Study of Beelzebub's Tales

Περίληψη

Ο Βεελζεβούλ με την ιδιότητα του επαγγελματία υπνωτιστή, εξακολούθησε τα πειράματά του για τον ψυχισμό τους χρησιμοποιώντας κυρίως εκείνη την ιδιαίτερη κατάσταση που τα σημερινά όντα ονομάζουν «κατάσταση ύπνωσης».

Άρχισε τη δραστηριότητά του σαν επαγγελματίας υπνωτιστής, στο κέντρο της ηπείρου Ασίας, σε διάφορες πόλεις του Τουρκεστάν. Στην αρχή έμενε στις πόλεις της περιοχής του Τουρκεστάν που αργότερα ονομάστηκε «Κινέζικο Τουρκεστάν», σε αντίθεση με το μέρος που λέγεται «Ρωσικό Τουρκεστάν» μετά την κατάκτησή του από τα όντα της μεγάλης κοινότητας της Ρωσίας.

Η ύπαρξή του περιφερόταν, στην αρχή εκείνης της περιόδου της δραστηριότητάς του, σε διάφορες πόλεις του Κινέζικου Τουρκεστάν, αλλά αργότερα ήρθαν έτσι τα πράγματα που προτίμησε να παραμείνει στις πόλεις του Ρωσικού Τουρκεστάν,

Λόγω του σχεδίου που συνέλαβε τότε, και πραγματοποίησε στη συνέχεια, το Τουρκεστάν έπαψε να είναι ο μόνιμος τόπος της ύπαρξής μου πάνω στον πλανήτη σου κατά την περίοδο της τελευταίας μου παραμονής.

Και από τότε οι πόλεις της «περίφημης» Ευρώπης τους, με τα καφενεία όπου σου σερβίρουν ένα «μαύρο υγρό» αμφιβόλου προελεύσεως, αντικατέστησαν για πάντα στη ζωή μου τις ανατολίτικες πόλεις με τα «Τσαϊχανέ» και τα εξαίσια αρωματικά τους τσάγια.

Αποφάσισε να πάω πρώτα στη χώρα της ηπείρου Αφρικής που λέγεται Αίγυπτος. Όταν έφτασε, εγκαταστάθηκε σε μια πόλη που ονομάζεται «Κάιρο», όπου γρήγορα οργάνωσε την εξωτερική μορφή της συνηθισμένης του ύπαρξης με τέτοιο τρόπο που να του επέτρεπε να προσφέρει την απαιτούμενη ανάπαυση στο πλανητικό του σώμα μετά από ένα τόσο έντονο και αδιάκοπο μόχθο.

Δεν μπόρεσε καθόλου να αναπαυθεί στην Αίγυπτο, γιατί οι περιστάσεις τον ανάγκασαν σε λίγο να εγκαταλείψει τη χώρα.

33.148.Β

Και ο Βεελζεβούλ ξανάρχισε την ιστορία του:

33.148.Β

— Έτσι λοιπόν, ενώ περιέφερα την ύπαρξη μου ανάμεσα στους ευνοουμένους σου με την ιδιότητα του επαγγελματία υπνωτιστή, εξακολούθησα τα πειράματα μου για τον ψυχισμό τους χρησιμοποιώντας κυρίως εκείνη την ιδιαίτερη κατάσταση που τα σημερινά όντα εκεί κάτω την ονομάζουν «κατάσταση ύπνωσης».

33.148.Β

Για να τους φέρνω σ’ αυτή την κατάσταση, κατέφευγα αρχικά στα ίδια μέσα με τα οποία τα όντα της περιόδου του Τικλιαμουισιανού πολιτισμού έφερναν το ένα το άλλο στην κατάσταση αυτή, ενεργώντας δηλαδή πάνω τους μέσω του δικού μου «Χανμπλεντζόιν».

33.148.Β

Αργότερα όμως, καθώς η οντική παρόρμηση που ονομάζεται «αγάπη των ομοίων μας» άρχισε να αναδύεται συχνότερα στην παρουσία μου, χρειάστηκε να προκαλώ αυτή τη διαδικασία σε πάρα πολλά τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, όχι πια μόνο για τον προσωπικό μου σκοπό, αλλά αυτή τη φορά και για το δικό τους καλό· και καθώς αυτή η μέθοδος αποδείχτηκε τότε πολύ βλαβερή για την οντική μου ύπαρξη, σκέφτηκα μια άλλη μέθοδο η οποία μου επέτρεπε να πετυχαίνω τα ίδια αποτελέσματα, χωρίς να ξοδεύω το «Χανμπλεντζόιν» μου.

33.148.Β

Το εύρημα μου — το οποίο έβαλα αμέσως σε εφαρμογή — ήταν να τροποποιώ ταχύτατα τη «διαφορά πληρότητας των αιμοφόρων αγγείων» για την οποία σου μίλησα, εμποδίζοντας μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο την ελεύθερη κυκλοφορία του αίματος μέσα σε ορισμένα από τα αγγεία τους.

33.148-9.Β

Μ’ αυτή την επέμβαση κατάφερνα, διατηρώντας πάντα τον αυτόματο πια ρυθμό της κυκλοφορίας του αίματός τους στην «κατάσταση του ξύπνου» τους, να επιτρέπω την ταυτόχρονη λειτουργία, σ’ εκείνα τα όντα, της αληθινής συνειδητότητας, δηλαδή εκείνης που τα ίδια ονομάζουν «υποσυνείδητο».

33.149.Β

Η νέα μου μέθοδος αποδείχτηκε, σίγουρα, ασυγκρίτως ανώτερη από αυτήν που μεταχειρίζονται σήμερα τα όντα του πλανήτη σου, και με την οποία αναγκάζουν το υποκείμενο που θα υπνωτίσουν να κοιτάζει κάποιο λαμπερό αντικείμενο.

33.149.Β

Βέβαια, αν και μπορεί κανείς, όπως σου είπα, να τους φέρει σ’ αυτή την ψυχική κατάσταση κάνοντάς τους να προσηλώσουν την προσοχή τους σ’ ένα γυαλιστερό ή λαμπερό αντικείμενο, αυτό δεν πετυχαίνει με όλα τα όντα εκεί κάτω, τουλάχιστον όχι όσο θα έπρεπε.

Στην πραγματικότητα, και αν ακόμα αλλάξει η «διαφορά πληρότητας των αιμοφόρων αγγείων, όταν προσηλωθούν σ’ ένα λαμπερό αντικείμενο, ο κυριότερος συντελεστής της αλλαγής αυτής βρίσκεται, ωστόσο, στην από μέρους τους θεληματική ή αυτόματη συγκέντρωση της σκέψης και του συναισθήματος.

33.149.Β

Κι αυτή η συγκέντρωση επιτυγχάνεται μόνο χάρη σε μία εντονότατη προσμονή, ή με μια διαδικασία που πραγματώνεται μέσα τους και την οποία εκφράζουν με τη λέξη «πίστη», ή ακόμη από το συναίσθημα του φόβου για κάτι που πρόκειται να συμβεί, ή τέλος από το ξεδίπλωμα «παθών», όπως το «μίσος», ή «αγάπη» η «ηδονή», η «περιέργεια», και άλλων, των οποίων η λειτουργία έχει πια γίνει έμφυτη στην παρουσία εκείνων των όντων.

33.149.Β

Γι’ αυτό, λοιπόν, στα όντα που εκεί κάτω ονομάζονται «υστερικά», και έχασαν για ένα χρονικό διάστημα, αν όχι για πάντα, κάθε ικανότητα να συγκεντρώνουν τη «σκέψη» και το συναίσθημα», είναι αδύνατο να προκαλέσουμε μια «διαφορά πληρότητας των αιμοφόρων αγγείων» με την προσήλωσή τους σ’ ένα λαμπερό αντικείμενο — και είναι επομένως αδύνατο να τους φέρουμε σε «κατάσταση ύπνωσης».

33.149.Β

Αντίθετα, με τη μέθοδο που βρήκα, δηλαδή με τη συγκεκριμένη επίδραση στα «αιμοφόρα αγγεία», μπορούσα να φέρνω σ’ αυτή την κατάσταση όχι μόνο οποιοδήποτε από τα αγαπημένα σου τρίμυαλα όντα, αλλά και πολλά μονόμυαλα και δίμυαλα όντα που ζουν εκεί κάτω, όπως, μεταξύ άλλων, «τετράποδα», «ψάρια», «πτηνά» και τα λοιπά.

33.149-50.Β

Όσο για την παρόρμηση που λέγεται αγάπη των ομοίων μας, που με υποχρέωσε να αναζητήσω μια καινούργια μέθοδο για να φέρνω τους ευνοουμένους σου σε τούτη την ιδιάζουσα γι’ αυτούς κατάσταση, αυτή εμφανίστηκε μέσα μου και επικράτησε σιγά-σιγά, κυρίως επειδή την εποχή της θεραπευτικής μου δραστηριότητας τα συνηθισμένα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, όποια κι αν ήταν η κάστα τους, άρχισαν αμέσως, άλλοι εδώ, άλλοι εκεί και άλλοι παραπέρα, να με αγαπούν και να με εκτιμούν, και να νομίζουν ότι τους στάλθηκα Άνωθεν για να τα βοηθήσω να ελευθερωθούν από τις ολέθριες συνήθειές τους· με λίγα λόγια, άρχισαν να εκδηλώνουν προς το πρόσωπο μου τις ειλικρινείς οντικές παρορμήσεις, του «Ασκολνίκου», ή, όπως λένε οι ίδιοι, «ευγνωμοσύνη» και «αναγνώριση».

33.150.Β

Και δε μου έδειχναν το «οντικό Ασκολνίκου» ή την «ευγνωμοσύνη» μόνο εκείνα τα οποία είχα σώσει και οι συγγενείς τους, αλλά όλα σχεδόν όσα έρχονταν, από κοντά ή μακριά, σε επαφή μαζί μου, ή άκουσαν να μιλούν για μένα, με μοναδική εξαίρεση εκείνους τους επαγγελματίες που έκαναν χρέη γιατρών.

33.150.Β

Αυτοί οι τελευταίοι, αντίθετα, με απεχθάνονταν με όλες τους τις δυνάμεις, και αγωνίζονταν να αμαυρώσουν με κάθε τρόπο τις καλές σχέσεις που είχα με τα συνηθισμένα όντα· με απεχθάνονταν άλλωστε μόνο και μόνο επειδή γρήγορα έγινα ένας σοβαρότατος ανταγωνιστής τους.

33.150.Β

Και εδώ που τα λέμε, είχαν πραγματικά λόγους να με μισούν, γιατί, λίγες μόλις μέρες μετά το ξεκίνημα της ιατρικής μου καριέρας, είχα κιόλας καθημερινά στη φροντίδα μου εκατοντάδες ασθενείς, και εκατοντάδες άλλοι προπαθούσαν να γίνουν πελάτες μου, ενώ οι καημένοι οι ανταγωνιστές μου έπρεπε να περιμένουν όλη μέρα, καθισμένοι στα περίφημα «γραφεία» τους, για να τους πέσει κάποιος ασθενής σαν το «απολωλός πρόβατο».

33.150.Β

Περίμεναν δε με τόση ανυπομονησία, γιατί ορισμένα από τα «απολωλότα πρόβατα» γίνονταν πότε-πότε αυτό που λένε «γαλακτοφόρες αγελάδες», τις οποίες οι γιατροί αρμέγουν, κατά την εκεί επικρατούσα συνήθεια, για να τους παίρνουν το γαλατάκι, που μεθερμηνευόμενο στη γλώσσα τους είναι το λεγόμενο «παραδάκι».

33.150-1.Β

Πάντως, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, πρέπει να προσθέσω ότι τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο δύσκολο να ζήσει κανείς εκεί κάτω χωρίς αυτό το «παραδάκι», και ιδιαίτερα το είδος των τρίμυαλων όντων της σήμερον που το αποτελούν οι περίφημοι γιατροί τους.

33.151.Β

Έτσι, παιδί μου, άρχισα πρώτα τη δραστηριότητα μου σαν επαγγελματίας υπνωτιστής, όπως σου είπα, στο κέντρο της ηπείρου Ασίας, σε διάφορες πόλεις του Τουρκεστάν.

33.151.Β

Στην αρχή έμενα στις πόλεις της περιοχής του Τουρκεστάν που αργότερα ονομάστηκε «Κινέζικο Τουρκεστάν», σε αντίθεση με το μέρος που λέγεται «Ρωσικό Τουρκεστάν» μετά την κατάκτηση του από τα όντα της μεγάλης κοινότητας της Ρωσίας.

33.151.Β

Στις πόλεις του Κινέζικου Τουρκεστάν ήταν πολύ αισθητή η έλλειψη γιατρών του είδους μου, γιατί τότε, στα τρίμυαλα όντα που κατοικούσαν σ’ εκείνη τη χώρα της επιφάνειας του πλανήτη σου εκδηλώθηκαν ιδιαίτερα έντονα δύο από τις πιο καταστροφικές «οργανικές συνήθειες» που είχαν πια γίνει έμφυτες στην παρουσία των όντων εκείνου του δύστυχου πλανήτη.

33.151.Β

Η μία από τις καταστροφικές οργανικές συνήθειές τους ήταν να «καπνίζουν όπιο», και η άλλη να «μασάνε Άνασα», ή, όπως το λένε αλλιώς, «χασίς».

33.151.Β

Το «όπιο», όπως ξέρεις, βγαίνει από το άνθος της παπαρούνας, και το «χασίς» από έναν επιπλανητικό σχηματισμό που λέγεται εκεί κάτω «Τσάκλα» ή «κάνναβις».

33.151.Β

Η ύπαρξη μου περιφερόταν, λοιπόν, στην αρχή εκείνης της περιόδου της δραστηριότητας μου, σε διάφορες πόλεις του Κινέζικου Τουρκεστάν, αλλά αργότερα ήρθαν έτσι τα πράγματα που προτίμησα να παραμείνω στις πόλεις του Ρωσικού Τουρκεστάν.

33.151.Β

Στα όντα που κατοικούν στις πόλεις του Ρωσικού Τουρκεστάν, ή πρώτη από αυτές τις καταστροφικές συνήθειες — ή «βίτσια», όπως τα λένε καμιά φορά — η συνήθεια δηλαδή να καπνίζουν όπιο, ήταν κάτι που σπάνιζε, και η συνήθεια να μασάνε Άνασα σπάνιζε ακόμα περισσότερο. Αντίθετα, στα μέρη εκείνα βρισκόταν σε πλήρη άνθηση η χρήση της λεγόμενης «ρωσικής βότκας».

33.151.Β

Το ολέθριο αυτό προϊόν παράγεται κυρίως από έναν επιπλανητικό σχηματισμό που λέγεται «πατάτα».

33.151-2.Β

Και από τη «βότκα», όπως κι από το «όπιο» κι από το «Άνασα», όχι μόνο παθαίνουν τα εκεί κάτω τρίμυαλα όντα κανονικό «ψυχικό τραλαλά», αλλά επέρχεται βαθμιαία και ο πλήρης εκφυλισμός ορισμένων σημαντικών οργάνων του πλανητικού τους σώματος. Να σου πω, με την ευκαιρία αυτή, ότι τις στατιστικές, για τις οποίες στη συνέχεια έδειξαν ζωηρότατο ενδιαφέρον ορισμένα Παναγιότατα Άτομα Ανώτατης Νοητικής Βαθμίδας, τις είχα καθιερώσει κατά την πρώτη ακριβώς εκείνη περίοδο των δραστηριοτήτων μου ανάμεσα στους ευνοούμενους σου, για να προσανατολίσω καλύτερα τις έρευνες μου στον τομέα του ψυχισμού τους.

33.152.Β

Λοιπόν, παιδί μου, την περίοδο που περιέφερα την ύπαρξη μου υπό την ιδιότητα του γιατρού ανάμεσα στα όντα που κατοικούσαν στις πόλεις του Τουρκεστάν, έπρεπε να εργάζομαι τόσο εντατικά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ώστε ορισμένες λειτουργίες του πλανητικού μου σώματος άρχισαν να αλλοιώνονται.

Άρχισα τότε να σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψω κάθε ασχολία, και, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα, να μην κάνω τίποτε άλλο από το να αναπαύομαι.

33.152.Β

Θα μπορούσα βέβαια να επιστρέψω στο σπίτι μου, στον πλανήτη Άρη, γι’ αυτό το σκοπό, αλλά ορθώθηκε τότε μπροστά μου το ατομικό μου «Ντιμτσονίρο», δηλαδή το οντικό μου καθήκον απέναντι στο «λόγο της ουσίας» που είχα δώσει στον εαυτό μου.

33.152.Β

Βλέπεις, από τις πρώτες μέρες της έκτης μου καθόδου, είχα δώσει στον εαυτό μου το «λόγο της ουσίας» μου να περιφέρω την ύπαρξη μου ανάμεσα στους ευνοουμένους σου μέχρι να ξεκαθαριστούν οριστικά στο νου μου όλες οι αιτίες του βαθμιαίου σχηματισμού, μέσα στη συνολική τους παρουσία, του τόσο ιδιόρρυθμου οντικού ψυχισμού τους.

33.152.Β

Και επειδή δεν είχα ακόμα φτάσει στο σκοπό που ορκίστηκα να πετύχω, δεν είχα δηλαδή προκάνει ακόμα να μάθω όλες τις αναγκαίες λεπτομέρειες για να ξεκαθαρίσω αυτό το θέμα, θεώρησα ότι η επιστροφή μου στον Άρη θα ήταν πρόωρη.

33.152-3.Β

Το να μείνω όμως στο Τουρκεστάν και να οργανώσω την ύπαρξη μου έτσι που να μπορέσω να προσφέρω στο πλανητικό μου σώμα την αναγκαία ανάπαυση, ήταν αδύνατο, γιατί σε όλα σχεδόν τα όντα που κατοικούσαν σ’ εκείνο το μέρος της επιφάνειας του πλανήτη σου — από το Ρωσικό ως το Κινέζικο Τουρκεστάν — είχαν ήδη κρυσταλλωθεί, είτε από τις προσωπικές τους προσλήψεις, είτε από περιγραφές, τα αναγκαία δεδομένα για να αναγνωρίζουν την εξωτερική μου εμφάνιση· καθένα λοιπόν από τα συνηθισμένα όντα εκείνων των περιοχών ένιωθε την ανάγκη να μου μιλήσει για τον εαυτό του ή για τους συγγενείς του, σχετικά με το θέμα του ενός ή του άλλου από εκείνα τα «ολέθρια βίτσια» και τις μεθόδους απαλλαγής από αυτά — μεθόδους στις οποίες είχα γίνει συμπτωματικά αυθεντία εκτός συναγωνισμού.

33.153.Β

Λόγω του σχεδίου που συνέλαβα τότε, και πραγματοποίησα στη συνέχεια, για να ξεφύγω απ’ αυτή την κατάσταση, το Τουρκεστάν — ο τόπος εκείνος όπου παγιώθηκαν τότε μέσα στην παρουσία μου δεδομένα που θα μου θυμίζουν για πάντα αξέχαστες στιγμές — έπαψε να είναι ο μόνιμος τόπος της ύπαρξής μου πάνω στον πλανήτη σου κατά την περίοδο της τελευταίας μου παραμονής. Και από τότε οι πόλεις της «περίφημης» Ευρώπης τους, με τα καφενεία όπου σου σερβίρουν ένα «μαύρο υγρό» αμφιβόλου προελεύσεως, αντικατέστησαν για πάντα στη ζωή μου τις ανατολίτικες πόλεις με τα «Τσαϊχανέ» και τα εξαίσια αρωματικά τους τσάγια.

33.153.Β

Αποφάσισα να πάω πρώτα στη χώρα της ηπείρου Αφρικής που λέγεται Αίγυπτος.

33.153.Β

Διάλεξα την Αίγυπτο, επειδή την περίοδο εκείνη αποτελούσε πράγματι ιδανικό τόπο για ανάπαυση. Γι’ αυτό και πολλά «ευκατάστατα», όπως λένε, τρίμυαλα όντα απ’ όλες τις άλλες ηπείρους πήγαιναν εκεί.

33.153.Β

Όταν έφτασα, εγκαταστάθηκα σε μια πόλη που ονομάζεται «Κάιρο», όπου γρήγορα οργάνωσα την εξωτερική μορφή της συνηθισμένης μου ύπαρξης με τέτοιο τρόπο που να μου επέτρεπε να προσφέρω την απαιτούμενη ανάπαυση στο πλανητικό μου σώμα μετά από ένα τόσο έντονο και αδιάκοπο μόχθο.

33.153-4.Β

Θυμάσαι; Σου έχω πει ότι στην Αίγυπτο είχα πάει για πρώτη φορά κατά την τέταρτη κάθοδο μου στην επιφάνεια του πλανήτη σου, όπου είχα κατεβεί για να πιάσω, με τη βοήθεια πολλών όντων της φυλής μας τα οποία ζούσαν εκεί κάτω, έναν ορισμένο αριθμό από τα «παρεξηγημένα» εκείνα όντα, τους λεγόμενους «πιθήκους», που η προέλευσή τους οφείλεται σε καθαρή σύμπτωση· σου έχω ακόμα πει ότι είχα επισκεφτεί διάφορα πολύ ενδιαφέροντα, χτισμένα από ντόπια όντα, αρχιτεκτονήματα, μεταξύ των οποίων και εκείνο το πρωτότυπο αστεροσκοπείο το οποίο προοριζόταν για τη μελέτη των κοσμικών συγκεντρώσεων, και που τόσο είχε κινήσει την περιέργεια μου.

33.154.Β

Όταν κατέβηκα για έκτη φορά, δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα από όλα εκείνα τα ενδιαφέροντα αρχιτεκτονήματα των περασμένων χρόνων.

33.154.Β

Είχαν καταστραφεί από τα όντα εκεί πέρα κατά τη διάρκεια των «πολέμων» και των «επαναστάσεών» τους, ή είχαν σκεπαστεί από την άμμο.

33.154.Β

Αυτή η άμμος δημιουργήθηκε από τους ισχυρούς ανέμους για τους οποίους επίσης σου μίλησα, καθώς και από ένα πλανητικό τρεμούλιασμα που τα όντα της Αιγύπτου ονόμασαν αργότερα «Αλνεπουσιανό σεισμό».

33.154.Β

Κατά τη διάρκεια εκείνου του τρεμουλιάσματος του πλανήτη τους, ένα νησί που λεγόταν τότε «Σιαπούρα», και βρισκόταν στα βόρεια του νησιού που υπάρχει ακόμα και σήμερα με το όνομα «Κύπρος», βυθίστηκε σιγά-σιγά στο εσωτερικό του πλανήτη, με πολύ ιδιόρρυθμο τρόπο, μέσα σε διάστημα πέντε χρόνων τους, και όσο κράτησε αυτή η διαδικασία, ασυνήθιστες «παλίρροιες» και «αμπώτιδες» προκλήθηκαν στις μεγάλες «Σαλιακουριαπινές» εκτάσεις εκεί γύρω, αποθέτοντας έτσι στη στεριά τεράστιες μάζες άμμου, οι οποίες ανακατεύτηκαν μ’ αυτές που είχαν φέρει οι άνεμοι.

33.154.Β

Να όμως, παιδί μου, που καθώς σου μιλούσα για την Αίγυπτο και για όλα εκείνα τα πράγματα, εμφανίστηκε σιγά-σιγά μέσα μου, μέχρι που τη συνειδητοποίησα με όλο μου το είναι, η βεβαιότητα ότι στη διάρκεια των ιστοριών μου για τα τρίμυαλα όντα που κατοικούν στη Γη, έκανα ένα ασυγχώρητο λάθος.

33.154.Β

Θυμάμαι ότι σου είπα κάποτε, πως κανένα από τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από όντα περασμένων γενεών δεν έφτασε ποτέ ως τα όντα των επόμενων γενεών.

33.154.Β

Εδώ λοιπόν βρίσκεται, το βλέπω τώρα, το λάθος που έκανα.

33.154-5.Β

Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ιστοριών μου για τα όντα που σου αρέσουν, δεν πέρασε ούτε μια φορά από τους οντικούς συνειρμούς μου η ανάμνηση του γεγονότος, το οποίο συνέβηκε μια μέρα πριν εγκαταλείψω για πάντα την επιφάνεια του πλανήτη σου, και το οποίο αποδεικνύει ότι ορισμένα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν από όντα παλαιότερων εποχών έχουν, αντίθετα, φτάσει μέχρι τους σημερινούς ευνοουμένους σου.

33.155.Β

Οι εκπορεύσεις χαράς που προκλήθηκαν τότε μέσα μου από τη χάρη που μου είχε απονείμει ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ, ΑΠΕΙΡΟΔΙΚΑΙΟΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ και από το χατήρι που μου είχε κάνει να μ’ αφήσει να επιστρέψω στον τόπο όπου πρωτοεμφανίστηκα, με εμπόδισαν ίσως να αντιληφθώ αυτή την εντύπωση με αρκετή δύναμη, έτσι ώστε να κρυσταλλωθούν πλήρως τα δεδομένα, μέσα στα αντίστοιχα μέρη του ενιαίου Όλου μου, τα οποία γεννούν στα όντα, κατά τη διάρκεια των οντικών συνειρμών που προκαλούνται από τις εκδηλώσεις της ίδιας πηγής, την επανάληψη αυτού το οποίο αισθάνθηκαν.

33.155.Β

Τώρα όμως που άρχισα να μιλάω για τη σύγχρονη Αίγυπτο, και ξαναζωντανεύει στα μάτια της ουσίας μου η εικόνα ορισμένων τόπων που μου άρεσαν σ’ εκείνο το τμήμα της στερεής επιφάνειας του πλανήτη σου, οι αμυδρές εντυπώσεις που είχα διατηρήσει απ’ αυτό το γεγονός επενδύονται σιγά-σιγά μέσα μου με μια ορισμένη συνειδητότητα και μου ξανάρχονται ζωντανές στη μνήμη.

33.155.Β

Πριν σου μιλήσω γι’ αυτό το γεγονός, το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί αξιοθρήνητα τραγικό, πρέπει να σου μιλήσω και πάλι, για να σχηματίσεις μια σαφέστερη εικόνα, για εκείνα τα τρίμυαλα όντα της ηπείρου της Ατλαντίδος που ίδρυσαν την επιστημονική κοινότητα η οποία είχε το όνομα Αχαλντάν.

33.155.Β

Ορισμένα μέλη της εταιρίας αυτής, έχοντας ήδη κάποια γνώση του Πανταχού Παρόντος Ιερού Οκιντανόχ, ανακάλυψαν μετά από επίμονους μόχθους πώς να αποσπούν διαδοχικά από την ατμόσφαιρά τους, καθώς και από διάφορους επιπλανητικούς σχηματισμούς, το καθένα από τα τρία άγια μέρη του, και, διατηρώντας αυτές τις ιερές κοσμικές ουσίες «φορείς δυνάμεων» σε συμπυκνωμένη μορφή, πώς να τις χρησιμοποιούν για τις πειραματικές επιστημονικές τους έρευνες.

33.155-6.Β

Τα μέλη αυτής της μεγάλης σοφής εταιρίας κατάφεραν μεταξύ άλλων να χρησιμοποιούν το ξεχωριστά εντοπισμένο τρίτο μέρος του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ — την ιερή «εξουδετερωτική δύναμη» ή «συμφιλιωτική δύναμη — για να φέρνουν κάθε «οργανικό» πλανητικό σχηματισμό σε τέτοια κατάσταση, που η παρουσία του να διατηρεί για πάντα όλα τα ενεργά στοιχεία που περιείχε τη δεδομένη στιγμή· με άλλα λόγια, μπορούσαν να αναστέλλουν ή και να σταματούν πλήρως την αναπόφευκτη «αποσύνθεση» του.

33.156.Β

Η γνώση που τους παρείχε τη δυνατότητα να επιτυγχάνουν αυτά τα πράγματα μεταδόθηκε κληρονομικά σε ορισμένα όντα της Αιγύπτου, για την ακρίβεια στα μυημένα όντα που ήταν οι άμεσοι απόγονοι των σοφών μελών της εταιρίας των Αχαλντανών.

33.156.Β

Και αρκετούς αιώνες μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, τα όντα αυτής της Αιγύπτου, στηριζόμενοι στις γνώσεις που έφτασαν μέχρις αυτά, κατάφεραν να μάθουν να διατηρούν αιώνια — πάντα μέσω της ιερής «εξουδετερωτικής δύναμης» του Ιερού Οκιντανόχ — τα πλανητικά σώματα ορισμένων από αυτά χωρίς να φθείρονται και να αποσυντίθενται μετά το ιερό Ρασκουάρνο», ή, όπως λένε, μετά το «θάνατό» τους.

33.156.Β

Πραγματικά, παιδί μου, κατά την έκτη επίσκεψή μου σ’ εκείνο τον πλανήτη, κανένα από τα όντα που κατοικούσαν στην Αίγυπτο τον καιρό της πρώτης μου παραμονής σ’ αυτή τη χώρα, και τίποτα απ’ όσα βρίσκονταν τότε εκεί, δεν υπήρχε πια, και δεν είχε διασωθεί ούτε η παραμικρή ιδέα γι’ αυτά. Αλλά τα πλανητικά σώματα στα οποία εφαρμόστηκε η μέθοδός τους διατηρούνταν ανέπαφα· και υπάρχουν ακόμα και σήμερα εκεί κάτω.

33.156.Β

Αυτά τα πλανητικά σώματα που διατηρήθηκαν ανέπαφα ονομάστηκαν από τα σημερινά όντα «μούμιες».

33.156.Β

Τα όντα της Αιγύπτου μετέτρεπαν τα πλανητικά σώματα σε «μούμιες» μ’ ένα πολύ απλό τρόπο. Διατηρούσαν το πλανητικό σώμα που ήταν να μουμιοποιηθεί μέσα στο υγρό που λέγεται εκεί κάτω «ρετσινόλαδο» για δύο περίπου εβδομάδες, έπειτα του έβαζαν μέσα του την άγια «ουσία-δύναμη», αφού την είχαν διαλύσει με κατάλληλο τρόπο.

33.156-7.Β

Μια μέρα λοιπόν, παιδί μου, έτυχε — όπως πληροφορήθηκα ύστερα από την οριστική αναχώρηση μου από την επιφάνεια του πλανήτη σου, από ένα Αιθερόγραμμα αναφερόμενο στις έρευνες και στις αναζητήσεις κάποιου συμπατριώτη μας, ο οποίος ακόμα και σήμερα υπάρχει εκεί κάτω — να τελειώσει η ύπαρξη ενός «Φαραώ» τους στην αρχή ακριβώς κάποιας διαδικασίας αλληλοκαταστροφής μεταξύ των όντων της κοινότητας της Αιγύπτου και γειτονικών κοινοτήτων, και τα όντα εκείνα που είχαν αναλάβει να βάζουν τα σώματα των σημαντικών όντων στην κατάσταση της αιώνιας διατήρησης, δεν μπορούσαν, επειδή τους επιτέθηκαν οι εχθροί, να αφήσουν το πλανητικό σώμα εκείνου του Φαραώ μέσα στο ρετσινόλαδο τόσο όσο χρειαζόταν, για δύο δηλαδή εβδομάδες. Παρόλα αυτά έβαλαν το σώμα μέσα στο ρετσινόλαδο και το έκλεισαν ερμητικά μέσα σ’ ένα δωμάτιο· έπειτα, αφού πρώτα διάλυσαν την άγια ουσία-δύναμη μ’ έναν ορισμένο τρόπο, την άφησαν να εισχωρήσει κι αυτή μέσα στο δωμάτιο, για να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα.

33.157.Β

Έτυχε λοιπόν η «ιερή δύναμη», την ώρα που πραγματοποιούσε τα αναμενόμενα, να διατηρηθεί μέσα στο ερμητικά κλεισμένο δωμάτιο, όπως συμβαίνει πάντοτε κάτω από την επιρροή των λεγόμενων «καταλυτών», και παρέμεινε αναλοίωτη μέχρι τώρα τελευταία.

33.157.Β

Το ιερό αυτό «κάτι» θα παρέμενε σε καθαρή κατάσταση επί πολλούς αιώνες εν μέσω τρίμυαλων όντων, τα οποία, στην ουσία τους, εδώ και πάρα πολύ καιρό δεν έχουν κανενός είδους «σεβασμό» για τίποτε. Αλλά επειδή στην παρουσία εκείνων των σύγχρονων «ασυνείδητων ιερόσυλων γεννήθηκε το εγκληματικό πάθος, το οποίο τους δημιουργεί την ανάγκη να βεβηλώνουν ως και τα ιερά όντων περασμένων γενεών, δεν δίστασαν να αρχίσουν ανασκαφές και να ανοίξουν ακόμα και εκείνο το θάλαμο τον οποίο θα ’πρεπε να θεωρούν ιερό και απαραβίαστο χώρο, και διέπραξαν την ανιερότητα εκείνη, της οποίας τα αποτελέσματα μ’ έκαναν πριν λίγο να συνειδητοποιήσω, με όλο μου το είναι, το λάθος μου — εκείνο το λάθος που έκανα όταν σου είπα με βεβαιότητα πως τίποτα δεν είχε φτάσει στα όντα του σημερινού πολιτισμού από τα όντα παλαιότερων εποχών· ενώ το γεγονός που συνέβηκε στις μέρες μας στην Αίγυπτο δεν είναι παρά η συνέπεια ενός αποτελέσματος που επιτεύχθηκε από τους αρχαίους προγόνους τους οι οποίοι κάποτε υπήρχαν στην ήπειρο Ατλαντίδα.

33.157.Β

Και να ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο το αποτέλεσμα των επιστημονικών επιτευγμάτων όντων πανάρχαιων εποχών έφτασε ως τα σημερινά όντα και αποτελεί σήμερα μέρος της πατρογονικής κληρονομιάς τους:

33.157-8.Β

Ίσως ήδη να ξέρεις, αγαπημένε μου Χασίν — όπως το ξέρουν όλα τα υπεύθυνα όντα του Μεγάλου μας Σύμπαντος, όποια κι αν είναι η βαθμίδα της οντικής τους ευφυΐας, ακόμα κι αυτά τα οποία δεν βρίσκονται παρά στο δεύτερο μισό της προετοιμασίας τους για την υπεύθυνη ηλικία — ότι η ουσία της παρουσίας του πλανητικού σώματος κάθε δημιουργήματος, καθώς και κάθε κοσμικής ενότητας, μεγάλης ή μικρής, «σχετικά ανεξάρτητης», πρέπει να αποτελείται από τρεις άγιες ουσίες-δυνάμεις, εντοπισμένες μέσα της, του Ιερού Τριαμαζικάμνω, δηλαδή τις ουσίες-δυνάμεις της Άγιας Κατάφασης, της Άγιας Άρνησης και της Άγιας Συμφιλίωσης, και ότι πρέπει να τις διατηρεί συνέχεια σε μια κατάσταση κατάλληλης ισορροπίας. Και αν, για τον άλφα ή βήτα λόγο, οι δονήσεις της μιας από αυτές τις τρεις άγιες δυνάμεις εισχωρήσουν σε παραπανήσιες ποσότητες μέσα σε μια οποιαδήποτε παρουσία, τότε αυτή εδώ υποκύπτει μοιραία και αναπόφευκτα στο «ιερό Ρασκουάρνο», στην ολοκληρωτική με άλλα λόγια καταστροφή της συνηθισμένης ύπαρξης της.

Λοιπόν, παιδί μου, όπως σου είπα, όταν εμφανίστηκε, στην παρουσία των σημερινών ευνοουμένων σου, η εγκληματική ανάγκη να λεηλατούν ακόμη και τα άγια λείψανα των προγόνων τους, και όταν ορισμένοι από αυτούς, για να την ικανοποιήσουν, έφτασαν στο σημείο να διαπράξουν το ανοσιούργημα και να ανοίξουν εκείνον τον ερμητικά κλεισμένο θάλαμο, η άγια ουσία-δύναμη της Άγιας Συμφιλίωσης, μεμονωμένα εντοπισμένη σ’ εκείνο το μέρος, επειδή δεν προλάβαινε να διαλυθεί μέσα στο χώρο εισχώρησε στις παρουσίες εκείνων των ατόμων και εκδηλώθηκε εκεί σύμφωνα με τη νομοτελειακή και χαρακτηριστική της ιδιότητα.

33.158.Β

Δεν θα σου πω τώρα τίποτε άλλο για τον τρόπο με τον οποίο εκφυλίστηκε ο ψυχισμός των τρίμυαλων όντων που κατοικούν σ’ εκείνη τη στεριά της επιφάνειας του πλανήτη σου, ούτε και ποια μορφή πήρε.

33.158.Β

Θα σου το εξηγήσω ίσως αργότερα σε καταλληλότερη περίσταση· στο μεταξύ ας επιστρέψουμε στο θέμα που αφήσαμε στη μέση.

33.158.Β

Στην Αίγυπτο, το πρόγραμμα για την εξωτερική μου ύπαρξη περιλάμβανε μεταξύ άλλων και μια βόλτα, και κάθε πρωί πήγαινα σ’ αυτά που ονομάζονται «Πυραμίδες» και «Σφίγγα».

33.158-9.Β

Αυτές οι «Πυραμίδες» και η «Σφίγγα» ήταν τα μοναδικά και αξιοθρήνητα απομεινάρια, που κατά τύχη παρέμειναν ανέπαφα, από τα μεγαλοπρεπή αρχιτεκτονήματα τα οποία είχαν χτιστεί από τους απογόνους των ικανότατων Αχαλντανών κι από τους επιδέξιους προγόνους των όντων της σημερινής Αιγύπτου, οικοδομήματα των οποίων το χτίσιμο παρακολούθησα με τα ίδια μου τα μάτια κατά την τέταρτη παραμονή μου στον πλανήτη σου.

33.159.Β

Δεν μπόρεσα καθόλου να αναπαυθώ στην Αίγυπτο, γιατί οι περιστάσεις με ανάγκασαν σε λίγο να εγκαταλείψω τη χώρα.

Αυτές οι περιστάσεις ήταν άλλωστε ο λόγος για τον οποίο οι πόλεις του αγαπημένου μου Τουρκεστάν, με τα άνετα «Τσαϊχανέ» τους, παραχώρησαν τη θέση τους, όπως σου είπα, στις πόλεις του περίφημου κέντρου του σύγχρονου πολιτισμού, την ήπειρο της Ευρώπης, με τα εξίσου περίφημα «καφέ-ρεστωράν» τους, όπου σου προσφέρουν, αντί για αρωματικό φρέσκο τσάι, ένα μαύρο υγρό, που ένας Θεός ξέρει από τι το βγάζουν.