| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Ντζεντβόχ |
|---|---|
40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ |
|
40.20.Γ |
Αυτό το περίφημο όργανο πειραμάτων, το Αλλά-ατταπάνν, το αποτελούσαν τρία ανεξάρτητα μέρη. |
40.20.Γ |
Το μπροστινό μέρος ονομαζόταν «Λουσοτσεπάνα», το κεντρικό μέρος «Ντζεντβόχ», και το τελευταίο, το πίσω μέρος, «Ριάνκ-ποχορτάρτζ». |
40.23.Γ |
Τα απογυμνωμένα μέρη των εμποτισμένων μπαμπού έπαιρναν επίσης τα χρώματα που αντιστοιχούσαν στις «ηχητικές δονήσεις» οι οποίες έφταναν ως αυτά, δονήσεις που παράγονταν από τις τεντωμένες χορδές στο κεντρικό τμήμα της συσκευής, εκείνο που λεγόταν «Ντζεντβόχ». |
40.23.Γ |
Το «Ντζεντβόχ» είχε πολύ σταθερό πλαίσιο, ειδικού σχήματος, φτιαγμένο από χαυλιόδοντες «μαμούθ», όπου ήταν τεντωμένες πολλές χορδές διαφορετικού μήκους και πάχους, φτιαγμένες άλλες από «στριμμένα έντερα κατσικιών», κι άλλες από τρίχες της ουράς όντων με διάφορες εξωτερικές μορφές.» |
40.25.Γ |
Το ίδιο αποτέλεσμα είχαν όταν κατεύθυναν προς το ίδιο ενεργό στοιχείο, αντί εκείνης της έγχρωμης ακτίνας, τις αντίστοιχες ηχητικές δονήσεις από τις χορδές του Ντζεντβόχ. |
40.25-6.Γ |
Εάν πάλι περνούσαν την τάδε έγχρωμη ακτίνα μέσα από το δείνα ενεργό στοιχείο του όπιου, εκείνη η ακτίνα αποκτούσε με το πέρασμα της μια απόχρωση που οι δονήσεις της αντιστοιχούσαν στις δονήσεις του ενεργού στοιχείου· ή εάν κάποια έγχρωμη ακτίνα κατευθυνόταν έτσι που να διασχίσει το «κύμα των ηχητικών δονήσεων», που αντηχούσαν εκείνη τη στιγμή από την αντίστοιχη της χορδή του Ντζεντβόχ, αποκτούσε, περνώντας μέσα από το κύμα, ένα άλλο χρώμα, το οποίο αντιστοιχούσε στις δονήσεις που έδινε η χορδή. |
40.26.Γ |
Εάν, τέλος, κάποια χρωματιστή ακτίνα και κάποιες ηχητικές δονήσεις έπεφταν ταυτόχρονα σ’ ένα από τα ενεργά στοιχεία του όπιου, το οποίο είχε επιλεγεί από αυτά που ο αριθμός των δονήσεών τους ήταν μικρότερος από το σύνολο των δονήσεων της έγχρωμης ακτίνας και του ήχου, εκείνο το ενεργό στοιχείο του όπιου μετασχηματιζόταν σ’ ένα άλλο, του οποίου ο αριθμός των δονήσεων ανταποκρινόταν ακριβώς στο σύνολο των δονήσεων που έβγαιναν από εκείνες τις δύο διαφορετικές αιτίες, και ούτω καθεξής. |
40.31.Γ |
Για την «επτάφθογγη κλίμακα ήχων», όμως, η οποία τους κληροδοτήθηκε από τα όντα της αρχαίας Κίνας, χρειάζεται να σου δώσω όσο το δυνατόν περισσότερες λεπτομέρειες, καταρχήν επειδή έτσι θα καταλάβεις καλύτερα τους νόμους των δονήσεων που επιτρέπουν τον προσδιορισμό και τη γνώση όλων των ιδιαιτεροτήτων του ιερού Επταπαραπαρσινόχ, και στη συνέχεια γιατί έστειλα στο σπίτι, ανάμεσα στα άλλα αντικείμενα που σκόπιμα κατασκευάστηκαν από τα τρίμυαλα όντα που σου αρέσουν και τα χρησιμοποιούν καθημερινά στη συνηθισμένη τους ύπαρξη, ένα «όργανο παραγωγής ήχων» με το όνομα «πιάνο», στο οποίο οι «χορδές» που παράγουν τους ήχους είναι διευθετημένες και μπορούν να κουρδιστούν όπως στο «Ντζεντβόχ», το δεύτερο δηλαδή από τα βασικά μέρη της περίφημης πειραματικής συσκευής Αλλά-ατταπάνν, το δημιούργημα των αξιόλογων δίδυμων αδελφών. Όταν επιστρέψουμε στον αγαπημένο μας Καρατάς, θα μπορέσω να σου κάνω στο πιάνο μια άμεση επίδειξη αυτού που ονομάζεται «σειρά διαδοχής των διαδικασιών αμοιβαίας συγχώνευσης των δονήσεων». Χάρη στις πρακτικές μου εξηγήσεις θα μπορέσεις να αντιληφθείς καλύτερα και να κατανοήσεις μέχρις ένα ορισμένο σημείο το πώς και με ποια σειρά πραγματώνεται στον Μεγαλόκοσμό μας η διαδικασία του Μέγιστου Τρωγωαυτοεγωκράτη, και με ποιον τρόπο αναδύονται οι μεγάλες και οι μικρές κοσμικές συγκεντρώσεις. |
40.32.Γ |
Σου έχω ήδη πει ότι, στην αρχή, όταν τούτο το σύνολο των αληθινά αυθεντικών πληροφοριών, ή τούτο το απόσπασμα της αληθινής γνώσης, μεταδιδόταν από τα όντα της μιας γενιάς στις επόμενες, μόνο με τη μεσολάβηση των αληθινών μυημένων, δεν διατηρήθηκε απλώς η ακριβής σημασία που τους είχαν προσδώσει σε όλη την πληρότητα της, αλλά αυτές οι πληροφορίες έγιναν και πιο «λεπτομερείς», χάρη σε άλλους αληθινούς σοφούς που τους διαδέχθηκαν, έτσι που τελικά έγιναν προσιτές στην αντίληψη πολλών συνηθισμένων τρίμυαλων γήινων όντων. |
40.32.Γ |
Μεταξύ των διαδόχων τους εμφανίστηκε, ενάμιση αιώνα μετά το ιερό Ρασκουάρνο των αγίων αδελφών, ένας αληθινός σοφός με το όνομα Κινγκ-Του-Τοζ, ο οποίος βασιζόμενος στις αρχές της κατασκευής του κεντρικού μέρους της συσκευής Αλλά-ατταπάνν, του «Ντζεντβόχ», θεμελίωσε μια πολύ λεπτομερή θεωρία που τιτλοφόρησε «θεωρία εξέλιξης και ενέλιξης των δονήσεων»· για να στηρίξει τη θεωρία του, κατασκεύασε μια ειδική συσκευή επιδείξεων, την οποία ονόμασε «Λαβ-μερτζ-νοχ», και που αργότερα έγινε πασίγνωστη, πρέπει να πούμε, κι αυτή επίσης σε όλα σχεδόν τα σοφά όντα του δικού μας Μεγαλόκοσμου. |
40.36.Γ |
Ορίστε τώρα πώς εξηγείται το γεγονός ότι η βασική αρχή της διάταξης των χορδών της συσκευής Λαβ-μερτζ-νοχ, όπως ακριβώς και του Ντζεντβόχ, του κεντρικού μέρους του Αλλά-ατταπάνν, έχει αυτόματα φτάσει ως τους σημερινούς ευνοουμένους σου: |
40.38.Γ |
Η εξωτερική εμφάνιση αυτού του οργάνου, ο τρόπος κατασκευής του πλαισίου του, το κούρντισμα των χορδών, ακόμα και οι ονομασίες τους, τροποποιήθηκαν συχνότατα από τα όντα των επερχόμενων γενεών, για να καταλήξουν σήμερα, στους ευνοουμένους σου, σε κάτι ασήκωτα όργανα παραγωγής ήχων, περίπλοκα μέχρις ηλιθιότητας — τα οποία δεν αντιστοιχούν ούτε κατ’ ελάχιστο με τη σωματική τους δύναμη που ξανάπεσε σε νηπιακό επίπεδο — όργανα που τα ονομάζουν «κλειδοκύμβαλα», «κλαβεσέν», «εκκλησιαστικά όργανα», «όρθια πιάνα», «πιάνα με ουρά», «αρμόνια», και λοιπά… Ωστόσο, η θεμελιώδης αρχή αυτού που ονομάζεται «εναλλαγή των κεντροβαρικών ήχων» έχει παραμείνει ως τις μέρες μας ίδια μ’ αυτή που εφάρμοσαν τα Άγια αδέλφια Τσουν-Κιλ-Τες και Τσουν-Τρο-Πελ στο Ντζεντβόχ, δηλαδή στο κεντρικό μέρος της απαράμιλλης πειραματικής συσκευής Αλλά-ατταπάνν που επινόησαν. |