ΠερίληψηO Βεελζεβούλ αφηγείται στον Χασίν την πρώτη του συνάντηση με τον Γκορναχούρ Χαρχάρχ, στον πλανήτη Κρόνο, κατά την διάρκεια της εξορίας του στο ηλιακό σύστημα Ορς, όπου παρακολούθησε για πρώτη φορά όλα πειράματα με το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ. Η συνάντηση αυτή έγινε μετά από μεσολάβηση του «Χαραχραχρουχρί» δηλαδή του βασιλιά του πλανήτη Κρόνου, ο οποίος ήταν πολύ φιλικός απέναντι στον Βεελζεβούλ, επειδή είχε δεχτεί την επίδραση της ιερής παρόρμησης «Βζνουσλιτζβάλ»., την οποία προκάλεσαν οι φίλοι του Βεελζεβούλ στην παρουσία ορισμένων επιφανών τρίκεντρων όντων εκείνου του ηλιακού συστήματος, χρησιμοποιώντας την κοσμική διαδικασία που λέγεται «Ασκαλνουατσάρ», — παρόρμηση την οποία η Αντικειμενική Επιστήμη ονομάζει «να εμπιστεύεσαι τον όμοιό σου όπως τον ίδιο σου τον εαυτό». Ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, όπως αναφέρει ο Βεελζεβούλ, έγινε αργότερα, φίλος της ουσίας του και χάρη στις γνώσεις του, μπόρεσε να εγκαταστήσει στο αστεροσκοπείο του, στον πλανήτη Άρη, το Τεσκουάνο που ενίσχυσε την όρασή του, ή όπως λένε, «αύξησε την ορατότητα» των μακρινών κοσμικών συγκεντρώσεων, 7.000.285 φορές. Ο Γ.Χ. είχε εφεύρει επίσης μία συσκευή που την ονόμαζε Χραχαρτσάχα και άλλα ειδικά μηχανήματα που του έδωσαν τη δυνατότητα να διευκρινίσει ορισμένα σημαντικότατα θέματα σχετικά με το Πανταχού Παρόν και στα Πάντα Διεισδύον Οκιντανόχ. Μάλιστα κατά την διάρκεια της πρώτης τους συνάντησης στο εργαστήριό του, ο Βεελζεβούλ παρακολούθησε αυτοπροσώπως τα πειράματα που έκανε ο Γ. Χ. και μάλιστα συμμετείχε και ο ίδιος σε κάποιο από τα πειράματα. Όπως εξομολογείται στον Χασίν, ήταν η πρώτη φορά στη ζωή του που η ίδια η ουσία του επέτρεψε να εμφανιστεί και να αναπτυχθεί στο είναι του, παράλληλα προς τις αλλόκοτες αισθήσεις που ένιωθε μέσα στην συσκευή που τον είχε τοποθετήσει ο Γ. Χ. και μια εγωιστική και εγκληματική αμφιβολία ως προς την ασφάλεια της ίδιας του της ύπαρξης. Συνεχίζοντας την αφήγηση λέει στον Χασίν ότι μόλις γύρισε από την εξορία, τότε που όφειλε να παρουσιαστεί στο Στυλοβάτη Όλων των Τεταρτημορίων, τον Αρχιχερουβείμ Πεστβογνέρ, αυτός τον ρώτησε αν είχε πάρει μαζί του όλες τις αξιόλογες οντικές εφευρέσεις που είχε συλλέξει από τους διάφορους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, το οποίο ήταν ο τόπος της εξορίας του και όταν του απάντησε ότι είχε πάρει σχεδόν τα πάντα, με εξαίρεση μόνο τις δυσκολομετακίνητες συσκευές, που ο φίλος του ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ είχε κατασκευάσει για χάρη του στον πλανήτη Άρη, του υποσχέθηκε ότι αμέσως θα έδινε διαταγές ώστε, κατά το επόμενο ταξίδι του, το υπερδιαστημικό σκάφος Πανταχουπαρόν να φορτώσει οτιδήποτε τους υπόδειχνε. Ελπίζει ότι μόλις γυρίσουν θα βρουν αυτές τις συσκευές να τους περιμένουν στον πλανήτη Καρατάς, και τότε θα δοθεί η δυνατότητα στον Χασίν να παρακολουθήσει αυτοπροσώπως όλα αυτά τα πειράματα. Υπόσχεται στον Χασίν ότι κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους θα του αφηγηθεί με τη σειρά όλες τις προσωπικές του καθόδους στον πλανήτη Γη και τους λόγους που τις πραγματοποίησε. |
|
| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | |
|---|---|
18.132.Α |
ΚΑΙ ο Βεελζεβούλ ξανάρχισε: |
18.132.Α |
— Η πρώτη μου συνάντηση με το τρίμυαλο ον που τελικά έγινε «φίλος της ουσίας» μου, και το οποίο επισκεπτόμουν για να παρακολουθώ τα πειράματά του με το «Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ», έγινε ως εξής: |
18.132.Α |
Είναι γνωστό ότι, από τις αρχές κιόλας της εξορίας μου σ’ εκείνο το ηλιακό σύστημα, ορισμένοι φίλοι της ουσίας μου, οι οποίοι δεν συμμετείχαν στα γεγονότα που ήταν η αιτία της ατίμωσής μου, προκάλεσαν για χάρη μου στην παρουσία ορισμένων επιφανών τρίκεντρων όντων εκείνου του ηλιακού συστήματος, χρησιμοποιώντας την κοσμική διαδικασία που λέγεται «Ασκαλνουατσάρ», την ιερή παρόρμηση που υπάρχει στο σύμπαν με το όνομα «Βζνουσλιτζβάλ» — παρόρμηση την οποία η Αντικειμενική Επιστήμη ονομάζει «να εμπιστεύεσαι τον όμοιο σου όπως τον ίδιο σου τον εαυτό». |
18.132.Α |
Έτσι, παιδί μου, όταν έφτασα στο ηλιακό σύστημα Ορς, επισκέφτηκα τους διάφορους πλανήτες του· και στην πρώτη μας κάθοδο στην επιφάνεια του πλανήτη «Κρόνου», διαπίστωσα ότι ο «Χαραχραχρουχρί» όλων των τρίκεντρων όντων που εμφανίζονται και υπάρχουν σ’ εκείνο τον πλανήτη, είχε κι αυτός δεχτεί για μένα την ιερή επίδραση του Βζνουσλιτζβάλ. |
18.132.Α |
«Χαραχραχρουχρί» αποκαλούν στον πλανήτη Κρόνο τον ένα και μοναδικό αρχηγό όλων των υπόλοιπων όντων. |
18.132.Α |
Όντα-αρχηγοί υπάρχουν σε όλους τους πλανήτες που κατοικούνται από τρίμυαλα όντα, και στον καθέναν ονομάζονται διαφορετικά· στη Γη, για παράδειγμα, οι αρχηγοί λέγονται «βασιλιάδες». |
18.132-3.Α |
Η μόνη διαφορά είναι ότι οπουδήποτε αλλού, ακόμα και στους άλλους πλανήτες του ίδιου συστήματος, υπάρχει μόνο ένας «βασιλιάς» σε κάθε πλανήτη· ενώ στον παράξενο πλανήτη Γη, κάθε τυχαία δημιουργημένη ομάδα των ευνοουμένων σου, έχει από έναν, καμιά φορά και πολλούς τέτοιους ανεξάρτητους «βασιλιάδες». |
18.133.Α |
Έτσι, λοιπόν, μόλις κατέβηκα στην επιφάνεια του πλανήτη Κρόνου, γνωρίστηκα αμέσως με τα τρίμυαλα όντα που κατοικούν εκεί, και είχα την ευκαιρία, από την επομένη της άφιξής μου, να συναντήσω εκείνον τον «Χαραχραχρουχρί», ο οποίος μου πρότεινε, κατά τη διάρκεια μιας «ανταλλαγής υποκειμενικών απόψεων», να δεχτώ το δικό του «Χαρχουχρί», δηλαδή το παλάτι του, για κατοικία μου όσον καιρό θα έμενα στον πλανήτη του. |
18.133.Α |
Το οποίο και έκανα. |
18.133.Α |
Καθώς, παιδί μου, μια μέρα συζητούσαμε έτσι απλά, κατά τη διάρκεια «συνειρμικών οντικών μας σκέψεων» ασχοληθήκαμε με το θέμα των παράξενων αποτελεσμάτων τα οποία προκαλούσαν οι εκδηλώσεις των ιδιαιτεροτήτων του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ. Ο σεβάσμιος Χαραχραχρουχρί του πλανήτη Κρόνου μου είπε τότε ότι ένας από τους υπηκόους του, κάποιος σοφός που λεγόταν Χαρχάρχ, για να μελετήσει ορισμένες ιδιότητες αυτής της κοσμικής ουσίας οι οποίες παρέμεναν αδιευκρίνιστες ως τότε, είχε πρόσφατα εφεύρει μια πολύ ενδιαφέρουσα συσκευή, το κυριότερο μέρος της οποίας το ονόμαζε «Χραχαρτσάχα». |
18.133.Α |
Μου πρότεινε έπειτα να δώσει, αν ήθελα, τις αναγκαίες εντολές για να μου επιδείξουν αυτή την καινούργια εφεύρεση και να μου δώσουν και όλες τις εξηγήσεις που θα ζητούσα. |
18.133.Α |
Την επόμενη λοιπόν μέρα, με τη συνοδεία ενός αυλικού του σεβάσμιου Χαραχραχρουχρί, πήγα στον τόπο που υπήρχε ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, όπου παρακολούθησα για πρώτη φορά όλα εκείνα τα καινούργια αποδεικτικά πειράματα με το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ. |
18.133-4.Α |
Ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ έγινε αργότερα, όπως σου είπα, φίλος της ουσίας μου. Τον θεωρούσαν τότε σαν έναν από τους σημαντικότερους σοφούς ανάμεσα στα τρίμυαλα όντα ολόκληρου του Σύμπαντος· οι ανακαλύψεις του και οι συσκευές που είχε εφεύρει για τα πειράματά του ήταν κιόλας πασίγνωστες, και τα σοφά όντα από πολλούς πλανήτες τις χρησιμοποιούσαν όλο και συχνότερα. |
18.134.Α |
Λάβε υπόψη σου ότι, χάρη στις γνώσεις του, μπόρεσα αργότερα να εγκαταστήσω στο αστεροσκοπείο μου, στον πλανήτη Άρη, το Τεσκουάνο που ενίσχυσε την όρασή μου, ή όπως λένε, «αύξησε την ορατότητα» των μακρινών κοσμικών συγκεντρώσεων, 7.000.285 φορές. |
18.134.Α |
Αργότερα, χάρη σ’ αυτό το Τεσκουάνο, το αστεροσκοπείο μου έγινε μία από τις τελειότερες εγκαταστάσεις του είδους της σε ολόκληρο το Σύμπαν. Με τη βοήθειά του μπορούσα να βλέπω και να παρατηρώ με ευχέρεια, από το σπίτι μου στον Άρη, τις διαδικασίες ύπαρξης που κυλούσαν στις επιφάνειες των άλλων πλανητών εκείνου του ηλιακού συστήματος, ή τουλάχιστο σ’ εκείνα τα τμήματά τους τα οποία η «συνολική αρμονική κίνηση των συστημάτων» έκανε αντιληπτά στην «οντική όραση» τη στιγμή των παρατηρήσεων μου. |
18.134.Α |
Ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, αφού μας ρώτησε ποιοι ήμασταν και γιατί ήρθαμε, μας πλησίασε, και με μεγάλη εγκαρδιότητα μας έδωσε μερικές εξηγήσεις. |
18.134.Α |
Πριν σου επαναλάβω αυτές τις εξηγήσεις, θα ήθελα να σε ενημερώσω, μια για πάντα, ότι όλες οι συνομιλίες μου με τα διάφορα τρίμυαλα όντα που κατοικούσαν στους διάφορους πλανήτες του ηλιακού συστήματος στο οποίο υποχρεώθηκα να υπάρχω εξαιτίας των «αμαρτιών της νεότητάς» μου, καθώς και η συζήτηση με τον Γκορναχούρ Χαρχάρχ που θα σου αφηγηθώ, έγιναν σε μια διάλεκτο εντελώς άγνωστη σε σένα, της οποίας η συνήχηση είναι μερικές φορές δύσκολα αντιληπτή από τις φυσιολογικές οντικές λειτουργίες που προορίζονται γι’ αυτό το σκοπό. |
18.134.Α |
Γι’ αυτό, παιδί μου, δεν θα σου μεταφέρω κατά λέξη εκείνες τις συνομιλίες· Θα σου μεταδώσω μόνο το νόημά τους στη γλώσσα μας, χρησιμοποιώντας όμως τους ίδιους «όρους» και τα «συγκεκριμένα ονόματα» — δηλαδή τους ηχητικούς συνδυασμούς που παράγονται από τις οντικές φωνητικές χορδές — που χρησιμοποιούν οι ευνοούμενοί σου στη Γη, επειδή η πολύ συχνή επανάληψή τους στις προηγούμενες αφηγήσεις μου σ’ έκανε να τους συνηθίσεις και τους καταλαβαίνεις καλύτερα. |
18.135.Α |
Ναι… πρέπει ακόμα να σημειωθεί, μ’ αυτή την ευκαιρία, ότι τα τρίμυαλα όντα του πλανήτη Κρόνου χρησιμοποιούν τη λέξη «Γκορναχούρ» σαν φιλοφρόνηση· τη βάζουν πριν από το όνομα εκείνου προς τον οποίο απευθύνονται. Αυτό άλλωστε κάνουν και οι ευνοούμενοί σου στη Γη. Κι αυτοί επίσης προτάσσουν του ονόματος εκείνου προς τον οποίο απευθύνονται τη λέξη «Κύριος», ή μερικές φορές ακόμα και μια ολόκληρη φράση χωρίς σημασία, που εκφράζει μια έννοια την οποία ο σεβάσμιός μας Ναστραντίν Χότζας χαρακτηρίζει με το ακόλουθο γνωμικό: |
18.135.Α |
«Παρόλα αυτά, υπάρχει εκεί περισσότερη ουσία απ’ ότι μέσα σε όλες τις σοφιστείες ενός “εξπέρ στις μπαγαποντιές”». |
18.135.Α |
Λοιπόν, παιδί μου… |
18.135.Α |
Αφού πληροφορήθηκε τι θέλαμε από αυτόν, ο μετέπειτα φίλος της ουσίας μου, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, μας κάλεσε με ένα νεύμα να πλησιάσουμε κοντά σε μια από τις ειδικές συσκευές δικής του έμπνευσης, που την έλεγε «Χραχαρτσάχα». |
18.135.Α |
Όταν πλησιάσαμε εκείνο το παράξενο κατασκεύασμα, το έδειξε μ’ ένα φτερό της δεξιάς του φτερούγας και μας είπε: |
18.135.Α |
«Αυτή η ειδική συσκευή αποτελεί το κύριο μέρος της νέας μου εφεύρεσης, κι εδώ αποκαλύπτονται και εκδηλώνονται τα αποτελέσματα όλων σχεδόν των ιδιαιτεροτήτων της Πανταχού Παρούσας ουσίας Οκιντανόχ». |
18.135.Α |
Έπειτα, δείχνοντάς μας όλες τις συσκευές μέσα στο «Χρχ» ή «εργαστήριό» του, πρόσθεσε: |
18.135.Α |
«Όλα αυτά τα ειδικά μηχανήματα που έχω εφεύρει, μου έδωσαν τη δυνατότητα να διευκρινίσω ορισμένα σημαντικότατα θέματα σχετικά με το Πανταχού Παρόν και στα Πάντα Διείσδυαν Οκιντανόχ· μου χρησιμεύουν καταρχήν για να συγκεντρώνω τα τρία κύρια μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ κατά τη διάρκεια των διαπλανητικών και επιπλανητικών διαδικασιών, και κατόπιν για να τα συγχωνεύω τεχνητά σ’ ένα ενιαίο σύνολο· και τέλος, αφού τα ξεχωρίσω, πάλι με τεχνητό τρόπο, να μελετώ τις ειδικές ιδιότητες του κάθε μέρους στις ιδιαίτερες εκδηλώσεις του». |
18.135-6.Α |
Τελειώνοντας, μας έδειξε το Χραχαρτσάχα και μας εξήγησε ότι, μ’ εκείνη την πειραματική συσκευή, κάθε συνηθισμένο ον μπορούσε να κατανοήσει ξεκάθαρα και σε όλες τους τις λεπτομέρειες τις ιδιότητες των τριών μερών — τα οποία είναι τελείως ανεξάρτητα τόσο στη φύση τους όσο και στις εκδηλώσεις τους — του «Ενός και Μοναδικού Ενεργού Στοιχείου», τα χαρακτηριστικά του οποίου συγκροτούν την κύρια αιτία για όλα όσα υπάρχουν στο Σύμπαν. Πρόσθεσε, έπειτα, πως κάθε συνηθισμένο ον μπορούσε να πεισθεί τελεσίδικα ότι τα όντα δεν μπορούν ούτε να νιώσουν ούτε να αντιληφθούν κανένα από τα αποτελέσματα των φυσιολογικών διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα με αυτή τη Πανταχού Παρούσα Συμπαντική ουσία· και ότι τα μόνα τα οποία μπορούν να γίνουν αντιληπτά από ορισμένες οντικές λειτουργίες είναι τα αποτελέσματα διαδικασιών οι οποίες εκτυλίσσονται με αφύσικο τρόπο — εξ αιτίας κάποιας εξωτερικής αιτίας, που προέρχεται είτε από συνειδητές πηγές είτε από τυχαία μηχανικά αποτελέσματα. |
18.136.Α |
Το τμήμα της νέας εφεύρεσης που ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ ονόμαζε Χραχαρτσάχα και το οποίο θεωρούσε το σημαντικότερο, έμοιαζε με «Τιρζικιάνο», ή όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, με «πελώριο ηλεκτρικό λαμπτήρα». |
18.136.Α |
Το εσωτερικό αυτής της ειδικής συσκευής έμοιαζε με θαλαμίσκο, του οποίου η μοναδική πόρτα έκλεινε ερμητικά. |
18.136.Α |
Τα τοιχώματα της ήταν φτιαγμένα από ένα διάφανο υλικό, που θύμιζε πολύ αυτό που ονομάζουν πάνω στον πλανήτη σου «γυαλί». |
18.136.Α |
Όπως έμαθα αργότερα, το κυριότερο χαρακτηριστικό εκείνου του διάφανου υλικού ήταν ότι, αν και μπορούσαν τα όντα, με το όργανο της όρασής τους, να αντιλαμβάνονται δια μέσου αυτού όλες τις κοσμικές συγκεντρώσεις, δεν άφηνε εντούτοις να περάσει καμία ακτινοβολία, όποια κι αν ήταν η προέλευσή της, ούτε από έξω προς τα μέσα ούτε από μέσα προς τα έξω. |
18.136.Α |
Εξετάζοντας εκείνο το τμήμα της καταπλητικής του εφεύρεσης, διέκρινα καθαρά, μέσα από τα διάφανα τοιχώματα, ένα είδος τραπεζιού και δύο καθίσματα τοποθετημένα ακριβώς στο κέντρο του· πάνω από το τραπέζι κρέμονταν τρία όμοια αντικείμενα σαν τους γήινους «ηλεκτρικούς λαμπτήρες», που έμοιαζαν με «Μομονοντουάρ». Πάνω στο τραπέζι, ή κοντά σ’ αυτό, είχαν τοποθετηθεί πολλές συσκευές και όργανα που μου ήταν ακόμα άγνωστα. |
18.136-7.Α |
Αργότερα έμαθα ότι όλα τα αντικείμενα που ήταν μέσα στο Χραχαρτσάχα, καθώς και ολόκληρος ο εξοπλισμός που φορέσαμε στη συνέχεια, είχαν κατασκευαστεί από ειδικά υλικά, τα οποία είχε επίσης ανακαλύψει ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ. Για όλα αυτά, άλλωστε, θα σου δώσω περισσότερες πληροφορίες κατά τη διάρκεια των επεξηγήσεων που ακολουθούν. |
18.137.Α |
Μάθε στο μεταξύ ότι μέσα στο τεράστιο Χρχ του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, βρίσκονταν, εκτός από το Χραχαρτσάχα, πολλές άλλες μεμονωμένες συσκευές, κι ανάμεσά τους δύο εντελώς μοναδικά «Βιοτσαχάν», τα οποία ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ τα ονόμαζε «Χριχιρχί». |
18.137.Α |
Αξίζει να σημειωθεί ότι τέτοια Βιοτσαχάν ή Χριχιρχί μπορείς να βρεις και στον πλανήτη των ευνοουμένων σου, όπου τα ονομάζουν «δυναμό». |
18.137.Α |
Παραπέρα βρισκόταν άλλη μία πελώρια μηχανή, μια ειδική κατασκευή που ονομαζόταν «Σολουχνοραχούνα», ή, όπως θα την έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, μια «αντλία-περίπλοκης-κατασκευής-που-επιτρέπει-να-αδειάζει-ο-ατμοσφαιρικός-αέρας-μέχρι-το-απόλυτο-κενό». |
18.137.Α |
Ενώ τα περιεργαζόμουν όλα αυτά έκπληκτος, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ πλησίασε την «περίπλοκα-κατασκευασμένη-αντλία», και μετακίνησε με την αριστερή του φτερούγα ένα εξάρτημά της, εκείνο που έβαζε σε κίνηση κάποιο μηχανισμό. Κατόπιν στράφηκε προς εμάς, και δείχνοντας, πάντα με το ίδιο φτερό της δεξιάς του φτερούγας, το μεγαλύτερο Βιοτσαχάν, ή Χριχιρχί, ή «δυναμό», συνέχισε τις εξηγήσεις του: |
18.137.Α |
«Τούτη η ειδική συσκευή επιτρέπει να εξάγουμε χωριστά, είτε από την ατμόσφαιρα, είτε από οποιονδήποτε διαπλανητικό ή επιπλανητικό σχηματισμό, τα τρία ανεξάρτητα μέρη του Πανταχού Παρόντος Ενεργού Στοιχείου Οκιντανόχ· έπειτα, όταν συγχωνευθούν, πάλι με τεχνητό τρόπο, τα τρία ανεξάρτητα μέρη σ’ ένα ενιαίο σύνολο μέσα στο «Χριχιρχί, το Οκιντανόχ όντας πλέον στη συνηθισμένη του κατάσταση, ρέει και συγκεντρώνεται εκεί μέσα σε τούτο το “δοχείο”» — και λέγοντας αυτά έδειξε, πάντα με το ίδιο φτερό, κάποιο πράγμα που έμοιαζε μ’ αυτό που ονομάζεται «πυκνωτής». |
18.137-8.Α |
«Από εκεί», συνέχισε, «το Οκιντανόχ κυλάει μέσα σ’ ένα άλλο Χριχιρχί, ή “δυναμό”, όπου υφίσταται τη διαδικασία Ντζαρτκλόμ· μετά, καθένα από τα ξεχωριστά μέρη του, συγκεντρώνεται πιο πέρα σε άλλα “δοχεία”» — έδειξε τότε κάποια άλλη συσκευή που έμοιαζε με «συσσωρευτή». «Έπειτα, με τη βοήθεια διαφόρων μέσων, συγκεντρώνω χωριστά, για τα πειράματά μου, καθένα από τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ, που περιέχονται μέσα σ’ εκείνα τα δευτερεύοντα “δοχεία”. |
18.138.Α |
«Θα σας δείξω πρώτα αυτό που παράγεται όταν, για κάποιο λόγο, το ένα από τα ενεργά μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ απουσιάζει από τη διαδικασία κατά την οποία τα μέρη του τείνουν να συγχωνευτούν πάλι σ’ ένα ενιαίο σύνολο. |
18.138.Α |
«Αυτή τη στιγμή, στο εσωτερικό της συσκευής δημιουργήσαμε απόλυτο κενό. Αυτό το κενό επιτυγχάνεται μόνο χάρη στην ειδική κατασκευή της απορροφητικής αντλίας, καθώς και στη ποιότητα και στερεότητα των υλικών από τα οποία φτιάχτηκαν τα τοιχώματα της συσκευής. «Τα όργανα που χρησιμοποιούμε για τα πειράματά μας μέσα στο απόλυτο κενό είναι και αυτά επίσης ειδικής ποιότητας». |
18.138.Α |
Λέγοντας αυτά, μετακίνησε έναν άλλο μοχλό, και συνέχισε: |
18.138.Α |
«Μετακινώντας αυτό το μοχλό, τα διακεκριμένα μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ αρχίζουν να δέχονται, μέσα στο απόλυτο κενό, την επίδραση μιας τάσης που ονομάζεται “τάση ανασυγχώνευσης σ’ ένα ενιαίο σύνολο”. |
18.138.Α |
«Επειδή όμως η συμμετοχή του τρίτου μέρους του Οκιντανόχ που λέγεται “Παριζραχατνάτιος” έχει αποκλειστεί σκόπιμα από κάποιον “ισχυρό Νου” — τον δικό μου στην προκειμένη περίπτωση — αυτή η διαδικασία συμβαίνει εδώ με δύο μόνο από τα τρία μέρη της, τα οποία η επιστήμη ονομάζει το πρώτο “Ανοδνάτιος” και το δεύτερο “Καθοδνάτιος”. Έτσι, αντί να έχουμε ένα αποτέλεσμα σύμφωνο προς τους νόμους, που να προέρχεται από τη διαδικασία της συγχώνευσης των τριών μερών, τούτη την στιγμή πραγματοποιείται ένα αποτέλεσμα ασύμφωνο προς τους νόμους, το οποίο ονομάζεται “αποτέλεσμα της διαδικασίας της αμοιβαίας συγχώνευσης δύο αντιθέτων δυνάμεων”, το οποίο αποτελεί επίσης, όπως λένε και τα συνηθισμένα όντα, την “αιτία του τεχνητού φωτός”. |
18.138-9.Α |
«Η “τάση ανασυγχώνευσης σε μία μόνο ολότητα”, που υφίστανται στον κενό αυτό χώρο τα δύο ενεργά μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, έχει ισχύ σύμφωνα με την Αντικειμενική Επιστήμη 3.040.000 Βολτ και η ένδειξη αυτή φαίνεται στη βελόνα εκείνου εκεί του ειδικού μετρητή». |
18.139.Α |
Μας έδειξε «κάτι» που και πάλι έμοιαζε μ’ ένα όργανο που υπάρχει στον πλανήτη σου και το λένε «Βολτόμετρο», και είπε: «Ένα από τα πλεονεκτήματα που παρουσιάζει η νέα μου εφεύρεση για την απόδειξη αυτού του φαινομένου είναι ότι, παρά την τρομακτική ισχύ της “τάσης” που εκδηλώνεται αυτή τη στιγμή μέσα της με τούτη τη διαδικασία, οι “Σαλνιτσισινουαρνιανές δονήσεις” οι οποίες εκλύονται από αυτή την διαδικασία ένεκα της αδράνειας — δονήσεις που άλλωστε τα περισσότερα όντα τις βλέπουν σαν “ακτίνες” — παραμένουν στο εσωτερικό της συσκευής, η οποία μας αποκαλύπτει τις ιδιαιτερότητες του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, εκεί ακριβώς όπου γεννήθηκαν. |
18.139.Α |
«Για να μπορέσουν όμως τα όντα που βρίσκονται έξω από τη συσκευή να εκτιμήσουν τη δύναμη της διαδικασίας, συνέθεσα το υλικό των τοιχωμάτων της μηχανής μου σε κάποιο σημείο, με τρόπο που να επιτρέπει τη διέλευση των Σαλνιτσισινουαρνιανών δονήσεων της αδράνειας, ή των “ακτινών”». |
18.139.Α |
Λέγοντας αυτά, πλησίασε το Χραχαρτσάχα και πάτησε ένα από τα κουμπιά του. Το τεράστιο Χρχ, ή «εργαστήριο», πλημμύρισε αμέσως από ένα φως τόσο έντονο, που τα οπτικά μας όργανα έπαψαν προς στιγμή να λειτουργούν, και χρειάστηκε αρκετός χρόνος πριν μπορέσουμε να ανοίξουμε τα βλέφαρά μας και να κοιτάξουμε γύρω μας, με μεγάλη προσπάθεια. |
18.139.Α |
Όταν συνήλθαμε κάπως, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μετακίνησε έναν άλλο μοχλό, και τότε ο γύρω χώρος πήρε πάλι τη συνηθισμένη του όψη. Έπειτα, με την αγγελική φωνή του, τράβηξε την προσοχή μας στο «Βολτόμετρο», του οποίου η βελόνα έδειχνε επίμονα την ίδια ένδειξη, και πρόσθεσε: |
18.139.Α |
«Κοιτάξτε! Αν και η διαδικασία της σύγκρουσης ανάμεσα στα δύο μέρη, που συνθέτουν το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ, συνεχίζει με την ίδια “ένταση”, και μολονότι το σημείο των τοιχωμάτων της συσκευής που έχει την ιδιότητα να επιτρέπει τη διέλευση των “ακτινών” είναι ακόμη ανοιχτό, εντούτοις το φαινόμενο, που ονομάζεται από τα συνηθισμένα όντα “τεχνητό φως”, έχει πια σταματήσει. |
18.140.Α |
«Και σταμάτησε διότι, μετακινώντας ένα μοχλό, προκάλεσα την επέμβαση, πάνω στη διαδικασία σύγκρουσης των δύο ανταγωνιστικών μερών του Οκιντανόχ, του τρίτου συστατικού μέρους του, το οποίο αμέσως συγχωνεύθηκε με τα άλλα δύο στις απαιτούμενες αναλογίες. Το αποτέλεσμα αυτής της συγχώνευσης των τριών συστατικών μερών του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, αντίθετα με τη διαδικασία της συγχώνευσης των δύο μόνο ανταγωνιστικών μερών του, που δεν είναι σύμφωνη προς τους νόμους, δεν γίνεται αντιληπτή από καμιά οντική λειτουργία οποιουδήποτε είδους». |
18.140.Α |
Μετά από τις επεξηγήσεις του, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μου πρότεινε να μπω μαζί του μέσα στο χώρο επιδείξεων της νέας του εφεύρεσης, για να γίνω επιτόπου μάρτυρας κάποιων ιδιαίτερων εκδηλώσεων του Πανταχού Παρόντος και στα Πάντα Διεισδύοντος Ενεργού Στοιχείου. |
18.140.Α |
Το αποφάσισα αμέσως και του είπα ότι συμφωνώ. Γιατί έτσι ήλπιζα ότι το είναι μου θα έβρισκε εκεί μία «αντικειμενική ικανοποίηση της ουσίας», άφθαρτη και αμετάβλητη. |
18.140.Α |
Όταν συμφώνησα, ο μετέπειτα φίλος μου έδωσε αμέσως τις απαραίτητες εντολές σε κάποιον βοηθό του. |
18.140.Α |
Η πραγματοποίηση αυτού του σχεδίου απαιτούσε πράγματι διάφορες προετοιμασίες. |
18.140.Α |
Στην αρχή φορέσαμε, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ κι εγώ, βαριές ειδικές στολές που έμοιαζαν μ’ αυτά που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «σκάφανδρα», γεμάτες «μπουλόνια» των οποίων οι κεφαλές προεξείχαν προς τα έξω· όταν πια φορέσαμε εκείνες τις στολές, οι βοηθοί του άρχισαν να σφίγγουν τα μπουλόνια με μια ορισμένη σειρά. |
18.140.Α |
Στο εσωτερικό των σκάφανδρων, τα μπουλόνια κατέληγαν σε κάτι ιδιόμορφες πλάκες που ασκούσαν πίεση σε διάφορα τμήματα των πλανητικών μας σωμάτων. |
18.140.Α |
Αργότερα, κατάλαβα ότι αυτή ήταν μία απαραίτητη προφύλαξη, για να μην υποστούν τα πλανητικά μας σώματα τη δράση αυτού που ονομάζουν «Ταρανουρανούρα» — δηλαδή, για να μην «κονιορτοποιηθούν», όπως συμβαίνει σε κάθε διαπλανητικό και επιπλανητικό σχηματισμό όταν βρεθεί σ’ ένα χώρο χωρίς καθόλου ατμόσφαιρα. |
18.140-1.Α |
Τέλος, μας φόρεσαν στο κεφάλι κάτι συσκευές που θύμιζαν σκάφανδρα δυτών, εφοδιασμένες με πολύπλοκα «συνδετικά καλώδια». |
18.141.Α |
Ένα από αυτά τα καλώδια, που ονομαζόταν «Χαρινχράρχ» ή «συντηρητής σφυγμών», ήταν ένα είδος στενόμακρου λαστιχένιου σωλήνα. Το ένα άκρο του ήταν ερμητικά προσαρμοσμένο, με διάφορα πολύπλοκα εξαρτήματα, στο σημείο της κάσκας που αντιστοιχούσε στο όργανο της αναπνοής· ενώ το άλλο άκρο βιδώθηκε λίγο αργότερα, μόλις μπήκαμε μέσα στο παράξενο εκείνο Χραχαρτσάχα, σε μια συσκευή που επικοινωνούσε με τον χώρο του οποίου η παρουσία αποτελεί τη «δεύτερη οντική τροφή». |
18.141.Α |
Τοποθέτησαν ακόμη, ανάμεσα στον Γκορναχούρ Χαρχάρχ και σε μένα, ένα ειδικό «συνδετικό», μέσα από το οποίο επικοινωνούσαμε ελεύθερα όταν μπήκαμε στο Χραχαρτσάχα, παρόλο που ο αέρας του είχε αναρροφηθεί μέχρι το απόλυτο κενό. |
18.141.Α |
Η άκρες αυτού του συνδετικού ήταν ενωμένες, κατά κάποιον τρόπο, με κάτι εξαρτήματα πάνω στις κάσκες μας, η μία άκρη με τα δικά μου όργανα «ακοής» και «όρασης», και η άλλη με του Γκορναχούρ Χαρχάρχ. |
18.141.Α |
Έτσι, αυτή η σύνδεση έκανε χρέη «τηλεφώνου», όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου. |
18.141.Α |
Χωρίς αυτή τη συσκευή δεν θα μπορούσαμε να επικοινωνούμε, διότι η παρουσία του Γκορναχούρ Χαρχάρχ δεν είχε ακόμα τελειοποιηθεί μέχρι την κατάσταση που λέγεται «ιερό Ινκοτσάρνο» και μια τέτοια παρουσία δεν επιτρέπει σ’ ένα ον να εκδηλώνεται σε χώρο απόλυτου κενού, ούτε καν να επιβιώνει εκεί μέσα, ακόμα κι αν του χορηγούνται τεχνητά τα προϊόντα και των τριών οντικών τροφών. |
18.141.Α |
Το πιο περίεργο όμως και, όπως λένε, το πιο εκλεπτισμένο και έντεχνο απ’ όλα τα «συνδετικά», με τα οποία ήταν εξοπλισμένα για διάφορους λόγους εκείνα τα παράξενα «σκάφανδρα» και οι κάσκες τους, ήταν το συνδετικό που ανακάλυψε ο σοφότατος Γκορναχούρ Χαρχάρχ για να επιτρέπει στο όργανο όρασης των συνηθισμένων όντων να αντιλαμβάνεται τα αντικείμενα του περιβάλλοντος μέσα στο «χώρο του απόλυτου κενού». |
18.141-2.Α |
Η μια άκρη εκείνου του καταπληκτικού συνδετικού προσαρμοζόταν με τη βοήθεια ορισμένων εξαρτημάτων πάνω στις κάσκες· ενώ η άλλη συνδεόταν μ’ έναν «Αμσμεταγωγό», ο οποίος με τη σειρά του ενωνόταν μέσω μεταλλικών νημάτων με όλα τα αντικείμενα που ήταν απαραίτητο να δούμε κατά τη διάρκεια των πειραμάτων μας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του Χραχαρτσάχα. |
18.142.Α |
Είναι αξιοσημείωτο ότι στις άκρες αυτής της συσκευής — που είναι σχεδόν ακατανόητη για το νου ενός συνηθισμένου τρίμυαλου όντος — ήταν προσαρμοσμένα δύο ανεξάρτητα συνδετικά, φτιαγμένα από μεταλλικά νήματα, τα οποία μετέδιδαν από έξω ειδικά «μαγνητικά ρεύματα». |
18.142.Α |
Όπως αργότερα μου εξήγησαν λεπτομερώς, αυτά τα συνδετικά εφευρέθηκαν από τον πραγματικά σοφότατο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, ούτως ώστε, χάρη σε μια ορισμένη ιδιότητα των «ειδικών μαγνητικών ρευμάτων» τα οποία ο ίδιος είχε επίσης ανακαλύψει, η παρουσία των σοφών τρίμυαλων όντων, καθώς κι εκείνων που δεν είχαν ακόμα τελειοποιηθεί μέχρι το «Ιερό Ινκοτσάρνο», να αντανακλάται στην ουσία τους, και, χάρη σε μιαν άλλη ιδιότητα εκείνων των ρευμάτων, η παρουσία των αντικειμένων του περιβάλλοντος να «αντανακλάται» επίσης, κι έτσι να μπορούν τα ατελή οπτικά τους όργανα να τα βλέπουν ακόμα και σ’ εκείνο το κενό — παρόλο που αυτός ο χώρος δεν περιείχε κανένα παράγοντα, και κανένα αποτέλεσμα των διαφόρων κοσμικών συγκεντρώσεων που θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί από τις μόνες δονήσεις που κάνουν δυνατή τη λειτουργία οποιουδήποτε οντικού οργάνου. |
18.142.Α |
Αφού μας ντύσανε με τις βαριές στολές, χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσαμε να υπάρχουμε μέσα στο ξένο εκείνο περιβάλλον, οι βοηθοί του σοφότατου, για όλο το σύμπαν, Γκορναχούρ Χαρχάρχ μας μετέφεραν, με τη βοήθεια πάντοτε ειδικών μηχανών, στο εσωτερικό του Χραχαρτσάχα· έπειτα, αφού βίδωσαν τις ελεύθερες άκρες των συνδετικών καλωδίων που ήταν προσαρμοσμένα πάνω μας σε μια συσκευή τοποθετημένη μέσα στο θαλαμίσκο, βγήκαν έξω, κλείνοντας ερμητικά πίσω τους τη μοναδική οδό επικοινωνίας προς «όλα όσα αντιπροσωπεύουν κάποιον κόσμο». |
18.142.Α |
Όταν μείναμε μόνοι μας μέσα στο Χραχαρτσάχα, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ γύρισε έναν από τους «διακόπτες» που ήταν κοντά του και μου είπε: |
18.143.Α |
«Η αντλία άρχισε ήδη να λειτουργεί· σε λίγο θα έχει εκκενώσει τα αποτελέσματα όλων ανεξαιρέτως των κοσμικών διαδικασιών, των οποίων το σύνολο εξυπηρετεί την αρχή, το λόγο ύπαρξης και τη διατήρηση της ζωής κάθε πράγματος μέσα σε “όλα όσα αντιπροσωπεύουν έναν κόσμο”». |
18.143.Α |
Έπειτα πρόσθεσε, λίγο σαρκαστικά: «Σύντομα θα απομονωθούμε τελείως από καθετί που υπάρχει και λειτουργεί σ’ ολόκληρο το σύμπαν· ωστόσο χάρη στη νέα μου εφεύρεση και στις γνώσεις που έχουμε, όχι μόνο θα μπορέσουμε να ξαναγυρίσουμε στον κόσμο και να ξαναγίνουμε σωματίδια στο σύνολο όσων υπάρχουν, αλλά θα αξιωθούμε σε λίγο να γίνουμε αμέτοχοι μάρτυρες ορισμένων παγκόσμιων νόμων, τους οποίους τα συνηθισμένα αμύητα τρίκεντρα όντα θεωρούν “ανεξιχνίαστα μυστήρια της Φύσης”, και οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είναι παρά τα απλά και φυσικά “αποτελέσματα που προκύπτουν αυτομάτως τα μεν από τα δε”». |
18.143.Α |
Ενώ μιλούσε, αρχίσαμε να νιώθουμε ότι η «αντλία» — το σημαντικό εκείνο τμήμα της νέας του εφεύρεσης — έκανε θαυμάσια τη δουλειά για την οποία την προόριζε αυτό το υψηλής νοημοσύνης ον. |
18.143.Α |
Για να καταλάβεις και να δεις καλύτερα την τελειότητα αυτού του τμήματος της νέας εφεύρεσης του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, θα προσθέσω μόνο το εξής: |
18.143-4.Α |
Πολλές φορές είχα πρωτύτερα την ευκαιρία, για πολύ συγκεκριμένους λόγους, να βρεθώ ως τρίμυαλο ον, σε χώρο «χωρίς ατμόσφαιρα», και να ζήσω εκεί μερικές φορές για αρκετό χρόνο, μόνο με τη βοήθεια του «ιερού Κριμπουλατσουμάρα»· γι’ αυτό και η παρουσία μου είχε αποκτήσει, μετά από τόσες συχνές επαναλήψεις, τη συνήθεια να περνά σταδιακά από το ένα περιβάλλον στο άλλο χωρίς σχεδόν να ενοχλείται από την αλλαγή της «δεύτερης οντικής τροφής» που αναγκαστικά προκαλεί ο μετασχηματισμός των ουσιών οι οποίες βρίσκονται πάντοτε γύρω από τις μικρές και τις μεγάλες κοσμικές συγκεντρώσεις· επιπλέον, οι ίδιες οι αιτίες της έλευσής μου και της μεταγενέστερης διαδικασίας της οντικής μου ύπαρξης ήταν ιδιάζουσες, πράγμα που είχε κάνει, καλώς ή κακώς, τις διάφορες οντικές λειτουργίες ολόκληρης της παρουσίας μου πολύ ιδιάζουσες επίσης. Ε, λοιπόν, πρέπει να σου πω ότι, παρόλα αυτά, η εκκένωση της ατμόσφαιρας από την αντλία γινόταν με τέτοια ταχύτητα, και τα αισθήματα τα οποία επροκαλούντο στα ξεχωριστά τμήματα ολόκληρης της παρουσίας μου ήταν τόσο δυνατά, ώστε μπορώ και σήμερα να ξαναζήσω τη διαδικασία που είχα υποστεί τότε, με την ίδια ένταση, και να σου την περιγράψω λεπτομερέστατα. |
18.144.Α |
Ένιωσα εκείνη την ιδιαίτερα περίεργη κατάσταση μόλις σχεδόν άρχισε να δουλεύει η αντλία, αφού ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μίλησε με σαρκαστικό τόνο γι’ αυτό που μας περίμενε. |
18.144.Α |
Καθένα από τα τρία «οντικά κέντρα» μου — που υπάρχουν και στην παρουσία όλων των τρίκεντρων όντων και λέγονται «διανοητικό», «συναισθηματικό», και «κινητικό» — ένιωθε μ’ έναν αλλόκοτο αλλά πολύ συγκεκριμένο τρόπο την εντύπωση ότι όλα τα μέρη του πλανητικού μου σώματος υφίσταντο ανεξάρτητα τη διαδικασία του «ιερού Ρασκουάρνο», και ότι οι κοσμικές κρυσταλλώσεις που συγκροτούν την παρουσία τους εξανεμίζονταν «ανώφελα». |
18.144.Α |
Στην αρχή, η «συλλογιστική πρωτοβουλία» μου γινόταν με τον συνηθισμένο τρόπο, σύμφωνα μ’ αυτό που ονομάζεται «κέντρο βάρους των συνειρμικών συναισθημάτων». Αλλά αργότερα, αυτή η συλλογιστική πρωτοβουλία έγινε, σιγά-σιγά και σχεδόν ανεπαίσθητα, λειτουργία της ενιαίας ουσίας μου, η οποία αποτέλεσε τότε την μοναδική πηγή που περιλάμβανε όλους τους συλλογισμούς για όλα όσα μου συνέβαιναν, και ήταν η μόνη που αντιλαμβανόταν οτιδήποτε παραγόταν έξω από τα όριά της. |
18.144.Α |
Από εκείνη τη στιγμή, η ουσία μου αντιλαμβανόταν απευθείας τις εντυπώσεις, και διαπίστωνε μόνη της ότι αυτό που συνέβαινε στο σύνολο της παρουσίας μου έμοιαζε να έχει αρχικά καταστρέψει τελείως τα διακεκριμένα μέρη του πλανητικού μου σώματος, κι έπειτα βαθμιαία, τις εντοπίσεις του δεύτερου και του τρίτου οντικού μου κέντρου. Ταυτόχρονα η ουσία μου διαπίστωνε ότι η λειτουργία των δύο αυτών κέντρων είχε σιγά-σιγά μετατοπιστεί στο «διανοητικό κέντρο» μου και είχε συγχωνευτεί σ’ αυτό· με τρόπο ώστε αυτό το τελευταίο, επωφελούμενο από την αυξανόμενη ένταση, ήταν τώρα ο «μοναδικός και παντοδύναμος δέκτης» όλων όσων παράγονταν έξω από την παρουσία μου και ο αυτόνομος γεννήτορας της διαπίστωσης όλων όσων συνέβαιναν μέσα της. |
18.145.Α |
Ενώ ήμουνα βυθισμένος σ’ εκείνες τις αλλόκοτες «οντικές αισθήσεις» που ο νους μου δεν μπορούσε ακόμη να εξηγήσει, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μετακινούσε ορισμένους «μοχλούς» και «διακόπτες» από τους πάμπολλους που ήταν τοποθετημένοι στα άκρα του τραπεζιού, πίσω από το οποίο μας είχαν καθίσει. |
18.145.Α |
Ξαφνικά ένα ατύχημα που συνέβηκε στον Γκορναχούρ Χαρχάρχ τροποποίησε τις αισθήσεις μου, και επανέφερε ολόκληρη την παρουσία μου στα «συνηθισμένα της οντικά συναισθήματα». Ορίστε τι έγινε: Ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μαζί με την ασήκωτη εξάρτηση που φορούσε, πετάχτηκε ξαφνικά ψηλά πάνω από το κάθισμά του, κι εκεί άρχισε να «χτυπιέται σαν σκυλάκι που έπεσε στο πηγάδι» — όπως θα ’λεγε ο καλός μας Ναστραντίν Χότζας. |
18.145.Α |
Όπως καταλάβαμε αργότερα, ο φίλος μου ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ είχε κάνει κάποιο λάθος την ώρα που μετακινούσε τους «μοχλούς» και τους «διακόπτες»· είχε λοιπόν συμπιέσει ορισμένα μέρη του πλανητικού του σώματος περισσότερο απ’ ότι έπρεπε, πράγμα που προκάλεσε έναν αρκετά ισχυρό κλονισμό στην παρουσία του και σε όλα όσα ήταν περιβεβλημένος. Αμέσως, λόγω του «ρυθμού» που μεταδιδόταν στην παρουσία του από την απορρόφηση της «δεύτερης οντικής τροφής», και λόγω της απουσίας κάθε αντίστασης σ’ εκείνο το χώρο του απόλυτου κενού, είχε παρασυρθεί και ανυψώθηκε, ενώ «χτυπιόταν σαν το σκυλάκι μέσα στο πηγάδι». |
18.145.Α |
Λέγοντας αυτά τα λόγια, ο Βεελζεβούλ σταμάτησε χαμογελώντας· έπειτα από μερικές στιγμές, έκανε μια παράξενη χειρονομία με το αριστερό του χέρι, και, με φωνή αφύσικη, συνέχισε: |
18.145-6.Α |
— Μια και σου αφηγούμαι τις αναμνήσεις μου από εκείνη την τόσο μακρινή περίοδο της ύπαρξής μου, μου έρχεται η επιθυμία να σου κάνω μια ειλικρινή εξομολόγηση, γιατί εσύ είσαι ένας από τους άμεσους διαδόχους μου και αντιπροσωπεύεις αναγκαστικά το σύνολο όλων των πράξεών μου κατά τη διάρκεια της οντικής μου ύπαρξης. Θέλω να σου ομολογήσω με κάθε ειλικρίνεια ότι μολονότι η ουσία μου, με την υποστήριξη των τμημάτων της παρουσίας μου που υπάγονται μόνο σ’ αυτήν, αποφάσιζε να συμμετάσχει στα επιστημονικά πειράματα που θα γίνονταν μέσα στο θάλαμο της νέας εφεύρεσης του Γκορναχούρ Χαρχάρχ που προοριζόταν για επιδείξεις, και παρόλο που μπήκα σ’ εκείνη τη συσκευή χωρίς κανένα εξαναγκασμό, εντούτοις, αυτή η ίδια η ουσία μου επέτρεψε να εμφανιστεί και να αναπτυχθεί στο είναι μου, παράλληλα προς τις αλλόκοτες αισθήσεις που σου περιέγραψα, μια εγωιστική και εγκληματική αμφιβολία ως προς την ασφάλεια της ίδιας μου της ύπαρξης. |
18.146.Α |
Πάντως, παιδί μου, για να μη στενοχωρηθείς και πολύ με τούτη την ομολογία, δε θα παραλείψω να προσθέσω ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβη κάτι τέτοιο, και βέβαια ήταν και η τελευταία στη διάρκεια ολόκληρης της οντικής μου ύπαρξης. |
18.146.Α |
Ίσως όμως θα ήταν προτιμότερο ν’ αφήσουμε, για την ώρα, κατά μέρος αυτά τα ζητήματα, αφού αφορούν αποκλειστικά και μόνο την οικογένειά μας. |
18.146.Α |
Ας επιστρέψουμε καλύτερα στην ιστορία μας που αναφέρεται στο Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ και στο φίλο της ουσίας μου Γκορναχούρ Χαρχάρχ, τον οποίο, πρέπει τώρα να προσθέσω, πράγματι τα τρίκεντρα όντα τον θεωρούσαν κάποτε «μεγάλο σοφό», αλλά ο οποίος πια δεν θεωρείται τόσο «μεγάλος», παρόλο που ακόμα ζει, διότι εξαιτίας του ίδιου του τού αποτελέσματος, δηλαδή του γιου του, έγινε αυτό που ο Ναστραντίν Χότζας θα αποκαλούσε «παρελθόν», ή, όπως θα πρόσθετε επιγραμματικά: «Χώθηκε όμορφα-όμορφα μέχρι το λαιμό μέσα σε μια παλιά αμερικάνικη γαλότσα». |
18.146.Α |
Καθώς λοιπόν ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ χτυπιόταν, κατάφερε με τους περίπλοκους ελιγμούς του, κουτσά-στραβά, να ξανακατεβάσει το πλανητικό του σώμα, περιβεβλημένο με το βαρύ σκάφανδρο, πάνω στο κάθισμα και το στερέωσε εκεί με κάτι ειδικές βίδες που ήταν γι’ αυτό το σκοπό· κι όταν είχαμε πια κι οι δυο μας κάπως βολευτεί και μπορούσαμε να επικοινωνούμε μέσα από τα συνδετικά που σου έλεγα, έστρεψε την προσοχή μου στις τρεις συσκευές που κρέμονταν πάνω από το τραπέζι, εκείνες που, όπως σου είπα, έμοιαζαν με Μομονοντουάρ. |
18.146.Α |
Κοιτώντας τες από κοντά είχαν και οι τρεις την ίδια όψη: η καθεμιά τους περιείχε ένα είδος «υποδοχής» απ’ όπου έβγαιναν ράβδοι από «άνθρακα» κι έμοιαζαν πολύ μ’ εκείνα που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «λαμπτήρες βολταϊκού τόξου». |
18.147.Α |
Όταν έστρεψε την προσοχή μου σ’ εκείνες τις τρεις συσκευές τύπου Μομονοντουάρ, είπε: |
18.147.Α |
«Καθεμιά από αυτές τις εξωτερικά όμοιες συσκευές βρίσκεται σε απ’ ευθείας επικοινωνία με τα δευτερεύοντα “δοχεία” που σας έδειξα έξω από το Χραχαρτσάχα, μέσα στα οποία τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ που έχουν υποστεί το τεχνητό Ντζαρτκλόμ ξανασυγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο. |
18.147.Α |
«Οι τρεις αυτές συσκευές είναι κατασκευασμένες με τέτοιον τρόπο ώστε τα δευτερεύοντα “δοχεία” να μπορούν να προμηθεύουν ακόμα κι εδώ, μέσα σ’ ένα χώρο απόλυτου κενού, το καθένα από τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ στην καθαρή μορφή του και σε όση ποσότητα χρειαζόμαστε για τα πειράματά μας, ενώ μπορούμε να τροποποιήσουμε κατά βούληση τη δύναμη που προκύπτει από την τάση τους να “συγχωνεύονται πάλι σ’ ένα ενιαίο σύνολο”, δύναμη η οποία τους είναι σύμφυτη και εξαρτάται από το βαθμό συμπύκνωσης της μάζας τους. |
18.147.Α |
«Για άλλη μια φορά, μέσα σε τούτο το χώρο του απόλυτου κενού, θα σας δείξω το μη σύμφωνο προς τους νόμους φαινόμενο που πριν λίγο παρατηρήσαμε από έξω. Με άλλα λόγια, θα σας επιδείξω και πάλι το συμπαντικό φαινόμενο που παράγεται όταν, μετά από ένα Ντζαρτκλόμ, δύο από τα διακεκριμένα μέρη του Οκιντανόχ συναντηθούν μέσα σ’ ένα χώρο από τον οποίο αφαιρέθηκε κάθε κοσμική συγκέντρωση και όπου τείνουν, χωρίς τη συμμετοχή του τρίτου, να ανασυγχωνευτούν σ’ ένα ενιαίο σύνολο». |
18.147.Α |
Μετά από τα λόγια αυτά, έκλεισε το τμήμα των τοιχωμάτων του Χραχαρτσάχα που το υλικό του είχε την ιδιότητα να επιτρέπει να διέρχονται οι «ακτίνες», και έπειτα γύρισε δύο «διακόπτες» και πίεσε ένα «κουμπί», πράγμα που μετατόπισε αυτόματα μια μικρή πλατφόρμα από ειδική πλαστική ύλη η οποία βρισκόταν πάνω στο τραπέζι προς τον «λαμπτήρα βολταϊκού τόξου»· τότε, στρέφοντας πάλι την προσοχή μου προς το αμπερόμετρο και το βολτόμετρο, πρόσθεσε: |
18.147.Α |
«Μόλις άφησα ελεύθερη τη δίοδο στα δύο μέρη του Οκιντανόχ που λέγονται “Ανοδνάτιος” και “Καθοδνάτιος”, δίνοντάς τους την ίδια ένταση με την προηγούμενη φορά». |
18.147-8.Α |
Κοιτώντας το αμπερόμετρο και το βολτόμετρο, είδα ότι πραγματικά οι βελόνες τους κινήθηκαν και σταμάτησαν στην ίδια ακριβώς ένδειξη που είχα προσέξει και προηγουμένως, έξω από το Χραχαρτσάχα, και αυτό το γεγονός με άφησε έκπληκτο, διότι, παρά την ένδειξη των δεικτών και την προειδοποίηση του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, δεν παρατηρούσα ούτε ένιωθα καμιά αλλαγή στο βαθμό ορατότητας των αντικειμένων του περιβάλλοντος. |
18.148.Α |
Γι’ αυτό, χωρίς να περιμένω τις εξηγήσεις του, τον ρώτησα: |
18.148.Α |
— Μα καλά, γιατί αυτή η μη σύμφωνη προς τους νόμους τάση των μερών του Οκιντανόχ να «ξανα-συγχωνεύονται-σ’ ένα-ενιαίο-σύνολο» δεν μας δίνει τώρα κανένα αποτέλεσμα; |
18.148.Α |
Πριν απαντήσει στην ερώτησή μου, έσβησε το μοναδικό λαμπτήρα τον οποίο τροφοδοτούσε ειδικό μαγνητικό ρεύμα. Η έκπληξή μου αυξήθηκε, γιατί παρά το ξαφνικό σκοτάδι, μπορούσε κανείς να δει καθαρά μέσα από τα τοιχώματα του Χραχαρτσάχα ότι οι βελόνες του αμπερόμετρου και του βολτόμετρου βρίσκονταν πάντοτε στις προηγούμενες ενδείξεις τους. |
18.148.Α |
Και μόνο αφού συνήθισα κάπως στην εκπληκτική αυτή διαπίστωση, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μου απάντησε: |
18.148.Α |
«Σας είπα ήδη ότι το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένα τα τοιχώματα της συσκευής που μέσα της βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, έχει σύνθεση που δεν επιτρέπει να το διαπεράσει καμιά δόνηση, όποια κι αν είναι η πηγή της, με την εξαίρεση ορισμένων δονήσεων που προέρχονται από πολύ κοντινές συγκεντρώσεις οι οποίες μπορούν να γίνουν αντιληπτές από τα οπτικά όργανα των τρίμυαλων όντων — αρκεί, εννοείται, αυτά τα όντα να είναι φυσιολογικά. |
18.148.Α |
«Επιπλέον, σύμφωνα μ’ ένα νόμο που λέγεται “Ετερατογκετάρ”, οι “Σαλνιτσισινουαρνιανές δονήσεις αδράνειας”, ή αλλιώς οι “ακτίνες”, αποκτούν την ιδιότητα να επενεργούν επάνω στα όργανα αντίληψης των όντων μόνο αφού ξεπεράσουν το όριο που προσδιορίζεται από την επιστήμη ως εξής: “ένα αποτέλεσμα εκδήλωσης ανάλογο προς το βαθμό της έντασης που δίνεται από το σοκ”. |
18.148-9.Α |
«Καθώς, λοιπόν, η διαδικασία της αντίθεσης των δύο από τα τρία μέρη του Οκιντανόχ γίνεται με μια ένταση τεράστιας ισχύος, το αποτέλεσμα της σύγκρουσής τους εκδηλώνεται σε μια ορισμένη απόσταση από τον τόπο της προέλευσής της. |
18.149.Α |
«Και τώρα, κοιτάξτε!» |
18.149.Α |
Πάτησε κάποιο άλλο κουμπί, και ξαφνικά όλο το εσωτερικό του Χραχαρτσάχα πλημμύρισε με το ίδιο εκείνο εκτυφλωτικό φως που, όπως σου είπα, με είχε τυφλώσει και έξω από τη συσκευή. |
18.149.Α |
Αυτή η πλυμμήρα του φωτός προέκυψε επειδή, πατώντας εκείνο το κουμπί, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ ξεσκέπασε το τμήμα των τοιχωμάτων του Χραχαρτσάχα που επέτρεπε την δίοδο των «ακτινών». |
18.149.Α |
Όπως μου εξήγησε αργότερα, αυτό το φως δεν ήταν παρά μια συνέπεια της «τάσης των μερών του Οκιντανόχ να συγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο», όπως ασκείτο στον απόλυτα κενό χώρο του Χραχαρτσάχα, και εκδηλωνόταν χάρη στην «αντανάκλαση από έξω», δηλαδή την επιστροφή των ακτινών στον τόπο της προέλευσής τους. |
18.149.Α |
Έπειτα συνέχισε: «Τώρα θα σας δείξω με ποιον τρόπο και με ποιους συνδυασμούς, ανάμεσα στο Ντζαρτκλόμ και στην “τάση των μερών του Οκιντανόχ να ξανασυγχωνεύονται σ’ ένα σύνολο”, εμφανίζονται σε κάθε πλανήτη τα “ορυκτά” τα οποία συγκροτούν την εσωτερική του παρουσία, καθώς και οι προκαθορισμένοι σχηματισμοί διαφόρων πυκνοτήτων, όπως είναι τα “πετρώματα”, τα “αέρια”, τα “μεταλλεύματα”, τα “μέταλλα” κ.λπ. Θα σας δείξω πώς όλα αυτά χάρη στους ίδιους παράγοντες, μεταστοιχειώνονται προοδευτκά τα μεν στα δε, και τον τρόπο που οι δονήσεις που εκπέμπονται από αυτές τις μεταστοιχειώσεις συγκροτούν “το σύνολο των δονήσεων” το οποίο εξασφαλίζει στους πλανήτες τη σταθερότητά τους στα πλαίσια της διαδικασίας που λέγεται “συνολική αρμονική κίνηση των συστημάτων”. |
18.149.Α |
«Γι’ αυτή την επίδειξή μου, θα μου χρειαστεί, όπως πάντα, να φέρω απ’ έξω τα αναγκαία υλικά· οι βοηθοί μου θα μου τα μεταβιβάσουν με μηχανήματα που πρόβλεψα γι’ αυτό το σκοπό». |
18.149.Α |
Είναι ενδιαφέρον να τονιστεί εδώ ότι, ενώ μιλούσε, χτυπούσε με το αριστερό του πόδι «κάτι» που έμοιαζε με τη συσκευή που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν πομπό του διάσημου «Μορς» — διάσημου, εννοείται, μόνο στον πλανήτη Γη. |
18.150.Α |
Έπειτα από λίγο, από το πάτωμα του Χραχαρτσάχα ανυψώθηκε αργά-αργά ένα μικρό αντικείμενο όμοιο με κουτί, που είχε κι αυτό διάφανα τοιχώματα και περιείχε, όπως διαπίστωσα αργότερα, ορισμένα «ορυκτά», «πετρώματα», «μέταλλα» και διάφορα αέρια σε υγρή ή στερεή κατάσταση. |
18.150.Α |
Με τη βοήθεια ορισμένων εργαλείων που ήταν στο τραπέζι, με πολύπλοκους χειρισμούς, έβγαλε πρώτα ένα κομμάτι «ερυθρού χαλκού», το τοποθέτησε πάνω στην πλατφόρμα, και ύστερα είπε: |
18.150.Α |
«Τούτο το μέταλλο είναι μια συγκεκριμένη πλανητική κρυστάλλωση, και αντιπροσωπεύει μία από τις αναγκαίες πυκνότητες για τη λεγόμενη “σταθερότητα”, στα πλαίσια της διαδικασίας της “συνολικής αρμονικής κίνησης των συστημάτων”. Είναι ένας σχηματισμός που οφείλεται στην αμοιβαία δράση των μερών του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ· τώρα θα αρχίσω τεχνητά την ταχύρυθμη μεταστοιχείωση αυτού του μετάλλου, χρησιμοποιώντας τις ιδιαιτερότητες των ίδιων παραγόντων. |
18.150.Α |
«Σκοπεύω να ευνοήσω τεχνητά τις διαδικασίες εξέλιξης και ενέλιξης των στοιχείων του, είτε προς μία μεγαλύτερη πυκνότητα, ή, αντίθετα, προς την αρχέγονη κατάστασή τους. |
18.150.Α |
«Για να σας αποσαφηνίσω το συνολικό φάσμα των αποδεικτικών πειραμάτων τα οποία παρακολουθείτε, το βρίσκω αναγκαίο να σας ενημερώσω, όσο γίνεται πιο σύντομα, για τα πρώτα μου επιστημονικά συμπεράσματα γύρω από τις αιτίες και τις προφανείς συνθήκες που καθορίζουν, στο εσωτερικό των πλανητών, την κρυστάλλωση των τριών μερών του Οκιντανόχ προς τον ένα ή προς τον άλλο συγκεκριμένο σχηματισμό που ανάφερα. |
18.150.Α |
«Καταρχήν, κάτω από τη δράση οποιουδήποτε Ντζαρτκλόμ μη σύμφωνου με τους νόμους, τα διακεκριμένα μέρη του Οκιντανόχ που είναι ενσωματωμένα σε κάθε πλανήτη, εντοπίζονται στο περιβάλλον που συγκροτείται στην περιοχή του πλανήτη όπου παράγεται το Ντζαρτκλόμ, μέσα δηλαδή στο ορυκτό που βρίσκεται σ’ εκείνο το μέρος εκείνη ακριβώς τη στιγμή. |
18.150-1.Α |
«Αν όμως τα στοιχεία σ’ εκείνο το περιβάλλον εμφανίζουν, λόγω της πυκνότητάς τους, μια “συγγένεια δονήσεων” μ’ ένα από τα ενεργά μέρη του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ, τότε συγχωνεύεται, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο νόμο της “Συμμετρικής διείσδυσης”, με την παρουσία εκείνου του τόπου, μέχρι να αφομοιωθεί εκεί εξολοκλήρου. Από εκείνη τη στιγμή, αυτό το μέρος του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ συγγενεύει με τα στοιχεία του περιβάλλοντος για να δώσει τις απαιτούμενες πυκνότητες στο εσωτερικό των πλανητών, δηλαδή τα διάφορα είδη μεταλλευμάτων ή ακόμη και μετάλλων — όπως για παράδειγμα, τούτο το μέταλλο που υπάρχει με τ’ όνομα “ερυθρός χαλκός”, και το οποίο το έφεραν εδώ μέσα στη σφαίρα όπου θα του ασκηθεί τεχνητά, με τη θέλησή μου, η δράση που καθορίζεται από τα μέρη του Οκιντανόχ καθώς τείνουν να “ξανα-συγχωνευτούν-σ’ ένα-ενιαίο-σύνολο” |
18.151.Α |
«Αφού προκύψουν μ’ αυτό τον τρόπο στο εσωτερικό των πλανητών τα διάφορα “μεταλλεύματα” και τα “μέταλλα” αυτά αρχίζουν — ό,τι κάνει κάθε σχηματισμός στον οποίο συμμετέχει το Οκιντανόχ ή κάποιο από τα ενεργά του μέρη — να ακτινοβολούν τα αποτελέσματα των “εσωτερικών ανταλλαγών” τους, σύμφωνα με τον παγκόσμιο νόμο της “Αμοιβαίας θρέψης όλων όσων υπάρχουν”. Και όπως προσιδιάζει σε όλες τις ακτινοβολίες που προέρχονται από επιπλανητικούς και διαπλανητικούς σχηματισμούς, οι ακτινοβολίες των μεταλλευμάτων και των μετάλλων αυτών αποκτούν μια ιδιότητα σχεδόν όμοια με του Οκιντανόχ ή κάποιου ενεργού του μέρους που παρευρίσκονται μέσα στα λεγόμενα “κέντρα βάρους” όλων των σχηματισμών. |
18.151.Α |
«Όταν οι μάζες των διαφόρων πυκνοτήτων που εμφανίζονται μ’ αυτό τον τρόπο στο εσωτερικό των πλανητών εκπέμπουν τις δονήσεις που απαιτούνται από τον παγκόσμιο νόμο της “αμοιβαίας θρέψης” όλων όσων υπάρχουν, κάτω από ομαλές συνθήκες του περιβάλλοντος, δημιουργείται ανάμεσα στις διαφόρων ιδιοτήτων δονήσεις τους μια επαφή που ασκείται αμοιβαία — σύμφωνα προς τον παγκόσμιο νόμο του “Τρωεμεντεχφέ”. |
18.151.Α |
«Και το αποτέλεσμα αυτής της επαφής είναι εκείνο που αποτελεί τον κύριο παράγοντα της προοδευτικής τροποποίησης των διαφόρων πυκνοτήτων μέσα στους πλανήτες. |
18.151.Α |
«Τα πειράματά μου, που γίνονται εδώ και πολλά χρόνια, μ’ έχουν σχεδόν πείσει ότι η “ευστάθεια της αρμονικής ισορροπίας” των πλανητών είναι δυνατή μόνο μέσω αυτής της επαφής και των αποτελεσμάτων της. |
18.151-2.Α |
«Το μέταλλο που λέγεται “ερυθρός χαλκός”, αυτό που μόλις τώρα έφερα μέσα στη σφαίρα, όπου σκοπεύω να διοχετεύσω τεχνητά τη δράση των ενεργών μερών του Οκιντανόχ, έχει αυτή τη στιγμή την ειδική πυκνότητα 444, με μέτρο τη μονάδα της πυκνότητας του ιερού στοιχείου “Θεομερτμάλογος”· με άλλα λόγια, ένα άτομο αυτού του μετάλλου είναι 444 φορές πιο πυκνό και 444 λιγότερο ζωογόνο από ένα άτομο του ιερού Θεομερτμάλογου. |
18.152.Α |
«Παρατηρήστε τώρα με ποια σειρά θα γίνει η επιταχυμένη τεχνητή μεταστοιχείωσή του». |
18.152.Α |
Λέγοντας αυτά, τοποθέτησε εμπρός στο όργανο της όρασής μου ένα είδος Τεσκουάνο με αυτόματο χειρισμό και έπειτα άρχισε να ανοιγοκλείνει με μια συγκεκριμένη σειρά διάφορους διακόπτες. Και καθώς εγώ κοιτούσα μέσα από το Τεσκουάνο, αυτός μου έλεγε τα εξής: |
18.152.Α |
«Μόλις προκάλεσα τη συρροή και των τριών μερών του Οκιντανόχ στο χώρο αυτού του μετάλλου, και αφού τα τρία ενεργά μέρη έχουν όλα την ίδια “πυκνότητα”, και επομένως τον ίδιο “βαθμό έντασης”, ξανασυγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο μέσα στο χώρο γύρω από το μέταλλο, χωρίς να τροποποιούν καθόλου την παρουσία του. Το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ που προκύπτει μ’ αυτή την μέθοδο ρέει τώρα στη συνηθισμένη του κατάσταση, μέσα από έναν ειδικό αγωγό, έξω από τούτο δω το Χραχαρτσάχα και συγκεντρώνεται στο πρώτο δοχείο εκείνο που σας έδειξα πριν λίγη ώρα. |
18.152.Α |
«Κοιτάξτε, τώρα: |
18.152.Α |
«Αρχίζω σκόπιμα να αυξάνω το “βαθμό έντασης” ενός μόνο από τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ. Αν αυξήσω, για παράδειγμα, τη δύναμη που λέγεται “Καθοδνάτιος”, θα δείτε ότι τα στοιχεία που συγκροτούν την παρουσία αυτού του “ερυθρού χαλκού” αρχίζουν να ενελίσσονται ποιοτικά προς τις άλλες ουσίες που συγκροτούν τη συνηθισμένη παρουσία του πλανήτη». |
18.152.Α |
Την ώρα που έδινε αυτές τις εξηγήσεις, ανοιγόκλεινε με μια ορισμένη σειρά διάφορους διακόπτες. |
18.152-3.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, αν και παρατήρησα πολύ προσεκτικά καθετί που συνέβηκε τότε, και παρόλο που όλα όσα είδα χαράχτηκαν «Πεστολνουτιάρνο» στην παρουσία μου, δηλαδή «για πάντα», δεν θα μπορούσα ποτέ να σου περιγράψω με λόγια, όσο κι αν το επιθυμώ, ούτε το ένα εκατοστό από αυτά που προκλήθηκαν μέσα σ’ εκείνο το μικρό κομματάκι ενδοπλανητικού σχηματισμού. Άλλωστε δεν θα προσπαθήσω να το κάνω, επειδή μόλις τώρα θυμήθηκα ότι σύντομα θα έχω τη δυνατότητα να σου τα δείξω όλα αυτά άμεσα, έτσι ώστε να παρακολουθήσεις κι εσύ, με τη σειρά σου, αυτή την παράξενη και εκπληκτική κοσμική διαδικασία. |
18.153.Α |
Θα σου πω πάντως, από τώρα, ότι μέσα σ’ εκείνο το κομματάκι ερυθρού χαλκού συνέβηκε κάτι που έμοιαζε αρκετά με τις τρομαχτικές σκηνές τις οποίες παρακολουθούσα κάθε τόσο με το Τεσκουάνο από τον Άρη να συμβαίνουν στους ευνοουμένους σου στον πλανήτη Γη. |
18.153.Α |
Είπα «έμοιαζε αρκετά», επειδή αυτά που παρακολουθούσα κατά καιρούς στους ευνοουμένους σου δεν ήταν παρά μία αρχή, ενώ μέσα στο κομμάτι του ερυθρού χαλκού που σου λέω, τούτο συνεχίστηκε μέχρι τον τελικό μετασχηματισμό. |
18.153.Α |
Για να παραλληλίσουμε κατά προσέγγιση αυτά που συμβαίνουν κατά καιρούς στον πλανήτη σου με αυτά που συνέβαιναν τότε μέσα σ’ εκείνο το κομματάκι χαλκού, φαντάσου, για παράδειγμα, ότι από πολύ ψηλά, παρακολουθείς μια μεγάλη κεντρική πλατεία, όπου χιλιάδες ευνοούμενοί σου, έρμαια της οξύτερης μορφής της κυριότερης ψύχωσής τους εκεί κάτω, αλληλοκαταστρέφονται με κάθε είδους μέσα που έχουν επινοήσει· και ότι ξαφνικά, στη θέση τους, βλέπει κανείς μόνο τα «πτώματά» τους, όπως τα ονομάζουν, που αλλάζουν χρώματα, αισθητά, εξαιτίας των ανόσιων πράξεων στις οποίες τα υποβάλλουν όσοι δεν έχουν ακόμα καταστραφεί, τροποποιώντας έτσι σταδιακά τη γενική όψη εκείνης της μεγάλης πλατείας. |
18.153.Α |
Λοιπόν, παιδί μου, ανοιγοκλείνοντας με μια ορισμένη σειρά τους διακόπτες που ρύθμιζαν τη συρροή των τριών ενεργών μερών του Οκιντανόχ, ο φίλος της ουσίας μου Γκορναχούρ Χαρχάρχ τροποποιούσε, μαζί με το βαθμό της έντασής τους, και την πυκνότητα των στοιχείων του μετάλλου, με αποτέλεσμα να μετατρέπει τον ερυθρό χαλκό σε διάφορα άλλα ενδοπλανητικά «μέταλλα» με ανώτερο ή κατώτερο βαθμό ζωογονητικότητας. |
18.153-4.Α |
Με αυτή την ευκαιρία, και για να διευκρινιστεί καλύτερα η ιδιομορφία του ψυχισμού των τρίμυαλων όντων που σου αρέσουν, είναι σημαντικό να επισημάνουμε και τούτο: όταν ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ έπαψε με την νέα του εφεύρεση να προωθεί τεχνητά την εξέλιξη και την ενέλιξη των στοιχείων του ερυθρού χαλκού ως προς την πυκνότητα και τη ζωογονητικότητά τους, διαπίστωσα ότι όντως ο ερυθρός χαλκός είχε πια μετατραπεί σε κάποιο άλλο μέταλλο — το ίδιο εκείνο μέταλλο που ανέκαθεν προκαλούσε τις αναζητήσεις και τις «δοκησισοφίες» των «σοφών της συμφοράς» του πλανήτη σου, και τους έσπρωχνε αδιάκοπα να εξαπατούν τους συναδέλφους τους που είχαν ήδη αρκετές σκοτούρες και χωρίς αυτό. Το μέταλλο αυτό ονομάζεται εκεί κάτω «χρυσός». |
18.154.Α |
Ο «χρυσός» δεν είναι άλλο από το μέταλλο που εμείς ονομάζουμε «Πρτζαθαλάβρ», το ειδικό βάρος του οποίου — με μέτρο πάλι το στοιχείο του ιερού Θεομερτμάλογου — είναι 1.439, το άτομο του δηλαδή είναι κάτι περισσότερο από τρεις φορές λιγότερο ζωογόνο από το μέταλλο του «ερυθρού χαλκού». |
18.154.Α |
Ο λόγος που αποφάσισα να μην προσπαθήσω να σου εξηγήσω με λεπτομέρεια το καθετί που διαδραματίστηκε τότε μέσα σ’ εκείνο το κομμάτι ερυθρού χαλκού, είναι ότι ξαφνικά θυμήθηκα την πολυεύσπλαχνη υπόσχεση που μου έδωσε ο Στηλοβάτης Όλων των Τεταρτημορίων μας, ο Μέγιστος Αρχιχερουβείμ Πεστβογνέρ, υπόσχεση η οποία θα μας επιτρέψει να δεις με τα ίδια σου τα μάτια, σε συγκεκριμένους πλανητικούς σχηματισμούς, τις διαδικασίες πολλών συνδυασμών των ενεργών μερών του Οκιντανόχ τη στιγμή που εκδηλώνονται. |
18.154.Α |
Αυτή η πολυεύσπλαχνη υπόσχεση μου δόθηκε μόλις γύρισα από την εξορία, τότε που όφειλα να παρουσιαστώ στο Στηλοβάτη Όλων των Τεταρτημορίων, τον Αρχιχερουβείμ Πεστβογνέρ, για να προσπέσω στα πόδια του και να απαγγείλω μπροστά του την «Ιερή Αλιαμιζουρνακαλού της Ουσίας». |
18.154.Α |
Αυτό ήμουν αναγκασμένος να το κάνω εξαιτίας νεανικών μου αμαρτιών. Και τούτο διότι, όταν μου δόθηκε χάρη από το ΑΙΩΝΙΟ ΜΑΣ ΠΑΝ-ΟΝ και μου επιτράπηκε να επιστρέψω στην πατρίδα μου, ορισμένα Ιερά Άτομα αποφάσισαν να μου επιβάλουν, πάντα για χρήσιμους σκοπούς, την υποχρέωση να πραγματώσω στην ουσία μου αυτή την ιερή διαδικασία, ώστε να μην πραγματοποιήσω πια τις ίδιες εκδηλώσεις όπως στα νιάτα μου, και να μην ξαναεμφανιστεί κάτι παρόμοιο στο Νου των περισσότερων Ατόμων που κατοικούν στο κέντρο του Μεγάλου Σύμπαντος. |
18.154-5.Α |
Μήπως αγνοείς τι σημαίνει «Ιερή Αλιαμιζουρνακαλού της Ουσίας»; Αυτό θα σου το εξηγήσω αργότερα με κάθε λεπτομέρεια. Στο μεταξύ, θα επικαλεστώ για άλλη μια φορά τον καλό μας Ναστραντίν Χότζα, ο οποίος ορίζει αυτή τη διαδικασία ως εξής: «Να δώσεις το λόγο της τιμής σου ότι δε θα χώνεις τη μύτη σου στις κρατικές υποθέσεις». |
18.155.Α |
Με λίγα λόγια, όταν παρουσιάστηκα μπροστά στο Στηλοβάτη Όλων των Τεταρτημορίων, αυτός ευαρεστήθηκε να με ρωτήσει, ανάμεσα στα άλλα, αν είχα πάρει μαζί μου όλες τις αξιόλογες οντικές εφευρέσεις που είχα συλλέξει από τους διάφορους πλανήτες του ηλιακού συστήματος, το οποίο ήταν ο τόπος της εξορίας μου. Του απάντησα ότι είχα πάρει σχεδόν τα πάντα, με την εξαίρεση μόνο των δυσκολομετακίνητων συσκευών, που ο φίλος μου ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ είχε κατασκευάσει για χάρη μου στον πλανήτη Άρη. |
18.155.Α |
Μου υποσχέθηκε ότι αμέσως θα έδινε διαταγές ώστε, κατά το επόμενο ταξίδι του, το υπερδιαστημικό σκάφος Πανταχουπαρόν να φορτώσει οτιδήποτε τους υπόδειχνα. |
18.155.Α |
Ελπίζω, παιδί μου, ότι μόλις γυρίσουμε θα βρούμε αυτές τις συσκευές να μας περιμένουν στον Καρατάς, και τότε θα σου δοθεί η δυνατότητα να παρακολουθήσεις αυτοπροσώπως όλα αυτά τα πειράματα, ενώ εγώ θα σου τα εξηγώ με κάθε λεπτομέρεια. |
18.155.Α |
Στο μεταξύ, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας με το Καρνάκ, θα σου αφηγηθώ με τη σειρά, όπως σου υποσχέθηκα, όλες τις προσωπικές μου καθόδους στον πλανήτη σου, και θα μάθεις τους λόγους που τις πραγματοποίησα. |