Study of Beelzebub's Tales

2.43.Α

Η δύναμη και η ορμητικότητα της φύσης του Βεελζεβούλ ήταν τόσο μεγάλες που, επεμβαίνοντας με τους συντρόφους του, σύντομα παρέσυρε τη σκέψη όλων, έτσι που παραλίγο να εκδηλωθεί επανάσταση στην κεντρική αυτοκρατορία του Μεγαλόκοσμου.

38.256.Β

Ένα μέρος, πάντως, αυτής της διδασκαλίας δεν άργησε με τη σειρά του να τροποποιηθεί και να καταστραφεί από τους οπαδούς της· το άλλο μέρος εισχώρησε κατά κάποιο τρόπο μέσα στην ύπαρξη εκείνης της μικρής ομάδας όντων, για να εξασκήσει εκεί την αναμενόμενη επίδραση. Έτσι αυξήθηκαν οι ελπίδες των Αγιότατων Ιερών Ατόμων ότι θα έβλεπαν το δόγμα που οφειλόταν στην ιερή εργασία του Άγιου Λάμα να πραγματοποιεί μια μέρα εκείνο το οποίο, στο Μεγαλόκοσμο, έγινε πια αναγκαίο για καθετί που υπάρχει.

39.289.Β

Αρχικά, όλα τα «ανώτερα οντικά σώματα», σαν κι εκείνα που μένουν τώρα στον άγιο πλανήτη, πήγαιναν κατευθείαν στον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο μας· αλλά αργότερα, αφού προκλήθηκε μέσα στο Μεγαλόκοσμο η συμπαντική καταστροφή που σήμερα ονομάζουμε «φοβερή Τσουτμπογκλιτανική περίοδο», τα ανώτερα οντικά σώματα σαν κι εκείνα που μένουν πάνω στον άγιο πλανήτη, έχασαν τη δυνατότητα της κατευθείαν συγχώνευσης με τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο μας.

39.292.Β

Αρχικά, τον καιρό που τίποτε δεν είχε ακόμη εκδηλωθεί, και το Σύμπαν μας δεν ήταν παρά ένα άπειρο κενό διάστημα που το γέμιζε η παρουσία της πρωταρχικής Κοσμικής ουσίας Αιθεροκρίλνο, μόνος, μέσα σε όλο αυτό το κενό, υπήρχε ο Μέγιστος και Αγιότατος Απόλυτος Ήλιος μας, κι αυτή η μοναδική κοσμική συγκέντρωση ήταν για τον ΠΑΝ-ΟΝΤΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μας, καθώς και για τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ του, ο τόπος διαμονής του Δοξασμένου ΤΟΥ Είναι.

39.295.Β

Στη συνέχεια, η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ μας αποφάσισε να τροποποιήσει την Αρχή της λειτουργίας αυτών των θεμελιωδών ιερών νόμων, κάνοντας την μέχρι τότε αυτόνομη λειτουργία τους να εξαρτάται από δυνάμεις προερχόμενες απ’ έξω.

39.301.Β

Και το σύνολο των κόσμων που απαρτίζουν τον σημερινό μας Κόσμο ονομάστηκε «Μεγαλόκοσμος».

39.304.Β

Πριν συνεχίσω να σου αφηγούμαι το πώς πραγματοποιήθηκαν όλα αυτά, πρέπει να σου πω ότι η λειτουργία του συνολικού κοσμικού Ιρανιρανουμάνζ είναι εναρμονισμένη με τέτοιο τρόπο, ώστε τα αποτελέσματα των μετασχηματισμών που επιτελούνται στους διάφορους κόσμους συγκεντρώνονται πάντα σύμφωνα με την «ποιότητα των δονήσεών» τους, κι έπειτα διεισδύουν παντού μέσα στο Σύμπαν, παίζοντας τον ιδιαίτερο ρόλο τους, τόσο στους πλανητικούς όσο και στους επιπλανητικούς σχηματισμούς. Ο προσωρινός τόπος της ελεύθερης συγκέντρωσής τους είναι γενικά αυτό που ονομάζεται «ατμόσφαιρα», που περιβάλλει όλους τους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, και μέσα από την οποία καθιερώνονται οι σχέσεις που είναι αναγκαίες για το κοσμικό Ιρανιρανουμάνζ.

39.309.Β

Σχετικά δε με τον προσδιορισμό του βαθμού της ατομικότητας, θα πρέπει να ξέρεις ότι τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ μας καθόρισαν ευθύς εξαρχής τον «ιερό προσδιοριστή του Νου» που υπάρχει μέχρι σήμερα, ο οποίος μετρά τον Νου, ή για την ακρίβεια μετρά το «σύνολο της συνειδητότητας του εαυτού» όλων των κοσμικών συγκεντρώσεων, μικρών ή μεγάλων, και προσδιορίζει το «βαθμό δικαίωσης ως προς το λόγο και το σκοπό της ύπαρξής τους», καθώς και τον μελλοντικό ρόλο καθενός Ατόμου σε σχέση προς καθετί που υπάρχει μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας.

39.310-1.Β

Τώρα, παιδί μου, πριν εμπλακούμε σε λεπτομερέστερες εξηγήσεις για τον τρόπο με τον οποίο τα ανώτερα οντικά σώματα επενδύονταν και τελειοποιούνταν στη συνολική παρουσία των πρώτων Τεταρτόκοσμων, καθώς κι αυτών που αργότερα ονομάστηκαν «όντα», το θεωρώ απαραίτητο να σου δώσω μερικές πληροφορίες για το πώς συνέβη εμείς, οι οποίοι εμφανιστήκαμε στον πλανήτη Καρατάς, όπως και τα όντα που είδαν το φως στον πλανήτη σου τη Γη, να μην είμαστε πια, σαν τα πρώτα όντα που προήλθαν από τον άμεσο μετασχηματισμό των Τεταρτόκοσμων, όντα «Πολορμεντερχτικά» — ή, όπως τα λένε ακόμα και στις μέρες μας, «Μονενφυή» — αλλά όντα «Κεστσαπμαρτνιανά», με άλλα λόγια, σχεδόν ημι-όντα, κάτι που κάνει την πλήρη διαδικασία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ να μην πραγματώνεται πια μέσα από εμάς, ούτε και μέσα από τους τρίμυαλους ευνοουμένους σου του πλανήτη Γη, ακριβώς όπως πραγματωνόταν τότε σε εκείνους. Και είμαστε όντα Κεστσαπμαρτνιανά επειδή το τελευταίο θεμελιώδες Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αυτό που σήμερα ονομάζεται από όλα σχεδόν τα όντα του Μεγαλόκοσμού μας «ιερό Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δε βρίσκεται στο κέντρο του πλανήτη πάνω στον οποίο εμφανιστήκαμε — όπως συμβαίνει γενικά στους περισσότερους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας — αλλά στο κέντρο του δορυφόρου του, του μικρού εκείνου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος που τον λέμε «Πρνοχ-Παϊόχ», και αποτελεί, για τον πλανήτη μας τον Καρατάς, ό,τι είναι για τον πλανήτη Γη τα παλιά του κομμάτια, τα οποία σήμερα λέγονται «Σελήνη» και «Ανούλιος».

39.312.Β

Κατά τη διάρκεια όμως αυτής της πραγματοποίησης, τα τρία αποτελέσματα συγχωνεύονται ξαφνικά σε ένα, κι έτσι εμφανίζεται στο Μεγαλόκοσμό μας ένα νέο τρίμυαλο ον, με τόσο ασυνήθιστη δομή.

39.313.Β

Είναι άλλωστε πολύ φρόνιμο να πάρουμε τους ευνοουμένους σου για παράδειγμα, επειδή παρόλο που η διαδικασία μετασχηματισμού των ουσιών για τη συνέχιση του είδους τους δεν γίνεται πια, ούτε σ’ εμάς, ούτε στα γήινα τρίμυαλα όντα, όπως γινόταν στα πρώτα όντα που προέρχονταν κατευθείαν από τους Τεταρτόκοσμους, εντούτοις αυτός ο μετασχηματισμός λειτουργεί ακριβώς όπως και στους αρχικούς Τεταρτόκοσμους. Ταυτόχρονα θα βρεις εδώ πληροφορίες για ορισμένες λιγότερο σημαντικές λεπτομέρειες, που αφορούν τις ιδιαιτερότητες του παράξενου ψυχισμού τους, καθώς και τον ιδιαίτερο τρόπο που αντιλαμβάνονται και βλέπουν το κυριότερο οντικό καθήκον τους — που είναι να υπηρετούν τη γενική κοσμική διαδικασία του Ιρανιρανουμάνζ — καταστρέφοντας, για να γεμίσουν τις κοιλίτσες τους, κάθε είδους πραγματοποιήσεις, οι οποίες προορίζονται, σύμφωνα με τους νόμους, για το καλό ολόκληρου του Μεγαλόκοσμού μας.

39.314.Β

Τώρα, παιδί μου, σου το ξαναλέω: καθένας από τους ευνοουμένους σου είναι, σαν κι εμάς, και όπως όλα τα άλλα τρίκεντρα όντα του Μεγαλόκοσμού μας, μια μηχανή που προορίζεται για τον Μέγιστο Κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη, όπως ακριβώς και οι αρχικοί Τεταρτόκοσμοι από τους οποίους προήλθαν οι πρόγονοι των σημερινών όντων του πλανήτη Γη και των άλλων πλανητών του Μεγάλου μας Σύμπαντος.

Οι κοσμικές ουσίες που αντιστοιχούν στα επτά Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, θα μπορούσαν έτσι να μετασχηματιστούν μέσω αυτών. Και ακόμα και σήμερα, ο καθένας από αυτούς, ενώ θα υπηρετούσε μηχανικά τον Μέγιστο Κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη, θα μπορούσε με τον ίδιο τρόπο να αντλεί από τις κοσμικές ουσίες που θα μετασχηματίζονταν περνώντας από μέσα του, οτιδήποτε του ήταν απαραίτητο για την επένδυση και την τελειοποίηση των δύο ανώτερων οντικών του σωμάτων. Πραγματικά, κάθε τρίμυαλο ον που βλέπει το φως στον πλανήτη σου αντιπροσωπεύει αφεαυτού, από κάθε άποψη, όπως άλλωστε και κάθε άλλο τρίμυαλο ον, μια άποψη του Μεγαλόκοσμου.

39.316.Β

Όπως και να ’χει το πράγμα, παιδί μου, κάθε ευνοούμενος σου είναι από κάθε άποψη, στο σύνολο της παρουσίας του, η ακριβής εικόνα του Μεγαλόκοσμού μας.

39.317.Β

Αφετέρου, η «σπονδυλική στήλη» στον καθένα τους είναι η έδρα μιας άλλης συγκέντρωσης που τη λένε «νωτιαίο μυελό»· εκεί βρίσκονται οι «αρνητικές πηγές» οι οποίες προορίζονται, με τη δράση τους, να εκπληρώσουν για τον εγκέφαλο τον ίδιο ρόλο που οι Ήλιοι Δεύτερης Τάξης του Μεγαλόκοσμου παίζουν για τον Αγιότατο Πρωτόκοσμο.

39.317.Β

Τα νευρικά λοιπόν γάγγλια του νωτιαίου μυελού είναι οι πηγές της άρνησης για τις κάθε αποχρώσεως καταφάσεις που προέρχονται από τον «εγκέφαλό» τους, ακριβώς όπως και οι Ήλιοι Δεύτερης Τάξης είναι οι πηγές της άρνησης για όλων των αποχρώσεων τις καταφάσεις που προέρχονται από τον Αγιότατο Πρωτόκοσμο.

39.321.Β

Παύοντας να απορροφούν συνειδητά εκείνες τις κοσμικές ουσίες τις απαραίτητες για να γεννηθούν και να υπάρξουν τα ανώτερα οντικά μέρη τους, έχασαν, εκτός από κάθε διάθεση τελειοποίησης του εαυτού τους, και κάθε δυνατότητα για «θεληματικό διαλογισμό» — διαλογισμό που για την ακρίβεια αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα αφομοίωσης αυτών των ιερών κοσμικών ουσιών. Κι από τότε, για να εξασφαλίσει την απορρόφηση και την αφομοίωση τούτων των ουσιών στις αναγκαίες ποσότητες, η Φύση έπρεπε να προσαρμοστεί σιγά-σιγά, και να τα κανονίσει έτσι ώστε, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της ύπαρξής τους, να συμβαίνουν στον καθένα τους τα «απρόοπτα εκείνα γεγονότα» που δε συμβαίνουν σε κανένα άλλο τρίμυαλο ον του Μεγαλόκοσμού μας, και που δεν θα έπρεπε άλλωστε να τους συμβαίνουν σε καμιά περίπτωση.

39.323.Β

Πρέπει ακόμα να σου πω ότι η πρώτη εμφάνιση των κάθε είδους συγκεντρώσεων που προέρχονται από το Αιθεροκρίλνο, το οποίο υπάρχει παντού μέσα στο Σύμπαν, όταν υπόκειται στον κοσμικό νόμο της «έλξης και της συγχώνευσης των ομοίων», γίνεται με τον ακόλουθο τρόπο:

39.326.Β

Εδώ, παιδί μου, θα βρεις στις εξηγήσεις μου τον τρόπο να κατανοήσεις ξεκάθαρα τη διαφορά ανάμεσα στον «Αυτοεγωκράτη» και στον «Τρωγωαυτοεγωκράτη», τη διαφορά, δηλαδή, ανάμεσα στο πανάρχαιο «Αυτοεγωκρατικό» σύστημα της διατήρησης της ύπαρξης του Απόλυτου Ήλιου και στο «Τρωγωαυτοεγωκρατικό» σύστημα το οποίο δημιουργήθηκε μετά τη δημιουργία του Μεγαλόκοσμου.

39.334.Β

Αυτή η «Γενεοτριαμαζικαμνιανή επαφή» συνέβη διότι, μέσα στην ίδια την ατμόσφαιρα του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου, εκείνα τα ανώτερα οντικά σώματα άρχισαν να εκλύουν ασυνήθιστες δονήσεις διαφόρων προελεύσεων, οι οποίες, όταν συγχωνεύονταν με τις εκπορεύσεις του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου, εισχωρούσαν μαζί τους παντού μέσα στο Μεγαλόκοσμο, φτάνοντας μέχρι τους πλανήτες όπου εξακολουθούσαν να αναδύονται μέσα στα όντα τα ανώτερα οντικά σώματα. Αυτές οι ασυνήθιστες δονήσεις μετασχηματίζονταν τότε και κρυσταλλώνονταν μαζί με τον ιερό Θεομερτμάλογο, συμμετέχοντας έτσι στην επένδυση των «ανώτερων μερών» των όντων.

39.335.Β

Ανάμεσα στα πολλά θεία μέτρα που πάρθηκαν ήταν και η διαταγή ΤΟΥ να διαλέξουν τον καλύτερο πλανήτη ολόκληρου του Μεγαλόκοσμού μας, διαμορφώνοντας ειδικά την επιφάνεια του, και να τον κρατήσουν αποκλειστικά για την περαιτέρω ελεύθερη ύπαρξη όλων των ανώτερων και με τελειοποιημένο Νου οντικών σωμάτων, για να έχουν έτσι όλες τις δυνατότητες να εξαγνιστούν από τα ανεπιθύμητα στοιχεία που περιείχε η παρουσία τους.

39.336.Β

Στη συνολική παρουσία αυτών των κακότυχων ανώτερων οντικών σωμάτων, των τελειοποιημένων κατά το Νου μέχρι το υπέρτατο όριο το προσιτό σε ανώτερα κοσμικά Άτομα, βρίσκεται ένα και μοναδικό δεδομένο το οποίο πού και πού διεγείρει μέσα τους την ελπίδα ότι θα μπορέσουν μια μέρα να εξαγνιστούν και να αξιωθούν την ευτυχία να γίνουν, καθώς θα ενώνονται μαζί ΤΟΥ, ένα κομματάκι του «Μεγαλείου» που πραγματώνει ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΑ ΔΙΚΑΙΟΣ ΑΙΩΝΙΟΣ ΚΟΙΝΟΣ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ, για το καλό και την ευδαιμονία όλων όσων υπάρχουν μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας.

39.339.Β

Μέσα σ’ έναν από εκείνους τους Λεγομινισμούς δινόταν η λεπτομερέστατη εξήγηση για τα αίτια αυτής της κατάστασης. Έλεγε ότι τα «ανώτερα οντικά σώματα» ή «ψυχές», που έφταναν τελικά ως αυτόν τον πλανήτη τερματίζοντας έτσι με απίστευτους κόπους τα συνειδητά τους βάσανα, όταν πια έβλεπαν και καταλάβαιναν την πραγματικότητα και το λόγο ύπαρξης όλων όσων υπάρχουν, και κυρίως θεωρώντας από τόσο κοντά και τόσο συχνά τον ΚΟΙΝΟ ΑΙΩΝΙΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μας, συνειδητοποιούσαν ότι λόγω των ανεπιθύμητων στοιχείων που περιείχε ακόμη η παρουσία τους, δεν ήταν σε θέση να τον βοηθήσουν στην ολοκλήρωση του Αγιότατου Έργου ΤΟΥ, για το καλό ολόκληρου του Μεγαλόκοσμού μας.

39.342.Β

Για να καταλάβεις γιατί η εγκράτεια των σημερινών μοναχών δίνει τούτα τα δύο είδη αποτελέσματα πρέπει να σου επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι, σύμφωνα με τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, όλοι οι μεγάλοι ή μικροί σχηματισμοί του Μεγαλόκοσμού μας οι οποίοι, κατά τη διαδικασία της εξέλιξής τους δε δέχονται την επιθυμητή εξωτερική βοήθεια τη στιγμή που ξεπερνάνε τα δύο Μντνελ-ιν του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αναγκάζονται να ενελιχθούν για να ξαναγυρίσουν στην κατάσταση όπου βρίσκονταν πριν την εξέλιξή τους.

40.4.Γ

— Εντάξει, καλό μου παιδί, θα προσπαθήσω να σε απαλλάξω από μια τόσο φυσική απορία. Μου φαίνεται ότι σου είπα κιόλας ότι ύστερα από εκείνη τη διαταραχή, τα περισσότερα τρίμυαλα όντα της Γης κατέχουν μόνο έναν «αυτόματο νου», πράγμα που οφείλεται στις συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης που καθιερώθηκαν αφύσικα. Ωστόσο συμβαίνει κάποτε ορισμένα από αυτά να ξεφεύγουν κατά τύχη από την κοινή τους μοίρα, και αντί για τον συνηθισμένο «αυτόματο νου» συγκροτείται μέσα τους ο αληθινός «αντικειμενικός οντικός νους» που προσιδιάζει σε όλα τα τρίμυαλα όντα του Μεγαλόκοσμού μας.

40.7.Γ

Θα ήταν καλό να σημειωθεί εδώ ότι στους περισσότερους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, όπου εμφανίζονται και υπάρχουν τρίκεντρα όντα, υπάρχει ένα ρητό, το ίδιο παντού, που διατυπώνεται ως εξής:

40.7-8.Γ

Θα σου εξηγήσω μάλιστα με το λεπτομερέστερο δυνατό τρόπο, και θα σου αφηγηθώ με ιστορική σειρά, όλα όσα αφορούν τόσο τη συνειδητοποίηση αυτού του ιερού νόμου όσο και το πώς σιγά-σιγά λησμονήθηκε· έτσι οι εξηγήσεις μου θα σε βοηθήσουν πολύ να διαφωτίσεις αυτές που ονόμασες «λεπτομέρειες μικρότερης σημασίας», οι οποίες δεν έχουν ακόμα εντελώς μετουσιωθεί στο νου σου. Θα μάθεις επίσης ότι ακόμα και σήμερα μερικές φορές εμφανίζονται, ανάμεσα σε όσους από τους ευνοουμένους σου γίνονται τελικά αληθινοί σοφοί, όντα υπεύθυνα, τα οποία, με τις συνειδητές τους προσπάθειες, απαλλαγμένα από κάθε κενοδοξία και αμεροληψία, θα μπορούσαν, υπό τον όρο πάντοτε ότι τα άλλα τρίμυαλα όντα ζούνε λίγο-πολύ φυσιολογικά, να προκαλέσουν τη γέννηση και την ανάπτυξη σιγά-σιγά, σ’ εκείνον τον άμοιρο πλανήτη, της αληθινής αντικειμενικής επιστήμης — πράγμα που ίσως τους φέρει τα καλά τα οποία απολαμβάνουν εδώ και πολύ καιρό, χάρη στις αρετές τους, τα τρίμυαλα όντα όλων των άλλων πλανητών του Μεγαλόκοσμού μας.

40.10-1.Γ

Τα δύο αδέλφια, άμεσοι απόγονοι ενός από τα επιφανέστερα μέλη εκείνης της επιστημονικής κοινότητας, επειδή βρέθηκαν σε ικανοποιητικές συνθήκες κατά την «προπαρασκευαστική τους ηλικία», προσπαθούσαν από μόνα τους να μην αφήσουν να ατροφήσει η κληρονομική ιδιότητα, που ήταν παρούσα σ’ αυτά όπως και σε κάθε νέο γήινο τρίμυαλο ον, της κρυστάλλωσης των δεδομένων που προξενούν την ικανότητα της εκπλήρωσης των οντικών Πάρτκντολγκ-καθηκόντων. Και καθώς άλλωστε η «καταφατική πηγή» της έλευσής τους, ή, όπως λένε, ο «πατέρας» τους, είχε αποφασίσει να κατευθύνει την υπεύθυνη ύπαρξή τους προς τη σταδιοδρομία του σοφού, παίρνοντας όλα τα αναγκαία μέτρα για να τα προετοιμάσει, έγιναν από την αρχή της υπεύθυνης ηλικίας τους, όπως είναι σχεδόν όλα τα τρίμυαλα όντα σε όλους τους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας που επιδιώκουν τον ίδιο σκοπό, όσα προωθούν εννοείται τις επιστημονικές τους έρευνες όχι για να ικανοποιήσουν τις αδυναμίες που λέγονται «αλαζονεία», «κενοδοξία» και «φιλαυτία» — όπως κάνουν, κυρίως στις μέρες μας, εκείνα τα όντα όταν διαλέγουν αυτή τη σταδιοδρομία — αλλά για να φτάσουν σ’ ένα ανώτερο οντικό επίπεδο.

40.13.Γ

Και με τη μεσολάβηση των εμφανίσεων τρίτης τάξης που ονομάζονται «Πολορμεντερχτικές», μετασχηματίζονται, εκτός από τις κοσμικές εμφανίσεις των δύο πρώτων τάξεων, τα «ενεργά στοιχεία» που προέρχονται από τον μετασχηματισμό των ουσιών διάφορων κοσμικών συγκεντρώσεων οι οποίες ανήκουν σε άλλα «ηλιακά συστήματα» του κοινού μας Μεγαλόκοσμου.

40.19.Γ

Η λεπτομερής εξέταση εκείνης της εκπληκτικής συσκευής, η οποία, χάρη στον Γκορναχούρ Χαρχάρχ, έγινε τελικά ξακουστή σε όλους τους αληθινούς σοφούς ολόκληρου σχεδόν του Μεγαλόκοσμού μας, άρχισε με τα ακόλουθα τυχαία περιστατικά.

40.27.Γ

Προς λύπη όλων των λίγο ή πολύ συνειδητών και σχετικά ανεξάρτητων Ατόμων του Μεγαλόκοσμού μας, και για κακή τύχη όλων των τρίμυαλων όντων που κατοικούν στον άμοιρο πλανήτη σου, κατάφεραν σιγά-σιγά να διαφθείρουν και να καταστρέψουν, σχεδόν οριστικά, το αγαθό που οι μεγάλοι τους πρόγονοι, κατά την περίοδο για την οποία σου μιλώ και μέσα σε δύο ή τρεις από τους αιώνες τους, είχαν δημιουργήσει γι’ αυτά, χάρη στις «συνειδητές προσπάθειες» και στις «θεληματικές ταλαιπωρίες» τους.

40.31.Γ

Για την «επτάφθογγη κλίμακα ήχων», όμως, η οποία τους κληροδοτήθηκε από τα όντα της αρχαίας Κίνας, χρειάζεται να σου δώσω όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες, καταρχήν επειδή έτσι θα καταλάβεις καλύτερα τους νόμους των δονήσεων που επιτρέπουν τον προσδιορισμό και τη γνώση όλων των ιδιαιτεροτήτων του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, και στη συνέχεια γιατί έστειλα στο σπίτι, ανάμεσα στα άλλα αντικείμενα που σκόπιμα κατασκευάστηκαν από τα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν και τα χρησιμοποιούν καθημερινά στη συνηθισμένη τους ύπαρξη, ένα «όργανο παραγωγής ήχων» με το όνομα «πιάνο», στο οποίο οι «χορδές» που παράγουν τους ήχους είναι διευθετημένες και μπορούν να κουρδιστούν όπως στο «Ντζεντβόχ», το δεύτερο δηλαδή από τα βασικά μέρη της περίφημης πειραματικής συσκευής Αλλά-ατταπάνν, το δημιούργημα των αξιόλογων δίδυμων αδελφών.

Όταν επιστρέψουμε στον αγαπημένο μας Καρατάς, θα μπορέσω να σου κάνω στο πιάνο μια άμεση επίδειξη αυτού που ονομάζεται «σειρά διαδοχής των διαδικασιών αμοιβαίας συγχώνευσης των δονήσεων». Χάρη στις πρακτικές μου εξηγήσεις θα μπορέσεις να αντιληφθείς καλύτερα και να κατανοήσεις μέχρις ένα ορισμένο σημείο το πώς και με ποια σειρά πραγματώνεται στον Μεγαλόκοσμό μας η διαδικασία του Μέγιστου Τρωγωαυτοεγωκράτη, και με ποιον τρόπο αναδύονται οι μεγάλες και οι μικρές κοσμικές συγκεντρώσεις.

40.32.Γ

Μεταξύ των διαδόχων τους εμφανίστηκε, ενάμιση αιώνα μετά το ιερό Ρασκουάρνο των αγίων αδελφών, ένας αληθινός σοφός με το όνομα Κινγκ-Του-Τοζ, ο οποίος βασιζόμενος στις αρχές της κατασκευής του κεντρικού μέρους της συσκευής Αλλά-ατταπάνν, του «Ντζεντβόχ», θεμελίωσε μια πολύ λεπτομερή θεωρία που τιτλοφόρησε «θεωρία εξέλιξης και ενέλιξης των δονήσεων»· για να στηρίξει τη θεωρία του, κατασκεύασε μια ειδική συσκευή επιδείξεων, την οποία ονόμασε «Λαβ-μερτζ-νοχ», και που αργότερα έγινε πασίγνωστη, πρέπει να πούμε, κι αυτή επίσης σε όλα σχεδόν τα σοφά όντα του δικού μας Μεγαλόκοσμου.

40.39-40.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, από το ένα μέρος η συνεχής υποβάθμιση, στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, της ποιότητας λειτουργίας των δεδομένων που κρυσταλλώθηκαν μέσα τους για μια υγιή οντική σκέψη, και από το άλλο μέρος ο διαρκώς αυξανόμενος αριθμός εκείνων που γίνονταν «υπεύθυνα όντα νέου τύπου» ανάμεσά τους, δηλαδή «σοφοί της νέας φουρνιάς», έκαναν να μη φτάσει τίποτε μέχρι τα σημερινά τρίμυαλα όντα που κατοικούν σ’ εκείνο το δύστυχο πλανήτη, από το σύνολο των λεπτομερών πληροφοριών, σχεδόν χωρίς προηγούμενο στο Σύμπαν, που ο νους των ομοίων τους κατανόησε κάποτε απόλυτα και που χρησιμοποιούνται σήμερα για το καλό των συνηθισμένων τρίμυαλων όντων σε όλους τους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, με εξαίρεση μόνο τον πλανήτη όπου αυτές πρωτοεμφανίστηκαν — τίποτε άλλο, λέω, εκτός ίσως από αυτό που ορίζει ο σεβαστός μας Ναστραντίν Χότζας με τα ακόλουθα λόγια:

40.40.Γ

Στην ιδιαίτερη περίπτωση της «κινέζικης υποδιαίρεσης της οκτάβας σε επτά τόνους», παρόλο που έφτασε ως τους σημερινούς ευνοουμένους σου και έχει όλο και περισσότερη εφαρμογή στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης, ούτε καν υποπτεύονται ότι αυτή η υποδιαίρεση είχε ειδικά δημιουργηθεί και κατασκευαστεί σύμφωνα με τις ακλόνητες αρχές στις οποίες βασίζονται όλα τα πράγματα που υπάρχουν στον Μεγαλόκοσμό μας.

40.47.Γ

Ωστόσο, παιδί μου, παρόλο που το όργανο παραγωγής ήχων, το πιάνο, το οποίο πήρα από την επιφάνεια του πλανήτη σου, είναι μία πολύ χαρακτηριστική εφεύρεση των σημερινών ευνοουμένων σου, εξακολουθεί να υπάρχει η δυνατότητα, επειδή ο τρόπος κουρδίσματος των χορδών των «ολόκληρων τόνων» του και των «ημιτονίων» του δεν υπέστη καμιά αλλοίωση, να αποδειχθούν πειραματικά, παρατηρώντας τη σειρά συγχώνευσης των δονήσεων που βγάζουν οι χορδές με τον επιθυμητό τρόπο, οι νόμοι που διέπουν τις δονήσεις που προέρχονται από οποιαδήποτε από τις θεμελιώδεις κοσμικές οκτάβες των ουσιών, που προέρχονται δηλαδή από το ένα από τα επτά σύνολα των θεμελιωδών πηγών. Μπορούμε έτσι να αντιληφθούμε και να γνωρίσουμε με ποιον τρόπο όλες οι δονήσεις αναφύονται οι μεν από τις δε, και δρουν οι μεν πάνω στις δε, όποια και να ’ναι η πηγή τους· πράγματι, όπως σου είπα, όλοι οι κόσμοι διαφορετικής κλίμακας, όπως και καθένα από τα επτά ανεξάρτητα μέρη αυτών των κόσμων και καθεμία από τις εκδηλώσεις τους, μοιάζουν, σε όλα σχεδόν τα σημεία του Μεγαλόκοσμου, και σε καθεμία από αυτές τις ενότητες οι επταπλές πηγές των δονήσεων ασκούν οι μεν πάνω στις δε τις ίδιες αμοιβαίες δράσεις που ασκούν στον Μεγαλόκοσμο· επομένως, αν κατανοήσουμε τους νόμους των δονήσεων για ένα οποιοδήποτε κέντρο βάρους, αποκτούμε τη δυνατότητα να τους κατανοήσουμε κατά προσέγγιση για όλα τα κέντρα βάρους, υπό τον όρο βέβαια ότι λαμβάνουμε υπόψη τη διαφορά κλίμακας.

40.48.Γ

Επ’ ευκαιρία, αξίζει να επισημανθεί εδώ ότι ο λόγος που οι υπολογισμοί και οι υποθέσεις εκείνων των αξιόλογων γήινων σοφών αποδείχθηκαν σχεδόν ακριβείς, ήταν επειδή πήραν κατά τύχη σαν βάση των υπολογισμών τους την ίδια μονάδα που χρησιμοποιείται παντού στον Μεγαλόκοσμο, δηλαδή το απειροελάχιστο σωματίδιο της αγιότατης ουσίας του Θεομερτμάλογου, που μπορεί ακόμα να εμπεριέχει ολόκληρη τη ζωογονητική δύναμη που του είναι σύμφυτη.

41.82.Γ

Ορισμένα από τα δεδομένα που φώτισαν τα λεγόμενα του θα μπορούσαν να αποτελέσουν, για τη μελλοντική σου ύπαρξη, εξαιρετικό υλικό για αντιπαραβολή και θα σε βοηθήσουν να καταλάβεις τα αποτελέσματα εκείνου που λέγεται «υποκειμενικό πεπρωμένο», αποτελέσματα τα οποία παράγονται γενικά, μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας, παντού όπου εμφανίζονται και συνυπάρχουν ένα πλήθος από σχετικά ανεξάρτητα άτομα.

42.113.Γ

Κι εφόσον, στα όντα μιας τόσο νέας κοινότητας, οι δύο βασικοί κινητήρες της ύπαρξής τους μπήκαν ήδη στο δρόμο της επαναγωγής, σκέφτομαι ότι ακόμα κι εκεί — όπως συμβαίνει σε όλα όσα υπάρχουν στο Σύμπαν — το τελικό στάδιο προς την συνένωση με το Άπειρο θα εξαρτηθεί από την κατεύθυνση και την ένταση των δυνάμεων που εξαπολύθηκαν από την αρχική παρόρμηση.

42.129.Γ

Σε συμβουλεύω, ακόμη μια φορά, να αποκτήσεις βαθύτερη γνώση του νόμου των κάθε είδους «χημικών και μηχανικών συγχωνεύσεων» που πραγματοποιούνται μέσα στο Μεγαλόκοσμο.

43.219.Γ

Αν τα καταφέρουν να εκλείψει η πρώτη από τις αντιλήψεις αυτές, που παγιώθηκαν πια σταθερά στη διαδικασία της αφύσικης συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης, θα εκμηδένιζαν μια για πάντα τους μισούς από τους «αυτόματους παράγοντες» που προδιαθέτουν τον ψυχισμό των εφήβων να υποχωρεί στην παράξενη εκείνη ιδιότητα και να πέφτει πάντα στην ιδιαίτερη κατάσταση, που τους είναι συνηθισμένη κατά τη διάρκεια των διαδικασιών αυτών. Όσο για την κατάργηση της δεύτερης αντίληψης, θα τους επέτρεπε να εξαλείψουν από τα όντα των μελλοντικών εποχών ορισμένες από τις αναρίθμητες βλακώδεις ιδέες που δεν παύουν να εμφανίζονται εκεί κάτω, και οι οποίες, περνώντας από γενιά σε γενιά σαν αναμφισβήτητα άρθρα πίστης, είναι η αιτία που σχηματίζονται στην παρουσία τους ιδιότητες που καμιά τους δεν ταιριάζει σε τρίμυαλα όντα του Μεγαλόκοσμού μας, ανάμεσα στις οποίες είναι κι αυτή που τα κάνει να «αμφιβάλλουν για την ύπαρξη της θεότητας». Εξαιτίας αυτής της αμφιβολίας εξαφανίστηκαν σχεδόν τελείως ορισμένα δεδομένα που θα έπρεπε οπωσδήποτε να κατασταλάζουν στην παρουσία όλων των τρίμυαλων όντων, και των οποίων το σύνολο προξενεί την παρόρμηση που ονομάζεται «ενστικτώδης αίσθηση» των κοσμικών αληθειών, τις οποίες νιώθουν όλα ανεξαιρέτως τα όντα, ακόμα κι αν είναι μονόμυαλα ή δίμυαλα, παντού και πάντα σε όλο το Σύμπαν.

43.233-4.Γ

Μετά από αυτή τη σύντομη παρέκβαση γύρω από την πρακτική συμβουλή που σου έδωσα, ας ξαναγυρίσουμε στο σοβαρό θέμα μας.

Θα αρχίσω με την αφήγηση που σου υποσχέθηκα για το πώς εμφανίστηκε η εταιρία των γήινων όντων που υιοθέτησε το έμβλημα: «Η Γη ανήκει στον ΚΟΙΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ και είναι εξίσου ελεύθερη για όλα τα δημιουργήματα Του», καθώς και τους λόγους της αποτυχίας της. Θα έχεις έτσι τη δυνατότητα να καταλάβεις καλά τον πρώτο και σπουδαιότερο λόγο για τον οποίο διενεργούνται ανάμεσα σ’ εκείνα τα δυστυχισμένα τρίμυαλα όντα του Μεγαλόκοσμού μας οι αναπόφευκτες διαδικασίες αμοιβαίας καταστροφής.

43.247.Γ

Για κακή όμως τύχη όλων όσων υπάρχουν στο Μεγαλόκοσμο, οι ευνοούμενοί σου δεν έχουν ούτε την ελάχιστη τιμιότητα να εκπληρώνουν το καθήκον τους απέναντι στη Φύση, στην οποία ωστόσο οφείλουν, για να ακριβολογούμε, την ύπαρξή τους την ίδια.

43.256.Γ

Πού είναι λοιπόν αυτή η κολώνα πάνω στην οποία υποτίθεται πως στηρίζεται ολόκληρος ο Μεγαλόκοσμός μας, και η οποία ονομάζεται Δικαιοσύνη;…

44.260.Γ

Για να καταλάβεις το λόγο, θα πρέπει να ξέρεις ότι ανάμεσα σ’ εκείνους που εξορίστηκαν μαζί μου βρισκόταν, από την αρχή, ο Αρχι-τζιρλικνέρ του πλανήτη μας Καρατάς, ο νεαρός αλλά ήδη σοφότατος Πουλουντζίστιους, ο οποίος μετά την ανώτατη χάρη που μας δόθηκε, αξιώθηκε να γίνει — και είναι ακόμα και σήμερα — παραστάτης του Μεγάλου Παρατηρητή των κινήσεων όλων των συγκεντρώσεων του Μεγαλόκοσμου, της Αυτού Εγω-Διατήρησης του Αρχισεραφείμ Κσελτράνα.

44.262.Γ

Όταν έμαθα τον τόπο μόνιμης ύπαρξής τους και τις θέσεις που αξιώθηκαν, άρχισα να στέλνω στον Τουιλάν, όπως του είχα υποσχεθεί, τέσσερις φορές το χρόνο σύμφωνα με τον δικό μας τρόπο μέτρησης του χρόνου, ένα πιστό αντίγραφο όλων των ανασκοπήσεων όπου συγκέντρωνα τις παρατηρήσεις μου.

Πέρασαν πολλά χρόνια από την ημέρα που έστειλα το πρώτο μου Αιθερόγραμμα στον Τουιλάν, και δεν είχα νέα του, ώσπου πληροφορήθηκα μια μέρα τα εκπληκτικά γεγονότα που συνέβαιναν στον πλανήτη του Καθαρτηρίου.

Ο μέγας κυβερνήτης του Άγιου Πλανήτη του Καθαρτηρίου, ο Στυλοβάτης-Όλων-των-Τεταρτημορίων, ο Αρχι-χερουβείμ Χελκγκεμάτιος έτυχε να μάθει ότι ένας από τους παραστάτες του διευθυντή του σταθμού των Αιθερογραμμάτων, ο Τουιλάν, λάβαινε κατά καιρούς από το ηλιακό σύστημα Ορς μακροσκελέστατα μηνύματα που του έστελνε ο πατέρας του. Εκδήλωσε τότε την επιθυμία να πληροφορείται το περιεχόμενό τους, και ύστερα από αυτό, όχι μόνο ενδιαφέρθηκε πολύ, αλλά έδωσε και την εντολή στο θείο σου Τουιλάν να μεταδίδει το κείμενο από το σύστημα του πλανητικού «Τουλουχτερτζινέκ»¹, έτσι ώστε ορισμένα από τα «ανώτερα οντικά σώματα» που κατοικούσαν στον άγιο πλανήτη να μπορούν, αν θα το ήθελαν, να ακούνε για να ξεκουραστούν, τις πληροφορίες τις σχετικές με τον ψυχισμό κάτι παράδοξων τρίμυαλων όντων που κατοικούσαν σε έναν από τους πιο μακρινούς πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας.

44.268.Γ

Επειδή το ζευγάρι αυτό είχε, από κάθε άποψη, μια υγιή κληρονομικότητα, και καθώς στην ήπειρό τους οι εξωτερικές συνθήκες της συνηθισμένης ύπαρξης ήταν ακόμη κάπως φυσιολογικές και αποδείχτηκαν ιδιαίτερα ευνοϊκές για τούτο το ζευγάρι, το αποτέλεσμα της ιερής διαδικασίας τους, δηλαδή ο «γιος» τους, που αργότερα ονομάστηκε Μακάρυ Κρονμπέρνκσιον, δέχτηκε στην παρουσία του, από την αρχή της εμφάνισης του και κατά τη διάρκεια της νηπιακής του ηλικίας, δεδομένα που ήταν σχεδόν απαράλλαχτα με εκείνα τα οποία λαμβάνουν κατά την έλευσή τους, προκειμένου να αποκτήσουν το απαραίτητο είναι για τη μελλοντική υπεύθυνη ύπαρξή τους, τα Κεστσαπμαρτνιανά τρίμυαλα όντα όλων των άλλων πλανητών του Μεγαλόκοσμού μας.

Καθώς δε οι παραγωγοί του, ή «γονείς» του, όπως τους λένε, έτυχε να νιώσουν την επιθυμία να προετοιμάσουν το αποτέλεσμά τους για να γίνει ένα υπεύθυνο ον που θα κάνει το επάγγελμα του «σοφού», και καθώς έτυχε να του βρουν κατάλληλους οδηγούς, αυτός, μόλις έφτασε στην υπεύθυνη ηλικία, έγινε ένας πρώτης τάξεως σοφός — για τον πλανήτη Γη, φυσικά.

44.279.Γ

Με λίγα λόγια, ο Διάβολος είναι, στη φαντασία εκείνων των τρίμυαλων φαρσέρ του Μεγαλόκοσμού μας, ένα αόρατο «υποκείμενο», που δήθεν ζει ανάμεσά τους, και κατοικεί στον πλανήτη τους κατά διαταγή του ΣΤΥΛΟΒΑΤΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ μας, για να πραγματοποιεί ορισμένους σκοπούς Του.

45.281.Γ

— Αν πάντως οι αφύσικες συνθήκες ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκείνου του πλανήτη είχαν άσχημες συνέπειες μόνο γι’ αυτά τα ίδια — ως τρίμυαλα όντα — και για τη δυνατότητά τους να τελειοποιούν πλήρως τα «ανώτερα οντικά σώματα» που θα είχαν τη μέγιστη ατυχία να εμφανιστούν μέσα τους ή που θα μπορούσαν να εμφανιστούν εκεί στο μέλλον, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν παρά το μικρότερο κακό για τον κοινό μας Μεγαλόκοσμο.

45.283.Γ

Θα πρέπει να σου πω ότι η διάρκεια ζωής των όντων είναι στον πλανήτη Άρη περίπου η ίδια με αυτή των τρίμυαλων όντων όλων των άλλων πλανητών του Μεγαλόκοσμού μας, με εξαίρεση βέβαια εκείνων των όντων τα οποία σχηματίστηκαν κατευθείαν από τους πρώτους Τεταρτόκοσμους και τα οποία μπορεί να έχουν σχεδόν τριπλάσια διάρκεια ζωής.

46.299.Γ

Αν συγκρίνουμε αυτό που ονομάζουν «συνειδητό νου» τους, ο οποίος παγιώθηκε ήδη οριστικά στα σημερινά όντα εκεί κάτω, με το νου των τρίμυαλων όντων που ζουν στους άλλους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, ο πρώτος μπορεί να ονομαστεί «νους της μάθησης» και ο δεύτερος «νους της κατανόησης».

46.304.Γ

Με το πλανητικό σώμα ενός όντος συμβαίνει ό,τι και με όλα τα πράγματα μέσα στο Μεγαλόκοσμο· για να μπορεί να υπηρετεί σωστά τα κύρια μέρη του, για να μπορεί δηλαδή αυτό το βοηθητικό μέρος του όντος να υπηρετεί όπως πρέπει την ίδια την ουσία του, τούτη θα πρέπει πάντα να είναι δίκαιη και να απαιτεί από αυτό μόνο ό,τι είναι μέσα στα όρια των δυνατοτήτων του.

47.310.Γ

Όταν ξανασηκώθηκαν όλοι, ο σεβάσμιος Αρχάγγελος απευθύνθηκε αυτή τη φορά σε όλα τα παρόντα με διάφορες φύσεις όντα, και είπε:

47.311.Γ

«Ιερό Πόντκουλαντ του Μεγαλόκοσμού μας!

«Ελέησέ με και συγχώρεσέ με, εμένα το δύστυχο συνηθισμένο τρίκεντρο ον, για όλες τις παλιότερες, θεληματικές και αθέλητες, ασεβείς εκδηλώσεις μου απέναντι στην ιερή ουσία σου.

47.312.Γ

— Ναι…, κάτι τέτοιο, ιερό Πόντκουλαντ του Μεγαλόκοσμού μας. Με τη μόνη διαφορά πως η παρόρμηση της αγάπης φουντώνει τη στιγμή αυτή μέσα μου δυνατότερη, και προς τον Αχούν μας, και προς τα όντα του πλανήτη Γη.