Study of Beelzebub's Tales

Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος

Ινκοτσάρνο

 

18 Το Αρχι-εξωφρενικό

18.141.Α

Τοποθέτησαν ακόμη, ανάμεσα στον Γκορναχούρ Χαρχάρχ και σε μένα, ένα ειδικό «συνδετικό», μέσα από το οποίο επικοινωνούσαμε ελεύθερα όταν μπήκαμε στο Χραχαρτσάχα, παρόλο που ο αέρας του είχε αναρροφηθεί μέχρι το απόλυτο κενό.

18.141.Α

Η άκρες αυτού του συνδετικού ήταν ενωμένες, κατά κάποιον τρόπο, με κάτι εξαρτήματα πάνω στις κάσκες μας, η μία άκρη με τα δικά μου όργανα «ακοής» και «όρασης», και η άλλη με του Γκορναχούρ Χαρχάρχ.

18.141.Α

Έτσι, αυτή η σύνδεση έκανε χρέη «τηλεφώνου», όπως θα έλεγαν οι ευνοούμενοί σου.

18.141.Α

Χωρίς αυτή τη συσκευή δεν θα μπορούσαμε να επικοινωνούμε, διότι η παρουσία του Γκορναχούρ Χαρχάρχ δεν είχε ακόμα τελειοποιηθεί μέχρι την κατάσταση που λέγεται «ιερό Ινκοτσάρνο» και μια τέτοια παρουσία δεν επιτρέπει σ’ ένα ον να εκδηλώνεται σε χώρο απόλυτου κενού, ούτε καν να επιβιώνει εκεί μέσα, ακόμα κι αν του χορηγούνται τεχνητά τα προϊόντα και των τριών οντικών τροφών.

18.141.Α

Το πιο περίεργο όμως και, όπως λένε, το πιο εκλεπτισμένο και έντεχνο απ’ όλα τα «συνδετικά», με τα οποία ήταν εξοπλισμένα για διάφορους λόγους εκείνα τα παράξενα «σκάφανδρα» και οι κάσκες τους, ήταν το συνδετικό που ανακάλυψε ο σοφότατος Γκορναχούρ Χαρχάρχ για να επιτρέπει στο όργανο όρασης των συνηθισμένων όντων να αντιλαμβάνεται τα αντικείμενα του περιβάλλοντος μέσα στο «χώρο του απόλυτου κενού».

18.141-2.Α

Η μια άκρη εκείνου του καταπληκτικού συνδετικού προσαρμοζόταν με τη βοήθεια ορισμένων εξαρτημάτων πάνω στις κάσκες· ενώ η άλλη συνδεόταν μ’ έναν «Αμσμεταγωγό», ο οποίος με τη σειρά του ενωνόταν μέσω μεταλλικών νημάτων με όλα τα αντικείμενα που ήταν απαραίτητο να δούμε κατά τη διάρκεια των πειραμάτων μας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό του Χραχαρτσάχα.

18.142.Α

Είναι αξιοσημείωτο ότι στις άκρες αυτής της συσκευής — που είναι σχεδόν ακατανόητη για το νου ενός συνηθισμένου τρίμυαλου όντος — ήταν προσαρμοσμένα δύο ανεξάρτητα συνδετικά, φτιαγμένα από μεταλλικά νήματα, τα οποία μετέδιδαν από έξω ειδικά «μαγνητικά ρεύματα».

18.142.Α

Όπως αργότερα μου εξήγησαν λεπτομερώς, αυτά τα συνδετικά εφευρέθηκαν από τον πραγματικά σοφότατο Γκορναχούρ Χαρχάρχ, ούτως ώστε, χάρη σε μια ορισμένη ιδιότητα των «ειδικών μαγνητικών ρευμάτων» τα οποία ο ίδιος είχε επίσης ανακαλύψει, η παρουσία των σοφών τρίμυαλων όντων, καθώς κι εκείνων που δεν είχαν ακόμα τελειοποιηθεί μέχρι το «Ιερό Ινκοτσάρνο», να αντανακλάται στην ουσία τους, και, χάρη σε μιαν άλλη ιδιότητα εκείνων των ρευμάτων, η παρουσία των αντικειμένων του περιβάλλοντος να «αντανακλάται» επίσης, κι έτσι να μπορούν τα ατελή οπτικά τους όργανα να τα βλέπουν ακόμα και σ’ εκείνο το κενό — παρόλο που αυτός ο χώρος δεν περιείχε κανένα παράγοντα, και κανένα αποτέλεσμα των διαφόρων κοσμικών συγκεντρώσεων που θα μπορούσε να ενεργοποιηθεί από τις μόνες δονήσεις που κάνουν δυνατή τη λειτουργία οποιουδήποτε οντικού οργάνου.