Χραχαρτσάχα

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος	Χραχαρτσάχα
	18 Το Αρχι-εξωφρενικό
18.133.Α	Καθώς, παιδί μου, μια μέρα συζητούσαμε έτσι απλά, κατά τη διάρκεια «συνειρμικών οντικών μας σκέψεων» ασχοληθήκαμε με το θέμα των παράξενων αποτελεσμάτων τα οποία προκαλούσαν οι εκδηλώσεις των ιδιαιτεροτήτων του Πανταχού Παρόντος Οκιντανόχ. Ο σεβάσμιος Χαραχραχρουχρί του πλανήτη Κρόνου μου είπε τότε ότι ένας από τους υπηκόους του, κάποιος σοφός που λεγόταν Χαρχάρχ, για να μελετήσει ορισμένες ιδιότητες αυτής της κοσμικής ουσίας οι οποίες παρέμεναν αδιευκρίνιστες ως τότε, είχε πρόσφατα εφεύρει μια πολύ ενδιαφέρουσα συσκευή, το κυριότερο μέρος της οποίας το ονόμαζε «Χραχαρτσάχα».
18.135.Α	Αφού πληροφορήθηκε τι θέλαμε από αυτόν, ο μετέπειτα φίλος της ουσίας μου, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, μας κάλεσε με ένα νεύμα να πλησιάσουμε κοντά σε μια από τις ειδικές συσκευές δικής του έμπνευσης, που την έλεγε «Χραχαρτσάχα».
18.135.Α	Όταν πλησιάσαμε εκείνο το παράξενο κατασκεύασμα, το έδειξε μ’ ένα φτερό της δεξιάς του φτερούγας και μας είπε:
18.135.Α	«Αυτή η ειδική συσκευή αποτελεί το κύριο μέρος της νέας μου εφεύρεσης, κι εδώ αποκαλύπτονται και εκδηλώνονται τα αποτελέσματα όλων σχεδόν των ιδιαιτεροτήτων της Πανταχού Παρούσας ουσίας Οκιντανόχ».
18.135-6.Α	Τελειώνοντας, μας έδειξε το Χραχαρτσάχα και μας εξήγησε ότι, μ’ εκείνη την πειραματική συσκευή, κάθε συνηθισμένο ον μπορούσε να κατανοήσει ξεκάθαρα και σε όλες τους τις λεπτομέρειες τις ιδιότητες των τριών μερών — τα οποία είναι τελείως ανεξάρτητα τόσο στη φύση τους όσο και στις εκδηλώσεις τους — του «Ενός και Μοναδικού Ενεργού Στοιχείου», τα χαρακτηριστικά του οποίου συγκροτούν την κύρια αιτία για όλα όσα υπάρχουν στο Σύμπαν. Πρόσθεσε, έπειτα, πως κάθε συνηθισμένο ον μπορούσε να πεισθεί τελεσίδικα ότι τα όντα δεν μπορούν ούτε να νιώσουν ούτε να αντιληφθούν κανένα από τα αποτελέσματα των φυσιολογικών διαδικασιών που λαμβάνουν χώρα με αυτή τη Πανταχού Παρούσα Συμπαντική ουσία· και ότι τα μόνα τα οποία μπορούν να γίνουν αντιληπτά από ορισμένες οντικές λειτουργίες είναι τα αποτελέσματα διαδικασιών οι οποίες εκτυλίσσονται με αφύσικο τρόπο — εξ αιτίας κάποιας εξωτερικής αιτίας, που προέρχεται είτε από συνειδητές πηγές είτε από τυχαία μηχανικά αποτελέσματα.
18.136.Α	Το τμήμα της νέας εφεύρεσης που ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ ονόμαζε Χραχαρτσάχα και το οποίο θεωρούσε το σημαντικότερο, έμοιαζε με «Τιρζικιάνο», ή όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου, με «πελώριο ηλεκτρικό λαμπτήρα».
18.136.Α	Το εσωτερικό αυτής της ειδικής συσκευής έμοιαζε με θαλαμίσκο, του οποίου η μοναδική πόρτα έκλεινε ερμητικά.
18.136.Α	Τα τοιχώματα της ήταν φτιαγμένα από ένα διάφανο υλικό, που θύμιζε πολύ αυτό που ονομάζουν πάνω στον πλανήτη σου «γυαλί».
18.136.Α	Όπως έμαθα αργότερα, το κυριότερο χαρακτηριστικό εκείνου του διάφανου υλικού ήταν ότι, αν και μπορούσαν τα όντα, με το όργανο της όρασής τους, να αντιλαμβάνονται δια μέσου αυτού όλες τις κοσμικές συγκεντρώσεις, δεν άφηνε εντούτοις να περάσει καμία ακτινοβολία, όποια κι αν ήταν η προέλευσή της, ούτε από έξω προς τα μέσα ούτε από μέσα προς τα έξω.
18.136.Α	Εξετάζοντας εκείνο το τμήμα της καταπλητικής του εφεύρεσης, διέκρινα καθαρά, μέσα από τα διάφανα τοιχώματα, ένα είδος τραπεζιού και δύο καθίσματα τοποθετημένα ακριβώς στο κέντρο του· πάνω από το τραπέζι κρέμονταν τρία όμοια αντικείμενα σαν τους γήινους «ηλεκτρικούς λαμπτήρες», που έμοιαζαν με «Μομονοντουάρ». Πάνω στο τραπέζι, ή κοντά σ’ αυτό, είχαν τοποθετηθεί πολλές συσκευές και όργανα που μου ήταν ακόμα άγνωστα.
18.136-7.Α	Αργότερα έμαθα ότι όλα τα αντικείμενα που ήταν μέσα στο Χραχαρτσάχα, καθώς και ολόκληρος ο εξοπλισμός που φορέσαμε στη συνέχεια, είχαν κατασκευαστεί από ειδικά υλικά, τα οποία είχε επίσης ανακαλύψει ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ. Για όλα αυτά, άλλωστε, θα σου δώσω περισσότερες πληροφορίες κατά τη διάρκεια των επεξηγήσεων που ακολουθούν.
18.137.Α	Μάθε στο μεταξύ ότι μέσα στο τεράστιο Χρχ του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, βρίσκονταν, εκτός από το Χραχαρτσάχα, πολλές άλλες μεμονωμένες συσκευές, κι ανάμεσά τους δύο εντελώς μοναδικά «Βιοτσαχάν», τα οποία ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ τα ονόμαζε «Χριχιρχί».
18.139.Α	«Για να μπορέσουν όμως τα όντα που βρίσκονται έξω από τη συσκευή να εκτιμήσουν τη δύναμη της διαδικασίας, συνέθεσα το υλικό των τοιχωμάτων της μηχανής μου σε κάποιο σημείο, με τρόπο που να επιτρέπει τη διέλευση των Σαλνιτσισινουαρνιανών δονήσεων της αδράνειας, ή των “ακτινών”».
18.139.Α	Λέγοντας αυτά, πλησίασε το Χραχαρτσάχα και πάτησε ένα από τα κουμπιά του. Το τεράστιο Χρχ, ή «εργαστήριο», πλημμύρισε αμέσως από ένα φως τόσο έντονο, που τα οπτικά μας όργανα έπαψαν προς στιγμή να λειτουργούν, και χρειάστηκε αρκετός χρόνος πριν μπορέσουμε να ανοίξουμε τα βλέφαρά μας και να κοιτάξουμε γύρω μας, με μεγάλη προσπάθεια.
18.139.Α	Όταν συνήλθαμε κάπως, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ μετακίνησε έναν άλλο μοχλό, και τότε ο γύρω χώρος πήρε πάλι τη συνηθισμένη του όψη. Έπειτα, με την αγγελική φωνή του, τράβηξε την προσοχή μας στο «Βολτόμετρο», του οποίου η βελόνα έδειχνε επίμονα την ίδια ένδειξη, και πρόσθεσε:
18.139.Α	«Κοιτάξτε! Αν και η διαδικασία της σύγκρουσης ανάμεσα στα δύο μέρη, που συνθέτουν το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ, συνεχίζει με την ίδια “ένταση”, και μολονότι το σημείο των τοιχωμάτων της συσκευής που έχει την ιδιότητα να επιτρέπει τη διέλευση των “ακτινών” είναι ακόμη ανοιχτό, εντούτοις το φαινόμενο, που ονομάζεται από τα συνηθισμένα όντα “τεχνητό φως”, έχει πια σταματήσει.
18.140-1.Α	Τέλος, μας φόρεσαν στο κεφάλι κάτι συσκευές που θύμιζαν σκάφανδρα δυτών, εφοδιασμένες με πολύπλοκα «συνδετικά καλώδια».
18.141.Α	Ένα από αυτά τα καλώδια, που ονομαζόταν «Χαρινχράρχ» ή «συντηρητής σφυγμών», ήταν ένα είδος στενόμακρου λαστιχένιου σωλήνα. Το ένα άκρο του ήταν ερμητικά προσαρμοσμένο, με διάφορα πολύπλοκα εξαρτήματα, στο σημείο της κάσκας που αντιστοιχούσε στο όργανο της αναπνοής· ενώ το άλλο άκρο βιδώθηκε λίγο αργότερα, μόλις μπήκαμε μέσα στο παράξενο εκείνο Χραχαρτσάχα, σε μια συσκευή που επικοινωνούσε με τον χώρο του οποίου η παρουσία αποτελεί τη «δεύτερη οντική τροφή».
18.141.Α	Τοποθέτησαν ακόμη, ανάμεσα στον Γκορναχούρ Χαρχάρχ και σε μένα, ένα ειδικό «συνδετικό», μέσα από το οποίο επικοινωνούσαμε ελεύθερα όταν μπήκαμε στο Χραχαρτσάχα, παρόλο που ο αέρας του είχε αναρροφηθεί μέχρι το απόλυτο κενό.
18.141.Α	Η άκρες αυτού του συνδετικού ήταν ενωμένες, κατά κάποιον τρόπο, με κάτι εξαρτήματα πάνω στις κάσκες μας, η μία άκρη με τα δικά μου όργανα «ακοής» και «όρασης», και η άλλη με του Γκορναχούρ Χαρχάρχ.
18.141.Α	Έτσι, αυτή η σύνδεση έκανε χρέη «τηλεφώνου», όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου.
18.141.Α	Το πιο περίεργο όμως και, όπως λένε, το πιο εκλεπτισμένο και έντεχνο απ’ όλα τα «συνδετικά», με τα οποία ήταν εξοπλισμένα για διάφορους λόγους εκείνα τα παράξενα «σκάφανδρα» και οι κάσκες τους, ήταν το συνδετικό που ανακάλυψε ο σοφότατος Γκορναχούρ Χαρχάρχ για να επιτρέπει στο όργανο όρασης των συνηθισμένων όντων να αντιλαμβάνεται τα αντικείμενα του περιβάλλοντος μέσα στο «χώρο του απόλυτου κενού».
18.141-2.Α	Η μια άκρη εκείνου του καταπληκτικού συνδετικού προσαρμοζόταν με τη βοήθεια ορισμένων εξαρτημάτων πάνω στις κάσκες· ενώ η άλλη συνδεόταν μ’ έναν «Αμσμεταγωγό», ο οποίος με τη σειρά του ενωνόταν μέσω μεταλλικών νημάτων με όλα τα αντικείμενα που ήταν απαραίτητο να δούμε κατά τη διάρκεια των πειραμάτων μας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του Χραχαρτσάχα.
18.142.Α	Είναι αξιοσημείωτο ότι στις άκρες αυτής της συσκευής — που είναι σχεδόν ακατανόητη για το νου ενός συνηθισμένου τρίμυαλου όντος — ήταν προσαρμοσμένα δύο ανεξάρτητα συνδετικά, φτιαγμένα από μεταλλικά νήματα, τα οποία μετέδιδαν από έξω ειδικά «μαγνητικά ρεύματα».
18.142.Α	Όπως αργότερα μου εξήγησαν λεπτομερώς, αυτά τα συνδετικά εφευρέθηκαν από τον πραγματικά σοφότατο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, ούτως ώστε, χάρη σε μια ορισμένη ιδιότητα των «ειδικών μαγνητικών ρευμάτων» τα οποία ο ίδιος είχε επίσης ανακαλύψει, η παρουσία των σοφών τρίμυαλων όντων, καθώς κι εκείνων που δεν είχαν ακόμα τελειοποιηθεί μέχρι το «Ιερό Ινκοτσάρνο», να αντανακλάται στην ουσία τους, και, χάρη σε μιαν άλλη ιδιότητα εκείνων των ρευμάτων, η παρουσία των αντικειμένων του περιβάλλοντος να «αντανακλάται» επίσης, κι έτσι να μπορούν τα ατελή οπτικά τους όργανα να τα βλέπουν ακόμα και σ’ εκείνο το κενό — παρόλο που αυτός ο χώρος δεν περιείχε κανένα παράγοντα, και κανένα αποτέλεσμα των διαφόρων κοσμικών συγκεντρώσεων που θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί από τις μόνες δονήσεις που κάνουν δυνατή τη λειτουργία οποιουδήποτε οντικού οργάνου.
18.142.Α	Αφού μας ντύσανε με τις βαριές στολές, χωρίς τις οποίες δεν θα μπορούσαμε να υπάρχουμε μέσα στο ξένο εκείνο περιβάλλον, οι βοηθοί του σοφότατου, για όλο το σύμπαν, Γκορναχούρ Χαρχάρχ μας μετέφεραν, με τη βοήθεια πάντοτε ειδικών μηχανών, στο εσωτερικό του Χραχαρτσάχα· έπειτα, αφού βίδωσαν τις ελεύθερες άκρες των συνδετικών καλωδίων που ήταν προσαρμοσμένα πάνω μας σε μια συσκευή τοποθετημένη μέσα στο θαλαμίσκο, βγήκαν έξω, κλείνοντας ερμητικά πίσω τους τη μοναδική οδό επικοινωνίας προς «όλα όσα αντιπροσωπεύουν κάποιον κόσμο».
18.142.Α	Όταν μείναμε μόνοι μας μέσα στο Χραχαρτσάχα, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ γύρισε έναν από τους «διακόπτες» που ήταν κοντά του και μου είπε:
18.143.Α	«Η αντλία άρχισε ήδη να λειτουργεί· σε λίγο θα έχει εκκενώσει τα αποτελέσματα όλων ανεξαιρέτως των κοσμικών διαδικασιών, των οποίων το σύνολο εξυπηρετεί την αρχή, το λόγο ύπαρξης και τη διατήρηση της ζωής κάθε πράγματος μέσα σε “όλα όσα αντιπροσωπεύουν έναν κόσμο”».
18.143.Α	Έπειτα πρόσθεσε, λίγο σαρκαστικά: «Σύντομα θα απομονωθούμε τελείως από καθετί που υπάρχει και λειτουργεί σ’ ολόκληρο το σύμπαν· ωστόσο χάρη στη νέα μου εφεύρεση και στις γνώσεις που έχουμε, όχι μόνο θα μπορέσουμε να ξαναγυρίσουμε στον κόσμο και να ξαναγίνουμε σωματίδια στο σύνολο όσων υπάρχουν, αλλά θα αξιωθούμε σε λίγο να γίνουμε αμέτοχοι μάρτυρες ορισμένων παγκόσμιων νόμων, τους οποίους τα συνηθισμένα αμύητα τρίκεντρα όντα θεωρούν “ανεξιχνίαστα μυστήρια της Φύσης”, και οι οποίοι στην πραγματικότητα δεν είναι παρά τα απλά και φυσικά “αποτελέσματα που προκύπτουν αυτομάτως τα μεν από τα δε”».
18.146.Α	Καθώς λοιπόν ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ χτυπιόταν, κατάφερε με τους περίπλοκους ελιγμούς του, κουτσά-στραβά, να ξανακατεβάσει το πλανητικό του σώμα, περιβεβλημένο με το βαρύ σκάφανδρο, πάνω στο κάθισμα και το στερέωσε εκεί με κάτι ειδικές βίδες που ήταν γι’ αυτό το σκοπό· κι όταν είχαμε πια κι οι δυο μας κάπως βολευτεί και μπορούσαμε να επικοινωνούμε μέσα από τα συνδετικά που σου έλεγα, έστρεψε την προσοχή μου στις τρεις συσκευές που κρέμονταν πάνω από το τραπέζι, εκείνες που, όπως σου είπα, έμοιαζαν με Μομονοντουάρ.
18.146.Α	Κοιτώντας τες από κοντά είχαν και οι τρεις την ίδια όψη: η καθεμιά τους περιείχε ένα είδος «υποδοχής» απ’ όπου έβγαιναν ράβδοι από «άνθρακα» κι έμοιαζαν πολύ μ’ εκείνα που οι ευνοούμενοί σου ονομάζουν «λαμπτήρες βολταϊκού τόξου».
18.147.Α	Όταν έστρεψε την προσοχή μου σ’ εκείνες τις τρεις συσκευές τύπου Μομονοντουάρ, είπε:
18.147.Α	«Καθεμιά από αυτές τις εξωτερικά όμοιες συσκευές βρίσκεται σε απ’ ευθείας επικοινωνία με τα δευτερεύοντα “δοχεία” που σας έδειξα έξω από το Χραχαρτσάχα, μέσα στα οποία τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ που έχουν υποστεί το τεχνητό Ντζαρτκλόμ ξανασυγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο.
18.147.Α	«Οι τρεις αυτές συσκευές είναι κατασκευασμένες με τέτοιον τρόπο ώστε τα δευτερεύοντα “δοχεία” να μπορούν να προμηθεύουν ακόμα κι εδώ, μέσα σ’ ένα χώρο απόλυτου κενού, το καθένα από τα ενεργά μέρη του Οκιντανόχ στην καθαρή μορφή του και σε όση ποσότητα χρειαζόμαστε για τα πειράματά μας, ενώ μπορούμε να τροποποιήσουμε κατά βούληση τη δύναμη που προκύπτει από την τάση τους να “συγχωνεύονται πάλι σ’ ένα ενιαίο σύνολο”, δύναμη η οποία τους είναι σύμφυτη και εξαρτάται από το βαθμό συμπύκνωσης της μάζας τους.
18.147.Α	«Για άλλη μια φορά, μέσα σε τούτο το χώρο του απόλυτου κενού, θα σας δείξω το μη σύμφωνο προς τους νόμους φαινόμενο που πριν λίγο παρατηρήσαμε από έξω. Με άλλα λόγια, θα σας επιδείξω και πάλι το συμπαντικό φαινόμενο που παράγεται όταν, μετά από ένα Ντζαρτκλόμ, δύο από τα διακεκριμένα μέρη του Οκιντανόχ συναντηθούν μέσα σ’ ένα χώρο από τον οποίο αφαιρέθηκε κάθε κοσμική συγκέντρωση και όπου τείνουν, χωρίς τη συμμετοχή του τρίτου, να ανασυγχωνευτούν σ’ ένα ενιαίο σύνολο».
18.147.Α	Μετά από τα λόγια αυτά, έκλεισε το τμήμα των τοιχωμάτων του Χραχαρτσάχα που το υλικό του είχε την ιδιότητα να επιτρέπει να διέρχονται οι «ακτίνες», και έπειτα γύρισε δύο «διακόπτες» και πίεσε ένα «κουμπί», πράγμα που μετατόπισε αυτόματα μια μικρή πλατφόρμα από ειδική πλαστική ύλη η οποία βρισκόταν πάνω στο τραπέζι προς τον «λαμπτήρα βολταϊκού τόξου»· τότε, στρέφοντας πάλι την προσοχή μου προς το αμπερόμετρο και το βολτόμετρο, πρόσθεσε:
18.147.Α	«Μόλις άφησα ελεύθερη τη δίοδο στα δύο μέρη του Οκιντανόχ που λέγονται “Ανοδνάτιος” και “Καθοδνάτιος”, δίνοντάς τους την ίδια ένταση με την προηγούμενη φορά».
18.147-8.Α	Κοιτώντας το αμπερόμετρο και το βολτόμετρο, είδα ότι πραγματικά οι βελόνες τους κινήθηκαν και σταμάτησαν στην ίδια ακριβώς ένδειξη που είχα προσέξει και προηγουμένως, έξω από το Χραχαρτσάχα, και αυτό το γεγονός με άφησε έκπληκτο, διότι, παρά την ένδειξη των δεικτών και την προειδοποίηση του Γκορναχούρ Χαρχάρχ, δεν παρατηρούσα ούτε ένιωθα καμιά αλλαγή στο βαθμό ορατότητας των αντικειμένων του περιβάλλοντος.
18.148.Α	— Μα καλά, γιατί αυτή η μη σύμφωνη προς τους νόμους τάση των μερών του Οκιντανόχ να «ξανα-συγχωνεύονται-σ’ ένα-ενιαίο-σύνολο» δεν μας δίνει τώρα κανένα αποτέλεσμα;
18.148.Α	Πριν απαντήσει στην ερώτησή μου, έσβησε το μοναδικό λαμπτήρα τον οποίο τροφοδοτούσε ειδικό μαγνητικό ρεύμα. Η έκπληξή μου αυξήθηκε, γιατί παρά το ξαφνικό σκοτάδι, μπορούσε κανείς να δει καθαρά μέσα από τα τοιχώματα του Χραχαρτσάχα ότι οι βελόνες του αμπερόμετρου και του βολτόμετρου βρίσκονταν πάντοτε στις προηγούμενες ενδείξεις τους.
18.148.Α	«Επιπλέον, σύμφωνα μ’ ένα νόμο που λέγεται “Ετερατογκετάρ”, οι “Σαλνιτσισινουαρνιανές δονήσεις αδράνειας”, ή αλλιώς οι “ακτίνες”, αποκτούν την ιδιότητα να επενεργούν επάνω στα όργανα αντίληψης των όντων μόνο αφού ξεπεράσουν το όριο που προσδιορίζεται από την επιστήμη ως εξής: “ένα αποτέλεσμα εκδήλωσης ανάλογο προς το βαθμό της έντασης που δίνεται από το σοκ”.
18.148-9.Α	«Καθώς, λοιπόν, η διαδικασία της αντίθεσης των δύο από τα τρία μέρη του Οκιντανόχ γίνεται με μια ένταση τεράστιας ισχύος, το αποτέλεσμα της σύγκρουσής τους εκδηλώνεται σε μια ορισμένη απόσταση από τον τόπο της προέλευσής της.
18.149.Α	«Και τώρα, κοιτάξτε!»
18.149.Α	Πάτησε κάποιο άλλο κουμπί, και ξαφνικά όλο το εσωτερικό του Χραχαρτσάχα πλημμύρισε με το ίδιο εκείνο εκτυφλωτικό φως που, όπως σου είπα, με είχε τυφλώσει και έξω από τη συσκευή.
18.149.Α	Αυτή η πλυμμήρα του φωτός προέκυψε επειδή, πατώντας εκείνο το κουμπί, ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ ξεσκέπασε το τμήμα των τοιχωμάτων του Χραχαρτσάχα που επέτρεπε την δίοδο των «ακτινών».
18.149.Α	Όπως μου εξήγησε αργότερα, αυτό το φως δεν ήταν παρά μια συνέπεια της «τάσης των μερών του Οκιντανόχ να συγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο», όπως ασκείτο στον απόλυτα κενό χώρο του Χραχαρτσάχα, και εκδηλωνόταν χάρη στην «αντανάκλαση από έξω», δηλαδή την επιστροφή των ακτινών στον τόπο της προέλευσής τους.
18.150.Α	Έπειτα από λίγο, από το πάτωμα του Χραχαρτσάχα ανυψώθηκε αργά-αργά ένα μικρό αντικείμενο όμοιο με κουτί, που είχε κι αυτό διάφανα τοιχώματα και περιείχε, όπως διαπίστωσα αργότερα, ορισμένα «ορυκτά», «πετρώματα», «μέταλλα» και διάφορα αέρια σε υγρή ή στερεή κατάσταση.
18.152.Α	Λέγοντας αυτά, τοποθέτησε εμπρός στο όργανο της όρασής μου ένα είδος Τεσκουάνο με αυτόματο χειρισμό και έπειτα άρχισε να ανοιγοκλείνει με μια συγκεκριμένη σειρά διάφορους διακόπτες. Και καθώς εγώ κοιτούσα μέσα από το Τεσκουάνο, αυτός μου έλεγε τα εξής:
18.152.Α	«Μόλις προκάλεσα τη συρροή και των τριών μερών του Οκιντανόχ στο χώρο αυτού του μετάλλου, και αφού τα τρία ενεργά μέρη έχουν όλα την ίδια “πυκνότητα”, και επομένως τον ίδιο “βαθμό έντασης”, ξανασυγχωνεύονται σ’ ένα ενιαίο σύνολο μέσα στο χώρο γύρω από το μέταλλο, χωρίς να τροποποιούν καθόλου την παρουσία του. Το Πανταχού Παρόν Οκιντανόχ που προκύπτει μ’ αυτή την μέθοδο ρέει τώρα στη συνηθισμένη του κατάσταση, μέσα από έναν ειδικό αγωγό, έξω από τούτο δω το Χραχαρτσάχα και συγκεντρώνεται στο πρώτο δοχείο εκείνο που σας έδειξα πριν λίγη ώρα.

Study of Beelzebub's Tales

Χραχαρτσάχα

18 Το Αρχι-εξωφρενικό