Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Πιριντζιέλ

 

40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ

40.20.Γ

Αυτό το περίφημο όργανο πειραμάτων, το Αλλά-ατταπάνν, το αποτελούσαν τρία ανεξάρτητα μέρη.

40.20.Γ

Το μπροστινό μέρος ονομαζόταν «Λουσοτσεπάνα», το κεντρικό μέρος «Ντζεντβόχ», και το τελευταίο, το πίσω μέρος, «Ριάνκ-ποχορτάρτζ».

40.20.Γ

Το μπροστινό μέρος, το «Λουσοτσεπάνα», περιλάμβανε ένα είδος κωνικού σωλήνα, του οποίου το πλατύτερο άκρο είχε ερμητικά προσαρμοσθεί στο πλαίσιο του μοναδικού παράθυρου του δωματίου όπου γίνονταν τα πειράματα, ενώ το άλλο άκρο παρουσίαζε μια μικρή σχισμή μ’ ένα «συγκεντρωτικό δίσκο», από τον οποίο εκείνα που τα λένε ακτίνες του «φωτός της ημέρας», μπαίνοντας από το παράθυρο, μετασχηματίζονταν, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, σε «συγκεντρωμένη ακτίνα λευκού φωτός».

40.20.Γ

Αυτή η «συγκεντρωμένη ακτίνα λευκού φωτός» περνούσε τότε από έναν κρύσταλλο με ειδικό σχήμα που τη διαθλούσε σε επτά «ξεχωριστές έγχρωμες ακτίνες», οι οποίες έπεφταν πάνω σε μια μικρή πλάκα από ελεφαντόδοντο, την «Πιριντζιέλ».

40.20.Γ

Η πλάκα «Πιριντζιέλ» ήταν κατασκευασμένη και τοποθετημένη έτσι που οι έγχρωμες ακτίνες συγκεντρώνονταν και πάλι, με άλλο τρόπο αυτή τη φορά, και, διαπερνώντας ένα δεύτερο κρύσταλλο, επίσης ειδικού σχήματος, έπεφταν πάνω σε μια άλλη πλάκα πιο μεγάλη, και πάλι από ελεφαντόδοντο, που την έλεγαν «Πολορισμπουρντά».

40.21.Γ

Μπροστά στην «Πολορισμπουρντά» βρισκόταν μια μικρή ειδικά κατασκευασμένη συσκευή, μέσω της οποίας, με μια κατάλληλη μετατόπιση, μπορούσε να απομονωθεί μία από τις έγχρωμες ακτίνες που έπεφταν πάνω στην «Πολορισμπουρντά» και να προβληθεί πιο πέρα, στο τρίτο τμήμα του Αλλά-ατταπάνν, στο «Ριάνκ-Ποχορτάρτζ».

40.21.Γ

Εδώ καλό θα ήταν να σου πω ότι οι γνώσεις σχετικά με τις ιδιότητες του πρώτου κρυστάλλου αυτού του μέρους της συσκευής Αλλά-ατταπάνν έχουν φτάσει μέχρι τους συγχρόνους ευνοουμένους σου· κι ένα τέτοιο κρύσταλλο το ονομάζουν «πρίσμα».

40.21.Γ

Μέσω του πρίσματος, και οι σύγχρονοι σοφοί της Γης παίρνουν επτά έγχρωμες ακτίνες από την ακτίνα λευκού φωτός, και ονειρεύονται ακόμα ότι θα μπορέσουν μ’ αυτόν τον τρόπο να γνωρίσουν ορισμένα άλλα κοσμικά φαινόμενα.

40.21.Γ

Αλλά εννοείται, όλα τους τα όνειρα και οι υπόλοιπες μορφές του «επιστημονικού γαργαλίσματός» τους δεν θα δώσουν τίποτα, και μόνο από το γεγονός ότι μέσω του «πρίσματος» παίρνουν μόνο αυτό που ονομάζεται «αρνητικές έγχρωμες ακτίνες» της ακτίνας λευκού φωτός, και ότι, για να κατανοήσουν οποιοδήποτε άλλο κοσμικό φαινόμενο που αναφέρεται στις μεταβατικές τροποποιήσεις της ακτίνας λευκού φωτός, είναι απόλυτα αναγκαίο να έχουν στη διάθεσή τους τις θετικές έγχρωμες ακτίνες της.

40.21.Γ

Εντούτοις, οι σύγχρονοι ευνοούμενοί σου φαντάζονται ότι οι έγχρωμες ακτίνες που αποκτούν από το παιδικό παιχνιδάκι που ονομάζουν «πρίσμα» είναι «θετικές ακτίνες», ίδιες μ’ εκείνες που έπαιρναν οι μεγάλοι σοφοί, και, από αφέλεια, πιστεύουν ότι το «φάσμα» που εξάγουν από την λευκή ακτίνα παρουσιάζει την ίδια ακριβώς σειρά εμφάνισης των ακτινών με αυτή με την οποία αναβλύζουν από την πηγή τους.