Study of Beelzebub's Tales

30.69.Β

Με τη προνοητικότητα της Μεγάλης Φύσης, τα «Χλωντιστοματικούλ» χρησιμεύουν αποτελεσματικά, στην παρουσία των όντων, ως παράγοντες που ευνοούν το ξεκίνημα της διαδικασίας των συνειρμών στις στιγμές που απουσιάζουν οι εσωτερικές παρορμήσεις, και δεν φτάνει στα μυαλά τους κανένας ερεθισμός που προέρχεται από έξω.

30.69.Β

Όσο για τις ακρυστάλλωτες ακόμη «Νιριουνοσιανές δονήσεις» οι οποίες εισδύουν στη συνολική τους παρουσία, αυτές δημιουργούνται είτε από τις «φωνητικές χορδές» των διαφόρων πλασμάτων είτε από τα «όργανα παραγωγής ήχων» που επινόησαν.

30.69.Β

Όταν λοιπόν οι δονήσεις που προέρχονται από μια από αυτές τις πηγές εισχωρήσουν στην παρουσία ενός όντος και έρθουν σε επαφή με τα «Χλωντιστοματικούλ» κάποιου μυαλού τους, του προξενούν, ανάλογα με τη συνολική λειτουργία ολόκληρου του όντος, τη διαδικασία του «Βιμπροηχωνιτάνκο».

40.16.Γ

Αργότερα θα σου εξηγήσω τι σημαίνει «Παγκόσμιος Νιριουνοσιανός ήχος», έκφραση που για πρώτη φορά χρησιμοποίησαν εκείνοι οι δύο αξιόλογοι γήινοι σοφοί. Στο μεταξύ, για να καταλάβεις ξεκάθαρα τις εξηγήσεις που πρόκειται να ακολουθήσουν για το δεδομένο θέμα, πρέπει να ξέρεις ότι, σε όλους τους πλανήτες, οι αληθινοί σοφοί παίρνουν σαν μονάδα αναφοράς για τους συγκριτικούς υπολογισμούς του ειδικού βάρους και των ειδικών δονήσεων, εκείνο που η αντικειμενική επιστήμη ορίζει ως το απειροελάχιστο σωματίδιο του Αγιότατου Θεομερτμάλογου που εμπεριέχει ακόμα τη «ζωογονητική πληρότητα» των τριών άγιων δυνάμεων του ιερού Τριαμαζικάμνω. Ενώ στον πλανήτη σου, οι αληθινοί σοφοί, όπως ακριβώς και οι σοφοί της νέας φουρνιάς κάθε εποχής, για να πετύχουν τον ίδιο στόχο, δηλαδή για να «υπολογίσουν συγκριτικά» κάθε διακεκριμένο μέρος, με διαφορετικές ιδιότητες, μιας οποιασδήποτε ολότητας — για να προσδιορίσουν, ας πούμε, το «ειδικό βάρος» των διάφορων ενεργών στοιχείων που ανακαλύπτουν από όλα τα άλλα στοιχεία που πρέπει να βρίσκονται στις σφαίρες όπου κυλάει η ύπαρξή τους — έπαιρναν ανέκαθεν ως μονάδα αναφοράς αυτό που ονομάζουν «άτομο του υδρογόνου», θεωρώντας, δεν ξέρουμε γιατί, ότι ήταν ταυτόχρονα αδιαίρετο και το μικρότερο από τα πάντα.

40.33.Γ

Στη συσκευή Λαβ-μερτζ-νοχ, λοιπόν, τεντώνονταν χορδές που αντιπροσώπευαν επτά οκτάβες «ολόκληρων τόνων», η ολική αρμονία των οποίων έδινε αυτό που ονομάζεται «ιερό Χανζιάνο», δηλαδή εκείνο ακριβώς που τα δύο αξιόλογα αδέλφια είχαν διαισθανθεί και συνέπιπτε σχεδόν ακριβώς με αυτό που ονόμασαν, όπως ήδη σου είπα, «παγκόσμιο Νιριουνοσιανό ήχο».

40.33.Γ

Καθεμιά από αυτές τις οκτάβες χορδών του Λαβ-μερτζ-νοχ έδινε την ολότητα των δονήσεων η οποία, κατά τους υπολογισμούς των αξιόλογων δίδυμων αδελφών, αντιστοιχούσε στο σύνολο των δονήσεων όλων των κοσμικών ουσιών που αναφύονται από επτά διακεκριμένες ανεξάρτητες πηγές, ουσίες που συγκροτούν το ένα από τα επτά κέντρα βάρους της «θεμελιώδους κοσμικής Ανσαπαλνιανής οκτάβας».

40.48.Γ

Ο «παγκόσμιος Νιριουνοσιανός ήχος» είναι ο ήχος του οποίου οι δονήσεις χρησίμευαν κατά την αρχαιότητα ως «απόλυτες δονήσεις» της νότας «ντο» — όπως γίνεται και σήμερα από έναν πολύ περιορισμένο αριθμό ευνοουμένων σου, κυρίως στην Κίνα — για το κούρδισμα των οργάνων παραγωγής ήχων.

40.48.Γ

Να πώς διαπιστώθηκε η ύπαρξη αυτού του ήχου στον πλανήτη σου:

40.48.Γ

Ο πρώτος που τον ανακάλυψε ήταν ένα σοφό μέλος της εταιρίας των Αχαλντανών που ιδρύθηκε στην ήπειρο Ατλαντίδα, ο οποίος ήταν πρόγονος των δύο σοφών αδελφών, και αν θυμάσαι, συνάντησε κατά τύχη τους πρώτους κατοίκους της χώρας Μαραλπλεϊσίς, κι εκείνοι αμέσως τον έκαναν αρχηγό τους.

40.48.Γ

Εκείνα τα χρόνια, αυτό το σοφό ον της εταιρίας των Αχαλντανών εξακολουθούσε να παρατηρεί τα κάθε είδους κοσμικά φαινόμενα που προέκυπταν τόσο σ’ εκείνον τον πλανήτη όσο και αλλού, κι έτσι διαπίστωσε ότι, σε κάποια περιοχή αυτής της χώρας, πολύ κοντά στα μέρη που αργότερα χτίστηκε η πόλη Γκομπ, δύο φορές το χρόνο, μετά από κάποιες ατμοσφαιρικές διαταραχές, ο συγκεκριμένος ήχος ακουγόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

40.48-9.Γ

Κατασκεύασε τότε εκεί ένα κτίσμα που του ήταν απαραίτητο για την παρατήρηση των «ουράνιων σωμάτων», όπως λένε εκεί κάτω. Ενώ η πραγματική πρόθεση του ήταν, συνεχίζοντας την εργασία του, να αφοσιωθεί σε κάθε είδους παρατηρήσεις και έρευνες γι’ αυτό το κοσμικό αποτέλεσμα, που σε πρώτη προσέγγιση του ήταν εντελώς ακατανόητο.

40.49.Γ

Αργότερα, όταν οι δύο αξιόλογοι αδελφοί και μελλοντικοί Άγιοι, επιχείρησαν να ερευνήσουν τον κοσμικό νόμο του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, γνωρίζοντας ήδη αυτό το κοσμικό αποτέλεσμα, διάλεξαν επίτηδες να εγκατασταθούν στον ίδιο τόπο, και εκεί κατόρθωσαν να διαφωτίσουν τον χαρακτήρα και τη φύση εκείνου του παράδοξου ήχου, απ’ όπου και προέκυψε η μονάδα μέτρησης για όλους γενικά τους υπολογισμούς τους.

40.49.Γ

Στο πιάνο, οι «δονήσεις ξένης προέλευσης» προέρχονται από διαφορετικά σοκ, θορύβους, επαφές, αλλά κυρίως από κάτι που ονομάζεται «αέριες δονήσεις αδράνειας», που δημιουργούνται γενικά στην ατμόσφαιρα με αφορμή προηγούμενες φυσικές δονήσεις.

40.49.Γ

Μ’ αυτή την ευκαιρία, μπορούμε να χαράξουμε μια παραλληλία, ώστε να παρουσιάσουμε την ταυτόσημη πραγμάτωση του πέμπτου Στόπιντερ του ιερού Επταπαραπαρσινόχ σε δύο διαδικασίες που εξωτερικά δεν έχουν τίποτα το κοινό.

Όπως ακριβώς και η πρώτη οντική τροφή που αποκτά τη ζωογονητική της δύναμη μόνο μετά τον μετασχηματισμό της σε «οντικό Πεντοεχάρυ», έτσι και στο πιάνο, οι δονήσεις μιας χορδής αποκτούν την αντίστοιχη ζωογονητική ικανότητα μόνο μετά την συγχώνευσή τους με τις προηγούμενες δονήσεις που παράγονται, αρχίζοντας από το σύνολο των «κεντροβαρικών δονήσεων» της νότας «σολ».

40.49.Γ

Μπορούμε να πεισθούμε κατηγορηματικά για την πιο πάνω ιδιαιτερότητα του ιερού νόμου του Επταπαραπαρσινόχ με το πιάνο, διαπιστώνοντας και μόνο ότι οι δονήσεις στις νότες «μι» και «σι», αν εκπέμπονται σ’ ένα χώρο ερμητικά κλειστό, παύουν ακαριαία· με άλλα λόγια, οι νότες «μι» και «σι», λόγω της αδράνειας που οφείλεται στο σοκ που τις προξένησε, υφίστανται μία ενέλιξη και παύουν ακαριαία: η νότα «μι» επιστρέφει στη νότα «ντο», και η νότα «σι» στο κατώτερο «φα».