Ανούλιος

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος	Ανούλιος
	9 Η αιτία της γέννησης της Σελήνης
9.75.Α	Το μεγαλύτερο από αυτά τα δύο κομμάτια ονομάστηκε «Λουντερπέρτζο» και το μικρότερο «Ανούλιος»· κι έτσι ακριβώς τα αποκαλούσαν στην αρχή και τα συνηθισμένα τρίμυαλα όντα που εμφανίστηκαν έπειτα στη Γη. Αλλά, στους μετέπειτα αιώνες, έπαιρναν κάθε τόσο και διαφορετικά ονόματα. Έτσι, το μεγάλο κομμάτι είναι γνωστό, εδώ και λίγο καιρό, με το όνομα «Σελήνη»· ενώ το μικρό κομμάτι, ξεχάστησε σιγά-σιγά, έτσι που τα σημερινά όντα, όχι μόνο δεν του δίνουν κανένα όνομα, αλλά ούτε καν υποψιάζονται την ύπαρξή του.
9.75.Α	Με την ευκαιρία αυτή, είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι τα όντα μιας από τις ηπείρους εκείνου του πλανήτη, της ηπείρου Ατλαντίδος, η οποία στη συνέχεια αφανίστηκε, γνώριζαν την ύπαρξη του δεύτερου κομματιού του πλανήτη τους και το ονόμαζαν, κι αυτοί, Ανούλιο. Αλλά, τα όντα της τελευταίας περιόδου ύπαρξης εκείνης της ηπείρου, στη συνολική παρουσία των οποίων είχαν ήδη κρυσταλλωθεί και ενσωματωθεί τα αποτελέσματα των συνεπειών των ιδιοτήτων του οργάνου που λέγεται «Κουνταμπάφερ», του έδωσαν το όνομα «Κιμεσπάι», που θα πει κατά λέξη: «που-δε-σ’-αφήνει-να-κοιμάσαι-ήσυχα».
	19 Ο Βεελζεβούλ μιλάει για τη δεύτερη κάθοδό του στον πλανήτη Γη
19.159.Α	«Τώρα αυτός ο πλανήτης όχι μόνο ξαναμπήκε σε ομαλή τροχιά μέσα στη συνολική κοσμική ισορροπία, αλλά και τα δύο πρώην τμήματα του, που σήμερα ονομάζονται “Σελήνη” και “Ανούλιος”, έχουν πια αποκτήσει φυσιολογική τροχιά και έγιναν μικρά ανεξάρτητα “κοφενσάρ”, δηλαδή συμπληρωματικοί πλανήτες του ηλιακού συστήματος Ορς».
	24 Ο Βεελζεβούλ πετάει στον πλανήτη Γη για πέμπτη φορά
24.277.Α	Η αιτία αυτών των «αφύσικων μετατοπίσεων», ή «ισχυρών ανέμων», ήταν, κι αυτή τη φορά, τα δύο κομμάτια που αποσπάστηκαν από τον πλανήτη σου, κατά την πρώτη μεγάλη καταστροφή, για να γίνουν αργότερα μικροί ανεξάρτητοι πλανήτες εκείνου του ηλιακού συστήματος, και που σήμερα ονομάζονται Σελήνη και Ανούλιος.
24.277.Α	Στην πραγματικότητα, την τρίτη αυτή καταστροφή την προξένησε μόνο το μεγαλύτερο από τα κομμάτια που αποσπάστηκαν από τη Γη, δηλαδή η Σελήνη· ενώ το μικρότερο, ο Ανούλιος, δεν έπαιξε κανένα ρόλο.
	39 Ο Άγιος Πλανήτης του Καθαρτηρίου
39.310-1.Β	Τώρα, παιδί μου, πριν εμπλακούμε σε λεπτομερέστερες εξηγήσεις για τον τρόπο με τον οποίο τα ανώτερα οντικά σώματα επενδύονταν και τελειοποιούνταν στη συνολική παρουσία των πρώτων Τεταρτόκοσμων, καθώς κι αυτών που αργότερα ονομάστηκαν «όντα», το θεωρώ απαραίτητο να σου δώσω μερικές πληροφορίες για το πώς συνέβη εμείς, οι οποίοι εμφανιστήκαμε στον πλανήτη Καρατάς, όπως και τα όντα που είδαν το φως στον πλανήτη σου τη Γη, να μην είμαστε πια, σαν τα πρώτα όντα που προήλθαν από τον άμεσο μετασχηματισμό των Τεταρτόκοσμων, όντα «Πολορμεντερχτικά» — ή, όπως τα λένε ακόμα και στις μέρες μας, «Μονενφυή» — αλλά όντα «Κεστσαπμαρτνιανά», με άλλα λόγια, σχεδόν ημι-όντα, κάτι που κάνει την πλήρη διαδικασία του ιερού Επταπαραπαρσινόχ να μην πραγματώνεται πια μέσα από εμάς, ούτε και μέσα από τους τρίμυαλους ευνοουμένους σου του πλανήτη Γη, ακριβώς όπως πραγματωνόταν τότε σε εκείνους. Και είμαστε όντα Κεστσαπμαρτνιανά επειδή το τελευταίο θεμελιώδες Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, αυτό που σήμερα ονομάζεται από όλα σχεδόν τα όντα του Μεγαλόκοσμού μας «ιερό Ασαγκιπρωτοεχάρυ», δε βρίσκεται στο κέντρο του πλανήτη πάνω στον οποίο εμφανιστήκαμε — όπως συμβαίνει γενικά στους περισσότερους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας — αλλά στο κέντρο του δορυφόρου του, του μικρού εκείνου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος που τον λέμε «Πρνοχ-Παϊόχ», και αποτελεί, για τον πλανήτη μας τον Καρατάς, ό,τι είναι για τον πλανήτη Γη τα παλιά του κομμάτια, τα οποία σήμερα λέγονται «Σελήνη» και «Ανούλιος».
	43 Ο Βεελζεβούλ εκθέτει τις απόψεις του για την περιοδική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής των ανθρώπων
43.245.Γ	Κι αυτό επειδή, καθώς τότε τα γήινα όντα ζούσαν όπως αρμόζει λίγο-πολύ σε τρίκεντρα όντα, οι εκπορεύσεις τους έδιναν δονήσεις συγγενέστερες προς αυτές που απαιτούσε η Μεγάλη Φύση για τον Μέγιστο γενικό κοσμικό Τρωγωαυτοεγωκράτη, και ιδιαίτερα για τη συντήρηση της Σελήνης και του Ανούλιου. Έκτοτε η Μεγάλη Φύση προσαρμοζόταν ασταμάτητα, ελαττώνοντας τη γεννητικότητά τους, πολύ δε περισσότερο επειδή, κατά την περίοδο που θα ακολουθούσε, θα έπρεπε να ελαττωθεί και η ανάγκη για δονήσεις που προορίζονταν να υποστηρίζουν την ύπαρξη του πλανήτη Σελήνη.
43.245-6.Γ	Από τις διάφορες όψεις του θεμελιώδους αυτού ζητήματος, μία που αγγίζει τη σημασία και το λόγο της ύπαρξης των ευνοουμένων σου είναι τόσο σημαντική, και επιτρέπει τόσο εύκολα να κατανοηθούν πολλά από τα πράγματα τα οποία συμβαίνουν στη Γη, και μαζί τους οτιδήποτε αφορά και τις ίδιες τις αιτίες των πολέμων, ώστε το θεωρώ εδώ αναγκαίο να επανέλθω για μια ακόμη φορά.
43.246.Γ	Θα θυμάσαι ότι, όταν αξιώθηκα να συζητήσω προσωπικά με την Υποτακτικότητά Του τον Άγγελο Λουίσιο, τον σημερινό Αρχάγγελο, έμαθα γιατί και πώς τα τρίμυαλα όντα εκείνου του πλανήτη έχουν για κύριο προορισμό τους να επεξεργάζονται — μέσω της διαδικασίας της ίδιας τους της ύπαρξης — τις δονήσεις οι οποίες απαιτούνται από τη φύση για την υποστήριξη των παμπάλαιων κομματιών του πλανήτη τους, που ονομάζονται τώρα «Σελήνη» και «Ανούλιος».
43.246.Γ	Η Υποτακτικότητά Του μου είπε τότε, ότι τα δύο πρώην κομμάτια της Γης πήραν οριστικά την κανονική τους θέση μέσα στην κίνηση της συνολικής αρμονίας, και ότι δεν υπήρχε πια κανένας κίνδυνος για κανενός είδους έκπληξη, αλλά ότι, για να αποφευχθεί κάθε ενδεχόμενη περιπλοκή στο μακρινό μέλλον, αποφασίστηκε από Ύψιστα και Αγιότατα Άτομα να πραγματοποιηθούν στη Γη τα αναγκαία μέτρα για το σχηματισμό της ουσίας «Ασκοκίν», έτσι ώστε τούτη η ιερή κοσμική ουσία, η απαραίτητη για την υποστήριξη της Σελήνης και του Ανούλιου, να μπορεί να παράγεται από τον πλανήτη σου συνέχεια.
43.246.Γ	Η Υποτακτικότητά Του μου εξήγησε ακόμη ότι η ιερή τούτη κοσμική ουσία Ασκοκίν υπάρχει γενικά στο Σύμπαν ανακατωμένη κυρίως με τις ιερές ουσίες «Αμπρουστντονίς» και «Χελκντονίς», και συνεπώς, για να έχει το βαθμό ζωογονητικότητας που της χρειάζεται για το ρόλο της υποστήριξης, πρέπει πρώτα η ιερή ουσία «Ασκοκίν» να απελευθερωθεί από τις άλλες δύο.
43.246-7.Γ	Για να πω την αλήθεια, παιδί μου, δεν κατάλαβα αμέσως όλα όσα μου είπε· όλα αυτά τα ξεκαθάρισα πολύ αργότερα, τότε που έμαθα, όταν μελετούσα τους θεμελιώδεις κοσμικούς νόμους, ότι αυτές ακριβώς οι ουσίες Αμπρουστντονίς και Χελκντονίς χρησιμεύουν στο σχηματισμό και την τελειοποίηση των ανώτερων οντικών σωμάτων στα τρίμυαλα όντα — δηλαδή του «σώματος Κεστζάν» και του «σώματος της ψυχής» — και ότι ο διαχωρισμός της ιερής Ασκοκίν από τις άλλες δύο ουσίες διενεργείται γενικά όταν τα όντα οποιουδήποτε πλανήτη τις μετουσιώνουν μέσα τους με τις συνειδητές τους προσπάθειες και τα θεληματικά τους βάσανα, για το σχηματισμό και την τελειοποίηση των ανώτερων σωμάτων τους.
43.247-8.Γ	Λοιπόν, αγαπημένε μου Χασίν, όταν ήταν πια ξεκάθαρο ότι η ενστικτώδης ανάγκη να κάνουν συνειδητές προσπάθειες και να ταλαιπωρούνται θεληματικά για να αντιλαμβάνονται και να μεταστοιχειώνουν μέσα τους τις ιερές ουσίες Αμπρουστντονίς και Χελκντονίς — απελευθερώνοντας έτσι τις ιερές Ασκοκίν για την υποστήριξη της Σελήνης και του Ανούλιου — εξαφανίστηκε τελείως από τον ψυχισμό των ευνοουμένων σου, η ίδια η Μεγάλη Φύση αναγκάστηκε να προσαρμοστεί για να παράγει την ιερή αυτή ουσία με άλλους τρόπους, ένας από τους οποίους είναι και η τρομερή περιοδική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής.