βιμπρόμετρο

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος	βιμπρόμετρο
	40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ
40.45-6.Γ	Η φυσιολογική ιδιαιτερότητα των όντων εκείνης της μικρής ομάδας ήταν ότι διατηρούσαν σταθερά, σε όλη την οκτάβα της φωνής τους, όποιος και αν ήταν ο αριθμός των παραγόμενων ήχων, ένα «αμετάβλητο σύνολο δονήσεων» με βάση μόνο τα τρία έμφυτα Ρεστοριάλ τους, τα οποία, καθ’ όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων τους, είχαν την ιδιότητα να προκαλούν σε ολόκληρη την παρουσία κάποιου άλλου όντος αυτό που ονομάζεται «επικέντρωση» ή «αντήχηση». Αυτό το κατάλαβα πολύ καθαρά, όταν, με αφορμή το ενδιαφέρον μου για τα τραγούδια τους, άρχισα να μελετώ τούτη την ιδιαιτερότητά τους, τόσο σπάνια στους σημερινούς ευνοουμένους σου, χρησιμοποιώντας τρία ειδικά «διαπασόν» που κατασκεύασα, καθώς και πολλούς ευαίσθητους «παλμογράφους» που μου ανήκαν και είχε επινοήσει μετά από παραγγελία μου ο φίλος της ουσίας μου ο Γκορναχούρ Χαρχάρχ.
	41 Ο Δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ από την Μπουχάρα
41.63-4.Γ	Το σκέπασμα του πιάνου ήταν ανοιχτό, και μπορούσε κανείς να δει ότι σε κάθε σειρά χορδών είχαν προσαρμόσει μικρές ανεξάρτητες συσκευές που μπορούσαν να μετρήσουν το «βαθμό ζωογονητικότητας δονήσεων από διάφορες πηγές», και που ονομάζονταν «βιμπρόμετρα».
41.64.Γ	Βλέποντας τόσα πολλά βιμπρόμετρα, η έκπληξη μου έφτασε στο επίπεδο εκείνο της έντασης που ο Ναστραντίν Χότζας χαρακτηρίζει με τα λόγια: «Αν ξεπεράσεις τα όρια του κορεσμού, θα σκάσεις».
41.64.Γ	Όταν είδα το «βιμπρόμετρο» που χρησίμευε για να μετράς το «βαθμό ζωογονητικότητας των δονήσεων», η έκπληξη μου έφτασε στο ζενίθ της.
41.64.Γ	Κι η έκπληξη μου ήταν ακόμα μεγαλύτερη επειδή ήξερα ότι δεν υπήρχε, εκείνη την περίοδο, ούτε μια συσκευή για τη μέτρηση οποιουδήποτε είδους δονήσεων, κι αναρωτήθηκα για μια ακόμη φορά, πώς μπόρεσε ο σεβάσμιος αυτός γέροντας, που κατοικούσε μέσα στα άγρια βουνά, τόσο μακριά από τα όντα τα οποία εκπροσωπούσαν το γήινο πολιτισμό της εποχής του, να προμηθευτεί τέτοιες συσκευές.
41.65.Γ	«Κατασκευάσαμε συσκευές πανομοιότυπες μ’ εκείνες που όλοι οι σοφοί της αρχαιότητας έκαναν τα πειράματά τους. Μια από αυτές, στην οποία μάλιστα προσθέσαμε κάτι καινούργιο, έγινε στη συνέχεια η κυριότερη ερευνητική μας συσκευή.
41.65.Γ	«Με τη συσκευή αυτή πειραματιζόταν ο Πυθαγόρας· και την ονόμαζε “μονόχορδο”. Ύστερα από την τροποποίηση της την ονόμασα “βιμπροσόου”».
41.65.Γ	Καθώς μιλούσε, πίεσε δυνατά με το ένα του χέρι κάτι στο πάτωμα, ενώ με το άλλο έδειχνε μια συσκευή παράξενης μορφής, και πρόσθεσε ότι αυτό ήταν το τροποποιημένο «μονόχορδο».
41.65.Γ	Η «συσκευή» που έδειχνε αποτελείτο από μια σανίδα δύο μέτρων, η μισή μπροστινή επιφάνεια της οποίας ήταν χωρισμένη σε «διαστήματα» όπως το μπράτσο του οργάνου παραγωγής ήχων το οποίο λέγεται «κιθάρα», κι επάνω της ήταν τεντωμένη μια μόνο χορδή.
41.65-6.Γ	Στην άλλη μισή ήταν προσαρμοσμένα διάφορα «βιμπρόμετρα», ίδια κι απαράλλαχτα με αυτά που ήταν εφαρμοσμένα στις χορδές του «πιάνου» και διαταγμένα με τρόπο ώστε οι ενδεικτικές βελόνες τους να βρίσκονται ακριβώς πάνω από τις λουρίδες του άλλου μισού.
41.66.Γ	Στην πίσω πλευρά της σανίδας ήταν στερεωμένο ένα ολόκληρο δίκτυο από μικρούς σωλήνες, άλλους γυάλινους, άλλους μεταλλικούς, που επίσης προορίζονταν να παράγουν ήχους, οι οποίοι αυτή τη φορά δημιουργούνταν από τις δονήσεις που γεννούσαν ορισμένα ρεύματα και μετατοπίσεις, είτε του κανονικού αέρα, είτε αέρα τεχνητά συμπιεσμένου και αραιωμένου. Για τη μέτρηση των δονήσεων αυτών των ήχων χρησιμοποιούσαν βιμπρόμετρα ίδια με αυτά που είχαν για τις δονήσεις που εξέπεμπαν οι χορδές.
41.68.Γ	«Θα παράγω τώρα, με αυτό το δίκτυο σωλήνων, πέντε ξεχωριστούς ήχους, πάντα τους ίδιους. Εσείς, τώρα, προσέξτε τη γλάστρα με τα λουλούδια, και χρονομετρήστε με τα ρολόγια σας το χρονικό διάστημα που θα συνεχίζω να βγάζω αυτούς τους ήχους· θυμηθείτε επίσης τους αριθμούς που θα δείχνουν οι βελόνες των βιμπρόμετρων».
41.68.Γ	Μετά άρχισε να φυσάει αέρα μέσα στους αντίστοιχους σωλήνες μ’ ένα μικρό φυσερό και παρήγαγε έτσι μια ομοιόμορφη μελωδία πέντε τόνων.
41.68.Γ	Η ομοιόμορφη μελωδία διάρκεσε δέκα λεπτά, και όχι μόνο θυμόμασταν τους αριθμούς που έδειχναν οι βελόνες των βιμπρόμετρων, αλλά και οι πέντε εκείνοι ήχοι εντυπώθηκαν έντονα στην ακουστική μας μνήμη.
41.68.Γ	Όταν ο Χατζής σταμάτησε τη μονότονη μουσική του, είδαμε ότι τα λουλούδια παρέμεναν τόσο φρέσκα όσο και προηγουμένως.
41.68.Γ	Ο Χατζής άφησε τότε το «μονόχορδο» και πήγε να κάτσει στο όργανο παραγωγής ήχων που λέγεται «πιάνο»· μας είπε πάλι να προσέξουμε τις βελόνες των βιμπρόμετρων, και άρχισε να χτυπά διαδοχικά τα αντίστοιχα πλήκτρα του πιάνου, από τα οποία βγήκε η ίδια ομοιόμορφη μελωδία των πέντε τόνων.
41.68.Γ	Οι βελόνες των βιμπρόμετρων έδειχναν και πάλι τους ίδιους αριθμούς.
41.68.Γ	Τότε ο Χατζής ήρθε και κάθησε κοντά μας, και είπε:
41.68-9.Γ	«Όπως με έπεισαν οι μακρόχρονες έρευνες μου, αλλά και σύμφωνα με την επιστήμη Σατ-Τσάι-Μερνίς, υπάρχουν πραγματικά δύο είδη δονήσεων στον κόσμο: οι “δημιουργικές δονήσεις” και οι “δονήσεις αδράνειας”.
41.78.Γ	«Θα σας δείξω αν θέλετε κι αυτό το πείραμα, που είναι από τα πιο ενδιαφέροντα».
41.78.Γ	Σηκώθηκε και πήγε πάλι στη διπλανή αίθουσα, απ’ όπου έφερε, με τη βοήθεια ενός νεαρού, αυτή τη φορά, τρία τετράποδα όντα τα οποία εκεί τα λένε «σκύλο», «πρόβατο» και «κατσίκα», καθώς και μερικές συσκευές με περίεργο σχήμα, που έμοιαζαν με βραχιόλια.
41.78.Γ	Πέρασε το ένα από τα βραχιόλια στο μπράτσο του δερβίση Μπόγκα-Εντίν, και το άλλο στο δικό του μπράτσο· ταυτόχρονα γύρισε προς εμένα και μου είπε:
41.78.Γ	Πέρασε μετά στο λαιμό της «κατσίκας», του «πρόβατου» και του «σκύλου» τις υπόλοιπες παράξενες συσκευές και, δείχνοντας τα βιμπρόμετρα, μας παρακάλεσε να θυμηθούμε και να σημειώσουμε όλες τις ενδείξεις που θα έδειχναν οι βελόνες σ’ αυτά τα όντα που είχαν τόσο διαφορετικό παρουσιαστικό.
41.78.Γ	Κοιτάξαμε τους αριθμούς που έδειχναν τα πέντε βιμπρόμετρα, και τους γράψαμε στα «σημειωματάρια» που μας έδωσε ο νεαρός.
41.78.Γ	Μετά, ο δερβίσης Ασβάτζ-Τρουβ ήρθε και ξανακάθησε πάνω τις τσόχες και μας είπε:
41.78.Γ	«Κάθε μορφή “ζωής” έχει ένα “σύνολο δονήσεων” που χαρακτηρίζει μόνο αυτήν· είναι το σύνολο των δονήσεων οι οποίες προέρχονται από τα διάφορα συγκεκριμένα όργανα αυτής της μορφής “ζωής”. «Σε κάθε μορφή ζωής, τούτο το σύνολο αλλάζει από στιγμή σε στιγμή και εξαρτάται από την ένταση με την οποία οι αντίστοιχες πηγές, ή όργανα, μετασχηματίζουν τις διαφορετικών προελεύσεων δονήσεις.
41.78.Γ	«Όλες λοιπόν οι ετερογενείς και διαφορετικών προελεύσεων δονήσεις συγχωνεύονται πάντα, στα όρια μιας ολόκληρης ζωής, σ’ αυτό που ονομάζεται “υποκειμενική συγχορδία των δονήσεων”, εκείνης της ζωής.
41.78-9.Γ	«Κοίτα …» και, δείχνοντας μου τον αριθμό που έδειχνε το βιμπρόμετρο πάνω στο μπράτσο του, ξανάρχισε: «έχω όλες κι όλες αυτές τις δονήσεις· ο φίλος μου ο Μπόγκα-Εντίν έχει ακόμα περισσότερες.
41.79.Γ	«Αυτό συμβαίνει γιατί είναι πολύ νεότερος από μένα, κι ορισμένα όργανα του λειτουργούν πολύ εντονότερα από τα δικά μου, παράγοντας μέσα του τις αντίστοιχες εντονότερες δονήσεις.
41.79.Γ	«Κοίτα τώρα τις ενδείξεις στα βιμπρόμετρα του “σκύλου”, του “πρόβατου” και της “κατσίκας”. Στο σκύλο, το άθροισμα είναι τρεις φορές μεγαλύτερο απ’ ό,τι στο πρόβατο και μιάμιση φορά μεγαλύτερο απ’ ό,τι στην κατσίκα, ενώ το άθροισμα της συνολικής συγχορδίας των δονήσεων του είναι λίγο χαμηλότερο από το δικό μου κι από του φίλου μου.
41.79.Γ	«Θα πρέπει όμως να σου πω ότι, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, είναι πολλοί οι άνθρωποι, στη συνολική παρουσία των οποίων το άθροισμα της “υποκειμενικής συγχορδίας των δονήσεων” είναι κατώτερο από τον αριθμό που δείχνει η παρουσία αυτού του σκύλου.
41.79.Γ	«Αυτό οφείλεται επειδή στους περισσότερους απ’ αυτούς, η μία από τις λειτουργίες τους, αυτή του συναισθήματος, που παράγει τον μεγαλύτερο αριθμό υποκειμενικών δονήσεων, έχει πια ατροφήσει σχεδόν τελείως, με αποτέλεσμα το άθροισμα των δονήσεών τους να εμφανίζεται κατώτερο από του σκύλου».
41.88.Γ	«Τα πράγματα άρχισαν έτσι: «Ενώ κάναμε ορισμένα πειράματα με τα βιμπρόμετρά μου, και υπολογίζαμε τις δονήσεις του ηλεκτρικού ρεύματος που παρήγαν οι ακτίνες Χ στη συσκευή Ραίντγκεν, παρατηρήσαμε αμέσως ότι ο αριθμός των δονήσεων του ηλεκτρικού ρεύματος που παραγόταν από τα στοιχεία Μπούνσεν αυξανόταν ή ελαττωνόταν συνέχεια· και καθώς ήταν σημαντικότατο για τα πειράματά μας να εξασφαλίσουμε ένα συγκεκριμένο αριθμό δονήσεων για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ροής του ηλεκτρικού ρεύματος, μας έγινε προφανές ότι αυτό το είδος ηλεκτρικού ρεύματος θα ήταν τελείως ακατάλληλο για τις έρευνές μας.
41.88.Γ	«Η διαπίστωση αυτή αποθάρρυνε και κατάθλιψε υπερβολικά το νεαρό μου φίλο.
41.88.Γ	«Εγκατέλειψε αμέσως τα πειράματα που είχε αρχίσει και άρχισε να σκέφτεται.
41.88.Γ	«Τις επόμενες δύο μέρες σκεφτόταν συνέχεια ακόμη κι όταν έτρωγε.
41.88.Γ	«Στο τέλος της τρίτης μέρας, καθώς πηγαίναμε προς την αίθουσα του φαγητού και περνούσαμε μια μικρή γέφυρα κατασκευασμένη πάνω από ένα υπόγειο ποτάμι στο κεντρικό τμήμα της σπηλιάς μας, σταμάτησε αμέσως, και χτυπώντας το μέτωπο του, φώναξε με έξαψη: “Εύρηκα”! …
41.89.Γ	«Το αποτέλεσμα της κραυγής αυτής ήταν ότι την άλλη μέρα, με τη βοήθεια αρκετών Τατζίκων που μίσθωσε, βάλθηκε να μεταφέρει, από διάφορα εγκαταλειμμένα ορυχεία της περιοχής, κομμάτια από τριών ειδών μεταλλεύματα, διαλέγοντας τα μεγαλύτερα που μπορούσαν να μεταφερθούν. Τα τοποθέτησε με μια ορισμένη σειρά στην κοίτη του υπόγειου ποταμιού μας.
41.89.Γ	«Αφού ολοκλήρωσε αυτή την εργασία, τοποθέτησε δύο ακροδέκτες που τους συνέδεσε με τον απλούστερο τρόπο, χρησιμοποιώντας το ίδιο το ποτάμι, με τους συσσωρευτές, τους οποίους είχε κάπως τροποποιήσει. Αμέσως άρχισε να ρέει ηλεκτρικό ρεύμα ορισμένων αμπέρ μέσα στους συσσωρευτές.
41.89.Γ	«Και όταν ύστερα από είκοσι τέσσερις ώρες συνδέσαμε τα βιμπρόμετρά μας με το ηλεκτρικό ρεύμα που παράχθηκε έτσι, διαπιστώσαμε ότι παρόλο που η φόρτιση είχε ανεπαρκές αμπεράζ, ο αριθμός των δονήσεων που έδινε παρέμενε εντελώς αμετάβλητος καθόλο το χρόνο που περνούσε μέσα από τα βιμπρόμετρα.
41.89.Γ	«Για να αυξήσει την τάση του ηλεκτρικού ρεύματος το οποίο παραγόταν μ’ αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο, κατασκεύασε “πυκνωτές” από διαφορετικά υλικά — από “δέρματα κατσικιών”, από ένα είδος “πηλού” από “ρετσίνι πεύκου” — παράγοντας έτσι ηλεκτρικό ρεύμα που αντιστοιχούσε στο βολτάζ και το αμπεράζ της συσκευής Ραίντγκεν που είχε φέρει.

Study of Beelzebub's Tales

βιμπρόμετρο

40 Ο Βεελζεβούλ διηγείται πώς οι άνθρωποι έμαθαν και εν συνεχεία ξέχασαν τον θεμελιώδη κοσμικό νόμο του Επταπαραπαρσινόχ

41 Ο Δερβίσης Χατζή-Ασβάτζ-Τρουβ από την Μπουχάρα