Study of Beelzebub's Tales

39.288.Β

Στην ερώτηση του εγγονού του, ο Βεελζεβούλ, αφού συλλογίστηκε λίγο περισσότερο και με μεγαλύτερη συγκέντρωση απ’ ό,τι συνήθως, απάντησε αργά-αργά:

39.288.Β

— Ναι… Δεν ξέρω από πού ν’ αρχίσω, καλό μου παιδί, για ν’ απαντήσω στην ερώτηση σου με τρόπο που να ικανοποιεί κι εμένα· επειδή, εκτός των άλλων υποχρεώσεων που ανέλαβα για την Οσκιάνο σου, αποφάσισα να ενεργήσω με τρόπο που θα αποκτήσεις, σ’ αυτήν ακριβώς την ηλικία, κάθε δυνατή γνώση και κατανόηση γι’ αυτόν τον άγιο πλανήτη.

39.288-9.Β

Σίγουρα, πάντως, πρέπει πρώτα να σου πω ότι ο άγιος πλανήτης που φέρει το όνομα Καθαρτήριο είναι, για ολόκληρο το Σύμπαν μας, η καρδιά και ο τόπος συγκέντρωσης όλων των αποτελεσμάτων των δονήσεων όλων όσων λειτουργούν και υπάρχουν στο Σύμπαν.

40.3.Γ

Όταν άρχισες να μου εξηγείς για τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου, μου ανάθεσες το καθήκον να εμβαθύνω σε όλα όσα έλεγες, χωρίς να μου ξεφύγει τίποτε, και να διατηρώ την «ενεργητική σκέψη» μου σε διαρκή ένταση, έτσι ώστε να κρυσταλλωθούν πλήρως μέσα μου τα απαραίτητα δεδομένα για μια σωστή αντίληψη όλων των λεπτομερειών που σχετίζονται με τους δύο πρωταρχικούς ιερούς κοσμικούς νόμους. Όσο άκουγα τις εξηγήσεις σου προσπάθησα πραγματικά να το κάνω, και οι δύο ιεροί κοσμικοί νόμοι μου έγιναν τόσο σαφείς, ώστε εύκολα θα μπορούσα τώρα να τους εξηγήσω σε κάποιον άλλο.

40.3.Γ

Εν πάση περιπτώσει, μπορώ τώρα να αντιληφθώ πολύ καλά τον ιερό νόμο του Τριαμαζικάμνω και τις ιδιαιτερότητες των τριών άγιων ανεξάρτητων δυνάμεων του· και τον συνειδητοποίησα κατά τρόπο που να ικανοποιεί πλήρως την ουσία μου. Για τον ιερό όμως νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, ορισμένες λεπτομέρειες, που άλλωστε μου φαίνονται μικρότερης σημασίας, παραμένουν ακόμα κάπως ασαφείς στο νου μου, αλλά ελπίζω ότι συνεχίζοντας να τις συλλογίζομαι ενεργητικά, θα τις κατανοήσω.

40.3-4.Γ

Ωστόσο προσπαθώντας να αφομοιώσω πληρέστερα αυτούς τους ιερούς νόμους, ένιωσα καθαρά πόσο πολύπλοκοι είναι και πόσο δύσκολα θα έφτανα σε μια «ολική» κατανόησή τους. Αναρωτήθηκα τότε κάτι που πολύ με εξέπληξε και συνεχίζει να με μπερδεύει και να κεντρίζει το ενδιαφέρον μου: «Πώς γίνεται τα τρίμυαλα όντα που βλέπουν το φως της ημέρας και υπάρχουν στον πλανήτη Γη, να αντιλαμβάνονται αυτούς τους ιερούς κοσμικούς νόμους και να τους αναγνωρίζουν στα κοσμικά αποτελέσματα που τα περιβάλλουν, αφού, από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, καθένα από αυτά, σύμφωνα με την εντύπωση που σχημάτισα από τις αφηγήσεις σου, δεν διαθέτει στην υπεύθυνη ηλικία, λόγω της αφύσικης «Οσκιάνο» του, παρά μόνο έναν «αυτόματο νου»; Όμως με έναν μόνο νου είναι αδύνατο να γίνουν αντιληπτοί οι δύο ιεροί κοσμικοί νόμοι, όπως πείστηκα κι εγώ με όλη την ουσία μου όταν προσπάθησα να το κατορθώσω.»

40.4.Γ

Και ο Χασίν έριξε στον αγαπημένο του παππού ένα ερωτηματικό βλέμμα, γεμάτο έντονη περιέργεια.

40.4.Γ

Ο Βεελζεβούλ συλλογίστηκε μια στιγμή, και είπε:

40.4.Γ

— Εντάξει, καλό μου παιδί, θα προσπαθήσω να σε απαλλάξω από μια τόσο φυσική απορία. Μου φαίνεται ότι σου είπα κιόλας ότι ύστερα από εκείνη τη διαταραχή, τα περισσότερα τρίμυαλα όντα της Γης κατέχουν μόνο έναν «αυτόματο νου», πράγμα που οφείλεται στις συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης που καθιερώθηκαν αφύσικα. Ωστόσο συμβαίνει κάποτε ορισμένα από αυτά να ξεφεύγουν κατά τύχη από την κοινή τους μοίρα, και αντί για τον συνηθισμένο «αυτόματο νου» συγκροτείται μέσα τους ο αληθινός «αντικειμενικός οντικός νους» που προσιδιάζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα του Μεγαλόκοσμού μας.

40.4.Γ

Τέτοιες εξαιρέσεις είναι σπάνιες, ιδιαίτερα τους τελευταίους αιώνες· παρόλα αυτά, στο επαναλαμβάνω, συμβαίνουν.

40.4-5.Γ

Για να μπορέσεις λίγο-πολύ να συλλάβεις και να κατανοήσεις πώς δημιουργούνται εκεί αυτές οι εξαιρέσεις, πρέπει πρώτα απ’ όλα να θυμάσαι ότι αν και ο νους τους, από τη στιγμή που κρυσταλλώθηκαν μέσα τους τα αποτελέσματα των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, κατάντησε εντελώς αυτόματος, η παρουσία του καθενός τους, από τη στιγμή που γεννιούνται και αρχίζουν να σχηματίζονται, δεν έπαψε να περιέχει πάντα το σπέρμα όλων των δυνατοτήτων που ευνοούν ακόμα και σήμερα, κατά τον οριστικό σχηματισμό ενός υπεύθυνου όντος, την κρυστάλλωση των οντικών δεδομένων τα οποία μπορούν να προκαλέσουν στη συνέχεια την εμφάνιση και τη λειτουργία του «αντικειμενικού νου» — ενός νου που πρέπει να έχουν στη παρουσία τους τα τρίμυαλα όντα κάθε φύσεως και εξωτερικής μορφής, και που δεν είναι άλλος από τον «αντιπρόσωπο της ίδιας της Ουσίας της Θεότητας».

40.5.Γ

Η μεγαλύτερη κακοτυχία τους, αντικειμενικά μιλώντας, που την έχεις κιόλας «υποπτευθεί ενστικτωδώς», όπως μου έδειξε η ερώτησή σου και ιδιαίτερα ο υπαινιγμός σου για την Οσκιάνο, είναι ότι παρά τις δυνατότητες που πραγματικά έχουν από τη γέννησή τους, οι ανωμαλίες που καθιερώθηκαν στη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης από τα όντα του περιβάλλοντός τους, αυτά που έφτασαν πια στην υπεύθυνη ηλικία, τα αναγκάζουν από τις πρώτες κιόλας μέρες, μόλις βγουν από την κοιλιά της μάνας τους, να υποκύψουν στην ανελέητη επιρροή του ολέθριου εκείνου μέσου που επινόησαν για δική τους χρήση, δηλαδή της περίεργης Οσκιάνο που ονόμασαν «εκπαίδευση».

40.5.Γ

Στη συνέχεια, οι δυνατότητες για ελεύθερη ανάπτυξη όλων όσων μπορούν να συντελέσουν στην εμφάνιση του «αντικειμενικού οντικού νου» ατροφούν σιγά-σιγά σ’ αυτά τα νεαρότατα και εντελώς αθώα όντα, και εν τέλει εξαφανίζονται για πάντα κατά την περίοδο που αντιστοιχεί στην «προπαρασκευαστική ηλικία».

Έτσι, όταν φτάσουν κάποτε στην «υπεύθυνη ηλικία», τα νεαρά αυτά όντα, αντί για τον «αντικειμενικό νου» που θα ’πρεπε να κατέχουν στο «κέντρο βάρους της ουσίας τους», δεν διαθέτουν παρά ένα αλλόκοτο σύνολο από τεχνητές ή και παραπλανητικές εντυπώσεις που έχουν προσλάβει αυτόματα, οι οποίες, ενώ δεν έχουν τίποτε το κοινό με τις εντοπίσεις των πνευματοποιημένων οντικών τους μερών, αποκτούν παρόλα αυτά ένα δεσμό με τις διακεκριμένες λειτουργίες της συνολικής τους παρουσίας. Σαν αποτέλεσμα, όχι μόνο το σύνολο της διαδικασίας της ύπαρξής τους κυλά με τρόπο αυτόματο, αλλά και ολόκληρη σχεδόν η διαδικασία της λειτουργίας του πλανητικού τους σώματος καταλήγει να εξαρτάται αποκλειστικά από τυχαίες εξωτερικές εντυπώσεις, που κι αυτές προσλαμβάνονται με τρόπο αυτόματο.

40.5-6.Γ

Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, ορισμένοι από τους ευνοουμένους σου, όταν φθάνουν στην υπεύθυνη ηλικία, κατέχουν τον αληθινό «καθαρό νου», που χαρακτηρίζει τα υπεύθυνα τρίμυαλα όντα.

Αυτό γίνεται συνήθως με τον ακόλουθο τρόπο:

Συμβαίνει, για παράδειγμα, ένα από αυτά τα νέα όντα, μόλις βγει από την κοιλιά της μάνας του, να συναντήσει για τον μετέπειτα σχηματισμό του τέτοιες συνθήκες στο περιβάλλον του, ώστε να ξεφύγει από την αυτόματη επίδραση των ανωμαλιών από τις οποίες ξεχειλίζει η διαδικασία της εξωτερικής οντικής ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκείνου του άμοιρου πλανήτη. Έτσι τα σπέρματα που του είχαν εμφυτευτεί για την απόκτηση του «καθαρού νου» δεν προλαβαίνουν, κατά τη διαδικασία του σχηματισμού του, να ατροφήσουν εντελώς.

Συμβαίνει ακόμα καμιά φορά, μέσα σε σχετικά φυσιολογικές συνθήκες, το ίδιο νεαρό τρίμυαλο ον, κατά τη διάρκεια της προπαρασκευαστικής ηλικίας του για μια υπεύθυνη ύπαρξη, να βρει σαν υπεύθυνο οδηγό και βοηθό της ολοκλήρωσης του σχηματισμού του, ένα τρίμυαλο ον που σχηματίσθηκε — τυχαία εννοείται — κατά τον ίδιο τρόπο, ένα ον που διαθέτει μια αφυπνισμένη συνειδητότητα που στη λειτουργία της συμμετέχουν, χάρη στη συχνή πραγματοποίηση των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων του, όσα δεδομένα παραμένουν ανέπαφα στο υποσυνείδητο του για να προκαλούν εκεί τη θεία παρόρμηση της «αντικειμενικής ηθικής συνείδησης».

40.6-7.Γ

Αυτός λοιπόν ο οδηγός, αναγνωρίζοντας με όλη του την παρουσία τη μεγάλη σημασία της ευθύνης που ανέλαβε απέναντι σ’ αυτό το νέο ον, το οποίο έφτασε στην προπαρασκευαστική ηλικία μέσα από τις συνθήκες που σου είπα, αρχίζει να δημιουργεί για την Οσκιάνο του, εντελώς συνειδητά και αμερόληπτα, πολλούς εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες που ευνοούν την πρόσληψη κατάλληλων εντυπώσεων, ώστε να κρυσταλλωθούν στη συνολική του παρουσία όλα τα δεδομένα, που το σύνολό τους μόνο μπορεί να προσδώσει σ’ ένα τρίμυαλο ον, όταν φθάσει στην υπεύθυνη ηλικία, τη δύναμη να είναι «Σβολιμπρουνολνιανό», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, τη δύναμη «να μη νοιάζεται, και να μην ταυτίζεται με τα εξωτερικά πράγματα μέσα από τα αναπόφευκτα δικά του πάθη». Γιατί μόνο η οντική παρόρμηση που διεγείρεται σ’ ένα ον από τέτοια δεδομένα του επιτρέπει να διαπιστώνει ελεύθερα και αντικειμενικά όλα τα πραγματικά φαινόμενα που εκτυλίσσονται μέσα στα κοσμικά αποτελέσματα που το περιβάλλουν.

46.298.Γ

Όταν επιστρέψω στον αγαπημένο μας Καρατάς, επειδή θα είμαι ελεύθερος από κάθε άλλη οντική υποχρέωση, δέχτηκα θεληματικά την ευθύνη να διευθύνω την «Οσκιάνο» σου, ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, την εκπαίδευση σου, μέχρις ότου πραγματοποιηθεί μέσα σου το Είναι ενός υπεύθυνου όντος. Τούτη λοιπόν η περίοδος της ύπαρξης σου είναι εκείνη ακριβώς κατά την οποία εναρμονίζονται γενικά, στα τρίμυαλα όντα, όλες οι λειτουργίες, των οποίων το σύνολο επιφέρει μέσα τους κάτι που ονομάζεται «υγιής σκέψη». Γι’ αυτό το λόγο, όταν αρχίσαμε τούτο το ταξίδι με το σκάφος Καρνάκ, αποφάσισα να επωφεληθώ, για να βοηθήσω ώστε η εναρμόνιση αυτών των λειτουργιών, καθώς και ο ακόλουθος σχηματισμός της ενεργητικής μελλοντικής σου σκέψης να συμβούν μέσα σου με την αλληλουχία, την ορθότητα της οποίας αναγνώρισα με όλη μου την παρουσία κατά τη διαδικασία της μακρόχρονης ύπαρξης μου.

46.298.Γ

Όταν, στην αρχή του ταξιδιού μας, πρόσεξα ότι ενδιαφερόσουν πολύ για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, αποφάσισα, με την πρόφαση ότι ικανοποιώ το ενδιαφέρον σου, να μιλήσω γι’ αυτά με τέτοιον τρόπο, ώστε οι «Εγωπλαστικούρες» οι απαραίτητες για τους μελλοντικούς οντικούς σου συνειρμούς να κρυσταλλώνονται μέσα σου χωρίς την παρέμβαση της παραμικρής αμφιβολίας.

46.298.Γ

Επίσης, σε όλες σχεδόν τις ιστορίες μου, τήρησα αυστηρότατα τις εξής δύο αρχές:

46.298.Γ

Η πρώτη ήταν να μη σου παρουσιάσω ποτέ τίποτε σαν να ήταν η προσωπική μου γνώμη, έτσι ώστε τα απαραίτητα δεδομένα για τη δική σου πεποίθηση να μην κρυσταλλώνονται μέσα σου με προκατασκευαμένη μορφή, σύμφωνα με τη γνώμη κάποιου άλλου.

46.298-9.Γ

Και η δεύτερη ήταν να διαλέξω σκόπιμα τη σειρά με την οποία σου διηγήθηκα όλα τα γεγονότα του πλανήτη Γη που σχετίζονται με την εμφάνιση και τη βαθμιαία εξέλιξη, κατά τη διαδικασία της συνηθισμένης ύπαρξης των ευνοουμένων σου, διαφόρων εσωτερικών και εξωτερικών ανωμαλιών, που το σύνολό τους καθορίζει τη σημερινή θλιβερή τους κατάσταση, τη σχεδόν αθεράπευτη, κι όλα αυτά με τρόπο ώστε, βασισμένος μόνο σε ορισμένα γεγονότα που θα σου μετέδιδα, να μπορέσεις να βγάλεις τα δικά σου υποκειμενικά συμπεράσματα, σχετικά με όλες τις αιτίες αυτών των γεγονότων.