Τρανσαπαλνιανή

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος	Τρανσαπαλνιανή
	17 Το Αρχι-παράλογο Σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του Βεελζεβούλ, ο ήλιος μας ούτε φωτίζει ούτε θερμαίνει.
17.120.Α	ΓΙΑ να αντιληφθείς κάπως, καλέ μου Χασίν, το πόσο λείπει από την παρουσία των τρίκεντρων όντων που κατοικούν στον πλανήτη Γη — και μάλιστα από τα όντα των τελευταίων περιόδων — η λειτουργία που ονομάζεται «ενστικτώδης αίσθηση της πραγματικότητας», αυτή που αρμόζει σε κάθε τρίμυαλο ον του Μεγάλου μας Σύμπαντος, θα είναι αρκετό, νομίζω, αν σου εξηγήσω με ποιον τρόπο καταλαβαίνουν και ερμηνεύουν τους λόγους για τους οποίους εμφανίζονται στον πλανήτη τους, περιοδικά, τα κοσμικά φαινόμενα που ονομάζουν «φως της ημέρας», «σκοτάδι», «ζέστη», «κρύο», κ.λπ.
17.120.Α	Όλα τα τρίμυαλα όντα εκείνου του πλανήτη, όταν φτάνουν στην υπεύθυνη ηλικία, όλα χωρίς εξαίρεση, είναι κατηγορηματικά πεπεισμένα, κάτω από την επιρροή πολλών «αμπελοφιλοσοφιών» που υπάρχουν εκεί κάτω με το όνομα «επιστήμες», ότι αυτά τα φαινόμενα φτάνουν έτοιμα μέχρι τον πλανήτη τους, απ-ευ-θεί-ας από τον ήλιο τους. Κι όπως θα ’λεγε σε τέτοιες περιπτώσεις και ο Ναστραντίν Χότζας: «άρες μάρες κουκουνάρες».
17.120.Α	Το πιο παράξενο στην περίπτωση αυτή είναι ότι εκτός από μερικά όντα τα οποία έζησαν εκεί κάτω πριν από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, ούτε ένα από αυτά δεν έχει ποτέ ως τώρα εκφράσει την παραμικρή αμφιβολία σχετικά μ’ αυτή την πεποίθηση.
17.120-1.Α	Και όχι μόνο κανένα τους δεν αμφισβήτησε ποτέ την πηγή τούτων των φαινομένων — αν και ο αλλόκοτος νους τους παρουσιάζει μια κάποια ομοιότητα με υγιή λογική — αλλά και κανένα τους δε χρησιμοποίησε ποτέ ως τώρα γύρω απ’ αυτό το θέμα την ιδιόρρυθμη ιδιότητα του ψυχισμού τους, που μόνο τα τρίμυαλα όντα εκείνου του πλανήτη έχουν, που λέγεται «φαντασία».
	21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες
21.201.Α	Περάσαμε από μέρη πραγματικά ασυνήθιστα, ασυνήθιστα ακόμη και για τη γενική μορφολογία εκείνου του παράξενου πλανήτη, του οποίου άλλωστε ορισμένες τοποθεσίες χρωστούν τη σημερινή τους όψη στις δύο «Τρανσαπαλνιανές διαταραχές» που προηγήθηκαν εκείνης της περιόδου και δεν έχουν σχεδόν προηγούμενο σε όλο το Σύμπαν. Από την πρώτη κιόλας μέρα έπρεπε να περάσουμε μέσα από ένα στενό φαράγγι, όπου υπήρχαν διάφορες «προεξοχές στερεού εδάφους», με μοναδικά σχήματα, που αποκάλυπταν ποικιλόμορφα σύνολα «ενδοπλανητικών ορυκτών».
21.202-3.Α	— Η ιστορία της τρίτης ασιατικής ομάδας άρχισε λίγο μετά την περίοδο που οι οικογένειες των κυνηγών των πιρμαράλ της ηπείρου Ατλαντίδος έφθασαν στις ακτές της Θάλασσας της Αφθονίας, για να ιδρύσουν εκεί τη δεύτερη ομάδα των ασιατικών όντων. Όμως, σ’ εκείνα τα «αμνημόνευτα» χρόνια — για τους σημερινούς ευνοουμένους σου, εννοείται — λίγο δηλαδή πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή που υπέστη εκείνος ο κακότυχος πλανήτης, μέσα στην παρουσία των τρίκεντρων όντων της ηπείρου Ατλαντίδος είχαν αρχίσει να κρυσταλλώνονται ορισμένες από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ· κι αυτές δημιούργησαν μέσα τους, ανάμεσα σ’ άλλες περίεργες για τρίμυαλα όντα ανάγκες, και την ανάγκη να φορούν διάφορα μπιχλιμπίδια σαν στολίδια, ή να φτιάχνουν τα ξακουστά «φυλαχτά» δικής τους επινόησης.
	22 Ο Βεελζεβούλ για πρώτη φορά στο Θιβέτ
22.230-1.Α	Πολύ συχνά αυτοί οι «πλανητικοί σπασμοί» που υφίσταται η Γη προκαλούνται από άλλες ενδοπλανητικές δυσαρμονίες, που είναι κι αυτές αποτέλεσμα δύο Τρανσαπαλνιανών διαταραχών που θα σου εξηγήσω κάποτε τα αίτιά τους· οι περισσότεροι όμως από τους «πλανητικούς σεισμούς», ιδιαίτερα αυτοί των τελευταίων αιώνων, οφείλονται κυρίως σ’ αυτές τις υψομετρικές διαφορές. Στην πραγματικότητα, τα υψώματα αυτά προκαλούν και στην παρουσία της ατμόσφαιρας του πλανήτη εξάρσεις εξίσου δυσανάλογες. Με άλλα λόγια, αυτό που ονομάζεται «Μπλαστεγοκλορνιανή σφαίρα» της ατμόσφαιρας του πλανήτη Γη έχει αποκτήσει, και συνεχίζει να δέχεται σε ορισμένα μέρη της, μια υλοποιημένη παρουσία που προεξέχει τόσο πολύ ώστε να μην επιτρέπει την «αμοιβαία συγχώνευση των αποτελεσμάτων όλων των πλανητών του συστήματος». Με τον τρόπο αυτό, κατά την κίνηση που ολοκληρώνει ο πλανήτης στα πλαίσια της διαδικασίας που λέγεται «συνολική αρμονία των συστημάτων», η γήινη ατμόσφαιρα «γραπώνει», θα λέγαμε, τις ατμόσφαιρες άλλων πλανητών ή κομητών του συστήματος της. Και τα «γραπώματα» αυτά προξενούν τους «σπασμούς» ή «σεισμούς» στις αντίστοιχες περιοχές της συνολικής παρουσίας του πλανήτη σου.
	23 Τέταρτη προσωπική επίσκεψη του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη
23.240.Α	Επειδή το ζήτημα της γενεαλογίας των πιθήκων είναι πραγματικά από τα πιο πολύπλοκα και από τα πιο ιδιότυπα, θα ενημερώσω το νου σου από κάθε δυνατή άποψη.
23.240.Α	Στην πραγματικότητα, ούτε αυτά κατάγονται από τους πιθήκους ούτε οι πίθηκοι απ’ αυτά, αλλά… στην καταγωγή αυτών των πιθήκων — όπως άλλωστε και σε κάθε παρανόηση εκεί κάτω — βρίσκει κανείς και πάλι τις γυναίκες τους.
23.240.Α	Θα πρέπει πρώτα-πρώτα να ξέρεις ότι, πριν από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, δεν είχε ακόμα εμφανιστεί κανένα από τα όντα-πιθήκους που υπάρχουν σήμερα στη Γη σε μεγάλη ποικιλία εξωτερικών μορφών· η γενεαλογία του είδους τους αρχίζει μετά την καταστροφή αυτή.
23.240-1.Α	Όπως όλα τα λίγο-πολύ σοβαρά γεγονότα, σοβαρά, βέβαια, με την αντικειμενική σημασία της λέξης, που συμβαίνουν στην επιφάνεια του άμοιρου εκείνου πλανήτη, έτσι και η περίπτωση της προέλευσης του «παρεξηγημένου» αυτού είδους, οφείλεται σε δύο πρωταρχικά αίτια, τελείως άσχετα μεταξύ τους.
23.241.Α	Το πρώτο είναι πάντοτε αυτή η ίδια απρονοησία ορισμένων Ανώτατων και Αγιότατων Κοσμικών Ατόμων, και το δεύτερο, για μία ακόμη φορά, οι αφύσικες συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που μόνα τους καθέρωσαν.
23.241.Α	Πραγματικά, κατά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, μαζί με την κυριότερη ήπειρο Ατλαντίδα, καταποντίστηκαν στα βάθη εκείνου του κακότυχου πλανήτη πολλοί μεγάλοι και μικροί όγκοι στεριάς και στη θέση τους εμφανίστηκαν νέοι σχηματισμοί. Αυτές οι μετατοπίσεις, που πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα μερικών ημερών σε διάφορα μέρη της συνολικής παρουσίας της Γης, συνοδεύτηκαν από επανειλημένους σεισμούς και από εκδηλώσεις που δεν μπορούσαν παρά να προκαλέσουν τη φρίκη στη συνείδηση και στις αισθήσεις των όντων κάθε είδους.
23.241.Α	Αυτή την περίοδο, πολλοί τρίμυαλοι ευνοούμενοί σου, μαζί με όντα άλλων μορφών, μονόμυαλα και δίμυαλα, που έτυχε να μείνουν, όπως κι αυτοί, σώα και αβλαβή, βρέθηκαν αναπάντεχα πάνω σε νεοσχηματισμένες ηπείρους — σε μέρη που τους ήταν τελείως άγνωστα. Τότε ακριβώς, πάρα πολλά από τα παράδοξα εκείνα τρίμυαλα Κεστσαπμαρτνιανά όντα ενεργητικού και παθητικού φύλου, ή, όπως λένε, ένας μεγάλος αριθμός «αντρών» και «γυναικών», αναγκάστηκαν για μερικά χρόνια να υπάρχουν χωριστά τα μεν από τα δε, στερημένα δηλαδή από το αντίθετο φύλο.
23.241.Α	Πριν σου πω πώς έγιναν όλα αυτά, θα σου μιλήσω διεξοδικά για την ιερή ουσία που δημιουργείται στην παρουσία κάθε όντος, αδιάκριτα από το «σύστημα μυαλών», ως τελικό αποτέλεσμα των εξελικτικών μετασχηματισμών κάθε οντικής τροφής. Η ιερή αυτή ουσία, που εμφανίζεται μέσα στην παρουσία όλων των όντων, ονομάζεται σχεδόν παντού «Εξιοεχάρυ»· αλλά οι ευνοούμενοί σου, στον πλανήτη Γη, την ονομάζουν «σπέρμα».
23.241-2.Α	Χάρη στην πολυεύσπλαχνη προνοητικότητα και την εντολή του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ και σύμφωνα με την πραγματοποίηση της Μεγάλης Φύσης, η ιερή αυτή ουσία σχηματίζεται στην παρουσία όλων των όντων, αδιάκριτα από το «σύστημα μυαλών» και την εξωτερική επένδυση, για να εκπληρώνουν όλα τους, με την μεσολάβησή της, συνειδητά ή αυτόματα, το μέρος εκείνο του οντικού τους καθήκοντος που είναι η διαιώνιση του είδους· στην παρουσία όμως των τρίμυαλων όντων, η ουσία αυτή δημιουργείται επίσης και για να την μετασχηματίζουν συνειδητά για το δικό τους Είναι και την επένδυση των ανώτερων οντικών τους σωμάτων.
23.242.Α	Πριν από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή — την οποία τα σύγχρονα τρίμυαλα όντα ορίζουν με τις λέξεις: «η καταστροφή της ηπείρου Ατλαντίδος» — τον καιρό που άρχιζαν να κρυσταλλώνονται μέσα στην παρουσία τους διάφορες συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, εμφανίστηκε σιγά-σιγά μέσα τους μια οντική παρόρμηση, που αργότερα κυριάρχησε πάνω τους.
23.242.Α	Η παρόρμηση αυτή ονομάζεται σήμερα «ηδονή», και για να την ικανοποιήσουν είχανε φτάσει στο σημείο να ζούνε με τρόπο ανάξιο για τρίκεντρα όντα, δηλαδή τα περισσότερα κατάντησαν, με τον καιρό, να χρησιμοποιούν την έκκριση της ιερής αυτής οντικής ουσίας αποκλειστικά και μόνο για την ικανοποίηση αυτής της παρόρμησης.
23.242.Α	Κι έτσι που λες, παιδί μου, τα περισσότερα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη προκαλούσαν από τότε τη διαδικασία έκκρισης αυτής της ουσίας, που δημιουργείται συνέχεια μέσα τους, και εκτός από τις περιόδους εκείνες που καθιερώθηκαν κανονικά από τη Μεγάλη Φύση για τα διάφορα όντα, ανάλογα με την οργάνωσή τους, και με μοναδικό σκοπό τη διαιώνιση του είδους· και αφού τα περισσότερα απ’ αυτά έπαψαν να τη χρησιμοποιούνε πια συνειδητά για την επένδυση των ανώτερων οντικών τους σωμάτων, το αποτέλεσμα ήταν, όταν δεν την απέρριπταν με μέσα που εκείνο περίπου τον καιρό τους είχαν γίνει μηχανικά, να νιώθουν, όπως είναι φυσικό, μία κατάσταση που λέγεται «Σιρκλινιμάνα», κάτι που αυτά τα ίδια την εκφράζουν με τις λέξεις: «δεν είμαι στα καλά» — κατάσταση που συνοδεύεται πάντα από μία «μηχανική ταλαιπωρία».
23.244.Α	Χάρη στην πολυεύσπλαχνη πρόνοια του ΠΑΤΕΡΑ Όλων Όσων Υπάρχουν στο Σύμπαν, και σύμφωνα με τη εντολή Του που είναι προσαρμοσμένη στη συνολική τάξη της Μεγάλης Μητέρας Φύσης, κατά τη διαδικασία που πραγματώνεται ανάμεσα σε δύο όντα διαφορετικού φύλου και ονομάζεται «διαδικασία του ιερού Ελμουάρνο» — κάτω από ορισμένες συνθήκες του περιβάλλοντος και με τη συμμετοχή της τρίτης ξέχωρα εντοπισμένης άγιας δύναμης του ιερού Τριαμαζικάμνω, της «Συμφιλιωτικής» δύναμης — η συγχώνευση των δύο Εξιοεχάρυ που σχηματίζονται μέσα στα δύο αυτά ανεξάρτητα όντα δημιουργεί την αρχή του σχηματισμού ενός νέου όντος.
23.244.Α	Μια τόσο αφύσικη συγχώνευση δύο ετερογενών Εξιοεχάρυ θα ήταν αδύνατη, σ’ αυτή την περίπτωση, αν δεν, υπήρχε ένας κοσμικός νόμος που ονομάζεται «νόμος της συγγένειας του συνόλου των δονήσεων» — ένας νόμος που εμφανίστηκε μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή που υπέστη εκείνος ο άμοιρος πλανήτης, και του οποίου η δράση ακόμα συνεχίζεται στη συνολική του παρουσία.
23.257.Α	Οι «Κορκαπτιλιανές ταινίες σκέψης» που αφορούν την ιστορία της δημιουργίας της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών παγιώθηκαν σκόπιμα, όπως έμαθα πολύ αργότερα, από κάποιον Ασουχιλών, το σημερινό άγιο «Αιώνιο Άτομο», που επένδυσε τη συνολική παρουσία ενός τρίμυαλου όντος, ονόματι Τετετός, και γεννήθηκε στον πλανήτη σου στην ήπειρο Ατλαντίδα, όπου έζησε τέσσερις αιώνες πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή.
23.257-8.Α	Έτσι λοιπόν έμαθα κι εγώ, παιδί μου, τις λεπτομέρειες για τη δημιουργία της εταιρίας των Αχαλντανών, εν μέρει από το περιεχόμενο της Τηλεογκινάρας που προανέφερα και εν μέρει χάρη σε πολλά δεδομένα που συγκέντρωσα πολύ αργότερα, όταν επιδόθηκα σε έρευνες, διεξοδικές όπως πάντα, σχετικά με ένα γεγονός που με ενδιέφερε πολύ. Σύμφωνα με το κείμενο της Τηλεογκινάρας, και από τα δεδομένα που συγκέντρωσα αργότερα, μου έγινε απόλυτα σαφές ότι αυτή η εταιρία των Αχαλντανών, η οποία εμφανίστηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα και την αποτελούσαν τρίκεντρα όντα της Γης, ιδρύθηκε 735 χρόνια πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή.
23.263.Α	Δεν μπορεί κανείς να μην εκφράσει, για μία ακόμη φορά, λύπη, αν θυμηθεί ότι, για κακή τύχη των τρίμυαλων όντων όλων των κατοπινών εποχών εκεί κάτω, τη στιγμή ακριβώς που είχε τελικά καθιερωθεί στα όντα-μέλη της μεγάλης εκείνης εταιρίας, μετά από απίστευτες οντικές προσπάθειες, ο απαιτούμενος ρυθμός εργασίας — τόσο από την πλευρά μιας συνειδητής από μέρους τους διορατικότητας όσο και μιας ασυνείδητης προετοιμασίας προς όφελος των απογόνων τους — στο αποκορύφωμα λοιπόν ακριβώς των προσπαθειών τους, ορισμένοι από αυτούς διαπίστωσαν, όπως ήδη είπα, ότι πολύ σύντομα κάτι πολύ σοβαρό θα συνέβαινε στον πλανήτη τους.
23.263.Α	Για να διαγνώσουν το χαρακτήρα του σοβαρού αυτού γεγονότος που περίμεναν, σκορπίστηκαν σε όλες τις ηπείρους, και, ύστερα από λίγο, όπως ξέρεις, ο άτυχος πλανήτης τους υπέστη τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή.
23.264-5.Α	Σου είπα κάποτε ότι ακριβώς πριν τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, η Πυθία μας, σε μια προφητεία της, είχε υποδείξει σε όλα τα όντα της φυλής μας να μεταναστεύσουν, χωρίς καθυστέρηση, και να συνεχίσουν την ύπαρξή τους, σε ένα συγκεκριμένο σημείο της επιφάνειας της ηπείρου που τώρα ονομάζεται «Αφρική». Το συγκεκριμένο εκείνο μέρος της ηπείρου που υποδείχτηκε από την Πυθία βρισκόταν στις όχθες του μεγάλου ποταμού «Νιπιλχουάτσι»· σε όλη τη διάρκεια της δεύτερης μεγάλης Τρανσαπαλνιανής διαταραχής, τα όντα της φυλής μας έμειναν εκεί, και συνέχισαν να βρίσκονται εκεί, μέχρις ότου όλα επανήλθαν σιγά-σιγά σε μια σχετικά φυσιολογική κατάσταση. Όταν τα περισσότερα από τα όντα εκεί κάτω που επέζησαν είχαν σχεδόν ξεχάσει το τι είχε συμβεί, διαπιστώνοντας ότι δεν έπαθαν τίποτα, θεμελίωσαν πάλι ένα από τα περίφημα «πολιτιστικά κέντρα» τους στο μέσο ακριβώς αυτής της μελλοντικής Αφρικής, και τα παλαιά μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών που είχαν αρχίσει, όπως σου είπα, ν’ αναζητούν έναν τόπο μόνιμης διαμονής κατάλληλο για την ύπαρξή τους, συνάντησαν κατά τύχη ορισμένα όντα της φυλής μας, που τους συμβούλεψαν να μεταναστεύσουν προς τις εκβολές του ποταμού που είπαμε.
	24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά
24.300.Α	Για να μπορούν να διαχωρίζουν τις οντικές εκδηλώσεις σ’ αυτές που, στον πλανήτη σου, θεωρούνται καλές ή κακές, υπήρχαν ανέκαθεν, από τα αρχαιότατα χρόνια ως τις μέρες μας, δύο ανεξάρτητες αντιλήψεις που δεν είχαν τίποτα το κοινό μεταξύ τους, και οι οποίες μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά.
24.300.Α	Η πρώτη από αυτές τις αντιλήψεις υπάρχει και μεταβιβάζεται εκεί κάτω μόνο ανάμεσα σε όντα όπως εκείνα που κάποτε ήταν μέλη της εταιρίας Αχαλντάν στην ήπειρο της Ατλαντίδος, και όπως εκείνα που, αρκετούς αιώνες αργότερα, μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή απέκτησαν στη συνολική τους παρουσία, αν και με διαφορετικό τρόπο, σχεδόν τα ίδια δεδομένα, και ονομάζονταν «μύστες».
24.300.Α	Η πρώτη αντίληψη υπάρχει εκεί κάτω, με την ακόλουθη διατύπωση:
24.300.Α	«Κάθε ανθρώπινη πράξη είναι καλή, με την αντικειμενική σημασία της λέξης, όταν την εκτελεί κανείς σύμφωνα με τη συνείδηση του· και κάθε πράξη είναι κακή, αν αργότερα πρόκειται να νιώσει γι’ αυτήν “τύψεις”.
24.300.Α	Η δεύτερη αντίληψη εμφανίστηκε λίγο μετά τη «σοφή επινόηση» του μεγάλου αυτοκράτορα Κονιουτσιόν και, περνώντας από γενιά σε γενιά μέσω των συνηθισμένων όντων εκεί κάτω, διαδόθηκε σιγά-σιγά σε όλο σχεδόν τον πλανήτη σου με το όνομα «ηθική».
	27 Η τάξη πραγμάτων που δημιούργησε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς για την ανθρώπινη ύπαρξη
27.330.Α	Το αποτέλεσμα όλων αυτών που σου είπα ήταν ότι μέσα σε δέκα από τα χρόνια τους είχαν ήδη εξαφανιστεί από μόνες τους οι δύο αφύσικα δημιουργημένες κύριες μορφές συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, οι οποίες ήταν, τότε όπως και τώρα, οι πηγές των περισσότερων ολέθριων αιτίων, τα οποία γεννούν κάθε λογής παράγοντες που εμποδίζουν να δημιουργηθούν εκεί κάτω οι συνθήκες για μια έστω και επιφανειακά φυσιολογική οντική ύπαρξη.
27.330.Α	Έτσι, πρώτα-πρώτα, η διαίρεσή τους σε πολλές κοινότητες, με όλες τις οργανωμένες μορφές εξωτερικής και εσωτερικής ύπαρξης, τις οποίες ονομάζουν «κρατικούς μηχανισμούς», διαλύθηκε από μόνη της· και έπειτα ο διαχωρισμός των όντων σε διάφορες λεγόμενες «κάστες» ή «τάξεις», που είχε από καιρό καθιερωθεί σε πάρα πολλές κοινότητες, εξαφανίστηκε κι αυτός από μόνος του.
27.330.Α	Κατά τη γνώμη μου, η δεύτερη από αυτές τις δύο βασικές και αφύσικα δημιουργημένες μορφές συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, δηλαδή το να κατατάσσει ο ένας τον άλλον σε διαφορετικές κάστες και τάξεις, ήταν κυρίως εκείνη που είχε αποτελέσει τη βάση, όπως κι εσύ θα καταλάβεις αργότερα, για τη βαθμιαία κρυστάλλωση στους ευνοοουμένους σου των δεδομένων εκείνης της χαρακτηριστικής ψυχικής τους ιδιότητας, η οποία δεν είναι έμφυτη σε κανένα τρίμυαλο ον πουθενά σ’ ολόκληρο το Σύμπαν, εκτός από την παρουσία εκείνων των άτυχων όντων.
27.330.Α	Αυτή η ανεπανάληπτη ιδιότητα σχηματίστηκε μέσα τους, λίγο μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή εκεί κάτω. Καθώς λοιπόν εξελισσόταν και δυνάμωνε σταδιακά μέσα τους, και περνούσε κληρονομικά από γενιά σε γενιά, έγινε τελικά στα σημερινά όντα ένα αναπόσπαστο και αναλλοίωτο μέρος του συνολικού ψυχισμού τους· αυτή η τόσο χαρακτηριστική ιδιότητα ονομάζεται από τα ίδια «εγωισμός».
27.330-1.Α	Αργότερα, συνεχίζοντας τις ιστορίες μου για τα τρίμυαλα όντα που υπάρχουν στον πλανήτη Γη, θα σου εξηγήσω σε κατάλληλη ευκαιρία το πώς, σαν επακόλουθο των αφύσικα δημιουργημένων εξωτερικών συνθηκών της οντικής ύπαρξής τους, έφτασαν οι ευνοούμενοί σου στο σημείο να διαχωριστούν για πρώτη φορά, οι μεν από τους δε, σε διαφορετικές κάστες, και πώς, σαν αποτέλεσμα ορισμένων μεταγενέστερων ανωμαλιών, αυτή η θλιβερή μορφή αμοιβαίων σχέσεων συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Εν τω μεταξύ πρέπει να γνωρίζεις ότι ο λόγος που αυτή η ιδιότυπη ιδιότητα, ο λεγόμενος «εγωισμός», εμφανίστηκε στη συνολική τους παρουσία, είναι ότι, σαν επακόλουθο εκείνων των αφύσικα δημιουργημένων συνθηκών, ο ψυχισμός τους, λίγο μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, χωρίστηκε στα δύο.
	30 Η Τέχνη
30.51-2.Β	Πρέπει να ξέρεις ότι όταν πρωτοεμφανίστηκαν τα τρίμυαλα εκείνα όντα στον πλανήτη Γη, και κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της ύπαρξής τους, πριν τους εμφυτευτεί δηλαδή το όργανο Κουνταμπάφερ, και πάλι όταν ξεριζώθηκε από την παρουσία τους το όργανο αυτό, κι ακόμα αργότερα, μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή καταστροφή εκεί κάτω, μέχρι σχεδόν την τρίτη Μου προσωπική κάθοδο στην επιφάνεια εκείνου του πλανήτη, το όργανο της όρασης τους σχηματιζόταν με την ίδια «ευαισθησία αντίληψης» όπως και στη συνολική παρουσία όλων γενικά των τρίμυαλων όντων του Μεγάλου μας Σύμπαντος.
30.74-5.Β	Μετά τη βαβυλωνιακή περίοδο, και η έκφραση αυτή πέρασε αυτόματα από γενιά σε γενιά, διατηρώντας την ίδια περίπου σημασία· εδώ όμως και δύο αιώνες περίπου, ορισμένα όντα του καιρού εκείνου, που μαστίζονταν από Χασναμουσιανά δεδομένα αρχίζοντας τις σοφιστείες τους πάνω στο θέμα της κούφιας λέξης «αρτ», δηλαδή «τέχνη», ίδρυσαν διάφορες «σχολές τεχνών», και ο καθένας εθεωρείτο ότι ανήκε σε κάποια από τις σχολές αυτές. Καθώς όμως δεν καταλάβαιναν πια την αληθινή σημασία της λέξης «αρτ», δηλαδή «τέχνη», και κυρίως επειδή κάποια από τις σχολές τους πήρε το όνομα του «Ορφέα» — μιας μυθικής προσωπικότητας που είχαν επινοήσει οι αρχαίοι Έλληνες — αποφάσισαν να επινοήσουν μια νέα λέξη που να ορίζει ακριβέστερα την «κλίση» τους.
30.75.Β	Τότε λοιπόν δημιούργησαν τη λέξη «αρτίστ[ας]» για να αντικαταστήσουν την έκφραση «ορφιστ[ής], λέξη που θα ’πρεπε να σημαίνει «αυτόν που ασχολείται με την τέχνη».
30.75.Β	Για να αντιληφθείς λοιπόν καλύτερα όλους τους παράγοντες που δημιούργησε εκεί κάτω αυτή η παρεξήγηση, θα πρέπει πρώτα να μάθεις ότι πριν από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή καταστροφή, την εποχή δηλαδή που οι ευνοούμενοί σου προπαρασκευάζονταν ακόμη με φυσιολογικό τρόπο για να γίνουν υπεύθυνα όντα, είχαν και μπορούσαν να προφέρουν σ’ αυτό που λέγεται «ομιλία» τους, δηλαδή για να επικοινωνούνε, τριακόσιους σαράντα ένα κατάλληλους και σκόπιμα εκπεμπόμενους φθόγγους, ή γράμματα, όπως όλα τα τρίμυαλα όντα του Μεγάλου μας Σύμπαντος.
30.75.Β	Αργότερα, όμως, όταν άρχισαν να παρακμάζουν όλο και περισσότερο όλες οι έμφυτες ιδιότητες στην παρουσία τους — πάντοτε λόγω των ανώμαλων συνθηκών της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που μόνα τους καθιέρωσαν — αυτή η «οντική ικανότητα» άρχισε να εκφυλίζεται με τη σειρά της μέσα τους με τέτοιο ρυθμό, που τα όντα της βαβυλωνιακής εποχής διέθεταν για τις προφορικές τους σχέσεις μόνον εβδομήντα επτά φθόγγους. Το κατρακύλισμα στη συνέχεια προχώρησε τόσο γρήγορα, που ύστερα από πέντε αιώνες μπορούσαν να προφέρουν μόλις και μετά βίας τριάντα έξι ξεχωριστά «γράμματα»· τα όντα μάλιστα ορισμένων κοινοτήτων δεν έφταναν ούτε καν ως αυτόν τον ελάχιστο αριθμό έναρθρων ήχων.
	34 Ο Βεελζεβούλ στη Ρωσία
34.186.Β	Η «ένταση» σε όλους τους πλανήτες γίνεται αισθητή από τη συνολική παρουσία όλων των όντων που τίκτονται και πολλαπλασιάζονται πάνω σ’ αυτούς, προξενώντας πάντα μέσα τους, εκτός από όλες τις επιθυμίες ή τις συνειδητές προθέσεις, μια αίσθηση που ονομάζεται «Ιερό Ιαμπολιουνότσαρ», την οποία οι ευνοούμενοί σου θα έλεγαν «θρησκευτικό αίσθημα». Κι αυτό ακριβώς είναι το οντικό συναίσθημα το οποίο, όπως σου είπα, εμφανίζεται πότε-πότε μέσα στις επιθυμίες και τις τάσεις τους για τελειοποίηση του εαυτού, με την έννοια μιας γρήγορης απόκτησης Αντικειμενικού Νου.
34.186.Β	Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι όταν γεννιέται αυτή η ιερή αίσθηση στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου — ή κάθε άλλη παρόμοια αίσθηση που επίσης προκαλείται από μια κοσμική πραγματοποίηση — την εκλαμβάνουν για κάποιο σύμπτωμα μιας από τις τόσες πολλές αρρώστιες τους· και στη συγκεκριμένη περίπτωση, λόγου χάρη, αυτήν την αίσθηση την ονομάζουν «νευρικότητα».
34.186-7.Β	Αξίζει ακόμα να προσέξουμε ότι, παλιότερα, αυτή η παρόρμηση, που είναι έμφυτη στην παρουσία όλων των τρίμυαλων όντων του Μεγάλου μας Σύμπαντος, εμφανιζόταν και εξελισσόταν σχεδόν φυσιολογικά στα περισσότερα όντα του πλανήτη Γη, κι αυτό συνέβαινε από τον καιρό που το όργανο Κουνταμπάφερ αφαιρέθηκε από την παρουσία τους μέχρι και τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή.
34.187.Β	Αργότερα, όμως, ανάμεσα στα κακά που προκάλεσαν οι συνθήκες της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης, τις οποίες μόνα τους καθιέρωσαν, κυρίως από τότε που άρχισε να κυριαρχεί στην παρουσία κάθε γήινου τρίμυαλου όντος εκείνος ο «εσωτερικός κακοποιός Θεός» που ονομάζεται «αυτο-καθησυχαστής», αντί των αναγκών και των τάσεων για μια γρήγορη τελειοποίηση του εαυτού, εμφανίστηκε μέσα τους, με την επενέργεια του Σολιουνένσιους, κάτι που τα ίδια προσδιορίζουν με τις λέξεις «ανάγκη ελευθερίας», και που είναι η κυριότερη αιτία για την εμφάνιση εκείνων των οδυνηρών διαδικασιών, η πιο πρόσφατη από τις οποίες ονομάζεται «Μπολσεβικισμός».
34.187.Β	Το πώς φαντάζονται αυτή την «περίφημη ελευθερία» τους θα σου το εξηγήσω λίγο πιο ύστερα· προς το παρόν θα σου πω μόνον ότι η αίσθηση που εμφανίζεται από την ενέργεια του Σολιουνένσιους επαυξάνει μέσα τους την ανάγκη για κάποια αλλαγή στις εξωτερικές συνθήκες της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης, οι οποίες ήταν μέχρι τότε λίγο πολύ σταθερές.
34.187.Β	Μετά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή που έγινε σ’ εκείνον τον ταλαίπωρο πλανήτη, μετά δηλαδή την «καταστροφή της Ατλαντίδος», η δράση του κοσμικού νόμου Σολιουνένσιους ασκήθηκε τουλάχιστον σαράντα φορές στη συνολική παρουσία των ευνοουμένων σου, και κάθε φορά, αυτή η παράδοξη «ανάγκη ελευθερίας», που είχε ήδη παγιωθεί στα περισσότερα από αυτά, προκαλούσε σχεδόν πάντα το ίδιο πράγμα που προκαλείται τα τελευταία χρόνια στο σύνολο των ομάδων που κατοικούν στο μέρος της επιφάνειας του πλανήτη σου που λέγεται «Ρωσία».
34.187.Β	Είναι πολύ σημαντικό να σημειώσουμε εδώ, ότι αυτές οι τρομερές διαδικασίες δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμβούν μεταξύ των τρίμυαλων όντων του πλανήτη Γη, αν τα δεδομένα που έμειναν ανέπαφα στο υποσυνείδητό τους για να προξενούν την οντική παρόρμηση της Αντικειμενικής ηθικής συνείδησης — δεδομένα που πρώτος πρόσεξε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, και πάνω στα οποία στηρίχτηκε για να εκπληρώσει την αποστολή του — συμμετείχαν στη λειτουργία της συνειδητότητας που συνηθίζουν να έχουν κατά την κατάσταση του ξύπνου τους.
	40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ
40.3.Γ	Όταν άρχισες να μου εξηγείς για τον Άγιο Πλανήτη του Καθαρτηρίου, μου ανάθεσες το καθήκον να εμβαθύνω σε όλα όσα έλεγες, χωρίς να μου ξεφύγει τίποτε, και να διατηρώ την «ενεργητική σκέψη» μου σε διαρκή ένταση, έτσι ώστε να κρυσταλλωθούν πλήρως μέσα μου τα απαραίτητα δεδομένα για μια σωστή αντίληψη όλων των λεπτομερειών που σχετίζονται με τους δύο πρωταρχικούς ιερούς κοσμικούς νόμους. Όσο άκουγα τις εξηγήσεις σου προσπάθησα πραγματικά να το κάνω, και οι δύο ιεροί κοσμικοί νόμοι μου έγιναν τόσο σαφείς, ώστε εύκολα θα μπορούσα τώρα να τους εξηγήσω σε κάποιον άλλο.
40.3.Γ	Εν πάση περιπτώσει, μπορώ τώρα να αντιληφθώ πολύ καλά τον ιερό νόμο του Τριαμαζικάμνω και τις ιδιαιτερότητες των τριών άγιων ανεξάρτητων δυνάμεων του· και τον συνειδητοποίησα κατά τρόπο που να ικανοποιεί πλήρως την ουσία μου. Για τον ιερό όμως νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, ορισμένες λεπτομέρειες, που άλλωστε μου φαίνονται μικρότερης σημασίας, παραμένουν ακόμα κάπως ασαφείς στο νου μου, αλλά ελπίζω ότι συνεχίζοντας να τις συλλογίζομαι ενεργητικά, θα τις κατανοήσω.
40.3-4.Γ	Ωστόσο προσπαθώντας να αφομοιώσω πληρέστερα αυτούς τους ιερούς νόμους, ένιωσα καθαρά πόσο πολύπλοκοι είναι και πόσο δύσκολα θα έφτανα σε μια «ολική» κατανόησή τους. Αναρωτήθηκα τότε κάτι που πολύ με εξέπληξε και συνεχίζει να με μπερδεύει και να κεντρίζει το ενδιαφέρον μου: «Πώς γίνεται τα τρίμυαλα όντα που βλέπουν το φως της ημέρας και υπάρχουν στον πλανήτη Γη, να αντιλαμβάνονται αυτούς τους ιερούς κοσμικούς νόμους και να τους αναγνωρίζουν στα κοσμικά αποτελέσματα που τα περιβάλλουν, αφού, από τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, καθένα από αυτά, σύμφωνα με την εντύπωση που σχημάτισα από τις αφηγήσεις σου, δεν διαθέτει στην υπεύθυνη ηλικία, λόγω της αφύσικης «Οσκιάνο» του, παρά μόνο έναν «αυτόματο νου»; Όμως με έναν μόνο νου είναι αδύνατο να γίνουν αντιληπτοί οι δύο ιεροί κοσμικοί νόμοι, όπως πείστηκα κι εγώ με όλη την ουσία μου όταν προσπάθησα να το κατορθώσω.»
	43 Ο Βεελζεβούλ εκθέτει τις απόψεις του για την περιοδική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής των ανθρώπων
43.205.Γ	— Καλέ μου παππού. Από τις λεπτομερείς εξηγήσεις σου για τα διάφορα συμβάντα στη διαδικασία ύπαρξης των τρίμυαλων όντων της Γης, απόκτησα μια ξεκάθαρη εικόνα και κατανόησα αρκετά τον παράξενο ψυχισμό τους. Ωστόσο ένα ερώτημα γεννιέται ακόμα μέσα μου σχετικά με μία από τις ιδιαιτερότητές τους, που δεν μπορώ να την εξηγήσω και μου φαίνεται παράλογη, ακόμη κι αν λάβουμε υπόψη μας την ανεπανάληπτη ιδιομορφία αυτού του ψυχισμού. Οι σκέψεις μου επιστρέφουν αδιάκοπα στο ίδιο ενοχλητικό ερώτημα, και δε σταμάτησαν ούτε κατά την τέλεση του ιερού μυστηρίου Ντζαμντζαμπάλ.
43.205.Γ	Όλες οι εξηγήσεις σου σχετικά με τη διαδικασία ύπαρξης των τρίμυαλων γήινων όντων υπεύθυνης ηλικίας με έκαναν να δω, ότι, αν και τα περισσότερα από αυτά, κυρίως μετά την τρίτη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή, δεν διαθέτουν πια παρά έναν καθαρά αυτόματο νου, μπορούν, ωστόσο, ακόμα και με αυτόν τον αυτόματο νου, να επιδεικνύουν τόση καπατσοσύνη, που μπορούν λίγο-πολύ να διαπιστώνουν στον πλανήτη τους κάθε λογής νόμους της Φύσης, ανάλογα με τους οποίους επινοούν κιόλας ορισμένες ανέσεις για τη συνηθισμένη τους ύπαρξη.
43.205-6.Γ	Ταυτόχρονα, όλες σου τις ιστορίες τις διαπερνά σαν κόκκινη γραμμή η υπόμνηση αυτής της ιδιαιτερότητας, που μόνο σ’ εκείνα τα όντα ταιριάζει, δηλαδή η περιοδική τους ανάγκη να αλληλοκαταστρέφονται.
43.206.Γ	Να λοιπόν, καλέ μου παππού, τι δεν μπορώ να καταλάβω: πώς γίνεται, παρόλο που υπάρχουν εδώ και τόσο πολύν καιρό, να μην έχουν ποτέ συνειδητοποιήσει, και να συνεχίζουν να αγνοούν, τη φρίκη αυτής της ιδιαιτερότητάς τους;
43.206.Γ	Να μην είδαν άραγε ποτέ τους ότι η διαδικασία αυτή είναι η πιο φριχτή απ’ όλες τις μάστιγες που μπορούν να υπάρχουν σε ολόκληρο το Σύμπαν, και να μην την αναλογίστηκαν άραγε ποτέ, ώστε να τη συνειδητοποιήσουν και να προσπαθήσουν να ανακαλύψουν κάποιον τρόπο για να την ξεριζώσουν;
43.206.Γ	Σε παρακαλώ, αγαπημένε μου παππού, εξήγησε μου γιατί είναι έτσι τα πράγματα, και ποιες από τις διάφορες όψεις που παρουσιάζει η παραξενιά του ψυχισμού τους είναι εκείνες που προσδιορίζουν αυτή την ιδιαιτερότητα.
	44 Για το Βεελζεβούλ, η ανθρώπινη αντίληψη της δικαιοσύνης είναι, μιλώντας αντικειμενικά, μία «καταραμένη αυταπάτη»
44.269.Γ	Θα σου είναι πολύ ενδιαφέρον και πολύ διδακτικό να μάθεις πώς το αντίγραφο του Μπουλμαρσάν που χαράχτηκε από το χέρι του Μακάρυ Κρονμπέρνκσιον, αντίγραφο το οποίο αποκρυπτογράφησα κατά την έκτη μου παραμονή στον πλανήτη σου, μπόρεσε να διατηρηθεί ως τη σύγχρονη εποχή· έτσι, λοιπόν, θα σου μιλήσω γι’ αυτό με συντομία.
44.269.Γ	Όταν το πρωτότυπο του Μπουλμαρσάν τελείωσε, τα άλλα σοφά μέλη της εταιρίας των Αχαλντανών το αποδέχτηκαν με ειλικρινή θαυμασμό, και το τοποθέτησαν στη μέση της κεντρικής «μητρόπολης» των όντων που ανήκαν στην εταιρία αυτή.
44.270.Γ	Καθώς όμως ο αριθμός των όντων που ενδιαφέρονταν για το κείμενο του Μπουλμαρσάν αυξανόταν αδιάκοπα, οι αρχηγοί της εταιρίας αποφάσισαν να του κάνουν πολλά αντίγραφα και να τα τοποθετήσουν στο κέντρο όλων των μητροπόλεων που βρίσκονταν τότε στις άλλες πόλεις της ηπείρου Ατλαντίδος, καθώς και στις άλλες ηπείρους.
44.270.Γ	Για το σκοπό αυτό, έκαναν επτά ακριβή αντίγραφα, από χαυλιόδοντες «Τσιρνιάνο».
44.270.Γ	Όπως μου έδειξαν οι «Σπιψυχοναλνιανές έρευνες» μου, ένα από αυτά τα αντίγραφα προοριζόταν για τη μητρόπολη μιας μικρής ηπείρου που ονομαζόταν «Σινκράγκα», που βρισκόταν κοντά στην ήπειρο Γκραμποντζέ.
44.270.Γ	Η μικρή ήπειρος Σινκράγκα, όπως και αυτή της Ατλαντίδος, καταποντίστηκε μαζί με ό,τι είχε και δεν είχε, κατά τη δεύτερη Τρανσαπαλνιανή διαταραχή την οποία υπέστη εκείνος ο άμοιρος πλανήτης.
44.270.Γ	Η ήπειρος Γκραμποντζέ, που σήμερα λέγεται Αφρική, δεν εξαφανίστηκε ολόκληρη μέσα στα βάθη του πλανήτη, αλλά είχε την ίδια τύχη με τις άλλες ηπείρους που υπάρχουν ως σήμερα, όπως για παράδειγμα αυτή της Ασίας: ορισμένα μέρη της καταβυθίστηκαν, ενώ άλλα εδάφη αναδύθηκαν από τα βάθη των νερών και ενώθηκαν με μέρη που έμειναν ανέπαφα, για να σχηματίσουν την ήπειρο όπως είναι σήμερα.
44.270.Γ	Το αντίγραφο φαίνεται ότι μεταφέρθηκε στην ήπειρο Γκραμποντζέ, για να αποσταλεί, στη συνέχεια, στη μητρόπολη για την οποία προοριζόταν, όταν η δεύτερη μεγάλη καταστροφή αναστάτωσε τον άμοιρο πλανήτη σου· το μέρος πάντως της ηπείρου Γκραμποντζέ όπου βρισκόταν, διασώθηκε τυχαία, κι έτσι το αντίγραφο παρέμεινε άθικτο.

Study of Beelzebub's Tales

Τρανσαπαλνιανή

17 Το Αρχι-παράλογοΣύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του Βεελζεβούλ, ο ήλιος μας ούτε φωτίζει ούτε θερμαίνει.

21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες

22 Ο Βεελζεβούλ για πρώτη φορά στο Θιβέτ

23 Τέταρτη προσωπική επίσκεψη του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη

24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά

27 Η τάξη πραγμάτων που δημιούργησε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς για την ανθρώπινη ύπαρξη

30 Η Τέχνη

34 Ο Βεελζεβούλ στη Ρωσία

40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ

43 Ο Βεελζεβούλ εκθέτει τις απόψεις του για την περιοδική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής των ανθρώπων

44 Για το Βεελζεβούλ, η ανθρώπινη αντίληψη της δικαιοσύνης είναι, μιλώντας αντικειμενικά, μία «καταραμένη αυταπάτη»

17 Το Αρχι-παράλογο
Σύμφωνα με τις διαβεβαιώσεις του Βεελζεβούλ, ο ήλιος μας ούτε φωτίζει ούτε θερμαίνει.