Study of Beelzebub's Tales

16.116-7.Α

Για να ξεδιαλύνεις καλύτερα την παραξενιά του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων που τόσο σου αρέσουν, πρέπει να ξέρεις ότι, αρχικά, από τότε που το όργανο Κουνταμπάφερ, μαζί με όλες τις ιδιότητες του, ξεριζώθηκε από την παρουσία τους, η διάρκεια της ύπαρξής τους συμμορφωνόταν με την «Φουλασνιταμνιανή» αρχή· έπρεπε δηλαδή ακόμη κι αυτά να υπάρχουν μέχρι να αναπτυχθεί μέσα τους και να τελειοποιηθεί οριστικά σε Νου, αυτό που ονομάζεται «σώμα Κεστζάν» — ή «αστρικό σώμα» όπως το ονομάσανε αργότερα τα ίδια — και το οποίο, άλλωστε, τα σημερινά όντα το γνωρίζουν μόνο εξ ακοής.

16.117.Α

Αργότερα όμως, παιδί μου, για λόγους που θα μάθεις στην πορεία των διηγήσεών μου, κατέληξαν να ζουν πολύ ανώμαλα, να ζουν δηλαδή κατά τρόπο εντελώς ανάξιο για τρίμυαλα όντα· με άλλα λόγια, αφενός έπαψαν να εκπέμπουν τις δονήσεις που απαιτεί η Φύση για τη συντήρηση των κομματιών τα οποία αποσπάστηκαν από τον πλανήτη τους, και αφετέρου, σπρωγμένα από την κυριότερη ιδιαιτερότητα του παράξενου ψυχισμού τους άρχισαν να καταστρέφουν τα όντα του πλανήτη τους που είχαν διαφορετικές μορφές, ελαττώνοντας έτσι λίγο-λίγο τον αριθμό των πηγών που εξυπηρετούσαν εκείνο το σκοπό. Κι έτσι η Φύση, για να προσλαμβάνει ισορροπημένα τις δονήσεις που της χρειάζονταν, σε ανάλογη ποιότητα και ποσότητα, αναγκάστηκε να συμμορφώσει βαθμιαία την παρουσία εκείνων των τρίμυαλων όντων σύμφωνα με τη δεύτερη αρχή την αρχή του «Ιτοκλανότζ», όπως ακριβώς κάνει με την παρουσία των μονόμυαλων και δίμυαλων όντων.

16.117.Α

Κάποτε θα σου εξηγήσω ειδικότερα τη σημασία της αρχής Ιτοκλανότζ.

23.268.Α

Όταν όμως τα αποτελέσματα αυτά πραγματώνονται έξω από τα παραπάνω όρια, τότε η εκδήλωσή τους δεν φτάνει μέχρις εκείνα τα όντα, η παρουσία των οποίων έχει όργανα οπτικής αντίληψης που σχηματίστηκαν μόνο από τα αποτελέσματα ολόκληρου του Ιτοκλανότζ.

29.24.Β

Θυμάσαι, παιδί μου, ότι τότε που σου εξήγησα το πώς καθόριζαν οι ευνοούμενοί σου το «πέρασμα του χρόνου», σου έλεγα ότι όταν πια απαλλάχτηκε η παρουσία τους από το όργανο Κουνταμπάφερ κι απ’ όλες του τις ιδιότητες — και η διάρκεια της ύπαρξής τους, σύμφωνα με τη «Φουλασνιταμνιανή» αρχή, καθώς ήταν από κει και πέρα ίδια με την ύπαρξη όλων των φυσιολογικών τρίμυαλων όντων ολόκληρου του Σύμπαντος — θα έπρεπε κατ’ ανάγκη να υπάρχουν έως ότου το δεύτερο οντικό τους σώμα, το «σώμα Κεστζάν», επενδυθεί εντελώς μέσα τους και τελειοποιηθεί νοητικά μέχρι το «ιερό Ισμέτς».

29.24-5.Β

Αργότερα όμως, όταν άρχισαν να υπάρχουν με τρόπο όλο και λιγότερο αντάξιο για τρίμυαλα όντα και σταμάτησαν τελείως να πραγματοποιούν στην παρουσία τους τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντα που προβλέπονται από τη Μεγάλη Φύση, τα μόνα κατάλληλα να προμηθεύσουν στην παρουσία των τρίκεντρων όντων τα δεδομένα για την επένδυση των ανώτερων μερών της — και όταν σα συνέπεια όλων αυτών, η ποιότητα της ακτινοβολίας τους δεν ανταποκρινόταν πια στις απαιτήσεις της μεγάλης παγκόσμιας Τρωγωαυτοεγωκρατικής διαδικασίας — η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε, για να αποκαταστήσει την «ισορροπία των δονήσεων», να προσαρμόσει προοδευτικά τη διάρκεια της ύπαρξής τους στην αρχή που λέγεται «Ιτοκλανότζ», αυτήν που διέπει γενικά παντού τη διάρκεια της ύπαρξης των μονόμυαλων και δίμυαλων όντων, τα οποία στερήθηκαν των δυνατοτήτων που δόθηκαν στα τρίμυαλα όντα και επομένως είναι ανίκανα να πραγματοποιήσουν στις παρουσίες τους τα Πάρτκντολγκ-καθήκοντα που πρόβλεψε η Φύση.

29.25.Β

Σύμφωνα με την αρχή αυτή, η διάρκεια της οντικής τους ύπαρξης, καθώς και ολόκληρο το περιεχόμενο της συνολικής τους παρουσίας, εξαρτώνται συνήθως από αποτελέσματα που προέρχονται από τα εξής επτά περιβαλλοντικά δεδομένα:

(1) Την κληρονομικότητα, γενικά.
(2) Τις συνθήκες και το περιβάλλον τη στιγμή της σύλληψης.
(3) Το συνδυασμό της ακτινοβολίας όλων των πλανητών του ηλιακού τους συστήματος κατά τη διάρκεια του σχηματισμού τους μέσα στα σπλάχνα εκείνης που θα τα γεννήσει.
(4) Το επίπεδο των οντικών εκδηλώσεων των γεννητόρων τους — όσο δεν έχουν τα ίδια φτάσει στην ηλικία ενός υπεύθυνου όντος.
(5) Την ποιότητα της οντικής ύπαρξης των όντων του άμεσου περιβάλλοντός τους.
(6) Την ποιότητα των κυμάτων σκέψης που ονομάζονται «Τελεοκριμαλνιτσνιανά» και σχηματίζονται στην ατμόσφαιρα που τα περιβάλλει — και πάλι μέχρι την ενηλικίωση τους· με άλλα λόγια, τις γεμάτες καλοσύνη πράξεις και επιθυμίες που εκδηλώνονται ειλικρινά από τα «όντα με το ίδιο αίμα». Και τέλος…
(7) Την ποιότητα από τις δικές τους «οντικές Εγωπλαστικούρες», δηλαδή των οντικών προσπαθειών που κάνουν για να μετουσιώσουν μέσα τους όλα τα αναγκαία δεδομένα για την απόκτηση ενός αντικειμενικού Νου.

29.25-6.Β

Η κύρια ιδιαιτερότητα μιας ύπαρξης υποταγμένης στο Ιτοκλανότζ είναι ότι, κάτω από την επιρροή των επτά εξωτερικών δεδομένων που απαρίθμησα, μέσα στην παρουσία των όντων που υπάρχουν σύμφωνα μ’ αυτή την αρχή, κρυσταλλώνονται στις «οντικές εντοπίσεις» τους, ή, όπως λένε οι ευνοούμενοί σου, στα «μυαλά» τους — τα οποία συγκροτούν τα κεντρικά σημεία εκδήλωσης όλων των ανεξάρτητων μερών της συνολικής τους παρουσίας — τα λεγόμενα «Μπομπινοκαντηλομάρς», «κάτι πράγματα», δηλαδή, που παρέχουν σ’ αυτές τις «εντοπίσεις», ή «μυαλά», μια συγκεκριμένη ποσότητα ενδεχομένων συνειρμών ή «βιωμάτων».

29.26.Β

Έτσι, παιδί μου, καθώς οι σημερινοί ευνοούμενοί σου, τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, δεν εμφανίζονται πια παρά μόνο σύμφωνα με την αρχή του Ιτοκλανότζ, γι’ αυτό και από τη στιγμή της σύλληψης ως την ηλικία ενός υπεύθυνου τρίμυαλου όντος κρυσταλλώνονται στα μυαλά τους αυτά τα Μπομπινοκαντηλομάρς με τις πολύ συγκεκριμένες δυνατότητες για την πραγματοποίηση της διαδικασίας των συνειρμών.

29.26.Β

Για να σου το κάνω πιο λιανά και να σε βοηθήσω να το καταλάβεις καλύτερα, και για να μη χάνω χρόνο με εξηγήσεις για την ίδια την ουσία και τον τρόπο λειτουργίας των κοσμικών αυτών πραγματοποιήσεων, των Μπομπινοκαντηλομάρς — που κρυσταλλώνονται, σύμφωνα με τους νόμους, στις «εντοπίσεις» ή «μυαλά» των όντων που ζουν σύμφωνα μόνο με την αρχή Ιτοκλανότζ — θα πάρω για παράδειγμα τα «Τζάμτεστερνοχ» που έχουν και οι ευνοούμενοί σου και που τα ονομάζουν «μηχανικά ρολόγια».

29.26.Β

Όπως ξέρεις, όλα αυτά τα Τζάμτεστερνοχ ή μηχανικά ρολόγια, αν και δουλεύουν με διαφορετικά συστήματα, είναι ωστόσο όλα κατασκευασμένα σύμφωνα με την ίδια αρχή της «πίεσης-ή-τάσης-του-εκτυλυσσόμενου-ελατηρίου».

29.26.Β

Μερικά από τα συστήματα των Τζάμτεστερνοχ, ή μηχανικών ρολογιών, έχουν ένα ελατήριο υπολογισμένο και συναρμολογημένο κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ξετυλίγεται ακριβώς μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες· σε κάποιο άλλο σύστημα, το ελατήριο δεν χρειάζεται κούρντισμα παρά μόνο μια φορά τη βδομάδα· ενώ σ’ ένα τρίτο, απλώς κάθε μήνα.

29.26-7.Β

Το Μπομπινοκαντηλομάρς στο μυαλό των όντων που ζούνε σύμφωνα μόνο με την αρχή Ιτοκλανότζ, αντιστοιχεί στο ελατήριο διαφόρων συστημάτων «μηχανικών ρολογιών».

Όπως ακριβώς η διάρκεια λειτουργίας στα «μηχανικά ρολόγια» εξαρτάται από το ελατήριο που έχουν, έτσι και στα όντα η διάρκεια της ύπαρξής τους εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τα Μπομπινοκαντηλομάρς που δημιουργούνται στα μυαλά τους από τη στιγμή της εμφάνισης τους, και κατόπιν κατά τη διαδικασία του μετέπειτα σχηματισμού τους.

30.83.Β

Σύμφωνα με την αρχή αυτή, ο σχηματισμός της απαραίτητης ενέργειας στην παρουσία των όντων, όταν βρίσκονται στην «κατάσταση του ξύπνου τους», εξαρτάται από την ποιότητα των συνειρμών που πραγματώνονται στη συνολική τους παρουσία κατά τη διάρκεια της πλήρους παθητικότητας τους, ή, όπως λένε οι ευνοοούμενοί σου, «κατά τη διάρκεια του ύπνου»· και το αντίστροφο· η ενέργεια η απαραίτητη για την «παραγωγικότητα» του ύπνου δημιουργείται με τη σειρά της κατά τη διάρκεια της συνειρμικής διαδικασίας που πραγματώνεται μέσα τους κατά την «κατάσταση του ξύπνου», και εξαρτάται, τη φορά αυτή, από την ποιότητα ή την ένταση της δραστηριότητας τους.

30.83.Β

Και τα πράγματα είναι έτσι για τα γήινα τρίμυαλα όντα από την εποχή που, όπως ήδη σου είπα, η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε κάποτε να αντικαταστήσει τη «Φουλασνιταμνιανή» αρχή, που ήταν ως τότε έμφυτη στην παρουσία τους, με την αρχή Ιτοκλανότζ. Από κει και πέρα, καθιερώθηκε στη διαδικασία της ύπαρξής τους μία ιδιαιτερότητα που συνεχίζει να δρα ως σήμερα: εάν, όπως λένε, «κοιμηθούν καλά», κατά τον ίδιο τρόπο «θα ξυπνήσουν καλά»· αντίθετα αν έχουν «ξυπνήσει άσχημα», θα κοιμηθούν και πάλι άσχημα.

32.130-1.Β

Πριν συνεχίσω τις εξηγήσεις μου για όλα αυτά, πρέπει να τονίσω ότι παρόλο που, κατά τους τελευταίους είκοσι αιώνες, ολόκληρη σχεδόν η διαδικασία της συνηθισμένης ξυπνητής τους ύπαρξης, στα περισσότερα από τα τρίμυαλα όντα που σ’ ενδιαφέρουν, και κυρίως στα σημερινά, συμβαίνει υπό την επίδραση αυτής της ιδιότητας, εκείνα ονομάζουν «κατάσταση ύπνωσης» μόνο εκείνη την κατάσταση κατά τη διάρκεια της οποίας η διαδικασία που οφείλεται στη συγκεκριμένη ιδιότητα πραγματώνεται με ταχύτερο τρόπο και δίνει συμπυκνωμένα αποτελέσματα.

Τα ασυνάρτητα αποτελέσματα που προκαλεί στη συνηθισμένη διαδικασία της ύπαρξής τους αυτή η πρόσφατα παγιωμένη ιδιότητα δεν τα προσέχουν, ή, όπως θα ’λεγαν και τα ίδια, δεν «τους χτυπάνε στο μάτι», αφενός επειδή, λόγω της μη φυσιολογικής τελείωσης του εαυτού τους, δεν έχουν αυτό που λένε «ευρείς ορίζοντες» και, αφετέρου, επειδή είναι όντα που γεννιούνται και υπάρχουν σύμφωνα με την αρχή του Ιτοκλανότζ, τους έγινε έμφυτο να «ξεχνούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα οτιδήποτε αντιλαμβάνονται». Όταν όμως τα αποτελέσματα αυτής της ιδιαιτερότητάς τους επιτυγχάνονται με «συμπυκνωμένη επιτάχυνση», κάθε ασυνάρτητη εκδήλωση, δική τους ή των άλλων, γίνεται σε τέτοιο βαθμό πραγματική, ώστε να είναι ολοφάνερη, και επομένως αναπόφευκτα αντιληπτή, ακόμα και από τον κολοβό νου τους.

32.131.Β

Αλλά κι αν ακόμα μερικά από τα όντα αυτά παρατηρήσουν κατά τύχη, στις δικές τους εκδηλώσεις ή και των άλλων, κάτι το παράλογο, τότε, καθώς αγνοούν το «νόμο των αντιπροσωπευτικών τύπων», το αποδίδουν στις ιδιαιτερότητες του χαρακτήρα κάθε ατόμου.

32.140-1.Β

Αργότερα όμως, όταν τα περισσότερα απ’ αυτά τα όντα, άρχισαν να ζουν με ανάρμοστο για τρίμυαλα όντα τρόπο, η μεγάλη Φύση αναγκάστηκε να μετατρέψει τη «Φουλασνιταμνιανή» ύπαρξή τους σε μια ύπαρξη σύμφωνη προς την αρχή του Ιτοκλανότζ. Από τότε, οι συγκεκριμένες κρυσταλλώσεις που προβλέπει η Μεγάλη Φύση, οι οποίες αποτελούν το σημαντικότερο μέρος της δεύτερης οντικής τροφής — και οι οποίες, αφού αφομοιωθούν από τα όντα, μετατρέπονται σε ουσίες για την επένδυση και τελειοποίηση του «ανώτερου οντικού τους σώματος Κεστζάν» — στα περισσότερα όντα έπαψαν σιγά-σιγά να αφομοιώνονται, άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε ασυνείδητα, για τον προκαθορισμένο σκοπό, λόγω της αφύσικης οντικής του ύπαρξης.

Και καθώς οι ουσίες που μετασχηματίζονταν στις άλλες κοσμικές συγκεντρώσεις έρρεαν ασταμάτητα προς την ατμόσφαιρα του πλανήτη τους, εμφανίστηκε ανάμεσα στους δύστυχους ευνοουμένους σου, κατά τους τελευταίους αιώνες, μια καινούργια «αρρώστια», της οποίας η επίδραση είναι τώρα ολοφάνερα βλαβερή πάνω τους.