Ασιάτα Σεϊμάς

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος	Ασιάτα Σεϊμάς
	2 Εισαγωγή Γιατί ο Βεελζεβούλ βρισκόταν στο ηλιακό μας σύστημα.
2.44.Α	Έτσι λοιπόν στάλθηκε κάποτε από την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας σ’ ένα πλανήτη εκείνου του ηλιακού συστήματος, στη «Γη» συγκεκριμένα, ένας τέτοιος αγγελιοφόρος, κάποιος Ασιάτα Σεϊμάς. Καθώς ο Βεελζεβούλ είχε τότε εκπληρώσει μια δουλειά που ήταν απαραίτητη στην αποστολή του Ασιάτα Σεϊμάς, αυτός, όταν επέστρεψε και πάλι στον «Απόλυτο Ήλιο», ικέτευσε την ΑΥΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ να συγχωρέσει το Βεελζεβούλ που κάποτε ήταν νέος και ορμητικός, και τώρα πια είχε γεράσει.
2.45.Α	Λαμβάνοντας υπόψη την παράκληση του Ασιάτα Σεϊμάς, καθώς και τη σεμνή και συνειδητή ύπαρξη του ίδιου του Βεελζεβούλ, ο ΠΛΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας τον συγχώρεσε και του έδωσε την άδεια να επιστρέψει στον τόπο της έλευσής του.
	21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες
21.211-2.Α	Πρώτ’ απ’ όλα θα σου πω ότι μπόρεσα να διαφωτίσω αυτή την παρεξήγηση πολλά χρόνια μετά την εποχή για την οποία μιλάμε. Αυτό έγινε μόνο κατά τη διάρκεια της έκτης καθόδου μου εκεί κάτω, όταν σχετικά με κάποιο ζήτημα που αφορούσε τον Άγιο Ασιάτα Σεϊμάς, για τον οποίο θα σου μιλήσω σε λίγο, χρειάστηκε να ερευνήσω ένα συγκεκριμένο γεγονός από τις δραστηριότητες εκείνου του αληθινού Άνωθεν Απεσταλμένου, του Άγιου Βούδα. Η αιτία αυτής της δυσάρεστης παρεξήγησης θα πρέπει δυστυχώς ν’ αναζητηθεί σε ορισμένα λόγια που πραγματικά είπε ο Άγιος Βούδας σε μια ομιλία Του.
	24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά
24.302-3.Α	Γεγονός είναι πως, κατά τη διάρκεια εκείνης της μεγάλης «πνευματικής ανακατωσούρας» στην πόλη της Βαβυλώνας, αφού απέκτησαν στις παρουσίες τους, με τις συλλογικές «αμπελοφιλοσοφίες» τους, πολλά δεδομένα για Χασναμουσιανές εκδηλώσεις — πέρα από αυτά που ήδη είχαν — και αφού διασκορπίστηκαν για να επιστρέψουνε πια στους τόπους τους, άρχισαν να διαδίδουν παντού, ασφαλώς ασυνείδητα, σαν κολλητικά μικρόβια, όλες εκείνες τις ιδέες, που το σύνολό τους έμελλε τελικά να καταστρέψει τα τελευταία υπολείμματα, ως και τα ίχνη ακόμα, όλων των αποτελεσμάτων των Άγιων Εργασιών του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς. Των Άγιων Εργασιών που εκείνος «υπόμεινε συνειδητά» και που σκόπιμα είχε πραγματοποιήσει, για να δημιουργήσει γύρω τους ειδικές εξωτερικές συνθήκες συνηθισμένες οντικής ύπαρξης, που μόνο μέσα σ’ αυτές θα μπορούσαν να εξαφανίσουν σταδιακά από την παρουσία τους τις ολέθριες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, έτσι ώστε στη θέση τους να μπορέσουν ν’ αποκτήσουν τις ιδιότητες που αρμόζουν στην παρουσία κάθε τρίμυαλου όντος, παρουσία της οποίας το σύνολο αποτελεί ακριβή εικόνα του Σύμπαντος.
24.303.Α	Για να ’μαστε δίκαιοι, πρέπει να σου πω ότι η κυριότερη πρωτοβουλία για την καταστροφή των Άγιων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς δεν προερχόταν από τους γήινους σοφούς που είχαν τότε μαζευτεί στην πόλη της Βαβυλώνας, αλλά από τις επινοήσεις ενός «σοφού» όντος, γνωστότατου εκεί κάτω, που έζησε στην ήπειρο της Ασίας πολλούς αιώνες πριν από τα βαβυλωνιακά αυτά γεγονότα, και το οποίο ονομαζόταν «Λεντροχαμσανίν»· αυτό το ον που το ανώτερο μέρος του — είχε επενδυθεί σε μια συγκεκριμένη ενότητα, και είχε τελειοποιηθεί μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα του αντικειμενικού Νου, κατάντησε τελικά να γίνει ένα από εκείνα τα τριακόσια δεκατρία «Αιώνια Χασναμουσιανά Άτομα» που υπάρχουν ακόμα και σήμερα σ’ έναν μικρό πλανήτη που ονομάζεται «Εξιλέωση».
24.303-4.Α	Θα σου μιλήσω όμως γι’ αυτόν τον Λεντροχαμσανίν, μόνο αφού σου μεταδώσω όλες τις πληροφορίες σχετικά με τον Αγιότατο Ασιάτα Σεϊμάς, επειδή οι πληροφορίες αυτές που αφορούν αυτό το τώρα ήδη Παναγιότατο Άτομο, τον Ασιάτα Σεϊμάς, και τις δραστηριότητες του στον πλανήτη σου, είναι σημαντικότατες και πολυτιμότατες για να καταλάβεις με βαθύτερο και ουσιοδέστερο τρόπο την ιδιομορφία του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων που τόσο σ’ ενδιαφέρουν και που αναπαράγονται στον πλανήτη Γη.
	25 Ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς που στάλθηκε στη Γη Άνωθεν
25.305.Α	Άκου τώρα πολύ προσεκτικά τις πληροφορίες που αφορούν τον Παναγιότατο εκείνο, τώρα πια Γενικό Κοσμικό Άτομο, τον Ασιάτα Σεϊμάς, και τις δραστηριότητες του τις σχετικές με την ύπαρξη των τρίμυαλων όντων τα οποία εμφανίζονται και περιφέρουν την ύπαρξή τους στον πλανήτη Γη που τόσο σου αρέσει.
25.305.Α	Πολλές φορές σου είπα ότι, σύμφωνα με την Πολυεύσπλαχνη Εντολή του ΠΑΝΑΓΑΘΟΥ, ΑΙΩΝΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ, τα Ανώτατα και Παναγιότατα κοσμικά μας Άτομα, ορισμένες φορές, πραγματοποιούν στην παρουσία ενός γήινου τρίμυαλου όντος την «προκαθορισμένη σύλληψη» ενός ιερού Ατόμου, με σκοπό το Άτομο αυτό, μόλις γίνει γήινο ον, να μπορέσει να «προσανατολιστεί» εκεί επιτόπου και να δώσει στη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης των γήινων όντων την κατάλληλη κατεύθυνση, χάρη στην οποία θα μπορέσουν ίσως ν’ απελευθερώσουν την παρουσία τους από τις ήδη κρυσταλλωμένες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, καθώς και από την προδιάθεση καινούργιων κρυσταλλώσεων.
25.305.Α	Επτά λοιπόν αιώνες πριν από τα βαβυλωνιακά γεγονότα για τα οποία σου μίλησα, πραγματοποιήθηκε μέσα στο πλανητικό σώμα ενός από εκείνα τα τρίμυαλα όντα η «προκαθορισμένη σύλληψη» ενός ιερού Ατόμου ονόματι Ασιάτα Σεϊμάς, ο οποίος με την σειρά του είχε σταλεί στη γη Άνωθεν και ο οποίος σήμερα είναι ένα από τα Ανώτατα και Παναγιότατα ιερά κοσμικά μας Άτομα.
25.305-6.Α	Η σύλληψη του Ασιάτα Σεϊμάς έγινε μέσα στο πλανητικό σώμα ενός αγοριού από φτωχή οικογένεια η οποία ανήκε στη λεγόμενη «Σουμέρια Φυλή», σ’ ένα χωριουδάκι που ονομαζόταν «Πισπασκάνα», κοντά στη Βαβυλώνα.
25.306.Α	Μεγάλωσε και έγινε υπεύθυνο ον, εν μέρει μέσα σ’ εκείνο το χωριουδάκι και εν μέρει στη Βαβυλώνα, η οποία χωρίς ακόμα να είναι μεγαλοπρεπής, ήταν ήδη από τότε ξακουστή πολιτεία.
25.306.Α	Ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς ήταν ο μόνος Άνωθεν Απεσταλμένος ο οποίος επέτυχε, με τον Άγιο Μόχθο Του, να δημιουργήσει τέτοιες συνθήκες πάνω στο πλανήτη σου, ώστε η ύπαρξη εκείνων των δυστυχισμένων όντων να μοιάζει κάπως, για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, με αυτή των τρίμυαλων όντων που κατοικούν στους άλλους πλανήτες του μεγάλου μας Σύμπαντος και που είναι προικισμένα με τις ίδιες όπως κι εκείνα δυνατότητες. Ήταν επίσης ο πρώτος στον πλανήτη Γη που αρνήθηκε να καταφύγει, για να εκπληρώσει την αποστολή του, σε μεθόδους και μέσα που είχαν καθιερωθεί στο πέρασμα των αιώνων από όλους τους άλλους Άνωθεν Απεσταλμένους.
25.306.Α	Ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς ούτε δίδαξε ούτε κήρυξε τίποτα στα συνηθισμένα τρίμυαλα όντα της Γης, πράγμα αντίθετο με ό,τι έκαναν πριν από αυτόν και έπειτα από αυτόν όλοι όσοι στάλθηκαν Άνωθεν για τον ίδιο σκοπό.
25.306.Α	Καμία από τις διδαχές αυτού του Αγίου δεν μεταδόθηκε, με οποιαδήποτε μορφή, από τους συγχρόνους Του, ούτε ως την τρίτη γενιά των συνηθισμένων όντων εκεί κάτω, πόσο μάλλον ως τα σημερινά συνηθισμένα όντα.
25.306.Α	Οι σύγχρονοι όμως του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς μεταβίβασαν στα όντα των επόμενων γενεών, με τη μεσολάβηση όντων που ονομάζονται εκεί «μύστες», ακριβείς πληροφορίες σχετικές με την Αγιότατη Δραστηριότητα Του· και το έκαναν αυτό με τη βοήθεια κάποιου συγκεκριμένου «Λεγομινισμού» που προήλθε από τους συλλογισμούς Του και ονομαζόταν «Η Φρίκη της Κατάστασης».
25.306.Α	Εξάλλου, από τα χρόνια της Αγιότατης Δραστηριότητας Του έχει διατηρηθεί ανέπαφη ως τις μέρες μας μία μαρμάρινη «πινακίδα εντολών», πάνω στην οποία είχαν χαραχθεί οι «συμβουλές», οι «εντολές» και οι «ρήσεις» Του προς τα όντα της εποχής Του.
25.306-7.Α	Αυτή η μαρμάρινη πλάκα με τις εντολές που έμεινε ανέπαφη, αποτελεί σήμερα το πολυτιμότερο άγιο λείψανο μιας μικρής ομάδας μυημένων όντων εκεί κάτω, της «Αδελφότητα. Ολμπογκμέκ», ο τόπος ύπαρξης της οποίας βρίσκεται στο κέντρο της ηπείρου Ασίας.
25.307.Α	Το όνομα «Ολμπογκμέκ» σημαίνει: «Δεν υπάρχουν διαφορετικές θρησκείες, δεν υπάρχει παρά μόνο Ένας Θεός».
25.307.Α	Κατά τη διάρκεια της τελευταίας προσωπικής μου καθόδου στην επιφάνεια του πλανήτη σου έμαθα τυχαία γι’ αυτόν το Λεγομινισμό, που μεταβιβάζει στις επερχόμενες γενιές των μυημένων ανθρώπινων όντων του πλανήτη Γη τους συλλογισμούς του Άγιου Ασιάτα Σεϊμάς με τον τίτλο «Η Φρίκη της Κατάστασης».
25.307.Α	Αυτός ο Λεγομινισμός, εμένα προσωπικά, με βοήθησε πολύ να ξεκαθαρίσω ορισμένες αλλόκοτες όψεις του ψυχισμού εκείνων των παράξενων όντων που ως τότε δε μπορούσα ακόμη να καταλάβω, παρόλο που τα παρατηρούσα προσεκτικά για δεκάδες αιώνες.
	26 Ο Λεγομινισμός σχετικά με τους συλλογισμούς του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς με τίτλο «Η Φρίκη της Κατάστασης»
26.310.Α	Ο Βεελζεβούλ συνέχισε: — Ο Λεγομινισμός με τον οποίο μεταδίδονταν οι συλλογισμοί του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς άρχιζε με την ακόλουθη προσευχή:
26.310.Α	«Στο όνομα της Αιτίας της έλευσής μου, θα προσπαθώ πάντοτε να είμαι δίκαιος απέναντι σε κάθε πνευματοποιημένη αρχή του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ, ΤΟΥ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΗ, και απέναντι σε κάθε αρχή των εκδηλώσεών Του που θα πνευματοποιηθούν στο μέλλον. Αμήν.
26.310.Α	«Μου δόθηκε η εντολή Άνωθεν, εμένα το απειροελάχιστο σωματίδιο του ΜΕΓΑΛΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ, να επενδύσω το πλανητικό σώμα ενός τρίκεντρου γήινου όντος, για να βοηθήσω όλα τα άλλα όντα που εμφανίζονται και υπάρχουν σ’ αυτόν τον πλανήτη να απαλλαγούν από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου το οποίο, για ανώτερους και σοβαρούς λόγους, είχε εισαχθεί στις παρουσίες των προγόνων τους.
26.310.Α	«Τα ιερά Άτομα τα οποία πριν από μένα πραγματοποιήθηκαν Άνωθεν ειδικά γι’ αυτό το σκοπό, προσπάθησαν όλα, για να τον επιτύχουν, να εκπληρώσουν το έργο που τους ανατέθηκε χρησιμοποιώντας έναν από τους τρεις ιερούς δρόμους για την τελειοποίηση του εαυτού, που προκαθορίστηκαν από τον ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΜΑΣ, δηλαδή μέσα από τους ιερούς δρόμους που βασίζονται στις οντικές παρορμήσεις που λέγονται “Πίστη”, “Ελπίδα” και “Αγάπη”.
26.310-1.Α	«Όταν έγινα δεκεπτά χρονών, άρχισα, κατόπιν Άνωθεν Εντολής, να προετοιμάζω το πλανητικό μου σώμα για να μπορώ να είμαι αμερόληπτος κατά τη διάρκεια της υπεύθυνης ύπαρξής μου.
26.311.Α	«Με αυτή την προετοιμασία σκόπευα, μόλις θα έφτανα στην υπεύθυνη ηλικία, να εκπληρώσω και εγώ το έργο που μου ανατέθηκε, χρησιμοποιώντας τη μία ή την άλλη από τούτες τις τρεις οντικές παρορμήσεις.
26.311.Α	«Όταν όμως μου δόθηκε, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μου, η ευκαιρία να συναντήσω στην πόλη της Βαβυλώνας πολλά όντα που ανήκαν σε όλους τους ήδη διαμορφωμένους “τύπους”, και διαπίστωσα με τις αμερόληπτες παρατηρήσεις μου τα διάφορα χαρακτηριστικά των οντικών τους εκδηλώσεων, άρχισε να εισχωρεί και σιγά-σιγά να αυξάνεται στην ουσία μου κάποια αμφιβολία για τη δυνατότητα σωτηρίας των τρίκεντρων όντων αυτού του πλανήτη μέσα από κάποιον από αυτούς τους τρεις ιερούς δρόμους.
26.311.Α	«Οι διάφορες εκδηλώσεις των όντων που τότε συναντούσα αύξαναν συνέχεια τις αμφιβολίες μου, και σύντομα πείστηκα πως οι συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, καθώς μεταδίδονταν κληρονομικά επί σειρά γενεών και για μεγάλο χρονικό διάστημα, είχαν κρυσταλλωθεί τόσο καλά στην παρουσία τους, ώστε να αποτελούν πια στα σύγχρονα όντα ένα γνήσιο μέρος της ουσίας τους, έτσι που σήμερα οι κρυσταλλωμένες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ να είναι για τη συνολική τους παρουσία κάτι σαν “δεύτερη φύση”.
26.311.Α	«Γι’ αυτό, όταν τελικά έγινα υπεύθυνο ον, αποφάσισα, πριν διαλέξω έναν από τους τρεις ιερούς δρόμους για τη μετέπειτα δραστηριότητά μου, να φέρω το πλανητικό μου σώμα στην κατάσταση της “ιερής Κσερκναρά”, δηλαδή στην κατάσταση της “ισόρροπης οντικής αντίληψης όλων των μυαλών”, και μόνο τότε να διαλέξω.
26.311.Α	«Γι’ αυτό, λοιπόν, ανέβηκα στο όρος “Βεζινυάμα”, όπου έμεινα σαράντα μερόνυχτα γονατιστός, και αφιερώθηκα στην αυτοσυγκέντρωση.
26.311.Α	«Για άλλες σαράντα μέρες, ούτε έφαγα ούτε ήπια. Ξαναθυμόμουν όμως και ανέλυα όλες τις εντυπώσεις που είχαν σχηματιστεί μέσα μου από όλα όσα είχα αντιληφθεί σε όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας της ύπαρξής μου.
26.311-2.Α	«Τις σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες που ακολούθησαν, έμεινα γονατιστός πάλι, χωρίς να τρώω και να πίνω, και κάθε μισή ώρα ξερίζωνα δύο από τις τρίχες του στήθους μου.
26.312.Α	«Τότε μόνο, αφού κατάφερα τελικά να απελευθερωθώ τελείως από την επίδραση όλων των σωματικών και πνευματικών συνειρμών που συνδέονται με εντυπώσεις της συνηθισμένης ζωής, άρχισα να διαλογίζομαι το πώς να ΕΙΜΑΙ.
26.312.Α	«Οι διαλογισμοί του εξαγνισμένου μου Νου με οδήγησαν τότε στο κατηγορηματικό συμπέρασμα ότι ήταν πια πολύ αργά να σωθούν τα σημερινά όντα με κάποιον από αυτούς τους τρεις δρόμους.
26.312.Α	«Οι διαλογισμοί μου αυτοί μου απέδειξαν κατηγορηματικά ότι όλες οι γνήσιες λειτουργίες, οι οποίες θα έπρεπε να είναι και για τους ανθρώπους όμοιες με των άλλων τρίκεντρων όντων του Μεγάλου μας Σύμπαντος, είχαν από καιρό εκφυλιστεί στους μακρινούς τους προγόνους σε άλλες λειτουργίες, που ανήκαν στις ιδιότητες του οργάνου Κουνταμπάφερ και έμοιαζαν πάρα πολύ με τις γνήσιες ιερές οντικές λειτουργίες της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας.
26.312.Α	«Αυτός ο εκφυλισμός οφειλόταν πιθανότατα στο γεγονός, ότι, όταν πια καταστράφηκε το όργανο Κουνταμπάφερ στους προγόνους τους, κι όταν πια απέκτησαν κι εκείνοι παράγοντες αληθινών ιερών οντικών παρορμήσεων, τότε, καθώς τους έμεινε ακόμη η γεύση πολλών ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που έμοιαζαν με τις τρεις ιερές παρορμήσεις, αυτές ανακατεύτηκαν σιγά-σιγά με τις γνήσιες, έτσι που στον ψυχισμό τους κρυσταλλώθηκαν παράγοντες παρορμήσεων κάποιας Πίστης, Αγάπης και Ελπίδας, που έμοιαζαν βέβαια με τις αληθινές, αλλά που ταυτόχρονα είχαν και κάτι το τελείως ξεχωριστό.
26.312.Α	«Τα σημερινά τρίκεντρα όντα, πράγματι ορισμένες φορές πιστεύουν, αγαπούν και ελπίζουν, τόσο με το Νου τους όσο και με το συναίσθημά τους. Το ζήτημα όμως είναι πώς πιστεύουν, πώς αγαπούν, και πώς ελπίζουν. Εδώ ακριβώς βρίσκεται όλη η ιδιαιτερότητα αυτών των τριών οντικών ιδιοτήτων.
26.315.Α	«Όταν επέστρεψα από το όρος Βεζινυάμα στην πόλη της Βαβυλώνας, συνέχισα τις παρατηρήσεις μου, ώστε να ανακαλύψω κάποιον άλλο τρόπο για να βοηθήσω αυτούς τους δυστυχισμένους.
26.315-6.Α	«Αφιέρωσα έναν ολόκληρο χρόνο παρατηρώντας διεξοδικά όλες τις εκδηλώσεις και τις αντιλήψεις τους, και κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου πείστηκα κατηγορηματικά, ότι ναι μεν οι παράγοντες που θα ’πρεπε να δημιουργούν στην παρουσία τους τις ιερές οντικές παρορμήσεις της Πίστης, της Ελπίδας και της Αγάπης είναι πια τελείως εκφυλισμένοι, ο παράγοντας όμως που θα ’πρεπε να γεννάει την οντική παρόρμηση πάνω στην οποία στηρίζεται όλος γενικά ο ψυχισμός των όντων με τρίκεντρο οργανισμό — μια παρόρμηση που υπάρχει με τ’ όνομα Αντικειμενική Ηθική Συνείδηση — δεν έχει ακόμα ατροφήσει, αλλά παραμένει στην παρουσία τους στην αρχική σχεδόν κατάστασή του.
26.316.Α	«Λόγω των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών της συνηθισμένης εξωτερικής τους ύπαρξης, αυτός ο παράγοντας έχει εισχωρήσει βαθμιαία και έχει ενσωματωθεί σ’ αυτή τη συνειδητότητα που εδώ ονομάζεται “υποσυνείδητο”, με αποτέλεσμα να μη συμμετέχει καθόλου στη λειτουργία της συνηθισμένης τους συνειδητότητας.
26.316.Α	«Τότε ακριβώς κατάλαβα πέρα από κάθε αμφιβολία, με όλα τα ξεχωριστά μου μέρη που σκέπτονται και που αποτελούν το σύνολο του “Εγώ” μου, ότι το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να σώσει τα εδώ τρίμυαλα όντα από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου που σκόπιμα φυτεύτηκε στους πρώτους προγόνους τους, θα ήταν η συμμετοχή αυτού του οντικού παράγοντα, που είναι ακόμα ανέπαφος στις παρουσίες τους, στη συνολική λειτουργία της συνειδητότητας εκείνης, μέσα στην οποία περνούν καθημερινά την “ξυπνητή τους ύπαρξη”, όπως την ονομάζουν εδώ.
26.316.Α	«Οι παραπέρα συλλογισμοί μου μου επιβεβαίωσαν ότι αυτό δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί παρά μόνο αν η συνηθισμένη οντική τους ύπαρξη κυλούσε για πολύν καιρό κάτω από συνθήκες που θα μπορούσαν να προβλεφθούν με ικανοποιητικό τρόπο.
26.316.Α	«Όταν όλα αυτά μεταστοιχειώθηκαν τελείως μέσα μου, αποφάσισα από εκείνη τη στιγμή να αφιερωθώ, με όλο μου το είναι, στη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών, έτσι ώστε η λειτουργία της “ιερής ηθικής συνείδησης”, που έμενε ανέπαφη στο υποσυνείδητο των όντων, να μπορέσει σταδιακά να συμμετέχει στη λειτουργία της συνηθισμένης τους συνειδητότητας.
26.316.Α	«Είθε η ευλογία του ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΥ, ΠΑΝΑΓΑΘΟΥ, ΑΙΩΝΙΟΥ ΜΟΝΟ-ΟΝΤΟΣ ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ να υποστηρίξει την απόφασή μου. Αμήν».
26.316.Α	Έτσι τελείωνε ο Λεγομινισμός που αναφερόταν στους συλλογισμούς του Αγιότατου και Ασύγκριτου Ασιάτα Σεϊμάς, με τίτλο «Η Φρίκη της Κατάστασης».
26.317.Α	Λοιπόν, παιδί μου, όταν, στην αρχή της τελευταίας καθόδου μου στον πλανήτη σου, περιήλθε στη γνώση μου για πρώτη φορά και σε όλες του τις λεπτομέρειες ο Λεγομινισμός τον οποίο σου επανέλαβα, αμέσως ενδιαφέρθηκα για τα συμπεράσματα εκείνου του μετέπειτα Ανώτατου και Αγιότατου Γενικού Κοσμικού Ατόμου, του Ασιάτα Σεϊμάς· καθώς λοιπόν οι ευνοούμενοί σου εκεί κάτω δεν είχαν άλλους Λεγομινισμούς και άλλες πηγές πληροφοριών για τις μεταγενέστερες Αγιότατες Δραστηριότητές Του, αποφάσισα να διενεργήσω συστηματικές έρευνες που θα μου αποκάλυπταν ποια μέτρα είχε πάρει και πώς τα είχε πραγματοποιήσει εν συνεχεία, για να βοηθήσει εκείνα τα δυστυχισμένα όντα να απελευθερωθούν από τις ολέθριες γι’ αυτά συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που μεταδίδονται κληρονομικά.
26.317.Α	Έτσι, κατά τη διάρκεια της τελευταίας μου παραμονής στην επιφάνεια του πλανήτη σου, σκοπός των κυριότερων ενεργειών μου ήταν να ερευνήσω με κάθε λεπτομέρεια και να διαφωτίσω όλες τις μετέπειτα Αγιότατες Δραστηριότητες εκείνου του Εραστή της Ουσίας, του Μεγάλου, και σήμερα Ανώτατου και Αγιότατου Γενικού Κοσμικού Ατόμου, του Ασιάτα Σεϊμάς.
26.317.Α	Όσο για εκείνη τη «μαρμάρινη πλάκα» που κατά τύχη έμεινε ανέπαφη από τον καιρό των Αγιότατων Δραστηριοτήτων του Μεγάλου Ασιάτα Σεϊμάς, και η οποία είναι ακόμα και σήμερα το κυριότερο ιερό κειμήλιο της αδελφότητας των μυημένων όντων εκεί κάτω που ονομάζεται «Αδελφότητα Ολμπογκμέκ», κατά τη διάρκεια της τελευταίας παραμονής μου εκεί κάτω είχα την ευκαιρία να την δω και να διαβάσω το κείμενο που είναι χαραγμένο επάνω της.
26.317.Α	Οι μεταγενέστερες έρευνές μου μου έδειξαν ότι, αργότερα, όταν ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς είχε δημιουργήσει εκεί κάτω τις ειδικές συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που σκόπευε να καθιερώσει, τοποθετήθηκαν, σύμφωνα με τις προτροπές Του και με δική Του πρωτοβουλία, σε προκαθορισμένα σημεία πολλών μεγάλων πόλεων, αρκετές τέτοιες μαρμάρινες πλάκες, όπου είχαν χαραχτεί διάφορα ρητά και συμβουλές για αντίστοιχη ύπαρξη.
26.317-8.Α	Αργότερα όμως, όταν ξανάρχισαν οι μεγάλοι τους πόλεμοι, όλες εκείνες οι μαρμάρινες πλάκες καταστράφηκαν από αυτά τα ίδια τα παράξενα όντα, και μόνο μία, αυτή ακριβώς που σήμερα είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει εκείνη η Αδελφότητα, διατηρήθηκε, όπως είπα, μέχρι τις μέρες μας.
26.318.Α	Πάνω στο μάρμαρο ήταν χαραγμένες φράσεις που αφορούσαν τις ιερές οντικές παρορμήσεις που ονομάζονται Πίστη, Αγάπη και Ελπίδα. Το κείμενο ήταν: «Πίστη», «Αγάπη» και «Ελπίδα» Η Πίστη της συνειδητότητας είναι ελευθερία. Η Πίστη του συναισθήματος είναι αδυναμία. Η Πίστη του σώματος είναι βλακεία. Η Αγάπη της συνειδητότητας προκαλεί όμοια ανταπόκριση. Η Αγάπη του συναισθήματος προκαλεί το αντίθετο. Η Αγάπη του σώματος εξαρτάται μόνο από τον τύπο και την πολικότητα. Η Ελπίδα της συνειδητότητας είναι δύναμη. Η Ελπίδα του συναισθήματος είναι δουλεία. Η Ελπίδα του σώματος είναι ασθένεια.
26.318.Α	Πριν σου πω κι άλλα γύρω από τις δραστηριότητες που είχε αναλάβει ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς για το καλό των ευνοουμένων σου, νομίζω ότι πρέπει να σου μιλήσω με περισσότερες λεπτομέρειες για την εσωτερική εκείνη παρόρμηση που ονομάζουν Ελπίδα, γιατί η μοίρα της, όπως είχε διαπιστώσει ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, ήταν ακόμα χειρότερη από τη μοίρα των δύο πρώτων.
26.320.Α	Έτσι λοιπόν, παιδί μου, οι μετέπειτα αναζητήσεις και έρευνές μου για τις δραστηριότητες του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, που ήθελε να βοηθήσει τα τρίμυαλα όντα τα οποία γεννιούνται και κατοικούν στον πλανήτη σου, μου έδειξαν τα εξής:
26.320-1.Α	Όταν αυτό το Ανώτερο και, ως προς τον Νου, σχεδόν απαράμιλλο Ιερό Άτομο, πείστηκε οριστικά ότι οι συνηθισμένοι ιεροί δρόμοι που υπάρχουν για την τελειοποίηση του εαυτού όλων των τρίμυαλων όντων του Σύμπαντος, δεν ταίριαζαν πια στα όντα του πλανήτη Γη, αποφάσισε, μετά από εκείνη τη χρονιά που αφιέρωσε για να κάνει τις παρατηρήσεις και τις ειδικές έρευνές Του για τον ψυχισμό τους, να ξανανέβει στο όρος Βεζινυάμα, όπου για πολλούς γήινους μήνες, ήταν βυθισμένος σε διαλογισμούς, προσπαθώντας να βρει με ποιον τρόπο θα μπορούσε να πραγματοποιήσει το σκοπό Του, δηλαδή να απαλλάξει τα όντα εκείνου του πλανήτη από την κληρονομική τους προδιάθεση να κρυσταλλώνουν τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της θεμελιώδους ιερής οντικής παρόρμησης της «Ηθικής Συνείδησης» που παρέμειναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους.
26.321.Α	Οι διαλογισμοί Του Τον έπεισαν, τελικά, ότι πράγματι ήταν δυνατό να τα σώσει, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα που παρέμεναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους και που είναι κατάλληλα να προκαλούν αυτή την ιερή οντική παρόρμηση, αλλά με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι οι εκδηλώσεις των δεδομένων αυτών θα συμμετείχαν πλήρως στη λειτουργία της συνειδητότητας εκείνης υπό τη διεύθυνση της οποίας κυλάει η καθημερινή ξυπνητή τους ύπαρξη, και ότι αυτή η οντική παρόρμηση θα εκδηλωνόταν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και μέσα από κάθε όψη της συνειδητότητάς τους.
	27 Η τάξη πραγμάτων που δημιούργησε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς για την ανθρώπινη ύπαρξη
27.322.Α	— Οι έρευνες και οι αναζητήσεις μου μου έδειξαν επίσης ότι ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, αφού στοχάστηκε στο όρος Βεζινυάμα, κι αφού σχημάτισε νοητικά το τελικό σχέδιο των Αγιότατων κατοπινών Δραστηριοτήτων του, δεν ξαναγύρισε πια στη Βαβυλώνα, αλλά πήγε κατευθείαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ, την πρωτεύουσα μιας χώρας που βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Ασίας και ονομαζόταν τότε Κουρλαντέχ.
27.322.Α	Μόλις έφτασε εκεί, ήρθε σε επαφή με τα μέλη της αδελφότητας «Τσαβταντουρί» που βρισκόταν εκεί κοντά, και που το όνομά της σήμαινε «να-υπάρχω-ή-να-μην-υπάρχω-καθόλου».
27.322.Α	Αυτή η αδελφότητα είχε οργανωθεί πέντε δικά τους χρόνια πριν φτάσει εκεί ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, από δύο γήινα όντα, που ήταν πραγματικοί μύστες, σύμφωνα με τις αρχές που υπήρχαν πριν την Ασιατιανή εποχή.
27.322.Α	Το ένα απ’ αυτά τα δύο γήινα όντα ονομαζόταν Παουντολίρο και το άλλο Σενσιμιρινίκο.
27.323.Α	Αφού λοιπόν ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έφτασε στην πόλη Ντζουλφαπάλ και δημιούργησε τις ανάλογες σχέσεις με τους μοναχούς αυτής της αδελφότητας, όσους τότε εργάζονταν εκεί με σκοπό να διαπιστώσουν οι ίδιοι την αφύσικη ψυχική τους λειτουργία, διαφώτισε το νου τους, χρησιμοποιώντας αντικειμενικά αληθινές πληροφορίες, και οδήγησε τις οντικές τους παρορμήσεις με τρόπο ώστε να μπορούν να νιώθουν αυτές τις αλήθειες χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των ανώμαλα κρυσταλλωμένων παραγόντων που ήδη βρίσκονταν στην παρουσία τους, ή και καινούργιων παραγόντων που ίσως ξεφύτρωναν πάλι από τα αποτελέσματα των εξωτερικών τους εντυπώσεων, οι οποίες προέρχονταν από την αφύσικα δημιουργημένη εκεί κάτω συνηθισμένη οντική ύπαρξη.
27.323-4.Α	Ενώ εδίδασκε τους αδελφούς της παλαιάς κοινότητας «Τσαβταντουρί» με τον τρόπο αυτό, και ενώ συζητούσε μαζί τους τα συμπεράσματα και τους σκοπούς του, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς καταγινόταν ταυτόχρονα με την επεξεργασία των λεγόμενων «κανόνων», ή, όπως μέχρι σήμερα λένε εκεί κάτω, του «καταστατικού» της αδελφότητας την οποία σκόπευε να ιδρύσει με τη βοήθειά τους στην πόλη Ντζουλφαπάλ, και που αργότερα ονομάστηκε «αδελφότητα Ιστβορί» και σήμαινε «Μόνον-εκείνος-που-θα-αποκτήσει-Συνείδηση-μέσα-του-θα-ονομάζεται-και-θα-γίνει-γιός-του-Θεού».
27.324.Α	Αργότερα, όταν όλα οργανώθηκαν και τακτοποιήθηκαν, με τη συμμετοχή των αδελφών της αρχαίας αδελφότητας Τσαβταντουρί, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έστειλε τους αδελφούς σε διάφορα μέρη και τους ανάθεσε να διαδώσουν, σύμφωνα με τις οδηγίες του, την ιδέα ότι μέσα στο «υποσυνείδητο» των ανθρώπων κρυσταλλώνονται και είναι παρόντα πάντοτε τα δεδομένα, που εκδηλώνονται Άνωθεν, ικανά να προκαλέσουν μέσα τους τη γέννηση της θείας παρόρμησης της πραγματικής ηθικής συνείδησης· και ότι μόνον εκείνος που θα αποκτήσει την «ικανότητα» να αφήνει τη δράση αυτών των δεδομένων να συμμετέχει στη λειτουργία της συνειδητότητας με την οποία περνάει την καθημερινή του ζωή, θα έχει το νόμιμο δικαίωμα να ονομάζεται, με την αντικειμενική έννοια του όρου, και να είναι πράγματι, αληθινός γιος του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ όλων όσων υπάρχουν.
27.324.Α	Οι αδελφοί άρχισαν λοιπόν να κηρύττουν τις αντικειμενικές αλήθειες, πρώτα απ’ όλα στους μοναχούς όλων των μοναστηριών που βρίσκονταν στα περίχωρα της Ντζουλφαπάλ, και έπειτα στα συνηθισμένα όντα της πόλης.
27.324.Α	Το αποτέλεσμα των κηρυγμάτων τους ήταν να διαλέξουν αρχικά τριάντα πέντε σοβαρούς και καλά προετοιμασμένους «δοκίμους», αυτούς που θα αποτελούσαν την πρώτη αδελφότητα των Ιστβορί την οποία ίδρυσαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ.
27.324.Α	Ύστερα απ’ αυτό, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, ενώ φώτιζε τον νου των πρώην αδελφών της αδελφότητας Τσαβταντουρί, ανάλαβε ακόμη, με τη βοήθειά τους, να φωτίσει και το νου των τριάντα πέντε «δοκίμων».
27.324.Α	Τα πράγματα συνεχίστηκαν έτσι για έναν ολόκληρο δικό τους χρόνο, και μόνο τότε μερικοί από τους αδελφούς της παλιάς αδελφότητας Τσαβταντουρί και από τους τριάντα πέντε «δοκίμους», αποδείχτηκαν σιγά-σιγά άξιοι να γίνουν, όπως λένε, «αδελφοί με πλήρη δικαιώματα» της πρώτης αδελφότητας των Ιστβορί.
27.324-5.Α	Σύμφωνα με το «καταστατικό» που συντάχτηκε από τον Αγιότατο Ασιάτα Σεϊμάς, ο καθένας μπορούσε να γίνει «αδελφός με πλήρη δικαιώματα» της αδελφότητας Ιστβορί, υπό τον μοναδικό όρο ότι, εκτός από ορισμένα αντικειμενικά προτερήματα, που κι αυτά προβλέπονταν, θα κατάφερνε να αποκτήσει την «ικανότητα-να-κατευθύνει-συνειδητά-τη-λειτουργία-του-δικού-του-ψυχισμού», έτσι ώστε να μπορεί να πείσει απόλυτα άλλα εκατό συνηθισμένα όντα, δείχνοντάς τους ποια πρέπει να είναι η παρόρμηση της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης στους ανθρώπους, πώς αυτή πρέπει να εκδηλώνεται, ώστε ο άνθρωπος να ανταποκρίνεται στην πραγματική αιτία και το σκοπό της ύπαρξής του, και ακόμα πώς μπορούν με τη σειρά τους να αποκτήσουν κάτι που ονομάζεται «απαιτούμενο επίπεδο ικανότητας», ώστε να μπορέσουν πια μόνοι τους να πείσουν τουλάχιστον άλλους εκατό ανθρώπους.
27.325.Α	Όσοι αποδείχτηκαν άξιοι να γίνουν «αδελφοί με πλήρη δικαιώματα» της αδελφότητας Ιστβορί, αργότερα ονομάστηκαν για πρώτη φορά εκεί κάτω «ιερείς».
27.325.Α	Για να καταλάβεις καλύτερα την Αγιότατη Δραστηριότητα του Ασιάτα Σεϊμάς, πρέπει επίσης να μάθεις ότι όταν πια είχαν καταστραφεί όλα τα αποτελέσματα των Άγιων Εργασιών Του, τις λέξεις «ιερέας» και «μυημένος», για τις οποίες σου μίλησα, οι ευνοοούμενοί σου τις χρησιμοποιούσαν, και εξακολουθούν να τις χρησιμοποιούν ως τις μέρες μας, με δύο τελείως διαφορετικές έννοιες. Με την πρώτη — που παλιά τη χρησιμοποιούσαν παντού, αλλά που σήμερα πια δεν τη χρησιμοποιούν παρά σε ορισμένες μόνο περιοχές και για κάποιες μεμονωμένες και ασήμαντες ομάδες — χαρακτηρίζουν εκείνους τους επαγγελματίες που τους λένε τώρα εκεί κάτω «εξομολογητές» ή «παπάδες».
27.325.Α	Και με την άλλη έννοια της λέξης «ιερέας» χαρακτήριζαν, και χαρακτηρίζουν ακόμα και σήμερα εκεί κάτω, τα όντα τα οποία, με την ευσεβή τους ύπαρξη και με την αξιοσύνη των πράξεών τους για το καλό όλων των άλλων, ξεχωρίζουν τόσο πολύ από τα υπόλοιπα συνηθισμένα όντα, ώστε, κάθε φορά που τα άλλα συνηθισμένα όντα τους θυμούνται, αναδύεται και πραγματώνεται στην παρουσία τους η διαδικασία που ονομάζεται «ευγνωμοσύνη».
27.326.Α	Την ίδια κιόλας περίοδο που ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς φώτιζε το Νου των αδελφών της παλιάς αδελφότητας Τσαβταντουρί και των τριάντα πέντε νεοεπιλεγμένων «δοκίμων», στα συνηθισμένα όντα της πόλης Ντζουλφαπάλ και των περιχώρων της άρχισε να εξαπλώνεται η αληθινή ιδέα ότι η συνηθισμένη παρουσία των ανθρώπων-όντων περιέχει όλα τα δεδομένα για την εκδήλωση της Θείας παρόρμησης της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης, αλλά ότι αυτή η Θεία παρόρμηση δεν συμμετέχει καθόλου στη συνολική τους συνειδητότητα, γιατί εμποδίζεται από ορισμένες εκδηλώσεις οι οποίες, παρόλο που τους προσφέρουν για μια στιγμή κάποια «ικανοποίηση-που-θα-την-πληρώσουν-αργότερα», καθώς και πολλά υλικά προνόμια, ταυτόχρονα συντελούν στο να ατροφήσουν προοδευτικά τα δεδομένα που εισήχθησαν από τη Φύση στην παρουσία τους, για να προκαλέσουν στα άλλα όντα γύρω τους, αδιακρίτως «μυαλικού συστήματος», την αντικειμενική παρόρμηση της Θείας Αγάπης.
27.326.Α	Όλες αυτές οι αληθινές πληροφορίες μεταδίδονταν χάρη στη σοφότατη πρόνοια του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, που υποχρέωνε τον καθένα από αυτούς που προσπαθούσαν να γίνουν «Αδελφοί-με-πλήρη-δικαιώματα» της αδελφότητας των Ιστβορί, να αποκτήσει, εκτός από πολλά άλλα συγκεκριμένα «προτερήματα», και την «ικανότητα» να κάνει αντιληπτή τη θεία παρόρμηση της συνείδησης σε κάθε ένα από τα τρία συνειρμικά, πνευματοποιημένα μέρη άλλων εκατό τρίκεντρων όντων που ζούσαν εκεί κάτω.
27.326-7.Α	Όταν η οργάνωση της πρώτης Ιστβοριανής αδελφότητας, στην πόλη Ντζουλφαπάλ, είχε λίγο πολύ τακτοποιηθεί και είχε θεμελιωθεί με τρόπο που οι μετέπειτα εργασίες της να μπορούν πια να συνεχιστούν ανεξάρτητα, με την επίβλεψη και μόνο των μελών της αδελφότητας, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς άρχισε τότε να επιλέγει ο ίδιος, από αυτούς που είχαν ήδη γίνει Αδελφοί-με-πλήρη-δικαιώματα, εκείνους οι οποίοι άρχιζαν, συνειδητά με το νου τους και ασυνείδητα με το συναίσθημά τους, στο υποσυνείδητό τους, να νιώθουν τη Θεία παρόρμηση της συνείδησης, και οι οποίοι ήταν απόλυτα βέβαιοι ότι, με ορισμένες προσπάθειες πάνω στον εαυτό, η Θεία αυτή οντική παρόρμηση θα μπορούσε να γίνει και να παραμείνει για πάντα αναπόσπαστο μέρος της συνηθισμένης τους συνειδητότητας. Ξεχώρισε λοιπόν εκείνους τους «μυημένους-της-πρώτης-βαθμίδας», οι οποίοι είχαν την αίσθηση και την επίγνωση αυτής της παρόρμησης, και μύησε το Νου τους σε «αντικειμενικές αλήθειες» που τις αγνοούσαν ως τότε τελείως τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω.
27.327.Α	Τα μυημένα όντα της πρώτης βαθμίδας, τα οποία ξεχώρισε από τα άλλα, ονομάστηκαν τότε για πρώτη φορά «μεγάλοι μύστες».
27.327.Α	Σ’ εκείνα τα χρόνια, σημείωσέ το καλά, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς αποκατέστησε όλες τις αρχές που αφορούν το Είναι των μυημένων εκεί κάτω, και οι οποίες αργότερα ονομάστηκαν «Ασιατιανές αποκαταστάσεις.
27.327.Α	Σ’ αυτούς τους πρώτους Μεγάλους Μύστες, ο Αγιότατος, και σήμερα Παν-αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, εξήγησε μεταξύ άλλων λεπτομερώς, τι ακριβώς ήταν η οντική παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης» και πώς εμφανίζονταν στην παρουσία των τρίμυαλων όντων οι παράγοντες εκείνοι που πιστοποιούσαν την εκδήλωση της.
27.328.Α	Η κατάληξη όλων όσων σου διηγήθηκα, παιδί μου, ήταν ότι πριν περάσουν τρία από τα χρόνια τους, όλα τα συνηθισμένα όντα της πόλης Ντζουλφαπάλ και των περιχώρων της, καθώς και πολλών άλλων κρατών της ηπείρου Ασίας, γνώριζαν ότι κατείχαν τη θεία οντική παρόρμηση της «πραγματικής συνείδησης», που μπορούσε να συμμετέχει στη λειτουργία της συνηθισμένης τους «συνειδητότητας του ξύπνου», και ότι, σε όλες τις αδελφότητες του Μεγάλου Προφήτη Ασιάτα Σεϊμάς, όλοι οι μεγάλοι μύστες και οι ιερείς εξηγούσαν και υποδείκνυαν τι έπρεπε να γίνει και πώς να το κάνουν για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός· και επιπλέον, σχεδόν όλοι άρχισαν να κάνουν αγώνα και να καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να γίνουν ιερείς των πολυάριθμων Ιστβοριανών αδελφοτήτων που ιδρύθηκαν σε μεγάλο αριθμό εκείνα τα χρόνια σε πολλές χώρες της ηπείρου Ασίας, και κάθε μία λειτουργούσε σχεδόν ανεξάρτητα.
27.329.Α	Αυτές οι σχεδόν ανεξάρτητες αδελφότητες εμφανίστηκαν με την ακόλουθη σειρά:
27.329.Α	Όταν τακτοποιήθηκε οριστικά το σύνολο των εργασιών της αδελφότητας που ιδρύθηκε στην πόλη Ντζουλφαπάλ, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έστειλε τους μεγάλους μύστες, εφοδιασμένους με τις κατάλληλες οδηγίες, στις άλλες χώρες και πόλεις της ηπείρου Ασίας, για να οργανώσουν κι εκεί τέτοιες αδελφότητες, ενώ αυτός συνέχισε την ύπαρξη του στην πόλη Ντζουλφαπάλ, απ’ όπου κατεύθυνε τις δραστηριότητες των βοηθών του.
27.330-1.Α	Αργότερα, συνεχίζοντας τις ιστορίες μου για τα τρίμυαλα όντα που υπάρχουν στον πλανήτη Γη, θα σου εξηγήσω σε κατάλληλη ευκαιρία το πώς, σαν επακόλουθο των αφύσικα δημιουργημένων εξωτερικών συνθηκών της οντικής ύπαρξής τους, έφτασαν οι ευνοούμενοί σου στο σημείο να διαχωριστούν για πρώτη φορά, οι μεν από τους δε, σε διαφορετικές κάστες, και πώς, σαν αποτέλεσμα ορισμένων μεταγενέστερων ανωμαλιών, αυτή η θλιβερή μορφή αμοιβαίων σχέσεων συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Εν τω μεταξύ πρέπει να γνωρίζεις ότι ο λόγος που αυτή η ιδιότυπη ιδιότητα, ο λεγόμενος «εγωισμός», εμφανίστηκε στη συνολική τους παρουσία, είναι ότι, σαν επακόλουθο εκείνων των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών, ο ψυχισμός τους, λίγο μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, χωρίστηκε στα δύο.
27.331.Α	Αυτό το γεγονός μου έγινε ξεκάθαρο κατά τη διάρκεια της τελευταίας μου προσωπικής παραμονής στην επιφάνεια του πλανήτη σου, όταν ενδιαφέρθηκα τόσο πολύ για τον Λεγομινισμό που αφορά τις σκέψεις του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, και που έχει τον τίτλο «Η Φρίκη της Κατάστασης». Πραγματικά κατά τη διάρκεια των συστηματικών ερευνών και αναζητήσεών μου για τις Αγιότατες Δραστηριότητες του και για τα αποτελέσματά τους, θέλησα να μάθω πώς και γιατί η κρυστάλλωση των παραγόντων εκείνων που προέρχονται από τα σωματίδια των εκπορεύσεων της θλίψης του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ και χρησιμεύουν στην πραγματοποίηση της θείας οντικής παρόρμησης της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης ολοκληρώνεται στην παρουσία τους μόνο μέσα στο «υποσυνείδητό» τους, αποφεύγοντας έτσι τον τελειωτικό εκφυλισμό, ενώ αντίθετα δεν τον αποφεύγουν τα δεδομένα που τοποθετήθηκαν μέσα τους με σκοπό να γεννούν στις παρουσίες τους τις άγιες οντικές παρορμήσεις της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας. Επίσης βεβαιώθηκα ότι, για τους παράξενους ανώμαλους εκεί κάτω, θα μπορούσε κάλλιστα να ισχύει μία από τις σοφές κουβέντες του ανεκτίμητου, αναντικατάστατου και σεβαστού μας Ναστραντίν Χότζα, που λέει:
27.331.Α	«Κάθε-αληθινή-ευτυχία-για-τον-άνθρωπο-μπορεί-να-προέλθει-μόνο-από-μια-δυστυχία-το ίδιο-αληθινή-που-έχει-ήδη-δοκιμάσει».
27.333-4.Α	Από τότε που, στην παρουσία των ευνοουμένων σου, προσαρτήθηκε οριστικά ο «εγωισμός», αυτή η πρωτότυπη οντική ιδιότητα έγινε με τη σειρά της ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες της προοδευτικής κρυστάλλωσης, στο συνολικό ψυχισμό τους, των δεδομένων εκείνων που προκάλεσαν την εμφάνιση μερικών ακόμα πιο ιδιόρρυθμων οντικών παρορμήσεων, οι οποίες υπάρχουν σήμερα εκεί κάτω και ονομάζονται «πονηριά», «ζήλεια», «μίσος», «υποκρισία», «περιφρόνηση», «υπεροψία», «δουλικότητα», «μοχθηρία», «φιλοδοξία», «διπροσωπία» και ούτω καθεξής.
27.334.Α	Οι ιδιόρρυθμες ψυχικές ιδιότητες που μόλις απαρίθμησα, και οι οποίες καθόλου δεν αρμόζουν σε τρίμυαλα όντα, είχαν ήδη τελείως κρυσταλλωθεί στις παρουσίες των περισσότερων από τους ευνοουμένους σου και αποτελούσαν αδιαφιλονίκητα χαρακτηριστικά του ψυχισμού τους, πολλά χρόνια πριν την εποχή του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς· όταν όμως οι καινούργιες μορφές ύπαρξης που δημιουργήθηκαν σκόπιμα από τον Ασιάτα Σεϊμάς άρχισαν να παγιώνονται στη διαδικασία της οντικής τους ύπαρξης, και εν συνεχεία διατηρήθηκαν αυτόματα, όλες αυτές οι παράξενες ιδιότητες εξαφανίστηκαν τελείως από την παρουσία όλων σχεδόν των τρίκεντρων όντων εκεί κάτω. Αργότερα όμως, όταν τα ίδια αυτά όντα κατάστρεψαν όλα τα αποτελέσματα του Άγιου Μόχθου του Εραστή της Ουσίας, του Ασιάτα Σεϊμάς, αυτές οι τόσο ολέθριες για εκείνα ειδικές ιδιότητες, επανεμφανίστηκαν, για να γίνουν τελικά, στα σημερινά τρίμυαλα όντα, η ίδια η βάση ολόκληρης της ουσίας τους.
27.334-5.Α	Όταν λοιπόν, παιδί μου, τα δεδομένα που γεννούν αυτή τη «μοναδική και χαρακτηριστική» οντική παρόρμηση του εγωισμού εμφανίστηκαν στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, και όταν αυτή η «παράξενη ιδιότητα», της οποίας η εξέλιξη προκαλούσε σιγά-σιγά καινούργιους παράγοντες για άλλες εξίσου παράδοξες και ειδικές δευτερεύουσες οντικές παρορμήσεις, θρονιάστηκε στη συνολική τους οργάνωση σαν «Μοναδικός Απόλυτος Άρχοντας», τότε, όχι μόνο η κάθε εκδήλωση, αλλά ακόμη και η κάθε «επιθυμία της εμφάνισης», όπως λένε, της Θείας οντικής παρόρμησης ορθώθηκε σαν εμπόδιο στο δρόμο αυτού του καινούργιου «Απόλυτου Άρχοντα». Εν συνεχεία, όταν οι ευνοούμενοί σου βρέθηκαν υποχρεωμένοι, κάτω από την πίεση των περιστάσεων, να αποφύγουν, όπως πάντα, τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα, τη συμμετοχή της Θείας παρόρμησης στη λειτουργία της συνειδητότητας υπό τον έλεγχο της οποίας είχαν συνηθίσει να πραγματοποιούν την ξυπνητή τους ύπαρξη, η δράση των Θείων αυτών δεδομένων «απομακρύνθηκε», όπως θα λέγαμε, σιγά-σιγά από τη λειτουργία της συνηθισμένης «συνειδητότητας» τους, και τελικά συμμετείχε μόνο στη λειτουργία του «υποσυνειδήτου» τους.
27.337.Α	Στο μεταξύ, αφομοίωσε καλά τα εξής: όταν ολοκληρώθηκε ο σχηματισμός της ψυχικής ιδιότητας του «εγωισμού» στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου και προκάλεσε, όπως άλλωστε συνεχίζει ακόμα να προκαλεί, τις διάφορες δευτερεύουσες οντικές παρορμήσεις για τις οποίες σου μίλησα, και ενώ, από την άλλη μεριά, η ιερή παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης» έπαψε τελείως να συμμετέχει στη συνειδητότητα του ξύπνου τους, τα τρίμυαλα όντα που εμφανίστηκαν και υπάρχουν στον πλανήτη Γη, τόσο πριν όσο και έπειτα από τις Αγιότατες Δραστηριότητες του Ασιάτα Σεϊμάς, αναγκάζονταν συνέχεια, κατά τη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης, να αγωνίζονται αποκλειστικά και μόνο για την προσωπική τους ευημερία.
27.337.Α	Και καθώς γενικά δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρχει σε κανέναν πλανήτη του Μεγάλου μας Σύμπαντος, αρκετή ποσότητα όλων όσων χρειάζονται για να εξασφαλιστεί στον καθένα η ίδια εξωτερική ευημερία, ανεξάρτητα ακόμα κι από αυτό που ονομάζεται «αντικειμενική προσωπική αξία», κατέληξε η ευημερία μερικών να στηρίζεται πάντοτε πάνω στην ανέχεια των υπολοίπων.
27.337.Α	Αυτή η συνεχής ενασχόληση τους με την ευημερία τους κρυστάλλωσε βαθμιαία στον ψυχισμό τους ιδιότητες απόλυτα μοναδικές και χωρίς προηγούμενο, όπως η «πονηριά», η «περιφρόνηση», το «μίσος», η «δουλικότητα», η «ψευτιά», η «κολακεία» και άλλες, οι οποίες με τη σειρά τους έγιναν παράγοντες ανάρμοστων για τρίμυαλα όντα εκδηλώσεων, οι οποίες προκαλούν παράλληλα τη σταδιακή καταστροφή όλων των εσωτερικών δυνατοτήτων με τις οποίες τους προίκισε η Φύση με σκοπό να γίνουν μόρια του «Μεγάλου Νοήμονος Όλου».
27.337-8.Α	Έτσι, παιδί μου, όταν τα αποτελέσματα του Άγιου Μόχθου του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς ενσωματώθηκαν στη διαδικασία που ονομάζουν «εσωτερική» και «εξωτερική» ύπαρξη, και όταν, στη συνέχεια, τα δεδομένα για την θεία παρόρμηση της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης που έμειναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους πήραν προοδευτικά μέρος στη λειτουργία της «συνειδητότητας του ξύπνου» τους, η οντική τους ύπαρξη, τόσο από την προσωπική τους πλευρά όσο και από την πλευρά των αμοιβαίων τους σχέσεων, άρχισε σ’ εκείνο τον πλανήτη να κυλάει όπως σχεδόν κυλούσε και στους άλλους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος που κατοικούνται από τρίμυαλα όντα.
27.338.Α	Οι ευνοούμενοί σου άρχισαν από τότε να συμπεριφέρονται, ο ένας στον άλλον, σαν να βρίσκονται μπροστά στις διάφορες βαθμίδες των εκδηλώσεων ενός ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, και εξεδήλωναν σεβασμό στον καθένα, μόνο ανάλογα με τα προσόντα που αυτός είχε αποκτήσει μόνος του με τη βοήθεια των «οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων», δηλαδή με τη βοήθεια ενός συνειδητού, προσωπικού μόχθου και θεληματικών ταλαιπωριών.
27.338.Α	Γι’ αυτό, εκείνα τα χρόνια, έπαψαν να υπάρχουν οι δύο κυριότερες ολέθριες μορφές της συνηθισμένης τους ύπαρξης, δηλαδή η διαίρεση σε διάφορες ανεξάρτητες κοινότητες και ο διαχωρισμός, μέσα στις κοινότητες τους, σε διαφορετικές «κάστες», ή, όπως τις λένε τώρα εκεί κάτω, σε διαφορετικές «τάξεις».
27.338.Α	Τότε, όλα τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη θεωρούσαν τους εαυτούς τους και τους ομοίους τους απλώς και μόνο όντα που έφεραν μέσα τους τα σωματίδια των εκπορεύσεων της θλίψης του ΚΟΙΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας.
27.338.Α	Και εκείνο που συνέβηκε τότε ήταν ότι τα δεδομένα της θείας οντικής παρόρμησης συμμετείχαν ενεργά στη λειτουργία της συνηθισμένης συνειδητότητας του ξύπνου τους, και εκδηλώνονταν, στις αμοιβαίες τους σχέσεις, μόνο σύμφωνα με τη συνείδηση τους· ταυτόχρονα τα αφεντικά έπαψαν τότε να αποστερούν την ελευθερία από τους σκλάβους τους, και διάφορα όντα που είχαν σφετεριστεί τις εξουσίες απαρνήθηκαν με τη θέληση τους τα προνόμια που δεν τους άξιζαν, αναγνωρίζοντας και νιώθοντας, σύμφωνα με τη συνείδηση τους, ότι κατείχαν και ασκούσαν αυτά τα δικαιώματα των εξουσιών όχι στο όνομα του κοινού καλού, αλλά μόνο για την ικανοποίηση διάφορων προσωπικών τους αδυναμιών, όπως είναι η «ματαιοδοξία», η «φιλαυτία», ο «εφησυχασμός του εαυτού» και άλλες παρόμοιες.
27.338-9.Α	Εννοείται, βέβαια, ότι εκείνη την περίοδο υπήρχαν ακόμα εκεί κάτω κάθε είδους αρχηγοί, διοικητές και «ειδικοί σύμβουλοι», αυτή τη φορά όμως, όπως συμβαίνει σε όλους τους άλλους πλανήτες του Σύμπαντος που κατοικούνται από τρίμυαλα όντα διαφορετικών βαθμών τελειοποίησης, έφταναν σ’ αυτά τα αξιώματα, μόνο λόγω διαφοράς στην ηλικία και στη λεγόμενη «δύναμη της ουσίας», και όχι πια λόγω «κληρονομικών δικαιωμάτων» ή εκλογικής διαδικασίας, όπως γινόταν πριν από την ενεργητική «Ασιατιανή εποχή» και όπως γίνεται ακόμη σήμερα.
27.340.Α	Εκείνη την εποχή, οι συμβουλές και οι υποδείξεις αυτών των αρχηγών, και γενικά κάθε κουβέντα τους, αποτελούσαν ιερό νόμο για τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω· τις ακολουθούσαν με χαρά και αφοσίωση, αντίθετα με ό,τι γινόταν πριν επιτευχθούν τα αποτελέσματα του Άγιου Μόχθου του Ασιάτα Σεϊμάς και αντίθετα με ό,τι συνεχίζει άλλωστε να γίνεται και σήμερα, αφού αυτά τα ίδια κατέστρεψαν τους καρπούς του Άγιου Μόχθου Του.
27.340.Α	Αν δηλαδή σήμερα οι ευνοούμενοί σου, τα παράξενα εκείνα τρίμυαλα όντα, εκτελούν τις διαταγές και τις εντολές των αρχηγών τους ή των «ηγεμόνων» τους, όπως τους λένε, αυτό το κάνουν απλώς επειδή φοβούνται τις λεγόμενες «ξιφολόγχες» ή τα λεγόμενα «κελιά με ψείρες», από τα οποία διαθέτουν άφθονα οι αρχηγοί και οι ηγεμόνες τους.
27.340.Α	Τα αποτελέσματα του Άγιου Μόχθου του Ασιάτα Σεϊμάς είχαν τότε μια επίπτωση πολύ συγκεκριμένης μορφής πάνω στην ιδιάζουσα και τρομερή εκδήλωση του ψυχισμού των ευνοουμένων σου, δηλαδή πάνω στην «επιτακτική ανάγκη τους να αλληλοκαταστρέφονται περιοδικά».
27.340-1.Α	Η διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής που είναι εδραιωμένη εκεί κάτω και που προκαλείται από μια τρομερή ιδιομορφία του ψυχισμού τους σταμάτησε ολότελα στην ήπειρο της Ασίας, και συνεχιζόταν μόνο, από καιρό σε καιρό, σε μεγάλες ή μικρές στεριές της επιφάνειας του πλανήτη οι οποίες βρίσκονταν πολύ μακριά. Κι αυτό γιατί η μεγάλη απόσταση δεν επέτρεπε στην επιρροή των μυστών και των ιερέων να φτάσει ως εκεί, ούτε να μεταστοιχειωθεί στην παρουσία των όντων που τις κατοικούσαν.
27.341.Α	Το εκπληκτικότερο και σημαντικότερο όμως αποτέλεσμα του Άγιου Μόχθου του Ασιάτα Σεϊμάς ήταν ότι εκείνη την περίοδο, όχι μόνο ξανάγινε η διάρκεια της ύπαρξης εκείνων των ταλαίπωρων λίγο ομαλότερη, δηλαδή μεγαλύτερη, αλλά παράλληλα, ενώ μειωνόταν η λεγόμενη «θνησιμότητα», ταυτόχρονα μειωνόταν, τουλάχιστο κατά ένα πέμπτο, και ο αριθμός των αποτελεσμάτων τους που εκδηλώνονται για τη συνέχιση του είδους τους, δηλαδή αυτών που ονομάζουν «γεννήσεις».
27.341-2.Α	Μ’ αυτό τον τρόπο, παιδί μου, χάρη στο Συνειδητό Μόχθο του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, οι ευνοούμενοί σου βαθμιαία ευεργετήθηκαν εκείνα τα χρόνια, με ωφέλη χωρίς προηγούμενο. Αλλά προς μεγάλη λύπη όλων των Ατόμων κάθε νοητικής βαθμίδας, όσων σκέπτονται λίγο-πολύ συνειδητά, αυτοί οι δυστυχισμένοι κατάφεραν να καταστρέψουν μόνοι τους τα πάντα, λίγο αφού ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς εγκατέλειψε τον πλανήτη τους, γιατί έτσι συνηθίζουν να κάνουν σε όλες τις αγαθές κατακτήσεις των προγόνων τους· και τόσο ολοκληρωτικά κατάστρεψαν και ξεκαθάρισαν από την επιφάνεια του πλανήτη τους εκείνα τα ευεργετήματα, ώστε δεν μπόρεσε να φτάσει μέχρι τα αυτιά των σημερινών όντων ούτε ο ψίθυρος ότι κάποτε υπήρξε μια τέτοια εποχή ή υπήρξαν στο δικό τους τον πλανήτη τέτοια αγαθά.
	28 Ο κύριος ένοχος της καταστροφής των Άγιων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς
28.343.Α	ΘΑ θυμάσαι, παιδί μου, σου το χω ’πει, ότι τα «σοφά» όντα που είχαν συγκεντρωθεί στην πόλη της Βαβυλώνας και που προέρχονταν απ’ όλη σχεδόν την επιφάνεια της Γης, δεν ήταν στην πραγματικότητα οι πρώτοι υπαίτιοι για την εμφάνιση των παραγόντων οι οποίοι, στις επόμενες γενιές, έγιναν η αιτία της ολοκληρωτικής καταστροφής των ευεργετικών αποτελεσμάτων του συνειδητού μόχθου του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς· αλλά τα όντα αυτά — όπως άλλωστε αρμόζει στους περισσότερους γήινους σοφούς της «νέας φουρνιάς» — ήταν, σαν τους «μολυσματικούς βακίλλους», πρώτα για τους συγχρόνους τους και μετά για τις επόμενες γενιές, οι ασυνείδητοι συνεχιστές όλων των κακών που προϋπήρξαν της εποχής τους.
28.343.Α	Όπως αποδείχτηκε αργότερα, μετά από συστηματικές έρευνες που έκανα για τις Άγιες Δραστηριότητες του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς, η αιτία όλων των κακόβουλων πράξεων, μικρών και μεγάλων, των σοφών όντων της εποχής εκείνης, καθώς και των κακόβουλων ασυνείδητων εκδηλώσεών τους που βοήθησαν να καταστραφούν κι αυτά ακόμα τα τελευταία ίχνη των αποτελεσμάτων του συνειδητού Άγιου Μόχθου Του, ήταν «εύρημα» κάποιου σοφού όντος, πολύ διάσημου στον καιρό του, ονόματι Λεντροχαμσανίν.
28.344-5.Α	Τις λεπτομέρειες που αφορούσαν τις συνθήκες της εμφάνισης του Λεντροχαμσανίν και του μετέπειτα σχηματισμού του σε υπεύθυνο ον τις έμαθα τυχαία, κατά τη διάρκεια κάποιων ερευνών μου για τον παράξενο ψυχισμό των ευνοουμένων σου, οι διάφορες πλευρές του οποίου προκάλεσαν την πλήρη καταστροφή όλων των ευεργετικών εθίμων που είχαν εισαχθεί στη διαδικασία της οντικής τους ύπαρξης και όπου είχαν προσαρμοστεί σταθερά από τον σοφότατο Νου εκείνου που σήμερα είναι ο Γενικός Κοσμικός μας Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, κατά την περίοδο που προετοιμαζόταν να γίνει αυτό που είναι σήμερα για όλο το Σύμπαν.
28.352.Α	Από τότε, παιδί μου, στη μεγαλύτερη ήπειρο του πλανήτη σου, οι διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής ανάμεσα στα παράξενα τρίμυαλα όντα ξανάρχισαν όπως και πρώτα· ενώ παράλληλα άρχισαν να αλλάζουν βαθμιαία, ώσπου τελικά καταστράφηκαν, τα διάφορα εκείνα ευεργετικά έθιμα που εισήγαγε και καθιέρωσε μέσα στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης ο σοφότατος Νους εκείνου, ο οποίος είναι για μας σήμερα ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς.
28.353.Α	Επίσης, ξανάρχισαν στην επιφάνεια του πλανήτη σου να σχηματίζονται — μέχρι να καταστραφούν κι αυτές με τη σειρά τους και να δώσουν τη θέση τους σε άλλες — πολλές ξεχωριστές κοινότητες με κάθε είδους «εσωτερικές μορφές διακυβέρνησης».
28.353.Α	Παρόλο που η ολέθρια επινόηση εκείνου του παγκόσμιου Χασναμούς, του Λεντροχαμσανίν, είχε σαν αποτέλεσμα να αναβιώσει ανάμεσα στους ευνοοουμένους σου το έθιμο να ζουν σε ξεχωριστές κοινότητες κι έτσι να ξαναρχίσει η περιοδική τους αλληλοκαταστροφή, εν τούτοις, τα όντα των περισσότερων από αυτές τις νεοσύστατες και ανεξάρτητες κοινότητες της ηπείρου Ασίας, συνέχισαν να ακολουθούν, κατά τη συνηθισμένη τους ύπαρξη, όλα εκείνα τα έθιμα που καθιερώθηκαν, με μια φρόνηση χωρίς προηγούμενο, από τον Αγιότατο Ασιάτα Σεϊμάς, και τα οποία ήταν ήδη αδιαχώριστα μέρη της αυτόματης διαδικασίας της «καθημερινής ζωής» τους.
28.354.Α	«Λοιπόν, παιδί μου, οι σοφοί της Βαβυλώνας, που για διάφορους λόγους επέζησαν και διασκοπρίστηκαν σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη, συνέχισαν, από κεκτημένη ταχύτητα, τις δοκησισοφίες τους, έχοντας ως θέμα των ερευνών τους — όχι βέβαια συνειδητά, αλλά μ’ έναν τελείως μηχανικό τρόπο — τα δύο εκείνα βασικά ζητήματα που έγιναν το «θέμα της ημέρας» στο βαβυλωνιακό συνέδριο: Το περίφημο ζήτημα της «ανθρώπινης ψυχής», κι εκείνο της «εσωτερικής διακυβέρνησης».
28.354-5.Α	Το αποτέλεσμα των δοκησισοφιών τους ήταν ότι ξέσπασαν πάλι, στις διάφορες κοινότητες της ηπείρου Ασίας, εμφύλιοι πόλεμοι — και ότι ξανάρχισε, ανάμεσα στις ανεξάρτητες κοινότητες, η διαδικασία της μαζικής αμοιβαίας καταστροφής.
28.355.Α	Τούτο το ξερίζωμα των τελευταίων καταλοίπων του συνειδητού μόχθου του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς συνεχίστηκε για ενάμιση περίπου αιώνα στην ήπειρο της Ασίας· όμως παρόλα αυτά διατηρήθηκαν, σε μερικά μέρη, και συνέχισαν, έστω και από κεκτημένη ταχύτητα, να τηρούνται ορισμένα έθιμα που δημιουργήθηκαν από τον Ασιάτα Σεϊμάς για το καλό της οντικής τους ύπαρξης. Όταν όμως τα όντα που υπήρχαν στη γειτονική ήπειρο, αυτή που σήμερα ονομάζεται «Ευρώπη», πήραν μέρος σ’ εκείνους τους Ασιατικούς πολέμους, και όταν οι «ορδές» τους, με αρχηγό έναν Αρχικενόδοξο Έλληνα με το όνομα Αλέξανδρος ο Μακεδών, διέσχισαν σχεδόν όλη την ήπειρο της Ασίας, τότε σαρώθηκαν οριστικά από την επιφάνεια του άμοιρου εκείνου πλανήτη όλες οι συνήθειες που παρέμεναν και τηρούνταν ως εκείνη την εποχή, και «ξεπαστρεύτηκαν» σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν έμεινε το παραμικρότερο ίχνος, ούτε καν η ανάμνηση ότι είχε κάποτε υπάρξει στην επιφάνεια του πλανήτη ένα τέτοιο αγαθό που είχε σκόπιμα δημιουργηθεί για την ύπαρξή τους από έναν Νου, ο κάτοχος του οποίου είναι σήμερα ένα από τα επτά ΑΓΙΟΤΑΤΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΑΤΟΜΑ, χωρίς τη συμμετοχή των οποίων ο Ίδιος ο ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ δεν θα έπαιρνε ποτέ την απόφαση να πραγματοποιήσει οτιδήποτε.
	29 Οι καρποί των αρχαίων πολιτισμών και τα άνθη των συγχρόνων
29.3.Β	ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ τη συνειρμική ροή των ιστοριών μου για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη που τόσο αρέσουν, είμαι τώρα υποχρεωμένος, παιδί μου, να σου μιλήσω για δύο ισχυρές κοινότητες εκεί κάτω, την «Ελληνική» και τη «Ρωμαϊκή», οι οποίες σάρωσαν από την επιφάνεια εκείνου του κακότυχου πλανήτη κι αυτήν ακόμα την ανάμνηση των αποτελεσμάτων που επιτεύχθηκαν χάρη στον Άγιο Μόχθο του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς.
29.3.Β	Θα πρέπει, πρωτ’ απ’ όλα, να ξέρεις ότι την εποχή που, στην επιφάνεια του πλανήτη σου, στην ήπειρο της Ασίας, πραγματοποιήθηκε Άνωθεν, μέσα στην παρουσία ενός τρίμυαλου όντος από κει κάτω, η καθορισμένη ιερή σύλληψη εκείνου που είναι σήμερα για μας το Αγιότατο Κοσμικό Άτομο Ασιάτα Σεϊμάς, και επίσης πολύ αργότερα, καθ’ όλη τη διάρκεια της Αγιότατης Δραστηριότητας του, μετά την προοδευτική καταστροφή από τους ευνοουμένους σου όλων των αποτελεσμάτων που αυτή είχε δώσει, υπήρχαν στη γειτονική ήπειρο, που ονομαζόταν κιόλας Ευρώπη, πολλά από εκείνα τα παράξενα τρίμυαλα όντα, συναθροισμένα από παλιά σε ανεξάρτητες κοινότητες.
29.3.Β	Σύμφωνα με τους κοσμικούς νόμους για τους οποίους σου έχω ήδη μιλήσει, οι μεγαλύτερες και ισχυρότερες από τις ανεξάρτητες κοινότητες εκείνης της περιόδου ήταν αυτές που, λόγω της καλύτερης οργάνωσης τους, διέθεταν τα περισσότερα μέσα για τη διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής — και αυτές ήταν δύο κοινότητες, η «Ελληνική» και η «Ρωμαϊκή».
29.3-4.Β	Γι’ αυτές τις «αρχαιότατες» κοινότητες — «αρχαιότατες» εννοείται για τους σημερινούς ευνοουμένους σου — πρέπει να σου μιλήσω με λεπτομέρειες· γιατί αυτές δεν «εσάρωσαν» απλώς από το πρόσωπο εκείνου του δύστυχου πλανήτη τα τελευταία αποτελέσματα — τα οποία θα μπορούσαν να είναι ευεργετικά για όλα τα τρίμυαλα όντα των κατοπινών εποχών — αλλά έσβησαν ακόμα και τα ίχνη της ανάμνησης των Άγιων Εργασιών του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς, και ήταν επιπλέον η κύρια αιτία του παραλογισμού που βασιλεύει στο νου των σημερινών ευνοουμένων σου, καθώς και της οριστικής ατροφίας μέσα τους της «βασικής οντικής παρόρμησης», τον κύριο μοχλό της αντικειμενικής ηθικής, που λέγεται «οργανική ντροπή».
29.4.Β	Κατεβαίνοντας για έκτη και τελευταία φορά στον πλανήτη Γη, σκόπευα να ξεκαθαρίσω οπωσδήποτε τους λόγους για τους οποίους ο ψυχισμός αυτών των όντων, που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ίδιος με τον ψυχισμό όλων των τρίμυαλων όντων του Μεγάλου μας Σύμπαντος, κατέληξε να έχει μια τόσο ασυνήθιστη ιδιομορφία σ’ εκείνον τον πλανήτη.
29.4-5.Β	Και καθώς είχα διαπιστώσει αρκετές φορές, στη διάρκεια των ερευνών μου, ότι η κύρια αιτία των διαφόρων ανωμαλιών του συνολικού ψυχισμού των σημερινών όντων ήταν κάποιος «πολιτισμός» που εισήγαγαν οι δύο ομάδες όντων που ονομάζονται «Έλληνες» και «Ρωμαίοι», μου ήταν απαραίτητο να μάθω ορισμένες λεπτομέρειες γύρω απ’ αυτές.
29.5.Β	Ήμουν πολύ απασχολημένος, εκείνη την εποχή, με τις έρευνες μου σχετικά με τη δραστηριότητα του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς· καθώς όμως επιθυμούσα να ανασυγκροτήσω το ιστορικό της έλευσης αυτών των δύο ανεξάρτητων ομάδων των ευνοουμένων σου — από την άποψη του λεγόμενου «υποκειμενικού τους Είναι» — ανάθεσα αυτό το καθήκον σ’ ένα μέλος της φυλής μας που, όπως σου είπα, είναι σήμερα ιδιοκτήτης, σε μια μεγάλη πόλη της ηπείρου της Ευρώπης, ενός «γραφείου κηδειών».
29.10-1.Β	Αργότερα λοιπόν, παιδί μου, όταν οι δύο εκείνες ομάδες των ευνοουμένων σου απόκτησαν μπόλικα από εκείνα τα «εξαίρετα μέσα» για να καταστρέφουν με επιτυχία την ύπαρξη των όντων που τους έμοιαζαν, και έγιναν ικανότατες στην τέχνη να πείθουν ή να εξαναγκάζουν με τη δύναμη των όπλων τα όντα των άλλων κοινοτήτων να αλλάζουν τις εσωτερικές τους πεποιθήσεις και να υιοθετούν τα ιδανικά που εφευρέθηκαν από τους προγόνους τους, άρχισαν να κατακτούν τις γειτονικές κοινότητες που βρίσκονταν στην ήπειρο της Ευρώπης, κι έπειτα προχώρησαν με τα στρατεύματα τους στην ήπειρο της Ασίας.
29.11.Β	Εκεί, στην ήπειρο της Ασίας, άσκησαν πρώτα-πρώτα την ολέθρια επίδραση τους στα όντα που κατοικούσαν στις δυτικές ακτές εκείνης της ηπείρου — στα οποία είχαν εντυπωθεί κατά τη διάρκεια τόσων αιώνων, όπως σου είπα, οντικές παρορμήσεις για μια λίγο-πολύ φυσιολογική ύπαρξη — και ύστερα διείσδυσαν σιγά-σιγά στο εσωτερικό της χώρας.
29.11.Β	Αυτή η πορεία στα βάθη της ηπείρου Ασίας στέφθηκε με επιτυχία και οι τάξεις τους πολλαπλασιάζονταν ασταμάτητα — πριν απ’ όλα χάρη στους σοφούς που είχαν ζήσει στη Βαβυλώνα, και οι οποίοι συνέχιζαν να μολύνουν εκείνη την περίοδο το νου των όντων με τις Χασναμουσο-πολιτικές τους ιδέες.
29.11.Β	Εξάλλου, αυτό που τους βοήθησε υπερβολικά ήταν ότι στα ένστικτα των όντων της Ασίας είχαν διατηρηθεί τα αποτελέσματα της επίδρασης των «μυστών» και των «ιερέων», οπαδών του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, στα κηρύγματα των οποίων επανερχόταν μία από τις κυριότερες εντολές του Μεγάλου Αγίου, που έλεγε:
29.11.Β	Επωφελούμενοι λοιπόν από αυτήν, εκείνοι οι αρχαίοι ψαράδες και βοσκοί εξακολουθούσαν την πορεία τους χωρίς να συναντούν αντίσταση, καταστρέφοντας στο πέρασμα τους την ύπαρξη όλων όσων δεν ήθελαν να αναγνωρίσουν τους «Θεούς» τους, τις φανταστικές δηλαδή επιστήμες τους και τις εντυπωσιακές «κραιπάλες» τους.
29.11.Β	Αυτοί οι «σπορείς του κακού», που, για κακή τύχη όλων των τρίμυαλων όντων των επόμενων γενεών, εμφανίστηκαν στην ήπειρο της Ευρώπης — και κυρίως οι Έλληνες — προωθήθηκαν προς το εσωτερικό της ηπείρου Ασίας, προχωρώντας στην αρχή, είναι η αλήθεια, αργά, αλλά παρόλα αυτά σταθερά.
29.11-2.Β	Λίγο αργότερα, όμως, εμφανίστηκε στην ηγεσία εκείνου του στρατεύματος ένας Αρχι-κενόδοξος Έλληνας, ο μελλοντικός Χασναμούς Αλέξανδρος ο Μακεδών, κι από εκεί και πέρα σαρώθηκαν για τα καλά και τα τελευταία υπολείμματα των Αγιότατων Εργασιών του Αγιότατου Κοσμικού μας Ατόμου, του Ασιάτα Σεϊμάς· κι έπειτα, όπως λένε, «ξανάρχισε το ίδιο βιολί».
	30 Η Τέχνη
30.39.Β	Αυτοί οι λίγοι γήινοι σοφοί είχαν επιτύχει, ήδη πριν έρθουνε στη Βαβυλώνα, με τις πραγματικές και ειλικρινείς τους προσπάθειες και χάρη στον ορθό τρόπο ύπαρξης και στις οντικές δραστηριότητες τους, να θεωρούνται «μυημένοι πρώτου βαθμού» από τα γήινα τρίμυαλα όντα που είχαν ήδη αξιωθεί να γίνουν «μυημένοι-με-κάθε-δικαίωμα-σύμφωνα-με-τους-επανακαθιερωμένους-από-τον-Αγιότατο-Ασιάτα Σεϊμάς-κανόνες».
30.43.Β	«Λοιπόν, σεβασμιότατοι συνάδελφοι, αν θέλετε να ξέρετε την προσωπική μου γνώμη, θα σας πω ειλικρινά, με όλο μου το είναι, ότι παρόλα όσα σας εξέθεσα, ο τρόπος της μετάδοσης της αληθινής γνώσης στις απόμακρες γενιές με τη μεσολάβηση των αρμόδιων μυημένων, και μέσω των Λεγομινισμών, δεν υπάρχει λόγος ν’ αλλάξει ούτε κατ’ ελάχιστο.
30.43.Β	«Ο τρόπος αυτός της μετάδοσης μπορεί να εξακολουθήσει όπως και πριν, όπως ακριβώς καθιερώθηκε στη Γη από αμνημόνευτα χρόνια, βασισμένος στη “δύναμη του είναι” των μυημένων και με τον τρόπο που ανανεώθηκε από το μεγάλο προφήτη Ασιάτα Σεϊμάς.
	31 Η έκτη και τελευταία παραμονή του Βεελζεβούλ στην επιφάνεια της Γης
31.104-5.Β	Χάρη στις πειραματικές μου έρευνες, πείστηκα κατηγορηματικά, από την αρχή μάλιστα της έκτης και τελευταίας μου παραμονής εκεί κάτω, ότι οι αιτίες της παραξενιάς του ψυχισμού τους δε βρίσκονταν, για τους περισσότερους, στη συνειδητότητα μέσα στην οποία έχουν αυτοματοποιηθεί να υπάρχουν στη διάρκεια αυτού που ονομάζουν «κατάσταση του ξύπνου» τους, αλλά στη συνειδητότητα που η αφύσικη οντική τους ύπαρξη απώθησε σιγά-σιγά στα βάθη της συνολικής τους παρουσίας, η οποία θα έπρεπε να είναι η πραγματική τους συνειδητότητα, αλλά παραμένει σε αρχέγονη κατάσταση μέσα τους — και την οποία ονομάζουν «υποσυνείδητο».
31.105.Β	Αυτό το «υποσυνείδητο» είναι άλλωστε το μέρος εκείνο του συνολικού τους ψυχισμού στο οποίο δεν ατρόφησαν ακόμα — όπως το διαπίστωσε, αν θυμάσαι, πρώτα απ’ όλους ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς — τα δεδομένα της τέταρτης ιερής παρόρμησης, που ονομάζεται «Αντικειμενική Ηθική Συνείδηση».
	32 Ο υπνωτισμός
32.133.Β	Ίσως τώρα παιδί μου αρχίζουν και κρυσταλλώνονται στην παρουσία σου τα δεδομένα που μπορούν να προκαλέσουν, όπως και σε κάθε παρόμοια περίπτωση, μια οντική παρόρμηση «ακράδαντης βεβαιότητας» σχετικά με το γεγονός ότι — από λάθος και μόνο των σοφών όντων «νέας φουρνιάς», στα οποία οριστικά εμφυτεύτηκε το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό να «πετσοκόβουν» κάποιον συνάδελφό τους όταν δεν ακολουθεί την πεπατημένη που καθιερώθηκε από τις αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που επικρατούν εκεί κάτω — ποτέ πια δεν πραγματώνεται το «ιερό Αντκουάνο», στις παρουσίες των τρίμυαλων όντων του άμοιρου πλανήτη σου, στο οποίο υπολόγιζε ανάμεσα σε άλλα πράγματα ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς.
32.133.Β	Γι’ αυτή την «ελπίδα στροφής προς την ουσία» έμαθα κατά τύχη όταν ερευνούσα τις Αγιότατες Δραστηριότητες του Ασιάτα Σεϊμάς.
32.142.Β	Αφού έγινα ένας από εκείνους τους επαγγελματίες που ονομάζουν «γιατρούς υπνωτιστές», ενδιαφέρθηκα γι’ αυτή την αναγνωρισμένη «επιστήμη» τόσο πολύ, ώστε αργότερα, όταν αφιερώθηκα στις συνηθισμένες έρευνες μου που αφορούσαν διάφορα σημαντικά ζητήματα, όπως τα αποτελέσματα της δραστηριότητας του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, και όταν έτυχε να συναντήσω κάποιο στοιχείο σχετικό με τούτο τον κλάδο της «επιστήμης» τους, μπόρεσα να ξεκαθαρίσω κι αυτό το «βασανιστικό πρόβλημα».
	34 Ο Βεελζεβούλ στη Ρωσία
34.164-5.Β	Την ημέρα που καθόρισε μ’ ένα σοφό απόφθεγμα την πραγματική ουσία των όντων εκείνης της μεγάλης κοινότητας, η συνάντησή μας είχε γίνει σ’ έναν τόπο της επιφάνειας του πλανήτη σου που λέγεται «Περσία», κοντά σε μια πόλη με το όνομα Ισπαχάν, όπου πήγα όταν διερευνούσα τις Αγιότατες Δραστηριότητες του Ασιάτα Σεϊμάς, για να συγκεντρώσω πληροφορίες για το πώς πρωτοεμφανίστηκε εκείνη η ολέθρια μορφή της «αβροφροσύνης» τους που ακόμα και σήμερα τη συναντάς παντού εκεί κάτω.
34.187.Β	Είναι πολύ σημαντικό να σημειώσουμε εδώ, ότι αυτές οι τρομερές διαδικασίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμβούν μεταξύ των τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη, αν τα δεδομένα που έμειναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους για να προξενούν την οντική παρόρμηση της Αντικειμενικής ηθικής συνείδησης — δεδομένα που πρώτος πρόσεξε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, και πάνω στα οποία στηρίχτηκε για να εκπληρώσει την αποστολή του — συμμετείχαν στη λειτουργία της συνειδητότητας που συνηθίζουν να έχουν κατά την κατάσταση του ξύπνου τους.
34.187-8.Β	Λόγω και μόνο του γεγονότος ότι τα δεδομένα για την ιερή παρόρμηση της «οντικής συνείδησης» δεν συμμετέχουν στη λειτουργία τη συνειδητότητάς τους, η επενέργεια του νόμου Σολιουνένσιους, όπως και άλλων αναπόφευκτων κοσμικών νόμων, παίρνει αφύσικες και, για τα όντα αυτά, ιδιαίτερα αξιοθρήνητες μορφές.
34.188.Β	Ο δεύτερος τώρα παράγοντας για την εμφάνιση αυτής της διαδικασίας προέρχεται, όπως σου είπα, από ένα σύνολο αιτίων, που προκύπτουν από τις αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης, και η βασικότερη αιτία είναι και πάλι, κατά τη γνώμη μου, εκείνος ο περιβόητος διαχωρισμός τους σε «κάστες» ο οποίος χαρακτηρίζει τις αμοιβαίες σχέσεις τους, και ο οποίος δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει εκεί κάτω, εκτός από την περίοδο κατά την οποία είχαν ριζώσει μέσα τους τα αποτελέσματα των Αγιότατων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς.
34.188.Β	Η μόνη διαφορά είναι ότι, στους προηγούμενους αιώνες, ο διαχωρισμός σε διάφορες κάστες γινόταν σύμφωνα με τη συνείδηση και την πρωτοβουλία ορισμένων μεμονωμένων ατόμων, ενώ σήμερα γίνεται τελείως μηχανικά, χωρίς καμιά συμμετοχή της θέλησης ή της συνείδησης οποιουδήποτε ατόμου.
	38 Η θρησκεία
38.250-1.Β	Κατά τη διάρκεια των παρατηρήσεων μου πάνω στη διαδικασία ύπαρξης εκείνων των ιδιότυπων τρίμυαλων όντων, είδα πολλές φορές να πραγματώνεται Άνωθεν, στην παρουσία ορισμένων από αυτά, ο σπόρος των ιερών Ατόμων, και σε κάθε τέτοια περίπτωση — με μοναδική εξαίρεση αυτή του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς και του καθετί που αφορά την Άγια Εργασία του — μόλις υπέκυπταν στη διαδικασία του ιερού Ρασκουάρνο, όταν πια είχαν εκπληρώσει την αποστολή που τους επιβλήθηκε Άνωθεν, ένα θρησκευτικό δόγμα αυτού του είδους εμφανιζόταν πάντοτε εκεί κάτω. Δηλαδή, τα παράξενα γήινα όντα άρχιζαν να συμμαζεύουν από δω κι από κει τις συμβουλές και τις λεπτομεριακές εξηγήσεις των ιερών Ατόμων που σκόπιμα πραγματώθηκαν Άνωθεν σε ένα ενιαίο σύνολο, ώστε να τις διατηρήσουν στη μνήμη τους και να τις μεταδώσουν στις επόμενες γενιές· αργότερα, όμως, όλες αυτές οι υποδείξεις έπεφταν στα χέρια των δύο τύπων όντων που ανάφερα, που άρχιζαν αμέσως να τις «πετσοκόβουν». Έπειτα, όταν χωρίζονταν στις περίφημες αιρέσεις τους, κατασκεύαζαν από μόνα τους νέα αλλόκοτα δόγματα, πράγμα που είχε σαν αποτέλεσμα να ξεπετάγονται τόσες θρησκείες όσες αποχρώσεις υπάρχουν στο ουράνιο τόξο, και «δώστου και πάλι τα ίδια».
	41 Ο Δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ από την Μπουχάρα
41.76.Γ	Είχα κάθε ηθικό δικαίωμα να του πω την αλήθεια για μένα, διότι με τις αρετές του είχε ήδη γίνει «Καλμενούιορ», ένα δηλαδή από τα τρίμυαλα όντα εκείνου του πλανήτη με τα οποία δεν μας απαγορεύεται Άνωθεν να είμαστε εντελώς ειλικρινείς.
41.76.Γ	Αλλά ήταν αδύνατο να το κάνω εκείνη τη στιγμή, μπροστά στο δερβίση Χατζή-Μπόγκα-Εντίν, ο οποίος ήταν ακόμα ένα συνηθισμένο τρίμυαλο ον από κει κάτω· απαγορευόταν βλέπεις, Άνωθεν, από καιρό στα όντα της φυλής μας, με όρκο πανάρχαιο, να μεταδίδουμε την παραμικρότερη αληθινή γνώση σε τέτοια όντα, και μάλιστα χωρίς καμιά εξαίρεση.
41.76.Γ	Η απαγόρευση αυτή μου φαίνεται πως έγινε με πρωτοβουλία του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς.
41.76.Γ	Και η απαγόρευση ίσχυε, κυρίως, γιατί στα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου είναι απαραίτητη μόνον η «γνώση του είναι».
41.76-7.Γ	Κάθε πληροφορία, ακόμα κι αν είναι αληθινή, δίνει στα όντα «διανοητικές γνώσεις» μόνο· κι αυτές οι «διανοητικές γνώσεις» τους χρησιμεύουν μόνο, όπως ήδη σου είπα, για να περιορίζουν τις δυνατότητές τους να αποκτήσουν τη «γνώση του είναι».
	43 Ο Βεελζεβούλ εκθέτει τις απόψεις του για την περιοδική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής των ανθρώπων
43.215.Γ	Οι εταιρίες των όντων που κατέχουν την εξουσία εμφανίζονται συνήθως προς το τέλος μιας από τις μεγάλες τους διαδικασίες αμοιβαίας καταστροφής — και σχεδόν πάντοτε με τον εξής τρόπο:
43.215.Γ	Καταρχήν, επειδή ορισμένοι από αυτούς είχαν κατά τη διάρκεια τούτης της διαδικασίας «σημαντικές» απώλειες, οι οποίες συνεχίζουν να ασκούν λόγω κεκτημένης ταχύτητας κάποια επιρροή στη συνολική τους παρουσία, προκαλείται στη λειτουργία του ψυχισμού τους ένα σύνδρομο όμοιο μ’ εκείνο των δεδομένων που κατακαθίζουν στο υποσυνείδητό τους, για να προκαλέσουν εκεί την οντική παρόρμηση της «ηθικής συνείδησης» συμμετέχοντας από μόνα τους στη λειτουργία της «αυτόματης συνείδησης», η οποία εδώ και πολύ καιρό τους έγινε πια συνήθεια — με άλλα λόγια, επιτυγχάνεται από μόνο του στον ψυχισμό τους εκείνο το σύνδρομο που ονειρευόταν, για όλα τα τρίμυαλα όντα του άμοιρου εκείνου πλανήτη, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς.
43.236.Γ	Γνωρίζω πολύ καλά την ιστορία του, επειδή κατά τη διάρκεια των ερευνών που έκανα σχετικά με τα αποτελέσματα του έργου του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, ήμουν υποχρεωμένος να μάθω ορισμένες λεπτομέρειες για τη δραστηριότητα αυτού του φιλοσόφου, καθώς και για τον ίδιο προσωπικά.
43.245.Γ	Καθώς, αναμφίβολα, ο Κούρδος Αταρνάχ ήταν ένα ασυνήθιστο γήινο ον, θα το καταλάβαινε αν είχε γνωρίσει τις λεπτομέρειες των αποτελεσμάτων που επιτεύχθηκαν, όταν για λίγο καθιερώθηκαν σ’ εκείνο τον πλανήτη οι συνθήκες οντικής ύπαρξης που δημιουργήθηκαν ειδικά για τα τρίμυαλα όντα, χάρη στην Αγιότατη Εργασία του «Εραστή της Ουσίας», του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς.
43.255-6.Γ	Αφού τα είπε αυτά, ο Βεελζεβούλ σώπασε. Κοίταξε σιωπηλά τον εγγονό του σαν να περίμενε κάτι απ’ αυτόν. Κι εκείνος είπε με θλιμένο και σχεδόν απελπισμένο τόνο, σα να μιλούσε στον εαυτό του:
43.256.Γ	— Πού θα καταλήξουν όλα αυτά; Δεν υπάρχει στ’ αλήθεια καμία διέξοδος;
43.256.Γ	Μα είναι δυνατόν οι δυστυχισμένες ψυχές που σχηματίζονται σ’ εκείνο τον άμοιρο πλανήτη να παραμένουν αιώνια ατελειοποίητες; Μα είναι δυνατό να επενδύονται συνέχεια με διάφορες πλανητικές μορφές, και να μαραίνονται στους αιώνες των αιώνων, λόγω των καταραμένων συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, που φυτεύτηκε στο πλανητικό σώμα των πρώτων τρίκεντρων όντων της Γης, για λόγους οι οποίοι τους ήταν τελείως άγνωστοι;
43.256.Γ	Πού είναι λοιπόν αυτή η κολώνα πάνω στην οποία υποτίθεται πως στηρίζεται ολόκληρος ο Μεγαλόκοσμός μας, και η οποία ονομάζεται Δικαιοσύνη;…
43.256.Γ	Όχι!… δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο!… Κάποιο λάθος υπάρχει εδώ· γιατί από τον ερχομό μου στον κόσμο, ούτε μια φορά δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία για την ύπαρξη της αντικειμενικής Δικαιοσύνης.
43.256.Γ	Πρέπει εξάπαντος να δω καθαρά και να καταλάβω… Γιατί;… Γιατί;…
43.256.Γ	Όπως και να’ χει το πράγμα, ο σκοπός της ύπαρξής μου θα είναι από εδώ και πέρα να καταλάβω ξεκάθαρα γιατί οι ψυχές που εμφανίζονται στα γήινα τρίμυαλα όντα βρίσκονται μέσα σε τούτη την χωρίς προηγούμενο φρικτή κατάσταση…»
43.256.Γ	Έπειτα, ο καημένος ο Χασίν χαμήλωσε καταλυπημένος το κεφάλι του κι έμεινε σκεφτικός.
43.256.Γ	Ο Βεελζεβούλ τον κοίταξε με ένα παράξενο βλέμμα — παράξενο επειδή άφηνε να διαφανεί η αγάπη του για τον Χασίν, ενώ μπορούσε κανείς να αισθανθεί ταυτόχρονα πόσο ευχαριστημένος ήταν που ο εγγονός του δοκίμαζε μια τέτοια θλίψη.
43.256.Γ	Η σιωπή παρατάθηκε για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Τελικά ο Βεελζεβούλ έβγαλε έναν βαθύ αναστεναγμό, σαν να έβγαινε από τα βάθη του είναι του, και, γυρίζοντας προς τον εγγονό του, του είπε τα εξής λόγια:
43.256-7.Γ	Αν όμως δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε για τα όντα αυτού του πλανήτη ούτε εκείνος που διαθέτει σήμερα το Νου του «ιερού Πόντκουλαντ», και είναι ένας από τους πρώτους βοηθούς της Αιωνιότητάς μας στη διοίκηση του κόσμου, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς — αν αυτός λοιπόν δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε, τι μπορούμε να ελπίζουμε εμείς, που ο νους μας δεν ξεπερνά ούτε καν αυτόν που έχουν τα συνηθισμένα όντα;
43.257.Γ	Θυμάσαι που έλεγε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς στη μελέτη του με τίτλο «Η Φρίκη της κατάστασης»:

Study of Beelzebub's Tales

Ασιάτα Σεϊμάς

2 ΕισαγωγήΓιατί ο Βεελζεβούλ βρισκόταν στο ηλιακό μας σύστημα.

21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες

24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά

25 Ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς που στάλθηκε στη Γη Άνωθεν

26 Ο Λεγομινισμός σχετικά με τους συλλογισμούς του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς με τίτλο «Η Φρίκη της Κατάστασης»

27 Η τάξη πραγμάτων που δημιούργησε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς για την ανθρώπινη ύπαρξη

28 Ο κύριος ένοχος της καταστροφής των Άγιων Εργασιών του Ασιάτα Σεϊμάς

29 Οι καρποί των αρχαίων πολιτισμών και τα άνθη των συγχρόνων

30 Η Τέχνη

31 Η έκτη και τελευταία παραμονή του Βεελζεβούλ στην επιφάνεια της Γης

32 Ο υπνωτισμός

34 Ο Βεελζεβούλ στη Ρωσία

38 Η θρησκεία

41 Ο Δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ από την Μπουχάρα

43 Ο Βεελζεβούλ εκθέτει τις απόψεις του για την περιοδική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής των ανθρώπων

2 Εισαγωγή
Γιατί ο Βεελζεβούλ βρισκόταν στο ηλιακό μας σύστημα.