Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Τικλιαμουίς

 

19 Ο Βεελζεβούλ μιλάει για τη δεύτερη κάθοδό του στον πλανήτη Γη

19.160.Α

Η Συγκαταβατικότητά Του μου εξήγησε τότε λεπτομερώς, πώς, μετά τη δεύτερη καταστροφή που υπέστη ο πλανήτης Γη, τα δίποδα τρίμυαλα όντα τα οποία κατά τύχη έμειναν σώα και αβλαβή, πολλαπλασιάστηκαν πάλι. Η διαδικασία της ύπαρξής τους συγκεντρωνόταν τώρα σε μια μεγάλη ήπειρο που είχε σχηματιστεί πρόσφατα και ονομαζόταν «Ασχάρκ», όπου είχαν συγκροτηθεί τρεις μεγάλες ανεξάρτητες ομάδες, η πρώτη σε μια περιοχή που λεγόταν «Τικλιαμουίς», η δεύτερη σ’ ένα μέρος που λεγόταν «Μαραλπλεϊσίς» και η τρίτη στη περιοχή που μέχρι σήμερα υπάρχει με το όνομα «Περλανία».

«Όμως», συνέχισε η Συγκαταβατικότητά Του, «στον ψυχισμό των όντων που ανήκαν σ’ αυτές τις τρεις ανεξάρτητες ομάδες σχηματίστηκαν ορισμένες ιδιόρρυθμες “Χαβατβιερνονίες”, δηλαδή ένα σύνολο ψυχικών τάσεων, η ολοκληρωμένη διαδικασία των οποίων αποτελεί αυτό που οι ίδιοι ονομάζουν “θρησκεία”.

19.161-2.Α

Μετά την αναχώρηση των Αγίων Ατόμων, αποφάσισα να φέρω εις πέρας πάση δυνάμει αυτό το καθήκον και να αξιωθώ, και μόνο με τη συγκεκριμένη αυτή βοήθεια που θα πρόσφερα στον ΑΙΩΝΙΟ ΜΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΒΑΡΟΥΣ, να γίνω ένα σωματίδιο, ήδη όμως ανεξάρτητο, όλων όσων υπάρχουν στο Μεγάλο μας Σύμπαν.

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, προσηλωμένος σ’ αυτή την απόφαση, πέταξα για δεύτερη φορά, την επόμενη κιόλας μέρα, προς τον πλανήτη Γη, χρησιμοποιώντας το ίδιο σκάφος, την Ευκαιρία.

19.162.Α

Το σκάφος μας κατέβηκε αυτή τη φορά σε μια θάλασσα που είχε σχηματιστεί αμέσως μετά τις διαταραχές που έγιναν κατά τη δεύτερη μεγάλη καταστροφή την οποία υπέστη ο πλανήτης Γη· αυτή η θάλασσα, εκείνη την περίοδο, είχε το όνομα «Κολχίδιος».

19.162.Α

Βρισκόταν στα βορειοδυτικά της μεγάλης ηπείρου Ασχάρκ, που εκείνα τα χρόνια ήταν ο κύριος τόπος ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω.

Οι άλλες ακτές αυτής της θάλασσας σχηματίζονταν από στεριές που είχαν εμφανιστεί πρόσφατα και που ήταν ενωμένες με την ήπειρο Ασχάρκ. Όλες μαζί αυτές οι σειρές λέγονταν «Φριανκτζαναράλια», αλλά αργότερα πήραν το όνομα «Κολχίδσισσι».

Πρέπει άλλωστε να σημειωθεί ότι αυτή η θάλασσα, καθώς και οι ακτές της, υπάρχουν ακόμα και σήμερα· εννοείται, βέβαια, ότι έχουν άλλα ονόματα. Η ήπειρος Ασχάρκ, για παράδειγμα, ονομάζεται σήμερα «Ασία»· Η Κολχίδιος θάλασσα, «Κασπία θάλασσα»· και όλα τα Φριανκτζαναράλια υπάρχουν σήμερα με το όνομα «Καύκασος».

19.162.Α

Το Ευκαιρία κατέβηκε στην Κολχίδιο θάλασσα, ή «Κασπία», επειδή αυτή η θάλασσα ήταν κατάλληλη για τον ελλιμενισμό του σκάφους μας· επιπλέον, παρουσίαζε μεγάλα πλεονεκτήματα για τη συνέχιση του ταξιδιού μου, καθώς στα ανατολικά της βρίσκονται οι εκβολές ενός μεγάλου ποταμού, ο οποίος διέσχιζε όλη σχεδόν τη χώρα της «Τικλιαμουίς», και στις όχθες του βρισκόταν η πρωτεύουσα της χώρας, μια πόλη που την έλεγαν «Κουρκαλάι».

19.162.Α

Επειδή η χώρα της «Τικλιαμουίς» ήταν τότε το μεγαλύτερο κέντρο ύπαρξης των ευνοουμένων σου, αποφάσισα να πάω πρώτα εκεί.

19.162.Α

Σημείωσε, καθώς το έφερε ο λόγος, ότι εκείνος ο μεγάλος ποταμός, που είχε το όνομα «Ωξοσέρια», υπάρχει ακόμα και σήμερα, αλλά δεν εκβάλλει πια στην Κασπία θάλασσα· ένας μικρός σεισμός του πλανήτη τον έστρεψε προς βορρά, και τον ανάγκασε να χύνεται σ’ ένα από τα βαθύπεδα της ηπείρου Ασχάρκ, όπου προοδευτικά σχημάτισε τη μικρή θάλασσα που υπάρχει με το όνομα «Αράλη».

Η παλιά κοίτη αυτού του μεγάλου ποταμού, που στις μέρες μας τον λένε «Αμού Νταριά», είναι ακόμα ορατή στον προσεκτικό παρατηρητή.

19.163.Α

Τον καιρό της δεύτερης προσωπικής μου καθόδου, η χώρα της Τικλιαμουίς εθεωρείτο η πιο πλούσια και η πιο εύφορη απ’ όλες τις στεριές τις κατάλληλες για τη συνηθισμένη οντική ύπαρξη σ’ εκείνο τον πλανήτη — και ήταν πράγματι.

19.163.Α

Έπειτα όμως από μια τρίτη μεγάλη καταστροφή, της οποίας θύμα υπήρξε πάλι ο ίδιος κακότυχος πλανήτης, εκείνη η ανθίζουσα χώρα σκεπάστηκε, μαζί με άλλες λίγο-πολύ εύφορες στεριές, από «Κασμανουνόμ», ή, όπως λένε, από «άμμο».

Μετά από εκείνη την τρίτη ατυχία, η χώρα της Τικλιαμουίς ονομάστηκε για μεγάλες περιόδους «Έρημος της πείνας»· ακόμη και σήμερα, κάθε περιοχή αυτής της χώρας έχει κι ένα διαφορετικό όνομα και η περιοχή που κάποτε αποτελούσε το κέντρο της ονομάζεται «Καρακούμ», που θα πει «μαύρη άμμος».

19.163.Α

Εκείνα τα χρόνια, σ’ εκείνη την ήπειρο κατοικούσε και δεύτερη ομάδα τρίμυαλων όντων, τελείως ανεξάρτητη· και το τμήμα της ηπείρου Ασχάρκ όπου κατοικούσαν λεγόταν χώρα της «Μαραλπλεϊσίς».

Αργότερα, τούτη η δεύτερη ομάδα, αφού με τη σειρά της διάλεξε ένα κεντρικό τόπο ύπαρξης, τον ονόμασε πόλη «Γκομπ», κι ολόκληρη η χώρα ονομάστηκε «Γκομπλανία».

19.163.Α

Κι εκείνη η περιοχή επίσης σκεπάστηκε από «Κασμανουνόμ»· και το άλλοτε ανθηρό κέντρο της ονομάζεται σήμερα απλώς «Έρημος Γκόμπι».

19.163.Α

Η τρίτη, τώρα, τελείως ανεξάρτητη ομάδα τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη, καθόρισε ως τόπο ύπαρξης της το νοτιοανατολικό μέρος της ηπείρου Ασχάρκ, στην αντίθετη πλευρά της Τικλιαμουίς, προς την άλλη μεριά των αφύσικων προεξοχών αυτής της ηπείρου που είχαν σχηματιστεί κατά τη δεύτερη καταστροφή.

19.163.Α

Όπως ήδη σου είπα, ο τόπος ύπαρξης της τρίτης ομάδας ονομαζόταν τότε «Περλανία».

19.163.Α

Αυτή η περιοχή άλλαξε όνομα πολλές φορές· τώρα, όλη η περιοχή εκείνης της ξηράς ονομάζεται «Ινδουστάν» ή «Ινδία».

19.164-5.Α

Επειδή, παιδί μου, οι προσωπικές μου δραστηριότητες κατά τη δεύτερη κάθοδο μου συνδέονταν με εξωτερικές περιστάσεις, στις οποίες ήταν ανακατεμένος ο αρχιερέας Αμπντίλ, κι επειδή μπήκα σε πολλούς μπελάδες εξαιτίας του, θα σου μιλήσω γι’ αυτόν με πολλές λεπτομέρειες. Οι αφηγήσεις μου θα σου δώσουν επιπλέον να καταλάβεις σε τι αποτελέσματα έφτασα, προκειμένου να ξεριζώσω από τον παράδοξο ψυχισμό των ευνοουμένων σου την ανάγκη να καταστρέφουν την ύπαρξη όντων με άλλες μορφές για να «ικανοποιούν» και να «κατευνάζουν» τους Θεούς τους και τα σεβαστά τους είδωλα.

19.165.Α

Παρόλο που εκείνο το γήινο ον, το οποίο αργότερα μου έγινε τόσο αγαπητό όσο και οι δικοί μου, δεν υπήρξε ιερέας των ανώτατων κλιμακίων, είχε βαθιά γνώση του δόγματος που επικρατούσε τότε στην Τικλιαμουίς και γνώριζε θαυμάσια τον ψυχισμό των πιστών αυτής της θρησκείας — κυρίως βέβαια, της «ενορίας» της οποίας ήταν «πνευματικός».

19.166.Α

Οι θυσίες δεν προσφέρονταν μόνο μέσα στις ιδιωτικές κατοικίες, κι όχι μόνο από ιδιώτες, αλλά και από ολόκληρες ομάδες, και μερικές φορές μάλιστα από ολόκληρο το λαό. Είχανε μάλιστα προβλέψει και ειδικές τοποθεσίες για τις σφαγές αυτού του είδους, που βρίσκονταν κατά προτίμηση κοντά σε κάποιο κτίριο αφιερωμένο σε κάτι ή σε κάποιον, συνήθως στη μνήμη κάποιου αγίου, ενός από εκείνους τους «αγίους», εννοείται, που είχαν «αγιοποιήσει» από μόνοι τους.

19.166.Α

Υπήρχαν τότε στη χώρα της Τικλιαμουίς πολλές τέτοιες δημόσιες τοποθεσίες, όπου προέβαιναν στη μαζική καταστροφή όντων που είχαν διάφορες εξωτερικές μορφές. Η πιο ονομαστή από όλες βρισκόταν σ’ ένα μικρό βουνό, απ’ όπου έλεγαν ότι ένας πασίγνωστος θαυματοποιός, ο Αλιμάν, είχε «αναληφθεί σε κάποιο συγκεκριμένο ουρανό», όσο ακόμα βρισκόταν στη ζωή.

19.166.Α

Σ’ εκείνο το μέρος, όπως και σ’ άλλα όμοια του, καταστρεφόταν, σε κάποιες προκαθορισμένες ημερομηνίες του χρόνου, μια ανυπολόγιστη ποσότητα από τα όντα που ονομάζονται «βόδια», «πρόβατα», «περιστέρια», κ.λπ., ακόμα και ανθρώπινα όντα.

Στην τελευταία περίπτωση, οι δυνατότεροι πρόσφεραν συνήθως ως θυσία τους πιο αδύναμους· για παράδειγμα, ένας πατέρας πρόσφερε το γυιό του, ένας σύζυγος τη γυναίκα του, ένας πρωτότοκος τον μικρότερο αδελφό του, κ.λπ.· τις περισσότερες όμως φορές τα θύματα ήταν «σκλάβοι», οι οποίοι, τα παλιά χρόνια όπως και σήμερα, προέρχονταν από αυτούς που ονομάζονται «αιχμάλωτοι», με άλλα λόγια από τα όντα μιας κοινότητας νικημένης, η οποία είχε χάσει τη σπουδαιότητα της κάτω από τη δράση του νόμου που λέγεται «Σολιουνένσιους», δηλαδή κατά τη διάρκεια εκείνων των περιόδων που η τάση να καταστρέφουν οι μεν τους δε εκδηλωνόταν ανάμεσά τους με εντονότατο τρόπο.

19.177.Α

Μερικές μέρες αργότερα έτυχε να έχουν εκείνη τη γιορτή που τη λέγανε «Ζαντίκ» — μία από τις δύο μεγάλες θρησκευτικές γιορτές της Τικλιαμουίς — και μόλις τελείωσε η τελετή στο ναό στον οποίο ήταν αρχιερέας, ο φίλος μου Αμπντίλ άρχισε, αντί να κάνει το συνηθισμένο κήρυγμα, να μιλάει ξαφνικά για τις «θυσίες».

19.177-8.Α

Από την άλλη κιόλας μέρα, ο γήινος φίλος μου έγινε ο «ιερέας της μόδας». Ο ναός όπου λειτουργούσε πλημμύριζε από όντα της πόλης Κουρκαλάι, ενώ τον εκλιπαρούσαν κιόλας να πάει να κηρύξει και σε άλλους ναούς.

Μίλησε αναρίθμητες φορές ενάντια στην προσφορά θυσιών, και ο αριθμός των θαυμαστών του αυξανόταν καθημερινά, τόσο που έγινε διάσημος όχι μόνο ανάμεσα στα όντα της πρωτεύουσας, αλλά κι ανάμεσα στα όντα όλης της χώρας.

 

20 Η τρίτη πτήση του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη

20.192.Α

Πρέπει να σου πω ότι το έθιμο των θυσιών, όπως το ασκούσαν εκείνο τον καιρό στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς, δεν ανθούσε τόσο πλατιά όσο στη χώρα της Τικλιαμουίς.

 

23 Τέταρτη προσωπική επίσκεψη του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη

23.238.Α

Θυμάμαι πολύ καλά τον πρώτο «αναβρασμό των πνευμάτων» για το θέμα της καταγωγής των πιθήκων, τον καιρό που «κέντρο του πολιτισμού» τους, κατά την αγαπημένη τους έκφραση, ήταν η χώρα Τικλιαμουίς.

Αυτός ο «αναβρασμός των πνευμάτων» προκλήθηκε από τις «σοφιστείες» κάποιου σοφού της νέας φουρνιάς, κάποιου Μένιτκελ.

 

24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά

24.276.Α

Μεγάλες αλλαγές συντελέστηκαν τα χρόνια που κύλησαν ανάμεσα στην τέταρτη και στην πέμπτη μου επίσκεψη στην επιφάνεια του πλανήτη σου — ιδιαίτερα στις περιοχές όπου η ύπαρξη των ευνοουμένων σου ήταν πυκνότερη. Όλα τα «κέντρα πολιτισμού» τους στην ήπειρο Ασχάρκ, για παράδειγμα, όσα επισκέφθηκα εγώ ο ίδιος στις προηγούμενες καθόδους μου στη Γη, δηλαδή οι χώρες Τικλιαμουίς και Μαραλπλεϊσίς, κατά την πέμπτη μου επίσκεψη είχαν πια εξαφανιστεί.

24.276.Α

Η αιτία της καταστροφής των «κέντρων πολιτισμού» τους και των αλλαγών που γενικά συντελέστηκαν στην επιφάνεια εκείνου του άτυχου πλανήτη ήταν μια νέα συμφορά, η τρίτη που τους βρήκε.

24.276.Α

Η τρίτη συμφορά, που είχε αποκλειστικά τοπικό χαρακτήρα, προξενήθηκε σαν συνέπεια ιδιαίτερα «γρήγορων μετατοπίσεων ατμοσφαιρικών μερών», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, «ισχυρών ανέμων», που κράτησαν πολλά χρόνια.

24.277.Α

Κι αυτοί οι ασυνήθιστα ισχυροί άνεμοι άρχισαν, όπως λένε, να «κονιορτοποιούν» με τη σφοδρότητα των ρευμάτων τους τις υπερυψωμένες περιοχές της «στεριάς» και να γεμίζουν έτσι τα «βαθουλώματα» της.

24.277.Α

Σ’ αυτά τα βαθουλώματα βρίσκονταν μεταξύ άλλων και οι δύο περιοχές της ηπείρου Ασχάρκ, πάνω στις οποίες είχε κυρίως συγκεντρωθεί η διαδικασία ύπαρξης της πρώτης και της δεύτερης ομάδας των όντων της σημερινής Ασίας, δηλαδή τα κυριότερα τμήματα των χωρών Τικλιαμουίς και Μαραλπλεϊσίς.

24.277-8.Α

Ορισμένα τμήματα της χώρας της Περλανίας σκεπάστηκαν τότε από άμμο, το ίδιο και η περιοχή που βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Γκραμποντζέ, όπου είχε διαμορφωθεί, όπως ήδη σου είπα, μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, αυτό που αποκαλούσαν κύριο «Κέντρο Πολιτισμού» όλων των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω· περιοχή η οποία, ενώ ήταν εκείνα τα χρόνια η ακμαιότερη στην επιφάνεια του πλανήτη σου, δεν είναι σήμερα παρά μία έρημος που ονομάζεται «Σαχάρα».

24.278.Α

Υπάρχουν έτσι πολλές θεωρίες πάνω σ’ αυτό το θέμα, οι οποίες, χωρίς να έχουν κανένα κοινό σημείο μεταξύ τους, και παρόλο που — μιλώντας αντικειμενικά — αποδεικνύονται η μία πιο απίθανη από την άλλη, όλες τους αναγνωρίζονται από την «επίσημη επιστήμη» που επικρατεί εκεί κάτω.

24.278.Α

Στην πραγματικότητα, η αληθινή αιτία των μεταναστεύσεων εκείνων των τρίμυαλων όντων ήταν ότι μόλις ξεκίνησαν οι σφοδροί άνεμοι, τα όντα που κατοικούσαν στην ήπειρο Ασχάρκ, επειδή φοβήθηκαν μήπως τους θάψει η άμμος, μετακινήθηκαν προς άλλους τόπους σχετικά ασφαλέστερους.

Αυτές οι μετακινήσεις των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω, ακολούθησαν την εξής σειρά:

24.278.Α

Ένα μεγάλο μέλος των τρίμυαλων όντων που κατοικούσαν στην Τικλιαμουίς μετανάστευσε προς τα νότια της ηπείρου Ασχάρκ, σε μια χώρα που αργότερα ονομάστηκε «Περσία». Τα άλλα κατευθύνθηκαν προς το Βορρά και οι τόποι στους οποίους εγκαταστάθηκαν ονομάστηκαν αργότερα «Κιργκίζτσερι».

24.285.Α

Για να σχηματίσεις σαφή εικόνα και να καταλάβεις καλύτερα για ποιον ακριβώς λόγο εμφανίστηκε στην ατομικότητα εκείνου του Πέρση μονάρχη η παράδοξη αυτή μανία, που χαρακτήριζε μόνο αυτόν, πρέπει να ξέρεις ότι κάποιο σοφό τρίμυαλο όν, ονόματι Χαρναχούμ — του οποίου η ουσία αργότερα κρυσταλλώθηκε σ’ αυτό που ονομάζεται «Αιώνιο Χασναμουσιανό Άτομο» — φαντάστηκε κατά την περίοδο του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού, στην πόλη που ονομαζόταν «Τσικλαράλ», ότι ήταν τάχατες πολύ εύκολο να μετατραπεί οποιοδήποτε από τα μέταλλα που αφθονούν στην επιφάνεια του πλανήτη, σ’ εκείνο το σπάνιο μέταλλο, το «χρυσάφι»· έφτανε, λέει, γι’ αυτό να ξέρεις ένα πολύ μικρό μυστικό.

 

29 Οι καρποί των αρχαίων πολιτισμών και τα άνθη των συγχρόνων

29.5.Β

Ήμουν πολύ απασχολημένος, εκείνη την εποχή, με τις έρευνες μου σχετικά με τη δραστηριότητα του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς· καθώς όμως επιθυμούσα να ανασυγκροτήσω το ιστορικό της έλευσης αυτών των δύο ανεξάρτητων ομάδων των ευνοουμένων σου — από την άποψη του λεγόμενου «υποκειμενικού τους Είναι» — ανάθεσα αυτό το καθήκον σ’ ένα μέλος της φυλής μας που, όπως σου είπα, είναι σήμερα ιδιοκτήτης, σε μια μεγάλη πόλη της ηπείρου της Ευρώπης, ενός «γραφείου κηδειών».

29.5.Β

Οι έρευνες του συμπατριώτη μας αποκάλυψαν ότι, πολύ παλιά, πριν ακόμα κι από την περίοδο που περιέγραψα όταν σου μίλησα για τη μεγαλόπρεπη πόλη της Βαβυλώνας, τον καιρό που η διαδικασία ύπαρξης των παράξενων εκείνων όντων συνέβαινε κυρίως πάνω στην ήπειρο της Ασίας, και το μεγαλύτερο πολιτιστικό τους κέντρο βρισκόταν στη χώρα Τικλιαμουίς, δεν υπήρχαν ακόμα οριστικά οργανωμένες κοινότητες στην ήπειρο της Ευρώπης, η οποία είναι σήμερα ο κύριος τόπος ύπαρξης των ευνοουμένων σου.

29.5.Β

Σ’ αυτή την ήπειρο υπήρχαν τότε κυρίως τα δίμυαλα και μονόμυαλα όντα που εκεί κάτω τα λένε «άγρια θηρία» και «ερπετά»· όσο για τα δίποδα όντα, τους ευνοουμένους σου, που υπήρχαν σε μικρές ομάδες σ’ εκείνη την ήπειρο, ήταν κι αυτά σχεδόν τόσο άγρια όσο και εκείνα τα «τετράποδα».

29.5.Β

Η μοναδική απασχόληση των μικρών ομάδων των δίποδων όντων ήταν η καταστροφή των «ερπετών» και των «τετραπόδων όντων»· μερικές φορές έφταναν μάλιστα και ως την αλληλοκαταστροφή.

Ο αριθμός τους αυξήθηκε μόνο όταν μετανάστες από τη Μαραλπλεϊσίς, που περιπλανιόνταν από τόπο σε τόπο, εγκαταστάθηκαν τελικά σ’ εκείνη την ήπειρο, την Ευρώπη.

29.5.Β

Προς το τέλος εκείνης της περιόδου, μετανάστευσαν σε τούτη την ήπειρο, από την Τικλιαμουίς, ορισμένα όντα της πρώτης ασιατικής ομάδας τα οποία ασκούσαν δύο τελείως διαφορετικά επαγγέλματα: μερικά ασχολούνταν με διάφορες ναυτικές δραστηριότητες, ενώ άλλα με την κτηνοτροφία μικρών και μεγάλων ζώων.

29.6.Β

Οι οικογένειες που ασχολούνταν με την κτηνοτροφία εγκαταστάθηκαν κατά προτίμηση στις μεσημβρινές ακτές της ηπείρου, οι οποίες ήταν, εκείνο τον καιρό, ιδιαίτερα ευνοϊκές για να συντηρούνται και να παχαίνουν τα τετράποδα όντα.

29.6.Β

Η ομάδα αυτή των γήινων όντων ονομάστηκε «Λατινάκι», που σήμαινε «βοσκοί».

 

37 Η Γαλλία

37.230.Β

«Μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, πολλοί αιώνες κύλησαν.

«Τα τρίμυαλα όντα πολλαπλασιάστηκαν σημαντικά· το κύριο “πολιτισμικό κέντρο” τους βρισκόταν τότε στην ήπειρο “Γκραμποντζέ”, που σήμερα λέγεται Αφρική.

«Και πάλι πέρασαν πολλοί αιώνες. Πολιτισμικό κέντρο τους έγινε στη συνέχεια η πόλη “Κουρκαλάι”, στην Ασιατική ήπειρο, στη χώρα που ονομαζόταν “Τικλιαμουίς”.

«Έτυχε επίσης κι εκείνα τα χρόνια να καθίσω μαζί τους στα “Κααλτανέ” τους, που ήταν ολόιδια με τα σημερινά εστιατόρια. Μήπως τότε δεν υπήρξα μάρτυρας σε παρόμοιες σκηνές;…

37.230.Β

«Μετά την Τικλιαμουίς, μερικοί αιώνες κύλησαν ακόμα. Ώσπου βρέθηκα στη μεγαλόπρεπη πόλη τους τη Βαβυλώνα.

«Κι εδώ μήπως δεν είχαμε τα ίδια; Μήπως και τα τρίμυαλα όντα στην πόλη της Βαβυλώνας δεν ήταν ολόιδια με τους Ασκλαΐς, τους Καφιριανούς, τους Βερουνκιέτζ, τους Κλιάν και τόσους άλλους;

37.230-1.Β

«Οι μόνες διαφορές ήταν στα ρούχα τους και στο όνομα των εθνικοτήτων τους. Τον καιρό της Βαβυλώνας λέγονταν Ασσυριανοί, Περσιανοί, Σικιτιανοί, Αραβιανοί και άλλα ονόματα που έληγαν όλα σε “ιανοί”.

37.231.Β

«Ναι… και μετά από τόσους αιώνες, να ’μαι ξανά σ’ αυτό το σημερινό πολιτισμικό κέντρο τους, στην πόλη του Παρισιού.

37.231.Β

«Και όλα είναι ίδια… κραυγές, θόρυβος, γέλια, βρισιές, όπως στη Βαβυλώνα, στην Κουρκαλάι, καθώς και στη Σάμλιος, το πρώτο πολιτισμικό κέντρο τους.

37.231.Β

«Μήπως και τα σημερινά όντα δεν συγκεντρώνονται και δεν περνούν τον καιρό τους με τρόπο ανάξιο για τρίμυαλα όντα, ακριβώς όπως έκαναν τα όντα όλων των προηγούμενων περιόδων σε τούτο τον άμοιρο πλανήτη;

37.231.Β

«Όσο καιρό παρατηρώ αυτά τα δυστυχισμένα, όχι μόνο εξαφανίστηκαν ολόκληροι λαοί και πολλά πολιτισμικά κέντρα, χωρίς να αφήσουν ίχνη, αλλά και οι ίδιες οι περιοχές όπου ζούσαν άλλαξαν ριζικά ή εξαφανίστηκαν κι αυτές από το πρόσωπο του κακόμοιρου πλανήτη τους, όπως συνέβη στην ήπειρο Ατλαντίδα.

37.231.Β

«Μετά τη Σάμλιος, θεμελίωσαν το νέο πολιτισμικό κέντρο τους στην ήπειρο “Γκραμποντζέ”. Μήπως κι εκεί οι κάτοικοι δεν χάθηκαν με τον ίδιο τρόπο; Και παρόλο που η ίδια η ήπειρος δεν καταποντίστηκε, η κεντρική περιοχή της σκεπάστηκε πέρα για πέρα με άμμο, έτσι που σήμερα εκεί δεν υπάρχει παρά μία έρημος, που τώρα λέγεται “Σαχάρα”.

37.231.Β

«Αιώνες και αιώνες πέρασαν πάλι· το κέντρο τους συγκροτήθηκε στην Τικλιαμουίς. Τι άραγε απομένει εκεί, εκτός από μια έρημο που λέγεται στις μέρες μας “Κόκκινη Άμμος”;

37.231.Β

«Ίσως άλλοτε κάποιος πασίγνωστος λαός να γλίτωσε· σήμερα όμως, χίλιες γενιές μετά, θα φυτοζωεί κάπου σε απόλυτη μηδαμινότητα, όχι μακριά από εκεί όπου άλλοτε κατοικούσε.

37.231.Β

«Οι αιώνες διαδέχθηκαν άλλους αιώνες…

37.231.Β

«Είδα και το κέντρο τους, τη Βαβυλώνα· τι απόμεινε άραγε από εκείνη την πραγματικά μεγαλόπρεπη Βαβυλώνα; Μια χούφτα πέτρες στη θέση της πόλης· κι από τους περίφημους κατοίκους του παρελθόντος δεν μένουν πια παρά ελάχιστοι επιζώντες, που θεωρούνται από τους συγχρόνους τους εντελώς ασήμαντοι.

37.231-2.Β

«Και τι πρόκειται να συμβεί με το σημερινό πολιτισμικό κέντρο τους, την πόλη του Παρισιού, και με τους ισχυρούς σήμερα λαούς που περιστρέφονται γύρω του, όπως οι Γάλλοι, οι Γερμανοί, οι Άγγλοι, οι Ολλανδοί, οι Ιταλοί, οι Αμερικάνοι, και άλλοι πολλοί;

«Οι αιώνες που έρχονται θα το δείξουν.

 

41 Ο Δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ από την Μπουχάρα

41.66.Γ

Πρώτα-πρώτα, τον ρώτησα το εξής:

41.66.Γ

«Αξιοσέβαστε Χατζή, μέχρι τώρα ήμουνα βέβαιος πως δεν υπήρχε πουθενά στη Γη συσκευή για την ακριβή μέτρηση των δονήσεων. Μολαταύτα βλέπω ότι εδώ υπάρχουν πολλοί τέτοιοι “καταμετρητές”.

41.66.Γ

«Πώς γίνεται αυτό; πού τις βρήκατε αυτές τις συσκευές;»

41.66.Γ

Ο σεβάσμιος Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ απάντησε:

41.66-7.Γ

«Αυτές οι συσκευές κατασκευάστηκαν για τα πειράματά μας από το φίλο μου το μακαρίτη Κερμπαλάι-Αζίς-Νουαράν, και σε αυτές χρωστώ όλες τις γνώσεις που απόκτησα γύρω από την επιστήμη των δονήσεων.

41.67.Γ

«Και πραγματικά», συνέχισε, «άλλοτε, τον καιρό που άκμαζε η μεγάλη Τικλιαμουίς, υπήρχαν πολλές τέτοιες συσκευές στη Γη· σήμερα όμως οι συσκευές αυτές δεν υπάρχουν πια, εκτός βέβαια από εκείνα τα “παιδικά παιχνίδια” που βρίσκουμε στην Ευρώπη, και με τα οποία λέγεται πως είναι δυνατόν να μετρηθούν οι δονήσεις, αυτά που εκεί κάτω ονομάζουνε “σειρήνες”. Όταν άρχισα τα πειράματα μου χρησιμοποίησα κι εγώ μια τέτοια “σειρήνα”.

 

42 Ο Βεελζεβούλ στην Αμερική

42.123.Γ

Όταν άρχισα να σου εξηγώ, παιδί μου, τις αιτίες της αποδιοργάνωσης των λειτουργιών που είναι επιφορτισμένες με το μετασχηματισμό της πρώτης οντικής τροφής μέσα στην παρουσία των αμερικάνικων όντων, σου είπα μεταξύ άλλων, όταν αναφέρθηκα στα «αναπαυτικά καθίσματα» που ανακάλυψαν, ότι οι ευνοούμενοί σου του πλανήτη Γη προσπαθούσαν πάλι να εκτελούν κι αυτήν την απαραίτητη οντική λειτουργία με τη μεγαλύτερη δυνατή αίσθηση ενδόμυχης ικανοποίησης. Είπα «πάλι», επειδή κι άλλοτε τα παράξενα τρίμυαλα όντα που τόσο σου αρέσουν, είχαν καθιερώσει, σε διάφορες εποχές, παρόμοιες βελτιώσεις στις συνήθειες της καθημερινής τους ύπαρξης.

42.123-4.Γ

Θυμάμαι πολύ καλά μία από αυτές τις εποχές, όταν τα τότε όντα — τα οποία, παρεμπιπτόντως, οι σημερινοί ευνοούμενοί σου θα τα θεωρούν απλούς «αγρίους» — είχαν επινοήσει κάθε είδους άνεση για να ικανοποιούν αυτή την οντική ανάγκη, την πεζή, μα την αλήθεια, αλλά αναπόφευκτη, για την οποία οι σύγχρονοι Αμερικάνοι, που νομίζουν όλο αφέλεια ότι έφτασαν στο «nec plus ultra» του πολιτισμού, έχουν επινοήσει εκείνα τα αναπαυτικά καθίσματα για τα «αποχωρητήριά» τους.

42.124.Γ

Τούτο συνέβηκε την εποχή που το κυριότερο κέντρο πολιτισμού ολόκληρου του πλανήτου σου ήταν η χώρα Τικλιαμουίς, όταν αυτή η χώρα βρισκόταν στο απόγειο της δόξας της.

42.124.Γ

Τα όντα της χώρας Τικλιαμουίς επινόησαν τότε, γι’ αυτή την οντική ανάγκη, κάτι που έμοιαζε μ’ εκείνα τα αναπαυτικά αμερικάνικα καθίσματα, κι αυτή η κακοήθης επινόηση διαδόθηκε και τότε ευρύτατα σε όλες τις άλλες χώρες που κατοικούνταν από τα τρίμυαλα όντα εκείνου του κακότυχου πλανήτη.

42.124.Γ

Αν θα σύγκρινε κανείς την επινόηση των όντων του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού με αυτή των σύγχρονων Αμερικάνων, τότε θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την τελευταία, χρησιμοποιώντας μια έκφραση που οι ίδιοι μεταχειρίζονται για τις συγκρίσεις τους, απλό «παιδικό παιχνιδάκι».

42.124.Γ

Τα όντα του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού είχαν επινοήσει ένα είδος «αναπαυτικού ανακλίντρου», το οποίο μπορούσαν να το χρησιμοποιούν και για να κοιμούνται και για το «Κεϊφόβ» τους, έτσι που όταν κανείς ξάπλωνε σ’ αυτή την υπέροχη επινόηση, μπορούσε να εκτελεί, χωρίς να πραγματοποιεί την παραμικρότερη οντική προσπάθεια, την απαραίτητη λειτουργία για την οποία τα σύγχρονα όντα της αμερικάνικης ηπείρου επινόησαν τα «βολικά τους καθίσματα».

42.125.Γ

Πρέπει να προσθέσω ότι την εποχή που τα όντα της Τικλιαμουίς επινόησαν αυτά τα «θαυμαστά ανάκλιντρα», ο πλανήτης τους υποβαλλόταν στη γενική κοσμική διαδικασία «Τσιρνουανόβο», δηλαδή, για να συμμορφωθεί με τη μετατόπιση του κέντρου βάρους εκείνου του ηλιακού συστήματος, στα πλαίσια της συνολικής κοσμικής αρμονικής κίνησης, το κέντρο βάρους της Γης μετατοπίστηκε κι αυτό.

42.125.Γ

Κατά τη διάρκεια παρόμοιων περιόδων, όπως ξέρεις, αυξάνονται στον ψυχισμό των όντων του πλανήτη που υποβάλλεται στο «Τσιρνουανόβο» τα «Μπλαγκονουαρνιανά» αισθήματα, ή, όπως τα λένε αλλοιώς, οι «τύψεις της συνείδησης» για τις παλιότερες κακές πράξεις τους, τις αντίθετες προς τις δικές τους πεποιθήσεις.

42.125.Γ

Αλλά για διάφορους λόγους, άλλους συμπτωματικούς κι άλλους για τους οποίους έφταιγαν μόνο οι ίδιοι, η συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου έγινε τόσο παράξενη, ώστε η δράση εκείνης της γενικής κοσμικής πραγματοποίησης συνέβαινε μέσα τους διαφορετικά απ’ ό,τι στην παρουσία των τρίμυαλων όντων που κατοικούν στους άλλους πλανήτες· δηλαδή, αντί για «τύψεις της συνείδησης», εμφανίζονταν συνήθως, και διαδίδονταν ευρύτατα, ορισμένες συγκεκριμένες διαδικασίες που λέγονται «αμοιβαία καταστροφή των Μικρόκοσμων μέσα στους Τεταρτόκοσμους», διαδικασίες τις οποίες θεωρούσαν και ονόμαζαν «επιδημίες», και τα αρχαία χρόνια ήταν γνωστές με τα ονόματα «Καλιουνιούμ», «Μορκρόχ», Σελνοάνο» κ.λπ… ενώ σήμερα τις λένε «Πανούκλα», «Χολέρα», «Ισπανική Γρίππη», και ούτω καθεξής.

42.125-6.Γ

Τα όντα, λοιπόν, της Τικλιαμουίς παρατήρησαν ότι η πλειονότητα όσων χρησιμοποιούσαν τα αναπαυτικότατα «ανάκλιντρα-κρεβάτια» υπέφεραν συχνά από πάρα πολλές αρρώστιες, οι οποίες τότε ονομάζονταν «Κολμπάνα», «Τιρντιάνκ», «Μογιασούλ», «Τσαμπαρνάχ», κι άλλες, που τα σημερινά όντα ονομάζουν «Φθίση», «Σκλήρυνση κατά πλάκας», «Αιμορροΐδες», «Ισχυαλγία», «Ημιπληγία», και ούτω καθεξής. Ορισμένα μάλιστα από τα όντα, τα οποία δεν εκπλήρωναν πια ποτέ τα οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντά τους, και είχαν κρυσταλλώσει στην παρουσία τους κληρονομικά δεδομένα για διάφορες Χασναμουσιανές ιδιότητες, και ιδιαίτερα για «επαναστατικές» παρορμήσεις, παρατήρησαν αυτή την ιδιομορφία, και αποφάσισαν να την εκμεταλλευτούν για τα δικά τους τα σχέδια. Τα όντα αυτού του τύπου έσπειραν ανάμεσα στους συγχρόνους τους την ιδέα ότι όλες οι επιδημίες που είπαμε προέρχονταν από τους «παρασιτικούς αστούς», οι οποίοι, επειδή χρησιμοποιούσαν τα ανάκλιντρα «αν θέλεις να χαίρεσαι απόλυτα την ευτυχία πρέπει να την απολαμβάνεις με πάταγο», κολλούσαν κάθε είδους αρρώστιες, με τις οποίες αργότερα μόλυναν τις μάζες.

42.127.Γ

Και τώρα, παιδί μου, θα ήταν καλό να σου παρουσιάσω μερικά παραδείγματα σχετικά με την εφεύρεση των κονσερβοποιημένων προϊόντων για την πρώτη οντική τροφή και για την εφαρμογή τους στη διαδικασία της ύπαρξης των όντων αυτής της σύγχρονης ομάδας, που θεωρούνται από τον παράξενο νου των όντων των υπόλοιπων ηπείρων σαν «πρότυπα για μίμηση», μόνο και μόνο επειδή νομίζουν ότι είναι τα πρώτα πάνω στον πλανήτη τους που επινόησαν τόσο πρακτικές και τόσο ευεργετικές οντικές συνήθειες — και, εν προκειμένω, το κόλπο να τρέφονται με κονσερβοποιημένα προϊόντα, εξοικονομώντας έτσι, καθώς λένε, χρόνο.

42.127.Γ

Είμαι βέβαιος, ότι τα δυστυχισμένα σημερινά τρίμυαλα όντα που κατοικούν στον πλανήτη σου δεν ξέρουν, κι ούτε καν υποπτεύονται, πως, σε άλλες εποχές, οι μακρινοί τους πρόγονοι, που είχαν σχηματιστεί σαν υπεύθυνα όντα πολύ πιο φυσιολογικά, είχαν «σπαζοκεφαλιάσει», όπως λένε, για να ανακαλύψουν μια πρακτική μέθοδο για να χάνουν όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο όταν εκπλήρωναν την απαραίτητη οντική λειτουργία της διατροφής. Κάθε φορά όμως που εύρισκαν μια μέθοδο, πείθονταν, αφού τη δοκίμαζαν για λίγο, ότι όλα ανεξαιρέτως τα προϊόντα, με οποιονδήποτε τρόπο κι αν διατηρούνταν, σάπιζαν με τον καιρό και γίνονταν ακατάλληλα ως πρώτη τους τροφή. Κι από τότε έπαψαν να χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

42.127.Γ

Σαν παράδειγμα, θα σου αναφέρω μια μέθοδο που μοιάζει με τον σημερινό τρόπο συντήρησης των προϊόντων που χρησιμοποιούν ως πρώτη οντική τους τροφή, που είδα στη χώρα Μαραλπλεϊσίς.

42.127.Γ

Ήταν τα χρόνια που τα όντα της περιοχής της Μαραλπλεϊσίς «ανταγωνίζονταν» στα πάντα με τα όντα της χώρας Τικλιαμουίς, και τα αντιμετώπιζαν και τα ανταγωνίζονταν αμείλικτα, ελπίζοντας να κατακτήσουν για τη χώρα τους τον τίτλο του «κυριότερου κέντρου πολιτισμού».

42.127.Γ

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, είχαν εφεύρει κάτι ανάλογο με τις αμερικάνικες κονσέρβες.

42.127.Γ

Πάντως, τα όντα της Μαραλπλεϊσίς δεν διατηρούσαν τα φαγώσιμα προϊόντα τους σε τενεκεδένια κουτιά «με τοξικές εκκρίσεις», όπως αυτά που χρησιμοποιούν τα όντα της ηπείρου της Αμερικής, αλλά σε «Σιχαρενιονιανά» δοχεία.

 

43 Ο Βεελζεβούλ εκθέτει τις απόψεις του για την περιοδική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής των ανθρώπων

43.211.Γ

Παιδί μου, συμβαίνει συχνότατα εκεί κάτω, όλα τα όντα που κατέχουν την εξουσία να προσπαθούν, μ’ έναν εντελώς αθέλητο τρόπο, ή μερικές φορές και μισο-θεληματικά, να κάνουν τα πάντα για να επιταχύνουν μια νέα διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής. Μερικές φορές μάλιστα ονειρεύονται να δουν αυτή τη διαδικασία να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή κλίμακα.

43.211.Γ

Και η τερατώδης αυτή ανάγκη εμφανίζεται στον αφύσικο ψυχισμό τους, επειδή περιμένουν κάποια εγωιστικά κέρδη από τέτοιες διαδικασίες, ελπίζοντας μάλιστα, με την εκφυλισμένη τους σκέψη, ότι όσο μεγαλύτερη θα είναι η κλίμακα μιας τέτοιας διαδικασίας, τόσο σημαντικότερα θα είναι και τα κέρδη που θα αποκομίσουν αυτοί ή οι δικοί τους.

43.211.Γ

Συμβαίνει ωστόσο, κάποτε, ορισμένοι από τους σπουδαίους κατόχους εξουσίας να ενώνονται για να ιδρύσουν μια ειδική εταιρία, με σκοπό να βρουν μαζί, και μετά να θέσουν σε εφαρμογή, κάποια μέθοδο για να καταργήσουν αυτήν την ιδιαιτερότητα.

43.211.Γ

Όταν έφευγα οριστικά από εκείνο το ηλιακό σύστημα, μιλούσαν πολύ στον πλανήτη σου για τη σύσταση ενός νέου «συνασπισμού»· μου φαίνεται πως σκόπευαν να τον ονομάσουν «Κοινωνία των Εθνών».

43.211.Γ

Θυμάμαι πολύ καλά την εμφάνιση μιας από τις εταιρίες αυτές στην πόλη «Σαμονίκ», στη χώρα Τικλιαμουίς, η οποία θεωρούνταν τότε το κυριότερο πολιτισμικό κέντρο όλων των τρίμυαλων όντων του παράξενου πλανήτη σου.

43.211-2.Γ

Για πρώτη φορά, τα σπουδαία όντα των περισσότερων κοινοτήτων της ηπείρου της Ασίας μαζεύτηκαν σ’ εκείνη την πόλη, με σκοπό να επεξεργαστούν μια γενική συμφωνία, για να μη ξαναεμφανιστεί, μεταξύ των διαφόρων ασιατικών κοινοτήτων, η παραμικρή αιτία που θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιες διαδικασίες αμοιβαίας καταστροφής.

43.212.Γ

Πολλούς αιώνες μετά την Τικλιαμουίς, άλλη μια τέτοια εταιρία εμφανίστηκε πάλι στην ήπειρο της Ασίας, στη χώρα που ονομαζόταν τότε «Μονγκολπλαντσούρα».