Study of Beelzebub's Tales

Περίληψη

Συνεχίζοντας τη διήγησή του σχετικά με την Ασιατανή Οργάνωση, ο Βεελζεβούλ αναφέρει στον Χασίν όλα όσα έμαθε μετά από τις προσωπικές τους έρευνες. Σύμφωνα με την αφήγηση ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, αφού στοχάστηκε στο όρος Βεζινυάμα, κι αφού σχημάτισε νοητικά το τελικό σχέδιο των Αγιότατων κατοπινών Δραστηριοτήτων του, δεν ξαναγύρισε πια στη Βαβυλώνα, αλλά πήγε κατευθείαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ, την πρωτεύουσα μιας χώρας που βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Ασίας και ονομαζόταν τότε Κουρλαντέχ. Εκεί ήρθε σε επαφή με τα μέλη της αδελφότητας«Τσαβταντουρί» που βρισκόταν εκεί κοντά, και που το όνομα της σήμαινε «να-υπάρχω-ή-να-μην-υπάρχω-καθόλου» και η οποία είχε οργανωθεί πέντε χρόνια πριν φτάσει εκεί ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, από δύο γήινα όντα, που ήταν πραγματικοί μύστες και ονομαζόταν Παουντολίρο και Σενσιμιρινίκο. Ενώ εδίδασκε τους αδελφούς της παλαιάς κοινότητας «Τσαβταντουρί» με τον τρόπο αυτό, και ενώ συζητούσε μαζί τους τα συμπεράσματα και τους σκοπούς του, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς καταγινόταν ταυτόχρονα με την επεξεργασία των λεγόμενων «κανόνων», ή του «καταστατικού» της αδελφότητας την οποία σκόπευε να ιδρύσει με τη βοήθειά τους στην πόλη Ντζουλφαπάλ, και που αργότερα ονομάστηκε «αδελφότητα Ιστβορί» και σήμαινε «Μόνον-εκείνος-που-θα-αποκτήσει-Συνείδηση-μέσα-του-θα-ονομάζεται-και-θα-γίνει-γιός-του-Θεού».

Με το «καταστατικό» που συντάχτηκε από τον Αγιότατο Ασιάτα Σεϊμάς, καθόρισε τους όρους σύμφωνα με τους οποίους κάποιος μπορούσε να γίνει «αδελφός με πλήρη δικαιώματα» της αδελφότητας Ιστβορί.

Στην συνέχεια ξεχώρισε τους «μυημένους-της-πρώτης-βαθμίδας» και μύησε το Νου τους σε «αντικειμενικές αλήθειες» που τις αγνοούσαν ως τότε τελείως τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω. Σ’ αυτούς τους πρώτους Μεγάλους Μύστες, ο Αγιότατος, και σήμερα Παν-αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, εξήγησε μεταξύ άλλων λεπτομερώς, τι ακριβώς ήταν η οντική παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης» και πώς εμφανίζονταν στην παρουσία των τρίμυαλων όντων οι παράγοντες εκείνοι που πιστοποιούσαν την εκδήλωση της.

Η κατάληξη του συνειδητού Μόχθου του, ήταν ότι πριν περάσουν τρία χρόνια, όλα τα συνηθισμένα όντα της πόλης Ντζουλφαπάλ και των περιχώρων της, καθώς και πολλών άλλων κρατών της ηπείρου Ασίας, γνώριζαν ότι κατείχαν τη θεία οντική παρόρμηση της «πραγματικής συνείδησης», που μπορούσε να συμμετέχει στη λειτουργία της συνηθισμένης τους «συνειδητότητας του ξύπνου», και ότι, σε όλες τις αδελφότητες του Μεγάλου Προφήτη Ασιάτα Σεϊμάς, όλοι οι μεγάλοι μύστες και οι ιερείς εξηγούσαν και υποδείκνυαν τι έπρεπε να γίνει και πώς να το κάνουν για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός· και επιπλέον, σχεδόν όλοι άρχισαν να κάνουν αγώνα και να καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να γίνουν ιερείς των πολυάριθμων Ιστβοριανών αδελφοτήτων που ιδρύθηκαν σε μεγάλο αριθμό εκείνα τα χρόνια σε πολλές χώρες της ηπείρου Ασίας, και κάθε μία λειτουργούσε σχεδόν ανεξάρτητα.

Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ότι μέσα σε δέκα χρόνια είχαν ήδη εξαφανιστεί από μόνες τους οι δύο αφύσικα δημιουργημένες κύριες μορφές συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, οι οποίες ήταν, τότε όπως και τώρα, οι πηγές των περισσότερων ολέθριων αιτίων, τα οποία γεννούν κάθε λογής παράγοντες που εμποδίζουν να δημιουργηθούν εκεί κάτω οι συνθήκες για μια έστω και επιφανειακά φυσιολογική οντική ύπαρξη.

Έτσι, πρώτα-πρώτα, η διαίρεσή τους σε πολλές κοινότητες, με όλες τις οργανωμένες μορφές εξωτερικής και εσωτερικής ύπαρξης, τις οποίες ονομάζουν «κρατικούς μηχανισμούς», διαλύθηκε από μόνη της· και έπειτα ο διαχωρισμός των όντων σε διάφορες λεγόμενες «κάστες» ή «τάξεις», που είχε από καιρό καθιερωθεί σε πάρα πολλές κοινότητες, εξαφανίστηκε κι αυτός από μόνος του. Ένα άλλο αποτέλεσμα ήταν ότι η διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής που είναι εδραιωμένη εκεί κάτω και που προκαλείται από μια τρομερή ιδιομορφία του ψυχισμού τους σταμάτησε ολότελα στην ήπειρο της Ασίας. Το εκπληκτικότερο και σημαντικότερο όμως αποτέλεσμα του Άγιου Μόχθου του Ασιάτα Σεϊμάς ήταν ότι εκείνη την περίοδο, όχι μόνο ξανάγινε η διάρκεια της ύπαρξής τους μεγαλύτερη, αλλά παράλληλα, ενώ μειωνόταν η λεγόμενη «θνησιμότητα», ταυτόχρονα μειωνόταν, τουλάχιστο κατά ένα πέμπτο και οι γεννήσεις. Έτσι επιβεβαιωνόταν πρακτικά ένας από τους κοσμικούς νόμους που ονομάζεται «νόμος της εξισορρόπησης των δονήσεων», δονήσεων που είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης και της ενέλιξης των κοσμικών ουσιών οι οποίες χρειάζονται για τον Μέγιστο κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη. Αυτή η μείωση της «θνησιμότητας» και των «γεννήσεων» συνέβηκε, γιατί, καθώς πλησίαζαν προς μία ομαλότερη για τρίκεντρα όντα ύπαρξη, άρχισαν να ακτινοβολούν δονήσεις οι οποίες αντιστοιχούσαν όλο και περισσότερο προς τις απαιτήσεις της Μεγάλης Φύσης, έτσι που αυτή χρειαζόταν λιγότερες από τις δονήσεις που παράγονται από την καταστροφή της ύπαρξης των όντων.

Συνεχίζοντας την διήγηση αναφέρει στον Χασίν ότι καθώς κάθε ον εκείνου του πλανήτη εκείνη την εποχή προσπαθούσε να εργάζεται, με σκοπό να αποκτήσει στη συνειδητότητά του τη Θεία λειτουργία της πραγματικής συνείδησης, μεταστοιχείωνε γι’ αυτό το σκοπό μέσα του, όπως άλλωστε γίνεται παντού στο Σύμπαν, τις λεγόμενες «Ομπλιγκολνιανές οντικές τάσεις», που είναι οι εξής πέντε:

Η πρώτη τάση: να έχει, κατά τη διάρκεια της συνηθισμένης οντικής του ύπαρξης, όλα όσα ικανοποιούν τις ανάγκες του πλανητικού του σώματος και είναι πραγματικά απαραίτητα.

Η δεύτερη τάση: να έχει συνέχεια μέσα του μια άσβεστη ενστικτώδη ανάγκη για τελειοποίηση, με την οντική έννοια.

Η τρίτη τάση: να προσπαθεί συνειδητά να γνωρίσει, όλο και πιο καλά, τους νόμους της δημιουργίας του Κόσμου και της ύπαρξης του Κόσμου.

Η τέταρτη τάση: να πληρώσει από την αρχή, και όσο το δυνατό νωρίτερα, για τον ερχομό του στον Κόσμο και για την ατομικότητα του, με σκοπό να είναι ελεύθερο, στη συνέχεια, να ξαλαφρώσει, στο μέτρο του δυνατού, τη θλίψη του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ.

Και η πέμπτη τάση: να βοηθάει πάντοτε τους ομοίους του, καθώς και τα όντα με διαφορετικές μορφές, με σκοπό την επιτάχυνση της τελειοποίησης τους μέχρι το βαθμό του «ιερού Μαρτφωτάι», δηλαδή μέχρι το βαθμό της αυτο-ατομικότητας.

Ο Βεελζεβούλ αναφέρει στο Χασίν στην συνέχεια ότι όλα όσα είχε πετύχει ο Ασιάτα Σεϊμάς τα κατέστρεψαν τα ίδια τα γίηνα όντα, λίγο μετά αφού ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς εγκατέλειψε τον πλανήτη τους.

27.322.Α

ΕΠΕΙΤΑ ο Βεελζεβούλ συνέχισε τη διήγηση του:

27.322.Α

— Οι έρευνες και οι αναζητήσεις μου μου έδειξαν επίσης ότι ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, αφού στοχάστηκε στο όρος Βεζινυάμα, κι αφού σχημάτισε νοητικά το τελικό σχέδιο των Αγιότατων κατοπινών Δραστηριοτήτων του, δεν ξαναγύρισε πια στη Βαβυλώνα, αλλά πήγε κατευθείαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ, την πρωτεύουσα μιας χώρας που βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Ασίας και ονομαζόταν τότε Κουρλαντέχ.

27.322.Α

Μόλις έφτασε εκεί, ήρθε σε επαφή με τα μέλη της αδελφότητας «Τσαβταντουρί» που βρισκόταν εκεί κοντά, και που το όνομά της σήμαινε «να-υπάρχω-ή-να-μην-υπάρχω-καθόλου».

27.322.Α

Αυτή η αδελφότητα είχε οργανωθεί πέντε δικά τους χρόνια πριν φτάσει εκεί ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, από δύο γήινα όντα, που ήταν πραγματικοί μύστες, σύμφωνα με τις αρχές που υπήρχαν πριν την Ασιατιανή εποχή.

27.322.Α

Το ένα απ’ αυτά τα δύο γήινα όντα ονομαζόταν Παουντολίρο και το άλλο Σενσιμιρινίκο.

27.322.Α

Με την ευκαιρία αυτή πρέπει να παρατηρήσω ότι στη συνολική παρουσία αυτών των δύο πραγματικών γήινων μυημένων εκείνης της εποχής, είχε κιόλας ολοκληρωθεί η επένδυση των ανώτερων μερών τους, και ότι μπόρεσαν αργότερα, κατά τη διάρκεια της ύπαρξής τους, να προωθήσουν την τελειοποίησή τους ως την απαιτούμενη βαθμίδα του Ιερού Αντικειμενικού Νου· σήμερα δε, τα ανώτερα τελειοποιημένα οντικά τους μέρη αξιώθηκαν να έχουν κιόλας σαν τόπο ύπαρξης τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου.

27.322-3.Α

Σύμφωνα με τις μεταγενέστερες εμπεριστατωμένες μου έρευνες, σ’ εκείνα τα δύο τρίμυαλα όντα, τον Παουντολίρο και τον Σενσιμιρινίκο, γεννήθηκε η υποψία, που την ένιωθαν συνέχεια σε όλα τα ξέχωρα και ήδη πνευματοποιημένα μέρη του συνόλου της παρουσίας τους, ότι η συνολική τους οργάνωση είχε αποκτήσει, εξαιτίας ορισμένων αιτίων που ήταν προφανώς έξω από τους νόμους, «κάτι ιδιαίτερα ανεπιθύμητο» γι’ αυτά — και, ενώ γρήγορα αυτή η υποψία γινόταν βεβαιότητα, είδαν ότι, ταυτόχρονα, τους ήταν αδύνατο να απαλλαγούν από εκείνο το «ιδιαίτερα ανεπιθύμητο κάτι», που λειτουργούσε μέσα τους, μόνο με τα δικά τους εσωτερικά δεδομένα· αποφάσισαν λοιπόν να αναζητήσουν ανάμεσα στα όμοια τους και άλλα όντα που να πασχίζουν για τον ίδιο σκοπό και να συνενώσουν τις προσπάθειές τους για να απαλλαγούν από αυτό το «ιδιαίτερα ανεπιθύμητο κάτι».

27.323.Α

Σύντομα ανακάλυψαν τέτοια όντα, ανάμεσα στους λεγόμενους «μοναχούς», που ζουν στα λεγόμενα «μοναστήρια», πολλά από τα οποία υπήρχαν εκείνη την εποχή στα περίχωρα της πόλης Ντζουλφαπάλ. Από αυτούς τους μοναχούς διάλεξαν εκείνους με τους οποίους ίδρυσαν την «αδελφότητα» που ανάφερα.

27.323.Α

Αφού λοιπόν ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έφτασε στην πόλη Ντζουλφαπάλ και δημιούργησε τις ανάλογες σχέσεις με τους μοναχούς αυτής της αδελφότητας, όσους τότε εργάζονταν εκεί με σκοπό να διαπιστώσουν οι ίδιοι την αφύσικη ψυχική τους λειτουργία, διαφώτισε το νου τους, χρησιμοποιώντας αντικειμενικά αληθινές πληροφορίες, και οδήγησε τις οντικές τους παρορμήσεις με τρόπο ώστε να μπορούν να νιώθουν αυτές τις αλήθειες χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των ανώμαλα κρυσταλλωμένων παραγόντων που ήδη βρίσκονταν στην παρουσία τους, ή και καινούργιων παραγόντων που ίσως ξεφύτρωναν πάλι από τα αποτελέσματα των εξωτερικών τους εντυπώσεων, οι οποίες προέρχονταν από την αφύσικα δημιουργημένη εκεί κάτω συνηθισμένη οντική ύπαρξη.

27.323-4.Α

Ενώ εδίδασκε τους αδελφούς της παλαιάς κοινότητας «Τσαβταντουρί» με τον τρόπο αυτό, και ενώ συζητούσε μαζί τους τα συμπεράσματα και τους σκοπούς του, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς καταγινόταν ταυτόχρονα με την επεξεργασία των λεγόμενων «κανόνων», ή, όπως μέχρι σήμερα λένε εκεί κάτω, του «καταστατικού» της αδελφότητας την οποία σκόπευε να ιδρύσει με τη βοήθειά τους στην πόλη Ντζουλφαπάλ, και που αργότερα ονομάστηκε «αδελφότητα Ιστβορί» και σήμαινε «Μόνον-εκείνος-που-θα-αποκτήσει-Συνείδηση-μέσα-του-θα-ονομάζεται-και-θα-γίνει-γιός-του-Θεού».

27.324.Α

Αργότερα, όταν όλα οργανώθηκαν και τακτοποιήθηκαν, με τη συμμετοχή των αδελφών της αρχαίας αδελφότητας Τσαβταντουρί, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έστειλε τους αδελφούς σε διάφορα μέρη και τους ανάθεσε να διαδώσουν, σύμφωνα με τις οδηγίες του, την ιδέα ότι μέσα στο «υποσυνείδητο» των ανθρώπων κρυσταλλώνονται και είναι παρόντα πάντοτε τα δεδομένα, που εκδηλώνονται Άνωθεν, ικανά να προκαλέσουν μέσα τους τη γέννηση της θείας παρόρμησης της πραγματικής ηθικής συνείδησης· και ότι μόνον εκείνος που θα αποκτήσει την «ικανότητα» να αφήνει τη δράση αυτών των δεδομένων να συμμετέχει στη λειτουργία της συνειδητότητας με την οποία περνάει την καθημερινή του ζωή, θα έχει το νόμιμο δικαίωμα να ονομάζεται, με την αντικειμενική έννοια του όρου, και να είναι πράγματι, αληθινός γιος του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ όλων όσων υπάρχουν.

27.324.Α

Οι αδελφοί άρχισαν λοιπόν να κηρύττουν τις αντικειμενικές αλήθειες, πρώτα απ’ όλα στους μοναχούς όλων των μοναστηριών που βρίσκονταν στα περίχωρα της Ντζουλφαπάλ, και έπειτα στα συνηθισμένα όντα της πόλης.

27.324.Α

Το αποτέλεσμα των κηρυγμάτων τους ήταν να διαλέξουν αρχικά τριάντα πέντε σοβαρούς και καλά προετοιμασμένους «δοκίμους», αυτούς που θα αποτελούσαν την πρώτη αδελφότητα των Ιστβορί την οποία ίδρυσαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ.

27.324.Α

Ύστερα απ’ αυτό, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, ενώ φώτιζε τον νου των πρώην αδελφών της αδελφότητας Τσαβταντουρί, ανάλαβε ακόμη, με τη βοήθειά τους, να φωτίσει και το νου των τριάντα πέντε «δοκίμων».

27.324.Α

Τα πράγματα συνεχίστηκαν έτσι για έναν ολόκληρο δικό τους χρόνο, και μόνο τότε μερικοί από τους αδελφούς της παλιάς αδελφότητας Τσαβταντουρί και από τους τριάντα πέντε «δοκίμους», αποδείχτηκαν σιγά-σιγά άξιοι να γίνουν, όπως λένε, «αδελφοί με πλήρη δικαιώματα» της πρώτης αδελφότητας των Ιστβορί.

27.324-5.Α

Σύμφωνα με το «καταστατικό» που συντάχτηκε από τον Αγιότατο Ασιάτα Σεϊμάς, ο καθένας μπορούσε να γίνει «αδελφός με πλήρη δικαιώματα» της αδελφότητας Ιστβορί, υπό τον μοναδικό όρο ότι, εκτός από ορισμένα αντικειμενικά προτερήματα, που κι αυτά προβλέπονταν, θα κατάφερνε να αποκτήσει την «ικανότητα-να-κατευθύνει-συνειδητά-τη-λειτουργία-του-δικού-του-ψυχισμού», έτσι ώστε να μπορεί να πείσει απόλυτα άλλα εκατό συνηθισμένα όντα, δείχνοντάς τους ποια πρέπει να είναι η παρόρμηση της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης στους ανθρώπους, πώς αυτή πρέπει να εκδηλώνεται, ώστε ο άνθρωπος να ανταποκρίνεται στην πραγματική αιτία και το σκοπό της ύπαρξής του, και ακόμα πώς μπορούν με τη σειρά τους να αποκτήσουν κάτι που ονομάζεται «απαιτούμενο επίπεδο ικανότητας», ώστε να μπορέσουν πια μόνοι τους να πείσουν τουλάχιστον άλλους εκατό ανθρώπους.

27.325.Α

Όσοι αποδείχτηκαν άξιοι να γίνουν «αδελφοί με πλήρη δικαιώματα» της αδελφότητας Ιστβορί, αργότερα ονομάστηκαν για πρώτη φορά εκεί κάτω «ιερείς».

27.325.Α

Για να καταλάβεις καλύτερα την Αγιότατη Δραστηριότητα του Ασιάτα Σεϊμάς, πρέπει επίσης να μάθεις ότι όταν πια είχαν καταστραφεί όλα τα αποτελέσματα των Άγιων Εργασιών Του, τις λέξεις «ιερέας» και «μυημένος», για τις οποίες σου μίλησα, οι ευνοοούμενοί σου τις χρησιμοποιούσαν, και εξακολουθούν να τις χρησιμοποιούν ως τις μέρες μας, με δύο τελείως διαφορετικές έννοιες.

Με την πρώτη — που παλιά τη χρησιμοποιούσαν παντού, αλλά που σήμερα πια δεν τη χρησιμοποιούν παρά σε ορισμένες μόνο περιοχές και για κάποιες μεμονωμένες και ασήμαντες ομάδες — χαρακτηρίζουν εκείνους τους επαγγελματίες που τους λένε τώρα εκεί κάτω «εξομολογητές» ή «παπάδες».

27.325.Α

Και με την άλλη έννοια της λέξης «ιερέας» χαρακτήριζαν, και χαρακτηρίζουν ακόμα και σήμερα εκεί κάτω, τα όντα τα οποία, με την ευσεβή τους ύπαρξη και με την αξιοσύνη των πράξεών τους για το καλό όλων των άλλων, ξεχωρίζουν τόσο πολύ από τα υπόλοιπα συνηθισμένα όντα, ώστε, κάθε φορά που τα άλλα συνηθισμένα όντα τους θυμούνται, αναδύεται και πραγματώνεται στην παρουσία τους η διαδικασία που ονομάζεται «ευγνωμοσύνη».

27.326.Α

Την ίδια κιόλας περίοδο που ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς φώτιζε το Νου των αδελφών της παλιάς αδελφότητας Τσαβταντουρί και των τριάντα πέντε νεοεπιλεγμένων «δοκίμων», στα συνηθισμένα όντα της πόλης Ντζουλφαπάλ και των περιχώρων της άρχισε να εξαπλώνεται η αληθινή ιδέα ότι η συνηθισμένη παρουσία των ανθρώπων-όντων περιέχει όλα τα δεδομένα για την εκδήλωση της Θείας παρόρμησης της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης, αλλά ότι αυτή η Θεία παρόρμηση δεν συμμετέχει καθόλου στη συνολική τους συνειδητότητα, γιατί εμποδίζεται από ορισμένες εκδηλώσεις οι οποίες, παρόλο που τους προσφέρουν για μια στιγμή κάποια «ικανοποίηση-που-θα-την-πληρώσουν-αργότερα», καθώς και πολλά υλικά προνόμια, ταυτόχρονα συντελούν στο να ατροφήσουν προοδευτικά τα δεδομένα που εισήχθησαν από τη Φύση στην παρουσία τους, για να προκαλέσουν στα άλλα όντα γύρω τους, αδιακρίτως «μυαλικού συστήματος», την αντικειμενική παρόρμηση της Θείας Αγάπης.

27.326.Α

Όλες αυτές οι αληθινές πληροφορίες μεταδίδονταν χάρη στη σοφότατη πρόνοια του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, που υποχρέωνε τον καθένα από αυτούς που προσπαθούσαν να γίνουν «Αδελφοί-με-πλήρη-δικαιώματα» της αδελφότητας των Ιστβορί, να αποκτήσει, εκτός από πολλά άλλα συγκεκριμένα «προτερήματα», και την «ικανότητα» να κάνει αντιληπτή τη θεία παρόρμηση της συνείδησης σε κάθε ένα από τα τρία συνειρμικά, πνευματοποιημένα μέρη άλλων εκατό τρίκεντρων όντων που ζούσαν εκεί κάτω.

27.326-7.Α

Όταν η οργάνωση της πρώτης Ιστβοριανής αδελφότητας, στην πόλη Ντζουλφαπάλ, είχε λίγο πολύ τακτοποιηθεί και είχε θεμελιωθεί με τρόπο που οι μετέπειτα εργασίες της να μπορούν πια να συνεχιστούν ανεξάρτητα, με την επίβλεψη και μόνο των μελών της αδελφότητας, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς άρχισε τότε να επιλέγει ο ίδιος, από αυτούς που είχαν ήδη γίνει Αδελφοί-με-πλήρη-δικαιώματα, εκείνους οι οποίοι άρχιζαν, συνειδητά με το νου τους και ασυνείδητα με το συναίσθημά τους, στο υποσυνείδητό τους, να νιώθουν τη Θεία παρόρμηση της συνείδησης, και οι οποίοι ήταν απόλυτα βέβαιοι ότι, με ορισμένες προσπάθειες πάνω στον εαυτό, η Θεία αυτή οντική παρόρμηση θα μπορούσε να γίνει και να παραμείνει για πάντα αναπόσπαστο μέρος της συνηθισμένης τους συνειδητότητας. Ξεχώρισε λοιπόν εκείνους τους «μυημένους-της-πρώτης-βαθμίδας», οι οποίοι είχαν την αίσθηση και την επίγνωση αυτής της παρόρμησης, και μύησε το Νου τους σε «αντικειμενικές αλήθειες» που τις αγνοούσαν ως τότε τελείως τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω.

27.327.Α

Τα μυημένα όντα της πρώτης βαθμίδας, τα οποία ξεχώρισε από τα άλλα, ονομάστηκαν τότε για πρώτη φορά «μεγάλοι μύστες».

27.327.Α

Σ’ εκείνα τα χρόνια, σημείωσέ το καλά, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς αποκατέστησε όλες τις αρχές που αφορούν το Είναι των μυημένων εκεί κάτω, και οι οποίες αργότερα ονομάστηκαν «Ασιατιανές αποκαταστάσεις.

27.327.Α

Σ’ αυτούς τους πρώτους Μεγάλους Μύστες, ο Αγιότατος, και σήμερα Παν-αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, εξήγησε μεταξύ άλλων λεπτομερώς, τι ακριβώς ήταν η οντική παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης» και πώς εμφανίζονταν στην παρουσία των τρίμυαλων όντων οι παράγοντες εκείνοι που πιστοποιούσαν την εκδήλωση της.

27.327.Α

Κάποια στιγμή, τους είπε για το θέμα τα εξής:

27.327.Α

«Οι παράγοντες για την οντική παρόρμηση της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης γεννιούνται στα τρίμυαλα όντα με την συσσώρευση μέσα τους των σωματιδίων που “εκπορεύονται-από-τη-θλίψη” ΤΟΥ ΑΙΩΝΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΜΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΥΕΥΣΠΛΑΧΝΟΥ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΑ ΥΠΟΜΟΝΕΤΙΚΟΥ· γι’ αυτό ακριβώς η πηγή των εκδηλώσεων της πραγματικής συνείδησης, στα τρίμυαλα όντα, συχνά ονομάζεται ο ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ.

27.327.Α

«Αυτή η θλίψη προκαλείται στον ΚΟΙΝΟ ΣΤΥΛΟΒΑΤΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ από τον αγώνα που γίνεται ασταμάτητα στο Σύμπαν, ανάμεσα στη χαρά και στη λύπη».

27.327.Α

Και πρόσθεσε:

27.327.Α

«Εμείς οι άνθρωποι, καθώς και όλα τα τρίκεντρα όντα ολόκληρου του Σύμπαντος, χωρίς εξαίρεση, λόγω των δεδομένων που κρυσταλλώθηκαν στη συνολική μας παρουσία για να μας προκαλούν τη Θεία παρόρμηση της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης, “ολόκληροι εμείς”, και ολόκληρη η ουσία μας ως τις ρίζες της, ταλαιπωρούμαστε και πρέπει να ταλαιπωρούμαστε.

27.327-8.Α

«Και πρέπει να ταλαιπωρούμαστε, γιατί αυτή η οντική παρόρμηση δεν εκδηλώνεται σε μας πλήρως, παρά μόνο μέσω του συνεχούς αγώνα δύο τελείως αντίθετων λειτουργιών της φύσης που προκύπτουν από δύο πηγές με τελείως αντίθετες αρχές, δηλαδή από το συνεχή αγώνα ανάμεσα στις διαδικασίες της λειτουργίας του πλανητικού μας σώματος, και τις παράλληλες διαδικασίες της λειτουργίας που γεννιούνται προοδευτικά από την επένδυση και την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών σωμάτων μας μέσα στο ίδιο το πλανητικό μας σώμα — διαδικασίες που, στο σύνολό τους, δημιουργούν στα τρίκεντρα όντα όλα τα είδη της Λογικής.

27.328.Α

«Κατά συνέπεια, και μεις οι άνθρωποι που κατοικούμε στη Γη, θα πρέπει οπωσδήποτε, όπως όλα τα τρίκεντρα όντα του Μεγάλου μας Σύμπαντος, λόγω της παρουσίας μέσα μας των παραγόντων που προορίζονται να προκαλούν τη θεία παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης», να αγωνιζόμαστε ασταμάτητα ενάντια και στις δύο τελείως αντίθετες λειτουργίες που αναδύονται και πραγματώνονται στη συνολική μας παρουσία, των οποίων τα αποτελέσματα τα νιώθουμε συνέχεια όλοι μας, είτε σαν “επιθυμία”, είτε σαν “μη επιθυμία”.

27.328.Α

«Έτσι, όποιος από μας υποβοηθήσει συνειδητά τη διαδικασία αυτής της εσωτερικής πάλης, και όποιος βοηθήσει συνειδητά τις “μη επιθυμίες” του να υπερισχύσουν των “επιθυμιών” του, είναι ο μόνος που ενεργεί σύμφωνα με το Είναι του ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ· όποιος όμως συνειδητά ενισχύσει το αντίθετο, θα καταφέρει μόνο να αυξήσει τη θλίψη Του».

27.328.Α

Η κατάληξη όλων όσων σου διηγήθηκα, παιδί μου, ήταν ότι πριν περάσουν τρία από τα χρόνια τους, όλα τα συνηθισμένα όντα της πόλης Ντζουλφαπάλ και των περιχώρων της, καθώς και πολλών άλλων κρατών της ηπείρου Ασίας, γνώριζαν ότι κατείχαν τη θεία οντική παρόρμηση της «πραγματικής συνείδησης», που μπορούσε να συμμετέχει στη λειτουργία της συνηθισμένης τους «συνειδητότητας του ξύπνου», και ότι, σε όλες τις αδελφότητες του Μεγάλου Προφήτη Ασιάτα Σεϊμάς, όλοι οι μεγάλοι μύστες και οι ιερείς εξηγούσαν και υποδείκνυαν τι έπρεπε να γίνει και πώς να το κάνουν για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός· και επιπλέον, σχεδόν όλοι άρχισαν να κάνουν αγώνα και να καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να γίνουν ιερείς των πολυάριθμων Ιστβοριανών αδελφοτήτων που ιδρύθηκαν σε μεγάλο αριθμό εκείνα τα χρόνια σε πολλές χώρες της ηπείρου Ασίας, και κάθε μία λειτουργούσε σχεδόν ανεξάρτητα.

27.329.Α

Αυτές οι σχεδόν ανεξάρτητες αδελφότητες εμφανίστηκαν με την ακόλουθη σειρά:

27.329.Α

Όταν τακτοποιήθηκε οριστικά το σύνολο των εργασιών της αδελφότητας που ιδρύθηκε στην πόλη Ντζουλφαπάλ, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έστειλε τους μεγάλους μύστες, εφοδιασμένους με τις κατάλληλες οδηγίες, στις άλλες χώρες και πόλεις της ηπείρου Ασίας, για να οργανώσουν κι εκεί τέτοιες αδελφότητες, ενώ αυτός συνέχισε την ύπαρξη του στην πόλη Ντζουλφαπάλ, απ’ όπου κατεύθυνε τις δραστηριότητες των βοηθών του.

27.329.Α

Όπως και να ’χει το πράγμα, παιδί μου, γεγονός είναι ότι όλοι σχεδόν οι ευνοοούμενοί σου, εκείνα δηλαδή τα παράδοξα τρίμυαλα όντα, άρχισαν ακόμα κι αυτά να αναγνωρίζουν, με όλα τα πνευματοποιημένα τους μέρη, την ανάγκη της πραγματικής Θείας αντικειμενικής συνείδησης, και να προσπαθούν να την αποκτήσουν στη συνηθισμένη τους συνειδητότητα του ξύπνου· με άλλα λόγια, όλα σχεδόν τα όντα της Ασίας άρχισαν να εργάζονται πάνω στον εαυτό τους με τις οδηγίες των μεγάλων μυστών και των ιερέων της αδελφότητας Ιστβορί, με σκοπό να επιτρέψουν να περάσουν στη συνηθισμένη συνειδητότητά τους τα αποτελέσματα των δεδομένων που υπήρχαν στο υποσυνείδητό τους, για να διεγείρουν την παρόρμηση της γνήσιας Θείας ηθικής συνείδησης και να αποκτήσουν έτσι, αφενός τη δυνατότητα να αποβάλλουν από τον εαυτό τους, ίσως για πάντα, τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που είναι ολέθριες για τους ίδιους και γι’ αυτούς στους οποίους τις μετέδιδαν κληρονομικά, και αφετέρου, με σκοπό να συμμετέχουν συνειδητά στην ελάττωση της θλίψης του ΑΙΩΝΙΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ.

27.329.Α

Γι’ αυτό, σ’ εκείνη την περίοδο, και κυρίως στην ήπειρο της Ασίας, στη συνηθισμένη διαδικασία της οντικής ύπαρξης των ευνοουμένων σου εκυριάρχησε βαθμιαία ο προβληματισμός πάνω στο θέμα της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης, τόσο στην «συνειδητή κατάσταση του ξύπνου», όσο και στην «ενστικτώδη κατάσταση της παθητικότητάς» τους.

27.329-30.Α

Ακόμα και όσα από τα τότε τρίμυαλα όντα δεν είχαν ήδη μεταστοιχειώσει στην παρουσία τους τη γεύση αυτής της θείας παρόρμησης και δεν είχαν, στην μοναδικά ιδιότυπη συνειδητότητά τους, παρά μόνο κάποιες πληροφορίες σχετικά με την οντική παρόρμηση που θα μπορούσε να βρίσκεται μέσα τους, ακόμα κι αυτά προσπαθούσαν να εκδηλώνονται πάντοτε σύμφωνα με αυτές τις υποδείξεις.

27.330.Α

Το αποτέλεσμα όλων αυτών που σου είπα ήταν ότι μέσα σε δέκα από τα χρόνια τους είχαν ήδη εξαφανιστεί από μόνες τους οι δύο αφύσικα δημιουργημένες κύριες μορφές συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, οι οποίες ήταν, τότε όπως και τώρα, οι πηγές των περισσότερων ολέθριων αιτίων, τα οποία γεννούν κάθε λογής παράγοντες που εμποδίζουν να δημιουργηθούν εκεί κάτω οι συνθήκες για μια έστω και επιφανειακά φυσιολογική οντική ύπαρξη.

27.330.Α

Έτσι, πρώτα-πρώτα, η διαίρεσή τους σε πολλές κοινότητες, με όλες τις οργανωμένες μορφές εξωτερικής και εσωτερικής ύπαρξης, τις οποίες ονομάζουν «κρατικούς μηχανισμούς», διαλύθηκε από μόνη της· και έπειτα ο διαχωρισμός των όντων σε διάφορες λεγόμενες «κάστες» ή «τάξεις», που είχε από καιρό καθιερωθεί σε πάρα πολλές κοινότητες, εξαφανίστηκε κι αυτός από μόνος του.

27.330.Α

Κατά τη γνώμη μου, η δεύτερη από αυτές τις δύο βασικές και αφύσικα δημιουργημένες μορφές συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, δηλαδή το να κατατάσσει ο ένας τον άλλον σε διαφορετικές κάστες και τάξεις, ήταν κυρίως εκείνη που είχε αποτελέσει τη βάση, όπως κι εσύ θα καταλάβεις αργότερα, για τη βαθμιαία κρυστάλλωση στους ευνοοουμένους σου των δεδομένων εκείνης της χαρακτηριστικής ψυχικής τους ιδιότητας, η οποία δεν είναι έμφυτη σε κανένα τρίμυαλο ον πουθενά σ’ ολόκληρο το Σύμπαν, εκτός από την παρουσία εκείνων των άτυχων όντων.

27.330.Α

Αυτή η ανεπανάληπτη ιδιότητα σχηματίστηκε μέσα τους, λίγο μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή εκεί κάτω. Καθώς λοιπόν εξελισσόταν και δυνάμωνε σταδιακά μέσα τους, και περνούσε κληρονομικά από γενιά σε γενιά, έγινε τελικά στα σημερινά όντα ένα αναπόσπαστο και αναλλοίωτο μέρος του συνολικού ψυχισμού τους· αυτή η τόσο χαρακτηριστική ιδιότητα ονομάζεται από τα ίδια «εγωισμός».

27.330-1.Α

Αργότερα, συνεχίζοντας τις ιστορίες μου για τα τρίμυαλα όντα που υπάρχουν στον πλανήτη Γη, θα σου εξηγήσω σε κατάλληλη ευκαιρία το πώς, σαν επακόλουθο των αφύσικα δημιουργημένων εξωτερικών συνθηκών της οντικής ύπαρξής τους, έφτασαν οι ευνοούμενοί σου στο σημείο να διαχωριστούν για πρώτη φορά, οι μεν από τους δε, σε διαφορετικές κάστες, και πώς, σαν αποτέλεσμα ορισμένων μεταγενέστερων ανωμαλιών, αυτή η θλιβερή μορφή αμοιβαίων σχέσεων συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Εν τω μεταξύ πρέπει να γνωρίζεις ότι ο λόγος που αυτή η ιδιότυπη ιδιότητα, ο λεγόμενος «εγωισμός», εμφανίστηκε στη συνολική τους παρουσία, είναι ότι, σαν επακόλουθο εκείνων των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών, ο ψυχισμός τους, λίγο μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, χωρίστηκε στα δύο.

27.331.Α

Αυτό το γεγονός μου έγινε ξεκάθαρο κατά τη διάρκεια της τελευταίας μου προσωπικής παραμονής στην επιφάνεια του πλανήτη σου, όταν ενδιαφέρθηκα τόσο πολύ για τον Λεγομινισμό που αφορά τις σκέψεις του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, και που έχει τον τίτλο «Η Φρίκη της Κατάστασης». Πραγματικά κατά τη διάρκεια των συστηματικών ερευνών και αναζητήσεών μου για τις Αγιότατες Δραστηριότητες του και για τα αποτελέσματά τους, θέλησα να μάθω πώς και γιατί η κρυστάλλωση των παραγόντων εκείνων που προέρχονται από τα σωματίδια των εκπορεύσεων της θλίψης του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ και χρησιμεύουν στην πραγματοποίηση της θείας οντικής παρόρμησης της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης ολοκληρώνεται στην παρουσία τους μόνο μέσα στο «υποσυνείδητό» τους, αποφεύγοντας έτσι τον τελειωτικό εκφυλισμό, ενώ αντίθετα δεν τον αποφεύγουν τα δεδομένα που τοποθετήθηκαν μέσα τους με σκοπό να γεννούν στις παρουσίες τους τις άγιες οντικές παρορμήσεις της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας. Επίσης βεβαιώθηκα ότι, για τους παράξενους ανώμαλους εκεί κάτω, θα μπορούσε κάλλιστα να ισχύει μία από τις σοφές κουβέντες του ανεκτίμητου, αναντικατάστατου και σεβαστού μας Ναστραντίν Χότζα, που λέει:

27.331.Α

«Κάθε-αληθινή-ευτυχία-για-τον-άνθρωπο-μπορεί-να-προέλθει-μόνο-από-μια-δυστυχία-το ίδιο-αληθινή-που-έχει-ήδη-δοκιμάσει».

27.331-2.Α

Αυτή η δυαδικότητα του συνολικού ψυχισμού τους προέρχεται από το γεγονός ότι διάφορες «ατομικές πρωτοβουλίες» ξεκινούν ταυτόχρονα, αφενός από εκείνη την εντόπιση που πάντοτε υπερισχύει στην παρουσία τους κατά την κατάσταση του ξύπνου τους — και η οποία δεν είναι τίποτα παραπάνω από το αποτέλεσμα τυχαία βιωμένων εντυπώσεων που προέρχονται από έξω, από το αφύσικο περιβάλλον που τα περιβάλλει, εντυπώσεις που στο σύνολό τους αποτελούν αυτό το οποίο ονομάζουν «συνειδητότητά» τους — αφετέρου από εκείνη την εντόπιση, που βρίσκεται στην παρουσία κάθε είδους όντων, στην οποία δίνουν το όνομα «υποσυνείδητο».

27.332.Α

Και επειδή αυτές οι «ατομικές πρωτοβουλίες» προέρχονται, κατά τη διάρκεια της καθημερινής τους κατάστασης του ξύπνου, από ετερογενείς εντοπίσεις, καθένα από αυτά τα όντα είναι λοιπόν, κατά κάποιον τρόπο, διαιρεμένο σε δύο ανεξάρτητες προσωπικότητες.

27.332.Α

Πρέπει μ’ αυτή την ευκαιρία να τονίσω ότι αυτή η δυαδικότητα είναι επίσης η αιτία που η παρουσία τους έχασε σιγά-σιγά την παρόρμηση, την απαραίτητη στα τρίμυαλα όντα, η οποία ονομάζεται «ειλικρίνεια».

27.332.Α

Αργότερα ρίζωσε μέσα τους η συνήθεια να καταστρέφουν ηθελημένα την οντική παρόρμηση που λέγεται «ειλικρίνεια», και, τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, από την ημέρα της «γέννησής» τους, εθίζονται από τους παραγωγούς τους, ή, σύμφωνα με τη δική τους έκφραση, από τους «γονείς» τους, σε μία παρόρμηση τελείως αντίθετη, στο «ψέμα».

27.332.Α

Το να μαθαίνουν και να υποβάλλουν στα ίδια τα παιδιά τους την επιστήμη να εξαπατούν τους άλλους και να λένε ψέματα για το καθετί, έχει πια αναχθεί, από τα σημερινά όντα του πλανήτη Γη, στο επίπεδο ενός ανειλημμένου καθήκοντος προς τα παιδιά τους· και ακριβώς αυτό είναι εκείνο που εννοούν με την περίφημη λέξη «ανατροφή».

27.332.Α

«Ανατρέφουν» τα παιδιά τους έτσι που ποτέ να μην μπορούν και να μη τολμούν να εκδηλωθούν σύμφωνα με την ενστικτώδη κατεύθυνση της «ηθικής τους συνείδησης», αλλά να κάνουν αυτά που υποδεικνύουν τα εγχειρίδια «καλών τρόπων», τα οποία συνήθως τα φτιάχνουν εκεί κάτω διάφοροι υποψήφιοι Χασναμούσηδες.

27.332.Α

Και όπως είναι επόμενο, όταν αυτά τα παιδιά μεγαλώσουν και γίνουν υπεύθυνα όντα, ενεργούν πια και εκδηλώνονται αυτόματα· ακριβώς όπως τα «δίδαξαν» κατά την εποχή του σχηματισμού τους, ακριβώς σύμφωνα με τις ιδέες που τα «υπέβαλλαν», και ακριβώς όπως τα «κούρδισαν»· κοντολογίς όπως τα «ανάθρεψαν».

27.333.Α

Χάρη σε όλα αυτά, η «αντικειμενική ηθική συνείδηση», που θα μπορούσε να εμφανιστεί, από τη βρεφική κιόλας ηλικία, μέσα στη συνειδητότητα των όντων εκείνου του πλανήτη, «απωθείται» όλο και πιο βαθιά προς τα μέσα, και όταν πια μεγαλώσουν, βρίσκεται μέσα στο λεγόμενο «υποσυνείδητό» τους.

27.333.Α

Και η λειτουργία των δεδομένων που ευνοούν τη γέννηση της θείας παρόρμησης της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης στις παρουσίες τους, έχει από καιρό πάψει να συμμετέχει στη συνειδητότητα, κάτω από τη διεύθυνση της οποίας κυλάει η καθημερινή τους ξυπνητή ύπαρξη.

27.333.Α

Γι’ αυτό, παιδί μου, η κρυστάλλωση στην παρουσία τους της θείας εκδήλωσης που συγκροτεί τα «δεδομένα» τα οποία επιτρέπουν την έλευση μέσα τους εκείνης της ιερής οντικής παρόρμησης που έρχεται Άνωθεν, πραγματώνεται μόνο στο υποσυνείδητό τους, και καθώς το υποσυνείδητό τους έχει πάψει να συμμετέχει στη διαδικασία της καθημερινής τους ύπαρξης, γι’ αυτό, τα δεδομένα αυτά έχουν αποφύγει τον εκφυλισμό στον οποίο υποβλήθηκαν όλες οι άλλες ιερές οντικές παρορμήσεις που κι αυτές θα έπρεπε να βρίσκονται στην παρουσία τους, δηλαδή οι παρορμήσεις της Πίστης, της Αγάπης και της Ελπίδας.

27.333.Α

Κι αν έστω και τώρα, σε ορισμένα από αυτά τα όντα, τα θεία δεδομένα που κρυσταλλώθηκαν στις παρουσίες τους γι’ αυτή την οντική παρόρμηση αρχίσουν, για τον άλφα ή βήτα λόγο, να εκδηλώνονται έξω από το υποσυνείδητό τους και προσπαθήσουν να συμμετέχουν στη λειτουργία της συνηθισμένης τους αφύσικα σχηματισμένης «συνειδητότητας», μόλις τυχόν αντιληφθούν κάτι τέτοιο, αμέσως παίρνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για να το αποφύγουν, γιατί κανένα ον, στην παρουσία του οποίου λειτουργεί η θεία παρόρμηση της πραγματικής αντικειμενικής ηθικής συνείδησης, δεν μπορεί πια, δυστυχώς, να εξακολουθήσει την ύπαρξή του κάτω από τις συνθήκες που κυριαρχούν σήμερα εκεί κάτω.

27.333-4.Α

Από τότε που, στην παρουσία των ευνοουμένων σου, προσαρτήθηκε οριστικά ο «εγωισμός», αυτή η πρωτότυπη οντική ιδιότητα έγινε με τη σειρά της ένας από τους καθοριστικούς παράγοντες της προοδευτικής κρυστάλλωσης, στο συνολικό ψυχισμό τους, των δεδομένων εκείνων που προκάλεσαν την εμφάνιση μερικών ακόμα πιο ιδιόρρυθμων οντικών παρορμήσεων, οι οποίες υπάρχουν σήμερα εκεί κάτω και ονομάζονται «πονηριά», «ζήλεια», «μίσος», «υποκρισία», «περιφρόνηση», «υπεροψία», «δουλικότητα», «μοχθηρία», «φιλοδοξία», «διπροσωπία» και ούτω καθεξής.

27.334.Α

Οι ιδιόρρυθμες ψυχικές ιδιότητες που μόλις απαρίθμησα, και οι οποίες καθόλου δεν αρμόζουν σε τρίμυαλα όντα, είχαν ήδη τελείως κρυσταλλωθεί στις παρουσίες των περισσότερων από τους ευνοουμένους σου και αποτελούσαν αδιαφιλονίκητα χαρακτηριστικά του ψυχισμού τους, πολλά χρόνια πριν την εποχή του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς· όταν όμως οι καινούργιες μορφές ύπαρξης που δημιουργήθηκαν σκόπιμα από τον Ασιάτα Σεϊμάς άρχισαν να παγιώνονται στη διαδικασία της οντικής τους ύπαρξης, και εν συνεχεία διατηρήθηκαν αυτόματα, όλες αυτές οι παράξενες ιδιότητες εξαφανίστηκαν τελείως από την παρουσία όλων σχεδόν των τρίκεντρων όντων εκεί κάτω.

Αργότερα όμως, όταν τα ίδια αυτά όντα κατάστρεψαν όλα τα αποτελέσματα του Άγιου Μόχθου του Εραστή της Ουσίας, του Ασιάτα Σεϊμάς, αυτές οι τόσο ολέθριες για εκείνα ειδικές ιδιότητες, επανεμφανίστηκαν, για να γίνουν τελικά, στα σημερινά τρίμυαλα όντα, η ίδια η βάση ολόκληρης της ουσίας τους.

27.334-5.Α

Όταν λοιπόν, παιδί μου, τα δεδομένα που γεννούν αυτή τη «μοναδική και χαρακτηριστική» οντική παρόρμηση του εγωισμού εμφανίστηκαν στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, και όταν αυτή η «παράξενη ιδιότητα», της οποίας η εξέλιξη προκαλούσε σιγά-σιγά καινούργιους παράγοντες για άλλες εξίσου παράδοξες και ειδικές δευτερεύουσες οντικές παρορμήσεις, θρονιάστηκε στη συνολική τους οργάνωση σαν «Μοναδικός Απόλυτος Άρχοντας», τότε, όχι μόνο η κάθε εκδήλωση, αλλά ακόμη και η κάθε «επιθυμία της εμφάνισης», όπως λένε, της Θείας οντικής παρόρμησης ορθώθηκε σαν εμπόδιο στο δρόμο αυτού του καινούργιου «Απόλυτου Άρχοντα». Εν συνεχεία, όταν οι ευνοούμενοί σου βρέθηκαν υποχρεωμένοι, κάτω από την πίεση των περιστάσεων, να αποφύγουν, όπως πάντα, τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα, τη συμμετοχή της Θείας παρόρμησης στη λειτουργία της συνειδητότητας υπό τον έλεγχο της οποίας είχαν συνηθίσει να πραγματοποιούν την ξυπνητή τους ύπαρξη, η δράση των Θείων αυτών δεδομένων «απομακρύνθηκε», όπως θα λέγαμε, σιγά-σιγά από τη λειτουργία της συνηθισμένης «συνειδητότητας» τους, και τελικά συμμετείχε μόνο στη λειτουργία του «υποσυνειδήτου» τους.

27.335.Α

Μόνο όταν ξεκαθάρισα όλα αυτά που σου είπα, έπειτα από εμπεριστατωμένες έρευνες και αναζητήσεις, κατάλαβα επιτέλους γιατί δημιουργείται και γιατί διαιωνίζεται ακόμη και σήμερα η ολέθρια για τους ίδιους διαίρεσή τους σε διάφορες «κάστες» ή «τάξεις».

27.335.Α

Οι μετέπειτα συστηματικές μου έρευνες μου έδειξαν πεντακάθαρα ότι ακόμη και στα σύγχρονα όντα, τα δεδομένα για την απόκτηση της Θείας βασικής παρόρμησης της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης» συνεχίζουν να κρυσταλλώνονται και να διατηρούνται, καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξής τους, σ’ εκείνη από τις συνειδητότητές τους που ονομάζουν υποσυνείδητο.

27.335.Α

Το γεγονός ότι τα δεδομένα της «Θείας οντικής παρόρμησης» εξακολουθούν να κρυσταλλώνονται και ότι οι εκδηλώσεις τους συνεχίζουν να συμμετέχουν στη διαδικασία της οντικής τους ύπαρξης μου επιβεβαιώθηκε τόσο από τις έρευνες που ανάφερα, όσο και όταν διαπίστωσα τις δυσκολίες που συχνά αυτές οι κρυσταλλώσεις μου δημιουργούσαν κατά την περίοδο που παρατηρούσα εκείνα τα όντα από τον πλανήτη Άρη.

27.335.Α

Πραγματικά, αν και από τον πλανήτη Άρη μπορούσα πάντοτε να παρατηρώ άνετα, χωρίς την παραμικρότερη δυσκολία, μέσα από το Τεσκουάνο μου, τις διαδικασίες ύπαρξης στην επιφάνεια των άλλων πλανητών εκείνου του ηλιακού συστήματος, ο ιδιαίτερος χρωματισμός της ατμόσφαιρας του πλανήτη Γη έκανε συχνά άθλιες τις συνθήκες των παρατηρήσεων στις οποίες επιδιδόμουν όταν έβλεπα τη διαδικασία ύπαρξης των ευνοουμένων σου.

27.335.Α

Αυτός ο ειδικός χρωματισμός προερχόταν, όπως κατάλαβα αργότερα, από την ύπαρξη, στην παρουσία εκείνης της ατμόσφαιρας, πολλών και συχνών κρυσταλλώσεων που εκπέμπουν οι ευνοούμενοί σου μόλις βρεθούν κάτω από την επίδραση της ειδικής εσωτερικής παρόρμησης την οποία ονομάζουν «τύψεις συνειδήσεως».

27.335-6.Α

Αυτό συμβαίνει γιατί, μόλις δεχτούν έναν ηθικό κλονισμό, οι συνειρμοί που σχηματίζονται με αφορμή προγενέστερα βιωμένες εντυπώσεις και οι οποίοι κυρίως αποτελούνται, όπως ήδη σου είπα, από «σαχλαμάρες» κάθε είδους, μεταβάλλονται μόλις δεχτούν έναν ηθικό κλονισμό, ηρεμούν, και ορισμένες φορές παύουν τελείως για ορισμένο χρόνο.

27.336.Α

Σαν αποτέλεσμα, στη συνολική παρουσία εκείνων των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω, συντελείται αυτόματα ένας τέτοιος συνδυασμός των λειτουργιών τους, που απελευθερώνει προσωρινά τα δεδομένα που βρίσκονται στο υποσυνείδητό τους για την εκδήλωση της Θείας παρόρμησης της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης και για τη συμμετοχή της στη λειτουργία της συνηθισμένης τους συνειδητότητας. Γεννιούνται τότε μέσα τους εκείνες οι «τύψεις συνειδήσεως», που προκαλούν την εμφάνιση των ειδικών κρυσταλλώσεων για τις οποίες σου μίλησα και που εκπέμπονται από αυτά, ανακατεμένες με άλλες ακτινοβολίες· και μερικές φορές όλες αυτές οι ακτινοβολίες δίνουν στην ατμόσφαιρα του πλανήτη σου τον ιδιαίτερο εκείνο χρωματισμό, που εμπόδιζε το οντικό όργανο της όρασής μου να τη διαπεράσει ελεύθερα.

27.336.Α

Θα πρέπει εδώ να σου πω ότι οι ευνοούμενοί σου, και ιδιαίτερα οι σημερινοί, είναι μεγάλοι μάστορες στο να παρεμποδίζουν την εσωτερική παρόρμηση που ονομάζεται «τύψεις συνειδήσεως» να παραμείνει στη συνολική τους παρουσία.

27.336.Α

Μόλις αρχίσουν να νιώθουν μέσα τους το προοίμιο, ή καλύτερα, τα πρώτα «τσιμπήματα» της λειτουργίας αυτής της οντικής παρόρμησης, αμέσως και χωρίς προειδοποίηση την «κάνουν λυώμα», έτσι που, πριν καλά-καλά προλάβει να σχηματιστεί μέσα τους η παρόρμηση αυτή, έχει κιόλας ξεφτίσει και έχει ξεθυμάνει.

27.336.Α

Για να «λυώνουν» καλύτερα αυτές τις προειδοποιητικές «τύψεις συνειδήσεως», έχουν επίσης εφεύρει διάφορα αποτελεσματικότατα ειδικά μέσα, τα οποία υπάρχουν εκεί κάτω με τα ονόματα «αλκοολισμός», «κοκαϊνομανία», «μορφινομανία», «νικοτινομανία», «αυνανισμός», «μοναχισμός», «Αθηναϊσμός», και πολλά άλλα μέσα των οποίων το όνομα τελειώνει σε «ισμός».

27.336.Α

Επαναλαμβάνω, παιδί μου, θα σου εξηγήσω την κατάλληλη στιγμή ποια είναι τα αποτελέσματα των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών της συνηθισμένης ύπαρξης, τα οποία έγιναν οι παράγοντες για την εμφάνιση και τη διατήρηση της τόσο ολέθριας γι’ αυτούς διαίρεσης σε διάφορες κάστες.

27.336-7.Α

Κάποια μέρα θα σου δώσω οπωσδήποτε ακριβείς πληροφορίες γι’ αυτή την ανωμαλία· μπορεί να σου χρησιμέψουν στις παραπέρα νοητικές συγκρίσεις σου, ώστε να κατανοήσεις καλύτερα την παραξενιά του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν.

27.337.Α

Στο μεταξύ, αφομοίωσε καλά τα εξής: όταν ολοκληρώθηκε ο σχηματισμός της ψυχικής ιδιότητας του «εγωισμού» στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου και προκάλεσε, όπως άλλωστε συνεχίζει ακόμα να προκαλεί, τις διάφορες δευτερεύουσες οντικές παρορμήσεις για τις οποίες σου μίλησα, και ενώ, από την άλλη μεριά, η ιερή παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης» έπαψε τελείως να συμμετέχει στη συνειδητότητα του ξύπνου τους, τα τρίμυαλα όντα που εμφανίστηκαν και υπάρχουν στον πλανήτη Γη, τόσο πριν όσο και έπειτα από τις Αγιότατες Δραστηριότητες του Ασιάτα Σεϊμάς, αναγκάζονταν συνέχεια, κατά τη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης, να αγωνίζονται αποκλειστικά και μόνο για την προσωπική τους ευημερία.

27.337.Α

Και καθώς γενικά δεν υπάρχει, ούτε μπορεί να υπάρχει σε κανέναν πλανήτη του Μεγάλου μας Σύμπαντος, αρκετή ποσότητα όλων όσων χρειάζονται για να εξασφαλιστεί στον καθένα η ίδια εξωτερική ευημερία, ανεξάρτητα ακόμα κι από αυτό που ονομάζεται «αντικειμενική προσωπική αξία», κατέληξε η ευημερία μερικών να στηρίζεται πάντοτε πάνω στην ανέχεια των υπολοίπων.

27.337.Α

Αυτή η συνεχής ενασχόληση τους με την ευημερία τους κρυστάλλωσε βαθμιαία στον ψυχισμό τους ιδιότητες απόλυτα μοναδικές και χωρίς προηγούμενο, όπως η «πονηριά», η «περιφρόνηση», το «μίσος», η «δουλικότητα», η «ψευτιά», η «κολακεία» και άλλες, οι οποίες με τη σειρά τους έγιναν παράγοντες ανάρμοστων για τρίμυαλα όντα εκδηλώσεων, οι οποίες προκαλούν παράλληλα τη σταδιακή καταστροφή όλων των εσωτερικών δυνατοτήτων με τις οποίες τους προίκισε η Φύση με σκοπό να γίνουν μόρια του «Μεγάλου Νοήμονος Όλου».

27.337-8.Α

Έτσι, παιδί μου, όταν τα αποτελέσματα του Άγιου Μόχθου του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς ενσωματώθηκαν στη διαδικασία που ονομάζουν «εσωτερική» και «εξωτερική» ύπαρξη, και όταν, στη συνέχεια, τα δεδομένα για την θεία παρόρμηση της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης που έμειναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους πήραν προοδευτικά μέρος στη λειτουργία της «συνειδητότητας του ξύπνου» τους, η οντική τους ύπαρξη, τόσο από την προσωπική τους πλευρά όσο και από την πλευρά των αμοιβαίων τους σχέσεων, άρχισε σ’ εκείνο τον πλανήτη να κυλάει όπως σχεδόν κυλούσε και στους άλλους πλανήτες του Μεγάλου μας Σύμπαντος που κατοικούνται από τρίμυαλα όντα.

27.338.Α

Οι ευνοούμενοί σου άρχισαν από τότε να συμπεριφέρονται, ο ένας στον άλλον, σαν να βρίσκονται μπροστά στις διάφορες βαθμίδες των εκδηλώσεων ενός ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ, και εξεδήλωναν σεβασμό στον καθένα, μόνο ανάλογα με τα προσόντα που αυτός είχε αποκτήσει μόνος του με τη βοήθεια των «οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων», δηλαδή με τη βοήθεια ενός συνειδητού, προσωπικού μόχθου και θεληματικών ταλαιπωριών.

27.338.Α

Γι’ αυτό, εκείνα τα χρόνια, έπαψαν να υπάρχουν οι δύο κυριότερες ολέθριες μορφές της συνηθισμένης τους ύπαρξης, δηλαδή η διαίρεση σε διάφορες ανεξάρτητες κοινότητες και ο διαχωρισμός, μέσα στις κοινότητες τους, σε διαφορετικές «κάστες», ή, όπως τις λένε τώρα εκεί κάτω, σε διαφορετικές «τάξεις».

27.338.Α

Τότε, όλα τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη θεωρούσαν τους εαυτούς τους και τους ομοίους τους απλώς και μόνο όντα που έφεραν μέσα τους τα σωματίδια των εκπορεύσεων της θλίψης του ΚΟΙΝΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας.

27.338.Α

Και εκείνο που συνέβηκε τότε ήταν ότι τα δεδομένα της θείας οντικής παρόρμησης συμμετείχαν ενεργά στη λειτουργία της συνηθισμένης συνειδητότητας του ξύπνου τους, και εκδηλώνονταν, στις αμοιβαίες τους σχέσεις, μόνο σύμφωνα με τη συνείδηση τους· ταυτόχρονα τα αφεντικά έπαψαν τότε να αποστερούν την ελευθερία από τους σκλάβους τους, και διάφορα όντα που είχαν σφετεριστεί τις εξουσίες απαρνήθηκαν με τη θέληση τους τα προνόμια που δεν τους άξιζαν, αναγνωρίζοντας και νιώθοντας, σύμφωνα με τη συνείδηση τους, ότι κατείχαν και ασκούσαν αυτά τα δικαιώματα των εξουσιών όχι στο όνομα του κοινού καλού, αλλά μόνο για την ικανοποίηση διάφορων προσωπικών τους αδυναμιών, όπως είναι η «ματαιοδοξία», η «φιλαυτία», ο «εφησυχασμός του εαυτού» και άλλες παρόμοιες.

27.338-9.Α

Εννοείται, βέβαια, ότι εκείνη την περίοδο υπήρχαν ακόμα εκεί κάτω κάθε είδους αρχηγοί, διοικητές και «ειδικοί σύμβουλοι», αυτή τη φορά όμως, όπως συμβαίνει σε όλους τους άλλους πλανήτες του Σύμπαντος που κατοικούνται από τρίμυαλα όντα διαφορετικών βαθμών τελειοποίησης, έφταναν σ’ αυτά τα αξιώματα, μόνο λόγω διαφοράς στην ηλικία και στη λεγόμενη «δύναμη της ουσίας», και όχι πια λόγω «κληρονομικών δικαιωμάτων» ή εκλογικής διαδικασίας, όπως γινόταν πριν από την ενεργητική «Ασιατιανή εποχή» και όπως γίνεται ακόμη σήμερα.

27.339.Α

Όλοι οι αρχηγοί, οι διοικητές και οι σύμβουλοι γίνονταν τέτοιοι από μόνοι τους, από τη δύναμη των πραγμάτων, σύμφωνα με τα αντικειμενικά προσόντα που αποκτούσαν προσωπικά οι ίδιοι και τα οποία γίνονταν αισθητά με απόλυτη βεβαιότητα από όλα τα όντα γύρω τους.

27.339.Α

Και να πώς συνέβαιναν τα πράγματα:

27.339.Α

Καθώς κάθε ον εκείνου του πλανήτη προσπαθούσε να εργάζεται, με σκοπό να αποκτήσει στη συνειδητότητά του τη Θεία λειτουργία της πραγματικής συνείδησης, μεταστοιχείωνε γι’ αυτό το σκοπό μέσα του, όπως άλλωστε γίνεται παντού στο Σύμπαν, τις λεγόμενες «Ομπλιγκολνιανές οντικές τάσεις», που είναι οι εξής πέντε:

27.339.Α

Η πρώτη τάση: να έχει, κατά τη διάρκεια της συνηθισμένης οντικής του ύπαρξης, όλα όσα ικανοποιούν τις ανάγκες του πλανητικού του σώματος και είναι πραγματικά απαραίτητα.

27.339.Α

Η δεύτερη τάση: να έχει συνέχεια μέσα του μια άσβεστη ενστικτώδη ανάγκη για τελειοποίηση, με την οντική έννοια.

27.339.Α

Η τρίτη τάση: να προσπαθεί συνειδητά να γνωρίσει, όλο και πιο καλά, τους νόμους της δημιουργίας του Κόσμου και της ύπαρξης του Κόσμου.

27.339.Α

Η τέταρτη τάση: να πληρώσει από την αρχή, και όσο το δυνατό νωρίτερα, για τον ερχομό του στον Κόσμο και για την ατομικότητα του, με σκοπό να είναι ελεύθερο, στη συνέχεια, να ξαλαφρώσει, στο μέτρο του δυνατού, τη θλίψη του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ.

27.339.Α

Και η πέμπτη τάση: να βοηθάει πάντοτε τους ομοίους του, καθώς και τα όντα με διαφορετικές μορφές, με σκοπό την επιτάχυνση της τελειοποίησης τους μέχρι το βαθμό του «ιερού Μαρτφωτάι», δηλαδή μέχρι το βαθμό της αυτο-ατομικότητας.

27.339.Α

Εκείνη την περίοδο, όταν κάθε τρίκεντρο γήινο ον εργαζόταν συνειδητά πάνω στον εαυτό του σύμφωνα μ’ αυτές τις πέντε τάσεις, πάρα πολλά από αυτά τα όντα σύντομα επέτυχαν πραγματικά αποτελέσματα, με τη μορφή αντικειμενικών προτερημάτων που ήταν αντιληπτά από τα άλλα όντα.

27.340.Α

Αυτά τα αντικειμενικά προτερήματα, όπως ήταν φυσικό, έστρεφαν κατά πάνω τους την προσοχή των όντων του περιβάλλοντός τους, τα οποία άρχισαν να τα έχουν σε μεγάλη υπόληψη και να τους δείχνουν μεγάλο σεβασμό, προσπαθώντας μάλιστα με χαρά να φανούν άξια της προσοχής τους και να δεχτούν τις υποδείξεις και τις συμβουλές τους για το πώς θα έφταναν κι αυτά, με τη σειρά τους, μέχρι την τελειοποίηση.

27.340.Α

Τα όντα που εκείνα τα χρόνια ξεχώριζαν μ’ αυτό τον τρόπο, ξεδιάλεγαν, με τη σειρά τους, από τους ομοίους τους, δηλαδή από τα ισάξια τους όντα, κάποιο ον που είχε προοδέψει περισσότερο, κι αυτό το τελευταίο γινόταν αυτόματα, χωρίς κληρονομικά ή άλλου είδους δικαιώματα, ο αρχηγός όλων τους.

Όσο περισσότερο αναγνωριζόταν η αξία του ως αρχηγού, τόσο περισσότερο αυξανόταν η δύναμη του, και όχι μόνο στα γειτονικά μέρη της επιφάνειας του πλανήτη σου, αλλά και στις απομακρυσμένες ηπείρους και τα νησιά.

27.340.Α

Εκείνη την εποχή, οι συμβουλές και οι υποδείξεις αυτών των αρχηγών, και γενικά κάθε κουβέντα τους, αποτελούσαν ιερό νόμο για τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω· τις ακολουθούσαν με χαρά και αφοσίωση, αντίθετα με ό,τι γινόταν πριν επιτευχθούν τα αποτελέσματα του Άγιου Μόχθου του Ασιάτα Σεϊμάς και αντίθετα με ό,τι συνεχίζει άλλωστε να γίνεται και σήμερα, αφού αυτά τα ίδια κατέστρεψαν τους καρπούς του Άγιου Μόχθου Του.

27.340.Α

Αν δηλαδή σήμερα οι ευνοούμενοί σου, τα παράξενα εκείνα τρίμυαλα όντα, εκτελούν τις διαταγές και τις εντολές των αρχηγών τους ή των «ηγεμόνων» τους, όπως τους λένε, αυτό το κάνουν απλώς επειδή φοβούνται τις λεγόμενες «ξιφολόγχες» ή τα λεγόμενα «κελιά με ψείρες», από τα οποία διαθέτουν άφθονα οι αρχηγοί και οι ηγεμόνες τους.

27.340.Α

Τα αποτελέσματα του Άγιου Μόχθου του Ασιάτα Σεϊμάς είχαν τότε μια επίπτωση πολύ συγκεκριμένης μορφής πάνω στην ιδιάζουσα και τρομερή εκδήλωση του ψυχισμού των ευνοουμένων σου, δηλαδή πάνω στην «επιτακτική ανάγκη τους να αλληλοκαταστρέφονται περιοδικά».

27.340-1.Α

Η διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής που είναι εδραιωμένη εκεί κάτω και που προκαλείται από μια τρομερή ιδιομορφία του ψυχισμού τους σταμάτησε ολότελα στην ήπειρο της Ασίας, και συνεχιζόταν μόνο, από καιρό σε καιρό, σε μεγάλες ή μικρές στεριές της επιφάνειας του πλανήτη οι οποίες βρίσκονταν πολύ μακριά. Κι αυτό γιατί η μεγάλη απόσταση δεν επέτρεπε στην επιρροή των μυστών και των ιερέων να φτάσει ως εκεί, ούτε να μεταστοιχειωθεί στην παρουσία των όντων που τις κατοικούσαν.

27.341.Α

Το εκπληκτικότερο και σημαντικότερο όμως αποτέλεσμα του Άγιου Μόχθου του Ασιάτα Σεϊμάς ήταν ότι εκείνη την περίοδο, όχι μόνο ξανάγινε η διάρκεια της ύπαρξης εκείνων των ταλαίπωρων λίγο ομαλότερη, δηλαδή μεγαλύτερη, αλλά παράλληλα, ενώ μειωνόταν η λεγόμενη «θνησιμότητα», ταυτόχρονα μειωνόταν, τουλάχιστο κατά ένα πέμπτο, και ο αριθμός των αποτελεσμάτων τους που εκδηλώνονται για τη συνέχιση του είδους τους, δηλαδή αυτών που ονομάζουν «γεννήσεις».

27.341.Α

Έτσι επιβεβαιωνόταν πρακτικά ένας από τους κοσμικούς νόμους που ονομάζεται «νόμος της εξισορρόπησης των δονήσεων», δονήσεων που είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης και της ενέλιξης των κοσμικών ουσιών οι οποίες χρειάζονται για τον Μέγιστο κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη.

27.341.Α

Αυτή η μείωση της «θνησιμότητας» και των «γεννήσεων» συνέβηκε, γιατί, καθώς πλησίαζαν προς μία ομαλότερη για τρίκεντρα όντα ύπαρξη, άρχισαν να ακτινοβολούν δονήσεις οι οποίες αντιστοιχούσαν όλο και περισσότερο προς τις απαιτήσεις της Μεγάλης Φύσης, έτσι που αυτή χρειαζόταν λιγότερες από τις δονήσεις που παράγονται από την καταστροφή της ύπαρξης των όντων.

27.341.Α

Θα καταλάβεις τέλεια το νόμο της «εξισορρόπησης των δονήσεων» όταν θα σου εξηγήσω την κατάλληλη στιγμή, όπως επανειλημμένα σου το υποσχέθηκα, όλους τους βασικούς κοσμικούς νόμους.

27.341-2.Α

Μ’ αυτό τον τρόπο, παιδί μου, χάρη στο Συνειδητό Μόχθο του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, οι ευνοούμενοί σου βαθμιαία ευεργετήθηκαν εκείνα τα χρόνια, με ωφέλη χωρίς προηγούμενο. Αλλά προς μεγάλη λύπη όλων των Ατόμων κάθε νοητικής βαθμίδας, όσων σκέπτονται λίγο-πολύ συνειδητά, αυτοί οι δυστυχισμένοι κατάφεραν να καταστρέψουν μόνοι τους τα πάντα, λίγο αφού ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς εγκατέλειψε τον πλανήτη τους, γιατί έτσι συνηθίζουν να κάνουν σε όλες τις αγαθές κατακτήσεις των προγόνων τους· και τόσο ολοκληρωτικά κατάστρεψαν και ξεκαθάρισαν από την επιφάνεια του πλανήτη τους εκείνα τα ευεργετήματα, ώστε δεν μπόρεσε να φτάσει μέχρι τα αυτιά των σημερινών όντων ούτε ο ψίθυρος ότι κάποτε υπήρξε μια τέτοια εποχή ή υπήρξαν στο δικό τους τον πλανήτη τέτοια αγαθά.

27.342.Α

Παρόλα αυτά, ορισμένες επιγραφές οι οποίες διασώθηκαν από τα αρχαιότατα χρόνια και διατηρήθηκαν ως τις μέρες μας, περιέχουν πληροφορίες που αναφέρονται στην ύπαρξη, πάνω στον πλανήτη τους, κάποιας «πολιτειακής οργάνωσης», μιας κάποιας τάξης πραγμάτων, επικεφαλής της οποίας βρίσκονταν πολύ μεγάλης αξίας όντα.

27.342.Α

Τα σημερινά όντα, βασισμένα σε τούτες τις πληροφορίες, περιορίστηκαν να εφεύρουν ένα όνομα γι’ αυτή την «πολιτειακή οργάνωση», και ονομάζοντας την «Οργάνωση των Μεγάλων Ιερέων», ξεμπέρδεψαν.

27.342.Α

Αλλά σε τι άραγε βασιζόταν αυτή η «Οργάνωση των Μεγάλων Ιερέων» και ποιος ήταν ο λόγος ύπαρξης της;… Να κάτι που δεν απασχολεί σήμερα τα όντα του πλανήτη Γη. Τι τα νοιάζει να μάθουν τι έκαναν οι πρωτόγονοι στα παλιά χρόνια!!!…