Study of Beelzebub's Tales

34.169.Β

Όπως σου είπα, όσο ο φίλος μου, ο σπουδαίος εκείνος Ρώσος, τακτοποιούσε τις υποθέσεις του, που είχαν παραλύσει κατά την απουσία του, εγώ τριγυρνούσα σχεδόν παντού και συναναστρεφόμουν όντα διαφόρων, όπως λένε, «τάξεων» και «θέσεων», για να μελετήσω τις χαρακτηριστικές ιδιαιτερότητες των ηθών και εθίμων τους, και να ξεδιαλύνω τα αίτια της «οργανικής ανάγκης» τους για το οινόπνευμα, καθώς και τις πασιφανείς συνέπειες από την επίδραση του στη συνολική τους παρουσία.

34.169-70.Β

Πρέπει να τονίσω εδώ ότι από τις πρώτες κιόλας συναντήσεις μου με διάφορα τρίμυαλα όντα που ανήκαν σε διάφορες «τάξεις» και «θέσεις», διαπίστωσα επανειλημμένα, γεγονός το οποίο μου έγινε απόλυτα σαφές μετά από προσεκτικότερες παρατηρήσεις, ότι τα περισσότερα από αυτά τα όντα είχαν κιόλας μέσα τους το σπόρο εκείνης της «ιδιαίτερης λειτουργίας της συνολικής τους παρουσίας», η οποία, εδώ και πολύ καιρό, εμφανίστηκε στους ευνοουμένους σου σαν αποτέλεσμα ενός συγκεκριμένου συνδυασμού δύο ανεξάρτητων εξωτερικών αιτίων.

34.170.Β

Το πρώτο από αυτά τα αίτια είναι ένας γενικός νόμος του σύμπαντος που υπάρχει με το όνομα «Σολιουνένσιους»· και το δεύτερο είναι μια έντονη επιδείνωση, σε κάποιον συγκεκριμένο τόπο της επιφάνειας του πλανήτη σου, των συνθηκών της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

34.170.Β

Αναφέρομαι στο σπόρο μιας «ιδιαίτερης λειτουργίας της συνολικής τους παρουσίας», η οποία εδώ και πολλά χρόνια παγιώθηκε στην παρουσία όλων των όντων εκείνης της κοινότητας, με μια μορφή σαν κι αυτή που γνώριζαν οι ευνοούμενοί σου κατά τη διάρκεια συγκεκριμένων περιόδων, και η οποία γίνεται γι’ αυτά «παράγοντας διέγερσης» συγκεκριμένων ειδικών εκδηλώσεων — που και πάλι είναι έμφυτες μόνο στα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη — το σύνολο των οποίων πήρε τούτη τη φορά από τα όντα εκείνης της μεγάλης κοινότητας το όνομα «Μπολσεβικισμός».

34.170.Β

Λίγο αργότερα θα σου μιλήσω γι’ αυτή την «ιδιαίτερη λειτουργία της συνολικής τους παρουσίας».

34.170.Β

Έθιξα αυτό το ζήτημα μόνο και μόνο για να σου δώσω μια ιδέα για τις ήδη εξαιρετικά αφύσικες συνθήκες της οντικής ύπαρξης υπό τις οποίες εκδηλώθηκαν οι δραστηριότητες μου τα χρόνια που έμεινα κοντά στα όντα εκείνης της μεγάλης κοινότητας, στην παλιά πρωτεύουσά τους, την Αγία Πετρούπολη.

34.185.Β

Για να καταλάβεις καλύτερα τι ακριβώς είναι αυτοί οι δύο παράγοντες, θα σου αναλύσω τον καθένα χωριστά, αρχίζοντας από τον κοσμικό νόμο «Σολιουνένσιους».

34.187.Β

Το πώς φαντάζονται αυτή την «περίφημη ελευθερία» τους θα σου το εξηγήσω λίγο πιο ύστερα· προς το παρόν θα σου πω μόνον ότι η αίσθηση που εμφανίζεται από την ενέργεια του Σολιουνένσιους επαυξάνει μέσα τους την ανάγκη για κάποια αλλαγή στις εξωτερικές συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης, οι οποίες ήταν μέχρι τότε λίγο πολύ σταθερές.

34.187.Β

Μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή που έγινε σ’ εκείνον τον ταλαίπωρο πλανήτη, μετά δηλαδή την «καταστροφή της Ατλαντίδος», η δράση του κοσμικού νόμου Σολιουνένσιους ασκήθηκε τουλάχιστον σαράντα φορές στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, και κάθε φορά, αυτή η παράδοξη «ανάγκη ελευθερίας», που είχε ήδη παγιωθεί στα περισσότερα από αυτά, προκαλούσε σχεδόν πάντα το ίδιο πράγμα που προκαλείται τα τελευταία χρόνια στο σύνολο των ομάδων που κατοικούν στο μέρος της επιφάνειας του πλανήτη σου που λέγεται «Ρωσία».

34.187.Β

Είναι πολύ σημαντικό να σημειώσουμε εδώ, ότι αυτές οι τρομερές διαδικασίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμβούν μεταξύ των τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη, αν τα δεδομένα που έμειναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους για να προξενούν την οντική παρόρμηση της Αντικειμενικής ηθικής συνείδησης — δεδομένα που πρώτος πρόσεξε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, και πάνω στα οποία στηρίχτηκε για να εκπληρώσει την αποστολή του — συμμετείχαν στη λειτουργία της συνειδητότητας που συνηθίζουν να έχουν κατά την κατάσταση του ξύπνου τους.

34.187-8.Β

Λόγω και μόνο του γεγονότος ότι τα δεδομένα για την ιερή παρόρμηση της «οντικής συνείδησης» δεν συμμετέχουν στη λειτουργία τη συνειδητότητάς τους, η επενέργεια του νόμου Σολιουνένσιους, όπως και άλλων αναπόφευκτων κοσμικών νόμων, παίρνει αφύσικες και, για τα όντα αυτά, ιδιαίτερα αξιοθρήνητες μορφές.

34.190.Β

Τα πράγματα αρχίζουν πάντοτε με τον ίδιο τρόπο. Διάφορα όντα μιας απ’ αυτές τις ομάδες, στα οποία κρυσταλλώθηκαν κατά τύχη πιο στέρεα απ’ ό,τι σε άλλα όντα τα δεδομένα που γεννούν την παράξενη εκείνη παρόρμηση απέναντι σε όντα άλλων τάξεων — και κυρίως απέναντι σ’ αυτά που ανήκουν στην άρχουσα τάξη — βλέποντας και νιώθοντας την πραγματικότητα περισσότερο από άλλα όντα, με την επενέργεια του Σολιουνένσιους, αρχίζουν να «ωρύονται», όπως λένε εκεί κάτω, κι αυτοί οι «φωνακλάδες ρήτορες» γίνονται για το περιβάλλον τους αυτό που λένε σήμερα «ηγέτες».

34.190.Β

Στη συνέχεια, υπό τη διπλή επήρεια αυτών των «κραυγών» και της επενέργειας του κοσμικού νόμου Σολιουνένσιους που αναμιγνύονται αφύσικα στις παρουσίες τους, όσα όντα τους ακούνε αρχίζουν να φωνάζουν με τη σειρά τους. Όταν πια οι φωνές των συνηθισμένων όντων αρχίσουν να αντηχούν ιδιαιτέρως κακοφωνικά στα «θηλυπρεπή νεύρα του αριστερού ημίσεως» κάποιων κατόχων εξουσίας της κοινότητας, και διατάζουν αυτοί τον αρμόδιο γι’ αυτή τη δουλειά να πασαλείψει με κάτι που το λένε «σκωτσέζικη κρέμα» τους αφαλούς μερικών από τους πιο θορυβώδεις φωνακλάδες, τότε πια αρχίζουν όλες εκείνες οι υπερβολές τους που φτάνουν σταδιακά μέχρι παροξυσμού — αλλά, για κακή τους τύχη, δεν τα οδηγούν τελικά πουθενά.

34.190-1.Β

Αν αυτές οι διαδικασίες βελτίωναν έστω κι ελάχιστα την ύπαρξη των όντων των επόμενων γενεών, δε θα φαίνονταν ίσως τόσο τρομερές στα μάτια ενός αμερόληπτου παρατηρητή.

Όμως, για κακή τύχη όλων των τρίμυαλων όντων του Μεγάλου μας Σύμπαντος, μόλις σταματήσει η «ευεργετική επενέργεια» εκείνου του νομοτελειακού κοσμικού φαινομένου και πάψουν οι τρομερές διαδικασίες, ξαναρχίζει η «παλιά ιστορία»· η συνηθισμένη οντική τους ύπαρξη γίνεται «πικρότερη» από πριν, ενώ αποδυναμώνεται ακόμη περισσότερο η «υγιής επίγνωση της σημασίας και του σκοπού της ύπαρξής τους».

34.192.Β

«Δεν συνάντησα ακόμα το βλάκα που, συνηθισμένος να περπατάει με τις παλιές του παντόφλες, αισθάνεται άνετα με καινούργια μοντέρνα παπούτσια».

34.192.Β

Και πραγματικά, παιδί μου, κάθε φορά που η επενέργεια του Σολιουνένσιους διακόπτεται στον πλανήτη Γη και οι ευνοούμενοί σου ξαναρχίζουν την «σχετικά φυσιολογική» ύπαρξή τους που εδραιώθηκε κουτσά-στραβά, οι «κάτοχοι εξουσίας της τελευταίας φουρνιάς» κάνουν εκείνα τα «χαζά χοροπηδήματα», τα οποία κάθε χρόνο προκαλούν σ’ εκείνον τον πλανήτη μια αύξηση της γεννητικότητας σ’ αυτά που λέγονται «σαλιγγάρια», «γυμνοσάλιαγγες», «ψείρες», «κατσαρίδες» και σε πολλά άλλα παράσιτα που καταστρέφουν τα αγαθά της Φύσης.

34.194.Β

Παραλληλίζοντας τα αυθεντικά δεδομένα τα σχετικά με τα γεγονότα που συνέβηκαν στην Αίγυπτο, και τα δεδομένα που παγιώθηκαν για το θέμα αυτό στη νοητική λειτουργία και στην αντίληψη όλων σχεδόν των υπεύθυνων όντων του περίφημου σύγχρονου «πολιτισμού» τους — και τα οποία δήθεν ανακάλυψαν χάρη στον «τελειοποιημένο πια νου» τους — θα έχουμε ένα ζωντανό παράδειγμα των δεδομένων από τα οποία σχηματίζεται η «λογική σκέψη» τους κατά την υπεύθυνη ύπαρξή τους. Επιπλέον, αυτό θα μου επιτρέψει να επισημάνω για άλλη μία φορά τον «εγκληματικό χαρακτήρα», με την αντικειμενική σημασία της λέξης, της συνήθειας που οριστικά καθιέρωσαν στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης, και την οποία στολίζουν με τα ηχηρά ονόματα της «εκπαίδευσης» και της «μόρφωσης» της νέας γενιάς.

34.197-8.Β

Αυτή η ψυχική ανωμαλία διαταράσσει, σιγά-σιγά, στη συνολική τους παρουσία πολλές ήδη απορρυθμισμένες λειτουργίες του πλανητικού τους σώματος, και ίσως και του σώματος Κεστζάν — αν βέβαια το δεύτερο οντικό τους σώμα έχει ήδη επενδυθεί και έχει φτάσει στην απαιτούμενη «ατομικότητα».

34.198.Β

Και η ανωμαλία του ψυχισμού τους, που τα κάνει «να αγανακτούν ειλικρινά τζάμπα και βερεσέ», ή, όπως λένε τα ίδια «να ταράσσονται ειλικρινώς εις μάτην», προέρχεται με τη σειρά της από το γεγονός ότι ο «οντικός ορίζοντας», καθώς και η «ενστικτώδης αίσθηση της πραγματικότητας στις αληθινές της διαστάσεις», ιδιαιτερότητες έμφυτες σε όλα τα τρίμυαλα όντα, χάθηκαν εδώ και πολύ καιρό από το σύνολο της παρουσίας τους.

34.198.Β

Επειδή απουσιάζουν από τον ψυχισμό τους αυτές οι δύο ιδιαιτερότητες, δεν μπορούν με κανέναν τρόπο να υποπτευτούν ότι τα όμοιά τους όντα δεν μπορεί ποτέ να είναι η αιτία εκείνων των τρομερών διαδικασιών, και ότι τέτοιες διαδικασίες προκαλούνται στον κακόμοιρο τον πλανήτη τους από δύο αναπόφευκτα και σημαντικά αίτια.

Το πρώτο από τούτα τα δύο αίτια είναι πάλι ο κοσμικός νόμος Σολιουνένσιους, που δεν εξαρτάται καθόλου από αυτά· και το δεύτερο, το οποίο εξαρτάται εν μέρει από αυτά, είναι ότι το σύνολο των αποτελεσμάτων των συνθηκών της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, που καθιερώθηκε ανώμαλα από τα ίδια, εμποδίζει τα δεδομένα τα οποία εξακολουθούν να κρυσταλλώνονται στη συνολική τους παρουσία, για να προξενήσουν εκεί την ιερή παρόρμηση της Αντικειμενικής ηθικής συνείδησης, να συμμετέχουν στη λειτουργία της «κατάστασης του ξύπνου τους» — αφήνοντας έτσι τη δράση του πρώτου αιτίου να προσλάβει αυτή την τρομερή μορφή.

34.198.Β

Όπως είπα, δεν μπορούν να φανταστούν και να καταλάβουν, ούτε κατά προσέγγιση, ότι τα μεμονωμένα άτομα δεν θα μπορούσαν ποτέ να είναι η αιτία εκείνων των τρομερών πλανητικών διαδικασιών, ότι εντελώς συμπτωματικά κατέχουν ορισμένα πόστα, και ότι, λόγω των καθιερωμένων πια συνθηκών της αμοιβαίας τους ύπαρξης, το ίδιο το γεγονός ότι κατέχουν κάποια πόστα τα αναγκάζει να εκδηλώνονται με τον άλφα ή βήτα ρόλο. Και τα αποτελέσματα αυτών των ρόλων παίρνουν τη μια ή την άλλη μορφή, σύμφωνα με μια αυστηρή συμμορφία η οποία δεν εξαρτάται καθόλου από τα ίδια.

34.201.Β

Αν συγκρίνουμε τις πράξεις που έκαναν τα παλιότερα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω υπό την επιρροή της ίδιας «ψυχικής κατάστασης», με τις πράξεις των σύγχρονων Μπολσεβίκων, τους σύγχρονους Μπολσεβίκους θα πρέπει να τους δοξάζουμε και να τους ευχαριστούμε, γιατί, παρά τις διάφορες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που αναπόφευκτα κρυσταλλώθηκαν στις παρουσίες τους — όπως γίνεται γενικά σε όλα τα σημερινά τρίμυαλα όντα εκεί κάτω — εκδηλώθηκαν, μέσα σ’ εκείνη τη βράση, όταν δεν ήταν παρά μαριονέτες υποταγμένες στην επίδραση του κοσμικού νόμου Σολιουνένσιους, με τέτοιο τρόπο, που μπορεί τουλάχιστον κανείς να αναγνωρίσει τα πτώματα αυτών που τουφέκισαν, ότι δηλαδή ήταν κάποιοι, που βρέθηκαν τέλος πάντων τυχαία στην μπούκα του κανονιού τους, με όνομα, πατρώνυμο και επώνυμο και όχι όποιοι κι όποιοι.»

40.27.Γ

Αυτό συνέβηκε για δύο λόγους.

40.27.Γ

Ο πρώτος ήταν ότι, εξαιτίας των αφύσικων συνθηκών της εξωτερικής οντικής ύπαρξης που μόνα τους είχαν καθιερώσει, κάποια από αυτά, μόλις έγιναν υπεύθυνα όντα, ανάπτυξαν μια ιδιαίτερη «ψυχο-οργανική ανάγκη» που θα μπορούσαμε να την εκφράσουμε στη γλώσσα τους κάπως έτσι:

40.28.Γ

«Άσβεστη δίψα να θεωρούνται σοφοί από τα όντα του περιβάλλοντός τους».

Κι αυτή η ψυχο-οργανική ανάγκη προκάλεσε την εμφάνιση ενός παράδοξου ορμέμφυτου, για το οποίο σου έχω μιλήσει περισσότερο από μια φορά, κάτι που εκείνα ονομάζουν «κλίση για δόλιες σοφιστείες».