Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Οκιντανόχ

 

3 Η αιτία που καθυστέρησε η πτώση του σκάφους Καρνάκ

3.55.Α

Σεις, Σεβασμιότατε, καταδεχτήκατε να παρατηρήσετε πολύ σωστά ότι τα παλαιότερα σκάφη ήταν πολύ άβολα και δύσχρηστα.

3.55-6.Α

Έχετε δίκιο, τότε ήταν πολύ περίπλοκα και δύσχρηστα. Το θυμάμαι και εγώ πολύ καλά. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στα σκάφη εκείνου του καιρού και στα σημερινά.

3.56.Α

Όταν ήμασταν νέοι, όλα τα σκάφη για διαστημική και διαπλανητική επικοινωνία λειτουργούσαν ακόμα με την κοσμική ύλη «Ελεκιλπομαγτίστζεν», που συγκροτείται από δύο διακεκριμένα μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ.

Και για να παράγουν αυτή την ουσία τα παλαιότερα σκάφη ήταν αναγκαίο να μεταφέρουν όλα εκείνα τα καύσιμα.

3.56.Α

Αλλά όταν φύγατε από αυτά τα μέρη, εκείνα τα σκάφη δεν έμειναν σε χρήση για πολύ, επειδή σύντομα τα αντικατέστησαν με τα σκάφη του συστήματος του «Αγίου Βενόμα».

 

17 Το Αρχι-παράλογο
Σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του Βεελζεβούλ, ο ήλιος μας ούτε φωτίζει ούτε θερμαίνει.

17.123.Α

Το «Αιθεροκρίλνο» είναι η πρωταρχική ουσία με την οποία είναι γεμάτο το Μεγάλο μας Σύμπαν, η οποία χρησιμεύει ως βάση για το καθετί που υπάρχει.

17.123.Α

Σχετικά με το θέμα αυτό, η Αντικειμενική Επιστήμη βεβαιώνει ότι «τα πάντα, χωρίς εξαίρεση, μέσα στο Σύμπαν είναι ύλη».

17.123.Α

Μάθε ακόμα ότι μόνο μία κοσμική κρυστάλλωση, που υπάρχει με το όνομα «Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ», παρόλο που κι αυτή έχει ως βάση της το Αιθεροκρίλνο, αντλεί άμεσα την προέλευσή της από τις τρεις Άγιες αρχές του «ιερού Θεομερτμάλογου», δηλαδή από τις εκπορεύσεις του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου.

17.123.Α

Αυτό το «Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ» ή «Πανταχού Παρόν Ενεργητικό Στοιχείο», που συμμετέχει παντού στο Σύμπαν στο σχηματισμό όλων των εμφανίσεων, μικρών και μεγάλων, είναι η κύρια αιτία των περισσότερων κοσμικών φαινομένων και ιδίως των φαινομένων που συμβαίνουν μέσα στις ατμόσφαιρες.

17.123.Α

Για να μπορέσεις επίσης να καταλάβεις, έστω και ελάχιστα, το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ, πρέπει να μάθεις ότι ο δεύτερος θεμελιώδης κοσμικός νόμος, το Ιερό Τριαμαζικάμνω, συνδυάζει τρεις ανεξάρτητες δυνάμεις· με άλλα λόγια, ο ιερός αυτός νόμος εκδηλώνεται μέσα στο Σύμπαν παντού και πάντα, χωρίς εξαίρεση, με τρεις ανεξάρτητες όψεις.

17.123.Α

Και να γιατί η Αντικειμενική Επιστήμη έχει μεταξύ άλλων διατυπώσεων που αφορούν αυτόν τον ιερό νόμο και τις τρεις ανεξάρτητες δυνάμεις του, τον ακόλουθο ορισμό:

«Νόμος του οποίου τα αποτελέσματα γίνονται αιτίες για νέα αποτελέσματα, και του οποίου η λειτουργία προϋποθέτει πάντα τρεις ανεξάρτητες εκδηλώσεις, ριζικά αντίθετου χαρακτήρα, που είναι παρούσες μέσα του σε κατάσταση λανθανουσών ιδιοτήτων, αόρατες και ακατάληπτες».

17.124.Α

Ακόμα, παιδί μου, και ο ιερός μας Θεομερτμάλογος, η πρωταρχική δηλαδή εκπόρευση του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου μας, από τη στιγμή της εμφάνισής του, συμμορφώνεται σ’ αυτό το νόμο, και στις μεταγενέστερες πραγματοποιήσεις του δίνει αντίστοιχα αποτελέσματα.

17.124.Α

Το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ εμφανίζεται στο διάστημα έξω από τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο, και προέρχεται από τη συγχώνευση αυτών των τριών ανεξάρτητων δυνάμεων σε μία και μοναδική· αργότερα, κατά τη διάρκεια των περαιτέρω ενελίξεών του, τροποποιείται αντίστοιχα, ως προς τη «ζωογόνο δύναμη των δονήσεών» του, ανάλογα με τα περάσματά του μέσα από αυτά που ονομάζονται «Στόπιντερ» ή «κέντρα βάρους» του θεμελιώδους ιερού Επταπαραπαρσινόχ.

17.124.Α

Σου επαναλαμβάνω ότι το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ συμμετέχει πάντα αναγκαστικά, μαζί με άλλες ήδη καθορισμένες κοσμικές κρυσταλλώσεις, στους κοσμικούς σχηματισμούς, μικρούς ή μεγάλους, σε όποιο μέρος του Σύμπαντος κι αν εμφανίζονται και όποιες κι αν είναι οι εξωτερικές συνθήκες του περιβάλλοντος.

17.124.Α

Αυτή η «Μοναδική Κοσμική Κρυστάλλωση», αυτό «το Ενεργό Στοιχείο», έχει πολλές ιδιότητες εντελώς δικές του, και οι χαρακτηριστικές ιδιαιτερότητες του προκαλούν τα περισσότερα κοσμικά φαινόμενα — χωρίς να εξαιρούνται τα φαινόμενα για τα οποία μιλήσαμε που συμβαίνουν στην ατμόσφαιρα ορισμένων πλανητών.

17.124.Α

Το Πανταχού Παρόν Ενεργό Στοιχείο έχει, όπως σου είπα, πολλές εντελώς δικές του ιδιαιτερότητες, αλλά μας αρκεί, στη συζήτησή μας, να γνωρίσουμε μόνο δύο από αυτές.

17.124-5.Α

Η πρώτη είναι η εξής: όταν συμπυκνώνεται μια νέα κοσμική ενότητα, το Πανταχού Παρόν Ενεργό Στοιχείο δεν συγχωνεύεται μαζί της, ούτε και μεταστοιχειώνεται στην ολότητα του σε κάποιο δεδομένο σημείο του νέου σχηματισμού — όπως κάνουν όλες οι άλλες κρυσταλλώσεις μέσα σε όλους τους κοσμικούς σχηματισμούς. Αλλά μόλις εισχωρήσει, έτσι όπως είναι σύσσωμο, μέσα σε κάποια κοσμική ενότητα, αμέσως του συμβαίνει κάτι που λέγεται «Ντζαρτκλόμ», δηλαδή διασπάται στις τρεις θεμελιώδεις αρχές οι οποίες το γέννησαν. Έπειτα η καθεμιά από αυτές τις τρεις αρχές, ξεχωριστά, καθορίζει στην ίδια την κοσμική ενότητα, την ανεξάρτητη συγκέντρωση τριών άλλων διακεκριμένων σχηματισμών. Και έτσι το Πανταχού Παρόν Ενεργό Στοιχείο δημιουργεί, στην αρχή κάθε νέου σχηματισμού, πηγές για την ενδεχόμενη εκδήλωση του δικού του ιερού νόμου του Τριαμαζικάμνω.

17.125.Α

Πρέπει ακόμα να σημειώσουμε ότι, για να εξασφαλιστεί η πρόσληψη και η περαιτέρω χρήση τούτης της ιδιαιτερότητας του Πανταχού Παρόντος Ενεργού Στοιχείου με σκοπό να επιτευχθεί μια κατάλληλη πραγματοποίηση, οι διακεκριμένες του πηγές υπάρχουν και λειτουργούν σε κάθε σχηματισμό ή κοσμική ενότητα, όσο διαρκεί η ύπαρξη της.

17.125.Α

Και μόνο μετά την ολοκληρωτική καταστροφή τούτης της «ενότητας», οι άγιες αρχές του ιερού Τριαμαζικάμνω, που είναι εντοπισμένες μέσα στο Πανταχού Παρόν Ενεργό Στοιχείο Οκιντανόχ, συγχωνεύονται πάλι για να ξαναμετατραπούν σε Οκιντανόχ, αλλά αυτή τη φορά με δονήσεις που έχουν μια διαφορετική ζωογόνο δύναμη.

17.125.Α

Όσο για τη δεύτερη ιδιαιτερότητα του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, που και πάλι προσιδιάζει μόνο σ’ αυτό, και την οποία θα πρέπει απαραίτητα να διευκρινίσουμε αμέσως, αφού αυτό είναι το θέμα της συζήτησής μας, θα την καταλάβεις μόνο αφού πληροφορηθείς ένα θεμελιώδη κοσμικό νόμο δεύτερης τάξης, ο οποίος υπάρχει στο Σύμπαν με το όνομα «Ιερό Αϊεϊοϊουοά»

17.125.Α

Αυτός ο κοσμικός νόμος είναι ο ακόλουθος:

«Κάθε μεγάλος ή μικρός σχηματισμός, όταν έρθει σε άμεση επαφή με τις “εκπορεύσεις” του Απόλυτου Ήλιου ή οποιουδήποτε άλλου ήλιου, υφίσταται μία διαδικασία που λέγεται “Τύψεις”, κατά τη διάρκεια της οποίας καθένα από τα μέρη του, αποτέλεσμα μιας από τις άγιες αρχές του Ιερού Τριαμαζικάμνω, “εξεγείρεται”, και “κρίνει” τις προηγούμενες αντιλήψεις και τις τρέχουσες ανάρμοστες εκδηλώσεις άλλου μέρους της ολότητάς του, που είναι αποτέλεσμα μιας άλλης Άγιας Αρχής του ίδιου Ιερού Νόμου του Τριαμαζικάμνω».

17.125.Α

Το Πανταχού Παρόν Ενεργό Στοιχείο Οκιντανόχ υφίσταται κι αυτό τούτη την ιερή διαδικασία του «Αϊεϊοϊουοά», ή των «Τύψεων».

17.125-6.Α

Η ιδιαιτερότητα αυτού του στοιχείου σ’ αυτή τη διαδικασία συνίσταται στο ότι ενώ, κατά τη διάρκεια της άμεσης δράσης γύρω του τού ιερού Θεομερτμάλογου ή των εκπορεύσεων κάποιου συνηθισμένου ήλιου, αυτό διασπάται στα τρία αρχικά του μέρη, τα οποία εν συνεχεία υπάρχουν με τρόπο σχεδόν ανεξάρτητο, μόλις η δράση αυτή κοπάσει, τα μέρη του συγχωνεύονται εκ νέου για να υπάρξουν σαν ένα σύνολο ενιαίο.

17.126.Α

Εδώ, παιδί μου, νομίζω πως καλό θα ήταν να σου επισημάνω ανάμεσα στα άλλα και ένα ενδιαφέρον γεγονός, που αφορά τον παράξενο ψυχισμό των συνηθισμένων τρίμυαλων όντων του πλανήτη που τόσο σου αρέσει· αυτό το γεγονός αναφέρεται στις «επιστημονικές εικασίες» τους, όπως τις λένε.

Μέσα στους τόσους αιώνες που παρατηρούσα και μελετούσα τον ψυχισμό τους — κατά τη διάρκεια των οποίων, από την αρχή κιόλας της εμφάνισής τους, γεννήθηκαν οι επιστήμες τους, που αργότερα θα έφταναν, κατά περιόδους, όπως κάθε πράγμα εκεί κάτω, σ’ ένα κάπως υψηλό επίπεδο τελειότητας — είχα πολλές φορές την ευκαιρία να διαπιστώσω, ότι παρόλο που εκατομμύρια τρίμυαλα όντα από αυτά που ονομάζονται «σοφοί» πρέπει να εμφανίστηκαν σε κάθε τόπο ανάμεσά τους ανά τους αιώνες, ούτε καν πέρασε από το μυαλό κάποιου απ’ όλους αυτούς — με μοναδική εξαίρεση έναν Κινέζο που λεγόταν Τσουν-Κιλ-Τες, για τον οποίο θα σου μιλήσω με λεπτομέρειες αργότερα — ότι υπάρχει κάποια διαφορά ανάμεσα στα δύο κοσμικά φαινόμενα που ονομάζονται «εκπόρευση» και «ακτινοβολία».

17.126.Α

Ούτε ένας απ’ όλους εκείνους τους «σοφούς της συμφοράς» δεν κατανόησε ποτέ ότι οι διαφορές ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο κοσμικές διαδικασίες είναι ίδιες ακριβώς μ’ εκείνες που ο σεβάσμιος Ναστραντίν Χότζας χαρακτήριζε κάποτε με τα ακόλουθα λόγια:

«Μοιάζουν μεταξύ τους όσο μοιάζει η γενειάδα του διάσημου Άγγλου Σαίξπηρ με το όχι λιγότερο φημισμένο γαλλικό “Αρμανιάκ”».

17.126-7.Α

Για να μπορέσεις να καταλάβεις καλύτερα τα φαινόμενα που παράγονται μέσα στις ατμόσφαιρες, πρέπει να μάθεις και να θυμάσαι πάντοτε ότι κατά τις περιόδους που το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ υφίσταται το «Ντζαρτκλόμ», κάτω από τη δράση της ιερής διαδικασίας του «Αϊεϊοϊουοά», το μέρος του καθαρού Αιθεροκρίλνο — δηλαδή το «αναλοίωτο» μέρος του — που εισχωρεί απαραίτητα σε όλους τους κοσμικούς σχηματισμούς και χρησιμεύει, ας πούμε, για να συνδέει μεταξύ τους όλα τα ενεργά στοιχεία αυτών των σχηματισμών, αποσπάται προσωρινά από αυτό, για να ενοποιηθεί και πάλι μόλις τα τρία κύρια μέρη του Οκιντανόχ ξανασυγχωνευτούν.

17.127.Α

Τώρα, είναι απαραίτητο να θέσουμε για λίγο ένα άλλο ερώτημα: ποια είναι η σχέση του Πανταχού Παρόντος Ενεργού Στοιχείου Οκιντανόχ με τη συνολική παρουσία των όντων κάθε είδους, και ποια κοσμικά αποτελέσματα εμφανίζονται χάρη σ’ αυτό.

17.127.Α

Είναι απαραίτητο να θέσουμε αυτό το ερώτημα, γιατί έτσι θα αποκαλυφθεί ένα γεγονός το οποίο θα σου επιτρέψει να αντιληφθείς καλύτερα τις διαφορές που παρουσιάζουν τα διάφορα μυαλικά συστήματα των όντων, συστήματα που ονομάζονται «μονόμυαλο» «δίμυαλο» και «τρίμυαλο».

17.127.Α

Πρέπει πρώτα απ’ όλα να μάθεις ότι κάθε κοσμική συγκέντρωση που λέγεται «μυαλό» συγκροτείται από τις κρυσταλλώσεις των οποίων ο σχηματισμός έχει ως καταφατική αρχή τη μία ή την άλλη από τις αντίστοιχες άγιες δυνάμεις του θεμελιώδους Ιερού Τριαμαζικάμνω, οι οποίες εμπεριέχονται στο Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ. Και από τούτες ακριβώς τις εντοπίσεις πραγματώνονται μέσα στην παρουσία των όντων οι κατοπινές πραγματοποιήσεις αυτών των άγιων δυνάμεων.

17.127.Α

Αργότερα θα σου εξηγήσω λεπτομερώς και την ίδια τη διαδικασία του πρώτου σχηματισμού των οντικών μυαλών στην παρουσία των όντων. Στο μεταξύ θα σου πω λίγα λόγια για τα αποτελέσματα που προκαλεί το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ με τη μεσολάβηση των οντικών μυαλών.

17.127.Α

Το Πανταχού Παρόν Ενεργό Στοιχείο Οκιντανόχ διεισδύει στην παρουσία των όντων από τα τρία είδη της οντικής τροφής.

17.127.Α

Κι αυτό γιατί το Οκιντανόχ συμμετέχει επίσης, αναγκαστικά, όπως σου είπα, στην αφομοίωση όλων των ουσιών που χρησιμεύουν ως οντική τροφή και επομένως εμπεριέχεται πάντοτε σ’ αυτές τις ουσίες.

17.127-8.Α

Λοιπόν, παιδί μου, η βασική ιδιαιτερότητα του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ είναι ότι, καθώς υφίσταται τη διαδικασία «Ντζαρτκλόμ» μέσα στην παρουσία των όντων, την υφίσταται, τη φορά αυτή, χωρίς να έρθει σε επαφή με τις εκπορεύσεις μιας μεγάλης κοσμικής συγκέντρωσης· και οι παράγοντες αυτής της διαδικασίας στην παρουσία των όντων είναι: είτε τα αποτελέσματα των Πάρτκντολγκ-καθηκόντων που πραγματοποιούνται συνειδητά από τα ίδια τα όντα — και για τα οποία θα σου μιλήσω, λεπτομερέστερα αργότερα — είτε η διαδικασία της Μεγάλης Φύσης που υπάρχει στο Σύμπαν με την ονομασία «Κερκουλνουαρνιανή πραγμάτωση», η οποία συνίσταται στην «πραγματοποίηση-του-απαιτούμενου-συνόλου-των-δονήσεων-μέσω-προσαρμογής».

Αυτή η τελευταία διαδικασία πραγματώνεται στα όντα χωρίς την παραμικρή συμμετοχή της συνειδητότητάς τους.

17.128.Α

Και στις δύο περιπτώσεις, μόλις το Οκιντανόχ διεισδύσει στην παρουσία ενός όντος και υποστεί το Ντζαρτκλόμ, το καθένα από τα συστατικά του μέρη συγχωνεύεται με όσα συστατικά μέρη των προσλήψεων του όντος τού αντιστοιχούν τη δεδομένη στιγμή, ανάλογα με τη «συγγένεια των δονήσεών» τους, και έπειτα συγκεντρώνεται στις εντοπίσεις που του αρμόζουν, δηλαδή στα αντίστοιχα μυαλά.

Αυτές οι συγχωνεύσεις ονομάζονται «Οντικά Ιμπουλσάκρι».

17.128.Α

Σημείωσε, παιδί μου, ότι αυτές οι εντοπίσεις, ή μυαλά των όντων, δεν τους χρησιμεύουν μόνο σαν συσκευές προορισμένες να μετασχηματίζουν τις αντίστοιχες κοσμικές ουσίες για τους σκοπούς του Μέγιστου γενικού κοσμικού Τρωγωαυτοεγωκράτη, αλλά αποτελούν επίσης τα μέσα με τα οποία τα όντα μπορούν να τελειοποιηθούν συνειδητά.

17.128.Α

Αυτός ο τελευταίος στόχος εξαρτάται εξάλλου από την ποιότητα των «Ιμπουλσάκρι» που συγκεντρώνονται ή, όπως λέγεται επίσης, που κατασταλάζουν στα οντικά μυαλά.

17.128.Α

Σε ότι αφορά την ποιότητα των «Οντικών Ιμπουλσάκρι», υπάρχει, μέσα στις άμεσες εντολές της ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΚΛΕΙΟΥΣΑΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ μας, μια ειδική εντολή, την οποία τηρούν αυστηρά όλα τα τρίμυαλα όντα του Μεγάλου μας Σύμπαντος, και η οποία εκφράζεται ως εξής:

«Φυλάξου πάντα από τις προσλήψεις που θα μπορούσαν να αμαυρώσουν την καθαρότητα των μυαλών σου».

17.128-9.Α

Τα τρίμυαλα όντα έχουν τη δυνατότητα της προσωπικής τους τελειοποίησης, διότι στη συνολική τους παρουσία είναι εντοπισμένα τρία κέντρα, ή οντικά μυαλά στα οποία κατασταλάζουν οι τρεις άγιες αρχές του Τριαμαζικάμνω, μόλις το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ υποστεί τη διαδικασία του Ντζαρτκλόμ, και αποκτούν τη δυνατότητα μιας περαιτέρω πραγματοποίησης, αυτή τη φορά ανεξάρτητης.

17.129.Α

Λοιπόν, γεγονός είναι ότι τα όντα που έχουν το τρίμυαλο σύστημα μπορούν, με τη συνειδητή και σκόπιμη εκπλήρωση των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων τους, να χρησιμοποιήσουν για τη δική τους παρουσία τις τρεις άγιες δυνάμεις του Οκιντανόχ, απελευθερωμένες δια του Ντζαρτκλόμ, και να οδηγήσουν την παρουσία τους ως την κατάσταση που καλείται «Σακρονουλαντσακνιανή»· μπορούν δηλαδή να γίνουν Άτομα που έχουν το δικό τους ιερό νόμο του Τριαμαζικάμνω, αυτόν που τους δίνει τη δυνατότητα να απορροφήσουν συνειδητά και να επενδύσουν ολοκληρωτικά στη συνολική τους παρουσία το «Ιερό» εκείνο που ευνοεί μέσα στις κοσμικές ενότητες, μεταξύ των άλλων, την πραγμάτωση της λειτουργίας του Αντικειμενικού ή Θείου Νου.

17.130-1.Α

Λοιπόν, παιδί μου, το Οκιντανόχ υφίσταται και μέσα στην παρουσία των ευνοουμένων σου τη διαδικασία του Ντζαρτκλόμ, και η καθεμία από τις τρεις άγιες αρχές του συγχωνεύεται ξεχωριστά με άλλες κοσμικές κρυσταλλώσεις, με σκοπό την αντίστοιχη πραγμάτωση. Επειδή όμως έπαψαν πλέον οριστικά να εκπληρώνουν τα οντικά τους Πάρτκντολγκ-καθήκοντα σαν συνέπεια των αφύσικων συνθηκών ύπαρξης που βαθμιαία δημιούργησαν από μόνα τους, η μόνη από τις τρεις άγιες αρχές όλων όσων υπάρχουν, που μεταστοιχειώνεται για τη δική τους παρουσία, είναι η «αρνητική αρχή».

17.131.Α

Οι κρυσταλλώσεις της πρώτης και της τρίτης άγιας αρχής που γίνονται μέσα τους εξυπηρετούν σχεδόν αποκλειστικά τη συνολική, κοσμική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία· και μόνο οι κρυσταλώσεις του δεύτερου μέρους του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, της Άγιας Άρνησης, χρησιμεύουν στην επένδυση της δικής τους παρουσίας. Και έτσι η παρουσία των περισσοτέρων τους συγκροτείται μόνο από το πλανητικό τους σώμα το οποίο, σαν τέτοιο, θα καταστραφεί για πάντα.

17.131.Α

Τις ιδιαιτερότητες, τώρα, που χαρακτηρίζουν το Πανταχού Παρόν και στα Πάντα Διεισδύον Ενεργό Στοιχείο Οκιντανόχ, καθώς και τα περαιτέρω αποτελέσματα που ανάγονται σ’ αυτές, θα τις κατανοήσεις σε βάθος μόνον αργότερα, όταν θα σου έχω πια εξηγήσει λίγο-πολύ λεπτομερειακά, όπως άλλωστε σου το υποσχέθηκα, τους θεμελειώδεις νόμους της Δημιουργίας και Συντήρησης του Κόσμου.

17.131.Α

Στο μεταξύ, θα σου περιγράψω τα αποδεικτικά πειράματα, που σχετίζονταν με την ύπαρξη αυτής της Πανταχού Παρούσας κοσμικής κρυστάλλωσης, στα οποία συμμετείχα αυτοπροσώπως.

17.131.Α

Πρέπει όμως να ξέρεις ότι δεν παρακολούθησα αυτά τα πειράματα στον πλανήτη Γη, αλλά στον πλανήτη Κρόνο. Και δεν ήταν οι ευνοούμενοί σου αυτοί που τα έκαναν· έγιναν από ένα τρίμυαλο ον που ήταν αληθινός μου φίλος καθ’ όλη τη διάρκεια της εξορίας μου σ’ εκείνο το ηλιακό σύστημα, και για τον οποίο σου υποσχέθηκα να μιλήσω εκτενέστερα.

 

18 Το Αρχι-εξωφρενικό

18.132.Α

— Η πρώτη μου συνάντηση με το τρίμυαλο ον που τελικά έγινε «φίλος της ουσίας» μου, και το οποίο επισκεπτόμουν για να παρακολουθώ τα πειράματά του με το «Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ», έγινε ως εξής:

18.132.Α

Είναι γνωστό ότι, από τις αρχές κιόλας της εξορίας μου σ’ εκείνο το ηλιακό σύστημα, ορισμένοι φίλοι της ουσίας μου, οι οποίοι δεν συμμετείχαν στα γεγονότα που ήταν η αιτία της ατίμωσής μου, προκάλεσαν για χάρη μου στην παρουσία ορισμένων επιφανών τρίκεντρων όντων εκείνου του ηλιακού συστήματος, χρησιμοποιώντας την κοσμική διαδικασία που λέγεται «Ασκαλνουατσάρ», την ιερή παρόρμηση που υπάρχει στο σύμπαν με το όνομα «Βζνουσλιτζβάλ» — παρόρμηση την οποία η Αντικειμενική Επιστήμη ονομάζει «να εμπιστεύεσαι τον όμοιο σου όπως τον ίδιο σου τον εαυτό».

18.133.Α

Καθώς, παιδί μου, μια μέρα συζητούσαμε έτσι απλά, κατά τη διάρκεια «συνειρμικών οντικών μας σκέψεων» ασχοληθήκαμε με το θέμα των παράξενων αποτελεσμάτων τα οποία προκαλούσαν οι εκδηλώσεις των ιδιαιτεροτήτων του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ. Ο σεβάσμιος Χαραχραχρουχρί του πλανήτη Κρόνου μου είπε τότε ότι ένας από τους υπηκόους του, κάποιος σοφός που λεγόταν Χαρχάρχ, για να μελετήσει ορισμένες ιδιότητες αυτής της κοσμικής ουσίας οι οποίες παρέμεναν αδιευκρίνιστες ως τότε, είχε πρόσφατα εφεύρει μια πολύ ενδιαφέρουσα συσκευή, το κυριότερο μέρος της οποίας το ονόμαζε «Χραχαρτσάχα».

18.133.Α

Μου πρότεινε έπειτα να δώσει, αν ήθελα, τις αναγκαίες εντολές για να μου επιδείξουν αυτή την καινούργια εφεύρεση και να μου δώσουν και όλες τις εξηγήσεις που θα ζητούσα.

18.133.Α

Την επόμενη λοιπόν μέρα, με τη συνοδεία ενός αυλικού του σεβάσμιου Χαραχραχρουχρί, πήγα στον τόπο που υπήρχε ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, όπου παρακολούθησα για πρώτη φορά όλα εκείνα τα καινούργια αποδεικτικά πειράματα με το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ.

18.134.Α

Ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, αφού μας ρώτησε ποιοι ήμασταν και γιατί ήρθαμε, μας πλησίασε, και με μεγάλη εγκαρδιότητα μας έδωσε μερικές εξηγήσεις.

18.135.Α

Αφού πληροφορήθηκε τι θέλαμε από αυτόν, ο μετέπειτα φίλος της ουσίας μου, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, μας κάλεσε με ένα νεύμα να πλησιάσουμε κοντά σε μια από τις ειδικές συσκευές δικής του έμπνευσης, που την έλεγε «Χραχαρτσάχα».

18.135.Α

Όταν πλησιάσαμε εκείνο το παράξενο κατασκεύασμα, το έδειξε μ’ ένα φτερό της δεξιάς του φτερούγας και μας είπε:

18.135.Α

«Αυτή η ειδική συσκευή αποτελεί το κύριο μέρος της νέας μου εφεύρεσης, κι εδώ αποκαλύπτονται και εκδηλώνονται τα αποτελέσματα όλων σχεδόν των ιδιαιτεροτήτων της Πανταχού Παρούσας ουσίας Οκιντανόχ».

18.135.Α

Έπειτα, δείχνοντάς μας όλες τις συσκευές μέσα στο «Χρχ» ή «εργαστήριό» του, πρόσθεσε:

18.135.Α

«Όλα αυτά τα ειδικά μηχανήματα που έχω εφεύρει, μου έδωσαν τη δυνατότητα να διευκρινίσω ορισμένα σημαντικότατα θέματα σχετικά με το Πανταχού Παρόν και στα Πάντα Διείσδυαν Οκιντανόχ· μου χρησιμεύουν καταρχήν για να συγκεντρώνω τα τρία κύρια μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ κατά τη διάρκεια των διαπλανητικών και επιπλανητικών διαδικασιών, και κατόπιν για να τα συγχωνεύω τεχνητά σ’ ένα ενιαίο σύνολο· και τέλος, αφού τα ξεχωρίσω, πάλι με τεχνητό τρόπο, να μελετώ τις ειδικές ιδιότητες του κάθε μέρους στις ιδιαίτερες εκδηλώσεις του».

18.135-6.Α

Τελειώνοντας, μας έδειξε το Χραχαρτσάχα και μας εξήγησε ότι, μ’ εκείνη την πειραματική συσκευή, κάθε συνηθισμένο ον μπορούσε να κατανοήσει ξεκάθαρα και σε όλες τους τις λεπτομέρειες τις ιδιότητες των τριών μερών — τα οποία είναι τελείως ανεξάρτητα τόσο στη φύση τους όσο και στις εκδηλώσεις τους — του «Ενός και Μοναδικού Ενεργού Στοιχείου», τα χαρακτηριστικά του οποίου συγκροτούν την κύρια αιτία για όλα όσα υπάρχουν στο Σύμπαν. Πρόσθεσε, έπειτα, πως κάθε συνηθισμένο ον μπορούσε να πεισθεί τελεσίδικα ότι τα όντα δεν μπορούν ούτε να νιώσουν ούτε να αντιληφθούν κανένα από τα αποτελέσματα των φυσιολογικών διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα με αυτή τη Πανταχού Παρούσα Συμπαντική ουσία· και ότι τα μόνα τα οποία μπορούν να γίνουν αντιληπτά από ορισμένες οντικές λειτουργίες είναι τα αποτελέσματα διαδικασιών οι οποίες εκτυλίσσονται με αφύσικο τρόπο — εξ αιτίας κάποιας εξωτερικής αιτίας, που προέρχεται είτε από συνειδητές πηγές είτε από τυχαία μηχανικά αποτελέσματα.

18.137.Α

Παραπέρα βρισκόταν άλλη μία πελώρια μηχανή, μια ειδική κατασκευή που ονομαζόταν «Σολουχνοραχούνα», ή, όπως θα την έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, μια «αντλία-περίπλοκης-κατασκευής-που-επιτρέπει-να-αδειάζει-ο-ατμοσφαιρικός-αέρας-μέχρι-το-απόλυτο-κενό».

18.137.Α

Ενώ τα περιεργαζόμουν όλα αυτά έκπληκτος, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ πλησίασε την «περίπλοκα-κατασκευασμένη-αντλία», και μετακίνησε με την αριστερή του φτερούγα ένα εξάρτημά της, εκείνο που έβαζε σε κίνηση κάποιο μηχανισμό. Κατόπιν στράφηκε προς εμάς, και δείχνοντας, πάντα με το ίδιο φτερό της δεξιάς του φτερούγας, το μεγαλύτερο Βιοτσαχάν, ή Χριχιρχί, ή «δυναμό», συνέχισε τις εξηγήσεις του:

18.137.Α

«Τούτη η ειδική συσκευή επιτρέπει να εξάγουμε χωριστά, είτε από την ατμόσφαιρα, είτε από οποιονδήποτε διαπλανητικό ή επιπλανητικό σχηματισμό, τα τρία ανεξάρτητα μέρη του Πανταχού Παρόντος Ενεργού Στοιχείου Οκιντανόχ· έπειτα, όταν συγχωνευθούν, πάλι με τεχνητό τρόπο, τα τρία ανεξάρτητα μέρη σ’ ένα ενιαίο σύνολο μέσα στο «Χριχιρχί, το Οκιντανόχ όντας πλέον στη συνηθισμένη του κατάσταση, ρέει και συγκεντρώνεται εκεί μέσα σε τούτο το “δοχείο”» — και λέγοντας αυτά έδειξε, πάντα με το ίδιο φτερό, κάποιο πράγμα που έμοιαζε μ’ αυτό που ονομάζεται «πυκνωτής».

18.137-8.Α

«Από εκεί», συνέχισε, «το Οκιντανόχ κυλάει μέσα σ’ ένα άλλο Χριχιρχί, ή “δυναμό”, όπου υφίσταται τη διαδικασία Ντζαρτκλόμ· μετά, καθένα από τα ξεχωριστά μέρη του, συγκεντρώνεται πιο πέρα σε άλλα “δοχεία”» — έδειξε τότε κάποια άλλη συσκευή που έμοιαζε με «συσσωρευτή». «Έπειτα, με τη βοήθεια διαφόρων μέσων, συγκεντρώνω χωριστά, για τα πειράματά μου, καθένα από τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ, που περιέχονται μέσα σ’ εκείνα τα δευτερεύοντα “δοχεία”.

18.138.Α

«Θα σας δείξω πρώτα αυτό που παράγεται όταν, για κάποιο λόγο, το ένα από τα ενεργά μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ απουσιάζει από τη διαδικασία κατά την οποία τα μέρη του τείνουν να συγχωνευτούν πάλι σ’ ένα ενιαίο σύνολο.

18.138.Α

«Αυτή τη στιγμή, στο εσωτερικό της συσκευής δημιουργήσαμε απόλυτο κενό. Αυτό το κενό επιτυγχάνεται μόνο χάρη στην ειδική κατασκευή της απορροφητικής αντλίας, καθώς και στη ποιότητα και στερεότητα των υλικών από τα οποία φτιάχτηκαν τα τοιχώματα της συσκευής.

«Τα όργανα που χρησιμοποιούμε για τα πειράματά μας μέσα στο απόλυτο κενό είναι και αυτά επίσης ειδικής ποιότητας».

18.138.Α

Λέγοντας αυτά, μετακίνησε έναν άλλο μοχλό, και συνέχισε:

18.138.Α

«Μετακινώντας αυτό το μοχλό, τα διακεκριμένα μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ αρχίζουν να δέχονται, μέσα στο απόλυτο κενό, την επίδραση μιας τάσης που ονομάζεται “τάση ανασυγχώνευσης σ’ ένα ενιαίο σύνολο”.

18.138.Α

«Επειδή όμως η συμμετοχή του τρίτου μέρους του Οκιντανόχ που λέγεται “Παριζραχατνάτιος” έχει αποκλειστεί σκόπιμα από κάποιον “ισχυρό Νου” — τον δικό μου στην προκειμένη περίπτωση — αυτή η διαδικασία συμβαίνει εδώ με δύο μόνο από τα τρία μέρη της, τα οποία η επιστήμη ονομάζει το πρώτο “Ανοδνάτιος” και το δεύτερο “Καθοδνάτιος”. Έτσι, αντί να έχουμε ένα αποτέλεσμα σύμφωνο προς τους νόμους, που να προέρχεται από τη διαδικασία της συγχώνευσης των τριών μερών, τούτη την στιγμή πραγματοποιείται ένα αποτέλεσμα ασύμφωνο προς τους νόμους, το οποίο ονομάζεται “αποτέλεσμα της διαδικασίας της αμοιβαίας συγχώνευσης δύο αντιθέτων δυνάμεων”, το οποίο αποτελεί επίσης, όπως λένε και τα συνηθισμένα όντα, την “αιτία του τεχνητού φωτός”.

18.138-9.Α

«Η “τάση ανασυγχώνευσης σε μία μόνο ολότητα”, που υφίστανται στον κενό αυτό χώρο τα δύο ενεργά μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, έχει ισχύ σύμφωνα με την Αντικειμενική Επιστήμη 3.040.000 Βολτ και η ένδειξη αυτή φαίνεται στη βελόνα εκείνου εκεί του ειδικού μετρητή».

18.139.Α

Μας έδειξε «κάτι» που και πάλι έμοιαζε μ’ ένα όργανο που υπάρχει στον πλανήτη σου και το λένε «Βολτόμετρο», και είπε:

«Ένα από τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζει η νέα μου εφεύρεση για την απόδειξη αυτού του φαινομένου είναι ότι, παρά την τρομακτική ισχύ της “τάσης” που εκδηλώνεται αυτή τη στιγμή μέσα της με τούτη τη διαδικασία, οι “Σαλνιτσισινουαρνιανές δονήσεις” οι οποίες εκλύονται από αυτή την διαδικασία ένεκα της αδράνειας — δονήσεις που άλλωστε τα περισσότερα όντα τις βλέπουν σαν “ακτίνες” — παραμένουν στο εσωτερικό της συσκευής, η οποία μας αποκαλύπτει τις ιδιαιτερότητες του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, εκεί ακριβώς όπου γεννήθηκαν.

18.139.Α

«Για να μπορέσουν όμως τα όντα που βρίσκονται έξω από τη συσκευή να εκτιμήσουν τη δύναμη της διαδικασίας, συνέθεσα το υλικό των τοιχωμάτων της μηχανής μου σε κάποιο σημείο, με τρόπο που να επιτρέπει τη διέλευση των Σαλνιτσισινουαρνιανών δονήσεων της αδράνειας, ή των “ακτινών”».

18.139.Α

Λέγοντας αυτά, πλησίασε το Χραχαρτσάχα και πάτησε ένα από τα κουμπιά του. Το τεράστιο Χρχ, ή «εργαστήριο», πλημμύρισε αμέσως από ένα φως τόσο έντονο, που τα οπτικά μας όργανα έπαψαν προς στιγμή να λειτουργούν, και χρειάστηκε αρκετός χρόνος πριν μπορέσουμε να ανοίξουμε τα βλέφαρά μας και να κοιτάξουμε γύρω μας, με μεγάλη προσπάθεια.

18.139.Α

Όταν συνήλθαμε κάπως, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μετακίνησε έναν άλλο μοχλό, και τότε ο γύρω χώρος πήρε πάλι τη συνηθισμένη του όψη. Έπειτα, με την αγγελική φωνή του, τράβηξε την προσοχή μας στο «Βολτόμετρο», του οποίου η βελόνα έδειχνε επίμονα την ίδια ένδειξη, και πρόσθεσε:

18.139.Α

«Κοιτάξτε! Αν και η διαδικασία της σύγκρουσης ανάμεσα στα δύο μέρη, που συνθέτουν το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ, συνεχίζει με την ίδια “ένταση”, και μολονότι το σημείο των τοιχωμάτων της συσκευής που έχει την ιδιότητα να επιτρέπει τη διέλευση των “ακτινών” είναι ακόμη ανοιχτό, εντούτοις το φαινόμενο, που ονομάζεται από τα συνηθισμένα όντα “τεχνητό φως”, έχει πια σταματήσει.

18.140.Α

«Και σταμάτησε διότι, μετακινώντας ένα μοχλό, προκάλεσα την επέμβαση, πάνω στη διαδικασία σύγκρουσης των δύο ανταγωνιστικών μερών του Οκιντανόχ, του τρίτου συστατικού μέρους του, το οποίο αμέσως συγχωνεύθηκε με τα άλλα δύο στις απαιτούμενες αναλογίες. Το αποτέλεσμα αυτής της συγχώνευσης των τριών συστατικών μερών του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, αντίθετα με τη διαδικασία της συγχώνευσης των δύο μόνο ανταγωνιστικών μερών του, που δεν είναι σύμφωνη προς τους νόμους, δεν γίνεται αντιληπτή από καμιά οντική λειτουργία οποιουδήποτε είδους».

18.140.Α

Μετά από τις επεξηγήσεις του, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μου πρότεινε να μπω μαζί του μέσα στο χώρο επιδείξεων της νέας του εφεύρεσης, για να γίνω επιτόπου μάρτυρας κάποιων ιδιαίτερων εκδηλώσεων του Πανταχού Παρόντος και στα Πάντα Διεισδύοντος Ενεργού Στοιχείου.

18.146.Α

Ας επιστρέψουμε καλύτερα στην ιστορία μας που αναφέρεται στο Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ και στο φίλο της ουσίας μου Γκορναχούρ Χαρχάρχ, τον οποίο, πρέπει τώρα να προσθέσω, πράγματι τα τρίκεντρα όντα τον θεωρούσαν κάποτε «μεγάλο σοφό», αλλά ο οποίος πια δεν θεωρείται τόσο «μεγάλος», παρόλο που ακόμα ζει, διότι εξαιτίας του ίδιου του τού αποτελέσματος, δηλαδή του γιου του, έγινε αυτό που ο Ναστραντίν Χότζας θα αποκαλούσε «παρελθόν», ή, όπως θα πρόσθετε επιγραμματικά: «Χώθηκε όμορφα-όμορφα μέχρι το λαιμό μέσα σε μια παλιά αμερικάνικη γαλότσα».

18.147.Α

Όταν έστρεψε την προσοχή μου σ’ εκείνες τις τρεις συσκευές τύπου Μομονοντουάρ, είπε:

18.147.Α

«Καθεμιά από αυτές τις εξωτερικά όμοιες συσκευές βρίσκεται σε απ’ ευθείας επικοινωνία με τα δευτερεύοντα “δοχεία” που σας έδειξα έξω από το Χραχαρτσάχα, μέσα στα οποία τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ που έχουν υποστεί το τεχνητό Ντζαρτκλόμ ξανασυγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο.

18.147.Α

«Οι τρεις αυτές συσκευές είναι κατασκευασμένες με τέτοιον τρόπο ώστε τα δευτερεύοντα “δοχεία” να μπορούν να προμηθεύουν ακόμα κι εδώ, μέσα σ’ ένα χώρο απόλυτου κενού, το καθένα από τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ στην καθαρή μορφή του και σε όση ποσότητα χρειαζόμαστε για τα πειράματά μας, ενώ μπορούμε να τροποποιήσουμε κατά βούληση τη δύναμη που προκύπτει από την τάση τους να “συγχωνεύονται πάλι σ’ ένα ενιαίο σύνολο”, δύναμη η οποία τους είναι σύμφυτη και εξαρτάται από το βαθμό συμπύκνωσης της μάζας τους.

18.147.Α

«Για άλλη μια φορά, μέσα σε τούτο το χώρο του απόλυτου κενού, θα σας δείξω το μη σύμφωνο προς τους νόμους φαινόμενο που πριν λίγο παρατηρήσαμε από έξω. Με άλλα λόγια, θα σας επιδείξω και πάλι το συμπαντικό φαινόμενο που παράγεται όταν, μετά από ένα Ντζαρτκλόμ, δύο από τα διακεκριμένα μέρη του Οκιντανόχ συναντηθούν μέσα σ’ ένα χώρο από τον οποίο αφαιρέθηκε κάθε κοσμική συγκέντρωση και όπου τείνουν, χωρίς τη συμμετοχή του τρίτου, να ανασυγχωνευτούν σ’ ένα ενιαίο σύνολο».

18.147.Α

Μετά από τα λόγια αυτά, έκλεισε το τμήμα των τοιχωμάτων του Χραχαρτσάχα που το υλικό του είχε την ιδιότητα να επιτρέπει να διέρχονται οι «ακτίνες», και έπειτα γύρισε δύο «διακόπτες» και πίεσε ένα «κουμπί», πράγμα που μετατόπισε αυτόματα μια μικρή πλατφόρμα από ειδική πλαστική ύλη η οποία βρισκόταν πάνω στο τραπέζι προς τον «λαμπτήρα βολταϊκού τόξου»· τότε, στρέφοντας πάλι την προσοχή μου προς το αμπερόμετρο και το βολτόμετρο, πρόσθεσε:

18.147.Α

«Μόλις άφησα ελεύθερη τη δίοδο στα δύο μέρη του Οκιντανόχ που λέγονται “Ανοδνάτιος” και “Καθοδνάτιος”, δίνοντάς τους την ίδια ένταση με την προηγούμενη φορά».

18.147-8.Α

Κοιτώντας το αμπερόμετρο και το βολτόμετρο, είδα ότι πραγματικά οι βελόνες τους κινήθηκαν και σταμάτησαν στην ίδια ακριβώς ένδειξη που είχα προσέξει και προηγουμένως, έξω από το Χραχαρτσάχα, και αυτό το γεγονός με άφησε έκπληκτο, διότι, παρά την ένδειξη των δεικτών και την προειδοποίηση του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, δεν παρατηρούσα ούτε ένιωθα καμιά αλλαγή στο βαθμό ορατότητας των αντικειμένων του περιβάλλοντος.

18.148.Α

Γι’ αυτό, χωρίς να περιμένω τις εξηγήσεις του, τον ρώτησα:

18.148.Α

— Μα καλά, γιατί αυτή η μη σύμφωνη προς τους νόμους τάση των μερών του Οκιντανόχ να «ξανα-συγχωνεύονται-σ’ ένα-ενιαίο-σύνολο» δεν μας δίνει τώρα κανένα αποτέλεσμα;

18.148.Α

Πριν απαντήσει στην ερώτησή μου, έσβησε το μοναδικό λαμπτήρα τον οποίο τροφοδοτούσε ειδικό μαγνητικό ρεύμα. Η έκπληξή μου αυξήθηκε, γιατί παρά το ξαφνικό σκοτάδι, μπορούσε κανείς να δει καθαρά μέσα από τα τοιχώματα του Χραχαρτσάχα ότι οι βελόνες του αμπερόμετρου και του βολτόμετρου βρίσκονταν πάντοτε στις προηγούμενες ενδείξεις τους.

18.148.Α

Και μόνο αφού συνήθισα κάπως στην εκπληκτική αυτή διαπίστωση, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μου απάντησε:

18.148.Α

«Σας είπα ήδη ότι το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα τα τοιχώματα της συσκευής που μέσα της βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, έχει σύνθεση που δεν επιτρέπει να το διαπεράσει καμιά δόνηση, όποια κι αν είναι η πηγή της, με την εξαίρεση ορισμένων δονήσεων που προέρχονται από πολύ κοντινές συγκεντρώσεις οι οποίες μπορούν να γίνουν αντιληπτές από τα οπτικά όργανα των τρίμυαλων όντων — αρκεί, εννοείται, αυτά τα όντα να είναι φυσιολογικά.

18.148.Α

«Επιπλέον, σύμφωνα μ’ ένα νόμο που λέγεται “Ετερατογκετάρ”, οι “Σαλνιτσισινουαρνιανές δονήσεις αδράνειας”, ή αλλιώς οι “ακτίνες”, αποκτούν την ιδιότητα να επενεργούν επάνω στα όργανα αντίληψης των όντων μόνο αφού ξεπεράσουν το όριο που προσδιορίζεται από την επιστήμη ως εξής: “ένα αποτέλεσμα εκδήλωσης ανάλογο προς το βαθμό της έντασης που δίνεται από το σοκ”.

18.148-9.Α

«Καθώς, λοιπόν, η διαδικασία της αντίθεσης των δύο από τα τρία μέρη του Οκιντανόχ γίνεται με μια ένταση τεράστιας ισχύος, το αποτέλεσμα της σύγκρουσής τους εκδηλώνεται σε μια ορισμένη απόσταση από τον τόπο της προέλευσής της.

18.149.Α

«Και τώρα, κοιτάξτε!»

18.149.Α

Πάτησε κάποιο άλλο κουμπί, και ξαφνικά όλο το εσωτερικό του Χραχαρτσάχα πλημμύρισε με το ίδιο εκείνο εκτυφλωτικό φως που, όπως σου είπα, με είχε τυφλώσει και έξω από τη συσκευή.

18.149.Α

Αυτή η πλυμμήρα του φωτός προέκυψε επειδή, πατώντας εκείνο το κουμπί, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ ξεσκέπασε το τμήμα των τοιχωμάτων του Χραχαρτσάχα που επέτρεπε την δίοδο των «ακτινών».

18.149.Α

Όπως μου εξήγησε αργότερα, αυτό το φως δεν ήταν παρά μια συνέπεια της «τάσης των μερών του Οκιντανόχ να συγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο», όπως ασκείτο στον απόλυτα κενό χώρο του Χραχαρτσάχα, και εκδηλωνόταν χάρη στην «αντανάκλαση από έξω», δηλαδή την επιστροφή των ακτινών στον τόπο της προέλευσής τους.

18.149.Α

Έπειτα συνέχισε:

«Τώρα θα σας δείξω με ποιον τρόπο και με ποιους συνδυασμούς, ανάμεσα στο Ντζαρτκλόμ και στην “τάση των μερών του Οκιντανόχ να ξανασυγχωνεύονται σ’ ένα σύνολο”, εμφανίζονται σε κάθε πλανήτη τα “ορυκτά” τα οποία συγκροτούν την εσωτερική του παρουσία, καθώς και οι προκαθορισμένοι σχηματισμοί διαφόρων πυκνοτήτων, όπως είναι τα “πετρώματα”, τα “αέρια”, τα “μεταλλεύματα”, τα “μέταλλα” κ.λπ. Θα σας δείξω πώς όλα αυτά χάρη στους ίδιους παράγοντες, μεταστοιχειώνονται προοδευτκά τα μεν στα δε, και τον τρόπο που οι δονήσεις που εκπέμπονται από αυτές τις μεταστοιχειώσεις συγκροτούν “το σύνολο των δονήσεων” το οποίο εξασφαλίζει στους πλανήτες τη σταθερότητά τους στα πλαίσια της διαδικασίας που λέγεται “συνολική αρμονική κίνηση των συστημάτων”.

18.150.Α

Με τη βοήθεια ορισμένων εργαλείων που ήταν στο τραπέζι, με πολύπλοκους χειρισμούς, έβγαλε πρώτα ένα κομμάτι «ερυθρού χαλκού», το τοποθέτησε πάνω στην πλατφόρμα, και ύστερα είπε:

18.150.Α

«Τούτο το μέταλλο είναι μια συγκεκριμένη πλανητική κρυστάλλωση, και αντιπροσωπεύει μία από τις αναγκαίες πυκνότητες για τη λεγόμενη “σταθερότητα”, στα πλαίσια της διαδικασίας της “συνολικής αρμονικής κίνησης των συστημάτων”. Είναι ένας σχηματισμός που οφείλεται στην αμοιβαία δράση των μερών του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ· τώρα θα αρχίσω τεχνητά την ταχύρυθμη μεταστοιχείωση αυτού του μετάλλου, χρησιμοποιώντας τις ιδιαιτερότητες των ίδιων παραγόντων.

18.150.Α

«Σκοπεύω να ευνοήσω τεχνητά τις διαδικασίες εξέλιξης και ενέλιξης των στοιχείων του, είτε προς μία μεγαλύτερη πυκνότητα, ή, αντίθετα, προς την αρχέγονη κατάστασή τους.

18.150.Α

«Για να σας αποσαφηνίσω το συνολικό φάσμα των αποδεικτικών πειραμάτων τα οποία παρακολουθείτε, το βρίσκω αναγκαίο να σας ενημερώσω, όσο γίνεται πιο σύντομα, για τα πρώτα μου επιστημονικά συμπεράσματα γύρω από τις αιτίες και τις προφανείς συνθήκες που καθορίζουν, στο εσωτερικό των πλανητών, την κρυστάλλωση των τριών μερών του Οκιντανόχ προς τον ένα ή προς τον άλλο συγκεκριμένο σχηματισμό που ανάφερα.

18.150.Α

«Καταρχήν, κάτω από τη δράση οποιουδήποτε Ντζαρτκλόμ μη σύμφωνου με τους νόμους, τα διακεκριμένα μέρη του Οκιντανόχ που είναι ενσωματωμένα σε κάθε πλανήτη, εντοπίζονται στο περιβάλλον που συγκροτείται στην περιοχή του πλανήτη όπου παράγεται το Ντζαρτκλόμ, μέσα δηλαδή στο ορυκτό που βρίσκεται σ’ εκείνο το μέρος εκείνη ακριβώς τη στιγμή.

18.150-1.Α

«Αν όμως τα στοιχεία σ’ εκείνο το περιβάλλον εμφανίζουν, λόγω της πυκνότητάς τους, μια “συγγένεια δονήσεων” μ’ ένα από τα ενεργά μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, τότε συγχωνεύεται, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο νόμο της “Συμμετρικής διείσδυσης”, με την παρουσία εκείνου του τόπου, μέχρι να αφομοιωθεί εκεί εξολοκλήρου. Από εκείνη τη στιγμή, αυτό το μέρος του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ συγγενεύει με τα στοιχεία του περιβάλλοντος για να δώσει τις απαιτούμενες πυκνότητες στο εσωτερικό των πλανητών, δηλαδή τα διάφορα είδη μεταλλευμάτων ή ακόμη και μετάλλων — όπως για παράδειγμα, τούτο το μέταλλο που υπάρχει με τ’ όνομα “ερυθρός χαλκός”, και το οποίο το έφεραν εδώ μέσα στη σφαίρα όπου θα του ασκηθεί τεχνητά, με τη θέλησή μου, η δράση που καθορίζεται από τα μέρη του Οκιντανόχ καθώς τείνουν να “ξανα-συγχωνευτούν-σ’ ένα-ενιαίο-σύνολο”

18.151.Α

«Αφού προκύψουν μ’ αυτό τον τρόπο στο εσωτερικό των πλανητών τα διάφορα “μεταλλεύματα” και τα “μέταλλα” αυτά αρχίζουν — ό,τι κάνει κάθε σχηματισμός στον οποίο συμμετέχει το Οκιντανόχ ή κάποιο από τα ενεργά του μέρη — να ακτινοβολούν τα αποτελέσματα των “εσωτερικών ανταλλαγών” τους, σύμφωνα με τον παγκόσμιο νόμο της “Αμοιβαίας θρέψης όλων όσων υπάρχουν”. Και όπως προσιδιάζει σε όλες τις ακτινοβολίες που προέρχονται από επιπλανητικούς και διαπλανητικούς σχηματισμούς, οι ακτινοβολίες των μεταλλευμάτων και των μετάλλων αυτών αποκτούν μια ιδιότητα σχεδόν όμοια με του Οκιντανόχ ή κάποιου ενεργού του μέρους που παρευρίσκονται μέσα στα λεγόμενα “κέντρα βάρους” όλων των σχηματισμών.

18.151.Α

«Όταν οι μάζες των διαφόρων πυκνοτήτων που εμφανίζονται μ’ αυτό τον τρόπο στο εσωτερικό των πλανητών εκπέμπουν τις δονήσεις που απαιτούνται από τον παγκόσμιο νόμο της “αμοιβαίας θρέψης” όλων όσων υπάρχουν, κάτω από ομαλές συνθήκες του περιβάλλοντος, δημιουργείται ανάμεσα στις διαφόρων ιδιοτήτων δονήσεις τους μια επαφή που ασκείται αμοιβαία — σύμφωνα προς τον παγκόσμιο νόμο του “Τρωεμεντεχφέ”.

18.151.Α

«Και το αποτέλεσμα αυτής της επαφής είναι εκείνο που αποτελεί τον κύριο παράγοντα της προοδευτικής τροποποίησης των διαφόρων πυκνοτήτων μέσα στους πλανήτες.

18.151.Α

«Τα πειράματά μου, που γίνονται εδώ και πολλά χρόνια, μ’ έχουν σχεδόν πείσει ότι η “ευστάθεια της αρμονικής ισορροπίας” των πλανητών είναι δυνατή μόνο μέσω αυτής της επαφής και των αποτελεσμάτων της.

18.151-2.Α

«Το μέταλλο που λέγεται “ερυθρός χαλκός”, αυτό που μόλις τώρα έφερα μέσα στη σφαίρα, όπου σκοπεύω να διοχετεύσω τεχνητά τη δράση των ενεργών μερών του Οκιντανόχ, έχει αυτή τη στιγμή την ειδική πυκνότητα 444, με μέτρο τη μονάδα της πυκνότητας του ιερού στοιχείου “Θεομερτμάλογος”· με άλλα λόγια, ένα άτομο αυτού του μετάλλου είναι 444 φορές πιο πυκνό και 444 λιγότερο ζωογόνο από ένα άτομο του ιερού Θεομερτμάλογου.

18.152.Α

«Παρατηρήστε τώρα με ποια σειρά θα γίνει η επιταχυμένη τεχνητή μεταστοιχείωσή του».

18.152.Α

Λέγοντας αυτά, τοποθέτησε εμπρός στο όργανο της όρασής μου ένα είδος Τεσκουάνο με αυτόματο χειρισμό και έπειτα άρχισε να ανοιγοκλείνει με μια συγκεκριμένη σειρά διάφορους διακόπτες. Και καθώς εγώ κοιτούσα μέσα από το Τεσκουάνο, αυτός μου έλεγε τα εξής:

18.152.Α

«Μόλις προκάλεσα τη συρροή και των τριών μερών του Οκιντανόχ στο χώρο αυτού του μετάλλου, και αφού τα τρία ενεργά μέρη έχουν όλα την ίδια “πυκνότητα”, και επομένως τον ίδιο “βαθμό έντασης”, ξανασυγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο μέσα στο χώρο γύρω από το μέταλλο, χωρίς να τροποποιούν καθόλου την παρουσία του. Το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ που προκύπτει μ’ αυτή την μέθοδο ρέει τώρα στη συνηθισμένη του κατάσταση, μέσα από έναν ειδικό αγωγό, έξω από τούτο δω το Χραχαρτσάχα και συγκεντρώνεται στο πρώτο δοχείο εκείνο που σας έδειξα πριν λίγη ώρα.

18.152.Α

«Κοιτάξτε, τώρα:

18.152.Α

«Αρχίζω σκόπιμα να αυξάνω το “βαθμό έντασης” ενός μόνο από τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ. Αν αυξήσω, για παράδειγμα, τη δύναμη που λέγεται “Καθοδνάτιος”, θα δείτε ότι τα στοιχεία που συγκροτούν την παρουσία αυτού του “ερυθρού χαλκού” αρχίζουν να ενελίσσονται ποιοτικά προς τις άλλες ουσίες που συγκροτούν τη συνηθισμένη παρουσία του πλανήτη».

18.152.Α

Την ώρα που έδινε αυτές τις εξηγήσεις, ανοιγόκλεινε με μια ορισμένη σειρά διάφορους διακόπτες.

18.152-3.Α

Λοιπόν, παιδί μου, αν και παρατήρησα πολύ προσεκτικά καθετί που συνέβηκε τότε, και παρόλο που όλα όσα είδα χαράχτηκαν «Πεστολνουτιάρνο» στην παρουσία μου, δηλαδή «για πάντα», δεν θα μπορούσα ποτέ να σου περιγράψω με λόγια, όσο κι αν το επιθυμώ, ούτε το ένα εκατοστό από αυτά που προκλήθηκαν μέσα σ’ εκείνο το μικρό κομματάκι ενδοπλανητικού σχηματισμού.

Άλλωστε δεν θα προσπαθήσω να το κάνω, επειδή μόλις τώρα θυμήθηκα ότι σύντομα θα έχω τη δυνατότητα να σου τα δείξω όλα αυτά άμεσα, έτσι ώστε να παρακολουθήσεις κι εσύ, με τη σειρά σου, αυτή την παράξενη και εκπληκτική κοσμική διαδικασία.

18.153.Α

Θα σου πω πάντως, από τώρα, ότι μέσα σ’ εκείνο το κομματάκι ερυθρού χαλκού συνέβηκε κάτι που έμοιαζε αρκετά με τις τρομαχτικές σκηνές τις οποίες παρακολουθούσα κάθε τόσο με το Τεσκουάνο από τον Άρη να συμβαίνουν στους ευνοουμένους σου στον πλανήτη Γη.

18.153.Α

Είπα «έμοιαζε αρκετά», επειδή αυτά που παρακολουθούσα κατά καιρούς στους ευνοουμένους σου δεν ήταν παρά μία αρχή, ενώ μέσα στο κομμάτι του ερυθρού χαλκού που σου λέω, τούτο συνεχίστηκε μέχρι τον τελικό μετασχηματισμό.

18.153.Α

Για να παραλληλίσουμε κατά προσέγγιση αυτά που συμβαίνουν κατά καιρούς στον πλανήτη σου με αυτά που συνέβαιναν τότε μέσα σ’ εκείνο το κομματάκι χαλκού, φαντάσου, για παράδειγμα, ότι από πολύ ψηλά, παρακολουθείς μια μεγάλη κεντρική πλατεία, όπου χιλιάδες ευνοούμενοί σου, έρμαια της οξύτερης μορφής της κυριότερης ψύχωσής τους εκεί κάτω, αλληλοκαταστρέφονται με κάθε είδους μέσα που έχουν επινοήσει· και ότι ξαφνικά, στη θέση τους, βλέπει κανείς μόνο τα «πτώματά» τους, όπως τα ονομάζουν, που αλλάζουν χρώματα, αισθητά, εξαιτίας των ανόσιων πράξεων στις οποίες τα υποβάλλουν όσοι δεν έχουν ακόμα καταστραφεί, τροποποιώντας έτσι σταδιακά τη γενική όψη εκείνης της μεγάλης πλατείας.

18.153.Α

Λοιπόν, παιδί μου, ανοιγοκλείνοντας με μια ορισμένη σειρά τους διακόπτες που ρύθμιζαν τη συρροή των τριών ενεργών μερών του Οκιντανόχ, ο φίλος της ουσίας μου Γκορναχούρ Χαρχάρχ τροποποιούσε, μαζί με το βαθμό της έντασής τους, και την πυκνότητα των στοιχείων του μετάλλου, με αποτέλεσμα να μετατρέπει τον ερυθρό χαλκό σε διάφορα άλλα ενδοπλανητικά «μέταλλα» με ανώτερο ή κατώτερο βαθμό ζωογονητικότητας.

18.154.Α

Ο λόγος που αποφάσισα να μην προσπαθήσω να σου εξηγήσω με λεπτομέρεια το καθετί που διαδραματίστηκε τότε μέσα σ’ εκείνο το κομμάτι ερυθρού χαλκού, είναι ότι ξαφνικά θυμήθηκα την πολυεύσπλαχνη υπόσχεση που μου έδωσε ο Στηλοβάτης Όλων των Τεταρτημορίων μας, ο Μέγιστος Αρχιχερουβείμ Πεστβογνέρ, υπόσχεση η οποία θα μας επιτρέψει να δεις με τα ίδια σου τα μάτια, σε συγκεκριμένους πλανητικούς σχηματισμούς, τις διαδικασίες πολλών συνδυασμών των ενεργών μερών του Οκιντανόχ τη στιγμή που εκδηλώνονται.

 

22 Ο Βεελζεβούλ για πρώτη φορά στο Θιβέτ

22.222.Α

Εκείνα τα άγρια όντα έκαναν τότε σχεδόν απροσπέλαστες, για τρίμυαλα όντα, τις περιοχές απ’ όπου περνούσε ο δρόμος μας.

Τα τρίμυαλα όντα μπορούσαν να τις διαβούν μόνο κατά την περίοδο που το ενεργό στοιχείο Οκιντανόχ υφίστατο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη τους τη διαδικασία Αϊεϊοϊουοά — ή, όπως λένε, κατά τη διάρκεια της «ημέρας».

 

23 Τέταρτη προσωπική επίσκεψη του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη

23.266.Α

Θα πρέπει πρώτα να σε πληροφορήσω για δύο γεγονότα που αφορούν τις μεταβολές της συνολικής παρουσίας των τρίμυαλων όντων που τόσο σ’ ενδιαφέρουν.

23.266-7.Α

Το πρώτο γεγονός είναι ότι, αρχικά, όταν ζούσαν ακόμα φυσιολογικά, όπως αρμόζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα, και είχαν αυτό που λέγεται «Ολουεστεσνοχνιανή όραση», μπορούσαν να διακρίνουν με τα ίδια τους τα μάτια το είδωλο όλων των μικρών και μεγάλων κοσμικών συγκεντρώσεων που βρίσκονταν στην ακτίνα της όρασης ενός συνηθισμένου τρίμυαλου όντος, κάτω από οποιαδήποτε διαδικασία του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ που πραγματωνόταν στην ατμόσφαιρά τους.

23.267.Α

Όσο για εκείνα που είχαν τελειοποιηθεί συνειδητά και είχαν οδηγήσει την ευαισθησία της αντίληψης των οπτικών τους οργάνων — όπως άλλωστε το κάνουν παντού όλα τα τρίμυαλα όντα — μέχρι την «Ολουεσουλτρατεσνοχνιανή» κατάσταση, αυτά απέκτησαν τη δυνατότητα να διακρίνουν στην ίδια αυτή απόσταση το είδωλο κάθε κοσμικής ενότητας, της οποίας η εμφάνιση και η μετέπειτα ύπαρξη εξαρτιόταν από κρυσταλλώσεις που προέκυπταν απευθείας από τον ιερό Θεομερτμάλογο, δηλαδή από τις εκπορεύσεις του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου μας.

23.267.Α

Αργότερα όμως, παιδί μου, όταν παγιώθηκαν οριστικά εκεί κάτω οι αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, και όταν η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε, για τους λόγους που σου είπα, ανάμεσα σε άλλα περιοριστικά μέτρα, να εκφυλίσει και τη λειτουργία των οπτικών τους οργάνων μέχρι το επίπεδο της λεγόμενης «Κοριτεσνοχνιανής» όρασης — όραση που προσιδιάζει στην παρουσία μονόμυαλων και δίμυαλων μόνο όντων — το είδωλο κάθε μικρής ή μεγάλης κοσμικής συγκέντρωσης γινόταν αντιληπτό μόνον όταν πραγματωνόταν στους κόλπους του Πανταχού Παρόντος Ενεργού Στοιχείου Οκιντανόχ, στην ατμόσφαιρα του πλανήτη τους, η ιερή διαδικασία «Αϊεϊοϊουοά», όταν δηλαδή — σύμφωνα με μια κατανόηση που αρμόζει στις δικές τους προσλήψεις — ήτανε «βαθύ σκοτάδι».

23.267-8.Α

Και το δεύτερο γεγονός, που είναι επακόλουθο του εκφυλισμού της όρασής τους ως το Κοριτεσνοχνιανό επίπεδο, βασίζεται σ’ ένα νόμο κοινό σε όλα τα όντα, ότι δηλαδή τα αποτελέσματα κάθε εκδήλωσης του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ δεν γίνονται αντιληπτά από τα όργανα της όρασης παρά μόνο μετά την άμεση επαφή με τις δονήσεις που σχηματίζονται στα όντα και πραγματοποιούν τη λειτουργία του οπτικού οργάνου, προκειμένου αυτό να αντιληφθεί, στη δεδομένη στιγμή, το είδωλο των κοσμικών συγκεντρώσεων· αυτό σημαίνει ότι τα αποτελέσματα των εκδηλώσεων του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ γίνονται αντιληπτά μόνο στην περίπτωση που πραγματώνονται μέσα σε συγκεκριμένα όρια που εξαρτώνται από την προσληπτική ποιότητα του συγκεκριμένου οργάνου, πέρα από τα οποία παύει η «αδράνεια της παρόρμησής» του· τα όντα αυτά δεν βλέπουν, με άλλα λόγια, παρά μόνο εκείνα τα αντικείμενα που βρίσκονται σχεδόν δίπλα τους.

23.268.Α

Όταν όμως τα αποτελέσματα αυτά πραγματώνονται έξω από τα παραπάνω όρια, τότε η εκδήλωσή τους δεν φτάνει μέχρις εκείνα τα όντα, η παρουσία των οποίων έχει όργανα οπτικής αντίληψης που σχηματίστηκαν μόνο από τα αποτελέσματα ολόκληρου του Ιτοκλανότζ.

23.272.Α

«Και το ότι το κεφάλι αυτό στέκεται στον κορμό του Ταύρου, πάνω σε κεχριμπάρι, σημαίνει ότι η αγάπη αυτή πρέπει να είναι απόλυτα αμερόληπτη, δηλαδή απόλυτα απομονωμένη απ’ όλες τις άλλες λειτουργίες που πραγματώνονται στη συνολική παρουσία κάθε υπεύθυνου όντος».

23.272.Α

Για να καταλάβεις όμως, παιδί μου, τέλεια το νόημα του τελευταίου αυτού συμβόλου, που σχετίζεται με το υλικό που εκεί το λένε «κεχριμπάρι», πρέπει να ξέρεις ότι το κεχριμπάρι είναι ένας από τους επτά πλανητικούς σχηματισμούς, στη συγκρότηση των οποίων συμμετέχουν εξίσου τα τρία ξεχωριστά, ανεξάρτητα και ιερά μέρη του Πανταχού Παρόντος Ενεργού Στοιχείου Οκιντανόχ· και τούτοι οι ενδοπλανητικοί και επιπλανητικοί σχηματισμοί χρησιμεύουν στη διαδικασία της πλανητικής πραγμάτωσης σαν «εμπόδια» στις τρεις διακεκριμένες ροές αυτών των τριών άγιων μερών που εντοπίζονται ανεξάρτητα.»

 

30 Η Τέχνη

30.99.Β

Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο της αφήγησης του Βεελζεβούλ, οι οπλές όλων των επιβατών του Καρνάκ φάνηκε ότι ακτινοβολούσαν ξαφνικά με «ένα είδος φωσφορισμού».

30.99.Β

Αυτό σήμαινε ότι το σκάφος Καρνάκ πλησίαζε στον προορισμό του, δηλαδή στον πλανήτη Ρεβοζβραντέντρ. Αμέσως εκδηλώθηκε μια σύντομη δραστηριότητα στους επιβάτες που ετοιμάζονταν να κατέβουν από το σκάφος.

30.99.Β

Ο Βεελζεβούλ, ο Χασίν και ο Αχούν διέκοψαν τη συνομιλία τους και άρχισαν βιαστικά να ετοιμάζονται.

30.99.Β

Η φωσφορίζουσα αντανάκλαση των οπλών οφειλόταν στο ότι το μηχανοστάσιο εξέπεμπε προς εκείνο το μέρος του πλοίου τα ιερά μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, αφού τα είχε συμπυκνώσει στις απαιτούμενες αναλογίες.

 

33 Ο Βεελζεβούλ επαγγελματίας υπνωτιστής

33.155.Β

Ορισμένα μέλη της εταιρίας αυτής, έχοντας ήδη κάποια γνώση του Πανταχού Παρόντος Ιερού Οκιντανόχ, ανακάλυψαν μετά από επίμονους μόχθους πώς να αποσπούν διαδοχικά από την ατμόσφαιρά τους, καθώς και από διάφορους επιπλανητικούς σχηματισμούς, το καθένα από τα τρία άγια μέρη του, και, διατηρώντας αυτές τις ιερές κοσμικές ουσίες «φορείς δυνάμεων» σε συμπυκνωμένη μορφή, πώς να τις χρησιμοποιούν για τις πειραματικές επιστημονικές τους έρευνες.

33.155-6.Β

Τα μέλη αυτής της μεγάλης σοφής εταιρίας κατάφεραν μεταξύ άλλων να χρησιμοποιούν το ξεχωριστά εντοπισμένο τρίτο μέρος του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ — την ιερή «εξουδετερωτική δύναμη» ή «συμφιλιωτική δύναμη — για να φέρνουν κάθε «οργανικό» πλανητικό σχηματισμό σε τέτοια κατάσταση, που η παρουσία του να διατηρεί για πάντα όλα τα ενεργά στοιχεία που περιείχε τη δεδομένη στιγμή· με άλλα λόγια, μπορούσαν να αναστέλλουν ή και να σταματούν πλήρως την αναπόφευκτη «αποσύνθεση» του.

33.156.Β

Η γνώση που τους παρείχε τη δυνατότητα να επιτυγχάνουν αυτά τα πράγματα μεταδόθηκε κληρονομικά σε ορισμένα όντα της Αιγύπτου, για την ακρίβεια στα μυημένα όντα που ήταν οι άμεσοι απόγονοι των σοφών μελών της εταιρίας των Αχαλντανών.

33.156.Β

Και αρκετούς αιώνες μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, τα όντα αυτής της Αιγύπτου, στηριζόμενοι στις γνώσεις που έφτασαν μέχρις αυτά, κατάφεραν να μάθουν να διατηρούν αιώνια — πάντα μέσω της ιερής «εξουδετερωτικής δύναμης» του Ιερού Οκιντανόχ — τα πλανητικά σώματα ορισμένων από αυτά χωρίς να φθείρονται και να αποσυντίθενται μετά το ιερό Ρασκουάρνο», ή, όπως λένε, μετά το «θάνατό» τους.

 

38 Η θρησκεία

38.277-8.Β

Εκείνοι οι έξι «μεγάλοι μύστες», οι οποίοι υπήρχαν ακόμα με την πλανητική τους ύπαρξη, χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, που εναλλάσσονταν προσπαθώντας με τη σειρά, για τρεις μέρες και νύχτες αδιάκοπα, να εκπληρώσουν στο πλανητικό σώμα του πρώην αρχηγού τους τη διαδικασία «Βαλλικρίν», δηλαδή να μεταγγίσουν μέσα στο σώμα του τα δικά τους Χανμπλεντζόιν· αλλά επειδή δεν προηγήθηκε η προετοιμασία για τη σύνδεση με το δικό του σώμα Κεστζάν, το δικό τους Χανμπλεντζόιν δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εκπλήρωση αυτού που περίμεναν — και δεν έκανε άλλο από το να συσσωρεύεται ατάκτως πάνω από το πλανητικό του σώμα. Και καθώς, για κακή τους τύχη, συνέβαινε τις ίδιες εκείνες μέρες, μέσα στην ατμόσφαιρα εκείνης της τοποθεσίας, να γίνεται μια έντονη ανάμιξη του ενεργού στοιχείου Οκιντανόχ, ή, όπως λένε τα όντα εκεί κάτω, είχε «άγριες καταιγίδες», προκλήθηκε, ανάμεσα σ’ αυτές τις δύο κοσμικές εκδηλώσεις που βρίσκονταν ακόμη στο μεταβατικό στάδιο από ένα ορισμένο κοσμικό φαινόμενο σε ένα άλλο, μια όπως λέμε «Σομπριονολιανή» επαφή.

38.278.Β

Κι αυτή η επαφή ήταν το έναυσμα, σ’ εκείνη τη μικρή περιοχή του κακόμοιρου πλανήτη σου, για το επιταχυνόμενο κοσμικό φαινόμενο που λέγεται «Νιτστο-ουνιτστόνο», δηλαδή την απρόβλεπτη και στιγμιαία εξέλιξη όλων των κοσμικών κρυσταλλώσεων του περιβάλλοντος· με άλλα λόγια, όλοι οι επιπλανητικοί σχηματισμοί που βρίσκονταν εκεί κοντά ξαναμετατράπηκαν απότομα σε Αιθεροκρίλνο.

38.278.Β

Η Σομπριονολιανή αυτή επαφή, ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, αυτή η «έκρηξη», ήταν τόσο τρομερή, ώστε, κατά τη διάρκεια του Νιτστο-ουνιτστόνο, τα πάντα μετατράπηκαν σε Αιθεροκρίλνο, τόσο το πλανητικό σώμα του αρχηγού της μικρής ομάδας εκείνων των όντων, όσο και των υπόλοιπων έξι αδελφών που εκπλήρωναν την ιερή μυσταγωγία, καθώς και όλοι ανεξαίρετα οι άλλοι επιπλανητικοί σχηματισμοί, οι οποίοι ήταν ήδη πνευματοποιημένοι ή στην κατάσταση απλών συγκεντρώσεων, και ήταν σε ακτίνα ενός «σμάνα», ή, κατά την έκφρασή τους, ενός «τετραγωνικού χιλιομέτρου».

 

45 Κατά το Βεελζεβούλ το γεγονός ότι οι άνθρωποι βγάζουν τον ηλεκτρισμό από τη Φύση και τον ξοδεύουν χρησιμοποιώντας τον είναι μία από τις κυριότερες αιτίες της ελάττωσης της διάρκειας της ανθρώπινης ζωής

45.281.Γ

— Αν πάντως οι αφύσικες συνθήκες ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκείνου του πλανήτη είχαν άσχημες συνέπειες μόνο γι’ αυτά τα ίδια — ως τρίμυαλα όντα — και για τη δυνατότητά τους να τελειοποιούν πλήρως τα «ανώτερα οντικά σώματα» που θα είχαν τη μέγιστη ατυχία να εμφανιστούν μέσα τους ή που θα μπορούσαν να εμφανιστούν εκεί στο μέλλον, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν παρά το μικρότερο κακό για τον κοινό μας Μεγαλόκοσμο.

45.281.Γ

Το δράμα όμως είναι πως σήμερα η αφύσικη ύπαρξή τους έχει ήδη ολέθριες επιπτώσεις και στη φυσιολογική ύπαρξη των τρίμυαλων όντων που κατοικούν σε άλλους πλανήτες — όσους ανήκουν, βέβαια, στο ίδιο ηλιακό σύστημα — καθώς και στις δυνατότητες τελειοποίησης των ανώτερων οντικών μερών τα οποία επενδύονται στην παρουσία εκείνων των όντων.

45.281.Γ

Αυτό το θλιβερό γεγονός, γενικού κοσμικού χαρακτήρα, το έμαθα κατά τύχη, λίγο πριν αφήσω για πάντα το ηλιακό σύστημα Ορς.

45.281-2.Γ

Απ’ όλα τα συμβάντα που μου επέτρεψαν να αναγνωρίσω ξεκάθαρα την πραγματικότητα αυτού του γεγονότος και να κρυσταλλώσω στη συνολική μου παρουσία τα «άφθαρτα» οντικά δεδομένα που μου προκάλεσαν μια απόλυτη βεβαιότητα, εκείνο που θα σε ενδιαφέρει περισσότερο είναι να μάθεις ότι, σε όλα αυτά, με βοήθησε πάρα πολύ το «αποτέλεσμα», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, ο «γιος», του φίλου της ουσίας μου Γκορναχούρ Χαρχάρχ, το νεαρό συνειδητό άτομο Γκορναχούρ Ραούρχ, το οποίο, όπως ο παραγωγός του, έκανε σκοπό της ύπαρξής του τη λεπτομερή μελέτη των ιδιοτήτων της κοσμικής ουσίας του πανταχού παρόντος Οκιντανόχ, και αξιώθηκε σιγά-σιγά να θεωρείται κι αυτό ένα σοφό τρίμυαλο ον ανώτερης βαθμίδας.

45.285.Γ

Θα προσπαθήσω να σου μεταδώσω σχεδόν κατά λέξη, στη γλώσσα μας, την παράκληση του μεγάλου Τουφ-νεφ-τεφ:

45.285.Γ

45.285.Γ

«Σεβασμιότατε,

45.285.Γ

«Με την ύψιστη χάρη που σου παραχωρήθηκε Άνωθεν, ξαναπόκτησες το δικαίωμα να πραγματοποιείς ελεύθερα όλες τις επιθυμίες σου, που δίκαια σου αξίζουν. Και με την πανάγαθη αυτή χάρη, ξαναπόκτησες τη δυνατότητα να είσαι ό,τι θα μπορούσες να είσαι εδώ και πολύν καιρό, χάρη στα προγενέστερα επιτεύγματα του Νου σου. Και ως εκ τούτου, Σεβασμιότατε, θα συναντήσεις, αρχίζοντας από σήμερα, διάφορα Άτομα αντίστοιχα προς το Είναι σου, ήδη φτασμένα στις υψηλότερες βαθμίδες του Νου.

45.285-6.Γ

«Γι’ αυτό πήρα το θάρρος να απευθυνθώ σε σένα, όπως σε έναν παλιό φίλο, ζητώντας σου όταν συναντήσεις αυτά τα Άτομα να μην ξεχάσεις εμένα το γέρο, και να θυμηθείς να ρωτήσεις τη γνώμη τους σχετικά με ένα γεγονός, το οποίο, αυτά τα τελευταία χρόνια, δεν έπαψε να προκαλεί αγχώδεις συνειρμούς σε όλα τα πνευματοποιημένα μου μέρη, κι αφού πάρεις τη γνώμη τους, να μου την ανακοινώσεις αδίστακτα, με την πρώτη ευκαιρία».

45.286.Γ

Και συνέχισε:

45.286.Γ

«Να τι συμβαίνει: κατά τη διάρκεια των τελευταίων “Φτοφού”, διαπίστωσα ξεκάθαρα ότι, με κάθε “Φτοφού”, στα όντα του πλανήτη μας όλο και αναπτύσσονταν το “Νουρφουφταφάφ3 τους και, ταυτόχρονα, ότι ελαττωνόταν προοδευτικά η ένταση της ικανότητας τους για ενεργητική σκέψη.

45.286.Γ

45.286.Γ

«Όταν ανακάλυψα για πρώτη φορά αυτό το τόσο λυπηρό γεγονός, για τα όντα του πλανήτη μας, άρχισα να σκέφτομαι έντονα πώς θα έβρισκα την αιτία του, και πώς θα μπορούσα να δώσω στα όντα που με εμπιστεύτηκαν, τις οδηγίες οι οποίες θα τους επέτρεπαν να παλαίψουν για να ξεριζώσουν αυτόν τον ανεπιθύμητο παράγοντα που εμφανίστηκε πρόσφατα στη συνολική τους παρουσία· παρόλο όμως που εδώ και καιρό συχνότατα μελετώ αυτό το ζήτημα, το οποίο με βασανίζει αδιάκοπα, δεν μπόρεσα ως σήμερα να διευκρινίσω από πού περίπου προέρχεται το κακό και ποια μέτρα πρέπει να πάρω για να το καταστρέψω».

45.286.Γ

Έτσι τελείωνε η παράκληση του αξιότιμου Τουφ-νεφ-τεφ του πλανήτη Άρη. Εννοείται, παιδί μου, ότι υποσχέθηκα αμέσως στον παλιό μου φίλο να του ανακοινώσω εξάπαντος τις απαντήσεις που θα έπαιρνα από τα αρμόδια Άτομα.

45.286.Γ

Μερικές αρειανές μέρες μετά από αυτή τη συζήτηση, αφήσαμε για πάντα το φιλόξενο εκείνο πλανήτη και τραβήξαμε για τον Κρόνο.

45.287.Γ

Από τη βραδιά της άφιξής μας, ρώτησα το φίλο της ουσίας μου, ενώ είχαμε μια φιλική συζήτηση, πώς πραγματωνόταν η διαδικασία ύπαρξης του διαδόχου του, του αγαπημένου μου «εξωτερικού Κεστζανιανού αποτελέσματος», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, του «βαφτιστικού» μου, Γκορναχούρ Ραούρχ.

45.287.Γ

Με ευχαρίστησε και μου είπε ότι η ύπαρξη του Ραούρχ κυλούσε ομαλότατα, και ότι είχε γίνει διάδοχος του από κάθε άποψη, αφού είχε διαλέξει, όπως κάποτε και ο ίδιος, να κάνει σκοπό της υπεύθυνης ύπαρξής του τη συστηματική μελέτη της πανταχού παρούσης ουσίας Οκιντανόχ.

45.287.Γ

Ύστερα από μια μικρή παύση, πρόσθεσε ότι εμβαθύνοντας στην επιστήμη της κοσμικής ουσίας Οκιντανόχ, ο διάδοχος του είχε είδη «μυριστεί την ίδια της την ουσία».

45.287-8.Γ

Μου είπε στη συνέχεια ότι χάρη στις επιστημονικές ανακαλύψεις του διαδόχου του, όχι μόνο οι παράγοντες των πεποιθήσεων που κάποτε κρυσταλλώθηκαν στο είναι του, μετά από πολλά χρόνια επίμονων μόχθων, είχαν όλες πια ξεκρυσταλλωθεί, αλλά ότι είχε φτάσει να καταστρέψει όλες τις συσκευές δικής του επινόησης, που προορίζονταν για τις έρευνες γύρω από την πανταχού παρούσα κοσμική ουσία, μεταξύ των οποίων ήταν και η περίφημη «μη-ακτινοβόλος λυχνία» του. Έπειτα είπε συμπερασματικά, με έναν βαθύ αναστεναγμό:

45.288.Γ

«Σήμερα, πιστεύω, ακριβώς όπως και το “αποτέλεσμα του Όλου μου”, ότι αποτελούσε τεράστιο σφάλμα εκ μέρους μου να αφιερωθώ, για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, σ’ αυτή την ενασχόληση που θα πρέπει να θεωρείται, με την αντικειμενική έννοια, “ασυγχώρητη αμαρτία”».

45.289-90.Γ

Ενώ όμως μιλούσαμε, παιδί μου, για διάφορα θέματα, είχα την περιέργεια να ρωτήσω το βαφτιστικό μου για ποιους λόγους κρυσταλλώθηκαν στην παρουσία του τα δεδομένα που του δημιούργησαν την παρόρμηση να ενδιαφερθεί σοβαρά για τη γνώση όλων των εκφάνσεων της κοσμικής ουσίας του πανταχού-παρόντος Οκιντανόχ και τον αξίωσαν να κάνει σημαντικές, κατά τον παραγωγό του, κοσμικές ανακαλύψεις. Ύστερα από τις λεπτομερείς του απαντήσεις, μου έγινε φανερό ότι η αφύσικη ύπαρξη των ευνοουμένων σου σίγουρα ασκεί μια ολέθρια δράση πάνω στη φυσιολογική ύπαρξη και τη συνειδητή τελειοποίηση των όντων που κατοικούν στον πλανήτη Άρη· ταυτόχρονα βρήκα στην ακριβέστατη απάντηση του, τη θεμελιωμένη σε επιστημονικές βάσεις, στοιχεία κατάλληλα να λύσουν το πρόβλημα το οποίο ο γερο-αρειανός φίλος μου, ο μεγάλος Τουφ-νεφ-τεφ, μου είχε ζητήσει να εξετάσει.

45.290.Γ

Θα προσπαθήσω, παιδί μου, να σου μεταδώσω στη γλώσσα μας, όσο το δυνατόν ακριβέστερα, το νόημα της απάντησης του.

45.290.Γ

Αφού συλλογίστηκε για λίγο το ερώτημα που του έθεσα, ο Γκορναχούρ Ραούρχ μου απάντησε με πολλή σοβαρότητα.

45.290.Γ

«Στην αρχή της ύπαρξής μου, στην ηλικία δηλαδή που προετοιμαζόμουν να γίνω υπεύθυνο ον, αφιέρωνα το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου — όπως αρμόζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα αυτής της ηλικίας — στις ασκήσεις για να αποκτήσω την ικανότητα να “συλλογίζομαι ενεργητικά με αδιάλειπτο τρόπο”· συνήθιζα λοιπόν τότε, κατά τα διαστήματα της απαραίτητης ανάπαυσης μου, να θέτω σε λειτουργία τις διάφορες πειραματικές συσκευές του παραγωγού μου.

45.290.Γ

«Στη διάρκεια όμως αυτής της περιόδου της ύπαρξής μου, παρατήρησα περισσότερο από μια φορά, ότι, ορισμένες ημέρες, η δύναμη και το επίπεδο της ενεργητικής μου σκέψης ελαττώνονταν ιδιαίτερα σημαντικά.

45.290.Γ

«Η διαπίστωση αυτή μου ξύπνησε ένα υποκειμενικό ενδιαφέρον, που με ωθούσε με επιτακτικό τρόπο να συνειδητοποιήσω τις αιτίες αυτού του γεγονότος. Άρχισα από τότε να αναζητώ τις αιτίες, μοιράζοντας την προσοχή μου και σε μένα τον ίδιο αλλά και σε ό,τι γινόταν γύρω μου, και μετά από ένα “Χρι”, βεβαιώθηκα ανεπιφύλακτα ότι η ανεπιθύμητη αυτή κατάσταση προξενιόταν μέσα μου κάθε φορά που έπαιρνε μπρος το μεγάλο μας “Βιοτσαχάν”.5

45.290.Γ

«Αυτό ακριβώς το γεγονός έγινε, από τη στιγμή που το διαπίστωσα, η αιτία του αυξημένου ενδιαφέροντος μου για την πανταχού παρούσα κοσμική ουσία, καθώς και για τη βαθιά μελέτη όλων των εκφάνσεων της.

45.290-1.Γ

«Το αποτέλεσμα των μετέπειτα πειραματικών ερευνών μου ήταν ότι απόκτησα, από την αρχή, μια αναρίθμητη σειρά αποδείξεων κάθε είδους, που μου επέτρεψε να διευκρινίσω, τόσο στον εαυτό μου όσο και στους άλλους, το γεγονός ότι η κοσμική ουσία Οκιντανόχ είναι ένα από τα στοιχεία της συνολικής παρουσίας της ατμόσφαιρας του πλανήτη μας, όπως και κάθε άλλου πλανήτη, στοιχείο που συμμετέχει στην εμφάνιση όλων των πλανητικών και επιπλανητικών σχηματισμών — στους οποίους εννοείται ότι συμπεριλαμβάνεται και το “Χραπρχαλιχροχνιανό” μέρος κάθε όντος — καθώς και στη στήριξη της ύπαρξής τους.

45.291.Γ

«Στη διάρκεια των κατοπινών πειραματικών ερευνών μου, βεβαιώθηκα επίσης απόλυτα ότι παρόλο που το ηλιακό μας σύστημα έχει, όπως όλα τα άλλα ηλιακά συστήματα του Μεγάλου μας Σύμπαντος, το δικό του “Ανσαμπλουιτζάρ”, και παρόλο που ο κάθε πλανήτης, με την ατμόσφαιρα του, είναι ο ειδικός τόπος συγκέντρωσης κοσμικών ουσιών διαφόρων τάξεων του δεδομένου συστημικού Ανσαμπλουιτζάρ, η κοσμική ουσία Οκιντανόχ δεν παύει να είναι αναπόσπαστο μέρος, και μάλιστα υπερίσχυαν, της παρουσίας κάθε πλανήτη.

45.291.Γ

«Τα πειράματα μου μου έδειξαν ακόμη ότι αυτή η κοσμική ουσία συγκεντρώνεται σε κάθε σύστημα με μια αναλογία αυστηρά προσδιορισμένη από την συμπαντική ισορροπία, και διανέμεται, σε αυστηρά καθορισμένες αναλογίες, στις ατμόσφαιρες όλων των πλανητών του δεδομένου ηλιακού συστήματος. Επομένως κάθε φορά που αυτή η συμπαντική ουσία ξοδεύεται, είτε τυχαία είτε σκόπιμα, σε ένα οποιοδήποτε μέρος του ατμοσφαιρικού χώρου, πρέπει να ανανεωθεί οπωσδήποτε, για να ισορροπήσουν και πάλι οι αναλογίες της στην ατμόσφαιρα, κάτι που πραγματοποιείται με την εισροή τέτοιας ουσίας, που έρχεται από άλλα μέρη. Κι αυτή η εξισορροποιητική μετατόπιση του Οκιντανόχ πρέπει να πραγματοποιείται όχι απλώς μεταξύ δύο σημείων της ατμόσφαιρας ενός πλανήτη, αλλά και μεταξύ των ατμοσφαιρών δύο διαφορετικών πλανητών, κάθε φορά που για κάποιο λόγο στον ένα ξοδεύεται περισσότερο από τα καθορισμένα.

45.291-2.Γ

«Τέλος, κατάφερα να ξεκαθαρίσω στο νου μου, με μεγάλη ακρίβεια κι απ’ όλες τις απόψεις, και μετά να αποδείξω στους άλλους, το γεγονός ότι η κοσμική ουσία Οκιντανόχ, που βρίσκεται στην ατμόσφαιρά μας και διαρκώς ανανεώνεται, είναι απαραίτητη στην συνολική παρουσία του πλανήτη μας, και συγκροτεί μάλιστα τον σημαντικότερο από τους παράγοντες της εμφάνισης και της συντήρησης της ύπαρξης, καθώς και ότι η ουσία κάθε “σχετικά ανεξάρτητου” ενδοπλανητικού και επιπλανητικού σχηματισμού, ακριβώς όπως και η ουσία των όντων με όλα τα συστήματα μυαλών και με όλες τις εξωτερικές επενδύσεις, εξαρτώνται και πάλι από τούτη την κοσμική ουσία· και τελικά ότι η δυνατότητα για τα τρίμυαλα όντα να τελειοποιηθούν και να συνενωθούν κάποτε με την Πρωταρχική Αιτία ύπαρξης όλων των πραγμάτων εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από αυτήν.

45.292.Γ

«Σου επαναλαμβάνω ότι τα αποτελέσματα όλων των πειραματικών ερευνών μου μου επέτρεψαν να αντιληφθώ ξεκάθαρα και να αποκτήσω τα αναμφισβήτητα δεδομένα, που απόδειχναν στα όντα του περιβάλλοντος μου ότι, από κάθε άποψη, η καταστροφή, στην παρουσία του πλανήτη και στην ατμόσφαιρα του, της κοσμικής ουσίας του πανταχού παρόντος Οκιντανόχ ισοδυναμεί σχεδόν με τη συνειδητή καταστροφή ολόκληρου του μόχθου και των αποτελεσμάτων της Αγιότατης Πρωταρχικής Αιτίας όλων όσων υπάρχουν».

45.292.Γ

Με αυτά τα λόγια, συνεπαρμένος ακόμα από το θέμα του, ο αγαπημένος μου βαφτιστικός, ο νεαρός και φλογερός Γκορναχούρ Ραούρχ, τελείωσε τα λεγόμενα του.

45.292.Γ

Ενώ ο Γκορναχούρ Ραούρχ μου εξηγούσε τις ιδιότητες της πανταχού παρούσας κοσμικής ουσίας Οκιντανόχ και τις αναπόφευκτες συνέπειες που συνεπάγεται η εξαγωγή της από τη συνολική παρουσία κάθε πλανήτη και η τελική καταστροφή της, μια υποψία γεννήθηκε μέσα μου, και ήρθαν στη μνήμη μου κάθε είδους εικόνες, σχετικές με προηγούμενες εντυπώσεις της συνηθισμένης ύπαρξης των ευνοουμένων σου — που είχα αντιληφθεί, είτε στη διάρκεια της παραμονής μου κοντά τους, είτε όταν τους παρατηρούσα προσεκτικά από τον πλανήτη Άρη — εικόνες που αφορούσαν τους διάφορους τρόπους με τους οποίους, κατά καιρούς, έβγαζαν από τη φύση του πλανήτη τους αυτή την ουσία, ή τα διακεκριμένα μέρη της, και τα χρησιμοποιούσαν αφελώς για εγωιστικούς σκοπούς.

45.292-3.Γ

Κι ενώ ο Γκορναχούρ Ραούρχ συνέχιζε τις εξηγήσεις του, θυμήθηκα συνειρμικά την παράκληση του μεγάλου Τουφ-νεφ-τεφ του πλανήτη Άρη· συνειδητοποίησα τότε με όλο μου το είναι, και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, όλες τις ολέθριες συνέπειες μιας εκδήλωσης των τρίμυαλων όντων του πλανήτη σου.

45.293.Γ

Στο σύνολο αυτής της ουσίας, ή στα διακεκριμένα μέρη της, που και για εκείνα τα όντα είναι ιερή, έδωσαν κατά καιρούς πολλά και διάφορα ονόματα· σήμερα, ονομάζουν το αποτέλεσμα της συνένωσης και της αλληλοκαταστροφής των δύο μερών της πανταχού παρούσας ουσίας: «ηλεκτρισμό».

45.293.Γ

Και πραγματικά, παρόλο που είχαν ήδη ανακαλύψει επανελημμένα σε παλιότερες εποχές, πάντα εννοείται συμπτωματικά, πώς να εξάγουν από τη φύση του πλανήτη τους και πώς να χρησιμοποιούν για διάφορους «αφελώς εγωιστικούς» σκοπούς τα διακεκριμένα μέρη της πανταχού παρούσας ουσίας, της απόλυτα απαραίτητης για τις φυσιολογικές κοσμικές διαδικασίες, ποτέ δεν την κατάστρεφαν σε τόσο μεγάλες ποσότητες όσο σήμερα.

45.293.Γ

Έτσι, χάρη στις εξηγήσεις του «εξωτερικού Κεστζανιανού αποτελέσματος» μου, απόκτησα την ακλόνητη βεβαιότητα για τον ολέθριο χαρακτήρα της επίδρασης που ήδη ασκούν τα αποτελέσματα της αφύσικης συνηθισμένης ύπαρξης των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν· και απαντήθηκε από μόνο του το βασανιστικό ερώτημα του παλιού μου φίλου, που ήθελε να μάθει: γιατί, εδώ και πολύν καιρό, γινόταν όλο και πιο δύσκολο να τελειοποιηθούν τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Άρη.

45.293.Γ

Κι αν θες να μάθεις πώς λύθηκε αυτό το πρόβλημα, θα πρέπει να χρησιμοποιήσω ένα σοφό γνωμικό, που λέγεται σπανιότατα, του σεβαστού μας Ναστραντίν Χότζα:

45.293.Γ

«Ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα σε βοηθήσει να ξελασπώσεις».

45.293-4.Γ

Είναι αλήθεια ότι, για να απαντηθεί το ερώτημα του, ο παλιός μου φίλος υπολόγιζε σε Άτομα των οποίων τα δεδομένα και οι δυνατότητες ήταν τελείως διαφορετικές από των κρόνιων φίλων μου, που ήταν απλά συνηθισμένα τρίμυαλα όντα. Δεν είχε φαίνεται υποψιαστεί ότι, για τέτοια ζητήματα, τα συνηθισμένα τρίμυαλα όντα, που αποκτούν πληροφορίες για κάθε είδους πραγματικά κοσμικά γεγονότα αποκλειστικά και μόνο χάρη στα «οντικά Πάρτκντολγκ-καθήκοντά» τους, είναι σίγουρα αρμοδιότερα, στις περισσότερες περιπτώσεις, από οποιοδήποτε Χερουβείμ και Άγγελο με το ολοκληρωμένο του είναι, που, αν και είναι τελειοποιημένος ως προς το Νου μέχρι τις ανώτατες βαθμίδες, είναι δυνατό να μοιάζει, σε θέματα τουλάχιστον πρακτικών αντιπαραθέσεων, με το άτομο που περιγράφεται από τον αιώνια σεβαστό μας Ναστραντίν Χότζα, με τα εξής λόγια:

45.294.Γ

«Δε θα καταλάβει ποτέ τα βάσανα κάποιου άλλου αν δεν τα δοκιμάσει ο ίδιος, ακόμα κι αν διαθέτει το θεϊκό Νου και τη φύση ενός αυθεντικού Διαβόλου».