| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Όκινα |
|---|---|
39 Ο Άγιος Πλανήτης του Καθαρτηρίου |
|
39.311-2.Β |
Μ’ αυτή την ευκαιρία, μάθε ότι υπάρχει ακόμα μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας ένας πλανήτης επάνω στον οποίο ο ιερός νόμος του Επταπαραπαρσινόχ πραγματώνει την πλήρη διαδικασία του, για τη συνέχιση του είδους των τρίμυαλων όντων, μέσα από τρία ανεξάρτητα άτομα. Πρέπει άλλωστε να γνωρίσεις κάπως λεπτομερέστερα αυτόν τον ασυνήθιστο πλανήτη, επειδή τα όντα που κατοικούν εκεί εκτιμούνται ιδιαίτερα, παντού μέσα στο Μεγάλο μας Σύμπαν, και θεωρούνται η ιδανικότερη μορφή τρίμυαλου όντος από όλες τις αμέτρητες μορφές εξωτερικής επένδυσης. Όλοι εξάλλου οι Άγγελοι και οι Αρχάγγελοι που υπάρχουν σήμερα, καθώς και τα περισσότερα ιερά Άτομα τα πλησιέστερα στην Αιωνιότητα μας, προέρχονται από τούτον ακριβώς το θαυμαστό πλανήτη. Αυτός ο πλανήτης λέγεται «Μοντικθεό» και ανήκει στο σύστημα του «Πρωτόκοσμου». Κατοικείται από τρίμυαλα όντα, όμοια με όλα τα άλλα όντα που βλέπουν το φως στους άλλους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας. Η εξωτερική τους εμφάνιση μοιάζει πολύ με τη δική μας. Και ο μετασχηματισμός των αναγκαίων κοσμικών ουσιών για τη συνολική Τρωγωαυτοεγωκρατική διαδικασία, σύμφωνα με τον ιερό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ, γίνεται μέσα από την παρουσία τους σύμφωνα με τις ίδιες αρχές που γίνεται και μέσα από τη δική μας και από αυτή των ευνοουμένων σου που κατοικούν τον πλανήτη Γη. Αυτός ο ιερός νόμος πραγματώνει την πλήρη διαδικασία του, μέσα από τρία είδη όντων, μονάχα ως προς τη συνέχιση του είδους τους: γι’ αυτό κι εκείνα τα όντα ονομάστηκαν «Τριακρκομνιανά». Όπως λοιπόν εμείς ονομάζουμε τα όντα διαφορετικού φύλου «Ακταβάς» και «Πασσαβάς» — και στον πλανήτη σου «άντρας» και «γυναίκα» — έτσι και στον πλανήτη Μοντικθεό, τα όντα διαφορετικού φύλου λέγονται αντιστοίχως «Μάρτνα», «Σπίρνα» και «Όκινα». Και παρόλο που όλα μοιάζουν εξωτερικά, η εσωτερική τους δομή διαφέρει εντελώς. |
39.312.Β |
Η διαδικασία συνέχισης του είδους γίνεται σ’ αυτά με τον ακόλουθο τρόπο: |
39.312.Β |
Και τα τρία όντα διαφορετικού φύλου ιερουργούν ταυτόχρονα το «ιερό Ελμουάρνο» — αυτό που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «σύλληψη». Αφού πραγματοποιηθεί το «ιερό Ελμουάρνο», ή «σύλληψη», μένουν χωριστά για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, τελείως απομονωμένα μεταξύ τους· το καθένα τους όμως υπάρχει με σαφέστατα καθορισμένες τις προθέσεις, τις προσλήψεις και τις εκδηλώσεις του. |
39.312.Β |
Κι όταν φτάσει η στιγμή που πρέπει να εκδηλωθούν τα αποτελέσματα αυτών των συλλήψεων, ή, όπως λένε στη Γη, όταν φτάσει ο καιρός του «τοκετού», εκείνα τα τρία εξαιρετικά όντα νιώθουν το ένα για το άλλο μια, όπως λέμε, «Ακλονοατιστιανή» κλίση — σαν αυτήν που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «οργανο-σωματική έλξη». Κι όσο πλησιάζει η στιγμή αυτής της οντικής εκδήλωσης ή «γέννησης», τόσο περισσότερο πλησιάζουν αναμεταξύ τους και τελικά σχεδόν κολλάνε το ένα πάνω στο άλλο· και τότε, ακριβώς την ίδια στιγμή, πραγματοποιούν, μ’ έναν ορισμένο τρόπο, τα αποτελέσματα της σύλληψής τους. |
39.312.Β |
Κατά τη διάρκεια όμως αυτής της πραγματοποίησης, τα τρία αποτελέσματα συγχωνεύονται ξαφνικά σε ένα, κι έτσι εμφανίζεται στο Μεγαλόκοσμό μας ένα νέο τρίμυαλο ον, με τόσο ασυνήθιστη δομή. |
39.312.Β |
Κι ένα τέτοιο τρίμυαλο ον αντιπροσωπεύει ό,τι ιδανικότερο μέσα στο Μεγαλόκοσμό μας, επειδή, από τη στιγμή κιόλας του ερχομού του έχει και τα τρία οντικά σώματα. |
39.313.Β |
Και τούτο συμβαίνει γιατί ο καθένας από τους «παραγωγούς» αυτού του όντος — «Μάρτνα», «Σπίρνα» και «Όκινα» — συλλαμβάνει ξεχωριστά ένα από τα τρία οντικά σώματα και, με τη χαρακτηριστική του αντίστοιχη ύπαρξη, βοηθά το ιερό Επταπαραπαρσινόχ να σχηματίσει μέσα του, ως την εντέλεια, τούτο το οντικό σώμα, και να το κάνει να συγχωνευτεί με τα άλλα τη στιγμή του «τοκετού». |
39.313.Β |
Σημείωσε εδώ, παιδί μου, ότι τα όντα που κατοικούν σ’ εκείνον τον ασύγκριτο και θαυμαστό πλανήτη, αντίθετα προς τα όντα που εμφανίζονται στους συνηθισμένους πλανήτες του Μεγαλόκοσμού μας, δεν έχουν ανάγκη, για να επενδύσουν τα ανώτερα οντικά τους σώματα, να καταφύγουν στα καθορισμένα από τον ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ μας μέσα που χρησιμεύουν σαν παράγοντες τελειοποίησης, αυτά τα οποία ονομάζουμε σήμερα «συνειδητή εργασία» και «θεληματική ταλαιπωρία». |