Study of Beelzebub's Tales

19.164-5.Α

Επειδή, παιδί μου, οι προσωπικές μου δραστηριότητες κατά τη δεύτερη κάθοδο μου συνδέονταν με εξωτερικές περιστάσεις, στις οποίες ήταν ανακατεμένος ο αρχιερέας Αμπντίλ, κι επειδή μπήκα σε πολλούς μπελάδες εξαιτίας του, θα σου μιλήσω γι’ αυτόν με πολλές λεπτομέρειες. Οι αφηγήσεις μου θα σου δώσουν επιπλέον να καταλάβεις σε τι αποτελέσματα έφτασα, προκειμένου να ξεριζώσω από τον παράδοξο ψυχισμό των ευνοουμένων σου την ανάγκη να καταστρέφουν την ύπαρξη όντων με άλλες μορφές για να «ικανοποιούν» και να «κατευνάζουν» τους Θεούς τους και τα σεβαστά τους είδωλα.

19.165.Α

Παρόλο που εκείνο το γήινο ον, το οποίο αργότερα μου έγινε τόσο αγαπητό όσο και οι δικοί μου, δεν υπήρξε ιερέας των ανώτατων κλιμακίων, είχε βαθιά γνώση του δόγματος που επικρατούσε τότε στην Τικλιαμουίς και γνώριζε θαυμάσια τον ψυχισμό των πιστών αυτής της θρησκείας — κυρίως βέβαια, της «ενορίας» της οποίας ήταν «πνευματικός».

19.165.Α

Μόλις γνωριστήκαμε καλά, ανακάλυψα ότι στο είναι του αρχιερέα Αμπντίλ δεν είχε ακόμα ατροφήσει τελείως η λειτουργία που ονομάζεται «ηθική συνείδηση», την οποία θα ’πρεπε να έχει κάθε τρίμυαλο ον· κι αυτό χάρη σε πολυάριθμες εξωτερικές περιστάσεις, ανάμεσα στις οποίες ήταν η κληρονομικότητα και οι συνθήκες της προετοιμασίας του μέχρι να γίνει υπεύθυνο ον. Επίσης, μόλις ο νους του αναγνώρισε ορισμένες αλήθειες που του εξήγησα, η παρουσία του άρχισε να εκδηλώνεται απέναντι στο περιβάλλον του όπως σχεδόν ταιριάζει σε όλα τα ομαλά τρίμυαλα όντα του Σύμπαντος· με άλλα λόγια, έγινε, όπως λένε, «ευαίσθητος» και «συμπονετικός» προς τα όντα που τον περιτριγύριζαν.

19.165.Α

Πριν σου μιλήσω άλλο για τον αρχιερέα Αμπντίλ, πρέπει να σου πω ότι εκείνη την περίοδο το τρομερό έθιμο της προσφοράς θυσιών έδινε κι έπαιρνε στην ήπειρο Ασχάρκ, και ότι η καταστροφή των διαφόρων αδύναμων «δίμυαλων» και «μονόμυαλων» όντων ξεπερνούσε εκεί κάτω κάθε μέτρο.

19.167.Α

Και όπως όλα σχεδόν τα τρίμυαλα όντα που συνάντησα σε κάθε μου κάθοδο, με πέρασε κι αυτός για ένα ον του πλανήτη του, και παράλληλα με θεωρούσε μεγάλο σοφό και άριστο γνώστη του ψυχισμού των ομοίων του.

19.167.Α

Από τις πρώτες συναντήσεις μας, η θέρμη και η ευαισθησία που έδειχνε μιλώντας μου για τους ομοίους του με άγγιξαν βαθύτατα. Κι όταν ο νους μου αναγνώρισε οριστικά ότι η λειτουργία της «ηθικής συνείδησης» που του είχε μεταδοθεί κληρονομικά, και η οποία είναι θεμελιώδης για τα τρίκεντρα όντα, δεν είχε ακόμη τελείως ατροφήσει μέσα του, εμφανίστηκε σιγά-σιγά στην παρουσία μου, και τελικά κρυσταλλώθηκε προς αυτόν, μια «επιτακτική τάση που πραγματικά λειτουργούσε», σα να επρόκειτο για ένα όμοιο μου ον, ένα συγγενή μου.

19.167.Α

Από εκείνη τη στιγμή, χάρη σε έναν κοσμικό νόμο σύμφωνα με τον οποίο «κάθε αίτιο προκαλεί αποτελέσματα που του αντιστοιχούν», ο αρχιερέας Αμπντίλ ένιωσε για μένα το «Σιλνεγκορντπάνα», ή, όπως θα ’λεγαν οι ευνοούμενοί σου, ένα συναίσθημα όπου «εμπιστεύεσαι τον άλλον όπως τον εαυτό σου».

19.177.Α

Μερικές μέρες αργότερα έτυχε να έχουν εκείνη τη γιορτή που τη λέγανε «Ζαντίκ» — μία από τις δύο μεγάλες θρησκευτικές γιορτές της Τικλιαμουίς — και μόλις τελείωσε η τελετή στο ναό στον οποίο ήταν αρχιερέας, ο φίλος μου Αμπντίλ άρχισε, αντί να κάνει το συνηθισμένο κήρυγμα, να μιλάει ξαφνικά για τις «θυσίες».

19.177.Α

Είχα πάει τυχαία εκείνη την ημέρα στο ναό και βρέθηκα ανάμεσα στους ακροατές.

Παρόλο που το θέμα του λόγου του ήταν αρκετά ασυνήθιστο για παρόμοια περίσταση σε έναν τέτοιο τόπο, εντούτοις κανένας δεν παραξενεύτηκε, διότι ο αρχιερέας Αμπντίλ μιλούσε εκείνη τη μέρα με περισσότερη θέρμη και ευφράδεια από κάθε άλλη φορά.

Μίλησε με τόσο σπαρακτική ειλικρίνεια, ζωντάνεψε τα λόγια του με τόσα πειστικά και παραστατικά παραδείγματα, που πάρα πολλοί ακροατές του δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τους λυγμούς τους.

19.177.Α

Ο λόγος του προκάλεσε τόσο έντονη αίσθηση, που παρά τη διάρκεια του — διότι αντί για μισή ώρα ή μία ώρα, παρατάθηκε αυτή τη φορά, αντίθετα από κάθε συνήθεια, μέχρι την επόμενη ημέρα — κανένας δεν σηκώθηκε να φύγει· κι όταν τελείωσε, όλοι έμειναν καρφωμένοι στις θέσεις τους για πολλή ώρα, σα μαγεμένοι.

19.177.Α

Τις επόμενες μέρες, ορισμένα αποσπάσματα από το λόγο του άρχισαν να διαδίδονται ανάμεσα σ’ εκείνους που δεν τον άκουσαν.

19.177.Α

Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι επικρατούσε τότε η συνήθεια οι αρχιερείς να ζουν μόνο από τις προσφορές των ενοριτών τους. Ο αρχιερέας Αμπντίλ έπαιρνε λοιπόν κι αυτός από το «ποίμνιο» του κάθε είδους προϊόντα για τη συνηθισμένη του ύπαρξη, και μεταξύ άλλων ψητά ή βραστά «πτώματα» από όντα διαφόρων εξωτερικών μορφών, όπως κότες, χήνες, πρόβατα, κ.λπ. Έπειτα όμως από τον περίφημο λόγο του, κανένας δεν του πήγαινε πια τα συνηθισμένα δώρα, δεν του έφερναν και δεν του έστελναν τίποτε άλλο εκτός από φρούτα, λουλούδια, χειροτεχνήματα και άλλα τέτοια πράγματα.

19.177-8.Α

Από την άλλη κιόλας μέρα, ο γήινος φίλος μου έγινε ο «ιερέας της μόδας». Ο ναός όπου λειτουργούσε πλημμύριζε από όντα της πόλης Κουρκαλάι, ενώ τον εκλιπαρούσαν κιόλας να πάει να κηρύξει και σε άλλους ναούς.

Μίλησε αναρίθμητες φορές ενάντια στην προσφορά θυσιών, και ο αριθμός των θαυμαστών του αυξανόταν καθημερινά, τόσο που έγινε διάσημος όχι μόνο ανάμεσα στα όντα της πρωτεύουσας, αλλά κι ανάμεσα στα όντα όλης της χώρας.

19.178.Α

Δεν ξέρω πώς θα τελείωναν όλα αυτά, αν σύσσωμο το ιερατείο, δηλαδή τα όντα-άνθρωποι που ασκούσαν το ίδιο επάγγελμα με το φίλο μου, θορυβημένο και ανήσυχο από τη δημοτικότητα του, κάποια στιγμή δεν ξεσηκωνόταν ενάντια σε όλα όσα κήρυττε.

Οι συνάδελφοι του προφανώς φοβόντουσαν ότι αν σταματούσε το έθιμο των θυσιών θα έχαναν τα ωραία τους εισοδήματα και θα έβλεπαν την εξουσία τους να εξασθενεί λίγο-λίγο μέχρι να εξαφανιστεί.

19.178.Α

Ο αριθμός των εχθρών του αρχιερέα Αμπντίλ αυξανόταν καθημερινά, και άρχισαν να διαδίδουν κάθε λογής συκοφαντίες, για το άτομο του, καθώς και υπονοούμενα, που σκόπευαν να τον φέρουν σε δύσκολη θέση ή να καταστρέψουν το κύρος του και τη δημοτικότητα του.

19.178.Α

Στους ναούς τους οι συνάδελφοι του άρχισαν να κάνουν κηρύγματα που αποδείκνυαν ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που είχε κηρύξει ο αρχιερέας Αμπντίλ.

19.178.Α

Τα πράγματα προχώρησαν τόσο πολύ, που το ιερατείο έφθασε στο σημείο να δωροδοκήσει διάφορα όντα με «Χασναμουσιανές» ιδιότητες για να τα κάνει να επινοήσουν και να προβούν σε κάθε είδους ασχήμιες απέναντι στον καημένο τον Αμπντίλ. Και πράγματι, εκείνα τα γήινα μηδενικά έφτασαν ως το σημείο να προσπαθήσουν επανειλημένα να καταστρέψουν την ύπαρξη του, βάζοντας δηλητήριο στα διάφορα φαγώσιμα δώρα που του πρόσφερναν.

19.178.Α

Στο μεταξύ, ο αριθμός των ειλικρινών θαυμαστών του αυξανόταν καθημερινά.

19.178-9.Α

Τελικά, το σώμα των αρχιερέων δεν μπόρεσε να κρατηθεί, και μια θλιβερή μέρα κάλεσε το φίλο μου να απολογηθεί σε οικουμενική σύνοδο, η οποία συνεδρίασε για τέσσερις μέρες. ·

Η σύνοδος έβγαλε μια απόφαση που διέτασσε τον γήινο φίλο μου να αποχωρήσει για πάντα από την τάξη των αρχιερέων· επιπλέον, οι συνάδελφοι του μεθόδευσαν εναντίον του ένα σχέδιο καταδίωξης του.

19.179.Α

Όλα αυτά τα μέτρα προκάλεσαν, φυσικά, μια έντονη επίδραση στον ψυχισμό των συνηθισμένων όντων· ακόμα κι εκείνα που βρίσκονταν γύρω του και τον εκτιμούσαν περισσότερο, άρχισαν να τον αποφεύγουν και να διαδίδουν εναντίον του τις χειρότερες κατηγορίες. Όσοι την προηγούμενη κιόλας μέρα του έστελναν λουλούδια και δώρα, όλοι εκείνοι που σχεδόν τον θεοποιούσαν, με τις συκοφαντίες εναντίον του έγιναν σύντομα δεδηλωμένοι εχθροί του, λες και όχι μόνο τους είχε προσβάλλει προσωπικά, αλλά είχε στραγγαλίσει και είχε σφάξει όλους τους συγγενείς και τους φίλους τους.

19.179.Α

Τέτοιος είναι ο ψυχισμός των όντων εκείνου του «πρωτότυπου» πλανήτη.

19.179.Α

Με λίγα λόγια, η ειλικρινής επιθυμία του υπέροχου φίλου μου να κάνει το καλό στο περιβάλλον του, του κόστισε βάσανα επί βασάνων. Όλα αυτά, τελικά, δεν θα είχανε μεγάλη σημασία, αν από υπερβολική ατιμία, οι πρώην συνάδελφοι του φίλου μου και τα υπόλοιπα «κατ’ εικόνα του Θεού» γήινα όντα που τον περιστοίχιζαν δεν έφταναν ως το σημείο να δώσουν ένα τέλος στα βάσανα του — δηλαδή να τον σκοτώσουν.

19.179.Α

Αυτό έγινε ως εξής:

Ο φίλος μου, επειδή είχε γεννηθεί σε μια απομακρυσμένη επαρχία, δεν είχε κανένα συγγενή στην πόλη Κουρκαλάι.

Όσο για τις εκατοντάδες υπηρέτες του και τα άλλα συνηθισμένα γήινα μηδενικά που τον περιτριγύριζαν, λόγω της σημαντικής θέσης που κατείχε, όλοι αυτοί σιγά-σιγά διασκορπίστηκαν, όσο ο φίλος μου ξέπεφτε στα μάτια τους.

19.179-80.Α

Και, τελικά, δεν του απόμεινε παρά ένα ον πολύ γερασμένο, το οποίο είχε μείνει πολύν καιρό κοντά του.

Για να λέμε την αλήθεια, κι αυτός ο γέροντας έμεινε μαζί του μόνο και μόνο λόγω της γεροντικής εξάντλησης στην οποία είχε φτάσει, όπως συμβαίνει στα περισσότερα όντα εκεί κάτω εξαιτίας της αφύσικης οντικής τους ύπαρξης — με άλλα λόγια, λόγω της απόλυτης αδυναμίας του να έχει την παραμικρή χρησιμότητα, μέσα στις συνθήκες της καθημερινής οντικής ύπαρξης.

Καθώς δεν ήξερε τι θα απογίνει, δεν εγκατέλειψε το φίλο μου, ακόμα κι όταν εκείνος είχε πια χάσει κάθε κύρος και άρχισαν να τον καταδιώκουν.

19.180.Α

Τούτος λοιπόν ο γέροντας, όταν μπήκε ένα θλιβερό πρωινό στο δωμάτιο του φίλου μου, βρήκε το πλανητικό του σώμα κομμένο κομματάκια.

Γνωρίζοντας την αγάπη μου για τον αρχιερέα Αμπντίλ, έτρεξε αμέσως σπίτι μου να με ενημερώσει.

19.180.Α

Σου έχω ήδη πει ότι εκείνο το γήινο ον το αγαπούσα σαν συγγενή μου. Έτσι όταν έμαθα το τρομερό γεγονός, λίγο έλλειψε να συμβεί μέσα στην παρουσία μου το «Σκινικουναρτζίνο», να διακοπούν δηλαδή οι δεσμοί που συνδέουν τα ξεχωριστά οντικά μου κέντρα.

19.180.Α

Εκείνη την ημέρα φοβήθηκα μήπως κάποιο από εκείνα τα ασυνείδητα όντα προξενήσει κι άλλους εξευτελισμούς στα υπολείμματα του πλανητικού του σώματος, κι έτσι αποφάσισα να εμποδίσω κάτι τέτοιο.

Προσέλαβα λοιπόν αμέσως, πληρώνοντας ένα σημαντικό ποσό, μερικά κατάλληλα όντα και τα έβαλα να μεταφέρουν, κρυφά απ’ όλο τον κόσμο, το πλανητικό του σώμα και να το φορτώσουν προσωρινά στο «Σελτσανάχ» μου, στη σχεδία μου που ήταν αραγμένη εκεί κοντά στον ποταμό Ωξοσέρια και την οποία είχα κρατήσει, γιατί σκόπευα κάποτε να επιστρέψω προς την Κολχίδιο θάλασσα για να ξαναβρώ το σκάφος Ευκαιρία.

19.180.Α

Το θλιβερό τέλος του φίλου μου δεν εμπόδισε τα κηρύγματα του για τις «θυσίες» να ασκήσουν επίδραση σε όλο και περισσότερα όντα.

Ο αριθμός των φόνων για θυσίες μειώθηκε αισθητά· και ήταν φανερό ότι αν δεν εξέλιπε με τον χρόνο τελείως αυτό το έθιμο, τουλάχιστον θα μειωνότανε πάρα πολύ.

Για μένα, πάντως, αυτό ήτανε ήδη αρκετό.

19.180.Α

Και καθώς δεν είχα τίποτε άλλο να κάνω εκεί πέρα, αποφάσισα να ξαναβγώ στην Κολχίδιο θάλασσα και να αποφασίσω τι θα έκανα με το πλανητικό σώμα του φίλου μου.

19.180.Α

Φτάνοντας στο σκάφος μας Ευκαιρία, βρήκα ένα Αιθερόγραμμα από τον Άρη το οποίο μου ανήγγειλε καινούργιες αφίξεις όντων από τον πλανήτη Καρατάς και εξεδήλωνε την επιθυμία για άμεση επιστροφή μου.

19.181.Α

Αυτό το Αιθερόγραμμα μου έδωσε την απροσδόκητη ιδέα να μην απαλλαγώ επιτόπου από το πλανητικό σώμα του φίλου μου, αλλά να το πάρω μαζί μου στον Άρη και να το θάψω εκεί.

19.181.Α

Αποφάσισα να ενεργήσω μ’ αυτό τον τρόπο, επειδή φοβόμουν ότι οι εχθροί του, από το μίσος τους, θα αναζητούσαν το πλανητικό του σώμα και ότι, μαθαίνοντας τυχαία το μέρος όπου είχε παραδοθεί στην παρουσία του πλανήτη — ή όπως λένε οι ευνοούμενοί σου, το μέρος που ήταν θαμένο — δε θα παρέλειπαν να το αρπάξουν για να το υποβάλουν σε ανομολόγητες πράξεις.

19.181.Α

Επιβιβάστηκα στο σκάφος Ευκαιρία, και από την Κολχίδιο θάλασσα ανεβήκαμε γρήγορα στον πλανήτη Άρη, όπου οι δικοί μας, με τη βοήθεια μερικών καλόψυχων Αρειανών που έμαθαν τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στη Γη, έσπευσαν να απονείμουν στο πλανητικό σώμα το οποίο είχα φέρει τις τιμές που του έπρεπαν.

Το έθαψαν με όλους τους εθιμοτυπικούς κανόνες που συνηθίζονται σ’ εκείνον τον πλανήτη, και έπειτα ύψωσαν εκεί ένα μνημείο που του άξιζε.

19.181.Α

Αυτός ήταν ο πρώτος και, αναμφίβολα, ο τελευταίος «τάφος» ενός όντος της Γης στον πλανήτη Άρη, που είναι τόσο κοντινός και, ταυτόχρονα, τελείως απρόσιτος σε όλα τα γήινα όντα.

19.181.Α

Αργότερα έμαθα ότι αυτή η ιστορία υπέπεσε στην αντίληψη του Μέγιστου Αρχι-Αρχάγγελου Σετρενοτζινάρκο, του Στυλοβάτη-Όλων-των-Τεταρτημορίων για το τμήμα του Σύμπαντος στο οποίο ανήκει το ηλιακό σύστημα Ορς, και ότι εξέφρασε την ικανοποίηση του, δίνοντας, σ’ αυτόν που ήταν υπεύθυνος, εντολές για το θέμα της ψυχής του γήινου φίλου μου.