Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Τουρκεστάν

 

1 Η αφύπνιση της σκέψης

1.41.Α

Αυτός που στα παιδικά του χρόνια τον έλεγαν «Τατάχ», όταν ήταν νεαρός «Αράπη», αργότερα «Μαύρο Έλληνα», στα χρόνια της ωριμότητάς του «Τίγρη του Τουρκεστάν», και ο οποίος σήμερα δεν είναι όποιος κι όποιος, αλλά ο γνήσιος «Κύριος» ή «Μίστερ» Γκουρτζίεφ, ή ο ανιψιός του «Πρίγκηπα Μουχράνσκι», ή, τέλος, απλούστατα:

Ο ΧΟΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

 

31 Η έκτη και τελευταία παραμονή του Βεελζεβούλ στην επιφάνεια της Γης

31.105.Β

Αφού διάλεξα για κύριο τόπο της ύπαρξής μου μια περιοχή που λεγόταν «Τουρκεστάν», η οποία βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Ασίας, άρχισα να πηγαίνω όχι μόνο στα μέρη όπου γίνονταν οι διαδικασίες που με ενδιέφεραν, αλλά, κατά τις ανακωχές και τις ανάπαυλες των διαδικασιών αυτών, ταξίδευα πολύ, πηγαίνοντας σε όλες σχεδόν τις ηπείρους — εκτός από εκείνη που ονομάζεται σήμερα «Αμερική» — και κάνοντας παρέα με τα όντα όλων των λεγόμενων «εθνικοτήτων».

 

33 Ο Βεελζεβούλ επαγγελματίας υπνωτιστής

33.151.Β

Έτσι, παιδί μου, άρχισα πρώτα τη δραστηριότητα μου σαν επαγγελματίας υπνωτιστής, όπως σου είπα, στο κέντρο της ηπείρου Ασίας, σε διάφορες πόλεις του Τουρκεστάν.

33.151.Β

Στην αρχή έμενα στις πόλεις της περιοχής του Τουρκεστάν που αργότερα ονομάστηκε «Κινέζικο Τουρκεστάν», σε αντίθεση με το μέρος που λέγεται «Ρωσικό Τουρκεστάν» μετά την κατάκτηση του από τα όντα της μεγάλης κοινότητας της Ρωσίας.

33.151.Β

Στις πόλεις του Κινέζικου Τουρκεστάν ήταν πολύ αισθητή η έλλειψη γιατρών του είδους μου, γιατί τότε, στα τρίμυαλα όντα που κατοικούσαν σ’ εκείνη τη χώρα της επιφάνειας του πλανήτη σου εκδηλώθηκαν ιδιαίτερα έντονα δύο από τις πιο καταστροφικές «οργανικές συνήθειες» που είχαν πια γίνει έμφυτες στην παρουσία των όντων εκείνου του δύστυχου πλανήτη.

33.151.Β

Η ύπαρξη μου περιφερόταν, λοιπόν, στην αρχή εκείνης της περιόδου της δραστηριότητας μου, σε διάφορες πόλεις του Κινέζικου Τουρκεστάν, αλλά αργότερα ήρθαν έτσι τα πράγματα που προτίμησα να παραμείνω στις πόλεις του Ρωσικού Τουρκεστάν.

33.151.Β

Στα όντα που κατοικούν στις πόλεις του Ρωσικού Τουρκεστάν, ή πρώτη από αυτές τις καταστροφικές συνήθειες — ή «βίτσια», όπως τα λένε καμιά φορά — η συνήθεια δηλαδή να καπνίζουν όπιο, ήταν κάτι που σπάνιζε, και η συνήθεια να μασάνε Άνασα σπάνιζε ακόμα περισσότερο. Αντίθετα, στα μέρη εκείνα βρισκόταν σε πλήρη άνθηση η χρήση της λεγόμενης «ρωσικής βότκας».

33.152.Β

Λοιπόν, παιδί μου, την περίοδο που περιέφερα την ύπαρξη μου υπό την ιδιότητα του γιατρού ανάμεσα στα όντα που κατοικούσαν στις πόλεις του Τουρκεστάν, έπρεπε να εργάζομαι τόσο εντατικά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ώστε ορισμένες λειτουργίες του πλανητικού μου σώματος άρχισαν να αλλοιώνονται.

Άρχισα τότε να σκέφτομαι ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψω κάθε ασχολία, και, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα, να μην κάνω τίποτε άλλο από το να αναπαύομαι.

33.152-3.Β

Το να μείνω όμως στο Τουρκεστάν και να οργανώσω την ύπαρξη μου έτσι που να μπορέσω να προσφέρω στο πλανητικό μου σώμα την αναγκαία ανάπαυση, ήταν αδύνατο, γιατί σε όλα σχεδόν τα όντα που κατοικούσαν σ’ εκείνο το μέρος της επιφάνειας του πλανήτη σου — από το Ρωσικό ως το Κινέζικο Τουρκεστάν — είχαν ήδη κρυσταλλωθεί, είτε από τις προσωπικές τους προσλήψεις, είτε από περιγραφές, τα αναγκαία δεδομένα για να αναγνωρίζουν την εξωτερική μου εμφάνιση· καθένα λοιπόν από τα συνηθισμένα όντα εκείνων των περιοχών ένιωθε την ανάγκη να μου μιλήσει για τον εαυτό του ή για τους συγγενείς του, σχετικά με το θέμα του ενός ή του άλλου από εκείνα τα «ολέθρια βίτσια» και τις μεθόδους απαλλαγής από αυτά — μεθόδους στις οποίες είχα γίνει συμπτωματικά αυθεντία εκτός συναγωνισμού.

33.153.Β

Λόγω του σχεδίου που συνέλαβα τότε, και πραγματοποίησα στη συνέχεια, για να ξεφύγω απ’ αυτή την κατάσταση, το Τουρκεστάν — ο τόπος εκείνος όπου παγιώθηκαν τότε μέσα στην παρουσία μου δεδομένα που θα μου θυμίζουν για πάντα αξέχαστες στιγμές — έπαψε να είναι ο μόνιμος τόπος της ύπαρξής μου πάνω στον πλανήτη σου κατά την περίοδο της τελευταίας μου παραμονής. Και από τότε οι πόλεις της «περίφημης» Ευρώπης τους, με τα καφενεία όπου σου σερβίρουν ένα «μαύρο υγρό» αμφιβόλου προελεύσεως, αντικατέστησαν για πάντα στη ζωή μου τις ανατολίτικες πόλεις με τα «Τσαϊχανέ» και τα εξαίσια αρωματικά τους τσάγια.

33.159.Β

Δεν μπόρεσα καθόλου να αναπαυθώ στην Αίγυπτο, γιατί οι περιστάσεις με ανάγκασαν σε λίγο να εγκαταλείψω τη χώρα.

Αυτές οι περιστάσεις ήταν άλλωστε ο λόγος για τον οποίο οι πόλεις του αγαπημένου μου Τουρκεστάν, με τα άνετα «Τσαϊχανέ» τους, παραχώρησαν τη θέση τους, όπως σου είπα, στις πόλεις του περίφημου κέντρου του σύγχρονου πολιτισμού, την ήπειρο της Ευρώπης, με τα εξίσου περίφημα «καφέ-ρεστωράν» τους, όπου σου προσφέρουν, αντί για αρωματικό φρέσκο τσάι, ένα μαύρο υγρό, που ένας Θεός ξέρει από τι το βγάζουν.

 

41 Ο Δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ από την Μπουχάρα

41.83.Γ

«Όσον αφορά το ηλεκτρικό φως, όμως, δεν είναι και πολύς καιρός που το έχουμε, και μας ήρθε με πρωτοβουλία ενός άλλου φίλου, κάποιου Ευρωπαίου που είναι ακόμη πολύ νέος.

41.83.Γ

«Θα είναι, κατά τη γνώμη μου, προτιμότερο να σου διηγηθώ ξεχωριστά καθεμιά από αυτές τις ιστορίες.

41.83.Γ

«Όταν πρωτοήρθαμε, υπήρχε εδώ κοντά ένας άγιος τόπος που ονομαζόταν “Άγιο Σπήλαιο”, όπου αφθονούσαν οι προσκυνητές και οι ευσεβείς απ’ ολόκληρο το Τουρκεστάν.

41.83.Γ

«Κατά τη λαϊκή δοξασία, κάποτε, σ’ εκείνη τη σπηλιά ζούσε κάποιος “Χντρεϊλάβ” που αναλήφθηκε στους ουρανούς ζωντανός.

41.83.Γ

«Έλεγαν ακόμα ότι αναλήφθηκε τόσο ξαφνικά που δεν πρόλαβε καν να σβήσει τη φωτιά που φώτιζε τη σπηλιά του.

41.83.Γ

«Κι αυτή η πίστη δυνάμωνε από το γεγονός ότι μέσα στη σπηλιά έφεγγε μια “άσβεστη φλόγα”.

 

43 Ο Βεελζεβούλ εκθέτει τις απόψεις του για την περιοδική διαδικασία αμοιβαίας καταστροφής των ανθρώπων

43.233.Γ

«Οι “καντί” είναι παντού ίδιοι, μόνο τα ονόματά τους αλλάζουν. Στην Περσία λέγονται Πέρσες, και Τούρκοι στην Τουρκία.

43.233.Γ

«Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει για το κάθε πράγμα στη Γη· οι γάιδαροι είναι παντού ίδιοι, απλώς τους ονομάζουν διαφορετικά.

43.233.Γ

«Για παράδειγμα, η ράτσα των γαϊδουριών που στον Καύκασο λέγονται “γάιδαροι του Καραμπάχ” ξαναβρίσκεται στην Τουρκία με την ονομασία “γάιδαροι του Χορασάν”».

43.243.Γ

Η καταστροφή της ύπαρξης των όντων με άλλες μορφές ξανάρχισε λοιπόν, και όχι μόνον ιδιωτικά, μέσα στα σπίτια, αλλά ακόμη και δημόσια, σε κατάλληλους χώρους.

43.243.Γ

Οι χώροι αυτοί συνδέονταν, αυτή τη φορά, με τη μνήμη κυρίως του Άγιου Μωάμεθ ή των συντρόφων του.

43.243.Γ

Ο αριθμός των θυμάτων αυξανόταν μέρα με τη μέρα, έτσι ώστε, ύστερα από εκατό περίπου χρόνια από την εμφάνιση της εταιρίας «Η Γη είναι μόνο για τους ανθρώπους», καταστρέφονταν κάθε χρόνο, σε ένα μόνο μέρος, μέχρι και εκατό χιλιάδες από τα ίδια όντα που θυσίαζαν σε προηγούμενες εποχές, όπως «βόδια», «πρόβατα», «καμήλες», κ.λπ. …

43.243.Γ

Στη διάρκεια των δύο τελευταίων αιώνων, οι τόποι που δοξάζονταν μ’ αυτόν τον τρόπο ήταν ανάμεσα σε άλλους και οι πόλεις της Μέκκας και της Μεδίνας στην Αραβία, της Μεσχέντ στην περιοχή της Βαγδάτης, και τα περίχωρα της Γενικισλάκ στο Τουρκεστάν.

43.243.Γ

Με λίγα λόγια, το «αίμα άρχισε πάλι να τρέχει άφθονο» στην ήπειρο της Ασίας.

43.243.Γ

Οι προσφορές θυσιών πολλαπλασιάζονταν κατά τη διάρκεια των μουσουλμανικών γιορτών «Μπαϊράμ» και «Γκουρμπάν», καθώς και κατά τις χριστιανικές γιορτές που υπάρχουν εκεί κάτω και ονομάζονται «Τέλος Τριωδίου», «Αγίου Γεωργίου», και άλλες.

 

44 Για το Βεελζεβούλ, η ανθρώπινη αντίληψη της δικαιοσύνης είναι, μιλώντας αντικειμενικά, μία «καταραμένη αυταπάτη»

44.273-4.Γ

Έτσι λοιπόν, παιδί μου, αφού ξαναβρήκα μ’ αυτό τον τρόπο τα δυο μισά του αντιγράφου του έργου εκείνου του «εν αναμονή Αγίου» Μακάρυ Κρονμπέρνκσιον, τα μετέφερα σε μια πόλη της χώρας που ονομάζεται σήμερα «Τουρκεστάν», και τότε ήταν ο τόπος της μόνιμης διαμονής μου, όπου άρχισα να αποκρυπτογραφώ τις επιγραφές και τις εικόνες που είχαν χαραχτεί στο Μπουλμαρσάν και διευκρίνιζαν την επιστημονική θέση του Μακάρυ Κρονμπέρνκσιον με τίτλο «θετικές και αρνητικές επιδράσεις πάνω στον άνθρωπο».

44.274.Γ

Όταν θα επιστρέψουμε στο σπίτι, θα προσπαθήσω να θυμηθώ και να σου μεταδώσω κατά λέξη, αν είναι δυνατόν, το περιεχόμενο του μεγάλου αυτού έργου, που προερχόταν από το Νου και φτιάχτηκε από τα χέρια εκείνου του τρίμυαλου όντος· στο μεταξύ, όμως, θα περιοριστώ να σου εκθέσω το μέρος του κειμένου, όπου ο Μακάρυ Κρονμπέρνκσιον όρισε για πρώτη φορά την έννοια του Καλού και του Κακού, θεωρώντας τις λέξεις αυτές σύμβολα των δυνάμεων που χρησιμεύουν ως βάση για τη συγκρότηση της παρουσίας, καθώς και για το σχηματισμό των διαδοχικών καταστάσεων κάθε σχετικά ανεξάρτητης κοσμικής έκφανσης, και κατά συνέπεια κάθε όντος.