ΠερίληψηΟ Βεελζεβούλ ακολουθώντας την συνειρμική ροή των ιστοριών του για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, λέει στον Χασίν ότι θα του μιλήσει με λεπτομέρειες για τις δύο μεγάλες και ισχυρές κοινότητες που υπήρχαν στην αρχαιότητα, την Ελληνική και την Ρωμαϊκή. Και θ’ αναφερθεί σ’ αυτές, επειδή σάρωσαν και τελικά έσβησαν από το πρόσωπο εκείνου του δύστυχου πλανήτη τα τελευταία αποτελέσματα των εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς αλλά ήταν επιπλέον η κύρια αιτία του παραλογισμού που βασιλεύει στον νου τους και της οριστικής ατροφίας μέσα τους της «βασικής οντικής παρόρμησης», τον κύριο μοχλό της αντικειμενικής ηθικής, που λέγεται «οργανική ντροπή». Εξηγεί στον Χασίν ότι η αιτία της φθοράς του νου των τρίμυαλων όντων ήταν οι αρχαίοι Ελληνες, οι οποίοι έγιναν ειδικοί στον να επινοούν κάθε είδους «φανταστικές επιστήμες» και ότι οι Ρωμαίοι με τις σεξουαλικές κραιπάλες τους ήταν η αιτία που ατρόφησε μέσα τους η «οργανική ντροπή». Αυτές οι κοινότητες, επειδή ήταν πολύ ισχυρές στην αρχαιότητα κατάφεραν με την δύναμη των όπλων να εξαναγκάσουν τα όντα των άλλων κοινοτήτων που κατακτούσαν να υιοθετήσουν τα ιδανικά που επινόησαν και ότι όταν οι Ελληνες προωθήθηκαν προς το εσωτερικό της ηπείρου Ασίας, υπό την ηγεσία του Αρχι-κενόδοξου Ελληνα, του μελλοντικού Χασναμούς του Αλέξανδρου του Μακεδώνα, σαρώθηκαν για τα καλά και τα τελευταία υπολείμματα των Αγιοτάτων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς. Όπως διηγείται στον Χασίν το πάθος της «επινόησης φανταστικών επιστημών», που προέρχεται από τους αρχαίους Ελληνες, μεταδόθηκε κυρίως στα όντα της κοινότητας με το όνομα «Γερμανία», τα οποία έγιναν ικανότατα στην επινόηση «επιστημών» που χρησιμεύουν στην ευρύτατη διάδοση της αρρώστια εκείνης που ονομάζεται «δοκησισοφία» και επινόησαν κάθε είδους χημικές ουσίες, που είναι γνωστές με τα ονόματα «σατκεϊνη», «ανιλίνη», «κοκαϊνη», «ατροπίνη» και «αλιζαρίνη» και αυτές οι «νέες εφευρέσεις», που τις χρησιμοποιούν στην διαδικασία της ύπαρξής τους, κάνουν σήμερα την καημένη τη Φύση να μην μπορεί πια να πραγματοποιήσει τις δικές της «εξελικτικές» και «ενελικτικές» διαδικασίες. Η ικανότητα να επινοούν φανταστικές επιστήμες κληρονομήθηκε επίσης από τα όντα μιας άλλης ανεξάρτητης σύγχρονης κοινότητας, της Αγγλίας, οι οποίοι εφευρίσκουν κάθε είδους «μεταλλικά αντικείμενα», που τους βοηθούν να πραγματοποιούν από καιρό σε καιρό τη διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής, χωρίς πια να κάνουν την παραμικρή προσπάθεια. Αλλά τα όντα της κοινότητας της Αγγλίας εφαρμόζουν και μία ιδιαίτερη βλαβερή επινόηση των αρχαίων Ελλήνων την οποία αποκαλούν «σπορ» και τα οποία όχι μόνο δεν τους προσφέρουν τίποτε καλό, αλλά αντίθετα, συντομεύουν όλο και περισσότερο την διάρκεια της ίδιας τους της ύπαρξης. Εξηγεί στον Χασίν, τη διαφορά ανάμεσα στην διάρκεια της οντικής ύπαρξης σύμφωνα με τη «Φουλασνιταμνιανή» αρχή και την διάρκεια της οντικής ύπαρξης σύμφωνα με την αρχή του «Ιτοκλανόζ», για να μπορέσει να καταλάβει ο Χασίν γιατί τα σπορ δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να συντομεύουν την ύπαρξή τους. Του λέει επίσης ότι τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη όταν πια απαλλάχτηκε η παρουσία τους από το όργανο Κουνταμπάφερ, σύμφωνα με την Φουλασνιταμνιανή» αρχή, θα έπρεπε κατ’ ανάγκη να υπάρχουν έως ότου το δεύτερο οντικό σώμα τους, το σώμα «Κεστζάν» επενδυθεί εντελώς μέσα τους και τελειοποιηθεί νοητικά μέχρι το «Ιερό Ισμέτς», αργότερα όμως όταν σταμάτησαν τελείως να πραγματοποιούν στην παρουσία τους τα Παρτκντολγκ-καθήκοντά τους και η ποιότητα της ακτινοβολίας τους δεν ανταποκρινόταν πια στις απαιτήσεις της μεγάλης παγκόσμιας Τρωγωαυτοεγωκρατικής διαδικασίας-η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε να προσαρμόσει προοδευτικά τη διάρκεια της ύπαρξής τους, στην αρχή που λέγεται «Ιτοκλανότζ», αυτήν που διέπει την διάρκεια ύπαρξης των μονόμυαλων και δίμυαλων όντων. Αναφέρεται σ’ ένα θλιβερό γεγονός, το οποίοι επαναλαμβάνεται συχνά τώρα τελευταία, ότι δηλαδή η διαδικασία του «ιερού Ρασκουάρνο» πραγματοποιείται στα τρίμυαλα γήινα όντα «κατά τρίτα» και το οποίο προέρχεται, και τούτο, από το ότι τα όντα που εμφανίζονται και σχηματίζονται αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με την αρχή Ιτοκλανότζ, εξαιτίας της μη εναρμονισμένης τους ύπαρξης, δεν εξαντλούν αρμονικά το περιεχόμενο των τριών ξέχωρων και ανεξάρτητων μυαλών τους, του νοητικού, του συναισθηματικού και τους κινητικού, δηλαδή τα Μπομπινοκαντηλομάρς τους. |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
29.3.Β |
ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ τη συνειρμική ροή των ιστοριών μου για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη που τόσο αρέσουν, είμαι τώρα υποχρεωμένος, παιδί μου, να σου μιλήσω για δύο ισχυρές κοινότητες εκεί κάτω, την «Ελληνική» και τη «Ρωμαϊκή», οι οποίες σάρωσαν από την επιφάνεια εκείνου του κακότυχου πλανήτη κι αυτήν ακόμα την ανάμνηση των αποτελεσμάτων που επιτεύχθηκαν χάρη στον Άγιο Μόχθο του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς. |
29.3.Β |
Θα πρέπει, πρωτ’ απ’ όλα, να ξέρεις ότι την εποχή που, στην επιφάνεια του πλανήτη σου, στην ήπειρο της Ασίας, πραγματοποιήθηκε Άνωθεν, μέσα στην παρουσία ενός τρίμυαλου όντος από κει κάτω, η καθορισμένη ιερή σύλληψη εκείνου που είναι σήμερα για μας το Αγιότατο Κοσμικό Άτομο Ασιάτα Σεϊμάς, και επίσης πολύ αργότερα, καθ’ όλη τη διάρκεια της Αγιότατης Δραστηριότητας του, μετά την προοδευτική καταστροφή από τους ευνοουμένους σου όλων των αποτελεσμάτων που αυτή είχε δώσει, υπήρχαν στη γειτονική ήπειρο, που ονομαζόταν κιόλας Ευρώπη, πολλά από εκείνα τα παράξενα τρίμυαλα όντα, συναθροισμένα από παλιά σε ανεξάρτητες κοινότητες. |
29.3.Β |
Σύμφωνα με τους κοσμικούς νόμους για τους οποίους σου έχω ήδη μιλήσει, οι μεγαλύτερες και ισχυρότερες από τις ανεξάρτητες κοινότητες εκείνης της περιόδου ήταν αυτές που, λόγω της καλύτερης οργάνωσης τους, διέθεταν τα περισσότερα μέσα για τη διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής — και αυτές ήταν δύο κοινότητες, η «Ελληνική» και η «Ρωμαϊκή». |
29.3-4.Β |
Γι’ αυτές τις «αρχαιότατες» κοινότητες — «αρχαιότατες» εννοείται για τους σημερινούς ευνοουμένους σου — πρέπει να σου μιλήσω με λεπτομέρειες· γιατί αυτές δεν «εσάρωσαν» απλώς από το πρόσωπο εκείνου του δύστυχου πλανήτη τα τελευταία αποτελέσματα — τα οποία θα μπορούσαν να είναι ευεργετικά για όλα τα τρίμυαλα όντα των κατοπινών εποχών — αλλά έσβησαν ακόμα και τα ίχνη της ανάμνησης των Άγιων Εργασιών του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς, και ήταν επιπλέον η κύρια αιτία του παραλογισμού που βασιλεύει στο νου των σημερινών ευνοουμένων σου, καθώς και της οριστικής ατροφίας μέσα τους της «βασικής οντικής παρόρμησης», τον κύριο μοχλό της αντικειμενικής ηθικής, που λέγεται «οργανική ντροπή». |
29.4.Β |
Περισσότερες πληροφορίες για τις δύο αυτές μεγάλες συναθροίσεις των ευνοουμένων σου, και για τα διάφορα «ευεργετήματα» που μετέδωσαν στα όντα των επόμενων εποχών, θα σε κάνουν να καταλάβεις πώς συγκροτούνται εκεί κάτω οι διάφορες ανεξάρτητες κοινότητες τους, και με ποιον τρόπο τα όντα μιας δεδομένης κοινότητας, μόλις αυτή αποκτήσει δύναμη — χωρίς αυτό να οφείλεται σ’ αυτά τα ίδια τα όντα — επωφελούνται αμέσως και καταστρέφουν όλα όσα αποκτήθηκαν από άλλες «λιγότερο ισχυρές» κοινότητες, και τους επιβάλλουν τις «νέες επινοήσεις» τους, ενώ νομίζουνε ειλικρινά, τις περισσότερο φορές, πως αυτό είναι ακριβώς εκείνο που χρειάζονται οι άλλοι. |
29.4.Β |
Θα πρέπει, παιδί μου, να σε προειδοποιήσω, ότι η αφήγηση μου για την ιστορία της έλευσης των αρχαίων «ελληνικών» και «ρωμαϊκών» κοινοτήτων, καθώς και όλων όσων τις αφορούν, δεν στηρίζεται στα αποτελέσματα προσωπικών μου ερευνών, αλλά στις πληροφορίες που μου έδωσε σχετικά με αυτές ένα από εκείνα τα όντα της φυλής μας που είχαν θελήσει να παραμείνουν στον πλανήτη σου και να υπάρξουν εκεί για πάντα. |
29.4.Β |
Κατεβαίνοντας για έκτη και τελευταία φορά στον πλανήτη Γη, σκόπευα να ξεκαθαρίσω οπωσδήποτε τους λόγους για τους οποίους ο ψυχισμός αυτών των όντων, που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ίδιος με τον ψυχισμό όλων των τρίμυαλων όντων του Μεγάλου μας Σύμπαντος, κατέληξε να έχει μια τόσο ασυνήθιστη ιδιομορφία σ’ εκείνον τον πλανήτη. |
29.4-5.Β |
Και καθώς είχα διαπιστώσει αρκετές φορές, στη διάρκεια των ερευνών μου, ότι η κύρια αιτία των διαφόρων ανωμαλιών του συνολικού ψυχισμού των σημερινών όντων ήταν κάποιος «πολιτισμός» που εισήγαγαν οι δύο ομάδες όντων που ονομάζονται «Έλληνες» και «Ρωμαίοι», μου ήταν απαραίτητο να μάθω ορισμένες λεπτομέρειες γύρω απ’ αυτές. |
29.5.Β |
Ήμουν πολύ απασχολημένος, εκείνη την εποχή, με τις έρευνες μου σχετικά με τη δραστηριότητα του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς· καθώς όμως επιθυμούσα να ανασυγκροτήσω το ιστορικό της έλευσης αυτών των δύο ανεξάρτητων ομάδων των ευνοουμένων σου — από την άποψη του λεγόμενου «υποκειμενικού τους Είναι» — ανάθεσα αυτό το καθήκον σ’ ένα μέλος της φυλής μας που, όπως σου είπα, είναι σήμερα ιδιοκτήτης, σε μια μεγάλη πόλη της ηπείρου της Ευρώπης, ενός «γραφείου κηδειών». |
29.5.Β |
Οι έρευνες του συμπατριώτη μας αποκάλυψαν ότι, πολύ παλιά, πριν ακόμα κι από την περίοδο που περιέγραψα όταν σου μίλησα για τη μεγαλόπρεπη πόλη της Βαβυλώνας, τον καιρό που η διαδικασία ύπαρξης των παράξενων εκείνων όντων συνέβαινε κυρίως πάνω στην ήπειρο της Ασίας, και το μεγαλύτερο πολιτιστικό τους κέντρο βρισκόταν στη χώρα Τικλιαμουίς, δεν υπήρχαν ακόμα οριστικά οργανωμένες κοινότητες στην ήπειρο της Ευρώπης, η οποία είναι σήμερα ο κύριος τόπος ύπαρξης των ευνοουμένων σου. |
29.5.Β |
Σ’ αυτή την ήπειρο υπήρχαν τότε κυρίως τα δίμυαλα και μονόμυαλα όντα που εκεί κάτω τα λένε «άγρια θηρία» και «ερπετά»· όσο για τα δίποδα όντα, τους ευνοουμένους σου, που υπήρχαν σε μικρές ομάδες σ’ εκείνη την ήπειρο, ήταν κι αυτά σχεδόν τόσο άγρια όσο και εκείνα τα «τετράποδα». |
29.5.Β |
Η μοναδική απασχόληση των μικρών ομάδων των δίποδων όντων ήταν η καταστροφή των «ερπετών» και των «τετραπόδων όντων»· μερικές φορές έφταναν μάλιστα και ως την αλληλοκαταστροφή. Ο αριθμός τους αυξήθηκε μόνο όταν μετανάστες από τη Μαραλπλεϊσίς, που περιπλανιόνταν από τόπο σε τόπο, εγκαταστάθηκαν τελικά σ’ εκείνη την ήπειρο, την Ευρώπη. |
29.5.Β |
Προς το τέλος εκείνης της περιόδου, μετανάστευσαν σε τούτη την ήπειρο, από την Τικλιαμουίς, ορισμένα όντα της πρώτης ασιατικής ομάδας τα οποία ασκούσαν δύο τελείως διαφορετικά επαγγέλματα: μερικά ασχολούνταν με διάφορες ναυτικές δραστηριότητες, ενώ άλλα με την κτηνοτροφία μικρών και μεγάλων ζώων. |
29.6.Β |
Οι οικογένειες που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία εγκαταστάθηκαν κατά προτίμηση στις μεσημβρινές ακτές της ηπείρου, οι οποίες ήταν, εκείνο τον καιρό, ιδιαίτερα ευνοϊκές για να συντηρούνται και να παχαίνουν τα τετράποδα όντα. |
29.6.Β |
Η ομάδα αυτή των γήινων όντων ονομάστηκε «Λατινάκι», που σήμαινε «βοσκοί». |
29.6.Β |
Στην αρχή εκείνοι οι βοσκοί διασκορπίστηκαν σε διάφορα μέρη, μαζί με τις οικογένειες και τα κοπάδια τους. Ύστερα ο αριθμός τους αυξήθηκε σιγά-σιγά, αφενός, επειδή από την ήπειρο της Ασίας συνέχισαν να μεταναστεύουν εκεί όντα που έκαναν το ίδιο επάγγελμα, και αφετέρου, διότι τα ίδια γίνονταν όλο και περισσότερο «γόνιμα», καθώς η φύση του πλανήτη Γη είχε προσαρμοστεί, την περίοδο εκείνη, στην κατιούσα ποιότητα των δονήσεων που τα όντα έπρεπε να εκπέμπουν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της, χρησιμοποιώντας μόνο εκείνες που προκαλούνταν από τη διαδικασία του «ιερού Ρασκουάρνο» τους, ή, του «θανάτου» τους, όπως λένε. |
29.6.Β |
Καθώς λοιπόν αυξανόταν για τους λόγους αυτούς ο αριθμός τους σημαντικά, και οι εξωτερικές συνθήκες απαιτούσαν συχνές επαφές ανάμεσα στις απομονωμένες οικογένειες, οργάνωσαν τον πρώτο τους τόπο κοινής ύπαρξης, στον οποίο έδωσαν το όνομα «Ριμκ». |
29.6.Β |
Από αυτή την ομάδα των Ασιατών βοσκών προήλθαν εκείνοι που αποτέλεσαν τους διάσημους «Ρωμαίους», το όνομα των οποίων βγαίνει από εκείνο το πρώτο κοινό κέντρο τους το «Ριμκ». |
29.6.Β |
Όσο για τα όντα-Ασιάτες που επιδίδονταν σε «θαλασσινές» δραστηριότητες, όπως το ψάρεμα και το μάζεμα σφουγγαριών, κοραλλιών και φυκιών, μετανάστεψαν κι αυτά επίσης, μαζί με τις οικογένειες τους, για τις επαγγελματικές τους ανάγκες, κι ένα τμήμα τους εγκαταστάθηκε στις δυτικές ακτές της ηπείρου Ασχάρκ, ένα άλλο στις νοτιοανατολικές ακτές της ηπείρου της Ευρώπης, κι ένα άλλο πάλι στα νησιά της υδάτινης έκτασης που χωρίζει ακόμα και σήμερα την ήπειρο της Ασίας από την ήπειρο της Ευρώπης. |
29.6.Β |
Ονόμασαν αρχικά τη νεοσχηματισμένη αυτή ομάδα γήινων τρίμυαλων όντων «Ελληνάκι», που σήμαινε «ψαράδες». |
29.6-7.Β |
Ο αριθμός των όντων αυτής της ομάδας αυξήθηκε επίσης βαθμιαία, για τους ίδιους λόγους που ανέφερα όταν μιλούσα για την ομάδα των βοσκών. |
29.7.Β |
Τα όντα της δεύτερης ομάδας άλλαξαν πολλές φορές όνομα και, τελικά ονομάστηκαν «Έλληνες». |
29.7.Β |
Λοιπόν, αγαπητό μου παιδί, τα όντα εκείνων των δύο ομάδων είναι κατά ένα μεγάλο μέρος υπεύθυνα για το γεγονός ότι αφενός ο νους των σημερινών ευνοουμένων σου έγινε μηχανικός, και αφετέρου για το ότι έχουν οριστικά ατροφήσει μέσα τους τα δεδομένα που προξενούν την παρόρμηση της «οντικής ντροπής». |
29.7.Β |
Οι Έλληνες ήταν η αιτία της βαθμιαίας φθοράς του νου των τρίμυαλων όντων, που εκφυλίστηκε τόσο πολύ, ώστε να καταντήσει τελικά να είναι, στους σημερινούς ευνοουμένους σου, όπως θα ’λεγε ο καλός μας Ναστραντίν Χότζας, «ένας αληθινός μύλος που αλέθει κουραφέξαλα». |
29.7.Β |
Οι Ρωμαίοι πάλι ήταν η αιτία που, μέσα στην παρουσία των σημερινών τρίμυαλων όντων, δεν κρυσταλλώνονται ποτέ πια, ως επακόλουθο διαδοχικών τροποποιήσεων, οι παράγοντες εκείνοι που προκαλούν παντού σε όλα τα άλλα όντα την παρόρμηση που ονομάζεται «ενστικτώδης ντροπή», μια οντική παρόρμηση στην οποία βασίζονται τα «ήθη» και η «αντικειμενική ηθική». |
29.7.Β |
Έτσι εμφανίστηκαν οι δύο αυτές κοινότητες, που έγιναν αργότερα, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα — όπως συμβαίνει συχνά εκεί κάτω — πανίσχυρες και παντοδύναμες. Το ιστορικό της κακοήθους «κληρονομιάς» που συσσώρευσαν για τα όντα των μεταγενέστερων γενεών, είναι το ακόλουθο: |
29.7.Β |
Σύμφωνα με τις έρευνες του συμπατριώτη μας, φαίνεται ότι οι παλαιότατοι πρόγονοι της κοινότητας που πήρε αργότερα το όνομα Ελλάς ήταν συχνά αναγκασμένοι, από τις συχνές τρικυμίες που δεν τους άφηναν να ασχοληθούν με τις «θαλασσινές δουλειές» τους, όταν έβρεχε και φυσούσε να καταφεύγουν σε προφυλαγμένα μέρη και εκεί να ασχολούνται με διάφορα «παιγνίδια» που τα επινοούσαν για να διασκεδάσουν την ανία τους. |
29.7-8.Β |
Όπως μαθεύτηκε αργότερα, τα πρώτα παιγνίδια που έπαιζαν ήταν αυτά με τα οποία διασκεδάζουν τα παιδιά — εννοείται, βέβαια, τα παιδιά που δεν πάνε ακόμα σχολείο· επειδή αυτά που σήμερα πηγαίνουν στο σχολείο έχουν να αποστηθίσουν τόσα μαθήματα, τόσα ποιήματα κάθε είδους που φτιάχτηκαν από διάφορους υποψήφιους Χασναμούς, ώστε δεν έχουν τα φουκαριάρικα ποτέ τους χρόνο να ασχοληθούν με «παιγνίδια». |
29.8.Β |
Εκείνοι λοιπόν οι φτωχοί ψαράδες διασκέδαζαν την ανία τους παίζοντας αρχικά τα συνηθισμένα παιδικά «παιγνίδια» που υπήρχαν από πολύ παλιά εκεί κάτω· αργότερα, όμως, κάποιος από αυτούς σκέφτηκε ένα νέο παιγνίδι, με την ονομασία «να μιλάς χωρίς να λες τίποτα», και αυτό το παιγνίδι τους άρεσε τόσο πολύ που δεν διασκέδαζαν πια παρά μόνο μ’ αυτό. |
29.8.Β |
Το παιχνίδι εκείνο παιζόταν κάνοντας σε κάποιον παίκτη μια οποιαδήποτε ερώτηση για ένα ολοφάνερα παράλογο θέμα, για κάποια δηλαδή σκόπιμα επινοημένη ανοησία· κι αυτός στον οποίο απευθυνόταν η ερώτηση, έπρεπε να δώσει μια απάντηση όσο το δυνατό αληθοφανή. |
29.8.Β |
Το παιγνίδι αυτό ήταν η αιτία για όλα όσα συνέβηκαν αργότερα. |
29.8.Β |
Πραγματικά, ανάμεσα σ’ εκείνους τους βαριεστημένους αρχαίους ψαράδες, υπήρχαν και μερικοί τόσο «πονηροί» και τόσο «εύστροφοι» που έγιναν ικανότατοι στην εφαρμογή των κανόνων του ιδιόρρυθμου εκείνου παιγνιδιού, ανακαλύπτοντας επιχειρήματα μακροσκελέστατα. |
29.8.Β |
Κι όταν, αργότερα, ένας από αυτούς ανακάλυψε τον τρόπο να φτιάχνει αυτό που στη συνέχεια ονόμασαν «περγαμηνή», από το δέρμα ενός ψαριού που λέγεται «καρχαρίας», πολλοί από τους επιτήδειους εκείνους φιλαράκους άρχισαν μάλιστα, για να μπουν στο μάτι των συντρόφων τους, να γράφουν σ’ εκείνα τα δέρματα τα μακροσκελή επιχειρήματα τους με τη βοήθεια συμβατικών συμβόλων, συμβόλων που είχαν άλλωστε επινοήσει στο παρελθόν για ένα άλλο από τα παιγνίδια τους, το οποίο λεγόταν «ποντικοπαγίδα». |
29.8.Β |
Λίγο αργότερα, όταν οι ψαράδες που βαριόντουσαν παραχώρησαν τη θέση τους στους απογόνους τους, τούτα τα γραμμένα ψαροδέρματα τους τα άφησαν κληρονομιά, μαζί με το πάθος για το ιδιόρρυθμο εκείνο παιχνίδι· και τότε είναι που για πρώτη φορά χαρακτήρισαν όλες αυτές τις νέες επινοήσεις — τις δικές τους αλλά και των προγόνων τους — με το βαρύγδουπο όνομα «επιστήμες». |
29.8-9.Β |
Κι από εκεί και πέρα, καθώς μεταδιδόταν από γενιά σε γενιά το πάθος να «μαγειρεύουν» τις λεγόμενες «επιστήμες», τα όντα εκείνης της ομάδας, των οποίων οι πρόγονοι ήταν απλοί Ασιάτες ψαράδες, έγιναν «ειδικοί» στην επινόηση κάθε είδους «επιστημών». |
29.9.Β |
Οι επιστήμες τους μεταδόθηκαν έτσι από γενιά σε γενιά, και μερικές μάλιστα έφτασαν ως τα σημερινά όντα του άτυχου εκείνου πλανήτη σχεδόν ανέπαφες. Εκεί πέρα μάλιστα, οι μισές σχεδόν από τις λεγόμενες «Εγωπλαστικούρες» που ξεφυτρώνουν στο νου τους και συγκροτούν στα όντα τη διαδικασία «της οντικής ενατένισης του κόσμου», κρυσταλλώνονται με αφετηρία τις «αλήθειες» που κάποτε επινόησαν από ανία εκείνοι οι ψαράδες. |
29.9.Β |
Όσο για τους πρώην βοσκούς που αποτέλεσαν αργότερα την ισχυρή κοινότητα των «Ρωμαίων», οι πρόγονοι εκείνης της ομάδας ήταν κι αυτοί επίσης αναγκασμένοι, με τις κακοκαιρίες, να κλείνουν συχνά τα κοπάδια τους σε προφυλαγμένα μέρη όπου μαζεύονταν για να περάσουν την ώρα τους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. |
29.9.Β |
Στην αρχή φλυαρούσαν· όταν όμως εξαντλούσαν όλα τα θέματα, ξανάρχιζαν να βαριούνται, ώσπου μια μέρα κάποιος πρότεινε στους άλλους να ασχοληθούν, για να ξεσκάσουν, μ’ αυτό που ονόμασαν για πρώτη φορά «Τσίνκουε-κόντρα-ούνο» — ένα χόμπυ που διατηρήθηκε με το ίδιο όνομα ως τους σημερινούς απογόνους τους. |
29.9.Β |
Όσο λοιπόν μόνο τα όντα του αρσενικού φύλου ασχολούνταν μ’ αυτό, όλα πήγαιναν «όμορφα κι ωραία». Τα «παθητικά μισά» τους, όμως, δηλαδή οι γυναίκες τους, δεν άργησαν καθόλου να ανακατευτούν· και αναγνωρίζοντας αμέσως την αξία του, παθιάστηκαν μ’ αυτό και γρήγορα απέκτησαν μια τέτοια «φινέτσα» σ’ αυτή την ενασχόληση, ώστε κι ο ίδιος ο Αρχιπανούργος μας Εωσφόρος, όσο κι αν έσπαζε το σεβαστό του κεφάλι, δε θα κατάφερνε να σκεφτεί ούτε το ένα δέκατο από τα «κόλπα» που επινόησαν και «προετοίμασαν» αυτές οι πρώην βοσκοπούλες για τα όντα των επόμενων γενεών εκείνου του κακόμοιρου πλανήτη. |
29.9.Β |
Και που λες, παιδί μου, όταν οι δυο εκείνες ανεξάρτητες ομάδες γήινων όντων εξασφάλισαν τα κάθε είδους «έξοχα μέσα», η απόκτηση των οποίων αποτελεί συνεχή επιδίωξη όλων των κοινοτήτων εκεί κάτω καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους — τα μέσα δηλαδή να αλληλοκαταστρέφονται — επιδόθηκαν στη διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής με άλλες ανεξάρτητες κοινότητες, κατά προτίμηση βέβαια με όσες ήταν λιγότερο δυνατές από τις ίδιες, και μερικές φορές και αναμεταξύ τους. |
29.10.Β |
Αξίζει εδώ να παρατηρηθεί πως στις περιόδους ηρεμίας που παρεμβάλλονταν ανάμεσα στις διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής των δύο αυτών κοινοτήτων — στη διάρκεια των οποίων είχαν περίπου ίσες ποσότητες από εκείνα τα «εξαίρετα μέσα» που λέγαμε — τα όντα των δύο αυτών ομάδων, των οποίων οι τόποι ύπαρξης γειτόνευαν, συναντιόνταν συχνά και συνδέονταν με τέτοια φιλία, ώστε κατά καιρούς αντάλλαζαν μεταξύ τους τις επινοήσεις που κληρονόμησαν από τους προγόνους τους. Το αποτέλεσμα των συχνών επαφών ανάμεσα στα όντα των δύο εκείνων κοινοτήτων ήταν, με λίγα λόγια, ότι τα όντα Έλληνες εμπνεύστηκαν από την κομψότητα των «σεξουαλικών κόλπων» που δανείστηκαν από τους Ρωμαίους και άρχισαν να οργανώνουν τις λεγόμενες «Αθηναϊκές βραδιές» τους, ενώ τα όντα Ρωμαίοι, έχοντας μάθει από τους Έλληνες την τέχνη να επινοούν «επιστήμες», συντάξανε το μετέπειτα πασίγνωστο «Ρωμαϊκό Δίκαιο». |
29.10.Β |
Από τότε πέρασε πολύς καιρός· οι εφευρέτες των δύο αυτών όψεων των οντικών εκδηλώσεων έχουν εξαφανιστεί από καιρό, και όσοι απόγονοι τους έτυχε να γίνουν «ισχυροί», έχουν κι αυτοί σβήσει. Παρόλα αυτά, τώρα, τα σύγχρονα όντα εκείνου του πλανήτη περνούν περισσότερο από το μισό της ύπαρξής τους, ασυνείδητα, και μερικές φορές συνειδητά, ξοδεύοντας «κατανυκτικά» την οντική τους ενέργεια, όση απέκτησαν κουτσά-στραβά, για να αφομοιώσουν και να πραγματοποιήσουν εκείνα τα δύο «ιδεώδη» τα οποία πρωτοεφάρμοσαν από βαρεμάρα οι αρχαίοι Ασιάτες ψαράδες και βοσκοί. |
29.10-1.Β |
Αργότερα λοιπόν, παιδί μου, όταν οι δύο εκείνες ομάδες των ευνοουμένων σου απόκτησαν μπόλικα από εκείνα τα «εξαίρετα μέσα» για να καταστρέφουν με επιτυχία την ύπαρξη των όντων που τους έμοιαζαν, και έγιναν ικανότατες στην τέχνη να πείθουν ή να εξαναγκάζουν με τη δύναμη των όπλων τα όντα των άλλων κοινοτήτων να αλλάζουν τις εσωτερικές τους πεποιθήσεις και να υιοθετούν τα ιδανικά που εφευρέθηκαν από τους προγόνους τους, άρχισαν να κατακτούν τις γειτονικές κοινότητες που βρίσκονταν στην ήπειρο της Ευρώπης, κι έπειτα προχώρησαν με τα στρατεύματα τους στην ήπειρο της Ασίας. |
29.11.Β |
Εκεί, στην ήπειρο της Ασίας, άσκησαν πρώτα-πρώτα την ολέθρια επίδραση τους στα όντα που κατοικούσαν στις δυτικές ακτές εκείνης της ηπείρου — στα οποία είχαν εντυπωθεί κατά τη διάρκεια τόσων αιώνων, όπως σου είπα, οντικές παρορμήσεις για μια λίγο-πολύ φυσιολογική ύπαρξη — και ύστερα διείσδυσαν σιγά-σιγά στο εσωτερικό της χώρας. |
29.11.Β |
Αυτή η πορεία στα βάθη της ηπείρου Ασίας στέφθηκε με επιτυχία και οι τάξεις τους πολλαπλασιάζονταν ασταμάτητα — πριν απ’ όλα χάρη στους σοφούς που είχαν ζήσει στη Βαβυλώνα, και οι οποίοι συνέχιζαν να μολύνουν εκείνη την περίοδο το νου των όντων με τις Χασναμουσο-πολιτικές τους ιδέες. |
29.11.Β |
Εξάλλου, αυτό που τους βοήθησε υπερβολικά ήταν ότι στα ένστικτα των όντων της Ασίας είχαν διατηρηθεί τα αποτελέσματα της επίδρασης των «μυστών» και των «ιερέων», οπαδών του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, στα κηρύγματα των οποίων επανερχόταν μία από τις κυριότερες εντολές του Μεγάλου Αγίου, που έλεγε: |
29.11.Β |
«Να μη σκοτώνεις ποτέ τον πλησίον σου, ακόμη και όταν βρίσκεται σε κίνδυνο η ίδια σου η ζωή». |
29.11.Β |
Επωφελούμενοι λοιπόν από αυτήν, εκείνοι οι αρχαίοι ψαράδες και βοσκοί εξακολουθούσαν την πορεία τους χωρίς να συναντούν αντίσταση, καταστρέφοντας στο πέρασμα τους την ύπαρξη όλων όσων δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν τους «Θεούς» τους, τις φανταστικές δηλαδή επιστήμες τους και τις εντυπωσιακές «κραιπάλες» τους. |
29.11.Β |
Αυτοί οι «σπορείς του κακού», που, για κακή τύχη όλων των τρίμυαλων όντων των επόμενων γενεών, εμφανίστηκαν στην ήπειρο της Ευρώπης — και κυρίως οι Έλληνες — προωθήθηκαν προς το εσωτερικό της ηπείρου Ασίας, προχωρώντας στην αρχή, είναι η αλήθεια, αργά, αλλά παρόλα αυτά σταθερά. |
29.11-2.Β |
Λίγο αργότερα, όμως, εμφανίστηκε στην ηγεσία εκείνου του στρατεύματος ένας Αρχι-κενόδοξος Έλληνας, ο μελλοντικός Χασναμούς Αλέξανδρος ο Μακεδών, κι από εκεί και πέρα σαρώθηκαν για τα καλά και τα τελευταία υπολείμματα των Αγιότατων Εργασιών του Αγιότατου Κοσμικού μας Ατόμου, του Ασιάτα Σεϊμάς· κι έπειτα, όπως λένε, «ξανάρχισε το ίδιο βιολί». |
29.12.Β |
Αν και με κάθε μετατόπιση του πολιτιστικού κέντρου των ευνοουμένων σου, των παράξενων εκείνων τρίμυαλων όντων, εμφανιζόταν και ένας νέος «πολιτισμός», φέρνοντας κάθε φορά στα όντα των επόμενων γενεών κάτι πρωτότυπο, ναι μεν, αλλά και βλαβερό, κανένας ωστόσο απ’ όλους αυτούς τους «πολιτισμούς» δεν προξένησε τόσο κακό στα όντα των μετέπειτα εποχών, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της σημερινής, όσο εκείνος ο περίφημος «Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός». |
29.12.Β |
Χωρίς να αναφερθούμε στο πλήθος των άλλων ασήμαντων χαρακτηριστικών του, που είναι ανάξια για τον ψυχισμό τρίκεντρων όντων και που εμπεριέχονται σήμερα στην παρουσία των ευνοουμένων σου, εκείνος ο πολιτισμός είναι πάνω απ’ όλα υπαίτιος για την ολοκληρωτική αφαίρεση της δυνατότητας από τα τρίμυαλα όντα των επόμενων γενεών — και κυρίως των συγχρόνων — να κρυσταλλώνουν στην παρουσία τους τα δεδομένα για μια «υγιή λογική σκέψη» και για την παρόρμηση της «οντικής ντροπής». |
29.12.Β |
Για μια ακόμη φορά, οι «αρχαίες ελληνικές φανταστικές επιστήμες» βοήθησαν να ατροφήσει τελείως η πρώτη — και οι αρχαίες ρωμαϊκές κραιπάλες, η δεύτερη. |
29.12.Β |
Στις αρχές της περιόδου του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, οι κακοήθεις αυτές παρορμήσεις, που από καιρό είχαν γίνει οντικές, δηλαδή το «πάθος να επινοούν φανταστικές επιστήμες» και το «πάθος της κραιπάλης», έγιναν έμφυτες στα όντα Έλληνες και Ρωμαίους· αργότερα, αυτές οι πρωτότυπες και αντίθετες προς τη φύση παρορμήσεις μόλυναν σιγά-σιγά τα όντα σε πολλές κοινότητες των δύστυχων ευνοουμένων σου. |
29.12.Β |
Αυτό συνέβηκε, από τη μια μεριά, λόγω της συνεχούς επιρροής εκείνων των δύο κοινοτήτων, κι από την άλλη, λόγω μιας κοινής ψυχικής ιδιαιτερότητας όλων των τρίμυαλων όντων εκείνου του πλανήτη, που είχε ήδη αγκιστρωθεί για τα καλά μέσα τους πριν από καιρό, και την οποία εκεί κάτω τη λένε «μίμηση». |
29.12-3.Β |
Κι έτσι οι «επινοήσεις» αυτών των δύο αρχαίων κοινοτήτων έκαναν, από αιώνα σε αιώνα, να ταλαντεύεται σε τέτοιο σημείο ο ψυχισμός των ευνοουμένων σου — ήδη αρκετά κλονισμένος και χωρίς αυτές — που σήμερα ο τρόπος που βλέπουν τον κόσμο και η μορφή της καθημερινής τους ύπαρξης βασίζονται αποκλειστικά και μόνο σ’ αυτές τις δυο «επινοήσεις» των όντων του «ελληνορωμαϊκού πολιτισμού», δηλαδή σε φαντασιώσεις και σε μια «μονομανία για σεξουαλική ικανοποίηση». |
29.13.Β |
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί εδώ ότι, παρόλο που η κληρονομιά των αρχαίων Ρωμαίων προξένησε στην παρουσία των ευνοουμένων σου τη βαθμιαία και ολοκληρωτική εξαφάνιση της «οργανικής ντροπής» που αρμόζει στα τρίμυαλα όντα, δημιουργήθηκε ωστόσο στην θέση της, μέσα τους, μία παρόρμηση που της έμοιαζε αρκετά στην εμφάνιση. Αυτή η «οντική ψευτοπαρόρμηση» που επίσης ονομάζεται «ντροπή», είναι σήμερα από τις πιο ανεπτυγμένες στην παρουσία των σύγχρονων ευνοουμένων σου, τα δεδομένα όμως που την προκαλούν είναι πολύ αλλόκοτα. |
29.13.Β |
Η οντική αυτή παρόρμηση εμφανίζεται μέσα τους μόνο όταν επιδίδονται σε κάποια εκδήλωση που θεωρούν, υπό τις αφύσικα δημιουργημένες συνθήκες της συνηθισμένης τους ύπαρξης, απαράδεκτη μπροστά σε τρίτους. |
29.13.Β |
Όταν όμως δεν τους βλέπει κανείς, δε νιώθουν ποτέ αυτή την παρόρμηση, για καμιά από τις εκδηλώσεις τους, ούτε ακόμα και για κείνες που θεωρούνται ανεπιθύμητες, σύμφωνα με τη συνείδηση και τα συναισθήματα τους. |
29.13.Β |
Στις μέρες μας, τα «ευεργετήματα» που προετοίμασαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι διείσδυσαν σε τέτοιο σημείο στη φύση των ευνοουμένων σου σε όλες τις ηπείρους εκείνου του δύστυχου πλανήτη, που είναι δύσκολο να πει κανείς ποια είναι σήμερα η κοινότητα που κληρονόμησε τα περισσότερα από τα «καλά» των Ρωμαίων. |
29.13-4.Β |
Όσο για την κληρονομιά των αρχαίων Ελλήνων, δηλαδή το πάθος να επινοούν διάφορες φανταστικές «επιστήμες», αυτό το πάθος δεν έγινε έμφυτο σε όλα ανεξαιρέτως τα σημερινά όντα· μεταδόθηκε μόνο σε ορισμένα όντα κάθε κοινότητας του παράξενου εκείνου πλανήτη. Αναλογικά, όμως, το πάθος αυτό της «επινόησης φανταστικών επιστημών», που προέρχεται από τους αρχαίους Έλληνες, μεταδόθηκε κυρίως στα όντα μιας κοινότητας που υπάρχει εκεί κάτω με το όνομα «Γερμανία». |
29.14.Β |
Τα όντα της σύγχρονης Γερμανίας μπορεί κανείς άνετα να τα πει «κατευθείαν απογόνους του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού»· και τούτο γιατί, στις μέρες μας, αυτά συνεισφέρουν στο μοντέρνο πολιτισμό τις περισσότερες καινούργιες «επιστήμες» και τις κάθε είδους «εφευρέσεις». |
29.14.Β |
Δυστυχώς, καλό μου παιδί, τα όντα εκείνης της Γερμανίας ξεπέρασαν κατά πολύ τα όντα της αρχαίας Ελλάδας. |
29.14.Β |
Πραγματικά, οι «επιστήμες» που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες διέφθειραν — και διαφθείρουν ακόμη και σήμερα — μόνο την «οντική σκέψη» των άλλων όντων. |
29.14.Β |
Τα σημερινά όμως όντα της κοινότητας της Γερμανίας έφτασαν ακόμα πιο μακριά· έγιναν ικανότατα στην επινόηση «επιστημών» που χρησιμεύουν στην ευρύτατη διάδοση ανάμεσα στους ευνοουμένους σου της αρρώστιας εκείνης που ονομάζεται «δοκησισοφία»· έτσι, κατά τη διαδικασία αυτής της αρρώστιας, πολλά από αυτά παρατηρούν μισοσυνειδητά, ή και τελείως μηχανικά, μερικές μικρολεπτομέρειες της κοσμικής διαδικασίας για την πραγματοποίηση όλων όσων υπάρχουν. Ύστερα, ανακοινώνοντας τις λεπτομέρειες αυτές στους συνεργάτες τους, τις χρησιμοποιούν για να φτιάξουν κάποια «νέα εφεύρεση» τους, αυξάνοντας έτσι τον αριθμό εκείνων των «νέων μέσων», που συσσωρεύτηκαν σε τέτοιες ποσότητες κατά τους δύο τελευταίους αιώνες εκεί κάτω, ώστε η δράση τους έγινε τώρα η «προκύπτουσα καταστρεπτική δύναμη» που αντιτίθεται στην «προκύπτουσα δημιουργική δύναμη» της Φύσης. |
29.14.Β |
Και πραγματικά, παιδί μου, μόνο χάρη στις «επιστήμες» που σκάρωσαν ορισμένα όντα της σύγχρονης Γερμανίας απόκτησαν με τη σειρά τους και τα υπόλοιπα συνηθισμένα τρίμυαλα όντα όλων των κοινοτήτων τη δυνατότητα να «εφευρίσκουν». Έτσι σήμερα σχεδόν κάθε μέρα «εφευρίσκουν», εδώ κι εκεί, κάτι «καινούργιο», και όλες αυτές οι «νέες εφευρέσεις» ή «νέα μέσα», που τα χρησιμοποιούν στη διαδικασία της ύπαρξής τους, κάνουν σήμερα την καημένη τη Φύση, την ήδη αρκετά εξασθενημένη — χωρίς μάλιστα να φταίει η ίδια — να μην μπορεί πια να πραγματοποιήσει τις δικές της «εξελικτικές» και «ενελικτικές» διαδικασίες. |
29.15.Β |
Για να καταλάβεις και να νιώσεις καλύτερα πώς αυτοί οι σύγχρονοι «κληρονόμοι» ξεπέρασαν τους «κληροδότες» τους, θα σου μιλήσω τώρα για ορισμένα από τα πιο διαδεδομένα σήμερα «μέσα», που η ύπαρξή τους οφείλεται αποκλειστικά και μόνο σ’ εκείνους τους «βοηθούς της Φύσης», τους κατευθείαν κληρονόμους των αρχαίων Ελλήνων. |
29.15.Β |
Θα σου παρουσιάσω λοιπόν ορισμένα από τα μέσα, που σήμερα υπάρχουν και χρησιμοποιούνται παντού, και επινοήθηκαν από όντα της σημερινής κοινότητας της Γερμανίας. |
29.15.Β |
Θα ήθελα πρώτα να επιστήσω την προσοχή σου στο εξής περίεργο φαινόμενο: αυτοί οι διάδοχοι των αρχαίων Ελλήνων ονομάζουν τις καταραμένες εφευρέσεις τους με λέξεις που καταλήγουν πάντα, ένας Θεός ξέρει γιατί, σε «ίνη». |
29.15.Β |
Ας πάρουμε για παράδειγμα πέντε μόνο από αυτές τις ιδιαίτερα κακοήθεις επινοήσεις των όντων Γερμανών, που υπάρχουν με τα ονόματα «σατκεΐνη», «ανιλίνη», «κοκαΐνη», «ατροπίνη», και «αλιζαρίνη», όλες τους χημικές ουσίες, για τις οποίες ο καλός μας Ναστραντίν Χότζας λέει ότι σήμερα «τις βάζουν και στα λάχανα». |
29.15.Β |
Το πρώτο από εκείνα τα «μέσα» που επινοήθηκαν ειδικά από τα όντα Γερμανούς, η «σατκεΐνη», δεν είναι τίποτε άλλο από το «Σουμουκουρουαζάρ», δηλαδή ένα από τα επτά «εξουδετερωτικά αέρια», τα οποία εμφανίζονται και βρίσκονται πάντοτε στη συνολική παρουσία κάθε πλανήτη, συμμετέχοντας στην «αποπερατωμένη κρυστάλλωση» κάθε καθορισμένου επιπλανητικού ή ενδοπλανητικού σχηματισμού, και τα οποία στις διάφορες καταστάσεις τους, συγκροτούν παντού και πάντα, τους λεγόμενους «καταστροφείς-χωρίς-διάκριση-του-κάθε-πράγματος-που-ήδη-εμφανίστηκε». |
29.15-6.Β |
Σχετικά μ’ αυτή τη γερμανική επινόηση, έμαθα ακόμα, εκτός των άλλων, ότι ένα ον εκείνης της κοινότητας που είχε αποσπάσει τυχαία αυτό το αέριο από διάφορους συγκεκριμένους επιπλανητικούς και ενδοπλανητικούς σχηματισμούς, παρατήρησε την ιδιαιτερότητα που παρουσίαζε και την ανακοίνωσε στους συναδέλφους του. Η παρουσία όμως αυτών των τελευταίων, όπως άλλωστε και όλων των όντων της κοινότητας τους, ήταν τότε έρμαιο αυτού που λένε «έντονο συναίσθημα» της βασικής ιδιαιτερότητας των τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου — και πράγματι, ήταν όλα τους τελείως απορροφημένα, εκείνη την περίοδο, στη διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής με άλλα όντα γειτονικών κοινοτήτων. Έτσι αποφάσισαν με ενθουσιασμό να αφοσιωθούν στην αναζήτηση ενός τρόπου εφαρμογής της χαρακτηριστικής ιδιότητας εκείνου του αερίου για τη γρήγορη και μαγική καταστροφή της ύπαρξης των όντων άλλων κοινοτήτων. |
29.16.Β |
Προσανατόλισαν λοιπόν τις έρευνες τους προς αυτή την κατεύθυνση, και σύντομα κάποιο απ’ αυτά ανακάλυψε ότι αν συμπιεζόταν αυτό το αέριο στην καθαρή του κατάσταση, έτσι που να μπορεί να ελευθερωθεί σ’ ένα δεδομένο χώρο και χρόνο τη στιγμή που ήθελαν, θα εξυπηρετούσε θαυμάσια τα σχέδια τους. |
29.16.Β |
Αυτό τους έφτανε, κι από κει και πέρα, τα συνηθισμένα όντα εκείνης της κοινότητας βάλθηκαν, κατά τη διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής τους, να απελευθερώνουν μέσα στο χώρο αυτό το αέριο που απομονώθηκε τεχνητά από τη συνολική αρμονία της πραγματοποίησης όλων όσων υπάρχουν, τη στιγμή και στα μέρη ακριβώς που μαζεύονταν τα περισσότερα όντα από τις άλλες, τις «εχθρικές», όπως τις λένε, κοινότητες. |
29.16.Β |
Μόλις αυτή η κοσμική ουσία με την ιδιαιτέρως καταστροφική ενέργεια — που απελευθέρωναν σκόπιμα στην ατμόσφαιρα κάτω από τις συνθήκες που προανέφερα, και που έτεινε να ξανασυγχωνευτεί με άλλες αντίστοιχες κοσμικές ουσίες — εισχωρούσε στο πλανητικό σώμα ενός τρίμυαλου όντος που βρισκόταν κοντά της, κατέστρεφε αμέσως μια για πάντα την ύπαρξη του ή, το λιγότερο, αλλοίωνε αμετάκλητα τη λειτουργία κάποιου μέρους της συνολικής του παρουσίας. |
29.16.Β |
Η δεύτερη από τις χημικές ουσίες που σου απαρίθμησα, η λεγόμενη «ανιλίνη», είναι μια χημική χρωστική ουσία με την οποία μπορεί κανείς να βάψει τους περισσότερους επιπλανητικούς σχηματισμούς με τους οποίους τα τρίμυαλα όντα φτιάχνουν εκεί κάτω κάθε είδους αντικείμενα, που τους είναι απαραίτητα στη διαδικασία της καθημερινής οντικής τους ύπαρξης. |
29.16.Β |
Αυτή λοιπόν η «εφεύρεση» επιτρέπει σήμερα στους ευνοουμένους σου να δίνουν χωρίς κόπο σε όλα τα αντικείμενα το χρώμα που επιθυμούν — τι γίνεται όμως με τη διάρκεια της ύπαρξης των αντικειμένων αυτών; Εδώ ακριβώς βρίσκεται η «αγαπημένη γάτα» του διάσημου Βίσμαρκ τους. |
29.16-7.Β |
Παλιότερα, όταν η ολέθρια ανιλίνη δεν υπήρχε ακόμη, οι ευνοούμενοί σου έβαφαν τα αντικείμενα που έφτιαχναν, τα απαραίτητα στη συνηθισμένη τους ύπαρξη — όπως είναι τα «χαλιά», οι «πίνακες» και διάφορα χειροτεχνήματα από μαλλί, ξύλο και δέρμα — με απλά φυτικά χρώματα που είχαν μάθει από αιώνες να τα παρασκευάζουν, και τα αντικείμενα εκείνα μπορούσαν να υπάρχουν επί πέντε, δέκα, και πολλές φορές δεκαπέντε από τους αιώνες τους. Σήμερα, όμως, απλώς και μόνο χάρη στην ανιλίνη, ή σε χρωστικές ουσίες με άλλα ονόματα που έχουν ως βάση την ανιλίνη, μόλις περάσουν τριάντα χρόνια, δε μένει από τα αντικείμενα που βάφτηκαν με τούτα τα νέα χρώματα τίποτε περισσότερο από την ανάμνηση τους, και ούτε… |
29.17.Β |
Θα πρέπει να πω ότι τα όντα της σημερινής κοινότητας της Γερμανίας, με την ολέθρια ανιλίνη τους, είναι υπεύθυνα όχι μόνο για τη γρήγορη καταστροφή των έργων όλων των σημερινών όντων εκείνου του άμοιρου πλανήτη, αλλά και για το γεγονός ότι έχουν πάψει σχεδόν τελείως να υπάρχουν εκεί κάτω τα έργα των αρχαίων χρόνων. |
29.17.Β |
Κι αυτό, γιατί άρχισαν να συλλέγουν απ’ όλες τις χώρες, για διάφορους Χασναμουσιανούς σκοπούς, ή, όπως οι ίδιοι λένε, «δια… επιστημονικούς λόγους», τα αρχαία έργα που παρέμεναν άθικτα και, μη έχοντας την παραμικρή ιδέα πώς να διατηρήσουν τα αρχαία αντικείμενα, συμβάλλουν απλούστατα στην πρόωρη καταστροφή τους. Οι «αρχαιότητες» αυτές που συγκέντρωσαν τους χρησίμευαν πάντως — και τους χρησιμεύουν ακόμα — ως «πρότυπα» για τα «φτηνιάρικα είδη», τα γνωστά σε όλον εκείνο τον άτυχο πλανήτη, με το όνομα «ερζάτς». |
29.17.Β |
Όσο για την τρίτη από τις χημικές ουσίες που έχουν «επινοήσει», την «κοκαΐνη», κι αυτή, εκτός από τη μεγάλη βοήθεια που παρέχει στην Φύση επιταχύνοντας την αποσύνθεση των πλανητικών σχηματισμών — που σε τούτη την περίπτωση είναι τα ίδια τους τα πλανητικά σώματα — είναι το «χημικό μέσο» που εξασκεί στον ψυχισμό των σημερινών όντων του πλανήτη Γη μια δράση εκπληκτικά όμοια μ’ εκείνη που είχε το περιβόητο όργανο Κουνταμπάφερ στον ψυχισμό των προγόνων τους. |
29.17-8.Β |
Όταν οι πρόγονοί τους κουβαλούσαν μέσα τους την περίφημη επινόηση του Μεγάλου Αγγέλου Λουίσιου, βρίσκονταν σχεδόν καθημερινά στην ίδια ακριβώς κατάσταση με τα σημερινά όντα που έχουν απορροφήσει τη γερμανική αυτή εφεύρεση, την «κοκαΐνη». |
29.18.Β |
Φυσικά, πρέπει να σου επισημάνω, παιδί μου, ότι αν και η δράση της γερμανικής αυτής εφεύρεσης μοιάζει να έχει τα ίδια αποτελέσματα με το περίφημο όργανο Κουνταμπάφερ, αυτό γίνεται χωρίς καμιά συνειδητή σκοπιμότητα από την πλευρά των σημερινών όντων της κοινότητας της Γερμανίας, που με τον τρόπο αυτό έγιναν, εντελώς τυχαία, συνεργάτες του Μεγάλου Αγγέλου Λουίσιου. |
29.18.Β |
Όλα σχεδόν τα όντα που εμφανίζονται σήμερα να είναι αυθεντικοί εκπρόσωποι του σύγχρονου πολιτισμού χρησιμοποιούν εκεί κάτω την «κοκαΐνη»· βάζουν λοιπόν στα σωθικά τους το «αγαθό» αυτό της σημερινής «κουλτούρας», με τη μεγαλύτερη προσοχή, ευδαιμονία και απόλαυση — πάντοτε, εννοείται, όπως λέει ο καλός μας Ναστραντίν Χότζας, «προς δόξαν του Μεγάλου Κατσικοπόδαρου». |
29.18.Β |
Η τέταρτη από τις χημικές ουσίες που σου απαρίθμησα, η ουσία που ονομάζεται «ατροπίνη», είναι, κι αυτή, πολύ της μόδας σήμερα. Έχει πολλές εφαρμογές· η πιο διαδεδομένη χρήση της, όμως, γίνεται για έναν πολύ πρωτότυπο σκοπό. |
29.18.Β |
Είναι γεγονός ότι, εξαιτίας πάντα των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, το οντικό τους όργανο απέκτησε την ιδιότητα να βλέπει τα πρόσωπα των άλλων ευχάριστα και ωραία, μόνο όταν έχουν μαύρα μάτια. |
29.18.Β |
Όταν λοιπόν εισαχθεί η χημική ουσία που λέγεται «ατροπίνη», μ’ έναν ορισμένο τρόπο, στα μάτια των όντων, κάνει τις κόρες των ματιών να διαστέλλονται και να μαυρίζουν· έτσι τα περισσότερα από αυτά εισάγουν την «ατροπίνη» μέσα στα μάτια τους, για να είναι η έκφραση του προσώπου τους ωραία και ευχάριστη στους άλλους. |
29.18.Β |
Και ένα είναι το γεγονός, καλό μου παιδί: όσα γήινα όντα εισάγουν στα μάτια τους το γερμανικό αυτό «αγαθό», πράγματι τα διατηρούν μαύρα ως τα σαράντα πέντε τους. |
29.18-9.Β |
Λέω ως τα σαράντα πέντε τους, γιατί μέχρι τώρα δεν υπήρξε εκεί περίπτωση όντος που να τη χρησιμοποιούσε ως τα σαράντα πέντε του και να μπορούσε ακόμα να βλέπει. |
29.19.Β |
Η πέμπτη από τις «εφευρέσεις» που απαρίθμησα, που λέγεται «αλιζαρίνη», έχει επίσης διαδοθεί παντού. |
29.19.Β |
Αυτό το αγαθό του σημερινού πολιτισμού χρησιμοποιείται εκεί κάτω κυρίως από εκείνους που ονομάζονται «ζαχαροπλάστες» και από άλλους ειδικούς, οι οποίοι ετοιμάζουν για τα όντα εκείνου του πλανήτη «νοστιμότατα» είδη για την πρώτη τους τροφή. |
29.19.Β |
Οι ζαχαροπλάστες και οι άλλοι επαγγελματίες που ετοιμάζουν για τους ευνοούμενους σου αυτά τα νόστιμα είδη για την πρώτη τους τροφή, χρησιμοποιούν, ασφαλώς χωρίς να το θέλουν, την «αλιζαρίνη», γερμανικό δημιούργημα με αλάνθαστη δράση, μόνο και μόνο για να δώσουν στα προϊόντα τους «ελκυστική» και «ευχάριστη» όψη, που να ανταποκρίνεται στο σκοπό που έγινε το ιδανικό όλου του σύγχρονου πολιτισμού, και ο οποίος εκφράζεται από το σεβαστό μας Ναστραντίν Χότζα ως εξής: «Όταν-εμένα-μου-φαίνονται-όλα-όμορφα-κι ωραία-τι-και-αν-μετά-από-μένα-δεν-ξαναφυτρώσει-το-χορτάρι!» |
29.19.Β |
Με λίγα λόγια, παιδί μου, οι σημερινοί διάδοχοι των όντων της αρχαίας Ελλάδας, με όλα τα πρακτικά τους «επιτεύγματα», που βασίζονται σε «επιστήμες» δικής τους επινόησης, κάνουν σήμερα ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν την καημένη τη Φύση… να τη βοηθήσουν, είναι αλήθεια, μόνο στη διαδικασία της αποσύνθεσης. Άλλωστε ο αξιοσέβαστος Ναστραντίν Χότζας, δεν είχε άδικα τη συνήθεια να λέει· «Καλύτερα-να-ξεριζώνεις-κάθε-μέρα-δέκα-τρίχες-από-το-κεφάλι-της-μάνας-σου-παρά-να-μη-βοηθάς-τη-φύση». |
29.19.Β |
Στην πραγματικότητα, τα όντα της σημερινής κοινότητας της Γερμανίας δεν είναι τα μόνα που κληρονόμησαν από τους Έλληνες την ικανότητα να επινοούν φανταστικές «επιστήμες» και κάθε είδους νέα μέσα για τη συνηθισμένη οντική ύπαρξη· η ίδια ικανότητα κληρονομήθηκε επίσης, στον ίδιο ίσως βαθμό, από τα όντα μιας άλλης ανεξάρτητης σύγχρονης κοινότητας, που κι αυτή με τη σειρά της γνωρίζει τα δικά της «μεγαλεία». |
29.19.Β |
Οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν εκείνη την άλλη σύγχρονη κοινότητα «Αγγλία». |
29.20.Β |
Τα όντα τούτης της δεύτερης σημερινής κοινότητας είναι μάλιστα οι μόνοι κατευθείαν κληρονόμοι μιας από τις πιο ολέθριες «επινοήσεις» των αρχαίων Ελλήνων, που την αφομοίωσαν στην εντέλεια και την εφαρμόζουν καθημερινά. |
29.20.Β |
Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν αυτήν την ιδιαίτερα ολέθρια «επινόηση» «διάφαρον»· και τα σημερινά όντα την ονομάζουν «σπορ». |
29.20.Β |
Θα σου μιλήσω διεξοδικά για τα περιβόητα σύγχρονα «σπορ» προς το τέλος αυτής της ιστορίας· στο μεταξύ θα πρέπει να ξέρεις ότι τα όντα της κοινότητας της Αγγλίας «εφευρίσκουν» με τη σειρά τους, σήμερα, πολλά αντικείμενα που είναι αναγκαία για τη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης των ευνοουμένων σου· αυτή τη φορά, όμως, δεν πρόκειται πια για χημικές ουσίες, όπως στην περίπτωση των όντων της Γερμανίας, όχι… Οι εφευρέσεις τους αφορούν κυρίως τα λεγόμενα «μεταλλικά αντικείμενα». |
29.20.Β |
Ιδίως τα τελευταία χρόνια, έγιναν ξεφτέρια στο να εφευρίσκουν και να κατακλύζουν τα όντα που υπάρχουν σε ολόκληρη την επιφάνεια του πλανήτη σου με κάθε είδους μεταλλικά αντικείμενα, που ονομάζονται καδένες, ξυράφια, φάκες, περίστροφα, δρεπάνια, πολυβόλα, κατσαρόλες, αναπτήρες, κανόνια, σουγιάδες, σφαίρες, πένες, νάρκες, βελόνες, και δε συμμαζεύται. |
29.20.Β |
Από τότε που τα όντα της σύγχρονης αυτής κοινότητας άρχισαν να επινοούν αυτά τα πρακτικά αντικείμενα, η συνηθισμένη ύπαρξη των τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου έγινε, όπως λέει και ο καλός μας Ναστραντίν Χότζας, «όχι-ζωή-αλλά-σκέτο-γλύκισμα». |
29.20.Β |
Τα όντα εκείνης της κοινότητας έγιναν οι ευεργέτες των άλλων σύγχρονων όντων του πλανήτη σου, προσφέροντας τους, όπως λένε εκεί, «φιλανθρωπική βοήθεια», κυρίως σε ότι αφορά την πρώτη τους οντική υποχρέωση, την υποχρέωση δηλαδή να πραγματοποιούν από καιρό σε καιρό τη διαδικασία της «αμοιβαίας καταστροφής». |
29.20.Β |
Χάρη σ’ αυτούς, η εκπλήρωση του οντικού αυτού καθήκοντος έγινε, σιγά-σιγά, για τους σημερινούς ευνοουμένους σου, «παιχνιδάκι». |
29.20-1.Β |
Στα παλιά χρόνια, όταν δεν υπήρχαν τέτοιες εφευρέσεις, οι καημένοι οι ευνοούμενοί σου ταλαιπωρούνταν πολύ για να ανταποκριθούν σ’ αυτή την οντική τους υποχρέωση· και αναγκάζονταν, για να τη «φέρουν εις πέρας», να χύσουν ποτάμια ιδρώτα. |
29.21.Β |
Τώρα, όμως, χάρη σε όλα τα σύνεργα που επινόησαν τα σημερινά όντα της Αγγλίας, τα καταφέρνουν μια χαρά, και μάλιστα, όπως θα ’λεγε και ο σεβάσμιος Ναστραντίν Χότζας, «ξαπλωμένοι πάνω σε σκέτα ροδοπέταλα». |
29.21.Β |
Τα σημερινά όντα δε χρειάζεται σχεδόν πια να κάνουν την παραμικρή προσπάθεια για να καταστρέψουν ολοκληρωτικά την ύπαρξη άλλων ομοίων τους. |
29.21.Β |
Μερικές φορές μπορούν μάλιστα, καθισμένα άνετα στο λεγόμενο «καπνιστήριο», να καταστρέψουν, έτσι για να περνά η ώρα, δεκάδες και εκατοντάδες από τους ομοίους τους. |
29.21.Β |
Καλό θα ήταν τώρα, νομίζω, να σου μιλήσω λιγάκι για τους κατευθείαν απογόνους του «Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού», που εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. |
29.21.Β |
Οι απόγονοι των όντων της κοινότητας της Ελλάδας, που ήταν στον καιρό της «μεγάλη» και «τρανή», εξακολουθούν και σήμερα να υπάρχουν και να έχουν δική τους ανεξάρτητη κοινότητα· σήμερα όμως έχουν χάσει, ούτω ειπείν, κάθε σπουδαιότητα για τις άλλες ανεξάρτητες κοινότητες εκεί κάτω. |
29.21.Β |
Ούτε και κάνουν ό,τι έκαναν οι πρόγονοί τους, που ήταν τσακάλια στην επινόηση κάθε είδους φανταστικών «επιστημών»· κι αν ενός σύγχρονου Έλληνα του ερχόταν να επινοήσει κάποια νέα «επιστήμη», τα όντα των υπόλοιπων σημερινών κοινοτήτων δε θα έδιναν καμιά σημασία. |
29.21.Β |
Και δε θα έδιναν καμιά σημασία για τον απλούστατο λόγο ότι η κοινότητα τους δε διαθέτει σήμερα αρκετά «κανόνια» και «πλοία» για να αποτελεί, μπροστά στις άλλες σημερινές κοινότητες εκεί κάτω, αυτό που ονομάζουν «εξουσία». |
29.21-2.Β |
Παρόλο όμως που αυτοί οι απόγονοι των πάλαι ποτέ σπουδαίων αρχαίων Ελλήνων, δηλαδή οι σημερινοί Έλληνες, δεν ξέρουν πια το κόλπο που θα τους επέτρεπε να αποτελούν για τα άλλα τρίμυαλα όντα «φανταστική εξουσία», προσαρμόστηκαν τελικά μια χαρά, και διατηρούν σε όλες σχεδόν τις ηπείρους και τα νησιά «μαγαζιά», όπως τα ονομάζουν, όπου με το πάσο τους, σιγά και με το μαλακό, πουλάνε, αυτά που λένε «σφουγγάρια», «χαλβά», «ραχάτ-λουκούμ» και…και…και… και πότε-πότε «ξηρούς καρπούς από την Περσία», α ναι, κι εκείνο το παστό ψάρι, τον «κέφαλο», όπως τον λένε. |
29.22.Β |
Όσο για τους απογόνους των ξακουστών Ρωμαίων, εξακολουθούν κι αυτοί να υπάρχουν ακόμα, αλλά δεν έχουν πια το ίδιο όνομα με τους προγόνους τους, παρόλο που η κύρια πόλη της κοινότητας τους ονομάζεται «Ρώμη» ακόμα. |
29.22.Β |
Τα σημερινά όντα της κοινότητας που σχηματίστηκε από τους απογόνους των πρώτων βοσκών, των μετέπειτα τρανών Ρωμαίων, ονομάστηκαν από τα όντα εκεί κάτω «Ιταλοί». |
29.22.Β |
Τα σημερινά όντα της κοινότητας της Ιταλίας δεν κληρονόμησαν σχεδόν τίποτε από τους προγόνους τους, εκτός από τη συγκεκριμένη οντική παρόρμηση, που πρώτοι οι αρχαίοι Ρωμαίοι κρυστάλλωσαν στις παρουσίες τους σ’ εκείνον τον πλανήτη, και η οποία διαθόθηκε σιγά-σιγά σε όλα τα άλλα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω. |
29.22.Β |
Τα όντα της σημερινής κοινότητας της Ιταλίας περνούν τώρα ύπαρξη ήρεμη και ήσυχη· δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επινοούν, «αθόρυβα» πάντα, καινούργια σχήματα για τα αβλαβή κι αθώα «μακαρόνια» τους. |
29.22.Β |
Ορισμένα όμως όντα της σημερινής Ιταλίας κληρονόμησαν από τους προγόνους τους μια χαρακτηριστική «ιδιότητα» πολύ πρωτότυπη, που ονομάζεται «να δίνεις χαρά στους άλλους». |
29.22.Β |
Με τη διαφορά ότι την κληρονομική αυτή ανάγκη «να δίνουν χαρά στους άλλους», δεν την εκδηλώνουν πια απέναντι στους ομοίους τους, αλλά μόνο απέναντι στα όντα με άλλες μορφές. |
29.22.Β |
Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, η χαρακτηριστική αυτή «ιδιότητα» δεν μεταβιβάστηκε, στις διάφορες περιοχές της σημερινής Ιταλίας, μόνο από τους αρχαίους Ρωμαίους, αλλά και από τους προαιώνιους προγόνους τους, τότε που είχαν αρχίσει να διαδίδουν στα άλλα όντα της δικής τους κοινότητας και στα όντα των πιο αδύνατων γειτονικών κοινοτήτων τη διδασκαλία ενός αληθινού Άνωθεν Απεσταλμένου, εκφυλίζοντάς την για τις ανάγκες των εγωιστικών τους σκοπών. |
29.22.Β |
Σήμερα, τα όντα των διαφόρων περιοχών της σύγχρονης Ιταλίας εκδηλώνουν την ιδιότητα του «να δίνεις χαρά στους άλλους» με τον εξής τρόπο: |
29.22-3.Β |
Όταν καταστρέφουν την ύπαρξη των τετραπόδων όντων που ονομάζονται «πρόβατα» και «κατσίκες», το πλανητικό σώμα των οποίων χρησιμοποιούν για πρώτη τροφή, δεν το κάνουν με ένα μόνο χτύπημα· αλλά, για «να δώσουν χαρά» σ’ αυτά, τα καταστρέφουν «σιγά-σιγά» και «με το μαλακό», χωρίς να βιάζονται, αφαιρώντας δηλαδή πρώτα το ένα πόδι, την άλλη μέρα άλλο πόδι, ύστερα από λίγες μέρες ένα τρίτο, και συνεχίζουν έτσι, όσο το «πρόβατο» ή η «κατσίκα» αναπνέει ακόμα. Και οι «κατσίκες» ή τα «πρόβατα» μπορούν να αναπνέουν για πολύν καιρό χωρίς εκείνα τα μέρη της συνολικής τους παρουσίας, γιατί αυτά δε συμμετέχουν στις κύριες λειτουργίες απορρόφησης των αναγκαίων για την ύπαρξη κοσμικών ουσιών, αλλά μόνο στις λειτουργίες που προξενούν σε κάθε ον τις παρορμήσεις που δίνουν την αίσθηση του εαυτού. |
29.23.Β |
Ύστερα από όσα σου είπα, φαίνεται ότι δεν χρειάζεται πια να ασχοληθούμε περισσότερο με τους σημερινούς απογόνους των Ρωμαίων, που ήταν κάποτε τόσο «μεγάλοι» και τόσο «απειλητικοί» για τις άλλες κοινότητες εκεί κάτω. |
29.23.Β |
Ας μιλήσουμε τώρα λίγο για κείνη την ιδιαίτερα βλαβερή επινόηση των αρχαίων Ελλήνων, που εφαρμόζουν στις μέρες μας τα όντα της σύγχρονης κοινότητας της «Αγγλίας», και την οποία αποκαλούν «σπορ». |
29.23.Β |
Τα όντα της σημερινής κοινότητας της Αγγλίας, στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης επωφελήθηκαν περισσότερο από όλα τα άλλα όντα από τούτη την κακοήθη εφεύρεση των αρχαίων Ελλήνων, προσθέτοντας σ’ αυτήν μάλιστα, λόγω των ολέθριων συνεπειών της, έναν από τους πιο σίγουρους παράγοντες για τη μείωση της διάρκειας της ζωής τους — που ήδη είναι αρκετά ασήμαντη και χωρίς αυτόν· και επιπλέον, καθώς ήρθε η σειρά της κοινότητας τους να ζήσει τα «μεγαλεία» της, και να γίνουν έτσι «αυθεντίες» στα μάτια των άλλων τρίμυαλων όντων εκεί κάτω, τώρα που έκαναν την εφαρμογή αυτής της επινόησης ιδανικό τους, και σκοπό τους τη διάδοση της, μολύνουν τα όντα όλων των άλλων μικρών και μεγάλων κοινοτήτων εκείνου του άμοιρου πλανήτη. |
29.23-4.Β |
Η αιτία της σοβαρής αυτής παρεξήγησης είναι ότι εξαφανίστηκε από την παρουσία των ευνοουμένων σου η δυνατότητα κρυστάλλωσης μέσα τους των παραγόντων που αποτελούν την αφετηρία της «λογικής σκέψης» για όλα τα τρίμυαλα όντα. |
29.24.Β |
Κι αφού τους λείπει η «λογική σκέψη», παραδέχονται όλοι τους, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, τα λόγια μερικών υποψηφίων Χασναμούς που τους διαβεβαιώνουν ότι τα «σπορ» τους επιτρέπουν να αποκτήσουν «κάτι» πολύ καλό για την υγεία τους· αυτό το πιστεύουν τώρα με όλη τους την παρουσία, και, με την ελπίδα ότι θα αποκτήσουν αυτό το «κάτι», επιδίδονται σ’ αυτά τα σπορ με όλες τους τις δυνάμεις. |
29.24.Β |
Ούτε ένας από κείνους τους δυστυχισμένους δεν ξέρει κι ούτε θα διανοηθεί ποτέ να παρατηρήσει ότι τούτα τα ολέθρια «σπορ», όχι μόνο δεν τους προσφέρουν τίποτε καλό, αλλά αντίθετα συντομεύουν όλο και περισσότερο, όπως σου είπα, τη διάρκεια της ύπαρξής τους, που είναι ήδη αρκετά αξιολύπητη και χωρίς αυτά. |
29.24.Β |
Για να καταλάβεις και να συλλάβεις καλύτερα γιατί αυτά τα σπορ δεν κάνουν άλλο από το να συντομεύουν την ύπαρξή τους, καλό θα ήταν να σου εξηγήσω εδώ, όπως κάποτε σου υποσχέθηκα, τη διαφορά ανάμεσα στη διάρκεια της οντικής ύπαρξης σύμφωνα με τη «Φουλασνιταμνιανή» αρχή και στη διάρκεια της οντικής ύπαρξης σύμφωνα με την αρχή του «Ιτοκλανότζ». |
29.24.Β |
Θυμάσαι, παιδί μου, ότι τότε που σου εξήγησα το πώς καθόριζαν οι ευνοούμενοί σου το «πέρασμα του χρόνου», σου έλεγα ότι όταν πια απαλλάχτηκε η παρουσία τους από το όργανο Κουνταμπάφερ κι απ’ όλες του τις ιδιότητες — και η διάρκεια της ύπαρξής τους, σύμφωνα με τη «Φουλασνιταμνιανή» αρχή, καθώς ήταν από κει και πέρα ίδια με την ύπαρξη όλων των φυσιολογικών τρίμυαλων όντων ολόκληρου του Σύμπαντος — θα έπρεπε κατ’ ανάγκη να υπάρχουν έως ότου το δεύτερο οντικό τους σώμα, το «σώμα Κεστζάν», επενδυθεί εντελώς μέσα τους και τελειοποιηθεί νοητικά μέχρι το «ιερό Ισμέτς». |
29.24-5.Β |
Αργότερα όμως, όταν άρχισαν να υπάρχουν με τρόπο όλο και λιγότερο αντάξιο για τρίμυαλα όντα και σταμάτησαν τελείως να πραγματοποιούν στην παρουσία τους τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα που προβλέπονται από τη Μεγάλη Φύση, τα μόνα κατάλληλα να προμηθεύσουν στην παρουσία των τρίκεντρων όντων τα δεδομένα για την επένδυση των ανώτερων μερών της — και όταν σα συνέπεια όλων αυτών, η ποιότητα της ακτινοβολίας τους δεν ανταποκρινόταν πια στις απαιτήσεις της μεγάλης παγκόσμιας Τρωγωαυτοεγωκρατικής διαδικασίας — η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε, για να αποκαταστήσει την «ισορροπία των δονήσεων», να προσαρμόσει προοδευτικά τη διάρκεια της ύπαρξής τους στην αρχή που λέγεται «Ιτοκλανότζ», αυτήν που διέπει γενικά παντού τη διάρκεια της ύπαρξης των μονόμυαλων και δίμυαλων όντων, τα οποία στερήθηκαν των δυνατοτήτων που δόθηκαν στα τρίμυαλα όντα και επομένως είναι ανίκανα να πραγματοποιήσουν στις παρουσίες τους τα Πάρτκντολγκ-καθήκοντα που πρόβλεψε η Φύση. |
29.25.Β |
Σύμφωνα με την αρχή αυτή, η διάρκεια της οντικής τους ύπαρξης, καθώς και ολόκληρο το περιεχόμενο της συνολικής τους παρουσίας, εξαρτώνται συνήθως από αποτελέσματα που προέρχονται από τα εξής επτά περιβαλλοντικά δεδομένα: (1) Την κληρονομικότητα, γενικά. |
29.25-6.Β |
Η κύρια ιδιαιτερότητα μιας ύπαρξης υποταγμένης στο Ιτοκλανότζ είναι ότι, κάτω από την επιρροή των επτά εξωτερικών δεδομένων που απαρίθμησα, μέσα στην παρουσία των όντων που υπάρχουν σύμφωνα μ’ αυτή την αρχή, κρυσταλλώνονται στις «οντικές εντοπίσεις» τους, ή, όπως λένε οι ευνοούμενοί σου, στα «μυαλά» τους — τα οποία συγκροτούν τα κεντρικά σημεία εκδήλωσης όλων των ανεξάρτητων μερών της συνολικής τους παρουσίας — τα λεγόμενα «Μπομπινοκαντηλομάρς», «κάτι πράγματα», δηλαδή, που παρέχουν σ’ αυτές τις «εντοπίσεις», ή «μυαλά», μια συγκεκριμένη ποσότητα ενδεχομένων συνειρμών ή «βιωμάτων». |
29.26.Β |
Έτσι, παιδί μου, καθώς οι σημερινοί ευνοούμενοί σου, τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, δεν εμφανίζονται πια παρά μόνο σύμφωνα με την αρχή του Ιτοκλανότζ, γι’ αυτό και από τη στιγμή της σύλληψης ως την ηλικία ενός υπεύθυνου τρίμυαλου όντος κρυσταλλώνονται στα μυαλά τους αυτά τα Μπομπινοκαντηλομάρς με τις πολύ συγκεκριμένες δυνατότητες για την πραγματοποίηση της διαδικασίας των συνειρμών. |
29.26.Β |
Για να σου το κάνω πιο λιανά και να σε βοηθήσω να το καταλάβεις καλύτερα, και για να μη χάνω χρόνο με εξηγήσεις για την ίδια την ουσία και τον τρόπο λειτουργίας των κοσμικών αυτών πραγματοποιήσεων, των Μπομπινοκαντηλομάρς — που κρυσταλλώνονται, σύμφωνα με τους νόμους, στις «εντοπίσεις» ή «μυαλά» των όντων που ζουν σύμφωνα μόνο με την αρχή Ιτοκλανότζ — θα πάρω για παράδειγμα τα «Τζάμτεστερνοχ» που έχουν και οι ευνοούμενοί σου και που τα ονομάζουν «μηχανικά ρολόγια». |
29.26.Β |
Όπως ξέρεις, όλα αυτά τα Τζάμτεστερνοχ ή μηχανικά ρολόγια, αν και δουλεύουν με διαφορετικά συστήματα, είναι ωστόσο όλα κατασκευασμένα σύμφωνα με την ίδια αρχή της «πίεσης-ή-τάσης-του-εκτυλυσσόμενου-ελατηρίου». |
29.26.Β |
Μερικά από τα συστήματα των Τζάμτεστερνοχ, ή μηχανικών ρολογιών, έχουν ένα ελατήριο υπολογισμένο και συναρμολογημένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ξετυλίγεται ακριβώς μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες· σε κάποιο άλλο σύστημα, το ελατήριο δεν χρειάζεται κούρντισμα παρά μόνο μια φορά τη βδομάδα· ενώ σ’ ένα τρίτο, απλώς κάθε μήνα. |
29.26-7.Β |
Το Μπομπινοκαντηλομάρς στο μυαλό των όντων που ζούνε σύμφωνα μόνο με την αρχή Ιτοκλανότζ, αντιστοιχεί στο ελατήριο διαφόρων συστημάτων «μηχανικών ρολογιών». Όπως ακριβώς η διάρκεια λειτουργίας στα «μηχανικά ρολόγια» εξαρτάται από το ελατήριο που έχουν, έτσι και στα όντα η διάρκεια της ύπαρξής τους εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τα Μπομπινοκαντηλομάρς που δημιουργούνται στα μυαλά τους από τη στιγμή της εμφάνισης τους, και κατόπιν κατά τη διαδικασία του μετέπειτα σχηματισμού τους. |
29.27.Β |
Όπως ακριβώς το ελατήριο των ρολογιών «κουρντίζεται» για μια καθορισμένη διάρκεια, έτσι και τα όντα μπορούν να «συσχετίζουν» ή να έχουν εμπειρίες, στο μέτρο ακριβώς που η Φύση εναπόθεσε τις αντίστοιχες δυνατότητες μέσα σ’ αυτά τα Μπομπινοκαντηλομάρς, όταν αυτά κρυσταλλώνονταν στα μυαλά τους. |
29.27.Β |
Μπορούν να συσχετίζουν, και κατά συνέπεια να υπάρχουν, τόσο ακριβώς χρόνο, ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. |
29.27.Β |
Τα «μηχανικά ρολόγια» μπορούν, αφού κουρντιστούν, να λειτουργούν όσο το ελατήριο είναι «τεντωμένο»· κατά τον ίδιο τρόπο, τα όντα, στα μυαλά των οποίων κρυσταλλώνονται τα Μπομπινοκαντηλομάρς, μπορούν να έχουν εμπειρίες, και κατά συνέπεια να υπάρχουν, όσο τα Μπομπινοκαντηλομάρς τα οποία σχηματίστηκαν στα μυαλά τους κάτω από την επιρροή των επτά εξωτερικών συνθηκών που αναφέρθηκαν δεν έχουν ακόμα εξαντληθεί. |
29.27.Β |
Από τη στιγμή λοιπόν, παιδί μου, που έλειψαν από την παρουσία των ευνοουμένων σου τα αποτελέσματα των Πάρτκντολγκ-καθηκόντων, και η διάρκεια της ύπαρξής τους άρχισε να εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τα αποτελέσματα εκείνων των εφτά τυχαίων εξωτερικών συνθηκών, τούτη η διάρκεια, ιδιαίτερα για τα σύγχρονα όντα, άρχισε να ποικίλλει. |
29.27.Β |
Η διάρκεια της ύπαρξής τους μπορεί να ποικίλλει σήμερα από ένα από τα λεπτά τους μέχρι εβδομήντα ή ενενήντα από τα χρόνια τους… |
29.27.Β |
Κι έτσι, σαν επακόλουθο αυτών που σου είπα, όποιος και να ’ναι ο τρόπος ύπαρξης των ευνοουμένων σου, όσα μέτρα κι αν πάρουν — ακόμα κι αν μπουν «μέσα σε γυάλα», κατά την έκφραση τους — μόλις εξαντληθεί το περιεχόμενο των Μπομπινοκαντηλομάρς που κρυσταλλώθηκαν στα μυαλά τους, παύει αμέσως να λειτουργεί το άλφα ή βήτα μυαλό τους. |
29.27.Β |
Η μόνη διαφορά ανάμεσα στα «μηχανικά ρολόγια» και στους σημερινούς ευνοούμενους σου είναι ότι τα ρολόγια δεν έχουν παρά ένα μόνο ελατήριο, ενώ τα όντα έχουν τρία ανεξάρτητα Μπομπινοκαντηλομάρς. |
29.28.Β |
Τα ανεξάρτητα αυτά Μπομπινοκαντηλομάρς των τριών «εντοπίσεων» ή μυαλών των όντων ονομάζονται συνήθως ως εξής: 1. Μπομπινοκαντηλομάρς του νοητικού κέντρου. 2. Μπομπινοκαντηλομάρς του συναισθηματικού κέντρου. 3. Μπομπινοκαντηλομάρς του κινητικού κέντρου. |
29.28.Β |
Ένα γεγονός, το οποίο επαναλαμβάνεται συχνά τώρα τελευταία, είναι ότι η διαδικασία του «ιερού Ρασκουάρνο» πραγματοποιείται στους ευνοούμενους σου «κατά τρίτα», πεθαίνουν δηλαδή «κατά μέρη». Το γεγονός αυτό προέρχεται, και τούτο, από το ότι τα όντα που εμφανίζονται και σχηματίζονται αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με την αρχή Ιτοκλανότζ, εξαιτίας της μη εναρμονισμένης τους ύπαρξης, δεν εξαντλούν αρμονικά το περιεχόμενο των τριών ξέχωρων και ανεξάρτητων μυαλών τους, δηλαδή τα Μπομπινοκαντηλομάρς τους· για το λόγο αυτό, πέφτουν συχνά θύματα εκείνου του φριχτού «θανάτου», που δεν ταιριάζει καθόλου σε τρίμυαλα όντα. |
29.28.Β |
Κατά την παραμονή μου εκεί κάτω, πολλές φορές διαπίστωσα και μόνος μου τούτο το «θάνατο κατά τρίτα». |
29.28.Β |
Γεγονός είναι ότι ακόμη κι όταν χρησιμοποιθεί τελείως το Μπομπινοκαντηλομάρς ενός από τα μυαλά τους, οι ευνοούμενοί σου, ιδιαίτερα οι σύγχρονοι, εξακολουθούν παρόλα αυτά να υπάρχουν, και μερικές φορές μάλιστα για πολύν καιρό. |
29.28.Β |
Το περιεχόμενο ενός από τα Μπομπινοκαντηλομάρς, για παράδειγμα, συμβαίνει συχνά εκεί κάτω να έχει εξαντληθεί εντελώς σε ένα από τα τρίμυαλα όντα, λόγω μιας ιδιαίτερα αφύσικης ύπαρξης· αν πρόκειται για το «κινητικό κέντρο», που οι ίδιοι ονομάζουν «νωτιαίο» μυελό, εκείνο το τρίμυαλο ον, ενώ εξακολουθεί να «σκέφτεται» και να «αισθάνεται», χάνει τη δυνατότητα να διευθύνει με τη θέληση του τα μέρη του πλανητικού του σώματος. |
29.28-9.Β |
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί εδώ, ότι αν ένας από τους σημερινούς ευνοουμένους σου πεθάνει «εν μέρει» για πάντα με τον τρόπο αυτό, οι σύγχρονοι Τζιρλικνέρ τους, ή, όπως λένε, οι γιατροί τους, πιστεύουν ακράδαντα ότι ένας τέτοιος «θάνατος» δεν είναι παρά μια αρρώστια, και δίνουν στη φανταστική αυτή αρρώστια κάθε είδους ονόματα, που η συνήχηση τους θυμίζει την αρχαία γλώσσα που λέγεται «Ελληνική», και, ενώ δεν ξέρουν τίποτα απολύτως γι’ αυτή την αρρώστια, προσπαθούν να τη θεραπεύσουν με όλες εκείνες τις δοκησισοφίες που τους χαρακτηρίζουν. |
29.29.Β |
Τα πιο κοινά ονόματα για τις αρρώστιες αυτές είναι: «ημιπληγία», «παραπληγία», «προϊούσα γενική παράλυσις», «νωτιαίο συφιλιδική φθίσις», «τρομώδης παράλυσις», «σκλήρυνσις κατά πλάκας», κ.λπ… |
29.29.Β |
Τούτος ο θάνατος κατά τρίτα, στον πλανήτη Γη που τόσο σου αρέσει, συμβαίνει πολύ συχνά κατά τους δύο τελευταίους αιώνες· προσβάλλει κυρίως εκείνους τους ευνοούμενους σου που ανήκουν σε όλες τις μικρές ή μεγάλες κοινότητες, οι οποίοι, λόγω του «επαγγέλματος» τους ή εξαιτίας κάποιου «πάθους» σαν κι αυτά που ξεφυτρώνουν εκεί κάτω — πάντοτε λόγω των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης — ξοδεύουν σε μεγάλο ποσοστό το περιεχόμενο του Μπομπινοκαντηλομάρς του ενός ή του άλλου μυαλού τους κατά τη διάρκεια της ύπαρξής τους. |
29.29.Β |
Για παράδειγμα, ο «θάνατος κατά τρίτα» του Μπομπινοκαντηλομάρς του «κινητικού» κέντρου, ή νωτιαίου μυελού, συμβαίνει συχνά σε όσα γήινα όντα το ρίχνουν σε μια ενασχόληση που συνηθίζεται τώρα στη σημερινή κοινότητα της Αγγλίας, και είναι επακόλουθο της ολέθριας επινόησης των αρχαίων Ελλήνων — στην ολέθρια ενασχόληση που ονομάζουν «σπορ». |
29.29.Β |
Θα καταλάβεις τέλεια τον καταστρεπτικό χαρακτήρα που παρουσιάζουν οι συνέπειες αυτής της ολέθριας ενασχόλησης εκεί κάτω, όταν μάθεις ότι, αν και κατά την παραμονή μου ανάμεσα στους ευνοούμενους σου αφιέρωσα ειδική στήλη των στατιστικών μου σε έρευνες που θα μου επέτρεπαν να διαπιστώσω τη διάρκεια ύπαρξης των τρίμυαλων όντων που έκαναν εκεί κάτω τους επαγγελματίες «παλαιστές», δεν μπόρεσα να σημειώσω ούτε μια περίπτωση που κάποιο από αυτά τα όντα υπήρξε περισσότερο από σαράντα εννέα από τα χρόνια τους. |
29.29.Β |
Ο «θάνατος κατά τρίτα» που οφείλεται στο πρόωρο άδειασμα του Μπομπινοκαντηλομάρς του συναισθηματικού κέντρου προκαλείται τις περισσότερες φορές εκεί κάτω στα όντα που γίνονται επαγγελματίες «εκπρόσωποι της τέχνης», όπως λένε. |
29.29-30.Β |
Οι περισσότεροι από αυτούς τους γήινους επαγγελματίες — και κυρίως οι σύγχρονοι — προσβάλλονται καταρχήν από μια αρρώστια που παίρνει διάφορες μορφές, και λέγεται «ψυχοπάθεια»· μετά, κάτω από την επίδραση της ψυχοπάθειας αυτής, «μαθαίνουν να αισθάνονται», όπως λένε· κι από κει και πέρα, δοκιμάζοντας συχνά την αφύσικη αυτή οντική παρόρμηση, κατασπαταλούν σιγά-σιγά το περιεχόμενο του Μπομπινοκαντηλομάρς του συναισθηματικού τους κέντρου, και, δυσαρμονίζοντας έτσι το ρυθμό της συνολικής τους παρουσίας, καταλήγουν να έχουν ένα τέλος ιδιότυπο, που είναι σπάνιο ακόμα κι ανάμεσά τους. |
29.30.Β |
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρηθεί εδώ, ότι ο «θάνατος κατά τρίτα» που οφείλεται στο συναισθηματικό κέντρο προέρχεται επίσης από μια περίεργης μορφής «ψυχοπάθεια», που λέγεται εκεί κάτω «αλτρουισμός». |
29.30.Β |
Ο πρόωρος, πάλι, «μερικός» θάνατος από το Μπομπινοκαντηλομάρς του νοητικού κέντρου συμβαίνει όλο και συχνότερα, τον τελευταίο καιρό, ανάμεσα στους ευνοουμένους σου. Ο θάνατος στο «νοητικό κέντρο» χτυπάει εκείνους κυρίως τους ευνοουμένους σου που βάλθηκαν να γίνουν — ή που είναι ήδη — «σοφοί της νέας φουρνιάς», ή εκείνους που κατά τη διάρκεια της ύπαρξής τους κυριεύτηκαν από το πάθος γι’ αυτά που ονομάζουν «βιβλία» και «εφημερίδες». |
29.30.Β |
Επειδή τα τρίμυαλα αυτά όντα διαβάζουν πάρα πολύ και συσχετίζουν απλώς και μόνο σκέψεις, το περιεχόμενο του Μπομπινοκαντηλομάρς του «νοητικού κέντρου» τους εξαντλείται πριν από εκείνο των Μπομπινοκαντηλομάρς των άλλων οντικών τους κέντρων. |
29.30.Β |
Λοιπόν, παιδί μου, όλες αυτές οι κακοτυχίες των ευνοουμένων σου, όπως η ελάττωση της διάρκειας της ύπαρξής τους και τόσα άλλα λυπηρά αποτελέσματα, προέρχονται αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν έχουν ως τώρα μάθει ότι υπάρχει ο κοσμικός νόμος που λέγεται «νόμος-της-ισορροπίας-των-δονήσεων-των-διαφόρων-πηγών». |
29.30.Β |
Αν κάποτε τους ερχόταν αυτή η ιδέα και άρχιζαν να δοκησισοφούν επί του θέματος, όπως άλλωστε συνηθίζουν, τότε σίγουρα κάποιος από αυτούς θα έβρισκε τελικά ένα πολύ απλό «μυστικό». |
29.30-1.Β |
Και είμαι σίγουρος ότι κάποιος θα έβρισκε αυτό το «μυστικό», πρώτα απ’ όλα επειδή είναι από τα πιο απλά και τα πιο φανερά, αλλά κι επειδή ανακαλύφτηκε εδώ και πολύν καιρό, και το χρησιμοποιούν κιόλας στις «πρακτικές εφαρμογές» τους, όπως τις λένε. |
29.31.Β |
Εφαρμόζουν μάλιστα το απλό μυστικό που σου ανάφερα στα «μηχανικά ρολόγια» που πήραμε σαν παράδειγμα μιλώντας για τη διάρκεια της ύπαρξής τους. |
29.31.Β |
Σε όλα τα μηχανικά ρολόγια διαφόρων συστημάτων, χρησιμοποιούν το απλό αυτό μυστικό για να ρυθμίσουν εκείνο που ονομάζουν «ισχύ της έντασης» του ελατηρίου, με το κατάλληλο εξάρτημα του μηχανισμού του ρολογιού, που το ονομάζουν, νομίζω, «ρυθμιστή». |
29.31.Β |
Ο «ρυθμιστής» επιτρέπει στο μηχανισμό ενός ρολογιού που φτιάχτηκε π.χ. για είκοσι τέσσερις ώρες, να εργάζεται έναν ολόκληρο μήνα, ή, αντίθετα, να σταματήσει, με ξεκουρντισμένο το ελατήριο του, μέσα σε πέντε λεπτά. |
29.31.Β |
Η παρουσία κάθε όντος που υπάρχει αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα προς το Ιτοκλανότζ περιέχει «κάτι» που μοιάζει με το «ρυθμιστή» των μηχανικών ρολογιών και ονομάζεται «Ιρανσαμκίπ», λέξη που σημαίνει: «να μην παραδίνεσαι στους συνειρμούς που είναι αποτέλεσμα της λειτουργίας ενός μόνο μυαλού σου». |
29.31.Β |
Ακόμα όμως κι αν μάθαιναν οι ευνοούμενοί σου τούτο το απλό μυστικό δεν θα άλλαζε τίποτε· ούτε και πάλι θα έκαναν τις απαραίτητες οντικές προσπάθειες, τις προσιτές στα σύγχρονα όντα, και με τις οποίες μπορούν να αποκτήσουν, χάρη στην προνοητικότητα της Φύσης, την ικανότητα να έχουν τους λεγόμενους «αρμονικούς συνειρμούς», τους μόνους που επεξεργάζονται μέσα στην παρουσία όλων των τρίμυαλων όντων — και συνεπώς και στη δική τους — την απαραίτητη ενέργεια για μια ενεργητική οντική ύπαρξη. Σήμερα, όμως, αυτή την ενέργεια οι ευνοούμενοί σου την επεξεργάζονται στην παρουσία τους μόνο κατά τη διάρκεια της ολωσδιόλου ασυνείδητης κατάστασης τους, κατά τη διάρκεια δηλαδή εκείνου που ονομάζουν «ύπνο» τους. |
29.31-2.Β |
Οι ευνοούμενοί σου, και ιδιαίτερα οι σύγχρονοι, ζουν πάντα παθητικά, κάτω από τη διεύθυνση ενός μόνο από τα ξεχωριστά πνευματοποιημένα μέρη της συνολικής τους παρουσίας, και έτσι εκδηλώνονται μόνο σύμφωνα με παράγοντες που έχουν αρνητικές ιδιότητες, και οι οποίοι επίσης εμφανίζονται μέσα τους με κάποια νομοτέλεια. Με τον τρόπο αυτόν πραγματοποιείται στην παρουσία τους, λόγω των αρνητικών αυτών εκδηλώσεων, υπερβολική κατανάλωση του περιεχομένου των διαφόρων Μπομπινοκαντηλομάρς που διαθέτουν, δηλαδή δεν βιώνουν τις δυνατότητες δράσης που εναπόθεσε μέσα τους η Φύση, σύμφωνα με τους νόμους, παρά μόνο σε ένα ή σε δύο από τα μυαλά τους· στη συνέχεια, εξαντλείται πρόωρα το περιεχόμενο μόνο ενός ή και δύο Μπομπινοκαντηλομάρς τους, και παύουν να κινούνται — όπως ακριβώς και τα μηχανικά ρολόγια, που ο μηχανισμός τους σταματάει όταν ξεκουρδιστεί το ελατήριο ή όταν εξασθενίσει η δύναμη του «ρυθμιστή». |
29.32.Β |
Αργότερα θα σου εξηγήσω γιατί εξαντλείται πρόωρα και τελικά πεθαίνει το μυαλό που υποβλήθηκε κατά την περίοδο της ύπαρξής του σε κατάχρηση συνειρμών, και πώς εξαντλεί στη συνέχεια τα υπόλοιπα Μπομπινοκαντηλομάρς, χωρίς τούτα να φταίνε καθόλου, όταν αναφερθώ στα όντα που υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα προς την αρχή Ιτοκλανότζ — μια και οι εκδηλώσεις τους εξαρτώνται μόνο από μία ή δύο από τις τρεις πνευματοποιημένες πηγές τους, και όχι από τον αρμονικό συνδυασμό και των τριών μαζί. |
29.32.Β |
Πρέπει εδώ να σου πω ότι ακόμα και σήμερα συναντάμε στον πλανήτη Γη, ανάμεσα στους ευνοούμενους σου, ορισμένα όντα των οποίων η διάρκεια ύπαρξης φτάνει μέχρι και πέντε από τους αιώνες του. |
29.32.Β |
Σίγουρα θα καταλάβεις γιατί, ακόμα και τώρα τελευταία, σε ορισμένους ευνοούμενους σου — που καλά-καλά δεν ξέρουμε πώς γνώρισαν και αφομοίωσαν σωστά στο νου τους ορισμένες λεπτομέρειες του νόμου των συνειρμών που πραγματοποιούνται στα ξέχωρα μυαλά των όντων, καθώς και του νόμου της αμοιβαίας δράσης αυτών των ανεξάρτητων συνειρμών, και οι οποίοι ευνοούμενοί σου υπάρχουν λίγο-πολύ με τον απαιτούμενο τρόπο — θα καταλάβεις, λέω, γιατί τα Μπομπινοκαντηλομάρς, που συγκροτούνται στα ξέχωρα οντικά μυαλά τους, δεν εξαντλούνται σ’ αυτούς, όπως στους ομοίους τους, πράγμα που τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια ύπαρξης από τα άλλα όντα εκείνου του πλανήτη. |
29.32-3.Β |
Κατά την τελευταία μου παραμονή εκεί κάτω, γνώρισα εγώ ο ίδιος κάποια σύγχρονα τρίμυαλα γήινα όντα που υπήρχαν ήδη για δύο, τρεις, ίσως και τέσσερις από τους αιώνες τους. Τα περισσότερα τα συνάντησα μέσα σε μια μεγάλη «αδελφότητα» τρίμυαλων όντων εκεί κάτω, που αποτελούνταν από όντα τα οποία ανήκουν σε όλες σχεδόν τις «θρησκείες», και ήταν εγκατεστημένη στο κέντρο της ηπείρου Ασίας. |
29.33.Β |
Τα μέλη της αδελφότητας αυτής είχαν ανακαλύψει, κατά ένα μέρος μονάχοι τους, το «νόμο των συνειρμών» των οντικών μυαλών, ένα νόμο τον οποίο είχαν άλλωστε μάθει χάρη σε πληροφορίες που τους μεταδόθηκαν από τα πανάρχαια χρόνια, με τη μεσολάβηση αληθινών μυημένων. |
29.33.Β |
Όσο για τα σημερινά όντα της κοινότητας της «Αγγλίας», τα οποία είναι θύματα της ολέθριας εκείνης επινόησης των όντων του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, δεν αρκούνται να την υιοθετούν μόνο για τη διαδικασία της δικής τους ύπαρξης, αλλά προσπαθούν με όλα τα μέσα να εμβολιάσουν με αυτό το κακό και τα όντα των άλλων κοινοτήτων. Με τα ολέθρια άλλωστε σπορ τους, δεν συντομεύουν μόνο αυτοί οι κακόμοιροι τη διάρκεια της ίδιας τους της ύπαρξης, μιας ύπαρξης ήδη ασήμαντης και χωρίς αυτά, αλλά, από δική τους υπαιτιότητα, η κοινότητα τους θα υποστεί τα ίδια που έπαθε και η μεγάλη κοινότητα που εκεί κάτω ονομάζεται «Ρωσία». |
29.33.Β |
Το σκεφτόμουν μάλιστα αυτό, τη στιγμή ακριβώς που έφευγα για πάντα από εκείνον τον πλανήτη. Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν όταν αναλογίστηκα ότι ήδη οι «κάτοχοι εξουσίας» στην εξίσου μεγάλη κοινότητα της Αγγλίας είχαν αρχίσει να χρησιμοποιούν αυτά τα κακοήθη «σπορ» για τους ίδιους εγωιστικούς σκοπούς, Χασναμουσιανού χαρακτήρα, σαν τα όντα που κατείχαν την εξουσία στην κοινότητα της Ρωσίας όταν προσπαθούσαν να επωφεληθούν από το περίφημο ζήτημα της «βότκας». Ακριβώς όπως οι κάτοχοι εξουσίας της κοινότητας της Ρωσίας, προσπαθούσαν τότε, με κάθε τέχνασμα, να επωφεληθούν από την αδυναμία της θέλησης των συνηθισμένων όντων για να τους ενσταλλάξουν την έντονη ανάγκη να χρησιμοποιούν τη «βότκα», έτσι και οι κάτοχοι εξουσίας της κοινότητας της Αγγλίας προσπαθούν να σπρώξουν με υστεροβουλία τα συνηθισμένα όντα της κοινότητας τους να κάνουν σπορ. |
29.34.Β |
Μου φαίνεται, λοιπόν, ότι οι φόβοι που διαισθανόμουν αποδεικνύονται σήμερα απόλυτα δικαιολογημένοι. |
29.34.Β |
Και πραγματικά, έλαβα πρόσφατα από τον πλανήτη Άρη ένα Αιθερόγραμμα όπου με πληροφορούσαν, μεταξύ άλλων, ότι η κοινότητα της Αγγλίας έχει περισσότερα από δυόμισι εκατομμύρια όντα «ανέργους», και ότι οι κάτοχοι εξουσίας εκεί κάτω, αντί να πάρουν κάποια μέτρα γι’ αυτό, πολλαπλασίασαν τις προσπάθειες τους για την ευρύτερη διάδοση ανάμεσά τους των περίφημων εκείνων «σπορ». |
29.34.Β |
Και όπως ακριβώς δημοσίευαν στη μεγάλη κοινότητα της Ρωσίας, όλα τα περιοδικά και οι εφημερίδες, πολλά άρθρα σχετικά με το ζήτημα της «βότκας», έτσι και στην κοινότητα της Αγγλίας, το περισσότερο από το μισό περιεχόμενο όλων αυτών των «διασπορέων του κακού» αφιερώνεται σήμερα στα ολέθρια «σπορ». |