ΠερίληψηΟταν το κοσμικό διαπλανητικό σκάφος Καρνάκ βγήκε από τις ατμοσφαρικές ζώνες του πλανήτη Ρεβοζβραντέντρ και ξανάπεσε προς την κατεύθυνση του ηλιακού συστήματος Παντετζνόχ για να πάει στον πλανήτη Καρατάς, ο Βεελζεβούλ μετά από παράκληση του Χασίν άρχισε να του αφηγείται για την έκτη και τελευταία του επίσκεψη στον πλανήτη Γη. Σύμφωνα με την αφήγηση πήγε στην Γη για έκτη φορά, λίγο πριν του δοθεί η χάρη να επιστρέψει στον πλανήτη Καρατάς, στο κέντρο του Σύμπαντος, στον τόπο όπου γεννήθηκε, στους κόλπους του ιδίου του ΑΙΏΝΙΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝ-ΟΝΤΟΣ. Την φορά αυτή έμεινε στην Γη πάνω από τριακόσια χρόνια σύμφωνα με τον τρόπο που υπολογίζουν οι γήινοι τον χρόνο, με σκοπό να μελετήσει την αφύσικη ιδιαιτερότητα του ψυχισμού τους να καταστρέφουν την ύπαρξη των ομοίων τους και να φτάσει με κάθε θυσία στην «ολοκληρωτική γνώση» των αιτίων αυτού του φαινομένου που απασχολούσε συνέχεια την ουσία του. Κατέβηκαν την φορά αυτή με το σκάφος «Ευκαιρία» στην ήπειρο της Ασίας κοντά στον Αφγανιστάν, διότι πριν από την πτήση είχαν διαπιστώσει, καθώς παρατηρούσαν με το Τεσκουάνο την Γη, ότι η «τελευταία» από τις διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής τους πραγματοποιούνταν σ’ αυτήν την χώρα. Χάρη στις πειραματικές του έρευνες, πείστηκε κατηγορηματικά ότι οι αιτίες αυτής της παραξενιάς του ψυχισμού τους δεν βρισκόταν, για τους περισσότερους, στην συνειδητότητα μέσα στην οποία έχουν αυτοματοποιηθεί να υπάρχουν στην διάρκεια αυτού που ονομάζουν «κατάσταση του ξύπνιου» τους, αλλά στη συνειδητότητα που η αφύσικη οντική τους ύπαρξη απώθησε σιγά-σιγά στα βάθη της συνολικής τους παρουσίας, η οποία έπρεπε να είναι η πραγματική τους συνειδητότητα, αλλά παραμένει σε αρχέγονη κατάσταση μέσα τους—και την οποία ονομάζουν υποσυνείδητο. Αφού διάλεξε σαν κύριο τόπο ύπαρξης μία περιοχή που λεγόταν «Τουρκεστάν» άρχισε να επισκέφτεται διάφορα μέρη σε διάφορες ηπείρους, εκτός από την Αμερική, και να κάνει παρέα με όντα όλων των τύπων που ανήκαν σε διαφορετικές εθνικότητες, αναγκάστηκε για να μπορεί να συνεννοηθεί, παράλληλα με τις έρευνές του, να αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στην μελέτη πολλών διαφορετικών γλωσσών, μια και στον πλανήτη Γη υπάρχουν τόσες πολλές γλώσσες και διάλεκτοι, όσες είναι και οι ανεξάρτητες ομάδες στις οποίες διαιρέθηκαν. Αναφέρει στον Χασίν ότι η κύρια δυσκολία που είχε κατά την διάρκεια των ερευνών του, όταν χρειάστηκε να διευκρινίσει μερικές λεπτομέρειες του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη ήταν ότι, εκείνη την εποχή όλα τα δεδομένα για την εμφάνιση στην παρουσία τους της οντικής παρόρμησης που λέγεται ειλικρίνεια είχαν ατροφήσει μέσα τους, ώστε δεν είχαν πια, ακόμη και αν το ήθελαν, την παραμικρή δυνατότητα να είναι ειλικρινή, όχι μόνο απέναντι στα όντα τα όμοιά τους, αλλά και απέναντι στον εαυτό τους, δηλαδή, ήταν ανίκανα, μέσω ενός από τα πνευματοποιημένα μέρη τους, να δουν αμερόληπτα ή να κρίνουν ένα άλλο τμήμα τους εαυτού τους. Για τον λόγο αυτό ο Βεελζεβούλ ,για να μπορέσει να ολοκληρώσει τις έρευνές του, αποφάσισε να διαλέξει να ασκήσει κάποιο από τα επαγγέλματα εκείνου του τόπου που τα οδηγεί καμιά φορά να δημιουργούν αυτόματα τις σχέσεις που τους επιτρέπουν να είναι μέχρι ενός σημείου ειλικρινή και έτσι έγινε ένας από τους επαγγελματίες που σήμερα εκεί τους ονομάζουν «γιατρούς». Με την ευκαιρία αυτή αφηγείται στον Χασίν όλα όσα αντιλήφθηκε για τους γήινους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς, ο δε Αχούν μετά από προτροπή του Β. διηγείται στον Χασίν ένα αστείο περιστατικό που είχε με κάποιον γήινο «Δόκτορα» , ό οποίος αποδείχτηκε τελικά ότι δεν ήταν «Δόκτωρ της Ιατρικής» αλλά «Δόκτωρ της Φιλοσοφίας» και τελειώνοντας την διήγηση αναφέρει ένα απόφθεγμα του Ναστραντίν Χότζα που λέει: «Για τις αμαρτίες μας ο Θεός μας έστειλε δύο είδη γιατρών: το ένα για να μας βοηθάει να πεθάνουμε, και το άλλο για να μας εμποδίζει να ζούμε». |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
31.100.Β |
Έπειτα από δύο «Ορνάκρ», όταν το κοσμικό διαπλανητικό σκάφος Καρνάκ βγήκε από τις ατμοσφαιρικές ζώνες του πλανήτη Ρεβοζβραντέντρ και ξανάπεσε προς την κατεύθυνση του ηλιακού συστήματος Παντετζνόχ για να πάει στον πλανήτη Καρατάς, ο Χασίν ξανακάθησε στη συνηθισμένη του θέση και απευθύνθηκε στο Βεελζεβούλ λέγοντας: |
31.100.Β |
— Καλέ μου παππού… εσύ που είσαι πάντα τόσο καλός μαζί μου, πες μου κάτι ακόμα για τα τρίκεντρα όντα που κατοικούν στον πλανήτη που λέγεται “Γη”.» |
31.100.Β |
Και ο Βεελζεβούλ άρχισε να μιλάει για την έκτη και τελευταία του επίσκεψη στον πλανήτη Γη. |
31.100.Β |
Και να τι είπε: — Πήγα για έκτη φορά σ’ εκείνο τον πλανήτη, λίγο πριν μου δοθεί η χάρη και μου επιτραπεί να εγκαταλείψω εκείνο το ηλιακό σύστημα — το τόσο απόμακρο και σχεδόν έξω από την εμβέλεια των άμεσων εκπορεύσεων του Παναγιότατου Απόλυτου Ήλιου — δηλαδή λίγο πριν επιστρέψω εδώ στο κέντρο του Σύμπαντος, στον τόπο όπου γεννήθηκα, στους κόλπους του ίδιου του ΑΙΩΝΙΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝ-ΟΝΤΟΣ. |
31.100.Β |
Τη φορά αυτή, τα γεγονότα ήρθαν έτσι που χρειάστηκε να ζήσω ανάμεσα στα ιδιόρρυθμα εκείνα όντα για αρκετό διάστημα — στην πραγματικότητα, κάτι λιγότερο από ένα έτος δικό μας, ή, σύμφωνα με το δικό τους μέτρημα του χρόνου, πάνω από τριακόσια έτη. |
31.100.Β |
Να λοιπόν ποιες ήταν οι περιστάσεις που έγιναν αιτία για την τελευταία μου επίσκεψη στην επιφάνεια του πλανήτη που τόσο σου αρέσει. |
31.100-1.Β |
Πρέπει να σου πω ότι μετά την πέμπτη μου επίσκεψη, ξανάρχισα, όπως και στο παρελθόν, να παρατηρώ κάπου-κάπου την ύπαρξη των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν. Κατά τις περιόδους μάλιστα που διαδραματιζόταν η γνωστή διαδικασία της «αμοιβαίας καταστροφής», που είναι και η κύρια ιδιαιτερότητα τους, διπλασίασα την προσοχή μου. |
31.101.Β |
Και τα παρατηρούσα με τόση προσοχή, γιατί ήθελα να αποσαφηνίσω απόλυτα τις αιτίες των περιοδικών εκδηλώσεων αυτής της τόσο τρομερής ανάγκης του ψυχισμού τους… που είναι παράδοξος σε σημείο τερατώδες. |
31.101.Β |
Μόλις είχα λίγο χρόνο ελεύθερο, μπορούσα να περάσω σχεδόν μια ολόκληρη μέρα ή μια ολόκληρη αρειανή νύχτα παρακολουθώντας τις διάφορες εκδηλώσεις στις οποίες επιδίδονταν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής. |
31.101.Β |
Και χάρη στις ειδικές παρατηρήσεις που έκανα, τόσο από τον πλανήτη Άρη όσο και κατά την διάρκεια κάθε παραμονής μου ανάμεσά τους, απέκτησα τελικά μια αρκετά ακριβή γνώση όλων των μέσων που χρησιμοποιούσαν για μια πιο αποτελεσματική «αμοιβαία καταστροφή» των υπάρξεων τους. |
31.101.Β |
Λοιπόν, παιδί μου, μια μέρα που παρακολουθούσα με το μεγάλο μου Τεσκουάνο μια τέτοια διαδικασία από τον Άρη, είδα ξαφνικά κάτι πρωτόγνωρο και τελείως κουφό. Είδα ότι, χωρίς να μετακινούνται από τη θέση τους, έκαναν κάτι μ’ ένα αντικείμενο, απ’ όπου έβγαινε λίγος καπνός· αμέσως μετά έπεφτε, από την άλλη πλευρά, ένα ον τελείως κατεστραμμένο, ή, το λιγότερο, με ακρωτηριασμένο κάποιο μέρος του πλανητικού του σώματος. |
31.101.Β |
Τα ’χασα κυριολεκτικά με τη διαπίστωση αυτή, γιατί δεν είχα ξαναδεί ποτέ παρόμοιο μέσο αλληλοκαταστροφής, και κανένα δεδομένο δεν είχε ακόμα κρυσταλλωθεί στην παρουσία μου, που θα μπορούσε να μου προσφέρει μια λογική συγκριτική εξήγηση του γεγονότος ότι χρησιμοποιούν ένα τέτοιο μέσο για να καταστρέφουν την ύπαρξη άλλων όντων, όμοιων μ’ αυτά. Όσο για τις προηγούμενες λογικές και ψυχολογικές μου ερμηνείες, αυτές δεν κολλούσαν με τίποτε στη νέα μέθοδο καταστροφής. |
31.101-2.Β |
Ελεγα παλιότερα στον εαυτό μου ότι την αφύσικη ιδιαιτερότητα του ψυχισμού τους τα όντα μιας δεδομένης εποχής δεν την απέκτησαν αμέσως: καταλάβαινα ότι η τρομερή οντική τους ανάγκη είχε αποκτηθεί και αφομοιωθεί κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων, και, όπως πάντα, λόγω των αφύσικων συνθηκών ύπαρξης που είχαν δημιουργηθεί από όντα προηγούμενων γενεών. Τελευταία, η περιοδική αυτή ανάγκη έγινε πια οριστικά έμφυτη στα τρίμυαλα εκείνα όντα και ένιωθαν αναγκασμένα να επιδίδονται σε τέτοιες δραστηριότητες λόγω εξωτερικών περιστάσεων ανεξάρτητων από αυτά. |
31.102.Β |
Θα πρέπει ακόμα να ξέρεις, παιδί μου, ότι πριν αρχίσουν αυτές οι διαδικασίες, αποφεύγουν, από ένστικτο, την αφύσικη αυτή εκδήλωση. Όταν όμως εμπλακούν στην ίδια τη διαδικασία, και το καθένα τους ανακαλύψει, θέλοντας και μη, και πειστεί με τα ίδια του τα μάτια ότι το να καταστρέφει την ύπαρξη των ομοίων του είναι τόσο απλό, και ότι ο αριθμός αυτών που χάνονται όλο και μεγαλώνει, αρχίζει παρά τη θέληση του, από ένστικτο, να αισθάνεται και να εκτιμά μηχανικά τη δικιά του ύπαρξη. Και όταν πείθεται ότι ο κίνδυνος να χάσει ακαριαία την ίδια του την ύπαρξη εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον αριθμό των όντων που θα μείνουν ακόμη ζωντανά στο αντίπαλο στρατόπεδο, τότε, εξαιτίας της επιταχυνόμενης λειτουργίας, στη φαντασία του, μιας παρόρμησης που ονομάζεται «δειλία», και λόγω της αδυναμίας που έχει σε τέτοιες στιγμές, αφού εξασθενίζει πια ο οντικός νους του, δεν σκέφτεται λογικά, και προσπαθεί με όλο του το είναι, από ένα έμφυτο αίσθημα αυτοσυντήρησης, να καταστρέψει όσες περισσότερες υπάρξεις μπορεί στο αντίπαλο στρατόπεδο, για να έχει περισσότερες πιθανότητες να σώσει τη δική του. Και όσο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης τους δυναμώνει σταδιακά, καταλήγουν σύντομα σε μια κατάσταση που κι εκείνα θα τη χαρακτήριζαν «κτηνώδη». |
31.102.Β |
Αλλά αυτόν το νέο τρόπο καταστροφής των ομοίων τους δεν μπορούσα να τον συνταιριάξω με τη λογική αντιπαράθεση στην οποία είχα καταλήξει, για το λόγο και μόνο ότι τα αντίπαλα στρατόπεδα ήταν αρκετά απομακρυσμένα το ένα από το άλλο κι επειδή, κάτω από τις μισο-ευνοϊκές αυτές συνθήκες, έκαναν πολύ ήσυχα, εντελώς ψυχρά και σαν από βαριεστημάρα, «κάτι» μ’ ένα ορισμένο αντικείμενο, καταστρέφοντας με μια χειρονομία την ύπαρξη άλλων ομοίων τους όντων. |
31.102-3.Β |
Έτσι, λοιπόν, η νέα μέθοδος της αμοιβαίας καταστροφής των υπάρξεων τους δυνάμωσε μέσα στην ουσία μου την ανάγκη να διαφωτίσω και να καταλάβω οπωσδήποτε τους αληθινούς λόγους της τερατομορφίας του ψυχισμού, που προσιδιάζει μόνο στην παρουσία εκείνων των ανεπανάληπτων τρίμυαλων όντων. |
31.103.Β |
Επειδή λοιπόν εκείνο τον καιρό δεν είχα τίποτε ιδιαίτερο να κάνω στον πλανήτη Άρη, αποφάσισα να τακτοποιήσω το γρηγορότερο τις τρέχουσες υποθέσεις μου και να κατέβω προσωπικά στον πλανήτη σου, κι εκεί κάτω πια, να ξεκαθαρίσω επιτόπου και να λύσω με κάθε τρόπο το ζήτημα που με αναστάτωνε από καιρό, για να μη χρειαστεί να ασχοληθώ ξανά μ’ αυτά τα φαινόμενα του Μεγάλου μας Σύμπαντος. |
31.103.Β |
Μετά από μερικές αρειανές μέρες πήγα εκεί, με το σκάφος Ευκαιρία όπως πάντα. |
31.103.Β |
Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να κατέβουμε στην ήπειρο της Ασίας, κοντά σε μια χώρα που λέγεται «Αφγανιστάν», διότι, πριν από την πτήση μας, είχαμε διαπιστώσει με τη βοήθεια του Τεσκουάνο μας ότι η «τελευταία» από τις διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής τους πραγματοποιόταν σ’ εκείνη ακριβώς τη χώρα. |
31.103.Β |
Κατεβήκαμε σε κάποιο μέρος κοντά στο Αφγανιστάν και αποφασίσαμε να στείλουμε το σκάφος μας Ευκαιρία να αγκυροβολήσει σε μια απομονωμένη τοποθεσία, μακριά από τους τόπους που λίγο πιο πριν είχαν κατοικηθεί από τους ευνοουμένους σου. |
31.103.Β |
Θα πρέπει να σου πω ότι, εκείνα τα χρόνια, δεν ήταν πια καθόλου εύκολο να βρούμε το κατάλληλο μέρος για αγκυροβόλιο του σκάφους μας, επειδή οι ευνοούμενοί σου κατασκεύαζαν πια μόνοι τους πολλά μαραφέτια προορισμένα για «ναυτικές μεταφορές», μαραφέτια που ονομάζουν «πλοία», και τα πλοία τους πηγαινοέρχονταν αδιάκοπα προς όλες τις κατευθύνσεις, κατά προτίμηση γύρω από τις ηπείρους. |
31.103.Β |
Είναι αλήθεια ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε το σκάφος μας Ευκαιρία αόρατο στα όργανα της οπτικής τους αντίληψης, αλλά τότε θα έπρεπε να αφανίσουμε και την ίδια του την παρουσία, για να μπορεί να παραμένει ακίνητο στο νερό χωρίς να κινδυνεύει συνέχεια να εμβολιστεί από τα πλοία τους. |
31.103.Β |
Γι’ αυτό το λόγο, αποφασίσαμε να στείλουμε το σκάφος μας να αράξει στο «Βόρειο Πόλο», όπου τα δικά τους πλοία δε μπορούσαν ακόμα να πάνε. |
31.104.Β |
Ενώ κατεβαίναμε στην επιφάνεια του πλανήτη σου, η διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής στο Αφγανιστάν τελείωσε. Εξακολούθησα ωστόσο να ζω κοντά σ’ αυτή τη χώρα, γιατί σ’ εκείνο ακριβώς το μέρος της ηπείρου Ασίας πραγματοποιούνταν τότε συχνότερα οι διαδικασίες αυτές. |
31.104.Β |
Καθώς είχα σκοπό, στη διάρκεια της τελευταίας μου προσωπικής πτήσης στον πλανήτη σου, να φτάσω με κάθε θυσία στην «ολοκληρωτική γνώση» των αιτίων του φαινομένου που απασχολούσε συνέχεια την ουσία μου, να ξεκαθαρίσω δηλαδή, από κάθε πλευρά, τους λόγους για τους οποίους ο ψυχισμός των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν έγινε τόσο «αξιοπερίεργος», δεν επέστρεψα στον πλανήτη Άρη τόσο σύντομα όσο τις άλλες φορές, αλλά εξακολούθησα να ζω ανάμεσα στους ευνοούμενους σου για τριακόσια περίπου δικά τους χρόνια. |
31.104.Β |
Τώρα που σου εκθέτω τις πληροφορίες οι οποίες θα διαφωτίσουν τα αποτελέσματα των δεδομένων που για διάφορους λόγους εναποτέθηκαν στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη που τόσο σου αρέσει, πρέπει να επιμείνω στο γεγονός ότι κατά την τελευταία προσωπική μου κάθοδο στην επιφάνεια του πλανήτη σου χρειάστηκε να κάνω πολύ σοβαρές μελέτες, καθώς και πειραματικές έρευνες, για τις λεπτομέρειες του ψυχισμού των ευνοουμένων σου, και να εξετάσω όλες τις αντιλήψεις και εκδηλώσεις μεμονωμένων ατόμων, καθώς και τις μεταξύ τους μαζικές αντιδράσεις, κάτω από την επιρροή των αποτελεσμάτων που τους προξενούν οι διάφοροι συνδυασμοί των συνθηκών του περιβάλλοντος. |
31.104.Β |
Χρειάστηκε μάλιστα τη φορά αυτή να καταφύγω για τα πειράματα μου στους τρεις κλάδους της γενικής επιστήμης που ονομάζονται «Σαονολτουρίκο», «Γκαζομετρονολτουρίκο», «Σακουκινολτουρίκο», δηλαδή στους κλάδους που ισοδυναμούν με τις ειδικότητες που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «Ιατρική», «Φυσιολογία» και «Υπνωτισμό». |
31.104-5.Β |
Χάρη στις πειραματικές μου έρευνες, πείστηκα κατηγορηματικά, από την αρχή μάλιστα της έκτης και τελευταίας μου παραμονής εκεί κάτω, ότι οι αιτίες της παραξενιάς του ψυχισμού τους δε βρίσκονταν, για τους περισσότερους, στη συνειδητότητα μέσα στην οποία έχουν αυτοματοποιηθεί να υπάρχουν στη διάρκεια αυτού που ονομάζουν «κατάσταση του ξύπνου» τους, αλλά στη συνειδητότητα που η αφύσικη οντική τους ύπαρξη απώθησε σιγά-σιγά στα βάθη της συνολικής τους παρουσίας, η οποία θα έπρεπε να είναι η πραγματική τους συνειδητότητα, αλλά παραμένει σε αρχέγονη κατάσταση μέσα τους — και την οποία ονομάζουν «υποσυνείδητο». |
31.105.Β |
Αυτό το «υποσυνείδητο» είναι άλλωστε το μέρος εκείνο του συνολικού τους ψυχισμού στο οποίο δεν ατρόφησαν ακόμα — όπως το διαπίστωσε, αν θυμάσαι, πρώτα απ’ όλους ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς — τα δεδομένα της τέταρτης ιερής παρόρμησης, που ονομάζεται «Αντικειμενική Ηθική Συνείδηση». |
31.105.Β |
Αφού διάλεξα για κύριο τόπο της ύπαρξής μου μια περιοχή που λεγόταν «Τουρκεστάν», η οποία βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Ασίας, άρχισα να πηγαίνω όχι μόνο στα μέρη όπου γίνονταν οι διαδικασίες που με ενδιέφεραν, αλλά, κατά τις ανακωχές και τις ανάπαυλες των διαδικασιών αυτών, ταξίδευα πολύ, πηγαίνοντας σε όλες σχεδόν τις ηπείρους — εκτός από εκείνη που ονομάζεται σήμερα «Αμερική» — και κάνοντας παρέα με τα όντα όλων των λεγόμενων «εθνικοτήτων». |
31.105.Β |
Στη διάρκεια των ταξιδιών μου δεν έμεινα πουθενά για πολύ, αν εξαιρέσουμε ορισμένες ανεξάρτητες χώρες της ηπείρου Ασίας που ονομάζονται «Κίνα», «Ινδία», «Θιβέτ», και βέβαια εκείνη τη «μισο-ασιατική, μισο-ευρωπαϊκή» κοινότητα που έγινε πρόσφατα η πιο μεγάλη απ’ όλες και που τη λένε «Ρωσία». |
31.105.Β |
Στην αρχή αφιέρωνα όλο το χρόνο που μου άφηναν ελεύθερο οι παρατηρήσεις και οι έρευνες μου στον κύριο σκοπό που ανέλαβα· στη μελέτη δηλαδή των εκεί κάτω «γλωσσών», με σκοπό να διευρύνω τις δυνατότητες μου και να δημιουργήσω παντού κατάλληλες σχέσεις με τα όντα όλων των «τύπων», τα οποία ανήκαν σε διαφορετικές «εθνικότητες». |
31.105-6.Β |
Ίσως να μη γνωρίζεις ακόμα, παιδί μου, τον αφάνταστο παραλογισμό, που κι αυτός δεν εμφανίζεται παρά μόνο σ’ εκείνο τον άμοιρο πλανήτη, και ο οποίος έγκειται στο ότι — πάντα λόγω των αφύσικων εξωτερικών συνθηκών της συνηθισμένης τους ύπαρξης — υπάρχουν τόσες διαφορετικές «γλώσσες» και «διάλεκτοι» για τις «προφορικές επαφές» τους, χωρίς τίποτε το κοινό Μεταξύ τους, όσες είναι και οι ξεχωριστές και ανεξάρτητες ομάδες στις οποίες διαιρέθηκαν σιγά-σιγά· ενώ παντού σε όλους τους άλλους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος, που κατοικούνται από τρίμυαλα όντα, δεν υπάρχει παρά μόνο ένα είδος «ηχο-συντελούμενης επαφής». |
31.106.Β |
Αυτά που λες… Και η «πολυγλωσσία» αυτή αποτελεί επίσης μία από τις αποκλειστικές και χαρακτηριστικές ιδιότητες των αλλόκοτων τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν. |
31.106.Β |
Παντού, και στο πιο μικρό κομμάτι γης, ακόμα και για καθεμιά από τις μικρούτσικες ομάδες που βρίσκονται τυχαία πάνω σ’ ένα τέτοιο κομματάκι γης, απομονωμένες η μια απ’ την άλλη, τα αλλόκοτα όντα διαμόρφωσαν και συνεχίζουν από τότε να διαμορφώνουν, μία «ιδιαίτερη διάλεκτο» για τις προφορικές τους επαφές. |
31.106.Β |
Έτσι, όταν ένας κάτοικος οποιουδήποτε τόπου του πλανήτη Γη βρεθεί, στις μέρες μας, σ’ έναν άλλο τόπο του ίδιου πλανήτη, δεν μπορεί να επικοινωνήσει με τους ομοίους του, εκτός αν μάθει τη γλώσσα τους. |
31.106.Β |
Ακόμα και σε μένα, που ήξερα τότε δέκα οκτώ γλώσσες τους στην εντέλεια, μου τύχαινε πολλές φορές, ενώ ταξίδευα, να βρεθώ σε περιστάσεις τέτοιες που να μην μπορώ να προμηθευτώ ούτε τροφή για τα άλογα μου, παρόλο που είχα γεμάτες τις τσέπες από εκείνο που ονομάζουν «χρήμα», σε αντάλλαγμα του οποίου σου δίνουν εκεί κάτω πολύ ευχαρίστως ό,τι θελήσεις. |
31.106.Β |
Αν λοιπόν ένα από εκείνα τα δύστυχα όντα, που περιφέρει την ύπαρξη του σε κάποια χώρα και ξέρει όλες τις «γλώσσες» που χρησιμοποιούνται εκεί πέρα, χρειαστεί, για έναν οποιοδήποτε λόγο, να πάει σε κάποιον άλλο τόπο, καμιά φορά σε απόσταση μόλις εκατό δικών τους χιλιομέτρων — περίπου πενήντα δικά μας «Κλιντράνα» — το καημένο το τρίμυαλο ον, παρόλο που είναι τόσο κοντά στον τόπο όπου, κατά κάποιον τρόπο, είναι εγκατεστημένη η ύπαρξη του, βρίσκεται ξαφνικά, λόγω των ανωμαλιών που λέγαμε — και επειδή από πολύν καιρό έχουν ατροφήσει στη συνολική παρουσία εκείνων των άμοιρων τα δεδομένα για ενστικτώδη αντίληψη — το καημένο λοιπόν ον βρίσκεται ξαφνικά στερημένο από κάθε μέσο επικοινωνίας, του είναι αδύνατο να πει αυτό που τον καίει, και δεν καταλαβαίνει γρι απ’ όσα του λένε. |
31.106-7.Β |
Οι πολυάριθμες «γλώσσες» τους όχι μόνο δεν έχουν τίποτε το κοινό μεταξύ τους, αλλά πολλές φορές συμβαίνει να μην ανταποκρίνονται καθόλου στις δυνατότητες των οργάνων που προσαρμόστηκαν από τη Φύση στη συνολική παρουσία των όντων ειδικά γι’ αυτό το σκοπό, και τα οποία ονομάζονται «φωνητικές χορδές»· ακόμα κι εγώ που, ως προς αυτό έχω πολύ περισσότερες δυνατότητες από τις δικές τους, δεν ήμουνα πάντα ικανός να προφέρω μερικές από τις λέξεις τους. |
31.107.Β |
Άλλωστε και τα ίδια τα όντα της Γης είχαν αντιληφθεί αυτόν τον «παραλογισμό», και πρόσφατα, ενώ ήμουν ακόμη εκεί κάτω, πολλοί «αντιπρόσωποι» των «ισχυρών» κοινοτήτων τους συμφώνησαν να συγκεντρωθούν για να βρουν μαζί έναν τρόπο να βγουν απ’ αυτή τη δυσκολία. |
31.107.Β |
Ο βασικός σκοπός εκείνων των αντιπροσώπων των σημερινών «σημαντικών» κοινοτήτων ήταν να επιλέξουν μία από τις «γλώσσες» τους και να επεκτείνουν τη χρήση της σε όλο τον πλανήτη. |
31.107.Β |
Ωστόσο, ως συνήθως, η λογικότατη πρόθεση τους δεν κατέληξε πουθενά, και ο λόγος βέβαια γι’ αυτό ήταν οι αναπόφευκτες «διχογνωμίες» τους, που πάντα γίνονται αιτία να αποτύχουν και τα καλύτερα εγχειρήματα τους. |
31.107.Β |
Κατά τη γνώμη μου, θα σου είναι χρήσιμο να σου πω λεπτομερώς από πού προήλθε αυτή τη φορά η ασυμφωνία τους, γιατί έτσι θα έχεις ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όλων των «διχογνωμιών» που δημιουργούνται γενικά μεταξύ τους. |
31.107.Β |
Από την αρχή, οι αντιπρόσωποι των σύγχρονων ισχυρών κοινοτήτων περιόρισαν, ποιος ξέρει γιατί, την εκλογή της κοινής πλανητικής τους γλώσσας στις τρεις ακόλουθες γλώσσες: την «Αρχαία Ελληνική», τη «Λατινική», και… μια γλώσσα που επινοήθηκε πρόσφατα από τα σημερινά όντα με το όνομα «Εσπεράντο». |
31.107.Β |
Η πρώτη από τις τρεις αυτές γλώσσες ήταν εκείνη που ανέπτυξαν για τις «προφορικές σχέσεις» τους τα όντα της αρχαίας κοινότητας για την οποία σου μίλησα, εκείνη που προήλθε από μια μικρή ομάδα Ασιατών ψαράδων, και η οποία έγινε αργότερα πανίσχυρη, και τα όντα της για μια μεγάλη περίοδο ειδικεύονταν στην «επινόηση επιστημών». |
31.107.Β |
Τα όντα της κοινότητας αυτής, δηλαδή οι αρχαίοι Έλληνες, εκτός από τις πολλές επιστήμες, κληροδότησαν στα σημερινά όντα και την ίδια τη «γλώσσα» τους. |
31.107-8.Β |
Τη δεύτερη γλώσσα που πρότειναν να φτιάξουν κοινή πλανητική διάλεκτο, δηλαδή τη «λατινική γλώσσα», τη μιλούσαν τα όντα Μιας άλλης κοινότητας της αρχαιότητας, που σχηματίστηκε, όπως σου είπα ήδη, από μια μικρή ομάδα Ασιατών βοσκών, των οποίων οι απόγονοι έγιναν αργότερα η αιτία για το βαθμιαίο σχηματισμό στην παρουσία όλων των όντων των επόμενων γενεών μιας αφύσικης λειτουργίας, που οριστικά παγιώθηκε στα σημερινά όντα, σε σημείο που να τους γίνει έμφυτη, και, λόγω της οποίας, όλες οι παρορμήσεις για εξελικτική τάση που εμφανίζονται μέσα τους παραλύουν αυτόματα μέχρι τις ρίζες τους τις ίδιες — μιας λειτουργίας που ονομάζουν «σεξουαλικότητα». |
31.108.Β |
Όταν λοιπόν οι αντιπρόσωποι των διαφόρων ισχυρών σημερινών κοινοτήτων συγκεντρώθηκαν για να επιλέξουν όλοι μαζί τη μία από τις τρεις γλώσσες που σου είπα, δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν για καμιά από τις τρεις, κι αυτό με τους παρακάτω συλλογισμούς. |
31.108.Β |
Τα Λατινικά τους φάνηκαν φτωχά, σε ό,τι αφορούσε τον αριθμό των λέξεων τους. |
31.108.Β |
Πραγματικά, παιδί μου, οι βοσκοί, με τις περιορισμένες ανάγκες τους, δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν και πολύ πλούσιο λεξιλόγιο· και παρόλο που τα Λατινικά έγιναν αργότερα η γλώσσα μιας μεγάλης κοινότητας, δεν την εμπλούτισαν, εκτός από τις ειδικές λέξεις που απαιτούσαν τα οργιά τους, με κάτι που θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο στα σημερινά όντα του πλανήτη σου. |
31.108.Β |
Η Ελληνική γλώσσα, με τον πλούτο του λεξιλογίου της, θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμεύσει σαν παγκόσμια γλώσσα, δεδομένου ότι οι αρχαίοι ψαράδες, επινοώντας κάθε είδους φανταστικές επιστήμες, επινόησαν και πάρα πολλές ανάλογες λέξεις που παρέμειναν μετά στη γλώσσα τους· οι αντιπρόσωποι όμως των ισχυρών σημερινών κοινοτήτων δεν κατάφεραν να οριστικοποιήσουν αυτή την εκλογή τους, εξαιτίας μιας παράξενης ιδιαιτερότητας που για μια ακόμη φορά προέρχεται από τον παράδοξο ψυχισμό τους. |
31.108.Β |
Το θέμα είναι ότι όλα τα όντα που συγκεντρώθηκαν για να επιλέξουν μια ενιαία πλανητική γλώσσα ήταν αντιπρόσωποι κοινοτήτων που είχαν γίνει «ισχυρές», ή, όπως αλλιώς τις λένε, «μεγάλες», κατά την περίοδο εκείνη του πολιτισμού τους. |
31.108-9.Β |
Την αρχαία όμως Ελληνική γλώσσα, στις μέρες μας, τη μιλάνε ακόμα τα όντα μιας σύγχρονης μικρής κοινότητος που λέγεται «Ελλάδα»· και παρόλο που είναι απόγονοι των αρχαίων «μεγάλων Ελλήνων», δεν διαθέτουν σήμερα τόσα «κανόνια» και «πλοία» όσα εκείνες οι «σπουδαίες» κοινότητες, των οποίων οι αντιπρόσωποι συγκεντρώθηκαν για να εκλέξουν ομόφωνα μια ενιαία γλώσσα για όλο τον πλανήτη. |
31.109.Β |
Και, κατά πάσα πιθανότητα, ο καθένας από εκείνους τους αντιπροσώπους θα σκέφτηκε κάπως έτσι: |
31.109.Β |
«Έλα Χριστέ και Παναγιά! Πώς στο καλό να μιλήσει όλος ο κόσμος τη γλώσσα που μιλάνε τα όντα μιας τόσο ασήμαντης κοινότητας, που δεν έχει ούτε αρκετά κανόνια για να μπορέσουν οι αντιπρόσωποι της να νιώσουν την αίσθηση ότι συμμετέχουν δικαιωματικά και ισότιμα με μας στα “διεθνή απογευματινά μας τσάγια”;» |
31.109.Β |
Σίγουρα, τα σημερινά όντα εκεί κάτω, αυτά που εκπροσωπούν τις «σπουδαίες» κοινότητες, αγνοούν, όπως είναι φυσικό, τους αληθινούς λόγους για τους οποίους η τάδε ή η δείνα ομάδα των ομοίων τους που κατοικούν στο τάδε μέρος της επιφάνειας του πλανήτη τους, ή που συναπαρτίζουν την άλφα ή βήτα κοινότητα, γίνεται κάποτε για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα «σπουδαία» ή «ισχυρή». |
31.109.Β |
Ούτε καν υποψιάζονται ότι ο λόγος που συμβαίνει αυτό, σίγουρα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ιδιαίτερη ποιότητα των όντων εκείνων των «κοινοτήτων», και ότι αυτό εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από το μέρος του πλανήτη στο οποίο η μέγιστη συμπαντική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία απαιτεί, σύμφωνα με τις ανάγκες της αρμονικής κίνησης ολόκληρου του ηλιακού τους συστήματος, μια αύξηση δονήσεων, που προέρχονται είτε από την ακτινοβολία τους, είτε από τη διαδικασία του ιερού Ρασκουάρνο τους. |
31.109.Β |
Όσον αφορά την τρίτη γλώσσα, δηλαδή την «Εσπεράντο», που η συνάθροιση των αντιπροσώπων πρότεινε επίσης να διαδοθεί ως ενιαία γλώσσα σε όλο τον πλανήτη, δεν έγινε καν αφορμή για τις τόσο συνηθισμένες διαμάχες που τις χαρακτηρίζουν με την έκφραση «αφρίζω από το κακό μου», και παρά τον λειψό τους νου αντιλήφθηκαν αμέσως πως η γλώσσα αυτή δεν μπορούσε με κανέναν τρόπο να εξυπηρετήσει τα σχέδια τους. |
31.109-10.Β |
Οι εφευρέτες αυτής της νέας «γλώσσας» θα φαντάστηκαν ίσως ότι η γλώσσα είναι κάτι ανάλογο με τις σύγχρονες «επιστήμες» τους, και ότι είναι δυνατόν να τη μαγειρέψει κανείς καθισμένος με άνεση στην πολυθρόνα του σπιτιού του και δεν πέρασε από το μυαλό τους πως κάθε γλώσσα, λίγο-πολύ «πρακτική», μπορεί να δημιουργηθεί μόνο με την πάροδο πολλών αιώνων και μέσα σε μια διαδικασία οντικής ύπαρξης λίγο-πολύ κανονικής. |
31.110.Β |
Αυτή η καινούργια επινόηση τους, η «Εσπεράντο», δεν μπορεί να φανεί χρήσιμη ούτε στις κότες του αξιοσέβαστου Χότζα μας, όταν του διηγούνται τα ξεκαρδιστικά ανέκδοτα τους. |
31.110.Β |
Με λίγα λόγια, το ελπιδοφόρο εγχείρημα τους να καθιερώσουν μια πανπλανητική γλώσσα δεν τους κατέβασε ούτε ρούπι από το «απόγειο του παραλογισμού στο οποίο βρίσκονταν»· όλα έμειναν σήμερα όπως και τότε, εκείνος δηλαδή ο σχετικά μικρός πλανήτης, με τις μικρές «μισοπεθαμένες στεριές», δεν έπαψε να είναι, όπως άλλωστε λέει και ο καλός μας διδάσκαλος Ναστραντίν Χότζας, «μια χιλιόγλωσση Ύδρα». |
31.110.Β |
Λοιπόν παιδί μου… όταν άρχισα τις έρευνες τις σχετικές με τον κύριο στόχο που είχα θέσει τότε, να συνειδητοποιήσω δηλαδή οπωσδήποτε τις αιτίες που προκάλεσαν έναν τόσο ιδιόμορφο ψυχισμό στην παρουσία των τρίμυαλων όντων εκείνου του πλανήτη, και όταν λίγο αργότερα χρειάστηκε να διευκρινίσω μερικές λεπτομέρειες του ψυχισμού τους που κρύβονται στη συνολική τους παρουσία, είδα να παρουσιάζεται μπροστά μου, από την αρχή της τελευταίας μου παραμονής ανάμεσά τους, μία σοβαρότατη δυσκολία. Πράγματι, δεν ήταν δυνατό να ανακαλύψει κανείς αυτές τις κρυμμένες ιδιότητες που βρίσκονταν στο υποσυνείδητό τους, παρά μόνο με τη θεληματική συμμετοχή τους, δηλαδή με την συμμετοχή της συνειδητότητάς τους εκείνης, η οποία, με το κύλισμα του χρόνου, έγινε πάγιο χαρακτηριστικό τους κατά την κατάσταση του ξύπνου τους. Επιπλέον αντιλήφθηκα ότι ήταν απαραίτητο να επιτευχθεί αυτή η θεληματική συμμετοχή όλων των εκεί κάτω τύπων των τρίμυαλων όντων, όπως είχαν οριστικά παγιωθεί τα τελευταία χρόνια. |
31.110-1.Β |
Εκείνη όμως την εποχή, όλα τα δεδομένα για την εμφάνιση στην παρουσία τους της οντικής παρόρμησης που λέγεται «ειλικρίνεια» είχαν τόσο πολύ ατροφήσει μέσα τους, ώστε δεν είχαν πια, ακόμα κι αν το ήθελαν, την παραμικρή δυνατότητα να είναι ειλικρινή, όχι μόνο απέναντι στα όντα τα όμοια τους, αλλά κι απέναντι στον εαυτό τους, δηλαδή ήταν ανίκανα, μέσω ενός από τα πνευματοποιημένα μέρη τους, να δουν αμερόληπτα ή να κρίνουν ένα άλλο τμήμα του εαυτού τους. |
31.111.Β |
Επί του προκειμένου, οι τελευταίες μου ειδικές έρευνες μου κατέδειξαν ότι η ατροφία των δεδομένων τα οποία θα έπρεπε να διαθέτουν και τα όντα αυτά, για να είναι ικανά να είναι ειλικρινή απέναντι στον εαυτό τους, έχει μια ορισμένη προέλευση, και ότι η ατροφία της δυνατότητας να είναι ειλικρινή απέναντι στα άλλα όντα έχει μια εντελώς διαφορετική προέλευση. |
31.111.Β |
Η αιτία για την ατροφία της ειλικρίνειας απέναντι στον εαυτό τους πηγάζει από τη διαταραχή που προκλήθηκε στο συντονισμό του συνολικού τους ψυχισμού. |
31.111.Β |
Το γεγονός είναι ότι στην αρχή της έκτης μου παραμονής κοντά στους ευνοουμένους σου κρυσταλλώνονταν ακόμη στη συνολική τους παρουσία τα κατάλληλα δεδομένα που προκαλούν μέσα τους, όπως και μέσα σε κάθε τρίμυαλο ον, την οντική παρόρμηση που ονομάζεται «τύψεις του εαυτού», κάτι που εκείνα ονομάζουν «τύψεις συνειδήσεως»· από την άλλη πάλι πλευρά, όλες οι εσωτερικές και εξωτερικές εκδηλώσεις, στη συνηθισμένη διαδικασία της οντικής τους ύπαρξης, άρμοζαν όλο και λιγότερο σε τρίμυαλα όντα. |
31.111-2.Β |
Κατά συνέπεια, στην παρουσία τους εμφανίζονταν όλο και πιο συχνά οι αιτίες για την εκδήλωση της οντικής παρόρμησης των «τύψεων συνειδήσεως». Καθώς όμως οι οντικές αισθήσεις που διεγείρονται μ’ αυτό τον τρόπο μοιάζουν μ’ εκείνες που προκαλούνται από τα «οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», είχαν σαν αναπόφευκτη συνέπεια την καταπίεση και την υποδούλωση της «αρνητικής αρχής», που είναι σύμφυτη στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων, και που ονομάζεται «καθησυχασμός του εαυτού». Από κει και ύστερα, όχι βέβαια χωρίς να προκαλείται μέσα τους μια νέα δυσάρεστη αίσθηση «τύψεων συνείδησης», καταπνίγουν, ή και σταματούν σιγά-σιγά — στην αρχή, θεληματικό, με πρωτοβουλία των τμημάτων τους που είναι περισσότερο ξυπνητά, και ύστερα με τη δύναμη της αποκτημένης συνήθειας — κάθε «κριτική του εαυτού», σε κάθε εκδήλωση, εσωτερική ή εξωτερική, της συνολικής τους παρουσίας που προκαλείται από τις φυσικές παροτρύνσεις της μιας ή της άλλης ανεξάρτητης και μεμονωμένα πνευματοποιημένης εντόπισης που προσιδιάζει σε τρίκεντρα όντα. Κι αυτή η «αδυναμία», καθώς εκυρίευε όλο και περισσότερο το σύστημά τους, είχε σαν αποτέλεσμα, με τη συχνή επανάληψη της, τη γενική δυσαρμονία της λειτουργίας του ψυχισμού τους· και έτσι προκάλεσε τελικά την εξαφάνιση από τη συνολική τους παρουσία των δεδομένων που αναγκαστικά είναι έμφυτα σε όλα τα τρίμυαλα όντα του Μεγάλου μας Σύμπαντος για την εκδήλωση της ειλικρίνειας, ακόμα κι απέναντι στον εαυτό τους. |
31.112.Β |
Οι λόγοι πάλι για την εξαφάνιση από τη συνολική τους παρουσία των δεδομένων που απαιτούνται για την «ικανότητα να είναι ειλικρινείς» προς τα όντα τα όμοιά τους, θα πρέπει να αναζητηθούν στην αφύσικη μορφή σχέσεων που δημιουργήθηκε μεταξύ τους από πολύ παλιά και βασίζεται, όπως σου είπα ήδη, στη διαίρεσή τους σε «κάστες» ή «τάξεις». |
31.112.Β |
Μόλις τους έγινε έμφυτη η συνήθεια να διαιρούνται στις ολέθριες εκείνες κάστες, άρχισαν να κρυσταλλώνονται, στη συνολική παρουσία του καθενός από αυτά, δύο ιδιόμορφες «οργανικές ιδιότητες» απόλυτα αντιφατικές, των οποίων οι εκδηλώσεις έπαψαν σιγά-σιγά να εξαρτώνται από τη συνηθισμένη τους συνειδητότητα, καθώς και από το «υποσυνείδητό» τους. |
31.112.Β |
Αυτές οι δύο ιδιότητες τα κάνουν πάντοτε να συμπεριφέρονται μεταξύ τους, είτε με «υπεροψία», είτε με «δουλικότητα». |
31.112.Β |
Όταν εκδηλώνονται αυτές οι δύο ιδιότητες, παραλύει σ’ αυτά κάθε σχέση σε «επίπεδο ισότητας», όπως λένε· έτσι, οι καθημερινές τους σχέσεις, είτε είναι εσωτερικές και ειλικρινείς, είτε και καθαρά εξωτερικές, έχουν εδραιωθεί με τέτοιο τρόπο, ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό, ώστε να είναι συνηθέστατο σήμερα σε όποιον ανήκει σε μία κάστα που θεωρείται ανώτερη από την κάστα κάποιου άλλου, να βλέπει να αναδύονται μέσα του, απέναντι στον άλλο, οι παρορμήσεις που ονομάζονται εκεί «υπεροψία», «περιφρόνηση», «συγκατάβαση», και λοιπά. Αν όμως κάποιο ον εκτιμά ότι η κάστα στην οποία ανήκει είναι κατώτερη από αυτήν ενός άλλου, θα εμφανιστούν μέσα του αναπόφευκτα οι παρορμήσεις που τις λένε «κατωτερότητα», «ψεύτικη ταπεινοφροσύνη», «δουλικότητα», «χυδαιότητα», «αθλιότητα», και άλλες συγκεκριμένες παρορμήσεις της ίδιας κατηγορίας, το σύνολο των οποίων, δεν παύει να διαβρώνει στην παρουσία τους την δυνατότητα, που κι αυτά θα έπρεπε να κατέχουν, δηλαδή να «συνειδητοποιούν τη δική τους ατομικότητα». |
31.113.Β |
Όταν τελικά αυτές οι ιδιότητες έγιναν έμφυτες στη συνολική τους παρουσία, τα οδήγησαν σιγά-σιγά να χάσουν τη συνήθεια της ειλικρίνειας προς τα όντα τα όμοιά τους, και στη συνέχεια να πάψουν αυτόματα να είναι ικανά γι’ αυτήν, ακόμα και με τα όντα της δικής τους κάστας. |
31.113.Β |
Γι’ αυτό, παιδί μου, επειδή ζούσα ανάμεσα στους ευνοουμένους σου, αποφάσισα αυτή τη φορά να διαλέξω, από τα επαγγέλματα εκείνου του τόπου, κάποιο που τα οδηγεί καμιά φορά να δημιουργούν αυτόματα τις σχέσεις που τους επιτρέπουν να είναι, μέχρι ενός σημείου, ειλικρινή — και τούτο, για να μπορώ να κάνω τις ερωτήσεις που μου ήταν απαραίτητες και να συγκεντρώσω έτσι το υλικό που από τη φύση του θα μπορούσε να με διαφωτίσει. |
31.113.Β |
Έγινα λοιπόν ένας από τους επαγγελματίες που σήμερα ονομάζουν εκεί κάτω «γιατρούς». |
31.113.Β |
Το επάγγελμα αυτό αντιστοιχεί λίγο-πολύ με τους δικούς μας «Τζιρλικνέρ». |
31.113.Β |
Εκτός από αυτό το επάγγελμα, υπάρχει κι ένα άλλο εκεί κάτω, με τους εκπροσώπους του οποίου οι ευνοούμενοί σου γίνονται αυτόματα πιο ειλικρινείς, ίσως περισσότερο κι από όσο με τους γιατρούς, ιδιαίτερα για τις λεγόμενες «εσωτερικές εμπειρίες» τους, και σ’ εκείνον ακριβώς τον τομέα είχα περισσότερο την ανάγκη να διαφωτιστώ. |
31.113.Β |
Και όμως, παρόλο που το επάγγελμα αυτό, στο οποίο αφιερώνονται ως επί το πλείστον αυτοί που ονομάζονται «εξομολογητές», ήταν «εκ φύσεως» κάτι που θα μπορούσε να μου εξασφαλίσει περισσότερο υλικό για τις έρευνες μου, δεν το επέλεξα, για το λόγο ότι σου επιβάλλει πάντα να παίζεις εξωτερικά ένα ρόλο και δε σου επιτρέπει ποτέ να λαμβάνεις υπόψη σου τις αληθινές εσωτερικές παρορμήσεις που νιώθεις μέσα σου. |
31.113.Β |
Πριν συνεχίσω, ας σου εξηγήσω και λίγο τι σόι πράγμα είναι οι «γιατροί» τους σήμερα, οι οποίοι θα έπρεπε να αντιστοιχούν με τους «Τζιρλικνέρ» μας. |
31.113-4.Β |
Ίσως κιόλας να ξέρεις πολύ καλά ότι, στον τόπο μας, στον πλανήτη Καρατάς, οι «Τζιρλικνέρ», όπως και τα αντίστοιχα μ’ αυτούς όντα στους άλλους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος που κατοικούνται από ήδη σχηματισμένα τρίμυαλα όντα τα οποία αναλαμβάνουν τις ουσιαστικές υποχρεώσεις των όντων του περιβάλλοντός τους, είναι εκείνα τα υπεύθυνα πρόσωπα που αφιερώνουν θεληματικά ολόκληρη την ύπαρξή τους για να βοηθούν κάθε ον της «περιοχής» τους να εκπληρώνει τις οντικές του υποχρεώσεις, όταν εκείνο το ον, για έναν οποιοδήποτε λόγο, ή απλούστατα εξαιτίας κάποιας προσωρινής μεταβολής της λειτουργίας του πλανητικού του σώματος, παύει να έχει την ικανότητα να εκπληρώνει μοναχό του τα οντικά εσωτερικά και εξωτερικά του καθήκοντα. |
31.114.Β |
Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι άλλοτε, στον πλανήτη σου, οι επαγγελματίες που ονομάζονται σήμερα «γιατροί» έμοιαζαν κάπως με τους Τζιρλικνέρ, και επιδίδονταν στις ίδιες σχεδόν ασχολίες. Με τον καιρό, όμως, τα εκεί κάτω υπεύθυνα όντα που αφιερώνονται σ’ αυτό το επάγγελμα — στην εκπλήρωση δηλαδή του σημαντικού εκείνου οντικού χρέους που ανέλαβαν θεληματικά — εκφυλίστηκαν σιγά-σιγά, όπως κάθε πράγμα στον παράδοξό τους πλανήτη, και έγιναν ακόμη κι αυτά εντελώς ιδιόρρυθμα. |
31.114.Β |
Και σήμερα, όταν διαταράσσεται η λειτουργία του πλανητικού σώματος κάποιου ευνοουμένου σου και εκείνο το ον δεν μπορεί πια να εκπληρώνει τις οντικές υποχρεώσεις του, καταφεύγει, και πάλι, σε κάποιον από τους σημερινούς «γιατρούς»· ο γιατρός βέβαια δεν αρνείται να πάει· με ποιον τρόπο, όμως, προσπαθεί να βοηθήσει, και με ποιον τρόπο εκδηλώνει την εσωτερική του ουσία στην εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ανέλαβε; Ενταύθα κείται — όπως θα ’λεγε κι ο σεβαστός μας Ναστραντίν Χότζας — η σκασμένη καμήλα του εμπόρου Βερμασάν Ζερουνάν Αλαράμ. |
31.114.Β |
Μάθε, πρώτα απ’ όλα, ότι εκείνοι οι επαγγελματίες είναι σήμερα, τις περισσότερες φορές, τρίμυαλα όντα που, κατά την περίοδο της προετοιμασίας τους για να γίνουν υπεύθυνα όντα, «παπαγάλισαν» ένα πλήθος από διάφορες πληροφορίες που είχαν σχέση με τις μεθόδους απαλλαγής από τις λεγόμενες «αρρρώστιες», μεθόδους που υποδεικνύουν για το σκοπό αυτό στα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω και που τις χρησιμοποιούσαν ανέκαθεν κάτι ξεμωραμένες γριές. |
31.114.Β |
Στην πρώτη γραμμή των μεθόδων απαλλαγής από τις λεγόμενες αρρώστιες βρίσκονται αυτά που εκεί κάτω λέγονται «φάρμακα». |
31.114-5.Β |
Και όταν κάποιο από εκείνα τα νεαρά όντα γίνει υπεύθυνος επαγγελματίας, και απευθύνονται σ’ αυτόν κάποιοι από τους ομοίους του για να του ζητήσουν τη βοήθεια του, τους συμβουλεύει να χρησιμοποιήσουν αυτά ακριβώς τα φάρμακα. |
31.115.Β |
Επί του προκειμένου, θα είναι χρησιμότατο για την ανάπτυξη του νου σου να εμπλουτιστεί η συνολική σου παρουσία με μια νέα «Λογικνεστεριανή εμφύτευση», ή, με άλλα λόγια, με μια πληροφορία, που αναφέρεται σε μια πολύ ιδιότυπη ιδιότητα την οποία αποκτά ο ψυχισμός των σημερινών αυτών επαγγελματιών του πλανήτη Γη. |
31.115.Β |
Εκείνοι οι γήινοι επαγγελματίες αποκτούν την ιδιότυπη αυτή ψυχική ιδιότητα αμέσως μόλις πάρουν τον τίτλο του «διπλωματούχου γιατρού», και εκδηλώνεται όσο διαρκεί η επιθυμία τους να βοηθήσουν τα όντα που αισθάνονται την ανάγκη τους. |
31.115.Β |
Είναι γεγονός ότι, στη συνολική τους παρουσία, η ένταση της επιθυμίας να βοηθήσουν, ακόμη και η ποιότητα της βοήθειας που προσφέρουν στον άλλο, εξαρτάται πάντοτε αποκλειστικά και μόνο από τη «μυρουδιά που διαχέεται» στο σπίτι όπου τους καλούν. |
31.115.Β |
Αν δηλαδή το σπίτι όπου καλούν το σημερινό αυτόν επαγγελματία μυρίζει από αυτά που λέγονται «αγγλικές λίρες», όχι μόνον αυξάνει μέχρι παροξυσμού η εσωτερική «οντική του επιθυμία» να βοηθήσει το ον που υποφέρει, αλλά, λόγω της οσμής, ακόμα και οι εξωτερικές εκδηλώσεις του πλανητικού του σώματος παίρνουν αμέσως τη μορφή ενός «τζετζατσούν», δηλαδή δαρμένου σκύλου. |
31.115.Β |
Η μυρουδιά αυτή προσθέτει ακόμα στο πρόσωπο των περισσότερων σημερινών γιατρών μια έκφραση «μαλαγανιάς», και κρύβουν την «ουρίτσα» τους, σχεδόν την κολλούν, ανάμεσα στα σκέλια τους. |
31.115.Β |
Αν, αντίθετα, το σπίτι όπου καλούν τον γήινο εκείνο Τζιρλικνέρ, για κάποιο άρρωστο ον, μυρίζει υποτιμημένα «γερμανικά μάρκα», η εσωτερική οντική του επιθυμία να βοηθήσει εκείνο το δύστυχο άρρωστο ον αυξάνεται πάλι, αλλά μόνο για να τον κάνει να γράψει όσο πιο γρήγορα γίνεται κάτι που ονομάζεται «συνταγή» — άλλη μία γερμανική επινόηση — και να φύγει από το σπίτι όσο πιο γρήγορα γίνεται. |
31.115-6.Β |
Πρέπει άλλωστε να σου πω ότι, στη δεύτερη περίπτωση, όταν ένα από τα σημερινά γήινα όντα που ασκούν το επάγγελμα του γιατρού φύγει από το σπίτι του όντος που χρειάστηκε τη βοήθεια του και βαδίζει στο δρόμο, όλη του η εμφάνιση, μέχρι και τους μυς του προσώπου του, εκφράζει πάντοτε κάτι που θα μπορούσε να μεταφραστεί έτσι: «Ρε κοπρόσκυλα! Προσέξτε καλά ρε μη σας λυώσω σαν κατσαρίδες. Εγώ ρε που βλέπετε δεν είμαι ο όποιος κι όποιος, αλλά ένας αληθινός εκπρόσωπος της επιστήμης, ο οποίος αφομοίωσε όλη τη γνώση που παρέχουν σήμερα τα πιο σημαντικά επιστημονικά ιδρύματα!» |
31.116.Β |
Όσο για τα «γιατρικά» για τα οποία σου έκανα λόγο, που υπάρχουν σε μεγάλη ποικιλία και έχουν διάφορα ονόματα, θα πρέπει τώρα να σου πω ότι τα συνηθισμένα όντα τα καταπίνουν, κατόπιν συμβουλής των σημερινών αυτών γιατρών, για να ανακουφίσουν δήθεν τους διάφορους πόνους τους… |
31.116.Β |
Και πρέπει οπωσδήποτε να σου μιλήσω γι’ αυτά… γιατί… ποιος ξέρει… Ίσως κάποτε χρειαστεί να βρεθείς και συ στον αλλόκοτο εκείνο πλανήτη τους, ανάμεσα στους μυστήριους εκείνους, και να μην ξέρεις πώς να χρησιμοποιείς τα αμέτρητα γιατρικά τους, και ποια σημασία θα πρέπει να δίνεις σ’ αυτά. |
31.116.Β |
Πρώτα απ’ όλα, να ξέρεις και να θυμάσαι ότι κάθε νεαρό τρίμυαλο ον εκεί κάτω, που προετοιμάζεται, αφού φτάσει στην ηλικία της υπεύθυνης ύπαρξης, να ασκήσει το επάγγελμα του γιατρού, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να «παπαγαλίζει» όσο περισσότερα ονόματα γιατρικών γίνεται από τις χιλιάδες που ξέρουν σήμερα εκεί πέρα. |
31.116.Β |
Αργότερα, από τη στιγμή που θα γίνει υπεύθυνο ον και θα ασκεί αυτό το επάγγελμα, δηλαδή αφού πάρει πρώτα επίσημα τον τίτλο του «γιατρού», όποτε το καλούν στο προσκέφαλο όντων τα οποία έχουν την ανάγκη του, όλη αυτή η βοήθεια συνίσταται στο να κάνει μια λίγο-πολύ έντονη οντική προσπάθεια για να ξαναθυμηθεί το όνομα ορισμένων από αυτά τα φάρμακα και να τα γράψει σε κάποιο κομμάτι χαρτί, που το στολίζει με την επιγραφή «συνταγή», με σκοπό να υποδείξει το μίγμα το οποίο πρέπει να μπει στο πλανητικό σώμα του «κρεβατωμένου», όπως λένε, όντος. Η ένταση της προσπάθειάς του εξαρτάται πρώτον από την «κοινωνική θέση» του πάσχοντος προσώπου, και δεύτερον από το πόσες ματιές του ρίχνουν τα όντα που περιβάλλουν τον άρρωστο. |
31.116.Β |
Μετά, οι συγγενείς του αρρώστου πηγαίνουν τη συνταγή που έγραψε ο σύγχρονος «Τζιρλικνέρ» σ’ ένα από τα «φαρμακεία» τους, όπου ο φαρμακοποιός ετοιμάζει το ζητούμενο «μίγμα». |
31.117.Β |
Θα καταλάβεις τέλεια πώς και με τι ετοιμάζουν αυτά τα «μίγματα» στα φαρμακεία, όταν σου παραθέσω μερικές από τις πολλές πληροφορίες που συγκέντρωσα για το θέμα αυτό, οι οποίες προέρχονται από ένα ον που ασκούσε εκεί κάτω αυτό ακριβώς το επάγγελμα, του φαρμακοποιού. |
31.117.Β |
Η ιστορία που θα σου αφηγηθώ αναφέρεται στην περίοδο κατά την οποία πήγαινα συχνά στη μεγάλη κοινότητα που ονομάζεται Ρωσία. |
31.117.Β |
Στη μία από τις δύο πρωτεύουσες εκείνης της μεγάλης κοινότητας, που τη λένε «Μόσχα», έπιασα τυχαία φιλίες μ’ έναν από τους επαγγελματίες φαρμακοποιούς τους. |
31.117.Β |
Ο φαρμακοποιός εκείνος, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους εκεί κάτω, εθεωρείτο ένα ηλικιωμένο ον με αγαθό και, επιπλέον, καταδεκτικό χαρακτήρα. |
31.117.Β |
Ανήκε σ’ αυτό που λένε «εβραϊκή θρησκεία». |
31.117.Β |
Πρέπει εδώ να σου πω ότι σήμερα, σε όλες σχεδόν τις ηπείρους, οι φαρμακοποιοί είναι όντα που ανήκουν κυρίως στην «εβραϊκή θρησκεία». |
31.117.Β |
Κάθε φορά που πήγαινα στη δεύτερη πρωτεύουσα της Ρωσίας, επισκεπτόμουν το φίλο μου το φαρμακοποιό και, εκεί, στο πίσω δωμάτιο του φαρμακείου, που φέρει συνήθως την επιγραφή «εργαστήριον», συζητούσαμε ό,τι αηδίες μπορείς να φανταστείς. |
31.117.Β |
Μια μέρα, μπαίνοντας ως συνήθως στο «εργαστήριο» του, τον είδα να κοπανάει κάτι μέσα σ’ ένα γουδί, κι όπως συνήθως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις, τον ρώτησα τι φτιάχνει. |
31.117.Β |
Απάντησε: |
31.117.Β |
«Κοπανάω καμένη ζάχαρη για τούτη τη συνταγή!» Και μου έδωσε ένα χαρτί στο οποίο ήταν γραμμένη μια «συνταγή» για ένα πολύ διαδεδομένο εκεί κάτω γιατρικό, που λέγεται «σκόνη του Ντόβερ». |
31.117.Β |
Αυτή η σκόνη ονομάζεται έτσι, επειδή επινοήθηκε από κάποιον Άγγλο με το όνομα Ντόβερ· τη χρησιμοποιούν κυρίως για το βήχα. |
31.117.Β |
Διαβάζοντας τη συνταγή που μου έδωσε, πρόσεξα ότι δεν έμπαινε ζάχαρη, και μάλιστα καμένη, και του εξέφρασα την έκπληξη μου. |
31.117-8.Β |
Μου απάντησε τότε με ένα αγαθό χαμόγελο: «Ασφαλώς και δεν μπαίνει ζάχαρη σ’ αυτή τη σκόνη· αυτό που στην πραγματικότητα μπαίνει είναι μια ορισμένη ποσότητα από όπιο». |
31.118.Β |
Και συνέχισε να μου εξηγεί: |
31.118.Β |
«Η σκόνη του Ντόβερ, δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι ένα από τα δημοφιλέστερα φάρμακα στη Ρωσία και χρησιμοποιείται από όλους σχεδόν τους λαούς της τεράστιας αυτοκρατορίας μας. |
31.118.Β |
«Καθημερινά καταναλώνονται, σε ολόκληρη τη χώρα, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες σακουλάκια από αυτή τη σκόνη· ξέρετε, όμως, ότι το όπιο που θα έπρεπε να υπάρχει στη σύνθεση της δεν είναι φτηνό. Αν βάζαμε αληθινό όπιο, αυτό μονάχα θα κόστιζε, σ’ εμάς τους φαρμακοποιούς, από έξι ως οχτώ καπίκια για κάθε σακουλάκι· και πρέπει να πουλάμε τα σακουλάκια από τρία ως πέντε καπίκια… Άλλωστε, ακόμα κι αν συγκεντρώναμε το όπιο όλης της υφηλίου, πάλι δε θα έφτανε ούτε καν για τη Ρωσία μας. |
31.118.Β |
«Έτσι, αντί για τη συνταγή του Ντόκτορ Ντόβερ, εμείς οι φαρμακοποιοί επινοήσαμε μια άλλη συνταγή που περιλαμβάνει συνηθισμένες ουσίες με προσιτή τιμή. Φτιάχνουμε λοιπόν αυτή τη σκόνη με σόδα, καμένη ζάχαρη και μια μικρή ποσότητα κινίνης. Όλες αυτές οι ουσίες είναι φτηνές. Είναι αλήθεια, βέβαια, πως η κινίνη στοιχίζει λίγο πιο ακριβά, αλλά μας χρειάζεται τόσο λίγη! Η δόση της κινίνης, στη σκόνη μας, είναι μόλις δύο τοις εκατό!» |
31.118.Β |
Εδώ δεν μπόρεσα να μην τον διακόψω: — Μα είναι απίστευτο!… Είναι δυνατό να μην ανακάλυψε ακόμα κανένας ότι τους δίνετε, αντί για τη σκόνη του Ντόβερ, αυτό το «μίγμα»; |
31.118.Β |
«Αμέ», απάντησε γελώντας ο καλός μου φίλος. «Αυτά τα πράγματα δεν αναγνωρίζονται παρά με το μάτι και τη γεύση· και τα καταφέρνουμε τόσο καλά, ώστε η σκόνη του Ντόβερ που παρασκευάζουμε να εμφανίζει, με οποιοδήποτε μικροσκόπιο κι αν εξεταστεί, το ίδιο ακριβώς χρώμα που θα είχε αν φτιαχνόταν με τον τύπο του “Ντόκτορ Ντόβερ”. Όσο για τη γεύση της, χάρη κυρίως στη δόση κινίνης που βάζουμε, είναι αδύνατο να την ξεχωρίσεις από τη γεύση της αυθεντικής σκόνης που περιέχει αληθινό όπιο». |
31.118.Β |
— Και στην ανάλυση; τον ρώτησα. |
31.118-9.Β |
«Ποια ανάλυση;», μου λέει σαρκαστικά, αλλά και με καλοσυνάτο χαμόγελο. «Η πραγματική ανάλυση μιας τέτοιας σκόνης θα στοίχιζε τόσο ακριβά που θα μπορούσε κανείς, με το ίδιο ποσό, όχι μόνο ν’ αγοράσει πάνω από έναν τόνο απ’ αυτή τη σκόνη, αλλά και να ανοίξει, μα την πίστη μου, ολόκληρο φαρμακείο. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι, για τρία ή πέντε καπίκια, δεν αξίζει κανείς να κάνει παρόμοια βλακεία. |
31.119.Β |
«Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω καν αν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να κάνει την ανάλυση για την οποία μιλάτε. |
31.119.Β |
«Βεβαίως, υπάρχουν σε κάθε πόλη “χημικοί-αναλυτές”. Και κάθε κοινότητα έχει στην υπηρεσία της ειδικούς αυτού του είδους. |
31.119.Β |
«Αλλά τι είναι αυτοί οι “χημικοί-αναλυτές” και τι ξέρουν; Μήπως αγνοείτε σε τι συνίστανται οι μελέτες των ειδικών που καταλαμβάνουν αυτές τις σημαντικές θέσεις, και τι καταλαβαίνουν; Αν ναι, επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω. |
31.119.Β |
«Ας πάρουμε για παράδειγμα, ένα “μαμόθρεφτο”, έναν νεαρό με οικτρά σπυριάρικο πρόσωπο — και είναι σπυριάρης γιατί η “μαμά-α” του θεωρεί ότι είναι “καλοαναθρεμένη” και το νομίζει “ανάρμοστο” να δώσει στο γιόκα της μερικές εξηγήσεις για κάποια άβολα θέματα· ο γιος της, πάλι, του οποίου η συνειδητότητα δεν έχει σχηματιστεί καθόλου, κάνει ό,τι “κάνει” μόνος του, και το αποτέλεσμα τέτοιων “πράξεων” εκδηλώνεται στο πρόσωπό του, όπως συμβαίνει σε όλους τους νεαρούς αυτού του είδους, με σπυριά που τα ξέρει καλά η σύγχρονη ιατρική μας. «Έτσι λοιπόν, αξιότιμε Δόκτωρ…» |
31.119.Β |
Α! Πριν σου αφηγηθώ τη συνέχεια της συνομιλίας μας, πρέπει, παιδί μου, να σου πω ότι μόλις έγινα επαγγελματίας γιατρός εκεί κάτω, όλοι οι ευνοούμενοί σου μου κόλλησαν, κι εμένα, τον τίτλο του «Δόκτωρος». |
31.119.Β |
Θα σου μιλήσω ειδικά μια άλλη φορά γι’ αυτόν τον τίτλο που χρησιμοποιούν, καθώς η λέξη «Δόκτωρ» στοίχισε στον καλό μας Αχούν μια πολύ οδυνηρή παρεξήγηση. |
31.119.Β |
Ας γυρίσουμε όμως στον καλοκάγαθο φαρμακοποιό μας: |
31.119.Β |
«Έτσι λοιπόν, αξιότιμε Δόκτωρ», συνέχισε, «ο νεαρός μας, το σπυριάρικο εκείνο μαμόθρεφτο, σπουδάζει σε κάποιο πανεπιστήμιο για να γίνει “ειδικός-χημικός-αναλυτής”, και είναι κανόνας, στα πανεπιστήμια, να μελετούν μόνο από ειδικά συγγράμματα, που τα περισσότερα γράφονται στη Γερμανία από τους ντόπιους “σοφούς”». |
31.119-20.Β |
Είναι αλήθεια, παιδί μου, ότι τα γερμανικά αυτά «παράσιτα» συνηθίζουν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, να επινοούν «επιστημονικά βιβλία» για όλα τα θέματα. Και καθώς μια «ανάλυση» είναι αντικείμενο των επιστημών τους, οι Γερμανοί «σοφοί» έχουν ήδη συγγράψει γι’ αυτό το θέμα πολλά «επιστημονικά» έργα, τα οποία χρησιμοποιούν σχεδόν όλοι οι λαοί της Ευρώπης και των άλλων ηπείρων. |
31.120.Β |
«Λοιπόν», συνέχισε ο καλός φαρμακοποιός, «ο νεαρός μας, αφού τελειώσει τις πανεπιστημιακές του σπουδές και αποκτήσει κατά συνέπεια τη γνώση της “φύσης των ουσιών” μέσα από τα βιβλία που φτιάχνουν οι “σοφοί Γερμανοί”, θα κληθεί να αναλύσει τη δική μας σκόνη του Ντόβερ. |
31.120.Β |
«Μέσα στα γερμανικά βιβλία από τα οποία απέκτησε τη γνώση της “φύσης των ουσιών”, καθορίζεται, βέβαια, και από ποια στοιχεία αποτελούνται οι εν λόγω ουσίες, και αναγράφεται πάντα ο τύπος αυτών των στοιχείων. |
31.120.Β |
«Στα βιβλία αυτά υποδεικνύεται ακόμα και η όψη που αποκτούν οι ουσίες όταν η παρουσία τους περιέχει όλα τα στοιχεία που πρέπει να περιλαμβάνει, καθώς και τις μεταβολές που υφίσταται αυτή η όψη όταν της λείπουν αυτά τα στοιχεία. Τα γερμανικά αυτά βιβλία δίνουν επίσης μερικούς πρόχειρους τρόπους για την αναγνώριση των διάφορων ουσιών, π.χ. από την όψη, από τη γεύση, με το κάψιμο, και με ορισμένες μεθόδους για τις οποίες οι γιαγιάδες του παλιού καλού καιρού είχαν ακούσει να γίνεται λόγος — και ούτω καθεξής. |
31.120.Β |
«Τελειώνοντας τις σπουδές του, ο νεαρός παίρνει τον τίτλο του “χημικού-αναλυτή”. Τυχαίνει μερικές φορές, πριν αναλάβει ένα υπεύθυνο πόστο, να κάνει “εξάσκηση”, κι αυτό συνήθως σημαίνει ότι δουλεύει για κάποιο διάστημα στα σφαγεία, όπου βοηθάει το χημικό του Δήμου, άλλο πρώην μαμόθρεφτο σαν κι αυτόν, να αναγνωρίζει στο μικροσκόπιο, με μια μέθοδο που την ξέρουν μόνο οι ίδιοι, αν το χοιρινό κρέας έχει τρίχινες. Ύστερα, μόλις αδειάσει κάποια θέση, διορίζεται στην επίσημη θέση του χημικού-αναλυτή. |
31.120.Β |
«Έτσι λοιπόν, αγαπητέ μου Δόκτωρ, τη σκόνη μας του Ντόβερ τη στέλνουν σε έναν τέτοιον επίσημο χημικό-αναλυτή για ανάλυση. Αφού την πάρει, την αναγνωρίζει ως αυθεντική, είτε με γυμνό μάτι, είτε με τη γεύση, όπως θα έκαναν και οι κοινοί «θνητοί», είτε ακόμη επειδή ο αποστολέας τον βεβαιώνει ότι είναι καθεαυτού σκόνη του Ντόβερ. |
31.121.Β |
«Έπειτα βάζει στο τραπέζι του ένα “συνταγολόγιο”, που κι αυτό συντάχτηκε από Γερμανούς, κάτι που πρέπει να έχει κάθε επίσημος χημικός-αναλυτής, και ψάχνει να βρει το σημείο όπου αναφέρονται οι τύποι για όλες τις σκόνες. |
31.121.Β |
«Καθώς η σκόνη του Ντόβερ είναι πασίγνωστη, περιέχεται βέβαια στο συνταγολόγιο. |
31.121.Β |
«Μετά απ’ αυτό, ο αξιότιμος χημικός μας αναλυτής βάζει πάνω στο τραπέζι ένα φύλλο χαρτί, όπου είναι τυπωμένος ο επίσημος τίτλος του, και γράφει: “Η σκόνη την οποίαν μας αποστείλατε προς ανάλυσιν ανεγνωρίσθη, συμφώνως προς όλα τα επιστημονικά δεδομένα, ως η γνήσια ‘σκόνη του Ντόβερ’. Η ανάλυσις έδειξε ότι…” και αντιγράφει τον τύπο του γερμανικού “συνταγολογίου” του, αυξάνοντας ή ελαττώνοντας σκόπιμα τις δόσεις, πολύ λίγο βέβαια, ώστε να μη χτυπάνε στο μάτι. |
31.121.Β |
«Ενεργεί έτσι, πρώτα απ’ όλα για να μάθει όλος ο κόσμος ότι δεν αντέγραψε όπως-όπως τα στοιχεία της ανάλυσης του, αλλά ότι, αντίθετα, έκανε αληθινές έρευνες· έπειτα, γιατί ο “φαρμακοποιός της πόλης” είναι κι αυτός, στο κάτω-κάτω, επίσημο πρόσωπο, και δεν έχει βέβαια κανείς όρεξη να κάνει εχθρούς στην πόλη όπου ζει. |
31.121.Β |
«Το χαρτί που συντάχτηκε μ’ αυτό τον τρόπο στέλνεται στον αποστολέα της σκόνης του Ντόβερ, και ο περίφημος “χημικός-αναλυτής” μένει απόλυτα ήσυχος, γιατί κανένας δε θα μάθει ότι δεν έκανε ούτε ίχνος ανάλυσης, κι επειδή δεν ελέγχεται, μια και είναι ο μοναδικός επίσημος χημικός-αναλυτής της πόλης, αλλά κι επειδή, ακόμα κι αν έστελνε κάποιος τη σκόνη μας σε κάποια άλλη πόλη, σ’ έναν εφάμιλλο χημικό, δε θα γινόταν τίποτε το ανησυχητικό. Σάμπως δεν υπάρχουν άλλες σκόνες Ντόβερ στον κόσμο; Και από τη σκόνη που δήθεν ανέλυσε δεν έμεινε πια ούτε ίχνος, γιατί υποτίθεται ότι με την ανάλυση αναγκάστηκε να την καταστρέψει. |
31.121.Β |
«Δε θα βρεθεί άλλωστε κανένας που, για σκόνη του Ντόβερ τριών καπικιών, θα αναλάβει μια τόσο λεπτή υπόθεση. |
31.121-2.Β |
«Όπως και να ’χει το πράγμα, αξιότιμε Δόκτωρ, τριάντα χρόνια τώρα φτιάχνω τέτοια σκόνη σύμφωνα με τη “συνταγή” μας… και την πουλάω βέβαια. Και ως τώρα δεν έγινε καμιά παρεξήγηση. Κι ούτε πρόκειται να μου δημιουργήσει προβλήματα, γιατί η σκόνη του Ντόβερ είναι πασίγνωστη και όλοι έχουν πειστεί ότι είναι εξαιρετικά αποτελεσματική κατά του βήχα. |
31.122.Β |
«Και το μόνο που χρειάζεται ένα γιατρικό είναι να αναγνωριστεί ως αποτελεσματικό. |
31.122.Β |
«Όσο για το πώς φτιάχνεται και τι περιέχει… δε νομίζω να τους νοιάζει και πολύ. |
31.122.Β |
«Προσωπικά, ύστερα από τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τα γιατρικά, είμαι της γνώμης ότι καμιά από τις γνωστές συνταγές της σημερινής ιατρικής δεν ωφελεί σε τίποτε αν ένας άνθρωπος δεν τα πιστεύει. |
31.122.Β |
«Και ο άνθρωπος δεν μπορεί να πιστέψει σε μια οποιαδήποτε συνταγή, παρά μόνο σε μια συνταγή γνωστή, και αν όλος ο κόσμος βεβαιώνει πως είναι πολύ αποτελεσματική για την άλφα ή βήτα αρρώστια. |
31.122.Β |
«Έτσι και με τη σκόνη μας, από τη στιγμή που ονομάζεται “σκόνη του Ντόβερ”, της αρκεί· γιατί όλοι τη γνωρίζουν και έχουν ήδη ακούσει ότι δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο για το βήχα. |
31.122.Β |
«Επιπλέον, η νέα δικιά μας σύνθεση της σκόνης του Ντόβερ είναι στην πραγματικότητα ανώτερη από αυτή που θα φτιάχναμε σύμφωνα με την αυθεντική συνταγή, επειδή δεν περιέχει καμιά βλαβερή ουσία για τον οργανισμό. |
31.122.Β |
«Σύμφωνα π.χ. με τον τύπο του Ντόκτορ Ντόβερ, η σκόνη αυτή πρέπει να περιέχει όπιο. |
31.122.Β |
«Ξέρετε τι ιδιότητες έχει το όπιο… «Αν ένας άνθρωπος το παίρνει συχνά, ακόμη και σε μικρές δόσεις, ο οργανισμός του το συνηθίζει σε τέτοιο βαθμό, που, αν δεν το πάρει μια μέρα, υποφέρει σκληρά. |
31.122.Β |
«Με τη σκόνη που παρασκευάζεται από τη συνταγή μας, αυτό δε θα συμβεί ποτέ, αφού ούτε το όπιο ούτε καμιά άλλη βλαβερή ουσία δεν μπαίνει στον οργανισμό. |
31.122.Β |
«Με λίγα λόγια, αξιότιμε Δόκτωρ, όλος ο κόσμος θα ’πρεπε να βγει στους δρόμους και να φωνάξει από τα βάθη της καρδιάς του: “Ζήτω η νέα συνταγή της σκόνης του Ντόβερ!”». |
31.122.Β |
Ήθελε να πει και κάτι ακόμα, αλλά την ίδια στιγμή ο μικρός του έφερε ένα σωρό, συνταγές· βλέποντας τες, σηκώθηκε και μου είπε: |
31.122-3.Β |
«Αγαπητέ μου Δόκτωρ, με συγχωρείτε, αλλά πρέπει να διακόψουμε τη φιλική μας συζήτηση για να ασχοληθώ με την εκτέλεση αυτών των συνταγών. |
31.123.Β |
«Οι δύο υπάλληλοι μου, δυστυχώς, απουσιάζουν σήμερα, ο ένας επειδή το σεβαστό του ήμισυ θα πρέπει να φέρει στον κόσμο ένα ακόμα στόμα για τάισμα, και ο άλλος επειδή πήγε στη δίκη ενός οδηγού που κατηγορείται ότι του έκλεψε την κόρη». |
31.123.Β |
Αλλά αρκετά είπαμε… |
31.123.Β |
Αν κάποια μέρα έπρεπε πράγματι να ζήσεις ανάμεσα στους ευνοούμενους σου, θα ήξερες τουλάχιστο, χάρη στην τελευταία μου ιστορία, ότι παρά τις δεκάδες αλαμπουρνέζικα ονόματα που οι εκεί κάτω γιατροί γράφουν στις συνταγές τους, τα φάρμακα σχεδόν πάντα φτιάχνονται όπως και η σκόνη του Ντόβερ στα αναγνωρισμένα ιδρύματα που ονομάζονται «φαρμακεία». |
31.123.Β |
Τυχαίνει μάλιστα πολλές φορές, οι συμπαθείς φαρμακοποιοί να προπαρασκευάζουν από το πρωί ένα ολόκληρο βαρέλι ενός οποιουδήποτε υγρού και ένα μεγάλο κιβώτιο σκόνη, με τα οποία εκτελούν, την υπόλοιπη μέρα, κάθε νέα συνταγή, είτε αντλώντας υγρό από το βαρέλι, είτε παίρνοντας σκόνη από το κιβώτιο. |
31.123.Β |
Για να μη μοιάζουν ίδια τα προκατασκευασμένα μίγματα, οι συμπαθείς εκείνοι ειδικοί προσθέτουν κάθε φορά κάτι, και τα χρωματίζουν με διάφορα χρώματα για να αλλάζει η γεύση και η μυρωδιά τους. |
31.123.Β |
Παρόλα όσα σου είπα, σε συμβουλεύω να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός με ορισμένα φάρμακα εκεί κάτω, γιατί καμιά φορά οι καλοί εκείνοι φαρμακοποιοί βάζουν μέσα στα μίγματά τους — κατά λάθος βέβαια — κάποιο συστατικό με τοξική δράση για το πλανητικό σώμα. |
31.123.Β |
Εξάλλου έχει καθιερωθεί εκεί κάτω η συνήθεια — και πάλι κατά τύχη βέβαια — τα όντα τα προικισμένα με φυσιολογικό νου, να σχεδιάζουν πάνω στα μπουκαλάκια των τοξικών μιγμάτων κάτι που ονομάζουν «νεκροκεφαλή», για να μπορούν να ξεχωρίζουν τα τοξικά μίγματα από τα συνηθισμένα φάρμακα. |
31.123.Β |
Όπως και να ’χει το πράγμα, να θυμάσαι ότι ανάμεσα στις χιλιάδες γνωστές συνταγές των σημερινών γιατρών εκεί κάτω, μόνο τρεις φέρνουν — και μάλιστα όχι πάντα — κάποια πραγματικά αποτελέσματα στο πλανητικό σώμα εκείνων των συνηθισμένων τρίμυαλων όντων, των συγχρόνων σου. |
31.124.Β |
Το ένα από τα τρία φάρμακα που έχουν κάποια αποτελεσματικότητα είναι η ουσία — για την ακρίβεια το σύνολο των ενεργών στοιχείων που περιέχει — την οποία τα όντα της Μαραλπλεϊσίς έμαθαν να τη βγάζουν από το σπόρο της παπαρούνας, και την οποία ήταν και τα πρώτα που την ονόμασαν όπιο. |
31.124.Β |
Η δεύτερη ουσία είναι αυτή που εκεί κάτω τη λένε «ρετσινόλαδο»· η ουσία αυτή ήταν γνωστή από πολύ παλιά στα όντα της Αιγύπτου, που τη χρησιμοποιούσαν για να ταριχεύουν τις μούμιες τους, και παρατήρησαν επίσης ότι το λάδι αυτό μπορούσε να έχει, εκτός των άλλων, και τη δράση για την οποία το χρησιμοποιούν στις μέρες μας. |
31.124.Β |
Οι γνώσεις για το «ρετσινόλαδο» μεταδόθηκαν στους ίδιους τους Αιγυπτίους από τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος, που ανήκαν στη σοφή εταιρία των «Αχαλντανών». |
31.124.Β |
Όσο για την τρίτη ουσία, είναι εκείνη που τα όντα εκεί κάτω την έβγαζαν επίσης, από τα πανάρχαια χρόνια, από το δέντρο που λέγεται «κιγχόνη». |
31.124.Β |
Και τώρα, παιδί μου, άκου αυτά που θα σου πω σχετικά με τον τίτλο «Δόκτωρ», που επινοήθηκε πρόσφατα για τους γήινους γιατρούς. |
31.124.Β |
Κι αυτός ο τίτλος, καθώς φαίνεται, είναι επινόηση των όντων της σπουδαίας κοινότητας της Γερμανίας, τα οποία έβγαλαν από το νου τους αυτή τη λεξούλα, για να χαρακτηρίζουν τις αρετές ορισμένων ανάμεσά τους· η επινόηση όμως αυτή ξαπλώθηκε σε λίγο σε όλο τον πλανήτη και έγινε, δεν ξέρουμε γιατί, κοινός τίτλος όλων των σημερινών γιατρών εκεί κάτω. |
31.124.Β |
Πρέπει μάλιστα να επιμείνω στο γεγονός ότι κι αυτή η επινόηση ήρθε να προστεθεί στον αριθμό των παραγόντων, το σύνολο των οποίων τα παραπλανά συνέχεια, και κάνει την «οντική τους σκέψη», την ήδη εξασθενημένη και χωρίς αυτήν, πιο «χονδροειδή», χρόνο με το χρόνο. |
31.124.Β |
Κατά την παραμονή μας εκεί κάτω, η καινούργια τους λέξη «Δόκτωρ» κόστισε στον Αχούν, που έχει ωστόσο μια παρουσία ασύγκριτα πιο φυσιολογική από τη δική τους, και διαθέτει έναν οντικό νου σαφώς ανώτερης ποιότητας, μια περιπέτεια πολύ δυσάρεστη, και μάλιστα από τις πιο ανόητες. |
31.124.Β |
Θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, πολύ καλύτερο, να σου τη διηγηθεί ο ίδιος. |
31.125.Β |
Αφού είπε αυτά, ο Βεελζεβούλ γύρισε προς τον Αχούν και του είπε: |
31.125.Β |
— Διηγήσου μας λοιπόν, καλέ μου φίλε, πώς έγιναν τα πράγματα, καθώς και τι σε ανάγκασε να «σκουχιατσινάς» και να «τσιρικουαχτζίβεις» τόσες μέρες, ή, όπως θα έλεγαν και τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, τι σε έκανε να «γκρινιάζεις» και να «εκνευρίζεσαι» σαν τη φιλενάδα σου εκεί κάτω τη «Δόνια Γκίλντα». |
31.125.Β |
Τότε ο Αχούν, μιμούμενος πάλι το ύφος του Βεελζεβούλ, και μάλιστα τη φορά αυτή ως και τα σκαμπανεβάσματα της φωνής του, άρχισε την ιστορία του: |
31.125.Β |
— Η συμφορά μου ήταν αποτέλεσμα των ακόλουθων συνθηκών: |
31.125.Β |
Προς το τέλος της έκτης μας επίσκεψης στον πλανήτη Γη, έπρεπε να περιφέρουμε για λίγο την ύπαρξή μας στην πρωτεύουσα των Γερμανών, των όντων που επινόησαν, όπως ευαρεστήθηκε να πει η Σεβασμιότητά Του, την «καταραμένη» λέξη «Δόκτωρ». |
31.125.Β |
Στο ξενοδοχείο που διαλέξαμε να μείνουμε, κατοικούσε, στο διπλανό μας δωμάτιο, ένα ζευγάρι πολύ συμπαθητικών όντων, τα οποία είχαν πρόσφατα τελέσει το μυστήριο της ένωσης του ενεργητικού με το παθητικό, για να υπηρετήσουν, συνεχίζοντας το είδος τους, τη μέγιστη συμπαντική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία, ή, όπως θα έλεγαν οι ίδιοι, μόλις είχαν «παντρευτεί», και περνούσαν ακόμα το μήνα του μέλιτος. |
31.125.Β |
Γνώρισα το ζευγάρι αυτό, κατά τύχη, σε ένα φιλικό σπίτι, κι έπειτα με καλούσαν συχνά στο δωμάτιό τους, «για ένα φλυτζάνι τσάι», όπως συνηθίζουν να λένε εκεί κάτω· πολλές φορές μάλιστα, πήγαινα να τους δω ακόμα και χωρίς να είμαι καλεσμένος, για να περνούν γρηγορότερα οι πληκτικές γερμανικές βραδιές. |
31.125.Β |
Η κυρία ήταν, όπως λένε, σε ενδιαφέρουσα κατάσταση και, όπως επίσης λένε, περίμενε το «πρώτο της παιδί». |
31.125.Β |
Όπως κι εγώ, είχαν έρθει για απροσδιόριστο διάστημα στην πρωτεύουσα εκείνης της κοινότητας, λόγω της εργασίας του ενεργητικού μισού του νεανικού ζευγαριού, και βρέθηκαν στο ίδιο ξενοδοχείο μ’ εμάς. |
31.125-6.Β |
Ο νεαρός σύζυγος ασκούσε ένα επάγγελμα από τα πιο ιδιόρρυθμα, που το αγνοούνε τα όντα των άλλων κοινοτήτων του απαράμιλλου εκείνου πλανήτη· ήταν πασίγνωστος, στη χώρα του, σαν ένας από τους καλύτερους ειδικούς στην τέχνη να στολίζει το πρόσωπο των πελατών του με «ουλές», που άρεσαν τόσο πολύ στους φοιτητές των γερμανικών πανεπιστημίων. |
31.126.Β |
Μια μέρα, άκουσα να χτυπούν με νευρικά χτυπήματα τον τοίχο του δωματίου μου. |
31.126.Β |
Έτρεξα αμέσως, και είδα ότι ο «σύζυγος» δεν ήταν εκεί, γιατί τον είχαν καλέσει κάπου εκείνη την ημέρα· η γυναίκα βρέθηκε μόνη της και, λίγο πριν λιποθυμήσει, ενστικτωδώς χτύπησε στον τοίχο μου. |
31.126.Β |
Όταν μπήκα μέσα, αισθανόταν ήδη λίγο καλύτερα, αλλά με παρακάλεσε να φωνάξω ένα γιατρό. |
31.126.Β |
Φυσικά, βγήκα στο δρόμο τρέχοντας. Αλλά εκεί αναρωτήθηκα: «Μα πού να πάω τώρα;» |
31.126.Β |
Ξαφνικά, θυμήθηκα ότι κοντά στο ξενοδοχείο μας ζούσε ένα ον που όλος ο κόσμος το φώναζε «δόκτορα»· στην είσοδο του σπιτιού του μάλιστα υπήρχε μια μεταλλική πλάκα, η οποία έγραφε το επώνυμο του και μπροστά τον τίτλο «Δόκτωρ». Έτρεξα αμέσως στο σπίτι του δόκτορα. |
31.126.Β |
Έτρωγε όμως τη στιγμή εκείνη, και η υπηρέτρια με παρακάλεσε να περιμένω λίγα λεπτά στο σαλόνι, εξηγώντας μου πως ο δόκτωρ και οι καλεσμένοι του θα σηκώνονταν σε λίγο από το τραπέζι. |
31.126.Β |
Κάθησα λοιπόν στο σαλόνι να τον περιμένω, αλλά δεν θα ’λεγε κανείς ότι περίμενα με ηρεμία. |
31.126.Β |
Καθόμουν «σε αναμμένα κάρβουνα», σύμφωνα με την έκφραση των εκεί κάτω όντων, διότι ανησυχούσα πολύ για την κατάσταση της γειτόνισσας μου. |
31.126.Β |
Ωστόσο ο «αξιότιμος δόκτωρ» αργούσε ακόμα. Είχαν περάσει είκοσι περίπου λεπτά. Μην μπορώντας πια να συγκρατηθώ, χτύπησα το κουδούνι. |
31.126.Β |
Όταν μπήκε η υπηρέτρια, την παρακάλεσα να το ξαναθυμίσει στο γιατρό, και να του πει ότι βιαζόμουν πολύ και ότι δεν μπορούσα να περιμένω άλλο. |
31.126.Β |
Έφυγε. |
31.126.Β |
Πέρασαν άλλα πέντε λεπτά. |
31.126.Β |
Τελικά, εμφανίστηκε ο γιατρός. |
31.126.Β |
Βιαστικά, του εξήγησα τι τον ήθελα, αλλά, προς μεγάλη μου έκπληξη, ξέσπασε σ’ ένα ασυγκράτητο γέλιο. |
31.127.Β |
Σκέφτηκα: «Μάλλον θα παραήπιε ο γιατρός, στο γεύμα με τους φίλους του, γερμανική μπύρα». |
31.127.Β |
Και μόνο αφού ηρέμησε λίγο απ’ το υστερικό του γέλιο, κατάφερε να μου πει ότι, προς μεγάλη του λύπη, δεν ήταν «δόκτωρ της Ιατρικής» αλλά «δόκτωρ της Φιλοσοφίας». |
31.127.Β |
Τη στιγμή εκείνη, βρέθηκα στην ίδια κατάσταση, λες και άκουγα για δεύτερη φορά την απόφαση της Αιωνιότητάς μας να καταδικάζει σε εξορία την Αυτού Σεβασμιότητα και τους δικούς Του, και κατά συνέπεια κι εμένα. |
31.127.Β |
Λοιπόν, καλέ μας Χασίν… έφυγα από το σαλόνι του δόκτορα και να ’μαι πάλι στο δρόμο, στην ίδια κατάσταση. |
31.127.Β |
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή περνούσε κατά τύχη ένα «ταξί». |
31.127.Β |
Πήδηξα μέσα και αναρωτήθηκα: «Πού πάμε τώρα;» |
31.127.Β |
Θυμήθηκα τότε ότι στο καφενείο όπου πήγαινα καμιά φορά, συναντούσα σχεδόν πάντα κάποιο ον που όλος ο κόσμος το φώναζε «δόκτωρ». |
31.127.Β |
Ζήτησα από τον οδηγό να με πάει γρήγορα σ’ εκείνο το καφενείο. |
31.127.Β |
Εκεί, ένα γνωστό μου «γκαρσόνι» μου είπε ότι ο δόκτωρ μόλις είχε φύγει με μερικούς φίλους και ότι έτυχε ν’ ακούσει το όνομα του εστιατορίου που πηγαίνανε για φαγητό, και μου έδωσε τη διεύθυνση. |
31.127.Β |
Αν και το εστιατόριο ήταν σε μεγάλη απόσταση, μη γνωρίζοντας άλλο γιατρό, είπα στον οδηγό να με πάει εκεί. |
31.127.Β |
Ύστερα από ένα ατέλειωτο ημίωρο, φτάσαμε στο μαγαζί και βρήκα αμέσως το δόκτορα μου. |
31.127.Β |
Δυστυχώς όμως, κι αυτή τη φορά, δεν ήταν γιατρός! αλλά «δόκτωρ του Δικαίου». |
31.127.Β |
Είχα «μπλέξει άσχημα», όπως λένε. |
31.127.Β |
Τελικά μου ήρθε η ιδέα να απευθυνθώ στον «μαιτρ» του εστιατορίου και να του εξηγήσω τι ζητούσα λεπτομερώς. |
31.127.Β |
Εκείνος ο «μαιτρ» ήταν ένα ον πολύ εξυπηρετικό. Όχι μόνο μου εξήγησε τι χρειαζόταν να κάνω, αλλά με συνόδεψε μάλιστα σ’ ένα γιατρό — έναν «δόκτορα της μαιευτικής» τη φορά αυτή. |
31.127-8.Β |
Είχαμε την τύχη να τον βρούμε σπίτι του, και ευγενέστατα δέχτηκε να με ακολουθήσει αμέσως. Ενώ όμως βρισκόμασταν στο δρόμο, η καημένη η γειτόνισσα μου είχε ήδη φέρει στον κόσμο το «πρώτο» της παιδί, ένα αγοράκι· το είχε φασκιώσει κουτσά-στραβά, χωρίς τη βοήθεια κανενός, και είχε πέσει σε βαθύ λήθαργο μετά από τους φοβερούς πόνους που είχε αντέξει ολομόναχη. |
31.128.Β |
Να λοιπόν γιατί απεχθάνομαι, από εκείνη την ημέρα, με όλη μου την παρουσία, τη λέξη «δόκτωρ»· και θα συμβούλευα κάθε ον του πλανήτη Γη να μη τη χρησιμοποιεί παρά μόνο όταν είναι πραγματικά θυμωμένος. |
31.128.Β |
Για να καταλάβεις καλύτερα την αξία των σημερινών γιατρών του πλανήτη σου, θα πρέπει ακόμη να σου πω ένα απόφθεγμα, που αναφέρεται σε λόγου τους, του σεβαστού μας Ναστραντίν Χότζα: |
31.128.Β |
Λέει: «Για τις αμαρτίες μας ο Θεός μας έστειλε δύο είδη γιατρών: το ένα για να μας βοηθάει να πεθάνουμε, και το άλλο για να μας εμποδίζει να ζούμε». |
31.128.Β |
∅ |