ΠερίληψηO Βεελζεβούλ διηγείται στον Χασίν ότι η αιτία της ολοκληρωτικής καταστροφής των ευεργετικών αποτελεσμάτων του συνειδητού μόχθου του Ασιάτα Σεϊμάς, ήταν «εύρημα» κάποιου σοφού όντος, πολύ διάσημου στον καιρό του που ονομαζόταν Λεντροχαμσανίν ο οποίος γεννήθηκε, στην ήπειρο της Ασίας, στην πρωτεύουσα της Νινευή, που ονομαζόταν τότε Κρονμπουχόν, ο οποίος μπόρεσε να επενδύσει και να τελειοποιήσει το «ανώτατο οντικό μέρος» της ως την απαιτούμενη βαθμίδα του Αντικειμενικού Νου και ότι αργότερα, αυτό το «ανώτατο οντικό μέρος» έγινε ένα από τα 313 «ανώτατα οντικά σώματα» που ονομάζονται «Αιώνια Χασναμουσιανά Άτομα», και τα οποία διαμένουν σ’ ένα μικρό πλανήτη του Σύμπαντος που ονομάζεται «Αιώνια Εξιλέωση». Το ολέθριο «εύρημα» εκείνου του σοφού της «νέας φουρνιάς» χρονολογείται, δύο αιώνες πριν από την εποχή που εγώ ο ίδιος κατέβηκε για πέμπτη φορά στην πόλη της Βαβυλώνας, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένα, είτε με τη θέληση τους είτε με το ζόρι, τα σοφά όντα που προέρχονταν απ’ όλη σχεδόν την επιφάνεια του πλανήτη και έφθασε ως τους σοφούς της λεγόμενης βαβυλωνιακής εποχής μέσω αυτού που ονομάζεται «Κασεϊρατλίρ», πάνω στο οποίο ο Λεντροχαμσανίν είχε γράψει, με το ίδιο του το χέρι, τις ιδέες του. Με τις δοκισισοφίες του εκείνες επέκρινε, με κάθε τρόπο, την υπάρχουσα ως τότε τάξη πραγμάτων και διακήρυττε ότι θα πρέπει να αλλάξουν το σύστημα της διακυβέρνησης που ήταν καθιερωμένο μέχρι μετά από τις υποδείξεις του Εραστή της Ουσίας του Ασιάτα Σεϊμάς. Όταν εκείνος ο μετέπειτα παγκόσμιος Χασναμούς, ο Λεντροχαμσανίν, τελείωσε την καταγραφή των αμπελοφιλοσοφιών του σ’ εκείνο το αληθινά μοναδικό Κασεϊρατλίρ, οργάνωσε ένα τεράστιο και πολυέξοδο φαγοπότι στο οποίο κάλεσε όλα τα «σοφά» όντα της Νινευή, αναλαμβάνοντας όλα τα έξοδα του ταξιδιού τους, και, στο τέλος του συμποσίου, τους έδειξε το Κασεϊρατλίρ του. Μόλις έφυγαν από το συμπόσιο τα σοφά όντα της Νινευή, άρχισαν αμέσως να μιλάνε, πρώτα στους γείτονές τους και ύστερα παντού όπου κι αν βρίσκονταν, για κείνο το θαυμαστό Κασεϊρατλίρ, και να υπερασπίζονται και να αποδεικνύουν στο καθένα, με αφρούς στο στόμα, την αλήθεια των «αποκαλύψεων» που είχε καταγράψει εκεί ο Μέγας Λεντροχαμσανίν Αυτό κράτησε σχεδόν μια ολόκληρη γήινη χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας οι τάξεις των αντιπάλων πύκνωναν και από τα δύο μέρη, ενώ ταυτόχρονα αναπτυσσόταν μία από τις χαρακτηριστικές τους ιδιότητες που λέγεται «μίσος»· με αποτέλεσμα μια αποφράδα μέρα, να ξεσπάσει ξαφνικά στην πόλη Κρονμπουχόν, ανάμεσα στα όντα που είχαν χωριστεί σ’ αυτές τις δύο παρατάξεις, η διαδικασία που ονομάζεται «εμφύλιος πόλεμος». Αργότερα η κοινότητα της Νινευή, που είχε γίνει μεγάλη και ισχυρή, άρχισε να πολεμάει τις γειτονικές της κοινότητες με σκοπό να επιβάλει τη δικιά της νέα μορφή διακυβέρνησης και από τότε ξανάρχισαν στην ήπειρο της Ασίας οι διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής ανάμεσα στα παράξενα τρίμυαλα όντα όπως και πρώτα,· ενώ παράλληλα άρχισαν να αλλάζουν βαθμιαία, ώσπου τελικά καταστράφηκαν, τα διάφορα εκείνα ευεργετικά έθιμα που εισήγαγε και καθιέρωσε μέσα στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης ο σοφότατος Νους εκείνου, ο οποίος είναι για μας σήμερα ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς. Αλλά και όσα από εκείνα τα ευεργετικά έθιμα διατηρούνταν ακόμη σε κάποιες κοινότητες καταστράφηκαν ολοκληρωτικά μετά από κάποιες γενιές εξαιτίας ενός δισέγγονου του Λεντροχαμσανίν, ο οποίος συμμετείχε σ’ ένα «γενικό πλανητικό συνέδριο» που οργανώθηκε στην Βαβυλώνα από όλους τους σοφούς ένα «γενικό πλανητικό συνέδριο» για το περίφημο ζήτημα του άλλου κόσμου και ο οποίος έφερε στο συνέδριο ένα πιστό αντίγραφο, πάνω σε περγαμηνή, του περίφημου Κασεϊρατλίρ του προπάππου του, το πρωτότυπο του οποίου του ανήκε κληρονομικά. Όταν το «παραλήρημα» που φούντωσε από το «ζήτημα περί ψυχής» είχε πια φτάσει σε παροξυσμό, διάβασε, σε μια από τις τελευταίες μεγάλες γενικές συνελεύσεις των σοφών, το κείμενο της ολέθριας ανακάλυψης του προπάππου του, και ξαφνικά—όπως άλλωστε ταιριάζει στους σοφούς της συμφοράς εκείνου του παράξενου πλανήτη, λόγω του ιδιότυπου νου τους—πέρασαν αμέσως από το ζήτημα που τους έκαιγε σ’ ένα άλλο, δηλαδή από το ζήτημα περί «ψυχής» στο «πολιτικό» ζήτημα, όπως το λένε. Έτσι, οι συναθροίσεις και οι συζητήσεις ξανάρχισαν για τα καλά στην πόλη της Βαβυλώνας με θέμα, αυτή τη φορά, τις διάφορες μορφές «διακυβέρνησης» που ήδη υπήρχαν, καθώς και για εκείνες που, κατά τη γνώμη τους, έπρεπε να εδραιωθούν. Για πολλούς μήνες δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να συζητούν και να διαφωνούν, μέχρι που, τελικά, όπως πάντα, χωρίστηκαν σε δύο διαφορετικές «παρατάξεις» και η καθεμιά από αυτές τις παρατάξεις σοφών απόκτησε σύντομα οπαδούς που προέρχονταν από τα συνηθισμένα όντα της πόλης της Βαβυλώνας· αυτή η κατάσταση, για μία ακόμα φορά, θα κατέληγε σε «εμφύλιο πόλεμο», αλλά με την παρέμβαση του Πέρση βασιλιά, που μυρίστηκε την κατάσταση, άλλοι από αυτούς τους σοφούς εκτελέστηκαν, άλλοι φυλακίστηκαν ή στάλθηκαν πίσω στις πατρίδες τους. Αυτοί από τους σοφούς που επέζησαν διασκορπίστηκαν σ’ όλη την επιφάνεια του πλανήτη και συνέχισαν τις δοκησισοφίες τους με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν σε διάφορες κοινότητες της ηπείρου Ασίας και νέοι εμφύλιοι πόλεμοι που κράτησαν για ενάμιση αιώνα, με αποτέλεσμα να ξεριζωθούν και τα τελευταία κατάλοιπα του συνειδητού μόχθου του Ασιάτα Σεϊμάς, τα οποία ξεριζώθηκαν ολοσχερώς όταν οι ορδές του Αρχικενόδοξου Ελληνα με το όνομα Αλέξανδρος ο Μακεδών διέσχισαν σχεδόν όλη την επιφάνεια της Ασίας. Ο Β. δίνει στον Χασίν κάποιες διευκρινίσεις για την σημασία της λέξης «Χασναμούς» και του μιλάει για τις επτά διακεκριμένες όψεις του «φάσματος των Ναλουονοσνιανών παρορμήσεων» χάρις στις οποίες αναδύεται στην παρουσία των Χασναμουσιανών ατόμων εκείνο το «κάτι» που συμμετέχει στον λεγόμενο «ολοκληρωμένο σχηματισμό» της ανεξάρτητης προσωπικότητας τους. Για τόπο μαρτυρίου αυτών των ανώτερου είδους Ατόμων Χασναμούς, τα Αγιότατα και Ανώτατα Άτομα έχουν κιόλας σκόπιμα διαλέξει, ανάμεσα σε όλες τις κοσμικές συγκεντρώσεις, τέσσερις πλανήτες, των οποίων η συνολική λειτουργία είναι δυσαρμονισμένη και βρίσκονται στα πέρατα του Μεγάλου μας Σύμπαντος. Ο ένας από αυτούς τους τέσσερις δυσαρμονισμένους πλανήτες, που λέγεται «Εξιλέωση», προετοιμάστηκε ειδικά για τα «Αιώνια Χασναμουσιανά Άτομα», και οι τρεις άλλοι για τα ανώτατα οντικά σώματα των Χασναμούς που έχουν ακόμη τη δυνατότητα να ξεριζώσουν από μέσα τους εκείνο το ολέθριο «κάτι». Αυτοί οι τρεις μικροί πλανήτες υπάρχουν με τα ονόματα: (1) «Τύψεις της συνείδησης» (2) «Μετάνοια». (3) «Μομφή κατά του εαυτού». |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
28.343.Α |
ΘΑ θυμάσαι, παιδί μου, σου το χω ’πει, ότι τα «σοφά» όντα που είχαν συγκεντρωθεί στην πόλη της Βαβυλώνας και που προέρχονταν απ’ όλη σχεδόν την επιφάνεια της Γης, δεν ήταν στην πραγματικότητα οι πρώτοι υπαίτιοι για την εμφάνιση των παραγόντων οι οποίοι, στις επόμενες γενιές, έγιναν η αιτία της ολοκληρωτικής καταστροφής των ευεργετικών αποτελεσμάτων του συνειδητού μόχθου του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς· αλλά τα όντα αυτά — όπως άλλωστε αρμόζει στους περισσότερους γήινους σοφούς της «νέας φουρνιάς» — ήταν, σαν τους «μολυσματικούς βακίλλους», πρώτα για τους συγχρόνους τους και μετά για τις επόμενες γενιές, οι ασυνείδητοι συνεχιστές όλων των κακών που προϋπήρξαν της εποχής τους. |
28.343.Α |
Όπως αποδείχτηκε αργότερα, μετά από συστηματικές έρευνες που έκανα για τις Άγιες Δραστηριότητες του Εραστή της Ουσίας Ασιάτα Σεϊμάς, η αιτία όλων των κακόβουλων πράξεων, μικρών και μεγάλων, των σοφών όντων της εποχής εκείνης, καθώς και των κακόβουλων ασυνείδητων εκδηλώσεών τους που βοήθησαν να καταστραφούν κι αυτά ακόμα τα τελευταία ίχνη των αποτελεσμάτων του συνειδητού Άγιου Μόχθου Του, ήταν «εύρημα» κάποιου σοφού όντος, πολύ διάσημου στον καιρό του, ονόματι Λεντροχαμσανίν. |
28.343-4.Α |
Χάρη στο διπλό «κέντρο βάρους» της εσωτερικής του ύπαρξης, η παρουσία εκείνου του τρίμυαλου γήινου όντος μπόρεσε να επενδύσει και να τελειοποιήσει το «ανώτατο οντικό μέρος» της ως την απαιτούμενη βαθμίδα του Αντικειμενικού Νου· αργότερα, αυτό το «ανώτατο οντικό μέρος» έγινε, όπως σου ξαναείπα, ένα από τα 313 «ανώτατα οντικά σώματα» που ονομάζονται «Αιώνια Χασναμουσιανά Άτομα», και τα οποία διαμένουν σ’ ένα μικρό πλανήτη του Σύμπαντος που ονομάζεται «Αιώνια Εξιλέωση». |
28.344.Α |
Αλήθεια, αφού τώρα μιλάμε γι’ αυτό το τρίμυαλο όν, τον Λεντροχαμσανίν, θα έπρεπε να κρατήσω το λόγο μου και να σου δώσω λεπτομερείς εξηγήσεις για την έκφραση «Χασναμούς»· προτιμώ όμως να το κάνω λίγο αργότερα, σε κάποιο καταλληλότερο σημείο της αφήγησής μου. |
28.344.Α |
Το ολέθριο «εύρημα» που ανάφερα ή, όπως λένε οι σημερινοί γήινοι σοφοί, το «έργο» ή η «προσφορά» εκείνου του σοφού της «νέας φουρνιάς» χρονολογείται, όπως είπα, δύο αιώνες πριν από την εποχή που εγώ ο ίδιος κατέβηκα για πέμπτη φορά στην πόλη της Βαβυλώνας, όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένα, είτε με τη θέληση τους είτε με το ζόρι, τα σοφά όντα που προέρχονταν απ’ όλη σχεδόν την επιφάνεια του πλανήτη. |
28.344.Α |
Το ολέθριο «εύρημα» εκείνου του σοφού των περασμένων αιώνων έφθασε ως τους σοφούς της λεγόμενης βαβυλωνιακής εποχής μέσω αυτού που ονομάζεται «Κασεϊρατλίρ», πάνω στο οποίο ο Λεντροχαμσανίν είχε γράψει, με το ίδιο του το χέρι, τις ιδέες του. |
28.344.Α |
Θεωρώ αναγκαίο να σου δώσω τώρα κάποιες λεπτομέρειες γύρω από το ιστορικό της εμφάνισης του Λεντροχαμσανίν, καθώς και για τις τυχαίες συνθήκες του περιβάλλοντος, χάρη στις οποίες τον θεωρούσαν «σπουδαίο σοφό» και «αυθεντία» όλοι οι σύγχρονοί του, σε ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη σου. |
28.344.Α |
Αυτή η χαρακτηριστικότατη ιστορία θα σου δώσει σίγουρα ένα εξαιρετικό παράδειγμα μιας ορισμένης συνήθειας, που από καιρό είχε ριζώσει γερά στη διαδικασία της ύπαρξης των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν, και η οποία επιτρέπει σε ορισμένα από αυτά να γίνονται «αυθεντίες», πρώτα για τους άλλους σοφούς της «νέας φουρνιάς», και αργότερα, όπως είναι επόμενο, και για όλα τα ταλαίπωρα συνηθισμένα όντα. |
28.344-5.Α |
Τις λεπτομέρειες που αφορούσαν τις συνθήκες της εμφάνισης του Λεντροχαμσανίν και του μετέπειτα σχηματισμού του σε υπεύθυνο ον τις έμαθα τυχαία, κατά τη διάρκεια κάποιων ερευνών μου για τον παράξενο ψυχισμό των ευνοουμένων σου, οι διάφορες πλευρές του οποίου προκάλεσαν την πλήρη καταστροφή όλων των ευεργετικών εθίμων που είχαν εισαχθεί στη διαδικασία της οντικής τους ύπαρξης και όπου είχαν προσαρμοστεί σταθερά από τον σοφότατο Νου εκείνου που σήμερα είναι ο Γενικός Κοσμικός μας Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, κατά την περίοδο που προετοιμαζόταν να γίνει αυτό που είναι σήμερα για όλο το Σύμπαν. |
28.345.Α |
Έμαθα λοιπόν ότι ο Λεντροχαμσανίν εμφανίστηκε, ή, όπως το λένε εκεί κάτω, «γεννήθηκε», στην ήπειρο της Ασίας, στην πρωτεύουσα της Νινευή, που ονομαζόταν τότε Κρονμπουχόν. |
28.345.Α |
Η σύλληψή του έγινε με την ένωση δύο ετερογενών Εξιοεχάρυ, που είχαν σχηματιστεί σε δύο, ηλικιωμένα πια, Κεστσαπμαρτνιανά τρίμυαλα όντα. |
28.345.Α |
Οι «παραγωγοί» του, ή, όπως τους λένε εκεί κάτω, οι «γονείς» του, έχοντας διαλέξει την πρωτεύουσα της Νινευή για μόνιμο τόπο διαμονής τους, εγκαταστάθηκαν εκεί τρία χρόνια πριν από τη γέννηση εκείνου του μετέπειτα παγκόσμιου Χασναμούς. |
28.345.Α |
Ήταν ο «πρωτότοκος» των γερασμένων και πλούσιων γονιών του που, αν και είχαν πραγματοποιήσει πολλές φορές πριν από αυτόν τη «συγχώνευση» των Εξιοεχάρυ τους, παρόλα αυτά, όπως αργότερα ανακάλυψα, επειδή, ήταν πολύ απασχολημένοι με τη δημιουργία περιουσίας, και μη θέλοντας καθόλου να ενοχληθούν, κατάφευγαν, μετά από κάθε πραγματοποίηση των ιερών αυτών συγχωνεύσεων τους, στο λεγόμενο «Τουσί», ή, σύμφωνα με την έκφραση που χρησιμοποιούν σήμερα, στην «έκτρωση». |
28.345.Α |
Η «πηγή-της-ενεργητικής-αρχής-της-εμφάνισής του», ή, όπως λένε εκεί κάτω, ο πατέρας του, είχε σε διάφορες πόλεις της Νινευή, όταν συμπλήρωσε το χτίσιμο της περιουσίας του, πολλά δικά του «καραβάνια», καθώς και διάφορα «καραβαν-σεράι» για την ανταλλαγή των εμπορευμάτων. |
28.345.Α |
Όσο για την «πηγή-της-παθητικής-αρχής-της εμφάνισής του», δηλαδή τη μητέρα του, είχε κάνει στην αρχή το επάγγελμα της «Τουσιτζούς»· αλλά, αργότερα, οργάνωσε πάνω σ’ ένα βουναλάκι κάτι που λέγεται «άγιος τόπος», και διάδωσε παντού το μύθο ότι το βουναλάκι εκείνο είχε τάχατες ιδιαίτερη αξία και ότι τα στείρα όντα θηλυκού γένους που επισκέπτονταν εκείνο τον τόπο αποκτούσαν τη δυνατότητα να συλλάβουν. |
28.345.Α |
Όταν αυτό το ζευγάρι, στην παρακμή του, όπως λένε, έγινε πολύ πλούσιο, πήγε να εγκατασταθεί στην πόλη Κρονμπουχόν, με σκοπό να ζήσει εκεί, μόνο για την καλοπέρασή του. |
28.346.Α |
Σύντομα, όμως, ένιωσαν και οι δύο ότι χωρίς ένα πραγματικό «αποτέλεσμα», ή, όπως λένε εκεί κάτω, «χωρίς παιδί», η ευχαρίστηση δεν ήταν ολοκληρωμένη, και από τότε, χωρίς να υπολογίζουν χρήματα, έκαναν τα πάντα για να πετύχουν αυτό το «αποτέλεσμα». |
28.346.Α |
Έτσι επισκέφθηκαν όλους τους «ιερούς τόπους» που είχαν οργανωθεί εκεί γι’ αυτό το σκοπό, με εξαίρεση φυσικά του δικού τους «ιερού βουνού», και κατέφυγαν σε πολλά από τα λεγόμενα «ιατρικά μέσα», που υποτίθεται ότι διευκόλυναν τη συγχώνευση των ετερογενών Εξιοεχάρυ. Και όταν επιτέλους, κατά τύχη, πραγματοποιήθηκε αυτή η ένωση, τότε γεννήθηκε το «πολυπόθητο αποτέλεσμα», που ονομάστηκε αργότερα Λεντροχαμσανίν. |
28.346.Α |
Από την πρώτη κιόλας μέρα, οι γονείς λάτρευσαν αυτόν τον «θεόσταλτο» γιο και ξόδευαν μεγάλα ποσά για την καλοπέρασή του, καθώς και για τη λεγόμενη «μόρφωσή» του. |
28.346.Α |
Ένα «ιδανικό» είχαν: να δώσουν στο γιο τους την καλύτερη «ανατροφή» και «μόρφωση» που θα μπορούσε κανείς να πάρει στη Γη. |
28.346.Α |
Προσέλαβαν γι’ αυτό το σκοπό διάφορους «παιδαγωγούς» και «δασκάλους» από τη χώρα τους τη Νινευή, ή ξένους που κάλεσαν από διάφορα μακρινά μέρη. |
28.346.Α |
Οι περισσότεροι από τους ξένους «δασκάλους» και «παιδαγωγούς» προέρχονταν από τη χώρα που σήμερα ονομάζεται «Αίγυπτος». |
28.346.Α |
Τον καιρό που εκείνο το «χαϊδεμένο-του-μπαμπά-και-της-μαμάς» πλησίαζε στην ηλικία ενός υπεύθυνου όντος, ήταν πια, όπως λένε, πολύ «μορφωμένο» και «καλοαναθρεμένο», δηλαδή είχε στην παρουσία του πολλά δεδομένα για τις ποικίλες «Εγωπλαστικούρες» που αποτελούνταν, ως συνήθως εκεί κάτω, από διάφορες φανταστικές και αμφίβολες γνώσεις, σύμφωνα με τις οποίες ένα ον, φτάνοντας στην υπεύθυνη ηλικία, κάτω από τις γνωστές αφύσικα δημιουργημένες συνθήκες ύπαρξης, αντιδρά αυτόματα σε όλα τα αντίστοιχα τυχαία σοκ. |
28.346.Α |
Και όταν εκείνος ο μετέπειτα σπουδαίος σοφός έφτασε στην ηλικία ενός υπεύθυνου όντος, κατείχε πραγματικά πολλές πληροφορίες ή «γνώσεις», όπως τις λένε, αλλά, σε σχέση με τις «πληροφορίες» και τη «γνώση» που είχε αποκτήσει, δεν υπήρχε μέσα του ούτε το ελάχιστο είναι. |
28.347.Α |
Έτσι, επειδή αφενός του έλειπε τελείως το είναι από την παρουσία του, και αφετέρου, επειδή οι ιδιότητες των συνεπειών του οργάνου Κουνταμπάφερ είχαν πια κρυσταλλωθεί για τα καλά μέσα του εκείνο τον καιρό, συνέπειες που υπάρχουν εκεί κάτω με τα ονόματα «ματαιοδοξία», «φιλαυτία», «καυχησιολογία», και τα λοιπά, εκείνος «ο-μικρούλης-χαϊδεμένος-του-μπαμπά-και-της-μαμάς», όταν έγινε σοφός της «νέας φουρνιάς», είχε τη φιλοδοξία να τον θεωρούν σπουδαίο σοφό, όχι μόνο στη Νινευή, αλλά και σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη τους. |
28.347.Α |
Ονειροπολούσε λοιπόν γι’ αυτό, και έψαχνε με όλη του την παρουσία να βρει μια μέθοδο για να το καταφέρει. |
28.347.Α |
Το σκέφτηκε σοβαρά για πολλές μέρες συνέχεια, και αποφάσισε τελικά να επινοήσει μια θεωρία πάνω σ’ ένα θέμα που κανείς δεν είχε θίξει ως τότε, κι έπειτα να γράψει αυτή την «επινόηση» του πάνω σ’ ένα τέτοιο Κασεϊρατλίρ, που σε όμοιό του κανείς δεν είχε μπορέσει ως τότε να γράψει το παραμικρό, και ούτε κανείς θα μπορούσε να γράψει στο μέλλον. |
28.347.Α |
Και από εκείνη τη μέρα, άρχισε τις προετοιμασίες για να παραγματοποιήσει την απόφασή του. |
28.347.Α |
Άρχισε να προετοιμάζει, με τη βοήθεια των πολυάριθμων δούλων του, ένα τέτοιο Κασεϊρατλίρ, που όμοιό του δεν ξανάγινε. Εκείνα τα χρόνια, στον πλανήτη Γη, τα Κασεϊρατλίρ φτιάχνονταν με διάφορα κομμάτια από το δέρμα ενός τετραπόδου όντος που λεγόταν «βούβαλος». Ο Λεντροχαμσανίν, λοιπόν, έφτιαξε το Κασεϊρατλίρ του από εκατό δέρματα βουβάλων μαζί. |
28.347.Α |
Τα Κασεϊρατλίρ αντικαταστάθηκαν αργότερα εκεί κάτω από τις λεγόμενες «περγαμηνές». |
28.347.Α |
Όταν ετοιμάστηκε εκείνο το άνευ προηγουμένου «Κασεϊρατλίρ», ο μετέπειτα μέγας Λεντροχαμσανίν κατέγραψε πάνω σ’ αυτό την περίφημη επινόησή του, η οποία αφορούσε ένα θέμα που, πραγματικά, κανείς άλλος ως τότε δεν είχε διανοηθεί να πραγματευτεί, γιατί απλούστατα δεν συνέτρεχε κανένας λόγος. |
28.347.Α |
Με τις δοκισισοφίες του εκείνες επέκρινε, με κάθε τρόπο, την υπάρχουσα ως τότε τάξη πραγμάτων. |
28.347.Α |
Το Κασεϊρατλίρ άρχιζε ως εξής: |
28.347.Α |
«Η μεγαλύτερη ευτυχία για τον άνθρωπο είναι να μην εξαρτάται από καμία προσωπικότητα και να είναι ελεύθερος από κάθε ξένη επίδραση όποια και να ’ναι αυτή». |
28.348.Α |
Θα σου εξηγήσω μια άλλη φορά με ποιον τρόπο οι ευνοούμενοί σου στον πλανήτη Γη καταλαβαίνουν γενικά την ελευθερία. |
28.348.Α |
Έπειτα ο κατοπινός παγκόσμιος Χασναμούς συνέχιζε: |
28.348.Α |
«Χωρίς αμφιβολία, κάτω από τη σημερινή μορφή διακυβέρνησης, ζούμε καλύτερα απ’ ό,τι στο παρελθόν. Πού είναι όμως η αληθινή ελευθερία, που μόνο αυτή μπορεί να μας δώσει την ευτυχία; |
28.348.Α |
«Μήπως δεν δουλεύουμε και δεν κοπιάζουμε σήμερα όσο και κάτω από όλες τις προηγούμενες μορφές διακυβέρνησης; |
28.348.Α |
«Δεν πρέπει άραγε συνέχεια να μοχθούμε και να χύνουμε τον ιδρώτα μας για να μαζέψουμε τη σίκαλη που μας είναι απαραίτητη για να ζήσουμε και να μην πεθάνουμε της πείνας σαν αλυσοδεμένα σκυλιά; |
28.348.Α |
«Οι αρχηγοί μας, οι καθοδηγητές μας και οι συμβουλάτορές μας μάς παίρνουν τ’ αυτιά για κάποιον άλλο κόσμο, που υποτίθεται ότι είναι καλύτερος από τούτον και όπου οι ψυχές όσων έζησαν ενάρετα πάνω στη Γη θα περνούν από κάθε άποψη μια ζωή απόλυτης ευδαιμονίας. |
28.348.Α |
«Η ζωή που ζούμε τώρα δεν είναι ενάρετη; |
28.348.Α |
«Μήπως δεν κοπιάζουμε όλη μέρα και δεν κερδίζουμε τον επιούσιο με τον ιδρώτα του προσώπου μας; |
28.348.Α |
«Αν όλα αυτά που λένε οι αρχηγοί και οι συμβουλάτορές μας είναι αληθινά και ο δικός τους τρόπος ζωής εδώ στη Γη ανταποκρίνεται πραγματικά σ’ αυτό που απαιτείται από τις ψυχές τους για τον άλλο κόσμο, τότε ο Θεός οφείλει, και είναι μάλιστα υποχρεωμένος, να τους δώσει σε τούτο τον κόσμο περισσότερες δυνατότητες απ’ ό,τι σε μας, τους κοινούς θνητούς. |
28.348.Α |
«Αν όλα αυτά που μας λένε και προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι αρχηγοί και οι συμβουλάτορές μας είναι πράγματι αληθινά, ας τα αποδείξουν λοιπόν έμπρακτα σε μας, τους κοινούς θνητούς. |
28.348.Α |
«Ας μας τα αποδείξουν, μετατρέποντας ας πούμε σε ψωμί μια χούφτα από αυτή την κοινή άμμο μέσα από την οποία, χάρη στον ιδρώτα του προσώπου μας, φυτρώνει η καθημερινή μας σίκαλη. |
28.348.Α |
«Ας το κάνουν οι σημερινοί μας αρχηγοί και συμβουλάτορες, και θα είμαι ο πρώτος που θα γονατίσει μπροστά τους, για να τους φιλήσει τα πόδια. |
28.348-9.Α |
«Αλλά όσο μένουν έτσι τα πράγματα, πρέπει εμείς μόνοι μας να παλεύουμε για να κατακτήσουμε την πραγματική μας ευτυχία και την αληθινή μας ελευθερία, να παλεύουμε για να απελευθερωθούμε από την ανάγκη να χύνουμε τον ιδρώτα μας. |
28.349.Α |
«Βέβαια, για οκτώ μήνες το χρόνο έχουμε το καθημερινό μας ψωμί χωρίς προβλήματα, αλλά από την άλλη μεριά, πόσο μοχθούμε και πόσο δυσκολευόμαστε για να μαζέψουμε τη σίκαλη που χρειαζόμαστε τους τέσσερις καλοκαιρινούς μήνες! |
28.349.Α |
«Μόνο όποιος σπέρνει και θερίζει τη σίκαλη ξέρει τον κάματο που απαιτείται. |
28.349.Α |
«Τους άλλους άλλωστε οκτώ μήνες γλιτώνουμε μόνο τη σωματική εργασία· η συνειδητότητά μας, το πολυτιμότερο και το υψηλότερο δηλαδή μέρος μας, είναι νύχτα και μέρα σκλαβωμένη από όλες τις χιμαιρικές ιδέες με τις οποίες μας μπουκώνουν μέχρι σκασμού οι αρχηγοί και συμβουλάτορές μας. |
28.349.Α |
«Όχι, φτάνει πια! Πρέπει μόνοι μας να κατακτήσουμε την αληθινή ελευθερία και την πραγματική ευτυχία, χωρίς τη βοήθεια των σημερινών αρχηγών και συμβουλατόρων μας, που έγιναν άλλωστε τέτοιοι που είναι χωρίς τη συγκατάθεσή μας! |
28.349.Α |
«Αλλά δεν θα κατακτήσουμε την αληθινή ελευθερία και την πραγματική ευτυχία αν δεν ενεργήσουμε όλοι σαν ένας άνθρωπος, ή, όπως λένε: “ένας για όλους — όλοι για έναν”· και γι’ αυτό χρειάζεται, πριν απ’ όλα, να γκρεμίσουμε καθετί παλιό. |
28.349.Α |
«Και χρειάζεται να τα γκρεμίσουμε όλα, για να κάνουμε χώρο στην καινούργια ζωή που θα δημιουργήσουμε και θα μας δώσει πραγματικά την ελευθερία και την ευτυχία. |
28.349.Α |
«Κάτω η υποταγή στους άλλους! |
28.349.Α |
«Θέλουμε να είμαστε εμείς κύριοι του πεπρωμένου μας· αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε άλλο εκείνους που κυβερνούν τη ζωή μας χωρίς να μας ρωτάνε και χωρίς να ζητούν τη συγκατάθεσή μας. |
28.349.Α |
«Η ζωή μας θα διευθύνεται και θα καθοδηγείται από εκείνους που θα διαλέξουμε από μας, δηλαδή από τους ανθρώπους που μοχθούν οι ίδιοι για την καθημερινή τους σίκαλη. |
28.349.Α |
«Και πρέπει να εκλέξουμε αυτούς τους αρχηγούς και συμβουλάτορες με απόλυτη ισότητα δικαιωμάτων, δηλαδή χωρίς διάκριση ηλικίας ή φύλου, με άμεση, καθολική και ανοιχτή ψηφοφορία». |
28.349.Α |
Έτσι τελείωνε το περίφημο εκείνο Κασεϊρατλίρ. |
28.350.Α |
Όταν εκείνος ο μετέπειτα παγκόσμιος Χασναμούς, ο Λεντροχαμσανίν, τελείωσε την καταγραφή των αμπελοφιλοσοφιών του σ’ εκείνο το αληθινά μοναδικό Κασεϊρατλίρ, οργάνωσε ένα τεράστιο και πολυέξοδο φαγοπότι στο οποίο κάλεσε όλα τα «σοφά» όντα της Νινευή, αναλαμβάνοντας όλα τα έξοδα του ταξιδιού τους, και, στο τέλος του συμποσίου, τους έδειξε το Κασεϊρατλίρ του. |
28.350.Α |
Οι «σοφοί» από όλη σχεδόν τη Νινευή, που συγκεντρώθηκαν σ’ αυτό το τζάμπα συμπόσιο, ένιωσαν τέτοια έκπληξη στη θέα εκείνου του πραγματικά άνευ προηγούμενου Κασεϊρατλίρ, που έμειναν, όπως λένε, «απολιθωμένοι», και μόνο αφού πέρασε αρκετή ώρα μπόρεσαν να ανταλλάξουν κατάπληκτα βλέματα και να εκφράσουν ψιθυριστά τη γνώμη τους. |
28.350.Α |
Πρώτα απ’ όλα εκδήλωσαν την έκπληξή τους που κανένας τους δεν γνώριζε και δεν υποπτευόταν μέχρι τότε, ούτε ένας σοφός, ούτε ένα συνηθισμένο ον, ότι υπήρχε στην ίδια τους τη χώρα ένα ον που κατείχε μια τέτοια επιστήμη. Και ξαφνικά, ένας από αυτούς, ο πιο ηλικιωμένος και ο πιο ξακουστός, πήδηξε σα μικρό παιδί πάνω στο τραπέζι και άρχισε με βροντερή φωνή, και τονίζοντας τα λόγια του όπως τα τονίζουν εκεί κάτω οι σοφοί της «νέας φουρνιάς», τονισμός που από καιρό τους είχε γίνει πια έμφυτος και αποτελεί κοινό μυστικό και των σημερινών διαδόχων τους — να διακυρήσσει τα εξής: |
28.350.Α |
«Ακούστε με και αντιληφθείτε επιτέλους ότι όλοι εμείς, που συγκεντρωθήκαμε εδώ αντιπροσωπεύοντας τα γήινα όντα, που χάρη στις ανώτερες επιστήμες μας φτάσαμε σε κάποια ανεξάρτητη ατομικότητα, έχουμε την ευτυχία να είμαστε οι πρώτοι που βλέπουν με τα ίδια μας τα μάτια την έλευση ενός Μεσσία με Θεία συνείδηση, σταλμένου Άνωθεν για να μας αποκαλύψει αλήθειες παγκόσμιας σημασίας». |
28.350.Α |
Και τότε άρχισε το συνηθισμένο και ολέθριο «αλληλολιβάνισμα», που γίνεται ανέκαθεν από τα σοφά όντα της «νέας φουρνιάς», και το οποίο δεν εμποδίζει μόνο κάθε πραγματική γνώση, που τυχαία έφτασε ως αυτά, να αναπτυχθεί, όπως γίνεται οπουδήποτε αλλού στο Σύμπαν, έστω και μόνο με το πέρασμα του χρόνου, αλλά καταφέρνει ακόμη και να καταστρέψει τη γνώση που αποκτήθηκε, κάνοντας έτσι αυτούς που την κατέχουν όλο και πιο αμελητέους. |
28.350-1.Α |
Τότε λοιπόν, όλοι οι σοφοί άρχισαν να σπρώχνονται και να φωνάζουν προσπαθώντας να πλησιάσουν το Λεντροχαμσανίν· και αποκαλώντας τον «Μεσσία μας που χρόνια σε περιμέναμε», του εκφράζανε με τρυφερά βλέματα την βαθιά τους «διέγερση». |
28.351.Α |
Το πιο ενδιαφέρον σε όλα αυτά, είναι ο λόγος για τον οποίο οι άλλοι σοφοί εκείνη τη στιγμή θαμπώθηκαν και άφησαν, όπως λένε, ελεύθερες όλες τις «επιστημονικές τους γαλιφιές»· βλέπεις, αυτός ο λόγος βρίσκεται σε μια περίεργη πεποίθησή τους — η οποία κρυσταλλώθηκε στον ψυχισμό κάθε ευνοουμένου σου, πάντοτε λόγω των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών της συνηθισμένης μας ύπαρξης — ότι αν δηλαδή κάποιος γίνει μαθητής ενός διάσημου και σημαντικού όντος, θα φαίνεται στα άλλα όντα σχεδόν τόσο διάσημος και σπουδαίος όσο και ο διδάσκαλός του. |
28.351.Α |
Και καθώς ο Λεντροχαμσανίν ήταν πολύ πλούσιος, και, πάνω απ’ όλα, ήδη πολύ διάσημος, όλοι οι άλλοι σοφοί της Νινευή δήλωσαν ότι συμφωνούσαν απόλυτα με τις ιδέες του. |
28.351.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, μόλις έφυγαν από το συμπόσιο τα σοφά όντα της Νινευή, άρχισαν αμέσως να μιλάνε, πρώτα στους γείτονές τους και ύστερα παντού όπου κι αν βρίσκονταν, για κείνο το θαυμαστό Κασεϊρατλίρ, και να υπερασπίζονται και να αποδεικνύουν στο καθένα, με αφρούς στο στόμα, την αλήθεια των «αποκαλύψεων» που είχε καταγράψει εκεί ο Μέγας Λεντροχαμσανίν. |
28.351.Α |
Με αποτέλεσμα, τα συνηθισμένα όντας της πόλης Κρονμπουχόν, καθώς και των άλλων πόλεων της χώρας Νινευή, να μιλάνε συνέχεια μεταξύ τους γι’ αυτές τις «αποκαλύψεις». |
28.351.Α |
Και σιγά-σιγά, όπως συνήθως γίνεται εκεί κάτω, όλα σχεδόν τα όντα χωρίστηκαν σε δύο αντίθετες παρατάξεις, μία από τις οποίες ήταν υπέρ της «επινόησης» εκείνου του μετέπειτα παγκόσμιου Χασναμούς, ενώ η άλλη υπέρ της ήδη σταθερά καθιερωμένης μορφής της οντικής ύπαρξης. |
28.351.Α |
Αυτό κράτησε σχεδόν μια ολόκληρη γήινη χρονιά, κατά τη διάρκεια της οποίας οι τάξεις των αντιπάλων πύκνωναν και από τα δύο μέρη, ενώ ταυτόχρονα αναπτυσσόταν μία από τις χαρακτηριστικές τους ιδιότητες που λέγεται «μίσος»· με αποτέλεσμα μια αποφράδα μέρα, να ξεσπάσει ξαφνικά στην πόλη Κρονμπουχόν, ανάμεσα στα όντα που είχαν χωριστεί σ’ αυτές τις δύο παρατάξεις, η διαδικασία που ονομάζεται «εμφύλιος πόλεμος». |
28.352.Α |
Ο «εμφύλιος πόλεμος» είναι το ίδιο πράγμα με τον «πόλεμο»· η μόνη διαφορά τους είναι ότι, στο «συνηθισμένο πόλεμο», τα όντα μιας κοινότητας καταστρέφουν τα όντα μιας άλλης κοινότητας, ενώ στον «εμφύλιο πόλεμο» η διαδικασία της αλληλοκαταστροφής πραγματοποιείται ανάμεσα στα όντα της ίδιας κοινότητας· για παράδειγμα: ο αδελφός σκοτώνει τον αδελφό, ο πατέρας το γιο, ο θείος τον ανηψιό, και ούτω καθεξής. |
28.352.Α |
Τις τέσσερις πρώτες μέρες, όταν η φοβερή αυτή διαδικασία βρισκόταν στο αποκορύφωμά της στην Κρονμπουχόν, και καθώς η προσοχή των υπόλοιπων όντων ολόκληρης της Νινευή ήταν στραμμένη πάνω της, τα πράγματα ήταν σχετικά ήσυχα στις άλλες πόλεις. Πού και πού μόνο ξεσπούσε κάποια μικρή, όπως λένε, «αψιμαχία»· όταν όμως προς το τέλος της τέταρτης μέρας οι υποστηρικτές της «επινόησης» του Λεντροχαμσανίν, δηλαδή η παράταξη των «σοφών», επικράτησαν στην Κρονμπουχόν, άρχισαν αμέσως τα ίδια σε όλες τις μεγάλες και μικρές πόλεις της Νινευή. |
28.352.Α |
Αυτή η γενικευμένη και τρομερή διαδικασία συνεχίστηκε μέχρι που εμφανίστηκε μια «ορδή» σοφών, οι οποίοι, «νιώθοντας στέρεο το έδαφος κάτω από τα πόδια τους», εξανάγκασαν όλα τα όντα που επέζησαν να δεχτούν τις ιδέες του Λεντροχαμσανίν, βάζοντας έτσι ένα τέλος στα πράγματα. Από τότε, όλα τα τρίμυαλα όντα της Νινευή έγιναν οπαδοί των «επινοήσεων» του Λεντροχαμσανίν και σύντομα εγκαθιδρύθηκε σ’ εκείνη την κοινότητα κάτι που ονομάζουν «δημοκρατική κυβέρνηση», όλο ιδιαιτερότητες. |
28.352.Α |
Λίγο αργότερα, η κοινότητα της Νινευή, που είχε πια γίνει μεγάλη και ισχυρή, άρχισε να πολεμάει, όπως σχεδόν πάντα συμβαίνει εκεί κάτω, με τις γειτονικές της κοινότητες, με σκοπό να τους επιβάλει τη δικιά της νέα μορφή διακυβέρνησης. |
28.352.Α |
Από τότε, παιδί μου, στη μεγαλύτερη ήπειρο του πλανήτη σου, οι διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής ανάμεσα στα παράξενα τρίμυαλα όντα ξανάρχισαν όπως και πρώτα· ενώ παράλληλα άρχισαν να αλλάζουν βαθμιαία, ώσπου τελικά καταστράφηκαν, τα διάφορα εκείνα ευεργετικά έθιμα που εισήγαγε και καθιέρωσε μέσα στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης ο σοφότατος Νους εκείνου, ο οποίος είναι για μας σήμερα ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς. |
28.353.Α |
Επίσης, ξανάρχισαν στην επιφάνεια του πλανήτη σου να σχηματίζονται — μέχρι να καταστραφούν κι αυτές με τη σειρά τους και να δώσουν τη θέση τους σε άλλες — πολλές ξεχωριστές κοινότητες με κάθε είδους «εσωτερικές μορφές διακυβέρνησης». |
28.353.Α |
Παρόλο που η ολέθρια επινόηση εκείνου του παγκόσμιου Χασναμούς, του Λεντροχαμσανίν, είχε σαν αποτέλεσμα να αναβιώσει ανάμεσα στους ευνοοουμένους σου το έθιμο να ζουν σε ξεχωριστές κοινότητες κι έτσι να ξαναρχίσει η περιοδική τους αλληλοκαταστροφή, εν τούτοις, τα όντα των περισσότερων από αυτές τις νεοσύστατες και ανεξάρτητες κοινότητες της ηπείρου Ασίας, συνέχισαν να ακολουθούν, κατά τη συνηθισμένη τους ύπαρξη, όλα εκείνα τα έθιμα που καθιερώθηκαν, με μια φρόνηση χωρίς προηγούμενο, από τον Αγιότατο Ασιάτα Σεϊμάς, και τα οποία ήταν ήδη αδιαχώριστα μέρη της αυτόματης διαδικασίας της «καθημερινής ζωής» τους. |
28.353.Α |
Με αποτέλεσμα, οι υπεύθυνοι για την ολοκληρωτική καταστροφή όσων συνηθειών και εθίμων διατηρούνταν ακόμη σε ορισμένες κοινότητες να είναι εκείνα ακριβώς τα σοφά όντα που συγκεντρώθηκαν στην πόλη της Βαβυλώνας. |
28.353.Α |
Κι αυτό έγινε κάτω από τις ακόλουθες περιστάσεις: |
28.353.Α |
Οργανώθηκε από όλους τους σοφούς ένα «γενικό πλανητικό συνέδριο» για το περίφημο ζήτημα του άλλου κόσμου, και, ανάμεσα στους σοφούς που με τη θέληση τους πήγαν στη Βαβυλώνα, βρισκόταν και ο δισέγγονος του Λεντροχαμσανίν, ο οποίος είχε γίνει με τη σειρά του κι αυτός «σοφός». |
28.353.Α |
Στο συνέδριο έφερε, μεταξύ άλλων, κι ένα πιστό αντίγραφο, πάνω σε περγαμηνή, του περίφημου Κασεϊρατλίρ του προπάππου του, το πρωτότυπο του οποίου του ανήκε κληρονομικά. Όταν το «παραλήρημα» που φούντωσε από το «ζήτημα περί ψυχής» είχε πια φτάσει σε παροξυσμό, διάβασε, σε μια από τις τελευταίες μεγάλες γενικές συνελεύσεις των σοφών, το κείμενο της ολέθριας ανακάλυψης του προπάππου του, και ξαφνικά — όπως άλλωστε ταιριάζει στους σοφούς της συμφοράς εκείνου του παράξενου πλανήτη, λόγω του ιδιότυπου νου τους — πέρασαν αμέσως από το ζήτημα που τους έκαιγε σ’ ένα άλλο, δηλαδή από το ζήτημα περί «ψυχής» στο «πολιτικό» ζήτημα, όπως το λένε. |
28.353-4.Α |
Έτσι, οι συναθροίσεις και οι συζητήσεις ξανάρχισαν για τα καλά στην πόλη της Βαβυλώνας με θέμα, αυτή τη φορά, τις διάφορες μορφές «διακυβέρνησης» που ήδη υπήρχαν, καθώς και για εκείνες που, κατά τη γνώμη τους, έπρεπε να εδραιωθούν. |
28.354.Α |
Οι συζητήσεις τους, φυσικά, βασιζόντουσαν στις «αλήθειες» που διατυπώνονταν στο έργο του Λεντροχαμσανίν, έτσι όπως εμφανίζονταν πάνω στην «περγαμηνή» που έφερε ο δισέγγονός του, και της οποίας αντίγραφα είχαν όλοι σχεδόν οι σοφοί που βρίσκονταν στη Βαβυλώνα. |
28.354.Α |
Για πολλούς μήνες δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να συζητούν και να διαφωνούν, μέχρι που, τελικά, όπως πάντα, χωρίστηκαν σε δύο διαφορετικές «παρατάξεις» που ονομάστηκαν: |
28.354.Α |
Η πρώτη «νεομοδίτες» — και η δεύτερη «παλαιομοδίτες». |
28.354.Α |
Η καθεμιά από αυτές τις παρατάξεις σοφών απόκτησε σύντομα οπαδούς που προέρχονταν από τα συνηθισμένα όντα της πόλης της Βαβυλώνας· αυτή η κατάσταση, για μία ακόμα φορά, θα κατέληγε σε «εμφύλιο πόλεμο», αν ο Πέρσης βασιλιάς, που μυρίστηκε την κατάσταση, δεν τους έδινε ένα γερό χτύπημα στα σοφά τους κεφάλια. |
28.354.Α |
Αμέσως διάταξε, μερικοί από αυτούς να εκτελεστούν, άλλοι να κλειστούν στην ψειρού κι άλλοι να σταλούν σε μέρη όπου, όπως θα ’λεγε ο Ναστραντίν Χότζας, «η γαλλική σαμπάνια δεν είχε φτάσει ακόμα». Μόνο εκείνοι που ήταν σίγουρο ότι αναμίχθηκαν σε όλα αυτά από καθαρή ανοησία, πήραν την άδεια να επιστρέψουν στις πατρίδες τους· εκείνοι πάλι που δεν ασχολήθηκαν με τα «πολιτικά» ζητήματα, όχι μόνο είχαν το δικαίωμα να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, αλλά με διαταγή του Πέρση βασιλιά, η αναχώρηση τους συνοδεύτηκε με όλες τις «τιμές». |
28.354.Α |
«Λοιπόν, παιδί μου, οι σοφοί της Βαβυλώνας, που για διάφορους λόγους επέζησαν και διασκοπρίστηκαν σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη, συνέχισαν, από κεκτημένη ταχύτητα, τις δοκησισοφίες τους, έχοντας ως θέμα των ερευνών τους — όχι βέβαια συνειδητά, αλλά μ’ έναν τελείως μηχανικό τρόπο — τα δύο εκείνα βασικά ζητήματα που έγιναν το «θέμα της ημέρας» στο βαβυλωνιακό συνέδριο: Το περίφημο ζήτημα της «ανθρώπινης ψυχής», κι εκείνο της «εσωτερικής διακυβέρνησης». |
28.354-5.Α |
Το αποτέλεσμα των δοκησισοφιών τους ήταν ότι ξέσπασαν πάλι, στις διάφορες κοινότητες της ηπείρου Ασίας, εμφύλιοι πόλεμοι — και ότι ξανάρχισε, ανάμεσα στις ανεξάρτητες κοινότητες, η διαδικασία της μαζικής αμοιβαίας καταστροφής. |
28.355.Α |
Τούτο το ξερίζωμα των τελευταίων καταλοίπων του συνειδητού μόχθου του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς συνεχίστηκε για ενάμιση περίπου αιώνα στην ήπειρο της Ασίας· όμως παρόλα αυτά διατηρήθηκαν, σε μερικά μέρη, και συνέχισαν, έστω και από κεκτημένη ταχύτητα, να τηρούνται ορισμένα έθιμα που δημιουργήθηκαν από τον Ασιάτα Σεϊμάς για το καλό της οντικής τους ύπαρξης. Όταν όμως τα όντα που υπήρχαν στη γειτονική ήπειρο, αυτή που σήμερα ονομάζεται «Ευρώπη», πήραν μέρος σ’ εκείνους τους Ασιατικούς πολέμους, και όταν οι «ορδές» τους, με αρχηγό έναν Αρχικενόδοξο Έλληνα με το όνομα Αλέξανδρος ο Μακεδών, διέσχισαν σχεδόν όλη την ήπειρο της Ασίας, τότε σαρώθηκαν οριστικά από την επιφάνεια του άμοιρου εκείνου πλανήτη όλες οι συνήθειες που παρέμεναν και τηρούνταν ως εκείνη την εποχή, και «ξεπαστρεύτηκαν» σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν έμεινε το παραμικρότερο ίχνος, ούτε καν η ανάμνηση ότι είχε κάποτε υπάρξει στην επιφάνεια του πλανήτη ένα τέτοιο αγαθό που είχε σκόπιμα δημιουργηθεί για την ύπαρξή τους από έναν Νου, ο κάτοχος του οποίου είναι σήμερα ένα από τα επτά ΑΓΙΟΤΑΤΑ ΚΟΣΜΙΚΑ ΑΤΟΜΑ, χωρίς τη συμμετοχή των οποίων ο Ίδιος ο ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ δεν θα έπαιρνε ποτέ την απόφαση να πραγματοποιήσει οτιδήποτε. |
28.355.Α |
Και τώρα, παιδί μου, ύστερα από τις ιστορίες για τον Λεντροχαμσανίν, οι οποίες πρέπει να σου έδωσαν μια σαφή εικόνα των επιπτώσεων που είχαν για τις επόμενες γενιές οι δραστηριότητες ενός τρίμυαλου όντος τυπικού εκπροσώπου των «Παγκόσμιων Χασναμουσιανών Ατόμων», καλό θα ήταν να σου δώσω τώρα, όπως σου υποσχέθηκα, κάποιες διευκρινίσεις για τη σημασία της λέξης «Χασναμούς». |
28.355.Α |
Η λέξη «Χασναμούς», στην πιο πλατιά της έννοια, υποδηλώνει κάθε τρίμυαλο ον — το οποίο έχει ήδη επενδύσει τα ανώτερα όντικά του μέρη, ή που συγκροτείται ακόμα μόνο από το πλανητικό του σώμα — στη συνολική παρουσία του οποίου, υπό την επίδραση ορισμένων «προσωπικών παρορμήσεων», εμφανίζεται «κάτι», που συμμετέχει στον λεγόμενο «ολοκληρωμένο σχηματισμό» της ανεξάρτητης προσωπικότητάς του. |
28.356.Α |
Αυτό το «κάτι» αναδύεται σ’ αυτά τα κοσμικά άτομα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του μετασχηματισμού των ουσιών, και συγχωνεύεται με τις κρυσταλλώσεις που παρουσιάζονται μέσα τους κάτω από τη δράση ολόκληρου του φάσματος των λεγόμενων «Ναλουονοσνιανών παρορμήσεων». |
28.356.Α |
Ως προς την πρωταρχική ουσία του το «Ναλουονοσνιανό φάσμα παρορμήσεων» συγκροτείται, σύμφωνα προς το θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, από επτά όψεις διαφορετικής φύσης, από την άποψη της «προσληπτικής παραγωγής» τους και την «προκύπτουσα εκδήλωσή» τους. |
28.356.Α |
Αν επιθυμούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτές τις διακεκριμένες όψεις του «φάσματος των Ναλουονοσνιανών παρορμήσεων» σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ευνοουμένων σου, και να τις εκφράσουμε στη γλώσσα τους, θα τις ορίζαμε κάπως έτσι: 1. Κάθε είδους διαστροφή, συνειδητή ή ασυνείδητη. |
28.356.Α |
Εκείνο το «κάτι» που, χάρη σ’ αυτές τις «Ναλουονοσνιανές παρορμήσεις», αναδύεται στην παρουσία συγκεκριμένων Ατόμων, τους προκαλεί τις λεγόμενες «οδυνηρές εξιλεωτικές συνέπειες»· επιπλέον, λόγω μιας άλλης ιδιαιτερότητάς του, μόλις σταματήσει μέσα τους η δράση της μιας από αυτές τις «επιτακτικές τάσεις», η ακτινοβολία που αντιστοιχεί σ’ αυτή ή στην άλλη όψη της εκδήλωσης εκείνου του «κάτι» αποκτά μεγαλύτερη δύναμη επίδρασης στα όντα γύρω τους και χρησιμεύει ως παράγοντας εμφάνισης του ίδιου φαινομένου και σ’ αυτά τα τελευταία. |
28.356-7.Α |
Στη συνολική παρουσία κάθε τρίμυαλου όντος μπορούν να εμφανιστούν, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της πλανητικής του ύπαρξης, τεσσάρων ειδών ανεξάρτητα Άτομα Χασναμούς. |
28.357.Α |
Στο πρώτο είδος ανήκουν τα τρίμυαλα όντα, που όταν αποκτήσουν αυτό το «κάτι» στη συνολική τους παρουσία, είναι τότε συγκροτημένα μόνο από το πλανητικό τους σώμα· έτσι, καθώς υποτάσσονται στις συνέπειες που προκαλούν οι ιδιότητες εκείνου του «κάτι» στην παρουσία τους, κατά τη διαδικασία του ιερού Ρασκουάρνο, καταστρέφονται σαν τέτοια για πάντα. |
28.357.Α |
Το δεύτερο είδος Ατόμων Χασναμούς περιλαμβάνει τα τρίμυαλα όντα στων οποίων τη συνολική παρουσία έχει επενδυθεί πια το «σώμα Κεστζάν», με τη συμμετοχή όμως εκείνου του «κάτι»· και έκτοτε, αποκτούν την ιδιότητα «Τουρινορίνο», την έμφυτη σε κάθε κοσμικό σχηματισμό αυτού του είδους, δηλαδή δεν υποκύπτουν στην αποσύνθεση σε καμιά από τις σφαίρες του πλανήτη στον οποίο εμφανίστηκαν, αλλά πρέπει συνέχεια να υπάρχουν όπως-όπως, υποκείμενα σε ορισμένους μετασχηματισμούς, μέχρι να εξαφανιστεί από μέσα τους και αυτό το «κάτι». |
28.357.Α |
Τα Άτομα Χασναμούς του τρίτου είδους είναι τα ανώτερα οντικά σώματα ή «ψυχές», στην επένδυση των οποίων συμμετέχει εκείνο το «κάτι»· κι αυτά επίσης τα σώματα αποκτούν την ιδιότητα «Τουρινορίνο», αλλά αυτή τη φορά σε βαθμό αντίστοιχο της ανώτερης τους επένδυσης, δηλαδή παύουν να υποκύπτουν στην αποσύνθεση όχι μόνο στις σφαίρες του πλανήτη στον οποίο εμφανίστηκαν, αλλά και σε όλες τις άλλες σφαίρες του Μεγάλου μας Σύμπαντος. |
28.357.Α |
Το τέταρτο είδος Ατόμων Χασναμούς είναι ίδιο με το προηγούμενο, με τη μόνη διαφορά ότι τα Χασναμούς του τρίτου είδους έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν, αργά ή γρήγορα, μια κάποια «κάθαρση», από εκείνο το «κάτι», ενώ αντίθετα, αυτά που ανήκουν στο τέταρτο είδος, έχουν χάσει τούτη τη δυνατότητα για πάντα. |
28.357.Α |
Αυτός είναι ο λόγος που τα Χασναμούς του τέταρτου είδους ονομάζονται «Αιώνια Χασναμουσιανά Άτομα». |
28.357-8.Α |
Για τα τέσσερα είδη Ατόμων Χασναμούς, στην παρουσία των οποίων υπάρχει τούτο το «κάτι», οι «εξιλεωτικές συνέπειες» δεν συνεπάγονται τις ίδιες ταλαιπωρίες, ενώ ταυτόχρονα αντιστοιχούν στην ιδιαίτερη φύση τους και στις «αντικειμενικές ευθύνες» που απορρέουν από την αρχική πρόνοια και ελπίδα του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ, σε ό,τι αφορά τις κοσμικές αυτές πραγματοποιήσεις. |
28.358.Α |
Στους Χασναμούς του πρώτου είδους — οι οποίοι αποκτούν αυτό το «κάτι» ενώσο είναι συγκροτημένοι μόνο από το πλανητικό τους σώμα — η αποσύνθεση του σώματός τους δεν γίνεται σύμφωνα με το γενικό κανόνα· δηλαδή, μέσα στον οργανισμό τους, η παύση της λειτουργίας των κάθε είδους παρορμήσεων που νιώθουν δεν ολοκληρώνεται με τον ερχομό του ιερού Ρασκουάρνο, ή, αλλιώς, του θανάτου. |
28.358.Α |
Η διαδικασία του ιερού Ρασκουάρνο αρχίζει κάποτε και σ’ αυτά κατά τη διάρκεια της πλανητικής τους ύπαρξης και περνάει από διαδοχικά στάδια: οι «ανεξάρτητες, πνευματοποιημένες εντοπίσεις» τους παύουν να λειτουργούν σιγά-σιγά, η μία μετά την άλλη, στη συνολική τους παρουσία· μ’ άλλα λόγια, όπως θα ’λεγαν και οι ευνοούμενοί σου, σ’ εκείνα τα όντα πεθαίνει πρώτα το ένα από τα μυαλά τους μαζί με όλες τις λειτουργίες που του ανήκουν, έπειτα το δεύτερο, και μόνο μετά από αυτό επέρχεται ο οριστικός θάνατος του όντος. |
28.358.Α |
Επιπλέον, μετά τον οριστικό θάνατο, η αποσύνθεση όλων των ενεργών στοιχείων που συγκροτούσαν αυτό το «πλανητικό σώμα» πραγματοποιείται με πολύ αργότερο ρυθμό απ’ ό,τι συνήθως· ταυτόχρονα, αυτή υποβάλλεται στην ασίγαστη δράση — η οποία ελαττώνεται ανάλογα με την εξαέρωση των ενεργών στοιχείων — των «Ναλουονοσνιανών παρορμήσεων» που ένιωσε κατά τη διάρκεια της ζωής του, που επίσης ελαττώνονται μόνο ανάλογα προς την εξαέρωση των «ενεργών στοιχείων». |
28.358-9.Α |
Στο δεύτερο είδος Χασναμουσιανών Ατόμων — στη συνολική παρουσία των οποίων έχει ήδη επενδυθεί το «σώμα Κεστζάν» — οι εξιλεωτικές ταλαιπωρίες οφείλονται καταρχήν, για τους δύστυχους αυτούς σχηματισμούς που απελευθερώθηκαν από το πλανητικό τους τρίμυαλο σώμα, στο γεγονός ότι δεν είναι δυνατό να τελειοποιηθούν χωρίς να επενδυθούν με ένα πλανητικό σώμα, ούτε μπορούν να ξεριζώσουν από την παρουσία τους εκείνο το ολέθριο «κάτι», που μερικές φορές αποκτούν χωρίς να φταίνε, αλλά το οποίο είναι, παντού και πάντα μέσα στο Σύμπαν, εμπόδιο στη κανονική πορεία της «συνολικής Τρωγωαυτοεγωκρατικής κοσμικής διαδικασίας»· από την άλλη μεριά, επειδή δεν υπόκεινται σε αποσύνθεση — λόγω της ιδιότητας «Τουρινορίνο» — σε καμία από τις σφαίρες του ηλιακού συστήματος στο οποίο σχηματίστηκαν, πρέπει αναπόφευκτα να επενδύσουν ένα νέο πλανητικό σώμα, και στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό είναι το σώμα ενός όντος με εξωτερική μορφή κάποιου «μονόμυαλου» ή «δίμυαλου» συστήματος, πράγμα που τα υποχρεώνει — επειδή η ύπαρξη αυτών των πλανητικών σχηματισμών είναι πολύ σύντομη — να ξαναρχίζουν τα πάντα διαρκώς από την αρχή, με τη μορφή ενός διαφορετικού όντος του ίδιου πλανήτη, χωρίς την παραμικρή βεβαιότητα για το τελικό αποτέλεσμα της επένδυσης τους. |
28.359.Α |
Όσον αφορά το τρίτο είδος Ατόμων Χασναμούς — τα οποία αποτελούνται από τα ανώτερα οντικά σώματα τρίμυαλων όντων, στην επένδυση των οποίων συμμετείχε εκείνο το «κάτι», αλλά σε επίπεδο τέτοιο ώστε η δυνατότητα να απαλλαγούν από αυτό δεν χάθηκε για πάντα — η μοίρα τους είναι ακόμη πιο θλιβερή. Γιατί, καθώς είναι ανώτερες οντικές εκδηλώσεις — προορισμένες, σύμφωνα με την πρόνοια της ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΟΛΩΝ ΟΣΩΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ να χρησιμεύσουν ως βοηθοί στη διακυβέρνηση του αυξανόμενου Κόσμου, πράγμα που τις κάνει υπεύθυνες, μόλις ολοκληρωθεί ο σχηματισμός τους και πριν ακόμα μπορέσουν να τελειοποιηθούν νοητικά, για κάθε υποκειμενική, θεληματική ή αθέλητη εκδήλωση τους — έχουν τη δυνατότητα να εξαλείψουν από την παρουσία τους εκείνο το «κάτι», αποκλειστικά και μόνο με τη δράση των αποτελεσμάτων των «οντικών πάρτκντολγκ-καθηκόντων» που θεληματικά πραγματοποιούν, δηλαδή με αυτά που ονομάζονται «συνειδητές προσπάθειες και θεληματικές ταλαιπωρίες». |
28.359.Α |
Αυτά τα ανώτερα οντικά σώματα πρέπει να υποφέρουν χωρίς ανάπαυλα, ανάλογα με το βαθμό της «επίγνωσης της ίδιας τους της ατομικότητας», ωσότου εκείνο το «κάτι» εξαλειφθεί πια από την παρουσία τους. |
28.359.Α |
Για τόπο μαρτυρίου αυτών των ανώτερου είδους Ατόμων Χασναμούς, τα Αγιότατα και Ανώτατα Άτομα έχουν κιόλας σκόπιμα διαλέξει, ανάμεσα σε όλες τις κοσμικές συγκεντρώσεις, τέσσερις πλανήτες, των οποίων η συνολική λειτουργία είναι δυσαρμονισμένη και βρίσκονται στα πέρατα του Μεγάλου μας Σύμπαντος. |
28.359-60.Α |
Ο ένας από αυτούς τους τέσσερις δυσαρμονισμένους πλανήτες, που λέγεται «Εξιλέωση», προετοιμάστηκε ειδικά για τα «Αιώνια Χασναμουσιανά Άτομα», και οι τρεις άλλοι για τα ανώτατα οντικά σώματα των Χασναμούς που έχουν ακόμη τη δυνατότητα να ξεριζώσουν από μέσα τους εκείνο το ολέθριο «κάτι». |
28.360.Α |
Αυτοί οι τρεις μικροί πλανήτες υπάρχουν με τα ονόματα: (1) «Τύψεις της συνείδησης» (2) «Μετάνοια». (3) «Μομφή κατά του εαυτού». |
28.360.Α |
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρηθεί εδώ, ότι, απ’ όλα τα ανώτερα οντικά σώματα που επενδύθηκαν και τελειοποιήθηκαν σε όλες τις εξωτερικές μορφές τρίμυαλων όντων ολόκληρου του Σύμπαντος, στον πλανήτη «Εξιλέωση» έφτασαν μέχρι τώρα μόνο τριακόσια δεκατρία «ανώτερα οντικά σώματα», δύο από τα οποία πρωτοεμφανίστηκαν στον πλανήτη σου· το ένα από αυτά είναι το ανώτερο οντικό σώμα εκείνου του Λεντροχαμσανίν. |
28.360.Α |
Στον πλανήτη «Εξιλέωση», τα «Αιώνια Άτομα Χασναμούς» πρέπει ακατάπαυστα να υποφέρουν απίστευτα βασανιστήρια, που λέγονται «Ινκιρανοντέλ», ανάλογα προς τις «τύψεις της συνείδησης», μόνο πολύ οδυνηρότερα. |
28.360.Α |
Το μεγαλύτερο μαρτύριο τους είναι ότι εκείνα τα ανώτερα οντικά σώματα πρέπει να υποφέρουν όλα αυτά τα τρομερά βασανιστήρια, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα κάποτε να σταματήσουν. |