ΠερίληψηΟ Βεελζεβούλ περιγράφει στον Χασίν όλα όσα συνέβησαν κατά την διάρκεια του ταξιδιού του στο Θιβέτ με το καραβάνι που οργάνωσε ο ίδιος, μέσα από δύσβατες και επικίνδυνες περιοχές, όπου τις νύχτες μαζευόταν γύρω από τον καταυλισμό τους ολόκληρη στρατιά από «άγρια» ζώα, που συχνά κατασπάραζαν κάποια από τα δικά τους ζώα. Σύμφωνα με την διήγηση, μετά από ταξίδι που διήρκεσε περισσότερο από μήνα, έφτασαν σε μία μικρή αποικία τρίμυαλων όντων, που είχαν πρόσφατα μεταναστεύσει από την Περλανία και η οποία ονομαζόταν «Σινκρατόρτζα» και ζήτησαν να τους φιλοξενήσουν. Τα μέλη αυτής της αποικίας ανήκαν σε μία αίρεση γνωστή στην Περλανία (Ινδία), με το όνομα «Δαμαστές του εαυτού», η οποία σχηματίστηκε από εκείνους ακριβώς τους οπαδούς της θρησκείας, που δήθεν δομήθηκε πάνω στις εντολές του Αγίου Βούδα. Οι οπαδοί αυτής της αίρεσης την εποχή εκείνη ήταν χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα, σ’αυτούς που ονομαζόταν «Ορθοδοξχαϊδουράκοι» και σ’ αυτούς που ονομαζόταν «Καθοσκιχαϊδουράκοι». Ο Β. εκφράζει στον Χασίν την θλίψη που ένιωσε όταν διαπίστωσε κατά την διάρκεια της διαμονής του σ’ ένα από τα μοναστήρια των «Ορθοδοξχαϊδουράκοι», οι οποίοι εκεί μέσα, σε ειδικά κελιά που έμοιαζαν με «κυψέλες», πραγματοποιούσαν την ιδιαίτερη μορφή ταλαιπωρίας που μόνοι τους επινόησαν, παρερμηνεύοντας όλα όσα τους είχε πει ο Άγιος Βούδας για την «θεληματική ταλαιπωρία». Εντοιχίζονταν μέσα σ’ αυτά τα ειδικά κελιά και εκεί έπρεπε να επιδίδονται σε ορισμένους χειρισμούς πάνω στις λεγόμενες «σκέψεις» και στα συναισθήματά τους, μέχρι την πλήρη καταστροφή της πλανητικής τους ύπαρξης. Αναφέρει επίσης στον Χασίν το αφύσικο φαινόμενο που διαπίστωσε στο Θιβέτ, σχετικά με την αύξηση του ύψους των Θιβετιανών βουνών και την ανησυχία του ότι αν εκείνη η αφύσικη αύξηση συνεχιστεί, αργά ή γρήγορα μια κοσμική καταστροφή μεγάλης κλίμακας θα γίνει αναπόφευκτη. Του αναφέρει επίσης μία πληροφορία που του έδωσε ο Αχούν, ο οποίος έμαθε από τον Αρχάγγελο Βιλουάρ, κυβερνήτη του Ηλιακού μας συστήματος, ότι ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ ο οποίος έλαβε γνώση αυτού του γεγονότος από τον Αγιο Λάμα, διέταξε να σταλεί εκεί ο Αρχάγγελος Λουϊσιος προκειμένου να λάβει τα κατάλληλα μέτρα. Μετά την Τρίτη του κάθοδο στον πλανήτη Γη, ο Β. έκανε καιρό να επιστρέψει εκεί. Έμεινε στον πλανήτη Αρη και παρακολουθούσε εκεί τις εργασίες που γινόταν στα εργοτάξια των Αρειανών, οι οποίοι έσκαβαν με ειδικά μηχανήματα και πρωτότυπες εφευρέσεις κανάλια στην επιφάνεια του πλανήτη τους, προκειμένου να διοχετεύσουν νερό από την υδάτινη πλευρά του πλανήτη τους προς αυτήν που κατοικούσαν για ν’ αυξήσουν έτσι την παραγωγή του «σταριού». Καμιά φορά πεταγόταν στον Κρόνο για να δει τον Γκορναχούρ Χαρχάρχ, που είχε εν τω μεταξύ γίνει αληθινός φίλος της ουσίας του, με την βοήθεια του οποίου κατασκεύασε το μεγάλο Τεσκουάνο — αυτό το θαύμα, που αυξάνει την ορατότητα των μακρινών συμπυκνώσεων μέχρι 7.285.000 φορές. |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
22.221.Α |
ΤΟ δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουμε για να πάμε στο Θιβέτ δεν τον χρησιμοποιούσαν καθόλου τα τρίμυαλα όντα του καιρού εκείνου· γι’ αυτό, δεν μπορούσαμε να υπολογίζουμε ότι θα ταξιδεύαμε με κάποιο καραβάνι· έτσι αναγκάστηκα να οργανώσω ένα δικό μου και να εξασφαλίσω όλα τα αναγκαία εφόδια για το σκοπό αυτό. |
22.221.Α |
Προμηθεύτηκα αρκετές δεκάδες τετράποδα όντα που λέγονται «άλογα», «μουλάρια», «γάιδαροι», «κατσίκες τσαμανιάν» κ.λπ., και μίσθωσα πολλούς από τους δίποδους ευνοουμένους σου να τα φροντίζουν και να κάνουν στη διαδρομή τις μισοσυνειδητές δουλειές που απαιτεί ένα τέτοιο ταξίδι. |
22.221.Α |
Μόλις εφοδιάστηκα με όλα τα απαραίτητα, αναχώρησα συνοδευόμενος από τον Αχούν. |
22.221.Α |
Τη φορά αυτή διαβήκαμε τόπους ακόμα πιο περίεργους, όπου η φύση εκείνου του κακόμοιρου πλανήτη αποκαλυπτόταν ακόμα πιο παράδοξη, και συναντήσαμε μονόμυαλα και δίμυαλα όντα που στη Γη τα χαρακτηρίζουν «άγρια», με μορφές ποικίλες, τα οποία έρχονταν εκείνη την εποχή από μακρυνούς τόπους της ηπείρου Ασχάρκ για να κυνηγήσουν, όπως λένε εκεί κάτω. |
22.221-2.Α |
Αυτά τα «άγρια» όντα ήταν τότε ιδιαίτερα επικίνδυνα για τα τρίμυαλα όντα και για τα τετράποδα που οι ευνοούμενοί σου, με το δόλο που τους διακρίνει, είχαν υποδουλώσει και αναγκάσει να δουλεύουν για την ικανοποίηση των δικών τους εγωιστικών αναγκών και μόνο. Και ήταν τότε ιδιαίτερα επικίνδυνα, επειδή, εκείνη την εποχή, είχε κρυσταλλωθεί στην παρουσία τους μία ιδιόρρυθμη λειτουργία που οφειλόταν στις συνθήκες της οντικής ύπαρξης που είχαν καθιερώσει με αφύσικο τρόπο τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω. Για τη λειτουργία αυτή θα σου μιλήσω όταν έρθει η ώρα. |
22.222.Α |
Εκείνα τα άγρια όντα έκαναν τότε σχεδόν απροσπέλαστες, για τρίμυαλα όντα, τις περιοχές απ’ όπου περνούσε ο δρόμος μας. Τα τρίμυαλα όντα μπορούσαν να τις διαβούν μόνο κατά την περίοδο που το ενεργό στοιχείο Οκιντανόχ υφίστατο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη τους τη διαδικασία Αϊεϊοϊουοά — ή, όπως λένε, κατά τη διάρκεια της «ημέρας». |
22.222.Α |
Και μπορούσαν να περάσουν από κει μόνο τη μέρα, γιατί, εξαιτίας της «Κρεντοναλνιανής» θέσης του πλανήτη τους ως προς τον ήλιο, όλα εκείνα τα άγρια γήινα όντα βρίσκονται τότε σε μια οντική κατάσταση που λέγεται «ύπνος», στη διάρκεια της οποίας γίνεται στην παρουσία τους η αυτόματη επεξεργασία της ενέργειας που είναι απαραίτητη για τη συνηθισμένη οντική τους ύπαρξη· μια διαδικασία που πραγματώνεται άλλωστε μέσα τους, μόνο κατ’ αυτήν τη χρονική περίοδο. Αντίθετα, στα τρίκεντρα όντα που υπάρχουν εκεί κάτω, η επεξεργασία της ενέργειας γίνεται μόνο όταν αυτή η ιερή ιδιότητα παύει να εκδηλώνεται μέσα στην ατμόσφαιρα, κατά τη διάρκεια δηλαδή της «νύχτας», όπως λένε. |
22.222.Α |
Γι’ αυτό, παιδί μου, οι ευνοούμενοί σου δεν μπορούσαν να διαβούν εκείνους τους τόπους παρά μόνο την «ημέρα». Τη νύχτα έπρεπε να κατασκευάζουν τεχνητά καταφύγια και να επαγρυπνούν ασταμάτητα, για να προφυλαχτούν οι ίδιοι και να προστατέψουν τα «αγαθά» τους από τα «άγρια» όντα. Γιατί όσο διαρκεί η Κρεντοναλνιανή θέση του πλανήτη Γη, τα άγρια όντα ξαγρυπνούν, και είναι η ώρα που απορροφούν την πρώτη οντική τροφή τους. Εκείνα τα χρόνια είχαν πια σχεδόν συνηθίσει να χρησιμοποιούν, για το σκοπό αυτό, αποκλειστικά τα πλανητικά σώματα των αδύναμων όντων άλλων μορφών που υπήρχαν πάνω στον πλανήτη τους. Διάλεγαν λοιπόν εκείνη την ώρα για ν’ αρπάξουν τα άλλα όντα και να χρησιμοποιήσουν τα πλανητικά τους σώματα για την ικανοποίηση των αναγκών τους. |
22.222-3.Α |
Εκείνο τον καιρό, η επιτηδειότητα και η πονηριά των άγριων όντων, και κυρίως των μικρότερων, είχε τελειοποιηθεί σε ιδεώδη βαθμό, πάντοτε βέβαια λόγω των αφύσικα καθιερωμένων συνθηκών της συνηθισμένης οντικής ύπαρξης που κυριαρχούν σ’ εκείνο τον πλανήτη. Γι’ αυτό έπρεπε να είμαστε υπερβολικά προσεκτικοί στα μέρη που περνούσε ο δρόμος μας, και να μένουμε άγρυπνοι τη νύχτα — εμείς και κυρίως οι υπηρέτες μας, που μισοσυνειδητά δούλευαν για να προφυλάξουν εμάς, τους τετράποδους εργάτες μας και τις προμήθειές μας. |
22.223.Α |
Τη νύχτα μαζευόταν συνήθως γύρω από τον καταυλισμό μας ολόκληρη στρατιά από «άγρια» όντα, που έρχονταν με την ελπίδα ν’ αρπάξουν κάτι κατάλληλο για την πρώτη τροφή τους· θύμιζαν πολύ το κοπάδι των ευνοουμένων σου την ώρα που «καθορίζονται οι τιμές» στο Χρηματιστήριο, ή όταν γίνονται «εκλογές των αντιπροσώπων-βουλευτών τους», οι οποίοι ισχυρίζονται ότι θα βρουν τα μέσα να καθιερώσουν μια ευτυχισμένη ύπαρξη για όλα τα όμοιά τους όντα, χωρίς να κάνουν καμιά διάκριση ανάμεσα στις περιβόητες κάστες τους. |
22.223.Α |
Η φωτιά άναβε μέχρι τα χαράματα, ορθώνοντας μεγάλες φλόγες για να συντηρεί το «φόβο» σε όλα τα «άγρια» όντα· και μολονότι το είχαμε απαγορέψει, οι δίποδοι υπηρέτες μας, με τα δηλητηριασμένα βέλη τους τα «Κιλναπάρα», αφάνιζαν όσα πλησίαζαν πολύ κοντά στον καταυλισμό. Και όμως, ούτε μια νύχτα δεν πέρασε χωρίς εκείνα τα «λιοντάρια», οι «τίγρεις» και οι «ύαινες» να μην αρπάξουν ένα ή περισσότερα από τα τετράποδα όντα μας· και έτσι ο αριθμός τους ελαττωνόταν καθημερινά. |
22.223.Α |
Βέβαια, παιδί μου, ο δρόμος από τον οποίο επιστρέφαμε στη Θάλασσα της Αφθονίας ήταν πολύ μακρύτερος από εκείνον που πήραμε για να έρθουμε, αλλά όμως όσα είδαμε κι ακούσαμε στη διαδρομή μας, για την παραξενιά του ψυχισμού των ευνοουμένων σου δικαιολόγησαν απόλυτα αυτή την καθυστέρηση. |
22.223.Α |
Βαδίζαμε κάτω από τέτοιες συνθήκες για περισσότερο από ένα γήινο μήνα· τέλος πέσαμε τυχαία πάνω σε μια μικρή αποικία τρίμυαλων όντων που, όπως μάθαμε, είχαν πρόσφατα μεταναστεύσει από τη χώρα της Περλανίας. Αυτή η αποικία ονομαζόταν «Σινκρατόρτζα», κι αργότερα, όταν όλη η περιοχή κατοικήθηκε και η «Σινκρατόρτζα» έγινε το κυριότερο κέντρο της, το ίδιο αυτό όνομα δόθηκε σε ολόκληρη τη χώρα. Στη συνέχεια εκείνη η χώρα άλλαξε πολλά ονόματα· και σήμερα τη λένε «Θιβέτ». |
22.224.Α |
Όταν συναντήσαμε εκείνα τα όντα, έπεφτε πια η νύχτα και τους ζητήσαμε «άσυλο», όπως λένε. Μας πρόσφεραν τη φιλοξενία τους ως την επομένη, και η προοπτική μιας ήσυχης νύχτας μας έδωσε μεγάλη χαρά, γιατί καθώς είχαμε αγωνιστεί ασταμάτητα ενάντια στα «άγρια» όντα, ήμασταν πολύ ταλαιπωρημένοι και ήταν απαραίτητο, ιδιαίτερα για τους δίποδους υπηρέτες μας, να περάσουμε μία τουλάχιστο ειρηνική νύχτα. |
22.224.Α |
Στη διάρκεια της βραδιάς, έμαθα ότι όλα τα όντα εκείνης της αποικίας ανήκαν σε μια αίρεση γνωστή στην Περλανία με το όνομα «Δαμαστές του εαυτού», που σχηματίστηκε από εκείνους ακριβώς τους οπαδούς της θρησκείας που δήθεν οικοδομήθηκε, όπως σου είπα, πάνω στις εντολές του Άγιου Βούδα. |
22.224-5.Α |
Πρέπει να σου πω, παιδί μου, ότι τα όντα εκείνου του πλανήτη έχουν εδώ και παρά πολύν καιρό μια εντελώς δική τους ιδιαιτερότητα: μόλις αναδυθεί ανάμεσά τους κάποια νέα Χαβατβιερνονία ή θρησκεία, οι οπαδοί της χωρίζονται αμέσως σε πολλά στρατόπεδα, και καθένα από αυτά τα στρατόπεδα δημιουργεί σε λίγο τη δική του «αίρεση». Το πιο περίεργο τούτης της ιδιαιτερότητας είναι ότι τα όντα που ανήκουν στις αιρέσεις δεν αποκαλούνται μεταξύ τους «αιρετικοί», γιατί αυτό το όνομα το θεωρούν προσβλητικό· αποκαλούνται «αιρετικοί» μόνο από τα όντα που δεν ανήκουν στην αίρεσή τους. Οι οπαδοί μιας οποιασδήποτε αίρεσης θεωρούνται από τους άλλους αιρετικοί όσο δεν έχουν ούτε «κανόνια», ούτε «πλοία» στη διάθεσή τους· μόλις όμως τα αποκτήσουν σε ικανοποιητική ποσότητα, το δικό τους αιρετικό δόγμα γίνεται αμέσως η επικρατέστερη θρησκεία. Τα όντα εκείνης της αποικίας έγιναν αιρετικά, όπως αυτά πολλών άλλων περιοχών της Περλανίας, αφού αποσκίρτησαν από τη θρησκεία της οποίας είχα μελετήσει τη διδασκαλία και η οποία αργότερα ονομάστηκε «Βουδισμός». Η εμφάνιση της αίρεσης των «Δαμαστών του εαυτού» οφειλόταν σε μια λανθασμένη κατανόηση της μίας από τις αρχές της βουδιστικής θρησκείας, που εκείνα την ερμήνεψαν, όπως ήδη σου είπα, σαν «δοκιμασία σε απομόνωση». Και τα όντα τα οποία μας φιλοξένησαν τη νύχτα εκείνη, είχαν εγκατασταθεί τόσο μακριά, ακριβώς γι’ αυτό, για να επιδοθούν στο περίφημο «βάσανό» τους, χωρίς να ενοχλούνται από τους ομοίους τους. |
22.225.Α |
Όμως παιδί μου, όλα αυτά που άκουσα εκείνη τη νύχτα για τους οπαδούς αυτής της αίρεσης, και όλα όσα είδα την επομένη, μου έκαναν μια εντύπωση τόσο θλιβερή, ώστε για πολλούς απ’ τους αιώνες τους δεν μπορούσα να τα θυμηθώ χωρίς να «φρίξω», όπως λένε. Θα σου τα διηγηθώ άλλωστε με λεπτομέρειες. |
22.225.Α |
Κατά τη διάρκεια της νυχτερινής συνομιλίας μας έμαθα ότι οι αρχηγοί εκείνης της νέας βουδιστικής αίρεσης, είχαν επινοήσει στην Περλανία, πριν μεταναστεύσουν οι οπαδοί της σ’ αυτόν τον απομονωμένο τόπο, μια ιδιαίτερη μορφή «δοκιμασίας». Είχαν τότε αποφασίσει να αποσυρθούν σε κάποιον τόπο σχεδόν απρόσιτο, όπου τα άλλα όμοιά τους όντα, τα ξένα προς την αίρεσή τους και «αμύητα» στα «μυστήριά» της, δεν θα μπορούσαν να πάνε για να εμποδίσουν την επιβολή της ιδιότυπης αυτής «δοκιμασίας». |
22.225.Α |
Όταν μετά από πολλές έρευνες ανακάλυψαν τελικά αυτό το μέρος, όπου εμείς είχαμε φτάσει τυχαία, μέρος που εξυπηρετούσε θαυμάσια το σκοπό τους, οργανώθηκαν πρώτα συστηματικά και εξασφάλισαν τους υλικούς πόρους· έπειτα μετανάστευσαν μαζί με τις οικογένειές τους και με μεγάλες δυσκολίες σε τούτο τον σχεδόν απρόσιτο στους συμπατριώτες τους τόπο, στον οποίο έδωσαν, όπως σου έχω πει, το όνομα «Σινκρατόρτζα». |
22.225.Α |
Τον πρώτο καιρό της εγκατάστασής τους τα πήγαιναν ακόμα αρκετά καλά· αλλά μόλις άρχισαν να πραγματοποιούν την ιδιαίτερη μορφή «ταλαιπωρίας» που είχαν επινοήσει, οι οικογένειές τους και κυρίως οι γυναίκες τους, μαθαίνοντας τι πράγμα ήταν αυτή η ιδιαίτερη μορφή ταλαιπωρίας, ξεσηκώθηκαν και προξένησαν τεράστιο σκάνδαλο, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένα σχίσμα. |
22.225.Α |
Το σχίσμα αυτό είχε γίνει λίγο πριν τους βρούμε, και, όταν φτάσαμε στη «Σινκρατόρτζα», είχαν ήδη αρχίσει να μεταναστεύουν σε μικρές ομάδες προς νέες περιοχές, τις οποίες έκριναν ως πιο κατάλληλες για μοναχικό βίο. |
22.225-6.Α |
Για να καταλάβεις καλύτερα τα όσα ακολουθούν, πρέπει να μάθεις την κυριότερη αιτία εκείνου του σχίσματος. Πριν εγκαταλείψουν τη χώρα της Περλανίας, οι αρχηγοί αυτής της αίρεσης είχαν αναλάβει, με κοινή συμφωνία, την υποχρέωση να απομακρυνθούν τελείως από τους ομοίους τους και να μην υποχωρήσουν μπροστά σε τίποτε, προκειμένου να κατορθώσουν να απελευθερωθούν από τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου για το οποίο μιλούσε ο Θείος Διδάσκαλος Άγιος Βούδας. Στην υποχρέωσή τους περιλαμβανόταν η ανάγκη να ζούνε με έναν ορισμένο τρόπο μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή του πλανητικού τους σώματος, μέχρι δηλαδή το θάνατό τους· έτσι, με την ιδιαίτερη αυτή μορφή ύπαρξης, θα κατόρθωναν να «εξαγνίσουν» τις «ψυχές» τους, όπως έλεγαν, από κάθε ξένο στοιχείο που οφειλόταν στο όργανο Κουνταμπάφερ, που, όπως τους δίδαξε ο Άγιος Βούδας, είχαν οι πρόγονοί τους. Ήθελαν, αφού απελευθερωθούν από τις συνέπειες εκείνου του οργάνου, να αποκτήσουν τη δυνατότητα να συγχωνευθούν, όπως τους είπε ο Θείος Διδάσκαλος, με το Παν-Περιλαμβάνον Άγιο Πράνα. |
22.226.Α |
Όταν όμως, μετά την εγκατάστασή τους, άρχισαν να πραγματοποιούν την ιδιαίτερη μορφή ταλαιπωρίας που μόνοι τους επινόησαν, και για την οποία οι γυναίκες τους, μόλις κατάλαβαν περί τίνος επρόκειτο, προξένησαν σκάνδαλο, αρκετοί απ’ αυτούς, επηρεασμένοι από τις γυναίκες τους, αρνήθηκαν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις που ανέλαβαν στην Περλανία, με αποτέλεσμα να χωριστούν και να σχηματίσουν δύο ανεξάρτητα στρατόπεδα. |
22.226.Α |
Από τότε, οι αιρετικοί, που λέγονταν προηγουμένως «Δαμαστές του εαυτού», πήραν διαφορετικές ονομασίες: εκείνοι που έμειναν πιστοί στις υποχρεώσεις τους ονομάστηκαν «Ορθοδοξχαϊδουράκοι»· και εκείνοι που αρνήθηκαν να εκπληρώσουν ορισμένες από τις υποχρεώσεις που είχαν αναλάβει στην πατρίδα τους ονομάστηκαν «Καθοσκιχαϊδουράκοι». Όταν εμείς φτάσαμε στη «Σινκρατόρτζα», οι αιρετικοί που ονομάζονταν «Ορθοδοξχαϊδουράκοι» είχαν ένα «μοναστήρι», κοντά στον πρώτο τόπο της κοινής τους διαμονής, τέλεια οργανωμένο, όπου παραδίδονταν ήδη ασυγκράτητα στην ιδιαίτερη μορφή ταλαιπωρίας τους. |
22.226-7.Α |
Συνεχίζοντας, την άλλη μέρα την πορεία μας, ύστερα από μια ήσυχη νύχτα, περάσαμε πολύ κοντά από το «μοναστήρι», όπου ζούσαν οι αιρετικοί Βουδιστές «Ορθοδοξχαϊδουράκοι». Και καθώς ήταν πια η ώρα να σταματήσουμε για να ταΐσουμε τους τετράποδους εργάτες μας, παρακαλέσαμε τους μοναχούς να μας αφήσουν να κάνουμε τη στάση μας στο μοναστήρι τους. |
22.227.Α |
Όσο παράξενο και ασυνήθιστο κι αν φαίνεται, εκείνα τα όντα που ονομάζονταν μοναχοί δεν απέρριψαν το δίκαιο αίτημά μας — δίκαιο, με την αντικειμενική σημασία της λέξης — και μας δέχτηκαν αμέσως, χωρίς την υπεροψία που διακρίνει τους μοναχούς όλων των εποχών και όλων των δογμάτων. Έτσι μπήκαμε απροσδόκητα στα Άγια των Αγίων αυτού του δόγματος, και φτάσαμε ως εκείνες της σφαίρες για τις οποίες τα όντα του πλανήτη Γη μηχανεύονταν ανέκαθεν, από τότε κιόλας που πρωτοεμφανίστηκαν, διάφορους τρόπους για να τις διατηρούν μακριά από κάθε παρατήρηση. Με άλλα λόγια, οι μοναχοί τους είναι μοναδικοί στο να περιπλέκουν και να κάνουν τα πάντα ένα «μυστήριο», όπως λένε, κι έπειτα να συγκαλύπτουν αυτό το «μυστήριο», έτσι που να μην μπορούν να το διαλευκάνουν ούτε καν τα όντα με καθαρό Νου. |
22.227.Α |
Το μοναστήρι της αίρεσης των «Ορθοδοξχαϊδουράκων» της Βουδιστικής θρησκείας κάλυπτε ένα μεγάλο χώρο κλεισμένο με γερά τείχη που τους προστάτευαν τόσο από τα «άγρια» όντα όσο κι από τους ομοίους τους. Στο εσωτερικό αυτού του οχυρού ορθωνόταν ένα πελώριο και στέρεο κτίριο που αποτελούσε το κύριο μέρος του μοναστηριού. Το μισό εκείνου του πελώριου κτιρίου προοριζόταν για τη συνηθισμένη οντική τους ύπαρξη· στο άλλο μισό επιδίδονταν στους ειδικούς χειρισμούς που αποτελούσαν την ιδιαιτερότητα της καθαυτό πίστης των οπαδών εκείνης της αίρεσης, χειρισμούς που παρέμεναν για τους άλλους ένα μυστήριο. |
22.227.Α |
Στο μέσα μέρος των τειχών βρίσκονταν εντοιχισμένα, στη σειρά, μικρά καλοχτισμένα κελιά, το ένα δίπλα στο άλλο, που έμοιαζαν με «κυψέλες». Αυτό ακριβώς το είδος κελιού ήταν που ξεχώριζε εκείνο το μοναστήρι απ’ όλα τα άλλα μοναστήρια του πλανήτη σου. |
22.227-8.Α |
Τα κυψελόμορφα αυτά κελιά ήταν χτισμένα απ’ όλες τις πλευρές. Μόνο στο κάτω μέρος τους είχαν ένα μικρό άνοιγμα από το οποίο μπορούσες ίσα-ίσα, με μεγάλο κόπο, να περάσεις τη γροθιά σου. Μέσα σ’ αυτές τις στέρεες κυψελόμορφες κατασκευές εντοιχίζονταν για πάντα όσα όντα αυτής της αίρεσης κρίνονταν «άξια». Μετά τον εντοιχισμό τους, έπρεπε να επιδίδονται σε ορισμένους χειρισμούς πάνω στις λεγόμενες «σκέψεις» και στα «συναισθήματά» τους, μέχρι την πλήρη καταστροφή της πλανητικής τους ύπαρξης. Και όταν ακριβώς τα έμαθαν αυτά οι γυναίκες των αιρετικών που ονομάζονταν «Δαμαστές του εαυτού», αποφάσισαν να ξεσηκωθούν. |
22.228.Α |
Η θρησκευτική διδασκαλία εκείνης της αίρεσης καθόριζε με κάθε λεπτομέρεια σε ποιους χειρισμούς έπρεπε να επιδίδονται και το χρονικό διάστημα που έπρεπε να τους αφιερώσουν για να αξιωθούν να εντοιχιστούν κάποτε σε ένα από τα στέρεα «κελιά», όπου δέχονταν, μια φορά το εικοσιτετράωρο, ένα κομμάτι ψωμί κι ένα κανατάκι νερό. |
22.228.Α |
Όταν μπήκαμε στον περίβολο του τρομερού αυτού μοναστηριού, όλα τα τερατώδη «κελιά» ήταν πιασμένα. Η εξυπηρέτηση των εντοιχισμένων, δηλαδή η φροντίδα να τους περνούν κάθε είκοσι τέσσερις ώρες από το μικρό άνοιγμα ένα κομμάτι ψωμί και μια κανάτα νερό — καθήκον που εκπλήρωναν με μεγάλη ευλάβεια — επαφιόταν σε άλλους αιρετικούς, υποψήφιους κι αυτούς για εντοιχισμό, που ζούσαν στο μεγάλο κτίσμα, στο κέντρο του περιβόλου του μοναστηριού, περιμένοντας τη σειρά τους. |
22.228.Α |
Οι εντοιχισμένοι ευνοούμενοί σου παρέμεναν στους τερατώδεις τάφους τους, ώσπου η αποστερημένη ύπαρξή τους να φτάσει στο τέλος της από την πείνα και την ακινησία. |
22.228.Α |
Μόλις μάθαιναν οι σύντροφοι των εντοιχισμένων ότι ένας απ’ αυτούς είχε πάψει να υπάρχει, έβγαζαν έξω από τον αυτοσχέδιο εκείνο τάφο το πλανητικό σώμα του νεκρού, και στη θέση του όντος που καταστρεφόταν έτσι, εντοιχιζόταν αμέσως ένας άλλος φανατικός, θύμα εκείνης της ολέθριας θρησκευτικής διδασκαλίας. Και οι τάξεις των δύστυχων «φανατικών μοναχών» αυξάνονταν συνεχώς, μια και έφταναν αδιάκοπα καινούργιοι υποψήφιοι από την Περλανία. |
22.228-9.Α |
Όλοι οι οπαδοί της αίρεσης στην Περλανία ήξεραν πια την ύπαρξη εκείνου του ειδικού μέρους, που ήταν τόσο βολικό για την εκπλήρωση του «φινάλε» του θρησκευτικού τους δόγματος, το οποίο είχε οικοδομηθεί πάνω στις δήθεν αυθεντικές εξαγγελίες του Άγιου Βούδα. Όλα τα μεγάλα κέντρα μάλιστα, διέθεταν «πράκτορες», όπως τους λένε, επιφορτισμένους να διευκολύνουν την πρόσβαση στο μοναστήρι. |
22.229.Α |
Αφού ξεκουραστήκαμε και ταΐσαμε τους δίποδους και τετράποδους εργάτες μας, εγκαταλείψαμε εκείνο το θλιβερό τόπο όπου εκδηλωνόταν η καταστροφικότητα του ολέθριου οργάνου το οποίο, σύμφωνα με τα συμπεράσματα των Ανώτατων κοσμικών Ατόμων είχε χρειαστεί να εμφυτευτεί στην παρουσία των πρώτων τρίμυαλων όντων του άμοιρου εκείνου πλανήτη. |
22.229.Α |
Αχ! Αχ!… Αχ! παιδάκι μου, στέναξε ο Βεελζεβούλ, μπορείς να φανταστείς ότι από κείνα τα μέρη δεν φύγαμε με ακριβώς ευχάριστα συναισθήματα και χαρούμενες σκέψεις… |
22.229.Α |
Συνεχίζοντας την πορεία μας προς την κατεύθυνση της Θάλασσας της Αφθονίας διαβήκαμε κι άλλα υψώματα στεριάς με πολυποίκιλα σχήματα, που είχαν δημιουργηθεί από συνδυασμούς ενδοπλανητικών ορυκτών που κάποτε ξεπήδησαν από τεράστια βάθη στην επιφάνεια του πλανήτη. |
22.229.Α |
Πρέπει να σου αναφέρω εδώ μια ιδιαίτερα παράδοξη διαπίστωση που έκανα τότε στο τμήμα του πλανήτη σου που ονομάζεται σήμερα «Θιβέτ». Την πρώτη φορά που πέρασα, τα υψώματα του Θιβέτ υψώνονταν πραγματικά με τρόπο ασυνήθιστο πάνω από την επιφάνεια της Γης, χωρίς όμως να ξεχωρίζουν ιδιαίτερα από τα άλλα υψώματα της ηπείρου Ασχάρκ — ή Ασίας — της οποίας το Θιβέτ είναι μέρος, ούτε κι από εκείνα των άλλων «ηπείρων». Κατά τη διάρκεια όμως της έκτης και τελευταίας επίσκεψης που έκανα εγώ ο ίδιος στον πλανήτη Γη, χρειάστηκε να ξαναπεράσω από τους αξιομνημόνευτους αυτούς τόπους, και διαπίστωσα ότι στο διάστημα μερικών δεκάδων από τους αιώνες τους, όλη εκείνη η περιοχή είχε ανυψωθεί σε τέτοιο σημείο που δεν μπορούσε να συγκριθεί με κανένα παρόμοιο ύψωμα σε οποιαδήποτε ήπειρο. |
22.229-30.Α |
Για παράδειγμα, η κυριότερη γραμμή των κορυφών της περιοχής που διασχίζαμε τότε, γραμμή που τα όντα εκεί κάτω ονομάζουν «οροσειρά», έχει, από τον καιρό εκείνο, τόσο υπερβεί την επιφάνεια του πλανήτη, ώστε ορισμένες κορυφές της είναι σήμερα ψηλότερες από κάθε άλλη αφύσικη προεξοχή της Γης, ενός «πλανήτη που βασανίζεται μακρόχρονα και μάταια». Και θα τολμούσα μάλιστα να πω, ότι αν κανείς ανέβαινε εκεί πάνω, θα μπορούσε ίσως, μα την πίστη μου, να «διακρίνει καθαρά», με τη βοήθεια ενός Τεσκουάνο, την άλλη πλευρά εκείνου του παράδοξου πλανήτη. |
22.230.Α |
Όταν διαπίστωσα για πρώτη φορά το παράξενο φαινόμενο που συνέβαινε στον τόσο απίθανα πρωτότυπο πλανήτη σου, σκέφτηκα αμέσως ότι αυτό το γεγονός περιείχε πιθανότατα το σπέρμα μιας κοσμικής συμφοράς μεγάλης κλίμακας. Αργότερα έκανα μια στατιστική μελέτη του αφύσικου αυτού φαινομένου, και ο αρχικός μου φόβος δεν έπαψε να μεγαλώνει. Ο φόβος μου προερχόταν προπαντός από το ότι μια παράγραφος της στατιστικής μου μελέτης έδειχνε ότι κάθε «δέκα χρόνια» γινόταν και μια νέα άνοδος των κορυφογραμμών. Η παράγραφος που αφορούσε τις Θιβετιανές κορυφές εξέθετε πότε και πώς είχαν συμβεί οι γήινοι «πλανητικοί σπασμοί», που οφείλονται στο δυσανάλογο ύψος εκείνων των υψωμάτων, και που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «σεισμούς». |
22.230-1.Α |
Πολύ συχνά αυτοί οι «πλανητικοί σπασμοί» που υφίσταται η Γη προκαλούνται από άλλες ενδοπλανητικές δυσαρμονίες, που είναι κι αυτές αποτέλεσμα δύο Τρανσαπαλνιανών διαταραχών που θα σου εξηγήσω κάποτε τα αίτιά τους· οι περισσότεροι όμως από τους «πλανητικούς σεισμούς», ιδιαίτερα αυτοί των τελευταίων αιώνων, οφείλονται κυρίως σ’ αυτές τις υψομετρικές διαφορές. Στην πραγματικότητα, τα υψώματα αυτά προκαλούν και στην παρουσία της ατμόσφαιρας του πλανήτη εξάρσεις εξίσου δυσανάλογες. Με άλλα λόγια, αυτό που ονομάζεται «Μπλαστεγοκλορνιανή σφαίρα» της ατμόσφαιρας του πλανήτη Γη έχει αποκτήσει, και συνεχίζει να δέχεται σε ορισμένα μέρη της, μια υλοποιημένη παρουσία που προεξέχει τόσο πολύ ώστε να μην επιτρέπει την «αμοιβαία συγχώνευση των αποτελεσμάτων όλων των πλανητών του συστήματος». Με τον τρόπο αυτό, κατά την κίνηση που ολοκληρώνει ο πλανήτης στα πλαίσια της διαδικασίας που λέγεται «συνολική αρμονία των συστημάτων», η γήινη ατμόσφαιρα «γραπώνει», θα λέγαμε, τις ατμόσφαιρες άλλων πλανητών ή κομητών του συστήματος της. Και τα «γραπώματα» αυτά προξενούν τους «σπασμούς» ή «σεισμούς» στις αντίστοιχες περιοχές της συνολικής παρουσίας του πλανήτη σου. |
22.231.Α |
Πρέπει ακόμα να σου πω ότι οι περιοχές της συνολικής παρουσίας του πλανήτη στις οποίες προξενούνται οι «σπασμοί», καθορίζονται από τη θέση που ο πλανήτης κατέχει μία δεδομένη στιγμή μέσα στη διαδικασία της συνολικής αρμονίας των συστημάτων, ως προς τις άλλες συγκεντρώσεις εκείνου του συστήματος. |
22.231.Α |
Όπως και να ’ναι, αν εκείνη η αφύσικη αύξηση των θιβετιανών βουνών συνεχιστεί, αργά ή γρήγορα μια κοσμική καταστροφή μεγάλης κλίμακας θα γίνει αναπόφευκτη. Βέβαια, όμως, μόλις η απειλή που εγώ βλέπω γίνει προφανής, τότε τα Ανώτατα και Αγιότατα Κοσμικά Άτομα θα πάρουν οπωσδήποτε τα αναγκαία μέτρα την κατάλληλη στιγμή. |
22.231.Α |
— Επιτρέψτε, επιτρέψετε μου Σεβασμιότατε, διέκοψε ο Αχούν και είπε με ευφράδεια: Επιτρέψτε μου, Σεβασμιότατε, να σας αναφέρω τις πληροφορίες που συγκέντρωσα κατά τύχη σχετικά με την αύξηση του μεγέθους των θιβετιανών βουνών, για τα οποία καταδεχτήκατε να μιλήσετε. Είναι γεγονός ότι, λίγο πριν αναχωρήσουμε από τον πλανήτη Καρατάς, είχα την ευτυχία να συναντήσω τον Αρχάγγελο Βιλουάρ, κυβερνήτη του ηλιακού μας συστήματος, και η Μεγαλοσύνη Του ευδόκησε να με θυμηθεί και να συνομιλήσει μαζί μου. |
22.231.Α |
Το θυμάστε, Σεβασμιότατε… Όταν ζούσαμε στον πλανήτη «Ζιρνακούρ», η Μεγαλοσύνη Του, ο Αρχάγγελος Βιλουάρ, δεν ήταν ακόμη παρά ένας κοινός άγγελος και μας επισκεπτόταν συχνά. |
22.231-2.Α |
Έτσι, καθώς συζητούσαμε, μόλις η Μεγαλοσύνη Του άκουσε να προφέρω το όνομα του ηλιακού συστήματος όπου είχαμε εξοριστεί, μου είπε ότι στην τελευταία μέγιστη και αγιότατη υποδοχή Κοσμικών Αποτελεσμάτων που επέστρεφαν οριστικά, κάποιο Άτομο, ο Άγιος Λάμα, είχε το προνόμιο να καταθέσει προσωπικά στα πόδια του ΑΙΩΝΙΟΥ ΜΑΣ ΠΑΝ-ΟΝΤΟΣ, μπροστά σε όλα τα Ιερά Άτομα, μια αίτηση που αφορούσε την αφύσικη αύξηση ορισμένων υψωμάτων ενός πλανήτη, ο οποίος μάλλον ανήκει σ’ εκείνο ακριβώς το ηλιακό σύστημα. Και ο ΠΟΛΥΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ ΑΙΩΝΙΟΣ μας, εισακούοντας το αίτημά του, διέταξε αμέσως να σταλεί ο Αρχάγγελος Λουίσιος σ’ εκείνο το ηλιακό σύστημα, που το ήξερε ήδη καλά, για να αποσαφηνίσει επιτόπου τα αίτια εκείνων των ανυψώσεων και να λάβει τα κατάλληλα μέτρα. Γι’ αυτό, η Αυτού Συγκαταβατικότητα ο Αρχάγγελος Λουίσιος τακτοποιεί τώρα βιαστικά τις τρέχουσες υποθέσεις του για να κατέβει εκεί κάτω. |
22.232.Α |
— Ωραία, ωραία, καλέ μου Αχούν, απάντησε ο Βεελζεβούλ. Και πρόσθεσε: — Ευχαριστώ για τις πληροφορίες σου, και δόξα να ’χει ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ μας: αυτό που μόλις είπες θα συμβάλει το δίχως άλλο στο να εξαφανίσει από την παρουσία μου την ανησυχία που μου γεννήθηκε όταν διαπίστωσα για πρώτη φορά την αφύσικη ανύψωση των θιβετιανών βουνών — ανησυχία μήπως δούμε να χάνεται για πάντα από το Σύμπαν η πολύτιμη ανάμνηση του Σοφού των Σοφών, του άπειρα σεβάσμιου Ναστραντίν Χότζα. |
22.232.Α |
Με αυτά τα λόγια, και παίρνοντας τη συνηθισμένη έκφραση στο πρόσωπό του, ο Βεελζεβούλ ξανάρχισε: |
22.232.Α |
— Συνεχίσαμε την πορεία μας μέσα από την περιοχή αυτή που σήμερα ονομάζεται «Θιβέτ», μέσα σε κάθε είδους δυσκολία, για να φτάσουμε τελικά στην πηγή του ποταμού που ονομάζεται «Κέρια-Τσι»· ύστερα από μερικές μέρες, ξανακατεβήκαμε προς τη Θάλασσα της Αφθονίας, όπου ξαναβρήκαμε το σκάφος μας Ευκαιρία. |
22.232.Α |
Μετά την τρίτη μου κάθοδο στον πλανήτη Γη, έκανα καιρό να ξαναγυρίσω εκεί, εγώ «προσωπικά»· όμως, πότε-πότε, παρατηρούσα προσεκτικά τους ευνοουμένους σου με το μεγάλο μου Τεσκουάνο. |
22.232.Α |
Και ο λόγος που πέρασε τόσος καιρός χωρίς να ξανακατέβω εκεί, είναι ο εξής: Μετά την επιστροφή μας στον πλανήτη Άρη, ενδιαφέρθηκα αμέσως για τις εργασίες που πραγματοποιούσαν οι Αρειανοί εκείνη την περίοδο στην επιφάνεια του πλανήτη τους. |
22.232-3.Α |
Για να καταλάβεις τι είδους εργασίες ήταν αυτές που προκάλεσαν το ενδιαφέρον μου, πρέπει να ξέρεις ότι ο πλανήτης Άρης είναι, για το σύστημα Ορς, του οποίου αποτελεί μέρος, ένας «Μντνελχαουτιανός κρίκος» για τον μετασχηματισμό των κοσμικών ουσιών· εμφανίζει κατά συνέπεια, αυτό που ονομάζεται «Κεσκεστασαντιανή στερεή επιφάνεια», που σημαίνει ότι το μισό της επιφάνειας αυτής αποτελείται από στερεή παρουσία και το άλλο μισό από «Σαλιακουριαπινές» μάζες, ή, όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, το μισό του είναι ξηρά, κάτι σαν τεράστια ήπειρος, και το υπόλοιπο καλύπτεται από νερά. |
22.233.Α |
Καθώς όμως, τα όντα του πλανήτη Άρη χρησιμοποιούν για την πρώτη οντική τροφή τους μόνο «πρόσφορα», ή «ψωμί», όπως το λένε οι ευνοούμενοί σου, σπέρνουν πάντοτε στο στέρεο μέρος του πλανήτη τους «σιτάρι». Το σιτάρι αντλούσε τότε την αναγκαία για το «εξελικτικό Ντζαρτκλόμ» υγρασία αποκλειστικά και μόνο από αυτό που ονομάζεται «δροσιά»· έτσι ένας σπόρος σιταριού δεν έδινε παρά το ένα έβδομο της ολικής διαδικασίας του Ιερού Επταπαραπαρσινόχ, δηλαδή η συγκομιδή δεν ήταν, όπως λένε, παρά μιας «εβδόμης». |
22.233.Α |
Επειδή όμως αυτή η απόδοση ήταν ανεπαρκής για τις ανάγκες τους, κι ένας μεγαλύτερος «πολλαπλασιασμός» του σιταριού απαιτούσε να γίνει χρήση των πλανητικών Σαλιακουριαπών, τα τρίκεντρα όντα εκεί κάτω είχαν αρχίσει κιόλας να συζητούν, από τότε που πρωτοπήγαμε εκεί, πώς θα έφερναν την απαιτούμενη ποσότητα Σαλιακουριαπών από την άλλη μεριά του πλανήτη τους σε αυτήν που κυλούσε η οντική τους ύπαρξη. |
22.233.Α |
Μετά από μερικά χρόνια, όταν πια είχαν αποφασίσει οριστικά γι’ αυτό το ζήτημα και έκαναν τις αναγκαίες προετοιμασίες, στρώθηκαν στη δουλειά. Αυτά έγιναν τότε που βρισκόμουν στον πλανήτη Γη, και, τη στιγμή της επιστροφής μου, έσκαβαν κιόλας ειδικά κανάλια για να διοχετεύσουν τις Σαλιακουριάπες. |
22.233.Α |
Αυτό το εγχείρημα παιδί μου ήταν από τα πολυπλοκότερα, και, για να πετύχει, τα όντα του πλανήτη Άρη κατασκεύαζαν αδιάκοπα κάθε λογής μηχανήματα και συσκευές. Αρκετά από τα μηχανήματα και τις συσκευές τους ήταν πρωτότυπα και αξιόλογα· και καθώς κάθε νέα εφεύρεση με ενδιέφερε, παρακολουθούσα αυτές τις εργασίες με πάθος. |
22.233.Α |
Επωφελήθηκα από την ευγένεια των καλών μου Αρειανών, και περνούσα σχεδόν όλο τον καιρό μου στα εργοτάξιά τους· έτσι την περίοδο εκείνη κατέβαινα πολύ σπάνια στους άλλους πλανήτες εκείνου του ηλιακού συστήματος. |
22.233-4.Α |
Καμιά φορά μόνο, για να ξεκουραστώ, πεταγόμουν στον πλανήτη Κρόνο για να δω τον Γκορναχούρ Χαρχάρχ, που είχε εν τω μεταξύ γίνει αληθινός φίλος της ουσίας μου. Του χρωστάω, όπως σου είπα, το μεγάλο μου Τεσκουάνο — αυτό το θαύμα, που αυξάνει την ορατότητα των μακρινών συμπυκνώσεων μέχρι 7.000.285 φορές. |