| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | πιρμαράλ |
|---|---|
20 Η τρίτη πτήση του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη |
|
20.183.Α |
Τότε ο Βεελζεβούλ άρχισε: — Εδώ και πάρα πολύ καιρό — πριν από την περίοδο στην οποία αναφέρεται η αφήγηση μου, και πολύ πριν τη δεύτερη μεγάλη καταστροφή που υπέστη ο δυστυχισμένος εκείνος πλανήτης, την εποχή που η ήπειρος της Ατλαντίδος ήταν ακόμη στις μεγάλες της δόξες — ένα συνηθισμένο τρίκεντρο ον αυτής της ηπείρου «ανακάλυψε», όπως μου έδειξαν αργότερα οι έρευνές μου, ότι το κοπανισμένο κέρατο ενός όντος ορισμένης εξωτερικής μορφής, που ονομαζόταν «πιρμαράλ», ήταν πολύ δραστικό φάρμακο για κάθε είδους «ασθένεια». Στη συνέχεια, διάφοροι «ιδιότροποι» διάδωσαν παντού επάνω στον πλανήτη σου αυτή την «ανακάλυψη». Ταυτόχρονα κρυσταλλωνόταν σιγά-σιγά, στο νου των συνηθισμένων όντων, ένας παράγοντας πρωτοβουλίας εντελώς απατηλός, ο οποίος αργότερα συνετέλεσε στη συγκρότηση — μέσα στη συνολική παρουσία όλων των ευνοουμένων σου και κυρίως των σημερινών — του «νου» που διαθέτουν σήμερα όταν είναι «ξυπνητοί», και καθορίζει σε μεγάλο ποσοστό τις συχνές αλλαγές των πεποιθήσεών τους. |
20.183.Α |
Κάτω από την επίδραση αυτού του παράγοντα που είχε κρυσταλλωθεί στην παρουσία τους, τα τρίμυαλα όντα εκείνης της εποχής απέκτησαν τη συνήθεια να «χορηγούν» αυτά τα κοπανισμένα κέρατα σε όλους τους «αρρώστους», όπως τους λένε οι ευνοούμενοί σου. |
20.183.Α |
Είναι αξιοσημείωτο ότι εκεί κάτω υπάρχουν ακόμη «πιρμαράλ»· αλλά τα σημερινά όντα τα κατατάσσουν απλώς στην κατηγορία των όντων που ονομάζουν «ελάφια» — χωρίς να τους δίνουν κάποιο ιδιαίτερο όνομα. |
20.183.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, τα όντα της Ατλαντίδος, αφού εξόντωσαν πολλά από αυτά τα «πιρμαράλ», ή «ελάφια», για να τους πάρουν τα κέρατα, κατάφεραν σύντομα να τα αφανίσουν τελείως. Τότε ορισμένα όντα της Ατλαντίδος που το επάγγελμά τους ήτανε «κυνηγοί», έφυγαν για να τα αναζητήσουν σε άλλες ηπείρους και σε άλλα νησιά. |
20.184.Α |
Αυτό το κυνήγι παρουσίαζε μεγάλες δυσκολίες. Χρειάζονταν πολυάριθμοι διώκτες για να παγιδέψουν τα πιρμαράλ· έτσι, λοιπόν, εκείνους τους επαγγελματίες τους βοηθούσε όλη η οικογένειά τους. Και μια ωραία πρωία, πολλές τέτοιες οικογένειες, αφού συνενώθηκαν, πήγαν να κυνηγήσουν πιρμαράλ στη μακρινή ήπειρο «Ιρανάν», η οποία, μετά τη δεύτερη καταστροφή που την είχε τόσο αναστατώσει, ονομάστηκε «ήπειρος Ασχάρκ», και σήμερα οι ευνοούμενοί σου την ονομάζουν «Ασία». |
20.184.Α |
Για να καταλάβεις καλύτερα τις ιστορίες που θα ακολουθήσουν, πρέπει να μάθεις ότι κατά τη διάρκεια της δεύτερης γήινης καταστροφής, μετά από διάφορες διαταραχές, ορισμένα τμήματα της ηπείρου Ιρανάν καταποντίστηκαν μέσα στα έγκατα του πλανήτη, ενώ στη θέση τους αναδύθηκαν άλλες στεριές που προξένησαν σημαντικές διαφοροποιήσεις, και έτσι η επιφάνεια της έγινε ίση σχεδόν με εκείνη της ηπείρου Ατλαντίδος πριν την εξαφάνισή της. |
20.184.Α |
Τότε λοιπόν, παιδί μου, η ομάδα των κυνηγών, ακολουθώντας με τις οικογένειές τους τα κοπάδια των πιρμαράλ, έφθασε στις ακτές της υδάτινης έκτασης που αργότερα ονομάστηκε «Θάλασσα της Αφθονίας». Κι αυτή η θάλασσα, με τις εύφορες και μαγευτικές της ακτές τους άρεσε τόσο πολύ ώστε δεν θέλησαν να ξαναγυρίσουν πίσω στην Ατλαντίδα, κι από τότε εγκαταστάθηκαν σ’ εκείνους τους τόπους. |
20.184.Α |
Εκείνη την εποχή, αυτή η χώρα ήταν πράγματι τόσο εξαίσια και τόσο «Σουπτανιναλνιανή» για τη συνηθισμένη οντική ύπαρξη, ώστε γοήτευε κάθε ον που σκεφτόταν, έστω και ελάχιστα. Σ’ εκείνη τη γη υπήρχαν τότε αναρίθμητα κοπάδια από τα δίμυαλα όντα που ονομάζονταν «πιρμαράλ»· γύρω μάλιστα από εκείνη την υδάτινη έκταση υπήρχε πλούσια βλάστηση και πάρα πολλά δέντρα, που οι καρποί τους έδιναν στους ευνοουμένους του τα βασικά συστατικά της «πρώτης οντικής τροφής» τους. |
20.185.Α |
Την εποχή που οι κυνηγοί των πιρμαράλ αποφάσισαν να εγκατασταθούν στις ακτές της Θάλασσας της Αφθονίας, εκεί βρισκόταν ήδη ένα πολύ σημαντικό ον από την ήπειρο της Ατλαντίδος, το οποίο, με την ιδιότητα του «Αστροσοβόρ», ανήκε σε μια «σοφή εταιρία», όμοια της οποίας δεν έχουμε ξαναδεί και ίσως να μη δούμε ποτέ πια πάνω στη Γη. |
21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες |
|
21.202-3.Α |
— Η ιστορία της τρίτης ασιατικής ομάδας άρχισε λίγο μετά την περίοδο που οι οικογένειες των κυνηγών των πιρμαράλ της ηπείρου Ατλαντίδος έφθασαν στις ακτές της Θάλασσας της Αφθονίας, για να ιδρύσουν εκεί τη δεύτερη ομάδα των ασιατικών όντων. Όμως, σ’ εκείνα τα «αμνημόνευτα» χρόνια — για τους σημερινούς ευνοουμένους σου, εννοείται — λίγο δηλαδή πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή που υπέστη εκείνος ο κακότυχος πλανήτης, μέσα στην παρουσία των τρίκεντρων όντων της ηπείρου Ατλαντίδος είχαν αρχίσει να κρυσταλλώνονται ορισμένες από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ· κι αυτές δημιούργησαν μέσα τους, ανάμεσα σ’ άλλες περίεργες για τρίμυαλα όντα ανάγκες, και την ανάγκη να φορούν διάφορα μπιχλιμπίδια σαν στολίδια, ή να φτιάχνουν τα ξακουστά «φυλαχτά» δικής τους επινόησης. |