| Κεφάλαιο.Σελίδα.Τόμος | Ντζουλφαπάλ |
|---|---|
27 Η τάξη πραγμάτων που δημιούργησε ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς για την ανθρώπινη ύπαρξη |
|
27.322.Α |
— Οι έρευνες και οι αναζητήσεις μου μου έδειξαν επίσης ότι ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, αφού στοχάστηκε στο όρος Βεζινυάμα, κι αφού σχημάτισε νοητικά το τελικό σχέδιο των Αγιότατων κατοπινών Δραστηριοτήτων του, δεν ξαναγύρισε πια στη Βαβυλώνα, αλλά πήγε κατευθείαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ, την πρωτεύουσα μιας χώρας που βρισκόταν στο κέντρο της ηπείρου Ασίας και ονομαζόταν τότε Κουρλαντέχ. |
27.322-3.Α |
Σύμφωνα με τις μεταγενέστερες εμπεριστατωμένες μου έρευνες, σ’ εκείνα τα δύο τρίμυαλα όντα, τον Παουντολίρο και τον Σενσιμιρινίκο, γεννήθηκε η υποψία, που την ένιωθαν συνέχεια σε όλα τα ξέχωρα και ήδη πνευματοποιημένα μέρη του συνόλου της παρουσίας τους, ότι η συνολική τους οργάνωση είχε αποκτήσει, εξαιτίας ορισμένων αιτίων που ήταν προφανώς έξω από τους νόμους, «κάτι ιδιαίτερα ανεπιθύμητο» γι’ αυτά — και, ενώ γρήγορα αυτή η υποψία γινόταν βεβαιότητα, είδαν ότι, ταυτόχρονα, τους ήταν αδύνατο να απαλλαγούν από εκείνο το «ιδιαίτερα ανεπιθύμητο κάτι», που λειτουργούσε μέσα τους, μόνο με τα δικά τους εσωτερικά δεδομένα· αποφάσισαν λοιπόν να αναζητήσουν ανάμεσα στα όμοια τους και άλλα όντα που να πασχίζουν για τον ίδιο σκοπό και να συνενώσουν τις προσπάθειές τους για να απαλλαγούν από αυτό το «ιδιαίτερα ανεπιθύμητο κάτι». |
27.323.Α |
Σύντομα ανακάλυψαν τέτοια όντα, ανάμεσα στους λεγόμενους «μοναχούς», που ζουν στα λεγόμενα «μοναστήρια», πολλά από τα οποία υπήρχαν εκείνη την εποχή στα περίχωρα της πόλης Ντζουλφαπάλ. Από αυτούς τους μοναχούς διάλεξαν εκείνους με τους οποίους ίδρυσαν την «αδελφότητα» που ανάφερα. |
27.323.Α |
Αφού λοιπόν ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έφτασε στην πόλη Ντζουλφαπάλ και δημιούργησε τις ανάλογες σχέσεις με τους μοναχούς αυτής της αδελφότητας, όσους τότε εργάζονταν εκεί με σκοπό να διαπιστώσουν οι ίδιοι την αφύσικη ψυχική τους λειτουργία, διαφώτισε το νου τους, χρησιμοποιώντας αντικειμενικά αληθινές πληροφορίες, και οδήγησε τις οντικές τους παρορμήσεις με τρόπο ώστε να μπορούν να νιώθουν αυτές τις αλήθειες χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των ανώμαλα κρυσταλλωμένων παραγόντων που ήδη βρίσκονταν στην παρουσία τους, ή και καινούργιων παραγόντων που ίσως ξεφύτρωναν πάλι από τα αποτελέσματα των εξωτερικών τους εντυπώσεων, οι οποίες προέρχονταν από την αφύσικα δημιουργημένη εκεί κάτω συνηθισμένη οντική ύπαρξη. |
27.323-4.Α |
Ενώ εδίδασκε τους αδελφούς της παλαιάς κοινότητας «Τσαβταντουρί» με τον τρόπο αυτό, και ενώ συζητούσε μαζί τους τα συμπεράσματα και τους σκοπούς του, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς καταγινόταν ταυτόχρονα με την επεξεργασία των λεγόμενων «κανόνων», ή, όπως μέχρι σήμερα λένε εκεί κάτω, του «καταστατικού» της αδελφότητας την οποία σκόπευε να ιδρύσει με τη βοήθειά τους στην πόλη Ντζουλφαπάλ, και που αργότερα ονομάστηκε «αδελφότητα Ιστβορί» και σήμαινε «Μόνον-εκείνος-που-θα-αποκτήσει-Συνείδηση-μέσα-του-θα-ονομάζεται-και-θα-γίνει-γιός-του-Θεού». |
27.324.Α |
Αργότερα, όταν όλα οργανώθηκαν και τακτοποιήθηκαν, με τη συμμετοχή των αδελφών της αρχαίας αδελφότητας Τσαβταντουρί, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έστειλε τους αδελφούς σε διάφορα μέρη και τους ανάθεσε να διαδώσουν, σύμφωνα με τις οδηγίες του, την ιδέα ότι μέσα στο «υποσυνείδητο» των ανθρώπων κρυσταλλώνονται και είναι παρόντα πάντοτε τα δεδομένα, που εκδηλώνονται Άνωθεν, ικανά να προκαλέσουν μέσα τους τη γέννηση της θείας παρόρμησης της πραγματικής ηθικής συνείδησης· και ότι μόνον εκείνος που θα αποκτήσει την «ικανότητα» να αφήνει τη δράση αυτών των δεδομένων να συμμετέχει στη λειτουργία της συνειδητότητας με την οποία περνάει την καθημερινή του ζωή, θα έχει το νόμιμο δικαίωμα να ονομάζεται, με την αντικειμενική έννοια του όρου, και να είναι πράγματι, αληθινός γιος του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ όλων όσων υπάρχουν. |
27.324.Α |
Οι αδελφοί άρχισαν λοιπόν να κηρύττουν τις αντικειμενικές αλήθειες, πρώτα απ’ όλα στους μοναχούς όλων των μοναστηριών που βρίσκονταν στα περίχωρα της Ντζουλφαπάλ, και έπειτα στα συνηθισμένα όντα της πόλης. |
27.324.Α |
Το αποτέλεσμα των κηρυγμάτων τους ήταν να διαλέξουν αρχικά τριάντα πέντε σοβαρούς και καλά προετοιμασμένους «δοκίμους», αυτούς που θα αποτελούσαν την πρώτη αδελφότητα των Ιστβορί την οποία ίδρυσαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ. |
27.326.Α |
Την ίδια κιόλας περίοδο που ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς φώτιζε το Νου των αδελφών της παλιάς αδελφότητας Τσαβταντουρί και των τριάντα πέντε νεοεπιλεγμένων «δοκίμων», στα συνηθισμένα όντα της πόλης Ντζουλφαπάλ και των περιχώρων της άρχισε να εξαπλώνεται η αληθινή ιδέα ότι η συνηθισμένη παρουσία των ανθρώπων-όντων περιέχει όλα τα δεδομένα για την εκδήλωση της Θείας παρόρμησης της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης, αλλά ότι αυτή η Θεία παρόρμηση δεν συμμετέχει καθόλου στη συνολική τους συνειδητότητα, γιατί εμποδίζεται από ορισμένες εκδηλώσεις οι οποίες, παρόλο που τους προσφέρουν για μια στιγμή κάποια «ικανοποίηση-που-θα-την-πληρώσουν-αργότερα», καθώς και πολλά υλικά προνόμια, ταυτόχρονα συντελούν στο να ατροφήσουν προοδευτικά τα δεδομένα που εισήχθησαν από τη Φύση στην παρουσία τους, για να προκαλέσουν στα άλλα όντα γύρω τους, αδιακρίτως «μυαλικού συστήματος», την αντικειμενική παρόρμηση της Θείας Αγάπης. |
27.326.Α |
Όλες αυτές οι αληθινές πληροφορίες μεταδίδονταν χάρη στη σοφότατη πρόνοια του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, που υποχρέωνε τον καθένα από αυτούς που προσπαθούσαν να γίνουν «Αδελφοί-με-πλήρη-δικαιώματα» της αδελφότητας των Ιστβορί, να αποκτήσει, εκτός από πολλά άλλα συγκεκριμένα «προτερήματα», και την «ικανότητα» να κάνει αντιληπτή τη θεία παρόρμηση της συνείδησης σε κάθε ένα από τα τρία συνειρμικά, πνευματοποιημένα μέρη άλλων εκατό τρίκεντρων όντων που ζούσαν εκεί κάτω. |
27.326-7.Α |
Όταν η οργάνωση της πρώτης Ιστβοριανής αδελφότητας, στην πόλη Ντζουλφαπάλ, είχε λίγο πολύ τακτοποιηθεί και είχε θεμελιωθεί με τρόπο που οι μετέπειτα εργασίες της να μπορούν πια να συνεχιστούν ανεξάρτητα, με την επίβλεψη και μόνο των μελών της αδελφότητας, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς άρχισε τότε να επιλέγει ο ίδιος, από αυτούς που είχαν ήδη γίνει Αδελφοί-με-πλήρη-δικαιώματα, εκείνους οι οποίοι άρχιζαν, συνειδητά με το νου τους και ασυνείδητα με το συναίσθημά τους, στο υποσυνείδητό τους, να νιώθουν τη Θεία παρόρμηση της συνείδησης, και οι οποίοι ήταν απόλυτα βέβαιοι ότι, με ορισμένες προσπάθειες πάνω στον εαυτό, η Θεία αυτή οντική παρόρμηση θα μπορούσε να γίνει και να παραμείνει για πάντα αναπόσπαστο μέρος της συνηθισμένης τους συνειδητότητας. Ξεχώρισε λοιπόν εκείνους τους «μυημένους-της-πρώτης-βαθμίδας», οι οποίοι είχαν την αίσθηση και την επίγνωση αυτής της παρόρμησης, και μύησε το Νου τους σε «αντικειμενικές αλήθειες» που τις αγνοούσαν ως τότε τελείως τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω. |
27.328.Α |
Η κατάληξη όλων όσων σου διηγήθηκα, παιδί μου, ήταν ότι πριν περάσουν τρία από τα χρόνια τους, όλα τα συνηθισμένα όντα της πόλης Ντζουλφαπάλ και των περιχώρων της, καθώς και πολλών άλλων κρατών της ηπείρου Ασίας, γνώριζαν ότι κατείχαν τη θεία οντική παρόρμηση της «πραγματικής συνείδησης», που μπορούσε να συμμετέχει στη λειτουργία της συνηθισμένης τους «συνειδητότητας του ξύπνου», και ότι, σε όλες τις αδελφότητες του Μεγάλου Προφήτη Ασιάτα Σεϊμάς, όλοι οι μεγάλοι μύστες και οι ιερείς εξηγούσαν και υποδείκνυαν τι έπρεπε να γίνει και πώς να το κάνουν για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός· και επιπλέον, σχεδόν όλοι άρχισαν να κάνουν αγώνα και να καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για να γίνουν ιερείς των πολυάριθμων Ιστβοριανών αδελφοτήτων που ιδρύθηκαν σε μεγάλο αριθμό εκείνα τα χρόνια σε πολλές χώρες της ηπείρου Ασίας, και κάθε μία λειτουργούσε σχεδόν ανεξάρτητα. |
27.329.Α |
Αυτές οι σχεδόν ανεξάρτητες αδελφότητες εμφανίστηκαν με την ακόλουθη σειρά: |
27.329.Α |
Όταν τακτοποιήθηκε οριστικά το σύνολο των εργασιών της αδελφότητας που ιδρύθηκε στην πόλη Ντζουλφαπάλ, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έστειλε τους μεγάλους μύστες, εφοδιασμένους με τις κατάλληλες οδηγίες, στις άλλες χώρες και πόλεις της ηπείρου Ασίας, για να οργανώσουν κι εκεί τέτοιες αδελφότητες, ενώ αυτός συνέχισε την ύπαρξη του στην πόλη Ντζουλφαπάλ, απ’ όπου κατεύθυνε τις δραστηριότητες των βοηθών του. |