| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Κολχίδιος |
|---|---|
19 Ο Βεελζεβούλ μιλάει για τη δεύτερη κάθοδό του στον πλανήτη Γη |
|
19.162.Α |
Το σκάφος μας κατέβηκε αυτή τη φορά σε μια θάλασσα που είχε σχηματιστεί αμέσως μετά τις διαταραχές που έγιναν κατά τη δεύτερη μεγάλη καταστροφή την οποία υπέστη ο πλανήτης Γη· αυτή η θάλασσα, εκείνη την περίοδο, είχε το όνομα «Κολχίδιος». |
19.162.Α |
Βρισκόταν στα βορειοδυτικά της μεγάλης ηπείρου Ασχάρκ, που εκείνα τα χρόνια ήταν ο κύριος τόπος ύπαρξης των τρίμυαλων όντων εκεί κάτω. Οι άλλες ακτές αυτής της θάλασσας σχηματίζονταν από στεριές που είχαν εμφανιστεί πρόσφατα και που ήταν ενωμένες με την ήπειρο Ασχάρκ. Όλες μαζί αυτές οι σειρές λέγονταν «Φριανκτζαναράλια», αλλά αργότερα πήραν το όνομα «Κολχίδσισσι». Πρέπει άλλωστε να σημειωθεί ότι αυτή η θάλασσα, καθώς και οι ακτές της, υπάρχουν ακόμα και σήμερα· εννοείται, βέβαια, ότι έχουν άλλα ονόματα. Η ήπειρος Ασχάρκ, για παράδειγμα, ονομάζεται σήμερα «Ασία»· Η Κολχίδιος θάλασσα, «Κασπία θάλασσα»· και όλα τα Φριανκτζαναράλια υπάρχουν σήμερα με το όνομα «Καύκασος». |
19.162.Α |
Το Ευκαιρία κατέβηκε στην Κολχίδιο θάλασσα, ή «Κασπία», επειδή αυτή η θάλασσα ήταν κατάλληλη για τον ελλιμενισμό του σκάφους μας· επιπλέον, παρουσίαζε μεγάλα πλεονεκτήματα για τη συνέχιση του ταξιδιού μου, καθώς στα ανατολικά της βρίσκονται οι εκβολές ενός μεγάλου ποταμού, ο οποίος διέσχιζε όλη σχεδόν τη χώρα της «Τικλιαμουίς», και στις όχθες του βρισκόταν η πρωτεύουσα της χώρας, μια πόλη που την έλεγαν «Κουρκαλάι». |
19.162.Α |
Σημείωσε, καθώς το έφερε ο λόγος, ότι εκείνος ο μεγάλος ποταμός, που είχε το όνομα «Ωξοσέρια», υπάρχει ακόμα και σήμερα, αλλά δεν εκβάλλει πια στην Κασπία θάλασσα· ένας μικρός σεισμός του πλανήτη τον έστρεψε προς βορρά, και τον ανάγκασε να χύνεται σ’ ένα από τα βαθύπεδα της ηπείρου Ασχάρκ, όπου προοδευτικά σχημάτισε τη μικρή θάλασσα που υπάρχει με το όνομα «Αράλη». Η παλιά κοίτη αυτού του μεγάλου ποταμού, που στις μέρες μας τον λένε «Αμού Νταριά», είναι ακόμα ορατή στον προσεκτικό παρατηρητή. |
19.164.Α |
Από την Κολχίδιο θάλασσα — τη σημερινή Κασπία — επιβιβαστήκαμε σε «Σελτσανάχ», ένα είδος σχεδίας, και ανεβήκαμε τον ποταμό Ωξοσέρια, ή όπως ονομάζεται σήμερα, τον Αμού Νταριά. Μετά από ταξίδι δεκαπέντε ημερών φτάσαμε επιτέλους στην πρωτεύουσα των όντων της πρώτης ασιατικής ομάδας. |
19.180.Α |
Σου έχω ήδη πει ότι εκείνο το γήινο ον το αγαπούσα σαν συγγενή μου. Έτσι όταν έμαθα το τρομερό γεγονός, λίγο έλλειψε να συμβεί μέσα στην παρουσία μου το «Σκινικουναρτζίνο», να διακοπούν δηλαδή οι δεσμοί που συνδέουν τα ξεχωριστά οντικά μου κέντρα. |
19.180.Α |
Εκείνη την ημέρα φοβήθηκα μήπως κάποιο από εκείνα τα ασυνείδητα όντα προξενήσει κι άλλους εξευτελισμούς στα υπολείμματα του πλανητικού του σώματος, κι έτσι αποφάσισα να εμποδίσω κάτι τέτοιο. Προσέλαβα λοιπόν αμέσως, πληρώνοντας ένα σημαντικό ποσό, μερικά κατάλληλα όντα και τα έβαλα να μεταφέρουν, κρυφά απ’ όλο τον κόσμο, το πλανητικό του σώμα και να το φορτώσουν προσωρινά στο «Σελτσανάχ» μου, στη σχεδία μου που ήταν αραγμένη εκεί κοντά στον ποταμό Ωξοσέρια και την οποία είχα κρατήσει, γιατί σκόπευα κάποτε να επιστρέψω προς την Κολχίδιο θάλασσα για να ξαναβρώ το σκάφος Ευκαιρία. |
19.180.Α |
Το θλιβερό τέλος του φίλου μου δεν εμπόδισε τα κηρύγματα του για τις «θυσίες» να ασκήσουν επίδραση σε όλο και περισσότερα όντα. Ο αριθμός των φόνων για θυσίες μειώθηκε αισθητά· και ήταν φανερό ότι αν δεν εξέλιπε με τον χρόνο τελείως αυτό το έθιμο, τουλάχιστον θα μειωνότανε πάρα πολύ. Για μένα, πάντως, αυτό ήτανε ήδη αρκετό. |
19.180.Α |
Και καθώς δεν είχα τίποτε άλλο να κάνω εκεί πέρα, αποφάσισα να ξαναβγώ στην Κολχίδιο θάλασσα και να αποφασίσω τι θα έκανα με το πλανητικό σώμα του φίλου μου. |
19.181.Α |
Επιβιβάστηκα στο σκάφος Ευκαιρία, και από την Κολχίδιο θάλασσα ανεβήκαμε γρήγορα στον πλανήτη Άρη, όπου οι δικοί μας, με τη βοήθεια μερικών καλόψυχων Αρειανών που έμαθαν τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη Γη, έσπευσαν να απονείμουν στο πλανητικό σώμα το οποίο είχα φέρει τις τιμές που του έπρεπαν. Το έθαψαν με όλους τους εθιμοτυπικούς κανόνες που συνηθίζονται σ’ εκείνον τον πλανήτη, και έπειτα ύψωσαν εκεί ένα μνημείο που του άξιζε. |
20 Η τρίτη πτήση του Βεελζεβούλ στον πλανήτη Γη |
|
20.182.Α |
Στην τρίτη μου κάθοδο στον πλανήτη Γη, το σκάφος μας Ευκαιρία δεν κατέβηκε στην Κολχίδιο θάλασσα — τη σημερινή Κασπία — αλλά στη «Θάλασσα της Αφθονίας», όπως την ονόμαζαν εκείνη την εποχή. Πήρα αυτή την απόφαση, διότι τούτη τη φορά ήθελα να πάω στην πρωτεύουσα των όντων που αποτελούσαν τη δεύτερη ομάδα της ηπείρου Ασχάρκ — στην πόλη «Γκομπ», που βρισκόταν στις νοτιοανατολικές ακτές εκείνης της θάλασσας. |