Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Γενεοτριαμαζικαμνιανή

 

39 Ο Άγιος Πλανήτης του Καθαρτηρίου

39.334.Β

Κάθε ανώτερο οντικό σώμα, αφού τελειοποιόταν μέχρι το επίπεδο ενός ανεξάρτητου Ατόμου, αποκτούσε το δικό του νόμο του ιερού Τριαμαζικάμνω και γινόταν, σε μικρογραφία, μια πηγή εκπορεύσεως ανάλογη προς τον Αγιότατο Απόλυτο Ήλιο. Όταν όμως αυτά τα ανεξάρτητα ιερά Άτομα αυξήθηκαν, τότε καθιερώθηκε ανάμεσα στις εκπορεύσεις τους και στην ατμόσφαιρα του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου μια «Γενεοτριαμαζικαμνιανή επαφή», η οποία προκάλεσε σ’ αυτά τα «τελειοποιημένα ανώτερα οντικά μέρη» τη φοβερή καταστροφή που είπαμε.

39.334.Β

Βέβαια, η δράση του αποτελέσματος αυτής της «Γενεοτριαμαζικαμνιανής επαφής» εναρμονίστηκε σε λίγο με τη δράση που ήδη ασκούσε ο Αγιότατος Απόλυτος Ήλιος μας· από εκείνη όμως τη στιγμή, οι εκπορεύσεις του ιερού Θεομερτμάλογου παρέμειναν τροποποιημένες και οι πρώτες συνέπειες αυτής της συμφοράς προκάλεσαν, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, διάφορες διαταραχές στις αρμονικές κινήσεις πολλών ηλιακών συστημάτων, καθορίζοντας έτσι μια δυσαρμονία στην εσωτερική λειτουργία ορισμένων πλανητών τους.

39.334.Β

Τότε ακριβώς αποσπάστηκε από το ηλιακό σύστημα «Χλαρτουμάνο» ο πασίγνωστος πλανήτης, ο προικισμένος με εντελώς εξαιρετικές ιδιαιτερότητες που από τότε παραμένει απομονωμένος στο διάστημα, και σήμερα ονομάζεται «Τύψεις συνειδήσεως».

39.334.Β

Αυτή η «Γενεοτριαμαζικαμνιανή επαφή» συνέβη διότι, μέσα στην ίδια την ατμόσφαιρα του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου, εκείνα τα ανώτερα οντικά σώματα άρχισαν να εκλύουν ασυνήθιστες δονήσεις διαφόρων προελεύσεων, οι οποίες, όταν συγχωνεύονταν με τις εκπορεύσεις του Αγιότατου Απόλυτου Ήλιου, εισχωρούσαν μαζί τους παντού μέσα στο Μεγαλόκοσμο, φτάνοντας μέχρι τους πλανήτες όπου εξακολουθούσαν να αναδύονται μέσα στα όντα τα ανώτερα οντικά σώματα. Αυτές οι ασυνήθιστες δονήσεις μετασχηματίζονταν τότε και κρυσταλλώνονταν μαζί με τον ιερό Θεομερτμάλογο, συμμετέχοντας έτσι στην επένδυση των «ανώτερων μερών» των όντων.

39.335.Β

Από τότε, η παρουσία αυτών των ιερών πραγματοποιήσεων απέκτησε ιδιαίτερες ιδιότητες που οφείλονταν στο ότι ορισμένες εκδηλώσεις των άλλων μερών του όντος, μέσα στο οποίο αυτές οι ιερές πραγματοποιήσεις επενδύονταν, συμμετείχαν στο σχηματισμό τους και ενσωματώνονταν μαζί τους για να δώσουν παράδοξα αποτελέσματα, τα οποία αργότερα ονομάστηκαν και ονομάζονται ακόμη και σήμερα «οι αμαρτίες του σώματος της ψυχής».

39.335.Β

Τα διάφορα αυτά αποτελέσματα έγιναν η αιτία ώστε εκείνες οι κοσμικές πραγματοποιήσεις, ακόμα κι αν είχαν ήδη προωθήσει την τελειοποίησή τους μέχρι την απαιτούμενη βαθμίδα του αντικειμενικού Νου, να πάψουν να αντιστοιχούν, με τη συνολική τους παρουσία, στις συνθήκες της ύπαρξης που βασίλευαν μέσα στη σφαίρα του Αγιότατου Πρωτόκοσμου, και έχασαν από τότε κάθε πιθανότητα να αξιωθούν να έρθουν σε κοινωνία μαζί Του.