| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Κασιμάν |
|---|---|
40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ |
|
40.24.Γ |
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι βρίσκουν ακόμα και σήμερα θαμμένα κάτω από τα χιόνια, που γέμισαν τις κοιλότητες κι αργότερα ξανασκεπάστηκαν από «Κασιμάν», δηλαδή από το υλικό που συγκροτεί την επιφάνεια του πλανήτη σου που ονομάζουν «χώμα», πλανητικά σώματα μαμούθ, σε εξαιρετική κατάσταση συντήρησης. |
40.24-5.Γ |
Ο λόγος που συντηρήθηκαν τόσο καλά, και για τόσο πολύ καιρό, είναι γιατί το χιόνι ξανασκεπάστηκε ταχύτατα από «Κασιμάν», δημιουργώντας έτσι τις συνθήκες «Χλανιανής απομόνωσης», ή, όπως θα λέγανε οι ευνοούμενοί σου, τις συνθήκες μιας ερμητικά κλεισμένης σφαίρας, στο εσωτερικό της οποίας τα «πλανητικά σώματα των μαμούθ» δεν εκτέθηκαν ποτέ σε κάτι που εκεί κάτω το λένε «αποσύνθεση»· με άλλα λόγια τα «ενεργά στοιχεία» τα οποία συγκροτούσαν το σύνολο των πλανητικών τους σωμάτων δεν ενελίχτηκαν ποτέ εντελώς μέχρι την «πρώτη αρχή» τους. |
44 Για το Βεελζεβούλ, η ανθρώπινη αντίληψη της δικαιοσύνης είναι, μιλώντας αντικειμενικά, μία «καταραμένη αυταπάτη» |
|
44.270.Γ |
Η ήπειρος Γκραμποντζέ, που σήμερα λέγεται Αφρική, δεν εξαφανίστηκε ολόκληρη μέσα στα βάθη του πλανήτη, αλλά είχε την ίδια τύχη με τις άλλες ηπείρους που υπάρχουν ως σήμερα, όπως για παράδειγμα αυτή της Ασίας: ορισμένα μέρη της καταβυθίστηκαν, ενώ άλλα εδάφη αναδύθηκαν από τα βάθη των νερών και ενώθηκαν με μέρη που έμειναν ανέπαφα, για να σχηματίσουν την ήπειρο όπως είναι σήμερα. |
44.270.Γ |
Το αντίγραφο φαίνεται ότι μεταφέρθηκε στην ήπειρο Γκραμποντζέ, για να αποσταλεί, στη συνέχεια, στη μητρόπολη για την οποία προοριζόταν, όταν η δεύτερη μεγάλη καταστροφή αναστάτωσε τον άμοιρο πλανήτη σου· το μέρος πάντως της ηπείρου Γκραμποντζέ όπου βρισκόταν, διασώθηκε τυχαία, κι έτσι το αντίγραφο παρέμεινε άθικτο. |
44.270-1.Γ |
Μετά από αυτό το φοβερό γεγονός, τα γραφτά εκείνου του «εν αναμονή» Αγίου, του Μακάρυ Κρονμπέρνκσιον, έμειναν θαμμένα για καιρό κάτω από τα ερείπια, και σιγά-σιγά σκεπάστηκαν με «Κασιμάν». Και μόνο ύστερα από τριάντα περίπου αιώνες, όταν ξαναπολλαπλασιάστηκαν οι ευνοούμενοί σου, και ξέσπασε εκεί κοντά μια διαδικασία αλληλοκαταστροφής ανάμεσα στις κοινότητες οι οποίες ονομάζονταν «Φιλνουάνζι» και «Πλιταζουράλι», τα όντα που ανήκαν στην κοινότητα Φιλνουάνζι βρήκαν αυτό το αντίγραφο και το ξέθαψαν, ενώ έσκαβαν στην άμμο, ελπίζοντας να βρουν πόσιμο νερό γι’ αυτούς και τις καμήλες τους. |