Study of Beelzebub's Tales

19.160-1.Α

«Παρόλο που οι “Χαβατβιερνονίες” ή “θρησκείες” τους δεν έχουν τίποτε το κοινό, εντούτοις, ένα θρησκευτικό έθιμο, που αποκαλείται “προσφορά θυσιών”, έχει διαδοθεί παντού ανάμεσα στα όντα και των τριών ομάδων.

«Αυτό το έθιμο βασίστηκε σε μια ιδέα που μόνο ο ιδιότυπος νους τους θα μπορούσε να συλλάβει. Σύμφωνα μ’ αυτή την ιδέα η καταστροφή της ύπαρξης όντων με διαφορετική μορφή, στην οποία επιδίδονταν για να τιμήσουν τους Θεούς και τα είδωλά τους, ήταν υπερβολικά ευχάριστη σ’ εκείνους τους φανταστικούς Θεούς και στα είδωλα· που με τη σειρά τους τους το ανταπέδιδαν, μη παραλείποντας να τους βοηθούν παντού και πάντοτε, ευνοώντας την πραγματοποίηση όλων των παράλογων και αφύσικων δραστηριοτήτων τους.

19.163.Α

Όπως ήδη σου είπα, ο τόπος ύπαρξης της τρίτης ομάδας ονομαζόταν τότε «Περλανία».

19.163.Α

Αυτή η περιοχή άλλαξε όνομα πολλές φορές· τώρα, όλη η περιοχή εκείνης της ξηράς ονομάζεται «Ινδουστάν» ή «Ινδία».

19.163-4.Α

Πρέπει να τονίσω εδώ, παιδί μου, ότι εκείνη την περίοδο, όταν δηλαδή κατέβηκα για δεύτερη φορά στην επιφάνεια του πλανήτη σου, σε όλα τα τρίμυαλα όντα που ανήκαν σε μια από τις τρεις εκείνες ανεξάρτητες ομάδες είχε αντικατασταθεί η οντική παρόρμηση που πρέπει να έχει κάθε τρίμυαλο ον και που λέγεται «επιτακτική τάση προς τελειοποίηση», με την επίσης επιτακτική τάση που τους είχε ήδη κρυσταλλωθεί, να θέλουν όλα τα υπόλοιπα όντα του πλανήτη να αποκαλούν τη χώρα τους «κέντρο πολιτισμού» ολόκληρου του πλανήτη.

19.164.Α

Κι αυτή η παράξενη «επιτακτική τάση», κοινή σε όλα τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου, είχε γίνει λόγος ύπαρξης και σκοπός τους. Αυτή η ίδια επίσης προκαλούσε ασταμάτητα ανάμεσά τους, εκείνη την εποχή, πεισματικές συγκρούσεις, υλικές και ψυχικές.

21.200.Α

Ακούγοντας τη συνομιλία τους, κατάλαβα ότι ήθελαν να πάνε εκεί για ν’ ανταλλάξουν «τυρκουάζ» με αυτά που ονομάζονται «μαργαριτάρια».

21.200.Α

Θα ήθελα με την ευκαιρία αυτή να σημειώσεις ότι, παλαιότερα, όπως και τώρα, οι ευνοούμενοί σου αρέσκονταν πάντοτε να φορούν αυτά τα μαργαριτάρια και τα τυρκουάζ, όπως εξάλλου και άλλα πολλά «ακριβά μπιχλιμπίδια», με μοναδικό, όπως λένε, σκοπό, να «στολίζουν» το εξωτερικό τους. Αλλά αν θέλεις τη γνώμη μου, το κάνουν απλώς και μόνο από ένστικτο, θέλοντας έτσι να αυξήσουν την «αξία της εσωτερικής τους μηδαμινότητας».

21.200.Α

Κατά την περίοδο στην οποία αναφέρεται η αφήγησή μου, τα «μαργαριτάρια» ήταν σπανιότατα για τα όντα της δεύτερης ασιατικής ομάδας και η τιμή τους ήταν πολύ υψηλή. Στην Περλανία, αντίθετα, τα εύρισκε κανείς σε αφθονία και τα πουλούσαν πολύ φθηνότερα, διότι εκείνη την εποχή μάζευαν μαργαριτάρια μόνο από τις υδάτινες εκτάσεις οι οποίες περιέβαλλαν αυτή τη χώρα.

21.200-1.Α

Η κουβέντα των όντων που κάθονταν κοντά μου, μέσα στο Τσαϊχανέ της μικρής πόλης της Αργκουενίας, προκάλεσε αμέσως το ενδιαφέρον μου, διότι κι εγώ ο ίδιος σκόπευα να πάω στην Περλανία, όπου ήταν εγκατεστημένη η τρίτη ομάδα της ηπείρου Ασχάρκ.

Τα λεγόμενά τους μου προκάλεσαν αμέσως το συνειρμό: «Δεν θα ήταν καλύτερα να πάω απευθείας από εδώ στην Περλανία με το καραβάνι αυτών των όντων, αντί να επιστρέψω στη Θάλασσα της Αφθονίας, και να φθάσω ύστερα σ’ εκείνη τη χώρα με το σκάφος μου Ευκαιρία;»

21.201.Α

Ασφαλώς το ταξίδι αυτό — το οποίο, για να πούμε την αλήθεια, παρουσίαζε σχεδόν ανυπέρβλητες δυσκολίες για τα όντα της Γης εκείνης της εποχής — θα μας έπαιρνε πολύ χρόνο· αλλά σκεφτόμουν ότι και μια επιστροφή στη Θάλασσα της Αφθονίας, με τις απρόοπτες περιπέτειές της, ίσως να μην ήταν πολύ συντομότερη.

Ο συνειρμός αυτός εμφανίστηκε στη σκέψη μου επειδή, πριν πολλά χρόνια, είχα ακούσει να μιλούν για το πόσο παράδοξα ήταν τα τοπία απ’ όπου έπρεπε να περάσει το καραβάνι εκείνο, κι αυτό είχε κρυσταλλώσει μέσα μου μια ορισμένη «οντική πνευματική περιέργεια»· την ίδια που, έχοντας ενεργοποηθεί από το σοκ όσων είχα ακούσει, αμέσως επέβαλε στη συνολική μου παρουσία την ανάγκη να αποκτήσω προσωπική εμπειρία, με τα δικά μου όργανα αντίληψης.

21.201.Α

Γι’ αυτό, παιδί μου, αποφάσισα να καθίσω με εκείνα τα όντα και ν’ ανακατευτώ στη συζήτησή τους.

Τελικά ο Αχούν κι εγώ ακολουθήσαμε το καραβάνι τους και, δυο μέρες αργότερα, αρχίσαμε μαζί τους την πορεία.

21.201.Α

Περάσαμε από μέρη πραγματικά ασυνήθιστα, ασυνήθιστα ακόμη και για τη γενική μορφολογία εκείνου του παράξενου πλανήτη, του οποίου άλλωστε ορισμένες τοποθεσίες χρωστούν τη σημερινή τους όψη στις δύο «Τρανσαπαλνιανές διαταραχές» που προηγήθηκαν εκείνης της περιόδου και δεν έχουν σχεδόν προηγούμενο σε όλο το Σύμπαν.

Από την πρώτη κιόλας μέρα έπρεπε να περάσουμε μέσα από ένα στενό φαράγγι, όπου υπήρχαν διάφορες «προεξοχές στερεού εδάφους», με μοναδικά σχήματα, που αποκάλυπταν ποικιλόμορφα σύνολα «ενδοπλανητικών ορυκτών».

21.201.Α

Μετά από πορεία ενός «μήνα», σύμφωνα με τον τρόπο που υπολογίζουν εκείνα το χρόνο, το καραβάνι μας, που είχε φύγει από την Αργκουενία, έφθασε σε μια ζώνη όπου η Φύση δεν είχε ακόμα χάσει εντελώς τη δυνατότητα να κατεργάζεται μέσα στο έδαφός της επιπλανητικούς σχηματισμούς και να δημιουργεί τις απαιτούμενες συνθήκες για να έρθουν στον κόσμο και να υπάρξουν διάφορα μονόμυαλα και δίμυαλα όντα.

21.202.Α

Μετά από κάθε λογής δυσκολία, ένα βροχερό πρωινό, ανεβαίνοντας ένα ύψωμα, διακρίναμε ξαφνικά στον ορίζοντα το περίγραμμα μιας μεγάλης υδάτινης έκτασης που έβρεχε εκείνο το τμήμα της ηπείρου Ασχάρκ, το οποίο ονομαζόταν τότε «Περλανία».

21.203.Α

Κι ένα από τα μπιχλιμπίδια τους, στην ήπειρο της Ατλαντίδος — όπως και σ’ ολόκληρη τη Γη σήμερα — ήταν ακριβώς αυτό το «μαργαριτάρι».

Τα «μαργαριτάρια», παιδί μου, σχηματίζονται μέσα σε ορισμένα μονόμυαλα όντα που ζουν στις «Σαλιακουριάπες» του πλανήτη Γη, δηλαδή στις ζώνες που λέγονται «Χεντραλισπάνα» και βρίσκονται μέσα στη συνολική παρουσία κάθε πλανήτη, χρησιμεύοντας στην πραγμάτωση της διαδικασίας του Μέγιστου γενικού κοσμικού Τρωγωαυτοεγωκράτη. «Χεντραλισπάνα» σημαίνει «αίμα του πλανήτη», και στη γλώσσα των ευνοουμένων σου λέγεται «νερό».

21.203.Α

Τα μονόμυαλα όντα στα οποία σχηματίζεται το «μαργαριτάρι» ζούσαν αρχικά στις «Σαλιακουριαπινές» — ή υδάτινες εκτάσεις — που περιτριγύριζαν την Ατλαντίδα· καθώς όμως αυτά τα μαργαριτάρια είχαν μεγάλη ζήτηση, η καταστροφή των μονόμυαλων «φορέων μαργαριταριών» ήταν τέτοια ώστε σε λίγο εξαφανίστηκαν από εκείνη την ήπειρο. Στη συνέχεια, τα όντα εκεί κάτω, τα οποία είχανε κάνει σκοπό της ζωής τους να καταστρέφουνε αυτά τα μαργαριτοφόρα όντα, εξολοθρεύοντάς τα για να αρπάξουν εκείνα τα κομμάτια της συνολικής τους παρουσίας που θα ικανοποιούσαν τον ανόητο εγωισμό τους, αυτοί οι «επαγγελματίες», καθώς δεν έβρισκαν πια άλλους «φορείς μαργαριταριών» μέσα στις γειτονικές «Σαλιακουριάπες» της ηπείρου Ατλαντίδος, άρχισαν να τους αναζητούν και σε άλλες υδάτινες εκτάσεις, ταξιδεύοντας έτσι όλο και μακρύτερα από την ήπειρό τους.

21.203.Α

Μια μέρα, κατά τη διάρκεια των αναζητήσεών τους, οι σχεδίες τους παρασύρθηκαν από «μεγάλες Σαλιακουριαπινές μετατοπίσεις», ή, όπως τις λένε, από «καταιγίδες», σε τόπους όπου αφθονούσαν τα μαργαριτοφόρα όντα· και η περιοχή ήταν πρόσφορη για την καταστροφή τους.

21.203.Α

Αυτές οι υδάτινες εκτάσεις, όπου έφτασαν κατά τύχη εκείνοι οι εξολοθρευτές, έβρεχαν αυτήν ακριβώς τη χώρα που τότε λεγόταν «Περλανία» και σήμερα ονομάζεται «Ινδουστάν» ή «Ινδία».

21.203-4.Α

Τις πρώτες μέρες, οι επαγγελματίες αναζητητές μαργαριταριών δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να ικανοποιούν όλο και περισσότερο την τάση, που είχε γίνει ένα με την παρουσία τους, να εξολοθρεύουν εκείνα τα μονόμυαλα όντα του πλανήτη τους. Και μόνον αργότερα, αφού αντιλήφθηκαν — πάντα κατά τύχη — ότι η γειτονική στεριά παρήγαγε σε αφθονία σχεδόν όλα όσα ήταν αναγκαία για τη συνηθισμένη τους ύπαρξη, αποφάσισαν να μην επιστρέψουν πια στην Ατλαντίδα, αλλά να εγκατασταθούν εκεί μόνιμα.

21.204.Α

Μόνο λίγοι από τους εξολοθρευτές γύρισαν στην ήπειρο της Ατλαντίδος, για ν’ ανταλλάξουν τα μαργαριτάρια τους με διάφορα πράγματα που τους έλειπαν ακόμα· έπειτα ξαναγύρισαν στην Περλανία, παίρνοντας μαζί και τις δικές τους οικογένειες και των συντρόφων τους.

21.204.Α

Άλλοι πάλι, από τους πρώτους αποίκους της «νέας», για τα όντα της εποχής, χώρας, πήγαιναν πολύ συχνά στην παλιά τους πατρίδα για ν’ ανταλλάξουν εκεί τα μαργαριτάρια με όσα τους ήταν απαραίτητα, και κάθε φορά έφερναν μερικούς ακόμα γνωστούς και συγγενείς, η απλώς εργάτες, που ήταν απαραίτητοι λόγω των αυξημένων τους εργασιών.

21.204.Α

Από τότε, παιδί μου, αυτό το τμήμα της επιφάνειας του πλανήτη έγινε γνωστό σε όλα τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, και κυρίως σ’ εκείνα της ηπείρου Ατλαντίδος, με τ’ όνομα «Τόπος της Αφθονίας».

21.204.Α

Έτσι, πριν από τη δεύτερη μεγάλη καταστροφή που υπέστη ο πλανήτης Γη, υπήρχαν κιόλας σ’ εκείνο το μέρος της ηπείρου Ασχάρκ πολλά όντα που είχαν φτάσει από την ήπειρο Ατλαντίδα. Όταν αυτή η τελευταία καταποντίστηκε, ορισμένα όντα που είχαν γλιτώσει από την καταστροφή, ιδίως όσα είχαν στην Περλανία γνωστούς και συγγενείς, πήγαν σιγά-σιγά να τους συναντήσουν.

21.204.Α

Έχοντας πάντα τη συνηθισμένη τους «γονιμότητα», πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα· αρχικά κατοικούσαν σε δύο ξεχωριστούς τόπους της Περλανίας, πλάι στις εκβολές δύο μεγάλων ποταμών που πήγαζαν από τα βάθη της ηπείρου Ασχάρκ και χύνονταν τελικά σε μια μεγάλη υδάτινη έκταση κοντά στις περιοχές όπου αφθονούσαν τα μαργαριτοφόρα όντα.

Ωστόσο καθώς ο αριθμός τους αυξανόταν υπερβολικά, προχώρησαν προς το εσωτερικό της χώρας, ενώ οι κοιλάδες αυτών των δύο ποταμών έμειναν για πάντα οι αγαπημένοι τους τόποι.

21.204-5.Α

Λοιπόν, παιδί μου, όταν έφτασα για πρώτη φορά στην Περλανία, αποφάσισα, ακόμα κι εκεί, να φτάσω στο στόχο μου μέσω των «Χαβατβιερνονιών» που υπήρχαν εκεί κάτω, δηλαδή μέσω των «θρησκειών» τους.

Έτυχε όμως τα όντα της τρίτης ομάδας της ηπείρου Ασχάρκ να έχουν πολλές και πρωτότυπες «Χαβατβιερνονίες», ή θρησκείες, θεμελιωμένες η καθεμία πάνω σε ανεξάρτητες «θρησκευτικές διδασκαλίες», χωρίς τίποτα το κοινό μεταξύ τους.

21.205.Α

Άρχισα να μελετώ σοβαρά αυτές τις «θρησκευτικές διδασκαλίες» και διαπίστωσα ότι μία από αυτές, οικοδομημένη πάνω στη διδασκαλία ενός αληθινού Απεσταλμένου του ΑΙΩΝΙΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ — ο οποίος ονομάστηκε αργότερα Άγιος Βούδας — είχε περισσότερους οπαδούς από τις άλλες. Της αφιέρωσα έτσι όλη μου την προσοχή.

21.205.Α

Πριν συνεχίσω να σου λέω για τα τρίμυαλα όντα που κατοικούσαν σ’ εκείνο το τμήμα της επιφάνειας του πλανήτη Γη, το βρίσκω αναγκαίο να σου επισημάνω, όσο γίνεται συνοπτικότερα, ότι από τον καιρό που τους είχε γίνει συνήθεια να έχουν ανεξάρτητες «Χαβατβιερνονίες» ή «θρησκείες», είχαν πάντοτε υπάρξει και υπάρχουν ακόμα ανάμεσα στους ευνοουμένους σου δύο κύρια είδη θρησκευτικών διδασκαλιών.

21.205.Α

Το ένα από αυτά επινοήθηκε από ορισμένα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω, στα οποία, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, η λειτουργία του ψυχισμού τους είναι Χασναμουσιανού χαρακτήρα· το άλλο βασίζεται πάνω σε ακριβείς οδηγίες που έχουν υποτίθεται αποκαλυφθεί από αληθινούς Άνωθεν Αγγελιοφόρους, σαν και αυτούς που πράγματι στέλνουν εκεί κάπου-κάπου ορισμένοι από τους στενότερους Βοηθούς του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ για να βοηθήσουν τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη σου να καταστρέψουν τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που είναι κρυσταλλωμένες στις παρουσίες τους.

21.205.Α

Η θρησκεία που υιοθετήθηκε από την πλειοψηφία των όντων της χώρας της Περλανίας, θρησκεία στη μελέτη της οποίας αφιέρωσα όλη μου την προσοχή και για την οποία κρίνω αναγκαίο να σου μιλήσω, εμφανίστηκε εκεί κάτω από τις ακόλουθες περιστάσεις:

21.205-6.Α

Όταν εκείνη η τρίτη ομάδα των τρίμυαλων όντων μεγάλωσε σημαντικά, έτυχε, πολλά από αυτά, κατά το σχηματισμό τους, ν’ αποκτήσουν «Χασναμουσιανές» ιδιότητες. Φτάνοντας στην υπεύθυνη ηλικία, αυτά τα όντα άρχισαν να διαδίδουν ιδέες περισσότερο ολέθριες απ’ ό,τι συνήθως, και, από τότε, μέσα στην παρουσία των περισσότερων τρίκεντρων όντων εκείνης της ομάδας, κρυσταλλώθηκε μια ιδιαίτερη ψυχική ιδιότητα που γέννησε ένα συντελεστή αντίθετο από τη φυσιολογική «θρεπτική ανταλλαγή» που πραγματοποιείται από τον Μέγιστο γενικό κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη.

Μόλις έμαθαν γι’ αυτό το λυπηρό αποτέλεσμα — που για άλλη μια φορά εμφανιζόταν πάνω στον ίδιο πλανήτη — ορισμένα Αγιότατα Άτομα, επιθυμώντας να ρυθμίσουν την ύπαρξη των όντων εκείνης της ομάδας σε σχέση με αυτήν ολόκληρου του ηλιακού συστήματος, με τρόπο λίγο-πολύ υποφερτό, συμφώνησαν να τους στείλουν ένα Ιερό Άτομο ειδικών προσόντων.

Αυτό το άγιο Άτομο επενδύθηκε με το πλανητικό σώμα ενός γήινου τρίμυαλου όντος το οποίο πήρε, όπως σου έχω πει, το όνομα «Άγιος Βούδας» — κι όλα αυτά έγιναν πολλούς αιώνες πριν από την πρώτη μου επίσκεψη στη χώρα της Περλανίας.»

21.207.Α

«Όντα, που έχετε παρουσίες κατ’ εικόνα του Δημιουργού όλων των πραγμάτων.

21.207.Α

«Η Ουσία μου σας έχει σταλεί από ορισμένα Αγιότατα και Φωτεινότατα Ολοκληρωμένα Αποτελέσματα που διευθύνουν με απόλυτη δικαιοσύνη την πραγματοποίηση όλων όσων υπάρχουν μέσα στο Σύμπαν, για να χρησιμεύσει στον καθένα σας ως βοηθητικός παράγοντας στην προσπάθειά του ν’ απελευθερωθεί από συνέπειες αφύσικων οντικών ιδιοτήτων, οι οποίες κατόπιν σοβαρών κοσμικών αναγκών, εμφυτεύτηκαν στην παρουσία των προγόνων σας, και περνώντας κληρονομικά από γενιά σε γενιά έχουν φτάσει μέχρις εσάς».

21.208.Α

Ο Άγιος Βούδας ανέπτυξε αργότερα την ιδέα αυτή με περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά μόνο μπροστά σε ορισμένα όντα από εκεί κάτω, που ο ίδιος είχε μυήσει.

21.208.Α

Τη δεύτερη φορά, εκφράστηκε με τον ακόλουθο τρόπο:

21.208.Α

«Όντα, των οποίων η παρουσία έγινε για να πραγματοποιηθεί η Ελπίδα του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ!

21.208.Α

«Από την εμφάνιση σχεδόν του γένους σας, μέσα στη διαδικασία της φυσιολογικής ύπαρξης ολόκληρου του ηλιακού συστήματος, συνέβηκε απροσδόκητα μια καταστροφή η οποία απείλησε να προκαλέσει σοβαρές συνέπειες σε καθετί που υπάρχει.

21.208.Α

«Για να αντιμετωπιστεί αυτή η παγκόσμια συμφορά, ήταν αναγκαίο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα ορισμένων Ανώτατων και Αγιότατων Ατόμων, να προκληθεί μια τροποποίηση στη λειτουργία της συνολικής παρουσίας των προγόνων σας: εμφυτεύτηκε λοιπόν σ’ αυτούς κάποιο όργανο με ιδιαίτερες ιδιότητες, εξαιτίας των οποίων καθετί εξωτερικό που γινόταν αντιληπτό από την παρουσία τους και μετασχηματιζόταν για τη δική τους επένδυση, παρουσιαζόταν με τρόπο που δεν συμφωνούσε με την πραγματικότητα.

21.210.Α

Με τις συζητήσεις που ακολούθησαν, ο Άγιος Βούδας άρχισε καταρχήν να ξεκαθαρίζει για τον εαυτό Του, κι έπειτα να εξηγεί σ’ αυτούς πώς θα ’πρεπε να ρυθμίσουν την πορεία της ύπαρξής τους, και με ποια τάξη θα έπρεπε το θετικό μέρος του εαυτού τους να κατευθύνει συνειδητά τις εκδηλώσεις των ασυνείδητων μερών τους, για να εξαφανιστούν σιγά-σιγά από τη συνολική τους παρουσία οι συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, που είχαν ήδη κρυσταλλωθεί, καθώς κι εκείνη η «κληρονομική προδιάθεσή» τους.

21.210.Α

Όπως μου έδειξαν επίσης οι εμπεριστατωμένες έρευνές μου, κατά την περίοδο που ο Άγιος Βούδας, αυτός ο αληθινός Άνωθεν Απεσταλμένος, καθοδηγούσε τον εσωτερικό ψυχισμό των όντων εκείνου του τμήματος της γήινης επιφάνειας, αυτές οι συνέπειες, που ήταν τόσο ολέθριες γι’ αυτά, πράγματι εξαφανίστηκαν βαθμιαία από την παρουσία των περισσοτέρων τους.

21.211.Α

Δεν μπορώ εδώ να μην εκφράσω τη λύπη της ουσίας μου σχετικά μ’ εκείνον τον περίεργο τρόπο σκέψης των ευνοουμένων σου, ο οποίος, με το πέρασμα πολλών αιώνων, έγινε νόμος για τη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

Αυτός ο περίεργος τρόπος σκέψης που είχε θεμελιωθεί εκεί κάτω από καιρό, ήταν η αιτία που αλλοιώθηκαν όλες οι πραγματικές υποδείξεις και οι ακριβείς συμβουλές του Άγιου Βούδα και που δημιουργήθηκε έτσι άλλος ένας παράγοντας για την περαιτέρω αποδιοργάνωση του ψυχισμού τους.

21.215.Α

«Κι εσείς, τα τρίκεντρα όντα του πλανήτη Γη, που σας δόθηκε η δυνατότητα να αποκτήσετε αυτόνομη λειτουργία των δύο βασικών παγκόσμιων ιερών νόμων, έχετε, χάρη σ’ αυτήν, όλες τις πιθανότητες να επενδύσετε στον εαυτό σας αυτό το ιερότατο μόριο του Μέγιστου Παν-Περιλαμβάνοντος όλα όσα υπάρχουν, και να το τελειοποιήσετε μέχρι την επιθυμητή βαθμίδα του Θείου Νου.

21.215.Α

«Και αυτό το Μέγιστο Παν-Περιλαμβάνον όλα τα υπαρκτά πράγματα φέρει το όνομα “Άγιο Πράνα”».

21.215.Α

Την ακριβέστατη αυτή εξήγηση του Άγιου Βούδα την κατάλαβαν καλά οι σύγχρονοί του, κι ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς έκανε έντονες προσπάθειες να αφομοιώσουν, κι έπειτα να επενδύσουν στην παρουσία τους μόρια του Ανώτατου Μεγαλείου, και με τη μεσολάβησή τους να εκφραστεί έτσι ο Θείος Αντικειμενικός Νους.

21.215.Α

Αλλά τα όντα της δεύτερης και της τρίτης γενιάς, που προήλθαν από τους συγχρόνους του Άγιου Βούδα, αφού άρχισαν ατέλειωτες σοφιστείες με τις εξηγήσεις που τους είχε δώσει για τις κοσμικές αλήθειες, συνέλαβαν με την παράδοξη λογική τους και, με σκοπό τη μεταγενέστερη μετάδοση των εξηγήσεων αυτών, σχημάτισαν την πολύ συγκεκριμένη εικόνα ότι εκείνος ο «Κύριος Πράνα» βρισκόταν μέσα τους από τη στιγμή του ερχομού τους στον κόσμο.

21.215-6.Α

Εξαιτίας αυτής της πλάνης, τα όντα εκείνης της περιόδου και όλων των επόμενων γενεών φαντάστηκαν, όπως κάνουν ακόμα και σήμερα, ότι, χωρίς να έχουν εκπληρώσει κανένα οντικό Πάρτκντολγκ-καθήκον, ήταν ήδη κοινωνοί του Ανώτατου Μεγαλείου που προσδιορίστηκε από τον ίδιο τον Άγιο Βούδα με ακριβέστατο τρόπο.

21.216.Α

Έτσι, παιδί μου, μόλις κατάλαβα αυτή την παρεξήγηση και διαπίστωσα ότι τα όντα της χώρας της Περλανίας ήταν όλα ανεξαιρέτως σίγουρα ότι αποτελούσαν κιόλας μόρια του «Κυρίου Πράνα», αποφάσισα να επωφεληθώ από την πλάνη τους, με σκοπό, πάλι μέσα από τη θρησκεία τους, να πετύχω το στόχο μου.

21.216-7.Α

Ακριβώς όπως στην πόλη Γκομπ, άρχισα και στην Περλανία συμπληρώνοντας το θρησκευτικό τους δόγμα και διαδίδοντας την επινόησή μου με κάθε τρόπο.

21.217.Α

Διέσπειρα την ιδέα ότι εκείνο το Αγιότατο Πράνα, για το οποίο είχε μιλήσει ο Θείος μας Διδάσκαλος ο Άγιος Βούδας, δεν βρίσκεται μόνο μέσα σε μας, στους ανθρώπους, αλλά βρίσκεται και σε όλα τα όντα που εμφανίζονται και υπάρχουν στον πλανήτη μας τη Γη.

Ένα μόριο του Ανώτατου Παν-Περιλαμβάνοντος Μεγαλείου, δηλαδή του Αγιότατου Πράνα, είναι τοποθετημένο, από τη στιγμή της εμφάνισής τους, σε καθεμία από τις μορφές των όντων όλων των διαστάσεων τα οποία ζουν από την επιφάνεια του πλανήτη ως τα βάθη του, τόσο στο νερό όσο και στην ατμόσφαιρα.

21.217.Α

Εδώ, παιδί μου, πρέπει να πω με λύπη μου ότι πολλές φορές ήμουν υποχρεωμένος να ισχυριστώ ότι τούτα τα λόγια τα είχε ξεστομίσει ο ίδιος ο Άγιος Βούδας.

21.217.Α

Τα λίγα όντα της χώρας, με τα οποία διατηρούσα τότε «φιλικές» σχέσεις και τα οποία προσπάθησα πρώτα να προσηλυτίσω στην ιδέα μου, πίστεψαν αμέσως, χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση, και με βοήθησαν κιόλας — εννοείται ασυνείδητα — να τη διαδώσω.

Και τούτη τη φορά, οι φίλοι μου αποδείκνυαν με ζήλο και πάθος στους ομοίους τους ότι έτσι ήταν και ότι δε θα μπορούσε να ήταν αλλιώς.

Στην Περλανία, η δεύτερη επινόησή μου έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα με απίστευτη ταχύτητα.

21.217.Α

Χάρη σ’ αυτήν, οι ευνοούμενοί σου τροποποίησαν σε τέτοιο σημείο τις σχέσεις της ουσίας τους με τις άλλες μορφές των όντων, ώστε όχι μόνο έπαψαν να καταστρέφουν την ύπαρξή τους με τις περίφημες «θυσίες» τους, αλλά άρχισαν ειλικρινά να τα θεωρούν όντα παρόμοια με τον εαυτό τους.

21.217.Α

Αν είχαν συγκρατηθεί εδώ, όλα θα ήταν πολύ καλά· όμως, σύμφωνα με τη συνήθειά τους, άρχισαν τις σοφιστείες τους και εκδήλωναν, όπως και στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς, διάφορες κωμικές όψεις της «Χαβατβιερνονίας» τους.

21.217-8.Α

Για παράδειγμα, μερικούς μόνο μήνες μετά τις πρώτες μου παροτρύνσεις, συναντούσες σχεδόν σε κάθε βήμα, μέσα στους δρόμους της πόλης Καϊαμόν, όντα που περπατούσαν πάνω σ’ αυτά που λέγονται «ξυλοπόδαρα».

Και περπατούσαν πάνω σε «ξυλοπόδαρα» για να μη λιώσουν κατά λάθος κάποιο έντομο, κάποιο δηλαδή από τα «μικρά όντα τα παρόμοια μ’ αυτούς», όπως άρχισαν να πιστεύουν.

21.218.Α

Πολλοί απ’ αυτούς φοβόντουσαν να πιουν νερό που δεν είχε βγει φρέσκο από την πηγή ή από το ποτάμι, με τη σκέψη ότι ίσως να είχανε πέσει μέσα μικροοργανισμοί και, καθώς δεν τους έβλεπαν, κινδύνευαν να καταπιούν χωρίς να το θέλουν αυτά τα «καημένα τα μικρά κατ’ εικόνα τους δημιουργήματα».

Άλλοι, από τον ίδιο αυτό φόβο, σκέπαζαν τα πρόσωπά τους με «πέπλα», έτσι που τα καημένα τα μικρά κατ’ εικόνα τους ζωάκια που βρίσκονταν μέσα στην ατμόσφαιρα να μη μπουν, κατά τύχη, μέσα στο στόμα ή μέσα στη μύτη τους. Και πάει λέγοντας…

21.218.Α

Από τότε εμφανίστηκαν παντού στην Περλανία, όπως και μέσα στην πόλη Καϊαμόν και στα περίχωρά της, κάθε είδους εταιρίες που σκοπό είχαν να προστατεύουν τις διάφορες μορφές «ανυπεράσπιστων» όντων, αυτών που υπήρχαν ανάμεσά τους, καθώς κι αυτών που ονόμαζαν «άγρια».

Όλες αυτές οι εταιρίες είχαν κανόνα τους και απαγόρευαν τόσο την καταστροφή αυτών των όντων για «θυσίες», όσο και τη χρησιμοποίηση του πλανητικού τους σώματος για «πρώτη τροφή».

21.219.Α

Κι όμως: το μισό μιας από τις λέξεις που χρησιμοποίησε έφτασε μέχρι τα σημερινά όντα εκείνου του απαράμιλλου πλανήτη.

Κι αυτή η μισή λέξη τους μεταδόθηκε με τον ακόλουθο τρόπο:

21.219.Α

Ο Άγιος Βούδας εξήγησε, ανάμεσα σ’ άλλα, στα όντα της Περλανίας πώς και μέσα σε ποιο τμήμα του σώματος των προγόνων τους είχε προσαρτηθεί το περίφημο όργανο Κουνταμπάφερ.

21.220.Α

Και όταν ετοιμαστήκαμε να εγκαταλείψουμε τη χώρα, μου ήρθε ξαφνικά η ιδέα να επιστρέψουμε στη Θάλασσα της Αφθονίας όχι από το δρόμο που πήραμε για να φτάσουμε στην Περλανία, αλλά από έναν άλλο δρόμο τελείως ασυνήθιστο εκείνα τα χρόνια.

21.220.Α

Η περιοχή από την οποία αποφάσισα να περάσω ονομάστηκε αργότερα «Θιβέτ».

22.223.Α

Βαδίζαμε κάτω από τέτοιες συνθήκες για περισσότερο από ένα γήινο μήνα· τέλος πέσαμε τυχαία πάνω σε μια μικρή αποικία τρίμυαλων όντων που, όπως μάθαμε, είχαν πρόσφατα μεταναστεύσει από τη χώρα της Περλανίας.

Αυτή η αποικία ονομαζόταν «Σινκρατόρτζα», κι αργότερα, όταν όλη η περιοχή κατοικήθηκε και η «Σινκρατόρτζα» έγινε το κυριότερο κέντρο της, το ίδιο αυτό όνομα δόθηκε σε ολόκληρη τη χώρα.

Στη συνέχεια εκείνη η χώρα άλλαξε πολλά ονόματα· και σήμερα τη λένε «Θιβέτ».

22.224.Α

Όταν συναντήσαμε εκείνα τα όντα, έπεφτε πια η νύχτα και τους ζητήσαμε «άσυλο», όπως λένε.

Μας πρόσφεραν τη φιλοξενία τους ως την επομένη, και η προοπτική μιας ήσυχης νύχτας μας έδωσε μεγάλη χαρά, γιατί καθώς είχαμε αγωνιστεί ασταμάτητα ενάντια στα «άγρια» όντα, ήμασταν πολύ ταλαιπωρημένοι και ήταν απαραίτητο, ιδιαίτερα για τους δίποδους υπηρέτες μας, να περάσουμε μία τουλάχιστο ειρηνική νύχτα.

22.224.Α

Στη διάρκεια της βραδιάς, έμαθα ότι όλα τα όντα εκείνης της αποικίας ανήκαν σε μια αίρεση γνωστή στην Περλανία με το όνομα «Δαμαστές του εαυτού», που σχηματίστηκε από εκείνους ακριβώς τους οπαδούς της θρησκείας που δήθεν οικοδομήθηκε, όπως σου είπα, πάνω στις εντολές του Άγιου Βούδα.

22.224-5.Α

Πρέπει να σου πω, παιδί μου, ότι τα όντα εκείνου του πλανήτη έχουν εδώ και παρά πολύν καιρό μια εντελώς δική τους ιδιαιτερότητα: μόλις αναδυθεί ανάμεσά τους κάποια νέα Χαβατβιερνονία ή θρησκεία, οι οπαδοί της χωρίζονται αμέσως σε πολλά στρατόπεδα, και καθένα από αυτά τα στρατόπεδα δημιουργεί σε λίγο τη δική του «αίρεση».

Το πιο περίεργο τούτης της ιδιαιτερότητας είναι ότι τα όντα που ανήκουν στις αιρέσεις δεν αποκαλούνται μεταξύ τους «αιρετικοί», γιατί αυτό το όνομα το θεωρούν προσβλητικό· αποκαλούνται «αιρετικοί» μόνο από τα όντα που δεν ανήκουν στην αίρεσή τους.

Οι οπαδοί μιας οποιασδήποτε αίρεσης θεωρούνται από τους άλλους αιρετικοί όσο δεν έχουν ούτε «κανόνια», ούτε «πλοία» στη διάθεσή τους· μόλις όμως τα αποκτήσουν σε ικανοποιητική ποσότητα, το δικό τους αιρετικό δόγμα γίνεται αμέσως η επικρατέστερη θρησκεία. Τα όντα εκείνης της αποικίας έγιναν αιρετικά, όπως αυτά πολλών άλλων περιοχών της Περλανίας, αφού αποσκίρτησαν από τη θρησκεία της οποίας είχα μελετήσει τη διδασκαλία και η οποία αργότερα ονομάστηκε «Βουδισμός».

Η εμφάνιση της αίρεσης των «Δαμαστών του εαυτού» οφειλόταν σε μια λανθασμένη κατανόηση της μίας από τις αρχές της βουδιστικής θρησκείας, που εκείνα την ερμήνεψαν, όπως ήδη σου είπα, σαν «δοκιμασία σε απομόνωση».

Και τα όντα τα οποία μας φιλοξένησαν τη νύχτα εκείνη, είχαν εγκατασταθεί τόσο μακριά, ακριβώς γι’ αυτό, για να επιδοθούν στο περίφημο «βάσανό» τους, χωρίς να ενοχλούνται από τους ομοίους τους.

22.225.Α

Όμως παιδί μου, όλα αυτά που άκουσα εκείνη τη νύχτα για τους οπαδούς αυτής της αίρεσης, και όλα όσα είδα την επομένη, μου έκαναν μια εντύπωση τόσο θλιβερή, ώστε για πολλούς απ’ τους αιώνες τους δεν μπορούσα να τα θυμηθώ χωρίς να «φρίξω», όπως λένε. Θα σου τα διηγηθώ άλλωστε με λεπτομέρειες.

22.225.Α

Κατά τη διάρκεια της νυχτερινής συνομιλίας μας έμαθα ότι οι αρχηγοί εκείνης της νέας βουδιστικής αίρεσης, είχαν επινοήσει στην Περλανία, πριν μεταναστεύσουν οι οπαδοί της σ’ αυτόν τον απομονωμένο τόπο, μια ιδιαίτερη μορφή «δοκιμασίας». Είχαν τότε αποφασίσει να αποσυρθούν σε κάποιον τόπο σχεδόν απρόσιτο, όπου τα άλλα όμοιά τους όντα, τα ξένα προς την αίρεσή τους και «αμύητα» στα «μυστήριά» της, δεν θα μπορούσαν να πάνε για να εμποδίσουν την επιβολή της ιδιότυπης αυτής «δοκιμασίας».

22.225.Α

Όταν μετά από πολλές έρευνες ανακάλυψαν τελικά αυτό το μέρος, όπου εμείς είχαμε φτάσει τυχαία, μέρος που εξυπηρετούσε θαυμάσια το σκοπό τους, οργανώθηκαν πρώτα συστηματικά και εξασφάλισαν τους υλικούς πόρους· έπειτα μετανάστευσαν μαζί με τις οικογένειές τους και με μεγάλες δυσκολίες σε τούτο τον σχεδόν απρόσιτο στους συμπατριώτες τους τόπο, στον οποίο έδωσαν, όπως σου έχω πει, το όνομα «Σινκρατόρτζα».

22.225.Α

Τον πρώτο καιρό της εγκατάστασής τους τα πήγαιναν ακόμα αρκετά καλά· αλλά μόλις άρχισαν να πραγματοποιούν την ιδιαίτερη μορφή «ταλαιπωρίας» που είχαν επινοήσει, οι οικογένειές τους και κυρίως οι γυναίκες τους, μαθαίνοντας τι πράγμα ήταν αυτή η ιδιαίτερη μορφή ταλαιπωρίας, ξεσηκώθηκαν και προξένησαν τεράστιο σκάνδαλο, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένα σχίσμα.

22.225.Α

Το σχίσμα αυτό είχε γίνει λίγο πριν τους βρούμε, και, όταν φτάσαμε στη «Σινκρατόρτζα», είχαν ήδη αρχίσει να μεταναστεύουν σε μικρές ομάδες προς νέες περιοχές, τις οποίες έκριναν ως πιο κατάλληλες για μοναχικό βίο.

22.225-6.Α

Για να καταλάβεις καλύτερα τα όσα ακολουθούν, πρέπει να μάθεις την κυριότερη αιτία εκείνου του σχίσματος. Πριν εγκαταλείψουν τη χώρα της Περλανίας, οι αρχηγοί αυτής της αίρεσης είχαν αναλάβει, με κοινή συμφωνία, την υποχρέωση να απομακρυνθούν τελείως από τους ομοίους τους και να μην υποχωρήσουν μπροστά σε τίποτε, προκειμένου να κατορθώσουν να απελευθερωθούν από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου για το οποίο μιλούσε ο Θείος Διδάσκαλος Άγιος Βούδας.

Στην υποχρέωσή τους περιλαμβανόταν η ανάγκη να ζούνε με έναν ορισμένο τρόπο μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή του πλανητικού τους σώματος, μέχρι δηλαδή το θάνατό τους· έτσι, με την ιδιαίτερη αυτή μορφή ύπαρξης, θα κατόρθωναν να «εξαγνίσουν» τις «ψυχές» τους, όπως έλεγαν, από κάθε ξένο στοιχείο που οφειλόταν στο όργανο Κουνταμπάφερ, που, όπως τους δίδαξε ο Άγιος Βούδας, είχαν οι πρόγονοί τους. Ήθελαν, αφού απελευθερωθούν από τις συνέπειες εκείνου του οργάνου, να αποκτήσουν τη δυνατότητα να συγχωνευθούν, όπως τους είπε ο Θείος Διδάσκαλος, με το Παν-Περιλαμβάνον Άγιο Πράνα.

22.226.Α

Όταν όμως, μετά την εγκατάστασή τους, άρχισαν να πραγματοποιούν την ιδιαίτερη μορφή ταλαιπωρίας που μόνοι τους επινόησαν, και για την οποία οι γυναίκες τους, μόλις κατάλαβαν περί τίνος επρόκειτο, προξένησαν σκάνδαλο, αρκετοί απ’ αυτούς, επηρεασμένοι από τις γυναίκες τους, αρνήθηκαν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν στην Περλανία, με αποτέλεσμα να χωριστούν και να σχηματίσουν δύο ανεξάρτητα στρατόπεδα.

22.226.Α

Από τότε, οι αιρετικοί, που λέγονταν προηγουμένως «Δαμαστές του εαυτού», πήραν διαφορετικές ονομασίες: εκείνοι που έμειναν πιστοί στις υποχρεώσεις τους ονομάστηκαν «Ορθοδοξχαϊδουράκοι»· και εκείνοι που αρνήθηκαν να εκπληρώσουν ορισμένες από τις υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει στην πατρίδα τους ονομάστηκαν «Καθοσκιχαϊδουράκοι».

Όταν εμείς φτάσαμε στη «Σινκρατόρτζα», οι αιρετικοί που ονομάζονταν «Ορθοδοξχαϊδουράκοι» είχαν ένα «μοναστήρι», κοντά στον πρώτο τόπο της κοινής τους διαμονής, τέλεια οργανωμένο, όπου παραδίδονταν ήδη ασυγκράτητα στην ιδιαίτερη μορφή ταλαιπωρίας τους.

22.227.Α

Στο μέσα μέρος των τειχών βρίσκονταν εντοιχισμένα, στη σειρά, μικρά καλοχτισμένα κελιά, το ένα δίπλα στο άλλο, που έμοιαζαν με «κυψέλες».

Αυτό ακριβώς το είδος κελιού ήταν που ξεχώριζε εκείνο το μοναστήρι απ’ όλα τα άλλα μοναστήρια του πλανήτη σου.

22.227-8.Α

Τα κυψελόμορφα αυτά κελιά ήταν χτισμένα απ’ όλες τις πλευρές. Μόνο στο κάτω μέρος τους είχαν ένα μικρό άνοιγμα από το οποίο μπορούσες ίσα-ίσα, με μεγάλο κόπο, να περάσεις τη γροθιά σου.

Μέσα σ’ αυτές τις στέρεες κυψελόμορφες κατασκευές εντοιχίζονταν για πάντα όσα όντα αυτής της αίρεσης κρίνονταν «άξια».

Μετά τον εντοιχισμό τους, έπρεπε να επιδίδονται σε ορισμένους χειρισμούς πάνω στις λεγόμενες «σκέψεις» και στα «συναισθήματά» τους, μέχρι την πλήρη καταστροφή της πλανητικής τους ύπαρξης.

Και όταν ακριβώς τα έμαθαν αυτά οι γυναίκες των αιρετικών που ονομάζονταν «Δαμαστές του εαυτού», αποφάσισαν να ξεσηκωθούν.

22.228.Α

Η θρησκευτική διδασκαλία εκείνης της αίρεσης καθόριζε με κάθε λεπτομέρεια σε ποιους χειρισμούς έπρεπε να επιδίδονται και το χρονικό διάστημα που έπρεπε να τους αφιερώσουν για να αξιωθούν να εντοιχιστούν κάποτε σε ένα από τα στέρεα «κελιά», όπου δέχονταν, μια φορά το εικοσιτετράωρο, ένα κομμάτι ψωμί κι ένα κανατάκι νερό.

22.228.Α

Όταν μπήκαμε στον περίβολο του τρομερού αυτού μοναστηριού, όλα τα τερατώδη «κελιά» ήταν πιασμένα. Η εξυπηρέτηση των εντοιχισμένων, δηλαδή η φροντίδα να τους περνούν κάθε είκοσι τέσσερις ώρες από το μικρό άνοιγμα ένα κομμάτι ψωμί και μια κανάτα νερό — καθήκον που εκπλήρωναν με μεγάλη ευλάβεια — επαφιόταν σε άλλους αιρετικούς, υποψήφιους κι αυτούς για εντοιχισμό, που ζούσαν στο μεγάλο κτίσμα, στο κέντρο του περιβόλου του μοναστηριού, περιμένοντας τη σειρά τους.

22.228.Α

Οι εντοιχισμένοι ευνοούμενοί σου παρέμεναν στους τερατώδεις τάφους τους, ώσπου η αποστερημένη ύπαρξή τους να φτάσει στο τέλος της από την πείνα και την ακινησία.

22.228.Α

Μόλις μάθαιναν οι σύντροφοι των εντοιχισμένων ότι ένας απ’ αυτούς είχε πάψει να υπάρχει, έβγαζαν έξω από τον αυτοσχέδιο εκείνο τάφο το πλανητικό σώμα του νεκρού, και στη θέση του όντος που καταστρεφόταν έτσι, εντοιχιζόταν αμέσως ένας άλλος φανατικός, θύμα εκείνης της ολέθριας θρησκευτικής διδασκαλίας.

Και οι τάξεις των δύστυχων «φανατικών μοναχών» αυξάνονταν συνεχώς, μια και έφταναν αδιάκοπα καινούργιοι υποψήφιοι από την Περλανία.

22.228-9.Α

Όλοι οι οπαδοί της αίρεσης στην Περλανία ήξεραν πια την ύπαρξη εκείνου του ειδικού μέρους, που ήταν τόσο βολικό για την εκπλήρωση του «φινάλε» του θρησκευτικού τους δόγματος, το οποίο είχε οικοδομηθεί πάνω στις δήθεν αυθεντικές εξαγγελίες του Άγιου Βούδα. Όλα τα μεγάλα κέντρα μάλιστα, διέθεταν «πράκτορες», όπως τους λένε, επιφορτισμένους να διευκολύνουν την πρόσβαση στο μοναστήρι.

22.229.Α

Αφού ξεκουραστήκαμε και ταΐσαμε τους δίποδους και τετράποδους εργάτες μας, εγκαταλείψαμε εκείνο το θλιβερό τόπο όπου εκδηλωνόταν η καταστροφικότητα του ολέθριου οργάνου το οποίο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα των Ανώτατων κοσμικών Ατόμων είχε χρειαστεί να εμφυτευτεί στην παρουσία των πρώτων τρίμυαλων όντων του άμοιρου εκείνου πλανήτη.

22.229.Α

Αχ! Αχ!… Αχ! παιδάκι μου, στέναξε ο Βεελζεβούλ, μπορείς να φανταστείς ότι από κείνα τα μέρη δεν φύγαμε με ακριβώς ευχάριστα συναισθήματα και χαρούμενες σκέψεις…

24.277.Α

Η αιτία αυτών των «αφύσικων μετατοπίσεων», ή «ισχυρών ανέμων», ήταν, κι αυτή τη φορά, τα δύο κομμάτια που αποσπάστηκαν από τον πλανήτη σου, κατά την πρώτη μεγάλη καταστροφή, για να γίνουν αργότερα μικροί ανεξάρτητοι πλανήτες εκείνου του ηλιακού συστήματος, και που σήμερα ονομάζονται Σελήνη και Ανούλιος.

24.277.Α

Στην πραγματικότητα, την τρίτη αυτή καταστροφή την προξένησε μόνο το μεγαλύτερο από τα κομμάτια που αποσπάστηκαν από τη Γη, δηλαδή η Σελήνη· ενώ το μικρότερο, ο Ανούλιος, δεν έπαιξε κανένα ρόλο.

24.277.Α

Οι γρήγορες μετατοπίσεις μέσα στην ατμόσφαιρα της Γης έγιναν με τον ακόλουθο τρόπο:

24.277.Α

Όταν ο μικρός πλανήτης Σελήνη, που εμφανίστηκε κατά τύχη — και ο οποίος, έχοντας την τάση να ξαναπέφτει συνέχεια προς τη βάση του, ακολουθούσε πια μια απόλυτα καθορισμένη τροχιά, σύμφωνα με το «νόμο της εκ νέου σύλλησης» — σχημάτισε οριστικά την ατμόσφαιρά του, αυτή τη συγκεκριμένη παρουσία που μόλις τότε εμφανιζόταν στην επιφάνεια της Σελήνης, κι επειδή δεν είχε ακόμα ισορροπήσει στα πλαίσια της συνολικής αρμονικής κίνησης των συστημάτων, η λεγόμενη «Οσμουαλνιανή τριβή», που δεν ήταν αρμονική ως προς το σύνολο, προκάλεσε στην ατμόσφαιρα της Γης τις «γρήγορες μετατοπίσεις» ή τους «ισχυρούς ανέμους» που είπαμε.

24.277.Α

Κι αυτοί οι ασυνήθιστα ισχυροί άνεμοι άρχισαν, όπως λένε, να «κονιορτοποιούν» με τη σφοδρότητα των ρευμάτων τους τις υπερυψωμένες περιοχές της «στεριάς» και να γεμίζουν έτσι τα «βαθουλώματα» της.

24.277.Α

Σ’ αυτά τα βαθουλώματα βρίσκονταν μεταξύ άλλων και οι δύο περιοχές της ηπείρου Ασχάρκ, πάνω στις οποίες είχε κυρίως συγκεντρωθεί η διαδικασία ύπαρξης της πρώτης και της δεύτερης ομάδας των όντων της σημερινής Ασίας, δηλαδή τα κυριότερα τμήματα των χωρών Τικλιαμουίς και Μαραλπλεϊσίς.

24.277-8.Α

Ορισμένα τμήματα της χώρας της Περλανίας σκεπάστηκαν τότε από άμμο, το ίδιο και η περιοχή που βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Γκραμποντζέ, όπου είχε διαμορφωθεί, όπως ήδη σου είπα, μετά την καταστροφή της Ατλαντίδος, αυτό που αποκαλούσαν κύριο «Κέντρο Πολιτισμού» όλων των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω· περιοχή η οποία, ενώ ήταν εκείνα τα χρόνια η ακμαιότερη στην επιφάνεια του πλανήτη σου, δεν είναι σήμερα παρά μία έρημος που ονομάζεται «Σαχάρα».

24.278.Α

Μάθε επίσης ότι εκτός από αυτές τις περιοχές, η άμμος σκέπασε ακόμη, τότε που οι αφύσικοι εκείνοι άνεμοι μαίνονταν, και άλλες πολλές μικρές εκτάσεις ξηράς της επιφάνειας εκείνου του άτυχου πλανήτη.

24.278.Α

Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι οι σημερινοί ευνοούμενοί σου έμαθαν, άγνωστο πώς, ότι τα τρίμυαλα όντα αυτής της περιόδου είχαν αλλάξει τόπο μόνιμης ύπαρξης· κόλλησαν έτσι σε τούτες τις αλλαγές μια «ετικέτα» — αυτή των «Μεγάλων μεταναστεύσεων των λαών» — και τις ταξινόμησαν στις υποτιθέμενες «επιστήμες» τους.

38.265.Β

Όμως, ένα ον εκεί κάτω, αφού ανακάλυψε τυχαία τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει για τις θαλάσσιες μετακινήσεις τη δύναμη του τεχνητά αραιωμένου ύδατος, ή, όπως λέγεται εκεί, τη «δύναμη του ατμού», κατασκεύασε πλοία προσαρμοσμένα σ’ αυτόν τον τρόπο κίνησης, κι από τότε τα γήινα όντα τα χρησιμοποιούν για τις διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής τους, τις οποίες προώθησαν ως τα σύνορα των γειτονικών τους, καθώς και άλλων απόμακρων ηπείρων.

38.265.Β

Σε μία από τις ηπείρους τους, ο αγαπημένος τόπος ύπαρξης των όντων εκείνου του πρωτότυπου πλανήτη έγινε τότε η αρχαία «Περλανία», ή, όπως λέγεται σήμερα, η «Ινδία».

38.265-6.Β

Το θυμάσαι; Σου διηγήθηκα κάποτε ότι τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος έφτασαν πρώτα στην Περλανία, στην ήπειρο Ασχάρκ, ή Ασία, για να ψάξουν για μαργαριτάρια, και πως στη συνέχεια έγιναν τα πρώτα που κατοίκησαν τη χώρα.

38.266.Β

Λοιπόν, παιδί μου…

Η κακόμοιρη η Περλανία, η Ινδία, έγινε τους τελευταίους αιώνες, όπως και τότε, ο αγαπημένος τόπος και για τα όντα από την ήπειρο της Ευρώπης, αυτή τη φορά όμως για να πραγματοποιήσουν εκεί τις διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής τους.

38.266.Β

Φτάνοντας από τη θάλασσα, επιδόθηκαν σε διάφορες διαδικασίες αλληλοκαταστροφής, άλλοτε αναμεταξύ τους, κι άλλοτε με τα όντα που κατοικούσαν ανέκαθεν στη χώρα: δηλαδή, τα όντα της μιας ευρωπαϊκής κοινότητας προσπαθούσαν να καταστρέψουν την ύπαρξη των όντων που ανήκαν σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή κοινότητα, ή, πάλι, αυτές οι διαδικασίες πραγματοποιούνταν ανάμεσα στα όντα της χώρας, και οι Ευρωπαίοι έσπευδαν να βοηθήσουν πότε τους μεν και πότε τους δε.

38.266.Β

Διαδικασίες αμοιβαίας καταστροφής τοπικού χαρακτήρα εκτυλίσσονταν συχνότατα σ’ εκείνη την κακότυχη Περλανία, κυρίως τους τελευταίους δέκα ή δεκαπέντε αιώνες.

38.266.Β

Αυτό συνέβαινε, αφενός επειδή τα όντα αυτής της χώρας, που παλιότερα ανήκαν σε δύο μόνο ξεχωριστές ομάδες, μετά από κάποια τέτοια μεγάλη διαδικασία διασπάστηκαν σε πάρα πολλές μικρές ανεξάρτητες κοινότητες, και αφετέρου επειδή η τάση του ψυχισμού τους για αμοιβαία καταστροφή επηρεάστηκε από ένα συνδυασμό που έκανε τα «ξεσπάσματα» σ’ αυτό το τμήμα της επιφάνειας του πλανήτη να μην εκδηλώνονται παντού ταυτόχρονα, αλλά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.

38.266.Β

Και τούτος ο νέος συνδυασμός του ψυχισμού τους προκλήθηκε από μια απρόβλεπτη ασήμαντη παρανόηση σχετικά με την κοινή Αρμονική Κίνηση του συνόλου εκείνου του ηλιακού συστήματος.

38.266-7.Β

Για το λόγο αυτό, όταν κόπασε στην περίεργη ψυχή των ευρωπαϊκών όντων, που είχανε πάει στη χώρα αυτή για τη διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής, η ανάγκη να διαιωνίζουν αυτή τη φρίκη, τα όντα εκείνα παρέμειναν εκεί, και είτε προετοιμάζονταν για μελλοντικές διαδικασίες ίδιες με τις άλλες, είτε, όπως λένε, «κέρδιζαν» αρκετά ώστε να στέλνουν τα απαραίτητα αγαθά για τη διαβίωση των οικογενειών τους που είχαν μείνει στην ήπειρο Ευρώπη.

38.267.Β

«Εκέρδιζαν» έτσι κάθε λογής αγαθά, εξασκώντας τα επαγγέλματά τους, τα οποία ήταν κυρίως η κατασκευή αυτών που ονομάζονται «χάλκινα κουμπιά», «καθρέφτες», «χάντρες», «σκουλαρίκια», «βραχιόνια», και άλλα μικροπράγματα, για τα οποία τα όντα εκείνης της χώρας έδειχναν επίσης μεγάλη αδυναμία.

38.267.Β

Από τις αρχές αυτής της περιόδου, τα όντα από την ήπειρο της Ευρώπης άρχισαν πάλι, με διάφορες δικαιολογίες, να παίρνουν από τα όντα της Περλανίας τα εδάφη τους. Έπειτα οργανώθηκαν, όπως και στην Ευρώπη, σε ανεξάρτητες ομάδες, που αντιστοιχούσαν στις πατρογονικές τους κοινότητες.

38.267.Β

Τα όντα εκείνα συνέχισαν κι εκεί να εκδηλώνονται απέναντι στα άλλα, σύμφωνα με τις ιδιόρρυθμες οντικές σχέσεις που υπήρχαν ανέκαθεν, στην ήπειρο της Ευρώπης, ανάμεσα στα όντα μιας κοινότητας και σ’ αυτά μιας γειτονικής κοινότητας· δηλαδή, λόγω των συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, έτρεφαν για τα άλλα ένα συναίσθημα που κρυσταλλώθηκε μέσα τους με τη μορφή ειδικών λειτουργιών, οι οποίες εκεί κάτω λέγονται «φθόνος», «ζήλεια», «σαντούρ» — να εύχεσαι δηλαδή την αποδυνάμωση ή τη συμφορά των άλλων — κ.λπ.

38.267.Β

Εδώ επίσης, τα όντα της μιας κοινότητας έπαιζαν πολύ δυνατά, ενάντια στα όντα μιας άλλης κοινότητας, εκείνη τη «Χασναμουσιανή μουσική» που ονομάζουν «πολιτική»· με άλλα λόγια, κατέκριναν και μείωναν τα μεν τα δε, και «έβαζαν αμοιβαίες τρικλοποδιές», με σκοπό να αποκτήσουν, ανάμεσα στους ιθαγενείς, αυτό που λένε «κύρος».

38.267.Β

Κατά τη διάρκεια αυτών των «πολιτικών διαδικασιών», ένας από τους αρχηγούς μιας ευρωπαϊκής κοινότητας έμαθε, κανείς δεν ξέρει πώς, το «μυστικό» να επενεργεί στον ψυχισμό των όντων από άλλες κοινότητες, έτσι που να τα κάνει να αναγνωρίσουν το κύρος και την ανωτερότητα της δικής του κοινότητας.

38.268.Β

Μόλις τούτο το ον μύησε τους υπόλοιπους ηγέτες της κοινότητάς του στο μυστικό του, η Αρχή του οποίου ονομάστηκε «Κζβατζνέλ» ή «διαίρει και βασίλευε», εκείνα στήριζαν πάνω σ’ αυτήν όλη την «πολιτική» τους, και τα όντα αυτής της κοινότητας απέκτησαν υπεροχή, παντού και σε όλα.

38.268.Β

Για πολύν καιρό μετά την εξαφάνιση του όντος που έμαθε κατά τύχη το μυστικό του Κζβατζνέλ, καθώς και των υπόλοιπων ηγετών εκείνης της κοινότητας, οι επόμενες γενιές συνέχισαν, αυτόματα εννοείται, να χρησιμοποιούν το «μυστικό», πράγμα που τους επέτρεψε όχι απλώς να καταλάβουν όλη την Περλανία, αλλά και να υποτάξουν την ίδια την ουσία των όντων που κατοικούσαν σ’ αυτό το τμήμα της επιφάνειας του πλανήτη Γη.

38.268.Β

Έτσι, τα χρόνια στα οποία συνέβηκε η ιστορία που θα σου πω, που αναφέρεται στην καταστροφή της εργασίας του Άγιου Λάμα από τα σύγχρονα όντα, είχαν πια περάσει δύο αιώνες, και η κατάσταση εξακολουθούσε να είναι η ίδια.

38.272.Β

Αυτή η ομάδα υπήρχε πριν ακόμα εμφανιστεί στον πλανήτη Γη το τελευταίο ιερό Άτομο, ο Άγιος Λάμα.

38.272.Β

Στην αρχή απαρτιζόταν από επτά όντα, που είχαν μυηθεί κατευθείαν από τον Άγιο Κρισνατχάρνα, Αγγελιοφόρο της Αιωνιότητάς μας προς τα τρίκεντρα όντα του πλανήτη Γη τα οποία κατοικούσαν στη χώρα της Περλανίας.

38.272.Β

Αργότερα, όταν ο Άγιος Βούδας εμφανίστηκε στην Περλανία, ανακάλυψε ότι πολλές υποδείξεις του Άγιου Κρισνατχάρνα, οι οποίες αφορούσαν τον ψυχισμό των όντων αυτής της χώρας, είχαν ακόμα αξία, και ότι, όταν αυτές οι οδηγίες αφομοιώνονταν, διευκόλυναν σε όλα τα όντα την καταστροφή των συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ, από τις οποίες είχε κι αυτός επιφορτιστεί να τα βοηθήσει να απελευθερωθούν· από τότε αποφάσισε να ενσωματώσει ορισμένες από αυτές τις οδηγίες του Άγιου Κρισνατχάρνα στη βάση της διδασκαλίας του.

Τα επτά όντα, που μυήθηκαν απευθείας από τον Άγιο Κρισνατχάρνα, όταν διδάχτηκαν από τον Άγιο Βούδα πώς να δικαιώνουν το σκοπό και την αναγκαιότητα της ύπαρξής τους, κι όταν τα ένιωσαν αυτά ξεκάθαρα, τότε πείστηκαν ότι οι οδηγίες του Άγιου Βούδα, όχι μόνο δεν ήταν σε τίποτε αντίθετες προς τις οδηγίες του Άγιου Κρισνατχάρνα, αλλά, αντίθετα, ανταποκρίνονταν στον ψυχισμό των όντων εκείνης της εποχής — κι έτσι έγιναν μαθητές του Άγιου Βούδα.

38.272-3.Β

Πολύ αργότερα, όταν ο Άγιος Λάμα στάλθηκε επιτούτου ανάμεσα στα όντα του Θιβέτ, αναγνώρισε με τη σειρά του ότι πολλές υποδείξεις του Άγιου Βούδα μπορούσαν να ανταποκριθούν ακόμη θαυμάσια στον ψυχισμό των όντων αυτής της χώρας, φτάνει να τους γίνονταν μερικές μικρές τροποποιήσεις που ήταν απαραίτητες, εξαιτίας των αλλαγών οι οποίες προκλήθηκαν με την πάροδο του χρόνου στις εξωτερικές συνθήκες ύπαρξης. Γι’ αυτό, βάσισε τη διδασκαλία του σε πολλές υποδείξεις, που αντλήθηκαν από αλήθειες οι οποίες είχαν ήδη αποκαλυφθεί από τον Άγιο Κρισνατχάρνα και ανανεωθεί από τον Άγιο Βούδα.

Και για άλλη μια φορά, όταν εκείνη η μικρή ομάδα μυημένων όντων ένιωσε ξεκάθαρα, μαζί με άλλες ομάδες μαθητών του δόγματος του Άγιου Βούδα, ότι οι προσθήκες και οι τροποποιήσεις που έγιναν στο δόγμα τους από τον Άγιο Λάμα ταίριαζαν καλύτερα στο σύγχρονο ψυχισμό, έγιναν μαθητές του Άγιου Λάμα.

38.273.Β

Ανάμεσα στα όντα αυτής της μικρής ομάδας υπήρχε ένας κανόνας τον οποίο όλοι τηρούσαν αυστηρότατα, σύμφωνα με τον οποίο ορισμένες μυστικές οδηγίες του Άγιου Λάμα, που αφορούσαν τα όντα της ομάδας τους, μεταδίδονταν από γενιά σε γενιά μόνο από τον αρχηγό τους, ο οποίος μπορούσε να μυήσει τους άλλους έξι, μόνο αν είχαν αποκτήσει ορισμένες δυνατότητες.

38.273.Β

Γι’ αυτό και τα έξι μέλη εκείνης της μικρής ομάδας, που όλα, με την αρετή τους, ήταν ήδη έτοιμα να δεχτούν στο άμεσο μέλλον τη μύηση, τρόμαξαν τόσο πολύ όταν έμαθαν το τέλος του αρχηγού τους· γιατί η εξάλειψη του αρχηγού τους, του μοναδικού τότε μυημένου, τους αφαιρούσε για πάντα τη δυνατότητα να μυηθούν και τα ίδια στις πιο απόκρυφες υποδείξεις του Άγιου Λάμα.

42.133.Γ

Ακόμα και πριν από λίγον καιρό, ορισμένα όντα στην ήπειρο της Ασίας όχι μόνο προσπάθησαν να βρουν μια μέθοδο συντήρησης των φαγώσιμων προϊόντων, αλλά αποπειράθηκαν να ανακαλύψουν μία τελείως καινούργια μέθοδο για να σπαταλούν τον λιγότερο δυνατό χρόνο στην τόσο απαραίτητη οντική ανάγκη να απορροφούν την πρώτη οντική τροφή, και τελικά έφτασαν μέχρι τα πρόθυρα να βρουν μία απόλυτα ικανοποιητική λύση.

42.133.Γ

Θα σου περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια τα ενδιαφέροντα αποτελέσματα των ερευνών τους σ’ αυτόν τον τομέα, επειδή γνώρισα προσωπικά το τρίμυαλο γήινο ον που βρήκε αυτή τη λύση χάρη στις συνειδητές του προσπάθειες, κι επειδή παρευρέθηκα σε μερικά από τα διαφωτιστικά του πειράματα, που έγιναν πάνω στις δυνατότητες εφαρμογής αυτής της μεθόδου στα όντα.

42.133-4.Γ

Το όνομα του ήταν Ασιμάν· ήταν μέλος μιας ομάδας τρίμυαλων όντων της Ασίας, τα οποία είχαν αναγνωρίσει την υποδούλωσή τους σε ορισμένες αιτίες που βρίσκονταν μέσα τους, και τα οποία είχαν οργανώσει μία από κοινού διαβίωση για να μπορούν να εργαστούν πάνω στον εαυτό τους, με σκοπό να απελευθερωθούν από την εσωτερική σκλαβιά.