ΠερίληψηΟ Βεελζεβούλ λέει στον Χασίν ότι θα του διηγηθεί με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα συνέβησαν κατά την πρώτη συνάντησή του με τον δερβίση Χατζή-Ασβάτς-Τρουβ, γιατί χάρη σ’ αυτόν η γνώση του θεμελιακού ιερού νόμου Επταραπαρσινόχ, κατά πάσα πιθανότητα θα στεριώσει και θα γίνει προσιτή σε όλα τα συνηθισμένα όντα που διψούν για γνώση, ακόμη και στα σύγχρονα. Η συνάντησή τους έγινε τρία χρόνια πριν την οριστική του αναχώρηση από εκείνο το ηλιακό σύστημα. Σύμφωνα με την αφήγηση μία μέρα καθώς ταξίδευε ο Β. στην ήπειρο της Ασίας, σε μία περιοχή που λέγεται «Μπουχάρα» γνώρισε κατά τύχη τον Χατζή-Ζεφίρ-Μπόγκα-Έντιν, ο οποίος ήταν μέλος μιας αδελφότητας Δερβίσηδων. Καθώς συζητούσαν για την κινέζικη επιστήμη «Σατ-Τσάι-Μερνίς», που δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα αποσπάσματα ενός συνόλου αυθεντικών πληροφοριών σχετικά με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, τις οποίες συνειδητοποίησαν οι δύο αξιόλογοι Κινέζοι αδελφοί και τις ονόμασαν «Σύνολο των αληθινών γνώσεων σχετικά με τον Νόμο του Εννέα», ο δερβίσης του πρότεινε να επισκεφτούν έναν δερβίση φίλο του, ο οποίος ήταν βαθύς γνώστης της αρχαίας αυτής κινέζικης επιστήμης και ο οποίος ζούσε στην Άνω Μπουχάρα, μόνος του στα βουνά, όπου έκανε διάφορα πειράματα σχετικά με την επιστήμη αυτή. Ο Β. δέχτηκε αμέσως και μετά από τρεις μέρες πορεία βρέθηκαν στην σπηλιά όπου ζούσε ο Χατζή-Ασβατς-Τρουβ, ο οποίος τους υποδέχτηκε με όλες τις συνηθισμένες φιλοφρονήσεις και τους οδήγησε σε μία μικρή αίθουσα, όπου κάθισαν και άρχισαν να συζητούν τρώγοντας κρύο ντόπιο «σίλα-πιλάφ». Κατά την συζήτηση που ακολούθησε ο Β. κατάλαβε ότι ο σεβάσμιος Χ-Α-Τ ενδιαφερόταν από παλιά γι’΄αυτήν την επιστήμη, ότι τα τελευταία δέκα χρόνια, προσηλώθηκε αποκλειστικά και μόνο στην μελέτη της πρακτικής της πλευρά και ότι κατά την διάρκεια των ερευνών του έφτασε σε αποτελέσματα τα οποία είναι ακόμα πέρα από τις δυνατότητες των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω. Κατάπληκτος από την διαπίστωσή αυτή ήθελε να του εξηγήσει τι σήμαιναν όλα αυτά. Κατά την συζήτησή τους, η οποία αφορούσε ολόκληρη την επιστήμη που ονομαζόταν τον καιρό εκείνο Στα-Τσαι-Μερνίς, έφτασαν κάποια στιγμή να μιλάνε, όταν κουβεντιάζανε γενικά για την φύση και την σημασία των δονήσεων, για την οκτάβα των ήχων. Ο Χ-Α-Τ του εξήγησε ότι ο ίδιος ενδιαφέρθηκε για την επιστήμη αυτή μέσω των νόμων των δονήσεων και του διηγήθηκε όλα τα γεγονότα που τον οδήγησαν στο να αφιερώσει ολόκληρη την ζωή του σ’ αυτήν την επιστήμη. Μετά από αυτήν την διήγηση τους οδήγησε σε μία άλλη αίθουσα της σπηλιάς ειδικά διαμορφωμένη, όπου υπήρχαν πολλές συσκευές πειραμάτων και άρχισε να τους δείχνει με ποιο τρόπο έκανε τα πειράματα και να τους εξηγεί τις γνώσεις που απέκτησε με αυτά σχετικά για τους νόμους των δονήσεων. Μάλιστα κατά την διάρκεια των πειραμάτων ο Β. βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση, επειδή δεν μπορούσε να αποκαλύψει στον Χ.Α.Τ. την πραγματική του φύση και να του εξηγήσει γιατί δεν σχηματίστηκε στην δεξιά του γάμπα ο καλόγηρος που έπρεπε να δημιουργηθεί μετά από ένα πείραμα που έκανε ο Χ.Α.Τ., αν και υπολόγισε προσεκτικά τις δονήσεις που ήταν αναγκαίες για να σχηματιστεί στο σώμα του Β. ο προβλεπόμενος καλόγηρος. Εξηγεί στον Χασίν ότι είχε κάθε ηθικό δικαίωμα να του πει την αλήθεια για τον εαυτό του, διότι με τις αρετές του είχε ήδη γίνει «Καλμενουιόρ» ένα δηλαδή από τα τρίμυαλα όντα εκείνου του πλανήτη με τα οποία δεν τους απαγορεύεται Άνωθεν να είναι απόλυτα ειλικρινείς. Αλλά ήταν αδύνατον να το κάνει εκείνη την στιγμή μπροστά στον δερβίση Χατζή-Μπόγκα-Έντιν, ο οποίος ήταν ακόμη ένα συνηθισμένο τρίμυαλο ον. Όπως του εξηγεί η απαγόρευση αυτή, που πιθανόν να έγινε με πρωτοβουλία του Ασιάτα Σεϊμάς, ίσχυε, κυρίως, γιατί στα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη είναι απαραίτητη μόνο η «γνώση του είναι».Ο Χ.Τ.Α. έκανε και πολλά άλλα πειράματα, και μεταξύ άλλων και κάποια πειράματα που τα ονόμαζε «αρχιτεκτονικά», που αποκάλυπταν ποια είδη χώρου ασκούν πάνω στους ανθρώπους και τα ζώα βλαβερή επίδραση και σε ποια έκταση, όπως και πειράματα που τους έδειξαν τα αποτελέσματα που έδιναν οι δονήσεις οι οποίες προέρχονταν από τις ακτινοβολίες των τρίμυαλων όντων πολλών διαφορετικών τύπων, ή από δίμυαλα και μονόμυαλα όντα, από τις δονήσεις της φωνής τους και από πολλές άλλες πηγές. Τους παρουσίασε επίσης και τους ερμήνευσε, μεταξύ άλλων και πολλά άλλα πειράματα τα οποία αποδείκνυαν την ολέθρια δράση που ασκεί πάνω στα σύγχρονα όντα εκεί κάτω η παραγωγή εκείνων που ονομάζουν «έργα τέχνης» τους, όπως οι «πίνακες», τα «γλυπτά» και οι πασίγνωστες βέβαια «φυσικές συνθέσεις» τους. Απ’ όλα τα πειράματα που παρουσίασε ο σοφός αυτός, προέκυψε τελικά ότι οι βλαβερότερες δονήσεις για τα σύγχρονα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω ήταν εκείνες που προέρχονταν από τα λεγόμενα «φάρμακα». Ο Β. έμεινε τέσσερις μέρες στην υπόγεια κατοικία του αυθεντικού εκείνου γήινου σοφού και μετά επέστρεψε με τον δερβίση Μπόγκα-Έντιν στην Μπουχάρα. Κατά την διάρκεια αυτών των τεσσάρων ημερών, τους έδειξε και τους αποκάλυψε πολλά άλλα πράγματα σχετικά με τους νόμους των δονήσεων, αλλά όπως λέει στον Χασίν το πιο ενδιαφέρον πράγμα ήταν γι’ αυτόν η εξήγηση που έδωσε, στο τέλος, για την ύπαρξη του φωτισμού με φωταέριο και ηλεκτρικό ρεύμα στην υπόγεια εκείνη κατοικία-χαμένη στις άγριες ερημιές, μακριά από κάθε κοινότητα σύγχρονων γήινων όντων. Σ’ αυτό το σημείο της αφήγησης του Β., όλοι οι επιβάτες του διαστημικού σκάφους Καρνάκ, αισθάνθηκαν μία γεύση, ταυτόχρονα γλυκιά και πικρή, να κατακλύζει την εσωτερική περιοχή του στόματός τους. Αυτός σήμαινε ότι το σκάφος Καρνάκ πλησίαζε σ’ έναν πλανήτη, στον οποίο θα έκανε μία στάση που δεν είχε προβλεφθεί αρχικά. Και ο πλανήτης αυτός ήταν ο πλανήτης Δεσκαλδίνω. Ο Β. διέκοψε την αφήγησή του και γύρισε στην «καμπίνα» του, όπως έκαναν ο Αχούν και ο Χασίν, για να ετοιμαστούν να αποβιβαστούν στον πλανήτη Δεσκαλδίνω. Στο κεφάλαιο αυτό ακολουθεί μία σημείωση του συγγραφέα, όπου προσκαλεί όποιον ενδιαφέρεται σοβαρά και είναι κατάλληλος να γίνει «άξιος μαθητής», του «παγκόσμιου εργαστηρίου» του, εργαστήριο ο οποίος έχει την πρόθεση να ανοίξει αφού τελειώσει τα έργα του, και του οποίου η δημιουργία θα είναι συνδεδεμένη με την τελευταία φάση της έντονης δραστηριότητάς του για το καλό ολόκληρης της ανθρωπότητας. |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
41.51.Γ |
Η πρώτη μου συνάντηση με το σύγχρονο γήινο τρίμυαλο ον που κοντά του είδα αυτά τα πειράματα θα είναι ίσως πολύ ενδιαφέρουσα για σένα, αλλά και εξίσου διδακτική, γιατί χάρη σ’ αυτόν η γνώση του θεμελιακού ιερού νόμου Επταπαραπαρσινόχ, κατά πάσα πιθανότητα, θα στεριώσει και θα γίνει προσιτή σε όλα τα συνηθισμένα όντα που διψούν για γνώση, ακόμη και στα σύγχρονα. |
41.51.Γ |
Θα σου διηγηθώ λοιπόν τη συνάντησή μας με κάθε λεπτομέρεια. Τον αντάμωσα τρία χρόνια πριν την οριστική αναχώρηση μου από εκείνο το ηλιακό σύστημα. |
41.51.Γ |
Μια μέρα, ταξιδεύοντας στην ήπειρο της Ασίας, σε μια περιοχή που λέγεται «Μπουχάρα», γνώρισα κατά τύχη ένα τρίμυαλο ον με το οποίο γίναμε φίλοι. Αυτό το ον ανήκε στην κοινότητα που ήταν εγκατεστημένη σ’ εκείνο το μέρος της επιφάνειας του πλανήτη σου· ήταν μέλος μιας αδελφότητας δερβίσηδων και ονομαζόταν Χατζή-Ζεφίρ-Μπόγκα-Εντίν. |
41.51.Γ |
Ανήκε στους τύπους των σύγχρονων γήινων τρίμυαλων όντων που παθιάζονται με τα «υψηλά θέματα», όπως λένε εκεί κάτω, και μιλούν γι’ αυτά αυτόματα με τον πρώτο τυχόντα, σε κάθε κατάλληλη ή ακατάλληλη ευκαιρία, πριν καλά-καλά το συνειδητοποιήσουν με όλη τους την ουσία. Κάθε φορά που συναντιόταν μαζί μου, όπως και με κάθε άλλον, συζητούσε αποκλειστικά και μόνο για τέτοια θέματα. |
41.51.Γ |
Κάποια μέρα έτυχε να μιλάμε για την αρχαία κινέζικη επιστήμη που ονομάζουν εκεί κάτω «Σατ-Τσάι-Μερνίς». |
41.51-2.Γ |
Η επιστήμη αυτή δεν αντιπροσωπεύει τίποτε άλλο παρά τα αποσπάσματα ενός συνόλου αυθεντικών πληροφοριών σχετικά με το ιερό Επταπαραπαρσινόχ, τις οποίες συνειδητοποίησαν οι δύο αξιόλογοι Κινέζοι αδελφοί, καθώς και άλλοι αληθινοί σοφοί της αρχαιότητας, και τις ονόμασαν «Σύνολο των αληθινών γνώσεων σχετικά με το Νόμο του Εννέα». |
41.52.Γ |
Σου είπα ήδη ότι ορισμένα αποσπάσματα αυτών των γνώσεων, που κατά τύχη παρέμειναν ανέπαφα, μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά με τη μεσολάβηση ορισμένων μυημένων όντων εκεί κάτω. |
41.52.Γ |
Και πραγματικά θα είναι αληθινή ευλογία για τα γήινα τρίμυαλα όντα των επερχόμενων καιρών, τα αποσπάσματα που έμειναν ανέπαφα, όπως μεταδόθηκαν και συνεχίζουν να μεταδίδονται ακόμη από γενιά σε γενιά χάρη σε μερικά σπάνια μυημένα όντα, να μην πέσουν στα χέρια των «σύγχρονων σοφών». |
41.52.Γ |
Θα είναι δε αληθινή ευλογία, γιατί αν έπεφταν στα χέρια των σημερινών σοφών εκεί κάτω, τούτοι δω, με τις σοφιστείες τους, που τους έχουνε γίνει μόνιμη συνήθεια, θα μαγείρευαν με τις γνώσεις αυτές μια από τις «επιστημονικές σάλτσες» τους, τη συνταγή της οποίας ξέρουν, και τότε θα έσβηνε μια για πάντα ο άστατος νους όλων των άλλων τρίμυαλων όντων· επιπλέον θα σαρώνονταν με τη σειρά τους οριστικά από το πρόσωπο του δύστυχου εκείνου πλανήτη και τα τελευταία υπολείμματα των σημαντικών αποκτημάτων των προγόνων τους. |
41.52.Γ |
Που λες, παιδί μου. Μια μέρα που μιλούσα με το δερβίση Χατζή-Ζεφίρ-Μπόγκα-Εντίν για την αρχαία κινέζικη επιστήμη «Σατ-Τσάι-Μερνίς», μου πρότεινε, πάνω στην κουβέντα, να με συνοδεύσει σε ένα δερβίση φίλο του, ο οποίος ήταν βαθύς γνώστης της αρχαίας αυτής κινέζικης επιστήμης, για να μιλήσω μαζί του. |
41.52.Γ |
Μου είπε ότι ο φίλος του κατοικούσε μακριά από όλους, στην Άνω Μπουχάρα, όπου έκανε διάφορα πειράματα σχετικά με την επιστήμη αυτή. |
41.52.Γ |
Καθώς δεν με απασχολούσε καμιά ιδιαίτερη υπόθεση, την περίοδο εκείνη, στην πόλη όπου βρισκόμασταν, κι ο σοφός εκείνος δερβίσης ζούσε σε κάτι βουνά που από καιρό ήθελα να εξερευνήσω, δέχτηκα αμέσως, και φύγαμε την άλλη μέρα. |
41.52.Γ |
Αφού αφήσαμε την πόλη, περπατήσαμε τρεις μέρες. |
41.52.Γ |
Τελικά, πολύ πριν τα βουνά της Άνω Μπουχάρας, φτάσαμε σε ένα μικρό φαράγγι. |
41.53.Γ |
Η περιοχή ονομάζεται «Άνω Μπουχάρα», επειδή τα βουνά της δεσπόζουν πάνω από την υπόλοιπη χώρα, την «Κάτω Μπουχάρα». |
41.53.Γ |
Σ’ εκείνο το μικρό φαράγγι, ο φίλος μου ο δερβίσης Χατζή-Ζεφίρ-Μπόγκα-Εντίν με παρακάλεσε να τον βοηθήσω να ανασηκώσει μια πέτρινη πλάκα, που μόλις τη μετακινήσαμε αποκαλύφθηκε ένα μικρό βαθούλωμα, στο πλάι του οποίου προεξείχαν δυο σιδερένιες ράβδοι. |
41.53.Γ |
Πλησίασε τη μια κοντά στην άλλη και τις έφερε στο αυτί του. |
41.53.Γ |
Άκουσα σε λίγο να βγαίνει ένα παράξενο μουρμουρητό, και, προς μεγάλη μου έκπληξη, ο Χατζή-Ζεφίρ-Μπόγκα-Εντίν άρχισε να μιλάει στο άνοιγμα, σε μια γλώσσα που μου ήταν άγνωστη. |
41.53.Γ |
Όταν τελείωσε, ξαναβάλαμε την πλάκα στη θέση της και ξαναπήραμε το δρόμο μας. |
41.53.Γ |
Αφού προχωρήσαμε μια αρκετά μεγάλη απόσταση, σταματήσαμε μπροστά σ’ ένα βράχο· ήταν φανερό πως ο Χατζή-Ζεφίρ-Μπόγκα-Εντίν κάτι περίμενε, προσηλωμένος όλο ένταση· τότε ο πελώριος βράχος που βρισκόταν εκεί γλίστρησε ξαφνικά, αποκαλύπτοντας την είσοδο μιας σπηλιάς. |
41.53.Γ |
Μπήκαμε στη σπηλιά και συνεχίσαμε να προχωράμε· τότε πρόσεξα ότι ο δρόμος μας φωτιζόταν κάθε τόσο από αυτό που το λένε γκάζι, και από ηλεκτρισμό. |
41.53.Γ |
Ο φωτισμός μου προξένησε ιδιαίτερα μεγάλη έκπληξη, αλλά αποφάσισα να μην ενοχλήσω με τις ερωτήσεις μου τη σοβαρή προσήλωση του συντρόφου μου. |
41.53.Γ |
Αφού διατρέξαμε αρκετή απόσταση, σε κάποια στροφή είδαμε να έρχεται να μας συναντήσει ένα τρίμυαλο γήινο ον, το οποίο μας υποδέχτηκε με όλες τις συνηθισμένες εκεί κάτω φιλοφρονήσεις και μας οδήγησε πιο πέρα. |
41.53.Γ |
Ήταν ο φίλος του δερβίση Χατζή-Ζεφίρ-Μπόγκα-Εντίν. |
41.53.Γ |
Ήταν ήδη, όπως λένε οι ευνοούμενοί σου, πολύ ηλικιωμένος, και φαινόταν πολύ ψηλός και ασυνήθιστα αδύνατος σε σχέση με τ’ άλλα πρόσωπα του περιβάλλοντος του. |
41.53.Γ |
Ονομαζόταν Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ. |
41.53.Γ |
Κουβεντιάζοντας μαζί μας, μας οδήγησε σε μια μικρή αίθουσα της σπηλιάς· καθήσαμε στα στρωσίδια που σκέπαζαν το πάτωμα, και εξακολουθήσαμε τη συζήτησή μας τρώγοντας κρύο ντόπιο «σίλα-πιλάφ», που αυτό το ηλικιωμένο ον μας έφερε από τη γειτονική αίθουσα μέσα σ’ ένα πήλινο πιάτο. |
41.54.Γ |
Ενώ τρώγαμε, ο πρώτος δερβίσης, ο φίλος μου, του είπε μεταξύ άλλων ότι κι εμένα μ’ ενδιέφερε πολύ η επιστήμη Σατ-Τσάι-Μερνίς· μετά του έδωσε μια γενική ιδέα όσων ήξερα σχετικά, καθώς και όλα όσα αποτελούσαν τα θέματα των συζητήσεών μας. |
41.54.Γ |
Αργότερα, ο δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ μου έκανε ο ίδιος μερικές ερωτήσεις. Του απαντούσα όπως έπρεπε κάθε φορά, εννοείται όμως ότι το έκανα με τον τρόπο που ήδη είχα συνηθίσει, και με τον οποίο ήξερα πάντοτε να κρύβω την πραγματική μου φύση. |
41.54.Γ |
Πραγματικά, μετά από τις τόσες φορές που βρέθηκα στον πλανήτη σου, απέκτησα την επιδεξιότητα να μιλώ με τέτοιο τρόπο που οι ευνοούμενοί σου με έπαιρναν πάντα για έναν από τους σοφούς τους. |
41.54.Γ |
Κατά τη συζήτηση που ακολούθησε, κατάλαβα ότι ο σεβάσμιος Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ ενδιαφερόταν από παλιά γι’ αυτή την επιστήμη, και ότι, τα δέκα τελευταία χρόνια, προσηλώθηκε αποκλειστικά και μόνο στη μελέτη της πρακτικής της πλευράς. |
41.54.Γ |
Κατάλαβα επίσης ότι κατά τη διάρκεια των ερευνών του έφτασε σε αποτελέσματα τα οποία είναι ακόμα πέρα από τις δυνατότητες των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω. |
41.54.Γ |
Κατάπληκτος από τη διαπίστωση μου, ήθελα πολύ να μου εξηγήσει τι σήμαιναν όλα αυτά, γιατί είχα ήδη υπολογίσει ότι εδώ και πολύ καιρό είχαν σβήσει από το νου των γήινων όντων αυτές οι γνώσεις· υπήρχαν λοιπόν ελάχιστες πιθανότητες ν’ άκουσε συχνά να μιλούν γι’ αυτές ο σεβάσμιος Χατζής για να μπορέσει, με τα πολλά, να ξυπνήσει το ενδιαφέρον του, όπως συμβαίνει πάντα στα μέρη τους. |
41.54.Γ |
Πράγματι, παιδί μου, εδώ και πολύ καιρό, τα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν έχουν το ιδίωμα να μην ενδιαφέρονται παρά μόνο γι’ αυτά που βλέπουν συχνά, ή γι’ αυτά για τα οποία συχνά γίνεται κουβέντα. Μόλις όμως ενδιαφερθούν για κάποιο πράγμα, το ενδιαφέρον αυτό σκεπάζει μέσα τους όλες τις άλλες οντικές ανάγκες, και νομίζουν τότε πως εκείνο που τα παθιάζει είναι το ίδιο πράγμα «που κάνει ολόκληρο τον κόσμο να γυρίζει». |
41.54-5.Γ |
Όταν καθιερώθηκαν οι αναγκαίες για την περίσταση σχέσεις ανάμεσα στο συμπαθητικό δερβίση Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ και σε μένα, και άρχισε να μου μιλά λίγο-πολύ φυσιολογικά — χωρίς τη «μάσκα» πίσω από την οποία κρύβονται οι σύγχρονοι ευνοούμενοι σου όταν βρίσκονται κοντά στους ομοίους τους, και κυρίως όταν τους βλέπουν για πρώτη φορά — τον ρώτησα, με τον κατάλληλο βέβαια τρόπο, πώς και γιατί ενδιαφέρθηκε γι’ αυτόν ειδικά τον κλάδο της αληθινής επιστήμης. |
41.55.Γ |
Θα πρέπει να σου επισημάνω μ’ αυτή την ευκαιρία, ότι στην επιφάνεια του πλανήτη σου διαμορφώθηκαν σιγά-σιγά, στη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης των παράδοξων τρίμυαλων όντων που κατοικούν σε καθεμιά περιοχή του, ιδιαίτερες μορφές εξωτερικών σχέσεων, οι οποίες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά. |
41.55.Γ |
Οι διάφορες μορφές στις σχέσεις τους διαμορφώθηκαν από μόνες τους ύστερα από την οριστική ατροφία, στον ψυχισμό των ευνοουμένων σου, της οντικής ιδιότητας η οποία επιτρέπει σε κάποιον να νιώθει τα εσωτερικά συναισθήματα ενός άλλου προς τον εαυτό του, ιδιότητα η οποία πρέπει απαραίτητα να υπάρχει σε κάθε ον του Μεγάλου μας Σύμπαντος, όποια και αν είναι η μορφή και ο τόπος της εμφάνισης του. |
41.55.Γ |
Σήμερα όμως, οι καλές ή κακές αμοιβαίες σχέσεις στον πλανήτη σου διαμορφώνονται αποκλειστικά και μόνο πάνω στη βάση των επίπλαστων εξωτερικών εκδηλώσεων, και κυρίως αυτών που ονομάζουν «φιλοφρονήσεις», κούφιες λέξεις δηλαδή, οι οποίες δεν περιέχουν ούτε το ελάχιστο μόριο αυτού που ονομάζεται «αποτέλεσμα μιας αγαθής εσωτερικής παρόρμησης», παρόρμησης η οποία εμφανίζεται γενικά στην παρουσία κάθε όντος, μόλις συναντά ένα όμοιο του. |
41.55.Γ |
Στις μέρες μας, όποιο και αν είναι το αγαθό συναίσθημα που αισθάνεται ένα ον προς ένα άλλο, αν, για οποιονδήποτε λόγο, το πρώτο απευθύνει προς το δεύτερο, λόγια τα οποία θεωρούνται άπρεπα και έξω απ’ τους «καλούς τρόπους», πάει και τέλειωσε· σε όλες τις χωριστά πνευματοποιημένες εντοπίσεις εκείνου εκεί θα κρυσταλλωθούν οπωσδήποτε δεδομένα που συνειρμικά θα προκαλέσουν στην παρουσία του την πεποίθηση ότι αυτό το ον, το οποίο ήθελε στην πραγματικότητα το καλό του, υπάρχει μόνο και μόνο για να του κάνει παντού και πάντα τις χειρότερες «αισχρότητες», όπως λένε. |
41.55.Γ |
Έγινε μάλιστα απαραίτητο, τα τελευταία χρόνια εκεί κάτω, αν θέλει κανείς να κάνει φίλους και όχι «άσπονδους εχθρούς», να ξέρει πάνω από όλα πολλούς «τρόπους για να απευθύνεται» στα άλλα άτομα. |
41.56.Γ |
Η αφύσικη ύπαρξη που διάγουν εκείνα τα παράδοξα τρίμυαλα όντα διέφθειρε όχι μόνο τον δικό τους ψυχισμό, αλλά, από αντανάκλαση, και όλων σχεδόν των γήινων όντων, δίμυαλων και μονόμυαλων. |
41.56.Γ |
Τα δεδομένα τα οποία προκαλούν την εσωτερική οντική παρόρμηση που σου είπα, έπαψαν πια να συγκροτούνται στην παρουσία των δίμυαλων και μονόμυαλων όντων, με τα οποία έχουν σήμερα, όπως και παλαιότερα, συχνές επαφές τα παράδοξα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν. |
41.56.Γ |
Τα οντικά αυτά δεδομένα εμφανίζονται ακόμη στην παρουσία κάποιων δίμυαλων και μονόμυαλων όντων εκεί κάτω, όπως είναι οι «τίγρεις», τα «λιοντάρια», οι «αρκούδες», οι «ύαινες», τα «φίδια», οι «αράχνες», οι «σκορπιοί», κ.λπ… που ο τρόπος ύπαρξής τους δεν είχε, ούτε έχει καμιά επαφή και σχέση με τους δίποδους ευνοουμένους σου. Ωστόσο, λόγω των αφύσικων συνθηκών της συνηθισμένης ύπαρξης που διαμορφώθηκαν από τους ευνοούμενους σου, εμφανίστηκε ήδη στην παρουσία των όντων που απαρίθμησα μία πολύ παράξενη και πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιδιαιτερότητα· εκείνες δηλαδή οι τίγρεις, τα λιοντάρια, οι αρκούδες, οι ύαινες, τα φίδια, οι αράχνες, οι σκορπιοί, κ.λπ. … αντιλαμβάνονται το συναίσθημα του φόβου που δοκιμάζουν μπροστά τους τα άλλα όντα σαν εχθρότητα απέναντί τους· αγωνίζονται έτσι να τα καταστρέψουν για να απαλλαγούν από την «απειλή» τους. |
41.56.Γ |
Αυτό προέρχεται από το ότι οι ευνοούμενοί σου, εξαιτίας των αφύσικων πάντα συνθηκών της ύπαρξής τους, έγιναν σιγά-σιγά, απ’ την κορφή ως τα νύχια, «φουκαράδες φοβιτσιάρηδες», όπως λένε· κι ακόμη, επειδή ρίζωσε μέσα τους, πάλι από την κορφή ως τα νύχια, η ανάγκη να καταστρέφουν την ύπαρξη των άλλων. Γι’ αυτό, όταν οι ευνοούμενοί σου, που έγιναν τώρα φοβιτσιάρηδες «πρώτης τάξης», πάνε να καταστρέψουν την ύπαρξη εκείνων των όντων με άλλες μορφές — τα οποία έγιναν για κακή τους τύχη και προς μεγάλη μας λύπη, πολύ δυνατότερα από αυτούς, τόσο σωματικά όσο και από την άποψη άλλων οντικών αρετών — ή όταν τα συναντήσουν κατά τύχη, τους πιάνει τέτοιος φόβος που τα «κάνουν επάνω τους», όπως λένε. |
41.56-7.Γ |
Ταυτόχρονα, σπρωγμένοι από τη ριζωμένη στην παρουσία τους ανάγκη να καταστρέφουν την ύπαρξη άλλων όντων που ζουν στον πλανήτη τους, βρίσκουν ασφαλώς τον τρόπο να το κάνουν. |
41.57.Γ |
Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών, και υπό τη δράση ακτινοβολιών που προσιδιάζουν σ’ αυτούς τους εκκεντρικούς, συγκροτείται σιγά-σιγά, στη συνολική παρουσία των όντων με άλλες μορφές, αντί των δεδομένων που θα ’πρεπε να υπάρχουν μέσα τους για τη δημιουργία μιας παρόρμησης ενός «εντικτώδους σεβασμού και συμπάθειας», ένα άλλο δεδομένο, η ιδιαίτερη λειτουργία του οποίου είναι να τα κάνει να εκλαμβάνουν ως «απειλή» το συναίσθημα της δειλίας που νιώθουν μπροστά τους οι ευνοούμενοί σου. |
41.57.Γ |
Να γιατί εκείνα τα δίμυαλα και μονόμυαλα όντα, όταν συναντήσουν τους ευνοουμένους σου, προσπαθούν πάντα να καταστρέψουν την ύπαρξή τους για να απομακρύνουν κάθε κίνδυνο από τη δική τους. |
41.57.Γ |
Άλλοτε, όλα τα όντα του πλανήτη σου, παρά τις διαφορές των εξωτερικών τους μορφών και των μυαλικών συστημάτων τους, ζούσαν μαζί μονιασμένα και ειρηνικά. Ακόμα και στις μέρες μας, συμβαίνει μερικές φορές να τελειοποιείται κάποιος από τους ευνοουμένους σου μέχρι σημείου να νιώθει, με όλα τα πνευματοποιημένα του μέρη, ότι κάθε όν, ή κάθε «πλάσμα», όπως λένε, είναι, για τον ΑΙΩΝΙΟ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ, εξίσου κοντινό και αγαπημένο, και από το άλλο μέρος, εκπληρώνοντας τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα, καταλήγει στην ολική καταστροφή των δεδομένων που προκαλούν στην παρουσία του την παρόρμηση δειλίας απέναντι στα όντα των άλλων μορφών· σε τέτοιο μάλιστα σημείο που αυτά τα τελευταία, όχι μόνο δεν απειλούν την ύπαρξη του, αλλά του δείχνουν σεβασμό και διάθεση να τον υπηρετήσουν, σαν ένα ον το οποίο έχει περισσότερες αντικειμενικές δυνατότητες από αυτά. |
41.57.Γ |
Συνοπτικά, πολλοί μικροί παράγοντες που έχουν σχέση με την αφύσικη ύπαρξη των ευνοουμένων σου τους οδηγούν τελικά στην καθιέρωση πολυάριθμων τρόπων «προφορικών φιλοφρονήσεων», όπως τις λένε, στις αμοιβαίες σχέσεις τους, έτσι ώστε κάθε τόπος να έχει τους δικούς του τρόπους συμπεριφοράς. |
41.57.Γ |
Η στάση του συμπαθητικού τρίμυαλου όντος, του Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ, ήταν ευνοϊκή προς εμένα, κυρίως επειδή ήμουν φίλος του καλύτερου φίλου του. |
41.58.Γ |
Θα πρέπει εδώ να παρατηρήσουμε, σχετικά μ’ αυτό, πως τα τρίμυαλα όντα σ’ εκείνη την περιοχή της επιφάνειας του πλανήτη σου είναι σήμερα τα μοναδικά που ανάμεσά τους υπάρχουν ακόμη αληθινές φιλικές σχέσεις. |
41.58.Γ |
Στα μέρη τους, όπως άλλωστε παντού όπου υπάρχουν τρίμυαλα όντα, και όπως γινόταν άλλοτε σε ολόκληρο τον πλανήτη σου, ένας φίλος δεν είναι μόνο ο ίδιος φίλος, αλλά και οι συγγενείς και οι φίλοι του θεωρούνται επίσης φίλοι, και τους φέρονται όπως ακριβώς στον ίδιο το φίλο. |
41.58.Γ |
Ήθελα να δημιουργήσω ακόμη καλύτερες σχέσεις με τον Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ, επειδή επιθυμούσα να μάθω πώς κι ενδιαφέρθηκε για την επιστήμη αυτή και πώς έφτασε σε τέτοια χωρίς προηγούμενο στη Γη επιστημονικά αποτελέσματα· έτσι χρησιμοποίησα γενναιόδωρα στη συζήτηση όλους τους τύπους προφορικής φιλοφρόνησης που συνηθίζονταν σ’ εκείνα τα μέρη. |
41.58.Γ |
Κατά τη συζήτησή μας, η οποία αφορούσε ολόκληρη την επιστήμη που ονομαζόταν τον καιρό εκείνο Σατ-Τσάι-Μερνίς, φθάσαμε κάποια στιγμή να μιλάμε, όταν κουβεντιάζαμε γενικά για τη φύση και τη σημασία των δονήσεων, για την οκτάβα των ήχων. Ο Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ είπε τότε ότι η οκτάβα των ήχων παρουσιάζει επτά όψεις σχετικά ανεξάρτητων ολικών εκδηλώσεων, και ότι επιπλέον οι δονήσεις του καθενός από αυτά τα σχετικά ανεξάρτητα σύνολα υπακούουν στον ίδιο νόμο, τόσο ως προς τον τρόπο της εμφάνισής τους όσο και στις εκδηλώσεις τους. |
41.58.Γ |
Πάντοτε σχετικά με τους νόμους των δονήσεων των ήχων, είπε: |
41.58.Γ |
«Αν εγώ ο ίδιος ενδιαφέρθηκα για την επιστήμη Σατ-Τσάι-Μερνίς, αυτό έγινε μέσω των νόμων των δονήσεων των ήχων· και αυτοί είναι η αιτία που αφιέρωσα έκτοτε ολόκληρη τη ζωή μου σε τούτη την επιστήμη.» |
41.58.Γ |
Σκέφτηκε λιγάκι και ξανάρχισε: |
41.58.Γ |
«Πρέπει να σας πω, πρωτ’ απ’ όλα, φίλοι μου, ότι παρόλο που ήμουν πολύ πλούσιος πριν μπω σ’ αυτή την αδελφότητα των δερβίσηδων, μου άρεσε να φτιάχνω διάφορα έγχορδα μουσικά όργανα, όπως εκείνα που ονομάζονται “σάζι”, “ταρ”, “κεμεντζές”, και τα λοιπά. |
41.58-9.Γ |
«Ακόμα και μετά την είσοδό μου στην αδελφότητα, αφιέρωνα όλο τον ελεύθερο χρόνο μου σ’ αυτή την τέχνη, κατασκευάζοντας μουσικά όργανα, κυρίως για τους δερβίσηδες. |
41.59.Γ |
«Και να πως ενδιαφέρθηκα τόσο πολύ για τους νόμους των δονήσεων: |
41.59.Γ |
«Μια μέρα, ο Σεΐχης του μοναστηριού μας με φώναξε και μου είπε: |
41.59.Γ |
«“Χατζή! Στο πρώτο μου μοναστήρι, όταν ήμουν ένας απλός δερβίσης, όσες φορές οι μοναχοί μουσικοί έπαιζαν τις μελωδίες των ιερών ψαλμών, με την ευκαιρία ορισμένων μυστηρίων, εμείς οι άλλοι δερβίσηδες νιώθαμε όλοι, ακούγοντας τις ιερές αυτές μελωδίες, ιδιαίτερα συναισθήματα, που ανταποκρίνονταν στο ίδιο το κείμενο του ψαλμού. |
41.59.Γ |
«“Εδώ όμως, παρόλες τις μακρόχρονες και λεπτομερείς παρατηρήσεις μου, δεν αντιλήφθηκα τις ιερές μελωδίες να ασκούν οποιαδήποτε δράση πάνω στους δερβίσηδες αδελφούς μας. |
41.59.Γ |
«“Τι συμβαίνει λοιπόν; Για ποιο λόγο γίνεται αυτό; «“Εδώ και λίγο καιρό έγινε σκοπός μου να μάθω το λόγο, και γι’ αυτό σου είπα να έρθεις να μιλήσουμε: καθώς φτιάχνεις μουσικά όργανα, ερασιτεχνικά, ίσως με βοηθήσεις να ξεκαθαρίσω αυτό το ενδιαφέρον ζήτημα”. |
41.59.Γ |
«Έτσι αρχίσαμε να εξετάζουμε τις διάφορες όψεις του προβλήματος. «Ύστερα από μακρές συζητήσεις, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως η αιτία που αναζητούσαμε εξαρτιόταν πιθανώς από την ίδια τη φύση των δονήσεων των ήχων. Πραγματικά, στη διάρκεια των συζητήσεών μας έγινε σαφές ότι στο μοναστήρι όπου ο Σεΐχης μας ήταν απλός δερβίσης, έπαιζαν, εκτός από τύμπανο, διάφορα έγχορδα όργανα· ενώ εδώ, στο δικό μας μοναστήρι, οι ίδιες ιερές μελωδίες εκτελούνταν αποκλειστικά και μόνο με όργανα πνευστά. |
41.59.Γ |
Αποφασίσαμε τότε να αντικαταστήσουμε αμέσως όλα τα πνευστά όργανα του μονατηριού με έγχορδα. |
41.59.Γ |
«Τότε ο Σεΐχης μας, αφού συλλογίστηκε μερικά λεπτά, μου είπε: |
41.59-60.Γ |
«“Χατζή, εσύ που έχεις πείρα σ’ αυτό το θέμα, για δοκίμασε. Μπορεί να τα καταφέρεις να κατασκευάσεις ένα έγχορδο όργανο με το οποίο θα μπορεί ο οποιοσδήποτε δερβίσης, χωρίς να είναι ειδικός, να παράγει τους ήχους που χρειάζεται με μια πολύ απλή μηχανική κίνηση, για παράδειγμα μια περιστροφή, ένα χτύπημα, ή μια πίεση”. |
41.60.Γ |
«Η πρόταση του Σεΐχη μας μου προκάλεσε αμέσως ζωηρό ενδιαφέρον και ανέλαβα αυτό το έργο με τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. |
41.60.Γ |
«Όταν πήρα την απόφαση μου, σηκώθηκα και, παίρνοντας την ευλογία του, γύρισα στο κελί μου. |
41.60.Γ |
«Εκεί, κάθησα και συλλογίστηκα σοβαρά για πολλή ώρα. Το αποτέλεσμα των συλλογισμών μου ήταν ότι αποφάσισα να φτιάξω έγχορδα κύμβαλα, και να επινοήσω, με τη βοήθεια του φίλου μου του δερβίση Κερμπαλάι-Αζίς-Νουαράν, ένα μηχανισμό από σφυράκια, που τα χτυπήματά τους θα έβγαζαν τους απαιτούμενους ήχους. |
41.60.Γ |
«Το ίδιο εκείνο βράδυ, πήγα να βρω το φίλο μου το δερβίση Κερμπαλάι-Αζίς-Νουαράν. |
41.60.Γ |
«Και παρόλο που οι γνωστοί και οι φίλοι του τον θεωρούσαν πολύ ιδιότροπο, όλοι τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν γιατί ήταν πολύ έξυπνος και σοφότατος και πολύ συχνά έκανε ερωτήσεις που ανάγκαζαν τον καθένα, θέλοντας και μη, να συλλογιστεί σοβαρά. |
41.60.Γ |
«Πριν μπει στο τάγμα των δερβίσηδων, ήταν άξιος επαγγελματίας “Σαχάτ-τζι”, που πάει να πει ωρολογοποιός. |
41.60.Γ |
«Στο μοναστήρι αφιέρωνε κι αυτός όλο τον ελεύθερο χρόνο του στην τέχνη που του άρεσε. |
41.60.Γ |
«Ο φίλος μου ο δερβίσης Κερμπαλάι-Αζίς-Νουαράν παθιαζόταν τελευταία, εκτός των άλλων, και με μια χαζή ιδέα: ήθελε να κατασκευάσει μηχανικά ρολόγια μεγάλης ακρίβειας που να λειτουργούν χωρίς κανενός είδους ελατήριο. |
41.60.Γ |
«Την παράξενη αυτή ιδέα την εξηγούμε με τον εξής πολύ σύντομο και απλό τρόπο. |
41.60.Γ |
«“Κανένα πράγμα πάνω στον πλανήτη δεν είναι σε κατάσταση απόλυτης ηρεμίας, αφού η ίδια η Γη κινείται. Μόνο η βαρύτητα αντιπροσωπεύει πάνω στη Γη μια σταθερότητα, και αυτό στο μισό μόνο του χώρου που καταλαμβάνει ο όγκος της. Θέλω να πετύχω μια τόσο τέλεια ισορροπία των μοχλών, ώστε η ίδια η ταχύτητα της μετατόπισης της Γης να τους δίνει μια κίνηση που θα αντιστοιχεί ακριβώς στην κίνηση των δεικτών ενός ρολογιού”. |
41.60-1.Γ |
«Όταν πήγα στον ιδιότροπο φίλο μου και του εξήγησα εκείνο που ήθελα να καταφέρω και τι είδους βοήθεια χρειαζόμουν, εκείνος αμέσως ενδιαφέρθηκε για την υπόθεση και υποσχέθηκε να με βοηθήσει όσο μπορούσε. |
41.61.Γ |
«Την άλλη μέρα στρωθήκαμε και οι δύο στη δουλειά. |
41.61.Γ |
«Χάρη στη συνεργασία μας, ο σκελετός του μηχανικού μουσικού οργάνου που είχα συλλάβει ήταν σε λίγο έτοιμος. Εγώ, λοιπόν, τοποθέτησα τις χορδές στις κατάλληλες θέσεις και αποστάσεις, ενώ ο ιδιόρρυθμος φίλος μου συνέχισε να εργάζεται στο μηχανισμό με τα σφυράκια. |
41.61.Γ |
«Και όταν τέντωσα τις χορδές και τις κούρδισα με τον κατάλληλο τρόπο, έκανα μια διαπίστωση τόσο ενδιαφέρουσα που με οδήγησε να ξεκινήσω τα πειράματα σχετικά με τους νόμους των δονήσεων, τα οποία συνεχίζω ακόμα και σήμερα. |
41.61.Γ |
«Τα πράγματα άρχισαν έτσι: |
41.61.Γ |
«Θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να σας πω ότι ήξερα ήδη πολύ καλά ότι το μισό μήκος μιας χορδής δίνει διπλάσιο αριθμό δονήσεων από μια ολόκληρη χορδή της ίδιας διαμέτρου και πυκνότητας, και σύμφωνα με την αρχή αυτή, τοποθέτησα πάνω στα κύμβαλα “καβαλάρηδες” για τις χορδές· ύστερα τις κούρδισα όλες με τρόπο που να αντιστοιχούν σε μία πανάρχαιη ιερή μελωδία, σε “τόνους ενός ογδόου”, χρησιμοποιώντας εννοείται το “Περαμπαρσασινταβάν” μου, ή “διαπασόν”, όπως το λένε οι Ευρωπαίοι, που έδινε τις δονήσεις του κινέζικου “απόλυτου ντο”. |
41.61.Γ |
«Καθώς τις κούρντιζα, διαπίστωσα για πρώτη φορά ότι η αρχή σύμφωνα με την οποία ο αριθμός των δονήσεων των χορδών είναι αντιστρόφως ανάλογος προς το μήκος τους δεν ίσχυε πάντοτε, αλλά ορισμένες μόνο φορές, όταν συνέβαινε κάτι που ονομάζεται “γενική συγχώνευση της αρμονικής συνήχησης”. |
41.61.Γ |
«Η διαπίστωση αυτή μου προκάλεσε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, που έστρεψα όλη μου την προσοχή σ’ αυτές μόνο τις έρευνες και έπαψα τελείως να ασχολούμαι με τα “κύμβαλα”. |
41.61.Γ |
«Κατά σύμπτωση, έτυχε και ο ιδιότροπος φίλος μου να αποκτήσει έντονο ενδιαφέρον για το ίδιο πρόβλημα, και έτσι αρχίσαμε να μελετάμε μαζί αυτό το γεγονός, που μας εξέπληξε και τους δύο. |
41.61-2.Γ |
«Πέρασαν πολλές μέρες πριν διαπιστώσουμε, ο φίλος μου κι εγώ, ότι είχαμε παραμελήσει την κύρια εργασία μας· αποφασίσαμε τότε να αφιερώσουμε, από εκείνη την ημέρα, το μισό μας χρόνο στην προετοιμασία των κυμβάλων και τον άλλο μισό στις έρευνές μας. |
41.62.Γ |
«Και πράγματι κατωρθώσαμε ύστερα από λίγο να προωθούμε παράλληλα και τις δύο εργασίες μας, έτσι ώστε η μία να μην εμποδίζει καθόλου την άλλη. |
41.62.Γ |
«Τα μηχανικά κύμβαλα τα οποία επινόησα ήταν σε λίγο έτοιμα και μας ικανοποιούσαν απόλυτα. Τελικά έμοιαζαν κάπως με “ελληνική λατέρνα”, αλλά με τέταρτα του τόνου, και λίγο πιο μεγάλα σε μέγεθος. |
41.62.Γ |
«Έμπαιναν σε λειτουργία με την περιστροφή, πράγμα που ανάγκαζε τα σφυράκια να χτυπούν τις αντίστοιχες χορδές· και η αντιστοιχία αυτή επιτυγχάνονταν με τη βοήθεια μιας σειράς από επίπεδα καλαμάκια πάνω στα οποία χαράξαμε εγκοπές, όπου χτυπούσαν οι κεφαλές από τα σφυράκια και προκαλούσαν τη δόνηση των χορδών. |
41.62.Γ |
«Για καθεμιά από τις ιερές μελωδίες ετοιμάσαμε και στήσαμε ειδικές σειρές από καλαμάκια, τα οποία άλλαζε κανείς κατά βούληση, ανάλογα με τη μελωδία που χρειαζόταν. |
41.62.Γ |
«Όταν επιτέλους παραδώσαμε τα κύμβαλα στο Σεΐχη μας, και του ανακοινώσαμε τι μας ενδιέφερε πάνω απ’ όλα τη στιγμή εκείνη, όχι μόνο μας έδωσε την ευλογία του και μας επέτρεψε να εγκαταλείψουμε το μοναστήρι για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, προκειμένου να ασχοληθούμε με το ζήτημα που μας απασχολούσε, αλλά έφτασε ως το σημείο να μας διαθέσει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό από τα αποθέματα του ταμείου του μοναστηριού. |
41.62.Γ |
«Μετακομίσαμε τότε εδώ, για να ζήσουμε μακριά από τον κόσμο, έξω από την αδελφότητά μας. |
41.62.Γ |
«Έζησα με το φίλο μου μονιασμένα και ειρηνικά, μέχρι που πρόσφατα έχασα για πάντα, αυτόν τον αλησμόνητο κι αναντικατάστατο φίλο. |
41.62.Γ |
«Χάθηκε κάτω από αξιοθρήνητες συνθήκες: |
41.62.Γ |
«Πριν μερικές εβδομάδες, κατέβηκε στην πόλη Χ …, στις όχθες του ποταμού Αμού Νταριά, για να ψάξει για διάφορα όργανα και υλικά. |
41.62-3.Γ |
«Καθώς έφευγε από την πόλη για να επιστρέψει εδώ, μια αδέσποτη σφαίρα από μια ομοβροντία ανάμεσα στους Ρώσους και τους Αγγλο-Αφγανούς τον σκότωσε επιτόπου· πληροφορήθηκα αμέσως τη συμφορά αυτή από κάποιο Σάρδιο που περνούσε από εκεί, τον οποίο γνωρίζαμε και οι δύο. |
41.63.Γ |
«Ύστερα από μερικές μέρες, έφερα πίσω το σώμα του, και το έθαψα εδώ», κι έδειξε με το χέρι μια γωνιά της σπηλιάς, όπου ξεχώριζε κάτι σαν εξόγκωμα. |
41.63.Γ |
Έπειτα, ο Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ σηκώθηκε, έκανε μια χειρονομία προσευχής, προφανώς για την ανάπαυση της ψυχής του φίλου του, και με μια κίνηση του κεφαλιού μας έγνεψε να τον ακολουθήσουμε. |
41.63.Γ |
Αρχίσαμε να περπατάμε και ξαναβρεθήκαμε στον κεντρικό διάδρομο της σπηλιάς· εκεί, το σεβαστό αυτό γήινο ον σταμάτησε μπροστά σε μια προεξοχή, την οποία πίεσε ελαφρά. Ο βράχος παραμέρισε, φανερώνοντας την είσοδο μιας νέας αίθουσας της σπηλιάς. |
41.63.Γ |
Η αίθουσα στην οποία μπήκαμε παρουσίαζε, τόσο από τη φυσική της δομή όσο και από την τεχνική της κατασκευή, μια τέτοια πρωτοτυπία — σε σχέση με τις σημερινές εκδηλώσεις της λογικής των ευνοουμένων σου — που θέλω να σου την περιγράψω λεπτομερώς. |
41.63.Γ |
Οι τοίχοι εκείνης της αίθουσας, ο θόλος, ακόμα και το πάτωμα, ήταν σκεπασμένα με πολλά στρώματα από πολύ χοντρή τσόχα. Όπως μου εξήγησε αργότερα, η φυσική αυτή κοιλότητα χρησιμοποιήθηκε και προσαρμόστηκε έτσι ώστε να μην αφήνει να φτάσει η παραμικρή δόνηση ούτε από τις άλλες αίθουσες ούτε απ’ έξω, από οποιαδήποτε εκδήλωση κι αν προερχόταν, όπως μια χειρονομία, έναν ψίθυρο, ένα θρόισμα, ή ακόμα και δονήσεις που προκαλούνταν από την αναπνοή διαφόρων μικρών ή μεγάλων «πλασμάτων» εκεί γύρω. |
41.63.Γ |
Στον ιδιόμορφο αυτό χώρο, βρίσκονταν πολλές συσκευές πειραμάτων με παράδοξα σχήματα, ανάμεσα στις οποίες ήταν κι ένα μοντέλο του οργάνου παραγωγής ήχων, σαν κι αυτό που πήρα από την επιφάνεια του πλανήτη σου, και το οποίο οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «πιάνο με ουρά». |
41.63-4.Γ |
Το σκέπασμα του πιάνου ήταν ανοιχτό, και μπορούσε κανείς να δει ότι σε κάθε σειρά χορδών είχαν προσαρμόσει μικρές ανεξάρτητες συσκευές που μπορούσαν να μετρήσουν το «βαθμό ζωογονητικότητας δονήσεων από διάφορες πηγές», και που ονομάζονταν «βιμπρόμετρα». |
41.64.Γ |
Βλέποντας τόσα πολλά βιμπρόμετρα, η έκπληξη μου έφτασε στο επίπεδο εκείνο της έντασης που ο Ναστραντίν Χότζας χαρακτηρίζει με τα λόγια: «Αν ξεπεράσεις τα όρια του κορεσμού, θα σκάσεις». |
41.64.Γ |
Αυτή η παρόρμηση της έκπληξης δεν έπαψε να αυξάνεται μέσα μου, από τη στιγμή που είδα ότι οι διάδρομοι της σπηλιάς φωτίζονταν με γκάζι και ηλεκτρισμό. Αναρωτιόμουν κιόλας πώς κι από πού προέρχονταν όλα αυτά. |
41.64.Γ |
Ήξερα ήδη πολύ καλά ότι εκείνα τα παράξενα τρίμυαλα όντα είχαν με κάποιον τρόπο ξαναμάθει να χρησιμοποιούν για το «φωτισμό» τους, όπως τον λένε, αυτές τις πηγές που προέρχονται από κοσμικούς σχηματισμούς· ήξερα επίσης ότι τα απαραίτητα υλικά γι’ αυτό το φωτισμό απαιτούσαν έναν πολύπλοκο εξοπλισμό, που τον εύρισκε κανείς αποκλειστικά και μόνο εκεί που υπήρχαν οι μεγάλες τους συναθροίσεις. |
41.64.Γ |
Ξαφνικά ο φωτισμός αυτός εμφανιζότανε εκεί, μακριά από κάθε τέτοια συνάθροιση, και μάλιστα χωρίς καμιά από τις ενδείξεις εκείνες που συνοδεύουν γενικά τις δυνατότητες ύπαρξής του, ανάμεσα στα σημερινά γήινα όντα… |
41.64.Γ |
Όταν είδα το «βιμπρόμετρο» που χρησίμευε για να μετράς το «βαθμό ζωογονητικότητας των δονήσεων», η έκπληξη μου έφτασε στο ζενίθ της. |
41.64.Γ |
Κι η έκπληξη μου ήταν ακόμα μεγαλύτερη επειδή ήξερα ότι δεν υπήρχε, εκείνη την περίοδο, ούτε μια συσκευή για τη μέτρηση οποιουδήποτε είδους δονήσεων, κι αναρωτήθηκα για μια ακόμη φορά, πώς μπόρεσε ο σεβάσμιος αυτός γέροντας, που κατοικούσε μέσα στα άγρια βουνά, τόσο μακριά από τα όντα τα οποία εκπροσωπούσαν το γήινο πολιτισμό της εποχής του, να προμηθευτεί τέτοιες συσκευές. |
41.64.Γ |
Παρόλο το ενδιαφέρον μου, δεν τόλμησα να ζητήσω εξηγήσεις από τον σεβάσμιο Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ· και δεν τόλμησα, επειδή φοβόμουν ότι μια ερώτηση, τελείως έξω από το θέμα, θα άλλαζε τη ροή της συνομιλίας μας, που έλπιζα να με διαφωτίσει στο πρόβλημα το οποίο με ενδιέφερε πάνω απ’ όλα. |
41.64-5.Γ |
Μέσα σ’ εκείνη την αίθουσα της σπηλιάς, υπήρχαν ακόμη πολλές συσκευές που μου ήταν άγνωστες, και ιδιαίτερα μια παράδοξη κατασκευή στην οποία ήταν προσαρμοσμένες πολλές «μάσκες», όπως τις λένε. Από τις μάσκες ξεκινούσαν προς το θόλο της σπηλιάς κάτι σαν σωλήνες, φτιαγμένοι από λαρύγγια αγελάδας. |
41.65.Γ |
Από τους σωλήνες εισερχόταν απ’ έξω, όπως έμαθα αργότερα, ο απαραίτητος αέρας για την αναπνοή των όντων που συμμετείχαν στα πειράματα, γιατί ο χώρος έμενε ερμητικά κλεισμένος καθ’ όλη τη διάρκειά τους. |
41.65.Γ |
Όσα όντα βρίσκονταν εκεί, κατά τα πειράματα, φορούσαν στο πρόσωπό τους τις «μάσκες» που συνδέονταν με την παράδοξη κατασκευή. |
41.65.Γ |
Όταν καθίσαμε όλοι στο δάπεδο εκείνης της αίθουσας της σπηλιάς, ο σεβάσμιος Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ είπε μεταξύ άλλων ότι στη διάρκεια των ερευνών του χρειάστηκε να μελετήσει σε βάθος, με το φίλο του το δερβίση Κερμπαλάι-Αζίς-Νουαράν, όλες τις θεωρίες των δονήσεων που διατυπώθηκαν σε όλες τις εποχές από τους πιο σοβαρούς γήινους σοφούς. |
41.65.Γ |
«Μελετήσαμε», είπε, «την ασσυριακή θεωρία του μεγάλου Μαλμανάχ, την αραβική θεωρία του ξακουστού Σελνέχ-Ελ-Αβούζ κι εκείνη του Έλληνα φιλόσοφου Πυθαγόρα, μαζί, εννοείται, με όλες τις κινέζικες θεωρίες. |
41.65.Γ |
«Κατασκευάσαμε συσκευές πανομοιότυπες μ’ εκείνες που όλοι οι σοφοί της αρχαιότητας έκαναν τα πειράματά τους. Μια από αυτές, στην οποία μάλιστα προσθέσαμε κάτι καινούργιο, έγινε στη συνέχεια η κυριότερη ερευνητική μας συσκευή. |
41.65.Γ |
«Με τη συσκευή αυτή πειραματιζόταν ο Πυθαγόρας· και την ονόμαζε “μονόχορδο”. Ύστερα από την τροποποίηση της την ονόμασα “βιμπροσόου”». |
41.65.Γ |
Καθώς μιλούσε, πίεσε δυνατά με το ένα του χέρι κάτι στο πάτωμα, ενώ με το άλλο έδειχνε μια συσκευή παράξενης μορφής, και πρόσθεσε ότι αυτό ήταν το τροποποιημένο «μονόχορδο». |
41.65.Γ |
Η «συσκευή» που έδειχνε αποτελείτο από μια σανίδα δύο μέτρων, η μισή μπροστινή επιφάνεια της οποίας ήταν χωρισμένη σε «διαστήματα» όπως το μπράτσο του οργάνου παραγωγής ήχων το οποίο λέγεται «κιθάρα», κι επάνω της ήταν τεντωμένη μια μόνο χορδή. |
41.65-6.Γ |
Στην άλλη μισή ήταν προσαρμοσμένα διάφορα «βιμπρόμετρα», ίδια κι απαράλλαχτα με αυτά που ήταν εφαρμοσμένα στις χορδές του «πιάνου» και διαταγμένα με τρόπο ώστε οι ενδεικτικές βελόνες τους να βρίσκονται ακριβώς πάνω από τις λουρίδες του άλλου μισού. |
41.66.Γ |
Στην πίσω πλευρά της σανίδας ήταν στερεωμένο ένα ολόκληρο δίκτυο από μικρούς σωλήνες, άλλους γυάλινους, άλλους μεταλλικούς, που επίσης προορίζονταν να παράγουν ήχους, οι οποίοι αυτή τη φορά δημιουργούνταν από τις δονήσεις που γεννούσαν ορισμένα ρεύματα και μετατοπίσεις, είτε του κανονικού αέρα, είτε αέρα τεχνητά συμπιεσμένου και αραιωμένου. Για τη μέτρηση των δονήσεων αυτών των ήχων χρησιμοποιούσαν βιμπρόμετρα ίδια με αυτά που είχαν για τις δονήσεις που εξέπεμπαν οι χορδές. |
41.66.Γ |
Ο σεβάσμιος Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ ήθελε να πει κάτι ακόμα· εκείνη όμως τη στιγμή εμφανίστηκε από μια άλλη αίθουσα της σπηλιάς ένα νεαρό αγόρι, «Ουζμπέκος», κουβαλώντας σ’ ένα δίσκο, πράσινο τσάι και φλυτζάνια. |
41.66.Γ |
Αφού ο νεαρός άφησε το δίσκο μπροστά μας και αποσύρθηκε, ο σεβάσμιος Χατζής άρχισε να γεμίζει τα φλυτζάνια με τσάι, και, ύστερα, γυρνώντας προς το μέρος μας, είπε με ευχάριστο τόνο την παρακάτω φράση που χρησιμοποιούν και σήμερα στα μέρη τους σε τέτοιες περιπτώσεις: |
41.66.Γ |
«Ας δεχτούμε με σεβασμό αυτό το δώρο της φύσης, για να είμαστε σε θέσει να συντελέσουμε στη δόξα της». |
41.66.Γ |
Και πρόσθεσε: |
41.66.Γ |
«Αισθάνομαι ήδη τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν, και έτσι πρέπει να πίνω τόσο όσο χρειάζεται εκείνο το μέρος μου που μπορεί να διατηρήσει τη ζωτικότητα ολόκληρου του εαυτού μου ως την επόμενη δόση». |
41.66.Γ |
Άρχισε λοιπόν να πίνει το τσάι του χαμογελώντας. Ενώ το έπινε, αποφάσισα να επωφεληθώ από την ευκαιρία, για να του υποβάλλω τα ερωτήματα που με απασχολούσαν. |
41.66.Γ |
Πρώτα-πρώτα, τον ρώτησα το εξής: |
41.66.Γ |
«Αξιοσέβαστε Χατζή, μέχρι τώρα ήμουνα βέβαιος πως δεν υπήρχε πουθενά στη Γη συσκευή για την ακριβή μέτρηση των δονήσεων. Μολαταύτα βλέπω ότι εδώ υπάρχουν πολλοί τέτοιοι “καταμετρητές”. |
41.66.Γ |
«Πώς γίνεται αυτό; πού τις βρήκατε αυτές τις συσκευές;» |
41.66.Γ |
Ο σεβάσμιος Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ απάντησε: |
41.66-7.Γ |
«Αυτές οι συσκευές κατασκευάστηκαν για τα πειράματά μας από το φίλο μου το μακαρίτη Κερμπαλάι-Αζίς-Νουαράν, και σε αυτές χρωστώ όλες τις γνώσεις που απόκτησα γύρω από την επιστήμη των δονήσεων. |
41.67.Γ |
«Και πραγματικά», συνέχισε, «άλλοτε, τον καιρό που άκμαζε η μεγάλη Τικλιαμουίς, υπήρχαν πολλές τέτοιες συσκευές στη Γη· σήμερα όμως οι συσκευές αυτές δεν υπάρχουν πια, εκτός βέβαια από εκείνα τα “παιδικά παιχνίδια” που βρίσκουμε στην Ευρώπη, και με τα οποία λέγεται πως είναι δυνατόν να μετρηθούν οι δονήσεις, αυτά που εκεί κάτω ονομάζουνε “σειρήνες”. Όταν άρχισα τα πειράματα μου χρησιμοποίησα κι εγώ μια τέτοια “σειρήνα”. |
41.67.Γ |
«Η σειρήνα εφευρέθηκε, εδώ και δύο αιώνες, από έναν σοφό φυσικό που λεγόταν “Ζέμπεκ”· στα μέσα του τελευταίου αιώνα, τελειοποιήθηκε, ας πούμε, από κάποιον Κονιάρ ντε λα Τουρ. |
41.67.Γ |
«Αυτό το “παιχνιδάκι” είναι φτιαγμένο έτσι ώστε μια μάζα αέρα συμπιέζεται σε ένα σωλήνα και εκτοξεύεται πάνω σε ένα διάτρητο περιστρεφόμενο δίσκο, οι τρύπες του οποίου είναι ίσης διαμέτρου με το στόμιο εξαγωγής του σωλήνα· καθώς περιστρέφεται ο δίσκος, ο σωλήνας με τον συμπιεσμένο αέρα ανοίγει και κλείνει διαδοχικά. |
41.67.Γ |
«Ο δίσκος αφήνει, κατά την κανονική περιστροφή του, να περνούν μέσα από τις τρύπες του διαδοχικά κύματα αέρα, τα οποία παράγουν έναν ήχο σταθερού πάντα τόνου· ενώ ο αριθμός των περιστροφών, που αναγράφεται σ’ έναν ωρολογιακό μηχανισμό και πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό απ’ τις τρύπες του δίσκου, δίνει τον αριθμό των δονήσεων αυτού του ήχου σ’ ένα δεδομένο χρονικό διάστημα. |
41.67-8.Γ |
«Δυστυχώς, για τους Ευρωπαίους, ούτε ο πρώτος εφευρέτης της “σειρήνας”, ούτε αυτός που την τελειοποίησε, ήξεραν ότι ο ήχος μπορεί να προέλθει όχι μόνο από το απλό φύσημα του αέρα, αλλά και από τη δράση των ίδιων των δονήσεων· καθώς δε η σειρήνα τους βγάζει έναν ήχο που προέρχεται μόνο από το φύσημα του αέρα και καθόλου από τις φυσικές δονήσεις, ο προσδιορισμός του ακριβούς αριθμού των δονήσεων με τη βοήθεια αυτού του μηχανήματος δεν ήταν δυνατόν να γίνει. «Το γεγονός ότι ο ήχος μπορεί να παραχθεί από δύο αιτίες, είτε δηλαδή από τις φυσικές δονήσεις του κόσμου είτε από το απλό φύσημα του αέρα, ικανοποιεί απόλυτα την περιέργεια του πνεύματος· θα σας το αποδείξω άλλωστε στη στιγμή». |
41.68.Γ |
Λέγοντας αυτό, ο σεβάσμιος Χατζής βγήκε για λίγο κι έφερε από ένα άλλο μέρος της σπηλιάς μια γλάστρα με λουλούδια, την οποία τοποθέτησε στη μέση της αίθουσας· ο ίδιος κάθησε μπροστά στη συσκευή «βιμπροσόου», το αρχαίο δηλαδή «μονόχορδο» του ξακουστού Πυθαγόρα. |
41.68.Γ |
Και γυρίζοντας προς εμάς, είπε: |
41.68.Γ |
«Θα παράγω τώρα, με αυτό το δίκτυο σωλήνων, πέντε ξεχωριστούς ήχους, πάντα τους ίδιους. Εσείς, τώρα, προσέξτε τη γλάστρα με τα λουλούδια, και χρονομετρήστε με τα ρολόγια σας το χρονικό διάστημα που θα συνεχίζω να βγάζω αυτούς τους ήχους· θυμηθείτε επίσης τους αριθμούς που θα δείχνουν οι βελόνες των βιμπρόμετρων». |
41.68.Γ |
Μετά άρχισε να φυσάει αέρα μέσα στους αντίστοιχους σωλήνες μ’ ένα μικρό φυσερό και παρήγαγε έτσι μια ομοιόμορφη μελωδία πέντε τόνων. |
41.68.Γ |
Η ομοιόμορφη μελωδία διάρκεσε δέκα λεπτά, και όχι μόνο θυμόμασταν τους αριθμούς που έδειχναν οι βελόνες των βιμπρόμετρων, αλλά και οι πέντε εκείνοι ήχοι εντυπώθηκαν έντονα στην ακουστική μας μνήμη. |
41.68.Γ |
Όταν ο Χατζής σταμάτησε τη μονότονη μουσική του, είδαμε ότι τα λουλούδια παρέμεναν τόσο φρέσκα όσο και προηγουμένως. |
41.68.Γ |
Ο Χατζής άφησε τότε το «μονόχορδο» και πήγε να κάτσει στο όργανο παραγωγής ήχων που λέγεται «πιάνο»· μας είπε πάλι να προσέξουμε τις βελόνες των βιμπρόμετρων, και άρχισε να χτυπά διαδοχικά τα αντίστοιχα πλήκτρα του πιάνου, από τα οποία βγήκε η ίδια ομοιόμορφη μελωδία των πέντε τόνων. |
41.68.Γ |
Οι βελόνες των βιμπρόμετρων έδειχναν και πάλι τους ίδιους αριθμούς. |
41.68.Γ |
Δεν πέρασαν καλά-καλά πέντε λεπτά, όταν, ύστερα από κάποιο νεύμα του Χατζή, κοιτάξαμε τη γλάστρα και αντιληφθήκαμε ότι τα λουλούδια είχαν αρχίσει σίγουρα να μαραίνονται: κι όταν ύστερα από δέκα λεπτά ο σεβάσμιος Χατζής σταμάτησε τη μουσική του, από τα μέχρι πριν λίγο ολόφρεσκα λουλούδια δεν έμειναν πια στο δοχείο παρά τα μαραμένα και ξερά τους κοτσάνια. |
41.68.Γ |
Τότε ο Χατζής ήρθε και κάθησε κοντά μας, και είπε: |
41.68-9.Γ |
«Όπως με έπεισαν οι μακρόχρονες έρευνες μου, αλλά και σύμφωνα με την επιστήμη Σατ-Τσάι-Μερνίς, υπάρχουν πραγματικά δύο είδη δονήσεων στον κόσμο: οι “δημιουργικές δονήσεις” και οι “δονήσεις αδράνειας”. |
41.69.Γ |
«Βρήκα λοιπόν πειραματικά, ότι οι καλύτερες χορδές για την παραγωγή δημιουργικών δονήσεων είναι εκείνες που φτιάχτηκαν είτε από ένα ορισμένο μέταλλο ή από έντερα κατσίκας. |
41.69.Γ |
«Οι χορδές από άλλα υλικά δεν έχουν την ίδια ιδιότητα. Οι δονήσεις που παράγουν αυτά τα υλικά, καθώς κι οι δονήσεις που προξενούν τα ρεύματα του αέρα, είναι καθαρά δονήσεις αδρανείς. Στην περίπτωση αυτή, οι ήχοι προέρχονται από τις δονήσεις που δημιουργούνται από την τριβή του κινούμενου αέρα κι από τη μηχανική δράση της δύναμης της αδράνειας». |
41.69.Γ |
Ο Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ συνέχισε: |
41.69.Γ |
«Αρχικά πειραματιζόμασταν με τη βοήθεια μόνο του “βιμπροσόου». Κάποια μέρα όμως που ο φίλος μου Κερμπαλάι-Αζίς-Νουαράν πήγε για ψώνια στην Μπουχάρα, στην πόλη Ζ…, ανακάλυψε κατά τύχη τούτο το πιάνο σε μια δημοπρασία, ανάμεσα στα πράγματα κάποιου Ρώσου στρατηγού που έφευγε· μόλις αντιλήφθηκε πως οι χορδές του ήταν από αυτό ακριβώς το μέταλλο που χρειαζόμασταν για τα πειράματά μας, το αγόρασε, και με μεγάλη δυσκολία, όπως καταλαβαίνετε, το κουβάλησε ως εδώ, διασχίζοντας τα βουνά. |
41.69.Γ |
«Αφού εγκαταστήσαμε το πιάνο, το κουρδίσαμε σύμφωνα ακριβώς με τους νόμους των δονήσεων που καθορίζονται από την αρχαία κινέζικη επιστήμη Σατ-Τσάι-Μερνίς. |
41.69.Γ |
«Για να κουρντίσουμε σωστά το όργανο, αποφασίσαμε να βασιστούμε όχι μόνο στο “απόλυτο ντο” της αρχαίας κινέζικης κλίμακας, αλλά και να λάβουμε υπόψη, κατά πως ορίζει η ίδια αυτή επιστήμη, τις γεωγραφικές συνθήκες και την ατμοσφαιρική πίεση, τη μορφή και τις διαστάσεις του χώρου, τη μέση θερμοκρασία του περιβάλλοντος, καθώς κι αυτή του εσωτερικού, και ούτω καθεξής — υπολογίζοντας ακόμη και το σύνολο των εκπορεύσεων που θα εκπέμπονταν από τα ανθρώπινα όντα που θα μας βοηθούσαν στα πειράματα που προσχεδιάζαμε. |
41.69.Γ |
«Αφού κουρδίστηκε το πιάνο με αυτό τον τρόπο, οι δονήσεις που έβγαζε απόκτησαν πραγματικά όλες τις ιδιότητες που αναφέρονται στη μεγάλη αυτή επιστήμη. |
41.69-70.Γ |
«Τώρα, θα σας δείξω τι είναι δυνατό να κάνουμε με τις δονήσεις που προέρχονται από τούτο το κοινότατο πιάνο, αν βασιστούμε στις γνώσεις των νόμων των δονήσεων τις οποίες απόκτησε η ανθρωπότητα». |
41.70.Γ |
Μετά σηκώθηκε πάλι. |
41.70.Γ |
Τη φορά αυτή έφερε από μια άλλη αίθουσα της σπηλιάς ένα φάκελλο, χαρτί και μολύβι. |
41.70.Γ |
Έγραψε κάτι στο χαρτί και το έβαλε στο φάκελλο, τον έκλεισε και τον πέρασε σ’ ένα γάντζο που κρεμόταν από το θόλο στη μέση της αίθουσας· έπειτα, ξαναγύρισε και κάθησε στο «πιάνο» και, χωρίς να πει κουβέντα, άρχισε όπως και την πρώτη φορά να χτυπά ορισμένα πλήκτρα, παίζοντας πάλι μια μονότονη μελωδία. |
41.70.Γ |
Αυτή τη φορά επαναλαμβάνονταν συνέχεια, σε τακτικά διαστήματα μέσα στη μελωδία, δύο ήχοι της χαμηλότερης οκτάβας του πιάνου. |
41.70.Γ |
Ύστερα από μερικά λεπτά, αντιλήφθηκα ότι ο φίλος μας ο δερβίσης Χατζή-Μπόγκα-Εντίν καθόταν άβολα· κι άλλαζε συνέχεια θέση στο αριστερό του πόδι. |
41.70.Γ |
Ύστερα από λίγο, άρχισε να τρίβει ελαφρά το αριστερό του πόδι, κι από τις γκριμάτσες που έκανε ήταν φανερό πως τον πονούσε πάρα πολύ. |
41.70.Γ |
Ο σεβάσμιος δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ δεν του έδινε καμία σημασία· συνέχιζε να χτυπά τα ίδια πλήκτρα. |
41.70.Γ |
Όταν κάποτε σταμάτησε, γύρισε προς εμάς, και, απευθυνόμενος σε μένα, μου είπε: |
41.70.Γ |
«Φίλε του φίλου μου, μπορείς παρακαλώ να σηκωθείς, να βγάλεις εσύ ο ίδιος το φάκελλο από το γάντζο και να διαβάσεις το περιεχόμενο του;» |
41.70.Γ |
Σηκώθηκα, πήρα το φάκελλο, τον άνοιξα και διάβασα τα εξής: |
41.70.Γ |
«Από τις δονήσεις του πιάνου θα πρέπει να σχηματιστεί πάνω σας κάτι που ονομάζεται “καλόγηρος”, στην αριστερή σας γάμπα, δυο-τρία εκατοστά χαμηλότερα από το γόνατο, και δύο εκατοστά αριστερά από το μέσο της γάμπας». |
41.70.Γ |
Όταν τελείωσα το διάβασμα, ο σεβάσμιος Χατζής μας παρακάλεσε και τους δύο να ξεγυμνώσουμε το σημείο της αριστερής μας γάμπας που υπόδειξε. |
41.70-1.Γ |
Όταν τα ξεσκεπάσαμε, είδαμε πάνω στην αριστερή γάμπα του δερβίση Μπόγκα-Εντίν, στο μέρος ακριβώς που υπόδειξε, τον προαναγγελθέντα καλόγερο· ενώ σε μένα, αντίθετα, και προς μεγάλη έκπληξη του δερβίση Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ δεν υπήρχε απολύτως τίποτε. |
41.71.Γ |
Μόλις το διαπίστωσε ο Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ, πετάχτηκε αμέσως από τη θέση του σαν να ήταν κανένας πιτσιρίκος, και στρίγγλισε ξαναμμένος: «Αυτό είναι αδύνατον!» Και βάλθηκε να κοιτάζει συνέχεια την αριστερή μου γάμπα, με μάτια σαν τρελού. |
41.71.Γ |
Πέρασαν έτσι γύρω στα πέντε λεπτά· και ομολογώ ότι για πρώτη φορά τα έχασα στον πλανήτη σου, και δεν μπορούσα στα γρήγορα να βρω κάποια διέξοδο. |
41.71.Γ |
Τελικά, με πλησίασε, κι ενώ ετοιμαζόταν να πει κάτι, τα πόδια του άρχισαν ξαφνικά να τρέμουν έντονα από τη συγκίνηση· αναγκάστηκε να καθίσει κάτω, και μου έκανε νόημα να κάνω το ίδιο. |
41.71.Γ |
Μόλις καθήσαμε, με κοίταξε με μάτια πολύ λυπημένα και μου είπε με εξομολογητικό τόνο: |
41.71.Γ |
«Φίλε του φίλου μου! Όταν ήμουν νέος, ήμουν πλούσιος· τόσο πλούσιος μάλιστα που καμιά δεκαριά τουλάχιστον από τα καραβάνια μου, με γύρω στις χίλιες καμήλες το καθένα, ξεκινούσαν καθημερινά προς όλες τις κατευθύνσεις της Ασίας. |
41.71.Γ |
«Το χαρέμι μου, αυτοί που ήξεραν, το θεωρούσαν το καλύτερο και το πολυτελέστερο στον κόσμο — και όλα τα άλλα αγαθά μου ήταν στην ίδια κλίμακα· είχα, με λίγα λόγια, όλα όσα μπορεί να μας δώσει η συνηθισμένη ζωή μας, σε αφθονία. |
41.71.Γ |
«Άρχισαν όμως να μ’ ενοχλούν σιγά-σιγά όλα τόσο πολύ, και τα μπούχτισα σε τέτοιο σημείο, ώστε το βράδυ, όταν πήγαινα για ύπνο, σκεπτόμουν με τρόμο ότι όλα θα ξανάρχιζαν πάλι απ’ την αρχή το πρωί, και θα έπρεπε να υποστώ το ίδιο ασήκωτο φορτίο. |
41.71.Γ |
«Τελικά, μου έγινε ανυπόφορο να ζω σε μια τέτοια εσωτερική κατάσταση. |
41.71.Γ |
«Τόσο, που κάποια μέρα νιώθοντας εντονότερα το κενό της συνηθισμένης ύπαρξης, μου πέρασε για πρώτη φορά από το μυαλό η ιδέα να τερματίσω τη ζωή μου αυτοκτονώντας. |
41.71.Γ |
«Για πολλές μέρες το σκεπτόμουν με τη μεγαλύτερη απάθεια. Και τελικά πήρα την κατηγορηματική απόφαση να το κάνω. |
41.71-2.Γ |
«Το τελευταίο βράδυ, όταν μπήκα στο δωμάτιο όπου θα έβαζα σε εφαρμογή το σχέδιο μου, θυμήθηκα ξαφνικά πως ξέχασα να ρίξω μια τελευταία ματιά στη γυναίκα που ήταν κατά το μισό υπεύθυνη της δημιουργίας και του σχηματισμού της ύπαρξής μου. |
41.72.Γ |
«Θυμήθηκα τη μητέρα μου, που ζούσε ακόμη. Και σ’ αυτή την ανάμνηση τα πάντα αναστατώθηκαν μέσα μου. |
41.72.Γ |
«Αναλογίστηκα αμέσως πόσο θα υπέφερε όταν θα μάθαινε για το θάνατο μου, και μάλιστα κάτω από τέτοιες συνθήκες. |
41.72.Γ |
«Με τη θύμηση της, είδα την εικόνα της αγαπημένης μου γριάς μητέρας, που θα ’μενε έρημη, ν’ αναστενάζει καρτερικά μέσα στη συντριβή του πόνου της, και με έπιασε τέτοια λύπη, που οι λυγμοί μου ανέβηκαν στο λαιμό και σχεδόν με έπνιγαν. |
41.72.Γ |
«Τότε μόνο αναγνώρισα με όλο μου το είναι τι ήταν για μένα η μητέρα μου, και τι άσβεστο συναίσθημα θα έπρεπε να νιώθω γι’ αυτήν. |
41.72.Γ |
«Από κει κι έπειτα, η μητέρα μου έγινε η πηγή που έδινε νόημα στη ζωή μου. |
41.72.Γ |
«Σε κάθε στιγμή της μέρας ή της νύχτας που θυμόμουν το αγαπημένο της πρόσωπο, καινούργιες δυνάμεις με ζωογονούσαν, κι ένιωθα να φουντώνει μέσα μου η επιθυμία να ζω και να κάνω το καθετί μόνο και μόνο για να κυλά ευχάριστα η ύπαρξη της. |
41.72.Γ |
«Αυτό διάρκεσε για δέκα περίπου χρόνια, ώσπου πέθανε από μια άσπλαχνη αρρώστια κι έμεινα πάλι μόνος. |
41.72.Γ |
«Μετά το θάνατο της, το εσωτερικό μου κενό γινόταν καθημερινά όλο και πιο ανυπόφορο». |
41.72.Γ |
Σ’ αυτό το σημείο της αφήγησης του, το βλέμμα του σεβάσμιου Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ σταμάτησε κατά τύχη πάνω στο δερβίση Μπόγκα-Εντίν. Σηκώθηκε βιαστικά και του είπε: |
41.72.Γ |
«Καλέ μου φίλε! Στο όνομα της φιλίας μας, συγχώρεσε με, εμένα το γέροντα, που ξέχασα να τερματίσω τον πόνο που προκάλεσαν οι κακορίζικες δονήσεις αυτού του πιάνου». |
41.72.Γ |
Λέγοντας αυτά, κάθησε στο πιάνο και ξανάρχισε να παίζει τα πλήκτρα. Τη φορά όμως αυτή ακούγονταν δύο μόνο νότες, η μία από την υψηλότερη οκτάβα και η άλλη από τη χαμηλότερη, καθώς έπαιζε πότε τη μια και πότε την άλλη νότα, ενώ φώναζε: |
41.72.Γ |
«Και τώρα, χάρη στις δονήσεις που προέρχονται από τους ήχους πάλι του ίδιου πιάνου, εκείνες όμως που “κάνουν καλό”, οι πόνοι του παλιού και πιστού μου φίλου ας σταματήσουν!». |
41.72-3.Γ |
Και πραγματικά, πριν περάσουν πέντε λεπτά, το πρόσωπο του δερβίση Μπόγκα-Εντίν ξαναηρέμησε και δεν έμεινε ούτε ίχνος από τον πελώριο φριχτό καλόγερο που στόλιζε ως εκείνη τη στιγμή την αριστερή του γάμπα. |
41.73.Γ |
Τότε ο δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ ήρθε και ξανακάθισε δίπλα μας και, με τελείως ήρεμο ύφος, συνέχισε: |
41.73.Γ |
«Την τέταρτη μέρα μετά το θάνατο της αγαπημένης μου μητέρας, καθόμουν στο δωμάτιο μου και σκεφτόμουν με απόγνωση τι θα γινόταν με μένα. |
41.73.Γ |
«Ξαφνικά, κάτω από τα παράθυρα μου, ένας περιπλανώμενος δερβίσης άρχισε να ψάλλει τους ιερούς του ψαλμούς. |
41.73.Γ |
Κοίταξα στο δρόμο, και βλέποντας ότι ο δερβίσης που έψελνε ήταν ηλικιωμένος, με ένα γλυκό πρόσωπο, αποφάσισα να τον συμβουλευτώ, κι έστειλα αμέσως τον υπηρέτη μου να τον προσκαλέσει να έρθει να με δει. |
41.73.Γ |
«Μπήκε μέσα. Όταν, ύστερα από τους συνηθισμένους χαιρετισμούς, κάθησε στο “μιντέρι”, του περιέγραψα την κατάσταση της ψυχής μου, χωρίς να του κρύψω τίποτε. |
41.73.Γ |
«Σαν τέλειωσα, ο δερβίσης έπεσε σε βαθιά περισυλλογή, κι αφού έμεινε για πολλή ώρα σιωπηλός, σηκώθηκε και, κοιτώντας με σταθερά, είπε: |
41.73.Γ |
«“Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος για σένα: θα πρέπει να αφιερωθείς στη θρησκεία”». «Μ’ αυτές τις λέξεις, βγήκε ψέλνοντας μια προσευχή και έφυγε για πάντα από το σπίτι μου. |
41.73.Γ |
«Αφού έφυγε, ξανάρχισα να συλλογίζομαι. |
41.73.Γ |
«Το αποτέλεσμα των συλλογισμών μου ήταν ότι, αυτή τη φορά, αποφάσισα εκείνη ακριβώς την ημέρα, αμετάκλητα, να μπω σε μια “αδελφότητα δερβίσηδων” — όχι στη δική μου χώρα, αλλά κάπου μακρύτερα. |
41.73.Γ |
«Από την άλλη κιόλας μέρα, άρχισα να χωρίζω και να μοιράζω όλα μου τα υπάρχοντα ανάμεσα στους φτωχούς και στους συγγενείς μου, κι έπειτα από δύο βδομάδες, εγκατέλειψα μια για πάντα την πατρίδα μου και ήρθα εδώ στην Μπουχάρα. |
41.73.Γ |
«Μόλις έφτασα, μπήκα σε μια από τις πολλές “δερβίσικες αδελφότητες” της περιοχής. Διάλεξα μια αδελφότητα που ήταν γνωστή στον κόσμο για την αυστηρότητα του τρόπου της ζωής της. |
41.73-4.Γ |
«Δυστυχώς, οι δερβίσηδες αυτοί δεν άργησαν να μου προκαλέσουν μια απογοητευτική εντύπωση. Άλλαξα λοιπόν αδελφότητα, αλλά συνέβηκε πάλι το ίδιο πράγμα. «Τελικά έγινα δεκτός σ’ εκείνο το μοναστήρι, ο Σεΐχης του οποίου μου ανάθεσε το καθήκον να επινοήσω το μηχανικό έγχορδο όργανο για το οποίο σου μίλησα. |
41.74.Γ |
«Στη συνέχεια, όπως σου είπα, παθιάστηκα με την επιστήμη των νόμων των δονήσεων, την οποία δεν σταμάτησα ως αυτή την ημέρα να μελετώ. |
41.74.Γ |
«Σήμερα, όμως, κι η επιστήμη αυτή με αναγκάζει, με τη σειρά της, να νιώσω την ίδια εσωτερική κατάσταση που ένιωσα την παραμονή του θανάτου της μητέρας μου — της οποίας η αγάπη ήταν η μοναδική πηγή ζεστασιάς που στήριξε την κενή και ανυπόφορη ύπαρξη μου επί τόσα πολλά χρόνια. |
41.74.Γ |
«Ακόμα και τώρα, δεν μπορώ να θυμηθώ χωρίς να με πιάνει τρεμούλα τη στιγμή που μου είπαν οι γιατροί ότι η μητέρα μου δεν θα έβγαζε την ημέρα. |
41.74.Γ |
«Το πρώτο ερώτημα που αναδύθηκε μέσα μου, στη φοβερή εκείνη κατάσταση όπου βρέθηκα, ήταν τούτο: Πώς θα ζήσω ύστερα από αυτό; |
41.74.Γ |
«Εκείνα που γίνανε μετά, ήδη σου τα αφηγήθηκα. |
41.74.Γ |
«Με μια λέξη, όταν απορροφήθηκα από την επιστήμη των δονήσεων, ανακάλυψα σιγά-σιγά μια καινούργια θεότητα για μένα. |
41.74.Γ |
«Η επιστήμη μου ήταν για μένα σα μια δεύτερη μητέρα. Στη διάρκεια πολυάριθμων ετών, αποδείχτηκε εξίσου προστατευτική, εξίσου ασφαλής και εξίσου πιστή όσο κι η ίδια η μητέρα μου. |
41.74.Γ |
«Μέχρι αυτή την ημέρα, δεν παρουσιάστηκε καμία περίπτωση, όπου οι αλήθειες που ανακάλυψα σχετικά με το θέμα των νόμων των δονήσεων να μην έδωσαν, κατά την εκδήλωσή τους, τα ακριβή αποτελέσματα τα οποία περίμενα. |
41.74.Γ |
Σήμερα όμως, για πρώτη φορά, δεν προέκυψαν τα αποτελέσματα που με βεβαιότητα περίμενα. |
41.74.Γ |
Και το χειρότερο είναι πως ήμουνα πιο προσεκτικός απ’ ό,τι συνήθως στον ακριβή υπολογισμό των αναγκαίων δονήσεων, στην προκειμένη περίπτωση, για να σχηματιστεί δηλαδή στο σώμα σου ο προβλεπόμενος καλόγηρος σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο κι όχι σ’ ένα άλλο. |
41.74-5.Γ |
«Και να που συμβαίνει κάτι που δεν ξανάγινε. Όχι μόνο δε βρίσκεται στο σημείο που προανάγειλα, αλλά δε σχηματίστηκε καν σε κάποιο άλλο μέρος του σώματος σου. |
41.75.Γ |
«Η επιστήμη, που μου ήταν εξίσου πιστή όσο κι η ίδια η μάνα μου, με πρόδωσε για πρώτη φορά πριν από λίγο· κι αυτό προκαλεί μέσα μου θλίψη απερίγραπτη. |
41.75.Γ |
«Για την ώρα μπορώ ακόμη να συμβιβαστώ μ’ αυτή την τρομερή συμφορά· τι θα γίνει όμως αύριο; … Δεν μπορώ ούτε να το διανοηθώ. |
41.75.Γ |
«Κι αν προς στιγμή μπορέσω κάπως να το δεχτώ, θα γίνει αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν ξέχασα τα λόγια του μεγάλου αρχαίου μας προφήτη, του Εσάι Νουρά, σύμφωνα με τα οποία “ένα άτομο είναι ανεύθυνο για τις εκδηλώσεις του κατά την επιθανάτια αγωνία του μόνο — και μόνο τότε”. |
41.75.Γ |
«Είναι προφανές ότι η επιστήμη μου, η θεότητα μου, η δεύτερη μητέρα μου, βρίσκεται κι αυτή μπροστά σε μια τέτοια αγωνία, αφού τώρα με πρόδωσε. |
41.75.Γ |
«Και ξέρω πολύ καλά ότι η επιθανάτια αγωνία καταλήγει πάντα στο θάνατο. |
41.75.Γ |
«Όσο για σένα, αγαπητέ φίλε του φίλου μου, χωρίς να το θέλεις, ανάλαβες σήμερα να παίξεις τον ίδιο ρόλο με τους γιατρούς που μου ανάγγειλαν, την παραμονή του θανάτου της αγαπημένης μου μητέρας, ότι δεν θα έβγαζε την ημέρα. |
41.75.Γ |
«Κι αυτό γιατί μου φέρνεις, με τη σειρά σου, την είδηση ότι και η νέα μου εστία θα σβήσει ως αύριο σαν την άλλη. |
41.75.Γ |
«Νιώθω να ξανα-αναδύονται μέσα μου τα φοβερά συναισθήματα και οι αισθήσεις που δοκίμασα από τη στιγμή που οι γιατροί μας μου ανάγγελλαν τον επικείμενο θάνατο της μάνας μου ως τη στιγμή που μας άφησε. |
41.75.Γ |
«Όπως και τότε που, μέσα στα τρομερά εκείνα συναισθήματα και αισθήσεις, διατηρούσα μια ελπίδα πως δεν θα πέθαινε, έτσι και τη στιγμή αυτή φέγγει ακόμα αμυδρά μέσα μου κάτι που μοιάζει με την ελπίδα εκείνη. |
41.75.Γ |
«Αχ! φίλε του φίλου μου! Τώρα που ξέρεις την κατάσταση της ψυχής μου, σε ρωτώ ειλικρινά, μπορείς να μου εξηγήσεις ποια υπερφυσική δύναμη εμπόδισε να σχηματιστεί στην αριστερή σου γάμπα ο καλόγηρος που αναγκαστικά έπρεπε να εμφανιστεί; |
41.75-6.Γ |
«Γιατί η βεβαιότητα ότι σίγουρα έπρεπε να σχηματιστεί έγινε εδώ και πολλά χρόνια τόσο ακλόνητη μέσα μου όσο και οι “Τουκλουνιακοί βράχοι”. |
41.76.Γ |
«Κι έμεινε ακλόνητη επειδή, για σαράντα περίπου χρόνια, μελετούσα μέρα νύχτα με επιμονή αυτούς τους σημαντικούς νόμους των δονήσεων του κόσμου, ώσπου η κατανόηση της σημασίας τους και των συνθηκών της πραγματοποίησής τους μου έγινε κάτι σα δεύτερη φύση». |
41.76.Γ |
Ύστερα από αυτά τα λόγια, ο τελευταίος ίσως μεγάλος σοφός της Γης με κοίταξε ίσια στα μάτια, με μια έκφραση γεμάτη προσμονή. |
41.76.Γ |
Μπορείς να φανταστείς, καλό μου παιδί, σε τι θέση βρέθηκα; Τι θα μπορούσα άραγε να του αποκριθώ; |
41.76.Γ |
Για δεύτερη φορά την ημέρα εκείνη βρέθηκα, λόγω εκείνου του γήινου όντος, σε μια κατάσταση απ’ όπου δεν έβρισκα διέξοδο. |
41.76.Γ |
Τη φορά αυτή αναμίχθηκε μάλιστα, σ’ εκείνη την τόσο ασυνήθιστη κατάσταση, το ίδιο μου το «οντικό Χικντζναπάρ», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, ο οίκτος μου, για κείνο το γήινο τρίμυαλο ον, και πιο πολύ επειδή υπέφερε εξαιτίας μου. |
41.76.Γ |
Ταυτόχρονα, ήξερα κάλλιστα ότι θα αρκούσαν λίγες λέξεις όχι μόνο για να το καθησυχάσω, αλλά και να το κάνω να καταλάβει πως αν ο καλόγηρος δεν σχηματίστηκε πάνω στην αριστερή μου γάμπα, αυτό αποδείκνυε ακόμα περισσότερο την αλήθεια και την ακρίβεια της επιστήμης που λάτρευε. |
41.76.Γ |
Είχα κάθε ηθικό δικαίωμα να του πω την αλήθεια για μένα, διότι με τις αρετές του είχε ήδη γίνει «Καλμενούιορ», ένα δηλαδή από τα τρίμυαλα όντα εκείνου του πλανήτη με τα οποία δεν μας απαγορεύεται Άνωθεν να είμαστε εντελώς ειλικρινείς. |
41.76.Γ |
Αλλά ήταν αδύνατο να το κάνω εκείνη τη στιγμή, μπροστά στο δερβίση Χατζή-Μπόγκα-Εντίν, ο οποίος ήταν ακόμα ένα συνηθισμένο τρίμυαλο ον από κει κάτω· απαγορευόταν βλέπεις, Άνωθεν, από καιρό στα όντα της φυλής μας, με όρκο πανάρχαιο, να μεταδίδουμε την παραμικρότερη αληθινή γνώση σε τέτοια όντα, και μάλιστα χωρίς καμιά εξαίρεση. |
41.76.Γ |
Η απαγόρευση αυτή μου φαίνεται πως έγινε με πρωτοβουλία του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς. |
41.76.Γ |
Και η απαγόρευση ίσχυε, κυρίως, γιατί στα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου είναι απαραίτητη μόνον η «γνώση του είναι». |
41.76-7.Γ |
Κάθε πληροφορία, ακόμα κι αν είναι αληθινή, δίνει στα όντα «διανοητικές γνώσεις» μόνο· κι αυτές οι «διανοητικές γνώσεις» τους χρησιμεύουν μόνο, όπως ήδη σου είπα, για να περιορίζουν τις δυνατότητές τους να αποκτήσουν τη «γνώση του είναι». |
41.77.Γ |
Επειδή λοιπόν το μοναδικό μέσο που απόμεινε στους δύστυχους ευνοούμενους σου, για να απελευθερωθούν οριστικά από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, είναι αυτή ακριβώς η «γνώση του είναι», επιβλήθηκε στα όντα της φυλής μας αυτή η απαγόρευση, που αφορούσε τα όντα της Γης, και μάλιστα με όρκο. |
41.77.Γ |
Να γιατί, παιδί μου, δεν αποφάσισα να εξηγήσω αμέσως στον άξιο γήινο σοφό, το Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ, την αληθινή αιτία της αποτυχίας του, μπροστά στο δερβίση Χατζή-Μπόγκα-Εντίν. |
41.77.Γ |
Καθώς όμως οι δύο δερβίσηδες περίμεναν ακόμα την απάντηση μου, έπρεπε κάτι να τους πώ· έτσι, απευθύνθηκα στο Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ και του είπα απλά τα εξής: |
41.77.Γ |
«Αξιοσέβαστε Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ! Αν συμφωνείς να μη σου απαντήσω τώρα αμέσως, ορκίζομαι στο σκοπό του ερχομού μου, να σου δώσω λίγο αργότερα μια εξήγηση που θα σε ικανοποιήσει απόλυτα, θα πεισθείς τότε ότι η αγαπημένη σου «επιστήμη» όχι μόνον είναι η πιο αληθινή απ’ όλες τις επιστήμες, αλλά και ότι είσαι ο μεγαλύτερος σοφός της Γης, μετά τον Άγιο Τσουν-Κιλ-Τες και τον Άγιο Τσουν-Τρο-Πελ». |
41.77.Γ |
Ύστερα από την απάντηση αυτή, ο σεβάσμιος δερβίσης Ασβάτζ-Τρουβ αρκέστηκε να βάλει το δεξί του χέρι πάνω στο μέρος όπου βρίσκεται, στα γήινα όντα, η καρδιά· μια τέτοια χειρονομία έχει την εξής έννοια σ’ εκείνη τη χώρα: «Πιστεύω κι ελπίζω, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία». |
41.77.Γ |
Μετά γύρισε προς το δερβίση Μπόγκα-Εντίν και, σα να μη συνέβαινε τίποτε, ξανάρχισε να μιλά για την επιστήμη Σατ-Τσάι-Μερνίς. |
41.77.Γ |
Από την πλευρά μου, για να διασκεδάσω κάθε αμηχανία, έδειξα με το χέρι μου ένα βαθούλωμα της σπηλιάς, όπου κρέμονταν πολλά μεταξωτά χρωματιστά τόπια και τον ρώτησα: |
41.77.Γ |
«Αξιότιμε Χατζή, τι είναι όλα τούτα τα υφάσματα εκεί πέρα, μέσα στο βαθούλωμα;». |
41.77-8.Γ |
Μου απάντησε ότι κι αυτά τα χρωματιστά τόπια τα χρησιμοποιούσε στα πειράματα του για τις δονήσεις. «Πρόσφατα διαπίστωσα», μας είπε, «ποιων χρωμάτων οι δονήσεις έχουν βλαβερή δράση πάνω στα όντα και τα ζώα, και ως ποιο σημείο. |
41.78.Γ |
«Θα σας δείξω αν θέλετε κι αυτό το πείραμα, που είναι από τα πιο ενδιαφέροντα». |
41.78.Γ |
Σηκώθηκε και πήγε πάλι στη διπλανή αίθουσα, απ’ όπου έφερε, με τη βοήθεια ενός νεαρού, αυτή τη φορά, τρία τετράποδα όντα τα οποία εκεί τα λένε «σκύλο», «πρόβατο» και «κατσίκα», καθώς και μερικές συσκευές με περίεργο σχήμα, που έμοιαζαν με βραχιόλια. |
41.78.Γ |
Πέρασε το ένα από τα βραχιόλια στο μπράτσο του δερβίση Μπόγκα-Εντίν, και το άλλο στο δικό του μπράτσο· ταυτόχρονα γύρισε προς εμένα και μου είπε: |
41.78.Γ |
«Σε σένα δε θα βάλω … έχω πολύ σοβαρούς λόγους γι’ αυτό». |
41.78.Γ |
Πέρασε μετά στο λαιμό της «κατσίκας», του «πρόβατου» και του «σκύλου» τις υπόλοιπες παράξενες συσκευές και, δείχνοντας τα βιμπρόμετρα, μας παρακάλεσε να θυμηθούμε και να σημειώσουμε όλες τις ενδείξεις που θα έδειχναν οι βελόνες σ’ αυτά τα όντα που είχαν τόσο διαφορετικό παρουσιαστικό. |
41.78.Γ |
Κοιτάξαμε τους αριθμούς που έδειχναν τα πέντε βιμπρόμετρα, και τους γράψαμε στα «σημειωματάρια» που μας έδωσε ο νεαρός. |
41.78.Γ |
Μετά, ο δερβίσης Ασβάτζ-Τρουβ ήρθε και ξανακάθησε πάνω τις τσόχες και μας είπε: |
41.78.Γ |
«Κάθε μορφή “ζωής” έχει ένα “σύνολο δονήσεων” που χαρακτηρίζει μόνο αυτήν· είναι το σύνολο των δονήσεων οι οποίες προέρχονται από τα διάφορα συγκεκριμένα όργανα αυτής της μορφής “ζωής”. «Σε κάθε μορφή ζωής, τούτο το σύνολο αλλάζει από στιγμή σε στιγμή και εξαρτάται από την ένταση με την οποία οι αντίστοιχες πηγές, ή όργανα, μετασχηματίζουν τις διαφορετικών προελεύσεων δονήσεις. |
41.78.Γ |
«Όλες λοιπόν οι ετερογενείς και διαφορετικών προελεύσεων δονήσεις συγχωνεύονται πάντα, στα όρια μιας ολόκληρης ζωής, σ’ αυτό που ονομάζεται “υποκειμενική συγχορδία των δονήσεων”, εκείνης της ζωής. |
41.78.Γ |
«Πάρε για παράδειγμα εμάς τους δύο, τον φίλο μου Μπόγκα-Εντίν κι εμένα. |
41.78-9.Γ |
«Κοίτα …» και, δείχνοντας μου τον αριθμό που έδειχνε το βιμπρόμετρο πάνω στο μπράτσο του, ξανάρχισε: «έχω όλες κι όλες αυτές τις δονήσεις· ο φίλος μου ο Μπόγκα-Εντίν έχει ακόμα περισσότερες. |
41.79.Γ |
«Αυτό συμβαίνει γιατί είναι πολύ νεότερος από μένα, κι ορισμένα όργανα του λειτουργούν πολύ εντονότερα από τα δικά μου, παράγοντας μέσα του τις αντίστοιχες εντονότερες δονήσεις. |
41.79.Γ |
«Κοίτα τώρα τις ενδείξεις στα βιμπρόμετρα του “σκύλου”, του “πρόβατου” και της “κατσίκας”. Στο σκύλο, το άθροισμα είναι τρεις φορές μεγαλύτερο απ’ ό,τι στο πρόβατο και μιάμιση φορά μεγαλύτερο απ’ ό,τι στην κατσίκα, ενώ το άθροισμα της συνολικής συγχορδίας των δονήσεων του είναι λίγο χαμηλότερο από το δικό μου κι από του φίλου μου. |
41.79.Γ |
«Θα πρέπει όμως να σου πω ότι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, είναι πολλοί οι άνθρωποι, στη συνολική παρουσία των οποίων το άθροισμα της “υποκειμενικής συγχορδίας των δονήσεων” είναι κατώτερο από τον αριθμό που δείχνει η παρουσία αυτού του σκύλου. |
41.79.Γ |
«Αυτό οφείλεται επειδή στους περισσότερους απ’ αυτούς, η μία από τις λειτουργίες τους, αυτή του συναισθήματος, που παράγει τον μεγαλύτερο αριθμό υποκειμενικών δονήσεων, έχει πια ατροφήσει σχεδόν τελείως, με αποτέλεσμα το άθροισμα των δονήσεών τους να εμφανίζεται κατώτερο από του σκύλου». |
41.79.Γ |
Μετά τα λόγια αυτά, ο σεβάσμιος Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ σηκώθηκε πάλι και κατευθύνθηκε στο μέρος όπου κρέμονταν τα χρωματιστά υφάσματα. |
41.79.Γ |
Άρχισε τότε να ξετυλίγει το ένα μετά το άλλο εκείνα τα τόπια από «μετάξι της Μπουχάρας». Διάλεγε ένα κομμάτι ύφασμα ορισμένου χρώματος και σκέπαζε μ’ ένα ειδικό μηχάνημα με τροχαλίες, όχι μόνο τους τοίχους και το θόλο, αλλά κι ολόκληρο το πάτωμα της σπηλιάς, τόσο καλά που έμοιαζε σαν να ήταν όλο το εσωτερικό ντυμένο με το ύφασμα του χρώματος εκείνου. Και κάθε φορά διαπιστώναμε ότι το σύνολο των δονήσεων κάθε μορφής ζωής εκεί μέσα τροποποιούνταν. |
41.79.Γ |
Ύστερα από αυτό το πείραμα, ο μεγάλος εκείνος σύγχρονος γήινος σοφός μας παρακάλεσε να τον ακολουθήσουμε· βγήκαμε από εκείνη την αίθουσα και ξαναπεράσαμε από τον κεντρικό διάδρομο, πριν μπούμε σ’ έναν μικρό διαγώνιο διάδρομο. |
41.80.Γ |
Πίσω μας ακολουθούσαν η κατσίκα, το πρόβατο και ο σκύλος, μαζί μα τα αυτοσχέδια περιδέραιά τους. |
41.80.Γ |
Περπατήσαμε αρκετά, μέχρι να φτάσουμε τελικά στην κεντρική αίθουσα εκείνης της υπόγειας κατοικίας. |
41.80.Γ |
Ο σεβάσμιος δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ κατευθύνθηκε σε μια κόγχη της μεγάλης αίθουσας, και δείχνοντας με το χέρι έναν όγκο υφάσματος με παράξενο χρώμα, είπε: |
41.80.Γ |
«Αυτό το ύφασμα υφάνθηκε ειδικά με τις ίνες του φυτού “Τσαλτάντρ” και διατήρησε το φυσικό του χρώμα. |
41.80.Γ |
«Το φυτό Τσαλτάντρ είναι ένας από τους σπάνιους σχηματισμούς στη Γη που το χρώμα τους δεν έχει την ιδιότητα να τροποποιεί τις δονήσεις των γειτονικών πηγών, ενώ παράλληλα παραμένει εντελώς ανεπηρέαστος από όλες τις άλλες δονήσεις. |
41.80.Γ |
«Αυτός είναι ο λόγος που, για να πειραματιστώ με τις δονήσεις που προέρχονται από άλλες πηγές, εκτός των χρωμάτων, παράγγειλλα ειδικά αυτό το ύφασμα και έφτιαξα μ’ αυτό ένα είδος “τέντα” που είναι φτιαγμένη έτσι που να μπορεί, ανάλογα με την περίσταση, να καλύπτει όλο αυτό το χώρο ή να μετασχηματιστεί σε κάθε κατεύθυνση και να πάρει οποιοδήποτε σχήμα. |
41.80.Γ |
«Με την ιδιότυπη λοιπόν “τέντα” μου, συνεχίζω τώρα κάτι πειράματα που ονομάζω “αρχιτεκτονικά”. Τούτα, λοιπόν, μου αποκάλυψαν ποια είδη χώρου ασκούν πάνω στους ανθρώπους και στα ζώα βλαβερή επίδραση, και σε ποια έκταση. |
41.80.Γ |
«Τα “αρχιτεκτονικά” μου πειράματα με έπεισαν πια ακράδαντα ότι οι διαστάσεις και το γενικό σχήμα του εσωτερικού ενός χώρου δεν είναι τα μόνα που ασκούν στους ανθρώπους και στα ζώα τεράστια επιρροή, αλλά ότι και οι “καμπύλες”, οι “προεξοχές”, οι “γωνίες”, οι “ανωμαλίες” των τοίχων, κ.λπ. … συμβάλλουν πάντα ακόμα κι αυτές, με τις τροποποιήσεις που προκαλούν στις δονήσεις που παράγονται στην ατμόσφαιρα του χώρου, στο να καλυτερεύουν ή να χειροτερεύουν τις υποκειμενικές δονήσεις των ανθρώπων και των ζώων που βρίσκονται εκεί». |
41.80-1.Γ |
Άρχισε τότε να πραγματοποιεί μπροστά μας διάφορα πειράματα μ’ εκείνη τη μεγάλη τέντα, στη διάρκεια των οποίων παρατήρησα μεταξύ άλλων ότι οι περιβάλλουσες δονήσεις, τροποποιούμενες κάτω από την επίδραση διάφορων πραγόντων του περιβάλλοντος, είχαν, πάνω στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν, μια πολύ πιο έντονη δράση απ’ ό,τι στα δίμυαλα και στα μονόμυαλα όντα. |
41.81.Γ |
Πράγμα που, απ’ όλες τις ενδείξεις, οφείλεται πάλι στις αφύσικες εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες της συνηθισμένης τους οντικής ύπαρξης. |
41.81.Γ |
Ύστερα από τις αρχιτεκτονικές αυτές επιδείξεις, μας οδήγησε σε μια άλλη μικρή αίθουσα όπου έκανε πολλά πειράματα, τα οποία μας έκαναν να δούμε ξεκάθαρα και να καταλάβουμε ποιες από τις δονήσεις που προέρχονται από διάφορες πηγές δρουν πάνω στις «υποκειμενικές συγχορδίες των δονήσεων» των ευνοουμένων σου — και με ποιο τρόπο. |
41.81.Γ |
Τα πειράματά του μας έδειξαν ακόμη τα αποτελέσματα που έδιναν οι δονήσεις οι οποίες προέρχονταν από τις ακτινοβολίες των τρίμυαλων όντων πολλών διαφορετικών τύπων, ή από δίμυαλα και μονόμυαλα όντα, από τις δονήσεις της φωνής τους, καθώς και από πολλές άλλες πηγές. |
41.81.Γ |
Μας παρουσίασε και μας ερμήνευσε, μεταξύ άλλων, και πολλά πειράματα τα οποία αποδείκνυαν την ολέλθρια δράση που ασκεί πάνω στα σύγχρονα όντα εκεί κάτω η παραγωγή, η άφθονη και δήθεν θεληματική, εκείνων που ονομάζουν «έργα τέχνης» τους. |
41.81.Γ |
Ανάμεσα σ’ αυτά είναι οι «πίνακες», τα «γλυπτά» και οι πασίγνωστες βέβαια «φυσικές συνθέσεις» τους. |
41.81.Γ |
Από όλα τα πειράματα που παρουσίασε ο σοφός αυτός, προέκυψε τελικά ότι οι βλαβερότερες δονήσεις για τα σύγχρονα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω ήταν εκείνες που προέρχονταν από τα λεγόμενα «φάρμακα». |
41.81.Γ |
Έμεινα τέσσερις μέρες στην υπόγεια κατοικία του αυθεντικού εκείνου γήινου σοφού· μετά επέστρεψα με το δερβίση Μπόγκα-Εντίν στην Μπουχάρα, από όπου είχαμε ξεκινήσει — κι έτσι τέλειωσε η πρώτη μου συνάντηση με τούτο το αξιοσημείωτο όν. |
41.81-2.Γ |
Στη διάρκεια τεσσάρων ημερών, μας έδειξε και μας αποκάλυψε πολλά άλλα πράγματα σχετικά με τους νόμους των δονήσεων. Το πιο ενδιαφέρον όμως πράγμα ήταν για μένα η εξήγηση που έδωσε, στο τέλος, για την ύπαρξη του φωτισμού με φωταέριο και ηλεκτρικό ρεύμα στην υπόγεια εκείνη κατοικία — χαμένη μέσα στις άγριες ερημιές, μακριά από κάθε κοινότητα σύγχρονων γήινων όντων. |
41.82.Γ |
Καθώς μας μιλούσε εκείνο το τόσο συμπαθητικό γήινο ον, όταν έτυχε να μιλήσει για ορισμένες λεπτομέρειες δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί, και από τα μάτια του κύλησαν αληθινά δάκρυα που με άγγιξαν τότε σε τέτοιο βαθμό, ώστε δεν μπόρεσα να το λησμονήσω. |
41.82.Γ |
Ορισμένα από τα δεδομένα που φώτισαν τα λεγόμενα του θα μπορούσαν να αποτελέσουν, για τη μελλοντική σου ύπαρξη, εξαιρετικό υλικό για αντιπαραβολή και θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις τα αποτελέσματα εκείνου που λέγεται «υποκειμενικό πεπρωμένο», αποτελέσματα τα οποία παράγονται γενικά, μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας, παντού όπου εμφανίζονται και συνυπάρχουν ένα πλήθος από σχετικά ανεξάρτητα άτομα. |
41.82.Γ |
Συμβαίνει συχνά σε τέτοιες συναθροίσεις να αποδεικνύεται ότι η «μοίρα», για ορισμένα τουλάχιστον άτομα, είναι τελείως άδικη στη διαδικασία της προσωπικής τους ύπαρξης, ενώ όλα τα άλλα όντα που υπάρχουν μαζί τους επωφελούνται από το γεγονός αυτό, κατά την αντικειμενική έννοια της λέξης, με μια πλούσια συγκομιδή δίκαιων καρπών. Έτσι θα σου μιλήσω γι’ αυτό το θέμα όσο λεπτομερέστερα γίνεται· θα προσπαθήσω μάλιστα να σου επαναλάβω την αφήγηση του κατά λέξη, αν είναι δυνατό, και χωρίς να αλλάξω τίποτε. |
41.82.Γ |
Τη στιγμή που φεύγαμε από την υπόγεια κατοικία του είχα την πεποίθηση ότι τα αποτελέσματα των επιτευγμάτων του νου των προγόνων τους δεν είχαν ολοκληρωτικά εξαφανιστεί για τα σημερινά τρίμυαλα όντα. Παρόλο που οι μετέπειτα γενιές των όντων του παράδοξου πλανήτη σου έπαψαν, εξαιτίας της αφύσικης ύπαρξής τους, να μετουσιώνουν συνειδητά μέσα τους τις κοσμικές αλήθειες τις οποίες ανακάλυψαν οι πρόγονοί τους, οι αλήθειες αυτές δεν προόδευσαν εκεί κάτω όπως γίνεται παντού· συγκεντρώθηκαν όμως αυτόματα σ’ εκείνο το παράξενο υπόγειο βασίλειο του πλανήτη σου, περιμένοντας να αναπτυχθούν και να τελειοποιηθούν από τα τρίμυαλα όντα του μέλλοντος. |
41.82.Γ |
Έτσι, λοιπόν, όταν ρώτησα τον σεβάσμιο Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ για τις μεθόδους που του επέτρεπαν να φωτίζει το υπόγειο βασίλειο του με γκάζι και ηλεκτρισμό, μου είπε τα εξής: |
41.83.Γ |
«Αυτά τα δύο είδη φωτισμού προέρχονται από τελείως διαφορετικά πράγματα, και το καθένα έχει τη δική του ιστορία. |
41.83.Γ |
«Ο φωτισμός με γκάζι βρίσκεται εδώ από τότε που ήρθαμε· τοποθετήθηκε με πρωτοβουλία δική μου και του παλιού μου φίλου, του δερβίση Κερμπαλάι-Αζίς-Νουαράν. |
41.83.Γ |
«Όσον αφορά το ηλεκτρικό φως, όμως, δεν είναι και πολύς καιρός που το έχουμε, και μας ήρθε με πρωτοβουλία ενός άλλου φίλου, κάποιου Ευρωπαίου που είναι ακόμη πολύ νέος. |
41.83.Γ |
«Θα είναι, κατά τη γνώμη μου, προτιμότερο να σου διηγηθώ ξεχωριστά καθεμιά από αυτές τις ιστορίες. |
41.83.Γ |
«Ας αρχίσουμε με το φως του γκαζιού. |
41.83.Γ |
«Όταν πρωτοήρθαμε, υπήρχε εδώ κοντά ένας άγιος τόπος που ονομαζόταν “Άγιο Σπήλαιο”, όπου αφθονούσαν οι προσκυνητές και οι ευσεβείς απ’ ολόκληρο το Τουρκεστάν. |
41.83.Γ |
«Κατά τη λαϊκή δοξασία, κάποτε, σ’ εκείνη τη σπηλιά ζούσε κάποιος “Χντρεϊλάβ” που αναλήφθηκε στους ουρανούς ζωντανός. |
41.83.Γ |
«Έλεγαν ακόμα ότι αναλήφθηκε τόσο ξαφνικά που δεν πρόλαβε καν να σβήσει τη φωτιά που φώτιζε τη σπηλιά του. |
41.83.Γ |
«Κι αυτή η πίστη δυνάμωνε από το γεγονός ότι μέσα στη σπηλιά έφεγγε μια “άσβεστη φλόγα”. |
41.83.Γ |
«Λοιπόν, φίλε του φίλου μου! |
41.83.Γ |
«Καθώς δεν μπορούσαμε, ούτε εγώ ούτε ο δερβίσης Κερμπαλάι-Αζίς-Νουαράν, να πιστέψουμε τη λαϊκή αυτή δοξασία, αποφασίσαμε να ανακαλύψουμε την πραγματική αιτία του ασυνήθιστου αυτού φαινομένου. |
41.83.Γ |
«Έχοντας εκείνον τον καιρό τους απαραίτητους υλικούς πόρους, και διαθέτοντας τις αναγκαίες προϋποθέσεις για τη μελέτη του φαινομένου, αρχίσαμε να ψάχνουμε ανεμπόδιστα για την προέλευση του. |
41.83.Γ |
«Αποκαλύφθηκε ότι κοντά στη σπηλιά κυλούσε ένα υπόγειο ποτάμι που περνούσε από μια γήινη φλέβα με ορυκτά, η συνδυασμένη δράση των οποίων προκαλούσε, κατά την επαφή τους με το νερό, την έκλυση ενός εύφλεκτου αερίου, το οποίο τυχαία βρήκε μια διέξοδο μέσα από κάποια ρωγμή στο πάτωμα της σπηλιάς. |
41.83.Γ |
«Η τυχαία ανάφλεξη του αερίου ήταν και η αιτία εκείνης της “άσβεστης φλόγας”. |
41.83-4.Γ |
«Αφού λύσαμε αυτό το μυστήριο και ανακαλύψαμε ότι η πηγή του ποταμίου βρισκόταν κοντά στην υπόγεια κατοικία μας, αποφασίσαμε με το φίλο μου να εκτρέψουμε τεχνητά αυτό το αέριο προς τη σπηλιά μας. |
41.84.Γ |
«Έτσι το αέριο περνάει, από τότε, μέσα από πήλινους σωλήνες που εμείς φτιάξαμε στην κεντρική αίθουσα της σπηλιάς, απ’ όπου διανέμεται με σωλήνες από “μπαμπού” όπου χρειάζεται. |
41.84.Γ |
«Όσο για τον ηλεκτροφωτισμό της σπηλιάς μας, η ιστορία του είναι η εξής: |
41.84.Γ |
«Μια μέρα, όταν πρωτοεγκατασταθήκαμε, ήρθε να με δει, μέσω κάποιου πολύ γέρου δερβίση φίλου μου, ένας νεότατος Ευρωπαίος ταξιδιώτης, ο οποίος ήθελε να με γνωρίσει, για να μιλήσει μαζί μου για τους νόμους των δονήσεων που μ’ ενδιέφεραν. |
41.84.Γ |
«Σύντομα γίναμε φίλοι, πρώτα γιατί αναζητούσε την αλήθεια με μεγάλη σοβαρότητα, κι έπειτα γιατί έδειχνε καλοσύνη κι ευαισθησία απέναντι στις αδυναμίες όλων ανεξαίρετα των συνανθρώπων του. |
41.84.Γ |
«Μελετούσε γενικά τους νόμους των δονήσεων, αλλά η κυρίως μελέτη του αφορούσε τις δονήσεις που προκαλούν τις διάφορες αρρώστιες στους ανθρώπους. |
41.84.Γ |
«Οι μελέτες του τον οδήγησαν, εκτός των άλλων, στην ανακάλυψη των αιτίων που προκαλούν στους ανθρώπους την αρρώστια που λέγεται “καρκίνος”, και στη δυνατότητα καταστροφής αυτής της ολέθριας εμφάνισης. |
41.84.Γ |
«Διαπίστωσε, και ύστερα απέδειξε πρακτικά, πως για κάθε άνθρωπο υπάρχει η δυνατότητα, αν ζει μ’ έναν ορισμένο τρόπο τη ζωή του και με κάποια συγκεκριμένη προετοιμασία, να επεξεργαστεί συνειδητά μέσα του δονήσεις ικανές — υπό τον όρο ότι ο άρρωστος θα κορεστεί από αυτές μ’ έναν ορισμένο τρόπο και σε συγκεκριμένες στιγμές — να καταστρέψουν μια για πάντα τη φριχτή αυτή αρρώστια. |
41.84.Γ |
«Παρόλο που μετά την αναχώρηση του δεν ξαναειδωθήκαμε για πολύν καιρό, παίρνουμε ο ένας τα νέα του άλλου. |
41.84.Γ |
«Έμαθα έτσι ότι ο νεαρός φίλος μου, λίγο μετά την αναχώρηση του, παντρεύτηκε στη χώρα του, και τα υπόλοιπα χρόνια του έζησε με τη γυναίκα του μια ζωή “γεμάτη οικογενειακή αγάπη και αμοιβαία ηθική υποστήριξη”, όπως λένε στα μέρη μας στην Ασία. |
41.84-5.Γ |
«Ενδιαφερόμουν κυρίως να μαθαίνω νέα των αποτελεσμάτων που είχαν οι έρευνες του για μια θεραπεία ικανή να καταστρέφει στους ανθρώπους αυτές καθεαυτές τις αιτίες των δονήσεων που κρυσταλλώνουν τους παράγοντες της εμφάνισης εκείνης της αρρώστιας — αιτίες που είχαν άμεση σχέση με τα θέματα, η μελέτη των οποίων με απασχολούσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου. |
41.85.Γ |
«Ήξερα πως δεν είχε ακόμα βρει μια θεραπεία κατάλληλη για όλους. Έπαιρνα όμως, κατά την περίοδο αυτή, πολλές αξιόπιστες αναφορές, από τις οποίες έμαθα ότι είχε ανακαλύψει ένα μέσο, ακόμη άγνωστο στους άλλους, για να θεραπεύει τα άτομα που προσβάλλονταν απ’ αυτή την αρρώστια, και με το οποίο πετύχαινε πάντοτε τη ριζική καταστροφή αυτής της αποτρόπαιης μάστιγας της ανθρωπότητας. |
41.85.Γ |
«Πήρα αξιόπιστες πληροφορίες για τα αίσια αποτελέσματα που είχε σε δεκάδες περιπτώσεις. |
41.85.Γ |
«Αργότερα, για λόγους ανεξάρτητους και από αυτόν και από μένα, έτυχε για δέκα περίπου χρόνια να μην ξαναπάρω καθόλου νέα από αυτόν το νεαρό Ευρωπαίο. |
41.85.Γ |
«Είχα κιόλας ξεχάσει σχεδόν τελείως την ύπαρξη του, όταν μια μέρα άκουσα, καθώς ήμουνα τελείως απορροφημένος από τις δουλειές μου, κάποιον να χρησιμοποιεί το μυστικό μας σύνθημα· όταν απάντησα και ρώτησα ποιος ήταν, αναγνώρισα αμέσως τη φωνή του. Με παρακάλεσε να του ανοίξω για να μπει στην υπόγεια κατοικία μας. |
41.85.Γ |
«Περιττό να σου πως ότι και οι δυο μας ήμασταν πανευτυχείς που ξαναβρεθήκαμε και που ανταλάσσαμε πάλι τις απόψεις μας για την αγαπημένη μας επιστήμη των “νόμων των δονήσεων”. |
41.85.Γ |
«Όταν κόπασε η συγκίνηση από την πρώτη μας συνάντηση, ξεφορτώσαμε όλα τα πράγματα που έφερε ο νεαρός μου φίλος με τις καμήλες — ανάμεσά τους βρισκόταν η περίφημη ευρωπαϊκή συσκευή “Ραίντγκεν”, καμιά πενηνταριά “στοιχεία Μπούνσεν”, πολλοί “συσσωρευτές”, και πολλές κουλούρες ηλεκτρικά καλώδια από διάφορα υλικά — και αρχίσαμε να τα λέμε με την ησυχία μας. Μου διηγήθηκε τη ζωή του, και να τι έμαθα, προς μεγάλη μου λύπη: |
41.85-6.Γ |
«Πριν μερικά χρόνια, όταν, σύμφωνα με τους κοσμικούς νόμους, οι περιστάσεις και οι συνθήκες του περιβάλλοντος έγιναν τέτοιες που σε ολόκληρη σχεδόν τη Γη οι άνθρωποι έχασαν κάθε σιγουριά για το αύριο και κάθε ελπίδα για ένα σταθερό τόπο κατοικίας, παρατήρησε ξαφνικά, στην αγαπημένη του γυναίκα, τα συμπτώματα της φρικτής αρρώστιας, η θεραπεία της οποίας είχε γίνει ένας από τους κύριους σκοπούς της ύπαρξής του. |
41.86.Γ |
«Και τότε απελπίστηκε, γιατί οι συνθήκες του περιβάλλοντος δεν του επέτρεπαν να εφαρμόσει τη θεραπεία που είχε ανακαλύψει, για να καταστρέψει τη φοβερή αρρώστια, θεραπεία η οποία ήταν για την περίσταση και η μόνη που θα μπορούσε να πραγματοποιήσει. |
41.86.Γ |
«Μόλις ξαναβρήκε κάπως την ηρεμία του, μετά την τρομερή του διαπίστωση, πήρε τη μοναδική απόφαση που του απόμεινε: θα περίμενε υπομονετικά για καλύτερες μέρες, και μέχρι τότε θα προσπαθούσε να δημιουργεί για τη γυναίκα του συνθήκες ζωής που θα επιβράδυναν όσο το δυνατόν περισσότερο τη διαδικασία της τρομερής αρρώστιας. |
41.86.Γ |
«Πέρασαν δύο χρόνια και κάτι. Στο διάστημα αυτό οι συνθήκες του περιβάλλοντος βελτιώθηκαν, και τότε ο νεαρός μου φίλος είχε τη δυνατότητα να προετοιμαστεί για να χρησιμοποιήσει επιτέλους το μοναδικό μέσο που γνώριζε για να θεραπεύει αυτό το κακό. |
41.86.Γ |
«Ενώ όμως εργαζόταν για να μπορέσει να έρθει σε θέση να εφαρμόσει τη θεραπεία του, μια αποφράδα μέρα, καθώς διέσχιζε ένα δρόμο μιας μεγάλης ευρωπαϊκής πόλης, μέσα στο συνωστισμό κάποιας “διαδήλωσης”, έπεσε κάτω από ένα αυτοκίνητο, και μολονότι δεν έμεινε στον τόπο, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά. |
41.86.Γ |
«Λόγω των τραυμάτων του, έπεσε σε “κώμα” για πολλούς μήνες· παράλληλα, μη έχοντας τη δυνατότητα να δώσει μια σκόπιμη και συνειδητή κατεύθυνση στη συνηθισμένη ζωή της γυναίκας του, η αρρώστια της άρχισε να χειροτερεύει πολύ γρήγορα, κυρίως γιατί μετά τον τραυματισμό του τον περιποιόταν, όντας σε μια συνεχή κατάσταση αγωνίας, χωρίς να λυπάται τον εαυτό της. |
41.86.Γ |
«Κι όταν ο καημένος ο νεαρός φίλος μου ξαναβρήκε τελικά τις αισθήσεις του, αντιλήφθηκε γρήγορα, έντρομος, ότι η διαδικασία της αρρώστιας της γυναίκας του είχε πια φτάσει στο τελευταίο στάδιο. |
41.86-7.Γ |
«Τι μπορούσε να κάνει; … Τι ήταν δυνατό να γίνει; … Τα τραύματα του δεν του επέτρεπαν ακόμη να προετοιμαστεί και να επεξεργαστεί μέσα του την απαιτούμενη ποιότητα δονήσεων, για να πραγματοποιήσει τη θεραπεία που είχε ανακαλύψει θέλοντας να καταστρέψει αυτή τη μάστιγα. |
41.87.Γ |
«Μη βλέποντας καμιά άλλη διέξοδο, αποφάσισε τότε να καταφύγει στη θεραπεία την οποία εφάρμοζαν οι εκπρόσωποι της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιατρικής, και με την οποία είναι δυνατόν, όπως ισχυρίζονται, να εξουδετερωθεί αυτή η αρρώστια. |
41.87.Γ |
«Αποφάσισε, με άλλα λόγια, να καταφύγει σε κάτι που ονομάζουν “ακτίνες Χ”. |
41.87.Γ |
«Και η “θεραπεία με ακτίνες Χ” άρχισε. |
41.87.Γ |
«Στη διάρκεια της θεραπείας, παρατήρησε ότι αν και η κύρια “συγκέντρωση”, ή “το κέντρο βάρους” της αρρώστιας στο σώμα της γυναίκας του φαινόταν ότι άρχιζε να ατροφεί, εμφανιζόταν αντίθετα μια παρόμοια “συγκέντρωση” σε κάποιο άλλο μέρος του σώματος της. Ύστερα από μήνες τακτικών “ακτινοβολιών”, όπως τις λένε στην Ευρώπη, μια νέα ανεξάρτητη συγκέντρωση εκδηλώθηκε σε ένα τρίτο μέρος του σώματος της. |
41.87.Γ |
«Και για να τελειώνουμε, ήρθε η στιγμή όπου έπρεπε να αναγνωρίσει πως οι μέρες της άρρωστης ήταν πια “μετρημένες”. |
41.87.Γ |
«Μπροστά σ’ αυτή τη συμφορά, ο νεαρός μου φίλος αποφάσισε να παραιτηθεί απ’ όλα τα “κουραφέξαλα” της σύγχρονης ευρωπαϊκής ιατρικής, και, χωρίς να λογαριάσει τη δική του κατάσταση, επεχείρησε να επεξεργαστεί μέσα του τις απαιτούμενες δονήσεις και να κορέσει το σώμα της άρρωστης με αυτές. |
41.87.Γ |
Παρόλο που κατόρθωσε να παρατείνει, παρά τις ανυπέρβλητες σχεδόν δυσκολίες, για δύο περίπου χρόνια τη ζωή της γυναίκας του, αυτή πέθανε τελικά από τούτη την ανθρώπινη μάστιγα. |
41.87.Γ |
«Θα πρέπει να προσθέσουμε πως κατά το τελευταίο στάδιο της αρρώστιας, όταν είχε ήδη σταματήσει να εφαρμόζει τα “κουραφέξαλα” της σύγχρονης ιατρικής, είδε να εμφανίζονται στο σώμα της γυναίκας του δύο νέες ανεξάρτητες “συγκεντρώσεις”. |
41.87-8.Γ |
«Όταν ο νεαρός μου φίλος ξαναβρήκε κάπως την ηρεμία του ύστερα από τη φρικτή αυτή κατάληξη, ξανάρχισε πάλι να αφιερώνει ένα μέρος του χρόνου του στις αγαπημένες του αναζητήσεις γύρω από τους μεγάλους νόμους του Σύμπαντος, προσπαθώντας όμως ειδικά να ανακαλύψει γιατί εμφανίστηκαν στο σώμα της γυναίκας του, κατά τη διάρκεια της θεραπείας του “καρκίνου” με τις ακτίνες Χ οι ανεξάρτητες “συγκεντρώσεις” που είχε διαπιστώσει, οι οποίες δεν αναπτύσσονται συνήθως και δεν τις είχε ποτέ συναντήσει κατά τις μακροχρόνιες παρατηρήσεις του. |
41.88.Γ |
«Καταλαβαίνοντας ότι το ξεκαθάρισμα του θέματος που τον ενδιέφερε ήταν περίπλοκο, για να μην πούμε αδύνατο, κάτω από τις συνθήκες που βρισκόταν, αποφάσισε λοιπόν να έρθει σε μένα, για να δοκιμάσει να το λύσει πειραματικά, με τη βοήθεια μου. |
41.88.Γ |
Γι’ αυτό το λόγο έφερε μαζί του όλα τα αναγκαία υλικά για πειραματικές έρευνες. |
41.88.Γ |
«Από την άλλη κιόλας μέρα, του διέθεσα μια από τις αίθουσες της υπόγειας κατοικίας μας, καθώς και πολλές «Σαλμαμουριανές κατσίκες», και ό,τι άλλο χρειαζόταν για τα πειράματα του. |
41.88.Γ |
«Ανάμεσα στις άλλες προετοιμασίες, έβαλε σε λειτουργία και τη συσκευή Ραίντγκεν με τη βοήθεια των στοιχείων Μπούνσεν. |
41.88.Γ |
«Δεν πέρασαν ούτε τρεις μέρες από τον ερχομό του όταν ανακάλυψε αυτό από το οποίο προέκυψε ο μόνιμος ηλεκτροφωτισμός της σπηλιάς μας. |
41.88.Γ |
«Τα πράγματα άρχισαν έτσι: «Ενώ κάναμε ορισμένα πειράματα με τα βιμπρόμετρά μου, και υπολογίζαμε τις δονήσεις του ηλεκτρικού ρεύματος που παρήγαν οι ακτίνες Χ στη συσκευή Ραίντγκεν, παρατηρήσαμε αμέσως ότι ο αριθμός των δονήσεων του ηλεκτρικού ρεύματος που παραγόταν από τα στοιχεία Μπούνσεν αυξανόταν ή ελαττωνόταν συνέχεια· και καθώς ήταν σημαντικότατο για τα πειράματά μας να εξασφαλίσουμε ένα συγκεκριμένο αριθμό δονήσεων για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ροής του ηλεκτρικού ρεύματος, μας έγινε προφανές ότι αυτό το είδος ηλεκτρικού ρεύματος θα ήταν τελείως ακατάλληλο για τις έρευνές μας. |
41.88.Γ |
«Η διαπίστωση αυτή αποθάρρυνε και κατάθλιψε υπερβολικά το νεαρό μου φίλο. |
41.88.Γ |
«Εγκατέλειψε αμέσως τα πειράματα που είχε αρχίσει και άρχισε να σκέφτεται. |
41.88.Γ |
«Τις επόμενες δύο μέρες σκεφτόταν συνέχεια ακόμη κι όταν έτρωγε. |
41.88.Γ |
«Στο τέλος της τρίτης μέρας, καθώς πηγαίναμε προς την αίθουσα του φαγητού και περνούσαμε μια μικρή γέφυρα κατασκευασμένη πάνω από ένα υπόγειο ποτάμι στο κεντρικό τμήμα της σπηλιάς μας, σταμάτησε αμέσως, και χτυπώντας το μέτωπο του, φώναξε με έξαψη: “Εύρηκα”! … |
41.89.Γ |
«Το αποτέλεσμα της κραυγής αυτής ήταν ότι την άλλη μέρα, με τη βοήθεια αρκετών Τατζίκων που μίσθωσε, βάλθηκε να μεταφέρει, από διάφορα εγκαταλειμμένα ορυχεία της περιοχής, κομμάτια από τριών ειδών μεταλλεύματα, διαλέγοντας τα μεγαλύτερα που μπορούσαν να μεταφερθούν. Τα τοποθέτησε με μια ορισμένη σειρά στην κοίτη του υπόγειου ποταμιού μας. |
41.89.Γ |
«Αφού ολοκλήρωσε αυτή την εργασία, τοποθέτησε δύο ακροδέκτες που τους συνέδεσε με τον απλούστερο τρόπο, χρησιμοποιώντας το ίδιο το ποτάμι, με τους συσσωρευτές, τους οποίους είχε κάπως τροποποιήσει. Αμέσως άρχισε να ρέει ηλεκτρικό ρεύμα ορισμένων αμπέρ μέσα στους συσσωρευτές. |
41.89.Γ |
«Και όταν ύστερα από είκοσι τέσσερις ώρες συνδέσαμε τα βιμπρόμετρά μας με το ηλεκτρικό ρεύμα που παράχθηκε έτσι, διαπιστώσαμε ότι παρόλο που η φόρτιση είχε ανεπαρκές αμπεράζ, ο αριθμός των δονήσεων που έδινε παρέμενε εντελώς αμετάβλητος καθόλο το χρόνο που περνούσε μέσα από τα βιμπρόμετρα. |
41.89.Γ |
«Για να αυξήσει την τάση του ηλεκτρικού ρεύματος το οποίο παραγόταν μ’ αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο, κατασκεύασε “πυκνωτές” από διαφορετικά υλικά — από “δέρματα κατσικιών”, από ένα είδος “πηλού” από “ρετσίνι πεύκου” — παράγοντας έτσι ηλεκτρικό ρεύμα που αντιστοιχούσε στο βολτάζ και το αμπεράζ της συσκευής Ραίντγκεν που είχε φέρει. |
41.89.Γ |
«Χάρη στην πρωτότυπη αυτή πηγή ηλεκτρικού ρεύματος, βεβαιωθήκαμε για το εξής: |
41.89.Γ |
«Αν και η χρήση της ευρωπαϊκής επινόησης που δήθεν θεραπεύει τη φοβερή αρρώστια για την οποία μιλήσαμε συνεπάγεται την ατροφία των “κέντρων βάρους” του κακού σε όλο το ανθρώπινο σώμα, εντούτοις διευκολύνονται υπερβολικά οι “μεταστάσεις” ιδιαίτερα σε ορισμένους αδένες, και ευνοείται η διάδοση και η ανάπτυξη της αρρώστιας σε νέες εστίες. |
41.89.Γ |
«Έτσι λοιπόν, φίλε του φίλου μου, «Αφού ικανοποιήθηκε από αυτή την ερμηνεία, ο νεαρός μου φίλος έπαψε πια να ενδιαφέρεται για το θέμα που τόσο τον είχε απορροφήσει όλη εκείνη την περίοδο· ξαναγύρισε στο σπίτι του, στην Ευρώπη, αφήνοντας για προσωπική μας χρήση την πηγή φωτισμού που ο ίδιος δημιούργησε και η οποία λειτουργούσε χωρίς υλική υποστήριξη και εποπτεία. Από τότε εγκαταστήσαμε σιγά-σιγά ηλεκτρικές λάμπες παντού όπου είχαμε ανάγκη. |
41.90.Γ |
«Η πρωτότυπη αυτή πηγή δεν είχε επαρκή ισχύ για όλες τις λάμπες που έχουμε μέσα στις σπηλιές μας, αλλά επειδή δεν ξοδεύουμε όλη την ενέργεια, χρησιμοποιούμε μόνο όση έχουμε ανάγκη, και μας φτάνει για να φορτίζει λίγο-λίγο τους συσσωρευτές· μερικές μάλιστα φορές περισσεύει σε τόσο μεγάλες ποσότητες ώστε εγκαταστήσαμε συσκευές για να χρησιμοποιούμε το περίσσευμα για τις ανάγκες του νοικοκυριού μας». |
41.90.Γ |
Σ’ αυτό το σημείο της αφήγησης του Βεελζεβούλ, όλοι οι επιβάτες του διαστημικού σκάφους Καρνάκ αισθάνθηκαν μια γεύση, ταυτόχρονα γλυκιά και πικρή, να κατακλύζει την εσωτερική περιοχή του στόματός τους. |
41.90.Γ |
Αυτό σήμαινε ότι το σκάφος Καρνάκ πλησίαζε σ’ έναν πλανήτη, στον οποίο θα έκανε μια στάση που δεν είχε προβλευτεί αρχικά. |
41.90.Γ |
Και ο πλανήτης αυτός ήταν ο πλανήτης Δεσκαλδίνω. |
41.90.Γ |
Ο Βεελζεβούλ διέκοψε την αφήγηση του και γύρισε στο «Κεσάχ», την «καμπίνα» του, όπως έκαναν ο Αχούν κι ο Χασίν, για να ετοιμαστούν να αποβιβαστούν στον πλανήτη Δεσκαλδίνω. |
41.90.Γ |
Σημείωση: Αν κάποιο άτομο ενδιαφέρεται κατά τύχη για τις ιδέες που εκτέθηκαν σ’ αυτό το κεφάλαιο — αν ενδιαφέρεται σοβαρά και όχι «επιπόλαια», όπως συμβαίνει γενικά με τους σύγχρονους ανθρώπους — και αν αυτό το άτομο διαθέτει ψυχικά, ηθικά, σωματικά και υλικά δεδομένα των οποίων η ποιότητα να είναι, κατά την αντίληψή μου, ικανοποιητική, τον συμβουλεύω επίμονα να επιστρατεύσει όλες του τις δυνάμεις για να συγκεντρώσει πριν απ’ όλα τις αναγκαίες συνθήκες ώστε να αξίζει να γίνει ένας «άξιος μαθητής» του «παγκόσμιου εργαστηρίου» μου, εργαστήριο το οποίο έχω την πρόθεση να ανοίξω αφού τελειώσω τα έργα μου, και του οποίου η δημιουργία θα είναι συνδεδεμένη με την τελευταία φάση της έντονης δραστηριότητάς μου για το καλό ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ |