Study of Beelzebub's Tales

9.75.Α

Με την ευκαιρία αυτή, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι τα όντα μιας από τις ηπείρους εκείνου του πλανήτη, της ηπείρου Ατλαντίδος, η οποία στη συνέχεια αφανίστηκε, γνώριζαν την ύπαρξη του δεύτερου κομματιού του πλανήτη τους και το ονόμαζαν, κι αυτοί, Ανούλιο.

Αλλά, τα όντα της τελευταίας περιόδου ύπαρξης εκείνης της ηπείρου, στη συνολική παρουσία των οποίων είχαν ήδη κρυσταλλωθεί και ενσωματωθεί τα αποτελέσματα των συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου που λέγεται «Κουνταμπάφερ», του έδωσαν το όνομα «Κιμεσπάι», που θα πει κατά λέξη: «που-δε-σ’-αφήνει-να-κοιμάσαι-ήσυχα».

14.95.Α

Οι διάφορες αλλαγές στην παρουσία τους άρχισαν κυρίως μετά τη δεύτερη καταστροφή που έγινε σ’ αυτόν τον πλανήτη, και κατά τη διάρκεια της οποίας καταποντίστηκε η κυριότερη ήπειρός του που ονομαζόταν «Ατλαντίδα».

15.99.Α

Αυτή την πρώτη φορά προσγειώθηκε στις ακτές της ηπείρου η οποία έμελλε, μετά τη δεύτερη καταστροφή, να εξαφανιστεί οριστικά από την επιφάνεια του πλανήτη.

Αυτή η ήπειρος λεγόταν «Ατλαντίδα»· και ήταν ο κυριότερος τόπος ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω, καθώς και των περισσότερων μελών της φυλής μας.

19.156.Α

Κατά τη διάρκεια όμως αυτού του κοσμοχαλασμού, η ήπειρος της Ατλαντίδος, που ήταν όταν την επισκέφτηκα η μεγαλύτερη ήπειρος και ο κυριότερος τόπος ύπαρξης των ευνοουμένων σου, καταποντίστηκε μαζί με άλλες μεγάλες και μικρές στεριές μέσα στα βάθη του πλανήτη, παρασύροντας τα τρίμυαλα όντα που την κατοικούσαν, καθώς και όλα σχεδόν όσα είχανε αποκτήσει και πραγματοποιήσει κατά τη διάρκεια πολλών αιώνων.

19.156.Α

Πάνω σ’ εκείνη ακριβώς την ήπειρο Ατλαντίδα βρισκόταν η πόλη Σάμλιος, όπου ζούσε, όπως θα θυμάσαι, ο νεαρός συμπατριώτης μας που ήταν η αιτία της πρώτης προσωπικής μου καθόδου στη Γη.

19.157.Α

Σου είπα κάποτε, κατά τη διάρκεια μιας συνομιλίας μας, ότι τα περισσότερα από τα όντα της φυλής μας που είχαν διαλέξει για τόπο διαμονής τους τον πλανήτη σου, βρίσκονταν, την εποχή της πρώτης μου καθόδου, στην ήπειρο της Ατλαντίδος.

20.183.Α

Τότε ο Βεελζεβούλ άρχισε:

— Εδώ και πάρα πολύ καιρό — πριν από την περίοδο στην οποία αναφέρεται η αφήγηση μου, και πολύ πριν τη δεύτερη μεγάλη καταστροφή που υπέστη ο δυστυχισμένος εκείνος πλανήτης, την εποχή που η ήπειρος της Ατλαντίδος ήταν ακόμη στις μεγάλες της δόξες — ένα συνηθισμένο τρίκεντρο ον αυτής της ηπείρου «ανακάλυψε», όπως μου έδειξαν αργότερα οι έρευνές μου, ότι το κοπανισμένο κέρατο ενός όντος ορισμένης εξωτερικής μορφής, που ονομαζόταν «πιρμαράλ», ήταν πολύ δραστικό φάρμακο για κάθε είδους «ασθένεια». Στη συνέχεια, διάφοροι «ιδιότροποι» διάδωσαν παντού επάνω στον πλανήτη σου αυτή την «ανακάλυψη». Ταυτόχρονα κρυσταλλωνόταν σιγά-σιγά, στο νου των συνηθισμένων όντων, ένας παράγοντας πρωτοβουλίας εντελώς απατηλός, ο οποίος αργότερα συνετέλεσε στη συγκρότηση — μέσα στη συνολική παρουσία όλων των ευνοουμένων σου και κυρίως των σημερινών — του «νου» που διαθέτουν σήμερα όταν είναι «ξυπνητοί», και καθορίζει σε μεγάλο ποσοστό τις συχνές αλλαγές των πεποιθήσεών τους.

20.183.Α

Λοιπόν, παιδί μου, τα όντα της Ατλαντίδος, αφού εξόντωσαν πολλά από αυτά τα «πιρμαράλ», ή «ελάφια», για να τους πάρουν τα κέρατα, κατάφεραν σύντομα να τα αφανίσουν τελείως.

Τότε ορισμένα όντα της Ατλαντίδος που το επάγγελμά τους ήτανε «κυνηγοί», έφυγαν για να τα αναζητήσουν σε άλλες ηπείρους και σε άλλα νησιά.

20.184.Α

Για να καταλάβεις καλύτερα τις ιστορίες που θα ακολουθήσουν, πρέπει να μάθεις ότι κατά τη διάρκεια της δεύτερης γήινης καταστροφής, μετά από διάφορες διαταραχές, ορισμένα τμήματα της ηπείρου Ιρανάν καταποντίστηκαν μέσα στα έγκατα του πλανήτη, ενώ στη θέση τους αναδύθηκαν άλλες στεριές που προξένησαν σημαντικές διαφοροποιήσεις, και έτσι η επιφάνεια της έγινε ίση σχεδόν με εκείνη της ηπείρου Ατλαντίδος πριν την εξαφάνισή της.

20.185.Α

Με λίγα λόγια, όλη εκείνη η χώρα και το κλίμα της άρεσαν τόσο πολύ στους κυνηγούς και στις οικογένειές τους που κανένας τους δεν ήθελε πια να επιστρέψει στην ήπειρο Ατλαντίδα· εγκαταστάθηκαν λοιπόν σ’ εκείνα τα μέρη, προσαρμόστηκαν ταχύτατα στις συνθήκες το περιβάλλοντος, πολλαπλασιάστηκαν, και περνούσαν από τότε, όπως λένε, «ζωή χαρισάμενη».

20.185.Α

Την εποχή που οι κυνηγοί των πιρμαράλ αποφάσισαν να εγκατασταθούν στις ακτές της Θάλασσας της Αφθονίας, εκεί βρισκόταν ήδη ένα πολύ σημαντικό ον από την ήπειρο της Ατλαντίδος, το οποίο, με την ιδιότητα του «Αστροσοβόρ», ανήκε σε μια «σοφή εταιρία», όμοια της οποίας δεν έχουμε ξαναδεί και ίσως να μη δούμε ποτέ πια πάνω στη Γη.

20.185.Α

Λίγο πριν τη δεύτερη καταστροφή, οι αληθινοί σοφοί της Ατλαντίδος, οι ιδρυτές εκείνης της πραγματικά μεγάλης Αχαλντανικής εταιρίας, υπολόγισαν ότι κάτι πολύ σοβαρό θα συνέβαινε σε λίγο πάνω στον πλανήτη τους· άρχισαν λοιπόν να παρατηρούν προσεκτικά όλα τα φυσικά φαινόμενα του περιβάλλοντος· αλλά παρόλες τις προσπάθειές τους, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τι ακριβώς θα γινόταν.

Λίγο αργότερα, έστειλαν ορισμένα μέλη τους στις άλλες ηπείρους και στα άλλα νησιά, με την ελπίδα ότι, με το σύνολο των παρατηρήσεών τους, θα ξεκαθάριζαν ποιος ήταν ο επικείμενος κίνδυνος.

20.186.Α

Τούτο λοιπόν το σοφό μέλος της εταιρίας Αχαλντάν, όταν μια μέρα συνάντησε στις ακτές εκείνης της θάλασσας μερικούς από τους κυνηγούς μας, έμαθε ότι κι εκείνοι προέρχονταν από την ήπειρο της Ατλαντίδος. Και όπως ήταν φυσικό, χάρηκε πολύ, και σύντομα έγιναν φίλοι.

20.188-9.Α

Ας υπογραμμίσουμε, επ’ ευκαιρία, ότι η «περιέργεια» που χαρακτηρίζει την ψυχή των ευνοουμένων σου, η οποία και άρχισε να κρυσταλλώνεται αμέσως μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, δε λειτουργούσε σε κανένα από τα όντα των περασμένων εποχών τόσο έντονα όσο στα σημερινά τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, τα οποία έχουν, μα την πίστη μου, περισσότερη κι απ’ όσες τρίχες έχουν τα «Τουσούκ».

21.202-3.Α

— Η ιστορία της τρίτης ασιατικής ομάδας άρχισε λίγο μετά την περίοδο που οι οικογένειες των κυνηγών των πιρμαράλ της ηπείρου Ατλαντίδος έφθασαν στις ακτές της Θάλασσας της Αφθονίας, για να ιδρύσουν εκεί τη δεύτερη ομάδα των ασιατικών όντων.

Όμως, σ’ εκείνα τα «αμνημόνευτα» χρόνια — για τους σημερινούς ευνοουμένους σου, εννοείται — λίγο δηλαδή πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή που υπέστη εκείνος ο κακότυχος πλανήτης, μέσα στην παρουσία των τρίκεντρων όντων της ηπείρου Ατλαντίδος είχαν αρχίσει να κρυσταλλώνονται ορισμένες από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ· κι αυτές δημιούργησαν μέσα τους, ανάμεσα σ’ άλλες περίεργες για τρίμυαλα όντα ανάγκες, και την ανάγκη να φορούν διάφορα μπιχλιμπίδια σαν στολίδια, ή να φτιάχνουν τα ξακουστά «φυλαχτά» δικής τους επινόησης.

21.203-4.Α

Τις πρώτες μέρες, οι επαγγελματίες αναζητητές μαργαριταριών δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να ικανοποιούν όλο και περισσότερο την τάση, που είχε γίνει ένα με την παρουσία τους, να εξολοθρεύουν εκείνα τα μονόμυαλα όντα του πλανήτη τους. Και μόνον αργότερα, αφού αντιλήφθηκαν — πάντα κατά τύχη — ότι η γειτονική στεριά παρήγαγε σε αφθονία σχεδόν όλα όσα ήταν αναγκαία για τη συνηθισμένη τους ύπαρξη, αποφάσισαν να μην επιστρέψουν πια στην Ατλαντίδα, αλλά να εγκατασταθούν εκεί μόνιμα.

21.204.Α

Από τότε, παιδί μου, αυτό το τμήμα της επιφάνειας του πλανήτη έγινε γνωστό σε όλα τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, και κυρίως σ’ εκείνα της ηπείρου Ατλαντίδος, με τ’ όνομα «Τόπος της Αφθονίας».

21.212-3.Α

Όπως ήδη σου είπα, παιδί μου, μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος μέσα στον ψυχισμό εκείνων των τρίκεντρων όντων θεμελιώθηκε μια ιδιαιτερότητα που τη λένε «οργανοψυχική ανάγκη για σοφιστείες». Και κάτω από την επίδραση αυτής της ιδιαιτερότητας, τα όντα της δεύτερης και της τρίτης γενιάς που διαδέχθηκαν τους συγχρόνους του Άγιου Βούδα άρχισαν κι αυτά με τη σειρά τους, προς δυστυχία όλων των σύγχρονων και μελλοντικών τρίμυαλων όντων της Γης, να προσπαθούν όλο και περισσότερο να επεξεργάζονται με «σοφιστείες» εκείνη τη συμβουλή του Άγιου Βούδα, ώσπου τελικά σχημάτισαν γι’ αυτήν μια πολύ συγκεκριμένη άποψη, η οποία μεταδόθηκε με τη σειρά της από γενιά σε γενιά. Νόμιζαν λοιπόν ότι αυτή την «αντοχή» απέναντι στους άλλους πρέπει κανείς απαραίτητα να την αποκτήσει μέσα σε απόλυτη μοναξιά.

23.241.Α

Πραγματικά, κατά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, μαζί με την κυριότερη ήπειρο Ατλαντίδα, καταποντίστηκαν στα βάθη εκείνου του κακότυχου πλανήτη πολλοί μεγάλοι και μικροί όγκοι στεριάς και στη θέση τους εμφανίστηκαν νέοι σχηματισμοί.

Αυτές οι μετατοπίσεις, που πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα μερικών ημερών σε διάφορα μέρη της συνολικής παρουσίας της Γης, συνοδεύτηκαν από επανειλημένους σεισμούς και από εκδηλώσεις που δεν μπορούσαν παρά να προκαλέσουν τη φρίκη στη συνείδηση και στις αισθήσεις των όντων κάθε είδους.

23.242.Α

Πριν από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή — την οποία τα σύγχρονα τρίμυαλα όντα ορίζουν με τις λέξεις: «η καταστροφή της ηπείρου Ατλαντίδος» — τον καιρό που άρχιζαν να κρυσταλλώνονται μέσα στην παρουσία τους διάφορες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, εμφανίστηκε σιγά-σιγά μέσα τους μια οντική παρόρμηση, που αργότερα κυριάρχησε πάνω τους.

23.255-6.Α

Πριν συνεχίσω την περιγραφή εκείνου του αστεροσκοπείου και των άλλων οικοδομημάτων που ανεγέρθηκαν για το καλό της οντικής ύπαρξης, και επειδή η «συνειδητή δύναμη» που εκδηλωνόταν στη δημιουργία εκείνων των αρχιτεκτονημάτων που είδα με τα ίδια μου τα μάτια — παρόμοια των οποίων δεν ξανάγιναν ούτε πριν ούτε μετά την περίοδο αυτή — ήταν επίσης αποτέλεσμα των επιτευγμάτων των συνηθισμένων τρίμυαλων όντων που ήταν μέλη της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών, η οποία ιδρύθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα πριν τη δεύτερη μεγάλη γήινη καταστροφή, θα ήταν νομίζω καλύτερα να σου διηγηθώ, όσο γίνεται πιο σύντομα, την ιστορία τούτης της πραγματικά σημαντικής «επιστημονικής εταιρίας».

23.256.Α

Και ο λόγος που θα σου πω την ιστορία της ίδρυσης και της λειτουργίας εκείνης της εταιρίας στην ήπειρο Ατλαντίδα είναι για να σου δώσω να καταλάβεις ότι αν κάποια τρίμυαλα όντα ολοκληρώσουν κάτι πάνω στον πλανήτη σου — χάρη στα «οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα», δηλαδή χάρη στη συνειδητή τους εργασία και στις θεληματικές τους ταλαιπωρίες, όχι μόνον ωφελούνται από όσα απέκτησαν για το δικό τους μόνο «είναι», αλλά και κάποιο μέρος απ’ αυτά μεταδίδεται, όπως και σε μας, κληρονομικά, και γίνεται πατρογονική κληρονομιά των άμεσων απογόνων τους.

23.257.Α

Οι «Κορκαπτιλιανές ταινίες σκέψης» που αφορούν την ιστορία της δημιουργίας της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών παγιώθηκαν σκόπιμα, όπως έμαθα πολύ αργότερα, από κάποιον Ασουχιλών, το σημερινό άγιο «Αιώνιο Άτομο», που επένδυσε τη συνολική παρουσία ενός τρίμυαλου όντος, ονόματι Τετετός, και γεννήθηκε στον πλανήτη σου στην ήπειρο Ατλαντίδα, όπου έζησε τέσσερις αιώνες πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή.

23.257-8.Α

Έτσι λοιπόν έμαθα κι εγώ, παιδί μου, τις λεπτομέρειες για τη δημιουργία της εταιρίας των Αχαλντανών, εν μέρει από το περιεχόμενο της Τηλεογκινάρας που προανέφερα και εν μέρει χάρη σε πολλά δεδομένα που συγκέντρωσα πολύ αργότερα, όταν επιδόθηκα σε έρευνες, διεξοδικές όπως πάντα, σχετικά με ένα γεγονός που με ενδιέφερε πολύ.

Σύμφωνα με το κείμενο της Τηλεογκινάρας, και από τα δεδομένα που συγκέντρωσα αργότερα, μου έγινε απόλυτα σαφές ότι αυτή η εταιρία των Αχαλντανών, η οποία εμφανίστηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα και την αποτελούσαν τρίκεντρα όντα της Γης, ιδρύθηκε 735 χρόνια πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή.

23.265.Α

Οι φιλικές σχέσεις των δικών μας με πολλά μέλη της αρχαίας εταιρίας των Αχαλντανών χρονολογούνταν από την εποχή που γνωρίστηκαν στην ήπειρο Ατλαντίδα, σχεδόν από την ίδρυση της εταιρίας αυτής.

Σου είπα ήδη, αν θυμάσαι, ότι όταν κατέβηκα για πρώτη φορά σ’ εκείνον τον πλανήτη και όταν τα όντα της φυλής μας συγκεντρώθηκαν στη πόλη Σάμλιος για να βρουν, με τη βοήθεια μου, μια διέξοδο από τη δύσκολη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί την εποχή εκείνη, οι γενικές συνελεύσεις των δικών μας γίνονταν σ’ ένα παράρτημα του κεντρικού «κτιρίου» της εταιρίας των Αχαλντανών. Έτσι σφυρηλατήθηκαν φιλικές σχέσεις ανάμεσα στα όντα της φυλής μας και σε ορισμένα μέλη εκείνης της εταιρίας.

23.265.Α

Η ελπίδα μερικών μελών της εταιρίας των Αχαλντανών που διασώθηκαν, να αναβιώσουν την εταιρία τους και να ολοκληρώσουν το έργο της, δεν πραγματοποιήθηκε. Παρόλα αυτά, χάρη σ’ αυτούς διατηρήθηκε στην παρουσία των όντων για πολλές γενιές μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, το νόημα και η «ενστικτώδης πεποίθηση» για την αναγκαιότητα αυτού που ονομάζεται «ολοκληρωμένο προσωπικό Είναι».

23.270.Α

Με πολύ ενδιαφέρον γι’ αυτή την παράξενη αλληγορική μορφή, ζήτησα να μάθω τη σημασία της, και ένα από τα σοφά μέλη εκείνης της μεγάλης εταιρίας των όντων-ανθρώπων μου την εξήγησε ως εξής:

23.273.Α

«Πολύ πιθανόν!… Το ότι κανένα από τα αγαθά που άλλοτε κατακτήθηκαν με το νου των όντων της ηπείρου Ατλαντίδος για τη συνηθισμένη οντική ύπαρξη δεν έγινε πατρογονική κληρονομιά των σημερινών όντων αυτού του πλανήτη — αυτό μπορεί ακόμη να εξηγηθεί λογικά, από το απλό γεγονός ότι, για κοσμικούς λόγους που δεν προέρχονταν και δεν εξαρτιόνταν καθόλου από τα εδώ τρίμυαλα όντα, έγινε στον πλανήτη τους μια δεύτερη μεγάλη μη νομοτελειακή καταστροφή, στη διάρκεια της οποίας η ήπειρος αυτή καταποντίστηκε μαζί με όλα σχεδόν τα υπάρχοντα της.

24.277-8.Α

Ορισμένα τμήματα της χώρας της Περλανίας σκεπάστηκαν τότε από άμμο, το ίδιο και η περιοχή που βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Γκραμποντζέ, όπου είχε διαμορφωθεί, όπως ήδη σου είπα, μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, αυτό που αποκαλούσαν κύριο «Κέντρο Πολιτισμού» όλων των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω· περιοχή η οποία, ενώ ήταν εκείνα τα χρόνια η ακμαιότερη στην επιφάνεια του πλανήτη σου, δεν είναι σήμερα παρά μία έρημος που ονομάζεται «Σαχάρα».

24.284.Α

Το πρώτο από αυτά τα γεγονότα είναι ότι σχεδόν αμέσως μετά την καταστροφή της ηπείρου Ατλαντίδος, άρχισε να κρυσταλλώνεται σιγά-σιγά μέσα στην παρουσία του καθενός από τους ευνοουμένους σου, για να σταθεροποιηθεί εκεί οριστικά κατά τη διάρκεια των τελευταίων αιώνων, μια ειδική ιδιότητα, υπό την επίδραση της οποίας η αίσθηση που ονομάζεται «ευτυχία του είναι» — που τη δοκιμάζει πότε-πότε κάθε τρίμυαλο ον ως επακόλουθο μιας ικανοποίησης του συναισθήματος της εσωτερικής του αξίας — εμφανίζεται αποκλειστικά και μόνο στην παρουσία τους όταν αποκτήσουν αρκετή ποσότητα από ένα μέταλλο, πολύ γνωστό εκεί κάτω, που το ονομάζουν «χρυσάφι».

24.300.Α

Η πρώτη από αυτές τις αντιλήψεις υπάρχει και μεταβιβάζεται εκεί κάτω μόνο ανάμεσα σε όντα όπως εκείνα που κάποτε ήταν μέλη της εταιρίας Αχαλντάν στην ήπειρο της Ατλαντίδος, και όπως εκείνα που, αρκετούς αιώνες αργότερα, μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή απέκτησαν στη συνολική τους παρουσία, αν και με διαφορετικό τρόπο, σχεδόν τα ίδια δεδομένα, και ονομάζονταν «μύστες».

25.307.Α

Για να καταλάβεις καλύτερα τον τρόπο που οι πληροφορίες μπορούν να μεταδοθούν στα όντα των επόμενων γενεών με έναν Λεγομινισμό, θα σου πω λίγα λόγια ακόμα για τα όντα που εκεί κάτω οι άλλοι ονόμαζαν και συνεχίζουν να ονομάζουν μύστες.

25.308.Α

Αυτή η μέθοδος μετάδοσης ανακαλύφτηκε από τα όντα της Ατλαντίδος· πρέπει λοιπόν να λέμε και τα καλά τους· η μέθοδός τους είναι πραγματικά πολύ συνετή και πέτυχε απόλυτα το στόχο της.

30.47.Β

Είναι ενδιαφέρον να προσέξουμε εδώ ότι η συγκεκριμένη περίοδος της ροής του Χρόνου, δηλαδή η «εβδομάδα», χωριζόταν πάντα στον πλανήτη σου σε επτά ημέρες· και την υποδιαίρεση αυτή την έκαναν μάλιστα τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος, για να εκφράσουνε το Νόμο του Επτά, που τον γνώριζαν τότε στην εντέλεια.

31.124.Β

Οι γνώσεις για το «ρετσινόλαδο» μεταδόθηκαν στους ίδιους τους Αιγυπτίους από τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος, που ανήκαν στη σοφή εταιρία των «Αχαλντανών».

32.130.Β

Η παράδοξη ψυχική τους ιδιότητα εμφανίστηκε λίγο μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, και παγιώθηκε οριστικά στην παρουσία όλων τους από τη στιγμή που ο «Ζωοστάτης» τους, δηλαδή η λειτουργία της «οντικής συνειδητότητάς» τους, διαιρέθηκε, για να σχηματίσει προοδευτικά δύο εντελώς ξεχωριστές συνειδητότητες οι οποίες δεν έχουν μεταξύ τους κανένα κοινό σημείο, και τις οποίες μετά τις ονόμασαν: την πρώτη, απλώς «συνειδητότητα», και τη δεύτερη, όταν επιτέλους πρόσεξαν την ύπαρξη της, «υποσυνείδητο».

33.155.Β

Πριν σου μιλήσω γι’ αυτό το γεγονός, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί αξιοθρήνητα τραγικό, πρέπει να σου μιλήσω και πάλι, για να σχηματίσεις μια σαφέστερη εικόνα, για εκείνα τα τρίμυαλα όντα της ηπείρου της Ατλαντίδος που ίδρυσαν την επιστημονική κοινότητα η οποία είχε το όνομα Αχαλντάν.

33.156.Β

Και αρκετούς αιώνες μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, τα όντα αυτής της Αιγύπτου, στηριζόμενοι στις γνώσεις που έφτασαν μέχρις αυτά, κατάφεραν να μάθουν να διατηρούν αιώνια — πάντα μέσω της ιερής «εξουδετερωτικής δύναμης» του Ιερού Οκιντανόχ — τα πλανητικά σώματα ορισμένων από αυτά χωρίς να φθείρονται και να αποσυντίθενται μετά το ιερό Ρασκουάρνο», ή, όπως λένε, μετά το «θάνατό» τους.

33.157.Β

Το ιερό αυτό «κάτι» θα παρέμενε σε καθαρή κατάσταση επί πολλούς αιώνες εν μέσω τρίμυαλων όντων, τα οποία, στην ουσία τους, εδώ και πάρα πολύ καιρό δεν έχουν κανενός είδους «σεβασμό» για τίποτε. Αλλά επειδή στην παρουσία εκείνων των σύγχρονων «ασυνείδητων ιερόσυλων γεννήθηκε το εγκληματικό πάθος, το οποίο τους δημιουργεί την ανάγκη να βεβηλώνουν ως και τα ιερά όντων περασμένων γενεών, δεν δίστασαν να αρχίσουν ανασκαφές και να ανοίξουν ακόμα και εκείνο το θάλαμο τον οποίο θα ’πρεπε να θεωρούν ιερό και απαραβίαστο χώρο, και διέπραξαν την ανιερότητα εκείνη, της οποίας τα αποτελέσματα μ’ έκαναν πριν λίγο να συνειδητοποιήσω, με όλο μου το είναι, το λάθος μου — εκείνο το λάθος που έκανα όταν σου είπα με βεβαιότητα πως τίποτα δεν είχε φτάσει στα όντα του σημερινού πολιτισμού από τα όντα παλαιότερων εποχών· ενώ το γεγονός που συνέβηκε στις μέρες μας στην Αίγυπτο δεν είναι παρά η συνέπεια ενός αποτελέσματος που επιτεύχθηκε από τους αρχαίους προγόνους τους οι οποίοι κάποτε υπήρχαν στην ήπειρο Ατλαντίδα.

34.187.Β

Μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή που έγινε σ’ εκείνον τον ταλαίπωρο πλανήτη, μετά δηλαδή την «καταστροφή της Ατλαντίδος», η δράση του κοσμικού νόμου Σολιουνένσιους ασκήθηκε τουλάχιστον σαράντα φορές στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, και κάθε φορά, αυτή η παράδοξη «ανάγκη ελευθερίας», που είχε ήδη παγιωθεί στα περισσότερα από αυτά, προκαλούσε σχεδόν πάντα το ίδιο πράγμα που προκαλείται τα τελευταία χρόνια στο σύνολο των ομάδων που κατοικούν στο μέρος της επιφάνειας του πλανήτη σου που λέγεται «Ρωσία».

37.229.Β

«Μήπως τα όντα που κάθονται σε τούτο το εστιατόριο της Μονμάρτρης δεν είναι τα ίδια και δεν φέρονται με τρόπο τόσο ανάξιο όσο και τα όντα της πόλης Σάμλιος, στην ήπειρο της Ατλαντίδος, πόλη που θεωρούσαν όλα τα τρίμυαλα όντα του καιρού εκείνου “πηγή-και-τόπο-συγκέντρωσης-των-αποτελεσμάτων-που-αποκτήθηκαν-με-την-έννοια-της-τελειοποίησης-του-νου” — ή το κύριο “πολιτισμικό κέντρο” τους, όπως θα λέγαμε σήμερα — μια πόλη όπου πήγαινα κάποτε να καθίσω στα τότε εστιατόρια της, τα λεγόμενα “Σακρουπιάκις”, μαζί με τους καλοφαγάδες εκείνης της εποχής;

37.231.Β

«Όσο καιρό παρατηρώ αυτά τα δυστυχισμένα, όχι μόνο εξαφανίστηκαν ολόκληροι λαοί και πολλά πολιτισμικά κέντρα, χωρίς να αφήσουν ίχνη, αλλά και οι ίδιες οι περιοχές όπου ζούσαν άλλαξαν ριζικά ή εξαφανίστηκαν κι αυτές από το πρόσωπο του κακόμοιρου πλανήτη τους, όπως συνέβη στην ήπειρο Ατλαντίδα.

38.265-6.Β

Το θυμάσαι; Σου διηγήθηκα κάποτε ότι τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος έφτασαν πρώτα στην Περλανία, στην ήπειρο Ασχάρκ, ή Ασία, για να ψάξουν για μαργαριτάρια, και πως στη συνέχεια έγιναν τα πρώτα που κατοίκησαν τη χώρα.

39.321.Β

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι, αρχικά, αμέσως δηλαδή μετά την καταστροφή του οργάνου Κουνταμπάφερ, τα τρίμυαλα όντα που κατοικούσαν στον πλανήτη σου γνώριζαν κι αυτά, επίσης, τις δύο ανώτερες οντικές τροφές, και τις χρησιμοποιούσαν με συνειδητή πρόθεση· ορισμένα μάλιστα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος, λίγο πριν την εξαφάνισή της, θεωρούσαν τη διαδικασία απορρόφησης αυτών των ανώτερων οντικών τροφών σαν τον κυριότερο λόγο της ύπαρξής τους.

39.336.Β

Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι όλα σχεδόν τα τρίμυαλα όντα που κατοικούν στους διάφορους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, γνωρίζουν ή αισθάνονται ενστικτωδώς την ύπαρξη του Άγιου Πλανήτη του Καθαρτηρίου· μόνο τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου δεν έμαθαν τίποτα γι’ αυτόν, τα περισσότερα τουλάχιστον από όσα γεννήθηκαν λίγο πριν την καταστροφή της Ατλαντίδος, ή μετά την εξαφάνιση της.

39.338.Β

Όπως σου είπα, τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου είχαν κι αυτά αρχικά, πριν δηλαδή την καταστροφή της Ατλαντίδος, κάποια σχετική επίγνωση του Άγιου Πλανήτη του Καθαρτηρίου, και από τότε ακόμα υπήρχαν πολλοί Λεγομινισμοί γι’ αυτό το θέμα. Μετά τον καταποντισμό της Ατλαντίδος, ορισμένα αποσπάσματα αυτών των Λεγομινισμών διατηρήθηκαν τυχαία από μερικά σοφά όντα της τότε εποχής, τα οποία έμειναν σώα και αβλαβή, για να μεταδοθούν από γενιά σε γενιά.

Αργότερα, όμως, όταν στον ψυχισμό εκείνων των παράξενων τρίμυαλων όντων παρουσιάστηκε η ιδιότυπη αρρώστια που καθόρισα με τη λέξη «σοφιστεία», ο τρόπος με τον οποίο άρχισαν να μεταχειρίζονται τα αποσπάσματα των πληροφοριών που τους δόθηκαν για το θέμα του Άγιου Πλανήτη του Καθαρτηρίου ήταν τέτοιος που, μέσα στον ψυχισμό των όντων των επόμενων γενεών σχηματίστηκαν και παγιώθηκαν, πάνω σε εν μέρει αυθεντικές πληροφορίες, εικόνες και αντιλήψεις, που ο ασύγκριτος και σεβαστός μας Ναστραντίν Χότζας καθορίζει ιδανικότατα με την μοναδική του αναφώνηση: «Ουστ-ξου-Διάβολε!»

39.340.Β

Μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, ορισμένες γνώσεις για την προέλευση και την πραγματική σημασία των «οντικών Εξιοεχάρυ»διατηρήθηκαν και μεταδόθηκαν, κι αυτές επίσης, από γενιά σε γενιά.

40.8.Γ

Η πρώτη φορά που τα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν αντιλήφθηκαν το θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ και τον συνειδητοποίησαν με όλη τους την παρουσία, ήταν στην ήπειρο Ατλαντίδα, κατά την περίοδο που ορισμένα όντα — όπως σου έχω διηγηθεί αν θυμάσαι — κατάλαβαν από μόνα τους ότι υπήρχε στην παρουσία τους «κάτι ύποπτο» και ανακάλυψαν επίσης πως είχαν κάποιες δυνατότητες που τους επέτρεπαν να καταστρέψουν αυτό το «κάτι ύποπτο», ώστε να γίνουν όπως θα έπρεπε να είναι.

40.9.Γ

Το επακόλουθο των συνειδητών εργασιών εκείνων των λίγων τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου είναι ότι εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα ο κλάδος της σχεδόν φυσιολογικής επιστήμης ο οποίος λεγόταν «Τατζαλουρινονό», και σήμαινε «επιστήμη των επτά όψεων κάθε ολοκληρωμένου φαινομένου».

40.10.Γ

Φαίνεται ότι αυτός ο κλάδος της επιστήμης ήταν τόσο γνωστός στην ήπειρο Ατλαντίδα, που τα σοφά εκείνα όντα το θεώρησαν περιττό να καταχωρήσουν στους Λεγομινισμούς τους κάποιες πληροφορίες γύρω από αυτό το θέμα, όπως συνήθιζαν να κάνουν με όλες τις γνώσεις που ήθελαν να μεταδώσουν ανέπαφες στα όντα των επερχόμενων γενεών.

40.10.Γ

Θα θυμάσαι, στο έχω ξαναπεί, ότι στην ήπειρο Ασία υπήρχε κάποτε μια χώρα που την έλεγαν «Μαραλπλεϊσίς», στην οποία βασίλευε ένας αυτοκράτορας με τ’ όνομα «Κονιουτσιόν», απόγονος του σοφού μέλους της κοινότητας των Αχαλντανών που είχε έρθει από την Ατλαντίδα για να παρατηρήσει σ’ εκείνα τα μέρη τα κάθε είδους φυσικά φαινόμενα του πλανήτη τους, κι ότι αυτός ο αυτοκράτορας είχε πλάσει για τους υπηκόους του τον «πάνσοφο μύθο» που σου διηγήθηκα, για να τους σώσει από την ολέθρια συνήθεια να μασούν τους σπόρους του άνθους «Γκουλγκουλιάν».

40.11.Γ

Και στο νέο τόπο μόνιμης ύπαρξής τους, την «Κίνα», πρώτοι αυτοί, μετά την καταστροφή της ηπείρου Ατλαντίδος, συνειδητοποίησαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ.

40.14.Γ

Αυτό το γεγονός τους προξένησε κατάπληξη και τόσο ζωηρό ενδιαφέρον, που, αφήνοντας κατά μέρος όλα τα προβλήματα που τους απασχολούσαν προηγουμένως, αφιερώθηκαν από κει και πέρα επίμονα και αποκλειστικά στην εξέταση αυτού του εκπληκτικού φαινομένου που το διαπίστωσαν πρώτοι, και τελικά πέτυχαν αποτελέσματα χωρίς προηγούμενο, και μετά τον καιρό της ηπείρου Ατλαντίδος αξεπέραστα ως σήμερα για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου, κάθε εποχής.

40.15.Γ

Συνοπτικά, για δεύτερη φορά στον πλανήτη σου, πολύ μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, διαπιστώθηκε και αποδείχθηκε κατηγορηματικά από τους δίδυμους αδελφούς, για όλα τα ανεξάρτητα και, εξωτερικά, διαφορετικά φαινόμενα, ότι το καθένα τους, αν θεωρηθεί σαν μια ενότητα, περιλαμβάνει στο σύνολο των εκδηλώσεων του επτά ανεξάρτητες ενότητες δεύτερης τάξης, προικισμένες με ειδικές υποκειμενικές ιδιότητες· ότι αυτές οι «ανεξάρτητες ενότητες δεύτερης τάξης» συγκροτούνται με τη σειρά τους από επτά ενότητες τρίτης τάξης, και ούτω καθεξής, σχεδόν επ’ άπειρον· και ότι, σε καθεμιά από τις ενότητες πρώτης τάξης, δεύτερης τάξης, τρίτης τάξης, και λοιπά, οι διαδικασίες αμοιβαίας σχέσης και επίδρασης πραγματώνονταν με την αυστηρότερη ακρίβεια, σε όλες τις λεπτομέρειες, με τον ίδιο τρόπο και με τις ίδιες συνέπειες.

40.18.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, οι αξιόλογοι εκείνοι γήινοι σοφοί, οι σημερινοί Άγιοι, τα δίδυμα αδέλφια, Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ, ήταν οι πρώτοι, μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, που έθεσαν πάλι τις βάσεις αυτής της επιστήμης. Και όχι μόνο έθεσαν τις βάσεις του «συνόλου των ειδικών πληροφοριών» της, αλλά υπήρξαν και οι πρώτοι κάτοικοι της Γης που διαπίστωσαν δύο από τις τρεις θεμελειώδεις ιδιαιτερότητες που συνεπάγεται ο μεγάλος νόμος για τον οποίο σου μίλησα, δηλαδή διαπίστωσαν την ύπαρξη των δύο «Μντνελ-ιν» του. Έδωσαν τότε σ’ εκείνον τον κλάδο της αληθινής επιστήμης, που έμοιαζε πολύ μ’ εκείνη που ονομαζόταν στην ήπειρο Ατλαντίδα «επιστήμη των επτά εκφάνσεων κάθε ολόκληρου φαινομένου», το όνομα «Νόμος του Εννέα»· κι αυτό γιατί πρόσθεταν στις επτά ευδιάκριτες εκδηλώσεις, που τις ονόμασαν «Ντούζτζακο», εκείνου του μεγάλου νόμου, τις ιδιαιτερότητες που για πρώτη φορά διαπίστωσαν, και ονόμασαν «Σουανσοτουραμπίτζο», που σήμαινε «υποχρεωτικά ασυνεχής έκφανση της ελεύθερης ροής του συνόλου». Και ονόμασαν έτσι αυτό το νόμο, γιατί πριν απ’ όλα πείστηκαν απόλυτα, κατά τη διάρκεια της σε βάθος έρευνάς τους, ότι, σε όλα τα «παροδικά κοσμικά αποτελέσματα» που μελετούσαν, οι ιδιαιτερότητες, τις οποίες πρώτοι αυτοί διαπίστωσαν, λάβαιναν χώρα υποχρεωτικά σε ορισμένες μόνο στιγμές της διαδικασίας εκείνου του μεγάλου νόμου.

40.27.Γ

Και τα πράγματα έγιναν έτσι, επειδή πριν απ’ όλα είχαν διατηρήσει μια συνήθεια, καθιερωμένη από τα σοφά όντα της ηπείρου Ατλαντίδος, να μη μεταδίδουν τέτοιου είδους πληροφορίες στα όντα μεταγενέστερων γενεών παρά μόνο με τη μεσολάβηση των αληθινά μυημένων.

40.48.Γ

Ο πρώτος που τον ανακάλυψε ήταν ένα σοφό μέλος της εταιρίας των Αχαλντανών που ιδρύθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα, ο οποίος ήταν πρόγονος των δύο σοφών αδελφών, και αν θυμάσαι, συνάντησε κατά τύχη τους πρώτους κατοίκους της χώρας Μαραλπλεϊσίς, κι εκείνοι αμέσως τον έκαναν αρχηγό τους.

42.165.Γ

«Όπως δείχνουν οι πληροφορίες που μας ήρθαν από τα πανάρχαια χρόνια — σύμφωνα άλλωστε και με τον κοινό νου — ο μεγάλος Μωυσής, πραγματική αυθεντία στην ιατρική επιστήμη, επιθυμούσε μ’ αυτόν τον τρόπο να κάνει τις ουσίες που συσσωρεύονταν σ’ εκείνο το μέρος να εξαλείφονται μόνες τους, μηχανικά, χάρη στις τυχαίες επαφές κάθε είδους, και να πάψουν έτσι να προκαλούν εκείνη την ολέθρια φαγούρα.

«Το μέγεθος των ιατρικών γνώσεων του μεγάλου Μωυσή επιβεβαιώνεται από πάμπολλες ιστορικές πηγές· αυτές εδώ συμφωνούν στις μαρτυρίες τους, ότι χρωστούσε τις γνώσεις του στους αρχιερείς των οποίων ήταν μαθητής κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αίγυπτο, και οι οποίοι πήραν την επιστήμη τους από τους προγόνους τους της ηπείρου Ατλαντίδος, εκείνους τους πρώτους και τελευταίους αληθινούς σοφούς της Γης, τα μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών.

42.199.Γ

Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις που έκανα επάνω τους από τότε που εξαφανίστηκε η ήπειρος της Ατλαντίδος, αυτή η ιδιαιτερότητα της σκέψης τους, τόσο δύσκολο να γίνει κατανοητή με «λογική ανάλυση», μια ιδιαιτερότητα που τους γέννησε την εσφαλμένη πεποίθηση που σου έλεγα, ήταν πάντοτε η «αιτία κέντρο βάρους» όλων σχεδόν των λυπηρών γεγονότων, μικρών και μεγάλων, που συνέβησαν στη διαδικασία της ομαδικής τους ύπαρξης.

42.204.Γ

Αυτό το περίεργο φαινόμενο είχε συμβεί πριν την καταστροφή της Ατλαντίδος, στη διαδικασία της ύπαρξης μιας μικρής ομάδας τρίμυαλων όντων που προέρχονταν από διάφορες μεγάλες κοινότητες της εποχής. Αυτά τα όντα ζούσαν απομονωμένα σ’ ένα ξακουστό νησί που λεγόταν «Μπαλακανίρα», που βρισκόταν ανατολικά της ηπείρου της Ατλαντίδος και το οποίο καταποντίστηκε μαζί της.

43.248.Γ

Θα θυμάσαι που σου έλεγα ότι τα τρίμυαλα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος θεωρούσαν τότε αυτή την οντική υποχρέωση ιερή, και την ονόμαζαν «Αμαρλούς», που σήμαινε στη γλώσσα τους «βοήθεια προς τη Σελήνη».

43.248.Γ

Τα δύο πρώτα επιβλητικά κτίρια θεωρούνταν ιερά από τα όντα της ηπείρου της Ατλαντίδος. Αντιπροσώπευαν γι’ αυτά ό,τι είναι για τα όντα της Γης οι «ναοί», οι «εκκλησίες», τα «παρεκκλήσια» και άλλοι ιεροί τόποι.

43.249.Γ

Τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος είχαν αποκτήσει τη βεβαιότητα ότι τα όντα αρσενικού φύλου είναι πηγές ενεργητικής εκδήλωσης· επιδίδονταν λοιπόν αδιάκοπα, μέσα στα Αγοροχροστίνι τους, σ’ έναν ενεργητικό και συνειδητό διαλογισμό, και εκπλήρωναν μέσα σ’ αυτή την κατάσταση τα αντίστοιχα ιερά μυστήρια, για να μετουσιώνουν μέσα τους τις ιερές ουσίες Αμπρουστντονίς και Χελκντονίς.

43.250.Γ

Τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος ήταν τότε εξοικειωμένα με ορισμένα συμπτώματα, συγκεκριμένα και πολύ παράδοξα, σύμφωνα με τα οποία αναγνώριζαν τέτοια όντα, για να τα απομονώνουν μέσα στα Ανοροπαριονοκίμα.

43.251.Γ

Τα όντα της τελευταίας περιόδου της ηπείρου Ατλαντίδος είχαν και άλλα πολλά εξαιρετικά έθιμα, που αποσκοπούσαν σε μια φυσιολογική ύπαρξη. Όσο για τους σημερινούς ευνοούμενούς σου, δε θα μπορούσε κανείς παρά να τους λυπηθεί για το ότι η δεύτερη καταστροφή που υπέστη ο άμοιρος πλανήτης σου προκάλεσε τον καταποντισμό της ηπείρου αυτής με ό,τι είχε και δεν είχε, κι έτσι εξαφανίστηκαν ταυτόχρονα όλα τα καλά έθιμα που είχαν αφομοιωθεί, μετά από τόσους αιώνες, στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

43.251.Γ

Έμοιαζε με τα Γυναικοχροστίνι της ηπείρου Ατλαντίδας. Προοριζόταν, όπως κι εκείνα, για όντα θηλυκού φύλου, τα οποία έπρεπε να μένουν εκεί καθόλη τη διάρκεια της εμμηνόρροιάς τους.

44.268.Γ

Το ηλικιωμένο εκείνο ον υπήρχε στην ήπειρο Ατλαντίδα την ίδια ακριβώς εποχή που υπήρχε εκεί κι ο Μακάρυ Κρονμπέρνκσιον.

44.269.Γ

Στην ήπειρο Ατλαντίδα ονόμαζαν «Μπουλμαρσάν», αυτό που τα σύγχρονα όντα εκεί κάτω ονομάζουν «βιβλίο».

44.270.Γ

Καθώς όμως ο αριθμός των όντων που ενδιαφέρονταν για το κείμενο του Μπουλμαρσάν αυξανόταν αδιάκοπα, οι αρχηγοί της εταιρίας αποφάσισαν να του κάνουν πολλά αντίγραφα και να τα τοποθετήσουν στο κέντρο όλων των μητροπόλεων που βρίσκονταν τότε στις άλλες πόλεις της ηπείρου Ατλαντίδος, καθώς και στις άλλες ηπείρους.