Study of Beelzebub's Tales

Περίληψη

Μη Διαθέσιμη

46.295.Γ

Μετά τη διαδικασία απορρόφησης της δεύτερης οντικής τροφής, ο Βεελζεβούλ, βγαίνοντας από το «Τζαμιτσουνάτρα», δεν ξαναγύρισε αμέσως εκεί όπου συνήθιζε να κουβεντιάζει με τους δικούς του, αλλά μπήκε πρώτα στο «Κεσάχ» του, για να δροσίσει με κάποιο υγρό την ξεραμένη ουρά του, κάτι που έπρεπε να το κάνει πού και πού, λόγω της μεγάλης του ηλικίας.

46.295.Γ

Επιστρέφοντας από το Κεσάχ του, και μπαίνοντας αθόρυβα στο μέρος του σκάφους Καρνάκ όπου συνήθως περνούσε την ώρα του με τους δικούς του, αντίκρισε μια συγκινητική σκηνή:

46.295.Γ

Ο πολυαγαπημένος του εγγονός, ο Χασίν, στεκόταν όρθιος σε μια γωνιά, με γυρισμένη την πλάτη, και έκλαιγε με το πρόσωπο κρυμμένο μέσα στα χέρια του.

Πολύ συγκινημένος, ο Βεελζεβούλ πλησίασε το Χασίν, και, με ανήσυχη φωνή, τον ρώτησε:

46.295.Γ

— Τι έχεις, καλό μου παιδί; Κλαις αληθινά;

46.295.Γ

Ο Χασίν ήθελε να απαντήσει, ήταν όμως φανερό ότι οι λυγμοί του πλανητικού του σώματος τον εμπόδιζαν να μιλήσει.

46.295.Γ

Ύστερα από αρκετή ώρα, όταν το πλανητικό σώμα του Χασίν ηρέμησε λίγο, κοίταξε τον παππού του με ένα πολύ θλιμένο βλέμμα, και του είπε, χαμογελώντας στοργικά:

46.295.Γ

— Μην ανησυχείς για μένα, αγαπημένε μου παππού, θα μου περάσει σε λίγο.

Στη διάρκεια των τελευταίων «Ντιανόσκ» σκέφτηκα πολύ, και ενεργητικά, και χωρίς αμφιβολία ο νέος αυτός ρυθμός άλλαξε τη γενική συμπεριφορά της λειτουργίας ολόκληρης της παρουσίας μου.

46.295-6.Γ

Και τώρα, μέχρι να εναρμονιστεί ο νέος ρυθμός της σκέψης μου με τους ήδη καθιερωμένους ρυθμούς της συνολικής μου παρουσίας, είναι πιθανό να υπόκειμαι ακόμα σε ανωμαλίες τέτοιες όπως τα δάκρυα.

46.296.Γ

Πρέπει να ομολογήσω, καλέ μου παππού, ότι η κυριότερη αιτία αυτής της κατάστασης της συνολικής μου παρουσίας ήταν η οντική εικόνα, που ξεπήδησε συνειρμικά στη σκέψη μου, της όλης κατάστασης και του πεπρωμένου των δύστυχων ανώτερων οντικών σωμάτων, τα οποία, εξαιτίας μιας σειράς συμπτώσεων, εμφανίζονται στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων γήινων όντων και παραμένουν εκεί μισοσχηματισμένα.

46.296.Γ

Ο ειρμός αυτός των ιδεών, μαζί με μια αυξανόμενη παρόρμηση λύπης, γεννήθηκε μέσα μου στο Τζαμιτσουνάτρα, κατά την ιερή διαδικασία αφομοίωσης της δεύτερης οντικής τροφής. Τα θυμήθηκα συνειρμικά, κάποια στιγμή που ξεχείλιζα από χαρά για όλα όσα γίνονταν εκεί.

46.296.Γ

Μόλις θυμήθηκα εκείνα τα δύστυχα τρίμυαλα όντα, για τα οποία μου έδωσες τόσες πληροφορίες τώρα τελευταία, μου ήρθε η σκέψη ότι οι συνέπειες των ιδιοτήτων εκείνου του καταραμένου «κάτι» — που εμφυτεύθηκε στη συνολική παρουσία των προγόνων τους για λόγους τελείως ανεξάρτητους από την ουσία τους, οι οποίοι οφείλονταν στην απρονοησία και μόνο ορισμένων Αγιότατων Ατόμων — τους αποστέρησαν για πάντα, όχι μόνον τα ανώτερα οντικά σώματα που θα επενδύονταν μέσα τους, αλλά και τη δυνατότητα να αισθανθούν κάποτε, σαν συνηθισμένα όντα, εκείνη την ευδαιμονία που εκδηλώνεται στην παρουσία κάθε σχετικά ανεξάρτητου ατόμου όταν συμμετέχει στην ιερή διαδικασία αφομοίωσης της δεύτερης οντικής τροφής, όπως εμείς κάναμε εκείνη ακριβώς τη στιγμή».

46.296.Γ

Όταν ο Χασίν σταμάτησε να μιλάει, ο Βεελζεβούλ τον κοίταζε σταθερά και παρατεταμένα μέσα στα μάτια, καί, με χαμόγελο που φανέρωνε μια οντική παρόρμηση αγάπης, είπε:

46.296.Γ

— Βλέπω τώρα ότι κατά τα τελευταία «Ντιανόσκ» συλλογίστηκες πραγματικά πολύ ενεργητικά, ή, «δεν κοιμήθηκες εσωτερικά», όπως θα έλεγαν ορισμένοι από τους σημερινούς ευνοουμένους σου. Ας καθίσουμε στις συνηθισμένες μας θέσεις κι ας μιλήσουμε λίγο γι’ αυτό το θέμα που ήδη σου υποσχέθηκα να πραγματευτώ και το οποίο ταιριάζει απόλυτα στην παρούσα κατάσταση.»

46.297.Γ

Όταν κάθισαν και ήρθε και ο Αχούν με τη σειρά του, ο Βεελζεβούλ συνέχισε:

46.297.Γ

— Πριν απ’ όλα, θα αρχίσω εκφράζοντας την παρόρμηση χαράς που ανάβρυσε στην συνολική μου παρουσία για σένα. Είμαι προσωπικά πολύ-πολύ χαρούμενος για την κρίση που εκδηλώθηκε και συνεχίζεται μέσα σου.

Είμαι χαρούμενος, πριν απ’ όλα, γιατί οι ειλικρινείς λυγμοί που διαπίστωσα εκδηλώνονται κατά την περίοδο της ύπαρξης που, σύμφωνα με τους νόμους του μεγάλου Ηρωπάς, βρίσκεσαι πια στο κατώφλι του Είναι ενός υπεύθυνου όντος — δηλαδή στην ηλικία ακριβώς που κρυσταλλώνονται όλα τα αναγκαία δεδομένα για τις λειτουργίες οι οποίες συγκροτούν την ατομικότητα κάθε τρίμυαλου όντος κατά την υπεύθυνη ύπαρξη του, και τότε ακριβώς που αποκτούν έναν αρμονικό «ρυθμό» στους κόλπους της λειτουργίας των πάντων. Οι λυγμοί σου μου δίνουν τη βεβαιότητα ότι η κατά προσέγγιση συνείδηση, ακόμη και η απλή «αίσθηση», που μπορείς να έχεις της οντικής μου χαράς, της φαινομενικά παράλογης, θα σου είναι αργότερα πολύ επωφελείς, ή μάλλον απαραίτητες, όπως και για κάθε τρίμυαλο ον κατά την περίοδο της υπεύθυνης ύπαρξής του. Έτσι θα αρχίσω εξηγώντας σου αυτό ακριβώς το θέμα.

46.297.Γ

Οι λυγμοί σου μου επιβεβαιώνουν ότι, στην μελλοντική υπεύθυνη ύπαρξη σου, η συνολική σου παρουσία θα περιέχει τα πολύτιμα οντικά δεδομένα του συναισθήματος που είναι η βάση η ίδια της ουσίας κάθε φορέα του θείου Νου, δεδομένα τα οποία προσδιορίστηκαν από τον ΚΟΙΝΟ μας ΠΑΤΕΡΑ σε ένα επίγραμμα που τοποθετήθηκε πάνω από την κεντρική είσοδο του Άγιου Πλανήτη του Καθαρτηρίου, και λέει:

46.297.Γ

«ΕΔΩ-ΜΠΑΙΝΕΙ-ΜΟΝΟ-ΟΠΟΙΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ-ΙΚΑΝΟΣ-ΝΑ-ΒΑΖΕΙ-ΤΟΝ-ΕΑΥΤΟ-ΤΟΥ-ΣΤΗ-ΘΕΣΗ-ΤΩΝ-ΑΛΛΩΝ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ-ΤΩΝ-ΕΡΓΑΣΙΩΝ-ΜΟΥ».

46.297.Γ

Η ουσία σου υπάκουσε στη θεϊκή αυτή εντολή, όταν, την ίδια στιγμή που αισθανόσουν ευδαιμονία, έκλαιγες με όλη σου την παρουσία, αφού θυμήθηκες ξαφνικά και συνειρμικά ότι κάποιοι άλλοι την αποστερούνται.

46.297-8.Γ

Χαίρομαι για σένα, ακόμα περισσότερο, επειδή τα απαραίτητα σε κάθε ον δεδομένα αρχίζουν να εκδηλώνονται μέσα σου, ακριβώς τη στιγμή που κρυσταλλώνονται και συγκροτούνται εκεί όλοι οι παράγοντες που ο σχηματισμός τους δεν εξαρτάται καθόλου από το νου του όντος, αλλά μόνον από το περιβάλλον, τις γύρω του εξωτερικές συνθήκες και το μεγάλο κοσμικό Ιρανιρανουμάνζ.

46.298.Γ

Και τώρα μπορούμε να επανέλθουμε στο ερώτημα: γιατί, σε όλο μας το ταξίδι με αυτό το υπερδιαστημικό σκάφος, σου είπα τόσα πολλά για τα τρίμυαλα όντα που ζουν στον πλανήτη Γη, και γιατί τα είπα με αυτή τη σειρά;

46.298.Γ

Όταν επιστρέψω στον αγαπημένο μας Καρατάς, επειδή θα είμαι ελεύθερος από κάθε άλλη οντική υποχρέωση, δέχτηκα θεληματικά την ευθύνη να διευθύνω την «Οσκιάνο» σου, ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, την εκπαίδευση σου, μέχρις ότου πραγματοποιηθεί μέσα σου το Είναι ενός υπεύθυνου όντος. Τούτη λοιπόν η περίοδος της ύπαρξης σου είναι εκείνη ακριβώς κατά την οποία εναρμονίζονται γενικά, στα τρίμυαλα όντα, όλες οι λειτουργίες, των οποίων το σύνολο επιφέρει μέσα τους κάτι που ονομάζεται «υγιής σκέψη». Γι’ αυτό το λόγο, όταν αρχίσαμε τούτο το ταξίδι με το σκάφος Καρνάκ, αποφάσισα να επωφεληθώ, για να βοηθήσω ώστε η εναρμόνιση αυτών των λειτουργιών, καθώς και ο ακόλουθος σχηματισμός της ενεργητικής μελλοντικής σου σκέψης να συμβούν μέσα σου με την αλληλουχία, την ορθότητα της οποίας αναγνώρισα με όλη μου την παρουσία κατά τη διαδικασία της μακρόχρονης ύπαρξης μου.

46.298.Γ

Όταν, στην αρχή του ταξιδιού μας, πρόσεξα ότι ενδιαφερόσουν πολύ για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, αποφάσισα, με την πρόφαση ότι ικανοποιώ το ενδιαφέρον σου, να μιλήσω γι’ αυτά με τέτοιον τρόπο, ώστε οι «Εγωπλαστικούρες» οι απαραίτητες για τους μελλοντικούς οντικούς σου συνειρμούς να κρυσταλλώνονται μέσα σου χωρίς την παρέμβαση της παραμικρής αμφιβολίας.

46.298.Γ

Επίσης, σε όλες σχεδόν τις ιστορίες μου, τήρησα αυστηρότατα τις εξής δύο αρχές:

46.298.Γ

Η πρώτη ήταν να μη σου παρουσιάσω ποτέ τίποτε σαν να ήταν η προσωπική μου γνώμη, έτσι ώστε τα απαραίτητα δεδομένα για τη δική σου πεποίθηση να μην κρυσταλλώνονται μέσα σου με προκατασκευαμένη μορφή, σύμφωνα με τη γνώμη κάποιου άλλου.

46.298-9.Γ

Και η δεύτερη ήταν να διαλέξω σκόπιμα τη σειρά με την οποία σου διηγήθηκα όλα τα γεγονότα του πλανήτη Γη που σχετίζονται με την εμφάνιση και τη βαθμιαία εξέλιξη, κατά τη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης των ευνοουμένων σου, διαφόρων εσωτερικών και εξωτερικών ανωμαλιών, που το σύνολό τους καθορίζει τη σημερινή θλιβερή τους κατάσταση, τη σχεδόν αθεράπευτη, κι όλα αυτά με τρόπο ώστε, βασισμένος μόνο σε ορισμένα γεγονότα που θα σου μετέδιδα, να μπορέσεις να βγάλεις τα δικά σου υποκειμενικά συμπεράσματα, σχετικά με όλες τις αιτίες αυτών των γεγονότων.

46.299.Γ

Αποφάσισα να ενεργήσω έτσι, ώστε πολλές Εγωπλαστικούρες διαφορετικής ουσίας να κρυσταλλώνονται σε αντίστοιχες εντοπίσεις της παρουσίας σου, για τις ανάγκες των μελλοντικών σου λογικών αντιπαραθέσεων, και για να μπορέσει να πραγματώνεται μέσα σου, με ενεργητική σχέση, η επεξεργασία των ιερών ουσιών «Αμπρουστντονίς» και «Χελκντονίς» με εντονότερο τρόπο, ουσίες οι οποίες απαιτούνται για την επένδυση και την τελειοποίηση των δύο ανώτερων οντικών μερών σου.

46.299.Γ

Και τώρα, παιδί μου, για να καταλάβεις καλύτερα τι σου λέω τη στιγμή αυτή, είναι ανάγκη να σου επαναλάβω, με ακριβέστερη μορφή, τη διαφορά που έχω πολλές φορές επισημάνει ανάμεσα στη «μάθηση» και την «κατανόηση» την οποία μπορούν να έχουν τα τρίμυαλα όντα.

46.299.Γ

Για να μπορέσεις να ξεδιαλύνεις σαφέστερα τη διαφορά αυτή, θα πάρω πάλι σαν παράδειγμα τον συνηθισμένο νου των ευνοουμένων σου.

46.299.Γ

Αν συγκρίνουμε αυτό που ονομάζουν «συνειδητό νου» τους, ο οποίος παγιώθηκε ήδη οριστικά στα σημερινά όντα εκεί κάτω, με το νου των τρίμυαλων όντων που ζουν στους άλλους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, ο πρώτος μπορεί να ονομαστεί «νους της μάθησης» και ο δεύτερος «νους της κατανόησης».

46.299.Γ

Ο «νους της κατανόησης», ο συνειδητός νους που προσιδιάζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα και τον είχαν τα γήινα όντα των περασμένων εποχών, είναι κάτι που συγχωνεύεται με τη συνολική τους παρουσία· επίσης κάθε πληροφορία που προσλαμβάνεται από έναν τέτοιο νου, γίνεται για πάντα αναπόσπαστο μέρος του εαυτού τους.

46.299-300.Γ

Όσο κι αν αλλάξει ένα ον, ή το περιβάλλον μέσα στο οποίο βρίσκεται, όλες οι πληροφορίες που προσλαμβάνονται από το νου του, και όλα τα αποτελέσματα που προξενεί ο οντικός διαλογισμός του συνόλου των πληροφοριών που προηγουμένως προσέλαβε αυτός ο νους, θα αποτελούν για πάντα αναπόσπαστο μέρος της ουσίας του.

46.300.Γ

Ενώ για το «νου της μάθησης», που έγινε κάτι συνηθισμένο για τους περισσότερους σύγχρονους ευνοουμένους σου, κάθε νέα εντύπωση που προσλαμβάνει, και κάθε θεληματικό ή απλώς αυτόματο αποτέλεσμα των προηγούμενων εντυπώσεών του, δεν αποτελούν μέρος του όντος παρά μόνο προσωρινά· οι εντυπώσεις μπορούν να εμφανιστούν μέσα τους μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις και υπό την προϋπόθεση ότι οι πληροφορίες στις οποίες βασίζονται «φρεσκάρονται» και «επαναλαμβάνονται» κάθε τόσο· αλλιώς, οι προηγούμενες εντυπώσεις αλλοιώνονται από μόνες τους ή ακόμη και «εξανεμίζονται» για πάντα από την παρουσία εκείνων των τρίμυαλων όντων.

46.300.Γ

Παρόλο που, σε ό,τι αφορά το ιερό Τριαμαζικάμνω, η διαδικασία σχηματισμού αυτών των δύο οντικών νοών συμβαίνει με πανομοιότυπο τρόπο, οι παράγοντες που καθορίζουν την εκδήλωση των τριών ανεξάρτητων άγιων δυνάμεών τους είναι διαφορετικοί.

Για το σχηματισμό του «νου της μάθησης», ο καταφατικός και ο αρνητικός παράγοντας συγκροτούνται από αντιφατικές προηγούμενες εντυπώσεις, που κρυσταλλώθηκαν σε κάποια από τις τρεις εντοπίσεις που διαθέτουν τα τρίμυαλα όντα· και μόνο οι νέες εντυπώσεις που πρόσφατα προσλαμβάνουν από έξω, τους χρησιμεύουν, σ’ αυτή την περίπτωση, ως τρίτος παράγοντας.

46.300.Γ

Για το «νου της κατανόησης», ο πρώτος παράγοντας, εκείνος δηλαδή της «Άγιας Κατάφασης», συγκροτείται από τις εντυπώσεις οι οποίες προσλήφθηκαν πρόσφατα, στην εντόπιση που εκείνη τη στιγμή διατηρεί το «λειτουργικό κέντρο βάρους». Ο δεύτερος, εκείνος της «Άγιας Άρνησης», σχηματίζεται από τα αντίστοιχα δεδομένα που είναι ήδη παρόντα σε κάποια άλλη εντόπιση. Ο τρίτος, τέλος, παράγοντας συγκροτείται από αυτά τα οποία ονομάζονται «οντικά Αυτοκολιτζικνέρ» ή «Χουντατζβαμπογκνάρι», όπως καμιά φορά λέγονται. Η σημασία αυτής της λέξης είναι η εξής: «αποτελέσματα της τάσης, που συντηρείται επίμονα, να εκδηλώνεται η δική σου ατομικότητα».

46.300-1.Γ

Με την ευκαιρία αυτή, δεν θα ήταν ανώφελο να σου θυμίσω, ακόμα και αν το ξέρεις ήδη, ότι στις τρεις εντοπίσεις των τρίμυαλων όντων, τα «οντικά Αυτοκολιτζικνέρ» τα επεξεργάζονται αποκλειστικά και μόνο τα αποτελέσματα της πραγματοποίησης των «οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων», που είναι οι παράγοντες οι προορισμένοι από τον ΚΟΙΝΟ μας ΠΑΤΕΡΑ, από την αρχή της εμφάνισης των τρίμυαλων όντων, να χρησιμεύουν ως μέσα για την τελειοποίηση του εαυτού.

46.301.Γ

Αυτοί οι σχηματισμοί, στη συνολική παρουσία των τρίμυαλων όντων, πραγματοποιούν, ως τρίτη άγια δύναμη του Τριαμαζικάμνω, την έλευση του «νου της κατανόησης».

46.301.Γ

Μόνο αυτοί οι παράγοντες επιτρέπουν, κατά τη διαδικασία της συγχώνευσης των νεο-προσλαμβανόμενων εντυπώσεων, και με βάση το ιερό Τριαμαζικάμνω, την κρυστάλλωση δεδομένων που ευνοούν μια προσωπική γνώση και κατανόηση, που αρμόζουν δηλαδή στο καθένα· ενώ παράλληλα, μόνο κατά τη διάρκεια αυτών των διαδικασιών κρυστάλλωσης δεδομένων που ευνοούν την απόκτηση της συνειδητότητας, παράγεται στην παρουσία τους αυτό που ονομάζουμε «Ζερνοφουκαλνιανή τριβή», η οποία προδιαγράφει στα τρίμυαλα όντα το σχηματισμό των δύο ιερών ουσιών «Αμπρουστντονίς» και «Χελκντονίς», που είναι απαραίτητες στην επένδυση και τελειοποίηση των ανώτερων μερών τους.

46.301.Γ

Θα πρέπει πάντως να σου πω, μ’ αυτή την ευκαιρία, ότι μόνο οι νέες εντυπώσεις που κρυσταλλώνονται μ’ αυτή τη σειρά, και εμφανίζονται σε ένα ον σαν αποτέλεσμα συνειδητής σκέψης, αφομοιώνονται, στις εντοπίσεις αυτού του όντος, σε σειρές δεδομένων που αντιστοιχούν με παρόμοιες εντυπώσεις ήδη παγιωμένες μέσα του.

46.301.Γ

Αντίθετα, οι νέες εντυπώσεις που κρυσταλλώθηκαν σύμφωνα με μια διαφορετική σειρά, δηλαδή σύμφωνα με το «νου της μάθησης», καταχωρούνται όπως τύχει στις οντικές εντοπίσεις, χωρίς καμιά «ταξινόμηση». Όλες αυτές οι νέες εντυπώσεις εγγράφονται σε προηγούμενες σειρές εντυπώσεων που, σχεδόν πάντοτε, δεν έχουν τίποτε το κοινό μαζί τους.

46.301.Γ

Να γιατί στην παρουσία των τρίμυαλων όντων που έχουν μόνο «νου της μάθησης», οτιδήποτε τύχει να μάθουν, καταχωρείται και παραμένει για πάντα στην κατάσταση της απλής πληροφορίας, την οποία ουδέποτε συνειδητοποιούν με όλο τους το είναι.

46.301-2.Γ

Όλα επίσης τα νέα δεδομένα, που προσλαμβάνονται και παγιώνονται μέσα τους μ’ αυτό τον τρόπο, δεν τους προσφέρουν τίποτε αξιόλογο που να ευνοεί τη μελλοντική τους ύπαρξη. Η διάρκεια, άλλωστε, της ξεκρυστάλλωσης αυτού του είδους των εντυπώσεων εξαρτάται από την ποσότητα και την ποιότητα των παρορμήσεων οι οποίες προξενούνται στο όν.

∅

46.302.Γ

∅

46.302.Γ

Κάθε «γνώση», όπως λένε οι ευνοούμενοί σου, που τα όντα αποκτούν μ’ αυτό τον τρόπο στη συνολική τους παρουσία, παραμένει υποκειμενική, και επομένως δεν έχει τίποτε το κοινό με αυτό που ονομάζεται «αντικειμενική γνώση».

46.302.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, αποφάσισα να επιφέρω στο είναι σου μια τέτοια «Ζερνοφουκαλνιανή τριβή» που θα επέτρεπε την κρυστάλλωση νέων προσλήψεων προς όφελος του «νου της κατανόησης», πόσο μάλλον αφού γνώριζα ήδη άριστα τους λεγόμενους «νόμους παγίωσης και διάλυσης των ιδεών στις εντοπίσεις των όντων», τις λεπτομέρειες των οποίων είχα μελετήσει στα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν όταν έμενα ανάμεσά τους με την ιδιότητα του «επαγγελματία υπνωτιστή».

Και για να σιγουρευτώ ότι θα προσλάμβανες τις νέες πληροφορίες που θα σου έδινα, διάλεξα, μαζί με άλλες απαράβατες αρχές, να ενεργώ πάντοτε έτσι ώστε η προοδευτική εισχώρηση της «πεμπτουσίας των πληροφοριών» να διενεργείται μέσα σου με παντελή απουσία των οντικών παρορμήσεων της «αγανάκτησης», της «προσβολής», της «ενόχλησης», και άλλων…

46.302.Γ

Όσο για τη σειρά με την οποία σου έδωσα τις πληροφορίες, και το αποτέλεσμά τους στην κατανόηση της ουσίας σου, θα πρέπει να σου πω ότι αν, από τη στιγμή που πρόσεξα το ενδιαφέρον σου για τα γήινα τρίμυαλα όντα, σου μετέδιδα, για το κάθε συμβάν, μόνο τις προσωπικές μου πεποιθήσεις και τις γνώμες που παγιώθηκαν μέσα μου όσο έκανα τις παρατηρήσεις μου πάνω τους, αφήνοντας γι’ αργότερα το πολυάριθμο και ποικίλο «σύνολο πληροφοριών» το οποίο σταδιακά σου γνωστοποίησα, τότε όλα αυτά τα γεγονότα θα προσλαμβάνονταν μέσα σου χωρίς καμιά λογική αντιπαράθεση, και τα δεδομένα που θα κρυσταλλώνονταν έτσι, θα καταχωρούνταν στις αντίστοιχες εντοπίσεις σαν απλές πληροφορίες, χωρίς αληθινή οντική κατανόηση.

46.302-3.Γ

Γι’ αυτό και χειρίστηκα τις αφηγήσεις μου, για τα τρίμυαλα όντα που κατοικούν στον πλανήτη Γη, με τρόπο ώστε να κρυσταλλώνονται μέσα στις εντοπίσεις σου πάρα πολλά δεδομένα για τους μελλοντικούς σου οντικούς συνειρμούς, γύρω από το σύνολο ή τους διάφορους κλάδους της αντικειμενικής γνώσης, και παράλληλα ώστε η διαδικασία της «Ζερνοφουκαλνιανής τριβής» να πραγματώνεται έντονα στη συνολική σου παρουσία, για να καταλήξει στο αποτέλεσμα που διαπίστωσα από τον τρόπο με τον οποίο απάντησες όταν σε ρώτησα «γιατί κλαις».

46.303.Γ

Τώρα, παιδί μου, που σχεδόν πείστηκα ότι δεν έχασα το χρόνο μου και ότι οι ιστορίες μου για τα γήινα τρίμυαλα όντα σου πρόσφεραν το όφελος που περίμενα, νομίζω πως θα μπορούσαμε να σταματήσουμε να μιλάμε γι’ αυτά, έτσι ώστε να μην προκαλείται πια μέσα σου η διαδικασία της ενεργητικής σκέψης· άλλωστε, δε μας απομένει παρά ελάχιστος χρόνος, γιατί σε λίγο φτάνουμε στον αγαπημένο μας Καρατάς.

46.303.Γ

Θα πρέπει ωστόσο να σου δώσω μια ακόμη ρητή συμβουλή, που θα τη διατυπώσω με τις εξής λίγες λέξεις:

Προσπάθησε, επικαλούμενος το νου που έχεις στην παρουσία σου, να τα κανονίσεις έτσι ώστε ορισμένες λειτουργίες οι οποίες ρέουν μέσα σου και σου δίνουν, όπως και σε κάθε τρίμυαλο ον, τη δυνατότητα της ενεργητικής σκέψης, να παραμείνουν αδρανείς, ή, όπως λένε, να ξαποστάσουν, για ένα χρονικό διάστημα ίσο με το ταξίδι μας, δηλαδή για όσο χρόνο θα έχουμε περάσει μιλώντας για τους ευνοουμένους σου. Πραγματικά, η ανάπαυση αυτή είναι απαραίτητη στις λειτουργίες, οι οποίες όλο αυτό το διάστημα συμμετείχαν εντονότερα από ό,τι συνήθως στην ενεργητική σου σκέψη, και ο ρυθμός τους δεν εξαρτάται από την ουσία των όντων, αλλά αποκλειστικά και μόνο από αυτό που ονομάζεται «συνολική αρμονία του κοσμικού ρυθμού».

46.303.Γ

Με την ευκαιρία αυτή, πρέπει πάντα να θυμάσαι ότι ο νους κάθε όντος και η ένταση δράσης αυτού του νου εξαρτώνται από τη σωστή λειτουργία όλων των διακεκριμένων μερών ολόκληρης της παρουσίας του.

46.303-4.Γ

Έτσι, το σύνολο των λειτουργιών του «πλανητικού σώματος», και το σώμα το ίδιο, αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος ενός όντος· όλες όμως οι διακεκριμένες λειτουργίες και ολόκληρο το σώμα, χωρίς τα άλλα πνευματοποιημένα μέρη του όντος, δεν συγκροτούν παρά έναν εξαρτημένο κοσμικό σχηματισμό, που δεν συνειδητοποιεί τίποτα· κατά συνέπεια, σύμφωνα με την αρχή αυτού που ονομάστηκε κάποτε «συμπαντικός στύλος της Δικαιοσύνης», κάθε πνευματοποιημένο μέρος ενός όντος πρέπει πάντα να είναι δίκαιο απέναντι στο εξαρτημένο και ασυνείδητο του μέρος, και να μην απαιτεί από αυτό περισσότερα απ’ όσα μπορεί να δώσει.

46.304.Γ

Με το πλανητικό σώμα ενός όντος συμβαίνει ό,τι και με όλα τα πράγματα μέσα στο Μεγαλόκοσμο· για να μπορεί να υπηρετεί σωστά τα κύρια μέρη του, για να μπορεί δηλαδή αυτό το βοηθητικό μέρος του όντος να υπηρετεί όπως πρέπει την ίδια την ουσία του, τούτη θα πρέπει πάντα να είναι δίκαιη και να απαιτεί από αυτό μόνο ό,τι είναι μέσα στα όρια των δυνατοτήτων του.

46.304.Γ

Εκτός από το θέμα της δικαιοσύνης, είναι απαραίτητο να αντιμετωπίζουμε το ασυνείδητο μέρος του όντος, κατά τρόπο που να επιτρέπει, σε ορισμένες λειτουργίες του, να παραμένουν κάπου-κάπου αδρανείς, και αυτό για να έχει το ασυνείδητο μέρος πάντοτε τη δυνατότητα να συγχωνεύει σιγά-σιγά, και στην ώρα του, τους νεο-αποκτημένους υποκειμενικούς ρυθμούς του με τους αντικειμενικούς ρυθμούς του Μεγαλόκοσμού μας.

46.304.Γ

Αξίζει να σημειωθεί εδώ, ότι η συγχώνευση των ρυθμών μέσα στο Μεγαλόκοσμο συμβαίνει μόνο με το «Κατζνουκιτζκέρνο», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, «με μια νομοτελειακή πρόοδο».

46.304.Γ

Έτσι λοιπόν, αν θέλεις η ενεργητική σου σκέψη να εργάζεται σωστά και παραγωγικά στη διάρκεια της μελλοντικής σου υπεύθυνης ύπαρξης, θα πρέπει τώρα, εφόσον μια τέτοια σκέψη άρχισε ήδη να πραγματώνεται μέσα σου, και η εσωτερική της διαδικασία έχει ανεπιθύμητες συνέπειες για το πλανητικό σου σώμα, να τη σταματήσεις τελείως για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, άσχετα με το πόσο σου αρέσει και σ’ ενδιαφέρει, γιατί αλλιώς θα υποστείς το «Ντεζονακουασάνζ», δηλαδή μόνο ένα μέρος της όλης σου παρουσίας θα αποκτήσει ένα νέο «ρυθμό», και θα γίνεις ένα «ανισόρροπο» ον, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου.

46.304.Γ

Πάντως τα περισσότερα από εκείνα τα όντα, ιδιαίτερα σήμερα, όταν φτάνουν στην υπεύθυνη ηλικία, έχουν πια γίνει τέτοια ακριβώς «ανισόρροπα» όντα.

46.304.Γ

Συνοπτικά: μόνο με μια βαθμιαία τροποποίηση του ρυθμού κάθε μέρους του συνόλου είναι δυνατό να τροποποιηθεί ο ρυθμός του ίδιου του συνόλου, χωρίς να του προξενήσουμε βλάβη.

46.304-5.Γ

Τελειώνοντας, το βρίσκω αναγκαίο να σου επαναλάβω ότι η πραγματοποίηση σε ένα ον της ενεργητικής σκέψης και των χρήσιμων αποτελεσμάτων της έχουν σαν μοναδική τους προϋπόθεση την ισόρροπη λειτουργία, στην παρουσία του, και των τριών συγκεντρώσεων των πνευματοποιημένων αποτελεσμάτων που ονομάζονται «διανοητικό κέντρο», «συναισθηματικό κέντρο» και «κινητικό κέντρο».