς τις μεταβιβαζόμενες κληρονομικά από γενιά σε γενιά για πολλούς αιώνες Χασναμουσιανές ιδιότητες έχει αναπτύξει μια τέτοια «εσωτερική αυταρέσκεια», που δεν τους επιτρέπει πια σήμερα να ανακατεύονται με τις μάζες, για να αγωνιστούν μαζί τους με κοινές προσπάθειες, να πλησιάσουν προς αυτό που θα όφειλαν να γίνουν ως τρίμυαλα όντα.

42.194-5.Γ

Αποκλειστικά χάρη σ’ αυτή την απόλυτη σχεδόν απουσία των βλαστών της ευρωπαϊκής άρχουσας τάξης από τα όντα της ηπείρου της Αμερικής, και χάρη στο γεγονός ότι ο λαός της αποτελεί ένα σύνολο μέσα στο οποίο μας είναι ακόμη δυνατόν, εμείς οι άλλοι, να υπάρχουμε χωρίς να υφιστάμεθα την επιρροή των τοπικών εκπορεύσεων του περιβάλλοντος — των οποίων η δράση πάνω στις «υποκειμενικές φυσικές εσωτερικές δυνάμεις» κάθε όντος είναι καταστροφική — μου δόθηκε η δυνατότητα, κατά την παραμονή μου ανάμεσά τους, να αναπαυθώ όπως ήθελα.

42.195.Γ

Αφού ξόδεψα τόσο χρόνο, παιδί μου, για να σου εξηγήσω τη σημασία των βλαβερότατων εθίμων που επινόησαν ή αναβίωσαν τα όντα εκείνης της μεγάλης σημερινής κοινότητας, έθιμα που εφαρμόστηκαν στο παρελθόν κατ’ επανάληψη στον πλανήτη τους και τα οποία έγιναν βλαβερά, με την αντικειμενική σημασία, όχι μόνο για τα ίδια, αλλά και για τα υπόλοιπα όντα που κατοικούν στις άλλες ηπείρους — θα πρέπει λοιπόν τώρα οπωσδήποτε, δίκην «τελικής συγχορδίας», να σε μυήσω στις σκέψεις που περνούσαν από το μυαλό μου την ημέρα της αναχώρησης μου από την πόλη της Νέας Υόρκης, και οι οποίες δε σταμάτησαν παρά μόνο στο πλοίο που με πήγαινε προς την Ανατολή, μακριά από αυτή την ήπειρο.

42.195.Γ

Εκείνη τη μέρα, καθόμουνα στο «Columbus Circle», μέσα σ’ ένα από τα ανεπανάληπτα καφενεία τους που λέγονται «Childs», περιμένοντας τα όντα από την ήπειρο της Ευρώπης που με είχαν συνοδέψει στην Αμερική, να πάμε όλοι μαζί στην αποβάθρα. Από το παράθυρο έβλεπα το πήγαιν’ έλα των περαστικών που έμοιαζαν, για μια αυτόματη αντίληψη, να ξεχωρίζουν μεταξύ τους, τουλάχιστον στην εξωτερική τους εμφάνιση, χάρη στην ολέθρια εκείνη επινόηση, τη «μόδα», που πρόσφατα εμφυτεύτηκε μέσα τους, και στην οποία έχουν άλλωστε σκλαβωθεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλα όντα, που όμως μου φαίνονταν, όσον αφορά το «εσωτερικό τους περιεχόμενο», εκπληκτικά ομοιόμορφοι.

42.195.Γ

Παρατηρώντας τους, ξαναθυμόμουν τα τελικά συμπεράσματα στα οποία είχα καταλήξει την προηγούμενη μέρα, και σκεφτόμουν ότι, στη συνολική πλανητική διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης αυτών των παράξενων τρίμυαλων όντων, τα όντα εκείνης της νέας κοινότητας αντιπροσωπεύουν, για ένα κλάσμα της «ροής του Ηρωπάς», την πρόσκαιρη εστία της έντονης εκδήλωσης μιας ιδιαιτερότητας που από παλιά είναι έμφυτη στο σύνολο του παράξενου ψυχισμού τους, την οποία ένα από τα Αγιότατα Άτομα χαρακτήρισε κάποτε σαν την «κυριότερη περιοδική πηγή νέων ανωμαλιών».

42.195-6.Γ

Η σειρά αυτή των συνειρμών, καθώς και οι ενεργητικοί στοχασμοί που ακολούθησαν, είχαν για σημείο εκκίνησης μια διαπίστωση που έκανα τυχαία, δηλαδή ότι αυτό που αποτελούσε το «σύνολο της υποκειμενικής εμφάνισης» του καθενός τους, όπως τα ρούχα, οι χειρονομίες, οι τρόποι, και γενικά όλες οι συνήθειες που αποκτούν κατά την πορεία της ομαδικής τους ύπαρξης, δεν είναι παρά απλώς και μόνο μίμηση όλων των εκδηλώσεων, που στις ανεξάρτητες κοινότητες των άλλων ηπείρων θεωρούνται από τα ελεύθερα όντα που ζούνε σ’ αυτές — ελεύθερα, δηλαδή έμπειρα, και κατά συνέπεια χωρίς να έχουν αυταπάτες για το τι μπορεί να προσφέρει η διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης — σαν εκδηλώσεις ανάξιες των ομοίων τους.

42.196.Γ

Αυτός ο τυχαίος συλλογισμός πολύ με ξάφνιασε, επειδή είχα πια αποκτήσει την απόλυτη βεβαιότητα ότι ενώ, από το ένα μέρος, τα σημερινά όντα που ανήκουν σε όλες σχεδόν τις άλλες κοινότητες εκείνου του πλανήτη, άσχετα αν σχηματίστηκαν πρόσφατα ή παλιότερα, στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης μιμούνται ακατάπαυστα και ασπάζονται με ενθουσιασμό όλες τις καινοτομίες των όντων αυτής της νέας ομάδας, από το άλλο μέρος όλες οι εξωτερικές εκδηλώσεις αυτών των τελευταίων, κι επομένως καθετί που τους χρησιμεύει σαν «εσωτερική υποκειμενική βάση», συνίσταται αποκλειστικά από όλες τις κακές συνήθειες που, προς μεγάλη λύπη των ελεύθερων όντων των άλλων ανεξάρτητων κοινοτήτων, παγιώθηκαν, όπως ήδη είπα, στη συνολική παρουσία των συνηθισμένων όντων, μέχρι που της έγιναν έμφυτες.

42.196.Γ

Αυτός ο απρόσμενος συλλογισμός έκανε να αναδυθεί μέσα μου μια εντονότατη επιθυμία να ανακαλύψω τη λογική των αιτίων που είχαν γεννήσει αυτόν το γήινο παραλογισμό.

42.196.Γ

Όλη εκείνη την ημέρα, όσο καθόμουνα στο «Childs» περιμένοντας τα όντα από την ήπειρο της Ευρώπης που θα με συνόδευαν, καθώς και μέσα στο ταξί που με πήγε στην αποβάθρα, και πάνω στο πλοίο, δεν έπαψα να συλλογίζομαι, με τον ενεργητικότερο τρόπο, για να λύσω αυτό το ζήτημα, έχοντας το ύφος, για τα μάτια των ξένων εννοείται, ότι κοιτούσα μηχανικά αυτά που συνέβαιναν γύρω μου. Είχα άλλωστε αποκτήσει πείρα, και μάλιστα είχα γίνει «δεξιοτέχνης» σε τέτοιου είδους ενέργειες, για να περνώ απαρατήρητος, ή, όπως λένε, να μην «επισύρω τα βλέματα».

42.196-7.Γ

Την ώρα που, καθισμένος στο κατάστρωμα, κοιτούσα τα φώτα της ηπείρου να σιγοσβήνουν καθώς το πλοίο απομακρυνόταν προς την Ανατολή, συλλογιζόμουν, συγκρίνοντας μεταξύ τους όλα τα γεγονότα και εξετάζοντας τη λογική τους σύνδεση. Κατέληξα τότε να ξεκαθαρίσω, σχεδόν πλήρως, γιατί και πώς ένας τέτοιος παραλογισμός κατάφερε να ξεφυτρώσει πάνω σ’ εκείνο το δύστυχο πλανήτη.

42.197.Γ

Στην αρχή ξεχώρισα πολλά γεγονότα, που θα μπορούσαν να έχουν ευνοήσει την εμφάνιση του, έπειτα, αποκλείοντας λίγο-λίγο, όπως γίνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις, καθετί που δεν ήταν άμεσο επακόλουθο, κατέληξα να προσδιορίσω ένα εκ πρώτης όψεως ασήμαντο γεγονός, το οποίο μάλιστα πολύ με εξέπληξε, αλλά που παρόλα αυτά ήταν η πρωταρχική αιτία αυτής της ανωμαλίας.

42.197.Γ

Διαπίστωσα, ουσιαστικά, ότι η περιβόητη «εκπαίδευση» για την οποία σου μίλησα τόσο συχνά, περιλαμβάνει, ανάμεσα στις άλλες συνέπειες της, κάτι που προκαλεί πάντα την εμφάνιση, στη συνολική παρουσία καθενός από αυτά, κατά την προπαρασκευαστική περίοδο της υπεύθυνης ύπαρξης, σε οποιαδήποτε κοινότητα κι αν ανήκει, δεδομένων που δημιουργούν την ακλόνητη πεποίθηση ότι ποτέ, στο παρελθόν, άλλα όμοια του δεν είχαν τελειοποιηθεί νοητικά ως εκεί που έφτασαν τα σύγχρονα του όντα και ότι η κατάσταση αυτή συνέχεια βελτιώνεται.

42.197.Γ

Συγκεντρώνοντας τότε τις σκέψεις μου σ’ αυτό το γεγονός, και καθώς ανακαλούσα όλες τις εντυπώσεις, συνειδητές ή αυτόματες, που είχα γι’ αυτό το θέμα όσο είχαν διαρκέσει οι παρατηρήσεις μου, άρχισα να καταλαβαίνω σιγά-σιγά ότι πράγματι όλοι οι ευνοούμενοί σου, ιδιαίτερα τους τριάντα τελευταίους αιώνες, πείθονται κατά τη διάρκεια της υπεύθυνης ύπαρξής τους ότι ο σύγχρονος πολιτισμός τους είναι απλό αποτέλεσμα της συνεχούς και αυτογενούς εξέλιξης του νου τους, η οποία άρχισε από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν τα τρίμυαλα όντα στον πλανήτη τους.

42.197-8.Γ

Συμβαίνει, λοιπόν, στους κόλπους μιας οποιασδήποτε συνάθροισής τους, ορισμένα όντα που κατακρατούν τυχαία κάτι το οποίο θεωρείται επιθυμητό — πράγμα που αμέσως τα μετατρέπει σε αυθεντίες — να μάθουν, πάλι εννοείται κατά τύχη, μία ιδέα που επαναλαμβανόταν πολύ συχνά από τα όντα περασμένων εποχών, και, τροποποιώντας την να φαίνεται δική τους, τη διαδίδουν τριγύρω τους. Από τότε, τα όντα των άλλων συναθροίσεων, κάτω από την επίδραση των δεδομένων που συγκροτήθηκαν κατά την προπαρασκευαστική τους ηλικία και προξενούν μέσα τους την εσφαλμένη εκείνη «πεποίθηση», κι επειδή τους λείπουν παντελώς, λόγω της λανθασμένης τους εκπαίδευσης, οι παράγοντες που είναι δυνατόν να επιτρέψουν στην παρουσία τους την «ενστικτώδη αίσθηση της πραγματικότητας» και την «ευρύτερη θεώρηση» που χαρακτηρίζουν κάθε τρίμυαλο ον σε υπεύθυνη ηλικία, πιστεύουν ότι αυτή η ιδέα εμφανίζεται για πρώτη φορά πάνω στον πλανήτη τους, και ότι, από τη στιγμή που η πρακτική της εφαρμογή πραγματοποιείται από όσα εκεί κατέχουν αυτό το «επιθυμητό κάτι», πρέπει να είναι πραγματικά καταπληκτική. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζουν να τα μιμούνται στα πάντα, στα καλά καθώς και στα κακά, ακόμη κι όταν είναι αντίθετα προς καθετί το οποίο είναι σταθερά παγιωμένο στην καθημερινή τους ύπαρξη, με μοναδικό σκοπό να αποκτήσουν με τη σειρά τους αυτό το «κάτι» που θεωρείται «για σήμερα» επιθυμητό.

42.198.Γ

Θυμήθηκα μάλιστα ότι είχα συλλογιστεί σοβαρά το ίδιο θέμα πολύ παλιότερα, όταν κατά τη διάρκεια της πέμπτης μου παραμονής στην επιφάνεια του πλανήτη σου, τότε που η πόλη της Βαβυλώνας θεωρούνταν το πολιτιστικό κέντρο των ευνοουμένων σου, έπρεπε να κάνω, με την ευκαιρία ενός παρόμοιου προβλήματος, μια «λογική ανάλυση» αυτής της παράξενης εκδήλωσης του ψυχισμού εκείνων των ανεπανάληπτων τρίμυαλων όντων.

42.198.Γ

Τότε είχα σκεφτεί ως εξής:

42.198.Γ

Μπορεί κανείς ίσως να βρει κάποια δικαιολογία γι’ αυτό τον τρόπο σκέψης, αν αναλογιστεί τις αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης ύπαρξης που καθιερώθηκαν παλιότερα εκεί, οι οποίες παρεμποδίζουν κάθε ακριβή πληροφόρηση σχετικά με τα γεγονότα περασμένων εποχών να φτάσει μέχρι τα σύγχρονα τρίμυαλα όντα. Αλλά πώς να δεχτούμε ότι μέχρι σήμερα σε κανένα τους — αν και μερικές φορές περνάει από το μυαλό τους, ακόμα και σήμερα, «κάτι» που μοιάζει με τη διαδικασία της «συγκριτικής λογικής» — δε γεννήθηκε μια ιδέα τόσο απλή, και κατά την έκφρασή τους, τόσο «παιδαριώδης»;

42.198-9.Γ

Αυτή η ιδέα είναι η ακόλουθη: αν, όπως λένε, και πράγμα για το οποίο μάλιστα έχουν πειστεί, ο πλανήτης τους υπάρχει εδώ και πολλούς αιώνες, γεμάτος όντα του είδους τους, και μέχρι σήμερα εκατομμύρια εκατομμυρίων όμοιά τους, δηλαδή όντα προικισμένα με σκέψη, πέρασαν από εκεί, είναι ποτέ δυνατόν, ανάμεσα σε τόσα εκατομμύρια εκατομμυρίων, να μην βρέθηκαν μερικά που να ήταν ικανά να επινοήσουν για την ευτυχία των συγχρόνων τους διάφορες ανέσεις ανάλογες προς εκείνες που έχουν τα σημερινά αμερικάνικα όντα, τις οποίες μιμούνται όλα τα άλλα όντα χωρίς καμιά κριτική και για τις οποίες μάλιστα εκστασιάζονται, όπως είναι τα αναπαυτικά καθίσματα στα αποχωρητήριά τους, οι κονσέρβες, και ούτω καθεξής;

42.199.Γ

Αυτή η ασυγχώρητη έλλειψη σκέψης είναι ακόμα περισσότερο παράδοξη, γιατί μόνα τους αποδέχονται την ύπαρξη πολυάριθμων «αρχαίων σοφών», όπως τους ονομάζουν, και δεν αρνούνται τις αμέτρητες πληροφορίες που έφτασαν μέχρις αυτά για τις αντικειμενικές αλήθειες που ανακαλύφτηκαν από εκείνους τους αρχαίους σοφούς, πληροφορίες τις οποίες ορισμένοι εξάλλου ευνοούμενοί σου προσπαθούν να τις περάσουν, χωρίς την παραμικρή τύψη συνείδησης, για προϊόντα της δικής τους σκέψης και τις εκμεταλλεύονται για διάφορους εγωιστικούς σκοπούς, χωρίς να υποπτεύονται ότι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα όλων αυτών των χειρισμών θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα τους απογόνους τους σε κάποια οριστική καταστροφή.

42.199.Γ

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις που έκανα επάνω τους από τότε που εξαφανίστηκε η ήπειρος της Ατλαντίδος, αυτή η ιδιαιτερότητα της σκέψης τους, τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητή με «λογική ανάλυση», μια ιδιαιτερότητα που τους γέννησε την εσφαλμένη πεποίθηση που σου έλεγα, ήταν πάντοτε η «αιτία κέντρο βάρους» όλων σχεδόν των λυπηρών γεγονότων, μικρών και μεγάλων, που συνέβησαν στη διαδικασία της ομαδικής τους ύπαρξης.

42.199-200.Γ

Λόγω αυτής της εσφαλμένης πεποίθησης, επακόλουθο της παράξενης σκέψης τους, καθώς και της δράσης που ασκούν στη λειτουργία των συναισθημάτων τους οι συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, οι οποίες αναδύονται αναπόφευκτα μέσα τους στην υπεύθυνη ηλικία και λέγονται «φθόνος», «πλεονεξία», και «ζήλεια», πάντοτε συμβαίνει εκεί κάτω, όταν τα όντα μιας οποιασδήποτε συνάθροισης καταφέρουν να αποκτήσουν κάποιο «νεωτερισμό» που θεωρείται ανεκτίμητος, τα όντα όλων των συναθροίσεων των άλλων ηπείρων, μόλις ακούσουν να μιλούν γι’ αυτό το πράγμα, νιώθουν στη συνολική τους παρουσία, σύμφωνα προς μια κακοήθη συνήθεια που παγιώθηκε στην καθημερινή τους ζωή και που εκφράζουν με τα λόγια «να μη μείνουμε πίσω», την επιθυμία να τον αποκτήσουν με τη σειρά τους. Σε καθένα τους εμφανίζεται τότε, όπως ήδη σου είπα, από το ένα μέρος η τάση να το μιμούνται, κι από το άλλο μέρος η απόλυτη βεβαιότητα ότι τα όντα εκείνης της συνάθροισης έχουν έναν ορθότατο τρόπο ύπαρξης, αφού κατάφεραν να αποκτήσουν κάτι που θεωρείται ανεκτίμητο.

42.200.Γ

Ας σημειώσουμε, μ’ αυτή την ευκαιρία, μια «πικάντικη» μοναδικότητα στη σκέψη των ευνοουμένων σου, όπου δεν πραγματώνεται ποτέ η διαδικασία που λέγεται «συλλογισμός», πράγμα που θα τους επέτρεπε να κατανοήσουν κάπως τις αληθινές αιτίες για τις οποίες ορισμένα όντα έχουν αυτό που προκαλεί στα άλλα τον «φθόνο», την «πλεονεξία», τη «ζήλεια», και ούτω καθεξής.

42.200.Γ

Γι’ αυτό, παιδί μου, αν είναι αλήθεια ότι τα όντα αυτής της καινούργιας συνάθροισης δεν αποκτούν από μόνα τους, ούτε και εφαρμόζουν κανένα από τα αποτελέσματα που αποκτήθηκαν με τις συνειδητές προσπάθειες και τις θεληματικές ταλαιπωρίες των τρίμυαλων όντων του παρελθόντος, αν είναι αλήθεια ότι όλο το εσωτερικό τους περιεχόμενο και όλες οι εξωτερικές τους εκδηλώσεις αποτελούνται αποκλειστικά και μόνο από αυτά που τα σύγχρονα όντα άλλων ανεξάρτητων συναθροίσεων θεωρούν τα χειρότερα, τότε αυτά τα τελευταία μιμούνται, όσο περισσότερο μπορούν, κάθε νέα επινόηση, μόνο και μόνο επειδή τα όντα της νέας συνάθροισης έγιναν τυχαία οι κάτοχοι του πιο αξιοκαταφρόνητου πράγματος, με την αντικειμενική σημασία της λέξης, κάτι που οι αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης ύπαρξης αυτών των δυστυχισμένων τους κάνουν να το θεωρούν ιδιαίτερα επιθυμητό.

42.200.Γ

Ανάμεσα σε όλες τις κακοήθεις καινοτομίες των όντων της μεγάλης εκείνης κοινότητας που τυχαία απόκτησε κύρος, η πιο βλαβερή, αυτή δηλαδή της οποίας τα άσχημα αποτελέσματα θα είναι στο μέλλον πιο δύσκολο να διορθωθούν στη συνολική τους παρουσία, είναι η συνήθεια που απόκτησαν να περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξής τους μέσα σε πανύψηλα κτίρια.

42.200.Γ

Για να καταλάβεις καλά μέχρι ποιο σημείο είναι βλαβερή αυτή η επινόηση, πρέπει πρώτα απ’ όλα να σου εξηγήσω κάτι ακόμα:

42.200-1.Γ

Θυμάσαι πως, όταν σου μίλησα για το «κακοήθες μέσο» που χρησιμοποιούν σήμερα και το λένε «σπορ», σου είπα ότι, στην αρχή, ακόμη και οι ευνοούμενοί σου είχαν «Φουλασνιταμνιανή» διάρκεια ύπαρξης, η οποία παρατεινόταν υποχρεωτικά ως ότου επενδυόταν μέσα τους το σώμα Κεστζάν και τελειοποιόταν μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα του νου, αλλά ότι, αργότερα, όταν καθιέρωσαν πολύ αφύσικες συνθήκες συνηθισμένης ύπαρξης, η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε, από τότε, να πραγματοποιεί την παρουσία τους και τη διαδικασία της ύπαρξής τους σύμφωνα προς την αρχή Ιτοκλανότζ, δηλαδή σύμφωνα προς τα αποτελέσματα ορισμένων αιτίων του περιβάλλοντός τους.

42.201.Γ

Από τότε, ένα από αυτά τα αίτια είναι ο «βαθμός της πυκνότητας των δονήσεων» της δεύτερης οντικής τροφής τους, ή, όπως θα έλεγαν οι ίδιοι, ο «βαθμός της πυκνότητας» του αέρα που αναπνέουν.

42.201.Γ

Πράγματι, αυτός ο κοσμικός σχηματισμός, που χρησιμεύει σαν δεύτερη τροφή των όντων, συγκροτείται, κι αυτός, σύμφωνα προς τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Τριαμαζικάμνω, και συνεπώς πραγματοποιείται μέσω τριών κατηγοριών ετερογενών κοσμικών ουσιών, που αντιστοιχούν στις τρεις άγιες ανεξάρτητες δυνάμεις.

42.201.Γ

Οι πρώτες τέτοιες ουσίες είναι οι εκπορεύσεις του ήλιου του συστήματος μέσα στο οποίο αυτός ο κοσμικός σχηματισμός χρησιμεύει σαν δεύτερη τροφή των όντων.

42.201.Γ

Οι δεύτερες είναι οι ουσίες που μετασχηματίζονται από τον ίδιο τον πλανήτη πάνω στον οποίο υπάρχουν τα όντα που αφομοιώνουν αυτή την τροφή.

42.201.Γ

Και οι τρίτες είναι οι ουσίες που μετασχηματίζονται από τους άλλους πλανήτες αυτού του συστήματος, τις οποίες μεταβιβάζουν σ’ εκείνον τον πλανήτη με τις ακτινοβολίες τους.

42.201.Γ

Έτσι, η διαδικασία της συγχώνευσης όλων των αναγκαίων ουσιών για τον φυσιολογικό σχηματισμό και την ύπαρξη των όντων δεν μπορεί να πραγματωθεί με την απαιτούμενη αναλογία αν δεν γίνει σε μια καθορισμένη απόσταση από την επιφάνεια του πλανήτη, επειδή, σύμφωνα με έναν κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης που λέγεται «Τενικντόα» ή, όπως τον λένε οι ευνοούμενοί σου, «νόμο της βαρύτητας», οι ουσίες που αντιστοιχούν στη δεύτερη άγια δύναμη του ιερού Τριαμαζικάμνω δεν έχουν τη δυνατότητα να διαπεράσουν ένα ορισμένο όριο της ατμόσφαιρας.

42.201-2.Γ

Κατά τη γνώμη μου, μπορείς τώρα και μόνος σου να συλλάβεις όλες τις συνέπειες αυτών που μόλις σου εξέθεσα, και να συνδυάσεις τα απαιτούμενα δεδομένα για μια προσωπική σου γνώμη για τη βαρύτητα αυτής της επινόησης.

42.202.Γ

Νομίζω άλλωστε, παιδί μου, ότι ικανοποίησα πλήρως την περιέργεια σου γι’ αυτούς τους «δολαριο-φοξ-τροτίζοντες» οπαδούς της πασίγνωστης «Christian Science».

42.202.Γ

Στο όνομα της αντικειμενικής δικαιοσύνης, μου απομένει να αναγνωρίσω ότι, όπως κι αν είναι σήμερα οι Αμερικάνοι, κι οτιδήποτε κι αν γίνουν στο μέλλον, είχα παρόλα αυτά, την εποχή που έζησα ανάμεσά τους, τη δυνατότητα να ξεκουραστώ εσωτερικά. Και τώρα πρέπει να τους εκφράσω την ειλικρινή ευγνωμοσύνη μου.

42.202.Γ

Γι’ αυτό, απόγονε μου και κληρονόμε μου, εσύ που ήδη έλαβες και θα λάβεις ως κληρονομιά όλα όσα απόκτησα κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης ύπαρξης μου — ασφαλώς μέχρι εκεί που εσύ ο ίδιος θα το αξίζεις με τη συνειδητή σου οντική ύπαρξη, την έντιμα ταγμένη στην υπηρεσία του ΑΙΩΝΙΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΣΤΥΛΟΒΑΤΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ — σου δίνω την εντολή, αν τύχει να πας στον πλανήτη Γη, να επισκεφθείς οπωσδήποτε την πόλη της Νέας Υόρκης, ή, αν αυτή η πόλη δεν θα υπάρχει πια, την τοποθεσία της, να σταθείς εκεί, και να προφέρεις με δυνατή φωνή, και με όλο σου το είναι, αυτά τα λόγια:

42.202.Γ

«Σ’ αυτόν τον τόπο, ο αγαπημένος μου παππούς, ο δίκαιος δάσκαλός μου, ο Βεελζεβούλ, πέρασε ευχάριστα μερικές στιγμές της ύπαρξής του».

42.202.Γ

Σε επιφορτίζω ακόμη — σαν κληρονόμο τον οποίο βαρύνει το έργο να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που ο προκάτοχος του είχε αναλάβει, και τις οποίες για τον άλφα ή βήτα λόγο δεν μπόρεσε να εκπληρώσει πλήρως — να αφιερώσεις ιδιαίτερη προσοχή σ’ ένα θέμα που με ενδιέφερε πολύ και το οποίο δεν κατάφερα να ξεκαθαρίσω, επειδή τότε ήταν πρόωρο να το κάνω· με άλλα λόγια, να διερευνήσεις ποια ολέθρια μορφή θα έχει πάρει για τους απογόνους τους, αν φυσικά θα έχουν τότε απογόνους, μια «αρρώστια» πολύ διαδεδομένη σήμερα, την οποία κάποιος «μίστερ Αυνάνης» την ονόμασε «φιλολογική φαγούρα».

42.202-3.Γ

Πράγματι, παιδί μου, κατά τη διάρκεια της παραμονής μου κοντά στους ευνοουμένους σου, είχα λίγο-πολύ στενές σχέσεις με πολλά όντα, και πολύ γρήγορα παρατήρησα ότι σχεδόν όλα είχαν ήδη γράψει ένα βιβλίο, ή ετοιμάζονταν να γράψουν κάτι, ή, ακόμη, ότι «είχαν κλίση στη φιλολογία».

42.203.Γ

Αυτή η πρωτάκουστη αρρώστια, από την οποία υπέφεραν σχεδόν όλα τα όντα εκείνης της ηπείρου, ανεξάρτητα από ηλικία και φύλο, διαδιδόταν σαν επιδημία ανάμεσα στη «νεολαία», δηλαδή σε όσα όντα πλησίαζαν την υπεύθυνη ηλικία, και κυρίως σ’ αυτά που είχαν ακόμη μύξες στη μύτη, και το πρόσωπο σπαρμένο με αναρίθμητα σπυράκια.

42.203.Γ

Μ’ αυτή την ευκαιρία πρέπει να σημειώσουμε μια ιδιαιτερότητα του παράξενου ψυχισμού των ιδιότυπων όντων που σ’ ενδιαφέρουν, μια ιδιαιτερότητα που από παλιά βρήκε τη θέση της μέσα στην ομαδική τους ύπαρξη και μπορεί να διατυπωθεί έτσι: «συγκέντρωση των ενδιαφερόντων σε μια ιδέα που τυχαία έγινε το ζήτημα της ημέρας».

42.203.Γ

Έτσι, ορισμένα απ’ αυτά τα όντα, πιο «πονηρά» από τα άλλα, στα οποία είχαν πια ατροφήσει τα κατάλληλα δεδομένα που παράγουν την οντική παρόρμηση που λέγεται «ενστικτώδης χαλιναγώγηση εκείνων των εκδηλώσεων που μπορεί να οδηγήσουν τους ομοίους μας σε πλάνη», ίδρυσαν «σχολές» και συνέταξαν «εγχειρίδια» όλων των ειδών, μέσα στα οποία παρουσίαζαν λεπτομερώς, και με ιδιαίτερη φροντίδα, σύμφωνα με ποια σειρά θα έπρεπε οι λέξεις να διαδέχονται η μία την άλλη, έτσι που ένα έργο να γίνεται καλύτερα αντιληπτό και να αφομοιώνεται καλύτερα από τον αναγνώστη.

42.203-4.Γ

Κι έτσι, όλα τα όντα που σύχναζαν σε τέτοιες «σχολές» ή που διάβαζαν αυτά τα «εγχειρίδια», όντας τα ίδια, σε ότι αφορά το είναι τους και τη γνώση τους της πραγματικότητας, του τύπου που ο δάσκαλός μας Ναστραντίν Χότζας ορίζει ως «μηδαμινότητες που αποπνέουν μια ανυπόφορη ατμόσφαιρα δονήσεων», επιδίδονταν στις «σοφιστείες» τους σύμφωνα με αυτούς τους κανόνες. Από τότε, επειδή η διαδικασία του διαβάσματός τους έγινε οργανική ανάγκη, κάτω από την επιρροή διαφόρων ανωμαλιών σχετικών με τις συνθήκες της συνηθισμένης ύπαρξης αυτής της νέας συνάθροισης, κι επειδή μπορούσαν να εκτιμήσουν το περιεχόμενο ενός έργου μόνο αν το διάβαζαν από την αρχή ως το τέλος, όλα τα όντα της ηπείρου τους, ζαλισμένα από την πληθώρα των «φανταχτερών» τίτλων, άρχισαν να διαβάζουν και να διαβάζουν, μέχρι το σημείο που φανερά πια η σκέψη τους, η ήδη αρκετά «διαλυμένη» και χωρίς αυτό, «διαλύεται» και «διαλύεται» όλο και περισσότερο.

42.204.Γ

Δεν το έλεγα απερίσκεπτα πριν λίγο, ότι «αν θα έχουν τότε απογόνους», γιατί παρατήρησα στον τόπο τους κάποια ιδιαιτερότητα, που οφειλόταν στη νέα διαμόρφωση του πλανητικού σώματος των όντων θηλυκού φύλου, μια ιδιαιτερότητα που είχα ήδη παρατηρήσει πολλούς αιώνες πρωτύτερα στη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης ορισμένων ευνοουμένων σου, και της οποίας τα αποτελέσματα είχα τότε μπορέσει να διαπιστώσω ακριβέστατα.

42.204.Γ

Αυτό το περίεργο φαινόμενο είχε συμβεί πριν την καταστροφή της Ατλαντίδος, στη διαδικασία της ύπαρξης μιας μικρής ομάδας τρίμυαλων όντων που προέρχονταν από διάφορες μεγάλες κοινότητες της εποχής. Αυτά τα όντα ζούσαν απομονωμένα σ’ ένα ξακουστό νησί που λεγόταν «Μπαλακανίρα», που βρισκόταν ανατολικά της ηπείρου της Ατλαντίδος και το οποίο καταποντίστηκε μαζί της.

42.204.Γ

Εκείνη η μικρή ομάδα κατέληξε να σβήσει εξαιτίας μιας παράξενης ιδιαιτερότητας στη διαμόρφωση του πλανητικού σώματος των όντων θηλυκού φύλου, και ο τρόπος που σταμάτησε η συνέχεια αυτής της φυλής ονομάστηκε από τα σοφά μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών «Ντεζσουπσεντοζιρόσο».

42.204.Γ

Η παράξενη ιδιαιτερότητά τους ήταν ότι, για πολλούς αιώνες, η λεκάνη των όντων θηλυκού φύλου γινόταν όλο και πιο στενή.

42.204.Γ

Το στένεμα της λεκάνης τους γινόταν με τόσο γρήγορο ρυθμό που, δύο αιώνες πριν την οριστική εξαφάνισή τους, ο «ερχομός στον κόσμο» των τυχαίων και κουτσά-στραβά ανεπτυγμένων συλλήψεών τους γινόταν με μια μέθοδο που λεγόταν «Σιτρίκ», και σήμερα ονομάζεται «καισαρική τομή».

42.204.Γ

Σ’ αυτό το σημείο της αφήγησης του Βεελζεβούλ, ένα ισχυρό τρέμουλο προκλήθηκε στον αέρα, το οποίο διαπέρασε όλο το σκάφος Καρνάκ. Αυτό σήμαινε ότι καλούσαν τους επιβάτες στο «Ντζαμντζαμπάλ», δηλαδή στην τραπεζαρία του σκάφους, όπου συγκεντρώνονταν κάθε τόσο για να απορροφήσουν μαζί τη δεύτερη και την πρώτη οντική τροφή.

42.204.Γ

Έτσι, ο Βεελζεβούλ, ο Χασίν και ο Αχούν σταμάτησαν την κουβέντα τους και έσπευσαν στο «Ντζαμντζαμπάλ».

42.204.Γ

1 Δέρμα κατσίκας γδαρμένο με ειδικό τρόπο.