| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Ανοροπαριονοκίμα |
|---|---|
43 Ο Βεελζεβούλ εκθέτει τις απόψεις του για την περιοδική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής των ανθρώπων |
|
43.248.Γ |
Εκείνα μάλιστα τα όντα σκέφτηκαν έναν σοφότατο και πρακτικότατο τρόπο για να εκπληρώνουν δύο από τις οντικές τους υποχρεώσεις — την τελειοποίηση δηλαδή των ανώτερων οντικών τους σωμάτων και την εξυπηρέτηση του Μέγιστου Τρωγωαυτοεγωκράτη — συνενώνοντας και επιτελώντας τες ταυτόχρονα. |
43.248.Γ |
Τούτη τη συνένωση την πραγματοποίησαν με τον ακόλουθο τρόπο: |
43.248.Γ |
Σε κάθε συνάθροισή τους, ακόμα και σε κάθε γειτονιά τους, υψώνονταν υποχρεωτικά τρία ειδικά κτίρια, πολύ επιβλητικά. |
43.248.Γ |
Και το τρίτο, το αφιερωμένο στα όντα που θεωρούνταν ότι ανήκουν στο «μεσαίο φύλο», ονομαζόταν «Ανοροπαριονοκίμα». |
43.249-50.Γ |
Όσο για τα κτίρια του τρίτου είδους, εκείνα που ονομάζονταν «Ανοροπαριονοκίμα», χτίζονταν, όπως σου το είπα, για τα όντα που ανήκαν στο λεγόμενο τότε «μεσαίο φύλο» και ο Ναστραντίν Χότζας τα είχε κάποτε ονομάσει «quid pro quo» ή «ούτε το ένα ούτε το άλλο». |
43.250.Γ |
Από τα όντα του «μεσαίου φύλου», άλλα ήταν αρσενικού και άλλα θηλυκού φύλου. |
43.250.Γ |
Ήταν όντα που, για διάφορους λόγους, δεν είχαν πια τη δυνατότητα ούτε να τελειοποιηθούν ούτε να υπηρετήσουν τη φύση, ή, όπως λέει σ’ ένα από τα αποφθέγματά του ο καλός μας Ναστραντίν Χότζας, δεν ήταν «ούτε ρομφαία για άγγελο, ούτε πηρούνα για διάβολο». |
43.250.Γ |
Μέσα σ’ εκείνα τα κτίρια απομόνωναν για ορισμένο χρόνο τα αρσενικά όντα, που, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, είχαν στερηθεί κάθε δυνατότητας συνειδητού διαλογισμού, και τα όντα θηλυκού φύλου που δεν είχαν ποτέ τους εμμηνόρροια, ή στα οποία ή εμμηνόρροια γινόταν ακανόνιστα, ή ακόμα τις γυναίκες που για ορισμένες περιόδους μεταβάλλονταν, υπό την επιρροή των γεννητικών τους πόθων, «Χανεομένες», όπως τις έλεγαν εκεί, ή σύμφωνα με την έκφραση του αγαπητού μας Χότζα, «σε πραγματικές φοράδες στην αρχή της άνοιξης». |
43.250.Γ |
Τα όντα της ηπείρου Ατλαντίδος ήταν τότε εξοικειωμένα με ορισμένα συμπτώματα, συγκεκριμένα και πολύ παράδοξα, σύμφωνα με τα οποία αναγνώριζαν τέτοια όντα, για να τα απομονώνουν μέσα στα Ανοροπαριονοκίμα. |
43.250.Γ |
Τα συμπτώματα βρίσκονταν στις παρακάτω ιδιαιτερότητες: (1) Αν ένα ον πίστευε σε οποιονδήποτε παραλογισμό. (2) Αν άρχιζε να αποδεικνύει στα άλλα κάτι που δεν το ήξερε ούτε κι εκείνο, ή που το ήξερε χωρίς να είναι βέβαιο. (3) Αν αθετούσε το λόγο της τιμής του ή ορκιζόταν για το τίποτε. (4) Τέλος αν εκδήλωνε τάσεις να «κατασκοπεύει» τα άλλα και να ασχολείται με το «Τουκ-σου-κεφ». |
43.250.Γ |
Αλλά το πιο αδιαφιλονίκητο απ’ όλα τα συμπτώματα ήταν η εμφάνιση σε ένα ον αυτού που ονομάζεται «Μογιασούλ», κάτι που οι σημερινοί ευνοούμενοί σου νομίζουν ότι είναι αρρώστια, και στην οποία δίνουν το όνομα «αιμορροΐδες». |
43.250-1.Γ |
Όσα εμφάνιζαν αυτά τα συμπτώματα, τα κρατούσαν μόνιμα στα Ανοροπαριονοκίμα για όλη τη χρονική περίοδο που υποδείκνυαν τα όντα του περιβάλλοντός τους. Δεν τα υποχρέωναν να κάνουν τίποτε, και ζούσαν όπως τους άρεσε. Μοναδικός σκοπός τους ήταν να μην έχουν καμία επαφή, κι ούτε καν να κουβεντιάζουν, με τα φυσιολογικά όντα της περιοχής. |