Study of Beelzebub's Tales

18.134.Α

Αργότερα, χάρη σ’ αυτό το Τεσκουάνο, το αστεροσκοπείο μου έγινε μία από τις τελειότερες εγκαταστάσεις του είδους της σε ολόκληρο το Σύμπαν. Με τη βοήθειά του μπορούσα να βλέπω και να παρατηρώ με ευχέρεια, από το σπίτι μου στον Άρη, τις διαδικασίες ύπαρξης που κυλούσαν στις επιφάνειες των άλλων πλανητών εκείνου του ηλιακού συστήματος, ή τουλάχιστο σ’ εκείνα τα τμήματά τους τα οποία η «συνολική αρμονική κίνηση των συστημάτων» έκανε αντιληπτά στην «οντική όραση» τη στιγμή των παρατηρήσεων μου.

18.152.Α

«Παρατηρήστε τώρα με ποια σειρά θα γίνει η επιταχυμένη τεχνητή μεταστοιχείωσή του».

18.152.Α

Λέγοντας αυτά, τοποθέτησε εμπρός στο όργανο της όρασής μου ένα είδος Τεσκουάνο με αυτόματο χειρισμό και έπειτα άρχισε να ανοιγοκλείνει με μια συγκεκριμένη σειρά διάφορους διακόπτες. Και καθώς εγώ κοιτούσα μέσα από το Τεσκουάνο, αυτός μου έλεγε τα εξής:

18.152.Α

«Μόλις προκάλεσα τη συρροή και των τριών μερών του Οκιντανόχ στο χώρο αυτού του μετάλλου, και αφού τα τρία ενεργά μέρη έχουν όλα την ίδια “πυκνότητα”, και επομένως τον ίδιο “βαθμό έντασης”, ξανασυγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο μέσα στο χώρο γύρω από το μέταλλο, χωρίς να τροποποιούν καθόλου την παρουσία του. Το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ που προκύπτει μ’ αυτή την μέθοδο ρέει τώρα στη συνηθισμένη του κατάσταση, μέσα από έναν ειδικό αγωγό, έξω από τούτο δω το Χραχαρτσάχα και συγκεντρώνεται στο πρώτο δοχείο εκείνο που σας έδειξα πριν λίγη ώρα.

18.153.Α

Θα σου πω πάντως, από τώρα, ότι μέσα σ’ εκείνο το κομματάκι ερυθρού χαλκού συνέβηκε κάτι που έμοιαζε αρκετά με τις τρομαχτικές σκηνές τις οποίες παρακολουθούσα κάθε τόσο με το Τεσκουάνο από τον Άρη να συμβαίνουν στους ευνοουμένους σου στον πλανήτη Γη.

18.153.Α

Είπα «έμοιαζε αρκετά», επειδή αυτά που παρακολουθούσα κατά καιρούς στους ευνοουμένους σου δεν ήταν παρά μία αρχή, ενώ μέσα στο κομμάτι του ερυθρού χαλκού που σου λέω, τούτο συνεχίστηκε μέχρι τον τελικό μετασχηματισμό.

18.153.Α

Για να παραλληλίσουμε κατά προσέγγιση αυτά που συμβαίνουν κατά καιρούς στον πλανήτη σου με αυτά που συνέβαιναν τότε μέσα σ’ εκείνο το κομματάκι χαλκού, φαντάσου, για παράδειγμα, ότι από πολύ ψηλά, παρακολουθείς μια μεγάλη κεντρική πλατεία, όπου χιλιάδες ευνοούμενοί σου, έρμαια της οξύτερης μορφής της κυριότερης ψύχωσής τους εκεί κάτω, αλληλοκαταστρέφονται με κάθε είδους μέσα που έχουν επινοήσει· και ότι ξαφνικά, στη θέση τους, βλέπει κανείς μόνο τα «πτώματά» τους, όπως τα ονομάζουν, που αλλάζουν χρώματα, αισθητά, εξαιτίας των ανόσιων πράξεων στις οποίες τα υποβάλλουν όσοι δεν έχουν ακόμα καταστραφεί, τροποποιώντας έτσι σταδιακά τη γενική όψη εκείνης της μεγάλης πλατείας.

22.229-30.Α

Για παράδειγμα, η κυριότερη γραμμή των κορυφών της περιοχής που διασχίζαμε τότε, γραμμή που τα όντα εκεί κάτω ονομάζουν «οροσειρά», έχει, από τον καιρό εκείνο, τόσο υπερβεί την επιφάνεια του πλανήτη, ώστε ορισμένες κορυφές της είναι σήμερα ψηλότερες από κάθε άλλη αφύσικη προεξοχή της Γης, ενός «πλανήτη που βασανίζεται μακρόχρονα και μάταια». Και θα τολμούσα μάλιστα να πω, ότι αν κανείς ανέβαινε εκεί πάνω, θα μπορούσε ίσως, μα την πίστη μου, να «διακρίνει καθαρά», με τη βοήθεια ενός Τεσκουάνο, την άλλη πλευρά εκείνου του παράδοξου πλανήτη.

22.230.Α

Όταν διαπίστωσα για πρώτη φορά το παράξενο φαινόμενο που συνέβαινε στον τόσο απίθανα πρωτότυπο πλανήτη σου, σκέφτηκα αμέσως ότι αυτό το γεγονός περιείχε πιθανότατα το σπέρμα μιας κοσμικής συμφοράς μεγάλης κλίμακας. Αργότερα έκανα μια στατιστική μελέτη του αφύσικου αυτού φαινομένου, και ο αρχικός μου φόβος δεν έπαψε να μεγαλώνει.

Ο φόβος μου προερχόταν προπαντός από το ότι μια παράγραφος της στατιστικής μου μελέτης έδειχνε ότι κάθε «δέκα χρόνια» γινόταν και μια νέα άνοδος των κορυφογραμμών.

Η παράγραφος που αφορούσε τις Θιβετιανές κορυφές εξέθετε πότε και πώς είχαν συμβεί οι γήινοι «πλανητικοί σπασμοί», που οφείλονται στο δυσανάλογο ύψος εκείνων των υψωμάτων, και που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «σεισμούς».

22.232.Α

Μετά την τρίτη μου κάθοδο στον πλανήτη Γη, έκανα καιρό να ξαναγυρίσω εκεί, εγώ «προσωπικά»· όμως, πότε-πότε, παρατηρούσα προσεκτικά τους ευνοουμένους σου με το μεγάλο μου Τεσκουάνο.

22.232.Α

Και ο λόγος που πέρασε τόσος καιρός χωρίς να ξανακατέβω εκεί, είναι ο εξής:

Μετά την επιστροφή μας στον πλανήτη Άρη, ενδιαφέρθηκα αμέσως για τις εργασίες που πραγματοποιούσαν οι Αρειανοί εκείνη την περίοδο στην επιφάνεια του πλανήτη τους.

22.233-4.Α

Καμιά φορά μόνο, για να ξεκουραστώ, πεταγόμουν στον πλανήτη Κρόνο για να δω τον Γκορναχούρ Χαρχάρχ, που είχε εν τω μεταξύ γίνει αληθινός φίλος της ουσίας μου. Του χρωστάω, όπως σου είπα, το μεγάλο μου Τεσκουάνο — αυτό το θαύμα, που αυξάνει την ορατότητα των μακρινών συμπυκνώσεων μέχρι 7.000.285 φορές.

23.235-6.Α

Θα πρέπει επίσης να τονίσω ότι αν το αστεροσκοπείο μου έγινε ονομαστό, και πραγματικά ήταν το αρτιότερο από όλες τις παρόμοιες κατασκευές σε όλο το Σύμπαν, αυτό πάνω απ’ όλα οφείλεται στην επιστημονική κατάρτιση του φίλου της ουσίας μου.

23.236.Α

Αφού σκέφτηκε λίγο, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ δέχτηκε την πρόσκλησή μου, και αμέσως συζητήσαμε για το πώς θα πραγματοποιούσαμε τα σχέδιά μας.

Ο δρόμος που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να πάμε από τον πλανήτη Κρόνο στον πλανήτη Άρη περνούσε από κοσμικές σφαίρες των οποίων η παρουσία δε συμφωνούσε καθόλου με αυτήν του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, γιατί εκείνο το ον είχε τότε μόνο τις δυνατότητες που αντιστοιχούν στη συνηθισμένη πλανητική ύπαρξη.

23.236.Α

Αποτέλεσμα των συζητήσεών μας ήταν, την επόμενη μέρα, να τοποθετήσουν οι βοηθοί του στο σκάφος μας Ευκαιρία έναν ειδικό θάλαμο, σύμφωνα με τις οδηγίες του, και να βάλουν εκεί μέσα διάφορες συσκευές για την επεξεργασία των ουσιών που συγκροτούν την ατμόσφαιρα του πλανήτη Κρόνου, και στις οποίες είχε προσαρμοστεί από τη Φύση η ύπαρξη του Γκορναχούρ Χαρχάρχ.

23.236.Α

Αφού τελείωσαν όλες αυτές οι προετοιμασίες, ύστερα από ένα «Χρ-χρ-χρου» ξεκινήσαμε το ταξίδι μας προς την κατεύθυνση του πλανήτη Άρη, όπου φτάσαμε χωρίς εμπόδια.

Εκεί, επειδή ο Άρης έχει σχεδόν την ίδια ατμόσφαιρα με τον Κρόνο, ο φίλος της ουσίας μου Γκορναχούρ Χαρχάρχ εγκλιματίστηκε πολύ γρήγορα και άρχισε να αισθάνεται σχεδόν άνετα.

23.236.Α

Τότε, σ’ εκείνη ακριβώς την επίσκεψή του στον Άρη, επινόησε το «Τεσκουάνο», ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, το «τηλεσκόπιο», που έμελλε να κάνει το αστεροσκοπείο μου ξακουστό σ’ ολόκληρο το Σύμπαν.

Το Τεσκουάνο που κατασκεύασε είναι πραγματικά ένα θαύμα οντικής ευφυΐας, γιατί αυξάνει την ορατότητα των μακρινών κοσμικών συγκεντρώσεων μέχρι 7.000.285 φορές, τόσο κατά τη διάρκεια ορισμένων διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα στις κοσμικές ουσίες των ατμοσφαιρών που περιβάλλουν όλες σχεδόν αυτές τις συγκεντρώσεις, όσο και κατά τη διάρκεια ορισμένων διαδικασιών στο κοσμικό Αιθεροκρίλνο των ενδοατμοσφαιρικών διαστημάτων.

23.237.Α

Με το Τεσκουάνο μπορούσα μερικές φορές, κατά την διαδικασία της συνολικής κίνησης των συστημάτων να παρατηρώ άνετα, από το σπίτι μου στον Άρη, όλα σχεδόν όσα συνέβαιναν στα διάφορα μέρη της επιφάνειας των άλλων πλανητών αυτού του ηλιακού συστήματος, που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο οπτικό πεδίο του αστεροσκοπείου μου.

23.248.Α

Όταν που λες, παιδί μου, έφυγα από εκείνο το σύστημα, του χάρισα το περίφημο αστεροσκοπείο μου με όλα όσα περιείχε· κι αυτός, από τη μεριά του, μου υποσχέθηκε να με ενημερώνει κάθε χρόνο, κατά πώς υπολογίζουν βέβαια το χρόνο στον πλανήτη Άρη, για όλα τα σημαντικά γεγονότα που θα συνέβαιναν στους πλανήτες του συστήματος εκείνου.

Τώρα με πληροφορεί τακτικότατα για τα γεγονότα που συμβαίνουν σε όλους τους πλανήτες, όπου εξακολουθεί να παραμένει· και ξέροντας το μεγάλο μου ενδιαφέρον για τα τρίκεντρα όντα που ζουν στον πλανήτη Γη, κάνει όπως βλέπω τώρα ό,τι μπορεί για να μου στέλνει πληροφορίες σχετικά με όλες τις εκδηλώσεις τους, ώστε να είμαι ενήμερος όλης της διαδικασίας της συνηθισμένης τους ύπαρξης, παρόλο που τη στιγμή αυτή βρίσκομαι σε τεράστια απόσταση, απρόσιτη ακόμα και για την απίστευτα πανάλαφρη σκέψη τους.

23.248-9.Α

Ο κυβερνήτης αυτός συγκεντρώνει ο ίδιος τις διάφορες πληροφορίες που μου στέλνει για τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Γη, είτε παρατηρώντας τα με το μεγάλο Τεσκουάνο που του άφησα, είτε από αναφορές που του στέλνουν τα τρία όντα της φυλής μας, τα οποία προτίμησαν να μείνουν για πάντα στον πλανήτη Γη, κι έχουν σήμερα στην ιδιοκτησία τους, στην ήπειρο της Ευρώπης, μεγάλες ανεξάρτητες επιχειρήσεις — πράγμα απαραίτητο για κάθε ον που υπάρχει εκεί, κάτω από τις σημερινές συνθήκες.

23.249.Α

Ο ένας έχει σε μια μεγάλη πόλη ένα «γραφείο επικήδειων τελετών»· ο δεύτερος διευθύνει ένα γραφείο «γαμήλιων συνοικεσίων και διαζυγίων» σε μια άλλη μεγάλη πόλη· και ο τρίτος είναι ιδιοκτήτης πολλών πρακτορείων και γραφείων που ίδρυσε σε διάφορα κέντρα, για να κάνει αυτό που λένε «χρηματομεσιτείες».

23.268.Α

«Δείξε μου πρώτα τον ελέφαντα που είδε ο τυφλός, και μόνο τότε θα σε πιστέψω που λες ότι είδες μια μύγα».

23.268.Α

Λοιπόν, παιδί μου, χάρη στα μηχανήματα που κατασκεύασαν στη μετέπειτα Αίγυπτο, με πρωτοβουλία που ξεκίνησε από το νου των μακρινών απογόνων των μελών της σοφής εταιρίας των Αχαλντανών, και τα οποία προορίζονταν για την παρατήρηση άλλων κοσμικών συγκεντρώσεων, ο καθένας από τους δύστυχους ευνοουμένους σου απόχτησε, παρόλο που η όρασή τους είχε ήδη καταντήσει «Κοριτεσνοχνιανή», τη δυνατότητα να διακρίνει ανεμπόδιστα, όποτε ήθελε, ή, όπως λένε, «μέρα-νύχτα», τα είδωλα όλων των μακρινών κοσμικών συγκεντρώσεων που βρίσκονταν, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας της «συνολικής αρμονικής κίνησης», μέσα στο πεδίο των παρατηρήσεών τους.

23.268.Α

Για να αντισταθμίσουν την αδυναμία των οργάνων της οπτικής τους αντίληψης, επινόησαν το εξής:

Αντί να εγκαταστήσουν τα «Τεσκουάνο» ή τα «τηλεσκόπια» τους — τα σχέδια για τα οποία, θα πρέπει με αυτή την ευκαιρία να πούμε, προέρχονταν επίσης από τους μακρινούς προγόνους τους — στην επιφάνεια του πλανήτη, όπως γινόταν συνήθως εκεί κάτω και όπως γίνεται ακόμα και σήμερα, τα τοποθέτησαν, αντίθετα, πολύ βαθιά μέσα στη γη και επιδόθηκαν στην παρατήρηση των κοσμικών συγκεντρώσεων που βρίσκονται έξω από την ατμόσφαιρα του πλανήτη τους, μέσα από ειδικά σκαμμένες «στοές».

23.268-9.Α

Το αστεροσκοπείο που είδα είχε πέντε τέτοιες στοές.

Ανοίγονταν προς διαφορετικές περιοχές του ουράνιου θόλου και σε διαφορετικά σημεία του χώρου μέσα στο αστεροσκοπείο, αλλά όλες συναντιόνταν σε μια μικρή υπόγεια κοιλότητα που σχημάτιζε ένα είδος κρύπτης. Εκεί, οι ειδικοί της εποχής, οι «αστρολόγοι», επιδίδονταν στις παρατηρήσεις τους για τη μελέτη, όπως ήδη σου είπα, της ορατής παρουσίας και των αποτελεσμάτων της αμοιβαίας δράσης άλλων κοσμικών συγκεντρώσεων που ανήκουν είτε στο δικό τους ηλιακό σύστημα, ή σε άλλα συστήματα του Μεγάλου μας Σύμπαντος.

23.269.Α

Έκαναν τις παρατηρήσεις τους μέσα από κάποια από τις πέντε στοές, που ήταν προσανατολισμένες σε διαφορετικές κατευθύνσεις του ουράνιου θόλου, ανάλογα με τη στιγμιαία θέση του πλανήτη τους, στη διαδικασία της «συνολικής αρμονικής κίνησης», σε σχέση με την παρατηρούμενη κοσμική συγκέντρωση.

23.269.Α

Επαναλαμβάνω, παιδί μου, ότι η μεγάλη ιδιαιτερότητα του αστεροσκοπείου που έχτισαν τα τρίμυαλα όντα της μελλοντικής Αιγύπτου δεν ήταν πρωτόγνωρη για μένα, γιατί είχα εφαρμόσει την ίδια αρχή και στο παρατηρητήριό μου στον Άρη — με τη μόνη διαφορά ότι οι εφτά μεγάλου μήκους σωλήνες μου είχαν τοποθετηθεί στην επιφάνεια του πλανήτη και όχι στο εσωτερικό του· όμως, όλες οι καινοτομίες τους ήταν τόσο ενδιαφέρουσες στις λεπτομέρειές τους, ώστε, για κάθε ενδεχόμενο, έκανα ένα σκαρίφημα από όλα όσα είδα εκεί πέρα, και μάλιστα επωφελήθηκα απ’ αυτά, αργότερα, στο αστεροσκοπείο μου.

24.276.Α

Όλο αυτό το διάστημα, με τη βοήθεια του Τεσκουάνο μου, καταγινόμουνα φυσικά κάθε τόσο με την προσεκτική παρατήρηση της οντικής ύπαρξης των ευνοουμένων σου.

24.276.Α

Ο αριθμός τους είχε αυξηθεί αισθητά: κατοικούσαν πια σχεδόν σε όλα τα μεγάλα και μικρά τμήματα της στεριάς του πλανήτη σου· κι όσο για την κυριότερη ιδιορρυθμία τους, εξακολουθούσε βέβαια να εκδηλώνεται, δηλαδή συνέχιζαν να επιδίδονται από καιρό σε καιρό στη διαδικασία της αμοιβαίας καταστροφής των υπάρξεών τους.

24.279.Α

Αλλά, πριν απ’ όλα, θέλω να σου πω ότι η κυριότερη παραξενιά του ψυχισμού των ευνοουμένων σου, που είναι η «περιοδική ανάγκη να καταστρέφουν την ύπαρξη των ομοίων τους», μ’ ενδιέφερε όλο και περισσότερο καθώς περνούσαν οι αιώνες τους, ενώ παράλληλα ξυπνούσε μέσα μου η επιτακτική επιθυμία να γνωρίσω τις ακριβείς αιτίες αυτής της ιδιομορφίας που είναι πρωτάκουστη για τρίμυαλα όντα.

24.279.Α

Έτσι παιδί μου, θέλοντας να έχω όσο το δυνατόν περισσότερο υλικό για να ξεκαθαρίσω αυτό το ερώτημα που μ’ ενδιέφερε τόσο έντονα, μεταξύ της τέταρτης και της πέμπτης παραμονής μου στον πλανήτη Γη, οργάνωσα ως εξής τις παρατηρήσεις μου πάνω σ’ εκείνα τα ιδιότυπα τρίμυαλα όντα, παρατηρήσεις που έκανα με το Τεσκουάνο μου από τον πλανήτη Άρη:

24.279.Α

Σκόπιμα ξεχώρισα από τους ευνοουμένους σου έναν αριθμό από μεμονωμένα όντα και συνεχίσαμε για πολλά από τα χρόνια τους — πότε εγώ προσωπικά και πότε αυτός στον οποίο είχα τότε αναθέσει αυτή τη φροντίδα — να τα παρατηρούμε προσεκτικά, προσπαθώντας, όσο ήταν δυνατό, να μην αφήνουμε τίποτα να μας ξεφύγει, και να εξετάζουμε απ’ όλες τις πλευρές τις ιδιαιτερότητες των εκδηλώσεών τους μέσα στη διαδικασία της συνηθισμένης τους ύπαρξης.

24.280.Α

Φυσικά, όταν διαπίστωσα για πρώτη φορά αυτό το γεγονός, έλαβα αμέσως υπόψη μου όχι μόνο τη βασική ιδιομορφία του ψυχισμού τους, που είναι η περιοδική αλληλοκαταστροφή, αλλά ακόμα και τις αναρίθμητες «αρρώστιες» που λυμαίνονται αποκλειστικά εκείνο τον πλανήτη και που οι περισσότερες εμφανίζονταν και συνεχίζουν εξάλλου να εμφανίζονται, σαν συνέπεια των αφύσικων εξωτερικών συνθηκών της συνηθισμένης οντικής τους ύπαρξης, συνθηκών που τις δημιουργούν μόνα τους και οι οποίες εν μέρει ευθύνονται για την ανικανότητά τους ν’ ακολουθήσουν μια φυσιολογική ύπαρξη ως το ιερό Ρασκουάρνο.

24.281.Α

Αυτή η υδάτινη έκταση ήταν πράγματι κατάλληλη για το ταξίδι που θα επιχειρούσα, γιατί εκεί χυνόταν ο μεγάλος ποταμός, που το ρεύμα του σκοπεύαμε ν’ ανεβούμε και που στις όχθες του υψωνόταν η Βαβυλώνα.

27.335.Α

Πραγματικά, αν και από τον πλανήτη Άρη μπορούσα πάντοτε να παρατηρώ άνετα, χωρίς την παραμικρότερη δυσκολία, μέσα από το Τεσκουάνο μου, τις διαδικασίες ύπαρξης στην επιφάνεια των άλλων πλανητών εκείνου του ηλιακού συστήματος, ο ιδιαίτερος χρωματισμός της ατμόσφαιρας του πλανήτη Γη έκανε συχνά άθλιες τις συνθήκες των παρατηρήσεων στις οποίες επιδιδόμουν όταν έβλεπα τη διαδικασία ύπαρξης των ευνοουμένων σου.

27.335.Α

Αυτός ο ειδικός χρωματισμός προερχόταν, όπως κατάλαβα αργότερα, από την ύπαρξη, στην παρουσία εκείνης της ατμόσφαιρας, πολλών και συχνών κρυσταλλώσεων που εκπέμπουν οι ευνοούμενοί σου μόλις βρεθούν κάτω από την επίδραση της ειδικής εσωτερικής παρόρμησης την οποία ονομάζουν «τύψεις συνειδήσεως».

31.101.Β

Και τα παρατηρούσα με τόση προσοχή, γιατί ήθελα να αποσαφηνίσω απόλυτα τις αιτίες των περιοδικών εκδηλώσεων αυτής της τόσο τρομερής ανάγκης του ψυχισμού τους… που είναι παράδοξος σε σημείο τερατώδες.

31.101.Β

Μόλις είχα λίγο χρόνο ελεύθερο, μπορούσα να περάσω σχεδόν μια ολόκληρη μέρα ή μια ολόκληρη αρειανή νύχτα παρακολουθώντας τις διάφορες εκδηλώσεις στις οποίες επιδίδονταν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής.

31.101.Β

Και χάρη στις ειδικές παρατηρήσεις που έκανα, τόσο από τον πλανήτη Άρη όσο και κατά την διάρκεια κάθε παραμονής μου ανάμεσά τους, απέκτησα τελικά μια αρκετά ακριβή γνώση όλων των μέσων που χρησιμοποιούσαν για μια πιο αποτελεσματική «αμοιβαία καταστροφή» των υπάρξεων τους.

31.101.Β

Λοιπόν, παιδί μου, μια μέρα που παρακολουθούσα με το μεγάλο μου Τεσκουάνο μια τέτοια διαδικασία από τον Άρη, είδα ξαφνικά κάτι πρωτόγνωρο και τελείως κουφό. Είδα ότι, χωρίς να μετακινούνται από τη θέση τους, έκαναν κάτι μ’ ένα αντικείμενο, απ’ όπου έβγαινε λίγος καπνός· αμέσως μετά έπεφτε, από την άλλη πλευρά, ένα ον τελείως κατεστραμμένο, ή, το λιγότερο, με ακρωτηριασμένο κάποιο μέρος του πλανητικού του σώματος.

31.103.Β

Επειδή λοιπόν εκείνο τον καιρό δεν είχα τίποτε ιδιαίτερο να κάνω στον πλανήτη Άρη, αποφάσισα να τακτοποιήσω το γρηγορότερο τις τρέχουσες υποθέσεις μου και να κατέβω προσωπικά στον πλανήτη σου, κι εκεί κάτω πια, να ξεκαθαρίσω επιτόπου και να λύσω με κάθε τρόπο το ζήτημα που με αναστάτωνε από καιρό, για να μη χρειαστεί να ασχοληθώ ξανά μ’ αυτά τα φαινόμενα του Μεγάλου μας Σύμπαντος.

31.103.Β

Μετά από μερικές αρειανές μέρες πήγα εκεί, με το σκάφος Ευκαιρία όπως πάντα.

31.103.Β

Αυτή τη φορά αποφασίσαμε να κατέβουμε στην ήπειρο της Ασίας, κοντά σε μια χώρα που λέγεται «Αφγανιστάν», διότι, πριν από την πτήση μας, είχαμε διαπιστώσει με τη βοήθεια του Τεσκουάνο μας ότι η «τελευταία» από τις διαδικασίες της αμοιβαίας καταστροφής τους πραγματοποιόταν σ’ εκείνη ακριβώς τη χώρα.

34.201.Β

Την ίδια νύχτα, έβαλαν σαράντα ζευγάρια βουβάλια να σύρουν το πρωτότυπο αυτό «σουβλάκι» ως το Νείλο, όπου και το πέταξαν.

34.201.Β

Παρακολούθησα πολλές παρόμοιες τιμωρίες, είτε κατά τις προσωπικές μου παραμονές στην επιφάνεια του πλανήτη σου, είτε από τον πλανήτη Άρη μέσα από το μεγάλο μου Τεσκουάνο.

34.201.Β

Και οι σημερινοί ευνοούμενοί σου, με την αφέλειά τους που πάει σύννεφο, αγανακτούν ειλικρινά επειδή οι σημερινοί Μπολσεβίκοι τους τουφέκισαν τέλος πάντων και κάποιον που βρέθηκε στην μπούκα του κανονιού τους.