Study of Beelzebub's Tales

27.324.Α

Αργότερα, όταν όλα οργανώθηκαν και τακτοποιήθηκαν, με τη συμμετοχή των αδελφών της αρχαίας αδελφότητας Τσαβταντουρί, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έστειλε τους αδελφούς σε διάφορα μέρη και τους ανάθεσε να διαδώσουν, σύμφωνα με τις οδηγίες του, την ιδέα ότι μέσα στο «υποσυνείδητο» των ανθρώπων κρυσταλλώνονται και είναι παρόντα πάντοτε τα δεδομένα, που εκδηλώνονται Άνωθεν, ικανά να προκαλέσουν μέσα τους τη γέννηση της θείας παρόρμησης της πραγματικής ηθικής συνείδησης· και ότι μόνον εκείνος που θα αποκτήσει την «ικανότητα» να αφήνει τη δράση αυτών των δεδομένων να συμμετέχει στη λειτουργία της συνειδητότητας με την οποία περνάει την καθημερινή του ζωή, θα έχει το νόμιμο δικαίωμα να ονομάζεται, με την αντικειμενική έννοια του όρου, και να είναι πράγματι, αληθινός γιος του ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ όλων όσων υπάρχουν.

27.324.Α

Οι αδελφοί άρχισαν λοιπόν να κηρύττουν τις αντικειμενικές αλήθειες, πρώτα απ’ όλα στους μοναχούς όλων των μοναστηριών που βρίσκονταν στα περίχωρα της Ντζουλφαπάλ, και έπειτα στα συνηθισμένα όντα της πόλης.

27.324.Α

Το αποτέλεσμα των κηρυγμάτων τους ήταν να διαλέξουν αρχικά τριάντα πέντε σοβαρούς και καλά προετοιμασμένους «δοκίμους», αυτούς που θα αποτελούσαν την πρώτη αδελφότητα των Ιστβορί την οποία ίδρυσαν στην πόλη Ντζουλφαπάλ.

27.324.Α

Ύστερα απ’ αυτό, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς, ενώ φώτιζε τον νου των πρώην αδελφών της αδελφότητας Τσαβταντουρί, ανάλαβε ακόμη, με τη βοήθειά τους, να φωτίσει και το νου των τριάντα πέντε «δοκίμων».

27.324.Α

Τα πράγματα συνεχίστηκαν έτσι για έναν ολόκληρο δικό τους χρόνο, και μόνο τότε μερικοί από τους αδελφούς της παλιάς αδελφότητας Τσαβταντουρί και από τους τριάντα πέντε «δοκίμους», αποδείχτηκαν σιγά-σιγά άξιοι να γίνουν, όπως λένε, «αδελφοί με πλήρη δικαιώματα» της πρώτης αδελφότητας των Ιστβορί.

27.324-5.Α

Σύμφωνα με το «καταστατικό» που συντάχτηκε από τον Αγιότατο Ασιάτα Σεϊμάς, ο καθένας μπορούσε να γίνει «αδελφός με πλήρη δικαιώματα» της αδελφότητας Ιστβορί, υπό τον μοναδικό όρο ότι, εκτός από ορισμένα αντικειμενικά προτερήματα, που κι αυτά προβλέπονταν, θα κατάφερνε να αποκτήσει την «ικανότητα-να-κατευθύνει-συνειδητά-τη-λειτουργία-του-δικού-του-ψυχισμού», έτσι ώστε να μπορεί να πείσει απόλυτα άλλα εκατό συνηθισμένα όντα, δείχνοντάς τους ποια πρέπει να είναι η παρόρμηση της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης στους ανθρώπους, πώς αυτή πρέπει να εκδηλώνεται, ώστε ο άνθρωπος να ανταποκρίνεται στην πραγματική αιτία και το σκοπό της ύπαρξής του, και ακόμα πώς μπορούν με τη σειρά τους να αποκτήσουν κάτι που ονομάζεται «απαιτούμενο επίπεδο ικανότητας», ώστε να μπορέσουν πια μόνοι τους να πείσουν τουλάχιστον άλλους εκατό ανθρώπους.

27.325.Α

Όσοι αποδείχτηκαν άξιοι να γίνουν «αδελφοί με πλήρη δικαιώματα» της αδελφότητας Ιστβορί, αργότερα ονομάστηκαν για πρώτη φορά εκεί κάτω «ιερείς».

27.325.Α

Για να καταλάβεις καλύτερα την Αγιότατη Δραστηριότητα του Ασιάτα Σεϊμάς, πρέπει επίσης να μάθεις ότι όταν πια είχαν καταστραφεί όλα τα αποτελέσματα των Άγιων Εργασιών Του, τις λέξεις «ιερέας» και «μυημένος», για τις οποίες σου μίλησα, οι ευνοοούμενοί σου τις χρησιμοποιούσαν, και εξακολουθούν να τις χρησιμοποιούν ως τις μέρες μας, με δύο τελείως διαφορετικές έννοιες.

Με την πρώτη — που παλιά τη χρησιμοποιούσαν παντού, αλλά που σήμερα πια δεν τη χρησιμοποιούν παρά σε ορισμένες μόνο περιοχές και για κάποιες μεμονωμένες και ασήμαντες ομάδες — χαρακτηρίζουν εκείνους τους επαγγελματίες που τους λένε τώρα εκεί κάτω «εξομολογητές» ή «παπάδες».

27.325.Α

Και με την άλλη έννοια της λέξης «ιερέας» χαρακτήριζαν, και χαρακτηρίζουν ακόμα και σήμερα εκεί κάτω, τα όντα τα οποία, με την ευσεβή τους ύπαρξη και με την αξιοσύνη των πράξεών τους για το καλό όλων των άλλων, ξεχωρίζουν τόσο πολύ από τα υπόλοιπα συνηθισμένα όντα, ώστε, κάθε φορά που τα άλλα συνηθισμένα όντα τους θυμούνται, αναδύεται και πραγματώνεται στην παρουσία τους η διαδικασία που ονομάζεται «ευγνωμοσύνη».

27.326.Α

Την ίδια κιόλας περίοδο που ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς φώτιζε το Νου των αδελφών της παλιάς αδελφότητας Τσαβταντουρί και των τριάντα πέντε νεοεπιλεγμένων «δοκίμων», στα συνηθισμένα όντα της πόλης Ντζουλφαπάλ και των περιχώρων της άρχισε να εξαπλώνεται η αληθινή ιδέα ότι η συνηθισμένη παρουσία των ανθρώπων-όντων περιέχει όλα τα δεδομένα για την εκδήλωση της Θείας παρόρμησης της αντικειμενικής ηθικής συνείδησης, αλλά ότι αυτή η Θεία παρόρμηση δεν συμμετέχει καθόλου στη συνολική τους συνειδητότητα, γιατί εμποδίζεται από ορισμένες εκδηλώσεις οι οποίες, παρόλο που τους προσφέρουν για μια στιγμή κάποια «ικανοποίηση-που-θα-την-πληρώσουν-αργότερα», καθώς και πολλά υλικά προνόμια, ταυτόχρονα συντελούν στο να ατροφήσουν προοδευτικά τα δεδομένα που εισήχθησαν από τη Φύση στην παρουσία τους, για να προκαλέσουν στα άλλα όντα γύρω τους, αδιακρίτως «μυαλικού συστήματος», την αντικειμενική παρόρμηση της Θείας Αγάπης.

27.326.Α

Όλες αυτές οι αληθινές πληροφορίες μεταδίδονταν χάρη στη σοφότατη πρόνοια του Αγιότατου Ασιάτα Σεϊμάς, που υποχρέωνε τον καθένα από αυτούς που προσπαθούσαν να γίνουν «Αδελφοί-με-πλήρη-δικαιώματα» της αδελφότητας των Ιστβορί, να αποκτήσει, εκτός από πολλά άλλα συγκεκριμένα «προτερήματα», και την «ικανότητα» να κάνει αντιληπτή τη θεία παρόρμηση της συνείδησης σε κάθε ένα από τα τρία συνειρμικά, πνευματοποιημένα μέρη άλλων εκατό τρίκεντρων όντων που ζούσαν εκεί κάτω.

27.326-7.Α

Όταν η οργάνωση της πρώτης Ιστβοριανής αδελφότητας, στην πόλη Ντζουλφαπάλ, είχε λίγο πολύ τακτοποιηθεί και είχε θεμελιωθεί με τρόπο που οι μετέπειτα εργασίες της να μπορούν πια να συνεχιστούν ανεξάρτητα, με την επίβλεψη και μόνο των μελών της αδελφότητας, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς άρχισε τότε να επιλέγει ο ίδιος, από αυτούς που είχαν ήδη γίνει Αδελφοί-με-πλήρη-δικαιώματα, εκείνους οι οποίοι άρχιζαν, συνειδητά με το νου τους και ασυνείδητα με το συναίσθημά τους, στο υποσυνείδητό τους, να νιώθουν τη Θεία παρόρμηση της συνείδησης, και οι οποίοι ήταν απόλυτα βέβαιοι ότι, με ορισμένες προσπάθειες πάνω στον εαυτό, η Θεία αυτή οντική παρόρμηση θα μπορούσε να γίνει και να παραμείνει για πάντα αναπόσπαστο μέρος της συνηθισμένης τους συνειδητότητας. Ξεχώρισε λοιπόν εκείνους τους «μυημένους-της-πρώτης-βαθμίδας», οι οποίοι είχαν την αίσθηση και την επίγνωση αυτής της παρόρμησης, και μύησε το Νου τους σε «αντικειμενικές αλήθειες» που τις αγνοούσαν ως τότε τελείως τα τρίμυαλα όντα εκεί κάτω.

27.327.Α

Τα μυημένα όντα της πρώτης βαθμίδας, τα οποία ξεχώρισε από τα άλλα, ονομάστηκαν τότε για πρώτη φορά «μεγάλοι μύστες».

27.329.Α

Αυτές οι σχεδόν ανεξάρτητες αδελφότητες εμφανίστηκαν με την ακόλουθη σειρά:

27.329.Α

Όταν τακτοποιήθηκε οριστικά το σύνολο των εργασιών της αδελφότητας που ιδρύθηκε στην πόλη Ντζουλφαπάλ, ο Αγιότατος Ασιάτα Σεϊμάς έστειλε τους μεγάλους μύστες, εφοδιασμένους με τις κατάλληλες οδηγίες, στις άλλες χώρες και πόλεις της ηπείρου Ασίας, για να οργανώσουν κι εκεί τέτοιες αδελφότητες, ενώ αυτός συνέχισε την ύπαρξη του στην πόλη Ντζουλφαπάλ, απ’ όπου κατεύθυνε τις δραστηριότητες των βοηθών του.

27.329.Α

Όπως και να ’χει το πράγμα, παιδί μου, γεγονός είναι ότι όλοι σχεδόν οι ευνοοούμενοί σου, εκείνα δηλαδή τα παράδοξα τρίμυαλα όντα, άρχισαν ακόμα κι αυτά να αναγνωρίζουν, με όλα τα πνευματοποιημένα τους μέρη, την ανάγκη της πραγματικής Θείας αντικειμενικής συνείδησης, και να προσπαθούν να την αποκτήσουν στη συνηθισμένη τους συνειδητότητα του ξύπνου· με άλλα λόγια, όλα σχεδόν τα όντα της Ασίας άρχισαν να εργάζονται πάνω στον εαυτό τους με τις οδηγίες των μεγάλων μυστών και των ιερέων της αδελφότητας Ιστβορί, με σκοπό να επιτρέψουν να περάσουν στη συνηθισμένη συνειδητότητά τους τα αποτελέσματα των δεδομένων που υπήρχαν στο υποσυνείδητό τους, για να διεγείρουν την παρόρμηση της γνήσιας Θείας ηθικής συνείδησης και να αποκτήσουν έτσι, αφενός τη δυνατότητα να αποβάλλουν από τον εαυτό τους, ίσως για πάντα, τις συνέπειες των ιδιοτήτων του οργάνου Κουνταμπάφερ που είναι ολέθριες για τους ίδιους και γι’ αυτούς στους οποίους τις μετέδιδαν κληρονομικά, και αφετέρου, με σκοπό να συμμετέχουν συνειδητά στην ελάττωση της θλίψης του ΑΙΩΝΙΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ.