Study of Beelzebub's Tales

40.42.Γ

Στη συνέχεια, αυτή η «επιστήμη», περνώντας από γενιά σε γενιά, έφθασε στους σημερινούς ευνοουμένους σου σχεδόν ταυτόχρονα με την κινέζικη επιστήμη.

40.42.Γ

Όλες οι μεταγενέστερες παρανοήσεις προήλθαν από το γεγονός ότι οι πληροφορίες που έφθασαν από τους αρχαίους Κινέζους καθόριζαν ότι μια ολόκληρη οκτάβα δονήσεων περιείχε «επτά Ρεστοριάλ», δηλαδή η οκτάβα απαρτιζόταν από «επτά κεντροβαρικούς ήχους», ενώ οι ελληνικές πληροφορίες ανέφεραν ότι ολόκληρη η οκτάβα των δονήσεων περιείχε πέντε Ρεστοριάλ, δηλαδή απαρτιζόταν από πέντε κέντρα βάρους ή πέντε ολόκληρους τόνους.

40.42-3.Γ

Όμως, και μόνο από το γεγονός ότι η λειτουργία των κρυσταλλωμένων δεδομένων κατά τους τελευταίους αιώνες στην παρουσία των ευνοουμένων σου για μια «λογική οντική κατανόηση» γίνεται σχεδόν «αντίστροφα», και επειδή σύμφωνα με την κουτσουρεμένη λογική τους αυτές οι δύο πληροφορίες από διαφορετικές πηγές τους φάνηκαν εξίσου αληθοφανείς, τα όντα του σύγχρονου πολιτισμού που ρίχνονται στο μαγείρεμα κάθε λογής «επιστημονικών σπεσιαλιτέ» με την ίδια ευχέρεια που φτιάχνουν τις κρέπες, βούλιαξαν σε μεγάλη «αμηχανία» και, για πολλά χρόνια, δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ποια από αυτές τις δύο τελείως αντιφατικές πληροφορίες να προτιμήσουν, για να την υιοθετήσουν και να τη δεχτούν στους κλάδους της «επίσημης επιστήμης» τους.

40.43.Γ

Αφού «ξόδεψαν πολύ σάλιο», όπως λένε, αποφάσισαν τελικά, για να μην τα χαλάσουν με κανένα, και για να περιλάβει ο αντίστοιχος κλάδος της επιστήμης τους ταυτόχρονα και τις δύο αντιφατικές θεωρίες που κληρονόμησαν από τα αρχαία χρόνια, να τις ενώσουν σε μία και μόνη. Και λίγο αργότερα, ένα ον, που λεγόταν Γαϊδορόπουλος, επινόησε μια μακροσκελέστατη «μαθηματική» ερμηνεία αυτής της παρανόησης, καθορίζοντας γιατί η μία από τις θεωρίες μιλούσε για μια διαίρεση της οκτάβας σε επτά ολόκληρους τόνους και η άλλη μόνο σε πέντε ολόκληρους τόνους, και πώς είχε δημιουργηθεί αυτή η σημαντική αντίφαση· έκτοτε οι μαθηματικές επεξηγήσεις του καθησύχασαν οριστικά όλους τους αρμόδιους αντιπροσώπους του σύγχρονου πολιτισμού σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα συνδυάζουν, με τη συνείδηση ήσυχη, όλες τις «φαντασμαγορίες» τους σχετικά με τις δονήσεις, στηριγμένοι στις μαθηματικές επεξηγήσεις εκείνου του «καλού Γαϊδορόπουλου».

40.43.Γ

Οι επεξηγήσεις του βασίζονταν στις ακόλουθες θέσεις:

40.43.Γ

Ο καλός μας Γαϊδορόπουλος υπολόγισε, με κάποιον τρόπο που μόνον αυτός ήξερε, τον αριθμό των δονήσεων των κινέζικων «επτά ολόκληρων τόνων», και εξηγούσε ότι στην κινέζικη οκτάβα των επτά τόνων οι ολόκληροι τόνοι που λέγονται «μι» και «σι» δεν ήταν πραγματικά ολόκληροι τόνοι, αλλά μόνο ημιτόνια, αφού ο αριθμός των δονήσεών τους αντιστοιχούσε σχεδόν με αυτόν των ελληνικών ημιτονίων, τα οποία, σύμφωνα με τη διαίρεση της ελληνικής οκτάβας, βρίσκονταν ακριβώς ανάμεσα στους ολόκληρους κινέζικους τόνους «μι»-«φα» και «σι»-«ντο».

40.43.Γ

Στη συνέχεια, υπέθεσε ότι πιθανόν βόλευε τους Κινέζους να έχουν κι αυτοί κάποια «Ρεστοριάλ», δηλαδή κέντρα βάρους της φωνής, στα ίδια ημοτόνια, και ότι γι’ αυτό το λόγο διαιρούσαν τις οκτάβες τους όχι όπως οι Έλληνες σε πέντε ολόκληρους τόνους, αλλά σε επτά τόνους, και ούτω καθεξής.

40.43.Γ

Μετά από την επεξήγηση του κυρίου Γαϊδορόπουλου, όλοι οι σύγχρονοι σοφοί της νέας φουρνιάς καθησύχασαν οριστικά, όπως σου είπα, και κόλλησαν μία ετικέτα σ’ αυτόν τον νέο κλάδο των «επίσημων επιστημών» τους.

40.44.Γ

Τα «Ρεστοριάλ της φωνής», ή, όπως εξακολουθούν μερικές φορές να τα λένε, «οι εύκολοι φωνητικοί φθόγγοι», συγκροτούνταν και συγκροτούνται και τώρα από τους ευνοουμένους σου σε αριθμητικές ποσότητες που πλησιάζουν σχεδόν τις ανεξάρτητες συναθροίσεις, στις οποίες ανέκαθεν χωρίζονταν και χωρίζονται ακόμα. Αυτό συμβαίνει γιατί οι εύκολοι φθόγγοι της φωνής συγκροτούνται γενικά στα όντα αρχίζοντας από ποικίλες περιβαλλοντικές συνθήκες, εξωτερικές και εσωτερικές, ανεξάρτητες από αυτά: γεωγραφικές, κληρονομικές, θρησκευτικές, ακόμα και από την ποιότητα της τροφής, ή από την «ποιότητα των αμοιβαίων επιδράσεων», και ούτω καθεξής.

40.44-5.Γ

Οι σύγχρονοι ευνοούμενοί σου δεν μπορούν φυσικά να καταλάβουν ότι παρόλες τις επιθυμίες και τις προσπάθειές τους, οι αρχαίοι Έλληνες, «όσο ενσυνείδητη κι αν ήταν η στάση τους σ’ αυτό το θέμα», δεν βρήκαν, όταν διαιρούσαν την οκτάβα των ήχων σε προσδιορισμένους τόνους, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από πέντε ολόκληρους τόνους. Πραγματικά το σύνολο των εσωτερικών και εξωτερικών συνθηκών, των ανεξάρτητων από αυτούς, δεν τους επέτρεπε να στηρίζονται, όταν τραγουδούσαν, παρά σε πέντε «Ρεστοριάλ της φωνής» τους.

40.45.Γ

«Ρεστοριάλ» ή «φωνητικοί κεντροβαρικοί ήχοι» ονομάζονται όσοι, απ’ όλους τους διαφορετικούς ήχους που παράγονται από τα αντίστοιχα όργανα, εκπέμπονται από τα όντα — σύμφωνα με ιδιότητες που παγιώθηκαν μέσα τους και εξαρτώνται από τη συνολική λειτουργία της παρουσίας τους, ιδιότητες που με τη σειρά τους είναι αποτέλεσμα κληρονομικότητας και επίκτητων ιδιοτήτων — σε μια εκδήλωση ελεύθερη, άνετη, και μεγάλης διάρκειας, χωρίς να προκαλούν την παραμικρή ένταση στις υπόλοιπες διακεκριμένες λειτουργίες τους. Με άλλα λόγια, τα «Ρεστοριάλ» προκύπτουν όταν ο ρυθμός του αποτελέσματος αυτής της εκδήλωσης εναρμονίζεται απόλυτα με τις άλλες λειτουργίες της συνολικής τους παρουσίας, ο ρυθμός της οποίας έχει ήδη παγιωθεί από όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης.

40.45.Γ

Λόγω διαφόρων συνθηκών τοπικού χαρακτήρα και κάποιων κληρονομικών ιδιοτήτων, στα όντα κάθε σχεδόν ομάδας ή και κάθε γεωγραφικής περιοχής, συγκροτούνται διαφορετικά «Ρεστοριάλ» ή «φωνητικοί κεντροβαρικοί ήχοι»· έτσι η διαίρεση της οκτάβας σε ολόκληρους τόνους διαφέρει εντελώς στα όντα, ανάλογα με την περιοχή της επιφάνειας του πλανήτη σου όπου κατοικούν.

40.45.Γ

Υπάρχουν σήμερα, μεταξύ των ευνοουμένων σου, ομάδες όντων που έχουν την ικανότητα να βγάζουν όχι μόνο πέντε ή επτά «κεντροβαρικούς ήχους», αλλά δεκατρείς ή και δεκαεπτά ολόκληρους φθόγγους της οκτάβας των ήχων.

40.45.Γ

Για να το καταλάβεις αυτό, θα χρησιμοποιήσω το εξαιρετικό παράδειγμα των όντων μιας μικρής κοινότητας της ασιατικής ηπείρου. Μου άρεσε πολύ να ακούω τα τραγούδια τους, γιατί διέθεταν εκτός από τις άλλες φυσικές τους αρετές — ενώ είχαν τα δεδομένα να εκδηλώνουν μόνο τρία «Ρεστοριάλ» — κι εκείνη που τους επέτρεπε να βγάζουν στα τραγούδια τους μέχρι σαράντα διαφορετικούς και καθορισμένους ήχους.

40.45.Γ

Τα τραγούδια τους ήταν έξοχα, κι όμως, όσο κι αν ήταν το εύρος της φωνής τους, η ηρεμία της εκφοράς και η διάρκεια των ηχητικών δονήσεων εξαρτιόταν μόνο από το ένα από τα τρία οργανικά τους Ρεστοριάλ.

40.45-6.Γ

Η φυσιολογική ιδιαιτερότητα των όντων εκείνης της μικρής ομάδας ήταν ότι διατηρούσαν σταθερά, σε όλη την οκτάβα της φωνής τους, όποιος και αν ήταν ο αριθμός των παραγόμενων ήχων, ένα «αμετάβλητο σύνολο δονήσεων» με βάση μόνο τα τρία έμφυτα Ρεστοριάλ τους, τα οποία, καθ’ όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων τους, είχαν την ιδιότητα να προκαλούν σε ολόκληρη την παρουσία κάποιου άλλου όντος αυτό που ονομάζεται «επικέντρωση» ή «αντήχηση».

Αυτό το κατάλαβα πολύ καθαρά, όταν, με αφορμή το ενδιαφέρον μου για τα τραγούδια τους, άρχισα να μελετώ τούτη την ιδιαιτερότητά τους, τόσο σπάνια στους σημερινούς ευνοουμένους σου, χρησιμοποιώντας τρία ειδικά «διαπασόν» που κατασκεύασα, καθώς και πολλούς ευαίσθητους «παλμογράφους» που μου ανήκαν και είχε επινοήσει μετά από παραγγελία μου ο φίλος της ουσίας μου ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ.

40.46.Γ

Η κινέζικη διαίρεση της οκτάβας σε ολόκληρους τόνους δεν λάμβανε καθόλου υπόψη της αυτή την οντική ιδιότητα.