| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Κίσμενχοφ |
|---|---|
42 Ο Βεελζεβούλ στην Αμερική |
|
42.95.Γ |
Όλο κι όλο που μπόρεσα να μάθω είναι ότι, μέσα σε κάθε συνταγή των παρασκευασμάτων τους, έβαζαν τα εξής οξέα: «θειικό», «νιτρικό», «υδροχλωρικό» και, προπαντός, τα «ξόρκια» του διάσημου σύγχρονου Γερμανού καθηγητή «Κίσμενχοφ». |
42.95.Γ |
Αυτό το τελευταίο συστατικό, τα ξόρκια δηλαδή του καθηγητή Κίσμενχοφ για τα αλκοολικά υγρά, είναι απολαυστικά ενδιαφέρον. Γίνονται, λένε, με τον ακόλουθο τρόπο: |
42.95.Γ |
Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται να προετοιμαστούν κατάλληλα, σύμφωνα με μια παλιά συνταγή, γνωστή στους ειδικούς του θέματος, χίλιες μπουκάλες υγρού. Και χρειάζονται ακριβώς χίλιες, γιατί αν προετοίμαζαν έστω και μία περισσότερη ή λιγότερη, τα ξόρκια δεν θα έπιαναν. |
42.95-6.Γ |
Έπειτα βάζουν τις χίλιες μπουκάλες πλαγιαστά, τη μία πάνω στην άλλη, και, μέσα σε απόλυτη ησυχία, τοποθετούν στο κέντρο ανάμεσά τους μια μπουκάλα με οποιοδήποτε αυθεντικό αλκοολικό ποτό, σαν αυτά που βρίσκονται σχεδόν παντού εκεί κάτω. Περιμένουν σιωπηλά δέκα λεπτά, και, μετά, ξύνοντας το δεξί τους αυτί με το αριστερό χέρι, προφέρουν αργά-αργά, με καθορισμένες παύσεις, τα μαγικά ξόρκια του αλκοόλ. |
42.96.Γ |
Αμέσως τότε, όχι μόνο το υγρό στα χίλια μπουκάλια γίνεται, στιγμιαία, ίδιο με το αλκοολικό υγρό που βρίσκεται στο κεντρικό μπουκάλι, αλλά και κάθε μπουκάλα αποκτά την ίδια ετικέτα που έχει το αυθεντικό μπουκάλι. |
42.96.Γ |
Ανάμεσα στα ξόρκια αυτού του απαράμιλλου Γερμανού καθηγητή Κίσμενχοφ, βρίσκονται, όπως έμαθα, και μερικά ιδιαιτέρως εκπληκτικά. |
42.96.Γ |
Τα βαρυσήμαντα μάγια του, ο διάσημος Γερμανός ειδικός, πολύ εξειδικευμένος στον κλάδο του, άρχισε να τα «επινοεί» πολύ πρόσφατα· όλα χρονολογούνται μετά το ξεκίνημα της τελευταίας μεγάλης ευρωπαϊκής διαδικασίας αμοιβαίας καταστροφής. |
42.96.Γ |
Όταν το πρόβλημα της διατροφής έγινε οξύτατο στην πατρίδα του τη «Γερμανία», ο διάσημος καθηγητής, θέλοντας να συμπαρασταθεί στα βάσανα των συμπατριωτών του, επινόησε τα πρώτα του ξόρκια, τα οποία συνέβαλαν στην ετοιμασία μιας γευστικής και φτηνής «κοτόσουπας». |
42.96.Γ |
Η πρώτη αυτή μαγική συνταγή, που είναι άκρως ενδιαφέρουσα και ονομάζεται «γερμανική κοτόσουπα», γίνεται με τον εξής τρόπο: |
42.96.Γ |
Μέσα σ’ ένα μεγάλο καζάνι, που το βάζουν στη φωτιά, χύνουν μπόλικο κοινό νερό, κι έπειτα προσθέτουν λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό. |
42.96.Γ |
Ανοίγουν τότε διάπλατα τις δύο πόρτες της κουζίνας, κι αν δεν υπάρχει δεύτερη πόρτα ανοίγουν ένα παράθυρο· μετά, ενώ απαγγέλουν με δυνατή φωνή τα ξόρκια, κυνηγούν όσο πιο, γρήγορα μπορούν μέσα στην κουζίνα ένα κοτόπουλο. |
42.96.Γ |
Την ίδια στιγμή, αχνίζει μέσα στο καζάνι μια υπέροχη «κοτόσουπα». |
42.96.Γ |
Παρέλειψα να σου πω ότι, στα χρόνια της μεγάλης διαδικασίας αμοιβαίας καταστροφής τους, τα όντα της Γερμανίας χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά τέτοια μάγια, επειδή αυτή η μέθοδος παρασκευής της «κοτόσουπας» ήταν αποδεδειγμένα εξαιρετική και, πώς να το κάνουμε, πολύ οικονομική. |
42.96-7.Γ |
Γεγονός πάντως είναι ότι, το ίδιο το κοτόπουλο, τραβούσε τα πάνδεινα, γιατί μπορούσαν να το κυνηγούν και να το ξανακυνηγούν επ’ αόριστον, μέχρι να απαυδίσει και να «απεργήσει», όπως λένε, οπότε αρνιόταν ακόμα και να αναπνεύσει. |
42.97.Γ |
Για την περίπτωση που το κοτόπουλο, ενόσω υπήρχε ανάμεσα στους ευνοουμένους σου, δεν ήθελε να μολυνθεί από την υποκρισία τους και αρνιόταν να αναπνεύσει έστω και για μια στιγμή περισσότερο, τα όντα της κοινότητας της Γερμανίας είχαν καθιερώσει το παρακάτω έθιμο: |
42.97.Γ |
Όταν το κοτόπουλο έκανε «απεργία», οι ιδιοκτήτες του το έψηναν με επισημότητα στο φούρνο, και, για να γιορτάσουν αυτή τη σπάνια ευκαιρία, δεν παρέλειπαν ποτέ να καλέσουν για φαΐ και όλο τους το σόι. |