| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Καϊαμόν |
|---|---|
21 Η πρώτη επίσκεψη του Βεελζεβούλ στις Ινδίες |
|
21.201.Α |
Μετά από πορεία ενός «μήνα», σύμφωνα με τον τρόπο που υπολογίζουν εκείνα το χρόνο, το καραβάνι μας, που είχε φύγει από την Αργκουενία, έφθασε σε μια ζώνη όπου η Φύση δεν είχε ακόμα χάσει εντελώς τη δυνατότητα να κατεργάζεται μέσα στο έδαφός της επιπλανητικούς σχηματισμούς και να δημιουργεί τις απαιτούμενες συνθήκες για να έρθουν στον κόσμο και να υπάρξουν διάφορα μονόμυαλα και δίμυαλα όντα. |
21.202.Α |
Μετά από κάθε λογής δυσκολία, ένα βροχερό πρωινό, ανεβαίνοντας ένα ύψωμα, διακρίναμε ξαφνικά στον ορίζοντα το περίγραμμα μιας μεγάλης υδάτινης έκτασης που έβρεχε εκείνο το τμήμα της ηπείρου Ασχάρκ, το οποίο ονομαζόταν τότε «Περλανία». |
21.202.Α |
Τέσσερις μέρες αργότερα φτάσαμε στον κυριότερο τόπο ύπαρξης της τρίτης ασιατικής ομάδας — την πόλη που ονομαζόταν τότε «Καϊαμόν». Την πόλη αυτή την κάναμε, ο Αχούν κι εγώ, τόπο μόνιμης διαμονής μας· περάσαμε τις πρώτες μέρες περιδιαβάζοντας τους δρόμους της και παρατηρώντας τις ειδικές εκδηλώσεις της διαδικασίας της συνηθισμένης ύπαρξης των όντων της τρίτης αυτής ομάδας. |
21.217.Α |
Αν είχαν συγκρατηθεί εδώ, όλα θα ήταν πολύ καλά· όμως, σύμφωνα με τη συνήθειά τους, άρχισαν τις σοφιστείες τους και εκδήλωναν, όπως και στη χώρα της Μαραλπλεϊσίς, διάφορες κωμικές όψεις της «Χαβατβιερνονίας» τους. |
21.217-8.Α |
Για παράδειγμα, μερικούς μόνο μήνες μετά τις πρώτες μου παροτρύνσεις, συναντούσες σχεδόν σε κάθε βήμα, μέσα στους δρόμους της πόλης Καϊαμόν, όντα που περπατούσαν πάνω σ’ αυτά που λέγονται «ξυλοπόδαρα». Και περπατούσαν πάνω σε «ξυλοπόδαρα» για να μη λιώσουν κατά λάθος κάποιο έντομο, κάποιο δηλαδή από τα «μικρά όντα τα παρόμοια μ’ αυτούς», όπως άρχισαν να πιστεύουν. |
21.218.Α |
Πολλοί απ’ αυτούς φοβόντουσαν να πιουν νερό που δεν είχε βγει φρέσκο από την πηγή ή από το ποτάμι, με τη σκέψη ότι ίσως να είχανε πέσει μέσα μικροοργανισμοί και, καθώς δεν τους έβλεπαν, κινδύνευαν να καταπιούν χωρίς να το θέλουν αυτά τα «καημένα τα μικρά κατ’ εικόνα τους δημιουργήματα». Άλλοι, από τον ίδιο αυτό φόβο, σκέπαζαν τα πρόσωπά τους με «πέπλα», έτσι που τα καημένα τα μικρά κατ’ εικόνα τους ζωάκια που βρίσκονταν μέσα στην ατμόσφαιρα να μη μπουν, κατά τύχη, μέσα στο στόμα ή μέσα στη μύτη τους. Και πάει λέγοντας… |
21.218.Α |
Από τότε εμφανίστηκαν παντού στην Περλανία, όπως και μέσα στην πόλη Καϊαμόν και στα περίχωρά της, κάθε είδους εταιρίες που σκοπό είχαν να προστατεύουν τις διάφορες μορφές «ανυπεράσπιστων» όντων, αυτών που υπήρχαν ανάμεσά τους, καθώς κι αυτών που ονόμαζαν «άγρια». Όλες αυτές οι εταιρίες είχαν κανόνα τους και απαγόρευαν τόσο την καταστροφή αυτών των όντων για «θυσίες», όσο και τη χρησιμοποίηση του πλανητικού τους σώματος για «πρώτη τροφή». |